:lsdijk RIL tomohiehZaak ts KROS NIGROIDS indelaree ZATERDAG 30 APRIL 1927 ierste blad pér tram arriveeren en |n reductie van 50 pCt. middagtreinen de volgende exemplarei IVEEo ;e toé en met 7=jarig" sen aan de uitspraak dej op WOENSDAG 27 APRI! MMELSDIJ JDAGMIDBAG 6 uur OPENING ielangstellende wordt beleefd tot een bezoek uitgenoodigd. te 7.30 in de zaal van Hötel Meijer 'OOT-FILËIS ld gevend van de enorme fabrieken] e moderne fabricage methoden. [rijen Toegang, [vezigheid wordt op hoogen prijs gesteld.! La K. WITVLIET. Prinses Juliana fOKTER DANNZ EN ZIJN VROUW. PIANO'S ORGELS KUN STSPEL PIANO'S C. QUISPEL PIANOFABRIKANT DOOF? Gehoorapparaten Centrale H. C. SCHOONENBEÏÏG GELDERSCHEKADE 20 ROTTERDAM 0ÓÓR S2 UUR. Prijs per kwartaal. f Lossa nummersf Adverter.tiën v. I—6 regels f 1,20 Elke regel.meer. f 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,— per plaatsing een maximum Tan 10 regels elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de fiV. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Kliddelharnis. 9E JAARGANG. - N°. 50 le prijs 2e prijs 3e pri 20.-, f SO.-. I 5 id. id. 3t „id. id. i Vaarsid. id. i< id. id. it id. id. ii vaas onze nieuwe rtooning van interessante |over van de rondgezonden invitaties] sbruik wordt gemaakt heeft ieder] 1909 30 APRIL 1927 Meerderjarig ie zijn niet gewoon de verjaardagen der len van ons Koninklijk Huis met veel luid- Migheid en uiterlijk vertoon te vieren; we oerken ons in de meeste gevallen slechts tot {t vlaggen van openbare gebouwen en een pditie geworden zanguitvoering of vuurwerk, je bescheidenheid in de feestviering komt lerminst voort uit gebrek aan waardeering, ch is een gevolg van onzen kalmen en be- [chtzamen volksaard, die slechts gelegenheid geestelijke ontdooiing laat, als iets zéér jzonders, een buiten regel' of verwachting jrwekte gebeurtenis, het bloed 'n oogenblik leller door onze aderen laat loopen. Zóó was het b.v. achttien jaar geleden op :en dag. "at goed en heilzaam gebleken is, boven dien door de historie wijding heeft gekregen, ëËddt weet ons volk te waardeeren. Vandaar dp eerbied voor het Huis van Oranje, welker- storie met die van ons volk is samengeweven, tijden van ellende en verdrukking, in dagen in voorspoed en glorie. [Als het oude, dat goed bleek, verloren dreigt .gaan, dan vreezen we voor het nieuwe dat .idoemt. Vandaar de zorg van alle goede federlanders, toen het, in het begin dezer ïuw, scheen, alsof het Huis van Oranje-Nas- iu zou uitsterven, en er vizioenen rezen van in vreemde erfopvolging of érger nog: van visten. Meermalen werd de hoop gewekt, dat een mg verbeden gebeurtenis in het Koninklijk ezin de sombere verwachtingen zou wegdrij ven, maar telkenmale werd de hooge Lands vrouwe èn haar volk teleurgesteld. Totdat eindelijk in den vroegen morgen van [en 30en April 1909 de klokken begonnen te leieren en menschelijke juichtonen door de jraten van stad en dorp galmden op het blijde '.richt, dat het Koninklijk Echtpaar eene Jchter, het volk eene vorstinne geboren was. :Dai was een dier weinige gelegenheden, aarbij het strakke Hollandsche gezicht eens [ij ontplooide en we in een innig verbroede- ïgsfeest tusschen rangen en standen van ize recht-Hollandsche blijdschap in opgewon- :n toonen uiting gaven. I We hebben nog wel eens aan een prinsje Idacht, maar waren toch ook heel tevreden, len het bleef, zooals het sinds bovengenoem- Kn dag geworden was en jaar in, jaar uit, [erden we op onze eenvoudige, weinig emotio nele wijze, Prinsesje's verjaardag. J Ook heden kenmerkt die dag zich niet door liitengewoon vertoon, maar niettemin is ons Vlk zich wèl bewust van de bijzondere betee- fenis, die deze 18e verjaardag voor de Prinses live, voor ons Koninklijk Huis en voor héél ret volk heeft. Wat dan is de beteekenis van den 18en Irjaardag onzer Kroonprinses [Juist, laten we haar zoo noemen: onze mroonprinses. FEUILLETON. TEL MEIJER .HARMS, 3g van 9 tot 2 oor De Centrale ProeMul; voor Goeree en Overtlaklf te 'Mf d&elïiarnls (Lange*T is op eiken werkdag voor belaiJfL lenden GRATIS TOEGANKELlJl Desgewenscht geeft de tuinmanI inlichtingen, die mochten wordefl W. HEIMBURG VERTALING VAN HERMINA. Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) I „Ik heb al gehoord, dokter, dat Selma weg is. len dwaallichtje is ze altijd geweest dat ligt haar aard. De oude mevrouw behoeft zich dat let aan te trekken. Maar ondankbaarheid treft r dat's zeker!" |De vrienden zaten nog bijeen, totdat de nacht Inbrak, en Erik vertelde van zijn jonge liefde toen ook het voorgevallene met Selma. '.Ik geef je mijn woord van eer," zeide hij Nelijk, „ik heb nooit iets gedaan om het meisje den waan te brongen, dat ik iets anders voor ®denV"e^e C*an belangstelling in haar omstandig- I „Jawel! Jawel!" ginnegapte zijn vriend, hem f p kn'P°Qgje toewerpend. Erik zag hem ernstig aan. „Hoor eens, een heilige ben ik nooit geweest. Pat weet gij misschien beter dan menig ander ïaar tegenover haar ben ik zoo onschuldig als fep pasgeboren kind. Ik heb niets gedaan ik nog eens, niets, dat haar het recht gaf Officieel schijnt deze titel haar nog niet toe te komen, want er bestaat nog de theoretische mogelijkheid van de geboorte eens prinsen, die hoogere rechten op de ei fop volging zou kunnen doen gelden. Maar practisch is Juliana toch de Kroonprinses der Nederlanden. En de beteekenis van haar 18en verjaardag ligt daarin, dat zij thans aan alle voorwaarden voldoet, die bij de Grondwet gesteld zijn, om bij een onverhoopt verscheiden onzer Koningin deze aanstonds op den troon op te volgen. Bij leven onzer Kroonprinses is een regent schap dus thans uitgesloten. Als een recht immers van haar koninklijke geboorte is Prinses Juliana op heden meerder jarig geworden. Zij is een onafhankelijk rechts persoon geworden en zal uit dien hoofde ook binnenkort haar eigen woning gaan betrekken, L een eigen hofhouding voeren en ambten ver-1 vullen, haar door de Grondwet toegewezen, j Zoo treedt zij nu toe tot het hoogste advies- j college van ons land: den Raad van State;1 in een plechtige zitting zal de Kroonprinses een wijze moeder op den troon der Neder landen op te volgen. Leve onze Kroonprinses Week-revue. Binnenland. Het 40-jarig priesterschap van Mgr. Nolens moge dan al een uitsluitend kerkelijke betee kenis hebben, het is niettemin aanleiding ge worden tot een inderdaad treffende huldiging van den Staatsman Nolens, treffend vooral daarom, wijl mannen en vrouwen van allerlei richting tot het slagen van het feest hebben bijgedragen en daardoor te kennen hebben gegeven, hoe de bekwaamheid, het karakter .en de geest van dezen partijman trots alle politieke animositeit de waardeering van alle weidenkenden verwiervan. Op de receptie en huldiging stond de vertegenwoordiging van heel het Nederlandsche volk, en bovendien van vele buitenlandsche Rijken; niet alleen INGEZONDEN MEDEDEELING. Buitengewoon moeilijk te beoordeelen voor een leek is de hoedanigheid van een Piano of Orgel. Bij het koopen van zulk een instrument is men aangewezen op de betrouwbaarheid van den leverancier. Onze firma die sedert 1865 bestaat, verkoopt alle instrumenten onder de ruimste garantie. Vraagt de speciale condities van ons huurkoopsysteem. GOUDSCHESINGEL 3, ROTTERDAM Maandag a.s. als lid worden geïnstalleerd. Voor het Nederlandsche volk is er alle reden om dezen dag als een gewichtigen in haar historie te beschouwen. Als God de Kroon prinses behoedt, zal deze eens haar Moeder op den troon opvolgen. Die wetenschap kan