VEN\ DEN ning tanti ders van oude in te wisselen EERSTE BLAD [1011310 (jaiiKYorooniging i a.s. a.s. a.s. *ïebouw oo.ooo,- SQQ.OOO,- soo.ooo,- ZATERDAG 27 JANUARI 1923 VRIJE BAAN. Donderdag, OUDDORPFLOHIL Vrijdag, OUDE TONGEGELUK VERSLAGEN. irnuari 1923: krijgtsteeds meer obligaties :reden daarvan is, dat zij haar |rst bezit heeft niemand haar ofschoon men er nog naar weelenhet is wat de bank bewondering die men heeft II IJS li 13 Januari 1923. Eenparig [de ons zoo vijandig gezinde lkkingen tot dezelfde conclusie lijkheid is bereikt", s, tevreden over de finantieele rnnige Nice ga ik mij vestigen, L de villa te koopen, die mij en daarna is het afgeloopen. verdraaid meer dan beschikbaar de obligatiën eener afloop der premietrekkingen Sremieleening, waaraan als :ingen afwachten, waarvoor vol- ,ZE week koopen of omwisselen orden franco per aangeteekende |ag (Tel.-adres: GOK, Tel.Nos. resp. 6.50 bij inwisseling van {verkrijgbaarbij onze Agenten SEN, Kerkstraat 54 Melissant: BIRKHOFF, Pastoriedijk 83 jk D 32 Zwijndrecht: W. VAN 2 Oud-Beijerland: J. STOLK, IEN's-Gravendeel: P. VOOR- leijerland: C. VAN ZETTEN, 600 Prijs per kwartaal. f I,— Losse nummers f 0,07' Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20 Elke regel meerf 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dieiistiuiubitiilingeii eu Dioiistaunvrugen f 1,per plaatsing tot een maximum Yan 10 regels; elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt iederen Woens dag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de N.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Middelharnis. 5E JAARGANG. - N°. 24. CENTRALE COMMISSIE VOOR BEZUINIGING. Overdruk uit de Januciri-aflevering 1923 van het tijdschrift der Neder landsche Maat schappij voor Nijverheid en Handel. WAAR HET GELD BLIJFT. (Knipsels die te denken geven). De Centrale Commissie voor Bezuiniging, Secretariaat: Paviljoen te Haarlem, houdt zich bij voortduring aanbevolen voor zoo ruim mogelijke medewerking van deskundigen op verschillend gebied, die goede middelen ter bezuiniging kunnen aanwijzen. Personen, zoo wel in ambtelijke kringen als daarbuiten, die meenen met voldoende kennis van zaken voor stellen te kunnen doen tot of beschouwingen te leveren over bezuiniging of doelmatiger be steding van overheidsgelden, gelieven zich rechtstreeks met de Commissie in verbinding te stellen. Zij is gaarne bereid artikelen, voor stellen en beschouwingen die, haar doelmatig voorkomen, behoorlijk te honoreeren. Des- gewenscht kunnen medewerkers zich ver zekerd houden van volstrekte handhaving hunner anonymiteit. Een bedrijf, dat groote tekorten oplevert. Kan het niet goedkooper In de „Msb." beklaagt een inzender zich over het feit dat, terwijl allerwege bij den dienst der P. en T. op de meest intense wijze wordt bezuinigd, de technische dienst zóó doorgaat met geldverspillen, dat men zich daaraan wel ergeren moet. Volgens het perso neel van den actieven dienst heeft de tech nische dienst een zéér ruim aandeel in de on gunstige financieele uitkomsten van den P. en T.-dienst. En als bewijs haalt de inzender de volgende frappante staaltjes van geldverspilling aan, overgenomen uit het orgaan van de Vereeni- ging van Directeuren en Commiezen: 1. Bij den T. D. zijn reeds gedurende ge- ruimen tijd Duitsche ingenieurs en monteurs werkzaam tegen een loon vanrespect. 65 en 35 per dag. 2. De radio-inrichting op het Kootwijker- zand verslindt schatten gouds en kost nu reeds negen millioen gulden; van een geregeld bedrijf is echter nog geen spoor te bekennen. 3. Bij de eerste steenlegging van die inrich ting is door technische ambtenaren in groot- schen stijl gefuifd op rijks kosten natuur lijk. Er werd een lunch aangeboden, die ge middeld 20 per couvert kostte. Een oor konde werd opgesteld, ter vereeuwiging van de eerste steenlegging. Die oorkonde kostte maar 200 gulden en een afschrift hiervan slechts 175 gulden. 