c
3
ZATERDAG 25 AUGUSTUS 1934
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
r IN HET KRAAIENNEST
Zijn laatste feest.
HISTORISCHE KRONIEK
Apologetische Vragenbus
ALLERLEI
I GEKKE GESPREKKEN
Vre© m'deling en Uurger.
Er openbaarde zich in Middenstands-
k ringen den laatst en tij'd een zeer kras
verzet tegen de plaats gehad hebbend©
vestiging van vreemdelingen als winke
lier. in een geschriftje hetwelk we dazfer
dagen inhaniten kregen, werd zelfs ge
sproken van een „scnandelijken intoolu
die verhinderd moest worden, wilde de
middenstand niet tenonder gaan.
tWe vragen ons ai, oi' dit oordeel niet
te hard en die meening niet overdreven is.
Men denk.e zich het geval in, ziooals
liet zich voordeed.
(Onder doodsbedreiging zijn vele Duit-
schers het vorige jaar genoodpensl om
uit te wijken.. De meesten gingen Uiaar
Frankrijk, Zwitserland, Palestina en ïsje-
©hiO-iSlowakije; 'n gering deel kwam over
omzo grenzen. IIad men deze menschen
moeten verbieden het land in te komen,
hoewel dat voor hem zeer zeiter de dood
toefeekende.? Hiertegen was toch het ge
moed van ieder christen in opstand ge
komen en bovendien zou hel in strijd
ggweest zijn met gais asylxecht,
lie regepring Jnon de vluchtelingen te
gereoder toelaten, omdat de uitgewekenou
voior liet ineerendeel tot de gê|goed|eii be-
lioorden, die behoorlijk van middelen wa
ren voorzien. Economisch stak er eerder
voordeel dan nadeel in. Al deze nieuwe
burgers immers hadden woningen noodig;
zij moesten zlich van voedsel,, kleeding,
meubelen en allerlei andere leVensbehoet-
ten en gebruiksvoorwerpen voorzien; zij
werden aangeslagen in de belastingen, zij
werden kortom productieve leden die®
volksgemeenschap. En eenige schandelijk
heid steekt daar toch niet in, al betreft
het dan vreemdelingen!
Eu z'al men misschien zeggen: Jatriaarj
men had ze moeten verbieden |o,«ri hiel'
zpiken te gaan drijven, vergetend dat dit
toch wel een tikje .onrechtvaardig zlou
zijn, wlijl er hier nog voor niemand1 een
vestigingsverbod toestaat. Laat men daar
enboven toch niet uit het oog verliezen,
dat hot slechts 'n luttel getal - euktela
honderdeu bedroeg en dat de iuidde,n-
stand daardoor zeker niet ten onder gaan
zal. Het directe nadeel, dat misschien
enkelen hebben opgeloppan, wordt zeker
wel weer gecompenseerd door hot voordejol
dat anderen daardoor verwierven,. Ook
waren er .onder de uitgewekenen fabri-
brikajiten, die niet geaarzeld hetotolem om
nieuwe industrieën met nieuwe w'erkge-
légqmheid te scheppen.
J)© middenstand 'heeft volkomen gelijk,
als hiji voor ziijin eigen belang en ziijm
goed i\«echt opkomtde plicht bestaat
daartoe zelfs, '11 plicht die velen helaas
varwiaarloozen. Map® men moet breed-
zaketijk van opvatting blijven, 'met i'ilk'sch'o
wapenen een open strijd voeren en dlo
rechtvaardigheid en liefde nooit uit het
oog verliezen. Het slagen zal er niet
minder zeker oni zijn!/
UITKIJK.
meer aandoen, pa 'beur mijn heel laven
lang gaarne .ziein!
(Averb. Weekbl.) EiLZA WiOLE.
Het was een nogal krankzinnige opwel
ling, doch jjergelij'ke impulsen kan men
verwachten van iemand in een vertwijfel
den toestand en Arend Berger, sinds, ruim
een j,a,ar werkloos en sinds dagen zonder
een cent op "Zak, was vertwijfeld en
het toeval dreéll hem getopt'! tegen zlijn
iu dit pvontuiur. Het kwam zoo. iI ij had
blij: liet dragen van ©en koltlfer wat ver
diend en w.as pp weg naar een) lioigttnlentjo,
on( er den nacht diop® te brengen,. Hlijl
dacht op dat ©ogenblik! aan diets anders
dan aan het feit, diat hij yqor dat gelid
»fl w,arm eten, io|f ©en goed wed' te beslapen
kreeg. Maar ©en maaltijd had hij al lang
niet meer gehad. Zoo in gedachten ver
diept, raakte hij tusschen een groep vroo-
Iijike jongelui, die net uit. een auto waren
gestapt. Hij stond «til, iemand duwdo
hem naar links ©en ander naar recÜhts ein
hlijl bemerkte dat er een géwotel was voor
een deur en dat hij tussctoen menstelh(en
stond, die 'blijkbaar naar een gedost utaeerd
feest gingen,.
