s
ONZE EILANDEN van 42 NOVEMBE-R 1910.
dat de gunstige resultaten weldra het volk
voldoening zullen schenken."
Of het volk met dit uitstel tevreden zal
zijn, is de vraag. Als de 400 millioen G'hi-
neezen inderdaad „ontwaken," zullen ze
wel spoedig genoeg paal en perk stellenaan
de hebzucht der mogendheden, die de beste
stukken van hun land inpalmden.
In dat opzicht kon, het gele gevaar, waar
van eenmaal keizer Wilhelm sprak, zich
wel eens spoediger doen kennen, dan de
Europeesche Mochols verwachten!
Haagsche Brieven.
c.
Er was eens een dominee, die roerend
wist te preeken over de sociale nooden.
Patrimonium was er verrukt over ei de
arbeiders van Tjietjerksteradeel meenden
niet beter te kunnen doen dan dominee te
promoveeren tot Kamerlid. Hij immers zou
hen geen dagen en nachten laten wachten
zooals de groote man der kleine luyden.
Och, wat ging dominee in de Kamer te keer
tegen dien tragen minister Veegens. Daar
deugde immers niets van diens werk, hy
talmde en draalde, neen dan zou dominee
het hem anders lappen. Dominee kwam
dank zy zijn weinig christelijk complotteeren
tegen het ministerie de Meester in het ge
stoelte der eere. Als sociaal minister troonde
hy op het Binnenhof. Nu zou men wat
anders zien. Het getalm van Veegens zou
dominee Talma verbeteren, hy zou de her
vormer zijn, die de kleine Iuijden het aard-
sche paradijs zou binnenvoeren. Publiek
rechterlijke organisatie van den arbeid, een
specifiek Talmaniaansch verzekeringswezen
zouden den volke worden gepresenteerd.
Dominee heeft ondervonden, datpreeken van
den kans6l wat anders is dan wetten maken,
't Begon al met zyn leelyke flaters by de
Ongevallenwet, toen twee deskundigen open
lijk hun goeden naam opeischten,dien Talma
om zich te verdedigen, in opspraak had
gebracht om eigen fouten te dekken.
Het tweede bedrijf van het treurspel was
de schandelijke wijze, waarop de clericale
overmacht het verzekeriBgsdebat smoorde
om broeder Talma nieuwe nederlagen te
besparen. Het derde bedrijf speelde zich af
by de Bakkerswet, toen de clericale voor
mannen de publiekrechterlijke organisatie
van dominee Talma verwierpen als een on
ding, als een middeleeuwscbe „absurditeit11
En daar liggen nu als een groote verwarde
klomp dooreen de souvereiniteit in eigen
kring, dö publiekrechterlijke organisatie van
den arbeid en meer van die antirevolutio
naire fratsenmakeryen, die heel aardig doen
op een volksvergadering om de kiezers op
te hitsen tegen de snoode liberalen, doch
in de practyk al bitter weinig beteekenen.
De eenige kracht van de beruchte coalitie
zit blijkbaar in de benoemingen. Ben je tot
de kleur, dan kom je in aanmerking voor
een baantje, adres de burgemeestersbenoe
ming van Sommelsdijb, zelfs voor postboden
en hulpbestellers is de eerste vraag tot
welk kerkgenootschap ze behooren. Aan
sommige departementen heeft een sollicitant
alleen kans, als hy Roomseh is! Vanwege
de baantjes v. orden tegenwoordig heel wat
Saulussen omgezet in Paulussen. De venij
nige Kuyperblaadjes hebben het onzen kra-
nigen de Muralt kwalijk genomen, dat hy
in een rede vermeldde, hoe een vriend, die
hy met een hooge dop ontmi ette, vertelde,
dat hy dat deed van wege de boterham.
Hij zei intusschen niets te veel.
