ieuwe Tarief wet schaadt EERSTE BLAD NUTSSPAARBANK UEGTniet in't WEB? SDEREN verbruiker. ibeveling. Tandarts HERWEUER VOORSTRAAT - Sommeisdiik een perceel Bouwland RnDWWN "knygiKnrn Karretje t Agenten op Goeree Overflakkee: ZATERDAG 27 JUNI 1925 DE BERENBURCHT. Mil rvan E. HARTOGS Zn. Menverzuime niet de etalage te zien MIDDELHARNIS—SOMMELSDIJK Laat Uw Herdaag niet kwellen tof het dadelijk Akker's ieid, Handel, Scheepvaart, Visscherij, |en Tuinbouw Comité van Verzet legen Protectie. I mij gedrongen, hiermede lappij „Groningen", Vn- en Veeverze- Directie: LEOPOLD, ge- [UTRECHT, mijn erkente- Détuigen voor de zoo vlotte Irop mijn gestorven paard Itaald. Ind met de door mij opge- lervinding kan ik ieder Ben Veehouder deze Maat- J/arm aanbevelen. Inwoordiger ■TOLK, MELISSANT. 1 Juni 1925. B. TROOST. EEFP® paar bij alle Boekhandelaren. dagelijks te consulteeren van 8y2 tot 10 uur voorm. en van 1 tot 27o n.m. en volgens afspraak. Telefoon No. 236. Openbare Verkooping van in den polder het Oudeland, ge meente Sommelsdijk, kadaster Sectie C nummer 190, groot 1 hectare, 52aren, 30centiaren. (3Gem 228 S R.) Toebehoorende aan den Heer ABRAHAM VROEGINDEWEIJ Kz. te Sommelsdijk. Aanvaarding blootschool 1925. Op DONDERDAG 25 JUNI 1925, bij Inzet Op DONDERDAG 2 Juli 1925, bij Afslag, telkens des avonds 8 uur (zomertijd) in het Hotel SPEE te Sommelsdijk. Notaris VAN BUUREN. M RUWIELrABRlElS IZENJ. J. Campfens-Boets. \NDC. Bojerman. INTGebrs.Immer zeel. |HARjNIS A. Witvliet. TOINQEP. Tielemao. OOLTGENSPLAATA.van Dam. OUDDORPJac. de Mooy. OUDE TONGEA. J. Akkefmans. SOMMELSDIJK: C.Vis. STADA/HHARINGVLIET: J.v.Rossum. Prijs per kwartaal. f I. Losse nummersf 0,07' Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20 Elke regel meer. f 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dieiistuunbiedingeii en Dienstuanvriigen f 1,— per pliiiitsing tot een maximum van 10 regels elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij ,,0nze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 7E JAARGANG. - N°. 65 Historische Processen. De misdaad van Vaninka, liet mooiste meisje van Petersburg. VIII. Vervolg. Keizer Paul schreef hem, dat hij zoo spoe dig mogelijk naar Petersburg moest terug keren, waar hy als overwinnaar zou wordeD ontvangen. Voor den Keizer telde slechts iet eerste gedeelte van den veldtocht. Maar ntusschen vernam hij van de muiterij, die geschied was; van het feit, dat Suwarov ieze niet met het zwaard in de hand had jestraft. En nog voordat de beroemde veld maarschalk in Riga was, ontving hij een geheime boodschap om niet onder de oogen van den Keizer te komen. Voor den ouden soldaat, aan zijn Keizer verknocht, was dit een harde slag; hij trok zich op zijn land goed terug en slechts kort overleefde hij de vernedering, hem toegebracht. Gedeeltelijk onder zijn oog had Feodor gelegenheid gehad om zich te onderscheiden. Al spoedig, in den eersten vel dslag, was hij tot luitenant bevorderd; later tot kapitein; decoraties waren hem geschonken en Suwa- row had hem door een gelukkig toeVal op gemerkt en tot aifle-de-camp benoemd. Zijn gedachten gingen uit naar Veuinka, die zich hem misschien nauwelijks meer herinnerde; vooral tegenover haar was hij blijde, dat hij met roem en eer bedekt, voor haar kon ver schijnen. Onverwacht stond hij voor zijn beschermer en zijn dochter; de generaal ont ving hem even hartelijk als Vanika koud en koel. Maar toch scheen het hem, dat zijn komst haar niet onverschillig was; dat zij met haar ijskoude hooghartigheid dit trachtte te verbergen, maar