NI
'Jmhi/uivtf*
Tweede Blad
ZATERDAG 24 FEBRUARI 1934
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Vergeten zonden.
FEUILLETON
Het verborgen rijk.
VAN HIER EN DAAR
ONTSPANNINGSLECTUUR
Twee Parijschen en een
dorpsschoone.
Lessen voor ons
FEU1LLET
Het verborger
{Petris CO,I)
In, onze groote, geweldige m&aiscihap,
plijl van ijizer «n sla,ai, van cement en beton,
vani verkeerspolitie en vedligjheads-maat-
regeleni; waai' de woningbouw gereigle
mamteerd wordt, door de regelen dieffl ab
solute veiligheid, waar elk publiek ge
bouw, volgehangen wiordt met bluseh-,ap
paraten, waar een der allen-,aotueelsta le®,-
zen is: „veiligheid", waar gewerkt wordt
met, gasmaskers en) vluchtheuvels, met
signalen in groen en rood, 011 flitslichten
Wij) overwegen, waar nachtwacht en red
dingsbrigade -en Eerste Hulpi Blij! Onge
lukken dm mmsch zooveel mogelijlk vei
lig stellen tegen gevaren en aanvaCpn
is oen kleine onbeschermde knddie, zloio voor
't grijipen, door den eerste den bestjci- '1 Zijn
de meest bemedellijldemswaardigcn, op wie
eiken dag gewetenloos roofbouw' wordt
gepleegd in deze grootsehroeuwiendc mant-
sehapipuji vani geruchtmakende processen,
waarbij! ge'wcrkt wordt, met niillioienen.
't Is hot groepljo kleinen «1 varstokjim
menscben, die angstig do groiotc vaart
van het leven uit den Weg gaan en zich
Wegdringen tegen de muren en lijet oritzag-
llijlke onrecht in Godsnaam maar aanvaar
den, omdat zte niet anders kunnen, omdat
ze niet anders weten, omdat zo maar zoo
klein en hulpeloos zlijln 't, is hef kfudde-
tje van da weduwen en de weezlen en do
weerloozten, waarover het leven met .z'ijh
gespoorde ien gesplijlkerde laarzen licien-
loo|r»t. f L 1
In de vdjlftendiertigste les van omzie, tron-
wo, oude, openhartige Catechismus, staat;
een regeltje, dat blijkbaar niet meer ge
lezen cn gekend wordt dopr vrome, en
met-vrome egoïsten (vrmun en niet-vroom
is 't nog wel een tegenstelling?)
ean klein regeltje van vergeten zond"®.
Daar staat onder de zonden, die volgens
Je II. Schrift naar den hemel om wraak
roepen hoort gujgewetenlooss©
egoïst, „ten-hiemel-iomi-W'raak-roepien
hot verdrukken van armen, van wedu
wen «n wiaezen.
Ingegraven© in je eigen belangen ik
weet dat je sinds lang loopt over de be
langen van de armen, die je met chantage
en bedrog, met leugen en met laster* uit
zuigt.. O, het. onrecht, onder ons men
schenwaatfblijl we in machteloioze ver,out -
waardiging do armen re.kk'on naar Het
Hecht, dat. in maar twee of drie van de
duizend gevallen geschonken wordt, aan de
macht elao,zie ai-man, weduwen en weezen,
over wie het leVcii als een bank van üjlzter
heengaat. Want zlijl .zie, weten den weg
niet om hun recht te bekomen en hoeveel
zdjin de gevallen waarin het recht oip do
honderd gulden, die voor hen een heelo
schat, bet-eekent, gekocht zou moeten wor
dén met ,een uitgave van duizend.
Ovef onze hoofden is dit. kwaad gewas
sen, waarbij' egoïsten van laag cn hoog
allooi vrij spel hebben mot hun bedrog en
hun laster, met advioeiaten-truos en advo
caten-handigheden, waartegen de eerlijke
leden van het gilde bekennen machteloos
te staan, waarbij gebrek aan heb „«vera
tuigend" bewijs (duizienden bewijzen zijn
er) de weduwen en de wcozfen en die) weer-
loozen uitlevert aan de nchterbiaiksohel
trucs, de vunzige, af'spirakieni en dn onder-
handschc oveneenkprosten van z.g. glad
dekkers, die met hum eerlijke tronies de
mondelinge afspraken, Wla,armode zij de
eemtvoudigie® paaiden, laten afspringen op
grond da.t ze niet opi schrift ge-steld zlijn.
