Gemengd Nieuws.
vingsmiddelen. Zonder dat er bij den publieken
verkoop naar de kwaliteiten van de koopers
werd gevraagd, verkocht men dezen allerlei
verdoovingsmiddlen vor een appel en een ei.
Obscure lieden kochten groote kvvantuius, die
zij in den sluikhandel brachten. Een streng
onderzoek bracht aan het licht, dat verschil
lende in beslag genomen partijen uit regee-
ringshanden kwamen. Zonder eenige wettelijke
restricite werden op die manier bedwelmings
middelen in het verkeer gebracht.
Een der voornaamste moeilijkheden om den
handel te verminderen en het aantal dope
lijders te beperken, ligt in de Amerikaansche
wet. Deze is niet zuiver genoeg in haar om-,
schrijving. Advocaten kunnen op allerlei wij
zen die wet verdraaien en de schuldigen uit de
handen van de justitie houden. Een ander feit
moet men evenmin onderschatten. Vele politie
agenten en detectives, en speciaal douane
beambten sluiten de oogen bij de inspectie
voor een flink bedrag in dollars. De ambte
naren worden miserabel betaald. Zij hebben
een „soft job". Kunnen zij er wat bijverdienen
dan laten zij dat gewoonlijk niet verder
er nog altijd te veel rechters, die er geen mis
daad in zien, wanneer iemand clandestien ver-
doovingsmiddelen verkoopt. Zij, die zich be
dwelmen willen, moeten dit maar zelf weten.
Het Congres heeft de kortzichtigheid begaan,
om de verbodswetten op de verdoovingsmidde-
len vast te lijmen aan de „prohibition" -wetten.
Die samensmelting van twee geheel verschil
lende wetten is, volgens de experts, glad ver-
keerd. Volstead heeft niets uit te staan met ver-
doovingsmiddelen als heroine, morphine en der-
gelijke. De „bootlegger" is er gekomen door
een wet, die door de meeste Amerikanen be
schouwd wordt als een „joke" en waartegen
honderdduizenden dag in dag uit zondigen.
Narcotische middelen leveren een groot gevaar
op voor de samenleving, een gevaar dat dui-
zendmalen erger is in zijn afschuwelijke ge
volgen, dan alcohol.
Bedwelmingsmiddelen komen in 't geheim
regelmatig door de douane binnen. Het wordt
hoog tijd, dat er onder deze lieden schoon schip
wordt gemaakt.
Het Amerikaansche publiek wordt eiken dag
een beetje meer ongerust over den omvang
van het kwaad. Men hoopt dat de beraamde
maatregelen het gevaar zullen beteugelen.
G. S.
ONZE E I L ANDEN VAN ZATERDAG
Malabar—Kootvryk.
Net zoo snel als de gedachte
Komen teekens naar ons toe,
't Beste is om niet te vragen
Waarom en waardoor en hoe.
Door de groote wereldruimte
Vlogen van het Indisch strand
Voor het eerst de wonder vonken
Regelrecht naar 't Moederland.
„Moederland"— dat klinkt zoo aardig,
Want je denkt aan een persoon
Hier is het een dwerg-mamaatje
Van een reuzen reuzenzoon.
En wat weet die kleine moeder,
Die zoo „op haar eigen" leeft,
Weinig van haar verre kindje
En hoe 'tzich ontwikkeld heeft I
Of de nieuwe snelverbinding
Bliksemsnel door het Heelal,
Méér contact, méér interesse
Tusschen beiden brengen zal?
Leeren wij dat kind waardeeren
Met zijn rijkdom en zijn pracht,
Vóór dat een vreemde Voogdijraad
Het onttrekt aan d' oudermacht
('tZal dan gaan als met de vonken
Van de eerste seinerij
Vriendelijk bedoeld voor Holland,
Gingen z' onzen neus voorbij.)
CLINGE DOORENBOS.
BERLIJNSCHE CAUSERIEEN.
Meisjes-studentjes en edel-valuta-bruid
jes. De Berlijnsche Adam en de
dollar-appel.
BERLIJN, 11 Mei. Baronnesje, gravinne
tje, of von und zu zijn.daar is tegenwoordig
geen lumpige Hunderttauserder meer mee te
verdienen(lees op te lichten) en in de vreem
delingen is de klad!.Het eenige wat nu nog
opgeld doet is.„Hollandsch meisjesstudent
je" of „Farmersdochter uit Amerika" te zijn.
En dan natuurlijk niet bij vreemdelingen.
Bij Duitschers, die tegenwoordig beter in de
contanten zitten dan valutariërs.
