ONZE EILANDEN VAN WOENSDAG 8 JUNI 1921.
3
By hun vervallen verklaring geven zij voor
goed hun rechten prijs.
Daarom heeft de wetgever voor hen een
tijdvak van zes maanden noodig geacht als
waarborg tegen een overijld besluit.
Werken zij gedurende die zes maanden in
eigen bedrijf, dan zijn ztf ook gedurende dien
tlid tot premiebetaling verplicht.
De Raad van Arbeid raadt dus hen, op
wie het bovenstaande van toepassing is, aan,
hem direct van de gewijzigde omstandig
heden op de hoogte te brengen en inlich
tingen aan hem te vragen.
Op deze wijze zorgen de betrokkenen het
best voor hun eigen belang en komen zij
niet voor onaangename verrassingen te staan.
Gemengd Nieuws.
DE OORLOG VAN ATHENE UIT.
Athene, 26 Mei.
Hoe ziet Athene eruit als er geen oorlog
is? Het is niet gemakkelijk zich het nog te
herinneren. Wij hebben hier nu zooveel oor
logen gehad sinds 1912, dat de oorlogstoestand
wel zoowat normaal genoemd kan worden. Het
was de laatste negen jaar altijd oorlog, bijna-
oorlog, erger-dan-oorlog, of oorlog-pas-voorbij.
Het Khaki was steeds de overheerschende
kleur in het stadsbeeld. Als men in een drukke
straat woont, heeft men maar uit het raam te
kijken, om uniformen te zien. Men is daar
zoo aan gewend, dat men het pas zou opmer
ken, als het niet meer zoo was.
Athene is de hoofdstad van een land, dat
in oorlog gewikkeld is. Haast iederen ochtend
ziet men troepen vertrekken. Van ver hoort
men muziek, meestal het lied van den adelaars-
zoon, die zijn zwaard zal trekken, welke daad
een kleine aardbeving ten gevolge zal hebben.
Dan ziet men uit alle straten en stegen de
rnenschen komen aanhollen. Men heeft het al
zoo dikwijls gezien, maar men wil er toch altijd
weer bij zijn. Men stelt zich op langs de randen
van dc stoep. Ook op de balkons en achter de
vensters vertooncn zich nieuwsgierigen. De
muziek wordt steeds luider, afgewisseld door
schel hoorngeschal. In de verte komen dc man
nen aan. Soms is liet maar een klein troepje,
soms een lange, lange reeks. Het muziekcorps
doet uitgeleidde tot aan het station. Het is
als een fleurig eerbewijs, dat men den dapperen
niet onthouden wil.
De soldaten volgen zwaar bepakt, van al het
noodigc voorzien. Voor hen Is liet groote oogen-
hlik aangebroken. Zullen zij het geliefd Athene
ooit terugzien, moeten zij' zich afvragen. Er
zijn er natuurlijk die somber zijn. Maar de
meesten kijken lachend, houden zich goed. Ver
scheiden hebben bloemen gekregen, die ze in
hun knoopsgat gestoken hebben of op hun pet.
Soms gebeurt het, dat er een een groot por
tret van koning Konstatijn voor zich uitdraagt
met róodc en witte papieren rozen versierd.
Het is als ccn krijgstropee, die den weg naar
de zegepraal zal aanwijzen. De toeschouwers
groeten dc manschappen. Heel dikwijls zien
zij bekenden. Gauw wordt er ccn handdruk
gewisseld; ,.Hct ga je goed, Panagiotti, tot
weerziens, Sprio". Met sommige soldaten loopt
iemand een eind mee, een vrouw, een zuster,
ccn moeder. Het afscheid is moeilijk, men ziet
het. Ma3r de algemeene geest is niet neer
drukkend, men gevoelt het tezanienhooren,
waarvoor de persoonlijke gevoelens moeten
wijken.
Vooruit moet men, steeds nieuwe troepen
worden er gezonden, dc oorlog eischt steeds
heviger inspanning. Telkens worden nieuwe
lichtingen opgeroepen. Athene is natuurlijk een
verzamelplaats van veel menschcn uit de pro
vincie. Men ziet de boerenjongens komen,
vreemd, ontwend, gapend naar dc wonderen
van de groote stad.
