J
ZATERDAG 21 APRIL 1934
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
f IN HET KRAAIENNEST
ALLERLEI
INGEZONDEN STUKKEN
BOEK EN BLAD
GEKKE GESPREKKEN
Zuidcrze e-xn i s r e.
Het voprloppig verslag dar Tweede Iva-
mei- over de begrppting van het Zuider-
zeeliojids is één grpote jeremiade. Hpewel
do bedifijlfsleiding in den Wieringermeer-
polder niet meer zegt dan ze k!w]ijt wil
en de treurige 2a,ak izlqoi mooi mjogelijln;
voprstelt, moeten de volksvertegemwpprdi-
gers nu openlijk bekennen dat de resul
taten niet meevallen,. Hat land, dat niet
kostbare machines zop, vlug mogelijk be
werkt is geworden, schïjjnt nu niet vol
doende ontzilt. Bereidwilligheid om den'
grond te aanvaarden bkijjkt niet aanwe
zig; gegadigden voor de in erfpacht uit
te geven' landerijen Zijln er evenmin. De
staat is tot veel groptere offers verplicht
dan word verwacht. Een geraamde prijs,
Zoo wpi'dt voortgegaan, van f2500 per
I1|,A. is te hoog, dewijl de allerbeste gron
den in Friesland op het cpgenblik' minder
opbrengen. .Er zou, volgens de leden, hier
aan het woord, op een verkopppii'ijs' van
slechts f 1000 per Hi.A. mogen wioi'den
gerekend. Bovendien meenden zij' met ze
kerheid te weten, dat de gronden van den
N.Ojpolder voor een gnopt gedeelte v.an
belangrijk mindere hoedanigheid zijn dan
die in de .Wleringermeer. Ook. het be*
Wioonbaar maken vergt, getuige de Wie-
lingermeer, nog groot e offers. Het zjop
daarom zaak zijn, van lietgeen thans iu
beginsel ZojU, worden aanvaard, de uitvoer
ring eenige jaren op te schorten, totdat
er pp landbouwgebied gunstiger verhou
dingen Zijn ingetreden.
Uit een oogpunt van werkverschaffing
zou bevordering van wegenbouw enbpsch-
ciultunr veeleer aanbeveling verdienen,
omdat daarbij1 groote bedragen «an ar
beidsloon zij'n gemoeid;.
Eenige leden verklaarden ook niet be
reid te Zijn gelden te voteeren vopr ver
dere drooglegging, ,als consequentie van
het eenmaal genomen besluit tot afslui
ting der Zuiderzee.
immers, de voorstelling, die men des
tijds bovendien pnder geheel andere
l'inancieele omstandigheden had, is on
juist gebleken; de begrootingeu der kos
ten Zijjn zop verre overschreden, dat, had
men die cijfers gekend, waarschijnlijk niet
tot afsluiting der Zuiderzee* ware be-,
sloten.
ffiot zoover het Vpprloopig Verslag',
dftt intens droevig stemt. Hadden de Ka.-
merleden destijds zich de moeite getroost
om de dijkers waarmee de dro.oglesgings-
nianiakken goochelden onder de loupe te
nemen, dan waren zij1 en de geheels ge
meenschap met hen er nooit in kunnen
vliegen; al hadden zij' vroeger allocin
maar eens meer willen luisteren naar de
gedegen critiek, dan naar de apnbevclim
gen doordrijvende van voorstanders en
belanghebbenden. Honderden millioenen
Zijn er letterlijk in ,zee gesmeten oimi dit
beschamend res(ultaa.t te bekomen. En liet
ergste is nog dat daarvoor duizenden
visscheragezinnen in ellende gedompeld
worden. Terwijl de betrokkenen bij de Mij.
tot uitvoering van de Zuiderzee-w'erken
nauwelijks klaar zijiii met het tellen hun
ner winsten, moet er reeds een comité
opgericht worden tot redding van V.olen-
da,m, met zijn ruim vierduizend inwoners.
Het is triestig en beschamend!
UITKIJK.
Lieve Beestjes.!'