Hoe ellendig zijn die arme stakkers, die,
te goeder HouW war en, er in gelooipen, om
t.em slotte nog, voor leugenaars te worden
uitgemaakt. Wiat 'weten zJiji van het ver
moffelen en verkwanselen en vorhandePm
van effecten achter h,un rug door doorge
fourneerde. bandieten met strik en strop
das, aan wden ze iz&ch opi hu.11 01 izba eer
lijke gezichte® toeveri.i-y u wdenHoe kon
den ze vermoeden dat zei in hun kleine,,
sobere negotie zouden „genomen" Worden
floor handige oplichters, die bij' hun dage-
lijkisch bezoek aan dei kerk in de.n spiegel
van het grondeloos licht hun ziel niet als
«en zwarte, vlek vermochten te ontdek
ken? Hoe. konden ze weten dat Ze bij bet
aangaan van een ,actia terecht, kwamen in
rle handen van een beschermer, diks achter
hun rug om wal wist, van aoooordjes Ho,11
konden Ze verstand hebben van manipu
laties in affecten en bouwmaterialen en
waren, waarbij! ze miet, hun loven cn lot,
met, hun arme eentjes en hun kindertjes
12
Omstreeks drie uur in den namiddag
voelden wij, dat We het niet langer kon
den dragen. Het zou beter zijn 1»opende
tel sterven dan langjzlaapi door hitte en
dorst te worden vermoord' in dit vter-
sehrikkelij'ke hol. Nadat Wij een sloik blad-
den genome® van oavz'e steeds Verminde
rende hoeveelheid water, dat nu «e® tem
peratuur had van bloedwarm!e, wiagigel-
den wij voorwaarts. Wc hadden piui on
geveer vijftig mijlen in de wildernis af
gelegd en volgens do kaart vla® den
ouden da Silvestra moest de poel Water
in het midden daarvan liggen, we zouden
nog twaalf of' vijftien mijlen moeten glaan
en hem dan vinden, indien hij althans
werkelijk bestond. Gedurende de® nomidf
dag! kropen wij langz'a nm ten moeilijk ver
der ,en deden niet meer dan andleiflWf'
mijl in het uu,r. Met zcjnsOinidergjalnK' ruiste
ten wij weer, w|aclhletad op de maan ein n,a
epn beetje t«e iheibbini gndronken probeer1-
den wij te sliapeln. Voor we gingen liej-
gen, wees Umbopla, ons in de verte een
moeilijk te onderscheiden beuveltjip, op
een aflsta®d vian- ongeveer acht mijl; met
verwondering vroegen, w'ij ons ai' Wat het
kon zijta. Toen de miaau opkwam belgjm;-
netn wij weer te loopen, maar wij'
«vergezWiendeld worden in de handen en
de greep van oen gediplomeerde schur-
kehbend®
Uit de huizen der kleinen cn der wjeor-
looze® stijgen eiken dag de kreten ten
hemel om recht, schreit do kreet olm' Jhjèt
om,rec'ht. j
Vergeton Zonden zijn 't, én do maat
schappij met haar smerige trucs, met haai'
foefjes cm grapjes, met haar kunstjes en
achterdeurtjes, bedrijft ze brutaal, dag
in dag nit, bij duizenden.
Ho toeschouwer staat machteloos! ,en is
de beroerte nabij als h'ijj gepeïsoaiific'eerden
zwendel in de tempel do handen tien hemel
ziet heffen met vroom gebaar en lispelen
de lippen.
Vergeten zonden izijn 't.
Toch niet heclemiaal Vergeten.
In do H. ISphrift staat: Aan weduwe en
wees Zult gij geen. nadeel toebrengen. Als
gij hun leed aandoet, Zullen zlij' tot Mij
schreien en Ik' zlal hun gero^pl hoioren. En
inijn grrmischa.pl zal ontbranden en Ik' zal
h slaan met het. 'zwaard. (Ex. 22:22).
En geslingerd tegen hun huizen, over
hun leven werd een verschrikkelijk „Wier,"
als oen vervloeking!:
„Wee 11, schriftgeleerden en Parisleeën,
gij huichelaars! icxmdiat gijl de huizen dor
weduwen opeet, lange gebeden biddend",
daarom' zult gijl een zwaarder oordeel ont
vangen." (Ml. 23:14).
Dat de moderne fariseeër '11 Colbertje
aan heeft ®t' een Smbldng, miafllft geen
verschil.
II. DE, GEEEVE S.J.
Oude stralli'iciilaliiig.cii tegen het vloeken.