Met hun bocrenklccrcn in bundels onder den
arm gaan zij van bureau naar bureau. Ook
later wandelen zij de straten door, in groepjes,
als een bijzonder soort toeristen, stilstaand
voor de groote gebouwen en voor een stand-
beeld, elkaar uitleggend, tegensprekend. Op
een bepaald uur moeten zij in dc kazernes zijn.
Tegen dien tijd bestormen zij dc trams. Voor
burgers is cr dan daar geen plaats meer. Het
begrip volle tram is zeer rekbaar. Er kunnen
blijkbaar evenveel rnenschen buiten dc tram
hangen, als er in zijn. Achter op den buffer
alleen is plaats voor vier. Het is altijd een
wonder, dat er niet meer ongelukken gebeuren.
De mobilisatie verloopt goed, de regeering
is cr tevreden mee. wordt er gezegd, en men
geeft lijsten uit, waarop gemeld staat hoeveel
percent van de mannen aan den oproep van
het vaderland gevolg hebben gegeven met ver
gelijkingen van het hoeveel per honderd bij
vorige gelegenheden. Er zijn echter altijd rnen
schen die pogen uit tc knijpen. Sommigen mec-
nen, dat zij in hun belangrijke burgerlijke be
trekkingen onmisbaar zijn. Anderen zijn wel
dapper, maar bedenken, dat het toch jammer
zou zijn, als hun in liet onherbergzame Klein-
Azie eens wat overkwam.
Als men nu invloedrijk is, of men heeft een
invloedrijk familielid, doet men stappen bij
verscheiden ministeries, laat zijn vader, broer
oom of tante stappen doen. Het is natuurlijk
mogelijk, dat het gelukt. In alle landen der
wereld zijn er ultknijpcrs geweest. Hier noemt
men ze „koerambié's". dat zijn dc heelcmaal
in suiker verborgen koekjes, die men met
Nieuwjaar en Pasclien eet. Zij hebben van
zelf dc openbare meening tegen zich en worden
zelfs door hun beste vrienden bespot. Dik
wijls heeft zoo iemand weer een krijgsliafti-
gen oom, een Spartaansche tante of een vader
lijken vriend soms een geheimen vijand
zelfsdie weer tegenstappen gaat maken,
om hem naar het front tc krijgen, „wat zoo
goed voor hem zou zijn". Als koerambié is
men nooit heel zeker van zijn bestaan. Den
volgenden dag kan men weer koerambié-af
zijn. Er zijn dan nog militaire bureau's als
tusschenfase. De koerambié draagt dan een
uniform meestal een beetje buitenmodel
en loopt met een gewichtige tasch door de
straten. Soms kan zijn leven zuur genoeg zijn.
Recht op zulke posten ver van het front heb
ben de manschappen, die een paar broers ge
sneuveld hebbenen zullen volgens een
voorstel in de Nationale Vergadering weldra
ook hebben zij, wier broeders gedurende het
vorige regiem als deserteur, muiteling of ver
rader terechtgesteld werden.
Maar behalve de openlijke uitknijpers zijn
ei ook nog de stille, de geheimzinnigen.
