tsKROS
JJENIGER-Kipstraat 85-87
Eilanden.
Ouddorp
ET
OTDIENST
DE WENTELTRAP
gevangenis, een kreet,
igende gebouw op zijn
idden."
sympathie en hartelijk-
ïarteliik zijn verdienen
•eld.
geleden las ik de ge-
/er van die rumoerige
Engeland. En van de
r staat er in mijn geest
den voorgrond, als een
gemeene leefwijze van
iing naar buiten geleid
/orden gebracht, zeide
ij de deur stond: „God
Een officier sloeg hem
aan hoe zwart de mis-
veroordeelde, het doet
ardig het vonnis was,
toonde een liartelijk-
iie hem ver boven de
van zijn omgeving
gevraagd, hoe hij toch
et een gevoelvol hart
Jer grootsten op het
Leonardo da Vinei, de
ad de gewoonte vogels,
>ten waren, te koopen,
i te smaken de arme
laten. Pythagoras de
land, heeft naar men
»st van visschcrs. die
haalde visch aan land
kocht om de dieren
verpen.
ingelukkigen, hoeveel
ij ook mogen zijn, is
erieure ziel. Hartclijk-
karakter. Toen Lin
de zij haar hand op
an Abraham en zeide
elijk voor zijn vader
toevallige verwant-
ktcr van den groot-
n het feit dat „hartc-
i was zijner stervende
ed en goedkoope Berg-
jwlel of Motoi? Btcng
>udc Kaaphuls.
anbevetend.
OHIL -
5 adres
land voor
d portret
*0 jaar het
>lier
ER PLAAT
it - Mlddelharnis
Jlervan-
station
TEL MEIJER
HARNIS,
IgTao 9 tOt2aor
ROTTERDAM v.Y.
iRDMGEN
ELHARNIS"
egeling
5 Mei 1926
(elhamis
cn Dinsdag
n A.VUati.7.00tib.#
m 8.00 Tin.
beh. Zon- en Fecstd.)
ï.MVlMrd.LOOvnt.**
A. Bridle 10.25 »ro.§
terdam
en Dinsdag
V. Vla&fd.3.lQ ntn. t
sis 5.30 nra.
beh. Zon- en Feestd.)
LVInrd.4.05nm. ft
Mlddelharnis 6 30 nm.
en trein van 7.39 im.
irdlngcn.
en trein van 9.14 tm.
en (rein van 2.51 na.
llngen.
en trein van S.33 ia.
dingen,
rstappen.
i t« beichot
chd»f. Het
beWt K«r
Prijs per kwartaal. f
Losse nummersf 0,07'
Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20
Elke regel meerf 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels elke regel meer 15 cent.
ZATERDAG
4 September 1926
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Kei wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. Ho.. 15
Voorstraat Middelharnis.
85 JAARGANG. - N». 84
IN NAAM DER KONINGIN!
Wat ons „in naam der Koningin" be-
teekend wordt, is gewoonlijk maar weinig
aangenaam: een dwangbevel voor de be
lasting, of een oproeping ter rechtzitting!
Maar ééns in het jaar en nog eens extra
ter gelegenheid van bijzondere herdenkin
gen, beleven we ook nog iets prettigs „in1
naam der Koningin!" Dan hebben velen
een vrijen dag, hier en daar zijn de straten
versierd, er zijn spelen voor de jeugd,
er is vuurwerk voor de volwassenen.
Juist waar men zulks het minst ver
wachten zou, in de gröóte stad n.l., is de
feestvreugde het hoogste opgevoerd, al
mag deze uitbundige viering geen juiste
graadmeter geacht worden voor de monar
chale gezindheid der bevolking. Het dolst
wordt gefeest door degenen, die zich nóch
om Oranje, noch om rood of welke poli
tieke tint ook bekommeren, maar die
dankbaar élke gelegenheid aangrijpen om
op hun (haar) wijze feest te vieren. De uit
wassen, de ernstige uitwassen helaas, die
we spieken hier over de groote stad
hij zulke feesten zijn waar te nemen, be
hoeven daarom volstrekt niet gesteld te
worden op het conto van de gedachte, die
het fee^t geboren deed worden.
