EERSTE BLAD «ÏÏDSCINC LUXE RIJWIEL ts J. L Bil IJS HET EENIG adres ZATERDAG 30 JUL! 1927 DOKTER DANNZ EN ZIJN VROUW. Vraagt ons Advertentie-talie! DOOF? Gehoorapparaten Centrale IDrentsche Stoom- 5dat het tramver ken door hagelslag, aard ging. ie van het inslaan Ingen der families [and. Bij de familie Ideren bewusteloos In avond kwamen Irnstig beschadigd, Ing belemmerd is. pet onweer angst- pr het bliksemlicht Jel een vuurkoepel ■luchtten uit angst Inktzwarte wolken teven. IWOLLE. rdwenon. ■in het kantoor van poen het personeel Ir kwam, trof het 1 De brandkast van Verdwenen. Eerst te openen; op de een stuk ijzer, Is op de brandkast, ■oor de opengebro- |kes meter breeden Jtraat'weg Z wolle ■oor is gelegen. Zij (auto vervoerd. De 1 aan geld, gelds- I r8ntekaarten van het peisoneel. Een schrijfbureau is eveneens opengebro ken. Het kleine geld hebben de inbrekers laten liggen. De voordeur was gesloten met een Lipsslot. Door een dommekracht onder de handle te zetten heeft men de deur geopend waarbij een groote splinter uit het kozijn is gebroken. Voor het kantoor was ook geen spoor van vervoer achtergelaten. De waarnemende commissaris van politie, de heer Lettink, was dadelijk na de ontdek king van de inbraak aanwezig en liet talrijke vingerafdrukken nemen. Om half tien ver- scheeü het parket. Vermoedelijk dezelfde personen hebben vannacht gepoogd in te breken bij notaris van Andel te Staphorst. Burger door een beschonken man gewond. HEERLEN, 24 Juli. - In den nacht van Zondag kreeg zekere M.K., een Heerlenboer die beschonken was, in de Oranje-Nassau- straat te Heerlen ruzie met ten paar burgers, welke hem om een paar kwartjes gevraagd zouden hebben. Na een korte woordenwisse ling trok M. K. plotseling een browning en schoot daarmede twee of driemaal. Zekere G. van Venlo afkomstig werd door een der schoten getroffen en zeer ernstig aan het hoofd verwond. De hoofdinspecteur van politie van de Dolder kwam, toen hij hoorde schieten, toeloopen en nam de revolver in beslag. K. werd gearresteerd, terwijl G. naar het hospitaal werd gebracht. K., die doordat hij beschonken was, niet meer wist, wat hy gedaan heeft, wordt morgen ter beschikking gesteld van den Officier van Justitie te Maas tricht. De toestand van G. is vrij gunstig. sov B£rtJAriin.lu>/\n ABRESCH, Melissant, (Flakkee), betuigt I deze zijn dank voor het hem werd geschonken voor de door hem ingezonden |is uit de pakjes EDELWEISS ZEEPPOEDER, CONDORZEEP, SNEEUWWIT- GLOOR, EDELWEISSZEEP Rijwiel is te bezichtigen in de étalage van ej. A. ROOIJ, Dorpsplein, Melissant. Spaark debons. welke zich bevinden in de pakjes iiiiiiniimiiiiiilillllilil hst verkrijgen van sen nAA!MACHINE JXE R.UWIEL of WA5CHMACH/HE VRAAGT ©WEPI WINKELIER ©M INHCEITIWeEN Ha inzending van 100,150of meer bons nden wij een aardig stuk speelgoed )0r de kleinen of een huish. artikel Zeepfabrieken"//, DE f1AA5& VAtt 5&E&0.Apeldoorn Men [/&nCOriDORZEEf? EDELWE!55ZEEPen TOILETZEEP. puren Dagelijks 3t 10 uur voorin, en van .m. en volgens afspraak. >foon No. 236. itrale Proeftuin voor en Overllakkee lelharnis (Langeweg) werkdag voor belangstel- \TIS TOEGANKELIJK. Iht geeft de tuinman alle die mochten worden ver- op het eiland voor een goed portret is sinds 30 jaar het S. VAN DER PLAAT Hobbemastraat - Middelharnis »2e atelier van- IgaSgjl af het station I" Prij3 psr kwartaal. Losss nummars f i f 0,07» Advertsntiën v. 1—6 regels f 1,20 Elke rsgsl meerf 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaunvragen f I,per plaatsing tot een maximum van 10 regels elke regel moer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de H.