1
itarief.
16R1ËK
TEL. 21
H. BlliiS
- Sommelsdiik
s Jeuk]
WOENSDAG
4 AUGUSTUS 1926
DE WENTELTRAP
KWATKKS'
VOLLE;MELK-REEP
VARIA.
iters en 's zomers
beklimmers weer,
aw trotaeeren om
eiland.
tijk van
ERWEIJER
ULI voort-
door
Dagelijks
ir voorm. en van
olgens aisptaak.
No. 236.
I 31 Juli
:zig.
tijdon ata cen»-
3a gcsn nieuwe
r in, Redurende
lelijke joule gefol-
tn Uwo c-zond-
anneor óén aan-
de eivato aanval
•ling binnen eon
ophoudon. Be*
elcent na dagen
nachten ronder
at Uw huid niet
maar hcecUjk
>n geeft D.UJ).
ttO. b.D.Ó tr*v
«e-
;htingen-
ir ons INRICHTEN,
n zijn.'Wij leveren,
hetmogclijkedlen-
en uwer woning,
kamer als voor de
open, gangen enz.
tot het rijkste. In
»n prachtsorleerlng
Karpetten. Matras-
in. Meubelen, lino-
voorradig; dan heb-
alen-collectle.waar
laat in vindt
PFENS.
- Mtddclharnls.
ïblleertng.
nakert). Installaties,
reral te ontbieden.
Prijs per kwartaal. f I.
Losse nummersf 0,07®
Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20
Elke regel meer. f 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,— per plaatsing tot een maximum
van 10 regels elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
n.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelhamis.
8! jaargang. - n°. 75
Binnenland.
Het Nederlandsch-Duitsche Verdrag.
Het Nederlandsclt-Duitsclie Verdrag is
er in de Eerste Kamer zonder hoofdelijke
stemming doorgegaan niet omdat aan
dit traciaat geen haken en oogen zijn,
zooals a-0n elk ander verdrag maar
omdat het nu tóch al zoo ver was, want
onze Heeren onderhandelaars waren reeds
in de zoo handig door de Duitschers op
gezette val der „Stundung" (de reeds bij
voorbaat ingaande verlaging der land-
bouwtarieven) geloopen. Ware dit niet het
geval geweest hoogstwaarschijnlijk zou
er dan nog menig woordje over dit Ver
drag in ons Hoogerhuis gevallen zijn.
lntusschen hebben eenige der eerste
Kamer-leder toch nog even hun meening
ten beste gegeven. Zoo zeide de Heer Van
den Bergh dat hij zich nu wel verplicht
zag vóór te stemmen maar njet, omdat
hij zoo hard met dit verdrag wegliep.
Spreker wees nog op een anderen han-
digen zet der Duitschers, waarbij ver
geleken de mefcgaandheid van onze onder
handelaars wel wat simpel aandoet. Vóór
de Duitschers n.l. met ons aan het onder
handelen gingen, zetten 2ij, heel listig, de
landbouwtarieveu ongelooflijk hoog op,
o.a. 60 van witte en 100 van roodc
kool. Toen nu de besprekingen met ons
gaande waren konden zij in schijn een
geweldig zwaar offer brengend die
tarieven tot op de helft reduceeren.met
het resultaat, dat ze toch nog lekker hoog
bleven!
Wanneer men het verloop dei onder
handelingen nagaat, vraagt men zich af,
waarom onze onderhandelaars geen ge
bruik hebben gemaakt van het credict om
iets van beteekenis te bereiken, en hoe
het komt, dat onze ploitici de gelegenheid
hun door den geldmangel van Duitsch-
land tijdens de onderhandelingen geboden,
ongebruikt lieten voorbijgaan. De Heer
Van den Bergh wees er verder op, dat
van October tot vóór enkele weke" door
Duitschland rond 135 millioen hier te
lande geleend is. Als onze Regeering nu
eens onze grootc financiers in den arm
genomen had, dan zou men op deze wijze
de Duitschers wel „kalm" gekregen heb
ben. Maar ook dit werd nagelaten. En
wat de „Stundung" betreft, het zou veel
beter zijn geweest, alsdus de Heer Van
den Bergh, als onze onderhandelaars die
hadden afgewezen en geweigerd het Ver
drag te onderteekenen en als onze Re
geering dan met een credict-aanvrage bij
dc Generale Staten was gekomen om het
verlies voor te schieten en aan den Land
en Tuinbouw tc vergoeden, waarna dit
bij het sluiten van het Verdrag op Duitsch
land verhaald had kunnen worden.