Ik weet niet hoeveel Hollanders ik hier al
ontmoet heb, die in den trein hadden kennis
gemaakt met een dame van de groote Berlijn
sche wereld, de echte oude aristocratie.(kon
je direct zien), /(Grafin von Zus ond Soo",
„Baronnin zu Lichterfelde und pahlem",
met het gewone trucje, een koffer, waarin het
biljet zat, die maar niet open wilde. Koffer
natuurlijk met een kroon. Sprak je van op-
lichtsters,dan lachten ze, en hun aristo
cratische dame was dan steeds een uitzondering
Hem namen ze niet. Zag je ze terug.dan
gebeurde het vaak, dat ze heelemaal niet meer
over de „bewuste" spraken, deze totaal ver
geten schenen, en haar nog slechts voelden in
hun portefeuille, die flink was „opgelicht".
Maar dat was in den tijd, toen de vreemde
lingen het Duitsche land overstroomden. Nu
zijri de rollen omgekeerd, worden Duitschers
slachtoffers van zeer rijke jongedames, die ze
in den trein of elders toevallig ontmoetten en
die zich dan na eenige reserve ontpopten, als
Amerikaansche Farmer-dochters of Holland-
sche meisjesstudentjes, die in Berlijn geen weg
of steg wisten.
In de kranten is reeds herhaaldelijk gewaar
schuwd voor kennismakingen in den trein.
Alleenreizende dames voor heeren, die zoo be
reidwillig zijn haar koffers te dragen (en er
mee verdwijnen), heeren voor alleenreizende
dames,
dekt...
Maar wanneer Adonis zichzelf ont-
Een land dat langen tijd overstroomd is ge
worden van vreemdelingen moet onvermijdelijk
het slachtoffer worden van hetgeen er, bij zui
vering daarvan... (door markstabilisatie en
strengere paspoort-controle)... in achter
blijft. en "iet een vreemd accent en een
ledige portemonnaie pseudo-valutarier wordt
en alle middelen goeddunkt om aan den kost
te komen. Duitschland is een van die landen.
De rollen hebben zich echter omgekeerd. Thans
zijn het meestal geen vreemdelingen meer, die
slachtoffers worden van toevallige kennis
makingen met baronnesjes en gravinnen...
die enkel in den reuk der adelijkheid hebben
„gestaan"... als kamenierster... nu zijn het
Duitschers, die slachtoffer worden van zooge
naamde vreenulelingetjes, die voor Edelvaluta-
Braut spelen en wier vreemd accent al vol
doende is om het volle vertrouwen te wekken
en marken los te krijgen. Het accent werkt zoo
verblindend, dat zelfs Duitsche dienstboden,
die bij vreemdelingen hebben gediend, het
klaar spelen geloof te vinden.
Te meer de mark in waarde vermindert, te
meer maakt» het woord „dollar" Adam blind.
Wat doet men al niet uit liefde.voor zich
zelf. Zien de Adams zich bedrogen... maar
de liefde (voor den dollar of gulden) is lang
blind.dan zwijgen ze liever over het geval.
Men ziet zijn naam niet graag in een krant en
in een oplichtingsproces.ter aanduiding
dat men een gans is. Enkele gevallen komen
uit... Dat van een der Hollandsche meisjes
studentjes zal u als typisch voorbeeld intres-
seeren: Een rijk Gutsbesitzer zit in den trein
en verveelt zich. Tegenover hem.rookcoupé
een allerliefste jongedame, wier kofferslot na
tuurlijk weer defect is. Hij is handig!... De
koffer raakt open, de reis is lang, men babbelt
over reizen.
Zij is niet afkcering van beleenbare cadeaux.
drijft daarop voort en doet soms ineens zeer
royaal, omdat juist de wissel van Daddy weer
is gekomen, five tausend dollars. Den jongelui
wordt het groen en geel voor de oogen...
vijf duizend per maand... zestigduizend per
jaar... alleen al aan een studentje. Gekapi
taliseerd op 5 of 6 een millioen dollars.
20.000 ,illioen mark... ach du Liever... En
de Mitgift behoeft niet eens Gegengift te zijn...
mooi bovendien. In charmante opgetogenheid
leest zij hen brieven voor uit Amerika, met
dure Amerikaansche postzegels er op... En
wat is ze Amerikaansch nonchalant met geld,
allerliefst! Maar als ze getrouwd zijn, zal hij
dan toch... Hij bouwt kasteelen met Ameri
kaansche dollars, vermoedt niet dat hij niet
de eenige is, die bouwt! Ze worden zoo ver
trouwelijk samen, dat hij haar zelfs geld mag
leenen. Want ze is een echte Amerikaansche
^«11-
Zij is studentje in de medicijnen op reis,
om Duitschland te zien. Ouders zijn in Holland.
Vrije opvattingen.Meisjes kunnen best alle-
leeiï reizen. Zij is dol op landelijk schoon...
