NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
ZUID-HOUANDSCHI IN Z11DVSCHE EILANDEN.
ISDIJK.
IÏÜT
.1
'THEEKBANK
IHOLLANDSCH
ÏOUWCREDIET.
idewijn „Speciaal".
Jz. Strijen.
de Goederen, enz,
tyoiiiaiiiiyisiiyiiiisi
IIIMINC
Etalage.
Juffertje Onnut.
>pgaande
nde of Leiboomen,
reeren, Haagdoorn
leerde landerijen enz. enz. bij
st, Sommelsdijk
przélc'erd van goede 1ste soort I
vreerenden prijs. 134 h
•rdrechtsche
DOFtDFtECHT.
f Mr. F. N. SICKENGA.
H. PHILIPSE.
leent Geld onder eerste
verband tegen billijke
en geeft 4 p€t Pand-
vau f 1000, van f 500,
1 van f 50.
1 worden verstrekt door db
f den heer
URE», Notaris, MIDDELHARNIS.
[ntooe alkmaar
oordam C li.
ONZE EILANDEN
voor de
Dit Blad verschijnt eiken Zaterdagmorgen.
Prijs per kwartaalf 0,50
Afzonderlijke nummers- 0,05
No. 7
Zaterdag 7 Januari 1911
18E Jaargang
Alle voor de Redactie en Administratie bestemde stukken en Advertentiën worden uiterlijk
Vrijdagmorgen ingewacht bij de Administratie te Middelharnis.
Prijs per adv irtentiën van 1—5 regels f 0,50
Iedere regel meer- 0,10
Groote letters naar plaatsruimte.
EiNTSC HAPPEN:
16.
burg
raat.
99.
enkhuizen,
Westerstraat 6.
'8-GRAVENHAGE.
Molenstraat 45.
ROTTERDAM,
Leuveliaveu 107.
l'wee Miliioen Gulden
geplaatst en volgestort
f 1.500.000.
pOTSCHAP verleent Cre-
geldeu in deposito, belast
:n aan- en verkoop van
jOupons, sluit beleeningen
ön en verricht verder alle
bh tot het Kassiersvak
ito rente 3'/2o/0<
30 September 1910.
klieten f 5.170.636.72»/2
- 1.393.652.20
- 217.853,92
'OREEST, J. F. MOENS,
ommissaris. Directeur.
jnt voor Middelharnis en
DER KOOGH
IDUKLIIARNis.
prit voor Flakkee, den heer
pkantoor voor Nederland
Telephoon 6474.
hieim:.
seren eenigszins bescha-
:n voor minder dan de
lienw model.
joger.
pCt. korting.
Buitenlandsck Overzicht.
Een op zijn zachtst uitgedrukt ergerlijken
indruk maakt het vonnis, waarbij een
zekere pastoor Breithaupt, directeur van
het verbeterhuis te Mieltschin, die zich
aan een reeks van de schandelijkste en
vreeselijkste mishandelingen van de aan zijn
herderlijke zorgen toevertrouwde knapen
had schuldig gemaakt, tot niet meer dan
acht maanden gevangenis werd veroordeeld.
De wreedheid en beestachtigheid van dezen
woesteling gaan inderdaad alle beschrijving
te boven. „Het proces van den „Prügel-
pastor" is een monument voor de schande
van onzen tijd", zegt het Berliner Tageblatt,
dat het vonnis in een bitter artikel vergelijkt
met de onlangs uitgesproken veroordeeling
van den Rittergutsbesitzer Becker tot 1 jaar
gevangenis, ofschoon hij niets anders had
gedaan dan een „hooggeplaatst" ambtenaar
eenige onaangenaamheden toe te voegen.
Wü halen nog een passage uit het Ber
liner Tageblatt aan, waarin de wandaden
van pastoor Breithaupt worden geresumeerd.
