riep
[Abdijsiroop
IJS
Ires.
EERSTE BLAD
KunsttandenGebitten
„Hotel-Restaurant SIMONS"
HMM5*
Dat s KWAIIA
ELS,
4*
VERKOOPIMG
imsche Adverteerders
*e! 168, Telefoon 9912,
ZATERDAG
29 JANUARI 1927
VAN EÉN STAM.
LOGEEREN
PIET SIMONS zorgt voor U
VOILE-MELK REEPEN
Schrale Lippen
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Influenza en Griep
Koortswerend en genezend zijn
Sanaplrin-tabletten
(Wettig beschermd tegen vervalsching).
Bij Apoth. en Drog. Buisje 75,40 en 25 ct.
Gloire de Lorraine en dergelijke planten, die we
na den bloei weer opruimen.
Wat de bolgewassen betreft, die kunnen, de
meeste althans, nu wel zoetjesaan in het licht
en in de warmte gezet worden. Maar niet te
gauw! De Hyacinthen, als de bloemtros zoo
goed als in zijn geheel te zien is; de tulpen als
de knoppen te voorschijn komen; de crocussen
als de eerste bloemknoppen tegen het open
gaan zijn.
D£ laatste kan men wel in 't verwarmde ver
trek brengen, wanneer men ze maar zoo ver
mogelijk van de kachel verwijderd houdt.
Burgerlijke Stand.
SOMMELSDIJK.
Geboren: Jannetje, d. v. PieterGerritvan
j der Gjjze en Adriana Kootte, beiden wonende
lte Rotterdam.
Gehuwd; Hendrik Johannes Boeter, 28 j.,
te Middelharnis en Gerdina Goudswaard, 28 j
alhier.
Overleden: Jacob van Wezel, 80 j., weduw
naar van Lena Noordy'k.
OOLTGENSPLAAT.
GeborenJohanna, d. van Cornells Hotting
en Jannetje Adriana Koppenaal; Christina,
d. van Leendert Hokke en Geertrui Dingena
van Putten; Marinus Cornelis,z. v. Johannis
Mooijaart en Johanna Wilhelmina Buth;
Maria Johanna en Elizabeth, dochters van
Maghiel Janssen en Johanna Maria Jansen.
DEN BOMMEL.
Geboren; Jan, z. van E. Keuvelaar en
D. Knops.
Ondertrouwd: H. Klink, 44 j. en M. Lodder,
31 j.
Overleden: Maatje van Prooyen, 75 j., wed.
van D. Mooijaart.
HELLEVOETSLUIS.
Getrouwd: B. Broere, j.m. 28 j. en J. A.
van der Est, jd. 20 j.
BRIELLE.
Geboren: Maurits Jacob, z. van M. J.Phi-
lipse en P. Gorzeman.
Ondertrouwd: A. Hoogenraaden N A. Zoe-
temeijer.
li|ks
en van
praak.
ag 31
EN
/en-
flacon.
:on.
nloop
lerd.
er volle
d, geld
AM.
brief,
n door
Dillen.
Geheel pijnlooze speciaal Medische
behandeling. Betaling desgewenscht in
12 maands termijnen ook voor Zieken
fondsleden. Inlichtingen kosteloos
BUREAU voor
Tandheelkundige
Middenstands-verzekering
Adm. G. DE WAARD,
Van Heusdestraat 13b, Rotterdam
aan lijn 5 en 15. Telefoon No. 30013.
Geopend van 94 en 79 uur.
Agentschappen
Mej. J. KREUKNIET. Wolphaertsbocht
181a, Chariots.
W. KLEIN BLOESEM, Heyplaatstraat,
F. RIETHOFF, Pastoriedijk, Pernis.
J. C. BÓRWELING, Voorstraat 34,
Spljkenlsse.
A. C. RIETHOF, Dorpsstr. 39, Rhoon
VAN
Paarden, Hoornvee, Land-
bouwwerktuigen, Hooi,
Slroo enz.
