EERSTE BLAD
OLDO
ZATERDAG
J 22 December 1923
bericht.
NIEUWJAARSWENSCHEN
vijftig cents.
VINETA.
tabak
25 cent
Financieel Overzicht.
Prijs pur Kwartaal f I
Losse nummers f 0 07*
Advertentiën v. I6 regels f 1,20
Elke regel meer f 0,20
3|| contract aanzienlijk korting.
Dieiistftanbimlingen en Dienstaanvragen
f Iplaatsing tot een maximum
vhii 10 rebels; elke re^el meer 15 «ent.
Oit blad verschijnt iederen Woens
dag- en Zaterdagmorgen. Het wordt
uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Niiddelharnis.
6E JAARGANG. - N°. 15.
Wegens invallende
Kerstdagen zal ons
'V -Voensdagnummerdevolgen-
*- ue week niet verschijnen.
DE UITGEEFSTER.
In ons blad kunnen de nieuwjaarswen-
na - jen worden opgenomen voor slechte
f Jeef daarom nog heden Uw wenschen
bekenden en vrienden en familie aan
op ter plaatsing in het nieuwjaars-
mer.
iet bespaart U veel moeite en zorgen
jovendien een aardige bezuiniging.
Aangenaam zouden wij het vinden reed?
Uw advertenties te mogen ontvangen
voor een goede plaatsing te kunnen
zorg dragen.
Wij kunnen ze uiterlijk tot Vrijdagavond,
28 dezer aannemen.
De Administratie.
nsB
ano
mun
H
i as
A
1 u tl
TiO
5- s
ia
.in
JVh
nsg
HOE ZULLEN WIJ KERSTMIS VIEREN
Voor 1914 ging het nog met de Kerst
feestviering. Oorlog was er in het be
schaafde deel van Europa niet geweesi
en het leek of er een lijn naar boven ging
loopen. De menschen leken niet meer zoo
bar slecht: dat God in menschen var,
^oeden wille een welbehagen had, scheen
niet zoo absurd. En stonden er op de
wereld niet tallooze kerken, als even zoo
vele getuigen, dat Hij, in den hooge, nog
ai vrij veel geëerd werd?
Inderdaad het draaglijk als het maar
et ai te diep wilde kijken. En op kerst
ond vertoefden we allen met een gerust
noed en in 'n zoete stemming bij de
ibbe van Bethlehem, waarin het aller-
.gste geschenk dat ooit der wereld
o-verd, terneer lag.
Nu is 't anders geworden. Voor stem
ingen die ons een oogenblik buiten de
aiiteit heffen, hebben we geen tijd en
een geld meer. Door den oorlog zijn
:aterieele en geestelijke waarden onher
stelbaar kapot gemaakt. Het woord
/rede" is vandaag een bespotting gewor
den: wij kunnen ons niet voorstellen, dai
iemand, laat staan de groote en goede God,
deze menschen een welbehagen zou
hebben, en van zijn eer komt bitter weinig
urecht.
Wij zien met een onprettig gevoel
.erstmis wederom naderen. We kunnen
•^s zelf niets meer wijs maken. Vrede is
er in geen enkel volk en in geen enkel hart.
FEUILLETON.
VAN
E. WERNER.
fGeautoriseerde uitgave van D. BOLLE).
De vraag of we onze kachel wel zullen
kunnen branden, benauwt ons: aan een
verlichten kerstboom denken we heele-
maal niet meer.
En als wij er hier in ons land nog de
kans toe zien de lieve stemming nog wat
op te vijzelen, tot we, met angst in het
hart, maar dan toch het „Stille nacht,
heilige nacht" bevend zingen in onzen
familiekring of in de kerk, dan vergaat
ons toch wel alle blijdschap, wanneer we
onze aandacht over de grenzen brengen
en zien bijvoorbeeld naar Duitschland.
De kerststemming is niet bestand tegen
honger en kou. Zoo komt er dan wanhoop
in ons hart, bij de nadering van ons
Kerstfeest.
„Hoe zal ik U ontvangen, hoe wilt Gij
zijn begroet. O, 's werelds hoogst verlan
gen, des sterv'lings zaligst goed." Aldus
zingt de vrome, en hij doorvoelt meestal
niet, welk een angst er in hem moest
sluipen, als hij zich in der waarheid deze
vraag stelde.
Wij zijn niet geschikt en niet waard
Kerstfeest te vieren. Wij zijn Jezus on
waardig. Want wat er door de eeuwen
heen van Hem is gemaakt, is het meer dan
een spotprent?