„Overweegt men dat in Mieltschin op
direct zinnelooze wijze werd geranseld, dat
de kweekelingen dikwijls voor het minste
vergrijp met 50, 100 en meer zweepslagen
op het ontbloote zitvlak werden bestraft,
dat zij werden opgesloten in een hol,
waarin zon noch maan schijnt, dat zy niets
dan water en brood kregen en dikwijls
geen deken of brits, dat zij herhaaldelijk
met zware ketenen aan den muur geklonken
werden, zoodat zij niet in staat waren zich
uit te stiekken; dat de van vluchtplannen
verdachten met ketenen aan de voeten
moesten rondloopen, zoo voelt men dat men
een blik geworpen heeft in een ware hel
van ruwheid en perversiteit en vergeefs
vraagt men zich af, hoe of ooit weer zal
kuDnen worden goed gemaakt wat deze
„Prügelpastor" aan lichaam en ziel van de
hem toevertrouwde kweekelingen heeft
bedorven."
De Berl. Lok. Anz. geeft uit de
meest betrouwbare bron vernomen, dat in
de volgende zitting van den Pruisischen
Landdag geen voostellen tot kiesrechther
vorming zullen worden ingediend.
De Pruisische regeering is nl. van mee
ning, dat deze quaestie moet blijven wach
ten tot na de algemeene verkiezingen
voor den Rijksdag. Dan hebben misschien
de toongevende partyen in beide huizen
van den Landdag hunne houding ten
opzichte van deze quaestie gewijzigd, en
bestaat dus de mogelijkheid, dat aan een
nieuw voorstel tot kiesrechtbervorming een
beter lot te beurt valt dan aan het vorige.
Indien thans reeds weder een nieuw
voorstel zou inkomen, dan zou bij den
huidigen stand der partijen te vreezen zijn,
dat het een nieuwe twiststapel zou worden
en dat het resultaat even negatief zou zijn
als een jaar geleden. En dat wil de rijks
kanselier onder alle omstandigheden ver-
hst.
Rika moest nu zelf bekennen, dat zy te
hard was geweest, maar toch zou zy het
niet van ziGh kunnen verkrijgen, het don
kere gezichtje te streelen.
O God," fluisterde zij, „welk een zware
last is mij opgelegd 1"
De oude Dora ontwaakte en voegde haar toe:
Ja, die kleine daar is een zware
lastpost, maar, ziet u, hier helpt alleen ge
duld en zachtheid.
En op dat oogenblik sprak de „lastpost"
in den droom: mama mia, canis-
sima mama mia! Dat klonk zoo zoet
en het kindergezichtje lachte zoo lieflijk
in den slaap. Wat was het nu mooi
Zoo heeft zy ook zeker gelachen!"
dacht Rika, en haastig liep zy heen, want
minder dan ooit kon zij nu het kind met
welwillendheid aanzien.
DERDE HOOFDSTUK.
Ja, een lastpost, dat was de kleine Ita-
liaansche in alle opzichten. Stijfhoofdig en
ongezeggelyk. Alleen op de schoolbanken
my den, daar volgens zijn opvatting, de
plechtige belofte, gegeven, in de Pruisische
troonrede van 20 October 1908, door de
indiening van een voorstel tot kiesrecht
hervorming vervuld is, onverschillig, of dat
voorstel aangenomen of vei worpen wordt.
De hangslotwet is met 108 tegen 20
stemmen door de Spaansche Kamer aan
genomen, nadat de zitting, ten einde de
obstructie krachteloos te maken, perma-
ment verklaard was. De 'zitting duurde
onafgebroken den geheelen nacht door.
Nadat alle amendementen waren geketst,
zette Canalejas nog eens uiteen, dat de
regeering geenerlei haat tegen de religieuze
orden koesterde maar hun slechts wilde
beletten zich in de politiek te mengen. De
Minister trachtte daarbij de beteekenis van
de wet zooveel mogelijk te verkleinen en
zeide dat haar aanneming slechts nood
zakelijk was om de onderhandelingen met
het Vaticaan krachtiger te kunnen voeren.
De integrist Salabery verklaarde, dat hy
niets van de vredelievende verzekeringen
van Canalejas geloofde en dat hy tot het
laatst zou blyven strijden. „Wy zyn onver
zoenelijke vijanden", riep hy ten slotte uit.
De Carlist Mella zeide, dat slechts het
gevoel van menschelijkheid tegenover de
stenographen hem bewoog zijn oppositie
te staken en drukte zyn smart uit over
de droefenis die den Paus zou overvallen,
wanneer hy de aanneming der wet zou
vernemen. Hierop werd eindelijk, te negen
uur des mogens, tot stemming overgegaan,
met het bekende resultaat.
