ONZE EILANDEN VAN WOENSDAG 8 JUNI 1921. 3 By hun vervallen verklaring geven zij voor goed hun rechten prijs. Daarom heeft de wetgever voor hen een tijdvak van zes maanden noodig geacht als waarborg tegen een overijld besluit. Werken zij gedurende die zes maanden in eigen bedrijf, dan zijn ztf ook gedurende dien tlid tot premiebetaling verplicht. De Raad van Arbeid raadt dus hen, op wie het bovenstaande van toepassing is, aan, hem direct van de gewijzigde omstandig heden op de hoogte te brengen en inlich tingen aan hem te vragen. Op deze wijze zorgen de betrokkenen het best voor hun eigen belang en komen zij niet voor onaangename verrassingen te staan. Gemengd Nieuws. DE OORLOG VAN ATHENE UIT. Athene, 26 Mei. Hoe ziet Athene eruit als er geen oorlog is? Het is niet gemakkelijk zich het nog te herinneren. Wij hebben hier nu zooveel oor logen gehad sinds 1912, dat de oorlogstoestand wel zoowat normaal genoemd kan worden. Het was de laatste negen jaar altijd oorlog, bijna- oorlog, erger-dan-oorlog, of oorlog-pas-voorbij. Het Khaki was steeds de overheerschende kleur in het stadsbeeld. Als men in een drukke straat woont, heeft men maar uit het raam te kijken, om uniformen te zien. Men is daar zoo aan gewend, dat men het pas zou opmer ken, als het niet meer zoo was. Athene is de hoofdstad van een land, dat in oorlog gewikkeld is. Haast iederen ochtend ziet men troepen vertrekken. Van ver hoort men muziek, meestal het lied van den adelaars- zoon, die zijn zwaard zal trekken, welke daad een kleine aardbeving ten gevolge zal hebben. Dan ziet men uit alle straten en stegen de rnenschen komen aanhollen. Men heeft het al zoo dikwijls gezien, maar men wil er toch altijd weer bij zijn. Men stelt zich op langs de randen van dc stoep. Ook op de balkons en achter de vensters vertooncn zich nieuwsgierigen. De muziek wordt steeds luider, afgewisseld door schel hoorngeschal. In de verte komen dc man nen aan. Soms is liet maar een klein troepje, soms een lange, lange reeks. Het muziekcorps doet uitgeleidde tot aan het station. Het is als een fleurig eerbewijs, dat men den dapperen niet onthouden wil. De soldaten volgen zwaar bepakt, van al het noodigc voorzien. Voor hen Is liet groote oogen- hlik aangebroken. Zullen zij het geliefd Athene ooit terugzien, moeten zij' zich afvragen. Er zijn er natuurlijk die somber zijn. Maar de meesten kijken lachend, houden zich goed. Ver scheiden hebben bloemen gekregen, die ze in hun knoopsgat gestoken hebben of op hun pet. Soms gebeurt het, dat er een een groot por tret van koning Konstatijn voor zich uitdraagt met róodc en witte papieren rozen versierd. Het is als ccn krijgstropee, die den weg naar de zegepraal zal aanwijzen. De toeschouwers groeten dc manschappen. Heel dikwijls zien zij bekenden. Gauw wordt er ccn handdruk gewisseld; ,.Hct ga je goed, Panagiotti, tot weerziens, Sprio". Met sommige soldaten loopt iemand een eind mee, een vrouw, een zuster, ccn moeder. Het afscheid is moeilijk, men ziet het. Ma3r de algemeene geest is niet neer drukkend, men gevoelt het tezanienhooren, waarvoor de persoonlijke gevoelens moeten wijken. Vooruit moet men, steeds nieuwe troepen worden er gezonden, dc oorlog eischt steeds heviger inspanning. Telkens worden nieuwe lichtingen opgeroepen. Athene is natuurlijk een verzamelplaats van veel menschcn uit de pro vincie. Men ziet de boerenjongens komen, vreemd, ontwend, gapend naar dc wonderen van de groote stad. Met hun bocrenklccrcn in bundels onder den arm gaan zij van bureau naar bureau. Ook later wandelen zij de straten door, in groepjes, als een bijzonder soort toeristen, stilstaand voor de groote gebouwen en voor een stand- beeld, elkaar uitleggend, tegensprekend. Op een bepaald uur moeten zij in dc kazernes zijn. Tegen dien tijd bestormen zij dc trams. Voor burgers is cr dan daar geen plaats meer. Het begrip volle tram is zeer rekbaar. Er kunnen blijkbaar evenveel rnenschen