ZUID-H0LLANDSC1E EN ZEEOWSGIE EILANDEN
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD,
I-FREEN
NS f 8,50.
raneiers.
ITSSTRAAT.
2I/g cent,
ia 3 cent.
- Middelharnis.
3AND EN
TIKELEN
F
Het Huis Altenbrak.
geschikt zijn
le te streven,
;ewoon soliede
deze kleeding-
gemaakt door
it niet daarvan
in.
MIDDELHARNIS
EL IN
INBEVELEND -
■•■•■•MB
I
3, Rotterdam. 9
uigen van hetgeen
7 Juni 1910.
n u moet maar per
per „Lekdienst."
Dn.,
NENBERG.
vember 1910.
tvangen. Wy zijn
t, UEd.s zaak ten
Dn.,
GELDEREN.
3 Mei 1910.
>nd heb ontvangen
ben de bode f36.—
en het een goed
reclame in Gouda
i mq,
GEN,
ïstraat 12, Gouda.
9 Mei 1910.
goeden staat heb
allen en dat voor
c machtig U naar
L v. DOORN,
.nuari 1911.
f gekochte Veeren-
aat 9, Rotterdam.
Feereubedstel met
?n, 1 goede watten,
len m/toebehooren
VOOR DB
Dit Blad verschijnt eiken Zaterdagmorgen.
Prijs per kwartaalf 0,50
Afzonderlijke nummers- 0,05
No. 17
Zaterdag 16 Maart 1912 19E Jaargang
Alle voor de Redactie en Administratie bestemde stukken en Advertentiën worden uiterlijk
Vrijdagmorgen ingewacht bij de Administratie te Middelharnis.
Prijs per adv jrtentiën van 1—5
Iedere regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
f 0,50
- 0,10
Officieele Mededeelingen.
Jaclit en vlsschery.
De BURGEMEESTER van Middelharnis
maakt bekend, dat op de gemeente secre
taire kosteloos verkrijgbaar zijn aanvraag
formulieren ter bekoming van akten in
zake de jacht en visschery voor het seizoen
1912/13 en dat voor het visschen met een
hengel, geen loop- of sleephengel en geen
peur zijnde, geen aanvrage behoeft te ge
schieden.
Middelharnis 16 Maart 1912.
De Burgemeester,
ÜLBO J. MIJS.
Buiienlandsch Overzicht.
Niettegenstaande alle besprekingen over
de oplossing van internationale kwesties
langs arbitrairen weg, niettegenstaande een
vredes-paleis dit jaar zal zijn afgebouwd,
gaan de regeeringen ongestoord voort het
leger en de vloot in de verschillende landen
steeds uit te breiden. Op alle mogelijke
manieren wordt daarbij op de chauvinis
tische ideeén van de bevolking gewerkt om
toch maar steeds meer geld *oor het mili
tairisme te kunnen loskrijgen. Zelfs socialis
tische ministers bv. in Frankrijk doen er
aan mede om door middel van taptoe'sen
parade's het militairisme onder het volk aan
te wakkeren. En in Frankrijk is kans op
succes. De Franscheu zien nog gaarne terug
op hun groot verleden.
In een opzicht gaat men in Duitschland
eerlijker dan elders te werk. Daar neemt
men geen vredeswoorden in den mond en
oorlogBtuig in de handen. Von Bethmann
Hollweg heeft het immers indertijd gezegd
„De vredesidee, een utopie I Zorgt dat het
leger en de vloot ontzag afdwingt en de
vrede is verzekerd."
De Duitsche regeering heeft dan ook op
nieuw een voorstel tot uitbreiding van leger
en vloot gedaan.
De Berliner Zeltung am Mittag weet van
het nieuwe ontwerp- leger en vlootwet ver
schillende bijzonderheden mee te deelen.
Morgen komt het ontwerp ter sprake in
den Bondsraad. Het geheele verloop van de
voorgenomen versterkingen zou in zes jaar
zijn beslag krijgen. De meerdere kosten be
droegen per jaar 170 millioen mark, in zes
jaar dus een milliard. Hieivan wordt 200
millioen besteed voor de vloot en 800 mil
lioen mark wordt uitgegeven voor het leger.