Er zijn 'er massa's, die om de smeer zich
voegen 'iefst bij de Christelijk Historiscben
wat de meeste kans schijnt te bieden voor
een succesvolle sollicitatie. En dan preekt
zoo'n oolyke Nederlander heel gemoedelijk
over het „christelijk" volksdeel. Het blad is
blijkbaar al erg in zijn schik, dat er steeds
meer wisselaars in den Tempel komen.
Schaper heeft eeDS een scherpe maar ware
rede gehouden. Over naamchristenen, tijd-
christenen en nog eenige variëteiten. Als
hij het er nu over moest hebben, zou by
zeker de eerste plaats inruimen aan de
baantjeschristenen? Het is waarlijk geen
wonder, dat mannen als de redacteur van
de Klaroen tegen dat gezwendel, dat een
noodwendig gevolg vaü de vooze coalitie is,
opkomen.
Dat Home troef is, erkennen zelfs de
Protestantsche coalitiedrijvers in he'. voor-
loopig verslag. Die partij is de overwegend
sterke in de coalitie en als eenmaal een
grafschrift op Kuyper en Lohman wordt
gemaakt, kan het in waarheid luiden: Meer
dan eenig Roomsch priester hebben zy bij
gedragen tot de verroomsching van Neder
land J"
In de coalitie is het intusschen lang niet
alles pais en vreê. Het beruchte voorstel
Wees gerust," zegt hy eindelijk. „Ik
zal alles doen wat ik kaD."
Eenige kalmte verbreidt zich over de
vermagerde, nog altijd schoone gelaats
trekken. Ze tast naar zyn hand, die zy even
drukt. Onwillekeurig huivert hy by die
aanraking; nu glimlacht zij bitter en trekt
haar hand terug. Nu neemt hij echter de
hare en zegt nog eens vol medelijden
„Houd je maar kalm. Voor de kinderen
moet je weei beter worden. Nog vandaag
laat ik den dokter halen."
Zij willen my weghalen en vergiftigen,"
fluistert zij, opnieuw ijlende.
Hier ben je veilig, Editb."
O, maar die Russische woekeraar
Anton, ben jy de wenteltrap opgekomen
doe dat niet die trap moet weg.
Als die weg is, dan komt het geluk weer i"
Ja," zegt hij, diep geschokt, „de trap
zal worden weggenomen. Zie maar, ik ga
door de andere deur."
Ja, ja," herhaalt zy, „de trap
Hy ziet, hoe zy uitgeput in de kussens
achterovervalt
HOOFDSTUK 5XVI.
Somber gestemd komt Anton van Altwitz
terug. De graaf heeft hem de geschiedenis
van de speeltafel verteld. Zy kwam uit
tot verspilling van 46 millioen voor een
grootendeels nuttelooze kustverdediging
brengt ontstemming in breede kringen. De
Nederlander staat over zoo iets op z'n ach
terste pooten. Wat weten die stomme kie
zers van landsverdediging! Wat weten ze
van staatszaken I 't Zou als men tusschen
de regels doorleest, eigenlijk maar 't beste
zyn, als alleen mr. Lohman de wetten had
uit te deelen. De Roomsche Maasbode, het
bekende reactionaire pastoorsblad uit Rotter
dam raast over de oppositie tegen de 46
millioen al even hart. Beide organen vreezen
niets zoozeer als een splitsing der politieke
partyen Daar de gezonde scheidslijn conser
vatisme contra democratie. Daartegen moet
gewaakt met alle [macht, want komt het
zoover, dan is het gedaan met de zeer on
christelijke coalitie en is het visschen in
troebel water voor de christelijk historiachen
gedaan
In onze Gemeenteraad krijgen we nog
een debatje over het heffingscijfer by de
Inkomstenbelasting. Prof. Treub wil dit van
te voren door den Raad doen vaststellen,
wethouder Simons is van meening, dat dit
pas later kan geschieden. Prof. Treub heeft
nu voorstellen daaromtrent ingediend en
deze zullen in den Raad wel tot uitvoerige
discussie's leiden.
Op een uurtje meer of minder debat komt
het trouwens niet aan, daar raakt men in
alle colleges langzamerhand aan gewend.