buiten dc tram hangen, als er in zijn. Achter op den buffer alleen is plaats voor vier. Het is altijd een wonder, dat er niet meer ongelukken gebeuren. De mobilisatie verloopt goed, de regeering is cr tevreden mee. wordt er gezegd, en men geeft lijsten uit, waarop gemeld staat hoeveel percent van de mannen aan den oproep van het vaderland gevolg hebben gegeven met ver gelijkingen van het hoeveel per honderd bij vorige gelegenheden. Er zijn echter altijd rnen schen die pogen uit tc knijpen. Sommigen mec- nen, dat zij in hun belangrijke burgerlijke be trekkingen onmisbaar zijn. Anderen zijn wel dapper, maar bedenken, dat het toch jammer zou zijn, als hun in liet onherbergzame Klein- Azie eens wat overkwam. Als men nu invloedrijk is, of men heeft een invloedrijk familielid, doet men stappen bij verscheiden ministeries, laat zijn vader, broer oom of tante stappen doen. Het is natuurlijk mogelijk, dat het gelukt. In alle landen der wereld zijn er ultknijpcrs geweest. Hier noemt men ze „koerambié's". dat zijn dc heelcmaal in suiker verborgen koekjes, die men met Nieuwjaar en Pasclien eet. Zij hebben van zelf dc openbare meening tegen zich en worden zelfs door hun beste vrienden bespot. Dik wijls heeft zoo iemand weer een krijgsliafti- gen oom, een Spartaansche tante of een vader lijken vriend soms een geheimen vijand zelfsdie weer tegenstappen gaat maken, om hem naar het front tc krijgen, „wat zoo goed voor hem zou zijn". Als koerambié is men nooit heel zeker van zijn bestaan. Den volgenden dag kan men weer koerambié-af zijn. Er zijn dan nog militaire bureau's als tusschenfase. De koerambié draagt dan een uniform meestal een beetje buitenmodel en loopt met een gewichtige tasch door de straten. Soms kan zijn leven zuur genoeg zijn. Recht op zulke posten ver van het front heb ben de manschappen, die een paar broers ge sneuveld hebbenen zullen volgens een voorstel in de Nationale Vergadering weldra ook hebben zij, wier broeders gedurende het vorige regiem als deserteur, muiteling of ver rader terechtgesteld werden. Maar behalve de openlijke uitknijpers zijn ei ook nog de stille, de geheimzinnigen. Voor die lieden is het een heele kunst niet gesnapt te worden. Men kan natuurlijk dagen lang thuis blijven, maar dan krijgt men wel eens Just, om een luchtje te scheppen, om 't er maar eens op te wagen. Dikwijls gelukt dit dan een poos, maar het eind is toch meestal, dat men tegen de lamp loopt. Want er zijn bijzondere patrouilles, die er op uit gaan, om zulke „insoumis" te vangen. Zij treden zeer bescheiden op, maar als men goed oplet, kan men ze toch wel herkennen. Vooral tegen den avond gaan ze op pad en meestal ziet men ze met een flinken buit terugkeeren. Als ze naar de kazerne teruggaan, zijn ze vergezeld door allerlei heertjes, wier papieren niet in orde waren en wier geval nader zal worden onder zocht. Zoo nu en dan valt zoo'n patrouille een koffiehuis binnen, leder moet dan zwart op wit toonen, dat bij niet dienstplichtig is. Wee hem, die zijn portefeuille per ongeluk thuis heeft laten liggen. Hij zal genoodzaakt zijn onder veilig geleide een heele wandeling te ondernemen en dan nog heel wat moeilijk heden moeten overwinnen. Een paar keer heb ben de patrouilles ook al eens een drijfjacht ge houden in den Koninklijken Tuin. De Ingangen voor het publiek werden gesloten en alle wan delaars worden aan den tand gevoeld. Ook deze maatregel moet al veel succes gehad heb ben. Het getal van hen, die tusschen de mazen van het net weten door te kruipen, wordt iederen dag kleiner. Eigenaardig is, wat een officier mij verzekerde, dat al die min of meer met geweld gepreste soldaten lang nog niet de slechtste zijn. Als zij maar eerst bij de troepen zijn, krijgt de massagecst vat op hen. Binnen korten tijd worden juist zij de vinnigste vechtersbazen, die er liet moedigst op los stormen. Maar behalve al liet khakigeel en de weinige romantische patrouilles, is