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 9E JAARGANG. - N°. 75 Hoe onze industrie te beschermen? De actie van Vereenigingen als „Het Nederlandsche Fabrikaat" moge er al in slagen om eenige ongemotiveerde voor- oordeelen tegen producten van vaderland- schen oorsprong weg te nemen, er blijven dan nog ernstige bezwaren soms over en het gewichtigste daarvan is het vaak voor komend prijsverschil, waarover geen vader landsliefde ons doet heenstappen. Ieder is zich zelf tenslotte het naast. Om dat prijsverschil worden vele be langrijke orders in het buitenland geplaatst en al heeft zulks ten gevolge dat daardoor aan Nederlandsche arbeiders brood en werk onthouden wordt, klagen mogen we toch niet, want Nederland is een vrijhan delsnatie en heeft naast mogelijke voor- deelen de bezwaren daarvan te aanvaarden. Die vrijhandelsidee is altijd zwaar ge propageerd door onze groote havensteden, Rotterdam en Amsterdam, voor welke de vrijhandel ongetwijfeld een groot plaatselijk belang is. De poging dan ook om de gun ning van de Koninginnebrug aan de laag ste inschrijfster, een Duitsche firma, te onttrekken, moet weinig consequent ge acht worden, al mag het verlangen om een zoo groot werk binnenslands te plaatsen, alleszins begrijpelijk heeten met het oog op eigen behoefte aan werkverruiming. Afgezien er van, dat in het kader van de vrijhandelsidee geen kunstmatige bescher ming van eigen industrie past, zou boven dien- de gekozen weg om door middel van overheidssubsidies de prijsverschillen weg te werken, op den duur al te kostbaar worden, alleen het werk van de Koningin nebrug vergde daartoe reeds ruim een halve ton. De eenig juiste bescherming bestaat in het streven naar de mogelijkheid dat in ons land even goedkoop geprodu ceerd kan worden als in het buitenland. Sommige vrijhandelaren zijn gauw klaar met hun oordeel. Laat, zoo zeggen zij, onze industrie zorgen technisch „bij" te blijven, want een goede outillage alleen kan het mogelijk maken met het buiten land te concurreeren. De feiten echter wijzen uit, dat de prijsverschillen in hoofd zaak haar verklaring vinden in het peil der arbeidsloonen. In het geval met de Koninginnebrug b.v. zou Werkspoor een even lagen prijs als haar Duitsche mede dingster hebben kunnen calculeeren, als Werkspoor de Duitsche arbeidsloonen had kunnen uitbetalen en hetzelfde aantal uren per dag had kunnen laten werken, als bij haar mededingster van over de gren zen gebruikelijk was. Bovendien moet de Duitsche firma belangrijke onderdeelen van het werk in Silezië laat uitvoeren, alléén, omdat daar de loonen nóg lager zijn. Met volkomen handhaving van de vrij handelsidee zou er dus slechts één weg ter bescherming van eigen industrie over blijven en dat is: door het drukken der loonen en verlengen der arbeidstijden. Van zóó'n middel echter zullen de mees ten onzer wel terugschrikken, want nie mand kan beweren, dat het welvaartspeil der arbeiders ten onzent zoo hoog is, dat het wel kan worden neergehaald. Wie 't daarmee eens is,-zal zich er aan te wennen hebben, dat we in het belang onzer industrie, in het belang der arbeidsmoge lijkheden een offer moeten brengen aan ons vrijhandelsprincipe, omdat alleen invoer rechten in staat zijn om de prijsverschillen te nivilleeren, welke ontstaan