Op WOENSDAG 16 FEBRUARI
1927, des vm 10 uur. Ten verzoeke
van den heer Abr. VROEGINDEWEIJ
Dz Langeweg te SOMMELSDIJK.
Notaris VAN BUUREN.
Beslist verkrijgbaar bij: Wed. v.Oosten-
brugge te Dirksland, C. de Mooij te Oud
dorp; P. Wielhouwer te Middelharnis en
A. J. Hobbel te Ooltgensplaat.
wij dat door ons een
OOR IS GEVESTIGD
n zullen worden gediend.
DE UITGEEFSTER-
Prijs per kwartaal. f i.
Losse nummersf 0,07*
Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20
Elke regel meer. f 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dieustaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
9E JAARGANG. - N°. 25
DE VOLKSWIL.
In een modernen, democratischen staat
heeft de volkswil een machtigen invloed,
ja, hij is alleenheerscher. Voor het uiterlijk
althans. Parlementen worden geacht den
volkswil te vertegenwoordigen en elke
regeering, uit verkiezingen voortgespro
ten, achten zich „door de stem des volks"
geroepen.
In theorie lijkt dat alles erg mooi en
juist, maar die theorie wordt niet steeds
door de practische feiten bevestigd. Bij
verkiezingen spreekt het volk zich ge
woonlijk over héél andere zaken uit, dan
die, welke in de daarop volgende wet
gevende periode aan de orde komen. Of
de dan te nemen besluiten dus werkelijk
uit den volkswil voortspruiten, is zeer
twijfelachtig, een omstandigheid, waarvan
voor- en tegenstanders gebruik maken om
te suggereeren, dat zij in dat speciale
geval de meerderheid der kiezers aan hun
zijde hebben.
Controle op die beweringen is onmoge
lijk, tenzij men door een stemming
de werkelijke gevoelens der kiezers ging
peilen. Alleen in zeer belangrijke gevallen
natuurlijk zou zulk een kostbaar peilen
van de publieke meening mogelijk zijn,
maar er zijn toch meerdere rijken in
Europa, waar zulk een stemming refe
rendum genoemd kan worden uitgelokt.
Oppervlakkig beschouwd lijkt zulk refe
rendum inderdaad de meest ideale uiting
van democratie, maar meer dan schijn is
het niet.
't Lijkt ons van belang om te trachten
zulks duidelijk te maken, daar het gesol
met den „volkswil" somtijds inderdaad
weerzinwekkend is.
Nu b.v. ter zake het Ned.Belgisch
Verdrag, dat door de Eerste Kamer in
behandeling moet worden genomen.
3n zake de kwestie van dat Verdrag zelve
wenschen we ons in dit artikel geen partij
te stellen, maar we komen er tegen op,
dat voortdurend in een deel der pers de
bewering wordt geuit, als zou een ver
pletterende meerderheid der bevolking
tegen het Verdrag zijn. Resultaten van een
„verondersteld referendum" kunnen nooit
vast staan, maar bovendien, als ooit een
referendum misplaatst zou zijn, dan zeker
in dit geval. Toch wordt er ijverig met
den „volkswil" geleurd, zelfs door de po
litieke kopstukken organen uit den meest
conservatieven hoek, die in andere ge
vallen reeds bij het hooren van de woorden
democratie, volkswil of referendum, kip
penvel krijgen.
Waarheid is, dat de groote meerderheid
van het volk volkomen onverschillig tegen
over het Verdrag staat of zich zeer
terecht niet capabel acht om zich een
eigen oordeel te vormen over een zaak,
die een grondige kennis van internationaal
FEUILLETON.
Vrij bewerkt naar den Roman van
LOUISE B. B.
21)
Wolfgang keek verrbaasd. Maar Huib, niet
aan mij?
Neen, nog minder dan aan iemand anders.
Daar.martel me nu maar niet langer!