ons volk een vredige rust verzekeren. Moge Juliana in volle mate de gaven van geest en hart van haar Moeder blijken te be zitten, zich kenmerkend door mannelijke vast beradenheid en vrouwelijke tact en beheer- sching om den vrede te bewaren. Daarvoor bidden we. Me., blijdschap hebben we Juliana's geboorte begroet. Met trots en vreugde vieren we heden haar meerderjarigheid. Met vertrouwen zien we den dag tegemoet, waarop het haar droeve plicht zou worden, :RT IN ONZE EILANDEN losenk aPZet niet> zeker niet» Eriki" antwoordde ■,i„rh;anz> du ook weer hoogst ernstig. „Maar I len onoPzettelijk denk eens, wat zij voor jou als haar redder moet voelen!" 't Arme kind!" „Ik vind 't dan al een zeer onaangenaam geval!" mompelde Erik. „Ge moet 't niet zoo tragisch opnemen! Ze komt 't wel weer te boven. Menschen van haar kaliber gelijken op de katten, die altijd op hun pooten terechtkomen. En dat ze weggeloopen is, kunt gij haar niet kwalijk nemen. Moet zij 't mee aanzien, hoe gij als gelukkig minnaar, denkende aan je uitverkorene bij jezelf zit te lachen en eten en drinken vergeet? Neen, weet ge, er zit ras in haar. Laat haar maar loopen die zal haar fortuin wel maken! Over eenige jaren ziet ge haar eens hier of daar terug als een welgestelde, corpulente vrouw, die een goede partij heeft gedaan, en zullen haar oogen misschien nog een schitterend vuurwerk afsteken bij de gedachte, dat het-lot jou haar heeft bespaard." „Dat zal mij plezier doen," verzekerde Erik lachend. En nu begonnen ze te spreken over het idee van den jongen dokter om te Antonsbad een Sanatorium voor zenuwlijders op te richten, totdat 't tijd werd om naar bed te gaan. Al te vijf uur kwam het rijtuig voor en reed met Erik Dannz door het nog half slapende bosch naar het station. Mévröuw Zehmen en Mariene kwamen eerst 's avonds te Witten aan, daar tante Bertha inder haast nog een boodschap te Halle had willen doen en hier dus een trein was overgebleven. Zij werden door Robert, wien zij haar komst getelegrapheerd hadden, aan het station afgewacht. „Wat is er gebeurd, dat ge zoo gauw weerkomt?" vroeg hij vroolijk en nieuwsgierig, toen hij, tegen over de dames gezeten, huiswaarts reed. in de Nederlandsche politiek immers heeft Mgr. Nolens al vele jaren een leidende positie in genomen, maar ook nam hij actief deel aan de bevordering van internationale samenwer king, in het bijzonder op het gebied van sociale wetgeving. Mgr. Nolens is nog een politicus uit de oude school; hoe zeer het parlement in de laatste jaren ook aan achting en respect van het volk inboette, hij behield het aanzien, 'twelk men (Adv.) „Dat's de schuld van Mariene," antwoordde mevrouw Zehmen glimlachend. „Aha!" hernam Robert, vlug van begrip, „zoo gauw al?" 'tWas goed, dat 't donker begon te worden, want al het bloed stroomde het meisje naar de wangen. In de flauw verlichte gang van tante Bertha's woning aangeland, begaf zij zich ijlings naar haar eigen kamer, waar Jochem Tutebusch een ruiker bonte bloemen als welkom thuis op tafel had gezet. Zij trad aan het open venster en keek naar den hoogen gevel van haar vaderlijk huis, dat boven de toppen van de linde- en kas- tanjeboomen uitstak. Ze was zoo gelukkig, 't Verheugde haar nu bijna, dat haar vader ook trouwplannen had, en freule van Horsten kwam haar veel minder onsympa thiek voor. Alles alles zag er veel helderder uit. Uit de boerderij, die achter den grooten tuin, meer naar den kant van het vrije veld was ge legen, klonk het tweestemmig gezang van de knechts en meiden haar in de ooren, en op den toren van de Sint Mariakerk sloeg 't negen uur. Overmorgen, tegen den middag, zou „hij" hier zijn en wilden ze samen naar den ouden goudsmid Relling gaan om verlovingsringen te laten maken. Deze had