Ieder jaar opnieuw. En Hij vraagt ons
zonder mededoogen wat wij met Hem
zullen doen. Of wij voorbereid zijn Hem te
ontvangen, of niet, Hij komt. Onweer
staanbaar. Als een oordeel. Hij wil geen
stemming. Hij verlangt' geen goede voor
nemens, Hij vraagt niet of wij een dag,
of misschien een avond slechts vrede
willen sluiten. Hij vraagt ons geheele leven.
De wereld snakt naar verwezenlijking
van het Kerstevangelie. O, als het eens
werkelijk vrede op aarde werd.
Als God weer eens geëerd werd, dat Hij
welbehagen kon hebben in de menschen!
Welnu het ligt in onze eigen macht. Wij
moeten het niet verwachten van een
bovenaardsch wezen, dat in ons hart vrede
zal brengen, als wij vol haat zijn, of dat
vrede zal brengen op de geheele aarde, als
wij ons blijven wapenen tegen ons zelf op,
want zoo slaan wij Hem met machteloos
heid.
'n Kerstfeest moet ons geheele leven
worden.
Er is een heel mooie vertelling van een
man, die een harp had gevonden, en die
ondanks de vele moeite er geen wellui
dende tonen uit kon ontlokken. Hij deed
al wat hij kon, spande de snaren al strak-
laigezondeti Mededeelmgen»
ZITDAGEN TIJDENS BEURS
Woensdag, SOMMELSDIJK Hotel TABBERS
Donderdag, DIRKSLAND v. d. DOEL
Vrijdag, OUDE TONGE GELUK
en de le Zaterdag der maand van. 2-6 uur te Ouddorp FLO UIL
En daarom is het Kerstfeestvieren ook
een bespotting geworden. Wij moesten ons
niet zoo aanstellen. Wij moesten Kerstmis
maar afschaffen. Wij moesten maar doen
alsof er nooit in de kribbe heeft gelegen.
Of er nooit Engelen hebben gezongen van
vrede en eer en welbehagen.
Wij zouden dan waarachtiger zijn
dan nu. Want van onze zoete kerst
stemming blijft evenmin wat over als van
de sneeuw daarbuiten. De voeten treden
naar zwart en als de thermometer stijgt,
stijgt zij in een bezoeking. Ondanks haar
reinheid van gisteren. Na elk Kerstfeest
moest de mensch beter worden, wanneer
onze stemming meer was dan een dwaze,
waardelooze stemming en autosuggestie,
zou er kracht uitgaan.
Maar dat gaat toch ook niet dat we
Jezus zouden negeeren. Want of wij
willen of niet, of wij durven of niet, 'of wij
zuchten of niet, Hij is er.
12)
„Misschien wel daar ginds!" zeide Greta, naar
!e verlichte vensters van het kasteel wijzende,
lie door het geboomte heen schemerden. „Er is
'an avond immers groote samenzwering bij de
'orstin."
De assessor sprong op. „Groote samenzwering!
Hoe? Wat? Weet ge dat goed? Ik zal ze overvallen
ik zal
De administrateur trok hem lachend aan zijn
jas, zoodat hij weer op zijn stoel neerviel. „Laat
i zulke dingen toch niet op de mouw speldenI
tls maar een dwaze gedachte van dat kind; verder
ihtsl"
„Maar, papa, ge hebt onlangs toch ook gezegd,
'lat. er bijzondere redenen waren, waarom er tegen
woordig zoo dikwijls een feest op het kasteel werd
lieven,kwam Greta hiertegen op. „Dat denk ik
"og. Hoezeer de vorstin ook op pracht en weelde
Iwteld is, acht ik haar toch niet in staat om in
Mn tijd, als dien we tegenwoordig beleven, slechts
*in voor allerlei uitspanningen en vermaken te-
Hebben. Die groote jachten en danspartijen geven
Haar het eenvoudigste en gemakkelijkste voor
wendsel aan de hand om alle mogelijke persoon-
'jkheden op Wllicza te vereenigen, zonder dat
het bijzonder in het oog valt. Ze dansen en dineeren
nu ja men moet den schijn ophouden; maar
het grootste deel van de gasten blijft ook 's nachts
op het kasteel en wat er voorvalt als de kronen
zijn uitgebluscht, is misschien van minder on-
schuldigen aard."
De assessor luisterde met gespannen aandacht
naar deze voor hem zoo hoogst belangrijke mede-
deelingen; ongelukkig werden ze afgebroken, daar
de administrateur naar buiten werd geroepen.
Een ongesteldheid, waaraan zijn eigen, bijzonder
schoon rijpaard sedert eenige dagen lijdende was,
dreigde een ernstige wending te nemen. Frank
ging zelf het dier inspecteeren en liet de beide
jonge lieden alleen.
