FONGERS
eert in Onze Eilanden
DOOF?
Gehoorapparaten Centrale
H. C. SCHOONENBERG
Geeft U op als Abonnl
TMUNHARDTStc
■J) Zenuwta bietten
MIJNHARDT'S 71
Maagtabletten
MIJNHARDT'S ft
MIJNHARDT'S Q|
i Staaltabletten
MIJNHARDT'S ft,
Laxeertabletten v
A.MIJNHARDT
Pharm.Fabriek. ZEIST
w. HEIMBURG
OKTER DANNZ EN ZIJN VROUW.
Dit blad verschijnt lederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Kliddeiharnis.
leuk klinken per
<n dag kan 't ge.
z raakt met den
[t dat en jij
Ik hebben en mis-
eens af. Dikwijls,
ken tegenvaller,,
aardig...."
lily Maill, is een
3, die regelmatig
1 met de telefoon-
e verbinding gaf.
|t als in het liedje:
e. Ik hoorde n.l.
j Parys vroeg, en
jer in dat meisjes
ik de bezitster er
u En nu zijn we
OlS%iÉttEÉBElBS
9E JAARGANG - N°. 56
Ingezonden Mededeeling
FILMGEZICHT
'BANK.
GEILDERSCHEKADE 20 ROTTERDAM
jrs gestaan. Dit-
ïweljjkstragedie,
>roces, hem door
wegens beweerd
joeb's boek „The
voor zijn film
b's boek nooit ge
acht er eens een
jen die te verge-
yn eigen filmsce-
inuscript vlak bij
s, advocaten en
aen omdat hij -
ilmgezicht" trok.
aand? vroeg de
I zei Chaplin, ik
ggen.
feu daarop de pre-
iden. Met één der
in de filmkunste-
VERKOOPINGEN.
Op WOENSDAG 18 MEI 1927 bij InJ
Op WOENSDAG 25 MEI 1927 bü Aft]
telkens des nam. 4 uur (Zomertijd) iel
Café Smits aldaar. Openbare VerkooJ
van: Huis, met Schuur en toebehooren
Stad aan 't Haringvliet. Alles thans 1
woond door Joost Kamerling.
Notaris VAN BUUREM
rtellen wat er in
i film voorkomt,
se stelt voor, dat
m'n vrouw",
;er deze sarcasti-
aplin
L'n vrouw komt
e ten slotte aan-
voor de recht-
het terrein van
Welk bedrag men ook bij aan
koop van een Fongers wenscht
te besteden, wij leveren er een
zéér goed, prijswaardig en ten
volle gegarandeerd rijwiel voor.
van af 72 gulden
(compleet met vrijw»el\
rem, bel en reflectory
Oiiicieele MestpvoeS
onder leiding van Hei
Veevoederbureau
/gf "0> V der
/3ötc G.H. Overü., Mij.
van Landbouw
winst verkregen me» 200 Kilo
B. V. M. wao f. 49.12 md'-r dan mei
200 Kilo yiaelimcel en f. SI.- méi>
dan van 't gebruikelijke mcclmengsel.
Verteerbaar dierlijk zuiver eiwit is:
in D.V.f'/L 62.G°/o en A.B.D. X. Vitaminen
in Vischmeel 43.6% (bevat geen vitaminen)
B.V.M. is bovendien goedkooper.
Levering door Handelaar of Coöperatie.
Gehalte gegarandeerd onder A.H.V.
Buitenland.
't Schijnt, dat het vreeselijke lot van Nun-
gesser en Coli, die met hun „Witte Vogel" hun
graf in den Oceaan vonden, bij hun pogen om
een vlucht ParijsNew York te maken, andere
smaakt ah room
(Adv.)
'U Hoofdpijntabletten J
Verkrijgbaar bij Apoth.en Drogisten
Alles voorzien van den naam
Zij wandelden over denzelfden straatweg, waar- zich dit welgevallen, hoewel Erik's stilzwijgen
op nu vijf jaar geleden de jonge vrouw met me- haar trof.
vrouw Zehmen naar Antonsbad gereden en haar Plotseling bleef hij staan.
„geluk" haar voorbij gefietst had. Het dal lag al „Mariene, weet ge nog, hoe ge mij gebiecht
in avondschemering gehuld. Dunne nevels stegen hebt, dat daar in Zwitserland, waar ge in pension
bdven de groene weilanden op, die als bezaaid wa- waart, een jonge dominé zooveel werk van je
ren met paarse herfsttijloozen. maakte en je tot vrouw wilde hebben?"
„Laat mij er een paar plukken, zóóveel tijd Zij knikte toestemmend. ,,Ja, Erik. Maar waar
hebben we nog wel," verzocht Mariene. om moet ge mij nu juist vandaag aan die kinder-
Zij nam haar donkerblauwe wollen japon wat achtigheid herinneren? Als ik daaraan denk, klaagt
op en verzamelde schielijk een handvol bloemen, mijn geweten mij altijd eenigszins aan. Ik liet
„Ze staan zoo mooi tusschen gele eikebladeren!" hem toen eens groeten ge weet wel zoodat
riep zij, ijverig in de weer. hij
Zóó ijverig, dat ze niet zag hoe haar man met „Ja, ja, kind, tob daarover maar niet! Maar,
den rug naar haar toe stond en naar een rijtuig zeg eens, wat zoudt ge doen, als hij vandaag hier
keek, dat op den straatweg naderde, en hoe hij kwam en zeide: „Ik ben ziek en verzoek in uw
toen langzaam zijn hoed afnam om dien haastig inrichting te worden opgenomen, dokter Dannz?"
en met een min of meer knorrig gebaar weer op „Wat ik doen zou, Erik?" Verbaasd zag ze
te zetten. Uit.het rijtuig groette een dame en hem aan. „Wel, ik zou vragen: „Wat scheelt je?"
wuifde een kleine hand in een lichten handschoen. En als hij niet de pest of, de typhus had, maar een-
De andere dame keek achterom naar Mariene, voudig behoefte aan rust en ontspanning, dan zou
Toen de jonge vrouw met haar bloemen terug- ik zeggen: „Blijf in 's hemels naam!" En ik zou
kwam, merkte zij met verbazing, dat haar man juist bijzonder goed voor hem zorgen, omdat mijn
er bleek en ontstemd uitzag. vrouw hem eens zoo Ieelijk beet had genomen."