De speelhuiskwestie is in den laatsten tyd
wat op den achtergrond geraakt. De aan
dacht is er nu weer op gevestigd dooreen
viertal feuilletons in de Haagsche courant,
getiteld „Twee maanden in een speelhuis
te Scheveningen". Wie deze schetsen leest,
staat verontwaardigd, dat tegen die schob
bejakken, die die pestholen houden, politie
en justitie machteloos staat. De grootste
speculant, die de penningen van kleine
luyden waagt, handelt nog niet half zoo
misdadig als deze schurken, die honderden
uitplunderen op de meest geraffineerde
manier. Met welke trucs die ploerten te
werk gaan blyke uit de genoemde schetsen,
die de redactie van ons blad in het alge
meen belang wel zoo goed zal willen zijn
binnenkort uit de Haagsche courant in
„Onze Eilanden" over te nemen. Al zullen
wel weinige Flakkeeënaars de kanaloopen
in zoo'n speelhol verzeild te raken, voor
die weinigen loont het reeds de moeite hen
door deze treffende schetsen te behoeden
voor het gevaar, dat zy loopen
Plaatselijk Nieuws.
3HDDELUARXIS- De le fitter der gemeen
telijke gasfabriek alhier, H. Klomp, is be
noemd tot baas-fitter aan de gasfabriek te
Steenbergen.
Woensdag had de timmerman S. het
ODgeluk zich zoodanig met een beitel in de
hand te steken dat geneeskundige hulp
noodig was.
Woensdag geraakte een kalf van den
heer M. de H., dat met de Onderneming
moest worden vervoerd, in de kaai. Het dier
werd met groote moeite op den wal gebracht.
T. J. die eenige dagen pijn aan het lyf
gevoelde, kwam bij geneeskundig onderzoek
tot de ontdekking dat hem een rib was
gebroken. De man schijnt niet te weten hoe
hy dat ongeluk heeft gekregen.
Het huis aan de Kaai en dat aan den
Oostdyk van den heer J. Korteweg is ing ezet
door den heer J. Zaayer voor 2800 gulden.
Wegens het hooge water kon de stoom
boot Donderdagmorgen eerst om kwartier
70or negen worden geschut.
SOMBIELSDIJK. De heer J. Bouman, be
noemd Burgemeester van Soromelsdyk en
Nieuwe Tonge, zal den 17 November a.s.
alhier worden geïnstalleerd en in functie
treden.
De eerste prys der alhier gehouden
verloting van 2 Nov. IJ., zijnde vier vette
koeien, vertegenwoordigende eene waarde
van 8 ït 900 gld., i8 nog niet afgehaald.
UEilKliV'tiEN- J. 1. Woensdag zijn onder
deze gemeente een tiental zwanen gezien,
waarin velen een vroegen winter voor
spellen.
Bij den landbouwer P. v. P. onder deze
gemeente is deze week een koe afgemaakt
en begra ven, die lijdende was aan koudvuur.
Door den veearts werd het vleesch voor de
consumptie afgekeurd.
De oogstcollecte voor de Ned. Herv.
Egypte, in gezelschap van een Duitsch echt
paar, nadat zij eerst te Nizza het carnaval
had bijgewoond, zonder dat er iets op haar
gedrag viel aan te merken. Daar een lichte
beescbheid haar had overvallen, vatte zy
het voornemen op, den winter te Mentone
door te brengen. Daar maakte zy kennis
met een Russische dame, Alexajewna Ala-
botsjeff en haar zoon Sergius. Beiden hadden
aristocratische manieren en schenen een
zeer weelderig leven gewend en mevrouw
Mohrmann kon dus ook in dit opzicht uit
stekend met hen harmonieeren. Eens was
zy in verlegenheid gekomen, toen ze dol
graag een brillanten haarnaald wilde koopen,
die zy op de promenade in de uitstalkast
van een juwelier zag. Sergius, die merkle,
dat baar portemonnaie ledig was, stelde de
zijne te harer beschikking, dat na eenige
tegenstribbeling werd aangenomen, waarop
Sergius schertsend voorstelde, dat zy het
geleende geld aan de speelbank moest zien
terug te winnen. Met dit doel had zij nog
een paar goudstukken van hem geleend
In bet bijzijn van haar Duitsche reisgenooten
had zij eenige malen zeer voorzichtig ge
speeld en zoo stemde zij" dus in dien voor
slag toe.