Juffrouw Margaretha scheen dit onverwachte
tête-a-tête blijkbaar allesbehalve aangenaam te
vinden; de assessor was van het tegenovergestelde
gevoelen. Hij draaide welgevallig aan zijn knevel
tje, streek met de blanke hand door zijne krul
lende lokken en besloot die gunstige gelegenheid
niet ongebruikt te laten voorbijgaan.
„Mijnheer Frank heeft mij zoo even verteld, dat
hij plan heeft zijne betrekking neer te leggen,"
begon hij. „De gedachte dat hij en zijne familie
Wilicza verlaten, zou mij onder andere omstan
digheden zeer als een donderslag om zoo te
zeggen getroffen hebben, maar daar ikzelf niet
lang meer te L. denk te blijven
„Gaat ge ergens anders wonen?" vroeg het jonge
meisje verwonderd.
De assessor glimlachte met inwendige voldoe
ning. ,,'t Is u bekend, juffrouw Margaretha, dat
bij ons, ambtenaren, een promotic meestal met
een verplaatsing gepaard gaat, en ik hoop spoedig
bevorderd te worden."
ker en slapper, en 't bleven wanklanken,
die er te voorschijn kwamen. Toen zette
de mucicus vermoeid de harp weg, toe
vallig voor een openstaande raam,en de
wind kwam en streek door de snaren en
die begonnen te zingen, dat het leek
alsof alle vogelen des hemels aan het
juichen waren geslagen.
Als wij zoo ons hart openstellen voor de
Kerstboodschap, dan zal de wereld er
anders uit gaan zien.
H. v. Z.
Amsterdam ach Scnetsooek.
CXLIII
Tegenover Rusland.
Tot dusverre is de Sovjet regeering er nog
met in geslaagd van de belangrijke staten
van Europa de erkenning als wetteiyke re
geering te verkrijgen. In hoofdzaak is deze
maeumng tegen gehouden door het feit, dat
de Sovjets ruw-weg een streep hebben ge
haald door de Russische schulden en elk
recht van hen, die in vroeger jaren aan de
czarenregeering hun goede geld hebben ge
leend, om althans in anderen vorm een ver
goeding te ontvangen, blijven ontkennen.
En behalve dat deze erkenning achLerwege
bletf, hebben de mogendheden ook geweigerd
haar bemiddeling te verleenen, om de Sovjet
republiek aan nieuwe credieten te helpen
tot weder opheffing der industrieele en han
delsondernemingen.
Dat op den duur dit vasthouden aaneen
eens ingenomen standpunt onmogelijk zou
zgn, heeft men reeds lang gevoeld. Officieel
konden de regeeringen echter moeilijk haar
eischen loslaten; het belang van duizenden
gedupeerden onder de eigen ingezetenen
bracht mede, om den Sovjets het onwaardige
van hun handeling te doen blijven gevoelen.
Maar de jaren zijn voorbijgegaan. En een
nieuwe generatie van handeldry venden en
industrieelen is opgekomen. En deze, die
zelve in baar bezit niet den rauwen slag van
vernietiging harer vorderingen heeft onder
vonden, hunkert naar een uitbreiding van
het afzetgebied voor haar waren en naar een
vernieuwing der handelsrelaties Naar Rus
land, het land der millioenen inwoners, het
land ook met een onuitputtelijken rijkdom,
het wereldrijk met een reusachtig achterland,
waar een opvoeren van het beschavingspeil
een verlangen gaat brengen naar tal van
producten uit de beschavingscentra van wes
telijk Europa, naar dit groote rijk van fan-
rastische mogelijkheden zijn bij voortduring
de blikken der jongeren gericht.
Verschillende Europeesche landen hebben
reeds ingezien, dat er een zwenking gemaakt
moet worden. Engeland en Duitschland zijn
voorgegaan. Langs officieelen weg zijn han
delsovereenkomsten tot stand gekomen
Naar we meenen, hebben de Noorsche landen
ook reeds vasten; voet gekregen in de Rus
sische handelswereld. Italië is zelfs van plan
een stap verder te gaan. De regeering van
Mussolini verklaarde zich namelijk bereid
ie Sovjet-regeering officieel te erkennen,
.indien daartegenover voor Italië een gunstig
handelsverdrag kan worden vastgesteld.
Sinds eenigen tijd nu openbaart zich ook
in ons land een streven om weder handels
relaties met Rusland aan te knoopen. Scheep
vaartmaatschappijen maakten reeds gebruik
van Duitsche bemiddeling teneinde de vaart
op de Russische havens weder winstgevend
te maken. Handel en industrie drijft onze
regeering om de noodige stappen te doen
rer afsluiting van handelsovereenkomsten.