4. Het materieel, door den T. D. aange schaft ,is in het algemeen zóó duur, dat thans reeds ongeveer 35 van alle telegraaf- en telefoonontvangsten wordt geabsorbeerd door den post „afschrijvingen" van dat materieel. Het ligt voor de hand, dat bij een dergelijk hoog percentage een loonende exploitatie hoogst moeilijk wordt. 5. Het bureel „Telefooncentrales" bij de directie van den T. D. werkt uiterst duur. Voor de nieuwe kantoren te Rotterdam, Haar lem en Utrecht heeft dat bureel telefoon inrichtingen besteld, die niet minder dan res- FEUILLETON. VAN E. WERNER. (Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE). 28) De beek was buiten haar oevers getreden, en daardoor de toegang tot den iets hooger gele gen vonder versperd. Van den eenen steen op den anderen springend, moesten zij haar over steken. Puck verloor hierbij het evenwicht, viel in het water en begon hartbrekend te janken, daar hij zich in den maalstroom niet op de been kon houden. Maja, die al op den anderen oever stond, gilde van angst om haar lieveling en graaf Eckardstein sprong met beide voeten in het water, pakte het spartelende dier beet en bracht 't aan zijne meesteres, die den moedigen redder met een dankbaren blik ontving. Eindelijk werd nog mid denin het bosch een bloeiende wilde appelboom ontdekt, die het jonge meisje een kreet van ver rukking ontlokte en den graaf gelegenheid gaf zijn gymnastische bedrevenheid te toonen. Onge lukkig bleef hij aan een tak hangen, toen hij een anderen wilde afbreken, en kwam met een gapen den winkelhaak in de mouw van zijn jas weer beneden. 't Was een tocht vol avonturen. De beide jonge wandelaars baanden zich lustig een weg door den storm, schaterden 't uit, als een windvlaag door, de boomen voer en een stortbui over hen uitgoot, sprongen en klauterden onvermoeid over stecnen 1 peet. 2 millioen, 1| millioen en 2 millioen gul den kosten. Voor" die 3 kantoren samen 5| millioen 1 6. De keuringen van het materieel laten te wenschen over en kosten bovendien te veel geld. De keuringen geschiedden vroeger ge woonlijk door één persoon. Thans zijn voor die keuringen diverse ingenieurs (of hoofdinge nieurs) gelijktijdig of bijna gelijktijdig op reis, dikwijls nog vergezeld van een electro-tech- niscli ambtenaar. Zoo komt het voor, dat bijv. 2 ingenieurs te Keulen of omstreken, met als hulp een electro-technisch ambtenaar, aan wezig zijn en weer een ander ingenieur met een electro-technisch ambtenaar voor keuringen naar Berlijn en Hannover zijn vertrokken, ter wijl een derde paar in Londen zit. 7. Het aantal hoofdingenieurs en ingenieurs is voor ons kleine landje veel te groot. De districtsingenieurs hebben geen werkkring, waarvoor een opleiding te Delft noodig is. De inzender in de „Msb." komt ten slotte tot verschillende conclusies, o.a. dat de Tech nische Dienst algeheel gereorganiseerd moet wordendat in het geheel 6 of 8 ingenieurs vol doende zijn; dat alle werken van eenigen om vang in het openbaar aanbesteed moeten wor den; dat strenge controle uitgeoefend dient te worden op dienstreizen en dat het aantal dienstauto's en morotfietsen beperkt moet worden. (Alg. Hbld. van 9-12-'22). Kan het geld niet beter gebruikt worden? Op den eersten Kerstdag komen werkloozen van de Federatie onder leiding van het W.A.C. van Amsterdam naar den Haag, om hier een demonstratie te houden. Ze komen per extra- trein! Zou het comtié niet beter doen, het geld, benoodigd voor den extra-trein, onder de werkloozen te verdeelen en als het toch wil demonstreeren, dit te Amsterdam te doen? vraagt de „Rsb." (De Avondpost van 20-12-'22). Het middel voor hard-leersche gemeenten. DEVENTER. De Minister van Arbeid heeft op het verzoek van het gemeentebestuur om verdere medewerking van het rijk ten behoeve van de