NIGROIDS EERSTE BLAD 1 1 Rotterdamsche Tramweg Maatschappij M. Nederlof Kunstgebitten Openbare Vrijwill. Verkooping Een Huis met Schuur en Eri BOUWLAND Dienstregeling ZATERDAG 2 APRIL 1927 De Hoogwelgeborene. DOKTER DANNZ EN ZIJN VROUW. PIANO'S ORGELS KUNSTSPELPIANO'S PIANOFABRIKANT Als Uw kinderen FUROL DOOF? Gehoorapparaten Centrale r VRIJE ARBEID Inperking van Staatsdwang Tijdelijke wijziging van de dienstregeling van den antobnsdienst Iddelharnis-iiaven-Den Bommel v.v. In verband met de herstelling van den weg nabij Middelharnishaven wordt het eindpunt Middelharnis haven ingaande 1 April a.s. tijdelijk verplaatst naar den Oudelandschen dijk. De treinen van Ouddorp naar Middelharnishaven en van Middel harnishaven naar Ooltgensplaat zullen facultatief stoppen aan den Oudenlandschen dijk voor het in- en uitstappen van Autobusreizigers. DE DIRECTEUR. Med. dokter, arts Mond- en Tandarts Mathenesserlaan 491a Telef. 30742 Telef. 30742 SPREEKUREN: Maandag, Woensdag, Vrijdag van 1-2J uur Dinsdag den geheelen dag s Maandag en Dinsdag van 7—9 uur n.m- Putschelaan 160 SPREEKUREN Maandag en Woensdag van 45£ uur Vrijdag van 7—9 uur n.m. Voor absoluut pijnloos trekken, boren en vullen wordt Ingestaan Pijnlooze Zenuwbehandeling en onzichtbare vullingen. Bleeking van gekleurde voortanden met 5 jaar garantie Hulpgebit f 10 binnen 14 dagen Reparaties vanaf f 1.50 Heel gebit vanaf f 30. Inlichtingen kosteloos Op Woensdag 30 Maart1927 bij Afslag des avonds 7 uur in hel Hotel MEIJER te Middelharnis VAN benevens 3 perceelen aan den Boomgaardweg en Bolle- tjeswegteMlDDELHARNlStezamen groot 2.96.44 H.A. in 4 perceelen. Ten verzoeke van den heer L. VAN DER BAAN te Middelharnis. Notaris VAN BUUREN. ST00MB00TDIENST M1UDELHARNIS-R0TTERDAM v.v. via VLAARDINGEN S.S. „MIDDELHARNIS" aanvangende 3 October 1926 van Middelharnis op Maandag en Dinsdag V. Middelharnis 4.30 vm. A.Vlaard. 7.00 vm.* A. Rotterdam 8.00 vm. Overige dagen (beb. Zon- en Feestd.) V.Middelharnls 6.30 vm. A.Vlaard. 9.00vm.** A. Rotterdam 10.00 vm. A. Brlelle 10.25 vm.§ van Rotterdam op Maandag en Dinsdag V.Rotterdam2.15nm. V.Vlaard.3.10nm. f A. Middelharnis 5.30 nm. Overige dagen (beb. Zon- en Feestd.) Van 3 October t/m 6 November en vanal 4 Februari. V. Rotterdam 3.15 nm. V. Vlaard. 4.10 nm. ff V. Brielle 2.40 nm.§ A. Middelharnis 6.30 nm. Van 7 November t/m 3 Februari V. Rotterdam 2.15 nm. V. Vlaard. 3.10nm. t A. Middelharnis 5.30 nm. In aansluiting op den trein van 7.39 vm. en 7.22 vm. van Vlaardlngen. In aansluiting op den trein van 9.14 vm. van Vlaardlngen. t In aansluiting op den trein van 2.51 nm. en 3.02 nm. te Vlaardlngen. ft In aansluiting op den trein van 3.33 nm- en 3.50 nm. te Vlaardlngen. Reizigers voor de richting Brlelle resp. Middelharnis te Vlaardlngen overstappen AU Feestdagen ïljn te beachouwen: Nleuwjaaradag, 2e Paaachdag, HemelvaartidiB 2a Pinkaterdag an de balde Keiatdagen. Prijs per kwartaal. f i, Losse nummersf 0,076 Advertentiën v. 1—5 regels f 1,20 Elke regel meer. f 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,per plaatsing tot een maximum van 10 regels elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 9E JAARGANG. - N°. 