De vloot wordt versterkt met 3 nieuwe
linieschepen en 2 kruisers, een aantal on
derzeebooten en een sterke marine-lucht
vloot, d.w.z. vliegmachines die van het dek
der schepen af vliegen. Het aantal man
schappen, dat meer noodig zal zijn, wordt
op zesduizend geschat.
Het is niet onwaarschijnlijk, dat met deze
vlootuitbreiding een minister-crissis gepaard
osr.
Maar de kinderen mevrouwWilt u
die zoo'n langen tijd alleen laten
Ge hebt gelijk, HeDdrik. Ik kan nu die
reis niet ondernemen. Dan zal ik maar een
brief schrijven maar ik ben den naam van
den beambte vergeten.
Denaam van het kantoor is voldoende.
De plaats, waar het huwelijk gesloten is,
weet u zeker nog wel.
Ja. De Burgemeester van het dorp Frati
by Palermo voltrok het huwelijk. Van
avond nog schrijf ik aan hem. Dan breng
je den brief morgen vroeg naar de post,
niet waar?
Wel zeker, mevrouwDat is het beste.
Hendrik bracht den volgenden morgen den
brief naar de post en nu volgden voor hem
zoowel als voor Margaritha dagen van uit
wendige schijnbare kalmte, terwijl in hun
binnenste de grootste onrust heerschte.
Margherita verliet nauwelijks het huis, maar
stond dikwijls by het tuinhek om den weg
langs te zien naar den brievenbesteller, die
zal gaan. De tegenwoordige minister van
financiön Wermuth is echter iemand, die
voor meerdere uitgaven ook verlangt meer
dere inkomsten. Dit lijkt zoo oogenschynlyk
doodgewoon, maar zijn voorgangers hebben
heel vaak, alle kosten maar door leeningen
gedekt. Thans komt echter de moeilijkheid.
Uit welke belasting immers zijn leenin
gen uitgesloten, dan staat geen andere weg
open zal de nieuwe legerwet worden be
taald.
De geruchten gingen, dat de regeering de
indertijd verworpen successiebelasting weer
zou indienen, maar op het gerucht alleen
al is het centrum zoo opgestoven, dat den
Rijkskanselier van Bethmann Hollweg de
schrik om het hart sloeg. In verband met
dat opstuiven van het centrum is het belang
rijk wat de Berliner Lokal Anzeiger weet
mede te deelen. Dit reactionaire blad schrijft:
„Heden gingen geruchten, dat minister
Wermuth wilde aftreden, omdat hij vreesde
zyn voorstellen voor dekking van de kosten
der nieuwe legerontwerpen niet te kunnen
doorvoeren." Het blad weet zelf als zyn
vermoedelijke opvolger de onder-Minister
Richter te noemen. Als men nu weet, dat
in den Bondraad de Pruisische minister
president von Bethmann Hollweg een over
wegenden invloed heeft, dan zegt het bericht
met andere woordenDe Rijkskanselier
loopt weer aan de touwtjes van de reac
tionairen. Terwille van Centrum en Conser
vatieven offert hij zelfs zyn ministers op.
In Constantinopel meent men te weten,
dat de Italiaansche vloot in hare actie ern
stig belemmerd wordt door de staking in
Engeland. Een groote bestelling steenkool
door de Italiaansche regeering in Engeland
gedaan, kon niet worden uitgevoerd.
Intusschen gaat de Turksche regeering
voort met het nemen van krachtige maat
regelen ter verdediging van de Dardanellen
en andere havens.
Tot afweer van pogingen tot landing van
Italiaansche soldateD, zyn 40,000 man opge
roepen.
De Turksche vloot, die tot dusver aan den
ingang der Dardanellen lag, is weer naar de
zee van Marmora teruggetrokken.