werkverruiming bij de spoorweg- en havenwerken voor het tijdvak van 1 October— 31 December 1922 ook namens zijn ambtge noot van Binnenlandsche Zaken medegedeeld, dat de regeering bezwaar heeft, deze mede werking te verleenen, omdat zij niet de over tuiging heeft, dat de gemeente bij haar bestrij ding van de werkloosheid rekening houdt met de beginselen, die daarbij door de regeering worden toegepast. Eerst als het gemeente bestuur blijk geeft, met bedoelde beginselen in overeenstemming te handelen, zal weer rijks- steun voor de werkverruiming worden ver leend. (N. R. Crt. van 18-12-'22) Met de beslissing der Ministers moet het gemeente-bestuur wel rekening houden. Die kan niet even gemakkelijk ter zijde worden ge schoven als een adres van een plaatselijke be zuinigingscommissie. Bezuiniging op onderwijsuitgaven. Nu Minister de Visser als bezuiniger op treedt kan het zijn nut hebben ,zijn aandacht te vestigen op het onoeconomisch gebruik van gymnastieklokalen, dat o.a. te Rotterdam te constateeren valt. Waarom kunnen de gymnastieklokalen der bijzondere scholen, inplaats van een deel van den tijd ongebruikt te blijven, niet ook voor de jeugd der openbare en van andere bijzon dere scholen toegankelijk worden gesteld? De gymnastieklokalen der openbare scholen zijn het immers ook menigmaal voor de leerlingen der bijzondere scholen. Er wordt hier te sterk aan het begrip „eigen school" vastgehouden. De katholieke schoolbesturen moeten zelfs zoozeer tegen coëducatie gekant zijn, dat zij leege gymnastieklokalen, waarin Roomsche jongens vertoefd hebben, niet voor Roomsche meisjes wenschen open te stellen. Het onmid dellijk gevolg zal zijn een verdubbeling van uitgaven zonder eenig practisch nut. Kan of wil het departement van onderwijs hiertegen niets doen? Nog iets: In de in het Westelijk stadsdeel opgerichte bijzondere neutrale school mogen volgens de nieuwste eischen geen lokalen voor minder dan 48 leerlingen voorkomen, ofschoon de klassen er stellig nimmer meer dan 36 zul len tellen. CNR. Crt. 17-12-*22). Onrust op Marken. Men meldt ons van Marken, dat dit eiland gisteren in rep en roer was wegens ontevreden heid van de bevolking over de hooge belas tingen. Er zijn relletjes voorgekomen, waarbij harde klappen gevallen zijn. O.a. werd wet houder Dorland mishandeld. (N. R. Crt. 22-12-'22). Ingezonden Mededeelingen. Kantoor MIDDELHARNIS. ZITDAGEN - tijdens BEURS. Woensdag, SOMELSDIJKTABBERS Donderdag, DIRKSLAND.v.d.DOEL en wortels en werden des te opgeruimder, naar mate het bosch onbegaanbaarder bleek. Er kwam geen eind aan het gelach en gepraat, aan het vragen en vertellen! Alle oude herinneringen uit beider kindsheid en jeugd werden weer opgehaald. Grauwe nevels hingen onder de dennen en donkere wolken joegen door de lucht, maar de beide menschenkinderen koesterden zich in den helde ren zonneschijn van jeugd en geluk. Wat gaven zij om wind en weer! Eindelijk hadden zij het park van Odensberg bereikt, dat bijna onmiddellijk aan den zoom van het bosch grensde. Maja stond juist voor de kleine ijzeren poort, die zij eenige uren geleden was uit gegaan, toen deze eensklaps geopend werd en Oscar van Wildenrod haar haastig te gemoet kwam. „Maar, Maja, hoe kondt ge in dat weer alléén Hij bleef plotseling steken en beschouwde met blijkbare verwondering haar metgezel, dien hij nu eerst gewaar werd. Maja, die de kap weer over het hoofd had ge trokken en haar door den regen geheel bedorven hoed aan den arm droeg, lachte uitdagend. „Hebt ge soms gedacht, dat Puck en ik in die wolkbreuk zijn omgekomen? Neen, wij zijn er nog en hebben onderweg zelfs gezelschap opgedaan. De hecren zullen elkander wel niet kennen! Graaf Victor van Eckardstein baron van Wildenrod, de aanstaan de zwager van mijn broer!" Met een zekere stijfheid beantwoordde Wilden rod den vriendelijken groet van den