Onze landswetten kénnen get.® elraJflbc-
jalinge® tegen het vloeken, alholeiwel mie,er
clan -eens van Christelijke zijde word' .aan
gedrongen om deze gewoonte, welke, ,o,ok
bij' ons volk ingekankerd schijnt te zijn,
met dwangmiddelen tegte® te gaain. In
vroeger jaren bestond zulks wel en dat die
overheid als Dienaresse Gods in dazte «ie®
taak meie.ndo te moeten vtervlull'e®,, blijkt
wel uit de strengel «raflfen, wuUoq den
overtreder van liet tweeide gebod troffen,
volgens een publicatie, togen hiot vloekten,
iri het begin der zeventiende «euw uitgef
vaardige! door Uurgeimeester, Bchepenie®
en de g;ereohtc der stad' Haarjelm, werd do
vloeker voor de eerste1 maal gestraft met
een boete van negen Caro-li Guldens tot
veertig! .grool a vla ems het Stuk' ,olf' een
andere straf' door den gerechte daapoivier
aibitaarlijk te bepalen. Bij herhaling
werd de boete, verdubbeld, ofiwiol de straf
verzwaard. Deze boete kwam (en bate
van de: officieren, den aanbrenger ,on de
armen, elk voor een derde, piart. Wa,s de
overtreder iemand, die Van stadmtfp was
aangesteld, dan kon! hij. deswege, Worden
geschorst. I11 het Nederlandséh placet-1
Boek' komt een ordonnantie vpor, waarbij
voor de eerste maal wordt bepaald een ge
vangenisstraf va® drie. dage® op water en
brood, voor cte tweede, maal doorboring
van de, t,ong met, eeni glooiend jjlzier waar
na de schuldige lol op het; hemd ontkleed,
het land werd uitgejaagd. Pbilippus Au-
gustusr vaardigde, in 1221 ,een bevlelsahrift
uit, waarbij de Godslasteraar werd veroor
deeld tot een boete van vier stuivers tien
voorde,ele van do armen en als zij' deze
soms niet konden betalen, tot onderdompe
ling! in de' rivier; Bodewijk'do Heilige was
veel strenger op dit, punt*. Hij' bcv'a.l n.l.
dat da Godslasteraar voor de eerste maal
zou worden gebrandmerkt o,p het Voor
hoofd en hij! herhaling! de tong zoowel
als de lippen met gloeiend ijzer moeisten
worden floor boord. Paus Clemens IV
pre,os weliswaar de goede bedoeling, doch
laakte de wreedheid van deiztei straf, het
geen tengevolge had, dat de koning i® De
cember 12fi4 een edicl uitvaardigde, waar
bij de straf op het vloeken vleranderd
werd in 'geieseling pi' geldboeten. Onder d»
latere ï-ageeringen keerde; men evenwel
tot de1 eerste st.ra,fbeip,aling|en van Lode-'
wijk terug. Philip® van Va.lois' Vaardigde
in 1347 e,en nclic't. nil, waarbij het vloeken
voor de eerste maal werd gesiralft mat hot
slaan a,an d'e, kaak, waarbij' aan de, toe
schouwers vergiunning Werd Verleend de®
lasteraar met. vuilnis te werpien, Waarna
de man op water cn brood in. .het gevang
averil gezet. Bij! herhaling w'erd da schul
dige verordeeM toot hot aan. de kaak
staan gedurende, elon marktdag en het
doorboren van do bovenlip met gloeiend
ijzer. Bij de derde maal wiord ook' kle
.onderlip dborbbord. Men ging z'alfts zoo
den ons zeer uitgeput en leden versohi'ikr
lcedijke 'kwellingen door dorst en aem huid
uitslag welke door overmatige wlnrmto
ontstaat. Nieimiapd behalve hij die heit zelf
ondervond, laan begrijpen wat w'ij door
stonden. Wij liepen niet langer, wij wag
gelden, nu en da® viel er ean door .uit#
putting neer en ieder aoganblik moieste®
wij rusten. Wo hadden naulwelijks lu'st
cn kracht meer om te spraken. Zall's
Good, die altijd opgewekt en vroed ijk Was,
hiail niets meer te zegge®. Eindelijk, om
streeks twee uur, uitgeput naar lichaam
eu geest, 'kwamen w'ij' a,a® den voet Van
den heuvel of het „korpjpie," zioopls mem
hel. in Afrika noemt. Het was Oingeveer
honderd voel. Iroiog. Wanhopig Vani dorst
dronken wij hier rle laatste; druppels wlar
ter, het w|as maar z,oo weinig cm teder
v,an ons had wel een gjaAlon kunnen drin
ken. Wij gingen ons weer op helt zand
uitstrekken. Op het punt 0111 in slaap
te vallen, hoorde ik Umboipa tot zidh, zelf
in zijn Zoeloeitaal zeggen: „Als wo
g'et-n water kuinmem vinden, z'ijh we alle®
dood v;o,or de, maan miorge® opgaat."
Ik huiverde hoe warm hot! pok was.
liet vooruitzidht van zulk een akelige®
dpod is ellendig, maar ik' wlas zioo uiitl-
gt'.put dat z'elf's de gedachte daaraan mij
ufet belette om te slapen.
HOOFDSTUK VI.