Dc Minister merkte daartegenover op,
dat de Bloembollen- en dc Vlccsch-
export dan ongetwijfeld met cenzelfden
maatregel zouden zijn gekomen, hetgeen
toch niet goed in het kader van Vrijen
feuTlletonT
Naar het Amerlkaansch
van
MARY ROBERTS RINEHART.
27) )0<
Liddy was nu hij ons gckr.men, met een lamp
in haar handen. Wc stonden dicht bij elkaar boven
aan de wenteltrap cn keken naar beneden. Er was
niets te zien en het was er heel etU.
Toen hoorden wc Halsey de hoofdtrap opkomen.
Hij liep dc gang in waar wij stonden.
..Er probeert iemand om in tc breken. Ik dacht
dat ik iemand hoorde gillen. Wie was het?"
Op onze verschrikte gezichten las hij dc waar
heid.
..Daar beneden heeft iemand gegild." zei ik.
..En Louise is niet in haar kamer."
Met een ruk nam Halsey de lamp uit Liddy's
handen en holde de wenteltrap af. Ik volgde hem,
wat langzamer. Door de schrik was ik als ver
lamd. Ik kon bijna geen voet verzetten. Onderaan
de trap gaf Halsey een schreeuw en zette dc lamp
neer.
„Tante Ray!" riep hij verschrikt.
Onderaan de trap lag Louise Armstrong, met
haar hoofd op de onderste trede. Ze lag er bfeek en
bewegingloos, haar kimono open over haar nacht
hemd cn haar zware vlecht naar boven toe, alsof
2C dc trap was afgegleden.
Ze was niet dood; Halsey legde haar op den
grond en begon haar koude handen tc wrijven,
Handel scheen te passen. Over het alge
meen vond Minister Van Karnebeek, dat
er niet veel meer bereikt had kunnen
worden, dan thans het geval is.
Het voorgaande is in het kort de samen
vatting van de geheele zaak, de kern van
hetgeen in de zitting dei Eerste Kamer
behandeld werd.
Uit het feit, dat, niettegenstaande de
bemerkingen van den Heer van den Bergh
en eenige anderen, het Verdrag zonder
hoofdelijke stemming er door ging, bewijst
toch wel, dat er veel gedoe in moet zijn,
want ware dit niet het geval, wij twijfelen
niet, of onze Eerste Kamerleden zouden
het Verdrag zonder meer hebben ver
worpen.
Wij vei trouwen, dat dit tractaat in zijn
uitwerking gunstige resultaten voor onzen
handel in het algemeen moge hebben,
want nog steeds zijn de tijden verre van
gunstig en een opbloei van alle takken
van handel en landbouw, van binnen-
landschen verkoop, zoowel als van export,
is de kortste weg om -tot een minder on-'
gunstigen toestand te geraken. Gelukkig
zijn wij een natie van veerkrachtige en
werklustige menschen, zoodat ons land
zich langzamerhand wel aan de moeilijke
omstandigheden zal weten te ontworstelen,
Buitenland.
Duitschland zucht onder een nijpend
gebrek aan geldBelgië worstelt en kron
kelt zich in alle mogelijke bochten om
toch maar tot een saneering van den franc
te geraken; Frankrijk ja, wat van
Frankrijk te zeggen? Kabinetten, Pre
miers, zij volgen elkander op met de snel
heid van den bliksem, financieis houden
besprekingen met staatsmannen en nau
welijks zijn zij tot iets gekomen, wat op
overeenkomst of gedragslijn lijkt of
boem! de staatsman is zijn portefeuille
alweer kwijt. Engeland zit ook voor schul
den van beteekenis en verheugt zich
bovendien nog steeds in een zeker iets,
dat „mijnwerkersstaking" heet; Italië
lage Lier-stand wrijving in de gods
dienstige richtingen; welk land in Euiopa
kan er zich op beroemen in even gunstige
omstandigheden te verkeeren als die, waar
in het was vóór de verschrikking van 1914
zich als een alles verwoestende lawine over
Europa stortte; vóór bet gruwelijk mon
ster van den oorlog zijn verpestenden
adem liet gaan over alles wat daar bloeide
en groeide, over oogst en gewassen, over
fabrieken en mijnen, over handel en nijver
heid, over landbouw en veeteelt, over
vaders, moeders, zonen en dochters, over
vrouwen en kinderen, over alles wat leefde
en werkte en gelukkig was! „Oorlog!"
