:e Middelharnis IGRAF1B S. m lil PLAAT SEMASTRAAT MIDDELHARNIS Kunsttan den Gebitten EERSTE BLAD 1TSLOTERIJ MIJNHARDT'S 7^0 Zenuwtabletten 1 MIJNHARDT'S jnc j Maagtabletten *-* n MIJNHARDT'S fiflc lu/ Hoofdpijntabielten MIJNHARDT'S qac Staaltabletten MIJNHARDT'S Laxeertabietten Verkrijgbaar bij Apoth.en Drogisten Alles voorzien van den naam A.MIJNHARDT Pharm. Fabriek. ZEIST ZATERDAG 23 JULI 1927 Belasting en Rechtvaardigheid. DOKTER DANNZ EN ZIJN VROUW. DOOF? Gehoorapparaten Centrale H. C. SCHOONENBERG GELDERSCHEKADE 20 ROTTERDAM ien met u, en Jnancieele zijde; voor uw man's |ls met een kus aan niet strikte Is uw verloofde It den lof van de In, met de toe- |n dan uw eigen fet alsof hij een fware. Sabath: „De [>eilijkste, maar opvolgt, blijft waar scheiden 1 als scheidings- fehtszaal, en dan respect. Jdenaar acht het lof redevoering ■feit, dat Neder- T is. pttigd? nd worden, dat ^graven haven IJmuiden de It bouwen; dat (artverkeer met ■bezitdat het J-k als de droog- land te nemen [f worden, welks Vereld draaien; welks gloeilampen de meest afgelegen plaat sen op de aarde van licht voorzien; waar scheepsbouw, zuivelindustrie, tuinbouw en veeteelt van groote internationale beteekenis zijn? Om vooral ook niet onze wetenschap te vergeten 1 Wij deden slechts enkele grepen maar bovendien, is Nederland wel zoo'n klein landje wat oppervlakte betreft? Is daar niet Koloniaal Nederland met een oppervlakte van ruim 2 millioen K.M2. met een bevol king van 55| millioen zielen, waardoor ons land de derde is in de rij der koloniale Mogend heden. Voorziet niet Java alleen reeds in een elfde deel van de wereldsuikerproductie bedroeg niet reeds in 1920 de totale rubber productie 60 millioen K G.worden onze tabakken door eenig ander product over troffen? Heeft Nederland van het koloniale kapitaal niet zelf bijna 2 millard kunnen leveren, waarvan alleen reeds 200 millioen voor den mynbouw (petroleum)? Overschatting van beteekenis is verkeerd, maar veel verkeerder is een onderschatting. "Wie prent zijn zoontje in, dat hy het miezerigste ventje uit zyn klas is, en toch een volslagen mislukkig in de maatschappij zal worden? Een beetje meer zelfrespecten zelfken nis by voorkomende gelegenheden verdient aanbeveling! Ti Bioscoopvoorstelling. ATELIER VANAF HET STATION WAT OP FOTOGRAFISCH GEBIED ANGD WORDT, PRIMA WERK RDAG begint bs V20 13.50> V10 17.50, V2 f 35.- 11 70.-o IC. IVEBKDQMQ» Jaar bij 1 P. Wielhouwei, j. J. Boer, SommelsdijK; firksland; C. de Mooij, Maden. Oude Tonge, A. v. d. Heuvel, Helle- Geheel pijnlooze speciaal Medische behandeling. Betaling desgewenscht in 12 maands termijnen ook voor Zieken fondsleden. Inlichtingen kosteloos BUREAU voor Tandheelkundige Middenstands-verzekering Adm. G. DE WAARD, Van Heusdesfraaf 13b, Rotterdam aan lijn 5 en 15. Telefoon No. 30013. Geopend van 94 en 79 uur. Agentschappen Mej. J. KREUKNIET, Wolphaertsbocht 181a, Chariots, G. KREUKNIET, Strijenschestraat 56; C. BRUSSAARD, Nassaulaan 20 beiden te Schiedam. A. C. RIETHOF, Dorpsstr. 39, Rhoon. ONZE EILANDEN prij's psr kwartaal. f I. 1,553e nummersf 0,07s Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20 Elke regel meer. f 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Uienstaanvragen f l,per plaatsing tot een maximum van 10 regels elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt lederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het warot uitgegeven door de NV. Uitgeversmaatschappij ,,0nze Eilanden", Tel. Int. Mo. 15 Voarstraat Middelharnis. 9E JAARGANG - N°. 