3
cr
EATER0AG 4 AUGUSTUS 1934
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
a
r IN HET KRAAIENNEST
Apologetische Vragenbus
CL
VAN HIER EN DAAR
ALLERLEI
I GEKKE GESPREKKEN I
FEU1L1
's Level
fa
d
h
d
K
ie
d
V
id-
IP
12.
v
id.
fin
ic
Vi
!w
!W
rb<
hi
ID
at
in
ee
U£
de
va
"W(
tri
de
ve
tva
ERi
y.ó
kxq1
vai
1>U]
de
inn
tre;
1
fw'aj
V e r b ,o, d e n wapens.
Te Rotterdam isi een prachtige meeting
gehuwden door den R.-K. Vredeslboind.
Twee bekende priester-redenaarsi hieblbpni
cp welsprekende wijtae de misdadigheid
van den oorlog aangetoond en ieder ka
tholiek op de onverbiddelijke npadzaak ge
wezen, dat hij' ziah verbetten jnoet. zooiveel
in zijin vermogen is tegen dat duivelache
bedrijlf'.
Die openhartige en vrijmoedige wnor-
cien waren nioodig. Ook onder ons! zijn er
helaas duizenden, die onbewust ga(a.n' over
hellen naar de meaning, dat er in dezie.
toch niets te doen is jen dat men met de
handen in de schoot do ontwikkeling der
dingen maar moet afwachten. Men wil
het' eind den last doen dragen en Wat dit
zeggen wil'wel daar behoeft men niet in
twijfel i0.ver te zijn.
In dezelfde bladen die het verslag
brachten van 'die groote kathplieke vre
desdemonstratie, stond onder de ru'hriek
„gemengd nieuw's" een simpel bericht je
over een ongelukje aan de H,enibru|g. Eie®
aer employe's had bij' het vervoeren van
een flesch mosterdgas, de flasloh stukgia-
stooten en was. in aanraking gekomen
met het helscihe goedje.
Dit beteekent dus, dat ook in onze artil
lerie-inrichting. eu oorliogjsifcuiigfabriekl dit
gas wiordt aangewend; dat ook! in Neder
land gasbommen ear gaegranaten Worden
vervaardigd, ondanks de duur bezworen
beloften, dat men van het gaslwapen geen
gebruik zal maken in oorlogstijd.
Dit beteekent dusi ,dat ook een Ne-
derland'soh vliegenier, de opdraosiht kun
krijgen om een misdadige aanslag to moe
ten doen op een eventueele® vijland.
Er zal gezegd worden: Iedereen doiet
het en daarom is het eenvoudig een daad
van zelfverdediging.
Die redeneering gaat niet op. Ze is vicir-
r,aderlijk en reeds! uit bloot nienschelijk
.opzicht af te keuren. Als' katholiek mag
men zich er in geeini gev.al mee vicrecnigjep,.
Behalve dat wijl in geweten verplicht zijn
een gegeven woord gestand te doien,
brengt het beoefenen van den gftsoorlog
ons rechtstreeks in strijd' met dat geweten,
want tal onze moraaltheologen zijin. het
erover eens, dat het gasiwiapen behoort
tot de verbodene, Vooral pok1 omdat het
de non-combattiaintem, de niet-veChtende®,
de burgers moet treffen.
Het is treurig en tragisich, da.t het ont
staan va,n zop'oi 'Cioinflict ook' ,in een chris
telijk bestuurden staat mogelijk is. Even
goed als het sichrijlnend en) besehamonid is,
dat een wereld, Welke zich beschaafd durft
te noemen, tot prajctijlken is: vervallen,
die zelfs barbaren en kannibalen .als iets
onmenschelijlke zonden verwerpen, wan
neer zij er va,n hoorde®.
Mochten w'ij' katliolieken door eensge
zind optreden toch nog iets bunnen red
den van den ontredderden boedel, w'elke
veroorzaakt werd' door het faillissement
va® het moderne heidendom.
UITKIJK.
van het stuk in zich op te nemen. Er
bleef haar niets! anders over dan de passa
ges die haar te binnen schoten, zijl (hiad het
stuk jaren geleden ook al eens gezien
weer te cuimhineeren. Buiten wasidesitorm,
in een orkaan veranderd. De .assistente
voelde zich niet op haar gemak, zijl stond
op en liep hot kantoor langzaam op .en
neer terwijl zij naar het huilen' van den
wind luisterde. Plotseling 'n felle blik
sem, gevolgd door 'n .knetterenden donder
slag. Vlammen sloegen .uit de zekerin
gen. Het licht ging uit. Diepe duisternis
rondom. Enkele oogeniblikken stond zij
als verlamd.. Toen tastte zij! naar de tafel
waar zij een zaklantaarn wist te liggen,
knipte die aan .en .probeerde nieuw© zeke
ringen aan te brengen.
Voorzichtig naderde zij! het schakelbord.