De mijn-versperring moet zelfs doorEngel-
sche deskundigen voor buitengewoon sterk
worden gehouden, zoodat zy nietzondergroo-
te verliezen kan worden geforceerd. Desniet
temin blijft men toch rekening houden met de
mogelijkheid dat een ItaliaaDsche vloot voor
de muren van Constantinopel verschijnt. Met
het oog daarop worden alle maatregelen
genomen, om ingeval van eenbombardement
een opstand van het volk te voorkomen en
om tydig de residentie van den Sultan naar
het binnenland te verplaatsen. Het plan om
in dat geval den Sultan naar Klein-Azie te
brengen, werd reeds spoedig om politieke
redenen opgegeven. De Sultan zal nu even
tueel waarschijnlijk naar een plaats in Euro-
peesch Turkije, tusschen Constantinopel en
Adrianopel worden gebracht.
misschien een brief voor haar had. Maar
de eene dag verliep na den anderen en er
kwam geen bericht.
Van dag tot dag werd dat vergeefache
wachten pijnlijker voor Margherita. In haar
zenuwachtigen toestand kon zy nergens
rust vinden. Als zij 's avonds laat te bed
ging, kwam geen gezonde slaap haar ver
kwikken. Als zij tegen den morgen eindelijk
insluimerde, kwamen akelige droomen haar
verontrusten. Haar gezondheid,die zoo aan
merkelijk verbeterd was, leed opnieuw
g6ducbt onder de kwelling van het lange
wachten. Ook haar stemming tegenover de
kinderen en de oude Dorothea leed onder
haar kwellende zielepijD. In haar verbitterde
ziel bleef zelfs de herinnering aan haar
overleden echtgenoot niet rein en zonder
vlek. In oogenblikken van angst en vertwij
feling beschuldigde zy haar man van lafhar
tigheid. De booze geest van het wantrouwen
nestelde zich voortdurend vaster in het hart
der arme vrouw. Als die menschen toch
gelijk hadden? Als Eduard haar bedrogen
had Als die huwelijksplechtigheid slechts
eene bedriegel jjke vertooning was geweest
Als zy dus niet de wettige echtgenoote van
Eduard von Altenbrak was geweest? O,
zy kon het nietlanger verdragen. Zy bezweek
onder den last van haar lijden, door de onze
kerheid, die haar hart zoo folterde. Kermend
verborg zy het gelaat in de handen en zat
Te Tobroek waren den llen Maart Italianen
uitgerukt tot bescherming van een compag
nie mineurs, die bezig waren met het opwer
pen van een nieuwe versterking.
Een groote menigte Turken en Arabieren
naderde tot een afstand van 4 KM., de Ita
lianen openden het vuur en erontstand een
verwoed gevecht. Tegen 4 uur trokken de
Turken zich terug.
Aan de zyde der Italianen waren 13 man
gesneuvelt en 73 gewond.
Nog altoos duurt, waarschijnlijk wel te
gen de verwachting in, de tegenwoordige
staking in Engeland voort. Toch gelooven
wij wel, dat van beide zeiden het einde
gaarne tegemoet zal worden gezien. Dit
verlangen uit zich het best door de tege
moetkomende houding" die èn de mijneige
naars èn de mijnwerkers hebben getoond,
toen de minister-president Asquith beide
partijen voorstelde, nogmaals bijeen te ko
men, teneinde verder te overleggen. Ver
schillende leiders van de mijnwerkers heb
ben reeds te verstaan gegeven, dat ook
zy een oplossing wenschten. Het is voorna
melijk Wales, dat op volhouden aandringt.
In dat land is nog een overeenkomst, die
tot 1915 duurt. Sommige leiders willen
echter ten voordeele van slechts een groep
den strijd niet tot het uiterste dryven. Te
meer omdat niet alleen de mynwerker3
zelf, maar zooveel duizenden andere arbei
ders schaden van de staking ondervinden.
Eén van de meest bekende leiders, het par
lementslid Haslam, heeft zelfs in overweging
gegeven om districtsgewijzeovereenkomsten
te sluiten. Haslam meende ook dat de
mijnwerkers niet de symphatie van de re
geering moesten verspelen, die hen tot nu
zoo trouw geholpen had. Hij oordeelde dat
de regeering de juiste weg had bewandeld.