Hij spreekt van zijn streek, waarheen hij terug
keert. Zij wil die zien, vraagt adressen van
hotels. De indruk op hem is zoodanig (alleen
reizende jongedames zijn vanzelf bemiddeld en
tienduizend gulden is hier al 150 millioen), dat
de jongeling haar persee aan zijn moeder wil
voorstellen, aan zijn zusters.Zij moet bij hem
thuis logeeren. Hij heeft ook in Holland ge
reisd wunderschones Land!.Zij vindt Duits
land mooier.Met een accent!
Ontvangst in de familie allerprettigst, blijft
logeeren éen week, twee weken, drie en vier.
Een verloving rijst aan den horizont op
Bezoek aan haar ouders in Holland wordt be
sproken. Zij vertrekt ter voorbereiding van het
heugelijk nieuws. Heele familie aan den trein...
tranen. Volgenden dag brengt post brief van
de bank „Fur" Zahlung gegeven Schek zwei
Millionen"
dollarprinses, speelt soms erg hoog, en verspeelt
nog hooger, verspeelt eigenlijk altijd en kan
daar zoo" schattig om lachen. En omdat geen
der aanbidders, voor dollarbruid-jager wil
doorgaan, omdat ze zelf rijk zijn, halen ze de
honderdduizendjes en halve millioentjes zoo
maar losjes uit hun vestjeszak.Op een dag
nadat de cheque al een week uitbleef.hooren
ze niets meer van haar. Niemand wil het voor
den ander weten. Maar een man is gewoonlijk
babbelzuchtiger dan een vrouw, niet het minst
in de liefde... Ze weten het van elkaar ten
slotte en van allen te zamen weet de Kriminal-
polizei het.
Die zoekt óók niet in Amerika, ziet beter
kansen in de grootstad Berlijn, waar iemand
spoorloozer verdwijnen kan, dan in een geheel
werelddeel. Zoekt en vindt.de Amerikaan
sche dollarbruid, paardrijdster, autobestuur
ster farmersdochter, studentje, die een echte
Amerikaansche was, zoo schattig nonchalant
met geld kon omgaan en zelfs dollarbiljetten
slingeren liet.in de persoon van.het 23
jaar oude dienstmeisje Margerethe Ebhardt.
Volbloed Duitsche... met een Amerikaan-
schen knoop in haar tong, eenige bij het tafel
dienen aangeleerde manieren en een voldoend
gezond verstand om te weten dat Adam zelfs in
1923 nog een idioot is, en dat de liefde (voor
dollars) blinder is, dan de echte. Stekeblind.
zelfs voor een dollar-keukenprinses.
Een groot-stad heeft malle kostgangers,
vooral onder de Adams.
En de moderne Eva wisselde slechts haar
appel voor een dollar, waarop Adam zich na
zooveel eeuwen nog altijd blindelings de tan
den uitblijt.
I bosschen van bamboeplanten en elzen en het
hooge gras.
Men moest een rivier oversteken langs een
zeer primitieve bamboebrug, waarbij levens
gevaar niet uitgesloten was.
Na een tocht van verscheidene dagen door
dichte bosschen bereikte het gezelschap ten
slotte de lrrawaddy-rivier.
Clemenceau als Regisseur.
Gedurende de heete dagen is de zaal van
de „Opéra-Comique", die donker is en waar
de stoelen inet hoezen zijn overtrokken, een
heerlijke oase. Daar toeft, zoo vertelt de
„Petit Parisien", nu vaak de groote Clemen
ceau, die er een oogje houdt op de repetities
van het tooneelstuk: „Le Voile du Bonheur"
Tsjang I, de blinde dichter, die zich geluk
kig waant, zoolang hij niet ziet en die, wan
neer hij het gezicht heeft teruggekregen, zijn
geluk, stukje voor beetje ziet uiteenvallen,
wordt hier gespeeld en gezongen door den
bariton Lafont. Heel goed. Maar Clemenceau
is een streng rechter:
„Ah, had-je Gemier daarin moeten zien,
roept hij uit. Daarop keert hij zich tot Charles
Pons, den componist der bij het stuk behoo-
rende muziek, wien hij een steek onder water
geeft, met de woorden: „Ofschoon ik niet kan
tegenspreken, dat Lafont zich niet door de
muziek van de wijs laat brengen!"
Het orkest zet in, soepel, expressief, juist
de intenties van zijn dirigent volgend. Een
violoncel klaagt, terwijl een fluit een hooge
keel opzet en er dwars tegen in gaat.
Het is niet om aan te hooren, zoo merkt de
Tijger op, maar och, dat is al een heel ding.
Lafont, die zich verbeeldt, dat hij overal
vemind en vereerd wordt, zingt:
Le ciel est bon, la terre est douce;
La chine est un divin séjour
Dans mes habits brodés, je ne suis rien
qu'un homme
Mais'des dieux je me sens l'égal!
Met een enkel gebaar legt Clemenceau, zuu-
wel den zanger als het orkest het zwijgen op.