Je weet hoe 't gaat, Mohrmann," ging
Altwitz voort. „Eerst winnen, om daarna
het dubbele te verliezen, zoodatallengshet
bedrag van den kredietbrief was verslonden.
Gemeente, waarvoor diakenen een collecte
langs de huizen" der ingezetenen hebben
gehouden, heeft opgebracht f 65,41. Ook zijn
nog aardappelen en poters verband houden
de met die collecte aan arme menschen uit
gedeeld.
OUDE TOiVGE- Ds. J. T. H. Remmer pre
dikant te Vinkeveen heeft een beroep ont
vangen by de Ned. Herv. Gemeente alhier.
Binnenland.
RIJ WIELVERYOER PER STAATSSPOOR.
Ons vorig nummer bevatte het adres door
het Bondsbestuur tot den Minister van
Waterstaat gericht, naar aanleiding van het
voornemen om de reizigers te verplichten
hun rijwielen op verlangen van het perso
neel naar den vertrekkenden trein te brengen,
of het, ingeval van overlading onderweg,
van den eenen trein naar den anderen te
vervoeren.
Deze zaak is voor het wielryden in Neder
land van buitengewoon groot belang.
Dankzy hetrijwielis het loeristen-
verkeer in ons land in de laatste twintig jaar
enorm toegenomen. Duizenden by duizenden
rijwieltoeristen toch hebben de gewoonte om
by het maken van uitstapjes een deel van het
traject, hetzy' de uitreis, hetzy de terugreis,
per spoor af te doen. Het zou by deze soort
toeristen niet opkomen om dezelfde soort
uitstapjes geheel pertrein te maken, want
bet doel van de reis zou dan worden gemist.
Hun doel is, een fiets excursie te maken
door een bepaalde landstreek die zij zonder
vermoeienis willen bereiken om hun kracht
te sparen voor den eigenlijken fietstocht.
Deze soort reizigers zijn voor onze spoor
wegmaatschappijen een belangrijke bron van
inkomsten. Men moet in bet toerseisoen
en met name bij bizondere gelegenheden,
zooals de bloeitijd der hyacinthen, maar
eens aan de hoofdstations een kykje nemen,
welke hoeveelheden rijwielen ten vervoer
worden aangeboden. Dat loopt op enkele
dagen in de honderden, misschien wel in
de duizenden.
Welnu, by elk rijwiel, dat ten vervoer
wordt aangeboden, behoort een reiziger, die
een plaatsbiljet heeft moeten betalen.
En die reizigers zijn in dubbellen zin
begunstigers van de spoorwegmaatschappij,
omdat zy niet alleen vracht betalen
voor hun persoon, maar ook voor hun
rywyl. Het mes snijdt dus by het vervoer
van rywieltoeristen aan twee kanten.
Eén onzer vooruitstrevende spoorweg
maatschappijen de „Hollandsche IJzeren"
gaf eenige jaren geleden blyk, dat deze
vorm van spoor- en rywieltoerisme haar
niet onwelgevallig was, en om dit gemengd
toerisme over haar lijnen zooveel mogelijk
te bevorderqp, stelde zy een uniform-tarief
van 20 cents voor het vervoer van rijwielen
vast en verleende zy aan rywieltoeristen
een reductie vaD ongeveer 40 °/0 op de
passage-prijzen, een bepaling, die in hooge
mate door ons wordt geapprecieerd en de
H. IJ. S. M. in onze kringen beslist populair
heeft gemaakt.
