bitten
Sproeten
EERSTE BLAD
NIGRÓIDS
„Hotel-Restaurant SIMONS"
-tarief
SPRUTOLi
Huishoudster,
500.000
ZW1JNDR. POOTUIEN
idenkeuriegen
he Maatschappij van Landbouw
JNHARDT5 7^c
JNHAKDT'S 7^c
JNHARDT'SAflc
ofdpijntabletten
JNHARDT'SAAC
JNHARDT'S aftc
«eertabletten
gbaarbij Apoth.en Drogisten
oorzien van den naam
ZATERDAG
12 MAART 1927
DOKTER DANNZ EN ZIJN VROUW.
DOOF?
Gehoorapparaten Centrale
LOGEEREN
PIET SIMONS zorgt voor U1
iet
'ge
de
de
politie verzoekt een ieder, die inlichtingen kan
geven omtrent dezen persoon, alsmede om
trent den motorrijder, zich te vervoegen bij den
commissaris der afdeeling C aan het hoofd
bureau van politie, Alexanderveld 16 te
's-Gravenhage.
Later op den avond is in de Hooge Nieuw-
straat de fiets van den agent teruggevonden.
De fiets was geheel onbeschadigd en naar het
hoofdbureau gebracht.
De hoofdcommissaris heeft gisteravond nog
een bezoek bij den gewonden agent in het zie
ken huis afgelegd.
FAMILIEDRAMA.
In een huis aan de Jacob v. d. Doesstraat
te 's-Gravenhage bewoond door de familie v. V.
heeft zich Zaterdagavond een familiedrama af-
Bij den heer en mevrouw v. V. woont de
73-jarige vader van de vrouw des huises in,
deze kreeg vanavond om een kleinigheid
ruzie met zijn schoonzoon. Hij werd driftig,
wond zich zeer op en voordat de heer v. V.
er op bedacht was, had de oude man plotseling
een revolver getrokken en loste drie schoten op
zijn schoonzoon. Een daarvan trof hem in den
schouder.
Op het lawaai drongen eenige buren de
woning binnen en toen deze zagen wat er
gebeurd was, waarschuwden zii bogenblikkelijk
de politie. Deze was spoedig ter plaatse en de
commissaris der afdeeling gaf last den dader
te arresteeren. De heer van V. is in het zieken
huis opgenomen. Zijn toestand is niet levens-
gevaarlijk.
DIEVENBENDE IN DE RIVIERA.
Een dienstbode en een loge doodgeschoten.
NICE, 7 Maart. Een 20-jarig Fransch
dienstmeisje werd neergeschoten door gewa
pende mannen, die door haar betrapt werden,
toen zij in de villa van haar meesters ,een
Engelsche, te Cannes, waren binnengedron
gen. Een Engelsche logé ,werd eveneens door
revolverschoten gedood. Naar men aanneemt,
behooren de onverlaten tot een in de Riviera
opereerende dievenorganisatie.
fledlscbe
wenscht in
oorZieken-
osteloos
ige
kering
D,
Dtterdam
No. 30013.
uur.
haertsbocht
laatstraat.
Pernis.
at 34,
(komen vroeg in't voorjaar
koop tijdig een pot
Bij Alle Drogisten 1
Terstond gevraagd een
bij een Weduwnaar (Klein boeren
bedrijf) met 3 kinderen. Adres: D.
BARENDRECHT te Rockanje.
PRIMA WAAR, AANGEBODEN:
per 10000 1 6.50; per 100000 f 60.00
C. VAN NOORT Lindelaan 23
Z WIJ ND RECHT.
nuwtabletten
nagtabletten
aaltabletten
A.MIJNHARDT'
Pharm.Fabniék. ZEIST
Prijs per kwartaal. f i
Losse nummersf 0,075
Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20
Elke regel meer. f 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels olke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
96 JAARGANG. - N°. 37
brengt ter kennis van belanghebbenden, dat
sgewassen voor keuring Ie velde
ijk moet geschieden vóór 15 Maart 1927
doll. Mij. van Landbouw, Noordeinde 107a,
den Hoofd-Controleur voor Zuid-Holland te
De Hoofd-Controleur voor Z-H
G. A. VAN DER WAAL.
kampioenen.
