EERSTE BLAD
«ÏÏDSCINC
LUXE RIJWIEL
ts J. L Bil IJS
HET
EENIG adres
ZATERDAG
30 JUL! 1927
DOKTER DANNZ EN ZIJN VROUW.
Vraagt ons Advertentie-talie!
DOOF?
Gehoorapparaten Centrale
IDrentsche Stoom-
5dat het tramver
ken door hagelslag,
aard ging.
ie van het inslaan
Ingen der families
[and. Bij de familie
Ideren bewusteloos
In avond kwamen
Irnstig beschadigd,
Ing belemmerd is.
pet onweer angst-
pr het bliksemlicht
Jel een vuurkoepel
■luchtten uit angst
Inktzwarte wolken
teven.
IWOLLE.
rdwenon.
■in het kantoor van
poen het personeel
Ir kwam, trof het
1 De brandkast van
Verdwenen. Eerst
te openen; op de
een stuk ijzer,
Is op de brandkast,
■oor de opengebro-
|kes meter breeden
Jtraat'weg Z wolle
■oor is gelegen. Zij
(auto vervoerd. De
1 aan geld, gelds-
I r8ntekaarten van
het peisoneel.
Een schrijfbureau is eveneens opengebro
ken. Het kleine geld hebben de inbrekers
laten liggen. De voordeur was gesloten met
een Lipsslot. Door een dommekracht onder
de handle te zetten heeft men de deur geopend
waarbij een groote splinter uit het kozijn is
gebroken. Voor het kantoor was ook geen
spoor van vervoer achtergelaten.
De waarnemende commissaris van politie,
de heer Lettink, was dadelijk na de ontdek
king van de inbraak aanwezig en liet talrijke
vingerafdrukken nemen. Om half tien ver-
scheeü het parket.
Vermoedelijk dezelfde personen hebben
vannacht gepoogd in te breken bij notaris
van Andel te Staphorst.
Burger door een beschonken man gewond.
HEERLEN, 24 Juli. - In den nacht van
Zondag kreeg zekere M.K., een Heerlenboer
die beschonken was, in de Oranje-Nassau-
straat te Heerlen ruzie met ten paar burgers,
welke hem om een paar kwartjes gevraagd
zouden hebben. Na een korte woordenwisse
ling trok M. K. plotseling een browning en
schoot daarmede twee of driemaal. Zekere
G. van Venlo afkomstig werd door een der
schoten getroffen en zeer ernstig aan het
hoofd verwond. De hoofdinspecteur van
politie van de Dolder kwam, toen hij hoorde
schieten, toeloopen en nam de revolver in
beslag. K. werd gearresteerd, terwijl G. naar
het hospitaal werd gebracht. K., die doordat
hij beschonken was, niet meer wist, wat hy
gedaan heeft, wordt morgen ter beschikking
gesteld van den Officier van Justitie te Maas
tricht. De toestand van G. is vrij gunstig.
sov B£rtJAriin.lu>/\n
ABRESCH, Melissant, (Flakkee), betuigt
I deze zijn dank voor het
hem werd geschonken voor de door hem ingezonden
|is uit de pakjes
EDELWEISS ZEEPPOEDER,
CONDORZEEP, SNEEUWWIT-
GLOOR, EDELWEISSZEEP
Rijwiel is te bezichtigen in de étalage van
ej. A. ROOIJ, Dorpsplein, Melissant.
Spaark debons. welke zich bevinden
in de pakjes
iiiiiiniimiiiiiilillllilil
hst verkrijgen van sen nAA!MACHINE
JXE R.UWIEL of WA5CHMACH/HE
VRAAGT ©WEPI WINKELIER
©M INHCEITIWeEN
Ha inzending van 100,150of meer bons
nden wij een aardig stuk speelgoed
)0r de kleinen of een huish. artikel
Zeepfabrieken"//, DE f1AA5& VAtt 5&E&0.Apeldoorn
Men [/&nCOriDORZEEf? EDELWE!55ZEEPen TOILETZEEP.
puren Dagelijks
3t 10 uur voorin, en van
.m. en volgens afspraak.
