ieuwe Tarief wet schaadt
EERSTE BLAD
NUTSSPAARBANK
UEGTniet in't WEB?
SDEREN verbruiker.
ibeveling.
Tandarts HERWEUER
VOORSTRAAT - Sommeisdiik
een perceel Bouwland
RnDWWN
"knygiKnrn
Karretje t
Agenten op Goeree Overflakkee:
ZATERDAG
27 JUNI 1925
DE BERENBURCHT.
Mil
rvan
E. HARTOGS Zn.
Menverzuime niet de etalage te zien
MIDDELHARNIS—SOMMELSDIJK
Laat Uw Herdaag niet kwellen
tof het dadelijk
Akker's
ieid, Handel, Scheepvaart, Visscherij,
|en Tuinbouw
Comité van Verzet legen Protectie.
I mij gedrongen, hiermede
lappij „Groningen",
Vn- en Veeverze-
Directie: LEOPOLD, ge-
[UTRECHT, mijn erkente-
Détuigen voor de zoo vlotte
Irop mijn gestorven paard
Itaald.
Ind met de door mij opge-
lervinding kan ik ieder
Ben Veehouder deze Maat-
J/arm aanbevelen.
Inwoordiger
■TOLK, MELISSANT.
1 Juni 1925.
B. TROOST.
EEFP®
paar bij alle Boekhandelaren.
dagelijks te consulteeren
van 8y2 tot 10 uur voorm. en van
1 tot 27o n.m. en volgens afspraak.
Telefoon No. 236.
Openbare Verkooping
van
in den polder het Oudeland, ge
meente Sommelsdijk, kadaster Sectie
C nummer 190, groot 1 hectare,
52aren, 30centiaren. (3Gem 228 S R.)
Toebehoorende aan den Heer
ABRAHAM VROEGINDEWEIJ Kz.
te Sommelsdijk.
Aanvaarding blootschool 1925.
Op DONDERDAG 25 JUNI 1925, bij Inzet
Op DONDERDAG 2 Juli 1925, bij Afslag,
telkens des avonds 8 uur (zomertijd)
in het Hotel SPEE te Sommelsdijk.
Notaris VAN BUUREN.
M RUWIELrABRlElS
IZENJ. J. Campfens-Boets.
\NDC. Bojerman.
INTGebrs.Immer zeel.
|HARjNIS A. Witvliet.
TOINQEP. Tielemao.
OOLTGENSPLAATA.van Dam.
OUDDORPJac. de Mooy.
OUDE TONGEA. J. Akkefmans.
SOMMELSDIJK: C.Vis.
STADA/HHARINGVLIET: J.v.Rossum.
Prijs per kwartaal. f I.
Losse nummersf 0,07'
Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20
Elke regel meer. f 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dieiistuunbiedingeii en Dienstuanvriigen
f 1,— per pliiiitsing tot een maximum
van 10 regels elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
,,0nze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
7E JAARGANG. - N°. 65
Historische Processen.
De misdaad van Vaninka,
liet mooiste meisje van Petersburg.
VIII.
Vervolg.
Keizer Paul schreef hem, dat hij zoo spoe
dig mogelijk naar Petersburg moest terug
keren, waar hy als overwinnaar zou wordeD
ontvangen. Voor den Keizer telde slechts
iet eerste gedeelte van den veldtocht. Maar
ntusschen vernam hij van de muiterij, die
geschied was; van het feit, dat Suwarov
ieze niet met het zwaard in de hand had
jestraft. En nog voordat de beroemde veld
maarschalk in Riga was, ontving hij een
geheime boodschap om niet onder de oogen
van den Keizer te komen. Voor den ouden
soldaat, aan zijn Keizer verknocht, was dit
een harde slag; hij trok zich op zijn land
goed terug en slechts kort overleefde hij de
vernedering, hem toegebracht.
Gedeeltelijk onder zijn oog had Feodor
gelegenheid gehad om zich te onderscheiden.
