VEN\
DEN
ning
tanti
ders van oude
in te wisselen
EERSTE BLAD
[1011310 (jaiiKYorooniging
i a.s.
a.s.
a.s.
*ïebouw
oo.ooo,-
SQQ.OOO,-
soo.ooo,-
ZATERDAG
27 JANUARI 1923
VRIJE BAAN.
Donderdag, OUDDORPFLOHIL
Vrijdag, OUDE TONGEGELUK
VERSLAGEN.
irnuari 1923:
krijgtsteeds meer obligaties
:reden daarvan is, dat zij haar
|rst bezit heeft niemand haar
ofschoon men er nog naar
weelenhet is wat de bank
bewondering die men heeft
II IJS
li 13 Januari 1923. Eenparig
[de ons zoo vijandig gezinde
lkkingen tot dezelfde conclusie
lijkheid is bereikt",
s, tevreden over de finantieele
rnnige Nice ga ik mij vestigen,
L de villa te koopen, die mij
en daarna is het afgeloopen.
verdraaid meer dan
beschikbaar de obligatiën eener
afloop der premietrekkingen
Sremieleening, waaraan als
:ingen afwachten, waarvoor vol-
,ZE week koopen of omwisselen
orden franco per aangeteekende
|ag (Tel.-adres: GOK, Tel.Nos.
resp. 6.50 bij inwisseling van
{verkrijgbaarbij onze Agenten
SEN, Kerkstraat 54 Melissant:
BIRKHOFF, Pastoriedijk 83
jk D 32 Zwijndrecht: W. VAN
2 Oud-Beijerland: J. STOLK,
IEN's-Gravendeel: P. VOOR-
leijerland: C. VAN ZETTEN,
600
Prijs per kwartaal. f I,—
Losse nummers f 0,07'
Advertentiën v. 1—6 regels f 1,20
Elke regel meerf 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dieiistiuiubitiilingeii eu Dioiistaunvrugen
f 1,per plaatsing tot een maximum
Yan 10 regels; elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen Woens
dag- en Zaterdagmorgen. Het wordt
uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
5E JAARGANG. - N°. 24.
CENTRALE COMMISSIE VOOR
BEZUINIGING.
Overdruk uit de Januciri-aflevering 1923 van
het tijdschrift der Neder landsche Maat
schappij voor Nijverheid en Handel.
WAAR HET GELD BLIJFT.
(Knipsels die te denken geven).
De Centrale Commissie voor Bezuiniging,
Secretariaat: Paviljoen te Haarlem, houdt
zich bij voortduring aanbevolen voor zoo ruim
mogelijke medewerking van deskundigen op
verschillend gebied, die goede middelen ter
bezuiniging kunnen aanwijzen. Personen, zoo
wel in ambtelijke kringen als daarbuiten, die
meenen met voldoende kennis van zaken voor
stellen te kunnen doen tot of beschouwingen
te leveren over bezuiniging of doelmatiger be
steding van overheidsgelden, gelieven zich
rechtstreeks met de Commissie in verbinding
te stellen. Zij is gaarne bereid artikelen, voor
stellen en beschouwingen die, haar doelmatig
voorkomen, behoorlijk te honoreeren. Des-
gewenscht kunnen medewerkers zich ver
zekerd houden van volstrekte handhaving
hunner anonymiteit.
Een bedrijf, dat groote tekorten oplevert.
Kan het niet goedkooper
In de „Msb." beklaagt een inzender zich
over het feit dat, terwijl allerwege bij den
dienst der P. en T. op de meest intense wijze
wordt bezuinigd, de technische dienst zóó
doorgaat met geldverspillen, dat men zich
daaraan wel ergeren moet. Volgens het perso
neel van den actieven dienst heeft de tech
nische dienst een zéér ruim aandeel in de on
gunstige financieele uitkomsten van den P. en
T.-dienst.