Hoe ontelbare malen is dat woord al uit
gesproken door sommigen hoe is
het mogelijk juichend, door anderen
onverschillig, door weer anderen de
neutralen met een glimlach, doch door
verreweg de mcesten met een klank van
woede en haat en smart of droefheid in
terwijl Gertrude cn Liddy opwekkende middelen
gingen halen. Wal mij betreft, ik zat daar maar
onderaan die vreesclijkc trap ik zat, omdat ik
niet staan kon cn peinsde er over hoe dit nu
weer zou afloopcn. Louise was nog bewusteloos,
maar haar ademhaling werd duidelijker en ik
stelde voor dat we haar maar in bed moesten leggen
voor ze hcelcmaal bijkwam. Voor mij was er iets
griezeligs in het feit dat ze daar in bijna dezelfde
houding en op precies dezelfde plek lag waar we
haar broer hadden gevonden. En om de over
eenkomst nog sterker te maken, sloeg de klok in
de hal net drie uur.
Het was vieT urn voor Louise in staat was om tc
praten cn het werd buiten al een beetje licht, voor
ze ons een samenhangend verhaal kon doen over
wat er gebeurd was. Ik geef het precies weer. Ze zat
tegen een stapel kussens aan in bed, en Halsev zal
naast haar, zonder dat ze protesteerde en hield
haar hand vast, tcrwij zij vertelde.
„Ik kon niet goed slapen," begon ze, „gedeel
telijk waarschijnlijk omdat ik vanmiddag geslapen
heb. Om tien uur bracht Liddy mij wat warme
melk cn viel ik in slaap tot 12 uur. Toen werd ik
wakker en ik begon over allerlei dingen te den
ken en te tobben, zoodat ik niet weer in slaap kon
komen.
,!k tobde er over waaron ik niets meer van
Arnold gehoord had nadat na dien avond, toen
Ik hem In de portierswoning had gesproken, ik was
bang dat hij ziek was. want hij had iets voor mii
moeten doen, en hij was niet terug gekomen. Het
zal ongeveer drie uur geweest zijn toen ik iemand
hoorde kloppen. Ik ging overeind zitten en luis-,
terde, ok ik wel goed gehoord had en het klop
pen hield niet op. Het klonk nogal gedempt en ik i
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Meer voedingswaarde dan 2 EIEREN
Beter dan Goed: DE BESTE
de stem om alles wat zij erdoor verloren
hebben.
En daarom werden allerwegen de po
gingen om tot een langdurigen vrede te
geraken met vreugde begroet; de Vrou
wenbeweging voor den Vrede, de bespre
kingen te Locarno, alles wat kon bij
dragen tot het bet eiken van het doel:
„Geen oorlog meer!"
Daarom doet het ons goed te zien, dat
er thans weer een nieuwe stap gedaan is
op den goeden weg, die men reeds door
het instellen van het Hof voor Inter
nationale was ingeslagen. Dezer dagen nl.
is Professor Walter Schücking benoemd
tot Hoogleeraar in het internationaal
Recht aan de Universiteit te Kiel en deze
benoeming ging gepaard met de bijzondere
opdracht college te geven in de „Geschied
kundige Ontwikkeling van de Internati
onale Vredesbeweging". Bravo! Dit is de
eerste opdracht van dien aard in Pruisen
en het Duitsche Rijk, waardoor aan een
reeds lang bestaande en diep gevoelde be
hoefte van de voorstanders der vredes-
gedachte tegemoet gekomen wordt.
Nu is het te hopen, dat spoedig aan
alle hoogescholen leerstoelen voor Volken-
techt zullen worden ingesteld en dat deze
bezet zullen worden dooi Professoren, die
bekende en erkende voorstanders zijn van
de volksverzoening. En de mogelijkheid
daaitoe is lang niet uitgesloten. Reeds
eenigen tijd geleden immers, werd in
Duitschland opgericht de Bond voor Euro-
peesche Toenadering en deze bond heeft
thans een oproep gepubliceerd, waai in er
op gewezen wordt, dat, wil men tot het
doel, de algemeene ontwapening komen,
de morcele waarborgen, welke in de plaats
der militaire zullen komen, ook van geen
enkele zijde geschonden zullen worden.
