ZUID-H01LAIDSCHE EN ZEEDWSCHE EILANDEN
IINS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD,
iroerende Goederen,
ÖÖRDfiOLLMDSCel
ÜHDB0UWGREDIE1
rde Bladen.
Het Egyptische Monster.
ÈÊÉlSlÉÉÉÉSÈtfaÉt!
FDKANTOOR ALKMA;
'DAM CU. Telefoon'
ONZE EILANDEN
voor oe
AGENTSCHAPPEN
HOORN, ENKHUIZEl
s markt 16. Wosterstraat
JB?pSurg Yofiltff
Breostraat.
DELFT, ROTTERDAl^^^gg-
?nmarkt 99. Lenveliaven lij verschijnt eiken Zaterdagmorgen.
itaalTwee Millioen Gllltfjs per kwartaalf 0,50
eheel geplaatst en volgestort,,fzónderlijke nummers- 0,05
VENNOOTSCHAP verleent ('_J.
a, neemt gelden in deposito, liiV;
met den aan- en verkoop ftuitenlandsCh Overzicht,
en en conpons, sluit ïiftiflAniifir
No. 32 Zaterdag 29 Juni 1912 19E Jaargang
Alle voor de Redactie en Administratie bestemde stukken en Advertentiën worden uiterlijk
Vrijdagmorgen ingewacht bij de Administratie te Middelharnis.
Prijs per adv.jrtentiên van 15 regels f 0,50
Iedere regel meer- 0,10
Groote letters naar plaatsruimte.
Sito's.
Vice-Voor sitter
Com m issarissen
H2" 1"tVew 1 kZÏ Met taaie volharding zet de liberale En-
.aamheden tot het Kassier^ache R0geenng haar democratische her-
>rende. ormingsarbeid voort. Na de afschaffing van
Deposito rente 3 °/o. ei veto der Lords, de belasting- en de
erzekeringswetten van Lloyd George staan
STAAT op 31 Maart 1912. lans op het pogram de invoering van het
mde Credieten f fi Q2 tW*0 en algemeen kiesrecht de scheiding
„nae eremeten f Kerk en Staat in Wales en het verieenen
An zelfbestuur aan Ierland. En 't is haar
- 270.447,lijkt
>aar ernst ook deze drie wetsontwerpen
De Direcln het Statute-book opgenomen te krijgen
J. F. MOlJóór 1914, wanneer de tegenwoordige par
Ir. P. v. FOREEST. Mr. M. MOftnentaire periode eindigt, en een nieuwe
„lgemeene verkiezingsstrijd over haaraan-
'respondent voor Middelharni,jjjvell za\ besii3sen. Ook al zal daartoe,
reken: looala gemeenlijk welingelichte parlemen-
VAN DER ïCOODfaire' berichtgevers verzekeren, de tegen
TK mD»ELH*RVV<Twordige zitting tot ver in 1913 verlengd
3UU"t'L,l*K'*IB noeten worden, met slechts een tweetal
naanden reces voor de afgevaardigden om
JfUIT o "IfilP verhaal te komen en nieuwe krachten
"V/MIIi /Tl J.0e verzamelen. En in geen geval zal deze
jJD/kO/"1 itting gesloten worden vóór de derde lezing
i£lJVF.K\J MAATSCHAP'an het kiesrecht-ontwerp in het Lagerhuis
iceft plaats gehad, en het Hoogerhuis zyn
.ND MET DE iordeel daarover wat wel verwerping zal
i i .'Ön Z£d hebben uitgespropen. De conditio
ïrzekering MSRtSCnöMffl0 <lua non» trouwens om voor dit ontwerp
l%o' aoodigea tyd beschikbaar te houden,
(TAAL f 2.000.000 ir&atin het, tegen het verzet der Lords in,
loor drie opeenvolgende aannemingen in
VastC Premie. iet Lagerhuis tot wet zal kunnen worden.
Hiervoor, evenals voor de verwezenlijking
dat tengevolge hot eervol
gens vertrek, tot Correspondjoodigdat de meerderheid van liberalen,
3md is de Heer G. VAN OOST^beiders-afgevaardigden en Ieren, waarop
n.„ inquith's Kabinet tot nu steunde, haar ook
m Berg te Goedereede, bij tot het eind trouw zal bUjveD
orden en nadere inlichtinget Er schijnt echter weinig reden voor vrees
n deze. En voor zoover er onder de Engel-
Het Bestuur- iche 1 liberalen nog weifelmoedigen mogen
;ijn geweest, zullen zijdoor hetgeen verleden
R. RADERMACHER SCHOflyöek in het Lagerhuis is gebeurd, onge-
VAN LENNEP, wijfeld opnieuw met hoopvol vertrouwen
iMC or-urrr-n iiA kt r D de toekomst en metoverwinningszeker-
öGHULttMAJN jz. qeid zi]n vervuid.