Voor die lieden is het een heele kunst niet
gesnapt te worden. Men kan natuurlijk dagen
lang thuis blijven, maar dan krijgt men wel
eens Just, om een luchtje te scheppen, om 't
er maar eens op te wagen. Dikwijls gelukt dit
dan een poos, maar het eind is toch meestal,
dat men tegen de lamp loopt. Want er zijn
bijzondere patrouilles, die er op uit gaan, om
zulke „insoumis" te vangen. Zij treden zeer
bescheiden op, maar als men goed oplet, kan
men ze toch wel herkennen. Vooral tegen den
avond gaan ze op pad en meestal ziet men ze
met een flinken buit terugkeeren. Als ze naar
de kazerne teruggaan, zijn ze vergezeld door
allerlei heertjes, wier papieren niet in orde
waren en wier geval nader zal worden onder
zocht. Zoo nu en dan valt zoo'n patrouille een
koffiehuis binnen, leder moet dan zwart op
wit toonen, dat bij niet dienstplichtig is. Wee
hem, die zijn portefeuille per ongeluk thuis
heeft laten liggen. Hij zal genoodzaakt zijn
onder veilig geleide een heele wandeling te
ondernemen en dan nog heel wat moeilijk
heden moeten overwinnen. Een paar keer heb
ben de patrouilles ook al eens een drijfjacht ge
houden in den Koninklijken Tuin. De Ingangen
voor het publiek werden gesloten en alle wan
delaars worden aan den tand gevoeld. Ook
deze maatregel moet al veel succes gehad heb
ben.
Het getal van hen, die tusschen de mazen
van het net weten door te kruipen, wordt
iederen dag kleiner. Eigenaardig is, wat een
officier mij verzekerde, dat al die min of meer
met geweld gepreste soldaten lang nog niet
de slechtste zijn. Als zij maar eerst bij de
troepen zijn, krijgt de massagecst vat op hen.
Binnen korten tijd worden juist zij de vinnigste
vechtersbazen, die er liet moedigst op los
stormen.
Maar behalve al liet khakigeel en de weinige
romantische patrouilles, is er in Athene niet
veel, dat eigenlijk aan den oorlog doet den
ken. Auto's en rijtuigen doorkruisen de straten,
heeren en dames in keurige en kleurige toi
letten wandelen op de drukke uren heen en
weer. Vreemde toeristen, zooals vroeger in
vooroorlogsche jaren, met de Baedeker in de
hand, de vrouwen met schelkleurige voiles,
dc mannen met helmhoeden, als iii Egypte,
ziet men niet veel. Maar alle hotels zijn toch
boordevol, ook alle eet-, koffie- cn theehuizen
en banketbakkerswinkels. Het leVen'gaat zijn
gewonen gang, het kan niet stilstaan. De zo-
mcrtheatliers' hebben hun poorten weer ge
opend cn ook 's avonds na tien uur in het
Zappeionpark is er muziek. Het warme jaar
getijde is ditmaal heel vroeg begonnen en 's
zomers leeft men veel buiten. In dc huizen is
het na zonsondergang niet uit te houden. Men
gaat vanzelf de straat maar weer op. Zoo van
buiten ziet men niet, dat bet bestaan duur is
cn steeds duurder wordt.
Ieder beeft schijnbaar nog veel geldrvan
spaarzaamheid en zich bekrimpen, kan men
niet veel merken. Athene moet op een buiten
staander haast den indruk maken van zorge
loosheid. Maar ieder, die nauwkeurig ziet, weet
dat het Grieksche volk niet onverschillig is,
met wat er gebeurt aan dc andere zijde van
dc Acgeischc zee. Met den nieuwen oorlog
leeft men even intens mee, als met alle vorige
oorlogen. Over ecnige dagen of eenigc weken,
later misschien, dat is aan anderen om uit
tc maken, zal dc nieuwe aanval beginnen cn
dezen keer zal men 't met Moestafa Kcmal
en zijn troepen wel klaar spelen. Griekenland
is dan vanzelf uit de ellende cn gaat een schit
terende toekomst tegemoet. Over liet alge
meen is men zeer optimistisch. Er is bij de
menschcn natuurlijk altijd ccn zekere spanning,
men is in afwachting van wat weldra komen
moet, maar men heeft geleerd, dat niet 200
dadelijk te laten merken. Na negen jaren oor
log is Athene aan oorlog gewend.
NATUURBESCHERMING IN FINLAND.
Terwijl de in het Noorden gelegen landen
Zweden, Noorwegen cn Denemarken reeds
tientallen jaren organisaties ter bescherming
van de natuur bezitten, is in Finland nog
slechts weinig op dit gebied verricht. Dit ligt
zeker niet aan liet gebrek aan interesse voor
deze zaak, doch wel in hoofdzaak aan de on
zekere politieke toestanden, onder welke men
in dit land zoolang geleefd cn geleden heeft.