ze vroeger ook voor moeder en vader gesmeed. Ondertusschen stortte mevrouw Bertha haar hart voor haar zoon uit: ,,'t Is een innemend mensch, die dokter! En ik geloof ook niet, dat hij Mariene alleen om haar geld wil hebben." „Ze is ook mooi genoeg om zonder dat op haar te verlieven, moeder." „Ja maar Och, de menschen praten daar Ingezonden Mededeeling. eertijds voor alle leidende parlementariërs koesterde. Figuren als een Borgesius, Kuiper, Lohman, Troelstra en Nolens, zij zullen niet meer gewekt worden uit het huidige beroeps- parlementarisme. Te meer waardeering om straalt daarom dien éénen veteraan, die met zijn zeven én zestig jaren nog lang geen ver sleten ouderling is, maar als een geweldige woudreus het jonge bosch beheerscht en aan zien geeft, dat in den loop der jaren om hem heen werd geplant. Sommige Belskes beginnen nu toch wel een beetje èrg vervelend en lastig te worden. Kon men den nachtelijken autotocht door een stukje van Limburg nog aan de brooddronkenheid van een troepje jongelui toeschrijven, het vlie gen over Nederlandsch gebied met het doel om opruiende blaadjes uit te strooien en de bevolking tegen het vaderlandsche gezag op te zetten, is een strijd met „grooter" middelen en gevaarlijker consequenties. We nemen na tuurlijk graag aan, dat de agitatoren slechts een zéér klein deel van hun volk achter zich hebben, maar dat neemt niet weg, dat indien hun eigen overheid zich niet tegen het onbe kookte gedoe keert, zulke agitatie tenslotte de publieke verhoudingen vergiftigen kan, ge lijk reeds meermalen in de geschiedenis is ge? bleken. Actie ontlokt reactie en als straks eeni ge groot-Nederlanders boven Vlaanderen gaan kruisen om de bevolking tot afscheiding van België op te hitsen, dan zouden de oorlogs- zènuwen van Noord en Zuid ernstig geprikkeld worden. Het groepje agitatoren in België vertoont een ijver, een betere zaak waardig. In Brussel belegden ze een openbare bijeenkomst, waarin heftige redevoeringen tegen ons land werden uitgesproken en na afloop organiseerden ze een overigens vrijwel mislukte straat- betooging, waarbij borden als „Weg met de Hollanders" werden meegevoerd. Een spoedig resultaat met nieuwe onder handelingen over de Verdragskwestie, zou ver dere actie smoren, 't Is daarom maar te hopen, dat de nieuwe tsap bij de Belgische regeering door onzen gezant in Brussel welke stap de heropening der besprekingen beoogt, succes moge hebben. En intusschen moeten we ons maar niet druk maken over de zenuwachtige misdragingen van een stelletje Brusselsche heertjes. Met een lach en wat goeden spot zal mep ze nog eerder tref fen dan met een dreigende vuist. In het lekkere zonnetje van Monaco hebben de goden van den Olympus zitten beraadslagen over het festijn, dat ze het volgend jaar- binnen Amsterdam's veste denken te orgariiseeren. Er zijn mooie woorden gesproken, maar we kregen tenslotte allerminst eenige garantie voor welslagen. In het bijzonder het geschil over de kwalificatie van voetbal-amateurisme, een geschil, dat een groot aantal landen van zoo wat van een meisje, dat bij hem aan huis is.'' „Nu ja, moeder de menschen praten altijd!'' „Ik weet 't wel, mijn zorg is eigenlijk dwaas, Robert. Maar ze is Leopold's dochter vergeet dat niet!" „Wilt u oom Leopold morgenochtend op het nieuws gaan voorbereiden?" „Ja. Ik wilde dat een ander 'tdeed!" Mariene liep den volgenden ochtend het pad langs de wilde Witte, dat naar het bruggetje voerde, angstig en onrustig op en neer. Tante Bertha was ginds bij vader. Hoe zou hij die mede deeling opnemen? Men kon toch niet weten! En hij was ook nog boos op haar. Maar toen mevrouw Bertha terugkwam, wenkte ze het meisje al van verre opgeruimd toe. „Hij schijnt er niet tegen en is niet ontevreden," vertelde