Dezen keer vierden we Koninginnedag
in de tweede stad des Rijks. Onprettig
was liet er op den dag niet, want men heeft
er begrip van feestvieren; in alle wijken en
in vele straten hadden comité's voor ver
siering, verlichting en voorèl voor jeugd-
spelcn gezorgd. Er waren aardige optoch
ten en mooie vertooningen, de stemming
was gezellig, het weer buitengewoon fraai.
Het bedel-gedoe van talrijke kinder-
orchestjes, die met de zelfgemaakte mu-
ziekinstrumentjes door de straten sjou
wen, is van paedagogisch standpunt be
zien wel af te keuren, maar de spontane
snakerijen dezer volkskinderen zijn toch
ook vaak leuk.
Hoe ook beschouwd, 't was daar een
gezellige boel op Koninginne-vcrjaardag.
Dat is het vermoedelijk echter op meer
plaatsen geweest en zou voor ons geen
aanleiding behoeven te zijn 0111 er een
hoofdartikel over te gaan schrijven. We
hebben dien dag echter méér beleefd, din
gen, die misschien nog wel niet tot de
provincie-plaatsjes uit onze streek zijn
doorgedrongen, maar die toch komen kun
nen, gelijk er zooveel uit de groote stad
tot ons gekomen is: de korte haren cn de
korte rokken b.v, de denkbeelden over een
vrije jeugdopvoeding enz.
Toen des avonds bet vuurwerk was af-
geloopcn, trokken de meeste families, die
op ordentelijke wijze weten feest te vieren
naar huis. Wij gingen nog eens neuzen in
de binnenstad, in de drukste verkeers
straten, maar ook in die beetje achteraf-
buurten, waar een „gezellige" verlichting
feuilleton.
MARY ROBERTS RtNEHART.
36) -)o(-
„Pracht.g! En hoe heet je moeder?"
„Moeder natuurlijk. Hoe heet jouw moeder?'
En hij wees op mijl Ik zal maar eens uitscheiden
met zwarte klecren te dragen, het maakt een
vrouw twee maal zoo oud dan ze in werkelijkheid is.
„En waar heb je gewoond voor je hier kwam?"
De detective was gelukkig zoo beleefd om niet te
glimlachen.
„Grossmutter," zei hij cn Jamieson trok een
heel verbaasd gezicht.
„Duitscht" mompelde hij. Wel, jotigmensch, je
schijnt niet erg veel van je zelf af tc weten."
„Ik heb het de heele week al geprobeerd," viel
juffrouw Tate hem in dc rede. „Dc jongen kent
een paar woorden Duitsch, maar hij weet niet waar
hij gewoond heeft, of iets."
Jamieson schreef iets op een kaartje en gaf dat
aan haar.
„Juffrouw Tate," zei hij, „ik zou graag dat u
iets voor 111c deed. Hier is geld voor een telefoon
gesprek. Zoodra de moeder van dett jongen hier
komt, belt u dat nummer op en vraagt 11 naar
den persoon wiens naam hieT staat. U loopt maar
even voor een boodschap naar den drogist cn
telefoneert stilletjes. U hoeft alleen maar tc zeggen:
„De dame is er."
„Dc dame is er," herhaalde juffrouw Tate.