er in Athene niet veel, dat eigenlijk aan den oorlog doet den ken. Auto's en rijtuigen doorkruisen de straten, heeren en dames in keurige en kleurige toi letten wandelen op de drukke uren heen en weer. Vreemde toeristen, zooals vroeger in vooroorlogsche jaren, met de Baedeker in de hand, de vrouwen met schelkleurige voiles, dc mannen met helmhoeden, als iii Egypte, ziet men niet veel. Maar alle hotels zijn toch boordevol, ook alle eet-, koffie- cn theehuizen en banketbakkerswinkels. Het leVen'gaat zijn gewonen gang, het kan niet stilstaan. De zo- mcrtheatliers' hebben hun poorten weer ge opend cn ook 's avonds na tien uur in het Zappeionpark is er muziek. Het warme jaar getijde is ditmaal heel vroeg begonnen en 's zomers leeft men veel buiten. In dc huizen is het na zonsondergang niet uit te houden. Men gaat vanzelf de straat maar weer op. Zoo van buiten ziet men niet, dat bet bestaan duur is cn steeds duurder wordt. Ieder beeft schijnbaar nog veel geldrvan spaarzaamheid en zich bekrimpen, kan men niet veel merken. Athene moet op een buiten staander haast den indruk maken van zorge loosheid. Maar ieder, die nauwkeurig ziet, weet dat het Grieksche volk niet onverschillig is, met wat er gebeurt aan dc andere zijde van dc Acgeischc zee. Met den nieuwen oorlog leeft men even intens mee, als met alle vorige oorlogen. Over ecnige dagen of eenigc weken, later misschien, dat is aan anderen om uit tc maken, zal dc nieuwe aanval beginnen cn dezen keer zal men 't met Moestafa Kcmal en zijn troepen wel klaar spelen. Griekenland is dan vanzelf uit de ellende cn gaat een schit terende toekomst tegemoet. Over liet alge meen is men zeer optimistisch. Er is bij de menschcn natuurlijk altijd ccn zekere spanning, men is in afwachting van wat weldra komen moet, maar men heeft geleerd, dat niet 200 dadelijk te laten merken. Na negen jaren oor log is Athene aan oorlog gewend. NATUURBESCHERMING IN FINLAND. Terwijl de in het Noorden gelegen landen Zweden, Noorwegen cn Denemarken reeds tientallen jaren organisaties ter bescherming van de natuur bezitten, is in Finland nog slechts weinig op dit gebied verricht. Dit ligt zeker niet aan liet gebrek aan interesse voor deze zaak, doch wel in hoofdzaak aan de on zekere politieke toestanden, onder welke men in dit land zoolang geleefd cn geleden heeft. In het jaar 1913 deed de bekende Zweedsche natuurkenner Prof. R. Sernander een poging, doch reeds in den tijd van voorbereiding brak de wereldoorlog en daarmee dc Russische re volutie uit. Finland ontwikkelde zich spoedig tot een vrijen staat in Europa, het zoolang onderdrukte volk werd zelfstandig en kreeg nieuw leven cn initiatief. Door de matcrieele ontwikkeling bloeide de industirc op cn door haar wordt de nog vrijwel onberoerde Fitische natuur meer cn meer bedreigd cn wanneer niet spoedig ingrijpende maatregelen tot bescher ming getroffen worden, bestaat liet gevaar van verwoesting van vele sclioonc oorden. Natuurliefhebbers van naam hebben liet ge vaar ingezien en zijn een beweging tot bescher ming der natuurmonumenten van dit schitte rend mooie land begonnen, waartoe de bekende directeur der diergaarde van Hclsingfors, dr. R. Palmgren, eigenlijk den stoot gaf. I11 een pas verschenen studie, geschreven in het Zweedsch, toont hij zich een warm voorstan der van natuurbehoud in Finland en schildert op levendige, enthousiaste wijze de fraaie landstreken, waarbij maatregelen tot haar duurzaam behoud worden aangewezen. Bij de doorlezing van dit werkje met zijn meesterlijke schetsen uit het leven van plan ten en dieren blijkt, dat Finland wel moeilijk een beter en ijveriger voorvechter voor de be ginselen der natuurbescherming had kunnen bekomen. Met warme instemmiug leest elk na tuurvriend de ongemeen bekorende bijdrage „De Noordsche phalanx" waarin de begaafde schrijver den trek der kraanvogels behandelt. Aan liet slot zegt hij, en wij nemen zijn woor den