>foon No. 236.
itrale Proeftuin
voor
en Overllakkee
lelharnis (Langeweg)
werkdag voor belangstel-
\TIS TOEGANKELIJK.
Iht geeft de tuinman alle
die mochten worden ver-
op het eiland voor
een goed portret
is sinds 30 jaar het
S. VAN DER PLAAT
Hobbemastraat - Middelharnis
»2e atelier van- IgaSgjl
af het station I"
Prij3 psr kwartaal.
Losss nummars
f i
f 0,07»
Advertsntiën v. 1—6 regels f 1,20
Elke rsgsl meerf 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaunvragen
f I,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels elke regel moer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
H.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
9E JAARGANG. - N°. 75
Hoe onze industrie te
beschermen?
De actie van Vereenigingen als „Het
Nederlandsche Fabrikaat" moge er al in
slagen om eenige ongemotiveerde voor-
oordeelen tegen producten van vaderland-
schen oorsprong weg te nemen, er blijven
dan nog ernstige bezwaren soms over en
het gewichtigste daarvan is het vaak voor
komend prijsverschil, waarover geen vader
landsliefde ons doet heenstappen. Ieder
is zich zelf tenslotte het naast.
Om dat prijsverschil worden vele be
langrijke orders in het buitenland geplaatst
en al heeft zulks ten gevolge dat daardoor
aan Nederlandsche arbeiders brood en
werk onthouden wordt, klagen mogen we
toch niet, want Nederland is een vrijhan
delsnatie en heeft naast mogelijke voor-
deelen de bezwaren daarvan te aanvaarden.
Die vrijhandelsidee is altijd zwaar ge
propageerd door onze groote havensteden,
Rotterdam en Amsterdam, voor welke de
vrijhandel ongetwijfeld een groot plaatselijk
belang is. De poging dan ook om de gun
ning van de Koninginnebrug aan de laag
ste inschrijfster, een Duitsche firma, te
onttrekken, moet weinig consequent ge
acht worden, al mag het verlangen om een
zoo groot werk binnenslands te plaatsen,
alleszins begrijpelijk heeten met het oog
op eigen behoefte aan werkverruiming.
Afgezien er van, dat in het kader van de
vrijhandelsidee geen kunstmatige bescher
ming van eigen industrie past, zou boven
dien- de gekozen weg om door middel van
overheidssubsidies de prijsverschillen weg
te werken, op den duur al te kostbaar
worden, alleen het werk van de Koningin
nebrug vergde daartoe reeds ruim een
halve ton. De eenig juiste bescherming
bestaat in het streven naar de mogelijkheid
dat in ons land even goedkoop geprodu
ceerd kan worden als in het buitenland.
Sommige vrijhandelaren zijn gauw klaar
met hun oordeel. Laat, zoo zeggen zij,
onze industrie zorgen technisch „bij" te
blijven, want een goede outillage alleen
kan het mogelijk maken met het buiten
land te concurreeren. De feiten echter
wijzen uit, dat de prijsverschillen in hoofd
zaak haar verklaring vinden in het peil
der arbeidsloonen. In het geval met de
Koninginnebrug b.v. zou Werkspoor een
even lagen prijs als haar Duitsche mede
dingster hebben kunnen calculeeren, als
Werkspoor de Duitsche arbeidsloonen had
kunnen uitbetalen en hetzelfde aantal
uren per dag had kunnen laten werken,
als bij haar mededingster van over de gren
zen gebruikelijk was. Bovendien moet de
Duitsche firma belangrijke onderdeelen
van het werk in Silezië laat uitvoeren,
alléén, omdat daar de loonen nóg lager zijn.
Met volkomen handhaving van de vrij
handelsidee zou er dus slechts één weg ter
bescherming van eigen industrie over
blijven en dat is: door het drukken der
loonen en verlengen der arbeidstijden.
Van zóó'n middel echter zullen de mees
ten onzer wel terugschrikken, want nie
mand kan beweren, dat het welvaartspeil
der arbeiders ten onzent zoo hoog is, dat
het wel kan worden neergehaald.