Hij geleek op dat oogenblik op Wolfgang, met
dien strakken blik in de oogen, die zijn stijfhoof
digheid verried en den gezwollen ader midden op
het voorhoofd. De oudste broeder begon te be
grijpen, dat hier meer achter school dan alleen
een misverstand. Hij sloeg zijn arm om Huib's
schouder met iets van de bezorgdheid van een
"vader voor zijn bedreigd kind, en zei met diepe,
trillende stem: Hoor eens, vent, je bent niet
op den goeden weg, geloof ik, en het zou je goed
doen je hart eens uit te storten.
Och, Wolf, waarom maak je het mij zoo
moeilijk, Geloof me, dit is geheel een zaak tusschen
oom en mij, die wij sanlen alleen kunnen uit
vechten. Tot mijn leedwezen moet ik bekennen,
dat ik op het oogenblik de zwakste- ben, want
ik sta weerloos en hij heeft sterke wapens tegen mij.
Er klonk groote bitterheid in zijn stem.
- Foei, Huib, zoo gesloten te zijn! Je moest
L^.roeer vertrouwen. Zie, we spreken nooit over
meden, omdat het zoo pijnlijk is, maar ik
Vil
onaangename herinnering nu ophalen,
recht eischt, naast voorzichtige staats
manskunst en groote deskundigheid op
financieel gebied.
Wat wel de uitkomsten van een alge
meen referendum zouden zijn, trachten
de tegenstanders van het Verdrag te doen
uitschijnen, door de resultaten te publi-
ceeren van het „werken met lijsten." Op
een 1200-tal studenten b.v. bleken-aldus
9 tegenstanders van het Verdrag te vinden
tegen slechts 1 voorstander. Ook in Zee
land leidde zulk werk onder de bevolking
tot voor het Verdrag negatieve uitkom
sten. Wat zegt dat alles nu eigenlijk?
Een werkelijke eigenlijke meening kan
in verband met de hoogst ingewikkelde
materie niet tot uiting zijn gekomen;
slechts valt vast te stellen, dat de onver
schilligheid of onkunde ter zake zóó groot
is, dat de meeste menschen „op vriendelijk
verzoek" en om den man met de lijst een
pleizier te doen, gaarne hun handteekening
zetten op een adres, waarvoor ze zich niet
in 't minst interesseeren. Teekenend is,
dat bij de resultaten van, laten we het
noemen „Zeeuwsche referendum," werd
aangeteekend, dat het aantal handteeke-
ningen nog grooter zou geweest zijn, als
men twee Zeeuwsche gemeenten niet on
bewerkt had moeten laten, omdat er geen
menschen te vinden waren, bereid om met
de lijsten rond te gaan. Daaruit blijkt
wel de publieke interesse! Bij niemand
in die beide gemeenten waren de bezwaren
zoo sterk, dat ze er eenige moeite voor
over hadden om van hun inzicht te doen
blijken; slechts als iemand ze de lijst thuis
presenieert, willen ze hun handteekening
wel „geven."
Trouwens, wie zich in organisaties be
weegt of zich met propaganda voor het
een en ander heeft bezig gehouden, weet
wel, dat men de groote meerderheid van
het publiek voor alles kan laten teekenen,
als ze mèt de handteekening maar niet
direct behoeven te betalen.
Omdat studenten onder de intellec-
tueelen gerekend worden, wil men aan
dezer oordeel bijzondere waarde toeken
nen. Ontegenzeggelijk zijn die jongelui
heel knap in Latijn en Grieksch, kunnen
ze het althans zijn, en zetten ze met te
INGEZONDEN MEDEDEELING.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
en het gebruiken van een middagmaal
is een kwestie van vertrouwen.
DOE ZULKS IN HET HUIS WAAR
UW VOOROUDERS DIT DEDEN.