43 We kregen onlangs een brief, geadres seerd aan „Den Hoogwelgeboren Heer, den Heere enz." Met gepasten trots namen we kennis van den inhoud, doch als eenig antwoord verzonden we den afzender slechts den welgemeenden raad, dat, als hij nog eens behoefte had om iemand voor den gek te houden, hij daarvoor maar een ander moest kiezen. Tot onze niet geringe verwondering ontvingen we een wederwoord, waaruit bleek, dat de schrijver zijn epistel met de hoogst ern stigste bedoelingen had neergepend en in zijn gebezigde titulatuur niet verder ge gaan meende te zijn, dan hij aan onzen persoon en onze positie zich verplicht achtte. Er was dus geen enkele reden meer voor ons om gebelgd te zijn op den briefschrijver, daar diens bedoelingen eer lijk waren geweest en hij door onkunde slechts ons gevlijd had met een eerebe- wijs, dat ons, krachtens onze positie, aller minst toekwam, zeker niet in dezen tijd, waarin reeds zooveel conventioneels is afgeschaft of vereenvoudigd. Jaren geleden was die titulatuur een geweldige nachtmerrie voor ons en allen, die een uitgebreide correspondentie te voeren hadden; herhaaldelijk moesten we een woordenboek opslaan om te zien, op welke wijdloopige aanspraak de ge adresseerde „recht" kon doen gelden. In een gesprek gewikkeld, had men natuurlijk die kostbare gelegenheid niet om het onmisbare woordenboek te raadplegen en dan kan eene misvatting in de gebezigde titulatuur dikwijls een aanleiding geven tot het misbaar van gekwetste ijdelheid bij den aangesprokene. De democratische geest echter, die in de laatste decennia over de wereld rondwaar de, bracht ook ten deze een radicale ver eenvoudiging te weeg. Tégen de Koningin mogen we nu „Mevrouw" zeggen, den Prins noemen we „Mijnheer" en in het Kamerverslag lezen we niet zooals het vroeger geheeten zou hebben dat de Hoogwelgeboren Heer L. de Visser van zijn mede-afgevaardigde, dan eveneens Hoogwelgeboren Heer Stenhuis een stree ling des aangezichts ontving, maar dood eenvoudig staat er gedrukt, dat Loutje Bulk een mep in z'n gezicht kreeg van Roel Stenhuis. In hetzelfde verslag heet een adellijk afgevaardigde heel gewoontjes „de heer van Wassenaer van Catwijck" en den Minister van Buitenlandsche Zaken noemt men: den heer van Karnebeek; voor hen wordt geen andere titulatuur gebezigd dan ten opzichte van den heer Bezemschoon, die blijkens de Gemengde Berichten dezer degen 25 jaar aan de Ge meentereiniging werkzaam was. FEUILLETON. W. HEIMBURG VERTALING VAN HERMINA. Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) 12) Hij luisterde belangstellend en vertelde ook van zijne moeder, en hoe hard 't de oude vrouw viel niet meer alleen te kunnen loopen en altijd hulp van vreemden noodig te hebben. .„Is juffrouw Selma goed en lief voor uw moe der?" vroeg Mariene. De dokter scheen deze vraag echter niet ge hoord te hebben. Hij keek naar boven, naar de galerij, waar de muzikanten zaten, in welker nabijheid een groot publiek, meest dienstdoenden vit het hotel, zich verdrong. Zijn aangezicht betrok blijkbaar. Mariene volgde de richting van zijn oogen. Zij zag nog juist, hoe een lichte blouse achter de dikke badvrouw verdween, die daar in al haar breedte over de balustrade leunde. En a, Mariene kende die blouse, ze behoorde aan Selma Brandt het meisje moest daar gestaan [hebben. Op dit moment eindigde het dansen en begon Jet souper. Er werd aan kleine tafeltjes gegeten. Mariene en haar partner vonden plaats bij een ?aar verloofden, die 't druk genoeg met elkander hadden en hun gesprek niet stoorden. spraken echter niet veel. Dokter Dannz In die democratische vereenvoudiging van titulatuur vinden we veel, héél veel goeds