We zijn dezer dagen uitvoerig op de
hoogte gesteld van de vreeselijke wijze,
waarop een bekende renner Parry Thomas,
den dood vond. We lazen er van in het
ochtendblad, het avondblad bevatte nadere
bijzonderheden; het daarop volgende och
tendblad kwam met het relaas van een
ooggetuige enz. De man werd geëerd als
een held, die in het belang der mensch-
heid den dood getrotseerd had.
Steeds is het ongeval te betreuren, dat
een mensch overkomt en dus ook de dood
van Parry Thomas; van de verheerlijking
echter van dezen man begrijpen we niets.
Wat was zijn levensdoel? Óp zijn naam
had hij staan het snelheidsrecord in auto
rijden. Een andere maniak ontnam dezer
dagen die „eer" door het record meteen
paar mijl te „verbeteren" en op 174 mijl
per uur te brengen, d.i. bijna 300 K.M.
Bij de pogingen nu om het record op zijn
naam terug te brengen, vond de vermetele
Thomas den dood.
Misschien had hij een grooten geest en
beschikte hij over veel energie, maar hoe
nutteloos is dat alles dan aangewend!
Practische beteekenis heeft het niet, dat
iemand 300 K.M. in een uur kan éf-racen
de hemel beware de menschheid voor zulke
practijk! Alleen dus het verlangen om iets
méér te bereiken, dan een ander kon, be
woog Thomas tot zijn pogen. Maar hoe
ijdel en nutteloos was zijn doel. Als hon
derd menschen straks naar het strand gaan
om zandkorrels te tellen, schuilt er dan
eenige verdienste in, de man te zijn, die
in 24 uur de meeste korrels door zijn
vingers liet gaan?
In een lang krantenartikel vonden we
met een paar regels vermeld, dat Thomas
behalve snelheidsmaniak óók kinder
vriend was. 't Lijkt een tegenstelling, maar
we nemen de mededeeling toch gaarne
aan. In een ziekenhuis bekostigde de ren
ner een kinderbed, waarvoor hij 600 gul
den per jaar stortte; hij kwam er dikwijls
op bezoek.
Als renner, houder eens van een wereld
record zal de herinnering aan Thomas nog
lang voortleven; als kindervriend echter
is men hem weldra vergeten. En toch
dat hij een kinderbed in een ziekenhuis
bekostigde, was van grootef maatschap
pelijke waarde en gaf méér beteekenis aan
zijn bestaan, dan dat hij ergens op een
strand met een auto een snelheid wist te
bereiken van-bijna 300 K.M. per uur.
Neen, Thomas, er is geen auto-rijder
ter wereld, die U mist, maar Uw dood
wèl een zwaar verlies voor dat zieke
kind, dat haakt naar het leven, maar
welker opvoeder de middelen missen om
het te laten verzorgen.
Uw dood was nutteloos en érger!
FEUILLETON.
W. HEÏMBURG
VERTALING VAN HERMINA.
(Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
6)
„O, laat mij alsjeblieft los!" Verschrikt deinsde
zij achteruit.
Nu werd hij op eens boos en op zijn ouden ruwen
jongenstoon van voor tien jaar duwde hij haar toe:
„Wel, kruid-jeroer-me-niet, wees maar niet bang
ik wil niet met je trouwen! Kijk maar Hij
tastte in zijn zak en hield haar een open étui voor,
zoodat zij het meisjesportret daarin zien moest.
„Kijk maar eens goed, dat is mijn aanstaande
vrouw, mijn Katie! Nu zult ge niet langer bang
voor mij zijn, niet waar?"
Onthutst efi blozend stond zij voor hem, maar
nu helderde haar gelaat allengs op.
„Is 't waar?" stamelde zij verheugd.
„Ja, zeker! Ik zal haar met je permissie eens
Van je groeten, zoo gauw ik weer schrijf. En nu,
adieu! Van avond kom ik vroeg thuis om te eten,
Want we vieren een afscheid, den laatsten aard-
Wienbowl van dit jaar: Goedenmorgen, dames!"
Mariene kwam met een glimlach om den mond
tafel en zette zich tegenover hare tante.
,Ja, Mariene, kinderen worden groot!" merkte
%rouw Bertha aan. „Nu krijg ik al gauw een
^hoondochter,"
We hadden eens een goeden vrie.id,
we mijden hem nu. Hij liefhebberde, zoo
als dat hoort of kan, in een bepaalde tak
van sport en hij was een aardige kerel.