BOERENVISCHMARKT 12, bij de Groote Kerk
te ROTTERDAM.
alleen om je te doen inzien, hoe verkeerd je doet
mij buiten je leed te houden. Toen je, nu ruim
vier jaar geleden, met je schip binnenvallende,
bij mij kwaamt logeeren te Batavia, vond je mij
in een van mijn ergste perioden. Ik dronk en speelde
weken lang. Je merkte, hoe ik in handen gevallen
was van een woekeraar. Je hebt toen niet geaar
zeld, hoewei we geheel van elkander vervreemd
waren, alleen ter wille van oude lieflijke herin
neringen uit een gemeenschappelijke jeugd, mij,
buiten mijn willen en weten, te redden. En je
bewees me grooter dienst dan je eerst vermoedde.
Want als het was uitgelekt, hoeveel en waarom
ik zooveel schulden had, zou mijn carrière op het
spel gestaan hebben. Maar je hebt je twee jaar
zeer moeten bekrimpen, omdat je al je rente ver
pandde voor mijn eer!
Óch, Wolf.
Nog vaster knelde Wolfgang zijn arm om Hui-
bert's schouder. Luister nog even broertje. Dat
was het offer, dat jij me bracht, nu het mijne aan
jou. Herinner jij je dien ochtend van je vertrek
naar Atjeh? Vertoornd op mij, was je zonder
afscheid aan boord gegaan. Een kwartier vóór de
afreis kwam ik woedend je hut binnenstormen,
want ik had eerst dien morgen gehoord, dat je,
door bemiddeling van den advocaat- Kraayenhof
al mijn schuldbekentenissen in handen hadt ge
kregen. Welnu, toen je wegging, toen eerst, bij
dat afscheid, gevoelde ik, hoeveel ik van je hieid,
dat we niet alleen broeders waren, omdat we één
vader gehad hebben, maar dat we ook door een
oprecht warm broederlijk gevoel aan elkaar ver
bonden waren. En daarom vernederde ik mij voor
jou. Ik, je halfbroer, die geen fortuin bezit, niets
dan mijn tractement, nam van jou, den rijke, een
Slechts een merk, kan aan de spits staan
loven ijver hun eerste schreden in het
speciale vak, waarin ze studeeren. Maar,
in de politiek zijn ze toch niet thuis, heb-
gen ze allerminst ervaring en kunnen ze,
gedreven door de spontane illusies der
jeugd, slechts wat loopen achter de poli
tieke rotten, die hun groot-Nederlandsche
gedachten suggereeren en ze daardoor in
een pro-activistische en anti-Belgische
stemming brengen.
We willen het principe van het refe
rendum niet bestrijden. Het kan demo
cratisch zijn om het volk zich te laten
uitspreken over algemeene zichtlijnen. Of
het land, b.v.-bij een vijandelijken inval
al dan niet verdedigd moet worden, we
achten het mogelijk, dat men daarover het
gevoelen van het volk vroeg. Maar, hoe
het leger bewapend zal zijn, uit hoeveel
regimenten infanterie, artillerie, cavalierie,
genie enz. het zal zijn samengesteld,
zulke vakkwestie leent zich niet voor een
referendum. Een vakkwestie is ook het
Ned.Belgisch verdrag. Of we onze Zui
derburen economisch tegemoet kunnen
treden, daarover behoeft geen referendum
te worden gehouden, want elke Neder
lander wil op die wijze van zijn broeder-
schapsgevoel doen blijken. Maar, hoe ver
we dan gaan kunnen, of een kanaal hier,
dan wel daar behoort te worden gegraven,
de scheepvaart op deze of andere wijze
op de Schelde geregeld behoort te worden,
de financieele opzet al dan niet juist is,
dat is iets, dat we ter beoordeeling moeten
overlaten aan de menschen, die we hebben
afgevaardigd om al hun tijd en bekwaam
heid aan te wenden om de veie rapporten
te bestudeeren, die ter hunner voorlichting
zijn ingediend en het mogelijk maken een
inzicht en oordeel over de zaak te krijgen.
Indien vakkwesties aan een referendum
onderworpen werden, zou dat geen demo
cratie beteekenen, maar het overleveren
van het land aan de politieke avonturiers
die, gevuld met een dikken buidei, de pu-.
blieke opinie in het uitgespannen'net van
reclame, propaganda en misleiding weten
te vangen.