en dus achten we het ook zeer jam mer, dat ze nog niet meer algemeen wordt toegepast. Vooral in de provincie en op het platteland komt het nog zeer veel voor, dat men in een onnatuurlijke ado ratie ter neder ligt voor al wat titel voert of eenig openbaar ambt bekleedt. Dat men respect en ontzag heeft voor het gezag, is buitengewoon te loven, maar dat ont zag mag niet overgaan in een onredelijke vereering. Plaatselijke correspondenten van de kleine pers b. v. merken op allerlei soort bijeenkomsten nog steeds de tegen woordigheid op van verschillende groot heden, als den weledelgeboren heer X, hoofdonderwijzer, den edelachtbaren heer Y, raadslid, den hoogwelgeboren baron van Zus tot Zoo, burgemeester enz. De slachtoffers zelve dezer titulatuur wenschen ze gewoonlijk allerminst, maar het is hun omgeving, die ze tegen wil en open, maar nu wordt het ook tijd, dat men de dragers dier ambten ook met meer reëelen blik gaat aanzien. Een pas gepromoveerde dokter of advo caat, een notaris, burgemeester of secre taris, zij beginnen tegenwoordig vaak op een salaris of inkomen, waarvoor een goed vak-werkman zijn neus zou optrekken. De afgestudeerden en pas benoemden stam men dikwerf uit een zeer bescheiden milieu, en al verloochenen ze dat ook niet, de onwerkelijke adoratie van hun omge ving en het publiek in het algemeen ver leidt ze tot het voeren van een levens wijze, die niet in overeenstemming is met hun financieele omstandigheden. Daóraan voorèl wijten we het, dat in den laatsten tijd overal ter wereld, óók in onze koloniën en in ons land, zooveel zaken berecht moeten worden, waarbij hoogere ambtenaren, militairen, notarissen, advoca ten, burgemeesters, secretarissen e.a.zich voor het plegen van fraude Jte verant- INGEZONDEN MEDEDEELING. Buitengewoon moeilijk te beoordeelen vjoor een leek is de hoedanigheid van een Piano of Orgel. Bij het koopen van zulk een instrument is men aangewezen op de betrouwbaarheid van den leverancier. Onze firma die sedert 1865 bestaat, verkoopt alle instrumenten onder de ruimste garantie. Vraagt de speciale condities van ons huurkoopsysteem. C. QUISPEl GOUDSCHESINGEL 3, ROTTERDAM dank op het verheven voetstuk plaatst en houdt. Die onredelijke vereering is niet zonder gevaar. Vroeger was dat anders, de dragers van titels of eenig openbaar ambt stamden als regel uit families, die zich de weelde konden permitteeren om uit eigen middelen aan het ambt een glans te geven, die uit de ambtsinkomsten zelve allerminst bekostigd konden worden. Blauw bloed en een gevulde buidel waren een sterker aanbeveling tot benoeming, dan het bezit van een stel gezonde hersens alleen. Dat is nu veranderd en gelukkig Ongeacht afkomst en den stand der geld middelen staan alle ambten nu voor ge schikte, bekwame en ijverige menschen vergenoegde zich meestal met zijn dame in de nog zoo kinderlijke, half vervaasde en half bedroefde oogen te zien Zóó had hij er nog nooit ontmoet. Toen zij opstonden wist Mariene evenwel, dat hij te Leipzig en te Heidelberg gestudeerd had en eenige jaren te Berlijn als assistent in een zie kenhuis was geweest; dat hij lang had geweifeld of hij naar dit afgelegen oord gaan of te Berlijn blijven zou, en dat slechts de gedachte om hier een Sanatorium op te richten voor zenuwzieken en patiënten, die zich overwerkt hadden van over wegende kracht voor hem was geweest. Vol op gewondenheid had hij hierover gesproken. ,,'t Is