Wie 't daarmee eens is,-zal zich er aan te
wennen hebben, dat we in het belang onzer
industrie, in het belang der arbeidsmoge
lijkheden een offer moeten brengen aan ons
vrijhandelsprincipe, omdat alleen invoer
rechten in staat zijn om de prijsverschillen
te nivilleeren, welke ontstaan zijn door de
veelal slechtere arbeidsverhoudingen in het
buitenland. Dan ontstaat werkverruiming,
zijn geen kostbare subsidies meer noociig
en vloeien integendeel ruimere baten in de
schatkist.
Vrijhandel of protectie was vroeger een
Zaak van links of rechts. Een dwaze toe
stand was dat; een zoo zakelijk vraagstuk
kon toch al heel weinig met de religieuze
antithese te maken hebben. Tegenwoordig
is dat anders. Zelfs socialistische leiders
spreken zich voor een zekere protectie uit
en onbeperkte vrijhandelsideeën worden
nog slechts gepropageerd door de direct
belanghebbenden en de menschen uit de
scheepvaart en de op export aangewezen
industrie, welker leiders voor tegenmaat
regelen in het buitenland beducht zijn.
Alle bedrijven echter, die in hoofdzaak
voor afzet in het buitenland werken, heb
ben belang bij protectie.
eigen industrie beveiligen door het goed-
koope buitenlandsche product met rech
ten te belasten, die concurrentie door de
Nederlandsche nijverheid mogelijk maken
FEUILLETON.
W. HEIMBURG
VERTALING VAN HERMINA.
{Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
44)
Zoo innig bedroefd drukte hij het kind tegen
zich aan, dat 't angstig werd en begon te schreien.
Hierdoor ontwaakte Erika, wier gezichtje hij ook
met kussen bedekte. „Dat's voor je moeder!" zeide
hij hal, luid, zoodat Trui hem verwonderd aankeek.
Toen de trein te Witten stilstond, zag Erik
Robert Zehmen en diens jonge vrouw op het perron
Staan. Ir» allerijl hielp hij de kleinen en hun trouwe
verzorgster uit den waggon en wisselde vervolgens
nog haastig een paar woorden met zijn neef en
nicht.
„Dank voor je komst! Hoe maakt tante 't? Ik
hoop dat ge niet al te veel last zult hebben
„O, dat zal wel gaan! Moeder is niet recht wel,
anders was ze meegekomen."
De jonge vrouw met haar sympathieke, verstan
de oogen las echter op Erik's gelaat, w5t de
scheiding hem kostte. Ze kwam een stap nader en
reikte hem de hand.
..Geloof maar vrij alles komt terecht. Mariene
zal stenig terugkomen ze is toch moeder ze
moet wel
VJ3kon nauwelijks een woord uitbrengen; tranen
verstikten zijn stem. „Ge zult mij immers van tijd
Een uitsluitend kapitalistisch belang is
protectie allerminst, want het zijn niet
alleen de ondernemingen, die beschermd
moeten worden, maar ook de arbeidsver
houdingen. Een onontkomelijke noodzaak
Zal ons tenslotte dwingen tot één van de
twee: óf hoogere invoerrechten, óf het
terugbrengen der arbeidsloonen en ver
lengen der werkdagen tot het peil der
concurrentie uit het buitenland.
Het principe van Vrijhandel behoeven
we daarom niet te verloochenen. We kun
nen een algemeene aanvaarding daarvan
blijven propageeren (beschermd door inter
nationale arbeidsovereenkomsten), maar
Zoolang de sociale verhoudingen zoo sterk
verschillen en het buitenland zich met
hooge tariefmuren blijft omgeven, moeten
we het welvaartpeil van het eigen arbei
dende volk en de bestaansmogelijkheid van
tot tijd schrijven?" zeide hij slechts. „Houd mij
op de hoogte waar ze is. Ze is nu nog te Munchen
niet waar?
Een schok liep door de waggons, de trein zette
zich weer in beweging. Nog een wenken met de
hand het vaarwel van zijn huilenden jongen
toen was hij alleen.
Dien avond zat hij te Hamburg in de leeskamer
van „Streit's Hotel" en schreef een paar regels.