En de stem, die zoo vaak uit naam van
Frankrijk heeft gesproken, laat zich hooren:
Lafont!
Mijnheer de president?
Wee u wel wat eigenlijk een God is?
Het bloemenparadijs.
Mr. F. Kingdon Ward van de Royal Geogra
phical Society hield, naar de „Daily Chronicle'
v.,. „..u.o uil- meldt, dezer dagen te Londen een lezing over
betaald aan het meisjes-studentje, gescheurd een der meest romantische streken der wereld,
uit boekje van verdwaasden Gutsbesitzer en een „paradijs van bloemen". Dit is het woeste,
met zijn naam onderteekend. Binnenkomendebergachtig gebied tusschen de Trawaddy en
rekeningen wijzen verder uit, dat de lieve ken- de Jangtse Kiang. Na op een hoogte van 6000
nis de inkoopen, die ze voor haar vertrek
het stadje had gedaan... evenmin betaalde.
Omdat de jongeman werkelijk eerlijke bedoe
lingen had gehad... (ook met haar guldens)
wordt de zaak aangegeven.De politie zoekt
niet in Holland. Zij vindt Schwindel-studentje
in Frankfort, 23 jaar, oude Wilhelmina Rensch,
gewezen dienstbode-hulpverpleegster in een
ziekenhuis... Tegenwoordige beroep.op-
lichtster!
Ander geval... Thans Amerikaansche mil-
lionnairsdochter. „Daddy heeft ein very big
Farm, nice fellow, send every Monat five tau
send dollar she student Medicin, musz abstu-
deer in Berlin... etcetc!" „0, no,...
family er niets tegen, dat ook met Duitscher
trouw, want self Deutsche oorsprong, Ellen
Franck! Duitsche naam!" Soms heette ze in
eens Ellen Millke. Zij kleedde zich als een
echte Amerikaansche, ging met gemaakte ken
nissen paardrijden... „Daddy heeft twintig
horses, you know." Zij is zoowat te paard ge
boren, rijdt zelf auto, is omgeven door edel
moedige jonge Duitsche ridders die er niet
kwaacf bij zitten, en haar allemaal den weg- in
Berlijn willen wijzen; elkaar niet zien of luch
ten kunnen. Want dat is haar systeem...
En elk wil altijd royaler doen dan de ander.
SCHETSEN
VAN
WILLEM BROEKHUIJS.
VI.
SIC TRANSIT GLORIA MUNDI.
Nog dikwijls dénk ik aan hem, m'n ouwe, trouwe
uitsmijter: beeld van naieve eerlijkheid en trouw.
Er zijn menschen wier oprechtheid sedert hun
éérste woord, ja, na een énkelen glimlach voor
goed iri ons vaststaat.
Zóó iemand was de gewezen-agent van politie
W....
Ja, Johan was politie-agent geweest in D. Eerlijk
gezegd was hij te goed voor deze betrekking. Nóóit
bekeurde hij iemand, nimmer „bracht hij iemand
op." Dit was jaren goed gegaan, totdat de Commis
saris hem eens goed onder handen nam en dreigde
met ontslag. 1
Na afloop van deze onverkwikkelijke-conferentie
verzekerde Johan op de wacht, ,.dat-ie verdikkie de
eerste de beste die dien avond tegen de Groote
kerk aanwaterde zou bekeuren."
Het toeval wilde echter, dat die eerste-de-beste
de Burgemeester was, die een weinig aangeschoten
uit de Binnen-Sociteit kwam en blijkbaar de
waterplaats niet goed kon vinden.
Johan, denkende aan de vermaning van de Com
missaris pakte baron toen deze niet ge-J
negen was op de gebruikelijke vragen te ant
woorden „bij z'n kraag" en „bracht Z.E.A. op."
Drie weken later werd de arme kerel ontslagen
enjtort daarna kwam hij bij mij in dienst.
1
meter over passen en gletchers te zijn getrok
ken, stak hij de Si La over en kwam in een
diep, door ijs uitgesleten ravijn, dat Vallei van
Hail geheeten.
Eén plek', de „Marmeren Pas", was zeer
moeilijk over te trekken. Zij was dicht be
groeid met sub-tropisch geboomte, varens en
orchideeën. De Salween-rivier was hier veertig
voet gestegen, ten gevolge van het smelten
der sneeuw.
„Vlak boven den pas komt de machtige
gletcher-stroom van de Gomba La aanrollen
over een veld van rotsen, die zoo groot zijn als
een huis," vertelde mr. Kingdon. „Wij ver
lieten thans de rivier en beklommen de steile
rots boven den stroom. Het pad .waarlangs wij
heel behoedzaam liepen, ging langs een diep
ravijn tusschen de hooge granietrotsen en één
verkeerde stap beteekende een wissen dood.i
Voor mij was het pad wel vrij gemakkelijk be
gaanbaar, maar niet voor de dragers, die zwaar
beladen waren. Vandaar hun gewoonte om de
pakken te dragen aan een riem, die om het
voorhoofd is bevestigd, waardoor zij hun han
den vrij hebben.
