:e Middelharnis
IGRAF1B S. m lil PLAAT
SEMASTRAAT MIDDELHARNIS
Kunsttan den Gebitten
EERSTE BLAD
1TSLOTERIJ
MIJNHARDT'S 7^0
Zenuwtabletten 1
MIJNHARDT'S jnc
j Maagtabletten *-*
n MIJNHARDT'S fiflc
lu/ Hoofdpijntabielten
MIJNHARDT'S qac
Staaltabletten
MIJNHARDT'S
Laxeertabietten
Verkrijgbaar bij Apoth.en Drogisten
Alles voorzien van den naam
A.MIJNHARDT
Pharm. Fabriek. ZEIST
ZATERDAG
23 JULI 1927
Belasting en Rechtvaardigheid.
DOKTER DANNZ EN ZIJN VROUW.
DOOF?
Gehoorapparaten Centrale
H. C. SCHOONENBERG
GELDERSCHEKADE 20 ROTTERDAM
ien met u, en
Jnancieele zijde;
voor uw man's
|ls met een kus
aan niet strikte
Is uw verloofde
It den lof van de
In, met de toe-
|n dan uw eigen
fet alsof hij een
fware.
Sabath: „De
[>eilijkste, maar
opvolgt, blijft
waar scheiden
1 als scheidings-
fehtszaal, en dan
respect.
Jdenaar acht het
lof redevoering
■feit, dat Neder-
T is.
pttigd?
nd worden, dat
^graven haven
IJmuiden de
It bouwen; dat
(artverkeer met
■bezitdat het
J-k als de droog-
land te nemen
[f worden, welks
Vereld draaien;
welks gloeilampen de meest afgelegen plaat
sen op de aarde van licht voorzien; waar
scheepsbouw, zuivelindustrie, tuinbouw en
veeteelt van groote internationale beteekenis
zijn? Om vooral ook niet onze wetenschap
te vergeten 1
Wij deden slechts enkele grepen maar
bovendien, is Nederland wel zoo'n klein
landje wat oppervlakte betreft? Is daar niet
Koloniaal Nederland met een oppervlakte
van ruim 2 millioen K.M2. met een bevol
king van 55| millioen zielen, waardoor ons
land de derde is in de rij der koloniale Mogend
heden. Voorziet niet Java alleen reeds in een
elfde deel van de wereldsuikerproductie
bedroeg niet reeds in 1920 de totale rubber
productie 60 millioen K G.worden onze
tabakken door eenig ander product over
troffen? Heeft Nederland van het koloniale
kapitaal niet zelf bijna 2 millard kunnen
leveren, waarvan alleen reeds 200 millioen
voor den mynbouw (petroleum)?
Overschatting van beteekenis is verkeerd,
maar veel verkeerder is een onderschatting.
"Wie prent zijn zoontje in, dat hy het
miezerigste ventje uit zyn klas is, en toch
een volslagen mislukkig in de maatschappij
zal worden?
Een beetje meer zelfrespecten zelfken
nis by voorkomende gelegenheden verdient
aanbeveling!
Ti Bioscoopvoorstelling.
ATELIER VANAF HET STATION
WAT OP FOTOGRAFISCH GEBIED
ANGD WORDT, PRIMA WERK
RDAG begint
bs V20 13.50> V10
17.50, V2 f 35.-
11 70.-o
IC.
IVEBKDQMQ»
Jaar bij 1 P. Wielhouwei,
j. J. Boer, SommelsdijK;
firksland; C. de Mooij,
Maden. Oude Tonge,
A. v. d. Heuvel, Helle-
Geheel pijnlooze speciaal Medische
behandeling. Betaling desgewenscht in
12 maands termijnen ook voor Zieken
fondsleden. Inlichtingen kosteloos
BUREAU voor
Tandheelkundige
Middenstands-verzekering
Adm. G. DE WAARD,
Van Heusdesfraaf 13b, Rotterdam
aan lijn 5 en 15. Telefoon No. 30013.