Al spoedig, in den eersten vel dslag, was hij
tot luitenant bevorderd; later tot kapitein;
decoraties waren hem geschonken en Suwa-
row had hem door een gelukkig toeVal op
gemerkt en tot aifle-de-camp benoemd. Zijn
gedachten gingen uit naar Veuinka, die zich
hem misschien nauwelijks meer herinnerde;
vooral tegenover haar was hij blijde, dat hij
met roem en eer bedekt, voor haar kon ver
schijnen. Onverwacht stond hij voor zijn
beschermer en zijn dochter; de generaal ont
ving hem even hartelijk als Vanika koud en
koel. Maar toch scheen het hem, dat zijn
komst haar niet onverschillig was; dat zij
met haar ijskoude hooghartigheid dit trachtte
te verbergen, maar dat er iets in haar was
dat hem zeide, dat zij hem niet had ver
geten. De generaal beloofde hem zijn voor
spraak bij clen Keizer, opdat hij aan diens
huis zou worden verbonden; dank zy zijn
gedrag in den veldtocht, kon hij een zeker
recht daarop doen gelden. Feodor bleef gast
van den generaal; als aide-de-camp van
dezen, was hij tevens persoonlijk aan hem
verbonden. Voor den jongen man kan men
zich geen grootere vreugde denken. Welk
een vooruitzicht opende zich niet voor hem!
ïaar, ondanks zijn bijna dagelijkseh samen
zijn met Vaninka, scheen het hem als bleef
zij even koel en vreemd voor hem. Hij be
minde haar, al deed hij zijn best om het te
verbergen; hij gevoelde heel goed, dat hij,
krijgsman zonder fortuin, naar de hand van
deze rijke erfdochter niet mocht dingen.
Totdat zij op een dag, met de haar eigen
koude resoluutheid, het gesprek opende; hem
bekende, dat zij bereid was zijn aanzoek aan
te nemen, indien haar vader daarin toe
stemde. Feodor, overgelukkig, wendde zich
tot den generaal, maar moest van dezen,
tot beider leedwezen, vernemen, dat de
generaal, op het gebruikelijke bevel van
Keizer Paul, gedwongen was geworden zijn
dochter aan een der grooten van het hof
toe te zeggen. In het toenmalige en ook in
het latere Rusland was daartegen niets te
doen; zelfs de hoogsteü in den lande hadden
te berusten. Vaninka had hem de belofte
afgedwongen, dat hij tegen haar vader niet
FEUILLETON.
DOOR
NATALY VON ESCHSTRUTH.
(Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
16)
Een hartstochtelijke verbittering tegen de
wereld en het leven vervult haar, een gloeiende
menschenhaat vergiftigd haar gemoed.
De eenige bezoeker, dien ze ontvangt, is de
geestelijke van het nabijgelegen dorp; maar ook
deze mocht er nog niet in slagen, met kracht
van bewijsgronden den ijzeren tooverring te ver
breken, die de zwaar beproefde vrouw omkneld
houdt in zijn machtigen greep.
De Berenburcht zoo heet het is vanouds
een naargeestig oud nest geweest, waarin de
wilde monsters als spoken verblijf houden. Sedert
de zwarte gedaante der gravin, als een spook
achtige schim, door de schemerende vertrekken
schrijdt, was het er niet meer uit te houden, en
als de visschcrsmeisjes, die ze als dienstmaagden
erop nahoudt, niet zulke sterke zenuwen hadden,
hield geen sterveling op Hoogenstijn het uitl
Men luisterde in de residentie naar dit verhaal,
als naar een droom. En zoo overigens niemand
naar den afgelegen Burcht in het woud en naar
dc weduwe van graaf Frederik Karei had ge
waagd, nu was de Jevendc belangstelling aan
gewakkerd, en de ontvlambare verbeelding der
lesidentiebewoners spon een sprookje, om de
zou zeggen, dat zy tevoren samen hadden
gesprokenFeodor deed het dus voorkomen
alsof Vaninka van niets wist en de generaal
bleef in twyfel omtrent de vraag of' zyn
dochter den jongen officier werkelijk lief had.
Intusschen ontspon de liefdesgeschiedenis
tusschen deze beiden zich verder. Vaninka
was niet de uitsluitend koude schoone, die
zy zich toonde; zy had op haar manier lief.
In de onmogelijkheid om Feodor toe tebe-
hooren in een aanstaand huwelijk, maakte
zy hem tot haar amant, en hij, zsvak tegen
over haar, gaf toe.