Plotseling schopt hier een kopergele vuur
straal uit. Christel Rpocks ziag niet den
blauwen bliksem, die een diepe v.oor in
de wolken sneed, hoonde pok niet den o,or-
verdoovenden donderslag, verbonk, neen
zij viel met een gazenlde snelheid In pen
ravenzwarte pneinidige diepte!
Het pnweer was reeds lang yoorblij!.
toen de teloibiniste uit haar diepe bewusr
teloosheid ontwaakte. Het was of een
geweldig zlware last haar ledematen ver
lamde. Met wijld' opengesperde oogen
staarde zij! in de duisternis en' toblde
zich de hersenen af om te weten .waar zij
zich bevond. Do bevende handen gingen
tastend over haar doodvermoeid lichaam.
Toevallig raakte zij het eleotrisohe lan
taarntje aan. "Onwillekeurig drukte zij
op den knop. Licht straalde in de duis
ternis. En inu de omgeving herkennende,
ordenden zich haar gedachte®.
Langzaam kwam zij' overeind. Zij was
hlijlven staan. Plotseling herinnerde zij
zich dat zij op het punt gestaan Jhad, dy
vernielde zekeringen te vernieuwe®. Nu
het onweer voorbïji en ieder gevaar leewie
ken was, deed zijl dit ook. Toen schroefde
zijl nieuwe lampen in en ging Weer aan
tafel zitten. Juist wilde ziji zien boe laat
het was, toen de telefoon 'w'eer rinkelde.
,jHaÜ0il Wie daar.?." vroeg zij'.
Ecu lage, r.u,we, ombekende mannen
stem meldde zich.
„Kantoor Mittesfeld waterdierst bo
venloop wast 12 c.M. per uur, zijrivieren
•overal buiten haar oevers' getreden, over-
strooming t.e vreezen. Bewoners moeten
telefonisch gewaarschuwd (worden. Door
seinen 1" En de spreker k.uohte even'
„wat ik u r,arden wilde u fcu'nt toich
van uw kantoor uit de rivier overzie®.
Let er op en breng u indien het, uooidijg
blijkt, bijtijds' in veiligheid 1"
„Dank vo,or uw rflflid'I Kunt ,u, mij
alsjeblief den juisten tójld geveni?"
„Zeven minuten pver 2."
„Dank u. Goeden nacht!"
„Goeden nacht 1"
De telefoniste vergeleek den tijd met
haar horloge, dat stil was blijven staan
en berekende overeenkomstig dat zijl onge
veer 'n half ,uur in onmacht gelagen had.
Toen lachte zij om den welgemeende®
raad en dacht:
„Die hehport pok tot de uitersit voor-
zichtigen."
Toch opende zij het venster dat op de
rivier uitzag en spiedde in den nacht.
Rustig in zjjn gewone bedding, ging: do
stroom, wel iets .gezwollen, maar toch
absoluut niet dreigend.
Christel R.ooeke sloot het ra,aan, zette
zich a,an de werktafel pm de btowpnera
acr verspreidliggende hoeve® on dorpen
over den te verwachten Imogen waterstand
in te lichten. Vele verbindingen gelukten,
mayr van de meesten kon zij: geen aanslui
ting krijgen. Waren de draden door den
storm vernield 3. Had de bliksem' ze stuk
geslagen.? Of lagen de npgerpepen a,bon
ne's in zoo'm. diepen slaap, dat zijl het
rinkelen der telefoon-bel niet hoorden?
H et mislukken van haar pogingen bracht
haar in een prikkelende stemmingzij
kreeg een gievpel, alsof zij! zich fao;n
plichtsverzuim, schuldig gemaakt had. Om
zich van deze beklemming los: te maken
eu eventueele 'berispingen te ontkomicn,
include zij' haar bevindingen taan de kan
toren in dan omtrek. Daarna beproefde
zijl zich weer te verdiepen jn de bepa
lingen en voorschriften. Doch een on
verklaarbare bedruktheid bielette haar,
eenige aandacht ,a,an de papieren te wijl
den. Geërgerd schoof .z'iji ze oprijde en
koek o,p haar horloge 3 u|ur in 'den
morgen. Nog vier uiu-r en haar dienst
was om; zij verlangde ernaar. Weer
wilde rij don naad va,n den al to (be
vreemden man Volgen; reeds had rij! het
raam weer opengemaakt, toen de bel
ging twee-, driemaal. Zijl hoorde opge
wonden stemmen door elkaar een ver
ward rennen en haasten hoorde zijl
„Hallo1
.Verder kwam ze niet iemand brulde
„Waterstaat.! Dijk doorgebroken!"
„Waar, waar.?"-
„Mittelsfeld. Iedereen moet zich in vei
ligheid stellen!"
T;oen brak het gesprok plotseling af....