zijn door de veelal slechtere arbeidsverhoudingen in het buitenland. Dan ontstaat werkverruiming, zijn geen kostbare subsidies meer noociig en vloeien integendeel ruimere baten in de schatkist. Vrijhandel of protectie was vroeger een Zaak van links of rechts. Een dwaze toe stand was dat; een zoo zakelijk vraagstuk kon toch al heel weinig met de religieuze antithese te maken hebben. Tegenwoordig is dat anders. Zelfs socialistische leiders spreken zich voor een zekere protectie uit en onbeperkte vrijhandelsideeën worden nog slechts gepropageerd door de direct belanghebbenden en de menschen uit de scheepvaart en de op export aangewezen industrie, welker leiders voor tegenmaat regelen in het buitenland beducht zijn. Alle bedrijven echter, die in hoofdzaak voor afzet in het buitenland werken, heb ben belang bij protectie. eigen industrie beveiligen door het goed- koope buitenlandsche product met rech ten te belasten, die concurrentie door de Nederlandsche nijverheid mogelijk maken FEUILLETON. W. HEIMBURG VERTALING VAN HERMINA. {Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) 44) Zoo innig bedroefd drukte hij het kind tegen zich aan, dat 't angstig werd en begon te schreien. Hierdoor ontwaakte Erika, wier gezichtje hij ook met kussen bedekte. „Dat's voor je moeder!" zeide hij hal, luid, zoodat Trui hem verwonderd aankeek. Toen de trein te Witten stilstond, zag Erik Robert Zehmen en diens jonge vrouw op het perron Staan. Ir» allerijl hielp hij de kleinen en hun trouwe verzorgster uit den waggon en wisselde vervolgens nog haastig een paar woorden met zijn neef en nicht. „Dank voor je komst! Hoe maakt tante 't? Ik hoop dat ge niet al te veel last zult hebben „O, dat zal wel gaan! Moeder is niet recht wel, anders was ze meegekomen." De jonge vrouw met haar sympathieke, verstan de oogen las echter op Erik's gelaat, w5t de scheiding hem kostte. Ze kwam een stap nader en reikte hem de hand. ..Geloof maar vrij alles komt terecht. Mariene zal stenig terugkomen ze is toch moeder ze moet wel VJ3kon nauwelijks een woord uitbrengen; tranen verstikten zijn stem. „Ge zult mij immers van tijd Een uitsluitend kapitalistisch belang is protectie allerminst, want het zijn niet alleen de ondernemingen, die beschermd moeten worden, maar ook de arbeidsver houdingen. Een onontkomelijke noodzaak Zal ons tenslotte dwingen tot één van de twee: óf hoogere invoerrechten, óf het terugbrengen der arbeidsloonen en ver lengen der werkdagen tot het peil der concurrentie uit het buitenland. Het principe van Vrijhandel behoeven we daarom niet te verloochenen. We kun nen een algemeene aanvaarding daarvan blijven propageeren (beschermd door inter nationale arbeidsovereenkomsten), maar Zoolang de sociale verhoudingen zoo sterk verschillen en het buitenland zich met hooge tariefmuren blijft omgeven, moeten we het welvaartpeil van het eigen arbei dende volk en de bestaansmogelijkheid van tot tijd schrijven?" zeide hij slechts. „Houd mij op de hoogte waar ze is. Ze is nu nog te Munchen niet waar? Een schok liep door de waggons, de trein zette zich weer in beweging. Nog een wenken met de hand het vaarwel van zijn huilenden jongen toen was hij alleen. Dien avond zat hij te Hamburg in de leeskamer van „Streit's Hotel" en schreef een paar regels. De brief, dien hijzelf later in de bus wierp, was geadresseerd aan Mevrouw de Wed. Zehmen te Witten, en bevatte een ingesloten aan -Mevrouw Mariene Dannz, geboren Eisenhut