en drensend orgel de feeststemming er in
hield. En hoe later het werd, hoe meer de
feestvreugde ontaardde. Ja, we zullen het
maar ronduit zeggen: er is daar laat op den
avond gezwijnd op een manier, die elke
beschrijving tart. Waren het enkele indi-
vidueele gevallen, er zou niet over ge
schreven behoeven te worden, want die
zullen zich altijd voordoen, 't Viel echter
op, dat tal van jonge meisjes, in 't bijzon
der op den leeftijd van 1520 jaar, zich
op beestachtige wijze misdroegen. Werden
vroeger zulke feesten gekenmerkt door
slierten dronken kerels, nu zagen we be
trekkelijk weinig beschonken mannen,
maar jonge meisjes, kinderen nog, Iave-
loos-beneveld, hebben we dien avond en
nacht bij hóópjes gezien. Geen beenen
hadden ze meer om op te stnan, bij heele
groepjes lagen ze hier en daar met de bege
leidende mannelijke jonkheid te zwijnen,
midden op straat. Nu spreken we vol
strekt niet over de beruchte havenbuurten
in de groote steden, daar zijn we zelfs
niet geweest.
Het moge hl waar zijn, dat in het bij
zonder de heffe des volks zich op dergelij
ke feestdagen zóó te buiten gaat, 't is
even zeer waar, dat we te .middernacht
eenige z.g. eerste-klas zaken bezoekende,
bij vele meisjes en jonge vrouwen uit den
z.g. goeden burgerstand evenzeer de lie
derlijke gevolgen van drankmisbruik waar
namen, al uitten die zich ook in andereO
woorden en manieren. Minder aanstoote-
lijk was het er niet om.
Vraagt men ons naar de oorzaken, dan
spreken we als onze meening uit, dat de
decadente mode-vormen voor de vrouw
cn het meisje er de meeste schuld aan
hebben. Het hoogste genoegen van het
moderne meisje schijnt er in te bestaan
om zich óf zoo „vrij" mogelijk voor te
doen, waardoor ze in werkelijkheid meer
op een publieke vrouw dan op een vrije
vrouw gaat gelijken, óf om zooveel moge
lijk het mannelijke te imiteeren, door de
haren „jongensachtig" te laten snijden,
sigaretten te rooken, een heerenhoed te
dragen enz. Die „mannelijkheid" schijnt
nu vervolmaakt te moeten worden door.
te drinken als bootwerkers.
Gaat maar eens langs de groote café's;
'n pot bier is de gewone drank geworden
van het moderne meisje. Imiteert ze eenige
beschaving, dan bestelt ze ,,'n glas pils",
en lacht "honend, als de kellner „met
suiker?" vraagt; het volksmeisje is ver
zot op ,,'n lampie licht".
Op veie plaatsen zagen we groepjes
beschonken „dames" met heeren staan
hossen, waarbij toevallig van allen het
voorkeur-lied was: En datte me toffe
jongens zijn, dat wille me wé-é-é-ten
Dat is o.i. de ondergrond van het tegen
woordige verfoeilijke drankmisbruik van
vele meisjes, vrouwen eti „dames": de
zucht om daarmee nóg iets bij te dragen
tot het gewensclite ideaal, zooveel moge
lijk 'n man te lijken.
Ze streven in het drinken de mannen
reeds voorbij, want vele drank-benevelde
vrouwen hebben we dien nacht, steunende
op de armen van nuchtere mannen, huis
waarts zien gaan.
t Is nog maar in de groote stad waar
neembaar. Maar het kwaad zal voort
schrijden, zoolang de mannen aan hun
vrouwen en de ouders aan hun dochters
blijven toestaan te gaan en te komen,
waarheen en. vanwaar zij willen, wanneer
en hoelaaten ze vergund wordt zich te
vergooien door een onnatuurlijke zucht tot
imitatie van de andere sexe. Laat uw
jonge dochters maar veel vrijheid, laat ze
dansen, waar en wanneer ze willen, laat
ze gaan met „iedereen", laat ze d'r haar
millimeteren, laat ze rooken... Waarom
ook niet, als de „mode" dat wil.
Maar ééns op een nacht komt de jonge
dochter thuis, met een „stuk in d'r kraag",
en lallende zal ze voor de deur^staan:
„Datte me toffe jóngens zijn, dat wille jne
wé-é-é-ten...!"
„Goed, meneer, en ik hoop dat het niet 1.
meer zal duren. De jongen kost me een heeleboe!
aan melk."