En als bewijs haalt de inzender de volgende
frappante staaltjes van geldverspilling aan,
overgenomen uit het orgaan van de Vereeni-
ging van Directeuren en Commiezen:
1. Bij den T. D. zijn reeds gedurende ge-
ruimen tijd Duitsche ingenieurs en monteurs
werkzaam tegen een loon vanrespect.
65 en 35 per dag.
2. De radio-inrichting op het Kootwijker-
zand verslindt schatten gouds en kost nu
reeds negen millioen gulden; van een geregeld
bedrijf is echter nog geen spoor te bekennen.
3. Bij de eerste steenlegging van die inrich
ting is door technische ambtenaren in groot-
schen stijl gefuifd op rijks kosten natuur
lijk. Er werd een lunch aangeboden, die ge
middeld 20 per couvert kostte. Een oor
konde werd opgesteld, ter vereeuwiging van
de eerste steenlegging. Die oorkonde kostte
maar 200 gulden en een afschrift hiervan
slechts 175 gulden.
4. Het materieel, door den T. D. aange
schaft ,is in het algemeen zóó duur, dat thans
reeds ongeveer 35 van alle telegraaf- en
telefoonontvangsten wordt geabsorbeerd door
den post „afschrijvingen" van dat materieel.
Het ligt voor de hand, dat bij een dergelijk
hoog percentage een loonende exploitatie
hoogst moeilijk wordt.
5. Het bureel „Telefooncentrales" bij de
directie van den T. D. werkt uiterst duur.
Voor de nieuwe kantoren te Rotterdam, Haar
lem en Utrecht heeft dat bureel telefoon
inrichtingen besteld, die niet minder dan res-
FEUILLETON.
VAN
E. WERNER.
(Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE).
28)
De beek was buiten haar oevers getreden, en
daardoor de toegang tot den iets hooger gele
gen vonder versperd. Van den eenen steen op
den anderen springend, moesten zij haar over
steken. Puck verloor hierbij het evenwicht, viel
in het water en begon hartbrekend te janken,
daar hij zich in den maalstroom niet op de been
kon houden. Maja, die al op den anderen oever
stond, gilde van angst om haar lieveling en graaf
Eckardstein sprong met beide voeten in het water,
pakte het spartelende dier beet en bracht 't aan
zijne meesteres, die den moedigen redder met een
dankbaren blik ontving. Eindelijk werd nog mid
denin het bosch een bloeiende wilde appelboom
ontdekt, die het jonge meisje een kreet van ver
rukking ontlokte en den graaf gelegenheid gaf
zijn gymnastische bedrevenheid te toonen. Onge
lukkig bleef hij aan een tak hangen, toen hij een
anderen wilde afbreken, en kwam met een gapen
den winkelhaak in de mouw van zijn jas weer
beneden.
't Was een tocht vol avonturen. De beide jonge
wandelaars baanden zich lustig een weg door den
storm, schaterden 't uit, als een windvlaag door,
de boomen voer en een stortbui over hen uitgoot,
sprongen en klauterden onvermoeid over stecnen 1
peet. 2 millioen, 1| millioen en 2 millioen gul
den kosten. Voor" die 3 kantoren samen 5|
millioen 1
6. De keuringen van het materieel laten te
wenschen over en kosten bovendien te veel
geld. De keuringen geschiedden vroeger ge
woonlijk door één persoon. Thans zijn voor die
keuringen diverse ingenieurs (of hoofdinge
nieurs) gelijktijdig of bijna gelijktijdig op reis,
dikwijls nog vergezeld van een electro-tech-
niscli ambtenaar. Zoo komt het voor, dat bijv.
2 ingenieurs te Keulen of omstreken, met als
hulp een electro-technisch ambtenaar, aan
wezig zijn en weer een ander ingenieur met een
electro-technisch ambtenaar voor keuringen
naar Berlijn en Hannover zijn vertrokken, ter
wijl een derde paar in Londen zit.
7. Het aantal hoofdingenieurs en ingenieurs
is voor ons kleine landje veel te groot. De
districtsingenieurs hebben geen werkkring,
waarvoor een opleiding te Delft noodig is.