met instemming over; Wellicht blijven de kraanvogels eens voorgoed weg en moeten wij elk jaar tevergeefs naar bun komst uitzien. Het laatste veen is afgestoken, de bevolking ervan is naar andere landen gereisd, waarheen de gezegende hand der cultuur hen nog niet bereikt. Dan zullen wij, rnenschen, met wee moed en beklemdheid vervuld zijn. Is het niet, of uit ons eigen leven wat gebluscht is, alsof wij onszelven verkocht hadden? Groeit er niet een droef gedacht' in ons over de brute geweld pleging aan de natuur? Wij hebben, wellicht overvloedig, goud bekomen terwijl wij bloeiend leven noodig hadden. Worden wij dan niet ge kweld bij de gedachte, dat wij niet bijtijds In zagen, waarheen de starre jacht naar liet ver meende geluk der rnenschen voert? Begrijpen wij dan niet, voor het eens onherroepelijk te laat is, wat wij voor ons geestelijk welzijn verloren hebben door de vernietiging der men- schelijke oerbron; de natuur? En worden wij met al onze voorzorgen onzen kinderen en kindskinderen ten vloek of ten zegen? Moeten wij niet thans, terwijl 't nog ruimschoots kan, natuur-oasen reserveeren en zullen wij niet grootmoedig onze natuurmonumenten de le vende en de doode, als eeuwige documenten beschermen en behouden voor hen, die na ons komen? Laat ons, voor het te laat is, de waar heid der vermaning van een Zweedsch dichter aan zijn volk inzien en betrachten. „De civi lisatie legt verplichtingen op, de mensch is gehouden de natuur tegen de rnenschen te be schermen!" In zijn verdere beschouwingen laat de au teur ons'een blik slaan in de overweldigende Finsche natuur niet al haar heerlijkheid. Hij legt er den nadruk op, hoeveel de industrie in zijn schoon vaderland reeds heeft verstoord, hoe de bossclien gedund, de weiden en wallen verwoest en de nieren drooggelegd werden, hoe de indrukwekkende stroomversnellingen cn de grootsclie watervallen aan fabrieken ten offer vallen. Onze natuurmonumenten, zegt dr. Palmgren zijn evenzeer onschatbare klei nooden, evenzeer onmisbare documenten voor dc kennis van het vaderland van toen en nu als voorhistorische vondsten. Hoe toepasselijk is ook bier niet de spreuk; „Zeg mij met wicn gij omgang lieht en ik zal u zeggen.' wie ge zijt." Zeg mij in welke omgeving gij leeft en ik zal het raadsel van uw leven oplossen. Vestiging, bodcmcultuur cn vooruitgang worden beïnvloed, bewerkt en geregeld door de natuur, die, wellicht voor liet individu onzicht baar, toch met duizend dunne draden in de ontwikkelingsgeschiedenis van mensch en men schengeslachVop den langen weg van bar baar tot intellectueel, modern gecultiveerd mensch ingrijpt. Het boek der natuur is geen overbodig luxe-bezit, dat wij gerust ontberen of nutteloos kunnen laten liggen, eerder is liet voor'allen onontbeerlijk, een bijbel op de tafel der religie. Als de natuur verarmt, roept scbr. uit, sterft ook liet ziclelcven der rnenschen. De inamnionsdicnaren, die luin vadergoed voor snood gewin verkochten, hebben zichzelf I verkocht. De offers der groot-industrie dolen zonder geluk en doel in de steden rond en liet geestelijke en matcrieele bolsjewisme zuigt zijn voedsel uit een rijken bodem. Wij be- I luisteren niet meer liet ruisclien der pijnboo- I men, aan welker wortels onze wieg stond. Ge- broken zijn alle banden, die ons met liet vader- j land verbonden, het vaderland, dat ons blijden zin, arbeidsvreugd cn levenslust geeft. 