Twee uren later, dat is omstreeks vier
uur. werd ik wakker, Want zioodirai de
ver, dat bij' herhaalde, ov'erteeding de tong
werd uitgesneden. Soortgelijke straf bepa
lingen op het vloeken werden uitgevaar
digd door Ivarel VII, Bodewijk XII,
Frans 1, Hendrik II, Karei IX. Hendrik
IV, Löde'wijk XII, ofschoon verschillen-
dei dezer vorsten de gewoonte v'an vltekten
zelf hadden! Karei IX vloekte opi al
lerlei manieren, zooals Bra®t,om» zqgt:
als een sergeant, die een man naar den
galg leidtTe Tpulouse en te Marsei'le
strait men de vloekers door hien in het
water te doinpnlen; in laatstgenoemde at.a.d
kon men de straf voor 12 daniers a|E.klo»
pen. In latereu tijid blekhzi derigelijbe
strafbepalingen niet meier op dan duur te
handhaven en g,aandeweg vtersla.pte dan
ook de naleving van de verschillende bepa
lingen.
In Nederland zijn in den laatste® tijd,
zooals wij boiven aanhaalden, stemmen op
gegaan om het vjoeken in toet openbaar,
ta straffen en men vindt dan. ook cenigie
gemeenten, waar de, Ohristelijikja partijen
een meerderheid in den raad' toebtoe®, welke
bij gemeenteverordening toet. misbruiken
van Gods naa.m e® meer in het bijzonder
het vlo elfen strafbaar hebben gesteld. Op
onze Postkantoren en in andere lokalitei
ten voor het publiek toegankelijk treft
men wandkaarten aan. uitgegeven floor
den Bond tegen het Vloeken hei IJmuide®,
waarbij liet publiek1 op de misbruik van
Gods naam wordt geiwezen, terwijl in
latere jaren opi herhaald aandringen va®
leden onzer Volk'sverliegtemiwaordiginlg ook
del medewerking van dan Minister van
Defensie is verkregen om toet vloeken
in het leger en bij' de marine, dat voor
heen lot een onderdeel van toet commando
scheen te behooren, zooveel mogielijk tegen
te gaan. Als fatsponsvorm moge gelden,
dat degene, die in heb openbaar vloekt,
oven weinig respect toont vlooi' zij'n ota-
geving als vloor zich, zelf.
DE PARVENU'S.
De, 'familie heet Page, zei de gerant
van 't hotel. Volgens oinlzie, inlichtingen
z'ijn zo schatrijk cn dateert die> rijkdom
eerst van do laatste tien jaren, dus Perste
klasse parvenu's. Wat ze Vóór dien lijd
waren, weten we niet cn is ook van min
der belang. De hoofdzaak is dat z-e nu
schatrijk zijn. Da familie bestaat uit
vader, moeder en twee; dochters.
Cyril Montr,osei knikte; onverschillig en
.staarde de bla.uwe. rook spiraaltjes Van zijn
sigaret na.. Hij) was de laatste Van zijn
geslacht. Eigenlijk heette hij Cyril, mar
kies Montrose, maar hot laatste bezit der
familie was al lang verdwenen' en opi het
ooge'nblik bestonden a'n eenige rijkdom
men uit z'n adellijk,c® naa.m, js'm knap
voorkomen en z'n uitstekende opvoeding
in aris'toeratislflhci manieren. Deze bezit
tingen moesten hem aan den kost helpen
en hadden hem een 'baantje, bezorg)! in
een van de. luxueuze Zwitsersehet hotels,
waar hij de gasten moest bezig houden. «11
bun 'hielt verblijf aangenaam maken in de
kwaliteit van, een jongl gentleman, die
voor zijn genoegen 't seizoen in heb hotel
doorbracht. Men vond foam .een charmant
en onderhoudend jomg(mcnsoh en vermoed
de niet dat hij voor deze dienste® be
hoorlijk betaald werd.
Do gerant verwijderde zich en Oyrill
bleef' alleen achter, z''n gedaclhtem zwierven
naar de parvenu-familie, die morgen zbu
komen. De vader zou, natuurlijk dik! zijn
niet een rood gezicht, de moeder lawaaie
rig en oplichting e® de twee dochters...
linksch en semli,m«nt|eiel.
Den volgenden dag vjcrucfope® de (fa
milie Page.
De vader beantwoordde v!ijlw|el aan de
voorstelling, die, Cyril van hem gemaakt
hadhij was een groote, oorpulientp m.am.
Met een rood gezicht ,en oen luido st'oim,
ofsdhoon hij iets joviaals over zich lijad,
dat aangenaam aandeed. De moeder wals
een tenger,e, zeer eenvoudig gekloodé da
me, en de jongste dochter was een aardig
bakvisje v'an zestien jaar met, blozende
wangen en schitterende oogen. Maar de.
oudste! Die was oen bijzonder mooi meis
je. Cyril had vele mooie en aristocratische
meisjes in zijn leven gezien, maar juf
frouw Page.' stelde ze allen in d© schadutw.
Op schijnbaar toevallige wijze slaagde Wij
'er 111 kennis met de 'familie te maken.