Thans gaat de Staatsspoor ook een
uniform-tarief van 20 ct invoeren doch,
helaas onder bepalingen, die groot gevaar
opleveren, dat het rywieltoerisme binnen
het gebied van haar lijnen zeer zal worden
beperkt.
Want daar gaat het heen, wanneer van
de reizigers wordt geëischt, dat zij hun rywiel
zelf in Oen bagagewagen bezorgen en onder
weg zelf voor de overlading hebben zorg
te dragen.
Dit systeem bestaat al sinds eenige jaren
ia België en gedeeltelijk ook in Duitschland.
Maar in beide landen heeft het rywiel
lang niet die beteekenis, die het in ons
land heeft. In geen enkel land ter wereld
worden in verhouding tot het cijfer der
bevolking zooveel wielrijders gevonden als
in Holland. In geen enkel ander land van
Europa bekleedt het rywiel de plaats, die
het in ons land, van de kringen der gewone
burgery tot in de voornaamste standen,
inneemt. In geen ander land ook maken
zooveel dames van het rijwiel gebruik als
in ons land.
Wanneer de Staatsspoor dus in on3land
een maatregel wil gaan invoeren, die in
Duitschland en in België al tot zooveel
klachten en tot zulke lastige conflicten en
erwarringen aanleiding geeft, voorzien we
een periode van spoorweg misère, zooals
men ten onzent nog niet heeft beleefd. Het
spoorweg personeel kan verlangen, zoo
staat er, dat de reiziger zelf zyn rywiel naar
deD begagewagen brengt en zelf voor over-
lading onderweg zorg draagt.
Daarmede wordt ten eerste, zy het ook
tegen de bedoeling van de directie, de deur
Toen mevrouw Alabotsjeff dit merkte, drong
zy haar een voorschot op tegen Jen schuld
bekentenis, die Edith met het oog op de
elegante geldschietster niet durft nalezen.
Dit gaat zoo door, totdat op zekeren dag de
Russin zeer verlegen by haar komt en ver
telt, dat zy' haar geld moet hebben, daar ze
onverwacht moet vertrekken. Natuurlijk is
Edith ten einde raad. „Madame" verlangt,
dat zy zal telegrapheeren aan monsieur
son mari. Edith verklaart dat voor on
mogelijk. Madame wordt koel en stuurt
haar zoon, die eerst uiterst beleefd is, doch
later aandringt en vervolgens een voorstel
oppertdat zy met een oorvijg beant
woordt. Hij dreigt met de politie. Edith
vlucht met achterlating van kamenier en
bagage, onvoldoende beschut tegen de kille
nachtlucht. Doodziek komt zy te Genua
aan, kan den volgenden dag niet van haar
bed opstaan en wordt eindelijk door me
vrouw Alabotsjeff en haar zoon, die de
politie onder den arm hebben genomen,
opgespoord. Gelukkig is zy bewusteloos, wy
waren ddér het overige weet u.
En hoeveel hebt u moeten betalen, om
de schuld aan die ellendigen te moeten
voldoen vroeg Anton, nadat hy den ouden
edelman zyn dank had betuigd.
Vy'ftig duizend franks, natuurlijk meer
dan bet dubbele voor de in werkelijkheid
geleende som."
open gezet voor een fooitjesjagery zonder
weerga. Een beamte, die van u kkn vergen,
dat gezelf met uw fiets op schouder door
het labyrinth van gangen, tunnels en trap
pen onzer stations naar den bagagewagen
zult hollen, terwyl uw trein op het punt
van vertrekken staat, en terwyl ge zelf nog
de banden vol hebt met kleine bagage,
zal „medelijden" met uw getob krijgen
wanneer ge een zilverling deponeert in zijn
hand, die alreeds in afwachting gereed wordt
gehouden. En aangezien dat „medelijden"
bij eenige oefening een bepaalde broodwin
ning kan worden, is het te vreezen, dat
vele beambten in 't vervolgt alleen rijwielen
naar den bagagewagen zullen brengen van
diegenen, die met hun fooi al gereed staan.