Hij' w.ais twee en dertig
J.on:g genoeg om; in weerwil van hon
ger en ellende, zijn hart. snell'er ia doen
kloppen bij, de gedachte, <|at hij jaren
gejeden pok aan zulke 'feesten kon mee
doen. Tegelijkertijd voelde hij zich door
de vrpolijlke feestgangers voortgeduwd. Hij
stond ppeens in de hall, verwonderde zich
dat niemand hem nog de deur weeit
En toen kwam' d© opwelling - bijl liep
tusschen de anderen door nqar binnen
e.u stond eensklaps in een groote yuiTnt A
die ©en atelier 'bleek té Zijn..
Nu 'begreep hij, waarolm ér geen con
trole w.as; dit w,as ©e,n intiem' 'Peest^wlaiair-
schlij nlijk onder ortisten; hij begreep, dat
hef onmogelijk z'ou zijn, hier onopgemerkt
te 'bïïjlven.
Het speet hem bitter
Al 'was 't als 'n indringer, danl ïKjg'
z'ou hij igraag éénmaal nog in de sfeer
van een feest hebben 'gel©e'fd, éénmaal
nog muziek en vrooHjkheid pari zich heen
hebben gehad
En foeu gebeurde het onverwachte'.* op
het moment, dat hij de deur uit wilde
gaan, kwam '11 aardig jong .meisje uit
leen zijdeur ie voorschijn. Zij droeg oen
z'igeuners-ooetuum. Vroolijk wendde ze
■z'i't'h tot hem en sprak: Compliment voor
je vei'kleeding, verarmde intellectueel
Arend nam haar hand aan, stom .van
verba'z'ing
Kom, we hebben daar 'Zoo'n eelit ge
zellig hoekje.
Ze sta'k haar arm door den zlijnéri
en sleepte hem zöowat moe tusdcli'en de
vroolijk© groepjes.
Er was 'n aantal vrienden van -.haak
Hallo, dat is een speciale vriend van me,
op het feest, aan wie z'e hem voorsteddlti.
zJei het meisje, verklée'ding: infell,6ctu|oel
flati lager wal, het modernste wat men
kan verzinnen..
Een jonge man stpnd op, stalk «pen
hand naar hem uit, boog even -en steMlei
zich voor. 'Arend aarzelde, toen z'ei hij
duidelijk verstaanbaar: Berger is mijn
niaiaun. Hij' meende, d'at het m'eisje ,nu
dadelijk haar vergissing zou bemerken;
doch tot zijn onuitsprekelijke verbazing
begon ze hem- ,aan anderen voor te stellen.
Arend herkende een paar namen van ac
teurs, een beeldhouwer, die pas den Prix
de Rome had verworven,, actrices van
©enige reputatie en begreep, dat h'ijl iq
©en milieu was gekomen, dal- hoofdzakelijk
bestand uit kunstenaars, die al iets be
reikt hadden. Als in een droom nam hij
plaats, even later bemerkte h'ijl dat iemand
licrn sandwiches presenteerde en ©en glas
wijn bracht on toen ging alk»» verder met
de vanzelfsprekendheid, waarmee krank
zinnige dingen in drootnen gebeuren
Het leven is opeens goed oj» me deizlen
enkelen avond maar, zoo dacht hij onder
het dansen, doch zou dit (het. laatste feest
2jijnl?,
Het, jonge meisje, later ontdekt© hij
da.t ze Maud Dalore werd genpeimid!. en
actrice was, bleef' hem1 een rkadsel'.
Hij wist heel zeker, luaar nooit te,
hebben ontmoet).
'Het was laat in den avond, trien zie
zei: Ik ga naar huis, moi|gen hebl itó
repetitie, en Arend aanziend, wil ik' u
.even naar huis brengen met m'ijin wagen f
Arend had nu al vqor heel wa.tl moei
lijkheden gestaan, doch dat Wias wel hef
vreeselijkste!