De brief, dien hijzelf later in de bus wierp, was
geadresseerd aan Mevrouw de Wed. Zehmen te
Witten, en bevatte een ingesloten aan -Mevrouw
Mariene Dannz, geboren Eisenhut met verzoek
aan tante Bertha dezen terstond aan Marlene's
adres te bezorgen, dat hij door zijn haastig vertrek
niet meer had vernomen.
De brief aan Mariene behelsde een laatste ver
zoek misschien het allerlaatste.
Mariene was alleen op reis gegaan. Dit had
zijzelve verkozen. Met plotseling ontwaakte geest
kracht had zij het gezelschap van tante Bertha
afgeslagen. Toen zij indertijd op het punt stond
van haar huwelijksreisje te aanvaarden, was haar
een stil klein pension in den omtrek van Pallanza,
dat door een Duitsche dame werd gehouden, bij
zonder aanbevolen. Ze waren toen niet aan het
Lago Maggiore gekomen, maar het adres en de
recommandatie had.zij nog en wilde nu daarvan
gebruik maken.
Tot haar voldoening merkte zij uit het voor
komen van mevrouw Bertha en den dokter, dat
ze haar besluit goedkeurden. Hun voorstel, om
een kamenier mee te nemen, wees zij van de hand.
„Waarom? Ik word van dag tot dag sterker. En
ik moet er toch aan wennen om alleen te zijn."
Week-reveta.
Wat niemand verwacht had, is tóch nog
gebeurd: de zomer is gekomen in ons dierbaar
kikkerland. Terwijl we deze regelen op papier
zetten, beschijnt de zon ons al voor den derden
zomerdag en al zijn we niet zoo redeloos-opti
mistisch om te verwachten, dat het nóg zomer
zal zijn als deze regelen onzen lezers onder de
oogen komen, toch zijn we al dankbaar voor
het genotene. Heerlijk toch, zoo'n zomer
weelde. Onze zwaar gezwollen voeten met
stekende eksteroogen hebben we ontschoeid
en puffend liggen we in een luie stoel, nu en
dan door een rietje strooperige limonade op
zuigend, ter verfrissching Anderen plom
beeren hun gebit met zand en stof, door per
auto onze winderige dijken af te racen en zoo
hier en daar verzamelen ze onder weg de stuk
ken en brokken van een npinder fortuinlijken
voorganger, wiens wagen op een zeker oogen-
blik breeder bleek dan de weg ter plaatse en
toen, aan de wetten der zwaartekracht ge
hoorzamende, naar beneden duikelde.
Wie het veege lijf aan trein of tram heeft
durven toevertrouwen, het risico van door
snaaksche inlanders losgeschroefde moeren
aanvaardend (Sassenheim) zal ongetwijfeld
kennis gemaakt hebben met het nieuwe op
gekomen ras der kauw-gumtners, of te wel
guinmi-kauwers. Een eigenaardigheid van dit
ras is, dat het andere volkeren,in het bijzonder
het Amerikaansche, wil imiteeren. Maar in
plaats van karaktereigenschappen over te
nemen energie, ijver en oorspronkelijkheid
volstaat het met de slechte nabootsing van
eenige uiterlijkheden. Als échte Amerikanen,
kauwen ze gummi, maar echt Hollandsch is
de wijze, waarop ze het doen; hun kaken be
wegen zich als klapperende deuren van een
hooischuur, doch het „inzicht" is minder frisch.
Wie een poosje met menschen van dit nieu
we ras heeft mogen reizen, wenscht in trein en
tram naast de waarschuwing „Verboden te
spuwen" nog een tweede kaart met een vrien
delijk „Verzoek om gummi te kauwen met
gesloten mond." Overtreders behooren ge
straft te worden wegens burengerucht.