„Hoeveel kostgeld wordt er voor hem betaald?"
vroeg ik.
„Drie dollar per week, zijn wasch inbegrepen.
„Mooi," zei ik. „ik zal 11 de afgeloopen week
betalen cn nog een week vooruit. Ais dc moeder
kon.t, mag ze niets weten over dit bezoek g.
woord en als belooning kunt u dan dit geld ge
bruiken voor voor iets voor uw e.gen kinderen."
Et kwan. een opgewekte uitdmkking op haar
vermoeide gezichtje cn ik zag haar naar de voeten
van haar kinderen kijken. Ik vermoedde, dat zc
het geld aan schoenen zou besteden, want dc
voeten van arn.c kinderen kosten bijna evenveel
geld als hun magen.
Toen wc terug reden, maakte Jamieson maar
één opmerking ik geloof dat hij eigenlijk erg
teleurgesteld was.
„Is King een speciale kinderzaak?" vroeg hij
„Neen, dat niet het is een groot warenhuis.'
Toen zweeg hij verder, maar zoodra we thuis
waren, liep hij naar de tclephoon cn belde het
warenhuis van King op.
Na eenige moeite kreeg hij den directeur aan
de telefoon cn had een lang gesprek met hem.
Toen Jamieson den haak had opgehangen kwam
hij bij' mij.
„Het wordt steeds ingewikkelder," zei hij glim
lachend. „Bij King zijn vier vrouwen in dienst
die Wallace heeten, maar zc zijn geen van allen
getrouwd cn geen van allen ouder dan twintig
Ik denk dat ik van avond naar de stad ga, ik wil
ook nog naar het Kinderziekenhuis toe. Maar voor
Ik vertrek juffrouw Innes, zou ik wel graag willen
INGEZONDEN MEDEDEEL1NG.
Speciaal HOEDEN en PETTEN
vfjou n«_!< zvN kous
Let op deze lichtreclame
ROTTERDAM - - hoek Pawkoekstiaat.
Sport- en Reispetten I 0,75
Lakenpeüen, ltleurhoudend vanaf I 2,50
Gleufhoeden, nieuwste kieuren v.af f 2,75
Stijve Hoeden vanaf f 2,95
Hooge Hoeden vanaf f 8,50
Week-revue.
Binnenland.
We hebben al weer een vlag-incident, dit
maal iu Goor geschapen. Deze gemeente heeft
een socialistische raadsmeerderheid en sinds
enkele maanden ook een socialistischen burge
meester. Een der raadsleden had een voorstel
ingediend om op verjaai dagen van leden van
het Koninklijk Huis de vlag niet uit te steken
en de burgemeester verklaarde zich vóór het
voorstel, niet omdat hij rit principe tegen
vlaggenvcrtoon was op dagen, ais genoemd,
maar omdat.ja, omdat een deel des volks
het Koninklijk Huis vaak in den strijd tegen
het socialisme betrokken had, hetgeen bewezen
werd met de aanhaling van een volksdeuntje
uit de 90-er jaren „Domela moet zakkies
plakken, leve Willenden!"
tn Gooi werd dus niet gevlagd op 31 Augus
tus, maar blijkens mededeeling van den Goor-
schen burgemeester is de Koningin aardig op
weg naar beterschap en als Zij zich zoo netjes
tegenover de socialisten blijft gedragen, dan is
er kans, dat ook in Goor op Haar verjaardag
weer de vlag van het Stadhuis wapperen zal!
Weinig menschen zal het hinderen, dat de
Goorsche vlag dezer dagen niet is uitgestoken.
Geen monarchistische gedachte zal door die,
daad geschaad worden, maar wót elk verstandg
mensch moet treffen, is dat een groote partij
als de S.D.A.P. met een ruime politieke erva
ring en een aanmerkelijken politieleen invloed
nog niet uitgewassen is boven dat peuterige
gedoe, dat sterkte meent te vinden in kinder
achtige onthoudingen inzake algemeene ge
bruiken.