Het gezelschap ontmoette twee Kintzai's,
dwergen, die bijna geheel naakt waren. Zij
boden aan als gids te dienen door de dichte
Nee? Bent u dan nooit in de Champs-
Elysées geweest? Welnu, een God, dat is iets
enorms. Wanneer een God spreekt, dan brult
hij, wanneer een God gromt, dan is het alsof
het dondert. Wanneer u zich dus als een God
voelt, dan moet men dat hóóren.
Opnieuw wordt begonnen en dezen keer zet
Lafont een geweldige keel op.
In het stuk komen twee of drie liefdes
duetten voor.
Een Chineesch toneelspeler, die ook bij de
repetitie aanwezig is, merkt op, dat men in
China minder blijk van zijn liefde geeft en
elkander na een amoureus duet ook minder
vaak omhelst.
Clemenceau heeft de opmerking gehoord,
komt naderbij en vraagt, of een zoo beroemd
dichter gelijk Tsjang, "in China alleen maar
een snor zou dragen, of dat hij ook niet recht
op een sikje zou hebben.
Volgens den Chinees zijn sikken echter geen
mode meer in zijn land. Weliswaar moet Con
fucius een sik hebben gedragen, doch die tij-1
den zijn lang vervlogen.
In de tweede acte moet Tsjang een papieren
venster „inslaan" om dan de ontrouw zijner
vrouw te zien.
Dat doet men met een natten vinger, legt
Clemenceau uit. Om een ruit te breken, maakt
een Chinees eerst zijn wijsvinger nat, zooals
men het hier doet om een blad om te slaan.
Lafont belooft dien raad ter harte te zullen
nemen.
leven en beweging aan het stuk.
De Tijger is in zijn element. Hij ziet ci
jeugdig uit en is dankbaar jegens iedereen
de acteurs, de musici, de electriciens, de ma
chinisten.
Hij is een type, zooals de volksmond zegt.
VEItMOKIDllKIR EEN VOORBEHOED
MIDDEL TEGEN ZIEKTEN l
Het is een interessant vraagstuk in hoe
verre lichamelijke vermoeidheid de vatbaar
heid voor ziekten beïnvloed. Daaromtrent
zijn, naar het laatste „Science"-nummer
meldt, proeven gedaan op ratten, aan de
„John Hopkins School of Hygiene and Public
Health" in Amerika, waarbij tot verrassing
der onderzoekers het resultaat verkregen
werd, dat ratten, die na drie perioden van
afmatting met kiemen van longontsteking
geïnfecteerd werden in het algemeen minder
vatbaar waren dan ratten die niet vermoeid
waren.
In 13 van de gevallen waren de vermoei
de dieren meer vatbaar, in 20 was er
geen verschil, in 67 was het weerstands
vermogen der vermoeide ratten belangrijk
grooter dan dat der normale dieren.
Natuurlijk kunnen uit deze proeven nog
geen gevolgtrekkingen gemaakt worden met
betrekking tot de vatbaarheid van den
mensch voor longontsteking en andere ziek
ten, maar toch zijn ze wel zeer interessant,
vooral waar bij dergelijke proeven met teta
nus overeenkomstige resultaten verkregen
zijn.
De vermoeidheid werd teweeggebracht
door de ratten te laten loopen in ronde
eekhoornkooien, welke met behulp van 'n
kleinen motor in beweging werden gehou
den. De ratten moesten van deze oefening
niet veel hebben, en sommige waren zóó
slim, dat zij met pooten en staart in de
lucht op hun rug gingen liggen zoodat het
rad onder hen wegslipte.
Geen insubordinatie.
Voor den Krijgsraad te Aldershof in En
geland heeft dezer dagen een zekere Bliss,
soldaat bij de Royal Dragoons, terecht ge
staan. Hij was aangeklaagd wegens insu
bordinatie, omdat hij. een officier had ver
zocht hem „als een menschelijk wezen en
niet als een hond" te behandelen.
De Krijgsraad sprak den
slag twaalf ging hij naar huis en precies twee uur
kwatn hij terug. De buren konden zeggen: „daar
gaat Johan, het is twee uur". Zij zouden als de
buren van Immanuel Kant de klokken, naar zijn
regelmatig voorbijgaan, gelijk kunnen zetten.
In de wachtkamer zat hij dagelijks eenvoudig
schrijfwerk te verrichten en met „onze" cliënten
te „boomen". Altijd had hij 't hoogste woord en
altoos „streed hij voor de zaak."
Vroeg iemand zijn oordcel over dezen of genen
advocaat, dan volgde Johan een vaste tactiek.