dat er iets in haar was dat hem zeide, dat zij hem niet had ver geten. De generaal beloofde hem zijn voor spraak bij clen Keizer, opdat hij aan diens huis zou worden verbonden; dank zy zijn gedrag in den veldtocht, kon hij een zeker recht daarop doen gelden. Feodor bleef gast van den generaal; als aide-de-camp van dezen, was hij tevens persoonlijk aan hem verbonden. Voor den jongen man kan men zich geen grootere vreugde denken. Welk een vooruitzicht opende zich niet voor hem! ïaar, ondanks zijn bijna dagelijkseh samen zijn met Vaninka, scheen het hem als bleef zij even koel en vreemd voor hem. Hij be minde haar, al deed hij zijn best om het te verbergen; hij gevoelde heel goed, dat hij, krijgsman zonder fortuin, naar de hand van deze rijke erfdochter niet mocht dingen. Totdat zij op een dag, met de haar eigen koude resoluutheid, het gesprek opende; hem bekende, dat zij bereid was zijn aanzoek aan te nemen, indien haar vader daarin toe stemde. Feodor, overgelukkig, wendde zich tot den generaal, maar moest van dezen, tot beider leedwezen, vernemen, dat de generaal, op het gebruikelijke bevel van Keizer Paul, gedwongen was geworden zijn dochter aan een der grooten van het hof toe te zeggen. In het toenmalige en ook in het latere Rusland was daartegen niets te doen; zelfs de hoogsteü in den lande hadden te berusten. Vaninka had hem de belofte afgedwongen, dat hij tegen haar vader niet FEUILLETON. DOOR NATALY VON ESCHSTRUTH. (Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) 16) Een hartstochtelijke verbittering tegen de wereld en het leven vervult haar, een gloeiende menschenhaat vergiftigd haar gemoed. De eenige bezoeker, dien ze ontvangt, is de geestelijke van het nabijgelegen dorp; maar ook deze mocht er nog niet in slagen, met kracht van bewijsgronden den ijzeren tooverring te ver breken, die de zwaar beproefde vrouw omkneld houdt in zijn machtigen greep. De Berenburcht zoo heet het is vanouds een naargeestig oud nest geweest, waarin de wilde monsters als spoken verblijf houden. Sedert de zwarte gedaante der gravin, als een spook achtige schim, door de schemerende vertrekken schrijdt, was het er niet meer uit te houden, en als de visschcrsmeisjes, die ze als dienstmaagden erop nahoudt, niet zulke sterke zenuwen hadden, hield geen sterveling op Hoogenstijn het uitl Men luisterde in de residentie naar dit verhaal, als naar een droom. En zoo overigens niemand naar den afgelegen Burcht in het woud en naar dc weduwe van graaf Frederik Karei had ge waagd, nu was de Jevendc belangstelling aan gewakkerd, en de ontvlambare verbeelding der lesidentiebewoners spon een sprookje, om de zou zeggen, dat zy tevoren samen hadden gesprokenFeodor deed het dus voorkomen alsof Vaninka van niets wist en de generaal bleef in twyfel omtrent de vraag of' zyn dochter den jongen officier werkelijk lief had. Intusschen ontspon de liefdesgeschiedenis tusschen deze beiden zich verder. Vaninka was niet de uitsluitend koude schoone, die zy zich toonde; zy had op haar manier lief. In de onmogelijkheid om Feodor toe tebe- hooren in een aanstaand huwelijk, maakte zy hem tot haar amant, en hij, zsvak tegen over haar, gaf toe. Zoo stonden de zaken, toen door een samenloop van omstandigheden de barbier des huizes, slaaf gelijk de andere bedienden, de gebruikelyke straf door middel van een aantal knoetslagen ontving. Feodor, ver tegenwoordigende den generaal, was bij de bestraffing van den barbier aanwezig; heel onwillekeurig laadde hy daardoor den haat van dezen man op zich, hetgeen hem spoedig