met verzoek aan tante Bertha dezen terstond aan Marlene's adres te bezorgen, dat hij door zijn haastig vertrek niet meer had vernomen. De brief aan Mariene behelsde een laatste ver zoek misschien het allerlaatste. Mariene was alleen op reis gegaan. Dit had zijzelve verkozen. Met plotseling ontwaakte geest kracht had zij het gezelschap van tante Bertha afgeslagen. Toen zij indertijd op het punt stond van haar huwelijksreisje te aanvaarden, was haar een stil klein pension in den omtrek van Pallanza, dat door een Duitsche dame werd gehouden, bij zonder aanbevolen. Ze waren toen niet aan het Lago Maggiore gekomen, maar het adres en de recommandatie had.zij nog en wilde nu daarvan gebruik maken. Tot haar voldoening merkte zij uit het voor komen van mevrouw Bertha en den dokter, dat ze haar besluit goedkeurden. Hun voorstel, om een kamenier mee te nemen, wees zij van de hand. „Waarom? Ik word van dag tot dag sterker. En ik moet er toch aan wennen om alleen te zijn." Week-reveta. Wat niemand verwacht had, is tóch nog gebeurd: de zomer is gekomen in ons dierbaar kikkerland. Terwijl we deze regelen op papier zetten, beschijnt de zon ons al voor den derden zomerdag en al zijn we niet zoo redeloos-opti mistisch om te verwachten, dat het nóg zomer zal zijn als deze regelen onzen lezers onder de oogen komen, toch zijn we al dankbaar voor het genotene. Heerlijk toch, zoo'n zomer weelde. Onze zwaar gezwollen voeten met stekende eksteroogen hebben we ontschoeid en puffend liggen we in een luie stoel, nu en dan door een rietje strooperige limonade op zuigend, ter verfrissching Anderen plom beeren hun gebit met zand en stof, door per auto onze winderige dijken af te racen en zoo hier en daar verzamelen ze onder weg de stuk ken en brokken van een npinder fortuinlijken voorganger, wiens wagen op een zeker oogen- blik breeder bleek dan de weg ter plaatse en toen, aan de wetten der zwaartekracht ge hoorzamende, naar beneden duikelde. Wie het veege lijf aan trein of tram heeft durven toevertrouwen, het risico van door snaaksche inlanders losgeschroefde moeren aanvaardend (Sassenheim) zal ongetwijfeld kennis gemaakt hebben met het nieuwe op gekomen ras der kauw-gumtners, of te wel guinmi-kauwers. Een eigenaardigheid van dit ras is, dat het andere volkeren,in het bijzonder het Amerikaansche, wil imiteeren. Maar in plaats van karaktereigenschappen over te nemen energie, ijver en oorspronkelijkheid volstaat het met de slechte nabootsing van eenige uiterlijkheden. Als échte Amerikanen, kauwen ze gummi, maar echt Hollandsch is de wijze, waarop ze het doen; hun kaken be wegen zich als klapperende deuren van een hooischuur, doch het „inzicht" is minder frisch. Wie een poosje met menschen van dit nieu we ras heeft mogen reizen, wenscht in trein en tram naast de waarschuwing „Verboden te spuwen" nog een tweede kaart met een vrien delijk „Verzoek om gummi te kauwen met gesloten mond." Overtreders behooren ge straft te worden wegens burengerucht. De K. L. M. heeft niets nagelaten om het publiek te doen gelooven, dat de eerste passa- giersvlucht naar Indië en terug duidelijk uit wees, hoe volkomen veilig en zeker het lucht vervoer tegenwoordig is, en ook de passagier was er met zijn zeer spaarzame woorden op uit om de meening te suggereeren, „dat zijn trip een onschuldig uitstapje was. De luid ruchtige en massale ontvangst, en de jubel over de „behouden" terugkeer toonden echter wel aan, dat met zoo'n