De inzender in de „Msb." komt ten slotte
tot verschillende conclusies, o.a. dat de Tech
nische Dienst algeheel gereorganiseerd moet
wordendat in het geheel 6 of 8 ingenieurs vol
doende zijn; dat alle werken van eenigen om
vang in het openbaar aanbesteed moeten wor
den; dat strenge controle uitgeoefend dient te
worden op dienstreizen en dat het aantal
dienstauto's en morotfietsen beperkt moet
worden.
(Alg. Hbld. van 9-12-'22).
Kan het geld niet beter gebruikt worden?
Op den eersten Kerstdag komen werkloozen
van de Federatie onder leiding van het W.A.C.
van Amsterdam naar den Haag, om hier een
demonstratie te houden. Ze komen per extra-
trein!
Zou het comtié niet beter doen, het geld,
benoodigd voor den extra-trein, onder de
werkloozen te verdeelen en als het toch wil
demonstreeren, dit te Amsterdam te doen?
vraagt de „Rsb."
(De Avondpost van 20-12-'22).
Het middel voor hard-leersche gemeenten.
DEVENTER. De Minister van Arbeid heeft
op het verzoek van het gemeentebestuur om
verdere medewerking van het rijk ten behoeve
van de werkverruiming bij de spoorweg- en
havenwerken voor het tijdvak van 1 October—
31 December 1922 ook namens zijn ambtge
noot van Binnenlandsche Zaken medegedeeld,
dat de regeering bezwaar heeft, deze mede
werking te verleenen, omdat zij niet de over
tuiging heeft, dat de gemeente bij haar bestrij
ding van de werkloosheid rekening houdt met
de beginselen, die daarbij door de regeering
worden toegepast. Eerst als het gemeente
bestuur blijk geeft, met bedoelde beginselen in
overeenstemming te handelen, zal weer rijks-
steun voor de werkverruiming worden ver
leend.
(N. R. Crt. van 18-12-'22)
Met de beslissing der Ministers moet het
gemeente-bestuur wel rekening houden. Die
kan niet even gemakkelijk ter zijde worden ge
schoven als een adres van een plaatselijke be
zuinigingscommissie.
Bezuiniging op onderwijsuitgaven.
Nu Minister de Visser als bezuiniger op
treedt kan het zijn nut hebben ,zijn aandacht
te vestigen op het onoeconomisch gebruik van
gymnastieklokalen, dat o.a. te Rotterdam te
constateeren valt.
Waarom kunnen de gymnastieklokalen der
bijzondere scholen, inplaats van een deel van
den tijd ongebruikt te blijven, niet ook voor
de jeugd der openbare en van andere bijzon
dere scholen toegankelijk worden gesteld? De
gymnastieklokalen der openbare scholen zijn
het immers ook menigmaal voor de leerlingen
der bijzondere scholen. Er wordt hier te sterk
aan het begrip „eigen school" vastgehouden.
De katholieke schoolbesturen moeten zelfs
zoozeer tegen coëducatie gekant zijn, dat zij
leege gymnastieklokalen, waarin Roomsche
jongens vertoefd hebben, niet voor Roomsche
meisjes wenschen open te stellen. Het onmid
dellijk gevolg zal zijn een verdubbeling van
uitgaven zonder eenig practisch nut. Kan of
wil het departement van onderwijs hiertegen
niets doen?
Nog iets: In de in het Westelijk stadsdeel
opgerichte bijzondere neutrale school mogen
volgens de nieuwste eischen geen lokalen voor
minder dan 48 leerlingen voorkomen, ofschoon
de klassen er stellig nimmer meer dan 36 zul
len tellen.
CNR. Crt. 17-12-*22).
Onrust op Marken.
Men meldt ons van Marken, dat dit eiland
gisteren in rep en roer was wegens ontevreden
heid van de bevolking over de hooge belas
tingen. Er zijn relletjes voorgekomen, waarbij
harde klappen gevallen zijn. O.a. werd wet
houder Dorland mishandeld.