In tegenstelling hiermee moeten we de
meening van het bekend parlementslid
Ramsay Mac Donald vermelden. Deze was
bijzonder op de regeering gebeten. Zijn
inziens is het Asquith's schuld, dat de mijn
werkers en de mijneigenaars niet reeds
veel eerder tot overeenstemming zijn ge
komen. Hij noemde het een dwaasheid van
den minister president, van de mijnwerkers
te verlangen, dat zy een verplicht scheids
gerecht zouden aanvaarden.
Het Australische stelsel, waaraan een
dergelijk scheidsgerecht was ontleend, had
voor den leider der Arbeiderspartij blijkbaar
niets aanlokkelijks.
De liberale pers is over die redevoering
van Mac Donald allesbehalve gesticht en de
Westminster Gazette neemt dan ook de
regeering in bescherming. Het blad haalt
daartoe een artikel uit de Christian Com
monwealth aan. In dit nauw met de mijn
werkers verbonden orgaan wordt hulde
gebracht aan het optreden van den minister
president wiens takt en handigheid door
de mijnwerkers-gedelegeerden hoogeiyk
wordt geprezen. Het blad vindt dan ook
de rede van Mac Donald als buitenlander
zeer ten onpas, daar de mijnwerkers zelf
onbeweeglijk daar neder. Zij kon zelf niet
weenen.
De ondergaande zon wierp haar licht nog
in den tuin en op de villa. De bloemen
bloeiden en geurden, aan de boomen rijpten
de appels en aan de leiboomen zag men
druiven en abrikozen hangen. Een zoele
wind suisde door het houtgewas rondom
den tuinalles in de natuur ademde vrede
en rust.
Doch de arme vrouw in de eenzame
woonkamer gevoelde niets van dat alles.
In stomme vertwijfeling zat zij neder. In
haar droefheid en zorg hoorde zij niets van
het kwinkeleeren der vogels in de boomen,
ja, ze hoorde zelfs niet de stern van haar
kinderen, die in den tuin by het spelen
hun vroolijken lach lieten weerklinken.
Doch nu trof een toon het oor der eenzame
vrouw, die haar deed opschrikken uit haar
doffe gevoelloosheid. De deur van het tuinhek
knarste men hoorde zware voetstappen
op het kiezelzand van het tuinpad, Mar
gherita snelde naar buiten de postbode
bracht haar den langverwachten blief.
In vreeselyk opgewonden toestand drukte
Margherita den brief aan haar hart; hij
droeg den poststempel Palermo. Zy ver
bleekte en het werd zwart voor haar oogen.
De postbode keek haar verwonderd aan.
Gevoelt ge u niet wel mevronw vroeg
hy medelydend. Zal ik de meid roepen
zeer tevreden zyn. Het is voor de regeering
natuurlijk uiterst rnoeielijk, het alle par
tijen naar den zin te maken. De mijnwer
kers zouden natuurlijk graag willen, dat
de mijneigenaars gedwongen werden toe te
geven, terwijl deze omgekeerd verlangen
dat de mijnwerkers gedwongen zouden
worden het werk te hervatten.
Roosevelt's kansen om door de republi-
keinsche partij, waarby hy nog altijd is
aangesloten, candidaat te worden gesteld
voor het presidentschap, schijnen er niet
grooter op te worden. Op dit oogenblik zyn
er in 't geheel 103 gedelegeerden voor de
republikeinsche conventie gekozen, welke
de officieele party-candidatuur zal procla
moeren en van deze 103 zyn er, naar de
Morning Post uit New-York verneemt 99
die Taft, en slechts twee, die Roosevelt
zullen stemmen; van twee wist men nog
niet welken kant zij kiezen zouden.
Volgens denzelfden zegsman heeft Roose
velt gegronde reden om zeer teleurgesteld te
zijn over het Westen. Het heette altijd, dat
de Far West, waar men den ouden rough-
rider bijzonder sympathiek gezind was, als
één man voor den oud-president zou opko
men. Dit echter schynt geenszins het geval
te zijn; de tot nu daar gekozen gedelegeerden
zyn voor 't meerendeel Taftianen.