De K. L. M. heeft niets nagelaten om het
publiek te doen gelooven, dat de eerste passa-
giersvlucht naar Indië en terug duidelijk uit
wees, hoe volkomen veilig en zeker het lucht
vervoer tegenwoordig is, en ook de passagier
was er met zijn zeer spaarzame woorden op
uit om de meening te suggereeren, „dat zijn
trip een onschuldig uitstapje was. De luid
ruchtige en massale ontvangst, en de jubel
over de „behouden" terugkeer toonden echter
wel aan, dat met zoo'n tocht nog wel eenige
risico's te aanvaarden zijn. Uit dat oogpunt
bezien, vonden we de Koninklijke onderschei
dingen alleszins gerechtvaardigd en verdiend,
en 't was verheugend om waar te nemen, hoe
de regeering haar voordeel gedaan had met
vroeger uitgeoefende critiek en in de wijze van
onderscheiding geen verschil maakte onder de
mannen, die op gelijke wijze gevaren en risico;
hebben gedeeld.
Dat binnen afzienbaren tijd een veilig ver
voer per vliegmachine, ook over groote af-
Ingezonden Mededeeling.
H. C. SCHOONENBERG
GELDERSCHEKADE 20 ROTTERDAM
Eerst was zij tot Munchen gereisd. Hier had
een gevoel van lichamelijke zwakte haar genood
zaakt verscheidene dagen te blijven en had ze
ook den brief van de oude Trui met het antwoord
op haar vraag naar de kinderen nog gekregen. Met
kleine dagreizen was zij vervolgens, zoodra zij zich
war krachtiger had gevoeld, naar Pallanza door
gegaan en had hier in het „Grand Hotel" haar
intrek genomen. Nadat ze wat uitgerust was,
liet zij zich naar het haar aanbevolen pension
brengen en trof hier in de buurt van Pallanza
een kostelijk plekje aan, te midden van een terras
vormig aangclegden tuin, hoog boven het meer.
't Was een stil, deftig, met rozen welig begroeid
huis en hierin een groot salon, waar men uit de
vensters en van het balkon een eenig fraai gezicht
op de uitgestrekte watervlakte van den weste
lijken zeeboezem had, waar de Borromeïsche eilan
den met geheimzinnige bekoring op de blauwe gol
ven zwommen.
Behalve de knappe, hoewel reeds grijze dame,
die de gelukkige bezitster van dit paradijsje was,
waren er nog een paar vrouwelijke gasten, een
bejaarde Duitsche juffrouw, die half verlamd was,
een Engeische en een Itaiiaansche dame met twee
kinderen uit Milaan.
Marlene's eerste werk was nu een brief aan de
oude Trui te schrijven, wie ze haar adres opgaf.
Onderstellende, dat de buitenlandsche namen haar
geheel vreemd zouden zijn, deed zij er een paar
couverten met Duitsche postzegels en haar nauw
keurig adres bij, in de hoop, dat de trouwe ziel
stipt aan haar wensch zou voldoen, en dat, ingeval
een van de kinderen soms ziek mocht worden, Trui
aan Dr, Dannz het adres voor teen elegram kon
geven.
standen, verzekerd kan zijn, achten we wel
mogelijk, maar of zulk vervoer ook econo
misch gemaakt kan worden, is een tweede.
De Amerikaansche passagier betaalde zoo iets
van 60.000 gulden voor z'n trip, zoodat de
passage wel heel wat goedkooper mag worden,
voor onze lezers met hun katffèrdienaar even
per K. L. M. naar Batavia gaan vliegen om
daar een tante op haar verjaardag te gaan ver
rassen met een pondje Hollandsche kaas of
Betuwsche kersen.
Dat alles echter neemt niet weg, dat ook
wij alle respect hebben voor de wakkere K.L.
M.-mannen, die op zoo gelukkige wijze de
eerste retour-vlucht op Indië wisten te vol
brengen. Om in het groot luchtverkeer ooit
iets te kunnen volbrengen, moet er in ieder
geval een begin zijn.
Zwaar is het vonnis, dat de fraudeerende
Groningsche notaris over zich zeiven geveld
heeft, maar hij heeft het over zich voltrokken
op even onrechtmatige wijze, als hij over het
geld van zijn cliënten beschikte. Noch het
leven, dat hij zich ontnam, noch de kapitalen,
die hij verteerde, behoorden hem toe.