In het jaar 1913 deed de bekende Zweedsche
natuurkenner Prof. R. Sernander een poging,
doch reeds in den tijd van voorbereiding brak
de wereldoorlog en daarmee dc Russische re
volutie uit. Finland ontwikkelde zich spoedig
tot een vrijen staat in Europa, het zoolang
onderdrukte volk werd zelfstandig en kreeg
nieuw leven cn initiatief. Door de matcrieele
ontwikkeling bloeide de industirc op cn door
haar wordt de nog vrijwel onberoerde Fitische
natuur meer cn meer bedreigd cn wanneer niet
spoedig ingrijpende maatregelen tot bescher
ming getroffen worden, bestaat liet gevaar van
verwoesting van vele sclioonc oorden.
Natuurliefhebbers van naam hebben liet ge
vaar ingezien en zijn een beweging tot bescher
ming der natuurmonumenten van dit schitte
rend mooie land begonnen, waartoe de bekende
directeur der diergaarde van Hclsingfors, dr.
R. Palmgren, eigenlijk den stoot gaf. I11 een
pas verschenen studie, geschreven in het
Zweedsch, toont hij zich een warm voorstan
der van natuurbehoud in Finland en schildert
op levendige, enthousiaste wijze de fraaie
landstreken, waarbij maatregelen tot haar
duurzaam behoud worden aangewezen.
Bij de doorlezing van dit werkje met zijn
meesterlijke schetsen uit het leven van plan
ten en dieren blijkt, dat Finland wel moeilijk
een beter en ijveriger voorvechter voor de be
ginselen der natuurbescherming had kunnen
bekomen. Met warme instemmiug leest elk na
tuurvriend de ongemeen bekorende bijdrage
„De Noordsche phalanx" waarin de begaafde
schrijver den trek der kraanvogels behandelt.
Aan liet slot zegt hij, en wij nemen zijn woor
den met instemming over; Wellicht blijven de
kraanvogels eens voorgoed weg en moeten wij
elk jaar tevergeefs naar bun komst uitzien.
Het laatste veen is afgestoken, de bevolking
ervan is naar andere landen gereisd, waarheen
de gezegende hand der cultuur hen nog niet
bereikt. Dan zullen wij, rnenschen, met wee
moed en beklemdheid vervuld zijn. Is het niet,
of uit ons eigen leven wat gebluscht is, alsof
wij onszelven verkocht hadden? Groeit er niet
een droef gedacht' in ons over de brute geweld
pleging aan de natuur? Wij hebben, wellicht
overvloedig, goud bekomen terwijl wij bloeiend
leven noodig hadden. Worden wij dan niet ge
kweld bij de gedachte, dat wij niet bijtijds In
zagen, waarheen de starre jacht naar liet ver
meende geluk der rnenschen voert? Begrijpen
wij dan niet, voor het eens onherroepelijk te
laat is, wat wij voor ons geestelijk welzijn
verloren hebben door de vernietiging der men-
schelijke oerbron; de natuur? En worden wij
met al onze voorzorgen onzen kinderen en
kindskinderen ten vloek of ten zegen? Moeten
wij niet thans, terwijl 't nog ruimschoots kan,
natuur-oasen reserveeren en zullen wij niet
grootmoedig onze natuurmonumenten de le
vende en de doode, als eeuwige documenten
beschermen en behouden voor hen, die na ons
komen? Laat ons, voor het te laat is, de waar
heid der vermaning van een Zweedsch dichter
aan zijn volk inzien en betrachten. „De civi
lisatie legt verplichtingen op, de mensch is
gehouden de natuur tegen de rnenschen te be
schermen!"