Dit nu kan men slechts bereiken door
dieper in de idee der grondige samen
werking door te dringen, vooral op eco
nomisch gebied. Voorzittei van den bond
is dezelfde Professor Schücking, terwijl de
oproep onderteekend is door vooraan
staande mannen, als Marx, Stresemann,
en Gessier, den voorzittei van den Rijks
dag, Löbe, Graaf Bernstorff, enz. zoomede
door verschillende vertegenwoordigers van
handel, finantiën, wetenschap, landbouw
en geestelijkheid.
Laten wij den wensch uitspreken, den
diepgevoelde» wensch, dat dit de stoot
moge zijn tot het bereiken van het be
oogde doel: vcrbeiering van den alge
meene toestand, oorlogsverklaring aan den
oorlog, het geluk, de rust en den viede
voor de menschheid!
DB LANDBOUW-ONDERLINGE.
De masndelüksche groei van de L.-O. en
de T.-O.
Op 1 Juli 1926 trad per Provincie het
hieronder vermelde aantal landbouwers als
lid van de Landbouw-Onderlinge toe:
Provincie. Aantal leden.
Loon.
Groningen
10
6.6U0.
Friesland
58
36.139.
Drenthe
26
13 446.
Overijsel
20
n
11 877.
Gelderland
17
7.538.
Utrecht
3
2.074.
Noord-Holland
20
15.074.
Zuid-Holland
10
4.397.
Zeeland
5
3.127.
Noord-Brabant
5
2.495.
Totaal
174
f 102.767.
Per 1 Juli 1926 traden als lid der T.O.
toe 37 werkgevers, uitbetalende aan loon
ƒ37.061. Sedert 1 November 1925 vermeer
derde het aantal leden by de:
Landbouw Onderlinge met 1116.
Uitbetalende 1.184.224: loon.
Tuinbouw Onderlinge met 319.
Uitbetalende J 885.863 loon.
De secretaris
van de P.O.C. Overflakkee
A. W. KEIJZER
Herkingen, 30 Juli 1926.
was op 't punt om Liddy tC Toepen. Toen vermoed
de ik plotseling wat het was. De Oostelijke in
gang en de wenteltrap werden altijd door Arnold
gebruikt als hij laat uit bleef cn soms, als hij zijn
sleutel vergeten had, klopte hij en dan ging ik naar
beneden om hem open te doen. Ik dacht dat hij
teruggekomen was om mij tc spreken over het
vreemde van den tijd dacht ik niet eens, want hij
kwam altijd op de zonderlingste uren thuis. Maar
ik was bang, dat ik te zwak zou zijn om beneden te
kunnen komen. Het kloppen hield aan en net toen
ik Liddy wilde roepen, holde zij de kamer door en dc
gang in. Toen stond ik op, en trok mijn kinomo aan.
Ik voelde rrtij zwak en duizelig, maar ik moest
Arnold spreken, als hij het was.
„Het was overal erg donker, maar ik wist na
tuurlijk den weg. Ik tastte naar de trapleuning en
liep zon vlug ik kan naar beneden. Het kloppen
was opgehouden en ik was al hang dat ik te 'aat
zou zijn. Ik kwam beneden aan de trap en liep toen
naar de deur van de Oostc'ijkc veranda. II: dacht
er geen oogenbiik over of het moest Arnold zijn.
tot ik bij die deur kwam. Ze was niet op slot en
stond zelfs aan. Overal was het donker, buiten ook.
Ik voelde me vreemd en beverig. Toen dacht ik,
dat Arnold misschien zijn sleutel had gebruikt:
hij deed wel eens vreemd, en ik keerde om.
Toen ik onderaan dc trap stond dacht ik, dat ik
iemand hoorde aankomen. Ik werd vrecselijk
zenuwachtig in het donker cn ik kon nauwelijks
staan. Met moeite bracht ik hef tot dc derde of
vierde trede, toen voelde ik dat er iemand op de
trap naar mij toekwam. Het volgende oogenbiik
voelde ik een hand op de trapleuning tegen de
mijne aan. Er schoof iemand langs me ik gaf
een gil. Toen ben ik zeker flauw gevallen.
Levenswijsheid.