Wie de democratie lief heeft, moet er
niet toe meewerken om de meening der
Kamerleden in zake het Ned.Belgisch
Verdrag door den dommen druk van het
getal te beïnvloeden.
Leest de advertentie van
Campfens Woninginrichting.
(Adv.)
verplichting aan, die ik levenslang niét zou kunnen
afdoen. Ik, zoo ongenaakbaar trotsch, werd de
schuldenaar van mijn vijftien jaar jongeren broe
der. voor altijd. Want, Huib, hoewel ik er nooit
over sprak, weet ik, begrijp ik, dat je die schuld
bekentenissen al lang verscheurd hebt.
Wolf, niet voor ik zeker was van je ge
negenheid.
Om het even, je stapelt gloeiende kolen op
mijn hoofd. Moet dat altijd zoo blijven tusschen
ons.? Moet jij altijd geven, ik ontvangen? Is dat
billijk, Huib? Je weet, hoe trotsch ik ben; welnu,
hoor me dan smeeken toe, Iaat me bij oom dit
verschil voor je uit den weg ruimen. Doe het
alleen om me iets te laten delgen van mijn schuld
aan jou. Vertel me nu alles.
Begrijp je, Wolfgang, hoe ernstig enen
hoe uitsluitend het een zaak is tusschen oom en
mij, als ik, na alles wat je tot mij gezegd heb,
toch nog weigeren moet te spreken? Geloof me,
Wolf, ik mag niets zeggen!
Gedempt, maar beslist en ernstig had Huib
gesproken. Wolfgang liet hem los, tot in het diepst
van zijn ziel teleurgesteld en gegriefd. Het speet
hem nu gesproken te hebben, en hij hulde zich
in zijn oude stroefheid. Bits riep hij: Dan kan
ik er verder niets aan doen. Ik dacht niet, dat je
Sofie zóó klakkeloos kondt opgeven.
Een diepe blos verfde Huibert's gezicht, hij
hief het hoofd óp, zijn oogen schitterden. Sofie
opgeven? Waar denk je aan!
En... oom wil haar niet aan je geven.
Dat is zijn zaak, zei nu Huib, en er kwam
een schijn van een lachje om zijn lippen maar
Sofie blijft niét altijd van hem afhankelijk. Ik heb
gevraagd haar nog even te mogen spreken na die.
Week-revue.
Binnenland.
We hebben nu een deskundig-geneeskundig
rapport over Drenthe, waarin het heet, dat de
toestand er, in 't bijzonder onder de kinderen,
wel erg, maar niet héél erg is; we kregen daarna
een ander deskundig-geneeskundig rapport,
waarin de toestand héél erg heette en nu lezen
we in een ondeskundig ministerieele mede-
deeling, dat er geen reden is om het eerste
rapport niet als juist aan te nemen, zoodat de
toestand in Drenthe bij ministerieele beschik
king erg en niet-heel erg geheeten moet wor
den. Maar intus schen is de Minister deze week
toch nog maar eens persoonlijk gaan kijken.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
De ervaring heeft geleerd dat de
verzachtende, slymoplossende en
genezende werking van Akker's
Abdijsiroop byzonder geschikt is
ter bestrijding en genezing van
griep, influenza, bronchitis, kink
hoest, hardnekkige» hoest en de
meeste ziekten der 1 luchtwegen.
AKKER's
zuiverend, verzachtend, genezend.
Alom~~verkriigbau in bokcra van 230 gram
130.±,550 gram ƒ2.75 en 1000 pm f 4.50
Wij, gewone menschjes, verdienen ons niet
al te veel in de gegeven kwalificaties, maar
als we hooren van de loontjes, die daar in het
armste deel van Nederland betaald worden
en weten, dat duizenden er heelemaal geen
loon ontvangen, omdat er geen werk is; als
we de photo's zien van de woningtoestanden
en de beeltenissen van de ondervoede kin
dertjes, dan zijn we overtuigd, dat we niet in
Hongarije behoeven te gaan zoeken naar kin
dertjes, die we door goede voeding en huis
vesting weer eens op krachten zouden kunnen
brengen.