Koning Alfonso blijft, beter dan zijn buur
man Manuel, de teekenen der tijden be
grijpen en inzien wat voor hem in de aller
eerste plaats noodig is, wil hy zijn troon
behouden.
Nadat Canalejas het eerste deel van zyn
politiek program, het anti-clericale deel met
de aanneming der „hangslotwet", voorloopig
verwezenlijk heeft gezien, heeft hy ge
meend tot het tweede, het democratische
deel, niet te mogen overgaan alvorens zich
opnieuw van het vertrouwen van den
koning te hebben verzekerd.
Daartoe heeft hy aan Koning Alfonso
het collectief ontslag van zyn Kabinet
aangeboden, tegelijkertijd de kwestie van
vertrouwen stellend en de Koning heeft
niet alleen dit veftrouwen opnieuw ge
schonken, doch den minister precident
tegelijk volmacht gegeven in zijn Kabinet
zoodage wijzigingen aan te brengen, als hij
nubdig achtte voor de verwezenlijking van
zyn verder politiek program, dat door den
Koning zonder voorbehoud werd goed
gekeurd.
Als gevolg hiervan zullen de ministers
van Openbare Werken, Binnenlandsche
Zaken en Onderwys vervangen worden
onderscheidenlijk door Gasset. Castillo en
Salvator.
Spanje zet, van democratisch standpunt
bezien, het nieuwe jaar ongetwijfeld onder
goede voorteekenen in.
hield zy zich wonderlijk stil, hoewel zy in
de klas meestal recht overeind op haar
plaats zat, de oogen niet van den onderwij
zer afhield en van haar schoolkameraadjes
geen notitie nam.
Dora bewoonde met haar het kleine ka
mertje. In 't heele huis was alleen de oude
vrouw in staat met „Juultje" om te gaai).
De kleine hield zich altijd doof, als zy
„Juultje" genoemd werd. Kwam Dora er
echter toe, haar met „Julia" aan te spre
ken, dan gehoorzaamde het stijfkopje on
middellijk. By Dorain 't kleine kamertje,
scheen Julia zich nog het meest op haar
gemak te gevoelen en als daarnaast, in
tante's „goede kamer" de streken eener
viool weerklonken, dan kwam er zelfs een
lach op dat strakke gezichtje en in verruk
king bleef zy onbeweeglijk aan de deur
staan luisteren.
Hou je veel van Frits vroeg Dora
haar op zekeren middag.
Geen antwoord.
Van je broer toch zeker wel
Niet zoo heel veel" antwoordde het kind.
Nu, oprecht ben je, dat moet ik zeg
gen, byna net zoo oprecht als mevrouw
Roettger 1"
De oude vrouw dacht daarbij, hoe me
vrouw Mina het indringstertje nooit anders
noemde dan „juffertje Onnut," een naam.
die de dienstboden weldra hadden overge-
Berichten uit Lissabon melden, dat de
geruchten omtrent een oproerige beweging
te Lissabon onjuist waren; dat de toestand
in Portugal echter allesbehalve normaal is,
blykt uit hetgeen de vertegenwoordiger
van -de permanente organisatie van de
republikeinsche party van Portugal te Berlijn
op grond van cijfertelegrammen, die hij pas
uit zyn land had ontvangen, aan een ver
tegenwoordiger van de New-York Herald
Genoemde Portugees, die geruimen tijd
Lima's rechterhand is geweest, verklaarde,
dat het doel van de huidige beweging niet
is herstel van het koningschap, maar vesti
ging van een „mobocracy" (gepeupelregee-
ring.)
Dat de toestand hoe langer hbe erger
wordt, vindt o. a. zyn aanleiding daarin,
dat het volk nog steeds in het bezit is van
de wapens, waarmede de jongste revolutie
werd bevochten, terwyl de regeering allen
ruggesteun mist.
De eerste de beste arbeider treedt het
kabinet van den een of anderen minister
binnen, stelt zonder blikken of blozen zijn
eischen, die de minister nolens volens
moet inwilligen, want achter dien arbeider
staat een groote groep, die hem steunt.