Het gevoel van wrok zal plaats moeten ma
ken voor een geest van een nieuw vertrou
wen in de gezindheid der tegenwoordige
Russische bestuurders.
Dat daartoe wel aanleiding bestaat, mag
men afleiden uit hetgeen men verneemt
omtrent de geleidelijke aanpassing van de
communistische denkbeelden der Sovjets aan
de pvactijk van het werkelijke leven De
schoon schijnende theorie eener volkomen
gemeenschap van alle bezit heeft men reeds
grootendeels los gelaten Vooral ten platten-
iande zag men al te duidelijk, dat de belang
stelling en energie door dit stelsel volkomen
gedood werden.
De bebouwing der velden strekte zich niet
verder uit dan men noodig achtte om een
opbrengst te verzekeren, voldoende voor het.
eigen onderhoud. En niet alleen gevoelde men
„Wezenlijk?"
„Ongetwijfeld. Ik ben al regeeringsassessor, en
dit wil in een staat als den onzen niet weinig zeg
gen. 't Is in zekeren zin de eerste stap op den ladder
die naar den ministeriëelen zetel voert."
„Nu, dat is er toch nog ver vandaan!" merkte
Greta op tamelijk wantrouwenden toon aan.
De kleine man wierp zich achterover, alsof de
eenvoudige van teen gevlochten stoel, waarop hij
had plaats genomen, reeds de bovenvermelde mi
nisterzetel was.
„Binnen een jaar of wat kan men zoo iets na
tuurlijk niet bereiken, maar in de toekomst
moet men altijd een grootsch ideaal voor oogen
hebben, lieve juffrouw; men moet een verheven
doel najagen; de eerzucht is de edelste prikkel
voor den ambtenaar. Wat mij betreft, zoo wacht
ik dagelijks op mijne benoeming tot regeerings-
raad."
„Maar daarop wacht ge al zoolang," bracht
het jonge meisje hiertegen in.
„Ómdat nijd en afgunst mij overal den weg ver
sperren I" riep de assessor met een opwelling van
toorn. „Wij, jongere beambten, we worden door
onze chefs zoo lang en zoo laag mogelijk bij den
grond gehouden. Tot hiertoe heeft mij altijd de
gelegenheid ontbroken om mij te onderscheiden,
maar eindelijk heeft men dc noodzakelijkheid in-
gezien, om een zaak van gewicht in m ij n e
handen te stellen. De president heeft mij in eigen
I persoon zijne instructies medegedeeld en mij op-
1 gedragen, hem persoonlijk verslag van mijn na
sporingen te doen. Als alles goed afloopt, vertrouw
ik dat de post van regecringsraad zich niet lang
meer zal laten wachten."
j Bij deze laatste woorden zag hij het jonge meisje
zoo veelbeteekenend aan, dat er geen twijfel voot
haar overbleef, wie hij tot de vrouw van dien
aanstaanden regeerinsgraad bestemde; zij be
waarde echter een hardnekkig stilzwijgen.
„Natuurlijk zal ook mijne verplaatsing dan schie
lijk volgen," ging de assessor voort. „Waarschijn
lijk wel naar de hoofdstad, waar ik invloedrijke
familie heb. Ge kent de hoofdstad nog niet, juf
frouw Greta." En daarop begon hij het leven in
de residentie te beschrijven met al de genoegens
die het opleverde en al de invloedrijke bloed
verwanten, die hem daar opwachtten, en wist dit
alles zoo aardig en geschikt rondom zijn eigen
persoon te groepeeren,dat Greta met een mengeling
van nieuwsgierigheid en onzekerheid naar hem
zat te luisteren. Al de heerlijkheden, die hij voor
haar ontvouwde, hadden veel verleidelijks voor
een jong, in dc eenzaamheid opgevoed landmeisje;
ze steunde het blonde hoofd met dc hand en staarde
peinzend op het tafelkleed. Zoo cr nu en dan een
bedenking bij haar oprees, had deze alleen betrek
king op de onvermijdelijke toegift van den tegen-
woordigen assessor en toekomstigen regecrings
raad. Deze merkte evenwel de voordeden die bij
behaalde en liet niet na hiervan partij te irekken;
hij maakte zich tot den hoofdaanval gereed.
„Maar niettemin zal ik mij eenzaam en verlaten
gevoelen," zeide hij met ccnigc aandoening van
stem, „want mijn hart blijft toch hier achter.
Juffrouw Margaretha.;."