ten verderf zou brengen. Want een barbier, INGEZONDEN MEDEDEELING. Door toevallige omstandigheden hebben wij goedkoop gekocht een partij diamanten ringen,broches en dasspelden die wij ook weer tegen spotprijzen aanbieden. Diamanten ringen, gewone prijs f 30,- nn f 16,50 Dasspelden, 120,-nu i 12,50 Broches en Blonsespeiden vanaf f 15,- Werkelijkiets bijzonders! Aanbevelend, MIDDELHARNIS, TEL. No. 25 al was hij slaaf en behoorde hy tot het huis van den meester, gelyk toen het geval was, bleef barbier; d.w.z. hij genoot meer vrijheid dan eenige andere bediende, had meer ge legenheid om met zijn meester te spreken dan wie ook. En op een ochtend gebeurde het, dat de barbier zijn meester ervan onder richtte, natuurlijk niet rechtstreeks, maar langs zijwegen, dat zijn dochter den kapitein lief had, en hem zelfs des nachts in haar kamer ontving. De generaal, woedend na tuurlijk, den barbier verdenkend van laster lijke aantijging, bezwoer hem, dat hij zijn praatjes zou hebben waar te maken, of dat hij anders ernstig zou worden gestraft. Enkele nachten daarna werd hij door den barbier gewaarschuwd, dat Feodor in Vanin- ka's kamer vertoefde. De generaal stond op^ begaf zich naar zijn dochter en klopte. Hij vond als gewoonlyk de deur gesloten; Va- ninka's zoogzuster zou onmiddellijk opstaan om hem open te doen. De generaal ontdekte noch in de slaapkamar, noch in de daarbij behoorende kleedkamer iets; hy bleef bijna een half uur met zijn dochter praten en ver telde haar van het aanstaande huwelyk, dat „Berin van Hoogenstijn", waarnaar zij bij het flikkerend haardvuur met dezelfde griezelige ge waarwording luisterden, als naar het verhaal van Blauwbaard in het donker afgelegen woud. Maar de zoon? het kind? Brengt de kleine Kuno Kracht dan geen zonnig, opgewekt en opvroolijkend leven in dit spooksel van den nacht? Daarvan wist men niet veel te zeggen. De opzichter had verluid, dat de jonge graaf opgroeide tot een prachtigen, stevigen, bloeien- den knaap. Als een beeld uit de middeleeuwen, liep hij met zijn lange, blonde lokken en schitterende blauwe oogen rond. Zoo klein hij nog was, moest hij nu reeds flink aan het werk, zelfs tot het geringste, wat kinderhanden konden uitvoeren, zette de gravin hem aan. Kuno Kracht sprokkelde hout en rijsjes in het bosch, spitte in den moestuin, wiedde onkruid en besproeide de groentcnbcdden. 's Winters zat hij bij het spinnewiel der moeder en sneed houten lepels en nappen voor de keuken. Lediggang was hem even vreemd als allen anderen in den Burcht Hoogenstijn. Van zijn zesde jaar leerde hij vlijtig bij den geestelijke. Ook leerde men hem paardrijden, maar daarvoor verried hij minder hartstocht dan voor zeil- en roeitochten op zee. Dit had wel zijn grond in het feit, dat hij op Zon- en feestdagen met dc knapen uit het nabij gelegen visschersdorp mocht spelen, die reeds een halven zeeman van hem hadden gemaakt. De jongens waagden zich dikwerf met vermetelen moed in het ruime sop. En toen de geestelijke de hij met den Keizer voor haar was overeen gekomen. Toen bekende zij hem haar liefde voor Feodor, maar tegelyk begreep zij, dat er tegen den keizerlyken wil niets viel te doen Het eenige, wat zij van hem vroeg, was dat de generaal van den Keizer een uitstel van een paar jaren zou verkrygen; een gunst, die tegenover een man als de generaal moeiiyk te weigeren viel. De gene raal vertrok; ietwat in de war over het verloop der zaak. De barbier, hem vol span ning afwachtend, vernam, dat hij gedeelte- lyk gelyk en gedeeltelijk ongelyk had. Zijn