Ten slotte lezen wü, dat van de 90 New-
Yorksche afgevaardigden ter conventie zeker
90 op Taft zullen stemmen. Hiermede zal
dan volgens sommiger berekening het pleit
beslecht zijn. En Taft's „managers" becij
feren reeds, dat deze 700 stemmen d. i. onge
veer 7/10 van het totaal getal der conventie
zal halen.
Na wekenlange verwarring en volledige
radeloosheid der burgelyke partijen is dus
den Sen Maart iu de plaats van het voor-
loopig een definitief verlegenheids-presidium
De heer Kitmpf, de met 9 stemmen meer
derheid gekozen afgevaardigde van Berlijn I,
werd met één stem meerderheid definitief
tot president gekozen. Daarop zegevierde de
heer Paasche met de stemmen van zyn eigen
luidjes en die van het zwart-blauwe blee
over Scheidemann die ditmaal behalve de
stemmen der sociaaldemokraten alleen die
van de vooruitstrevenden op zich vereenigde.
Na een pauze van een half uur, waarin de
resultaatloos gebleven onderhandelingen der
laatste weken tusschen de burgerlyke par
tyen nog eens werden hervat, opnieuw zon
der tot een resultaat te leiden, werd de heer
Dove met de stemmen der rechterzijde en
der nationaal-liberalen tegen de stemmen
zyner eigen fraktie, die andermaal samen
met de sociaaldemokratische op Scheide
mann vielen, tot tweeden vice-presideDt
gekozen.
De heer Dove bevond zich daardoor in
een situatie, als wellicht geen parlementa
riër ooit vóór hem.
Het werd hem echter door de sociaalde
mokraten gemakkelijk gemaakt, die ver-
Neen, neen, dank u. Het is reeds over.
Met snelle schreden keerde zy naar de
kamer terug. Zij kon den brief nauwelijks
openen. Zy wierp een haastigen blik op bet
schrijven— haar oogenstaardenonnatuurlyk
groot op den brief zy werd doodsbleek
haar hart bleef stil staan en meteen gil
stortte zij neder.
De oude Dorothea, die de kinderen bij het
vallen van den avond naar bed wilde bren
gen, vond haar zoo liggen. Met behulp van
de andere dienstbode bracht zy haar mees
teres te bed en zond toen om Hendrik
Tiedemann.
Ik kon wel begrijpen, dat er zoo iets
moest komen, zei de brave dienaar. Maar
zeg my eens Dorothea, wat staat er in dien
brief?
Dorothea kon echter evenmin uit den brief
wjjs worden, als Hendrik. De brief was in
het Italiaansch geschreven,
Hier staat een stempel, zei ze. Het
schijnt een officieele brief te zyn.
Kyk eens, Dorothea, of er geen bewijs
in ligt. den naam van mijn ritmeester
moeteD wy toch ook kunnen lezen.
Hendrik bekeek den brief nauwkeurig.
Met het beetje Fransch,dathy te Frankrijk
geleerd had, trachtte hy zelfsenkele woorden
te ontcyfeien doch te vergeefs Eén ding
begreep hy echter, het waren geen goede
berichten, die Margherita ontvangen had.
klaarden, dat bij de gesloten houding der
vooruitstrevenden in de presidentsk westie,
op zijn verkiezing van den kant der
uiterse linkerzijde geen aanmerking zou
worden gemaakt. De heer Doye nam daarop
de verkiezing aan.
De rijksdag heeft derhalve een definitief
presidium, en als nu 's heeren K&mpfs ver
kiezing maar niet ongeldig verklaard wordt,
behoeft men zich verder om den uitslag
van het presidiale fopspel geen zorgen meer
te maken. En dat is de hoofdzaak, want
de heele geschiedenis was er aan toe, be
lachelijk en onverdraaglijk te gaan worden.