(N. R. Crt. 22-12-'22).
Ingezonden Mededeelingen.
Kantoor MIDDELHARNIS.
ZITDAGEN - tijdens BEURS.
Woensdag, SOMELSDIJKTABBERS
Donderdag, DIRKSLAND.v.d.DOEL
en wortels en werden des te opgeruimder, naar
mate het bosch onbegaanbaarder bleek. Er kwam
geen eind aan het gelach en gepraat, aan het
vragen en vertellen! Alle oude herinneringen uit
beider kindsheid en jeugd werden weer opgehaald.
Grauwe nevels hingen onder de dennen en donkere
wolken joegen door de lucht, maar de beide
menschenkinderen koesterden zich in den helde
ren zonneschijn van jeugd en geluk. Wat gaven
zij om wind en weer!
Eindelijk hadden zij het park van Odensberg
bereikt, dat bijna onmiddellijk aan den zoom van
het bosch grensde. Maja stond juist voor de kleine
ijzeren poort, die zij eenige uren geleden was uit
gegaan, toen deze eensklaps geopend werd en
Oscar van Wildenrod haar haastig te gemoet
kwam.
„Maar, Maja, hoe kondt ge in dat weer alléén
Hij bleef plotseling steken en beschouwde met
blijkbare verwondering haar metgezel, dien hij nu
eerst gewaar werd.
Maja, die de kap weer over het hoofd had ge
trokken en haar door den regen geheel bedorven
hoed aan den arm droeg, lachte uitdagend. „Hebt
ge soms gedacht, dat Puck en ik in die wolkbreuk
zijn omgekomen? Neen, wij zijn er nog en hebben
onderweg zelfs gezelschap opgedaan. De hecren
zullen elkander wel niet kennen! Graaf Victor van
Eckardstein baron van Wildenrod, de aanstaan
de zwager van mijn broer!"
Met een zekere stijfheid beantwoordde Wilden
rod den vriendelijken groet van den vreemdeling,
die lachend zeide: ,,'t Verheugt mij kennis met u
te maken, baron, hoewel dit van mijn kant in
geheel doorweekten toestand geschiedt. Door
gaans ben ik niet zoo nat, maar ik had ook niet
]DRAi5!ilA-vANVALKEHBURG'S-
iLEVÈRTRAM
^3 1 ">*J1
•LEEUWARDEN-
OPMERKINGEN, DIE DE COMMISSIE VAN
VERSCHILLENDE ZIJDEN BEREIKTEN.
Geldverknoeierij bij de Posterijen.
Men schrijft ons:
Stavenisse, een plaatsje van nog geen 2000
inwoners op het eiland Tholen heeft in 1921
een post- en telegraafkantoor gekregen in de
plaats van een hulppostkantoortje, dat vroe
ger gevestigd was in het Gemeentehuis. Het
nieuwe gebouw kostte 90000,Voor den
opzichter bij het werk, die geen kamer naar
zijn zin kon krijgen in het dorp, werd een hou-
gedacht nog aan niemand te zullen worden voor
gesteld. ik wilde juffrouw Dernburg maar even
tot aan den ingang van het park vergezellen en
dan afscheid nemen."
„Wilt ge papa en Erik niet goedendag zeggen?"
viel Maja hier in.
„Neen, juffrouw. In dit toilet vertoon ik mij
liever niet in het heerenhuis van Odensberg.
Maar ik kom stellig eerstdaags als ik mag?"
Zijne oogen zochten bij de laatste woorden die
van het jonge meisje. „Zou ik u dat verbieden?"
vroeg zij op plaagzieken toon.
„Wie weet? Waternikker en kabouter kunnen
nooit goed met elkaar overweg heb ik straks
uit uw eigen mond moeten hooren. En toch durf
ik 't wagen. 'Ondertusschen verzoek ik u, dit
vredetecken van mij aan te nemen. Ge weet, met
hoeveel inspanning 't veroverd is." Met een lichte
buiging overhandigde hij haar den bloeienden tak,
dien hij nog in de hand had.