Geopend van 94 en 79 uur.
Agentschappen
Mej. J. KREUKNIET, Wolphaertsbocht
181a, Chariots,
G. KREUKNIET, Strijenschestraat 56;
C. BRUSSAARD, Nassaulaan 20
beiden te Schiedam.
A. C. RIETHOF, Dorpsstr. 39, Rhoon.
ONZE EILANDEN
prij's psr kwartaal. f I.
1,553e nummersf 0,07s
Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20
Elke regel meer. f 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Uienstaanvragen
f l,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt lederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het warot uitgegeven door de
NV. Uitgeversmaatschappij
,,0nze Eilanden", Tel. Int. Mo. 15
Voarstraat Middelharnis.
9E JAARGANG - N°. 73
Het belastingvraagstuk is weer actueel,
nu bekend geworden is, dat in Nederland
de belasting het hoogst, een der weinige
raken, waar in een klein land groot kan
zijn!
Belasting is nu eenmaal een noodza
kelijk kwaad, maar onze reputatie van
volk, dat de meeste belasting betaalt, mag
ons toch wel een aanwijzing zijn om het
staatshuishouden een beetje aan den zui
nigen kant te houden, want aan alle ge
duld komt een einde, zelfs aan dat van
den belastingbetaler.
Als nieuwe experimenten nieuwe geld
bronnen vragen, dan zijn sommigen gauw
klaar met hun aanwijzing „Haal, waar 't
zit", maar oppassen is geboden, willen
we mèt de kip de [gouden eieren niet
verliezen.
Bovendien moeten we toch zoo'n beetje
de rechtvaardigheid betrachten.
Is het stelsel niet rechtvaardig, zoo
hooren we vragen, om méér en een hooger
percentage te laten betalen, naar mate het
inkomen grooter is. - Practisch is het
zeker en vermoedelijk ook de eenige ma
nier om de noodige gelden binnen te
krijgen.
Maar dat de billijkheid, van het stelsel
niet altijd even duidelijk uitkomt, zullen
we met een paar voorbeelden bewijzen.
In Bergen op Zoom was het een sociaal
democraat, die dezer dagen eenige bezwa
ren tegen het stelsel van Personeele Be
lasting ontwikkelde. Hij zei ongeveer zoo:
A. en B. verdienen evenveel, maarA.
heeft een huishouden van Jan Steen, hij
heeft geen geld over voor een behoorlijke
woning, noch voor meubelen, zijn vrouw
verslonst den boel, hij betaalt géén
ftrsoneele Belasting. B. is zuinig en huise
lijk, hij spaart om zich netjes te installeeren
en ziet zijn deugd beloond met een
aanslagbiljet. Is dat rechtvaardig? Neen,
maar het is misschien niet anders mogelijk.
En nu geven wij zelf nog een ander
voorbeeld.
A. en B. hebben ieder een inkomen
van 6000 gulden 'sjaars en natuurlijk
worden beiden gelijkelijk aangeslagen. A.
verbrast alles, maar B. is zuinig en be
spaart jaarlijks de helft, 't Gevolg? B. moet
om zijn deugd meer belasting gaan betalen
dan A. De fiscus slaat hem n.l. óók aan
voor de rente van zijn bespaarde geld,
zelfs ten gevolge eener progressieve re
geling, met een verhoogd percentage. Jaar
op jaar wordt de belasting voor hem op
gevoerd; eindelijk krijgt hij er een nieuwen
aanslag bij vermogensbelasting en
als hij sterft eischt de staat van het be-
FEUILLETON.
W. HEIMBURG
VERTALING VAN HERM1NA.
(Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
42)
Nu wist hij genoeg. Ze was weg, ze kwam nooit
terug dit zeide die ring maar al te duidelijk.