'n Missionaris vertelt het volgende:
Natuurlijk zitten in den Congo, ook1 kro
kodillen, op sommigo plaatsen zelfs; heel
veel. ïodhi zijn die beeisten niet gevaar
lijk. zoo. lang ze nog geen menisdhauvlecsph
geproefd hebben. Alleen door 'honger ge
dreven komen ze [ertoe. Heblb'en zie den
smaak te pakken, dan is oppassen do bood
schapGeduldig liggen ze aa,n den oever
van de rivier in 't oevergras te wachten
tot er iemand komt om water te scheppen.
Met één slag van z'n geweldige staart
slaat hij' den argelooize, wlanneor deze
zich 'bukt, in 't water .en grijlpt hem in
zij'n :bek. Met 't slachtoffer zwemt hij
na,ar 't midden van de rivier, duikt naar
de diepte, en blijft zoolang' op den. rivier
bodem liggen tot hij] voelt, dat 't lichaam
zich ombuigt: het slachtoffer is verdron
ken. Dan komt bijl boven water, toont ze
gevierend z'n buit en zlwemt weer, ondeï
water door, naar 'n ander gedeelte van
de rivier. Zelf heb ik gezien hoe zoo'n
monster z'n prooi tuisische z'n tanden
kwam laten zien. Op 'n diepe plaats in do
rivier steekt hiji dan 't lichaam onder
water weg tegen ',n rotsblok of boom
stronk zóó dat de stroom 't niet kan mee
sleuren. Als 'hij: eetluts: hoeft zoekt h'ij
zijn voorraadkamer op en slaat 't met
gronte stukken naar binnen.
Toch kennen, de negers langzamerhand
de valsühe streken van het ondier. Be
hoedzaam kijken ze eerst roind, als ze aan
do rivier komen .oif er geen onraad is.
Zoo. kwa,m op zékeren dag een vrouw me
roepen. Toen ze water wilde scheppen
had ze, gelukkig bijltSjlijds, gezien, dat een
kanjer van een 'k'rokodilop de loer laig.
Vlug, maar in stilte kwam ze naar Mnpe
geloopen om te waarschuwen. „Is ie goed
te zien," vroeg ik. En op 'vt bevestigend
antwoord pakte ik' mijn geweer en ging
mee. 't Monster lag nog stil tusseben
't oevergras. Ik legde aan, schoot, 't beest
verroerde geen vin. Ik was er zeker van
dat ik geraakt had en ik ging naar het
beest toe, 't was morsdood.
Ik had preoies ïn zijn oog geschoten.
Toen ze het dier zij'n buik opensneden,
vondon we het hototfd van een vrouw
en een arm, waar de ringen nog aanzaten.
Slechts éénmaal heb ik een neger ont
moet, die gegrepen door een. krokodil, 't
er levend af gebracht ha.d. Want eenmaal
tussdhen de tanden, van het verschrikkelijk
ke ondier is men onherroepelijk! gevangen.
De man zag er da,n ook deerlijk' gehavend
uit. z'n kin was op zijl van zijjn gqz'idbt
vergroeid bij de genezing, zoadat hiji
slechts met moeite praten kou, z'n armen
en dij'beenen droegen nog! Ihieel duidelijk
de sporen van de scherpe tanden iep, uit
zijn iZif waren enkele ribben woggiqbeitein.
'k Heb hem zijn geschiedenis eens: laten
laten vertellen: „Toen 'k gegrepen Was,
M'upe, dook de krokgidil met me naar de
diepte, en wachtte tot 'k .zou ombui
gen. Maar ik was zooi .dom niet als jle
anderen, ik wilde niet ombuigen en kab
me duchtig verweerd; 'k heb 't beest z'n
oogen stuk geslagen. Daar kjon hij niet
togen en hij moest boven water komen, 'k
Heb toen gauw, m'n buik vol luidht ge
haaid en toen hij weer met me naar de
dipte ging, heb 'k weer geslagen «n ge
stompt, en telkens ging hij weer naar
Loven, zoodat 'k adem k|on kalen. Ten
slotte heb ik zijn tong uiit z'n bek! ge
trokken. To,en moest hijljme los Iftten en
'k was gered. Uit 't dorp kwamen ze al
uunloopen en aoingon dein doodenzang. 'k
Zat juist op den oever en ben opgespron
gen en 'k heb' gezegd: „Mannen, houdt
op met dien dopdenzunjg, W,abindo; is
niet dood, hij' heeft den krokodil gedflod."