Mijnheer Page was zie,er toeschietelijk' en
binnen 'het hal'f uur had hjj' Cyril verteld
van z'n gelukkige spocuiaties in koffie
en tabak. Hij vertelde Van z'n tnooi huis
in Londen, van de verzamelingen die hij
eerste lichamelijke vermoeidheid Welv'redigid
was, kwam de: foltering vam den, diorst
weer in alle kracht op. Ik klom niet inteer
slapen; ik had gedroomd, dat ik had ge
baad in ecu rivier met groene oevleirs ie®
afhangende boomtakken en loon ik' wak
ker werd vond ik mijzelf in dez'e wil
dernis c® herinnerde mij wat Umbopa g|e-
zeigjd had, dat 'ajs wij dien dag gee®, Iwlatler
zouden vinden, wij! ellendig, motesbe® oma-
komen. Geen lev'end wezen ka® in die
hitte, lang zonder water lev'en. Ik' zat
overeind en wretef' mijn vuil gezidlil met
mijn verdroogde en veheeltei handen, biet
kostte, mij moeite iom mijn aogeni te ope
nen, want mijn oogleden waren ontsfo,k|em.
Het was niet meer vier van den dageraad,
maar oir 'was nietls van het hcierlijk gevoel,
dat Ireit 'aanbreken van den dagl altijld
gteoft in 'de lucht, dezia was dik, Weati ten
■stemde somber. De and|aren sliepen nog',
ma-ar werden na, korten tijd 0,0,k wakker
en toch begjannem wij' te beraadslagen
oevr onze® toestond, welke zoeir ernstig
was. Geen druppel water wais ons ov,er
gebleven; we keerde® on,zie ftessdtoe® om
eu likten er aan, mlaar ze waren droog.
Good, die 'de fliesdli met brandewijn droog,
nam die in zijn hand en. kjeek er lang
naar. maar sir Henry nam haan- van hem
weg, want, wo zoude® het eind nog ver
haasten, als wij, nu alcohol gingen drin
ken. „Als we. geen water vinden, gaan
we! dood," zei hij. „Indien wij da kaart
van den ouden Portugees kunuien vjert'roiu-
hdzig -was aan te leggen en van de vreug
de die hij, vond in reizen on do mooie
wereld zien. Cyril luisterde. Toevallig
viel zijn blik op de oudste julflfrouiw Pa,g,c
die door haar ouders Maida gemoernd
werd. Haar donkerblauwe oogen, zlagien
he,m koel en onderzoekend aan. H'ijl zag
hoe Maida glimlachte en haar vader vtien-
dolijk toeknikte.. Ze teelt heel verstandig
en bevattelijk. En bovlcndicm bleek' zo
ontwikkeld te zijn. Toen Cyril z'n naam
genoemd 'had, zei zo direct:
Montrose,..dat is de bekende Schot-
schei naam. Staïnt ,u dan af' van dien
Montrose, die zo,» dapper en loyaal voor
Karei I gestreden heelft
Inderdaad, .antwoordde Cyril, en met
schrik bedacht hij, dat ze misschien iets
vermoedde, van z'n eigenlijke positie in
het hotel. Hijjl zweegl dus vorder ov'er z'n
naam en afkomst; maar mijnheer Place
loonde zich zeer verheugd kennis gemaakt
te hebben met een lid van zulk een door
luchtige familie en hield niet op Cyril al
lerlei bijzonderheden te vragen. Deze was
dus wei genoodzaakt daarop te antwoor
den en na verloopl v'an ,ee® uur had mijn
heer Place lot z'n voldoening! Vernomen,
dat Cyril eigenaar was van een prachtig
historisch slot in de Sclhatsldbe HkMigjlan-
den. Mijnheer Page schoen zeer voldaan.
Bij Apoth.-ert Drogisten
Dien avond maakte de jongeman een
verre wandeling en in da zujvlera berg
lucht kwam hij' tot de conclusie, dat zijn
beroep* er .een was van de ellanidigfst'o
soort. Maar Wat bleef anders voor hem
open Hij keek naar z'n smalle, 'lfeurig
verzorgde handen, hij. dacht aan z'n on
geoefend lichaam, a.nn zi'n neiging, voor
comfort en mooie dingen. Hij kwam tot
ile slotsom, dat oen rijk huwelijk vo»r
hein de uitweg was. Maida?, Hij' over
woog al z'n kansen en kwlani tot de bevin
ding, dat do zaak niet al te moeilijk zou
zijn, z'n naam oil .afkomst waren in ieder
gelval echt.
Oyril spiedde dus z'n rol van rijken jon
gen aristocraat verder. Binnen een paar
dagen was hij' met de l'aimilie Page op
Viortrouwelijken voet en in de weken, die
volgden was hij dagelijks in hun1 gezel
schap. Mijnheer Page w!a,s zeer met don
jongen man ingenomen en in z'® otpen-
hartigihieid malaktp hij' daar geen geheim
van. Ook bemerkte Qyril tot z'n groiote
vreugde, dat z'n bijzijn Maidja, blijkbaar
niet onaanige.nla.am was.