Wildenrod hoorde dit alles zwijgend aan, maar
hield beiden voortdurend in het oog. Die vertrou
welijke toon scheen hem zeer te verwonderen, en
toen de graaf thans afscheid nam, boog hij slechts
met koele beleefdheid even met het hoofd, zeide
een paar onverschillige woorden en betrad daarop
schielijk aan Maja's zijde het park, terwijl hij de
ijzeren poort achter zich in het slot liet vallen.
„Gij schijnt dien heer goed te kennen," merkte
hij aan, terwijl zij den weg naar huis insloegen.
„O ja!" antwoordde zijne gezellin ongedwon
gen. „Graaf Victor was Erik's speelmakker en
heeft ook dikwijls met mij gespeeld en gestoeid.
Ik vond het recht prettig hein na zes jaar eens
terug te zien."
„Zoo?" 'zeide de baron langzaam. Hij keerde
ten villatje gebouwd, dat nog 4000 extra
kostte en bij afbraak plm. 700 opbracht. Het
nieuwe post- en telegraafkantoor wordt thans
bediend als hulpkantoor en de kantoorhouder
wordt bijgestaan door een telefoonjuffrouw,
die geheel overbodig is, op een jaarwedde van
pl.m. 1100,De bedoeling was, in het
prachtige post- en telegraafkantoor een direc
teur aan te stellen met de noodige beambten:
alles geheel overbodig. De oude brievengaarder
kan het werk nog altijd heel best alleen af, even
als vroeger. Want ook in het naburige St.
Annaland, dat grooter is dan Stavenisse,
wordt de geheele dienst van het Post- en
Telegraafkantoor door den kantoorhouder al
leen verricht. Ook zijn er te Stavenisse 2 brie
venbestellers, waarvan één overbodig is, met
een bezoldiging ieder van 1600. Voor den
dienst was het monumentale postkantoor abso
luut overbodigniemand in de gemeente be
grijpt waartoe het dienen moet. Hetzelfde
geldt voor het eveneens op Tholen gelegen
St. Maartensdijk, waar ook zoo'n postpaleisje
is gebouwd en dat thansaan den dienst
wordt onttrokken en bestemd is voor kantoor
van den Rijksontvanger. Hiervoor is het ge
bouw evenwel veel te groot. Het Post- en
Telegraafkantoor wordt intusschen weer te
ruggebracht tot een hulpkantoor in een be
scheiden kamer van een particulier huis. Het
relefoonkantoot is weer opgeheven en het
postpaleisje was meer dan ruim genoeg voor
het hulpkantoortje en de belastingen samen,
werd de bocenwoning slechts in tweeën ge
splitst, wat gemakkelijk zou gaan. Maar dat
zou te economisch zijn, dus de posterijen er
uit en in een ander gebouw.
Nog erger geldvermorsing vond plaats te
Dinteloord, waar het nog veel duurdere post
kantoor ook overbodig bleek en leeg staat of
leeg komt te staan. De tonnen gouds, aan deze
postkantoren besteed, zijn totaal weggewor
pen!
Bij de posterijen is overal veel te veel perso
neel. Hoe hierbij stompzinnige verkwisting
richtsnoer is, moge met een voorbeeld toege
licht worden, één uit honderden. Op een klein
gehucht op het eiland Schouwen was tot voor
kort een hulp-postkantoor met een brieven-
gaarster en een besteller. Die besteller bezorgt
tweemaal per dag de brieven enz. behalve des
Zondags, wanneer geen bestelling plaats heeft.