Zeil ben 'k tei'Uglgeloopen naar het dorp,
want pp de dojoidenbaar wilde ik piet, 'k1
•was immers niet dood." „Maar waar is
nu je vrouw, Wabiudoi?" vroeg 'k lach
end. Hij keek me treurig aan, onderzoe
kend en toen: „Daar mopgt n niet moe
spotten, Mupe, er is immers geen meisje,
dat mij nu nog hebben wil, z opals ik nu
toegetakeld ben."
Dat was z'n groote vex'driet.
Aangeklaagd, .omdat zlij niet gestorven
w|aisj.
Toen op den 15en April van het jaar
1912 de „Titanic zuidelijk' v,an New-
iloxindland op een ijsberg stiet en zonk,
kwamen als een gevolg daarvan aneer
dan 1490 menschen om tiet leven. Onder
de weinige geredden echter, die iu de ijs
koude golven der zee niet den diopd vpa-
den, bevond zich Miss Ellen O., de even
mooie als rïjjke erfgename van een Loxi-
dcnscli koopman. N,a een langen dw|aal-
tocht te Néwl York aangekomen, schreef
Ellen een langen, uitvocrigen brief' aan
h,aar vader en haar jdeegbroeder, dexi
heer Eidgar J|„
Deze brief is nopit aangekomen, pun-
dat liet mailschip, de „SfinUt Ejnlilia,'' op
den thuisreis na-ar Europa verloren ging.
En hier begint hot drama: want toen
eenigen tijd later de koopman G. stierf)
werd dopr het Gerecht als zij'n jxniver-
seele erfgenaam de heer Edgar J. erkend,
daar men als van zelf sprekend aannam,
dat de eigen dochter van den kopipmaju
G. bijl do ram der Titanic pm het leven
'w'as gekomen of anders hier af! dapi
verscholen was, w,ant andei's zou z'iji (wel
van ziclx hebben doen hopten. Als 'n
schrander man liet meneer J„ terstond
na de anavajarding der erfenis, zij'n naam
veranderen en noemde zich nu Edgar
Thorstens, onder welken naam hiji begon
liet hem .onrechtmatig toegevallen erf
goed te verteeren.
Ellen G. schreef, toen zij! na maanden
en maanden wpchtens geen antwoord uit
Euxnpa kreeg, wederom aan kaar vader
en tegelijkertijd ooik weer .aan ha.ar pleeg
broeder. De eene brief kwam terug met
de bemerking „geadresseerde overleden"
en de andere met een stempel (lor poste
rijen voorzien, luidende „geadresseerde
onbekend". Toen werd Ellen ziek' en fa,-
ter ging Zij trouwen en toon brak' de/grop-
te oorlog uit, kprtpni, er gebeurde allerlei
dingen die navorschingen aangaande haar
vader, zijn vex-mogen en den ploegbrooi
in den weg stonden. Lang; na den we
reldbrand kwianx Ellen pas paar Europa
en eerst nu probeerde zijl door persppnllijjk
.onderzoek te ontdekken, 'wat er eigenl'ijlk
in den tusschentijid allemaal gebeurd Wjus
Maar dat schikte meneer Thorstens niet,
met het oog .o.p de erfenis, die hij' in de
wacht gesleept had. Kortbesloten ging hij
te werk en stelde z'ij'n pleegzuster Ellen
G. ,aan de 'kaak (als .een bedriegster en
Zwiendelaarster, die het op zij'n vermogen
gemunt had. Na eindelooze processen (dio
natuurlijk weer aanklachten wegens bc-
leediging en dito tegen-aanklachten met
zich brachten) kwiam' de onschuld van do
aangeklaagde .a,an het licht en eerst thans
Zal haar eisch om teruggave va,n de er
fenis door de rechtbank' in behandeling
genomen worden.