dochter beminde den kapitein, maar deze was niet in haar kamer. De barbier kreeg de beloofde opheffing van zyn slavernij, en de toegezegde duizend goudstukken, en met dit bedrag vestigde hij zich in een klein, mondain ingericht café, dat al spoedig in Petersburg ais de Moulin rouge" bekend was en waar hij goede zaken maakte. Had de generaal een oog kunnen slaan in de vertrekken van Vaninka, nadat hij was vertrokken, hy zou geheel een drama er zien afspelen. Want Feodor was by Vaninka. Er was geen gelegenheid om hem te laten ont snappen; de kamer bood geen plaats om hem te verbergen. Slechts één gelegenheid was er, een toevallig openstaande en bijna niet gevulde koffer. Feodor wierp zich daarin; Vaninka's zoogzuster, tevens haar kamenier, wierp het deksel dicht. De koffer werd ge sloten, teneinde elke verdenking af te weren. Maar men had niet gerekend op een be zoek van den generaal zoolang als dit duurde, en, toen men den koffer opende, vond men den kapitein gestikt. Elke poging om hem bii te brengen, was vergeefs; hy was dood. Vaninka gaf zich over aan haar smart, maar begreep tegelijkertijd, dat er iets moest wor den gedaan. Haar zoogzuster sloeg toen voor om de hulp in te roepen van Iwan, den koetsier des huizes, haar broeder en als zoo danig een vertrouwde. Iwan zou, den vol genden avond, terwijl Vaninka met haar vader naar het bal van den Keizer was. het lijk komen halen, het wegbrengen, ver weg, en zorg dragen, dat niemand ooit iets zou ïnigezonifleiii Mededeeling. KASTOOR: VOORSTRAAT 5, MIDDELHARNIS Is het U bekend dat door de Nutsspaarbank sgmarSmsJes worden uitgegeven welke op gemakkelijke voorwaarden gratis in bruik leen worden afgestaan? Zoo niet, vraag dan ten Kantore der Spaarbank inlichtingen ter ver krijging van een spaarbusje voor Uwe kinderen. SPAART bij de NUTSSPAARBANK voor Uwe jaarlijks terugkeerende betalingen, als: Belastingen, Pachten, Huren, Hypotheekrente, Aflossingen op geldleeningen, etc. etc. RENTEVERGOEDING voor alle Spaargelden 3,6 De veilige belegging verzekert den Inleggers een prompte terugbetaling der spaargelden. Strikte geheimhouding. - Volkomen zekerheid - Het Kantoor der Bank is geopend alle werk dagen van v.m. 9 tot nam. 4 uur. Voorts eiken Maandag en Donderdag nam. van 6 tot 7 uur. gravin op zekeren dag over het gevaarlijke hier van onderhield voor den eenigen erfgenaam van een oud geslacht, was het eenig antwoord der „Perin", op haar scherpe ernstige wijze, een vingerwijzing naar het wapenschild der Hoogen- stijners. Christe Kyrie Tc land en ter zee Beschermer in nood, Dat geve de Heer! „Te land en ter zee, heer pastoor! Een man, die vrees voor water koestert, kan geen daden er op verrichten! Wel zijn er nu geen zee- roovers meer, waartegen eertijds de Hoogen- stijners hun vreedzame kusten moesten bescher men, maar onmogelijk is het niet, dat hun dien sten nog eenmaal kunnen geëischt worden op den oceaan. Maak van mijn zoon geen bloodaard! Hoe stoutmoediger en heldhaftiger ik hem voor het leven kan opvoeden, des te eervoller voor hem! Wij zijn allen in Gods hand, heer pastoor, u zult het wel het beste weten, dat de haren op ons hoofd zijn geleld!" „Een eigenaardige, wakkere vrouw!" knikte de hertog met warme waardecring, toen men hem verhaalde, hoe dc hand werd gehouden aan de opvoeding van den jongen graaf, en na een pauze vroeg hij „wie is eigenlijk als voogd van den jongen aangesteld?" „Volgens testamentaire beschikking de moeder; op haar zijn alle rechten en plichten overgegaan." „Dan acht ik het dubbel noodig, de eenzame