Doch vastberaden keek hlijl haar aan
en sprak: Ik heb' geen thuis, u mloet
zich vergist hebben, ik ontmoette u vroe
ger nooit, maar ik had het natuurlijk
duidelijk moeten maken, wel, het is zioo
lang geleden, dat ik ee.11 feestje m'eie-
ma,akte. Ik Jben weiklaols' ingenieur en
sinds een jaar zonder een cant op z'ak.
Zaoiets had 'k wel gedacht, z'ei Maud
bedaard -en wenkte een van haar vrien
den: Charlie neem j'ijl Arend mee «an
laat hem vannacht blij je logeeren).
lü. IC. sprak deze, en Arend! dpendej z'ijn
mlond em te protesteeren, doch voordat
hij iets kon zeggen werd lij meegenomjeln
en even later Zat hij in deni auto.
Charlie,, Zei de jonge vrouw, me
neer Berger zal er wel op geisl/ald -zjjnj
dat je het weet en het misstihdeoi prettig
vinden als ik hem de explicatie begpaa®
HÜJ' is op het moment werkloos. Kun! jij
liern een paar dagen bij je houden ju
flat is Zoo groio,t. Natuurlijk' kind L'las
.amis de m'es amisjou vrienden zlijln
mijn vrienden, en». Welklom' meneer Bier-
ger. Iedereen zit wel 'es ,op Zwart zaad.
Een half uur later lag Arend in) een
heerlijk Zacht bed, diodb h(ijl daclht ibij
zich zei ven: droom ik of zia.l ik straks
wakker worden :op een banlk1 of ojj| zlijln
best in een logement. H'ijl werd echte®
wakker in een gezellige 'flat van jlen
jongen acteur die aan het getfelsejhrip
verbonden was, waar Maud, z'ooals Arend
aan de lunch voor dien tijd verscheen
Charles niet van zHjn gastheer vernam,
een eerste plaats innaanl,
Razend veel talent, zed Charlie yn
©en goede meid, wat grillig! en last ig' som-',
maar eon hart van gaud. Em'flim U kent
haar wel?
Arend was weer op het, plunt ©ml te toe
kennen, doch bediaioht Zidh,. dat Maud lilet
niet aangenaam' Zou vinden. Overiigens
werd er juist, voor hem geteleübnelcrd.
Het was Maud, die vroeg of li'iji haar
vanavond van den schouwburg wilde af
halen Arend bekeek Zich iz'elvon in dleai
spiegel. Ik kam een bekend© petride niet
zoo gaan .afhaden, bekende hij1, hemeltje
lief, voor een gecostumeerd feest, waar
op ik eem lnongeri|g( intellectueel mriest
Voorstellen, was, prachtig maar vooir ge,-
wioon,. HJiji keek weifelend naar Z'ti ka
potte schoenen, kalplot, z'n pak, versleten
totaal op. Een overjas bezlaf liij: niet,
zijn, hoed was eenvoudig ontoonbaar.
Charlie bemerkte en bbod hem gulweg
een pak aa.n. Ik Ihdbl nog 'wel iets geschikts
man, dat lsomt later wel in ordd.
Maud glimlachte toen z'e hem Zag en
sprak: Laten we een kojpje koffie gaan
drinken,
Neen, z'ei Arend. 1
W;a.t. neen?
Ik kan hpo'gstens daar met Uj op dio
bainlv gaa:n fitten, iZei Arend vertwijfeld!
ma,ar nu ook nog een kiplpje ktolifie van ,U
aannemen, dat k|an ilc niet,.
iZe keek hem even a,an en z'eid© trien:
Goed Terwijl ze za.tein «prak zo: ik kan
U een baantje bezorgen in den schouw
burg. Op de administratie, Het is niet
veel, maar iets. Wilt U dat aannemen?
Misschien vindt U dp.n intuidsehen 'iets
anders).
'Hïj slikte en vroeg met een wat hwseho
sit eim
-Waarom hebl 11 dat foch njlam'nal
voor me gedaan?
Haar .o.ogen dwa,a.lden .langs hem| heenj.