De Koningin is op het oogenblik Staatshoofd
en Zij regeert zelfs de burgemeester van
Goor "ontkent het niet op constituoneele
wijze. Welnu, in zulke omstandigheden wil het
gebruik, dat men op Haar verjaardag van
officiëele gebouwen de vlag uitsteekt. Een over
tuigd monarchist doet dat misschien uit
Hulde, een onverschillige om het bestaande
gebruik en een politiek andersdenkende uit.
beleefdheid. Zelfs in een socialistische repu
bliek zou men met recht zulke beleefdheid
eischen, zéker van degenen, die door het
Staatshoofd in een bestuursfunctie benoemd
zijn. De dienaar behoeft niet eender te denken
als de meester, maar de dienaar, die aan zijn
verschillende denkwijze het recht ontleent om
grof en onbeleefd te zijn, die toont daarmee
zooveel gemis aan karakter, dat hij zijn positie
onwaardig geacht moet worden.
Als de S.D.A.P. zich niet boven zulk klein
gedoe weet te verheffen, zal ze daarvan ten
slotte zelf de nadeelen ondervinden. Wél be
schikt ze over een groot kiezerskorps, maar ze
zal toch wel niet de illusie koesteren, dat dit
corps slechts uit overtuigende republikeinen
bestaat. Wie door een veelvuldigen omgang
met het publiek weet, dat daaronder leeft, is
het niet onbekend, dat duizenden menschen
om allerlei redenen, vaak uit ontevredenheid
in een of ander opzicht „rood" stemmen en toch
trouw achter Oranje aanloopen, vooral als er...
„wat te doen" is,
Het andere vlag-incident, dat echter géén
vlag-incident gebleken is, houdt nog immer de
gemoederen gespannen. Wat Moeskops op den
Wielerbaan Te Milaan uithaalde, was zeer
afkeuringswaardig. Dat heeft men van ver
schillende zijden gezegd en daarmee had de
zaak „uit" kunnen zijn en voor de vergetel
heid bestemd. Maar de menschen van de wieler
sport wcnschen zulk einde niet; ze willen wraak
en daarom duurt het onverkwikkelijk gedoe
over de zaak voort.
Wraak willen ze, echter niet tegenover Moes
kops, over wiens optreden het eerste woord van
afkeuring nog gesproken moet worden in hun
vergaderingen, maar tegenover den secretaris
van den Wielerbond, die het incident in de
bladen bracht, tegenover den Wielerbond-
official Hoornberg, omdat hij de eer niet op prijs
stelde en kaakslag te mogen incasseeren van
een vijfvoudigen wereldkampioen en tegen het
bestuur van den Wielerbond, dót onzemwaar-
digen kampioen ter verantwoording heeft dur
ven roepen. Tegen al die menschen worden
moties aangenomen en het bestuur is reeds tot
aftreden bewogen.
De heer Moeskops, „onze" kampioen gaf
weer een staaltje van zijn fijngevoeligheid en
beschaving, door zelf een motie voor te stellen
om den man, die het Incident vermeldde, en den
man, die de kaakslag van onzen held ontving,
te royeeren!
Als die sportverdwaasden zoo nog een
dal ii wal openhartiger legen mij was, dan u tot
nu toe geweest is. ik wou dat u mij den revolver
liet zien, die u in hel lulpenbed heeft opgeraapt."
Dus hij had het al dien tijd geweten I
„Het was een revolver, meneer Jamieson," gaf
ik toe, omdat ik geen anderen uitweg meer zag
—„maar ik kan hem u niet laten zien. Ik heb
hem niet in mijn bezit.
HOOFDSTUK XXII.
Een ladder, die niet op zijn plaats stond.