Betrof de vraag een bekwaam jurist, dan ant
woordde hij met voorname minachting: „Mr. X?
Hum? Dót is nu juist geen licht. Soms wint-ie 'n
zaakje; hij heeft 'n enkele maal opflikkeringen
van verstand."
Gold de vraag een juridische nulliteit dan luidde
Johan's antwoord: „Mr. XX? Praat U dóar niet
van, meneer. Als ik over hém begin ben ik morgen
ochtend nog niet uitgepraat. Dat is nog es 'n advo
caat! Van 'n dagvaarding in 'n strafzaak of
tuigenverhoor in
Maar de groote vraag is dan: wat moet de
bedrogene doen om zijn"wanhoop over zooveel
ontrouw te toonen? Is het in China de ge
woonte, dat bedrogen echtgenooten zich uit
wanhoop de haren uitrukken? De Chinees be
weert van neen, ten minste niet als regel.
Daarom wordt besloten, dat ook Lafont zijn
kapsel ongeschonden zal bewaren.
In de beste stemming wordt verder gewerkt.
Clemenceau bezielt het oeuvre. De kleinste
vry.
Door een uil aangevallen.
Een groote bruine uil deed dezer dagen
woedende aanvallen op mrs. Poster Hough
ton, Ruins Farm, Amptill, Bedfordshire, toen
deze waardige vrouw het linnen op de droog
lijn hing. De vogel pikte naar de oogen van
de vrouw en trok haar verscheidene lokken
haar uit het hoofd. Zij werd zelfs zoo mis
handeld, dat een operatie moest volgen.
Naderhand werd bevonden, dat de uil een
nest met jongen in de buurt had. Het ge-
heele gezin werd doodgeschoten.
Gebrek aan kikkers in Engeland,
In Engeland doet zich thans het merk
waardig verschijnsel voor, dat er gebrek is
ontstaan aan kikkers Zooals bekend worden
jaarlijks duizenden kikkers'door de medische
laboratoria gebruikt voor geneeskundige ex
perimenten, terwijl ook voor de vischvangst.
I groote hoeveelheden worden gevraagd. Daar
enboven hebben de Londensche en andere
dierentuinen dagelijks een groot aantal noo-
dig als voer voor verschillende dieren.
Voor den oorlog leverde het vangen van
kikkers een lucratief bestaan op, doch tegen
woordig is er maar weinig animo meer voor
dit beroep. De handelaars in kikkers willen
tegenwoordig met pleizier drie stuiver voor
iedere kikker betalen, en een pond per hon
derd, maar zij kunnen ze er niet voor krij
gen.
EEN ONTDEKKINGSREIZIGSTER ONDER
DE KANNIBALEN.
Wekenlang is zij de eenige passagier geweest
aan boord van de kustvaartuigen. Zij is een
autoriteit op het gebied van het kannibalisme.
Verscheidene menschen beweren, aldus mrs.
Cameron, dat het kannibalisme niet meer be
staat. Op vele eilanden hebben de bewoners
mij echter openlijk gezegd, dat zij menschen-
vleescheters waren.
Eens werd zij gevangen genomen door een
vijandigen kannibalenstam. Ik werd voor het
Opperhoofd gesleept, en door hem te midden
van de kleinere hoofden neergezet, die in een
halven cirkel voor een kleihut zaten. Zij likten
zich de lippen in afwachting van het feest
maal. Het opperhoofd was verbaasd over de
kleur van mijn huid. Ik was de eerste blanke
vrouw, die hij zag. Zoo verbaasd zelfs was hij
dat hij niet wilde gelooven, dat ik heelemaal
blank was, en hij verzocht mij dan ook drin
gend mijn schoenen en kousen uit te trekken.
Toen hij zag, dat ik ook witte voeten had,
werd zijn houding heel anders. Hij was toen
op eens bijzonder vriendelijk en hoffelijk, en
gaf mij onder hoofsche gebaren mijn vrijheid
terug.
In Nieuw-Guinea houdt men er vreemde hu-
welijksgebruiken op na. Als een jonge man een
vrouw op 't oog heeft, scharrelt hij paradijs-
vogelveeren bij elkaar en maakt daar een meer
dan drie voet hoogen hoofdtooi van. Dan
smeert hij zich in met cocosvet, en polijst zich
tot hij glimt als een kachelpijp. Aldus versierd,
slentert hij naar de vrouwen, die op het veld
werken alleen de vrouwen werken in dat
gezegend oorden stelt zich op voor degene,
welke hij tot vrouw begeert. Hij zegt geen
woord, doch kijkt haar strak in de oogen.
Daarna knakt hij met zijn vingers, een voor
een, en wacht op antwoord. Indien zij glim
lacht, is dat antwoord gunstig.