73 Het belastingvraagstuk is weer actueel, nu bekend geworden is, dat in Nederland de belasting het hoogst, een der weinige raken, waar in een klein land groot kan zijn! Belasting is nu eenmaal een noodza kelijk kwaad, maar onze reputatie van volk, dat de meeste belasting betaalt, mag ons toch wel een aanwijzing zijn om het staatshuishouden een beetje aan den zui nigen kant te houden, want aan alle ge duld komt een einde, zelfs aan dat van den belastingbetaler. Als nieuwe experimenten nieuwe geld bronnen vragen, dan zijn sommigen gauw klaar met hun aanwijzing „Haal, waar 't zit", maar oppassen is geboden, willen we mèt de kip de [gouden eieren niet verliezen. Bovendien moeten we toch zoo'n beetje de rechtvaardigheid betrachten. Is het stelsel niet rechtvaardig, zoo hooren we vragen, om méér en een hooger percentage te laten betalen, naar mate het inkomen grooter is. - Practisch is het zeker en vermoedelijk ook de eenige ma nier om de noodige gelden binnen te krijgen. Maar dat de billijkheid, van het stelsel niet altijd even duidelijk uitkomt, zullen we met een paar voorbeelden bewijzen. In Bergen op Zoom was het een sociaal democraat, die dezer dagen eenige bezwa ren tegen het stelsel van Personeele Be lasting ontwikkelde. Hij zei ongeveer zoo: A. en B. verdienen evenveel, maarA. heeft een huishouden van Jan Steen, hij heeft geen geld over voor een behoorlijke woning, noch voor meubelen, zijn vrouw verslonst den boel, hij betaalt géén ftrsoneele Belasting. B. is zuinig en huise lijk, hij spaart om zich netjes te installeeren en ziet zijn deugd beloond met een aanslagbiljet. Is dat rechtvaardig? Neen, maar het is misschien niet anders mogelijk. En nu geven wij zelf nog een ander voorbeeld. A. en B. hebben ieder een inkomen van 6000 gulden 'sjaars en natuurlijk worden beiden gelijkelijk aangeslagen. A. verbrast alles, maar B. is zuinig en be spaart jaarlijks de helft, 't Gevolg? B. moet om zijn deugd meer belasting gaan betalen dan A. De fiscus slaat hem n.l. óók aan voor de rente van zijn bespaarde geld, zelfs ten gevolge eener progressieve re geling, met een verhoogd percentage. Jaar op jaar wordt de belasting voor hem op gevoerd; eindelijk krijgt hij er een nieuwen aanslag bij vermogensbelasting en als hij sterft eischt de staat van het be- FEUILLETON. W. HEIMBURG VERTALING VAN HERM1NA. (Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) 42) Nu wist hij genoeg. Ze was weg, ze kwam nooit terug dit zeide die ring maar al te duidelijk. Waarom ze hem had verlaten dit verzweeg het kleine blinkende voorwerp echter. En daar ginds, in het Sanatorium, stierf de vrouw, wier ramp zalige hartstocht voor hem haar ondergang was geweest, en nam zijn innig, stil geluk mee in het graf Nog altijd was 't hem een raadsel, hoe alle dingen, zonder dat hij 't gemerkt had, zich zoo vreeselijk schielijk hadden kunnen ontwikkelen. Selma van Leidnitz was nooit kalmer, verstan diger, bedachtzamer geweest dan aan het ziek- en sterfbed van zijn moeder. Wel is waar had hij altijd slechts oogen voor deze gehad en soms alleen zijn verwondering betuigd, dat de vrouw, die zijn moeder zoo uitstekend verpleegde, daarbij daggen nacht op de been was, zonder vermoeienis te ge voelen. Verder had hij er niet dver nagedacht, dat in een tijd, toen er behalve zijne moeder nog drie andere patiënten als slachtoffers der epidemie werden weggerukt en verscheidene anderen erg ziek lagen, 't slechts zenuwachtige overspanning kon zijn, die haar staande hield. Hij had zooveel spaarde geld een deel als successiebe- lasting voor zich op. Niet alle vermogens natuurlijk zijn op zulke nobele wijze te samen gebracht en waar kapitalen gevormd zijn uit woeker of door öitbuiting, daar mag de gemeen schap wel wat terughalen voor de alge- meene huishouding. Maar in ons land zijn de meeste burger manskapitaaltjes toch wel bijeengebracht door zuinigheid en arbeid, waarvoor dubbel en dwars aan de schatkist is geofferd. Toch zal het noodzakelijk blijven om een groot deel der staatsuitgaven te blijven bekostigen uit de zakken, waaruit te halen valt. In plaats echter van zulke menschen als parasieten te beschouwen en aan te merken, die