Nia oen oogenblik zei Ze: „Ik zlag u sfapn,
toen, ik met de anderen, uit den wag^m
st,a,pt,o. Ik bemerkte dat u naar 'binnen
werd geschoven en dat u weer WLu wicg-
gjaian, en intussöhen ha,d ik wel gezien',
wat u voor een type Was. Ik Wilde u een
goede avond bezingen". En na een opgein-
tolik voegde ze erbij:: „U lijkt op iemand',
die.11 ik.., waar ik veel van gehouden heb'.,,
in den tijd, toen ik nog ©en lygiimend
iaclricetje was. (Daarom.. '1 Haar stem brak
jalf en hij: zag tranen in haar ion/gen,
iZJes maanden later, waarin jjij Maud,
idie het z'eer druk had, zelden andei's zag
dain als ze op kantoor kw,a:m, solliciteerde
hiji n,aiar oen 'betrekking en had eindelijk
geluld 1
Hij kocht een ruiker rriz'en en ging
naar Maud's huis. Ze wenHrhte h.em Har
telijk geluk en liaan de bloemen van hem
aaii. I i
Ik hdb liet ,a|an( 11 ie danken, z'ei |li|ij,
en dacht, daaiibij aa.n den man, dien zo
liefhad Dat deed de woorden op z'ijn
lippen verstommen, die hij ztoo gija,a:g liad
uitgesproken).
Nadien ontmoetten z© elkiaaa- meed
'Hliji krin. haiar nu uitnioodigeri en zijl toloia-
de altijd ©ven groote toelangstellimg voor
izlijn werk als hiji voér het hare.
En liet oogenblik kwam,, waarin hij
zijn verlangen niet. meer kon VBrziwjjiged,
Ik had er nooit met je over willen
spreken, Zei hij; miaar ik kan dezen twij
fel niet m'eer verdragen. Zieg me; oif je
hem- nog laltlijld liefhdbt, dan Zal ik mooït
meer over mijn liefde spreken).
Ze staarde hem' aan
Of ik wien liéfheb?
iDen, man, .aan wien ik je deed den
ken, en terwille va.n wien
Ze begon te lachen. „Die bbstond toch
alleen 111 mijn 'fantasie,, dwaizte jongend
Zie je, Zoodra, ik' je Izlag, voelde ik sym
pathie voor je 011 toen je wilde weggaan;
toesloot, ik- je te laten blijven,, deels uit
tnedelijden, omdat ik wel toegreep, ho'e je
er aan toe was en aan je heel© niteirllijlli
bemerkte, dat, je geen schooier was, deels
wel laten we het maar liefde op hei
eerste gezicht noemen. Maar ilat wo,u
ik je natuurlijk niet bdkennen en daarom.
De rest ging verloren in, zijn omheb
zing. H-et feest was izeer vroolijk, waar
mede hun verloving gevierd werd en w
waren er hiji lange na, niei alleeni mletosohéni
cvien het goed ging in 'het leven,, dlofcfti
ook' voor wie dit 't eerste feest i.-|inds lan
gen tïj'd was, misschien ook' wel het eerste
goedij maal sinds lang! t 1 t
Het verraad van Lamliok
„Verra;st in 't middernachtlijji nuir,
Do|or Vuig verraad geveld,
[Omringd van het vSjjand'lijk! vuur,
Toch stervend als ©en held!"
Pp 25 Augustus zal het veertig j.aa.r
geleden ajjjn, dat op het eiland iLpmlbbk
de expeditie onder generaal d'e: Vetter in
een ja,irimerl!ij|kc hinderlaag Werd .getokt
en voor liet grootst gedeelte Werd vtlr-
nietigd' 1
Lombok, een gezegend en vruchtbaar
eiland, behoorend tot de kleine S|o|enda-
eila,uilen, Werd bewoond doom een weer
barstige bevolking, bestaande uit 6HIOOOO
Siasaks en öO.O'lü Balineeizen. N'ochtans
'wist de minderheid der BaJÜërs de me/e)r-
derheid der S-asaks op zoodanige wSjjzo
te onderdruliken, dat de laatsten de hulp
sten de hulp van het Nederlandscihi gou-
vernement inriepen, Welkn hulp op' 25 Mei
1894 'werd verleend in den vorml van
een ultimatum, gericht tot Ra,toe Agoeng
KHoet Ka,rong Asan, Ei' werd een uite|r-
ste termijln van drie daigep gesteld; 'tvian
den Vorst van Lombok' k'w'am echter geen
antwoord 'Toen izo-nd. het .gouvernement,
troepen en ooi'loigsbbdem's naar het w©i.'|r-
spannig eiland Ziende,, dat 't het gouver
nement ernst w'a,s, capituleerden d'ei Ba-
liërs uiterlijk en noodigde de Vorst van
Lombok den opperbevelhebber en fle troe
pen uit naar de Residentie te) koirien.