Alles bij elkaar genomen is Ellen G.
dus v,alsch beschuldigd, bespot en be
schimpt, .alleen om'dat z'iji zich verstout
heeft, niet te sterven. Belangstellenden
verkeeren thans iu grapte spanning, hoe
deze buitengewone roman zal eindigen en
of het Engelsche gerecht, beiliQijalve Ellen
G. in het bezit Van het dopr den pseudo-
heer Thorstens kwalijk verkregen erf
goed te stellen, dezen laatsten óók' 'niet
een welvei'diande straf' zal toemeten,. Of
de strafwet in dergelijke gevallen voor
ziet of niet-.... het Engelsche publiek ver
wacht, dat zijn rechtsgevoel met betrek
king tot deze zaak zul bevredigd wprden.
Vmurspiiwieud IJsland.
Door de losbarsting! van een groote,
IJslandse'he vulkaan ,de Sk'eider Jödkel,
is men er plotseling weer aan herinnerd
dat IJsland een d'er vulkanische gebioden
der wereld is. Ontelbare bergtoppen van
het reusachtig! eiland zijln. va,n zuiver v'ul-
kanisdien oorsprong). Ofedhiopu. de meesten
als doode vulkanen worden besökoiuiwd',
kan men toch voor allerlei verrassingen
xtomen te sta,an. Wie 'herinnert zicih, niet
de beroemde avonturenroman va.ii Jules
Verne's „De reis naar 'het middelpunt der
aarde", waarin een Duitschi geleerde aan
de band van oude aanteekeningtan in do
diepte van de uitgewerkte snafïel afdaal
de en daar een phantastisiöhp wereld' ont
dekte!
Het is reeds lang; g;een geheim meer, dat
IJsland een der mooiste, natuurlijkste en
gezondste, streken der wereld is. Daarbij is
het binnenland uit zijln isolement verlost;
autowegen zijn aangelegd en zielfls is er
langs de kust een vlieg'tuigverbinding. Do
meest in trek zij'ude bezienswa,ardig!heden
zijn ongetwijfeld de geisers. Öloohta op
weinig andere plaatsen ïter wereld zijh
zulke natuurwonderen te zien, alleen het
Noord-Amerikaansdbe Y elloiwslpne-parki
bezit ze. Eeeds van. verre ziet men da
witte damp in de lucht als rookzuilen, die
lijken stil te staan en men, hoort daarbij
een licht onderaardsiclh (gerommel. Bomdoxn
o.e talrijke kraters hebben zich in den loop
der duizenden jaren meren gevormd, dio
met kristalhelder, warm water gevuld zijn.
Ais men tijd 'heeft, kan men uren en zelfs
dagen lang op een uitbarsting wachten,
zonder echter meer te zien dan girooto
dampkringen, welke met een knal uiteien-
springen en heet water sproeien. Maar
wachten en geduld beoefenen worden toch
rijkelijk beloond. Plots wordt het onder-
aardsc'h gerommel sterker; een aardbeving!
schijnt het land te teisteren; het krater-
meer .geraakt in golvende beweging, steeds
sneller volgen de daxnpbellen elkaar op en
dan volgt het onvergetelijk moment: met
een dondex'slagl stijtgt «en reusachtig» ko
lom van damp en kokend-'heet water om
hoog. En de uitbarsting en volg'en nu, el
kaar snel p.p. De eene kolom stijgt al kop-
ger dan de andere, de eene vangt als 'het
ware de andere ophet siuist en bruist en
een geweldig dampventiel der matuur is
geopend. De fonteinen stijlgen menigmaal
tot 40 meter hoogte. Bij'zpndor indrukwek
kend is immer het einde eener uiitbarfffingi.
Een pauze van eaköle minuien treedt
plotseling in; reeds gelaoft men, dat het
schouwspel is aKg'.eloiopen, totdat een, laat
ste dampzuil omhQ0|g| sdhiet, kooger dan
alle voorafgaande. En. zij; brengt niet .al
leen Water en damp, maar ook steenen
uit de aarde mode. Dau eerst mag men
naderbij komen en heeft men da gtelegieai-
•lieid een blik in het binnenste van de
a,arde te werpen. Eerst een J1W later
stijgt dan het water langzaam omlhflog en
vult weer den krater.
De eeuw, der Icclniieiii?