Maar, zoo dlateht hij', wat zou mijnheer
Pag? zeggen, als hij vernlam, w'at Cyril
werkelijk 'was: niets dan een betaalde be
ambte, en dat z'n sjalaris z''n ee-nig inko
men vormde? Mijnheer Page, die parv'onu
zou hem de deur wijzen. Hij laöhfe bitter
bij dia gedachte. Hij begon nu te gevoe
len, hoeveel hij van de mooie Maidla hield,
ten de avond kwam, d|at het onvennijlde-
1 ijks geschiedde. Hij had met Maidla een
tochtje op het meer gemaakt. 7,ij Waren
dicht bij den oever en hij liet do riemen
rusten. Hij verklaarde' h(a,ar z'n liefde,.
En Maida? Zij'(antwoordde eenvoudig, d'at
zij van hem hield.
Dl> verloving) werd nog donzeWlden
avond in dia intimiteit Van 't gezin ge
vierd. I11 de, overmaat vla® zijn geluk ver
gat Cyril de donkere schaduw, di.e op z'n
Leven rustte. Hij staarde Hechte njaar
Maida's glimlachend gelaat, Waarop) hij
les, dat; zij gelukkig wlaiS, even g|elu|kllci|g
als hij.
Een kellner bracht in ij's gekoelde cham
pagne en vruchten. Hij struikelde over
een voetenbankje en liet een der flesschén
op den rand van de tafel vallen,, Waar
door z,o brak. Cyril trachtte de fiesc'h! to
grijpen, met het gevolg, dat fie® der glas
scherven hem een diepe, snede in ,de hand
bezorgde, waaruit 't bloed stroomde.
Domkop,! schold hij' onwillekeurig
den onhandigen kellner.
DelZ'c keerde zidh driftig om. Hij was
ook geschrokken en bovendien wist hij
wat Cyril in werkelijkheid' in 't hotel
was en snauwde, woedend terug:
U behoeft me niet uit te schelden,
omdat ik een ongelukje gelhad heb. U
bent hier net. zooveel als ik, u) wordt
ook betaald voor uw werk!
wen, moet het hier in do nabijheid zijn,"
antwoordde ik, maar niemand nam v,eel
notitie van mijta oplmerkinig. Int'ussdbe®
was hot licht géworden, wij zate® allen
opi en 'keken elkaar aan'. Optaetas zialg
ik dat de Hjoltcntot Y.entvogel opsprong
en begon t.e loopie®, de, oogen onderztaei-
kend pp den grond -gericht. „Wat is
er?" riepen wij allen, en liepen item na.
„Daar zijn versche sppnen vla® een
springibpk", zei hij' „gpringbokken gaan
met ver weg' van water." „Neon"
riep, ik, „en w,e mogen God wiel danken."
Deze. kleine pntdek'klking gaf ons nieuwe®
moed; w,ant het is wonderlijk ho,e eten
mensch, wanine,er hij in ee® wanhopiigie®
toestand verkeert, ziCh vasthoudt aan
een straaltje hpopi en zidli da® gelukkig
gevoelt. In een donkenen nacht is één
enkel'e ster blèVr dan niets.
Ventvpigjel bleef' h®en un weer loopen
cu snuffelde met zijn platte ®eu,s. „Ik
ruik water", zei hij. Wij jubelden, want
wij wisten welk .een wonderlijk instict
delze wilden bezitten. Juist op dat oo(g|an-
blik kwam de! zion jiraciht-igl ojï en' fl,a,n
onze o, ogen vertoonde zich zulk «en
groot sch gezichtdat wij zelfs voor ecnig«
oogenblikkèn anizen dorst veigaten. Daar
niet meer dan veertig of vijftig mijlen
van ons verwijderd sChitt'erend als zilver
in de stralen van de v'roage morge.nz;Oin,
verrezien de Sbetoa.'® be2ig!em on strekten
zich honderden mijlen nit aan iedere Zijdia
van den grooteni Snliman berg. De woon-
En hij nam d« gabrok'en ilesoh mee on
verwijderde zidh.
Cyril was doodsbleek olp een stoel ge
vallen. Hij z'ag de verbaasde, oogen! va®
mijnheer Page op zich gevestigd en datar-
naast liet fijne, profiel va® Maida.
Wat beteekent dat, Cyril?, vroeg
mijnheer Page, wat bedoelt die mjan?.
Cyril Montrose, haalde diep pidem en
sloot do oogen.
Hij zei niets dan de waarheid, sprak
bij bitter. Ik' moet bekennen, dat ik n
bedrogen heb'. Het is waar, dab ik mar
kies Montrose ben en van oude adallijlko
afkomst. Maar daarmee houdt pok alles
op. Van don rijkdom mijner familie is 0l
lang niets meer over. Mijn stamslot is
eenluchtkasteel of' ©en ruime, en pp 't
oogenblik hen ik de betaalde employé'
van dit hotel om de glasten laanigenaam
bezigi te houden.
Er ontstond een drukkende stilte. Hij
stond op.