De conservatieve partij voert, naar men
lANHaliAHall?eet' 060 ^e*'e oppositie tegen de Home
iCrNlalKIIlalwaï Bill, het wetsontwerp, dat Ierland ein-
i—lm im een sterke mate van zelfbestuur zal
fPOll1C6KMalPtrieeneD. En nu hadden zij een prachtig
i/a A nalrinrtwrt middel uitgedacht om de regeering bij de
te Apeiaoorn. behandeling van dit ontwerp een échec toe
Bank geeft 5 °/0 Pandbrievefo brengen, dat haar tot aftreden zou kun-
i den koers van 401V* °/0. nen dwinS0n- Wel ia waar zouden de uni
:nde rente in stukken van /25?Bi8l9n daartoe een van hun eerste beginse-
0— f 500,—, f 250,— en iO»®10®1®0 verloochenen Doch reeds
rkriitrhaar ten kantore rWRu n IV van Navarre had immers Parys
WKantore aer BaLwel een mis waard geacht; en er was geen
e neeren enkele reden, waarom de conservatieven
~P)~p^ Gr AST den teSenw°°rdigen tyd het nauwer
te sommelsdijk.
ment op
hun geweten zouden nemen, wanneer
een schoone kans zagen een politiek
—voordeel van zóó groote beteekenis te kry
gen, als de omwerping van den „revoluti
onaire" regeering.
fe 17 1 l leto ifct.
gelezen Weekblad vj
vervolg-romans.
empiaren.
6 cent per week.
10
ioals liet ongeluk wilde, kou ik het
luiurtt tot een keus komen om te zeggen
walt wy ons zouden vermaken. Het gevolg
wab;i treurig. In plaats ray van mijne me
lancholie te bevrijden, zooals ik gehoopt
had te doen, verergerde ik die, en toen ik
tegen het einde van den avond van jelui op
het Strand afscheid nam, was ik mistroo-
'ang. Ieder abonné is verzetiger> daQ ik den geheelen dag geweest
miridplein van vprvnnr Waf' Ik herinner my nog heel goed, hoe ik
middelen van vervoer. onder een. lantaarn op den hoek van
VERKRIJGBAAR. Villiërs street stond, toen de klokken mid-
b en bijleveren van Prachtba^Srv^r/pStsTeruVS™:^^
mte gaan en hoe ik toch ook ten einde
NS bil de tw aW.as om zeiven bezig te houden,
i w»!r een gevoel van slaperigheid over
k-11 "PfiniPrllfinflf,lSl 008lfden kreee- 0m myn geest te
-'■li XT nelpen verlevendigen stak ik een nieuwe
/r;rlrlAlV»oi«nic< ®.op. ®n lieP langzaam naar den kant
liaaelnamis. j5B|de riviert plaveisel onderaan de
elend W. VAN DEB SCÖtST' »»r Hnngerfor Bridge lolden,
1 ïwam e™ a™ waggoland achopael, dat or
De conservatieve truc nu was deze. De
Home Rule-Bill voorziet naar men weetin
de instelling van een Eerste Kamer. Dit was
niet volkomen naar den zin der Arbeiders
partij, wier steun voor de regeering onmis
baar is. Deze party is in haar geheel voor
standster van het één-Kamerstelsel. En
hierop hadden de conservatieven een listige
berekening gebouwd: wanneer slechts deze
lersche Eerste Kamer werd afgestemd, dooi
de vereenigde unionisten en arbeiders, dan
zou het liberale Kabinet wel heengaan
moeten. Wel is waar had de conservatieve
party ten allen tyde met vuur gestreden
vóór het twee-Karaerstelsel (men denke
slechts aan het Hoogerhuis-confiict), maar
dat- behoefde, om bovengenoemde motief,
geen bezwaar te zyn. Bovendien had Balfour,
de gewikste casuist, reeds een afdoende
geruststelling gevonden: het lersche Lager
huis zou feitelijk immers niets anders zyn,
dan een soort Provinciale Raad en welko
Provinciale Raad had nu een Eerste Kamer
naast zich
Balfour vergat hierbij wel is waar, dat
juist de unionisten in pers en verkieziugs-
speech steeds het lersche parlement als den
grooten, gelijkgerechtigden en daardoor ge
vaarlijken mededinger van het Britsche
parlement hadden geschilderd doch de uit
vinding was te schoon om baar door deze
herinnering weer waardeloos te maken. Zoo
werd het conservatief geweten gerustgesteld.