Een 'ijlskoude rilling liep Christel IioooktV
over het lichaam; zij| stond alsi versteend
van schrik, sprong naar het ppen-staande
venster. De rivier voerde haag water
even kalm voorwaarts als uren geleden;
maar verder stroomopwaarts vernam zij
dloor de onheilspellende stilte dta
storm had zich voor eenige oogeniblikken
neergelegd gillende stemmen, liet knar
sen van wielen, loeien van koei'ein
knallen der z'weepen, gehuil v,ain honden
was men reedsi voor liet naderend
onheil op de vlucht.? De assistente
boorde haar blik in het duister; zij
kon echter niets: zien, het was, stikdonker.
Haar eerste gedachte wa,si n,u„ zich zonder
dralen in veiligheid te stellenwant zij
wist maar al te goed, da,t een watervloed
met ontzettende snelheid losbarsten Jion
en dat er dam gee® ontkomen (meer .mo
gelijk was. Nog was het tijd
Toen echter was er plotseling iets ge
biedends., dathaar ter.ughield haar
plicht 1
.Met groote letters stond dit voor haar
lis Gods oioig staarde liet haar aan
en beval haar te hlijlven.... Van haar
hing immers het liöbbeu-eu-hOi^den, ja het
leven van duizenden' ;af.
Slechts één seconde had de telefoniste
geaarzeld. Nu ging' ze vastberaden naai
de telefoon en met koortsachtige haast
joeg het langs de draden: „stel u in vei
ligheid 1" Eon half uur had het alarmee-
:cen geduurd do,cli in dezen korte® tijd
w'as het grondwater door-gedronge® en
had de assistente den -weg ter redding
afgesneden.
Toen de morgen somber uit 'n dichte
grijze iuCht aanblrak,, zag: de assistente,
dat zij door een- onafzienbare watervlakte-
w'as omgeven. Ontwortelde hoornen, los
gemaakte booten, halve vlotten, lyidsraod
fin cadavers ya® dieren, dreven m'et ge
weldige snelheid voorbij. H,et vuile, 'water
(naspoelde het kantoor, woelden alsi wlaain-
zinnig aan do fundamenten, zoodat de
muren van het gebouw1 sidderden1. Toen
stolde de assistente van ontzetting het
'bloed in de aderen. Zijl goud noodseinen
uit, liet een zakdoek aan het venster
vladderen. Wel z;a,g zijl, hoe mannen in
tootjes trachtten, haiar te hulp te komen,
maar de ontketende elementen deden alle
pogingen mislukken.
Zoo wuis| z'ij; 'n .gevangene, die aan
alle zijden door den dood beloerd werd
én wier jong .leven: met iedere .vezel om.
redding schreide. Eindelijk', tegém 't. einde
van den derden: dag het wlater begon
al te vallen gelukte het enkele® moe
dige mannen, het wlanhopiige meisje uit
haar vreesefijjk-en, toestand te bevrijde®.
Het was; echter ook de laatste minuut,
want toon de boot mot de hlalfdoode
aan land kwam, spoelden'de wiateren over
de plaiats waar even tevoren het telefop®/-
kantoor gestaan had.
Vragen worden ingewacht bij do redactie.
Vraag: Wat te zeggen van zooge
naamd „katholieke" zesdagenretnners, die
zich den heclen Zondag op 'hun velo' aanu-
seéren, om het maar eensi zuicilit -uit te
drukken, Zijn ze niet met de positieve
voorschriften her Kerft in strijd?
A n t w. 'k Ben het heelemaal met
eens. Sport is prachtig, maar sportver-
dwazing is afschuwelijk. Als je toeval
lig, 'n paar flinke kuitspierem hebt, word
je als held gehuldiigld. Idioot! Moreele
waarde loopt men voorbij. Zondiagslieili-
giug zooals het positieve voorschrift dei-
Kerk luidt, vraagt heusch wel iets meer
dan het bijwonen van een Vroegmis. Als
tijdens die zes dagen v.an 'Ww' zesdaglem-
reitners een Zondag valt, hunnen ze mis-
sc-liien in den aflosisingstijd de H. Mia
'bijwonen. Dan is aan dien Zondagsplicht
tenminste voldaan. Maar voor Zondags
heiliging is nog wel iets meer moedig.
Vraag: Waarom komt lMOgmioed' voor
den vahï
Antw.: Het spreekwoord bedoelt ta
zeggen, dat hoovaardig'e mensahen vaak
verder willen springen dan hiwn .polsstok
lang is. Steeds maar meer uitgaven om
ouderen te overtroeven, totdat hot eindjo
de lasten draagt en dikwijls fiuancieelo
ruïneering volgt.
Vraag: In .Lourdea worden beeldjes
van O. L. Vroiuiw verkboht, die in het
donker licht uitstralen, doordat de op-
eprvlalkte met een of andere staf is be
dekt. Ik hoorde vertellen, dat het on
gepast was', deze beeldjes in huis p#
slaapkamer ie plaatsen. Kunt u mij' hier
omtrent nader inlichten?