Nog steeds zijn er honderden menschen te
vinden, die de dwaasheid begaan, zich naar
z.g. „waarzegsters" te begeven, om te trachten
erachter te komen, wat de toekomst voor hen
verborgen houdt. Woorden, overreding, af
keuring, niets helpt. Zij blijven trouw hun
goede geld wegsmijten aan de bakerpraatjes
van „zieners" en „handlezeressen." Moge het
volgende voorbeeldje hen van hun dwaal
wegen doen terugkêerenDezer dagen belde
iemand bij een „Kristallezeres" aan^ om zich
de „toekomst te laten voorspellen". „De juf
frouw is niet thuis", was de boodschap. „Waar
is zij dan?" „O, zij is hiertegenover bij de
bandlijnkundige, om zich de toekomst te laten
voorspellen". De persoon, die aangebeld had,
was voor goed genezen. Moge dit ook voor
anderen een les zijn.
Het is voor ons langzamerhand heel gewoon
geworden, dat wij de dieren, die in onze om
geving leven, beschouwen als wezens, waarvan
wij zoo veel mogelijk nut kunnen trekken.
Een doodgewone koe, bijvoorbeeld, geeft ons,
behalve beefsteak en melk, haar huid om
schoenen en heur haar om er borstels etc.
van te maken. Een haas of konijn vinden wij
lekkerder en „nuttiger" in gestoofden of ge
braden toestand, dan wanneer zij bij de boeren
de kool oppeuzelen; een olifant vinden wij
wel interessant in het circus of den dieren
tuin, doch zijn grootste verdienste is in ons
oog wel deze," dat hij ons van ivoor voorziet,
zoodat de heeren der schepping mooie ronde
biljartballen krijgen om hun partijtje mede te
spelen. En zoo is het met bijna alle dieren.
Tot zoover Louise's verhaal. Aan de waarheid
er van viel niet te twijfelen en wat ik vooral zoo
onuitsprekelijk tragisch vond, was het feit. dat het
arme kind naar beneden was gegaan om haar broer
open te doen haar broer, die. haar goede zorgen
nooit weer noodig zou hebben. Tot tweemaal toe
was er nu iemand, schijnbaar zonder reden, het
huis binnengekomen door die zelfde deur; blijk
baar had hij ongehinderd in huis rondgeloopen en
was weer langs denzelfden weg verdwenen. Was die
onbekende er nog een derden keer geweest, op den
nacht toen Arnold Armstrong vermoord was?
Of nog een vierde keer. en bij die gelegenheid in den
waschkeldpr, gevallen?
Het was ons onmogelijk om nog te gaan slapen.
Tenslotte gingen we ons aankleeden: L.ouise scheen
gelukkig geen nadeclige gevolgen te ondervibden
van haar tocht. Maar ik besloot dat ze voor de
dag om was, de waarheid moest hooren. Ik nam
nog een besluit en bracht dat dadelijk na het ont
bijt ten uitvoer. Een van dc ongebruikte slaap
kamers in den Oostelijken vleugel, achter in de
smalle gang, liet ik in orde maken en van dat
oogenbiik af sliep Alex, de ttiinman daar. Een man
in dat enorme hnis was een dwaasheid, nu er voort
durend zulke vreemde dingen gebeurden, en ik
moet zeggen dat we ai heel weinig last van Alex
hadden.
En 's morgens onderzochten Halsey en ik ook
terdege de wenteltrap het kleine portaaltje
onderaan, en het speelzaaltje dat er op uit kwanl.
Er vëas nergens een spoor van iets vreemds te ont
dekken cn als we zelf het geklop niet gehoord had
den, zou ik gedacht hebben dat Louise het zich
verbeeldde. De buitendeur was dicht en op slot en
de trap tag er even onschuldig uit als altijd.
Een der weinige uitzonderingen maakt hierop
in een land als het onze tenminste, waar
wij met zijn hoedanigheden niet te best ver
trouwd zijn de struisvogel. Vrijwel het
eenige, wat wij van hem weten, is, dat hij een
geweldig politicus is. Heel wat groote mannen
hebben op zijn voorbeeld den „kop in het zand
gestoken". En toch is deze hardlooper mis
schien wel der een nuttigste dieren, die er zijn.
Zijn vleesch wordt gedroogd en als „biltongd
bewaard en gegeten. Zijn huid wordt gelooi"
en gebruikt tot het vervaardigen van heel fijne
damesschoentjes. Zijn veeren dienen tot het
fabriceeren van plumeaux en er zullen heel
wat huisvrouwen op de wereld zijn, die haar
kamers en meubelen met zijn veeren schoon
houden. Maar de struisvogel geeft behalve dat
ook nog zijn beenderen, waaruit meel wordt
vervaardigd. Om der wille van het „eere, wien
eere toekomt", dus hebben wij de nuttige
hoedanigheden van dit dier even gememoreerd.