tocht nog wel eenige risico's te aanvaarden zijn. Uit dat oogpunt bezien, vonden we de Koninklijke onderschei dingen alleszins gerechtvaardigd en verdiend, en 't was verheugend om waar te nemen, hoe de regeering haar voordeel gedaan had met vroeger uitgeoefende critiek en in de wijze van onderscheiding geen verschil maakte onder de mannen, die op gelijke wijze gevaren en risico; hebben gedeeld. Dat binnen afzienbaren tijd een veilig ver voer per vliegmachine, ook over groote af- Ingezonden Mededeeling. H. C. SCHOONENBERG GELDERSCHEKADE 20 ROTTERDAM Eerst was zij tot Munchen gereisd. Hier had een gevoel van lichamelijke zwakte haar genood zaakt verscheidene dagen te blijven en had ze ook den brief van de oude Trui met het antwoord op haar vraag naar de kinderen nog gekregen. Met kleine dagreizen was zij vervolgens, zoodra zij zich war krachtiger had gevoeld, naar Pallanza door gegaan en had hier in het „Grand Hotel" haar intrek genomen. Nadat ze wat uitgerust was, liet zij zich naar het haar aanbevolen pension brengen en trof hier in de buurt van Pallanza een kostelijk plekje aan, te midden van een terras vormig aangclegden tuin, hoog boven het meer. 't Was een stil, deftig, met rozen welig begroeid huis en hierin een groot salon, waar men uit de vensters en van het balkon een eenig fraai gezicht op de uitgestrekte watervlakte van den weste lijken zeeboezem had, waar de Borromeïsche eilan den met geheimzinnige bekoring op de blauwe gol ven zwommen. Behalve de knappe, hoewel reeds grijze dame, die de gelukkige bezitster van dit paradijsje was, waren er nog een paar vrouwelijke gasten, een bejaarde Duitsche juffrouw, die half verlamd was, een Engeische en een Itaiiaansche dame met twee kinderen uit Milaan. Marlene's eerste werk was nu een brief aan de oude Trui te schrijven, wie ze haar adres opgaf. Onderstellende, dat de buitenlandsche namen haar geheel vreemd zouden zijn, deed zij er een paar couverten met Duitsche postzegels en haar nauw keurig adres bij, in de hoop, dat de trouwe ziel stipt aan haar wensch zou voldoen, en dat, ingeval een van de kinderen soms ziek mocht worden, Trui aan Dr, Dannz het adres voor teen elegram kon geven. standen, verzekerd kan zijn, achten we wel mogelijk, maar of zulk vervoer ook econo misch gemaakt kan worden, is een tweede. De Amerikaansche passagier betaalde zoo iets van 60.000 gulden voor z'n trip, zoodat de passage wel heel wat goedkooper mag worden, voor onze lezers met hun katffèrdienaar even per K. L. M. naar Batavia gaan vliegen om daar een tante op haar verjaardag te gaan ver rassen met een pondje Hollandsche kaas of Betuwsche kersen. Dat alles echter neemt niet weg, dat ook wij alle respect hebben voor de wakkere K.L. M.-mannen, die op zoo gelukkige wijze de eerste retour-vlucht op Indië wisten te vol brengen. Om in het groot luchtverkeer ooit iets te kunnen volbrengen, moet er in ieder geval een begin zijn. Zwaar is het vonnis, dat de fraudeerende Groningsche notaris over zich zeiven geveld heeft, maar hij heeft het over zich voltrokken op even onrechtmatige wijze, als hij over het geld van zijn cliënten beschikte. Noch het leven, dat hij zich ontnam, noch de kapitalen, die hij verteerde, behoorden hem toe. Dat een hongerige grijpt naar het brood, dat hem niet toebehoort, kan men billijken en vergeven, maar dat een mensch met een rijk inkomen van 30 tot 40 mille de spaarcentjes van kleine luiden verdoet, is een wreede mis daad, die