Antw.: Ik hoorde ook vaak over deza
beeldjes en zag. ze ook wel eieins. Er is
vroeger en Oiok onlangs nog jn do Kath,
l'ers scherp afkeurend over gescclireVan.
Wat die ongepastheid .betreft, dn,t moet
men natuurlijk niet verstaan va®, zedelijk
ongepast. Zedelijk: is, 't onschuldig. Maai'
van sohoonheidsstalndpuut 'beschouwd zijn
die dingen pruLlen. Het, is 'flaulwie en wciefi
nasmaak. Velen voelen daar nog >w'el voor,
maar dat is jamlmer. 'Wij' anloieten Oins
Katholieke volk obk opvoeden in gioe-
deu smaak'; dit is niet gemakkelijk, maai
de aanhouder wint. Een beeld wat licht
geeft, is een product van valsehen «imaak.
Wij moeten ook bcdenklen, dat zulke din
gen 'n ergyrnis zijn voior niet-Katholie-
ken. En daarom) molk1 om dezie redenweg
ermee! Echte kunst is «o|k viool' 't volk
bestaanbaar. Wiel is het zeer mlaeilijfc!
om het volk den valsehen sma,a:kl viooï
bonte -en opzichtige dingen .af ,te leeren.
Ook in onze 'kerken is men dikwijls lang
niet streng genoeg. Ook daar en vooral:
Weg met alle confectie en simiaak:, mange-
kw'eekt voior eenvoudige en mooie beelden.
De keik heeft in dezen oen groote opvoe
dende taak.
Vrao,g: Wat is de ooi-Zaak' dat er zloo-
veel versohillend'e rassen op marde zij®,
ziooals Nygers,, Indianen en andaren? En
h-oo komt het, dat iz'ij zppveel verschillen
met de blanken in kleur? ,Uit blanken
'Wiort],en toch nooit zwarten geboren,W,i)
stamtalen toch allen van AdaliW en Eva p.f
Antw.: Alle mengchen vorirjen één
soort.' Dat blijkt vooral uit do vrucht
baarheid v,an alle menschen onderling.
Die verschillen rij® slyo-htsi ras-vorsdhjllen,,
in kleur in vorm en gowopinten. Die pas-
verschillen kunnen in den loop der eeanwien
■zeer ,gped ontstaan izlij'n dpo-r den invloieid
van klimajat,, lucht, voedsel, levensomstan
digheden enz. Tegenoivcr cl© VerschiUen
onder de menschen, staat qofe een zeier
gropte ipvereenkoïnst op lichamelijk en
geestelijk gebied. Die lichaamsbouw', heil
beenderenstelsel, de ingewanden, debl'oiad--
tëmperatuu'r,. het; aantal polsslagen, de
riekte®, de levensduur ©njz'. rijm bij' alle
volkeren vrij'w|el hetzelfde. Vqoral prooi
men letten op de onbegrensder vrucht
baarheid tusschen ..alle mten'stehiemras'senj,
'wlat een bewijb' is van eenheid van sport.
Do verschillen ,zlijn geen wezerilijka 'óf
sloioii'tverschiUeu. Uit de openbaring en
de rede staat vast, dat alle m'enisic'hen nf-
stamtaien van één paar. Die taal, en vol
kenkunde 'wijzen steeds m,eeir dia richting
uit, die het gelopf' pms aangeeft.
Vraag: Ik verkeer dagelijks ondeK
niet-katliiolieken. Nu iwlilde ik! U eonsi vra
gen, 'waarom' maken de Protestanten npoit
het kruisteek'en Want ze gelooven tjoch
oplc in den kruisdood van Christ®*!
Antw.Uit hun overdreven en een
zijdige opvatting v;aa en propaganda, vjoor
den imwieydigen Godsdienst alle,en. Do
echte Protestant acht alleen uittwlendigen
eeredienst uit den bcoize, vjooral omzia
HoUandéche Calvinist. Die Lutheranen
voelen veel meer voior aen .gepasten uiter-
lijken eeredienst en vele An'gjilhanen nog
meer. Het lopchenen van allen uiterlijken
eeredienst is een dwaling. Men jntkkleint
daardoor de dualistische isiam'emgestelde
natuur van d'en mensch! De. mensoh,
staande tegenover rijn God, blijft eeu
w'ez'cn, bestaande uit ziel en 'lichaam!.