De overigen 2ullon niet worden geholpen
en vele beambten zullen van zulke schriele
lui ternauwernood notitie nemen. Ze zullen
zelfs, met geoefenden blik hun luidjes naar
de verwachte fooi taxeeren en onder bet
aantal wachtenden den voorrang gunnen
aan dengene, die er het „voordeeligst"uitziet.
Dit wat het fooienstelsel betreft.
Maar nu de hoofdkwestie.
Mag een spoordirctie van dames en heeren
toeristen, die er niet op gekleed zyn om een
mogelijk beslijkt of bestoven rywiel trap op,
trap af te dragen, vergen dat zij dit kruiers
werk zullen verrichten
Wie de vraag stelt, beantwoordt haar
reeds ontkennend.
Men eischt toch ook niet van den reizi
ger, die zyn vacaDtie in 't buitenland gaat
doorbrengen, dat hij zelf zyn zwareu koffer
en zyn valiezen naar den bagagewagen zal
brengen
Wordt deze eisch den wielrijders werke
lijk gesteld, dan voorzien we, dat een me
nigte toeristen, in de allereerste plaats de
dames, er van af zullen zien om nog lan
ger rijwieluitstapjes te combineeren met een
Staatsspoortraject. Want, waar het den
spoorbeambten gemakkelijk valt om iywie-
len langs dienstlifts en overgangen, die voor
het publiek verboden zyn, naar de gereed
staande treinen te expedieeren, waar deze
by grooten toevoer van bagage gebruik
kunnen maken van handwagens, daar moet
het ry wiel vervoer op lange en van onder-
grondsche perronverbindingen voorziene
stations voor het gewone publiek noodwen
dig tot een jammerlijk getob en gezwoeg
aanleiding geven. En we behoeven wel niet
te zeggen, dat het gejakker met fietsen
door tunnels en langs trappen en over
woelig drukke perrons voor het gewone
publiek, dat met de kwestie niets te maken
heeft, in hooge mate hinderlijk en lastig
zal kunnen worden, vooral in tijden van
groote drukte aan de stations.
Om meer dan één reden beschouwen we
dus de voorgestelde bepaling als hoogst
bedenkelijk.
Eu we behoeven er dus wel niet bij te
voegen, dat ons Bondsbestuur reeds alles,
wat op het oogenblik kon worden gedaan,
in het werk heeft gesteld, om de belangen
der wielrijders te verdedigen.
Geheel geslaagd zyn dezepogingen niet.
Het nieuwe tarief is door den Minister
goedgekeurd, echter slechts voor-
loopig voor zoover de gewraak
te bepaling betreffende het ver
voer van ry wielen betreft.
Natuurlijk is de bedoeling hiervan, dat
de goedkeuring kan worden ingetrokken,
als de maatregel aanleiding geeft tot ern
stige klachten.
Uit besprekingen met verschillende auto
riteiten is gebleken, dat men de reizigers
slechts by uitzondering en onder bijzondere
omstandigheden wil verplichten de rijwielen
zelf te vervoeren.
Dat dit ook de bedoeling van de directie
der S. S. is, blijkt uit onderstaand schryven
van den Directeurgeneraal.
Utrecht, 25 October 1910.
Naar aanleiding van nevens aangehaalde
missive hebben wij de eer U mede te
deelen, dat het geenszins in onze bedoeling
ligt, het vervoer van rijwielen bij deinvoe
ring der nieuwe tarieven moeilijker te
maken.
Integendeel, uit de invoering der zoo
genaamde rywielkaarten, die desge-
wenscht voor den gebruiker vooraf ver
krijgbaar zyn, en een uniformtarief voor
elke afstand in Nederland een maatre
gel, die ook door Uw Bond is bepleit
moet bly'ken, dat wy het vervoer
zooveel mogelijk willen vereenvoudigen
In het algemeen stellen wij ons voor
weinig of niets aan de wyze van ver
voer te veranderen ook nu gebeurt
het herhaaldelijk, vooral by clubs, die
op reis gaan, dat men wenscht zelf zijn
rijwiel naar den trein te brengen en aan
den trein in ontvangst te nemen dat
Vijftig duizend francs!" herbaalde
Anton met een schamper lachje, „Dank u,
waarde graaf. Overmorgen staat die som te
uwer beschikking."