Generaal-majoor van Ham bivakkeerde 111
Mat.ar.am, ter'w|iji de overige tlroepen. lmn
bivak opsloegen in de richting va.n
T jak ra Nagar.aL
De troepen 'blekten in ©ein hinderlaag te
zlijln gelokt, Want in den nacht va,11 25
op 2(i Augustus w'erden da bivakken dooi
een geweldige overmacht overvallen. Ver-
,2et was niet m'ogel'ijlkl. Het ©enige,, wat
den getroffen troepen te doen stond,, ,W"as
de terugtocht aanvaarden. Een 'wlare, slach
ting volgde. De uitstekend geWa,pende op
standelingen achtervolgden de terugtrek-
kendende 'wapens der troepen, vielen in
handen van den vijand, 1
27 Augustus bereikte een kleine groep
overlevenden de havenplaats Ampcnan,
Dez'e verpletterende nederlaag wlelrd latei-
hersteld do,or de veroveiring van Mata.raim
en Tjakra-Neg,aral. 1 1
Een, schok' ging door liet land op de
ontstellende berichten uit Lomboki. Een
hevige beroering maakte izicli van de be
volking meester. Honderden huisgezinnen
"w'erden in rouw gedompeld, hadden in
het verre Indië een hunner tdietrlblaridn
op het slagveld verloren. Dte pennen kwa
men in hCwteging, de kritiek der 'Neder
landers kwlairi jos, Maiar ,ook groote deeï-
nis met de nahtestaanden. Met veel instem
ming w'erd de oprichting v,an een comi
té, ten voordeele der nagelaten betrek
kingen dei' gesneuvelden, 'begroet H|.IT.
M'.M. de Kjoninginnen en ga.ven. aan het
fonds een Vorstelijke isoml. LJit alle plaat
sen strpomden de giften toe; geheel Ne
derland betreurde het drama in Lombok.
Een gedenk' „Nederland-Lomblok" werd
uitgegeven, wlaarin de Kjoningin-Riegtentes,
'wijlen H.M. Koningin Elrima, de volgende
wioorden schreef1: „Een dankbare hulde
aan de gevallenen in den strijjd voor hot
Vaderland." Luitenant-kblonel W, L'. de
Petit schreef o,.m'. in hetzelfde boek: „Aï
kunnen wlij' helaas geen laatste hulde aan
uWi groeve brengen, toch zWeeft in deze
ure het, beeld van u'w1 heldendo,od hietl gan-
sc'he Nederlands'che volk voor den 'g©e,st,
en staart het m'et diepen wtecmood in
diet hart, op dat Verre Oiosten,, dat ons
reeds zooveel dierbaar Moed afdwlong. Uw
dood heeft iederen Nederlander,, oud oil
jong, tot in diepst der ziel. getroiftleni.
Het vaderland is met dien slag ontWIaakt
uit de sluimer vain de onversehill-jgheddj
die het tegen oyer zlijln tro.nlwl Indisch
leger te lang aan den dag tojgde. Heb
kleinhartig, zelfzuchtig najagen van stof
felijke Welvaart, en genot, liet werd voor
't oogenblik vergeten,, toen daarbinnen
in onze ziel, zich eensklaps stemtoen de
den hooren. wia.araaoi Wijl ont'w'end waren
geworden; stemmen, die van 'slandsl oer
on van liet verleden opraken, ,en die, h©b
rumoer vanh et, krakeel deir partiijjen voo,r
een vylijto deden ver.sl oniincn. E'n opeens
gevoelde het jonige Holland, dat het boicfli
niet verleerd had den vuist te blallem; dal,
de hand, die glechts gewloon sj;lheen grid
te rapen; toch som's ook nog naa,r het
zwaard grijpen wil. Weldadig oint'wlaken
voorzeker! Maar moge het niet vioftr
korten duur zijn ant zo zijn izloa
onvruchtbaar 'anders, die vopribij^jaande
o|pbruischingen, van zelfs de Wtaimste Va
derlandsliefde. D'ie lielfd© ïriaet Wlaaklzlaain
Ibliijven; iz'ij imioet geen verpip,tteireindei na
tionale ram'pen afwlachten om 'Ziwh -'te
Oipenblaren, Z,ij| moet dagelijks blijken, uit
Ikolme consequente toeWlijding, aan het
hoogste landsbelang, zijln 'wieefbaanheid
[blijken uit zioo danig, instellingen en wiet-
ten>, die ten allen Vijlde, mlogelïjk! ma'kbn
den hoon ons -aangedaan te Wreken). Want
eerst dan kan de verontwaardiging der
natie baten, als gevaren van nog grooter
omvang Zouden naken. En moge ook Lolm'-
bbk v.oor ©na© regeeringsmanncn 'n ijien-
W© waiarschulwing zlijjn geworedn, ,om' toch
in de toekomst dat fatale wtoord ,/norlog'-
vooral niet lichtvaardig uit te spreken;
dat 'woord, dat izpaveel edel bloed 'kan
klosten, dat reeds zo;o menig huislgoz'in in
ro.u'W' dom'polde'f..