een moeilijk vak, dat van dokter, niet waar?" had zij gevraagd. „Maar een mooi, een interessant vak! Het mooiste dat men kan kiezen, juffrouw Eisenhut!" „En zult u nu dat Sanatorium oprichten?" „Misschien daarvoor is veel geld noodig 't hangt niet van mij alleen af!" Mariene wilde na het souper niet meer dansen en tante Bertha was blij toe. Zij groette haar bekenden en maakte zich gereed met Mariene huiswaarts te gaan. Op de stoep stond Dr. Dannz en bood de dames zijn geleide aan. Ook hij wilde niet meer dansen. Op het plein voor het hotel was 't buitengewoon druk. Verscheidene rijtuigen reden voor, lachende stemmen klonken dooreen, de een riep den ander goedennacht toe. Verderop aan de Elseke werd 't stil. De bosschen op de bergen ruischtcn zacht en een donkerblauwe hemel welfde zich boven het hoofd van de wandelaars. Mariene liep middenin. Zij hield tante Bertha onder den arm. Bij het afscheidnemen voelde ze hare hand zacht drukken. „Tot weerziens!" klonk woorden hebben. We moeten meer de realiteit gaan be seffen van de omstandigheden, waarin de dragers van openbare ambten zich heden ten dage te voegen hebben en ze niet tegen den [zin vaak der betrokkenen op een voetstuk plaatsen, vanwaar ze naar de diepte der eerloosheid neer tuimelen. zich hebben bezeerd gebruik dan dadelijk de diepe stem van den jongen dokter. Met groote droomende oogen volgde ze hare tante naar de zitkamer in Villa Diana en knoopte haar handschoenen los. „Hebt ge plezier gehad, Marleentje?" vroeg tante met een hartgrondigen geeuw, 'het gevolg van haar buitengewone inspanning als balmoeder. „O ja, tante!" „Ge hebt veel gedanst! Ge zult wel moe zijn?" „O neen, tante!" verzekerde Mariene. „Nu, ik dan wel, kind. Morgen praten we nog wel eens na. Wat was die dokter voor een iemand? Hij heeft een knap voorkomen, dunkt mij." „Vindt u, tante?" Mevrouw Bertha lachte en gaf het meisje een zoen. „Goedennacht, schaap! Laat je raam van nacht niet openstaan, ge zijt nog warm van het dansen." e In haar kamer gekomen, sloot Mariene gehoor zaam het venster en liet de rolgordijn neer. Maar slapen kon ze niet. En ze wist niet waarom. Eindelijk sprong ze weer op, trok de grodijn om hoog en drukte toen het voorhoofd tegen de ruit. Het huis van den dokter lag stil en donker daar tegenover, slechts twee bovenvensters waren verlicht, en in dat flauwe schijnsel zag zij iemand heen en weer gaan. Nu, de oude dame, die daar woonde, kon niet loopen 't moest dus de ge zelschapsjuffrouw zijn' Op eens schoten Mariene de vorschende blikken van het meisje te binnen, en ook haar gezegde! „O, dan zijt ge zeker ver loofd!" Huiverend en met een onverklaarbaar onaan genaam gevoel legde zij zich te rusten. Nadat hij de dames goedendag had gezegd, sloot Erik Dannz bijna onhoorbaar het huis open en Ingezonden Mededeeling. H. C. SCHOONENBERG GELDERSCHEKADE 20 ROTTERDAM Week-revue. Binnenland Vóór zoowel als tegenstanders van het Nederl.-Belgische Verdrag voelen het als een opluchting, dat de beslissing eindelijk geval len is en daarmee de zaak „voorloopig" af gedaan. De verwerping van het Verdrag, ge volgd als deze is door een zekere rust en bekoeling der verhitte gemoederen, zal nog minder schadelijk zijn voor onze verhoudin gen met het buitenland dan de opwinding, waarmee een aantal agitatoren behebd waren in de dagen, toen ze met allerlei ondiplo matieke scherpte een actie meenden te moe ten ontwikkelen tegen een opzet, dien ze laten we het aannemen uit overtui ging, in strijd met 's lands belang meenden. 