Ziel en lichaam! moeten in den dienst van
God gesteld worden. Een uiterlijke cere-
idienst, gebaseerd ,op den innerlijke® ca
daaruit opbloeiendj, is, een machtig hulp
middel in den dienst van God. Dlaarb'i}
lcomt, dat liet uiterlijke het innarlijllije
harmonisch helpt en de sterke innerlijke
'bclwlogenheid z'ich als Ihpt ware vanzelf
uit in uiterlijke handelingen. Groote liefdie
oif haat of böwpnderiug iblij'ft niet in dus
binnenste,, maar breekt -zich baan naar
buiten en toont rich in ionize ooigen, hou
ding, gebaren, 'w, .orden enz. enz. Die alb-
solute uiterlijke koudheid' en koelheid in
den godsdienst in onnatuurlijk! pn strijdt
met de natuur va,n den mensch. Ondanks
alles is er dan ,ook bijl vele Protestanten
tegenwoordig een steeds sterker wondend
streven naar meer litupgiei, meer uiterlij
ke® eeredienst. V:ele® vpielen en geven to.e,,
dat men veel te ver is| geg:a,an in het Ver
wierpen en hoornen van alles. Wat uiterlijk
is. Lees hierover het maoie boekje .„Hot
go>ed rechl van den uiterlijken Eeredienst"
doior P. C|ompamis, ISierie 14 Na- 5 wan
Geloof' en Wetenschap, uitgever 'Ma.lm-
beng. Dien Bosch. Ook' wil ik U zjo° n0'01-
dig wiel hoekjes noemPn van 'Protestante®,
die propaganda, miaken v,o(or meer ©epe-
dienst en die rondweg verklaren, dat men
met de preek alleen ar niet Ikloimt.
De zimiervei-Wijven der Pausen.
De bladen hebben gemold, da.t Z. H.
de Pams zich niet v.oor een zomerverM'ijlf
naar het Gastel Gandolfd zal begeven,
maar da.t hij de warmste maande® i® het
Vatictaa® zal doorbrengen;. En dat is
lang geen pretje! De zomerschie hitte
die in Rome en Vaticaanstad, vooral ge
durende de hondsdagen heersdht, 'kan hot
verblijf in liet P.a,U|Selij'k,e Paleis pii tui
nen der Vatioaanstad: to,t een hel maken.
De geweldige muren van het Vatic^a®
houden de hitte tot ongeveer de helft
van Juli eenigermiate tege® on eerst in
Augustus dringt de hitte ook in de ver
trekken va® de® P,aui9. Men spreekt
steeds van de Vatioaanische tuinen, doch
deze z'ijta niet veel grooter als het aa®
allen, die Rome hebben bezocht, beklemde
Plateau van de Monte Pincio. Van de
Pausen, .die na 1870 regeerde®, heeft Laq
XIII dit plateau doorn verzorgen en' be
zocht. Hij. wilde minstens de illusie va®
de vrijheid hebben. Behalve de Lorettai-
kapel 'liet hij! er ,ook een villa bouiwen ©n
als een hartstochtelijk jager ging hij' z'elfs
op de vogeljacht. De vogels werde® tot
dit doel in een: groot, over de hbonie®
getrokken net, geteeld. Piu;si IX -heeft zeier
zelden rijn vertrekken in het .Vatican®
verlate®. Hij' stelde zich tevreden met
■wandelingen in de giailerijé®. Piusl X
vergeleek de Vaticiaansohe tuinen met een
zwijgend eenzaam' .kerkhof. Hij' hield er
niet van. Wanneer li'ijl de tuinen bezocht,
dan haid hij' de .gewoonte z'idh! ini een etil
hoekje terug et trekken en va® diaa,r,
droevig gestemd, naar het Paleis terug to
keeren. Zijn .opvolger Benedictuisl XV, leed,
tengevolge van zijln lichamelijke gesteld
heid, weinig, onder de hitte. Zijln koortsi-
achtige bedrijvigheid nam hem gelheel in
beslag en de korte wandelingen, die -li'iji.
meestal vergezeld- van Monsieigiieur Gea--
la,oh, ondernam, -wiare® hem voldoende.
Van alle Pausen ®a 1870 leed Piusi XI
liet meest onder de vrijwillige gevangle®-
schap, totdat deze pontifex maximuisl met
de medewerking van Mussolini de breuk)
herstelde, welke tuistaohe® Kerk en Staalt
bestaan h,a.d. Tot hijl van 'de Ambrosiaaia-
sche Bibliotheek te Milaan na,ar het Va-
ticaan werd geroepen, wais, Mgir. Ratti
niet alleen eqni goed zwemmer, maar ook
een der bekendste Alpinisten, die zich
liet best gevoelen op den top ya® den
Mont Blano e® den Mornt .R|o,sa. Ook
toen Z. H, bibliothecaris v,an het Va.ti-
ea,an wais1, had' hijl de gewoonte daarbij
het voorbeeld van z'ijta voorgangers vol
gende lange wandelingen te maken in
en na Rome. Z'ijta verkiezing tot Paus
moest hem du,s wel als een, goort ver-
ioordeeling voorkoimeu. Hij, heeft gepoogld
zij® toerisme in die tuinen voort te zetten.