Het comité ter herdenking der Lom-
blok'expeditie, Wiaarvan dr, H. Golijin, Min.
van Koloniën, eere-voiorz'itter is; is sa
mengesteld uit officieren van het Nedl.
Ind. leger.
iDer herdenking zal geschieden o,p 29
Beptembler as. te Den, Haag 29 Sept.
1894 Werd Matarauri veroveirid Het
voornomen bestaat, dien dag, zpo mogelijk
om. gemeenschappelijlkte ©envoudigei kof
fie- en middagmaaltijden te houden. D|a,ar
«eer velen va.n de .oiud-süjijjders in jntoci-
lij(ke omsta,ndigljeden vorkceren, dopt het
comité 'n beroep op d'aartlo© in aiaintnerk'ing
'klojnende. personen en instellingen,, ten
einde het miogelijik! te maken, dat aam de
veteramen, die in hun jeugd hebben ge
toond leven en bloed veil te hebban voor
Koningin en Vaderland en voor de eer
der vlag, een gedenk'wlaardigen da,g; kan
'wtorden bereid, die als een zonnestraal
hun verder leve<nspa;d z'a.l verlichten.
Vragen worden ingewacht bij de redactie.
Vraag: Wilt ui eens wat zeggen .over
het reizen, van verloofden, enz.
Antw.: U zegt, 10,p 'dat pu,nt zelf
streng opgevoed jte zijn. 't Was te wem-
solien, -dat qnze .joingeliui zidh 0,01k hielden
aa:n die strengere gewoonten. Wamt te
genwoordig is men, bepaald 'Wel onder
invloed va,n biosteaop :eai lectuur, daarin
veel te toegeeflijk, Tien eerst© blegint mm
al veel te vroeg met k'ennisimiakiinigl en
verkeering. Me dunkt, de jongelui mo
gen toch zeker de twintig, wel gepa/siseerd
zijn. voor zo daaraan gaam denken. Em. de
jongeman moet er toch ook zeker yain
zijn, dat hij' een, vrouw en. te Zijner tijld
00 een kgezin kam onderhouden. Anders
zien we die bar lang gerekte vorkeierim-
gen van vijf, zes jiaar ein langer. Wijl,
katholieken ,die het gevaar der naaste
gelegenheid zoo- goed keninen, moeistem in
dit punt ook een katholiek voorbeeld ge
ven. En met dat reizen van verloofden,
en dat logeeren onder één dak, isl het al
net hetzelfde. Bijl streng opgevoede, ka
tholieken gebeurt het miet. Zeker, in ge
lukkige omstandigheden kaan het gevaar
minder groot zijn, maar gevaar is er
altijd. We moeten niet zoo, met deoi duim
stok willen afmeten, 'wat misschien theo
retisch nog net kaai. Practdeeh is men
dan vaak al te ver. Wie precies oip het
randje van deai afgrond wil loopen, heeft
ze,er veel kans, in 'ai onbewaakt oogenblik
er in te vallen. Latem de jongelui zich
geruist stevig, oefenen ini terugholudendbeid
en 'n groote dosis zelfbeheersöhding. Dat
geeft karaktervastheid en, zelfbedwang,
wat in 'het Hu'welijk zoo hard noodig ia.
Dat maakt hen later als: (sterke opvoe
ders zoo bekwaam om weer een sterk
geslacht aain te kweeken en ,o,p ,te voeden.
Oneindig beter en veel meer gewemsöht
uan die slappe lamlendigheid, die we over
al zien, helaas onder katholieken; d'ie
beter weten en dus, ook' beter mjoielsteii
doen 'dan 'de rest aan den zelfkant der
samenleving,
V raag: Als een- ongedoopte anders
denkende katholiek wordt, moet hiji vóór
het Doopsel dan ook nog, "biechten?
Antw.: Een ongedoopte niet, want
het Doopsel ig de deur en ingang tot do
Kerk. \góv het Doopsel is: hiji du® geen
lid van "de Kerk en kan du® ook geen
enkel Sacrament van die Kerk geldig
■ontvangen. Zoo iemand kan dus niet
biechten. Als een goed gedoopte anders
denkende katholiek wordt, isi hij :al lid
van de Kerk en zoo iemand kan 'het
H. Sacrament der Biecht lontvaingen. Als
hij' in staat van diooid'z,o,n,de isi, moet hij
üus biechten, alvorens tot de Berst© H.