Bij de marine zyn geen commandeerende
officieren meer en de manschappen zyn
„Wy staan;" aldus besloot deze bevoegde
autoriteit zijn mededeelingeD, „voor iets
ergers dan een tegen revolutie, n.l. voor
een chaos".
De Engelsche protectionisten hebben een
nieuwe zeer onaangename pil te verduwen
gekregen. In de conservatieve oppositie
tegen Lloyd George,s bekende begrooting
heette het altijd, dat deze het land tot den
ondergang zou voeren, dat de schatkist er
allertreurigst aan toe zou raken. De jongste
cijfers over de staatsinkomsten in het twee
de jaar, waarin deze „begrooting" van
kracht was, gisteren door de officieele Lon
don Gazette gepubliceerd, zyn de schitte
rendste weerlegging dezer conservatieve
bedenkingen.
Daaruit blijkt toch dat de staatsinkomsten
van begin April tot 28 Dec, jl. in het ge
heel bedroegen 1,636,535,584 gulden, tegen
1,114.613,484 gulden in den correspondee
renden termyn van het vorig jaar. Daar
mede is dus niet alleen het tekort van het
vorig jaar van 3,605,552,000 gulden gedekt,
doch nog een overschot van ruim 157
millioen gulden verkregen.
Lloyd George zelf had dit overschot op
„slechts" ruim 60 milioen gulden geschat.
Bovenstaande cijfers van de London
Gezette zyn ongetwijfeld sprekend en leer
zaam. Zy bewijzen eerstens dat Engeland
zyn vryhandelsstelsel nog niet behoeft op
te geven omdat dit ten ondergang voort.
En in de tweede plaats, hoe een demo
cratische belastingheffing, als door
Lloyd George ingeleid en ingevoerd, een
vrij wat secuurder en doeltreffender middel
nomen, evenals de beide jongens, die dikke
vrienden waren geworden. Mina werkte
deze vriendschap niet tegen, want al kende
Rika in haar „apenliefde" voor den blonden
Frederik paal noch perk, was zy tenminste
nog zoo billijk, dat zij den neef in alles liet
deelen, wat zij voor haar pleegzoontje deed.
Frederik Adami, of zooals Rika hem
noemde „Free", was zoo langzamerhand de
tyran van het huis geworden. Wat hij ook
uitvoerde en hoe slecht de gedragboekjes,
die hy thuis meebracht, ook waren, met
één blik uit zyn blauwe kijkers kon hij
alles gedaan krijgen. Zij vond altijd een
verontschuldiging en als zij hem op haar
kamer liet komen en met tranen in de
oogen smeekte: „Beloof me, Free, dat het
nooit weer zal gebeuren", dan beloofde hy
't met de grootste bereidwilligheid om het
een kwartier daarna geheel vergeten te
zyn. In 't heele stadje was „Free" bekend
als de grootste belhamel. „Oom dokter"
schudde bedenkelijk het hoofd, als hy dés
avonds terugkeerde uit de soos, waar ook
de leeraren van bet gymnasium bun glas
bier kwamen drinken en meermalen zeide
hij tot zyn vrouw: „Hetishier echt," door
tantes opgevoed." Wat zal daarvan terecht
komen?"
Maar dan moet jij, als voogd, ook je
rechten laten gelden," meende zijn vrouw,
doch de dokter was van oordeel, dat hij dit
tot schal kistvulling is de Duitsche
minister van financiën moet wel watertan
den bij 't lezen van de cijfers van zijn
Engelschen collega dan „bescherming".
Om van de rechtvaardigheid, welke in
Lloyd George's nieuw belastingstelsel tot
uitdrukking komt, nog niet te spreken.
Men weet, dat te Rouaan een zekere
Durand, secretaris der vakvereeniging van
dokwerkers aldaar, ter dood veroordeeld is
als zedelijk verantwoordelijk voor den moord
op een werkwillige. Wij hebben indertijd
van deze treurige en bloedige bladzijde uit
hetFransche vak vereenigingsle ven uitvoerig
melding gemaakt. Men herinnert zich dus
ook hoe het doodvonnis, over Durand uit
gesproken, feitelijk op een vergissing be
rustte van de jury, die de portóe van haar
uitspraak „schuldig", zonder aanneming
van verzachtende omstandigheden, niet had
ingezien. Den rechter bleef na deze uitspraak
niets anders over dan het doodvonnis te
vellen.