Langen tijid daalde hij, tweemaal per
dag, 's morgenisi en i® den namiddag, in do
tuinen af' e® spelde da®, zonder er pp
te letten, of zijln begeleider hem w:el vol
gen kon, langs ,de wegen. Op heete na-
maddagen werd hijl door vermoeidheid
overvallen en had dia® de gewoonte met
dengene, die hem vergezelde ,op ele® tsl-ec-
non bank plaats' ,te nemen en te lezen
tot hot boek hem uit de Wanden yiel e®,
het hoofd op de borst rustte. Toen hebben
zijin geineesheei'e® hem geaidviseord d,o
wandelingen gedurende de groote hitte, na,
te laten en zieh liever .in de mooie auto,
hem door de 'Milaneezen aangeboden, te,
laten rondrijden. Maai' ook' de autotooht-
jea konden hem niet bekoren. Die Pa®3
zette zijln wan,delingen v.oori, denkend®
•aan de met sneeuw bedekte bergen, welke
hij heeft bestegen en-hopende:, dat de tij
den ,®o,g eens zouden wederkeer,en, dat
de Pausen een deel van den zomer op het
land zopden kunnen doorbrengen. Wij
weten allen, d,at deze hoop verwiezenlijikt
ia geworden.
Het gebruik ,o,m in den zomer Rionie te
verlaten en don' warmislen, tijd va® het
jaar in de omgeving va® Rome in ee®
daartoe gebouwde villa, door te bren
gen. is door de Pausen eerst na, het ei-geul-
lij'ke tijdperk der Renaissance ingevoerd.
In den Riomeinsohen tijd hadde® z'ij' Iiun
buitenverblijven in de Cömpagnia, di Ro-
ma ,oi in de bergen.
De g-ewponte der Jansen om Rptme'fl
heete klimaat te ontvluchten, inoest voor;-
namelij'k gezloioht worden in Jiet feit, dia,t
dan in den zomer de malaria 'tropdica,,
en vooral oiok in het Vatican®, heer,sHhte,
welk paleis de residentie van de Paus©®
werd, in plaats van bet Lateraa® (een
paleis te Rlome op den berg Cello), na
de ballingschap- te Avigno®. Reeds Pnulus
Jl had de gewoonte Rlome te verlaten
achter de dikke muren v,an het Pialaz'zo,
Venezia te vluchten. Reeds ate kardi
naal was hij: met den boulw' „ervan- begon
nen. Sixtus; V verlegde toen 4® residentie
dei' Pausen 'naar het hooger gelegen Qui-
niranl. jyiaar zijl tot ,de vlucht can Pius
IX naar Ga,eta, in 1839,hebben, gewoond'.
De eerste van de villa'bi, die door de Pau
sen buiten Rome werde® geboulwd, de
Maglia.ua, ,o®gieveer 15 k.m. va® het Va-
tieaan gelegen, ,op den weg naa-r Ostia,
aiende meer tot jachtslot dam .to,t ziomer-
verblü'f. Deze villa werd aam het .einde
der vorige eeuw geboulwd dqor Inmiooen-
üus VIII, die hier dikwijls, evenals. Julius
II. woonde. Zij: -w'as het lievelingsverblijf
van Lyo, X. Paus Clemens, VIII hield'
niet van dez'e villa,, zoadat het gebouw
langzamerhand' in verval gera,akte. Deze
Pau.s aam zijn intrek in de villai door
Paus 'Clemens II gebouwd aam de ooste
lijke belling van den Monte Mario. Het
is thans de, geheel gerestaiUi'eearile,. villa
Mada.ma, wetee met haar na,ar het oosten
gekeerd fi-omt 'n prachtig pianorama over
do Apennijnen biedt -en 'tejeen da lastige
namiddagzon wordt beschermd door den.
Menie Mario. Tegenover de villa Madama
liet toen Julius- III op don linkeroever
van den Tiber in het soh-oone, naa.r hem
genoemde dal, de Villa di Papa Giulio
bioruwen. Zoo ontstiomden dan de villa's
in de Sab'ijtasehe en Alhaanslclhe bergen.
In Tivoli, de door -den kardinaal d'Eislta
opgerichte Villa. d'Ejs-te, welke vooraf dop,r
Pa,us Greg-orius XHI werd .gefrequen
teerd. In de Albiaainsehe berge® de villa
Ealoo'ii.ieri. Deze villa is nooit door do
Pausen bewoond -geweest. Inhaar nabij
heid stichtte kardinaal d'.Attomp's', «m(-
clat deze plaats, Gregorius XIII zeer be
viel, de villa Mom-dra,gone ,en noodigde in
deze villa dezen P,a,uiS| uit, wiaarmede de
ze zeer ingenomen was-. Een van rij® op
volgers, Clemens VIII bouwde -de heer
lijke Villa Aldio-brandini in Eiaseati. Dy
Villa Momdra gone werd door Paus' .Paul
V, in het begin der 17de eeuw, aainge,-
ka-oht, vergroot en verder uifgeblouwd',
Hij vertoefde hier V-ersaheidemia maande®
van het jaa.r en regeerde van- hier uit da
R.-K. kerk. Eenige bureaux, -waaronder
dat v,a,n den Ka,rdi®aal!-iS|taiats|siecretaris.