Toen hij echter ging uitmunten en kam
pioenskansen opdoemden, werd hij onge
nietbaar. Hij verwaarloosde zijn huisgezin,
zijn arbeid en zijn vrienden. Als men hem
sprak bleek hij slechts voor één zaak ter
wereld belangstelling te hebben: zijn sport.
Groote maatschappelijke vraagstukken en
gewichtige gebeurtenissen lieten hem koud,
het interesseerde hem niet. Hij meende
zich een geweldige figuur, omdat hij steeds
gefêteerd werd door zijn vrienden en ken
nissen en hij vergat, dat die kring slechts
bestond uit een klein kliekje maniakken
als hij; dat kliekje vereenzelfdigde hij met
„de wereld". Maar „de" wereld kendejhem
niet, telde hem althans niet, want hij was
nutteloos.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Qetroost U eens de
moeite, de zachte-aeuriae-
kwaliteit van Douwe Egberts
Echte Ff'iesche Heerenbaai,
te vergelijken met onver
schillig welk ander merk.
Juist in deze dagen zijn de kranten
weer gevuld met de uitslagen van com
petities, die de kampioenen moeten aan
wijzen in verschillende takken van sport:
voetballen, boksen, wielrennen, dammen,
schaken, biljarten, roeien enz. enz.
Vele menschen, die kans hebben op het
kampioenschap, meenen, dat ze op't punt
staan de wereld te veroveren.
Dwazen! Verzuimt uw gezichtskring,
maakt u eens los van dat enge kringetje,
waarin ge U beweegt en ge zult er ver
steld over staan, hoe groot de wereld is.
En ge zult versteld staan ook over U
zelve, omdat gij, die de wereld meendet
te beheerschen, niet eens met één voet
er öp blijkt te staan.
Hoe nietswaardig is Uw levensdoel,
Het jonge meisje knikte toestemmend.
„Hij ziet er zoo gelukkig uit," antwoordde zij.
„Hebt gij thuis nog iets te doen of te halen,
kind?" vroeg mevrouw Zehmcn, „ga dan liefst
dadelijk, zoodat wij de koffers kunnen pakken."
„Alleen vader goedendagzeggen," antwoordde
zij'met tranen in de oogen.
Dan zal ik wel moeten meegaan, dacht mevrouw
Bertha; anders neemt hij 't nog maar kwalijk in
zijn pedanterie.
„Dat's goed," zeide zij vervolgens hardpp, „dan
zal" ik je vergezellen. Ik moet je vader ook nog
spreken."
En zoo begaven zij beiden zich te drie uur over
het brugje, door den tuin van de Eisenhut's naar
het heerenhuis.
„Laten we maar de tuinkamer binnengaan,
tante," sloeg Mariene voor.
Zij gingen de bordestrap op cn kwamen m de
groote zaal waar oude familieportretten aan de
muren hingen en ouderwetsche berkenhouten meu
bels stonden. Mariene bukte zich, de deur binnen
gaande, om een oud, half versleten kanten doekje
op te rapen, dat dicht bij een stoel op den itige-
legden vloer lag. Het bloed steeg mevrouw Bertha
naar de wangen, daar zij aanstonds begreep: hier
is Leopold met zijn aanstaande geweest. Mariene
hield haar echter het versleten ding voor, en tus-
schen haar wenkbrauwen vertoonde zich het kleine
rimpeltje, dat haar op eens een oud voorkomen gaf.
„Zie, tante, nu is juffrouw Kreisler al acht dagen
weg en nu heeft Rika dit bij het opruimen nog niet
eens gezien, 't Is zeker van haar."
Mevrouw Bertja sprak maar niet tegen, doch
verwonderde zich eenigszins over dit bewijs van
belangstelling in zulke uiterlijke zaken.
zonder éénig maatschappelijk nut. Herziet
u zelve; wat middel was, hebt ge tot doel
gemaakt. Sport is niet verkeerd, kan goed
zijn, als ge ze bezigt om u te sterken
voor uw eigenlijke levenstaak. Sport is de
ontspanning, die lichaam en geest behoe
ven om te kunnen slagen in het leven,
een zaak van maatschappelijk nut te kun
nen bereiken.
Laat dat eens gezegd zijn tot degenen
hiet alleen, die zich sportglorie als levens
doel stellen, maar ook tot hen, die zich
zonder verdere aspiraties, zóó aan hun
hobby te buiten gaan, dat ze hun eigenlijke
levensdoel uit het oog hebben verloren.
(Adv.)
W eek-re vwe.
Binnenland.