In zijn verdere beschouwingen laat de au
teur ons'een blik slaan in de overweldigende
Finsche natuur niet al haar heerlijkheid. Hij
legt er den nadruk op, hoeveel de industrie in
zijn schoon vaderland reeds heeft verstoord,
hoe de bossclien gedund, de weiden en wallen
verwoest en de nieren drooggelegd werden,
hoe de indrukwekkende stroomversnellingen
cn de grootsclie watervallen aan fabrieken ten
offer vallen. Onze natuurmonumenten, zegt
dr. Palmgren zijn evenzeer onschatbare klei
nooden, evenzeer onmisbare documenten voor
dc kennis van het vaderland van toen en nu als
voorhistorische vondsten. Hoe toepasselijk is
ook bier niet de spreuk; „Zeg mij met wicn gij
omgang lieht en ik zal u zeggen.' wie ge zijt."
Zeg mij in welke omgeving gij leeft en ik zal
het raadsel van uw leven oplossen.
Vestiging, bodcmcultuur cn vooruitgang
worden beïnvloed, bewerkt en geregeld door de
natuur, die, wellicht voor liet individu onzicht
baar, toch met duizend dunne draden in de
ontwikkelingsgeschiedenis van mensch en men
schengeslachVop den langen weg van bar
baar tot intellectueel, modern gecultiveerd
mensch ingrijpt. Het boek der natuur is geen
overbodig luxe-bezit, dat wij gerust ontberen
of nutteloos kunnen laten liggen, eerder is liet
voor'allen onontbeerlijk, een bijbel op de tafel
der religie. Als de natuur verarmt, roept scbr.
uit, sterft ook liet ziclelcven der rnenschen.
De inamnionsdicnaren, die luin vadergoed
voor snood gewin verkochten, hebben zichzelf
I verkocht. De offers der groot-industrie dolen
zonder geluk en doel in de steden rond en
liet geestelijke en matcrieele bolsjewisme zuigt
zijn voedsel uit een rijken bodem. Wij be-
I luisteren niet meer liet ruisclien der pijnboo-
I men, aan welker wortels onze wieg stond. Ge-
broken zijn alle banden, die ons met liet vader-
j land verbonden, het vaderland, dat ons blijden
zin, arbeidsvreugd cn levenslust geeft. 'Het
plichtsgevoel verdween en de idealen gingen
te gronde. De mensch heeft idealen van 1100de,
wóór zijn zij nog tc vinden, luidt de dringende
vraag des dags. In de natuur!
Wel zijn dat, ook voor 011s Nederlanders,
geen woorden, die men in dezen, door mate
rialisme, genot- cn geldzucht vergiftigden tijd,
over de ganse he wereld zon willen uitroepen?
Het volgende geschrift van dr. Palmgren
zal voorstellen tót organisatie en wettelijke
verplichting van natuurbehoud omvatten. Het
is inderdaad ccn groote, omvangrijke arbeid
die dr. Palmgren cn de andere Finsche natuur
liefhebbers ondernamen en wij slaan met groote
belangstelling dc vordering van hun streven
tot het behoud van 't schoone in dit wondere
1 land der duizend nieren gade.
A. B. W.
MONDAIN PARIJS.
De 4 gala-bals van de Meimaand.
„La grande Saison" van Parijs begint te
herleven. Gedurende 7 jaren had dc stad. le
vend in atmosfeer van zorg en ernst, geen
mondaine feesten gezien, als die, waarvan zij
alleen dc verfijning, de élégance en de beko
ring schijnt te kennen. In dit voorjaar echter
j heeft markiezin dc Polignac. vóór alles bezield
j niet een groote liefde en een diepgevoelde
sympathie voor 't geteisterde Reims, gemeend
ten bate hiervan dé vroolijklieid wel tc kunnen
doen herleven. En velen hebben deze vriende-
lijkc gedachte begrepen en toegejuicht en heb
ben gehoor gegeven aan den oproep om deel
te nemen aan deze bals in kleuren, waarvan
dc opbrengst is bestemd óm verzachting van
leed te brengen aan de arnic slachtoffers, die
daar leven tusschen hunne ruines.
Het eerste bal. wit en zwart, was schitte-
1 rend. Zelden heeft men zooveel elegante en
bekende persoonlijkheden op een gala bijeen
gezien.