Waarom ze hem had verlaten dit verzweeg het
kleine blinkende voorwerp echter. En daar ginds,
in het Sanatorium, stierf de vrouw, wier ramp
zalige hartstocht voor hem haar ondergang was
geweest, en nam zijn innig, stil geluk mee in het
graf
Nog altijd was 't hem een raadsel, hoe alle
dingen, zonder dat hij 't gemerkt had, zich zoo
vreeselijk schielijk hadden kunnen ontwikkelen.
Selma van Leidnitz was nooit kalmer, verstan
diger, bedachtzamer geweest dan aan het ziek- en
sterfbed van zijn moeder. Wel is waar had hij
altijd slechts oogen voor deze gehad en soms alleen
zijn verwondering betuigd, dat de vrouw, die zijn
moeder zoo uitstekend verpleegde, daarbij daggen
nacht op de been was, zonder vermoeienis te ge
voelen. Verder had hij er niet dver nagedacht, dat
in een tijd, toen er behalve zijne moeder nog drie
andere patiënten als slachtoffers der epidemie
werden weggerukt en verscheidene anderen erg
ziek lagen, 't slechts zenuwachtige overspanning
kon zijn, die haar staande hield. Hij had zooveel
spaarde geld een deel als successiebe-
lasting voor zich op.
Niet alle vermogens natuurlijk zijn op
zulke nobele wijze te samen gebracht en
waar kapitalen gevormd zijn uit woeker
of door öitbuiting, daar mag de gemeen
schap wel wat terughalen voor de alge-
meene huishouding.
Maar in ons land zijn de meeste burger
manskapitaaltjes toch wel bijeengebracht
door zuinigheid en arbeid, waarvoor dubbel
en dwars aan de schatkist is geofferd.
Toch zal het noodzakelijk blijven om
een groot deel der staatsuitgaven te blijven
bekostigen uit de zakken, waaruit te halen
valt. In plaats echter van zulke menschen
als parasieten te beschouwen en aan te
merken, die zooveel mogelijk van hun
materieel bezit ontlast dienen te worden,
mochten we ze wel eens wat meer
respecteeren, omdat het door hun deugd
mogelijk is (bronnen voor de staatshuis
houding aan te boren. En om hunnen
twille mogen we ook wel eens een beetje
zuinig zijn met hun geld.
Week-reveu.
Binnenland.
In „Het Volk" wordt door een ontslagen
en strafrechtelijk gevonnist directeur eener
gemeentelijke gasfabriek- een eigenaardig
licht geworpen op sommige feites et>gestes
van zijn collega's in den lande. De feiten
zijn in het kort de volgende:
Bedoelde directeur is de heer van der Stel,
die zijn ontslag kreeg als leider der gem.
gasfabriek te Sloten en gevangenisstraf op
liep, omdat hij de gemeenschap benadeeld
zou hebben' wegens het bedingen en ont
vangen van een zekere provisie bij belang
rijke leveringen aan het bedrijf. Na het vonnis
zond de bond van gas-directeuren den heer
van der Stel het bosch in als zondebok; de
man werd geroyeerd.
Na zijn ontslag uit de gevangenis begon
de heer van der Stel weer te solliciteeren
en in Beverwijk scheen hij een goede kans
te maken, tot... zijn antecedenten bekend
werden en eene benoeming daarop afsproDg.
Dat gaf hem aanleiding een tegen-actie te
beginnen. Hij eischte van den Bond intrek
king van zijn royement en nam elke ge
legenheid te baat om te bewijzen, dat andere
gasdirecteuren geen haar beter waren dan
hij en op een enkele uitzondering na
onder hen de algemeene gewoonte bestond
om voor levering van materialen, als gas
meters -ovens een gift van 10 tot 20 procent
van het factuurbedrag te bedingen, een ge
woonte, die de gemeenschap in den loop der
jaren millioenen moet hebben gekost, on
geacht de misschien onnoodige leveranties,
waartoe de gemeenten, om den wille van het
douceurtje voor den directeur, bewogen zijn.