'tKan zijn, dat de Haagsche politie in haar
opsporingspogingen sterk door het noodlot
wordt dwars gezeten, maar een bijzonder
gunstigen indruk krijgt men toch niet van
haar, nu den laatsten tijd, na elke' ernstige
misdaad positieve resultaten uitblijven; de
jongste drie moorden de Riemerstraat,
Engelenburgstraat en Bezuidenhout zijn
raadselen gebleven en de met ophef mee
gedeelde arrestatie van twee Nederlanders
in Brussel, verdacht van den moord op het
Bezuidenhout, is blijkens de vrijlating dezer
personen ook weer op niets uitgeloopen. We
hadden dat trouwens al voorspeld, want de
motieven der aanhouding leken uiterst zwak.
Na al deze tegenslagen is nu weer het
geval-Theresiastraat de aandacht komen
vragen. Een brutale ladelichter ontkomt, na
aanvankelijk door burgers gegrepen te zijn,
aan zijn achtervolgers, geholpen door een
handlanger op een motorfiets. Hij wordt weer
gepakt door een agent van politie, die hem,
omstuwd door vele nieuwsgierigen, naar een
politiebureau geleidt. Op een gegeven mo
ment echter rukt de misdadiger zich los,
trekt een revolver, schiet den agent in het
hoofd en gaat er op diens rij wiel van door.
Wonder boven wonder leeft de agent nog,
maar ofschoon hij den man eenige straten
ver begeleid heeft; is er slechts een zeer
onvolkomen signalement van den onverlaat
vast te stellen en loopt deze op het oogen-
blik nog op vrije voeten.
Er wordt tegenwoordig veel aan postzegel
reclame gedaan. Voor Den Haag geven we
den volgenden tekst in overweging: H.H. Mis
dadigers, vestigt U in de Residentie! Zorg
voor de politie onnoodig!
Voor burgerlpke begrippen is de wijze
waarop de politie met delinquenten van
allerlei aard omspringt, niet altijd even
logisch. Toen bovenbedoelde ladelichter ge-
„Ja Mariene zóó zijn de dienstboden tegen
woordig! Kunt gij je vader soms verzoeken om
hier te komen? Ik zie op tegen af die trappen en
heb den heelen dag niet gezeten met dat inpakken."
In waarheid vreesde zij de bovenkamers te be
treden die zulke treurige herinneringen voor haar
bevatten.
„Ga zitten, tantelief! Vader zal zeker beneden
komen. Ik geloof zelfs dat hij in het kantoor is."
Mevrouw Bertha bleef op de oude, met verscho
ten, gestreept damast bekleede sofa zitten, en toen
zij haar nichtje haastig uit het kantoor hoorde
terugkomen en zich naar boven spoeden, overviel
haar een geweldige angst. Goede hemel, dacht zij,
als Leopold op dit uur van den dag niet op zijn
kantoor zit, heeft hij bezoek misschien wel van
zijn verloofde en hare familie en dan
Onwillekeurig liet zij de oogen langs de wanden
en over de meubels gaan en bleven zij op een groote
ronde tafel midden in de kamer rusten. Ja, haar
vermoeden werd bevestigd. Hier lag een ruiker
fricsh geplukte rozen, ware prachtstukken, en
daarnaast stonden op een zilveren presenteerblad
een aangebroken flesrh wijn en drie fijn geslepen
glazen, waarvan er twee nog half gevuld waren.
Op dit moment werd de deur weer geopend en
trad Mariene binnen.
Zij zag doodsbleek en keek strak voor zich uit.
Ook toen ze bleef staan en mompelde:
„Vader komt dadelijk!"
„Mariene!" riep mevrouw Bertha, opspringend
en het meisje naast zich op de sofa trekkend. „Wat
hebt ge? Wat is er gebeurd?"
Maar Mariene antwoordde niet. Als een steenen
beeld zat zij naast hare tante.
„Is je vader boos op je? Praat dan tochl"
Ingezonden Mededeeling.
H. C. SCHOONENBERG
GE!LDER§CHEKA.DE 20 ROTTERDAM
pakt was, werd hij naar een bureau „geleid",
daarmee gelegenheid ontvangende om weer
te ontkomen, welke kans hem toch ontgaan
zou zijn, indien hij direct geboeid was.