zooveel mogelijk van hun materieel bezit ontlast dienen te worden, mochten we ze wel eens wat meer respecteeren, omdat het door hun deugd mogelijk is (bronnen voor de staatshuis houding aan te boren. En om hunnen twille mogen we ook wel eens een beetje zuinig zijn met hun geld. Week-reveu. Binnenland. In „Het Volk" wordt door een ontslagen en strafrechtelijk gevonnist directeur eener gemeentelijke gasfabriek- een eigenaardig licht geworpen op sommige feites et>gestes van zijn collega's in den lande. De feiten zijn in het kort de volgende: Bedoelde directeur is de heer van der Stel, die zijn ontslag kreeg als leider der gem. gasfabriek te Sloten en gevangenisstraf op liep, omdat hij de gemeenschap benadeeld zou hebben' wegens het bedingen en ont vangen van een zekere provisie bij belang rijke leveringen aan het bedrijf. Na het vonnis zond de bond van gas-directeuren den heer van der Stel het bosch in als zondebok; de man werd geroyeerd. Na zijn ontslag uit de gevangenis begon de heer van der Stel weer te solliciteeren en in Beverwijk scheen hij een goede kans te maken, tot... zijn antecedenten bekend werden en eene benoeming daarop afsproDg. Dat gaf hem aanleiding een tegen-actie te beginnen. Hij eischte van den Bond intrek king van zijn royement en nam elke ge legenheid te baat om te bewijzen, dat andere gasdirecteuren geen haar beter waren dan hij en op een enkele uitzondering na onder hen de algemeene gewoonte bestond om voor levering van materialen, als gas meters -ovens een gift van 10 tot 20 procent van het factuurbedrag te bedingen, een ge woonte, die de gemeenschap in den loop der jaren millioenen moet hebben gekost, on geacht de misschien onnoodige leveranties, waartoe de gemeenten, om den wille van het douceurtje voor den directeur, bewogen zijn. Toen in Beverwijk een nieuwe gas-direc- teur benoemd was, bewees de heer van der Stel kort en goed, dat de benoemde in zjjn vorige functie te Edam eveneens provisie had genoten. Een commissie van onderzoek werd benoemd en de benoemde bedankte spoedigst om.... gezondheidsredenen. In Edam werd en wordt nu eveneens een onder zoek ingesteld. De directeur der gasfabriek in Wassenaar weigerde onlangs zijn vroegeren collega te ontvangen, met het gevolg, dat de heer van der Stel van dien Wassenaarschen directeur eveneens bewees, dat hij provisie had ge noten; de man ligt nu in het Ziekenhuis te Leiden en een ontslag om gezondheidsrede nen wordt blijkbaar dus ook voor hem voor bereid. Nu begonnen meerderen te vreezen, met het gevolg, dat een bestuurder van de orga nisatie der gasdirecteuren, welke vereeniging misschien het profijtelijke provisie-stelsel in gevaar zag, den heer van der Stel bewoog om zijn algemeene actie te staken en hsm een douceurtje van zegge zestien duizend vijf honderd gulden ter hand stelde en een voorloopige uitkeering van twee honderd gulden per maand verzekerde. Bedoelde be stuurder was de heer Bruinwold Riedel, directeur der gasfabriek te Utrecht. Omdat de heer van der Stel meende, dat niet alle beloften waren nagekomen, achtte hij zich van zijn woord ontslagen, heeft hp zjjn actie hervat en publiceerde hfj o.m. de correspondentie ter zake met den heer Bruin- wold Riedel. Over de wijze, waarop de heer Van der Stel deze zaak, die een cause celébre wordt, aan het rollen heeft gebracht, nöch over diens beweegredenen, zullen we een oordeel uit spreken; dat is een zaak voor 's mans eigen geweten. Nu de verhoudingen echter bekend geworden zijn, is het noodig, dat een ernstig onderzoek naar den omvang van het misbruik wordt ingesteld. Van het overheidsbedrijf wordt wel eens beweerd, dat het niet economisch werken k&n en zeker is, dat in openbare bedrijven vaak misbruiben voorkomen, die in een goed geoutileerde particuliere onderneming onmo gelijk zijn. De voornaamste oorzaak daarvan INGEZONDEN