Al mogen de Assyrifirs, de ftabyloniërs,
de Indiërs, de Qluneezen en Arabieren
gropte ,astr,on|Omen zijn geweest, die in
sterrokundige berekeningen met betrek
king tot kalenders, zona- en maansver
duisteringen en in wijsbegeerte uitmunt
ten, de techniek echter, tt> gelopven we
allen, was onz'en tij'd voorbehouden. De
machine behoort bijl de twintigste eeuw,
nadat de negentiende liet tot een betrek
kelijk z'wak begin ,op liet gebied der stoom
machine had gebracht.
I Werkelijk
Hier moge een kleine opsomming van
technische .sensaties, volgen, die de grij'Ze
Oudheid reeds kende lang vóór Christus-
geboren was, oil! in ieder geval zeer kort
daarna, en w|aarvan onze tij|d zich de uit
vinding toeeigenf.
In schoolboeken vertelt men, ,opk! tegen
woordig nog, dat de monnik Berthold
Öchwarz het buskruit uitgevonden heelt
- en wel in de veertiende 'eeuw. Laljer
gaf men toe, dat de C'lixneeszen z'icji bij
het vervaardigen van hun vuurwerk be
reids van een mengsel bedienden, dat ons
buskruit opmerkelijk nabijkwam- Injnid-
dels z:ou het vergeten zijn geweesl.
Dat kLopt echter lieelemaal niet, want
anders had Marcus Graecus nooit het
volgende recept kunnen sohi'ijven:
1 deel koloi|oniiu,m (hnrsj
2 deelen zwavel
6 deelen salpeter
tot ppedex- ivi'ijjven, goed vermengen met
laux'ierolie. In een ru,er leggen. Aange
stoken, vliegt het vuur in de richting
waar het roer heenwijsl, exx vernielt alles
oip zijn weg..-..
En heelt niet Kiallinikos, de beste spring
sfolineester, ten .tijde van de verovering
van Clonstantinojxel, een bijzondere op-
dracht ontvangen, met zlij'n „Grieksch
vuur" uit Heliopolis de belegeraars te
bow,erken
Dat „Griéksche vuur" w,as 'n duivelsch
ding, dal zoowaar reeds houtskool be
vatte.
Men moot zéker wel tot de schrifturen
va,n den Grieksc'hen mathematicus Hero;
omgeveer 200 jaren vóór Christus, pif
lot de aanteekeningen van den speculant
en vei'moedelïjk in Egyptische pjp|-
di'acht werkenden spion Philo, ,Ju-
daeus, 20 jaren vóór Christus, of -tot
don Épmeinschen architect Vitruvius on
der keizer Augustus teruggaan om de
eerste sporen van een mitrailleuse 'ie
vinden
Wel-is-iwa,ar niet voor kruit en kogels,
wjunt destijds was men iw'a.t zachtaardiger
en schoot alleen nog maar pijlen in Zijn
tegenstanders ribbenkast. Maar machine
geweren voior pïj'len had men wél een
kruk spande lelkens weer snel het slap
geworden koord van den hoog en bracht
tejgellijikex'tüjid een nieuwen pijl in het
schietkan,aal
Men schat, dat aldus', onder gunstige
olm'standigheden, 100 tot 120 pijlen .per
minuut afgeschoten konden worden.
Dezelfde zoojuist genoemde wiskundige.
Hero, vond in een tempel in Egypte een
inrichting, welke hfij[ terstond, in ver
beterden vorm', in Griekenland in gébrailt
deed stellen. Het w.as een automaat, welke
de Egyptennren ojp; hun beurt van de
Indiërs overgenomen hadden. Als men
een bepaald muntstuk erin wierp, dan
strasim'de uit een buisje eeuig gew'ijd wa
ter. De constructie wlas precies dezelfdo'
als die, wlelke wij voor onze chocola,
sigaren, sigaretten, kauwgom, broodjes
métopnieuw hebben „uitgevonden".
Ja, er werd zelfs .over geklaagd, 'dat be
driegers m'et valsche penningen „werkten"
en op die manier den tempelauto,maat be
drogen. In hoever die automaten ,oiok. nog
op andere w'ijze toepassing vonden, is
onlbokend. Blijkbaar wiensc'hte men ze
niet „in den handel" te zien om to voor-
ltlo'men. dat Zo voor andere doeleinden
gebruikt werden ,om' het monopolie
niet te schaden en om den tempel het
voorrecht van Zijln klein „winder" te laten
behouden,,
Oakl deze interessante vraag v,an liet
taxivrachtjé" behoort niet exclusief tot
dezen tijd! .Wat iziij| aanwijst!'. Het ,af-
gelqgde aantal kilometers of het bedrag,
dat men schuldig is gewiordem 't Komt
eigenlijk precies op 't Zelfde neer.