'Het plichtsgevoel verdween en de idealen gingen te gronde. De mensch heeft idealen van 1100de, wóór zijn zij nog tc vinden, luidt de dringende vraag des dags. In de natuur! Wel zijn dat, ook voor 011s Nederlanders, geen woorden, die men in dezen, door mate rialisme, genot- cn geldzucht vergiftigden tijd, over de ganse he wereld zon willen uitroepen? Het volgende geschrift van dr. Palmgren zal voorstellen tót organisatie en wettelijke verplichting van natuurbehoud omvatten. Het is inderdaad ccn groote, omvangrijke arbeid die dr. Palmgren cn de andere Finsche natuur liefhebbers ondernamen en wij slaan met groote belangstelling dc vordering van hun streven tot het behoud van 't schoone in dit wondere 1 land der duizend nieren gade. A. B. W. MONDAIN PARIJS. De 4 gala-bals van de Meimaand. „La grande Saison" van Parijs begint te herleven. Gedurende 7 jaren had dc stad. le vend in atmosfeer van zorg en ernst, geen mondaine feesten gezien, als die, waarvan zij alleen dc verfijning, de élégance en de beko ring schijnt te kennen. In dit voorjaar echter j heeft markiezin dc Polignac. vóór alles bezield j niet een groote liefde en een diepgevoelde sympathie voor 't geteisterde Reims, gemeend ten bate hiervan dé vroolijklieid wel tc kunnen doen herleven. En velen hebben deze vriende- lijkc gedachte begrepen en toegejuicht en heb ben gehoor gegeven aan den oproep om deel te nemen aan deze bals in kleuren, waarvan dc opbrengst is bestemd óm verzachting van leed te brengen aan de arnic slachtoffers, die daar leven tusschen hunne ruines. Het eerste bal. wit en zwart, was schitte- 1 rend. Zelden heeft men zooveel elegante en bekende persoonlijkheden op een gala bijeen gezien. In het prachtig théatre des Champs-Elysées, dat verandert was in eene danszaal met 3 étages, laten beurtelings 6 orkesten hunne afwisselend kwijnende en hartstochtelijke me- lodièn hooren. Tango, fox trott, one step, Scottish en zelfs de weinig smaakvolle shimmy volgen elkander op, begeleid door de tonen van viool en banjo en ook de eeuwig jonge en geliefkoosde wals herneemt weer haar rechten. De paren bewegen zich onder het schijnsel der reflectoren, welke evenals de smaakvolle plafondbekleeding en de geplisseerde tulle langs loges en balcon, de zaal hullen in een fecriek schijnsel van licht en schaduw. Lange rijen van electrisch licht, die den indruk maken van gloeiende koorden en af wisselend worden gedoofd en ontstoken, doen de prachtige lijnen der architectuur te beter nog uitkomen. Plotseling weerklinkt de Marseillaise. De President van de Republiek, die zijn belang stelling heeft willen toonen voor dit sympa thieke liefdadigheidsfeest, wordt onder aan de groote trap ontvangen door markies de Polig nac en zijne echtgenoote. Hij is vergezeld door mevrouw Millerand, die een gris perle met zilver doorweven toilet draagt en plaats neemt in de eere-loge. De verschillende attracties beginnen en ver- hoogen nog het succes van 't bal. Ziehier Pearl White, de beroemde en bekoorlijke Amerikaan- sche Cinema-Koningin, door vier negers in blauwe broeken ten tooneele gebracht en een koffer. Ze komt daaruit te voorschijn, gekleed in wit en zwart en voert een pittigen eenacter op, met een soort bandiet, die een zwart masker draagt met sprekend witte tan den. Vervolgens komt een beroemd negerorkest het publiek overtuigen van het verschil dat er bestaat tusschen hem en de vulgaire Jasy-band; Als dirigent treedt op een pracht neger, die bij wijze van dirigeerstok op zeer amusante wijze zich bedient van een witten zakdoek. Er wordt een zeer verdienstelijke melodie ten gehoore gebracht, welke aanvankelijk zacht en lieflijk, overgaat in trillende wilde tonen het geheel vol bewonderenswaardige rytlime. Op de tweede étage heeft zich een geïmpro viseerd cabaret geïnstalleerd met bekende music-hall of theater-artisten, terwijl humoris ten van Montmartre de nieuwaangekoinen be zoekers begroeten met al de flitsende uitingen van den Parijsclien geest. Het tweede bal, Zonsondergang, was niet minder welgeslaagd. De schitterende rood gouden verlichting van de zaal hult de dansen de paren als in een gouden gloed. Op liet too- neel stelt de geestige chansonnier Saint Gra- nier, eene lange serie mannequins voor uit de allereerste modehuizen. Het is als een lang zaam voorbijglijden van kleur en harmonie, waarbij zij in kleurenpracht schijnen te wed ijveren en waarbij de welbekende namen van Redfern-Poiret, Jenny e.a. luide