Terug naar de Natuur?
Een geleerde van den modernen tijd schrijft,
dat hij verwacht, dat het menschelijk ras bin
nen den tijd van ongeveer zestig jaren aan
merkelijk veranderd zal zijn. „Onze klein
kinderen", zegt hij, „zullen de natuur als hun
leermeester beschouwen en niet de theologie
of de philisophie". En hij voegt er nog bij,
dat onze kleinkinderen veel meer een inter
nationaal gevoel zullen zijn toegedaan, welk
gevoel het idee -van vaderlandsliefde, zooals
wij dit nog kennen, zal vervangen.
Hoewel wij voor alle geleerden een zeker
respect hebben en gaarne met ernst het oor
te luisteren leggen, wanneer mannen van de
wetenschap aaif het woord zijn, willen wij toch
opmerken, dat in het algemeen de dingen niet
zoo gauw gebeuren. Patriotisme, vaderlands
liefde, beteckent niet alleen een soort onbe
stemd gevoel van vereering voor alles wat ons
vorstenhuis of vaderland betreft, doch het is
tevens, en voornamelijk, het vasthouden aan
en het bijeenhouden van alles, wat onze voor
vaderen hebben gedaan en bijeengebracht. En
dat is iets, wat er-in één of twee generaties
hopenlijk niet „uit" zal zijn. En wat betreft
het beschouwen van de natuur als onze leer
meester zonder de hulp van theologie of phi
losophic, wij gelooven, dat de natuur ons slechts
losophie, wij gelooven, dat de natuur ons
slechts kan leeren, als het licht der philosophic
ons helpt haar te begrijpen en het licht der
inspiratie het de moeite waaTd maakt daartoe
een poging te doen. De onbeschaafde menschen
hadden slechts de natuur tot leermeester en
zij leerden er slechts van elkander te ver
moorden en dan bijgeloovighedcn uit te den
ken om zich te kunnen rechtvaardigen. Neen,
wij houden het voorloopig niaar hij vader
landsliefde en het „ouderwetsche" van gods
dienst en beschaving.
De filmster in de etalage.
Een groot warenhuis te Chicago probeert de
zomersche slapte-in-zaken door" een attractie
te boven te komen. In de grootste etalages
aan een der drukste straten heeft het daartoe
drie kamers ingericht: een woonkamer, een
werkkamer en een slaapkamer met bad.
In deze vertrekken verblijft van 's morgens
9 tot 's avonds 9 een schoone Amèrikaansche
filmactrice, en het publiek heeft gelegenheid,
deze dame zoowel in fleurige pyjama, als ook
in het eerste stadium van" den slaap-der-on-
schuld te bewonderen, welk laatste uit de
Amcrikaansche films zoo welbekend is...
Halsey, die mijn verhaal over den nacht toen
Liddy cn ik alleen in huis waren, eigenlijk nooit
lieelemaal ernstig had opgenomen was nu zeer
onder den indruk. Hij ondmocht de betimmering
onder en boven de trap, blijkbaar op zoek naar een
geheime deur en plotseling herinnerde ik mij het
stukje papier dat meneer Jamison tusschen de
bezittingen van Arnold Armstrong had gevonden
Zoo nauwkeurig mogelijk verleide ik Halsey. wat
cr op «tond en hij schreef het in ziin notitieboekje.
„Ik wou, dat u mij dat wat eerder verteld had."
zei hij, terwijl hij zijn boekje in zijn zak stopte.
Wij vonden in huis heelemaal niets, en ik ver
wachtte ook niet veel van een onderzoek van de
veranda en den tuin. Maar toen we de buitendeur
openmaakten viel er iets met veel geraas in het
portaal. Het was een biljartqueue.
Halsey nam het ding verbaasd op.
„Dat is ook nogal slordig," zei hij. „Daar hebben
de bedienden zich zeker mee geamuseerd."
Ik was er lang niet van overtuigd. Geen der
bedienden zou zich des avonds in den Oostelijken
vleugel gewaagd hebben tenzij de noodzakelijkheid
er hen toe dreef. En een biljartqueue. Als aanvnl-
of verdedigingswapen was het bespottelijk, tenzij
men Liddy's theorie van een spook aanvaardde,
en zelfs dan. zooals Halsey zei, zou een biljart
spelend spook een zeer moderne vorm van een
ouderwetsche instelling zijn!
(Wordt vervolgd)