De jury onderteekende echter onmiddel
lijk zelf een verzoek om begenadiging mede;
er is dan ook weinig twijfel, of president
Fallières zal, wanneer hem dezer dagen de
acten van het proces worden voorgelegd,
hèt doodvonnis opheffen. Hoe de regeering
hierover denkt, bleek trouwens duidelijk
genoeg dezer dagen uit een hoofdartikel
van de Petite République, een van Briand's
„officieuze" bladen, waarin de Uitspraak
der gezworenen als een vergissing werd
betiteld en de noodzakelijkheid van een
herziening van het vonnis werd betoogd.
De C G. T., de beruchte Arbeidersbond,
waarvan de revolutionaire leiders feitelijk
mede verantwoordelijk voor den moord
gesteld hadden moeten worden, is echter
hiermede allerminst tevreden. Zy eischt
thans niet meer of minder dan volkomen
invrijheidstelling van Durand. Méér nogzy
dreigt met een algemeene staking van 24
of 48 uren, wanneer deze eisch niet wordt
ingewilligd.
De C. G. T. schy'nt op 't gebied van „alge
meene stakingen*' een zeer kort memorie
te hebben I
De verdediger van Durand heeft aan een
journalist verklaard, den indruk te hebben
gekregen, dat een aanvraag om revisie van
het vonnis met welwillende aandacht zou
worden onderzocht.
Inderdaad zijn er een aantal nieuwe fei
ten voorhanden, die tot een revisie zouden
kunnen leiden. Zoo zou o.a. de voornaam
ste getuige, op wiens getuigenis Durand
ter dood werd veroordeeld, de woorden van
Durand te eenenmale verkeerd hebben ver
staan. Durand zou wel verre van te hebben
aangespoord tot het dooden van onderkrui
pers integendeel hebben gezegd, datmenzich
heelemaal niet meer met hen moest be-
moeten.
Juist voordat de Italiaansche Kamer met
vacantie ging, heeft de socialistische fractie,
die zich tot dusver onder de regeeringsparty
niet kon en niet mocht, want dat er eigen
lijk nog niets was gebeurd, wat zijn tus-
schenkomst rechtvaardigde.
Het was toch maar 'n geluk, dat Rika
zoolang de rente van haar kapitaal niet
had verbruikt en nu in de gelegenheid was
de lusten van haar „Free" te bevredigen.
De jongen was ydel en moest alles even
duur hebben. Tante Rika noemde dat
„schoonheidszin, dien hy van zyn vader
had geërfd." maar Mina meesmuilde en liet
d» „afgedragen" kleeren door haar zoon
Frits verder verslijten, dit spaarde haar een
aardig duitje.
Rika had den jongen, die zoo in alle3 op
zijn vader geleek, zóó hartstochtelijk lief,
dat er in haai hart geen plaats meer was
voor het kleine, altijd in zichzelf gekeerde
„juffertje Onnut," die in niets op haar broe
der geleek. Het kind hield ook niet van
haar, de afkeer was wederzijdsch, meende
Rika. Ook sprak de kleine nooit van haar
vader, zij was trouwens in alles even ge
sloten.
Twee jaren waren de kinderen in huis, teen
hun verhouding een zeer ongunstige wending
nam. Free en Frits waren allengs koeler
tegen elkander geworden en eindelijk kwam
het tot een vreeselyken strijd, die aanlei
ding gaf tot een vredebreuk tusschen „be
neden" en „boven", waarin zelfs de dienst-
had geschaard, het Ministerie-Luzzati de ge
hoorzaamheid opgezegd.
De reden daarvan ligt juist in dezelfde
kiesrechthervorming, die de socialisten aan
Luzzati tot voorwaarde hadden gesteld voor
hun medewerking.
In de door Luzzati ingediende kieswet is
namelijk, waarschijnlijk onder invloed van
de rechter zijde, ook de verplichte stemming
opgenomen. Dit nu wordt door de socialisten
beschouwd als een voordeel voor de reactie,
wyl thans de tot dusver zeer laksche „neu
trale middenstof", die zich nooit aan de
politiek heeft laten gelegen liggen, met ge
weld naar de stembus wordt gehaald, en
daar waardevolle hulptroepen voor het con
servatieve zullen leveren.