worden toe gejuicht. En in eenzelfde atmosfeer van opgewektheid en enthousiasme hebben de beide volgende bals plaats gehad „Maanlicht" en „Vuurwerk", wel ke plaats hadden op de beide laatste Vrijdagen van dc maand Mei. AMERIKA EN DE LEENINGEN AAN EUROPA In Amerika houdt men zich volgens den „Times"-correspondent te Washington druk bezig met de kwestie door welke politiek de Vereenigde Staten zich zullen laten leiden bij liet aanwenden hunner inkomsten, waar liet geldt liet financieren der wereld in de eerst komende jaren. De meeningen hierover zijn sterk verdeeld. Sommigen willen liet plaatsen van buitenlandsche leeningen in Amerika be perken en daardoor hooge invoer-tarieven en tevens grootcn uitvoer bewerken, terwijl an deren van ineening zijn, dat alle beletselen.1 welke aan het vrije credietverkeer in den weg worden gelegd, slechts een tijdelijk voordeel zouden afwerpen, omdat zij liet economisch 1 herstel der wereld zouden vertragen en in laatste instantie ongunstig op Amerika zouden terugwerken. Het beginsel is aangenomen, dat de inkom sten der Amerikaansche geldmarkt zullen worden onthouden aan regeeringen welke met behulp daarvan willen meedoen aan den wed loop der bewapeningen of die door liet opne men van die credicten zouden trachten liaar bcgrootingen sluitend te maken, welker even wicht behoort tc worden hersteld door het heffen van hoogere belastingen. Op dit punt is de regeering van Harding onvermurwbaar, doch liet is mogelijk, dat dit beginsel, waar aan alle toekomstige leeningen zullen worden onderworpen, zal worden uitgebreid in dien zin, dat zij of moeten dienen tot liquidatie van vroegere verplichtingen of tot den aan koop van goederen in Amerika. Dc invloeden welke de regcering er toe bren gen. deze gevaarlijke uitbreiding van liet be- ginsel tot werkelijkheid te maken, zijn van politieken aard. De republiekeinen houden nog steeds vast aan bun traditioneele politiek van hooge ta rieven. Doch dit is gevaarlijker dan ooit, want dit zou onoverkomelijke bezwaren ople veren voor de ontwikkeling van den buiten- landsclien handel, die door den oorlog zoo zeer werd bevorderd, en voor de terugbetaling der tien milliard dollars, welke de geallieerden aan Amerika schuldig zijn. Doch bet feit, dat Amerika thans dc eenige groote credietgcvcr is en dat alle buitenland sche leeners bij Amerika moeten aankloppen om leerlingen, schijnt een goede gelegenheid, zoowel voor lioogc tarieven, als voor een grooten uitvoer, cn wel enkel en alleen door liet gebruik der tc verleenen credietcn voor te schrijven. DE MILITAIRE VERDEDIGING VAN DENEMARKEN. KOPENHAGEN, 31 Mei. Op een verga dering te Vejle (Jutland) kondigde de premier Neergaard aan, dat in de a.s. zitting van den Rijksdag een wetsontwerp zou worden inge diend voor de reorganisatie van het Deensche militaire verdedigingsstelsel. De verwachtin gen, welke de volken over de geheele wereld op den Volkenbond hebben gebouwd, bestaan nog steeds, ofschoon er wolken zijn, die den horizon verduisteren. Denemarken had ten volle zijn plichten je gens den Volkenbond gedaan en zich alle moeite gegeven, om den bond te helpen ver sterken. Een van de eerste plichten was thans de uitwerking van voorstellen in zake de be perking der bewapeningen. Het oogenblik was daartoe nog niet rijp, doch het probleem drong zich meer en meer op den voorgrond. Bij de indiening van het nieuwe wetsontwerp is de regeering van het standpunt uitgegaan, dat de bestaande ver dedigingsmaatregelen gewijzigd moeten wor den en dat de militaire strijdkrachten, die thans in het bijzonder op Seeland en Kopen hagen zijn geconcentreerd, op een andere wijze moeten worden verdeeld. De verdediging van het land eischte, dat er grootere strijdkrachten naar Jutland zouden worden gebracht, en in verband hiermede moet het leger gereorganiseerd worden. In het verdere verloop van zijn rede wees de premier er nog op, dat het land een