Zoo stonden de zaken, toen door een
samenloop van omstandigheden de barbier
des huizes, slaaf gelijk de andere bedienden,
de gebruikelyke straf door middel van een
aantal knoetslagen ontving. Feodor, ver
tegenwoordigende den generaal, was bij de
bestraffing van den barbier aanwezig; heel
onwillekeurig laadde hy daardoor den haat
van dezen man op zich, hetgeen hem spoedig
ten verderf zou brengen. Want een barbier,
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Door toevallige omstandigheden hebben
wij goedkoop gekocht een partij diamanten
ringen,broches en dasspelden
die wij ook weer tegen spotprijzen
aanbieden.
Diamanten ringen, gewone prijs f 30,- nn f 16,50
Dasspelden, 120,-nu i 12,50
Broches en Blonsespeiden vanaf f 15,-
Werkelijkiets bijzonders!
Aanbevelend,
MIDDELHARNIS, TEL. No. 25
al was hij slaaf en behoorde hy tot het huis
van den meester, gelyk toen het geval was,
bleef barbier; d.w.z. hij genoot meer vrijheid
dan eenige andere bediende, had meer ge
legenheid om met zijn meester te spreken
dan wie ook. En op een ochtend gebeurde
het, dat de barbier zijn meester ervan onder
richtte, natuurlijk niet rechtstreeks, maar
langs zijwegen, dat zijn dochter den kapitein
lief had, en hem zelfs des nachts in haar
kamer ontving. De generaal, woedend na
tuurlijk, den barbier verdenkend van laster
lijke aantijging, bezwoer hem, dat hij zijn
praatjes zou hebben waar te maken, of dat
hij anders ernstig zou worden gestraft.
Enkele nachten daarna werd hij door den
barbier gewaarschuwd, dat Feodor in Vanin-
ka's kamer vertoefde. De generaal stond op^
begaf zich naar zijn dochter en klopte. Hij
vond als gewoonlyk de deur gesloten; Va-
ninka's zoogzuster zou onmiddellijk opstaan
om hem open te doen. De generaal ontdekte
noch in de slaapkamar, noch in de daarbij
behoorende kleedkamer iets; hy bleef bijna
een half uur met zijn dochter praten en ver
telde haar van het aanstaande huwelyk, dat
„Berin van Hoogenstijn", waarnaar zij bij het
flikkerend haardvuur met dezelfde griezelige ge
waarwording luisterden, als naar het verhaal van
Blauwbaard in het donker afgelegen woud.
Maar de zoon? het kind? Brengt de
kleine Kuno Kracht dan geen zonnig, opgewekt
en opvroolijkend leven in dit spooksel van den
nacht?
Daarvan wist men niet veel te zeggen.
De opzichter had verluid, dat de jonge graaf
opgroeide tot een prachtigen, stevigen, bloeien-
den knaap.
Als een beeld uit de middeleeuwen, liep hij
met zijn lange, blonde lokken en schitterende
blauwe oogen rond.
Zoo klein hij nog was, moest hij nu reeds flink
aan het werk, zelfs tot het geringste, wat
kinderhanden konden uitvoeren, zette de gravin
hem aan.
Kuno Kracht sprokkelde hout en rijsjes in het
bosch, spitte in den moestuin, wiedde onkruid
en besproeide de groentcnbcdden.
's Winters zat hij bij het spinnewiel der moeder
en sneed houten lepels en nappen voor de keuken.
Lediggang was hem even vreemd als allen
anderen in den Burcht Hoogenstijn.
Van zijn zesde jaar leerde hij vlijtig bij den
geestelijke. Ook leerde men hem paardrijden,
maar daarvoor verried hij minder hartstocht dan
voor zeil- en roeitochten op zee.
Dit had wel zijn grond in het feit, dat hij op
Zon- en feestdagen met dc knapen uit het nabij
gelegen visschersdorp mocht spelen, die reeds een
halven zeeman van hem hadden gemaakt. De
jongens waagden zich dikwerf met vermetelen
moed in het ruime sop. En toen de geestelijke de
hij met den Keizer voor haar was overeen
gekomen. Toen bekende zij hem haar liefde
voor Feodor, maar tegelyk begreep zij, dat
er tegen den keizerlyken wil niets viel te
doen Het eenige, wat zij van hem vroeg,
was dat de generaal van den Keizer een
uitstel van een paar jaren zou verkrygen;
een gunst, die tegenover een man als de
generaal moeiiyk te weigeren viel. De gene
raal vertrok; ietwat in de war over het
verloop der zaak. De barbier, hem vol span
ning afwachtend, vernam, dat hij gedeelte-
lyk gelyk en gedeeltelijk ongelyk had. Zijn
dochter beminde den kapitein, maar deze
was niet in haar kamer. De barbier kreeg
de beloofde opheffing van zyn slavernij, en
de toegezegde duizend goudstukken, en met
dit bedrag vestigde hij zich in een klein,
mondain ingericht café, dat al spoedig in
Petersburg ais de Moulin rouge" bekend
was en waar hij goede zaken maakte.