't Wordt intusschen nu reeds duidelijk, dat niet zonder reden gewaarschuwd is voor internationale verwikkelingen, als gevolg van de afwyzing der overeenkomst en o.i. staat 'tnog lang niet vast, dat we na zeke ren ttjd niet een regeling zouden moeten aanvaarden, door Volkenbond of Europee- sche grootmachten opgelegd, die zwaarder is dan de verplichtingen, die de. heer v. Kar nebeek uit naam van ons land voorloopig had aanvaard. Vertrouwen wekkend is intusschen het feit, dat Nederland in den vreemde een aan tal beproefde vrienden heeft, die niet zonder succes in de buitenlandsche pers de groote bezwaren, die we, op gegronde redenen tegen het Verdrag konden aanvoeren, hebben uit eengezet, en daardoor een milder oordeel hebben afgedwongen, speciaal in Engeland en Frankrijk, dan wij gevreesd en de Belgen voorzien hadden. De heer van Karnebeek heeft de conse quenties getrokken uit het besluit der Eerste Kamer en zijn ontslag ingediend. Wie hem zal opvolgen, is een vraag van buitengewone beteekenis. Het zou ontactisch zijn en een vreedzame beslechting der bestaande geschil len bemoeilijken, wanneer voor die opvol ging een diplomaat werd aangewezen, die fel tegenover de idee van dit Verdrag heeft gestaan. Tegen de beginselen, waarop het was opgebouwd, bestond immers allerminst een ernstig verzet, wèl echter [tegen bepaalde onderdeelen, die van een te eenzijdige voor ons nadeelige en der Belgen voordeeli- (Adv.) weer dicht en hield daarop vluchtig een brandende lucifer bij de lei naast de telephoon om te zien of hierop soms een boodschap stond. Jawel! Op twee plaatsen werd hij den volgenden dag verwacht. Maar eerst den volgenden dag! Hij kon wel naar bed gaan of hij slapen zou, was een ander ding. Want hij verkeerde in een buitengewone stemming, zooals hem in lang niet was overkomen, en zooals hij maar ééns had ondervonden, toen hij negentien jaar oud was en met verscheidene andere jongelui glorierijk zijn eindexamen gedaan en met een bal gevierd had, bij welke gelegenheid hij hals over kop op een lichte blondine, de jongste dochter van den muziekmeester Stahlboom verliefd was geworden. Waarachtig net een gymnasiast! dacht hij glimlachend, terwijl hij zijn demi-saizon uittrok en aan den kleerenstandaard hing. Zoo'n oude, ver standige vent, als hij reeds lang was, zit daar voor een jong vreemd meisje de intiemste dingen uit te kramen, alleen om haar vragende, ver wonderde oogen op zich gevestigd te zien! Hoe jong zag ze er uit en toch hoe innig bedroefd! „Dokter!" klonk een stem op de trap, zacht, maar onmiskenbaar ontroerd. „Zijt ge nog wakker, juffrouw Selma? Wat wilt ge?" antwoordde hij juist niet zeer vriendelijk, daar hij haar tegen den volgenden ochtend een kleine strafpredikatie had toegedacht. „Mevrouw verlangt u nog even te zien!" „Hoe? Is moeder niet wél?" „Ik weet niet, dokter. Ze heeft mij om twaalf uur gezegd: Zoo gauw mijn zoon thuiskomt, moet ik hem spreken." Erik schudde het hoofd. ,,'t Is goed!" zeide hij daarop. „Ik zal komen. ge strekking waren. Ons land heeft dus behoefte aan een opvolger uit de school van den afgetredene, die corrigeerend en retou cheerend wil werken aan de schepping van zijn voorganger, zóó, dat het product voor alle partijen aannemelijk wordt. Waar de Belgen vooralsnog sterk afwijzend tegen alle directe onderhandelingen