In het prachtig théatre des Champs-Elysées,
dat verandert was in eene danszaal met 3
étages, laten beurtelings 6 orkesten hunne
afwisselend kwijnende en hartstochtelijke me-
lodièn hooren. Tango, fox trott, one step,
Scottish en zelfs de weinig smaakvolle shimmy
volgen elkander op, begeleid door de tonen
van viool en banjo en ook de eeuwig jonge
en geliefkoosde wals herneemt weer haar
rechten.
De paren bewegen zich onder het schijnsel
der reflectoren, welke evenals de smaakvolle
plafondbekleeding en de geplisseerde tulle
langs loges en balcon, de zaal hullen in een
fecriek schijnsel van licht en schaduw.
Lange rijen van electrisch licht, die den
indruk maken van gloeiende koorden en af
wisselend worden gedoofd en ontstoken, doen
de prachtige lijnen der architectuur te beter
nog uitkomen.
Plotseling weerklinkt de Marseillaise. De
President van de Republiek, die zijn belang
stelling heeft willen toonen voor dit sympa
thieke liefdadigheidsfeest, wordt onder aan de
groote trap ontvangen door markies de Polig
nac en zijne echtgenoote. Hij is vergezeld door
mevrouw Millerand, die een gris perle met
zilver doorweven toilet draagt en plaats neemt
in de eere-loge.
De verschillende attracties beginnen en ver-
hoogen nog het succes van 't bal. Ziehier Pearl
White, de beroemde en bekoorlijke Amerikaan-
sche Cinema-Koningin, door vier negers in
blauwe broeken ten tooneele gebracht en
een koffer. Ze komt daaruit te voorschijn,
gekleed in wit en zwart en voert een pittigen
eenacter op, met een soort bandiet, die een
zwart masker draagt met sprekend witte tan
den.
Vervolgens komt een beroemd negerorkest
het publiek overtuigen van het verschil dat er
bestaat tusschen hem en de vulgaire Jasy-band;
Als dirigent treedt op een pracht neger, die
bij wijze van dirigeerstok op zeer amusante
wijze zich bedient van een witten zakdoek.
Er wordt een zeer verdienstelijke melodie
ten gehoore gebracht, welke aanvankelijk zacht
en lieflijk, overgaat in trillende wilde tonen
het geheel vol bewonderenswaardige rytlime.
Op de tweede étage heeft zich een geïmpro
viseerd cabaret geïnstalleerd met bekende
music-hall of theater-artisten, terwijl humoris
ten van Montmartre de nieuwaangekoinen be
zoekers begroeten met al de flitsende uitingen
van den Parijsclien geest.
Het tweede bal, Zonsondergang, was niet
minder welgeslaagd. De schitterende rood
gouden verlichting van de zaal hult de dansen
de paren als in een gouden gloed. Op liet too-
neel stelt de geestige chansonnier Saint Gra-
nier, eene lange serie mannequins voor uit de
allereerste modehuizen. Het is als een lang
zaam voorbijglijden van kleur en harmonie,
waarbij zij in kleurenpracht schijnen te wed
ijveren en waarbij de welbekende namen van
Redfern-Poiret, Jenny e.a. luide worden toe
gejuicht.
En in eenzelfde atmosfeer van opgewektheid
en enthousiasme hebben de beide volgende bals
plaats gehad „Maanlicht" en „Vuurwerk", wel
ke plaats hadden op de beide laatste Vrijdagen
van dc maand Mei.
AMERIKA EN DE LEENINGEN AAN EUROPA
In Amerika houdt men zich volgens den
„Times"-correspondent te Washington druk
bezig met de kwestie door welke politiek de
Vereenigde Staten zich zullen laten leiden bij
liet aanwenden hunner inkomsten, waar liet
geldt liet financieren der wereld in de eerst
komende jaren. De meeningen hierover zijn
sterk verdeeld. Sommigen willen liet plaatsen
van buitenlandsche leeningen in Amerika be
perken en daardoor hooge invoer-tarieven en
tevens grootcn uitvoer bewerken, terwijl an
deren van ineening zijn, dat alle beletselen.1
welke aan het vrije credietverkeer in den weg
worden gelegd, slechts een tijdelijk voordeel
zouden afwerpen, omdat zij liet economisch 1
herstel der wereld zouden vertragen en in
laatste instantie ongunstig op Amerika zouden
terugwerken.