In Duitschland, Oostenrijk, Hongarije en'
andere landen is de weldadigheidszin van de
Hollanders genoemd om wat ze aan de vreemde
kindertjes ten koste hebben gelegd, maar die
weldadigheidszin blijft toch wel een wrang bij
smaakje houden, als we niet in staat blijken
om den nood op een betrekkelijk klein plekje
van onzen eigen bodem te lenigen. Misschien
is het wel „leuker" om een kleine in een vreem
de taal wanhopig te zien pogen haar bedoe
lingen duidelijk te maken, en mogelijk „staat"
het ook beter om met zoo'n kind uit verre
pijnlijke.conferentie met oom. Natuurlijk mocht
ik ook haar niet zeggen, waarom oom weigerde.
Ik vroeg haar alleen, of ze mij vertrouwde, of ze
verzekerd was van mijn ernstigen wil om haar
als mijn vrouw zoo gelukkig te maken als van
mij afhing. O, Wolf, dat lieve, kinderlijke, edele
vertrouwen in mij.het maakt, dat ik alles, alles
moedig dragen kan. We hebben beiden de zaak
flink onder de oogen gezien en we willen beiden
liever wachten, jaren lang zelfs, dan van elkaar
afstand doen. Ik ben reeds geheel onafhankelijk
van iedereen, zij kan vóór haar meerderjarigheid
niet zonder toestemming harer ouders trouwen en
daarna nog maar alleen met een acte van eerbied.
Daartoe zal ze overgaan, als oom in dien tusschen-
tijd niet verandert. Ik heb echter hoop, dat tante
hem langzamerhand wel zachter zal stemmen; die
is op onze hand, zij heeft twee jaar den tijd voor
Sofie een en twintig is.
En tot zoo lang?
Huib had zich opgewonden onder het praten.
Nu kwam bij Wolfgang's vraag dezelfde stille,
treurige berusting weer over hem, die de oudste
reeds zoo getroffen had, en neerslachtig klonk zijn
antwoord: Tot zoolang... blijft ze bij haar
ouders natuurlijk en ik... Vanochtend kwam
Werden me opzoeken. Hij wist van de huiselijke
oneenigheid en was heel sympathiek in zijn be
langstelling voor mij. Hij kwam me verklappen,
dat binnenkort een eskader gevormd zal worden
voor de Middeilandsche Zee Dit wist hij van zijn
oom, den minister. Hij raadde me aan bijtijds werk
te maken, om er bij geplaatst te worden. Ik zal
zijn raad opvolgen, want hoe meer en hoe langer
ik buitengaats blijf, gedurende dezen tijd, hoe
liever het me zal zijn.,.
landen zijn weldadigheidszin te demonstreeren
de velen, die hoogere motieven aan de
geschetste kinderenverzorging deelnamen, be
hoeven zich deze bittere woordjes natuurlijk
niet aan te trekken maar waar het hemd
nu toch eenmaal nader is dan de rok, behooren
we toch ook voor Drenthe iets te doen.
Particuliere hulp overigens niet te ont
beren kan slechts tijdelijk den nood lenigen;
de overheid dient te bevorderen, dat nieuwe
arbeids-mogelijkheden het leven in dat arme
landschap weer mogelijk maken. Voor emi
gratie schijnt de bevolking er ongeschikt; de
menschen „kleven" er in figuurlijken zin aan
den onvruchtbaren bodem vast, hun leven
lang hebben ze gesleten in afgelegen nesten,
velen zagen zelfs nog nimmer een trein en
heel hun gedachtengang richtte zich op den
omgang met hun familie en lotgenooten.
De regeering deed al wat het kwartje
van Minister kanen wil blijkens ministe
rieele mededeeling nog meer doen. Ook parti
culieren interesseeren zich voor Drenthe, in
het bijzonder voor de ontginning van woeste
gronden.