Daarop was hij te paard gestegen en naar
huis gereden, steeds by zienzelf herhalende
„Vijftig duizend francs!
En opnieuw walgt hy" van zyn gansche
leven, van die lichtzinnige, nu stervende
vrouw, van zichzelf, van zyn geheele om
geving.
Thuis komt hem de oude huisdokter te
gemoet.
'tKan misschien nog wel terechtko
men," zegt deze, „maar vóór alles is rust
noodig Adieu!"
Maar 'n half uurtje later zegt by tot me
vrouw Heine: Voor dat zondaresje is geen
aardsche rechter meer noodig.
Anton zit den hal ven nacht op met zyn
rentmeester en met 't aanbreken van den
dag maakt deze zich gereed op reis te gaan
en vloekt daarbij binnensmonds: „Wat'n
ellende brengt dat vrouwvolk toch op de
wereld En drie kinderen bovendien!
Ja," zegt hij tot zyn vrouw, „binnen't jaar
kan ik naar een andere betrekking omzien 1"
In het kasteel heerscht grenzelooze ver
warring. Allen zijn inde weer om den zieke
verlichting te verschaffen. Edith ligt half
overeind in bed en ziet naar haar kame-
nu is in de nieuwe tarieven geregeld
doch hier behoeft geen vrees te bestaanj
dat wij vrouwen en kinderen zullen dwin
gen fietsen trappen op en af te sjouwen.
Tegen fooienjagery' zal worden gewaakt,
en de stations krijgen ten deze, evenals
ten opzichte der lading, lossing en over
lading, bepaalde instructien om het den
reizigers niet lastig te maken.
fiw schryven geeft eene zoo levendige
beschrijving van de moeilijkheden, die
het vervoer van rijwielen kan opleveren
dat wij er geen woord aan behoeven toe
te voegen, om aan te geven, welke moe-
lijkheden de Maatschappij nu voor dat
vervoer heeft; dat wy' dus soms van de
vervoerders zelf voor het brengen naar
en halen van den trein willen kunnen
gebruik maken, zult U wel kunnen be
grijpen en in veel gevallen billijken denk
b. v. slechts eens aan de regelmatig op
bet laatste oogenblik van vertrek van
den trein komonde zelfde reizigers.
Wy hebben U onze bedoeling eenigs-
zins uitvoering medegedeeld, ten einde
U zoo mogelijk gerust te stellenmoch
ten na 1 Januari zich toch nog gevallen
voordoen, waaruit voor de reizigers moei
lijkheden voortvloeiden, dan houden wij
ons voor mededeelig aanbevolen, en zult
U ons gaarne bereid vinden, desgewenscht
in overleg met Uw Bestuur, het mogelijke
te doen om aan gegronde bezwaren
tegemoet te komen.
De Directeur-Generaal,
(get.) VAN KNETSCHMAR.
Aan den A. N. W. B., Toeristenbond voor
Nederland, te Amsterdam.
Heerengracht 247.
Wij hopen hartelijk, dat de toepassing
van de nieuwe bepalingen werkelijk overeen
zal komen met de bedoeling der directie,
zooals dit uit bovenstaand schryven blijkt,
en dat het personeel inderdaad een zoo
bescheiden gebruik zal maken van de be
voegdheden, die het met 1 Januari e.k.
zal verkrijgen.
Indien zich echter gevallen voordoen,
waaruit het tegendeel blijkt, gelieve men
hiervan mededeeling te doen aan den len
Secretaris, Heerengracht 247, Amsterdam.
De dubbele moord te Spaarndam.
De begrafenis der slacht
offers.