De bestellingen geschieden per rijweil en zijn
gemakkelijk in een uur te doen. De besteller
heeft alzoo twee uur werk per dag en is boven
dien rijwielreparateur. Wat hij als besteller
verdient, is niet bekend, maar hij zal als zoo
danig zeker niet per uur betaald worden. Dit
ware echter billijk, want zijn dagwerk is rij
wielen repareeren. Toch schijnt het bestuur
der Posterijen te meenen, dat hij zijn heelen
dag met vbrieenbestellen bezet heeft en wel
licht wordt hij dus ook voor een vollen dag
betaald, wantin het gehucht wordt op
gericht een hulp-telegraafkantoor. Eenige
malen per week, soms in 't geheel niet, moet er
een telegram bezorgd worden. Nu zou men
meenen, dat de brievenbesteller met zijn twee
uren werk per dag, ook die paar telegram
men wel kon bestellen, maar neen, dat gaat
niet. En zoo is, tegen aparte belooning,
's mans vrouw aangesteld als telegram-
bestelster!
Onderwijs.
Dezelfde berichtgever schrijft ons:
Op het gebied van 't Onderwijs gaat het
nog veel idioter toe. Ons volk wordt uitge
knepen tusschen een pers, waarvan het eene
blad rood, het andere zwart gekleurd is.
Te Zierikzee bestaat een Bizondere School
met den Bijbel, ondergebracht in een heeren
huis. Dit huis was te klein geworden en het
schoolbestuur ging een grooter huis nemen,
gedeeltelijk afbreken en tot schoolgebouw ver
bouwen. Toen het werk bijna klaar was, kwam
de millioenenstroom vloeien voor het bizonder
onderwijs. En wat deed nu het schoolbestuur?
Het gebouw werd weer afgebroken, een af
gebroken front werd weer als van ouds op
getrokken, kortom het heerenhuis weer in zijn
ouden toestand teruggebracht. Daarna werd
grond gekocht voor 6000 en hierop een
schoolpaleis gebouwd van bijna 110.000,
Een monumentaal hek, dat alleen duizenden
kost, tart den voorbijganger, die belastingen
betaalt.
Zoo staat ook midden op het kale land van
Schouwen een prachtige nieuwe school met
verscheidene lokalen en mooie onderwijzers
woning ten behoeve van nog geen dertig
kinderen, die heinde en ver op de dungezaaide
hofsteden wonen.
En overal in den lande hetzelfde: voor 1923
honderd en dertig millioenen voor het onder
wijs, dat ons volk verscheurd en verdeeld naar
den finantieelen ondergang drijft!
De Centrale Commissie voor Bezuiniging
houdt zich voor de inzending van opmerkin
gen en klachten als bovenvermeld (liefst be
hoorlijk gedocumenteerd) steeds gaarne aan
bevolen. Zij zullen voor zooveel noodig ter
kennis van de betrokken autoriteiten worden
gebracht of op andere wijze in behandeling
genomen en indien zij daarvoor in aanmerking
komen ook in deze rubriek worden gepubli
ceerd. De inzenders moeten echter onvoor
waardelijk voor de juistheid van hunne be
richten instaan.
zich om en monsterde nogmaals de gestalte van
den j*raaf, die juist tusschen de boomen verdween,
terwijl Maja onbekommerd doorpraatte.
„Als ik nu maar ongemerkt boven en in mijn
eigen kamer kan komen Papa zal wel boos zijn
als hij mij ziet!"
„Ja, hij zal knorren," zeide Wildenrod met na
druk, „en ik zou 't ook wel willen doen. Ik was het
park ingegaan om je te zoeken, toen die stortbui
losbarstte, en hoorde van den tuinman, dat ge
al sinds een uur wegwaai t en in het bosch zoudt
zijn. Hoe onvoorzichtig! Hebt gij dan in het ge
heel niet bedacht, dat ze zich thuis ongerust over
je zouden maken dat ik mij ongerust maakte?"
Deze verwijtende vraag joeg het meisje een
blos aan. „O, dat was geheel onnoodig. Hier te
Odenberg kent mij elke arbeider en elk kind."
„Om het even! Ge moogt niet meer zonder ge
leide het bosch zoo diep ingaan zeg, Maja, be
looft ge mij dat? En geef mij dan dit tot pand, dat
ge woord zult houden."
Plotseling greep hij als in scherts den bloeienden
tak, maar Maja zag hem half verschrikt, half ver
stoord aan.