Mr. Smeenge, het oud-Kamerlid verhoogde
zijn populariteit door aan een nieuwe Drent-
sche nederzetting-van landarbeiders een...
geit cadeau te geven. De bedoeling was inder
daad goed en het voorbeeld werkte, zóó aan
stekelijk, dat ook anderen, de leden b.v. van
de Amsterdamsche balie, eveneens een geit
zonden.
Ongetwijfeld tegen de bedoeling van Mr.
Smeenge in, dreigen die geiten nu schadelijk
te worden voor de opheffing van Drenthe,
want Mr. Smeenge's en andere geiten zijn het
onderwerp van allerlei glossen en grapjes ge
worden, die den indruk gaan vestigen, als zou
Drenthe met een stel geiten en kippen gered
wezen. De nood daar is inderdaad een serieuzer
beschouwing waard.
Nu we het toch over de geit hebben, die in
de laatste jaren steeds meer als de „koe van
den werkman" wordt gepropageerd, achten we
het niet ondienstig er eens de aandacht op te
vestigen, dat geitenmelk die gewoonlijk nog
iets hooger dan koemelk betaald wordt
niet steeds het summum van alle kindervoe
ding blijkt.
Een onzer kennissen wildé den eersten baby
met extra-zorgen groot brengen, o.a. door hem
steeds geitenmelk te verstrekken. Het kind
werd ziek en toen de dokter geraadpleegd
werd, schreef deze voor om onmiddellijk de
geitenmelk-kuur te staken.
Een poosje later mochten we zelf het ge
noegen smaken de Registers van den Burger
lijken Stand met een aangifte te verrijken. We
kregen bij die gelegenheid een boekje mee,
gratis van gemeentewege verstrekt, over de
opvoeding van zuigelingen, waarin o.a. stond
te lezen, dat de voeding met geitenmelk vaak
tot bloedarmoede leidde en deze voeding in
geen geval zonder raadpleging van den dokter
mocht worden verstrekt. Van een geneesheer
dien we er over spraken, vernamen we, dat
de kwaliteit en de samenstelling der melk wel
is waar voortreffelijk *is, maar het kinder-
en Ruwe Huid van Handen en Gelaat
verzacht en geneest men spoedig met
Doos 30, Tube 80 ct. PUROL
(Adv.)
Een uur later zaten de beide broeders aan hun
souper. Wolfgang bleef in één verbazing over zijn
jongeren broeder. Onberispelijk, nauwgezet kweet
deze zich van zijn taak als gastheer, welke taak
hij absoluut verlangd had, om Wolfgang's terug
keer te vieren.
Na eerst Wolfgang met de meeste zorg geraad
pleegd te hebben, besprak hij met den keliner het
menu. Hij deed dit met een ijver, als ware werkelijk
het stillen van zijn door lang wachten geprlkkeiden
eetlust de eenige zorg, die hem op dit oogenblik
kwelde. Met veel tact wist hij Wolfgang, die te
veel vervuld was van Huibert's ongeluk, om lust
tot spreken te gevoelen, vragen te doen over zijn
buitenlandsche reis, waarop hij uitvoerige ant
woorden verlangde om den oudste zoodoende aan
het spreken te krijgen. Er waren eenige kennissen
van den jongste aan een ander tafeltje, en aan
het dessert stond Huib op, om hen even kameraad
schappelijk aan te spreken. Dat alles met een
rustige zelfbeheersching, die voor ieder ander dan
Wolfgang natuurlijk zou geschenen hebben. Onder
het praten met de andere heeren zag Wolfgang
hem eenige malen lachen. Maar geen enkele maal
met dien iach, die zijn lip opwipte en zijn geheele
gebit ontblootte en het opgewekte jonge gezicht
nog jonger deed schijnen. Het was slechts een
zachte beminnelijke glimlach, die niet eens ver
mocht de lippen van elkander te scheiden, en iets
ouwelijks gaf aan die trekken, uit welke voor
Wolfgang zoo duidelijk een vreemde berusting
sprak.
(Wordt vervolgd