Na het eten stelde Jamieson voor om in zijn
plaats voor een paar dagen ceit ander te sturen,
maar er was zeker van dat er niets meer ge
beuren zou cn dat Alex cn hij best voor de be
waking konden zorgen. Vroeg in den avond ging
dc detective naar de stad terug, om negen uur
lag Halscy die den heclen dag golf gespeeld
had om zijn gedachten af te leiden vast te
slapen op tie rustbank in de huiskamer.
ik ging zitten breien cn deed net of ik er niets
van merkte toen Gertrude opstond en den tuin
in liep. Zoodra zc echter goed en wel verdwenen
was, ging ik ook den tuin in. ik was niet van plan
om hun gesprek af te luisteren, maar ik wilde er
mij van overtuigen, dat het werkelijk Jack Bailey
was, dien ze 7.011 ontmoeten.
Langzaam liep ik het grasveld over, kroop dicht
bij de portierswoning door een opening in de heg
eii bevond mij toen op den openbaren weg. On
geveer een dertig meter naar links begon het
voetpad door het dal naar de golfvlub en daar
vlak bij was het bruggetje over de Casanova-beek.
poosje doorgaan, zullen ze liet beschaafde en
weldenkende deel van ons volk niet alleen van
den vijfvoudigen wereldkampioen, maar van
heel de wielersportbeweging vervreemd hebben
Wie op het einde van het seizoen hun
vacantie op Scheveningen doorbrachten, heb
ben hun hart aan de aanschouwing van de
meest verhevene" sport kunnen ophalen; nie
mand immers zoekt het zoo hoog als onze
vliegeniers: Zij hebben ter gelegenheid van de
luclitvaartvertooning schitterende staaltjes van
hun kunnen gedemonstreerd. De voorzitter
sprak bij de opening de hoop uit, dat de
de onstraties zonder ongelukken verloopen
zouden en we moeten erkennen, dat het niet
zonder reden is, dat men ongelukken bij de
monstratie vreest; de ongevallenstaatjes zijn
droevig genoeg. De directie der K. L. M. schreef
onlangs, dat de meeste vliegtuig-ongevallen
plaats grepen bij het verrichten van gedurfde
manoevres en het maken van „kunstjes", 't ls
daarom zeer de vraag of al die demonstraties
met lucht-acrobatiek wel in staat zijn 0111 het
vertrouwen in het luchtverkeer te verhoogen.
Er komen nu geregeld ongevallen voor
daags na de demonstratie te Scheveningen ver
ongelukte bij zulke „kunstenmakerij" nog een
Pander-vliegtuig, dat aan die demonstraties
had deelgenomen (2 dooden) en het publiek
debiteert al zulke ongevallen op rekening
van „de" luchtvaart, volstrekt geen onder
scheid makende tusschen beleidvolle burger
luchtvaart en de luchtacrobatiek van sportlui
en militaire vliegeniers.
Buitenland.
Een onverwachte wending neemt de revo
lutie in Griekenland, doordat generaal Kon-
dillis, de leider der revolutie, zich voor een
socialistische republiek heeft uitgesproken,
zelfs verklaard heeft wel het Russische voor
beeld te willen volgen, indien zijn land zoo
krachtig was als het siet-rijk. Kon de generaal
zijn plannen volvoeren, dan zouden we dus
van de burgerlijke dictatuur tot een „dictatuur
van liet proletariaat" gekomen zijn, een over
gang, die tenslotte piet onlogisch is, omdat men
van uitersten tot uitersten geraakt. Degenen,
die propaganda maken voor fascisme, mogen
daaraan wel eens denken.
Intusschen, in Griekenland vernaderen de
gebeurtenissen snel van aspect en generaals
INGEZONDEN MEDEDEELING.
WEET U?
Dat lunchen en middagmalen in de
huidige Rotterdamsclie Restaurants
een kwestie van vertrouwen is
WEET U?
Dat U dit vertrouwen vindt in mijn
Burger-affaire
RESTAURANT P. SIMONS
12 BOERENV1SCHMARKT 12
bij de Groote Kerk - Telefoon 6341
WEET U?
Dat daar prima kwaliteit en ook
kwantiteit gegeven wordt
WEET U?
Dat het de oudste zaak fs van Rot
terdam en dat U daar net cn zindelijk
tegen matige prijzen kunt logceren
WELNU?