Iu de Oudheid noemde men zulk een
apparaat een hodometer en telde daarmee
nauwkeurig het a,aut,al omwentelingen der
wielen of raderen, dat door een wij'zer
werd aangewezien. Eén ding is echter tot
dusver niet opgehelderd: hoe graot do
grondt ax bijl deze do,or dieren of' menschexi
getrokken voei'luigen wa^, en dit zal
don Chauffeur interesseeren hoe de
wachttijd berekend werd. W,ant laten
dóórloopen 'kon men dezle klok nog niet.
.Wellicht gebruikte men voor dien tus-
schentlij'd een za,ndloio,per.r
De Grieksche wpjisgeer Plato, leefde
klaarblijkelijk een weinig te vroeg; of
hiji vond het Zijner onwaardig in een
taxi te rïjden. Anders had hij] géwis wel
iets uitgevonden pm den „w|a,chttïj|d" te
berekenen. Wiant zijn. w'ekkei'klok getuigt
ervan, dat hij' ongewoon, veel verstand
van werktuigkunde had.
Er bestaan nog lieden ten dage Z.glu.
waterorgels welke men n,aar het principe
van Kitesibiós, die omstreeks 170 jaar
voor Chr. in Alexjandrië leefde, nagecon-
stxueerd heeft. Het iwiater wordt hieir tot
regeling van den winddruk voto-r het orgel
gebruikt..
Het princiep, moet echter niet nieuw
geweest Zijn, want Plato. die immers
400 v. Chr. leefde benutte de water
massa, als er een bepaald gedeelte van
afgevloeid w'as, om met de do,or den druk
van de aiVloeiende miassp, verkregen wind
kracht een fluittoon te verkrijgen,
die hem' Zelfs' uit den geztondston slaap
deed opschrikken,.
Wlij! Zouden nog voprt kunnen gaan, met
ie vertellen van de technische wwnderan,
die, men reeds lang en lang vóór ons ont
dekt hadvan de telegrafiev,an tie
breede, effen, van ijzeren spoorstaven
voorziene straatwegen der Egyptenaren
van de artesische putten; van de vliegers
der Chineezcn, welk,e Zij', na,ar hun vonn,
„vliegende draken" noemden. Laler „op
nieuw," uitgevonden dopr Arohytas van
Tarente omstreeks 400 v. Chr. De vlieger
van .onzen tiijld ha.d groiote wetenschappe
lijke waarde gekregen voor het onderzoek
der haogere Luchtlagen. Totdat de stratos-
feerb;allon kwiam! En nog veel meer ver
bazende dingen.
Er z'al echter aan al dez'e ïuem'entoi's
weinig of geen aandacht worden geschon
ken; op zijn best zullen wlij ons in het
vervolg misschien nog eens even bedenken
alvorens met een soort van (overiglens
begrjjipeliijik'en) ogihef va,n ,,,o,nze groiote
eeuw der techniek" te spreken.
WAT MENIGEEN NIET WEET.
Dc „oudste man dor wereld" de myste
rieuze Turk Zaro Aga, heeft iu een 160-
jarigen Indiër, die twee zooms van resp.
'ioo en 99 jaar 'heeft, een geviaarlijlkén
mededinger gekregen. i
De regeeringl van Letland 'heeft (le
zer dagen een wet aangenomen, w,elkc met
gevoelige vrijheidsstraffen bedreigt: oor
blazers. achterklappers, smnders, en klwiaftd-
sprekers.
Gi'oenland is 'het eenige laad ter we
reld. dat meer dan 600 kei'k'en hooft
gemaakt van ijsblokken.
Het beroemde slot Itter, in. .Tirol,
dat Liszt, Tsjaikollsk'y en Choipin te gast
heeft gehad en vele kunstschatten bevat,
is thans voor 150.000 schellingen te kopp.