Had de generaal een oog kunnen slaan in
de vertrekken van Vaninka, nadat hij was
vertrokken, hy zou geheel een drama er zien
afspelen. Want Feodor was by Vaninka. Er
was geen gelegenheid om hem te laten ont
snappen; de kamer bood geen plaats om
hem te verbergen. Slechts één gelegenheid
was er, een toevallig openstaande en bijna
niet gevulde koffer. Feodor wierp zich daarin;
Vaninka's zoogzuster, tevens haar kamenier,
wierp het deksel dicht. De koffer werd ge
sloten, teneinde elke verdenking af te weren.
Maar men had niet gerekend op een be
zoek van den generaal zoolang als dit duurde,
en, toen men den koffer opende, vond men
den kapitein gestikt. Elke poging om hem
bii te brengen, was vergeefs; hy was dood.
Vaninka gaf zich over aan haar smart, maar
begreep tegelijkertijd, dat er iets moest wor
den gedaan. Haar zoogzuster sloeg toen voor
om de hulp in te roepen van Iwan, den
koetsier des huizes, haar broeder en als zoo
danig een vertrouwde. Iwan zou, den vol
genden avond, terwijl Vaninka met haar
vader naar het bal van den Keizer was. het
lijk komen halen, het wegbrengen, ver weg,
en zorg dragen, dat niemand ooit iets zou
ïnigezonifleiii Mededeeling.
KASTOOR: VOORSTRAAT 5, MIDDELHARNIS
Is het U bekend dat door de Nutsspaarbank
sgmarSmsJes worden uitgegeven welke
op gemakkelijke voorwaarden gratis in bruik
leen worden afgestaan? Zoo niet, vraag dan
ten Kantore der Spaarbank inlichtingen ter ver
krijging van een spaarbusje voor Uwe kinderen.
SPAART bij de NUTSSPAARBANK voor
Uwe jaarlijks terugkeerende betalingen, als:
Belastingen, Pachten, Huren, Hypotheekrente,
Aflossingen op geldleeningen, etc. etc.
RENTEVERGOEDING
voor alle Spaargelden 3,6
De veilige belegging verzekert den Inleggers
een prompte terugbetaling der spaargelden.
Strikte geheimhouding.
- Volkomen zekerheid -
Het Kantoor der Bank is geopend alle werk
dagen van v.m. 9 tot nam. 4 uur. Voorts eiken
Maandag en Donderdag nam. van 6 tot 7 uur.
gravin op zekeren dag over het gevaarlijke hier
van onderhield voor den eenigen erfgenaam van
een oud geslacht, was het eenig antwoord der
„Perin", op haar scherpe ernstige wijze, een
vingerwijzing naar het wapenschild der Hoogen-
stijners.
Christe Kyrie
Tc land en ter zee
Beschermer in nood,
Dat geve de Heer!
„Te land en ter zee, heer pastoor! Een man,
die vrees voor water koestert, kan geen daden
er op verrichten! Wel zijn er nu geen zee-
roovers meer, waartegen eertijds de Hoogen-
stijners hun vreedzame kusten moesten bescher
men, maar onmogelijk is het niet, dat hun dien
sten nog eenmaal kunnen geëischt worden op den
oceaan. Maak van mijn zoon geen bloodaard!
Hoe stoutmoediger en heldhaftiger ik hem voor
het leven kan opvoeden, des te eervoller voor
hem! Wij zijn allen in Gods hand, heer pastoor,
u zult het wel het beste weten, dat de haren
op ons hoofd zijn geleld!"
„Een eigenaardige, wakkere vrouw!" knikte de
hertog met warme waardecring, toen men hem
verhaalde, hoe dc hand werd gehouden aan de
opvoeding van den jongen graaf, en na een pauze
vroeg hij „wie is eigenlijk als voogd van den
jongen aangesteld?"