vreemdeling, die lachend zeide: ,,'t Verheugt mij kennis met u te maken, baron, hoewel dit van mijn kant in geheel doorweekten toestand geschiedt. Door gaans ben ik niet zoo nat, maar ik had ook niet ]DRAi5!ilA-vANVALKEHBURG'S- iLEVÈRTRAM ^3 1 ">*J1 •LEEUWARDEN- OPMERKINGEN, DIE DE COMMISSIE VAN VERSCHILLENDE ZIJDEN BEREIKTEN. Geldverknoeierij bij de Posterijen. Men schrijft ons: Stavenisse, een plaatsje van nog geen 2000 inwoners op het eiland Tholen heeft in 1921 een post- en telegraafkantoor gekregen in de plaats van een hulppostkantoortje, dat vroe ger gevestigd was in het Gemeentehuis. Het nieuwe gebouw kostte 90000,Voor den opzichter bij het werk, die geen kamer naar zijn zin kon krijgen in het dorp, werd een hou- gedacht nog aan niemand te zullen worden voor gesteld. ik wilde juffrouw Dernburg maar even tot aan den ingang van het park vergezellen en dan afscheid nemen." „Wilt ge papa en Erik niet goedendag zeggen?" viel Maja hier in. „Neen, juffrouw. In dit toilet vertoon ik mij liever niet in het heerenhuis van Odensberg. Maar ik kom stellig eerstdaags als ik mag?" Zijne oogen zochten bij de laatste woorden die van het jonge meisje. „Zou ik u dat verbieden?" vroeg zij op plaagzieken toon. „Wie weet? Waternikker en kabouter kunnen nooit goed met elkaar overweg heb ik straks uit uw eigen mond moeten hooren. En toch durf ik 't wagen. 'Ondertusschen verzoek ik u, dit vredetecken van mij aan te nemen. Ge weet, met hoeveel inspanning 't veroverd is." Met een lichte buiging overhandigde hij haar den bloeienden tak, dien hij nog in de hand had. Wildenrod hoorde dit alles zwijgend aan, maar hield beiden voortdurend in het oog. Die vertrou welijke toon scheen hem zeer te verwonderen, en toen de graaf thans afscheid nam, boog hij slechts met koele beleefdheid even met het hoofd, zeide een paar onverschillige woorden en betrad daarop schielijk aan Maja's zijde het park, terwijl hij de ijzeren poort achter zich in het slot liet vallen. „Gij schijnt dien heer goed te kennen," merkte hij aan, terwijl zij den weg naar huis insloegen. „O ja!" antwoordde zijne gezellin ongedwon gen. „Graaf Victor was Erik's speelmakker en heeft ook dikwijls met mij gespeeld en gestoeid. Ik vond het recht prettig hein na zes jaar eens terug te zien." „Zoo?" 'zeide de baron langzaam. Hij keerde ten villatje gebouwd, dat nog 4000 extra kostte en bij afbraak plm. 700 opbracht. Het nieuwe post- en telegraafkantoor wordt thans bediend als hulpkantoor en de kantoorhouder wordt bijgestaan door een telefoonjuffrouw, die geheel overbodig is, op een jaarwedde van pl.m. 1100,De bedoeling was, in het prachtige post- en telegraafkantoor een direc teur aan te stellen met de noodige beambten: alles geheel overbodig. De oude brievengaarder kan het werk nog altijd heel best alleen af, even als vroeger. Want ook in het naburige St. Annaland, dat grooter is dan Stavenisse, wordt de geheele dienst van het Post- en Telegraafkantoor door den kantoorhouder al leen verricht. Ook zijn er te Stavenisse 2 brie venbestellers, waarvan één overbodig is, met een bezoldiging ieder van 1600. Voor den dienst was het monumentale postkantoor abso luut overbodigniemand in de gemeente be grijpt waartoe het dienen moet. Hetzelfde geldt voor het eveneens op Tholen gelegen St. Maartensdijk, waar ook zoo'n postpaleisje is gebouwd en dat thansaan den dienst wordt onttrokken en bestemd is voor kantoor van den Rijksontvanger. Hiervoor is het ge bouw evenwel veel te groot. Het Post- en Telegraafkantoor wordt intusschen weer te ruggebracht tot een hulpkantoor in een be scheiden kamer van een particulier huis. Het relefoonkantoot is weer opgeheven en het postpaleisje was meer dan ruim genoeg voor het hulpkantoortje en de belastingen samen, werd de bocenwoning slechts in tweeën ge splitst, wat gemakkelijk zou gaan. Maar dat zou te economisch