Dat een hongerige grijpt naar het brood,
dat hem niet toebehoort, kan men billijken en
vergeven, maar dat een mensch met een rijk
inkomen van 30 tot 40 mille de spaarcentjes
van kleine luiden verdoet, is een wreede mis
daad, die slechts verergerd wordt door het
feit, dat de pleger er van zich door een geweld-
dadigen dood aan zijn verantwoordelijkheid
onttrekt én daarmee de mogelijkheid te niet
doet om door het verstrekken van inlichtingen
den financieelen chaos te helpen regelen.
Laten we intusschen niet al te hard oordeelen
over deze doode. Wie zal de beweegredenen,
de zieleraadselen van dezen man onthullen?
De rozen, die zijn zwaar getroffen vrouw en
kind met eigen hand geplukt hadden om over
zijn graf deden strooien, zeggen ons, dat er
aan dezen mensch toch ook nog een andere
kant moet zijn geweest. Moge deze rozen
sluier der liefde eens het booze egoisme van
den doode aan het oog des tijds onttrekken.
Zal de Haagsche politie er eindelijk in slagen
om een der geheimzinnige moordraadselen te
ontsluieren? Er is nu iemand aangehouden,
verdacht van den moord in de Riemerstraat en
d'e man is in het Huis van Bewaring opgeslo
ten. Voor het prestige van de Haagsche politie
is het te hopen, dat ze nu een juiste greep heeft
gedaan. Reeds eerder immers heeft een photo-
graaf, van hetzelfde misdrijf verdacht, langen
tijd onschuldig in voorarrest doorgebracht.
Hij was het slachtoffer van de kletspraat der
familie eener gewezen en teleurgestelde ver
loofde.
Buitenland.
Hoe ernstig het oproer ook geweest moge zijn
de regeering te Weenen heeft de teugels van
Aan tante Bertha meldde zij, dat zij goed was
overgekomen, en dat, als deze of gene haar wilde
schrijven, men 't poste restante naar Pallanza
moest doen. Maar niet te dikwijls en ook moest
men geen brieven van haar verwachten. Ze voelde,
dat ze geheel los van alle vroegere banden moest
wfczen om weer gezond te kunnen worden.
Vervolgens bracht 'ze haar kamer in orde, waar
aan de ouderwetsche meubels iets gezelligs gaven
en die met rozengeur vervuld was, want groote
ruikers prijkten aan weerskanten van den reus-
achtigen spiegel en door de open balkondeuren
knikte een menigte Maréchal-Niels haar uit de
de dichte bladeren toe. Hier kon zij geheele dagen
half droomend en half wakend op de chaise-longue
doorbrengen, die voor de open deur van het balkon
was geschoven. Nu en dan zocht zij een afgelegen
plekje in den tuin op, waar zij zich onder bamboe
struiken of in de schaduw van een reusachtigen
vijgeboom aan haar droomerijen kon toegeven.
De kleine hond van de vrouw des huizes, een
mops met een ongeloofelijk knorrig gezicht, was
haar eenig gezelschap; zij wenschte geen ander.
Ook aan tafel sprak zij weinig. Een uitnoodiging
van de Engeische dame om met haar te gaan
wandelen of eens samen naar de eilanden te varen,
sloeg zij af, zeggende dat ze nog te moe was. Men
kon 't gelooven ze zag akelig bleek.
't Werd Mei, de vreemde dames vertrokken,
behalve de zieke Duitsche; 't werd zeer stil in huis.
Nu had zij den tuin bijna geheel alleen voor zich.
Langzaam, met afgematte schreden, liep zij tus-
schen den merkwaardig weelderigen plantengroei
heen en weder. Strak voor zich uitstarende, zag
zij echter niets van dien rijkdom aan planten en
bloemen, die haar omgaf; haar gedachten dwaal
het bewind stevig in handen gehouden, waar
door haar positie eerder-gesterkt is, dan ge
schaad. 't Staat nu vast, dat communisten
de verwekkers van de bloedige revolutie zijn
geweest. Hun betrekkelijk kleine groep zou
niet eens een ernstig verzet hebben kunnen
plegen, als de sociaal-democraten zich mede
aanstonds scherp tegen hen hadden gekeerd.