Woensdagmiddag zijn de beide slachtof
fers van den afschuwelijken roofmoord ter
aarde besteld. Er was enorm veel belangstel
ling ook uit de omliggende gemeenten.
Het huis van de misdaad lag somberen
stil, aangestaard door buren en nieuwsgie
rigen.
Daar verzamelde zich de zeer uitgebreide
familie. De beide kisten stonden nog altijd
in het schunrtje, op de deksels twee zilve
ren platen, als laatste eerbetoon van een
der familieleden.
Ook waren er een aantal kransen, en
een palmtak van Spaarndam's gemeente
bestuur.
Tegen 1 uur waren alle genoodigden by-
een, onder ben ds. S. A. Baljon, die dd&r
toen een lijkdienst hield en een .gebed uit
sprak, omdat hy deze plaats daaïvoor beter
achtte dan het kerkhof in een omgeving,
zooals daar vandaag te wachten was.
Te halftwee werden de kisten opgenomen
en het stoffelijk overschot van twee men
schen, die behoorden tot de oudste geslach
ten der gemeente, ten grave gebracht.
Niet minder dan 300 jaar toch is het ge
slacht Melchior te Spaarndam woonachtig
geweest en de vermoorde heer Melchior en
zyn zuster waren er de laatste vertegen
woordigers van.
Het was een droeve stoet. Langs den weg
stonden vele dorpelingen, die eerbiedighet
hoofd ontblootten. Eenige kransen dekten
de lijkbaren.
Aanwezig waren de Burgemeester, de
heer Haitsma Muiier, en de Raad van Spaarn
dam, ds. Baljon en de Kerkeraad der Ned.
Hervormde Kerk te Spaarndam, benevens
de Burgemeester van Haariemmerliede en
Spaarnwoude, jhr. Teding van Berkhout.
Voor de slachtoffers waren twee graven
geopend, een, waarin reeds deechtgenoote
van den heer Melchior rust en waarin nu
ook hij zal rusten, de andere, waarin de
vader ligt begraven van de vermoorde juf
frouw Melchior en waarin ook zy wordt
bijgezet.
Hel eerst sprak burgemeester Haitsma
Muiier.
Het zij mij vergund uit naam van de
gemeente een paar woorden te spreken,
begon hy
Waarde Melchior!
Wie had kunnen denken, dat wij onder
deze omstandigheden u de laatste eer
zouden moeten bewijzen.
nier, die 's morgens is aangekomen met de
verschillende zaken, die haar meesteres
onderweg heeft gekocht, gepakt in drie
groote koffers. Tonette neemt de rekeningen
in ontvangst en legt die op Anion's schrijf
tafel ook dit geld moet schielijk worden
teruggegeven aan Altwitz. De oude freule
zegt, als zij weer boven is, tot Poldi, de
kamenier„Dat moet 'n duur hotel zyn
geweest.'t Zijn kolossale sommeD."
Ja, freule, maar mevrouw vroeg ook
eiken dag menschen by zich te dineeren.
Zij had ook zooveel bewonderaarsDie arme
ritmeester drong er altijd op aan, dat zy
zich om zijnentwil zou laten scheiden."
Tante Tonette wordt koud van ontzetting.
En nu zoo erg ziek," gaat Poldi voort.
„Ik geloof, dat ik 't eerst heb gemerkt,
toen de ritmeester is vertrokken. Ik geloof,
dat zy tot over de ooren op hem verliefd
was. Maar - zoo'n arme 3lokker 1"
Tante Tonette denkt by zichzelf, dat het
te hopen is, dat Anton niets van die ge
schiedenis verneemt, zóó weinig beseft zij,
dat hy er zich niets van zou aantrekken.
Rusteloos wandelt by door de velden en
komt zoo weinig mogelijk thuis. Tonette
moet hem dwingen naar de ziekekamerte
gaan. Hy heeft wet medelijden met haar,
doch zyn stemming is niet die, welke be
hoort in de zieke- waarschijnlijk sterfkamer
van zijn vrouw. (Wordt verv.)