Communie te kunnen worden toegelaten.
Dikwijls echter is het de vraag, of zoo'n
anueTsdenkende werkelijk goed gedoopt is.
Zeer veel dominees' gebruikten wel de
juiste formuiul: „Ik doop (u in den naam
des Vaders en des Z,oonS en des II.
'Ucestes", maa:r tegelijkertijd moet dan
een afwassching met water van den do,o-
pelins' plaats hebben. Sommige domin-ees
maken een vinger v.ochtigi met water ein
raken daarmee de hoofden va,n meerde.ro
doopelingen aian. Anderen sprenkelen wa
ter over meerdere doopelingen tegelijk',
't Is de vraag, ,of iedere doopeling da|n
Wel geraakt iwlordt. Bijl beide praktijken
kan men toeh moeilijk van een afwas
sching met water spreken. Eto daarom is
zoo'n doopsel dubieus. D:e Kerk bewan
delt dan den veiligstein w'eg en daarom
schrijft ze voor, dat de priester een ge-
doopten andersdenkend© eerst onder voor
waarde moet do,open en daarna onder
voorwaarde moet a.bsolveeren. Was zoo
iemand dus door den dominee wel geldig
gedoopt, 'dan heeft de voorwiaiafrdelïjika
doop door den priester geen effect, maai'
do voorwaardelijke absolutie heeft dan
haai' volle uitwerking. Waisi zoo, iemand'
door den .dominee miet geldig gedoopt,
dan heeft de voorwaardelijk© doop door
den Priester het volle effect ©n de
voorwaardelijke (absolutie heeft geen
uitwerking, want, de doop heeft dam ajle
zonden vergeven, die vóór het H. Doop
sel zouden begaiain zijln. U ziet, hoe w'ijs
en afdoend de practijlk der Kerk is^
Vraiag: .Waarolm' (mogen bijl de eigen-
lijk© kerkteomsecratie geen g'elooviglan te
genwoordig zijln?
Antw.: 'Op zdeh is er geeni etnlk'ele
reuen ojn ze te weren, int'egeinideel. Maar
(lo maatregel Zal wel genomen zijri Wegens
de praetisdlie ervaring, dat ze andersi in
den weg' zouden loopön of zitten, vooral
mmaat de toegestroomde menigte dian
meestal zeer groot is. Ze zouideni dein Bis-
sohop belemmeren bij1 het zalven dier krui
nen langs dé wiainiden en zéker bijl jhet
schrijven van het alphabet io,p den kerk
vloer. Van (den liinkeraehterlioek der kerB
naar den rechter-yoortooek liggani hoopjes
asob g'estrooid en evenizoo, v|a|n den' reoht'er-
achterboek niaax 'den liiikervoorlio.ek. In
de eeno reeks schrfjlft da BissWhop met da
punt van zijln) istiaf achtereemvolgefli'S de
letters van het Latijlusohe lalplhabet, in
de andere reekb: die vjam het Grieksohe.
Bijl toeloop vani Veel volk zbu ïlie ceremo
nie vrij wel lommogelijlk zlijln;
Een grapje van Sue ha Guitry.
■De bekende Franschc t,O)0,neelspeler Sa-
c'lia Guitry. die izijfn. vacantia iri jzSjri villa
t© C,a.p d'Ail heeft doiorgébrac'ht^ heett.
een goed middel gevonden om een lastig
manager beet te nemen).
In een ,zlw!ak oogenblik) had Guitry den
man toeloo'f'd een tooneelstuki voor hem
schrijven, wlaarin hij| .Zelfl dan de hoofdrol
zou vervullen.
De manage® viel Slacha, evenlwiel steeds
iw'eer lastig om hem aan iz'ijin 'belpfte te
berinneren en ten langen leste zeide hijj
dat hiji aan hot stuk1 zteu bbginnen.,
„|Zult u zelll dan de hoioli'drol erin sjoe
len?" vroeg de manager tipem.
jZeker", zeide Sacha, .„en eetn drama
tische rol |Ook: ik zal zelfmoprd plegen'?,
^Schitterend!" riep de mianager uit.