zijn, dus de posterijen er uit en in een ander gebouw. Nog erger geldvermorsing vond plaats te Dinteloord, waar het nog veel duurdere post kantoor ook overbodig bleek en leeg staat of leeg komt te staan. De tonnen gouds, aan deze postkantoren besteed, zijn totaal weggewor pen! Bij de posterijen is overal veel te veel perso neel. Hoe hierbij stompzinnige verkwisting richtsnoer is, moge met een voorbeeld toege licht worden, één uit honderden. Op een klein gehucht op het eiland Schouwen was tot voor kort een hulp-postkantoor met een brieven- gaarster en een besteller. Die besteller bezorgt tweemaal per dag de brieven enz. behalve des Zondags, wanneer geen bestelling plaats heeft. De bestellingen geschieden per rijweil en zijn gemakkelijk in een uur te doen. De besteller heeft alzoo twee uur werk per dag en is boven dien rijwielreparateur. Wat hij als besteller verdient, is niet bekend, maar hij zal als zoo danig zeker niet per uur betaald worden. Dit ware echter billijk, want zijn dagwerk is rij wielen repareeren. Toch schijnt het bestuur der Posterijen te meenen, dat hij zijn heelen dag met vbrieenbestellen bezet heeft en wel licht wordt hij dus ook voor een vollen dag betaald, wantin het gehucht wordt op gericht een hulp-telegraafkantoor. Eenige malen per week, soms in 't geheel niet, moet er een telegram bezorgd worden. Nu zou men meenen, dat de brievenbesteller met zijn twee uren werk per dag, ook die paar telegram men wel kon bestellen, maar neen, dat gaat niet. En zoo is, tegen aparte belooning, 's mans vrouw aangesteld als telegram- bestelster! Onderwijs. Dezelfde berichtgever schrijft ons: Op het gebied van 't Onderwijs gaat het nog veel idioter toe. Ons volk wordt uitge knepen tusschen een pers, waarvan het eene blad rood, het andere zwart gekleurd is. Te Zierikzee bestaat een Bizondere School met den Bijbel, ondergebracht in een heeren huis. Dit huis was te klein geworden en het schoolbestuur ging een grooter huis nemen, gedeeltelijk afbreken en tot schoolgebouw ver bouwen. Toen het werk bijna klaar was, kwam de millioenenstroom vloeien voor het bizonder onderwijs. En wat deed nu het schoolbestuur? Het gebouw werd weer afgebroken, een af gebroken front werd weer als van ouds op getrokken, kortom het heerenhuis weer in zijn ouden toestand teruggebracht. Daarna werd grond gekocht voor 6000 en hierop een schoolpaleis gebouwd van bijna 110.000, Een monumentaal hek, dat alleen duizenden kost, tart den voorbijganger, die belastingen betaalt. Zoo staat ook midden op het kale land van Schouwen een prachtige nieuwe school met verscheidene lokalen en mooie onderwijzers woning ten behoeve van nog geen dertig kinderen, die heinde en ver op de dungezaaide hofsteden wonen. En overal in den lande hetzelfde: voor 1923 honderd en dertig millioenen voor het onder wijs, dat ons volk verscheurd en verdeeld naar den finantieelen ondergang drijft! De Centrale Commissie voor Bezuiniging houdt zich voor de inzending van opmerkin gen en klachten als bovenvermeld (liefst be hoorlijk gedocumenteerd) steeds gaarne aan bevolen. Zij zullen voor zooveel noodig ter kennis van de betrokken autoriteiten worden gebracht of op andere wijze in behandeling genomen en indien zij daarvoor in aanmerking komen ook in deze rubriek worden gepubli ceerd. De inzenders moeten echter onvoor waardelijk voor de juistheid van hunne be richten instaan. zich om en monsterde nogmaals de gestalte van den j*raaf, die juist tusschen de boomen verdween, terwijl Maja onbekommerd doorpraatte. „Als ik nu maar ongemerkt boven en in mijn eigen kamer kan komen Papa zal wel boos zijn als hij mij ziet!" „Ja, hij zal knorren," zeide Wildenrod met na druk, „en ik zou 't ook wel willen doen. Ik was het park ingegaan om je te zoeken, toen die stortbui losbarstte, en hoorde van den tuinman, dat ge al sinds een uur wegwaai