MEDEDEELING. Ingezonden Mededeeling. zorgen aan het hoofd. Mariene zag hij in die dagen slechts vluchtig, terwijl hij een paar lepels soep at of even op zijn sofa uitrustte. Elke andere vrije minuut bracht hij bij zijn stervende moeder door. En toen daar ginds bij de oude vrouw alles was afgeloopen, had hij Mariene diep bedroefd opge zocht. Hij herinnerde zich, hoe hij gezegd had, „Moeder is dood"en hoe hij vergeefs op een paar hartelijke woorden wachtte. Zij was bleek geworden, maar had stug ge zwegen. „Nu heb ik ook geen moeder meer," had hij vervolgens gezegd, „maar jou en de kinderen houd ik toch over, Mariene. Jou alleen, die mij begrijpt, mijn eenige schat!" Toen was haar bleek gelaat wonderlijk beginnen te trillen, alsof ze moeite deed om te glimlachen, en toen hij haar handen greep, hadden haar oogen vol tranen gestaan. Zóó uitte zij haar droefheid, meende hijze kon die niet in woorden brengen. En zoo trok hij haar aan zijn zijde op de sofa, legde het hoofd op haar schouder en betreurde zijn lieve doode, stellig over tuigd, dat hij in dit uur met Mariene meer één van hart en één van ziel was dan ooit. In deze overtuiging zeide hij ook, toen hij ean poosje later naar beneden ging om de noodige beschikkingen voor de begrafenis te maken: „Gij j zult je wel wat gelegen laten liggen aan mevrouw van Leidnitz, niet waar? Ze heeft zich in den Jaat- sten tijd recht verdienstelijk gemaakt." En Mariene had kortaf geantwoord: „Ja, na tuurlijk!" Een uurtje later, terwijl hij zich nog in het sterfhuis ophield, was zijn koetsier verschenen met de boodschap van mevrouw, dat de kamer voor mevrouw van Leidnitz in orde was en deze dus kon komen als ze verkoos. Hij stuurde de boodschap terug, dat mevrouw van Leidnitz haar kamer in het Sanatorium wilde behouden, maar de eerstvolgende dagen graag zou komen eten om niet in den grooten kring der badgasten aan tafel te moeten zitten. En zoo geschiedde 't ook. Hij dacht niet verder na over Marlene's ijver om mevrouwjvan Leidnitz dankbaarheid te betoonen. Hij zocht er ook niets achter, dat Mariene dikwijls de kamer verliet, als mevrouw van Leidnitz er was, dat zij in hare tegenwoordigheid meestal zweeg en ziqh op den dag van de begrafenis als met opzet op den achter grond hield, toen zij bij het open graf stonden, zoodat 't al den schijn had, alsof hij en mevrouw van Leidnitz de voornaamste róuwdragenden waren. Eens scheen ze een nadere verklaring met hem gezocht te hebben. Hij meende althans nu, dat dit haar bedoeling was geweest. Hij kwam thuis om een instrument te halen, dat hij bij een zieke noodig had, en vond hier Mariene voor zijn schrijf tafel zitten. Zij had de armen met de stijf in elkaar geklemde handen op de tafel uitgespreid en het hoofd daarin verborgen. Zóó bleef zij onbeweeglijk zitten. „Mariene!" zeide hij zacht. „Wat hebt ge? Voelt gij je niet wel?" Verschrikt was zij opgesprongen. Zielsbedroefd zag ze hem aan, haar lippen trilden, alsof ze iets wilde zeggen. Haastig kwam ze een schrede nader. „Erik O, Erik Hij stond als op gloeiende kolen, het instrument in de hand, de handen niet gedesinfecteerd en in de jas, die hij aan de ziekbedden droeg. „Beste is wel het gebrek aan contröle en het gevoel van zelfstandigheid van de meeste hoofd ambtenaren uit de overheidsbedrijven; zij zjjn slechts verantwoording schuldig aan de gemeenschap en dat wordt verstaan als aan niemand. Met 'tidee van „ik heb met jullie niets te maken" is de ambtelijke wereld van hoog tot laag doortrokken. Zelfs een winkelbe diende op een schraal loon, maar in particu lier bedrijf, zegt asjeblieft en dank-u aan den klant, die iets koopt en by het verlaten van den winkel opent hij hem de deur. Maar de conducteur, die u een tramkaartje verkoopt, zegt alléén dank-u, als hij twee en een halve cent fooi krijgt en ontvangt hij die niet, dan staat-ie onbewogen