Half gaar varkensvleesch vormt den hoofd
schotel op den bruiloftsdisch, en van iederen
gast wordt verwacht, dat hij er minstens 5
pond van opeet.
MIJNONGELUK TE ETGELSHOVEN.
Een arbeider gestikt.
HEERLEN, 16 Mei. Een ernstig ongeluk
gisteren gebeurd in afdeeling V. van de
mijnen „Laura" en Vereeniging" te Eygels-
hoven. Een opzichter vond bij zijn controle
een gang twee mijnwerkers bewusteloos
den grond liggen. Onmiddellijk werd hulp
ingeroepen en met het zuurstofapparaat de
kunstmatige ademhaling toegepast. Een der
arbeiders, zekere L. Gerards uit Nieuwenha-
gen kwam na eenigen tijd by. De andere
echter, de 35-jarige ongehuwde arbeider M.
Spelthan uit Chèvremond bleek te zijn ge
stikt.
Een onderzoek heeft uitgemaakt, dat beide
arbeiders, die in dienst van den ondernemer
Meyer met herstellingen bezig waren een
schachtje opgeklommen waren. Daar kwa
men zy in een met gas gevulde ruimte. Zij
konden toen niet
teloos neer,
gevolg.
meer terug en vielen bewus-
met het bovenstaande droevig
ONS EIGEN TIJDSCHRIFT.
Gered door liaar blanke liuld.
Mrs. Charlotte Cameron, de bekende ontdek
kingsreizigster, is te Londen teruggekeerd, na
een langdurige reis gemaakt te hebben over
..v. uvuvic. ue Kiemste weinig bettende eifanden der Stille Zuidzee.
beweging wordt door Item aangegeven. Hij i zij trok langs Oost-Indie, Sarawak en de
bepaalt de verschillende standen, hij geeft eilanden langs de Noordkust van Australië.
tuigenverhoor in 'n civiel geding bliift comnl?£I ■,LJaarkaatdeglorieder
niks over als hij de zaak in handen heeft." en I h'J" llevel,nBswoordv», want elk
Vroeg ik hem soms: „maar Johan, waarom praat
je nu zoo over „onze geachte confrères." Dat moet
je niet doen! Foei, schaam-jc vijf minuter"
dan antwoordde hij heel ernstig„Ja, ziet U meneer,
zeg ik niks, dan deuken de lui: „dat is 'n goeie";
roem ik de goochemers, dan gaan ze daar heen, als
U ze soms niet kunt of wilt helpen, en dan blijven
z' er hangen ook, omdat 't 'n goeie is. Prijs ik 'n
ezel, dan komen ze vanzelf met hangende pootj
terug."
Dat was zijn logica en al praatte ik ook als
Brugman, 't baatte niets. Reus van een kerel,
zou hij voor mij door het vuur gaan, en o wee, de
„mannetjes-putter", wiens bezoeken mij minder
aangenaam waren.
Johan pakte hem heel voorzichtig bij kraag en
zitdcelen, en dan ging 't tjock-tjock-tjock door den
gang naar buiten. Bij de deur nam hij een klein
loopje en wierp z'n „vrachtje" met een „Sic transit
gloria mtindi", in de goot.
Dit „Daar gaat de glorie der wereld" wa
lederen
morgen om 8 uur was hij-present, klok-
j wuiiueii neeri. en
dan geheimzinnig fluisterend: „En z'n geweten,
meneerz'n gewètennouals-ie zich
die !uxetveroorlooft, dan trek-ie 'r zich 'n beetje
van an. Zeker groot man heeft de onbeschaamd
heid gehad om te zeggen, dat 'n domme flater
erger is dan 'n misdaad. Ik geloof dat hij deze leer
nog verder drijft, en in zijn filosofie 'n clomme flater
de eenige mogelijke misdaad is. Geloof me, meneer,
'n handige kerel 1 Dié komt 'r wel," en dan kcek-
ie z'n slachtoffer aan met z'n goeie, trouwe oogen,
die op zoo'n oogenblik glinsterden van plezier,
alsof-ie zeggen wilde: „Wat ben je toch nog een
boertje."
v.«: vrachtje leverde
hém een halve flesch cognac op, ,,'n pierenver-
schrikkertjc" zooals hij 't noemde, dat hij 's avonds
mee naar huis nam. Althans, zoo werd door hem
beweerd... Inderdaad beu ik wel eens bevreesd
geweest, dat de keuken „aandeel in de winst" had,
want onze keukenprinses galmde de bekende
woorden steeds na, telkens, wanneer Johan zijn
„schuldigkcit" had gedaan. Mijn vrouw heeft wel
eens beweerd, dat er in de keuken ook werd „ge-
sic-transit-gloria-mundi-d," wanneer het een of
ander voorwerp werd gebroken.