Dickinson, unionistisch afgevaardigde voor
Londen, diende een amendement in, volgens
hetwelk het toekomstig lersche parlement
slechts uit één Kamer zou bestaan.
De berekening mislukte echter deerlijk,
omdat de speculatie op de liefde van de
Arbeiderspartij voor het éón-Kamer-stelsel
een vergissing bleek. Deze party gaf de voor
keur aan een Home Rule met een Eerste
Kamer, dan.... in 't geheel geen Home Rule.
Zy liet zich, zooals haar woord voerder Ram
say Mc Donald verklaarde, niet door de
conservatieven „in de luren leggen"en
meende blijkbaar, dat, waar de Ieren zelf
bereid waren genoegen te nemen met de
Home Rule Bill zooals zy daar lag, Aristo-
telea' wyze opmerking van voor 2000 jaar
ook hier gold: dat wie een huis moet bewo
nen, ook het beste kan uitmaken of dat
huis voor hem geschikt is.
Zoo werd de listige toeleg van Balfour en
Bonar Law verijdeld met 89 stemmen meer
derheid (de liberalen stemden natuurlijk
tegen) werd Dickinson's amendement ver
worpen
Waarmede in beginsel was uitgemaakt,
dat het zelfbesturend Ierland zyn Senaat
zal behouden.
Eu tegelyk opnieuw bewezen, dat de Re
geering nog altyd over een stevige „working
majority" beschikt, die het haar mogelijk
zal maken ook de andere punten van haar
ryk hervormingsprograra te verwezenlij
ken.
Deze regeering zal dan althans in 1914
niet met ledige handen voor de kiezers
behoeven te komen
toch nog uitzag om als een heer aangespro
ken te worden, uit de overwelfde gang te
voorschyn en vroeg mij om een aalmoes, mij
in hoogen ernst verzekerend, dat wat hem
betrof, het spel was uitgespeeld, en dat, als
ik aan zyn verzoek geen gehoor gaf, hy
dadelyk in de rivier een eind zou maken
aan zijne lasten. Ik gaf hem iets ik weet
niet meer wat en toen den weg over
stekende, ging ik langs de kade naar de
Naald van Kleopatra. De regen had voor het
oogenblik opgehouden en aan den Noorde
lijken hemel schenen eenige sterren. De
duizenden lichtjes der kade werden in de
rivier weerspiegeld als dansende vuurstrepen
en ik herinner my, dat een trein van Charing
Cross komende, achter my over de brug
met een donderend geraas als van verre
voortrolde. Ik geloof, dat ik aan mijn schil
derij en aan het land, en aan den ouden
tyd, die mij het idee hebben aangegeven,
heb moeten denken. In elk geval, ik weet,
dat by die gelegenheid het oude monument,
waarvoor ik spoedig zou staan, mij nog nooit
te voren zoo aangedaan had. Ik dacht aan
de eeuwen, die voorby gegaan waren, sinds
het hiéroglyphenschrift op het steen werd
uitgebeeld, aan de veranderingen, welke de
wereld had gezien, sinds de reusachtige zuil
voor het eerst het daglicht aanschouwde.
Met myne ellebogen tegen het rasterwerk
van het monument leunende, was ik zoo
De scheuring in de Republikeinsche party
is thans volkomen en kan slechts den de
mocraten ten goede komen:Roosevelt heeft
thans, naar uit de navolgende berichten
blijkt, het tafellaken doorgesneden, en de
groote vraag is nu: hoeveel republikeinen
zullen hem volgen en aan Taft stemmen
onttrekken
De republikeinsche Nationale Conventie
heeft Zaterdag de beraadslaging over het
rapport van de commissie voor de geloofs
brieven de gewraakte gedelegeerden vol
tooid. De Conventie ratificeerde delystvan
het nationale comité.
Na voorbereidende maatregelen te hebben
getroffen om een nieuwe partij te organi-
seeren, heeft Roosevelt in allen vorm zijn
betrekkingen met de republikeinsche Natio
nale Conventie verbroken.