Toen in Beverwijk een nieuwe gas-direc-
teur benoemd was, bewees de heer van der
Stel kort en goed, dat de benoemde in zjjn
vorige functie te Edam eveneens provisie
had genoten. Een commissie van onderzoek
werd benoemd en de benoemde bedankte
spoedigst om.... gezondheidsredenen. In
Edam werd en wordt nu eveneens een onder
zoek ingesteld.
De directeur der gasfabriek in Wassenaar
weigerde onlangs zijn vroegeren collega te
ontvangen, met het gevolg, dat de heer van
der Stel van dien Wassenaarschen directeur
eveneens bewees, dat hij provisie had ge
noten; de man ligt nu in het Ziekenhuis te
Leiden en een ontslag om gezondheidsrede
nen wordt blijkbaar dus ook voor hem voor
bereid.
Nu begonnen meerderen te vreezen, met
het gevolg, dat een bestuurder van de orga
nisatie der gasdirecteuren, welke vereeniging
misschien het profijtelijke provisie-stelsel in
gevaar zag, den heer van der Stel bewoog
om zijn algemeene actie te staken en hsm
een douceurtje van zegge zestien duizend
vijf honderd gulden ter hand stelde en een
voorloopige uitkeering van twee honderd
gulden per maand verzekerde. Bedoelde be
stuurder was de heer Bruinwold Riedel,
directeur der gasfabriek te Utrecht.
Omdat de heer van der Stel meende, dat
niet alle beloften waren nagekomen, achtte
hij zich van zijn woord ontslagen, heeft hp
zjjn actie hervat en publiceerde hfj o.m. de
correspondentie ter zake met den heer Bruin-
wold Riedel.
Over de wijze, waarop de heer Van der
Stel deze zaak, die een cause celébre wordt,
aan het rollen heeft gebracht, nöch over diens
beweegredenen, zullen we een oordeel uit
spreken; dat is een zaak voor 's mans eigen
geweten. Nu de verhoudingen echter bekend
geworden zijn, is het noodig, dat een ernstig
onderzoek naar den omvang van het misbruik
wordt ingesteld.
Van het overheidsbedrijf wordt wel eens
beweerd, dat het niet economisch werken
k&n en zeker is, dat in openbare bedrijven
vaak misbruiben voorkomen, die in een goed
geoutileerde particuliere onderneming onmo
gelijk zijn. De voornaamste oorzaak daarvan
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Ingezonden Mededeeling.
zorgen aan het hoofd. Mariene zag hij in die dagen
slechts vluchtig, terwijl hij een paar lepels soep
at of even op zijn sofa uitrustte. Elke andere vrije
minuut bracht hij bij zijn stervende moeder door.
En toen daar ginds bij de oude vrouw alles was
afgeloopen, had hij Mariene diep bedroefd opge
zocht. Hij herinnerde zich, hoe hij gezegd had,
„Moeder is dood"en hoe hij vergeefs op een
paar hartelijke woorden wachtte.
Zij was bleek geworden, maar had stug ge
zwegen.
„Nu heb ik ook geen moeder meer," had hij
vervolgens gezegd, „maar jou en de kinderen houd
ik toch over, Mariene. Jou alleen, die mij begrijpt,
mijn eenige schat!"
Toen was haar bleek gelaat wonderlijk beginnen
te trillen, alsof ze moeite deed om te glimlachen,
en toen hij haar handen greep, hadden haar oogen
vol tranen gestaan.
Zóó uitte zij haar droefheid, meende hijze kon
die niet in woorden brengen. En zoo trok hij haar
aan zijn zijde op de sofa, legde het hoofd op haar
schouder en betreurde zijn lieve doode, stellig over
tuigd, dat hij in dit uur met Mariene meer één van
hart en één van ziel was dan ooit.