Commentaar overbodig
Ik stond op liet punt om het pad in te slaan
toen ik iemand hoorde aankomen en ik kroop
weg tusschen de struiken. Het was Gertrude die
vlug naar huis terug liep.
IK was stomverbaasd. Ik wachtte tot ze tijd
genoeg had gehad om bijna in huis terug te zijn,
voor ik weer op weg ging. En toen kroop ik on
middellijk weer weg. De reden waarom Gertrude
zich niet aan haar overeenkomst gehouden had,
was duidelijk. Alcx de tuinman, stond tegen de
brugleuning aan en rookte een pijp. Ik had Liddy
wel ik weet niet wat willen doen, omdat ze zoo
dom was geweest het briefje voor te lezen terwijl
hij liet hooren kon. En Alex had ik wel kunnen
vermoorden om zijn brutaliteit.
Maar er was niets aan te doen. Ik keerde 0111
en liep langzaam achter Gertrude aan naar huis
terug.
Na het donker waren we altijd erg voorzichtig.
We inspecteerden iederen avond alle ramen en
sloten, maar op voorstel van Jamieson hadden
we op dc oostelijke deur met meer dan het oor
spronkelijke Yale-slot. Het leek ons het beste om
een ingang voor den indringer over tc laten en
dan in donker voortdurend de wacht tc houden
onderaan de wenteltrap.
Terwijl dc detective er niet was, losten Halsey
en Alcx elkaar af; Hilsey waakte van tien tot
twee en Alex van twee to't zes. Ze waren allebei
gewapend en bij wijze van extra voorzorg, sliep
degcen, die niet op wacht zat, in een kamer vlak
bij dc wenteltrap en liet zijn deur openstaan voor
het geval er iets gebeurde.
Al deze maatregelen hielden we zorgvuldig ge
heim voor de andere bedienden, die nu pas rustig
begonnen te slapen en die zonder een enkele uit-
Leest de advertentie van
Campfens Stoffeerder!]
(Adv.)
zondering hun deur grendelen en een nachtlicht
lieten branden.
Woensdagavond was alles alles weer rustig. Het
was bijna een week geleden dat Louise iemand op
de wenteltrap was tegen gekomen en al weer vier
dagen nadat het gat in dc-11 muur van den koffer
zolder was ontdekt. Arnold Armstrong en zijn
vader rustten zij aan zij op het kerkhof te Casa
nova en bij het Afrikaansche kerkje op den heuvel,
was Thomas begraven.
Louise was met haar moeder naar de stad ge
gaan en behalve een beleefd briefje om mij te
bedanken, hoorden we niets van 'haar. Dokter
Walker had zijn practijk weer hervat cn af en
toe zagen we hem langs rijden in zijn auto, altijd
met een enorme snelheid. De moord op Arnold
Armstrong was nog niet opgelost en ik bleef bij
mijtt plan om op Zonnehoek tc blijven tot die
zaak in ieder geval gedeeltelijk was 'opgehelderd.
En toch, hoe rustig het bok leek, werd juist
Woensdagnacht de brutaalste poging gedaan om
in huis te konlcn. Donderdagsmiddags liet de
waschvrouw mij vragen of ze mii kon spreken en
ik ontving haaf in mijn eigen zitkamer, die vlak
naast mijn kleedkamer lag.
Mary Anne was in dc war. Zc had haar mouwen
neergeslagen cn een w t schort voorgedaan, dat
ze tusschen haar roode handen stond te draaien.
„Wel," zei ik aanmoedigend. „Wat scheelt er
aan? Is de zeep op?"
„Neen juffrouw Innes," Ze had de zenuwachtige
gewoonte om eerst naar mijn cene oog te kijken
en dan daar mijn andere, zoodat haar eigen oogen
voortdurend ia bewegirg waren van rechts naar
links en vap links naar rechts en ik ging het on
willekeurig na doen. (Wordt vervolgd.)