toe te zien, als ge bijna den nek breekt by uw poging om kinderen kind," zeide hij, „ik kom oter een half uur weer, dan moogt ge mij alles zeggen wat ge maar wilt. Op 't oogenblik is 't onmogelijk ge ziet zelf Zij liet de armen slap neervallen en knikte slechts wonderlijk kalm. „Ja! Ja!" Zóó zag hij haar nog staan, toen hij de deur achter zich sloot. Toen hij nu dien avond na de thee, die ook mevrouw van Leidnitz mede had gebruikt, Mar iene in haar boudoirtje volgde en vroeg. „Zeg mij nu eens wat je van morgen bezwaarde streek zij langzaam het haar van het voorhoofd, alsof 't haar moeite kostte 't zich te herinneren. „Dat weet ik niet meer," antwoordde zij met af gematte stem. „Niets van belang ik heb 't alweer vergeten." Ja, en daarop was al dat andere gevolgd slag op slag totdat hem eindelijk op eens de schellen van de oogen waren gevallen. Sinds een paar dagen had Mariene er erg bleek uitgezien en over pijn in hoofd en rug geklaagd. Angstig en bezorgd, zooals hij altijd voor haar was, had hij haar verzocht in bed te blijven. Maar dit had ze volstrekt niet gewild en kwam moe en mat aan het middagmaal, waaraan me vrouw van Leidnitz doorgaans ook verscheen, evenals op het theeuurtje in de eetkamer. ,Aan tafel was er een geschil ontstaan tusschen hem en Mariene. Trui was met den kleinen Erik binnengekomen, zeggende dat Erik gejokt had, maar 't niet wilde bekennen. De kleine jóngen zag met smeekende oogen tot zijn vader op, alsof hij bij dezen hulp en steun zocht. Na een paar korte vragen en antwoorden tus schen Trui en Mariene, waardoor de schuld van den kleinen zondaar duidelijk aan het licht kwam» of bagage heel uit de tram te krijgen. Na tuurlijk zijn er dankbare uitzonderingen, ge- ïyk er ook wel enkele gasdirecteuren zijn, die weigeren om de gemeenschap op de hier boven geschetste wijze te benadeelen. Het is een publiek geheim, dat op vele plaatsen ambtenaren in openbaren dieDSt op allerlei wijze extra-voordeelen weten te ver werven door een stelsel van provisie, ad viezen-geven, neven-betrekkingen waarne men enz. Daarnaar moest door een staats commissie eens een algemeen onderzoek worden ingesteld. De betrokkenen zijn vaak niet zoo schuldig, omdat vele misbruiken door een langdurige gewoonte een gerechtigd aanzien hebben gekregen. Maar ze moeten worden uitgeroeid, in het belang der publieke moraliteit, in het belang ook van een econo- stond Mariene toornig op, terwijl het bloed haar naar de wangen steeg, en strafte het schreiende kind op staanden voet. „Ge moogt niet 'jokken! Dat moogt ge niet doen!" bracht zij hijgende uit. „Mariene!" had hij geroepen, pijnlijk geschokt door dit tooneel. Nu keerde zij zich driftig tot hem. „Spreek hem niet voor!" riep zij. „Mijn kind mag niet leeren liegen! Hij zal ook niet eens diegenen ongelukkig maken, die met hem moeten leven!" „Ge zijt zeker ziek," had hij bedaard gezegd. „Ik ben nooit gezonder geweest", was haar antwoord. Trui had het schreiende kind meegenomen en nu zaten ze weer aan het afgebroken maal, Erik knorrig, Mariene met gedwongen kalmte, mevrouw van Leidnitz zwijgend en met neergeslagen oogle den, waaronder zij nu en dan een blik vol doode- lijken haat op Mariene wierp. Nadat het middageten was afgeloopen, wilde Erik Mariene naar haar kamer volgen, maar vond de deur gesloten. Schouderophalend verwijderde hij zich. Mevrouw van Leidnitz had zich onderwijl naar het Sanatorium begeven. Toen tegen vijf uur de gong allen voor de thee samenriep, bereidde Mariene deze evenals altijd. Zij scheen wat gekalmeerd. Maar toen Erik juist was begonnen met haar vriendelijk toe te spreken, kwam mevrouw van Leidnitz binnen en verzocht haar te mogen helpen. Terstond liet Mariene het geheele bestier aan haar over en ging bij het uitgebouwde hoekvenster zitten. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1927 | | pagina 1