Jisik' »al zelfiriqord plegen, op het
oogeriblik', dat het doek |w|ordt opgehaaldjl,
■Een pijiilijkq fuut
Iedere krant overkomt het ongelukje;
dat zetsel doior elkaar raakt. Som® ilS liet
effect alleen maar ergerlijk vqoir ''den
lezer, soms vermakelijk, een enkelen ke|er
pok boosaardig. Dot het laatste Saort (be
hoort een onvrijwillige fout van, dien aard,
die Wij in de Berliner Börsen Ztg. lieblbien
gevonden. Het toHa,d meldt,, 'dat „Z. Exc',
dr. Colijn en ec'htgen;Oote, ministerpresident
van Nederland, miet secretaris vwo® j©n
„iKlur','-verblijf te B,a,den-B.aden is, aaqge-
■komen". Tegelijkertlijjd is ook' de Neder-
landsche produreur-genEgaal A. Tjalk1 met
cchtge.nO|Ote daar aangekomen, zegt be.t
blad verder. Nieulw' is het 'bericht niett
aqo.als men ziet.. Maar verrassend is toch
Iw'el de regel, waarmede hlet eindigt: „aan
omverlietclijke parasieten...." .JVliji h°Pen,
dat de lezers van de Borsen ^tg. minder
argwanend of kwalijknemend 'Zullen ^ijjn,
da,n sommige. Nederlandsche lezers). In
ieder geval .Zijri (w|ij| bl'ij, dat ons dit on
gelukje niet ovefkjomen is. Wjijl staan e®
Uok stellig minder aan bloot,, da,a® (bij ons
niet de krachttermen Zop rijkellij(k oveir de
zet,tafels 'zlwterven dan op Zékere Duitsche
zetterijen gebruikelijk is.
Blij Evers eten ze eieren. Zegt E|vers
Jr.: „Moe, mlijin .ei is slecht!''
De moeder berispte: „D'at ei is gped. Als
'we zitten te eten, wordt er iii©t gam|op-
perd. Zwlijjg en eet!1'' 1
Evers junior eet. Eensklaps vraagt hiji:
„jMoeder, mloet ik de snavel ook' opeten?
Twee vrienden, die elk,a,ar ©enige jaren
niet gezien hadden, ontmloeten Mkaar
na een hartelijke 'begroeting 'ztogt de een:
,jl'k héb gehoord, dat je eng bevriend
bent met Lotje Henneplont,.''
„Och, onzin!'' ,a.ntwioo®dt de ander. ,,*We
zijn toch getrouwd
r
„Ik kan toch weikélïjlk' niet gelopven,
meneer D'e Bruin, da,t van de tien huwe
lijken er mlqar één gelukkig zon zijn!"'
„Jia., daar klan ik moeilijk (over 00®-
deelen ik 'ben zèl'fl pas driem'aaJJ ge
trouwd
Sedert ia,c'ht dagen wonen de Bioompkens
niaas-t ons. Mevrouw Boompkens heeft
vandaag ia! viermaal bij' ons' getelefoneerd;
zlij z'egt, da.t z'e veel' telefoneert, maar
ze wil geen eigen telefoon némfem, Want
die lie'h je toch mla,ar voor de buren.
Rechter: „Met de Zweep móest je
hébben! Een kerel als jij, slaat Z'n arme
vrouw!'','
Verdachte: „Maar zlij, tart mij voort
durend!"
(Rechter: „Zoo, doet 'z'e d'at en hoe
doet z'e dia.t dan?'',
Verdachte: Zijl schreeuwt: Sla me, s].a
me als je durft dan. zul je eens zien
wlat die ouwe halve gare van ben réchter
mei je doen zia-11 1 1
Rechter: „Nu, verdachte, voor ditmaal
zal ik dat geharrewar nog eens dioor de
vingers zien maar pas op,, dat je hier
niet weer 'lsomt!\ 1 1
„,Heh je dien vervelendten kerel ge
zegd, dat ik, naar Maastricht gegaan ben
vanmorgen vraagt de te Amlsterda|mf wo
nende heer z'ijn huisknecht.
Huisknecht„Jawel, meneer ,k heb È|ejn
gezegd, dgt u vanmorgen vrioielgl vertrok
ken toent."
Heer: „Goed, en wia,t. zei Wijl toen?''
Huisknecht: „Hiji wou weten, wanneer
u terugkwam en tiyn heb ik lieml giéz)e,gjdH
dat u tegen den middag wel weer terug
zou nzSjinl''
't Is da,ar echt, wat je noemt, een pn-
gelukkige ï'amilje.. De oudste zloon is im
beciel, de tweede is '11 artist, dé dterdp
bankier en de jongste is ujt liéflde gje-
trouwd^ ,1.1