De nu tot stand gekomen oplossing ia
intusschen de onwaarschijnlijkste van alle
geweest, en bij den aanvang der beslissende
zitting heeft nauwelijks iemand er aan ge
dacht. Even voor het begin der verkiezing
scheen dezwartblauw-natiouaalliberale over
eenkomst zoo goed als beklonken en een
presidium Paasche, Spahn, Dietrich leek
tamelijk zeker. Snel echter stortte dit kaar
tenhuis ineen. En zoo begon het wisselvolle
schouwspel met het duel Kamph-Spahn,
welks aan een haar en een stem hangenden
uitslag de onzekerheid van den toestand
wel het best teekent. Er hoefden ter linker
zijde maar twee man meer te ontbreken,
dan hadden de zwartblauwen gezegevierd
en alles was gansch anders geloopen. Men
ziet, hoe onzeker de z.g. „grootbloc-meer-
derheid" is, zelfs als het zoogenaamde
„grootbloc" eens toevalligerwijs bijeen blijft.
Deze rijksdag zal in het teeken van de óén-
stemme-zege en der bokkensprongen staan.
Na Kimpfs met-de-hakken-over de-sloot-
sukses was Paasche's verkiezing tot eersten
vice-president zeker, want daar de liberalen
besloten hadden, een der hnnnen tegenover
partijgenoot Scheidemann te stellen, kon
geen nationaal-liberaal op Scheidemann over
gaan de rechterzijde had intusschen van
te voren verkondigd, dat zy de nationaal-
liberalen als het „kleine kwaad" accepteeren
zouden. Eerst toen de Centrum-afgevaardigde
Gröber een pauze voorstelde, om het moei
lijke geval der tweede-presidentskeuze op
te lossen, begon de spanning opnieuw toe
te nemen. De namen Schulz-Bromberg,
Junck en Sieg doken op, om even snel
weer te verdwijnen. Zooveel was echter
duidelijk dat zich ditmaal de nationaal-
liberalen met de zwart-blauwen hadden
vereenigd, om de zege van een sociaalde-
mokraat in ieder geval te voorkomen.
De partyen der rechterzijde echter hadden
na de verkiezing van twee liberalen er geen
belang bij, in het presidium te komen, en
de lust der sociaal-democraten, om nog mee
te spelen, was ook wel niet bizonder groot
meer, zelfs indien er nog het plan toe had
bestaan.
Zoo bleef juist de heer Dove nog maar
over, omdat het er eigenlijk al was. En
omdat zyn weigering ook niets verbeterd,
maar op zijn best nog nationaal-liberaal in
het presidium zou hebben gebracht, liet men
het gedaan zyn met het gruwzame spel.
Het was inderdaad tydl
Er is niets aan te doen, mompelde
Hendrik met een diep bedroefden blik op
de beklagenswaardige vrouw, die daar lag
te ylen. Men heeft u bedrogen, of een
schurkentroep wil u thans uw recht ont
nemen. Maar al heeft de heele wereld u ver
laten, dan wil ik u toch niet verlaten. Al
ben ik slechts een ellendige hinkebeen, ik
heb toch twee gezonde armen,die nog wer
ken kunnen. En zy zullen voor u arbeiden,
arme bedrogene, voor u en de kinderen I
Hy greep de koortsachtig heete hand van
Margherita en drukte daar vol vereering
doch beschroomd, een kus op.
Daar sloeg Margherita de oogen op, keek
hem vreemd aan en vroeg zachtKomt
Eduard spoedig? O, ik heb zooveel te ver
tellen.
Ach mevrouw, de dooden keeren niet
weder, antwoordde Hendrik, die byna in
tranen uitbarstte.
Dood? Wat praat je van dooden?
Eduard is niet dood - ze houden hem
gevangen in dien vochtigen toren daar
willen ze my ook gevangen zetten levend
begraven— o, God, mijn God, heb mede
lijden - heb medelijden
Het spreken ging over jn een hartver
scheurend snikken, doch de tranen, die zij
stortte, schenen haar eindelijk de zoo noodige
verlichting te geven. Het weenen vermin
derde langzamerhand en eindelijk sloot een