Zij hebben in eigen gelederen echter ook eens
rechts en links naar de oogen te zien, wat ze
heeft verleid tot een poging, zoowel kool als
geit te sparen.
Het Weensche oproer, als een anti-fascis
tische betooging begonnen, heeft een tegen
overgestelde uitwerking gehad, want het plat
teland van Oostenrijk reageert thans sterk
op de Weensche tendenzen.
Gelukkig heeft het Roemeensche volk na
den dood van het staatshoofd haar bezinning
behouden en is het land de revolutie bespaard
gebleven, die zoo vaak ter gelegenheid van
's konings verscheiden voorspeld was. Die
revolutie zou dan ontketend worden terwille
van de verheffing van den gewezen kroon
prins Carol tot koning. Deze slappe kerel is
echter geen druppel bloed waard. Om een
vrouw te volgen liet deze man alle hoogere
belangen varen. Was dat ééns gebeurd, dan zou
men respect kunnen hebben voor zijn groote
liefde tenminste, maar nu hij achtereenvolgens
twee vrouwen verliet om weer een derde te
volgen, blijkt hij toch wel volkomen die stand
vastigheid van wil en trouw van karakter te
missen, die voor een heerscher noodig zijn.
Het zoontje verwierf thans de kroon, die de
vader door zijn wangedrag verspeelde.
De overleden koning heeft met zijn volk
moeilijke tijden doorgemaakt, maar tenslotte
ook de voldoening gesmaakt der bevrediging
van de hoogste nationale verlangens, door de
stichting van het Groot-Roemenië na den oor
log. -
Sinds echter is hij door een onduldbaar lij
den, darmkanker, gekweld, het zielelijden,
veroorzaakt door het gedrag van zijn oudsten
zoon, verergerde zijn toestand.
Kostbare nieuwsblad-kolommen zijn besteed
aan het relaas van den bokswedstrijd Dempsey-
Sharkey. We kunnen zeer kort zijn. De heeren
dienden elkaar volgens het verslag, slagen toe,
die een stier zouden vellen, maar die hun alleen
in het uiterlijk schoon wat deerden. Dempsey
won, en kreeg een millioen gulden, de verlie
zer ontving een ton, bijeengebracht door de
vele duizenden aanbidders van deze weerzin
wekkende cultuur der 20e eeuw.
HET OUDERE KIND.
Tegenover de politieke en maatschappelijke
machtsverschuivingen, die de oorlog heeft te
weeg gebracht, staan velen onzer nog in ang
stig afwachten. Wat zal uit dat nieuwe worden.
Wat is er goed, wat is er kwaad van? Welke
den steeds ver weg, de bergen over naar het noor
den, naar de menschen, die ze hier had achter
gelaten. Haar kinderen, haar lieve, zoete kinderen!
Ze kon 't haast niet langer uithouden niets van
hen te hooren. Eiken morgen stond zij op het ter
ras, uitkijkende naar Guglielmo, den tuinman, die
brieven en couranten voor de villa Carino van de
post haalde. Met begeerigen blik beschouwde zij
wat hij meebracht en op de oude gebeeldhouwde
Venetiaansche tafel in de vestibule uitspreidde. De
zoo gewenschte brief van Trui was er niet bij.
Hoe leed zij onder dit zwijgen, dat zoo veelbetee-
kenend voor haar was! Zeker had Erik haar ver
langen gehoord en de oude vrouw verboden haar
tijding te sturen, 't Was hem volkomen ernst met
de scheiding, en de kinderen, die zij verliet, eigende
hij zich alleen toe.
Maar had ze dan in huis kunnen blijven? Ze
schudde telkens ontkennend het hoofd. Neen
neen ze zou daar krankzinnig zijn geworden,
ze moest er uit, ze moest in de eenzaamheid haar
lot onder de oogen leeren zien.
Dag op dag, als zij teleurgesteld zonder brief
in haar kamer terugkwam, verdrongen al die treu
rige herinneringen zich opnieuw in haar arm hoofd.
(Wordt vervolgd.)