vrouw een bewijs onzer belangstelling en van onzen goeden wil te geven. Ik zal haar voor haar te weten komen. Deze oplossing wasfcege- makkelyker, omdat Vaninka in het gesprek met haar vader had gezegd, dat Feodor, ongelukkig, doordat zyn liefde geen gevolg kon hebben, haar had verlaten. Met al de kalmte, waarover Vaninka beschikte, ge schiedde als afgesprokenmaar toch kon zy niet nalaten telkenmale van den beminden man afscheid fce nemen, en het was niet alleen angst, die haar de keel dichtsnoerde toen den volgenden avond haar vader haar voor 't bal kwam halen.fllwan deed zijn plicht, en toen vader en dochter des avonds thuis kwamen, vond de laatste haar zoogzuster aan de poort gereedstaan schynbaar om haar mantel aan te nemen, doch vooral om haar toe te fluisteren, dat alles goed was gegaan. Het drama, hoe afgrijselijk ook, zou voor het toenmalig Rusland geen uitzondering zijn geweester heeft zich, vooral in de INGEZONDEN MEDEDEELING. door den &kk Kom de natuur te hulp de taaie kleverige slijm los te maken en te verwijderen. De telkens terugkee rende krampachtige, benauwde hoestaanvallen maken licht van Uw stevige kleine een zwak poppetje. hooge kringen der Russische samenleving, in de achttiende en negentiende eeuw wel erger afgespeeld dan dit. Maar het drama had een vervolg, gelijk altyd te vreezen is. wanneer men anderen bij de oplossing moet betrekken. Terecht had Vaninka ingezien, dat het niet verstandig zou zijn om Iwan ineens met eengrootesomgeldtebeloonen; dat zou achterdocht wekken niet alleen zoon een kostelooze plaats aan onze Ridder akademie laten aanbieden." Dit geschiedde; met spanning zag men het antwoord tegemoet. Het liet zich niet lang wachten. Meta bevond zich juist in de waschkamer en hield persoonlijk het oog op het rekken en vouwen van het linnen, toen men haar het schrijven van den Kamerheer van dienst overhandigde, dat de gunstige beschikking Zijner Hoogheid bevatte. Verbaasd nam de gravin het in ontvangst. „Hertogelijke dienst?" De donkere afkeurende trek op haar gelaat nam scherper vormer aan. Zij opende den brief en las. Zwaar hijgde haar boezem. In haar oog flik kerde iets als van een uitdrukking der in het damasten tafelkleed gewerkte berin, die met brullenden muil zich opricht, om haar welpen te beschermen tegen naderend gevaar. „Mijn zooh op dc Ridderakademie, op dezelfde misschien waar destijds de vader van den knaap zijn eerste wereldwijsheid heeft ingezogen!" „Hoe lief van den hertog, hoe genadig en goed gemeend?" zei tante Agatha, die naast haar was komen staan en mede den brief inzag. Meta knikte met op elkaar geklemde lippen. „Ja, goed meent hij het, de hertog, hij weet immers niet wat hij mij met deze gunst aandoet." „Neen, dat kan hij niet vermoeden!" zuchtte Agatha, „en wat zal jc antwoord zijn?" Beide vrouwen waren naar buiten gegaan en gingen de steenen wenteltrap op, die leidde naar het vertrek der gravin. „Zoolang mijn oogen kunnen zien en mijn handen kracht bezitten, om het levenslot te bc- INGEZONDEN MEDEDEELING. maar het zou er ook toe leiden, dat Iwan spoedig zyn geld weer kwijt was. Hij kreeg dus regelmatig zooveel om zich aan brande wijn meer dan tegoed te doen, en waar kon hy dien dorst beter lesschen dan bij zyn vriend den barbier, zyn vroegeren lotgenoot Deze, wantrouwend als hij gebleven was na de zonderlinge ontsnapping van dien avond - hy toch wist voor zichzelf zeker, dat de kapitein bij Vaninka naar binnen was ge gaan hoorde van Iwan's voorspoed; zag hem telkenmale komen en gereed geld too- nen. Door hem