„Volgens testamentaire beschikking de moeder;
op haar zijn alle rechten en plichten overgegaan."
„Dan acht ik het dubbel noodig, de eenzame
vrouw een bewijs onzer belangstelling en van
onzen goeden wil te geven. Ik zal haar voor haar
te weten komen. Deze oplossing wasfcege-
makkelyker, omdat Vaninka in het gesprek
met haar vader had gezegd, dat Feodor,
ongelukkig, doordat zyn liefde geen gevolg
kon hebben, haar had verlaten. Met al de
kalmte, waarover Vaninka beschikte, ge
schiedde als afgesprokenmaar toch kon zy
niet nalaten telkenmale van den beminden
man afscheid fce nemen, en het was niet
alleen angst, die haar de keel dichtsnoerde
toen den volgenden avond haar vader haar
voor 't bal kwam halen.fllwan deed zijn plicht,
en toen vader en dochter des avonds thuis
kwamen, vond de laatste haar zoogzuster
aan de poort gereedstaan schynbaar om haar
mantel aan te nemen, doch vooral om haar
toe te fluisteren, dat alles goed was gegaan.
Het drama, hoe afgrijselijk ook, zou voor
het toenmalig Rusland geen uitzondering
zijn geweester heeft zich, vooral in de
INGEZONDEN MEDEDEELING.
door den &kk
Kom de natuur te hulp de taaie
kleverige slijm los te maken en te
verwijderen. De telkens terugkee
rende krampachtige, benauwde
hoestaanvallen maken licht van Uw
stevige kleine een zwak poppetje.
hooge kringen der Russische samenleving,
in de achttiende en negentiende eeuw wel
erger afgespeeld dan dit. Maar het drama
had een vervolg, gelijk altyd te vreezen is.
wanneer men anderen bij de oplossing moet
betrekken. Terecht had Vaninka ingezien,
dat het niet verstandig zou zijn om Iwan
ineens met eengrootesomgeldtebeloonen;
dat zou achterdocht wekken niet alleen
zoon een kostelooze plaats aan onze Ridder
akademie laten aanbieden."
Dit geschiedde; met spanning zag men het
antwoord tegemoet.
Het liet zich niet lang wachten.
Meta bevond zich juist in de waschkamer en
hield persoonlijk het oog op het rekken en vouwen
van het linnen, toen men haar het schrijven van
den Kamerheer van dienst overhandigde, dat de
gunstige beschikking Zijner Hoogheid bevatte.
Verbaasd nam de gravin het in ontvangst.
„Hertogelijke dienst?"
De donkere afkeurende trek op haar gelaat
nam scherper vormer aan.
Zij opende den brief en las.
Zwaar hijgde haar boezem. In haar oog flik
kerde iets als van een uitdrukking der in het
damasten tafelkleed gewerkte berin, die met
brullenden muil zich opricht, om haar welpen te
beschermen tegen naderend gevaar.
„Mijn zooh op dc Ridderakademie, op dezelfde
misschien waar destijds de vader van den knaap
zijn eerste wereldwijsheid heeft ingezogen!"
„Hoe lief van den hertog, hoe genadig en goed
gemeend?" zei tante Agatha, die naast haar
was komen staan en mede den brief inzag.
Meta knikte met op elkaar geklemde lippen.
„Ja, goed meent hij het, de hertog, hij weet
immers niet wat hij mij met deze gunst aandoet."
„Neen, dat kan hij niet vermoeden!" zuchtte
Agatha, „en wat zal jc antwoord zijn?"
Beide vrouwen waren naar buiten gegaan en
gingen de steenen wenteltrap op, die leidde naar
het vertrek der gravin.
„Zoolang mijn oogen kunnen zien en mijn
handen kracht bezitten, om het levenslot te bc-
INGEZONDEN MEDEDEELING.
maar het zou er ook toe leiden, dat Iwan
spoedig zyn geld weer kwijt was. Hij kreeg
dus regelmatig zooveel om zich aan brande
wijn meer dan tegoed te doen, en waar kon
hy dien dorst beter lesschen dan bij zyn
vriend den barbier, zyn vroegeren lotgenoot
Deze, wantrouwend als hij gebleven was na
de zonderlinge ontsnapping van dien avond
- hy toch wist voor zichzelf zeker, dat de
kapitein bij Vaninka naar binnen was ge
gaan hoorde van Iwan's voorspoed; zag
hem telkenmale komen en gereed geld too-
nen. Door hem overmatig veel brandewyn te
voeren, bracht hij hem tot praten en zoover,
dat Iwan, dronken, erop pochte, dat de mees
teres des huizes alles deed wat hy zeide.