Het beginsel is aangenomen, dat de inkom
sten der Amerikaansche geldmarkt zullen
worden onthouden aan regeeringen welke met
behulp daarvan willen meedoen aan den wed
loop der bewapeningen of die door liet opne
men van die credicten zouden trachten liaar
bcgrootingen sluitend te maken, welker even
wicht behoort tc worden hersteld door het
heffen van hoogere belastingen. Op dit punt
is de regeering van Harding onvermurwbaar,
doch liet is mogelijk, dat dit beginsel, waar
aan alle toekomstige leeningen zullen worden
onderworpen, zal worden uitgebreid in dien
zin, dat zij of moeten dienen tot liquidatie
van vroegere verplichtingen of tot den aan
koop van goederen in Amerika.
Dc invloeden welke de regcering er toe bren
gen. deze gevaarlijke uitbreiding van liet be-
ginsel tot werkelijkheid te maken, zijn van
politieken aard.
De republiekeinen houden nog steeds vast
aan bun traditioneele politiek van hooge ta
rieven. Doch dit is gevaarlijker dan ooit,
want dit zou onoverkomelijke bezwaren ople
veren voor de ontwikkeling van den buiten-
landsclien handel, die door den oorlog zoo
zeer werd bevorderd, en voor de terugbetaling
der tien milliard dollars, welke de geallieerden
aan Amerika schuldig zijn.
Doch bet feit, dat Amerika thans dc eenige
groote credietgcvcr is en dat alle buitenland
sche leeners bij Amerika moeten aankloppen
om leerlingen, schijnt een goede gelegenheid,
zoowel voor lioogc tarieven, als voor een
grooten uitvoer, cn wel enkel en alleen door
liet gebruik der tc verleenen credietcn voor
te schrijven.
DE MILITAIRE VERDEDIGING VAN
DENEMARKEN.
KOPENHAGEN, 31 Mei. Op een verga
dering te Vejle (Jutland) kondigde de premier
Neergaard aan, dat in de a.s. zitting van den
Rijksdag een wetsontwerp zou worden inge
diend voor de reorganisatie van het Deensche
militaire verdedigingsstelsel. De verwachtin
gen, welke de volken over de geheele wereld
op den Volkenbond hebben gebouwd, bestaan
nog steeds, ofschoon er wolken zijn, die den
horizon verduisteren.
Denemarken had ten volle zijn plichten je
gens den Volkenbond gedaan en zich alle
moeite gegeven, om den bond te helpen ver
sterken. Een van de eerste plichten was thans
de uitwerking van voorstellen in zake de be
perking der bewapeningen.
Het oogenblik was daartoe nog niet rijp,
doch het probleem drong zich meer en meer
op den voorgrond. Bij de indiening van het
nieuwe wetsontwerp is de regeering van het
standpunt uitgegaan, dat de bestaande ver
dedigingsmaatregelen gewijzigd moeten wor
den en dat de militaire strijdkrachten, die
thans in het bijzonder op Seeland en Kopen
hagen zijn geconcentreerd, op een andere wijze
moeten worden verdeeld.
De verdediging van het land eischte, dat er
grootere strijdkrachten naar Jutland zouden
worden gebracht, en in verband hiermede
moet het leger gereorganiseerd worden.
In het verdere verloop van zijn rede wees
de premier er nog op, dat het land een strijd
macht moet bezitten, welke het in staat zal
stellen, zijn plichten tegenover den Volken
bond na te komen, het plan bestond evenwel
niet, het huidige stelsel van algemeenen
dienstplicht te laten varen, of het systeem
van een huurleger aan te nemen, hetwelk de
vrijheid in gevaar zou kunnen brengen en bo
vendien zeer duur zou zijn en daardoor de
belastingen zou kunnen opvoeren.