strijd macht moet bezitten, welke het in staat zal stellen, zijn plichten tegenover den Volken bond na te komen, het plan bestond evenwel niet, het huidige stelsel van algemeenen dienstplicht te laten varen, of het systeem van een huurleger aan te nemen, hetwelk de vrijheid in gevaar zou kunnen brengen en bo vendien zeer duur zou zijn en daardoor de belastingen zou kunnen opvoeren. Denemarken zou de populaire basis van zijn leger handhaven, en deze basis breeder maken, door het aantal beroepsofficieren te verminderen en door den onnatuurlijken af stand, tusschen officieren en onderofficieren te doen verdwijnen. DE AFFAIRE VAN BULTHOEK. De inlandsche lezing. De „Imvo", het belangrijkste nieuwsblad van de kaffers in Zuid-Afrika, schrijft over de gebeurtenissen te Bulthoek het volgende: De „Israëlieten" van Bulthoek zijn van een taai ras. Zij hebben de overredingen van de commissie voor de inboorlingenzaken en van de regeering om de wetten van het land te gehoorzamen weten te weerstaan. Zij hebben de regeering werkelijk geen anderen weg open gelaten dan die van geweld. Dat de „Is raëlieten" zich zeiven au serieux namen blijkt uit het feit, dat zij vanuit Bulthoek afgezanten naar de inboorlingenopperhoofden gezonden hebben om deze over te halen hun verderfelijke leuze staat op tegen de regee ring en tegen den blanken man!" aan te ne men. Onze mannen hebben hen evenwel af gewezen. Met grooten smaak wisten zij te vertellen, dat verschillende Amerikanen met vliegmachi nes zouden komen om hen te helpen, eveneens, dat keizer Wilhelm en de kroonprins hen be zocht hadden. Niemand heeft echter deze fan tastische praatjes geloofd. De openbare inee ning, hoewel onder den indruk van het ge beurde, zegt, dat voor de politie geen anderen uitweg over bleef, omdat deze mannen voch- I ten als krankzinnige derwisjen. Het blad merkt evenwel op, dat er in hun krankzin nigheid methode was, aangezien thans geble ken is, dat zij zich op een gevecht met de politie hadden voorbereid en den politic- troepen een gevaarlijke hinderlaag gelegd hadden, die evenwel door een politie-verkcn- ner ontdekt werd. Do 2500 Duitscho houten huizen voor het verwoeste gebied. De „Intransigeaut" meldt, dat op het mi nisterie der Bevrijde Gebieden nog éénmaal zal worden beraadslaagd over den aankoop in Duitschland van 25.000 huizen voor de verwoeste departementen. Twee leden der Duitsche commissie voor de oorlogslasten en twee afgevaardigden der Duitsche vak- vereenigingen van houtbewerkers zullen een en ander nader toelichten aan minister Lou- cheur en z(jn deskundigen. De laatsten heb ben reeds eenige tientallen door de Duit- scher8 ingediende modellen bestudeerd en daarvan drie types uitgezocht, nl. één voor een arbeiderswoning, één voor een meester knechtswoning en één voor een ingenieurs woning. Tevens hebben de Duitschers thans opgave gedaan van den prijs, terwijl de vertegen woordigers der Fransche houtbewerkers zijn opgeroepen, om een concurreerenden prijs vast te stellen. Een medewerker van het blad is in de ge legenheid gesteld, deze modellen te bezich tigen. Er zijn volgens hem Zwitsersche land huisjes bij, met overstekende dakranden, Tiroolsche villatjes, met hooge bekapping, strandwoningen, enz De Duitschers hebben aangeboden, op nader te bepalen plaatsen langs het vroegere front vóór het aanbreken van den winter. 2500 woningen volgens aangegeven modellen, op te trekken. Alle huisjes krijgen dubbele wanden en zullen rusten op sleenen fundeeringen. Het in elkander zetten der in Duitschland ver vaardigde onderdeelen zal door Fransche timmerlieden kunnen geschieden, die eerst naar Duitschland zullen gaan, om zich met de constructie van een en ander op de hoogte te stellen. Het blad verwacht, dat deze huisjes, wan neer ze gereed zullen zijn, zeer naar ge noegen van de eventueele bewoners zullen z(jn.

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1921 | | pagina 3