Greta schrikte geweldig; ze zag dat de assessor
die, na haar naam tc hebben uitgesproken, met
voorbedachten rade had gezwegen, nu opstond met
I het ontwijfelbaar voornemen om zich voor haar
op de knieën te werpen. Dc plechtigheid en om
slachtigheid, waarmede hij deze prellminalren
Ingezonden Mededeelingen.
Rheumatiek en spierpijn
Spoedige verlichting van de pijnen en weldra
genezing door Sanapirin-Tabletten (Mijnhardt).
Koker 75 ct. Bij apoth. en drogisten.
daar niets voor een belangeloos werken voor
de gemeenschap, hetgeen neerkwam op een
zonder vergoeding voorzien van de groote
steden van levensbehoeften, maar men putte
den grond uit tot het uiterste, zonder verdere
zorg voor de toekomst, omdat men immers
toch geen zekerheid had, dat hetgeen men
heden door bemesting en goede verzorging
voor een nieuwe productie gereed maakte,
niet morgen zou worden toegewezen aan een
ander ter bebouwing.
Geleidelijk is zoo gebroken moeten worden
met het stelsel en beeft men het particuliere
bezit weder toegestaan, hoewel dan in mati
gen omvang. Wat aldus voor landbouw en
veeteelt geschiedde, strekte zich langzamer
hand ook uit tot werkplaatsen en fabrieken.
De vroegere eigenaren werden wel niet vol
komen hetsteld in hun rechtmatig bezit,
maar zij kregen althans het recht om de
exploitatie weder voor eigen rekening ter
hand te nemen.
Zoo zijn de scherpe hoeken, die het Sovjet
systeem verhinderden aan te sluiten aan de
het privé-bezit huldigende overige staten van
Europa, bijgevijld; de communistische bra-
vour heeft plaats gemaakt voor de erkenning,
dat ook in andere theorie waarheden liggen,
die men niet kan negeeren.
Ook voor ons land zal het van belang zjjn
den ouden handelsvriend, die dus is terug
gekeerd van de dwalingen zijns weegs, op
nieuw de hand te reiken tot het weder aan-
knoopen van betrekkingen. K.
J.l. Woensdag had een verrassende gebeurtenis
plaats n.l. de discontoverhooging van de Neder-
iandsche Bank met
Op den gang van zaken had dit eerst weinig
invloed, maar later bleef deze maatregel niet
zonder uitwerking daar als gevolg ook de prolon
gatierente omhoog ging tot 51/i en de zaken, die
toch al gering waren tot een minimum inkrompen.
De beleggingsmarkt heeft zich echter goed
gehouden en was er van koersverschillen geen
sprake.
In Rubber, thee en tabaksfondsen ging niets om.
Levendiger was het in scheepvaartaandeelen,
van zijne liefdesverklaring deed vergezeld gaan,
zouden hem echter noodlottig worden daar ze
het jonge meisje den tijd lieten om tot bezinning
te komen. Ook zij sprong op.
„Neem mij niet kwalijk, mijnheer Hubert
ik meen ik geloof, dat ik daar juist dc huis
deur hoor dichtslaan. Papa kan er niet in als hij
terugkomt. Ik zal haar weer openzetten En
hiermee vloog zij de kamer uit.
Met half gebogen knieën en onthutst gelaat bleef
de assessor achter. Dit was dienzelfden dag al de
tweede maal dat zijne uitverkorene de vlucht voor
hem nam en die preutschheid begon hij allengs
lastig te vinden. Wel is waar geloofde hij niet,
dat hij ernstigen tegenstand van hare zijde had
te duchten; 't was eigenzinnigheid, coquetterie,
misschien zelfs de pretendent glimlachte, ter
wijl hij dit bedacht vrees voor zijne onweer
staanbare persoonlijkheid. Ze durfde hem blijk
baar het jawoord niet weigeren en verschoof nu
met meisjesachtige schuchterheid de beslissing.
Deze gedachte had iets bijzonder vertroostends
voor den assessor; en indien 't hem al speet, weder
om het doel van zijn streven gemist tc hebben,
zoo twijfelde hij toch niet aan zijn eindelijk succes.
Hij zou die zaak wel klaarspelen.
Het voorwendsel, dat het jonge meisje te baat
had genomen,was niet geheel zondergrond geweest.
De groote voordeur was werkelijk door een vreemde
hand dicht geslagen en in het slot gevallen. De
administrateur behoefde nu wel is waar bij zijn terug
keer slechts aan het keukenraam te tikken en
dc meid toe te roepen van hem binnen tc laten,
I maar dit scheen zijne dochter niet te bedenken,
terwijl ze zoo snel als de wind door de zijkamer
l en de gang ijlde. (Wordt vervolgd.)