Heel anders behandelt men blijkbaar mis
dadigers van kleiner proportie. In Amster
dam beging zoo iemand de onvergeeflijke
slordigheid van te rijden op een fiets, waar
aan 'n belletje ontbrak. Hij werd deswege
veroordeeld tot 3 gulden of 3 dagen. De
termijn, binnen welken de misdaad door
boete moest worden uitgewischt, was al ver
streken, maar de man had zooveel vertrou
wen op het gezond verstand der politie
autoriteiten, dat hij naar het politiebureau
ging om met het oog op het feit, dat hij
zonder werk was, uitstel van betaling te
vragen.
Ten politiebureele echter meende men,
dat wet en recht geen mededoogen mochten
kennen en men hield er den gevaarlijken
man meteen vast. Een celwagen werd ont
boden en daarin opgeborgen werd de mis
dadiger, die zonder belletje had durven fiet
sen, naar het station overgebracht en van
daar per trein naar de strafgevangenis te
Alkmaar vervoerd om zijn drie dagen uit te
zitten. Terwyl er in Amsterdam een gevan
genis is en de man in zoo'n luttele aange
legenheid er natuurlijk niet aan gedacht zou
hebben om te ontsnappen, als hij door een
of anderen rechercheur gemoedelijk was weg-
De politie maakte zich zeer onpopulair
door zoo onhandig met werkelijke misdadi
gers om te springen en simpele overtreders
van eenige bepaling van het motor- en rij
wielreglement als boeven te behandelen.
We staan steeds méér verbaasd over de
wjjze, waarop men tot oplossing van het
werkloosheidsvraagstuk wil meewerken, n.l.
door uit de groote steden werkloozen naar
Drentsche ontginningen te zenden. We noem
den vroeger reeds eenige bezwaren, als de
onwaarschijnlijkheid, dat een stedeling zich
zou kunnen aanpassen aan het leven op de
Drentsche heide, het feit, dat Drenthe zelf
zooveel werkloozen telt enz. Thans zullen
we eens op de gedachte „salarisregeling"
wijzen.
Een huisvader, naar Drenthe uitgezonden,
zal per week ontvangen: 15 gulden van het
rijk, 15 gulden van de gemeente en 4,50
per week reisgeld, waarmee de man ééns
per 14 dagen naar huis kan gaan voor familie
bezoek; deze regeling zou voor Amsterdam
gelden, Men rekent dan uit, dat de man in
Drenthe 7 gulden per week kostgeld moet
geven, een paar gulden voor zich zeiven
noodig heeft en dus 20 gulden aan zijn gezin
kan sturen.
Om een gezin met 20 guldeu te ondersteu
nen geeft men dus 34,50 uit. Maar waar
om dan maar niet die 20 gulden gegeven
„Ik weet 't niet!"
En nu schoof ze dicht naar tante toe en voelde
mevrouw Bertha hoe zij beefde.
Voetstappen weerklonken op de trap, vervolgens
hoorde men het ruischen van damesjaponnen voor
de deur. Leopold Eisenhut opende deze en liet
twee dames voorgaan. Mevrouw Zehman had 't
goed begrepen de jongste stapte op Mariene toe
en gaf haar de hand.
„Lieve Mariene, boe toevallig! Dag, mevrouw
Zehmen, gij kent mij zeker wel, niet waar? Mag ik
eens een paar oogenblikken alleen met Mariene
praten? Och Toni, ga asjeblieft even naar den
tuin met mevrouw Zehmen en vertel haar Leo-
opld, kom hier en zet je aan Mariene's anderen
kant!"
Mevrouw Zehmen ging terstond de zandsteencn
stoep af naar den tuin, door de oudste freule van
Horsten gevolgd.
„Mijnheer Eisenhut is er geheel van ontdaan!"
begon de omstreeks zesendertigjarige, vroeg ver
welkte dame op klagenden toon, terwijl zij de
ruige veeren boa huiverend om den mageren hals
trok. ,,'t Is natuurlijk de schuld van mijn zuster,
ze heeft 't zeker verkeerd begrepen, wij dachten
dat gij vandaag al met Mariene waart vertrokken.
Alice wilde zoo graag haar aanstaande woning eens
zien zij is zoo ongeduldig, zoo opgewonden.