Waarop de barbier vroeg of hij haar dan ook
ertoe kon brengén om hier, in den „Moulin
Rouge", te komen en hem, Iwan, brandewyn
te schenken. Natuurlijk, meende Iwan. Er
werd een weddenschap overeengekomen, en
onmiddellyk na sluitingstyd ging Iwan Va
ninka halen. En inderdaad, nauwlijks waren
een twintig minuten verloopen of by bracht
haar mede, in gezelschap van haar zoog
zuster. Met al de voornaamheid, haar eigen,
schonk zy Iwan en den mannen, die zijn ge
zelschap vormden, brandewijn in, maar zij
bemerkten niet, dat zij in dien brandewyn
opium had gedaan om ze te bedwelmen Het
duurde niet lang of alle vier de mannen lagen
in het vertrek te slapen. Op dat oogenblik had
Vaninka gewacht; bemerkend hoe weinig
veilig haar geheim by' Iwan was. had zy naar
een oplossing gezocht om zich van hem te
ontdoen. Zij zag rond zich; by den gebruike-
Lijken houten bouw der woningen viel het
niet moeilijk om het huis in brand te steken.
Van vier kanten stak zij het vertrek in brand
de dood van de mannen, die daar bedwelmd
aanwezig waren, stond wel vast. Haar zoog
zuster bekommerde zich om het lot van
fwan, haar broeder, maar, aldus Vaninka
koud en hooghartig, hij is een schurk, hij
heeft mij, zijn meesteres, verraden, hy ver
dient den dood en niets anders Nauweiyks
waren de beide vrouwen op eenigen afstand
van den „Moulin Rouge" of het vuur kronkel-
Je omhoog; niets bleef er van de houten
woning over, en nauwelijks kon men in de
verkoolde lijken de ongelukkige slachtoffers
herkennen.
Maar, het is nu eenmaal zoo met den
mensch, dat zelfs de meest hooghartige, de
meest koude, zijn misdadige geheimen moei
lijk voor zichzelf bewaren kan. Veninka werd
door berouw, door wroeging gekweld, wroe
ging jegens zichzelf, wroeging jegens Feodor.
Zij ging tot den pope, een eenvoudig man,
die van een aanzienlijke dame als Vaninka
zulke geheimen niet had verwacht, al leverde
de toenmalige Petersburgsche beau moüde
Leest de advertentie van
Campfens Stoffeerderij
(Adv.)
sturen van mijn kind, zal Kuno nooit de wereld
leeren kennen!"
„Meta! Acht ge het mogelijk, een jongen man
in onze dagen nog op te voeden als een Parsifal?"
Zij glimlachte vreemd, als een donkere wolk
lag de zwarte sluier om haar hoofd.
„Ik houd dat niet alleen voor mogelijk, maar
wil het bewijzen!"
Denk aan de toekomst, aan het geluk van
je kindl"
„Juist dat wil ik waarborgen, want ik denk
aan het verleden van zijn vader."
„Meta! Deze waan is ziekelijk!"
„Zoo schijnt het, en toch zal hij mijn zoon
gezond doen blijven naar lichaam en ziel."
„Wat moet er van Kuno Kracht worden?"
„Wat aan zijn vader verloren ging, een echte
Hoogenstijner, een heer en meester op zijn grond
gebied, een beschermer in nood! een "man, die
terugwint, wat lichtzinnigheid voor hem ver
kwistte en dc wereld hem ontnam."
„Overleg het nog eens rijpelijk, alvorens ge
het vereerend aanbod van den hertog van de
hand wijst 1"
„Ik heb overlegd, ik dacht er over na op
hei uur, toen men Frederik Karei, den voor-
maligcn kweckeling van die Ridderakademie, als
een lafhartig" zelfmoordenaar, met doorschoten
hoofd, naar zijn laatste rustplaats bracht!"
De freule van Waanrust kende den toon der
stem van hare nicht, zij kende ook haar grenzc-
looze verbittering tegen alles, wat volgens hare
meening de lichtzinnigheid van Frederik Karei
in de hand had gewerkt.
(Wordt vervolgd.)