In het stuk, waarin Roosevelt zyn positie
ten opzichte van de nationale Conventie
uiteenzet, zegt hy, na zyn beschuldiging te
hebben herhaald, dat verscheiden zetels in
de Conventie hem door bedrog afhandig
zyn gemaakt:
„Ik hoop dat de mannen, die als gedele
geerden voor Roosevelt zyn gekozen, nu
zullen weigeren over iets, wat dan ook in
de Conventie te stemmen. Ik ontsla geen
van mijn gedelegeerden van zyn verplich
ting, om op my te stemmen, voor het geval
dat hij stemt; maai under deze omstandig
heden hoop ik dat hy hee'emaal niet stem j
men zal. De Conventie kan, zooals zy nu is
samengesteld, er geeD aanspraak op maken
de kiezers van de republikeinsche partij te
vertegenwoordigen. Zij vertegenwoordigt
heelemaal niets, dan het succes van een
bedrieglijken kunstgreep, om den wil van
de overgroote meerderheid van de party op
zijde te schuiven.
„Wie door de Conventie, zooals zy thans
is samengesteld, tot candidaat voor het
presidentschap zou worden benoemd, zou
slechts een begunstiger wezen van dat ge
slaagde bedrog. Het zou voor een ieder in
hooge mate compromittant zyn in deze
omstandigheden een ieder, die een benoe
ming op deze wyze zou aannemen, zou geen
aanspraak kunnen laten gelden op den steun
vaD eenigen republikein op grond van party
politiek en hy zou het recht hebben ver
beurd om den steun te vragen van eenig
rechtschapen man van welke party ook, op
gronden van moraliteit".
Nadat Zaterdag Root tot definitief voor
zitter van de Conventie was benoemd, las
Allen uit Kansas het stuk van Roosevelt
voor, waarin hy zijn bovenvermeld besluit
meedeelde. Dit gaf aanleiding tot een groote
betooging ten gunste van Roosevelt. De
gedelegeerden van zyn partij vormden te
zijner eere een optocht, hetgeen een vuist
gevecht uitlokte. De politie maakte daar
echter terstond een eind aan.
De conventie koos ten slotte Taft tot
candidaat met 561 stemmen tegen 107 op
Roosevelt, 10 op andere candidaten en 344
onthoudingen. Dat komt voor Taft op
een echte Pyrrhusoverwinning neer.
in mijne eigen gedachten verdiept, dat, toen
een plotseling kreet van: „Help! help!" uitde
rivier klonk, ik met een gevoeligen schok
tot de werkelijkheid werd teruggeroepen en
my zelf op de zelfde plaats teiugvond. Een
oogenblik later was ik geheel en al in de
weer. Het geschreeuw was van de andere
zyde der Naald gekomeü. Dus haastte ik
mij naar de trappen aan de andere zijde,
in myne opgewondenheid, terwijl ik liep,
uitroepende, dat er een man verdronk. Het
kon alles een gedeelte van een akeligen
droom geweest zijn; die lange,stille kade
aan eiken kant, de snel stroomende rivier
en dat wanhoopige geroep naar hulp, dat
zoo plotseling uit de zwarte duisternis
kwam. Toen zag ik, dat ik niet alleen op
de trappen stond. Er was nog een man daar
en hij stond bewegingsloos turende naar
den donkeren stroom,nauwelijks een twaalf
tal passen van mij. Ik was reeds boven en
wilde ze juistafgaan om hem aan te spreken,
toen er iets gebeurde, dat my deed zwygen
en mij als onder betoovering hield De maan
was uit haar wolkengewaad tevoorschijn
getreden en scheen nu helder en met lich
tende pracht over de rivier.
Dertig seconden moesten verloopen zyn,
sinds wy den noodkreet gehoord hadden,
en nu, zooals ik zag, werd de drenkeling
binnen gespoeld tot aan het ondereinde der
trappen, waarop wij stonden. Het zou den
Voorloopig een onafhankelijke candida-
tuur aanvaardend, zei Zaterdag Roosevelt:
„De tijd is gekomen, dat al wie vertrouwt
op de eerste grondbegrippen der normaal
in het openbare en particuliere leven, zich
moet aansluiten by de nieuwe beweging".
Hy verzocht den geleerden, terug te keeren
naar hun woonplaatsen om bet gevoelen
hunner omgeving te vernemen. Later zal
men bijeenkomen op een groote Conventie,
om een progressieve candidatuur te stollen.