Een Amerikaansdhe lucihtvaartoaaat-
scèappij' iébegonnen met het organi'seerem
van twcemaandelijks'dhe wereldreizpni iwaar-
'fcij afwisselend van ludhtsdhepen, lupjo
sto.omers en vliegtuigen gebruik gemaakt
wox'ot.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie
Mijnheer de Redacteur, gelieve mij' 'n
klein plaatsje in uw bla,d af' te .staan om
de mentaliteit bedoeld in het gi0meenteraaidsJ
verslag van 's-Heerenboek 9 April ,34
van een anderen kant te bezien.
Er wordt vermeld dat flinke fecrcn
afschrijving van schoolgeld hebben, ge
vraagd. W.at is er tegen te zeggen dat
iemand die geen inkomen geniet geen be
lasting betaalt waartoe 'hij! niet wettelijk
is verplicht, dus o,ok geen schoolgeld.
Vroeger was de toestand geheel anders,
toen waren het parochiale scholen en
moesten do leerlingen en de papa,chic die
school londerhpiuden, nu zijn, het slchplen
van rijk en gemeente en die hebben ook
de consequenties van .de leerpEöhtjwet te
aanvaarden»
Men schrijft ook dat de landbouwers
wel steun van de Regeeringl ontvamgein
maar de gemeente .de opdracht heeft o,m
bijna alle arbeiders1 te onderhouden. W,at
is steun.?. Steun is 'ietsi ontvangen of ver
krijgen wat men niet heeft verdiend door
eigen toedoen, b.v. iemand die heelamaal
geen werk hoeft en toch' lopn lOjntvangt-
De boeren ontvangen in dan werhelijSk'en
zin van het woprd geen steun, wel pro
tectie of bescherming. De producten Wor
den beschermd tegen de dumpingsprijzen
van het buitenland .want Nederland is
met zijn zeer lage invoerrechten a. h. w.
do vuilnisbelt van Europa geworden. Dat
de boeren, die van den vroegen, morgen
tut den laten avond zwoegen, hun .te
genwoordig hpugerloontje niet verdienen,
is onwaar.
Dosohuld dat de gemeenten de arbeiders
moeten omdeihouden ligt niet bij de boe
ren. De regeering! heelt voor een gedeelte
de werkgelegenheid bij' do bperen wieggp-
nomen. De boeren willen b.v. meer bieten
zaaien, waaraan veel lopn wordt uitgege
ven, doch de regeeringl is van nictating,
dat de suiker goedkioioper uit Java kan
worden betrokken, d]us dient ppfc de re
geering de gevolgen van dien ta ander
vinden.
Het verslag geeft m.i. «en duidelijk'
beeld van den slechten toestand waarin do
boeren zich' bevinden.
Uit den ietwat scherpen 'geest waarin
het verslag is gesteld, laa,t men blijkbaar
merken dat het voor een gemeente ook!
niet meevalt te regeepen met «en zwakke
of ledige kas. Het is de bperen. dau wok
niet kwalijkto nemen dat zijl zich' scherp
stellen tegen alle aanvallen op. E11!11 b!
slappe of ledige beurs.
Laat de verslaggever in den vervolge
zich niet meer keeren tegen de flinlkle
boeren maar legen de slappe regeering
die zich lang blind heeft gestaard op.
uo vrijhandelspolitiek waardoor m. i. de
maatschappij' van zijln boste krachten ia
beroofd.
-IJ M. de R,. dankend) voor de mijl ver
leende plaatsruimte teeken ik'
Een sclioiolg'eld betalend landbouwer.
„De .Wandelaar'.
Eooeven verscheen bijl den uitgever A.
O. Scho,onderbeek te Laren de April-aille-
vering' van „De Wandelaar", maandblad
gewijd aan natuurstudie, natuurbescher
ming, heemschut, 'geologie, folklore, bui-
lenleven en toerisme.
B. E. Bouwman houdt zich uitvoerig
bezig met ecu paar populaire en boeiende
bonmengpoepende „evergreens" dennen
en sparren, de gebroedei-si L. en N- Tin-
beigen vertellen allerlei interessants van
sperwers en haviken en A. F. B'insbex'gen
vertelt van zijn ervaringen, opgedaan bij'
het lbtoigrafeeren van meeuwstopïtein.