Het is maar het beiste, dat ilé heen
ga, het spijt: me dat dit alles gebeurd is,
mompelde hij
Hij wierp een wauhopigeu blik op
Maida. Zijl 'hield de oogen neergeslagen,
maar toen hij! heen wilde gaan, logde zij
ha,ar hand opi zijn arm.
- Het maakt geen verschil, zeide ae
zacht. Je hebt geen roden om hieiem te
gaan.
Cyril bleef staan; bij wist. niet. wat
hij doen zou.
Toen stond ook' mijnbeer Page opi cn
hield hem met een resoluut g|elbaar tegen.
- Je blijft bier, (beslist,a hij. Ofi je
van adel be,nt of! niet, off je geld babi
of niet, dat alles komt er niet pp aan.
Maida houdt van je en dat is voldae.iide.
Pn Cyril bleef. Dat waren dus de
parvenu's, die hij, den eersten dag....
Schijn bedriegt.
Ik heib' het altijd geweten, j?aeds
van den beginne af, zei Maida, maar
het is zooals vader zegt, ik heb je lied"
(„Residentiebode".)
Allo drie waren kommies bij de Poste
rijen.
Drie ambtenaresjes van twintig jaar,
twee Parijsche, één dorpsche schoone,
waar vandaan zog ik niet.
Do PsirijScben, Alictte en Michelle droe
gen een blonden haardos, Maria,, de plat -
telandsche, was een brunette,.
Op het muffe kantoor ha,d Maria, haal
loket, tussehc.n do twee blondjes in. Hot
publiek bad schik in, do frissehe, lieftallige
gezichtjes.
Al was het drietal kameraadjes, loei]
hield z'ic'h Maria een beetje teruggetrok
ken, van tijd tot tijd overkwam haar ztelf's
co® plotselinge aanval van schuwheid.
Haar gezellinnen konden soms Zoon
heel andere taal spreken dan de hare, eeii
taal waarvan zij, niets begreep.
.Door onverschillige ouders Was zJiji zon
der godsdienst opgevoed. Heel haar ge
boorte,dorp was besmet met communisme.
De katholieke kerk werd beschouwd als
een ouderwetsche, lang verjaarde instel
ling.
Ilaat tegen den godsdienst kende Ma
ria niet.
Zij 'wist er niets van af', niets meer dan
de lamlm'eren die in de Weide grazen.
Met de tw'eo jeugdige Parijschen, was
liet anders gesteld.
Godsdienstig, lid van da „Katholioke-
J10®geren", deelneemsters aan liet. „LoC-
■ke®-Apostolaat, woonden 'z'ijl bïjtaa eiken
morgen de. II. Mis b'ijl in haar parochie
kerk, alvorens zij naar het graiuw-soim'b'oire
kantoor gingen, waar zij met haar bloei
ende, jeugd een Zonnestraaltje binniondroo-
gou.
Kalm, rustig, Vol arbeidsij'ver in de dik
wijls stormachtige atmosfeer, als menig'
gezicht van oudere mannelijk© collega.'»
met verbeten wo©d« o'f kleurend van op
winding zich heenboog over het strijdlustig
.partij-blad, hadden zJijl haar eigen manier
van haar da,g iu te richten, liaar taak' te
volbrengen, niet alsof het een hard© nood
zakelijkheid ware miaar eerder e.e® middel
om Zich nuttig te maken en anderen ten
dienst te zijn. Ook 'was haar „de P«St" ©cn
aangewezen veld van arbeid v®or haar
apostolaat, da,t vijl met toewijding en vol
harding beoefenen. Steeds 'Zagen z'ij ,er
opgeruimd uit, wel Wetend dat God niet
houdt van lange gezichten en zalvend
vertoon. Ware vroomheid heeft daar niets
mee uit te staan. I
den ontbreken inij om het buitengtewtaon
mooie en grootsche van dit gezicht in
beschrijven.
Het was intuisschen alles góed ©n wiel,
dat Ventvogel zlei dat hij! waiter rook,
maar wij konden er niets Van bespauren,
w,elken kant wij! ook! uitkeken. Zoover als
ons oog. reikte, wa,s 'er niets dan zland.
Wij liepen den heuvial om «n keken .aan
den anderen kant, miaar 'het was het
zelfde, er was geen 'druppel water ta
vinden en ook vonden we gem aanwijzing
voor .een ptfel of! ;efen bron. „Je hemt
gek" zei ik kwaad tegen Ventvogel ,,'er
is geen water". Maar hij1 haalde wjeier
zijn leelijk'o platte neus op en antwoord)-
d©: „ik ruik het. haas, er is zöo istjs in die
lucht." „Ja, het is in de wolkW*
bromdie ik „en misschien zal het ovier ,©en
paar maanden vallen ten onze te,enderen
wassChen." Sir Henry streek pleimziend'
over zijn baard. „Misschien toet op
den top van den heuvel" ondersteld© hij.