„Niet. zoo boos kijken! Ben ik wat lang uitge- „Zoo! En gevindt dus, dat dokter Dennz vol-
bleven?" vroeg zij. „Passeerde daar onze honderd- strekt niet jaioersch behoeft te zijn van dien
ste kurgast. soms al?" afgewezen dominéé?"
>Ja, >k geloof 't wel. Maar loop toch niet zoo Nu begon Mariene luid en hartelijk te lachen,
hard! We hébben al den tijd. Rosenkranz kan die ,,'t Idee, Erik! AI kwamen er duizend mannen,
dame wel ontvangen." zou ik gerust zijn als ik Dr. Dannz was, omdat
Mariene, die nu ook haast had, omdat zij nagr „Nu?"
de kinderen verlangde, begreep haar man niet, „Omdat zijn vrouw hèm en niemand anders
die langzaam en wrevelig gestemd nevens haar lief heeft."
voortging. „Maar hoe zou zijn vrouw nu denken, als ze
Een eind verder sloeg hij 'een zijpad in, dat in hetzelfde geval verkeerde?"
langs een omweg naar Witten voerde. Mariene liet „Evenals hij» omdat omdat Dr. Dannz be-
juffrouw."
„Maar die gezelschapsjuffrouw zal zeker niet
blijven?"
„Jawel. De dame schijnt erg zwak en hulp
behoevend. Professor Seeger, die haar hierheen
stuurt, verzoekt mij ter wille van deze patiënt
een uitzondering te maken. Ze schijnt aan melan
cholie te lijden."
„Zoo? Waar zal zij logecren, Erik?"
„In de inrichting. De hoelckamer van de eerste
verdieping op den zuidkant."
Mariene hoorde nauwelijks het antwoord. Ze
waren op een punt blijven sti'staan, vanwaar men
een fraai uitzicht had in het dal, dat door de onder
gaande zon beschenen, in al de kleurenpracht van
het najaar vóór hen lag.
In alle schakeeringen van purper, bruin, oranje,
schitterden de bladeren en daartusschen het don
kere groen van de denneboomen, de grauwe rots
steen en het schuimende, glinsterende bergwater
beneden in de vlakte.
„Neen, maar, Erik," zeide Mariene, de handen
vouwende, ,,'t is haast M te mooi! En dat wij hier
zoo heerlijk mogen wonen en zooveel voldoening
van ons werk'mogen hebben!"
Zij hief het aangezicht tot haar man op.
„Erik, soms denk ik wel eens: 'tis te veel
geluk! Vanmorgen heb ik nog aan tante Bertha
geschreven, dat Antonsbad een "paradijs is en dat
ik 't levenslang niet beter behoef te hebben dan nu"
„Ge zijt een lief, tevreden schepseltje!" zeide
hij teer, terwijl hij haar glimlachend toeknikte.
„Maar, beste, 't wordt hoog tijd dat we verder
gaan," liet hij er op volgen, zijn horloge uit halend.
„Te zes uur komt die mevrouw en we moeten nog
een uur loopen."
spottelijk, allerdolst verliefd is op zijn vrouw,"
antwoordde zij lachend.
Hij trok haar naar zich toe en kuste haar.
„Hoe komt ge eigenlijk op dit onderwerp en
dit op onzen trouwdag?" vroeg zij daarop, terwijl
ze haar hoed weer recht zette, die door zijn harts
tochtelijke omhelzing was verschoven.
Het antwoord liet zich wachten.
„Hoe zijt ge eigenlijk daarop gekomen?" her
haalde zij, terwijl zij de kleine brug betraden, die
over de ruischende rivier en langs de aan weers
kanten met winkeltjes bezette hoofdstraat naar
de nieuwe, fraai gebouwde badinrichting voerde.
Hij antwoordde niet. Zijn blik vestigde zich op
de reeks vensters van het grootsche gebouw, dat
halverwegen den berg vóór hem lag. Ginds op de
eerste verdieping waren de twee kamers, die hij
voor mevrouw van Leidnitz en haar gezelschaps
juffrouw bestemd had.
Marlene's oogen dwaalden af naar het nette,
kleine huis op dezelfde hoogte, waar zij woonden.
„In de kinderkamer is licht, Erik," zeide zij.
„Gij gaat zeker eerst naar Rosenkranz in de spreek
kamer om de nieuw aangekomenen te ontvangen.
Tot ziens dan aan tafel!"
Op het kiezelplein voor het ziekenhuis scheidden
zij met een handdruk. Mariene repte wch nu
huiswaarts. In de zitkamer werd juist het elec-
trische licht ontstoken in de kinderkamer brandde
't al, zeker hielp de kindermeid her kleintje al in
het bad. Hoe jammer! Ze deed T zoo graag zelve!
Zij sloot de huisdeur e.u terwijl ze, de vestibule
doorgaande, die nog in schemerduister lag, haastig
haar blauwen vilten hoed afzette en haar paletot
uittrok, hoorde zij achter zich een stem, die haar
bij den naam riep: (Wordt vervolgd
VERTALING VAN HERM1NA.
{Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