Verbeeld u, mevrouw Zehmen, wij zitten daar,
zonder iets te vermoeden, dat's te zeggen ,i k
hij en zij stonden nog altijd in de zoogenaamde
mooie kamer voor den ouden schoorsteen met
elkaar te fluisteren, zooals nu ja, zooals ge
ëngageerde menschen al eens doen en daar hoor
ik op eens een luiden kreet en toen de barsche
stem van Leopold: „Koe kom jij hier, Mariene
en den man in Amsterdam gelaten Dan
behoeft ook het gezin niet uiteen gescheurd
te worden. Drenthe is met die Amsterdam
mers toch niet gebaat, want nimmer zullen
ze landbouwers worden. Zoo lang de nood
dringt zullen ze den Drentsehen grond met
een onwillig gebaar omspitten, maar zoo
gauw ze kans krijgen om in hun Mokum
arbeid te vinden, zullen ze met een zucht
van verlichting de Drentsche woestenyen,
verlaten.
Staten Generaal.
In deze rubriek zullen we in den vervolge
met een enkel woord het parlementaire ge
beuren beschouwen.
Het ontwapeningsvoorstel der Sociaal-
Democraten heeft minder de algemeene be
langstelling getrokken dan verwacht was;
vermoedelijk vindt dat oorzaak in het feit,
dat het lot van het ontwerp te voren reeds
vast stond. De sociaal-democraten hebben
dan ook zelf niet aan een nuttige uitkomst
geloofd, maar de behandeling als een nuttige
vredesagitatie aangewend. Zóó tenminste
zeggen zij zelve, terwyl hun politieke tegen
standers bewezen, dat het meer om verkie
zingsagitatie ging. Voor den vrede werken
tenslotte alle partijen in ons land, maar ze
verschillen in haar middelen, 'tls de meer
derheid der afgevaardigden, die meent, dat
een eenzijdige ontwapening den algemeenen
wereldvrede niet bevorderen kan, nóch ons
land buiten een eventueelen oorlog kan hou
den. Op die gronden kelderde het ontwerp
met 53 tegen 32 stemmen. Tijdens het af
stemmen ontstond er nog een kleinen oorlog
tusschen den socialistischen afgevaardigde
en den vertegenwoordiger van Moskou, die,
door overmacht gedwongen, naar eigen linie
retireerde. Een voorstel van de geslagen
party aan zijn tegenstanders, om 't op een
accoordje te gooien en een eenheidsfront te
formeeren tegen andere vijanden, werd ge
wezen van de hand.
De Eerste Kamer is aan het kluiven ge
gaan op het Nederlandsch-Belgisch Verdrag.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
en het gebruiken van een middagmaal
is een kwestie van vertrouwen.
DOE ZULKS IN HET HUIS WAAR
UW VOOROUDERS DIT DEDEN.
B0ERENVISCHR1ARKT12, bij de Groote Kerk
te ROTTERDAM.
Wat wil je hebben?" Daarop Marletie's stem:
„Vader!" Maar, weet u, mevrouw Zehman, dat
was alsof Ja, hebt u Sorma wel eens hooren
krijten? Nu, precies zóól Net een tooneelkreet!
Ik ga natuurlijk terstond naar binnen en daar
staat het kind meer dood dan levend tegen de
deur geleund. Natuurlijk bleef mijnheer Eisenhut
niets anders over dan zijn dochter in te lichten,
't Heeft haar zeker geweldig verrast, ze was ver
stijfd van schrik Alice had waarlijk wel wat
meer voorkomendheid verdiend, 't Is ellendig!
Maar ik neem 't het kind niet kwalijk. De booze
stiefmoeder is spreekwoordelijk en komt al in de
domme kindersprookjes voor."
„Ik weet niet, waarom Mariene zoo vreeselijk
geschrikt is. Misschien omdat zij dacht nu groot
genoeg te zijn om het huishouden voor haar vader
waar te nemen," zeide mevrouw Bertha, om toch
iets te zeggen.
„Hoe lief! Hoe naief!" zeide freule Toni met een
verlegen lachje.
„Iets anders kunt ge van Mariene niet verlangen.
Jonge meisjes ,die zoo kloosterachtig zijn opge
voed, denken niet verder," antwoordde mevrouw
Zehmen.
Zwijgend wandelden de dames voort, den grooten
tuin door met het mooie grasperk en de zorgvuldig
gesnoeide struiken en heesters.
Na een poos hoorden zij uit het huis „Toni!
Toni!" roepen.
Zij wendden zich daarheen en zagen de aan
staande meesteres naast Leopold Eisenhut voor
den ingang van de tuinzaal staan en haar toewen
ken. Mariene sloeg echter al den dwarsweg naar
het brugje in.
(Wordt vervolgd).