„Gekheid!" rfep Good. „Wie hiaef't er
ooit van gehoord, dat men water vïnidit op
dén top van e'en, heuviel!" -„Laiatl ons
maar eens gia.an kijken," stelde ik' voor ,en
wij klauterden d'e zandige zijd© vian den
heuvel op, Umbopa voorop. Opeens blote'
hij staan. „Nnnz'ia mamzfe!" da.t is
,hier is water!" ri'ep hij! mep toid© st,em.
(Wordt vervolgd.)
Bureaux van Redactie en Adi
Telefoon Interlocaal No. 20'
Bijkantoor MIDDELBURG,
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
De Bissehopjplsn van Nedei
zpa lezen wij in 't ma,andbla,
(Staatspartij, hun stem verliev,
ting te wijzen en leiding te ge
den van de verwlarring in de g
fce de „nieuW© stelsels", aai
•fascisme en nationaal-socialte
ons vaderland veroorzaken en
iVoor wie in het bostel van Chi
de Bisschop'pe® zien als de oj
Appstele®, is het izonder mee
dat Zij het. recht, maar ook de:
hun standpunt te bepalen t,
van hetgeen hier te lande ge-
leenon aan Hun zwaar veraj
ambt van herders der zielen
van het Hun toevertrouwde
loovigen. Zao .wordt het dan
herderlijken briei met nadu'i
voorgTond gesteld.
h(
D;aardoor is tevens de houdi
welkle. de partijleiding', maar
die in de partij ©enige laidïi
geven, in verband met het here
ven innemen moet. Zelfs de.
vyorden vermeden, dat het
hulpmiddel Wordt gv.bruikï.
terughoudendheid is plicht,
een boogst-ernstige zaak, w
gean verantwoiordelijkheid drj
en mogen. Dl? Bisschoppen st;
toevertrouwde geloovigen te'j
en het eigen gewteten. Zij h;
vorm prenten Zij hen, die o;
waarschuwend woord mJeenen
ten te moeten doordrijven, me
sten nadruk in, da.t zij een z,
Woordelijkheid op zich laden
zich tegenover God en hun gö\
te verantwoorden over hun
roekeloosheid. Daarbij past In
te treden. Wij herhalen lw|a,t !w
der, ook in den verkïezingBst
wij hinden geen gewetens, 01
niet ontbinden kunne®. Als G
het eigen geweten moet wor
Zwijgen Wij.
Maar wat wij wel mogen
doen, dat is uit het feit va®
men en uit den inhoud var
lessen trekken vopr ions eig
Want de Bisschoplpten w'a.arf
alleen tegen dreigend© gevar
ven ook het middel aan, W
gevaren kunnen worden af'gen
worden behouden en verst©:
door onvermóeiden arbeid
Achtbaren z'eg'en is toereikt,
halen. Zij Hun dringeni» pa:
po.k in het staatkundige één
En dit alles Wordt niet gi?jz<
ecg ,»p hetgeen in een of an
Wereld nu of' in d? toekom:
of w'ensobeüjik z ou izïjh, ma.ar
gende eiseh voor de Katholi(
derland, nu!
In de R.-K. Staatspartij
derdduizenden in den lande ol
lijken grondslag van ©en gel
lijke levensbeschouwing de
samenwerking aanwezig. Metl
omschrijven W'ij de „<?enheid'|
dat die natuurlijk niet kan
zelfs niet 'mag bateekeii
stemming omtrent, ,en inste'mi
ken concrete® ma,afregel opi
gebied. Maar de geestelijke I
de gelijkgerichte samenwerkj
wel uit, dat men de. partij
richten als teen soort jinstruml
vooral bezwaren en klachteil
kan opnem'en ,e® verWerkeuf
is onontbeerlijk een 'bekoorlijk
schen leiding en leden. Hier
partij aan bSj uitstek nuttige
kei vormen tussehen de leil
land en het volk. Want hl
de partij is tenslotte geen ail
algemeen welzijn te dienem (lol
13
Wi waren dadelijk bij lieml
daar in een soort klote' boyanï
vel, was een peel water, wl
niet de moeite om te oiuBtv.ol
op zulk een vreemde plaat I
evenmin deed de ledijko klei
len.. Het was water of t-mmi I
er oj; leek en dat was g-«uo I
.Wij deden eem sprongj eu y
oogenblik lage® wij aljen oj
fin zogen 'het vocht op, alsel
•was, bereid voor de gbden. T
dronke® wijToon Wij g\el
trokken wij onze kleeren uit-f
de® poel zitten 0111 onze glelf
«enigszins af te koelen..
Jij Harry, mijn jongen, dil
«en paar kranen hebt om t|
na,ar verkiezing! warm en 1
te krijgen, je kunt je geen di|
men wat een weelde, voor
domp>elii)g i® dat-brakke e®|
wa,s.. N.a «em oogenblik
ons inderdaad Verfrricht èl
aan óp onzu biltiongj waar
laatste vier-en-twinti,g uur lil