slechts verergerd wordt door het feit, dat de pleger er van zich door een geweld- dadigen dood aan zijn verantwoordelijkheid onttrekt én daarmee de mogelijkheid te niet doet om door het verstrekken van inlichtingen den financieelen chaos te helpen regelen. Laten we intusschen niet al te hard oordeelen over deze doode. Wie zal de beweegredenen, de zieleraadselen van dezen man onthullen? De rozen, die zijn zwaar getroffen vrouw en kind met eigen hand geplukt hadden om over zijn graf deden strooien, zeggen ons, dat er aan dezen mensch toch ook nog een andere kant moet zijn geweest. Moge deze rozen sluier der liefde eens het booze egoisme van den doode aan het oog des tijds onttrekken. Zal de Haagsche politie er eindelijk in slagen om een der geheimzinnige moordraadselen te ontsluieren? Er is nu iemand aangehouden, verdacht van den moord in de Riemerstraat en d'e man is in het Huis van Bewaring opgeslo ten. Voor het prestige van de Haagsche politie is het te hopen, dat ze nu een juiste greep heeft gedaan. Reeds eerder immers heeft een photo- graaf, van hetzelfde misdrijf verdacht, langen tijd onschuldig in voorarrest doorgebracht. Hij was het slachtoffer van de kletspraat der familie eener gewezen en teleurgestelde ver loofde. Buitenland. Hoe ernstig het oproer ook geweest moge zijn de regeering te Weenen heeft de teugels van Aan tante Bertha meldde zij, dat zij goed was overgekomen, en dat, als deze of gene haar wilde schrijven, men 't poste restante naar Pallanza moest doen. Maar niet te dikwijls en ook moest men geen brieven van haar verwachten. Ze voelde, dat ze geheel los van alle vroegere banden moest wfczen om weer gezond te kunnen worden. Vervolgens bracht 'ze haar kamer in orde, waar aan de ouderwetsche meubels iets gezelligs gaven en die met rozengeur vervuld was, want groote ruikers prijkten aan weerskanten van den reus- achtigen spiegel en door de open balkondeuren knikte een menigte Maréchal-Niels haar uit de de dichte bladeren toe. Hier kon zij geheele dagen half droomend en half wakend op de chaise-longue doorbrengen, die voor de open deur van het balkon was geschoven. Nu en dan zocht zij een afgelegen plekje in den tuin op, waar zij zich onder bamboe struiken of in de schaduw van een reusachtigen vijgeboom aan haar droomerijen kon toegeven. De kleine hond van de vrouw des huizes, een mops met een ongeloofelijk knorrig gezicht, was haar eenig gezelschap; zij wenschte geen ander. Ook aan tafel sprak zij weinig. Een uitnoodiging van de Engeische dame om met haar te gaan wandelen of eens samen naar de eilanden te varen, sloeg zij af, zeggende dat ze nog te moe was. Men kon 't gelooven ze zag akelig bleek. 't Werd Mei, de vreemde dames vertrokken, behalve de zieke Duitsche; 't werd zeer stil in huis. Nu had zij den tuin bijna geheel alleen voor zich. Langzaam, met afgematte schreden, liep zij tus- schen den merkwaardig weelderigen plantengroei heen en weder. Strak voor zich uitstarende, zag zij echter niets van dien rijkdom aan planten en bloemen, die haar omgaf; haar gedachten dwaal het bewind stevig in handen gehouden, waar door haar positie eerder-gesterkt is, dan ge schaad. 