overmatig veel brandewyn te voeren, bracht hij hem tot praten en zoover, dat Iwan, dronken, erop pochte, dat de mees teres des huizes alles deed wat hy zeide. Waarop de barbier vroeg of hij haar dan ook ertoe kon brengén om hier, in den „Moulin Rouge", te komen en hem, Iwan, brandewyn te schenken. Natuurlijk, meende Iwan. Er werd een weddenschap overeengekomen, en onmiddellyk na sluitingstyd ging Iwan Va ninka halen. En inderdaad, nauwlijks waren een twintig minuten verloopen of by bracht haar mede, in gezelschap van haar zoog zuster. Met al de voornaamheid, haar eigen, schonk zy Iwan en den mannen, die zijn ge zelschap vormden, brandewijn in, maar zij bemerkten niet, dat zij in dien brandewyn opium had gedaan om ze te bedwelmen Het duurde niet lang of alle vier de mannen lagen in het vertrek te slapen. Op dat oogenblik had Vaninka gewacht; bemerkend hoe weinig veilig haar geheim by' Iwan was. had zy naar een oplossing gezocht om zich van hem te ontdoen. Zij zag rond zich; by den gebruike- Lijken houten bouw der woningen viel het niet moeilijk om het huis in brand te steken. Van vier kanten stak zij het vertrek in brand de dood van de mannen, die daar bedwelmd aanwezig waren, stond wel vast. Haar zoog zuster bekommerde zich om het lot van fwan, haar broeder, maar, aldus Vaninka koud en hooghartig, hij is een schurk, hij heeft mij, zijn meesteres, verraden, hy ver dient den dood en niets anders Nauweiyks waren de beide vrouwen op eenigen afstand van den „Moulin Rouge" of het vuur kronkel- Je omhoog; niets bleef er van de houten woning over, en nauwelijks kon men in de verkoolde lijken de ongelukkige slachtoffers herkennen. Maar, het is nu eenmaal zoo met den mensch, dat zelfs de meest hooghartige, de meest koude, zijn misdadige geheimen moei lijk voor zichzelf bewaren kan. Veninka werd door berouw, door wroeging gekweld, wroe ging jegens zichzelf, wroeging jegens Feodor. Zij ging tot den pope, een eenvoudig man, die van een aanzienlijke dame als Vaninka zulke geheimen niet had verwacht, al leverde de toenmalige Petersburgsche beau moüde Leest de advertentie van Campfens Stoffeerderij (Adv.) sturen van mijn kind, zal Kuno nooit de wereld leeren kennen!" „Meta! Acht ge het mogelijk, een jongen man in onze dagen nog op te voeden als een Parsifal?" Zij glimlachte vreemd, als een donkere wolk lag de zwarte sluier om haar hoofd. „Ik houd dat niet alleen voor mogelijk, maar wil het bewijzen!" Denk aan de toekomst, aan het geluk van je kindl" „Juist dat wil ik waarborgen, want ik denk aan het verleden van zijn vader." „Meta! Deze waan is ziekelijk!" „Zoo schijnt het, en toch zal hij mijn zoon gezond doen blijven naar lichaam en ziel." „Wat moet er van Kuno Kracht worden?" „Wat aan zijn vader verloren ging, een echte Hoogenstijner, een heer en meester op zijn grond gebied, een beschermer in nood! een "man, die terugwint, wat lichtzinnigheid voor hem ver kwistte en dc wereld hem ontnam." „Overleg het nog eens rijpelijk, alvorens ge het vereerend aanbod van den hertog van de hand wijst 1" „Ik heb overlegd, ik dacht er over na op hei uur, toen men Frederik Karei, den voor- maligcn kweckeling van die Ridderakademie, als een lafhartig" zelfmoordenaar, met doorschoten hoofd, naar zijn laatste rustplaats bracht!" De freule van Waanrust kende den toon der stem van hare nicht, zij kende ook haar grenzc- looze verbittering tegen alles, wat volgens hare meening de lichtzinnigheid van Frederik Karei in de hand had gewerkt. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1925 | | pagina 1