Denemarken zou de populaire basis van
zijn leger handhaven, en deze basis breeder
maken, door het aantal beroepsofficieren te
verminderen en door den onnatuurlijken af
stand, tusschen officieren en onderofficieren
te doen verdwijnen.
DE AFFAIRE VAN BULTHOEK.
De inlandsche lezing.
De „Imvo", het belangrijkste nieuwsblad
van de kaffers in Zuid-Afrika, schrijft over
de gebeurtenissen te Bulthoek het volgende:
De „Israëlieten" van Bulthoek zijn van een
taai ras. Zij hebben de overredingen van de
commissie voor de inboorlingenzaken en van
de regeering om de wetten van het land te
gehoorzamen weten te weerstaan. Zij hebben
de regeering werkelijk geen anderen weg
open gelaten dan die van geweld. Dat de „Is
raëlieten" zich zeiven au serieux namen
blijkt uit het feit, dat zij vanuit Bulthoek
afgezanten naar de inboorlingenopperhoofden
gezonden hebben om deze over te halen hun
verderfelijke leuze staat op tegen de regee
ring en tegen den blanken man!" aan te ne
men. Onze mannen hebben hen evenwel af
gewezen.
Met grooten smaak wisten zij te vertellen,
dat verschillende Amerikanen met vliegmachi
nes zouden komen om hen te helpen, eveneens,
dat keizer Wilhelm en de kroonprins hen be
zocht hadden. Niemand heeft echter deze fan
tastische praatjes geloofd. De openbare inee
ning, hoewel onder den indruk van het ge
beurde, zegt, dat voor de politie geen anderen
uitweg over bleef, omdat deze mannen voch-
I ten als krankzinnige derwisjen. Het blad
merkt evenwel op, dat er in hun krankzin
nigheid methode was, aangezien thans geble
ken is, dat zij zich op een gevecht met de
politie hadden voorbereid en den politic-
troepen een gevaarlijke hinderlaag gelegd
hadden, die evenwel door een politie-verkcn-
ner ontdekt werd.
Do 2500 Duitscho houten huizen voor het
verwoeste gebied.
De „Intransigeaut" meldt, dat op het mi
nisterie der Bevrijde Gebieden nog éénmaal
zal worden beraadslaagd over den aankoop
in Duitschland van 25.000 huizen voor de
verwoeste departementen. Twee leden der
Duitsche commissie voor de oorlogslasten
en twee afgevaardigden der Duitsche vak-
vereenigingen van houtbewerkers zullen een
en ander nader toelichten aan minister Lou-
cheur en z(jn deskundigen. De laatsten heb
ben reeds eenige tientallen door de Duit-
scher8 ingediende modellen bestudeerd en
daarvan drie types uitgezocht, nl. één voor
een arbeiderswoning, één voor een meester
knechtswoning en één voor een ingenieurs
woning.
Tevens hebben de Duitschers thans opgave
gedaan van den prijs, terwijl de vertegen
woordigers der Fransche houtbewerkers zijn
opgeroepen, om een concurreerenden prijs
vast te stellen.
Een medewerker van het blad is in de ge
legenheid gesteld, deze modellen te bezich
tigen. Er zijn volgens hem Zwitsersche land
huisjes bij, met overstekende dakranden,
Tiroolsche villatjes, met hooge bekapping,
strandwoningen, enz
De Duitschers hebben aangeboden, op nader
te bepalen plaatsen langs het vroegere front
vóór het aanbreken van den winter. 2500
woningen volgens aangegeven modellen, op
te trekken.
Alle huisjes krijgen dubbele wanden en
zullen rusten op sleenen fundeeringen. Het
in elkander zetten der in Duitschland ver
vaardigde onderdeelen zal door Fransche
timmerlieden kunnen geschieden, die eerst
naar Duitschland zullen gaan, om zich met
de constructie van een en ander op de hoogte
te stellen.
Het blad verwacht, dat deze huisjes, wan
neer ze gereed zullen zijn, zeer naar ge
noegen van de eventueele bewoners zullen
z(jn.