werden ook hier omdergehracht. Paul V,
wilde d-ez-e villa tot een permanent zo--
mei-verblijf maken en het d'oor een dicta
ten weg, met Riome verbinden. Maar reeds
Urban,u® VHI koos ,als residentie 't Clastel
Gamdiolfo, blovem het Alb-ameesohe meer,
waar hij het k,a,steel tot een schitterend
paleis liet inrichten. Met weinige nitzqu-
ileringen hebben dam alle Plauise® tot het
jaar 1870 hun verblijf in het Gastel Ga®-
dolfo gehad. Benedi-ctuis' XIV, (1740
1758) had de gewoonte daar gerqgeld vian
3 tot 26 Jumi te vertoeven. Do pauselijke
stoet, waarmee de Pause® ®o,ar het Gasbel
Ga-nd-olfo gingen, bestond uit drie ka
rossen, die -door aclvt kurassiers eu acht
ruiters werden geëscorteerd; vender uit
kamerheeren, kamerdienaren, Talfreniieuis
en een deken, die allen te paard ware®, en
12 Zwitsers va® de lijfgarde te vio,et.
WAT MENIGEEN NIET .WEET.
Een 2G-jarigie Tsjechische ils de
zer dagen ovepgi-qotmoedcin gewlotrden. Z,ij
,is de twieeda vrouw van een 84-jarigja»
iwieduwnaar met 'Zeven kindereu, Be® echte
siidfoivergrooitmioeder dus!
In de Ajmerikaansche staten Oiolqra-
do. en N-avada, vin'den tjians terechtstel
lingen met giftgasoellen in stede van
met dén „eleetrisohe-n, sto,el" plaata.
In New) lYio-rk werd /qulangS een
symphunie v,an een 28-ja-rigen .musicus
uitgevoerd, die. -seder't Zijn twlaaffde jaar
diopfstom is.
In Erankrijk' @ew|a,agt men van een
plan 'Olm! -allen wlerklqoizen den maatschap-
Ipelijken steun te onttrekken en hen te
dwingen to,t het verrichten van hyeran-
dienstenj I i
In twee Am-eriliaausche staten is iu
het leerplan der jongensscholen aein kook
cursus opgenomen.
De 100 K.M. lange sp.o.orwjegsectia
Elorenz-Bolipgna. iwérd onla-ngp ingewijd.
Die kosten van a-anleg bedroegen Jl/g
miIlio,en lire. Biij: dit .iwerk verlqpe® j95
menschen het leveu tengjeivolgje van wlater-
dioor brak-en.
jjPiaps, dat is gebraden vari!jen|s|sfhijlfl!'t
riep de kleine Willjio uit clp ee® 'avond,
dat haar vu,der Zij® patroon te gast had
voor het avopdeten.
/^Natuurlijk,? zei de va,der, „en rw!at
ziqu dat.??- i i
,,Nio,u, je e'ei vanrnjorgen tegen piioe-
der, dat je -dien oiuden kij'f'sklop mee zou
brengen vopr 't eten vanav'ond,"
„iZog Mqos, hoe 'kjwtonl je er toch top
om je dochtertje „-EfeOtraT te 'noiemen?"
iKijk |Siam', dat zit z|op: mijn vdouiw
heet Dima en mijn ®a,am is Mtc,o% en
dynamo's maken „electra" en zoiq hebben
wlijl het kind' „EJ-ectra" gen,oiemd!"(
,,Nu, en- vertel: mijl nu een-sl wlat je weet
van de ruggegraat'i', aei do examinator.
Na een, oogen-blik' nagedacht te h-ebbe®,
a-ntlw'qordde de jonge examinandus':
//Die ruggegraat bestaat tuit een zieker
aantal beenderen, die midden in den rug
ritten. De schedel z'it aan het etemte eind
en ik ép liet, andere."
4
Die bange agent„Ga jijl 'm' na -om
te zien, ,w'aa,r-ie gebleven ,is, dan E|a,I
ik gaan 'kijken, (wOar-ic vandaan gekloi-
m-en is." i
Ze |wla,s ee® vaste klante jn den win
kel', iwlaar ze look nu weer liet -©en ie® pnder
IkWam1 koop,en. 1
/.Hdevcel is het?" vroeg ze,
„Zes gulden vijftig, tnevronjw", ant
woordde de winkelierj
„Hemeltje! Zóóveel? Ik heb niet mieier
bijl me, dan precies zes gulden. Kluut iu
het me daarvoor niet laten?"
•jjNcen, mevro,u|wi, dat is onmogelijk,
maar het is niet erg; dan betan-lt u de®
volgenden keer de rest maar."