t en in het bosch zoudt zijn. Hoe onvoorzichtig! Hebt gij dan in het ge heel niet bedacht, dat ze zich thuis ongerust over je zouden maken dat ik mij ongerust maakte?" Deze verwijtende vraag joeg het meisje een blos aan. „O, dat was geheel onnoodig. Hier te Odenberg kent mij elke arbeider en elk kind." „Om het even! Ge moogt niet meer zonder ge leide het bosch zoo diep ingaan zeg, Maja, be looft ge mij dat? En geef mij dan dit tot pand, dat ge woord zult houden." Plotseling greep hij als in scherts den bloeienden tak, maar Maja zag hem half verschrikt, half ver stoord aan. „Mijn tak? Neen, waarom zou ik dien weggeven? „Omdat ik hem zoo graag wil hebben". Het verzoek klonk als een bevel, en dit scheen Maja's tegenstand aan te vuren. Zij deed een stap achteruit en zeide beslist: „Neen, mijnheer van Wildenrod die bloe sems sta ik niet af." Een toornige uitdrukking verscheen in de oogen van den baron; hij had niet gedacht, dat het „kind" in staat was zich zoo krachtig tegen zijn wil te verzetten, en juist dit prikkelde hem, dien ten koste van eiken prijs door te drijven. Verslag van het verhandelde in de open bare vergadering van den Raad der gemeente Nieuwe Tonge, op Vrijdag 19 Januari 1923. Voorzitter: de Burgemeester. Aanwezig alle leden. I. Notulen. De notulen van het verhandel de in de vergadering van 15 December 1922 worden gelezen en onveranderd vastgesteld. II. Ingekomen stukken. a. Schrijven van den heer D. Visser alhier d.d. September Z922, houdende verzoek om ontheffing van zijn aanslag in de honden belasting, dienst 1922 over het tijdvak Maart- December 1922. Besloten wordt hem de ge vraagde ontheffing te verleenen. b. Schrijven van den heer J. Koppenaal, d.d. 18 December 1922, houdende bericht dat deze de benoeming tot grafdelver onder dankzeg ging aanneemt. c. Schrijven van den heer Inspecteur der Directe belastingen te Hellevoetsluis, d.d. 18 December 1922, houdende mededeeling, dat het bedrag, waarover de voorloopige uitkee- ringen, bedoeld in de art. 263 der Gemeente wet, worden berekend voor deze gemeente, nader is vastgesteld op 14.700 voor het be lastingjaar 1922/23. d. Missieve van H.H. Ged. Staten deger provincie d.d. 27/29 December 1922, G.S. no. 48/1, waarin wordt medegedeeld dat de be- „Hecht ge dan zooveel waarde daaraan?" vroeg 1 hij met bitteren spot. „Dat scheen graaf Victor ook te doen. Heeft dat „vredeteeken" soms een geheime beteekenis voor u beiden?" „'t Is niets anders dan een plagerijtje. Victor is immers een oude speelkameraad „En ik ben maar een vreemde voor je! Dat meent ge eigenlijk, Maja! Ja, ik begrijp 't wel!" Bij deze op bitteren toon geuite woorden wer den twee bruine öogen verschrikt en smeekend naar hem opgeslagen. „O neen, mijnheer van Wildenrod, dat heb ik niet gemeend neen, zeker niet!" „En toch praat ge van „Victor" en gaat ge weer even vertrouwelijk als vroeger met hem om. Ik ben en blijf „mijnheer van Wildenrod" voor je. Hoe dikwijls heb ik je al verzocht mij bij mijn voornaam te noemen al is 't maar een enkele maalNog nooit heb ik dien uit je mond gehoord Maja antwoordde niet. Zij stond onbeweeglijk, met gloeiende wangen en neergeslagen oogen, maar ze voelde den vurigen blik, die op haar was gevestigd. „Valt 't je dan zoo moeilijk, mij den naam te geven, waarop ik als aanstaande zwager van je broer toch eigenlijk recht heb? Is dat dan zooveel gevergd? Nu, ik zal daarop niet aandringen als er anderen bij zijn, maar nu zijn wij alleen, nu wil en moet ik hem hoorenMaja!" Nog een korte aarzeling maar toen kwam 't haar zacht en bevend over dc lippen: „Oscar!" Zijn somber gelaat verhelderde zich eensklaps en hartstochtelijk boog hij zich tot het jonge meisje over, dat bedeesd en sidderend voor hem stond, alsof hij haar in de armen wilde sluiten. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1923 | | pagina 1