„Mijn tak? Neen, waarom zou ik dien weggeven?
„Omdat ik hem zoo graag wil hebben".
Het verzoek klonk als een bevel, en dit scheen
Maja's tegenstand aan te vuren. Zij deed een
stap achteruit en zeide beslist:
„Neen, mijnheer van Wildenrod die bloe
sems sta ik niet af."
Een toornige uitdrukking verscheen in de
oogen van den baron; hij had niet gedacht, dat
het „kind" in staat was zich zoo krachtig tegen
zijn wil te verzetten, en juist dit prikkelde hem,
dien ten koste van eiken prijs door te drijven.
Verslag van het verhandelde in de open
bare vergadering van den Raad der
gemeente Nieuwe Tonge, op Vrijdag 19
Januari 1923.
Voorzitter: de Burgemeester.
Aanwezig alle leden.
I. Notulen. De notulen van het verhandel
de in de vergadering van 15 December 1922
worden gelezen en onveranderd vastgesteld.
II. Ingekomen stukken.
a. Schrijven van den heer D. Visser alhier
d.d. September Z922, houdende verzoek om
ontheffing van zijn aanslag in de honden
belasting, dienst 1922 over het tijdvak Maart-
December 1922. Besloten wordt hem de ge
vraagde ontheffing te verleenen.
b. Schrijven van den heer J. Koppenaal, d.d.
18 December 1922, houdende bericht dat deze
de benoeming tot grafdelver onder dankzeg
ging aanneemt.
c. Schrijven van den heer Inspecteur der
Directe belastingen te Hellevoetsluis, d.d. 18
December 1922, houdende mededeeling, dat
het bedrag, waarover de voorloopige uitkee-
ringen, bedoeld in de art. 263 der Gemeente
wet, worden berekend voor deze gemeente,
nader is vastgesteld op 14.700 voor het be
lastingjaar 1922/23.
d. Missieve van H.H. Ged. Staten deger
provincie d.d. 27/29 December 1922, G.S. no.
48/1, waarin wordt medegedeeld dat de be-
„Hecht ge dan zooveel waarde daaraan?" vroeg 1
hij met bitteren spot. „Dat scheen graaf Victor
ook te doen. Heeft dat „vredeteeken" soms een
geheime beteekenis voor u beiden?"
„'t Is niets anders dan een plagerijtje. Victor is
immers een oude speelkameraad
„En ik ben maar een vreemde voor je! Dat
meent ge eigenlijk, Maja! Ja, ik begrijp 't wel!"
Bij deze op bitteren toon geuite woorden wer
den twee bruine öogen verschrikt en smeekend
naar hem opgeslagen.
„O neen, mijnheer van Wildenrod, dat heb ik
niet gemeend neen, zeker niet!"
„En toch praat ge van „Victor" en gaat ge weer
even vertrouwelijk als vroeger met hem om. Ik
ben en blijf „mijnheer van Wildenrod" voor je.
Hoe dikwijls heb ik je al verzocht mij bij mijn
voornaam te noemen al is 't maar een enkele
maalNog nooit heb ik dien uit je mond gehoord
Maja antwoordde niet. Zij stond onbeweeglijk,
met gloeiende wangen en neergeslagen oogen,
maar ze voelde den vurigen blik, die op haar was
gevestigd.
„Valt 't je dan zoo moeilijk, mij den naam te
geven, waarop ik als aanstaande zwager van je
broer toch eigenlijk recht heb? Is dat dan zooveel
gevergd? Nu, ik zal daarop niet aandringen als er
anderen bij zijn, maar nu zijn wij alleen, nu wil
en moet ik hem hoorenMaja!"
Nog een korte aarzeling maar toen kwam 't
haar zacht en bevend over dc lippen: „Oscar!"
Zijn somber gelaat verhelderde zich eensklaps
en hartstochtelijk boog hij zich tot het jonge
meisje over, dat bedeesd en sidderend voor hem
stond, alsof hij haar in de armen wilde sluiten.
(Wordt vervolgd.)