Roosevelt beloofde den candidaat die dan
gesteld zou worden, te zullen steunen. Ver
volgens verklaarde hij, dat de regelmatige
Conventie een werktuig was in dienst van
ontaarde, politieke „bosses", die geen scha
duw van sympathie meer hadden voor den
geest en bedoelingen der republikeinen vaD
voor vijftig jaar. „Gy, myne vrienden"
aldus ging hy verder „Zijt de geestelijke
erfgenamen van Abraham Lincoln, die
weigerde langer gebonden te worden door
banden van het verleden, maar met nieuwe
opvattingen, door den tijd geöischt, zich
plaatste tegenover nieuwe gebeurtenisssen".
Roosevelt besloot met voor te stellen, dat
de zinsspreuk der nieuwe campagne zou
zijn „Gy zult niet stelen".
In de party der democraten openbaart
zich de zelfde verdeeldheid als in de repu
blikeinsche de strijd tusschen een vooruit
strevende, ladicale en een gematigde groep.
Ook hier dekt het party-etiquet allerminst
den inhoud meer en menige „democraat"
zou veeleer aan Taft's zijde behooren te
staan, evenals menig republikein heeft
Roosevelt zyn program, voor zoover aan
wezig, niet grootendeels van Bryan over
genomen? - zonder beginselverloochening
naar het democratische kamp zou kunnen
overgaan.
Deze verdeeldheid nu dreigt de democali-
sche conventie tot een tweede editie van de
republikeinsche te maken, zy het niet met
zóó felle haatsuitbarstingen. Ook hier reeds
dadelijk een strijd om het voorloopig voor
zittersschap tusschen den candidaat der
„gematigde" groep. En deze stryd zal onge
twijfeld ook hier de geheele conventie door
voortgezet worden, tot de verkiezing van
den officieelen partijcandidaat toe.
De uitslag van dezen strijd nu zal hier
om van zoo groot belang zijn voor Roose
velt's party en candidatuur, omdat een
overwinning der gematigde fractie voor hem
ongetwijfeld een krachtige versterking met
het democratische kamp zal beteekenen.
Immers de verkiezing van een gematigd
democraat zal vele radicalen de voorkeur
doen geven aan Roosevelt boven den eigen
officieelen party-eandidaat, wiens program
alleen het etiquet „democratisch" draagt,
zonder dat de inhoud er mede overeenstemt.
Aldus zou dan Roosevelt zyn aanhang kun
nen betrekken uit de radicale elementen van
beide kampen, het republikeinsche en het
democratische. En daarmede zou niet alleen
de weg voor de nieuwe partyformatie:
conservatief tegen vooruitstrevend z(jn ge-
effend, doch ook |Roosevelt's kansen zouden
man beneden my, slechts de minste bewe
ging gekost hebben om hem, toen hij voor
bijdreef, gegrepen en dus gered te hebben.
Tot mijne verbazing echter zelf nu nog
na al dien tyd is het, of myne keel, alleen
bij de gedachte er van al, als dichtgeschroefd
wordt bood de andere geen hulp aan,
maar trok zich terug. Voordat ik myne
oogen er van af kon wendeD, was de ellen
dige zelfmoordenaar uit het gezicht en weer
in de duisternis verdwenen. Terwyl dit
gebeurde, bereikte een duidelyke ingehouden
lach van den man beneden myn oor, eene
uitbarsting van blijdschap zóó ongepast en
verachtelijk, dat ik nauwelijks gelooven kon,
dat ik goed gehoord had. Ik mag niet w6n-
schen, dat ik je kan doen begrijpen, hoe het
ray ontsteldo. Eene 9econde daarna overviel
my een aanval van blinde woede en ten
gevolge daarvan snelde ik de trappen af
en greep den moordenaar want zoodanig
zal ik hem alty'd beschouwen bij zyn arm.
„Ben je een mensch of een duivel riep
ik stootend uit, „datje een ander zoo kunt
zien omkomen, toen je hem gered kondet
hebben? Zyn daad heb jij op je geweten,
beest en monster, dat je bentZoozeer
was ik ontroerd, dat ik beefde als iemand,
die door eene beroerte getroffen is.
Toen wendde de ander zijn hoofd om en
keek naar my en terwijl hy dit deed, ging
er eene groote rilling over my, vergezeld
natuurlijk in gelijke mate stijgen, naarmate
die van zyn beide tegenstanders, door ver
lies van eigen partijaanhang daalden.
Uit een later bericht blijkt, dat voor
loopig ook in de democratische partij de
conservatieve richting de sterkere schijnt.