zij vervolgens. „Breng nu maar eerst die andere zaak in orde en vraag je aanstaande moeder excuus. Verder zal alles afhangen van den indruk, dien Dannz op je vader maakt." Mariene omhelsde hare tante juichend. Mevrouw Zehmen schudde het hoofd. Ze had hier al ééns een gelukkige verloofde zoo hooren juichen en lachen, hier onder die zelfde boonien, bij dat zelfde langzaam voortstroomende water! En wat was het eind geweest? Mariene ging nu door de tuinzaal het huis binnen. Ze stond even stil, als om tot bedaren te komen. Nu stapte ze langzaam naar het kantoor, waarvoor ze een paar trappen op moest. Bij de ronde kelder deur, naast de trap, die naar de bovenverdieping voerde, bleef zij stilstaan deze deur werd ge woonlijk alleen door haar vader gebruikt. De in gang naar de kelders voor de kuipers en knechts de Olympiade afwezig dreigt te houden, is er niet tot oplossing gekomen. En toch kan uit-, sluitend een goed voetbal-tournooi ons voor 'n financieelen strop behoeden. De verstand houding in het Nedérlandsch Olympisch Co mité is tengevolge van de vrees voor mislukken ook al geen botertje tot den bodem, hetgeen weer tot gevolg had, dat uit kirngen van den Amsterdamschen raad stemmen opgingen om te waarschuwen tegen een al te lucratieven sta- dionbouw. Hoevelen, die in groot enthousias me de gouden garantie-tonnen hielpen aan rollen, houden nu reeds hun hart vast! Staten-Generaal. Terwijl de Tweede Kamer nog alle geneugten van een gerekte Paasch-vacantie geniet, zijn de heeren van de overzij doende alle begroo- tingsstukken nog eens te overzien, zonder nochtans veranderingen te kunnen aanbrengen Ze hebben de begrootingen, zooals die door de Tweede Kamer zijn vastgesteld, slechts in haar geheel te aanvaarden of te verwerpen en daar ze tot het laatste slechts in buitengewoon gewichtige omstandigheden overgaan en die op het oogenblik niet bestaan, hebben de ge geven op- en aanmerkingen weinig of geen nut, zoodat we ze den lezers gevoegelijk be sparen kunnen, te meer omdat geen enkele nieuwe gedachte naar voren werd gedragen. Onder de begrootingsbedrijven door werden ook nog de wetsontwerpen tot uitbreiding van Haarlem en Breda aangenomen, met respect. 3013 en 376 stemmen, zoodat de annexatie kwesties in en rondom die gemeenten daarmee voorgoed hebben afgedaan. INGEZONDEN MEDEDEELING. «dewScbal aan kanlTT"" bevond zich op het voorplein. De met ijzer be slagen deur stond op een kier. Denkelijk was haar vader nu juist beneden. Zij kwam nader en luis terde -v jawel, daar kwam hij de trappen op en kon Mariene hem al in de gang begroeten. „Ik hoor van tante Bertha," zeide hij daarop, „dat gij mij iets te zeggen hebt. Ga maar even in de tuinzaal, ik kom dadelijk." Toen Mariene een half uur gewacht had, ver scheen hij eindelijk, bleef voor zijn dochter staan, en vroeg: „Ziezoo wat hebt ge mij nu te zeggen?" „Eerst wilde ik u en freule van Horsten excuus vragen, Vader. Als u 't goedvindt, zal ik straks naar haar toe gaan en „Doe maar geen moeite, freule van Horsten is al naar Wiesbaden vertrokken. Maar ge zult haar terstond schrijven, wat al veel eerder had moeten geschieden." „Ja, vader, vandaag nog Hij zweeg en wachtte, wat zij verder te vertellen had. Met geen woord kwam hij haar te hulp. „En dan, vader," ging zij haperend voort, „wilde ik u verzoeken Dr. Dannz vriendelijk te ontvangen, als hij bij u komt om „Ja, dat weet ik. Morgen zal ik met hem spre ken." „Afs 't u blieft, vader!" zeide zij, bijna oot moedig. „Voorshands valt daarover niet te spreken," liet Leopold Eisenhut er op volgen, alsof hij er nu genoeg van had. „Och, vader, ik wilde u zoo graag vertellen, hoe goed hij is en hoe knap en {Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1927 | | pagina 1