De bekoringen, die de tuin in April
biedt, worden geschetst door P. L. Rns-
ticus, J. L. A. Kramer zet zij'n studia
over een oiude kern «p de Veluiwe, voort
en Practicus geeft wenken met betrekking
tot de verzorging van kamerplanten in
Grasmaand.
Oovadewa uit zich geestdriftig mver het
schoon van één der mooiste parken va,n
Nederland, dat te Bergen op Zoom is tq
vinden, dr. A. C'. de Koek vraagt aan
dacht voor den sterrenhemel in April, E,
M. van Zinderen Bakkér schrijft een cau
serie over het ontstaan der Jeugjdhierhex-g-
beweging en Rink'e Tolman de redacteur,
wi4'st op de betoekenis van den beklendeu
entomoloog dr. J. Th. Oiuidexnans, die op
20 Febr. j.l. stierf.
In de rubriek „Van. en voor de lezers"
Inatuiurhistorisob allerlei) breekt Do
Stoppelaar een lans voor het behoud va,n
het Prinsonholl ,hot beroemde Eriescjhk
waterlandschap,
Talrjjk en suggestief! zijn wederom de
illustraties, die op nagenoeg, elke J)l»id-
z'j,dc staan aflgedi-ukt.
Pasgetrouwd vrouwtje (iu deu slagers
winkel).; „Slager, ik wou 'graag 'n pond
reuzel, maar niet te vet!"
„Nu, kinderen, 'wat hebben Adam pn
Eva gedacht, toon zij' uit het Parajdajp
verdreven werden en do engel met het
vlgmjmende zwaard votor de poort sijpnd?,"
„Als hij! weg is, gaan we er toéh weer
in!"'
Ondex'w.„Zou' er een v.an jullie .een
kaartje uit het hoofd kunnen teokenen.?"
Ma,x: „Ja, ik meneer!"
Ondcrw.„En wat vopr een?,"
Max„Ruitenaas
•k
De ouderwijzer spreekt tot zijln klas
lover de kat. „Het is nacht en pikdonker,,"
zegt h'ijjj „en alles ligt in diepen slaap.
'Wie sluipt daar flop onhoorbaar de trap
pen o.p.?," 1 t
„Vader, als hlij la^t th,nis klomt", gnt-
wloordt Ottoi,
,i I
„Als ik' maar eens groot ben, dan ga,
ik' Bijl de politie en w'ord agent; dan durf
je me niet meer zoo te plagen", zégt klei
ne Bart weenencl',
„Hm, dan ben ik' al w|a,t hoogers",ant
woordt Jan.
„Wat dan, hoofdagent somsj?"
„Nee, .agent te paard!"
„Heb je al géhoord, dat Wimskerk'en
een haas met vijf pooten heeft geschoten?
Dat is toch iets buitengewoons!"
„Do treffer p£ de vijli' ppptenj!" infor
meert E'sseman.
Tante Rinkers wordt door haar nicht
dqoi' 'het museum geleid. V,oor het mar
merbeeld „do idisouiswerper" zucht tante
hoorbaar.
„Wat scheelt er aan kantel?" vraagt
Lotje. i
„Och kind, precies als m'n ,man zali
ger, als 'hij zijn buik vol had van een gra-
mofoionplant'-"
Zij„Kom Eduard, maak nu Wat voort,
dat we de straat op kamen... ik',brand
van verlangen (om met mijta nieuwe japop
aan te gaan wanxlelen!"
Hij: ,,'n Oogonblik kindIk moot eerst
nog even de franje van mijn moiftwon
afknippen. i
i
Hoeveel betaal je dienluotugerartiest?,
Vij'f' gulden per dag en de volle kost!
Drie recht schraperige Spbotten beslo,
tcn naar ,de kerk! .te gaan. De dienst had
hun zeer aangegrepen en ziq luisterden
aandachtig naar de preek. Miaar toen ze
de collectanten ,in de gaten kregen, was
het met de aandacht uit- Maar toch ble
ven zij meester van de situatie: «en hun
ner liet zich flau/w vallen .en de twee
anderen droegen .hem naar buxffin.