Parker, door den radicalen Bryan voor een
„reactionair" uitgemaakt, is tot tijdelijk
voorzitter gekozen. Echter beteekent dit nog
niet dat ook de offlcieele candidaat naar
het presidentschap iemand van Parkers
richting zyn zal. In tegenstelling met het
republikeinsche reglement eischt het demo
cratische daartoe een meerderheid van twee
derden der stemmen; en dit laat nog altijd
de mogelijkheid van 'n compromiscandidaat,
op wien beide groepen zich vereenigen,
open.
Intusschen is voor Roosevelt de uitslag
van het eerste treffen tusschen beide rich
tingen te Baltimore beslist gunstig. Ook in
andere opzichten schijnt hij voorloopig niet
te klagen te hebben. Van de 9 gouverneurs,
die indertijd het eerst zijn candidatuur op
wierpen, hebben er zich dadelyk 6 onder zijn
vaandel geschaard, en twee andere volgen
waarschijnlijk nog. Bovendien stroomt het
adbaesibetuigingen naar den oud-president.
Daarentegen hebben zyn vroegere vrienden
Hadley en de Senatoren Borah en Lodge
hem verlaten om naar Taft's kamp over te
gaan.. Lafollette weifelt nog, evenals het
Congreslid Longworth, Roosevelt's schoon
zoon, die zich in eene moeielijke positie
bevindt. Zyn politieke sympatieéD schijnen
naar Taft uit te gaan maar aan een stryd
met zyn schoonvader waagt hy zich toch
ook niet graag I
Ten slotte zy nog gemeld, dat de geheele
Amerikaansche pers vrijwel eenstemmig is
in haar oordeel over Taft's kansen, die op
nihil worden gesteld.
Volgens een rapport van den minister
van Financiön Klotz aan den president der
Republiek heeft de uitvoering der Fransche
ScheidiDgswet, bij onsteltenis van cultueele
vereenigingeH, aan welke de kerkelijke
goederen overgedragen moeten worden tot
dusver sequestratie van 68,551 Kerkelijke
instellingen noodig gemaakt. Daarbij werden
aan de regeering 30,000 verzoeken gericht
tot teruggaaf van roerend of onroerend
goed, n.l. door de schenkers of hun erfge
namen en 14,000 schuldvorderingen of an
dere aanvragen om schadevergoeding. Tot
31 December 1911 werden 19,000 van deze
zaken afgedaan. Er werd 37,000,000 francs
teruggegeven aan de schenkers of hun erven.
32,000,000 frs. aan de schuldeischers der
kerkelijke instellingen. De liquidatie van
het vermogen der 68,551 instellingen had
tot 31 December by 67,425 plaats gehad,
hetgeen 335,000,000 frs. opleverde voor de
weldadigheidsinstellingen, die de wet heeft
aangewezen, om deze onbeheerende goede
ren in ontvangst te nemen. Uit de afwik
keling van de rest dier instellingen is nog
57,000,000 frs. voor hen te verwachten.
van een onbeschrijfelijk gevoel van walging.
"Wat daarvan de oorzaak was, zou ik niet
kunnen zeggen, noch zou ik mij kunnen
herinneren of ik daarvóór iets dergelijks
gevoeld heb Toen ik niets meer gevoelde,
vestigde ik myne oogen op een individu voor
mij. Daar ik hem, hoe dan ook in verband
bracht met de onbenijdbare gewaarwording,
welke ik juist ondervonden had, trachtte
ik ze weer van hem af te wenden, maar
tevergeefs. Zyn blik had zich zóó strak op
ray gevestigd, dat men inderdaad weinig
verbeelding noodig had om te gelooven dat
die door mijne herseneD heendrong. Goede
Hemelhoe goed herinner ik my dien nacht
en elk voorval daarmee verbondenIk
geloof, dat ik het mü door alle eeuwen zal
herinneren. Indien ik slechts genoeg by mijn
kennis geweest ware, om hem dadelyk bij
de keel gegrepen en zyn hoofd op de steenen
stukgeslagen te hebben, of hem in myne
armen gégrepen en hem de trappen af in
de rivier beneden geslingerd te hebben,
hoeveel gelukkiger zon ik dan geweest zyn
Ik zou misschien de eeuwige straf verdiend
hebben, dat is waar, maar ik zou myzelven
en de wereld in het algemeen voor zulk eene
ellende bewaard hebben, als het menschelyk
brein ternauwernood beseffen kan. Maar ik
was niet bij mijne kennis, de gelegenheid
was voorby en in dat kleine tijdsver
loop werden millioeneD van mynemedemon-