't Staat nu vast, dat communisten de verwekkers van de bloedige revolutie zijn geweest. Hun betrekkelijk kleine groep zou niet eens een ernstig verzet hebben kunnen plegen, als de sociaal-democraten zich mede aanstonds scherp tegen hen hadden gekeerd. Zij hebben in eigen gelederen echter ook eens rechts en links naar de oogen te zien, wat ze heeft verleid tot een poging, zoowel kool als geit te sparen. Het Weensche oproer, als een anti-fascis tische betooging begonnen, heeft een tegen overgestelde uitwerking gehad, want het plat teland van Oostenrijk reageert thans sterk op de Weensche tendenzen. Gelukkig heeft het Roemeensche volk na den dood van het staatshoofd haar bezinning behouden en is het land de revolutie bespaard gebleven, die zoo vaak ter gelegenheid van 's konings verscheiden voorspeld was. Die revolutie zou dan ontketend worden terwille van de verheffing van den gewezen kroon prins Carol tot koning. Deze slappe kerel is echter geen druppel bloed waard. Om een vrouw te volgen liet deze man alle hoogere belangen varen. Was dat ééns gebeurd, dan zou men respect kunnen hebben voor zijn groote liefde tenminste, maar nu hij achtereenvolgens twee vrouwen verliet om weer een derde te volgen, blijkt hij toch wel volkomen die stand vastigheid van wil en trouw van karakter te missen, die voor een heerscher noodig zijn. Het zoontje verwierf thans de kroon, die de vader door zijn wangedrag verspeelde. De overleden koning heeft met zijn volk moeilijke tijden doorgemaakt, maar tenslotte ook de voldoening gesmaakt der bevrediging van de hoogste nationale verlangens, door de stichting van het Groot-Roemenië na den oor log. - Sinds echter is hij door een onduldbaar lij den, darmkanker, gekweld, het zielelijden, veroorzaakt door het gedrag van zijn oudsten zoon, verergerde zijn toestand. Kostbare nieuwsblad-kolommen zijn besteed aan het relaas van den bokswedstrijd Dempsey- Sharkey. We kunnen zeer kort zijn. De heeren dienden elkaar volgens het verslag, slagen toe, die een stier zouden vellen, maar die hun alleen in het uiterlijk schoon wat deerden. Dempsey won, en kreeg een millioen gulden, de verlie zer ontving een ton, bijeengebracht door de vele duizenden aanbidders van deze weerzin wekkende cultuur der 20e eeuw. HET OUDERE KIND. Tegenover de politieke en maatschappelijke machtsverschuivingen, die de oorlog heeft te weeg gebracht, staan velen onzer nog in ang stig afwachten. Wat zal uit dat nieuwe worden. Wat is er goed, wat is er kwaad van? Welke den steeds ver weg, de bergen over naar het noor den, naar de menschen, die ze hier had achter gelaten. Haar kinderen, haar lieve, zoete kinderen! Ze kon 't haast niet langer uithouden niets van hen te hooren. Eiken morgen stond zij op het ter ras, uitkijkende naar Guglielmo, den tuinman, die brieven en couranten voor de villa Carino van de post haalde. Met begeerigen blik beschouwde zij wat hij meebracht en op de oude gebeeldhouwde Venetiaansche tafel in de vestibule uitspreidde. De zoo gewenschte brief van Trui was er niet bij. Hoe leed zij onder dit zwijgen, dat zoo veelbetee- kenend voor haar was! Zeker had Erik haar ver langen gehoord en de oude vrouw verboden haar tijding te sturen, 't Was hem volkomen ernst met de scheiding, en de kinderen, die zij verliet, eigende hij zich alleen toe. Maar had ze dan in huis kunnen blijven? Ze schudde telkens ontkennend het hoofd. Neen neen ze zou daar krankzinnig zijn geworden, ze moest er uit, ze moest in de eenzaamheid haar lot onder de oogen leeren zien. Dag op dag, als zij teleurgesteld zonder brief in haar kamer terugkwam, verdrongen al die treu rige herinneringen zich opnieuw in haar arm hoofd. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1927 | | pagina 1