In deze overtuiging zeide hij ook, toen hij ean
poosje later naar beneden ging om de noodige
beschikkingen voor de begrafenis te maken: „Gij j
zult je wel wat gelegen laten liggen aan mevrouw
van Leidnitz, niet waar? Ze heeft zich in den Jaat-
sten tijd recht verdienstelijk gemaakt."
En Mariene had kortaf geantwoord: „Ja, na
tuurlijk!"
Een uurtje later, terwijl hij zich nog in het
sterfhuis ophield, was zijn koetsier verschenen met
de boodschap van mevrouw, dat de kamer voor
mevrouw van Leidnitz in orde was en deze dus
kon komen als ze verkoos.
Hij stuurde de boodschap terug, dat mevrouw
van Leidnitz haar kamer in het Sanatorium wilde
behouden, maar de eerstvolgende dagen graag zou
komen eten om niet in den grooten kring der
badgasten aan tafel te moeten zitten.
En zoo geschiedde 't ook. Hij dacht niet verder
na over Marlene's ijver om mevrouwjvan Leidnitz
dankbaarheid te betoonen. Hij zocht er ook niets
achter, dat Mariene dikwijls de kamer verliet,
als mevrouw van Leidnitz er was, dat zij in hare
tegenwoordigheid meestal zweeg en ziqh op den
dag van de begrafenis als met opzet op den achter
grond hield, toen zij bij het open graf stonden,
zoodat 't al den schijn had, alsof hij en mevrouw
van Leidnitz de voornaamste róuwdragenden
waren.
Eens scheen ze een nadere verklaring met hem
gezocht te hebben. Hij meende althans nu, dat
dit haar bedoeling was geweest. Hij kwam thuis
om een instrument te halen, dat hij bij een zieke
noodig had, en vond hier Mariene voor zijn schrijf
tafel zitten. Zij had de armen met de stijf in elkaar
geklemde handen op de tafel uitgespreid en het
hoofd daarin verborgen. Zóó bleef zij onbeweeglijk
zitten.
„Mariene!" zeide hij zacht. „Wat hebt ge? Voelt
gij je niet wel?"
Verschrikt was zij opgesprongen. Zielsbedroefd
zag ze hem aan, haar lippen trilden, alsof ze iets
wilde zeggen. Haastig kwam ze een schrede nader.
„Erik O, Erik
Hij stond als op gloeiende kolen, het instrument
in de hand, de handen niet gedesinfecteerd en in
de jas, die hij aan de ziekbedden droeg. „Beste
is wel het gebrek aan contröle en het gevoel
van zelfstandigheid van de meeste hoofd
ambtenaren uit de overheidsbedrijven; zij
zjjn slechts verantwoording schuldig aan de
gemeenschap en dat wordt verstaan als aan
niemand.
Met 'tidee van „ik heb met jullie niets
te maken" is de ambtelijke wereld van hoog
tot laag doortrokken. Zelfs een winkelbe
diende op een schraal loon, maar in particu
lier bedrijf, zegt asjeblieft en dank-u aan den
klant, die iets koopt en by het verlaten van
den winkel opent hij hem de deur. Maar de
conducteur, die u een tramkaartje verkoopt,
zegt alléén dank-u, als hij twee en een halve
cent fooi krijgt en ontvangt hij die niet, dan
staat-ie onbewogen toe te zien, als ge bijna
den nek breekt by uw poging om kinderen
kind," zeide hij, „ik kom oter een half uur weer,
dan moogt ge mij alles zeggen wat ge maar wilt.
Op 't oogenblik is 't onmogelijk ge ziet zelf
Zij liet de armen slap neervallen en knikte
slechts wonderlijk kalm. „Ja! Ja!"
Zóó zag hij haar nog staan, toen hij de deur
achter zich sloot.
Toen hij nu dien avond na de thee, die ook
mevrouw van Leidnitz mede had gebruikt, Mar
iene in haar boudoirtje volgde en vroeg. „Zeg
mij nu eens wat je van morgen bezwaarde
streek zij langzaam het haar van het voorhoofd,
alsof 't haar moeite kostte 't zich te herinneren.