Op zichzelf beschouwd behoeft het verlies
van den steun der sociaal-democraten voor
Luzzati geen verzwakking te beteekenen. In
tegendeel, een aantal afgevaardiguen, die
tot dusver zeer tegen hun zin en alleen op
bevel van den „grooten leider" Giolitti in
het gareel der regeeringsparty medeliepen,
zullen dit thans veel meer van harte doen
zoolang Giolitti het hun gebiedt.
En Giolitti gebiedt het hun vooralsnog,
want hy wil vóór het voorjaar de regee
ring niet overnemen. Luzzati moet eerst nog
eenige kastanjes voor hem uit het vuur
halen, waaraan de sluwe „groote leider"
zich niet zelve de handen branden wil.
Zoo speelt Giolitti dan met Luzzati als
de kat met de muis.
De muis wordt steeds zenuwachtig wan
neer de oude kat, die hem toch eenmaal
verslinden zal, erg de wenkbrauwen fronst
of uit Rome afwezig is.
Een eigen meerderheid of zelfs een eigen
party heeft Luzzati niet, behalve dan een
paar vrienden aan de rechterzijde.
Nu de sociaal-democraten uit de regee-
ringsmeerderheid zyn getrokken, is deze
wel kleiner geworden. Maar wat doet het
er toe. Mèt of zonder socialisten Luzzati
blijft evenzeer afhankelijk van den grooten
Giolitti, die in bet Italiaansche Parlement
ongeveer dezelfde rol speelt als een andere
„groote leider", in een klein land, waarvan
wij den naam niet noemen willen.
De berichten van openlijk verzet, die ons
uit Rusland haast iederen dag bereiken,
doen zien, dat de studenten aan de Hooge-
scholen daarbij op den voorgrond staan.
Een lange ervaring in de politieke ontwik
keling van Rusland heeft aangetoond, dat
de studenten de voorhoede in iedere be
vrijdingsbeweging vormen. Men noemt ze
niet zonder reden „de barometers van de
publieke stemming", en de talrijke demon
straties van studenten in de laatste dagen
kunnen dan ook vrijwel als de voorboden
beschouwd worden van een 'algemeene
herleving van het politieke en ekonomische
verzet in het reuzenryk van den tzaar.
Het waren russische studenten, die na
den dood van Tolstoi in de straten openlijk
demonstreerden voor de afschaffing van de
doodstraf en door een staking van drie
meisjes partij kozen. Yan begin af was 't
al een ongeluksdag geweest. Er broeide
onweer en Rika was met hoofdpijn wakker
geworden. Dora had haar er op gewezen, dat
het zomerkleedje van juffertje Onnut, door
het lange dragen en het herhaaldelijk was-
schen en opstrijken,eindelijk voor een nieuw
moest plaats maken en Rika, wie voor Free
niets te veel was, had daarbij diep gezucht.
Beneden had Mina rnzie met den tuinman,
omdat de slakken haar peultjes kaal ge
vreten hadden. De tuinman antwoordde,
„dat hy dat ontuig niet had geroepen."
Mina noemde hem 'n brutale kerel en de
woordenwisseling werd zóó scherp, dat Rika
verschrikt naar beneden liep; zij kon na
eenmaal geen geschreeuw verdragen. Me
vrouw Roettger, die juist naar boven wilde,
kwam haar zuster op de trap tegen en wilde
haar een verklaring van den stryd geven,
toen de voordeur openvloog en de beide
knapen naar boven stormden. Mina bestierf
het woord op de lippen, want reeds zaten
de jongens als verwoed elkaar in de haren
en rosten elkaar af, alsof het „een zaak van
eer" gold. Enkele oogenblikken heerschte
een ademloos stilzwijgen en daarop volgde
een doffe smak, gepaard met de in drift
uitgehijgde woorden van Frits. „Ziezoo,
Romeinsche hond, nu heb jy je bekomst 1"
Bleek lag Free tegen den grond met een door
woede en schaamte verwrongen gezicht.