„fEu," zeide de dame schertsend, M,ala
ik nu vóór dien tijid' stierf
,/Nu, dat izfou dan noig -zooln, .gnojïtj
verlies- niet Zijln,? meende de, iwlinkel^er
en hijl iwhs verbaasd, dal d-e, dame hem heel
veronilwlaapdigd aankeek en de deur uit
ging, zonder het gekochte mee te nemen.
Eerste vriendin„E® Wat, heb-je 'in
je nieulwé rol te daen ?''-
Twieede vriendin„Ik ben een mooie-
pas getroulwlde vronw.'p
Eerste vriendin: „Het is t.o,c'h haafst
ongeliaollijk', :wat tegenwoordig a-1 niet van
kunstenaars verlangd Wordt, 1
In den schoenwinkel.
„W-elk-e m,a.at, dame'?.®
„Zév-en en dertjg.ï'
Die verkooper haalt een piaar schoenen
nijm'mer 37.
„Wc geloof, dame, dat deze maat ,u
iets te klein is.?
yjJa) nummier 38 Zal iwiel ietsl beter
passe®.v-
Tenstette kioopt, de dame een paal
schoenen nummer 39.
iJAnders draag ikaltijld maiat 36',',menkt
de dam'e op.
jJDat geloof ik graag,'-' stemt de ver
kooper teo, „alleen 39 zit Mat, geim'alkkle-
lijber.T-
Ik heb gehoord, dat je jonge vroiuW
zoo flink is!"
//Nou, en of'! In de spqt-t is ze thui'-t,
-in h-et dansen is zie thuis, in de mujzfeh!
is ze thuis', "kloi-tom' pp ellld gebied jis
ze thuis, maar thuis is ze nooit!?
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
Ons werk
jongeren.
He term „jongyri
der R.-K Bitaatsp;
hand wel zooveel V
verteren, dlat 'wij',
misverstand, in dez<|
daaronder ningen
dérliandei s van 18
zonder dan de K::|
in dat levenstijdpi
iWlat is de taaik
ten hunnen -opzich
a,a® het 'wérk der p
Met de bestudeel
is reeds vrij' gerui|
kleine Oommissie
belast. Wij' weten
vooii-tVarende parti;
lang met -ongeduld
studie hebben tegenj
s'chien lamgzamierha
gektomenmet» of
ten daden Morden g|
0,p|pierbest in die sti
zlouden er iwHiaxs'Ch
riaakt zijn, indien 'wl
-welke -afldtoende red
één log, in de verhel
„®ls zoodanig") het
indien 'wij- niet dc|
«laan van velerlei
'heen hadden gyz'iei
ons drong naar ee
dere en hechtere d
hen deze zia.a'k nco
van dat soo-rt z'aik'en
talf -afdoien. Maar
dat wijj geleex-d
den, hoe hot niet nj
vertrcu'wen heblben,
da,dig kan en zal
de goiede richting.
onthoud in het wie.
Iia prcvidentiëel
Het P'artijbestuui
'hwid van het rapjp,
lij® bepaald. In
afgevaardigden der
het w'erkpia® ic|p!ges
zal aanstonds in Se
,H|ce het niet moe
staatkundige jeugdt
partijverband, in 'w
is afgezien. "Steeds
'zich af (de Hitier-
de rel en- de positie
Rstische, fa|S|ci»tisol
Jistische gr epen tei
■de jeugd voor -een
iW'il pakken, moét
aandurvcu, dat dat
pakt. Anders ïs het
j'eugd te mtahilisieerci
tuigid, dat het staa
lieke jeugd öo«
zou pakken en, voo
geval z,ou Zijn, ztau
richting niet mégenl
tiek kan slechts ei
een Waarlijk gr
Ware levenstaak. O
len. daarep voort du
zijn. Maar bijl den
bij den Katholiek,
kundige te stqan ii
Igebeele v rming. D
handen van anderen
ping hebben, verbr
pering te vcorkjmi
iwerkelijkhéid en si
vattende volheid a,
(houden en in t-e pre
te do-en 'beleven. De
satie kan slechtisl de
anderen te helpen
de gezonden gedac
kundig gebied, bijl
te doen vinden. D,
nende taak "ka® z'i
en miet dé jeugdlor
vorming in handen n
spraken w'ij van on
Van Mathilde ont|
dan brieven.
„We zijn v-erhui I
.ongeveer een maa®
lieverwe zijn. ver
een tante va® oma t
een plaatsi als gez
zal met haar n,aal
taard een treurig
nard is op koste® \l
een pensionaat. A:
hijl bedroefd! „Och i
me bij u blijven; il
den of ik zal tra
als ik m,aar niet 4
dof e® treurig, tot
na een heftige steèal
man ons gemaakt liq
tuurlik overhaast
welijfereisi, en thuis
beiden manna, he® b
kan er niet o-ver
pijnlijk. Nu leven