„Dat weet ik niet meer," antwoordde zij met af
gematte stem. „Niets van belang ik heb 't
alweer vergeten."
Ja, en daarop was al dat andere gevolgd slag
op slag totdat hem eindelijk op eens de schellen
van de oogen waren gevallen.
Sinds een paar dagen had Mariene er erg bleek
uitgezien en over pijn in hoofd en rug geklaagd.
Angstig en bezorgd, zooals hij altijd voor haar
was, had hij haar verzocht in bed te blijven.
Maar dit had ze volstrekt niet gewild en kwam
moe en mat aan het middagmaal, waaraan me
vrouw van Leidnitz doorgaans ook verscheen,
evenals op het theeuurtje in de eetkamer.
,Aan tafel was er een geschil ontstaan tusschen
hem en Mariene. Trui was met den kleinen Erik
binnengekomen, zeggende dat Erik gejokt had,
maar 't niet wilde bekennen. De kleine jóngen zag
met smeekende oogen tot zijn vader op, alsof hij
bij dezen hulp en steun zocht.
Na een paar korte vragen en antwoorden tus
schen Trui en Mariene, waardoor de schuld van
den kleinen zondaar duidelijk aan het licht kwam»
of bagage heel uit de tram te krijgen. Na
tuurlijk zijn er dankbare uitzonderingen, ge-
ïyk er ook wel enkele gasdirecteuren zijn,
die weigeren om de gemeenschap op de hier
boven geschetste wijze te benadeelen.
Het is een publiek geheim, dat op vele
plaatsen ambtenaren in openbaren dieDSt op
allerlei wijze extra-voordeelen weten te ver
werven door een stelsel van provisie, ad
viezen-geven, neven-betrekkingen waarne
men enz. Daarnaar moest door een staats
commissie eens een algemeen onderzoek
worden ingesteld. De betrokkenen zijn vaak
niet zoo schuldig, omdat vele misbruiken
door een langdurige gewoonte een gerechtigd
aanzien hebben gekregen. Maar ze moeten
worden uitgeroeid, in het belang der publieke
moraliteit, in het belang ook van een econo-
stond Mariene toornig op, terwijl het bloed haar
naar de wangen steeg, en strafte het schreiende
kind op staanden voet.
„Ge moogt niet 'jokken! Dat moogt ge niet
doen!" bracht zij hijgende uit.
„Mariene!" had hij geroepen, pijnlijk geschokt
door dit tooneel.
Nu keerde zij zich driftig tot hem.
„Spreek hem niet voor!" riep zij. „Mijn kind mag
niet leeren liegen! Hij zal ook niet eens diegenen
ongelukkig maken, die met hem moeten leven!"
„Ge zijt zeker ziek," had hij bedaard gezegd.
„Ik ben nooit gezonder geweest", was haar
antwoord.
Trui had het schreiende kind meegenomen en
nu zaten ze weer aan het afgebroken maal, Erik
knorrig, Mariene met gedwongen kalmte, mevrouw
van Leidnitz zwijgend en met neergeslagen oogle
den, waaronder zij nu en dan een blik vol doode-
lijken haat op Mariene wierp.
Nadat het middageten was afgeloopen, wilde
Erik Mariene naar haar kamer volgen, maar vond
de deur gesloten. Schouderophalend verwijderde
hij zich. Mevrouw van Leidnitz had zich onderwijl
naar het Sanatorium begeven.
Toen tegen vijf uur de gong allen voor de thee
samenriep, bereidde Mariene deze evenals altijd.
Zij scheen wat gekalmeerd. Maar toen Erik juist
was begonnen met haar vriendelijk toe te spreken,
kwam mevrouw van Leidnitz binnen en verzocht
haar te mogen helpen. Terstond liet Mariene het
geheele bestier aan haar over en ging bij het
uitgebouwde hoekvenster zitten.
(Wordt vervolgd.)