zullen staan, moet de keuze bepaald worden op iemand, wiens diplomatieke beteekenis en politieke [onpar tijdigheid hem in staat stellen om even als Jhr. van Karnebeek dat deed bij een eventueele crisis van het eene kabinet in het andere over te stappen en aan zyn eigen grootsche taak voort te arbeiden, ongeacht de mutatiën in het landsbestuur, die de ge volgen zijn van geharrewar der binnenland- sche. politiek. We denken dan in de eerste plaats aan Jhr. Loudon, die al eens vroeger de porte feuille van Buitenlandsche Zaken beheerde in dagen van internationale spanning; z£jn naam heeft bovendien een goeden klank in kringen der vroegere geallieerde mogend heden. Met de groote Olympiade van 1928, te A-msterdam te houden, lijkt het ons vrij wanhopig gesteld. Tennis zal er niet wor den gespeeld, gelijk we elders reeds bericht ten en de F.I.F.I. de internationale organi satie der voetbalsport, zal zich vermoedelijk ook terugtrekken, daarmee een zeker fiasco aan de organisatie en het welslagen der spelen bezorgende. In Sportkroniek van 24 Maart jJ. vonden we daarover de volgende ontmoedigende beschouwing: 't Zou een schandaal zijn, als men - er Nederland invliegen liet. Dat kan en mè,g men als fatsoenlijke sportlui niet doen. Waarom heeft de heer Hirschman in geen der vergaderingen van het N.O.C. of Comité 1928 ooit één enkele waar schuwing doen hooren? Waarom heeft hij nooit gezegd: past op, bouwt geen stadion, houdt uw geld, uw tijd en uw toewijding in petto, wantwant 't kan zyn, dat we niet meedoen 1" Zeer zeker zullen de spelen zonder de voet balsport een millioenen-tekort geven. Met die sport had men drie jaren geleden in Parijs trouwens óók al zoo'n nadeelig saldo. Toen werd de Staat aangesproken tot dek king... Laat hier de overheid ingrijpen vóór het zoover is. Dat men althans in Amsterdam ophoude honderdduizenden te vermorsen aan een stadion-bouw, die straks wel geheel overbodig blijken zal. Dezer dagen verscheen weer een alar- meerend bericht in de pers. De Finsche Athletiekbond heeft mededeeling gezonden, dat hij aan de Olympische spelen niet zal meedoen. En de Finsche Athleten zijn de Eén oogenblik ik doe even mijn rok uit.' Na een poosje ging hij de trap op in een grijs huisjasje. In de gang boven en onder brandde nog licht. Naast de deur van de slaapkamer der oude dame stond Selma Brandt. Zij hield de oogen neergeslagen, zoodat de merk waardig lange wimpers als zwarte schaduwen op haar doodsbleekc wangen vielen. Haar lippen, neusvleugels, wangen alles trilde en sidderde. Hij lette echter hierop niet, maar liep haar schielijk voorbij en naar het bed van de oude vrouw. „Erik, wees niet boos, dat ik ie nog heb laten roepen!" zeide een afgematte stem, terwijl ze angstig zijn hand greep, toen hij naast het ledikant ging zitten. Bezorgd zag hij haar in het goedaardig gelaat, welks roodheid en ontroerde uitdrukking hem troffen bij het schijnsel van het nachtlicht, hoe duister dit ook brandde. „Wat hebt ge, moeder?" vroeg hij zacht, terwijl hij zijn koele hand op haar voorhoofd legde. Zij wenkte hem zich wat dichter tot haar over te buigen en fluisterde hem toe: „Ik heb mij van avond weer zoo angstig gemaakt. Selma was weer zoo vreemd, weet ge zooals in het begin, toen ge haar hier aan huis bracht." „Zoo? Is zij niet bij u gebleven totdat u sliep?" {Wordt vervolgd

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1927 | | pagina 1