Hoe dit ook zij, Johan vervulde zijn uitsmijters-
plichten onberispelijk.
schenkomst gebruik te maken, en, wanneer ik
soms gedwongen was hem te bellen, dan betrof
het meestal iemand, behoorende tot de uitge
breide klasse van kroegloopers, bordeelbezoekers
en andere slampampers.
Toch herinner ik me nog zeer goed, dat Johan
eens een „WelEd. Gcstr. Heer" moest verwijderen,
en, ter waarschuwing, zal ik meedeelen waaroip ik
daartoe werd genoodzaakt.
Van het nu wel al reeds bekende „Ons Eigen
Tijdschrift", uitgave der firma C. J. van Hou
ten te Weesp, ontvingen wij dezer dagen het
Mei-nummer. Zooals gewoon zag ook dit num
mer er, wat de uitvoering betreft, keurig uit.
De gebruikelijke kunstbijlage was ditmaal een
fragment uit de schilderij „Primevera" van
Sandro Botticelli. Verder wordt de lente, zoo
wel in beeld als schrift op uitnemende wijze
aangekondigd door de diverse medewerkers.
Onder den^titel „Natuur en Kunst" brengt
Otto van Tusschenbroek een aardig artikel
over de Oostersche kunst en het aanpassen
der lentebloemen. De hoofdredacteur D. J. v.
d. Ven draagt het zijne bij met een interessante
beschrijving der Pinkstergebruiken in Neder
land en een" leuke kindervertelling. Een geestig
gedicht met bijpassende illustratie van Melis
Stoke geeft wat afwisseling in de degelijke
lectuur en ten slotte nog een stukje muziek,
getiteld: „Meiliedje" van Rosij Wertheim. Zoo
als men bemerkt is dit nummer weer met van
alles rijkelijk bedeeld. Een abonnement op dit
degelijk periodiek is zeer gemakkelijk te ver
krijgen, de voorwaarden zijn U nog wel bekend.
Mr. X., destijds wonende te H., sedert een paar
jaren ingeschreven als advocaat bij den Hoogen
Raad en wonende te 's-Gravenhage. Dit licht op
juridisch gebied koesterde, en koestert nóg een
bijzondere antipathie tegen werken en vond 't veel
interessanter zijn geluk te beproeven bij de vrou
wen van vrienden en kennissen. Zijn succes op
dit gebied, was algemeen bekend.
Niet lang geleden had hij zijn omgeving weer
eens stof tot praten gegeven door met de vrouw
van een H'schcn bankier „een Uuitenlandsche
reis" te maken.
De Rechter deelde blijkbaar de openbare meening.
Eenige maanden later werd op verzoek van de
vrouw een vonnis tot echtscheiding uitgesproken;
de man had verstek laten verleenen en berustte
ook in dit vonnis.
Zijn huiselijk geluk, zijn maatschappelijke
positie, alles was vernietigd door den man die nu
tegenover mij zat.
Van hém vernam ik de bijzonderheden die nu
volgen.
Daar Meneer X. niet bijzonder vermogend was
fluisterde de openbare meening, dat de bankiers-
vrouw hem de middelen voor deze „reis" had
verschaft, en toen kort na hun vertrek de Bankier
in staat van failliscment werd verklaard en gearres
teerd wegens bedriegclijke bankbreuk was 't wéér
de publieke opinie die fluisterde dat de vrouw van
den failliet de schuldige was, dat zij zich de ver
dwenen deposito's had toegeëigend.
Hoe 't ook zij, de man stond terecht en sprak
het „mca culpa" uit, de Rechtbank veroordeelde
I hem tot een jaar gevangenisstraf, een zeer licht
Gelukkig behoefde ik niet dikwijls van zijn tus-vonnis, de feiten in aanmerking genomen.
Met zijn jonge tweede vrouw in de nabijheid van
H. wonend, leefde bankier N. N. eenige jaren ge
lukkig en tevreden.
Zijn vrouw schonk hem een dochter en dit kind
hechtte hem nog sterker aan haar, hij beschouwde
het in zijn vaderlijke teederheid als het meest
volmaakte wezen ter wereld.
Zijn vrouw was gebleven die ze altijd was, koel
en teruggetrokken tegenover haar man. Zelfs het
moederschap had daarin geen verandering kunnen
brengen. Ze had hem getrouwd omdat ze dacht,
dat daardoor haar toekomst verzekerd was, want
ze was verstandig genoeg om de intellectueele
capaciteiten van haar man te waardeeren.
Maar er scheen tusschen deze twee karakters
zulk een groote ongelijkheid te. bestaan, dat men
hen voor menschen van verschillend ras had kun
nen houden.
Overigens gedroeg de vrouw zich tegenover haar
man zoo correct mogelijk.
Maar er was in haar geheele houding niets merk
baar van dat innige samenleven der zielen, dat aan
het huwelijksgeluk zulk een ongemeene bekoring
geeft. (Wordt vervolgd
