7'ÊROOPa
Tweede Blad
ZATERDAG 20 JANUARI 1934
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
De Pelikaan.
FEUILLETON
Jagers en stroopers.
ONTSPANNINGSLECTUUR
VAN HIER EN DAAR
van *t HOESTEN'j
f IN HET KRAAIENNEST
Letteren en Kunst.
(P«ris;cjO,oiï|je).
In het gerucht der -gewieldigfe vleugel
slagen. waarmee de N. J. 1934 d,e toe
komst invliegt, ia lock het ander gerucht
van vleugelslagen niet vergieten dat we
nog juist voor het sterven wan. het oude
jaar helb'bcn gehoord.
20.000 mensehen hebben hem zien ko
men. den groeten donkeren vogel, aange
vlogen over zeeën pn continenten. Voor
na verbeelding, ,vu.n dp massa is hij al le
gendarisch geworden de stormvogel,
me uit een duisteren nacht, nadert, .dopr-
«flooikt van gevaren, met e,en ijveren zeker
heid! recht op het doel ,ai', .alsi ep,eurdien
twee i'elle oog,en de horizont, dopr kokende
stormen heen.
K wam! aanvliegen. 'Tpen brak' 'n »q van
kreten met zóó'n gew,eld uit 20.000 mon
den dat de hdorn van de loudspeaker het
nauwelijks kon verwerken cn dr,eigdc te
naasten.
In onze verwarmde, huiskamer, pondom
de,n haard, en even goed onder de .pen-
dojlpn: in onzei Opst zlaten de luisteraars,
groots en kleinen. Ook de kleinen, Dagen
lang' jva er één onderwerp: „Da Pelikaan.
De| Pelikaan". Mijn collega haindeisneizigjer
uiö altijd p.raat over zaken, en slapte in de
uearijven. en geen ander woord waet dan:
ér valt niets to verdienen, liet zijn spellet jp
kaart, onderweg .er vo-or liggen ion boomd»
over de Pelikaan-
Wij hebben in die spannende dagien dik
wijls de lucht ingekeken. J:e bient maar
een leek :en van vlieg-teehniiek weet jio
mets at'. Je overschat de gevaren ut' je
onderschat ze, maar je hebt ta.ch wel een
vaag' begrip van een geweldig jsfcuk dat
hier verricht werd, van het enorm» uil-
noudingsvermoig.cn,. von Sen durf en vooral
van de menschelijkc overwinning1 in do
techniek' opl dei natuur.
Techniek! Daar sltaat het woord voor
me. Men twist' er over of techniek' weten-
scha.pi is. Anderen zeggen: techniek' is toe-
gepafte wetenschap. Natuurlijk is 't dait,
maar wat kan het me schelen. Techniek is
een wonder van mensoh.elijk vinden, van
mensehelijk' kunnen. Tedhnie'b is bij lang»
na. niet het hoofdmoment van het leven en
zeer ondergeschikt, .maar. glrootsdh is zij.
't. Is het vernuft van een menseh, spieu,-
rend in de, eiudelooizo veelvormigheid v!nn
de schepping en worstelend met de na
tuur. een levensbezigheid die, God heeft
weggelegd voor de mensehheid om er z'n
leven en de jaren eu da eeuwen moe te
vullen een nobele arbeid die dopr verre,
verrevooroiudeir® begonnen weid met het
mak'en van een. houten lepiel, elf het knie-
den. van een leomen pot uit de klei, in de
zon hard gebakken, een nobele, arbeid die
over eeuwen heen 't zoover brengt dat ze
wellicht, planeten gaat besluipen, en nu
reeds de wolken voorbijstreeft, er ov.er
heen vliegt ..om ze uit te persen en regpn
ta maken. Naar alle domeinen van de
schep ning zijn we afgedwaald en opgeste
gen tot in het diepst van de aarde, tot
in het hoogst van de hemelen.
Techniek' is e.en wonderding. Da mensc'h
worut er een kleine Schepper meeMaar
neeit techniek niet veel kwaad gedaan
Heieiftteohniek niet da werkloosheid op. het
geweten? Heeft z'ij niet, maichines gecon
strueerd en bet, werk' gaslag;en uit da han
den van de .arbeiders?, Is da erisiis dien."
werkloosheid niet voor zo.ov'eel prpieent Oen
crisis van techniek Men vloekt op. de
techniek' en een verarmde huisvader zou.
met een ijzeren bout do machine kunn'etn
vernagelen, die zich in zijn plaats heeft
giesteld. 't Is waar. 't is erg}, 't, is yreeise-
lijkl honger te lijden. Maar is 't- do schuld
van, de techniek.?
Alias wat God schiep en. alles wat God
gaf, is goeidAlles wat God aan. den
mensch gal' is mooi, nuttigi, rijk' aan doel
einden. Alleen God stelt grenzen aan Wet
vermogen dat hij' den mensdb glaf.
bet menschelijk1 kunnen houdt daar op
zich te .ontplooien, waar Gpd! het mysterie
geplaatst heeft dat hij boven onze men-
'Sehelqke klachten legt. ,Wiat daaronder
blylfc zijn sommen die we mogen oplossen.
Iloe kan 't verkeierd zijn een weék'stuk óp
te lossen, dait God ons ter verwerking
voorlegde; dat hij als een natuurlijk' v,oed-
se 1 voorlegde aan den hongerenden, zoe
kenden geest.
Als Da,vid nu leefde zong hij 'een psalm
dia ,zou vol staan met het, gefluit van de
sirenen en het stampen der loaomotiéveln,
en waar do H, Schrift in haar prachtig
Hebreeuwse]! zoo graag spreekt Van „het
gewemel" en „het gjavleugjel'to" zou; dp
21
„Maar gij wilt immers niet weer gaan,
gijl hebt het. u vaongjenomen. Zflotn
sterk hert 'hebt gijl nogj niet geschoten. En
het, komt, u .eiken, da.g in dein weg, j.u,is)t
also'il helt u w ildo tergen. M.aar wan
neer de 'houtvaster c.e.ns k'wia,m'? Zóu moe
der het dan niet van. kommer besterven,
z'oui Seitje's har!, niet breken wanneer men
ui wieder betrapt, komt. gij! niet m> gemak
kelijk woei' vrij' en giiji durft den -houtves
ter niet meer in de pogen la zien. Maar
niemand 'zal licit merken. Gijl .noemt hei
melijk het geweer, schiet hem neder len
laat hem liggen. 'ij Is hef werk' van een
o;oto»nblik. Er kraait gjpea haan naar.
Fui wanneer het ook* eenö mislukkte? Wait
aan Het kan immers niet mislukken!.
Vroeger hebt igjij! er nooit aan gettadhit ,ea
altijd lukte helt. En nu, ook gelukt het
■''elcermaar igSj z'ijit bangl .,gjijlzijl; laf."
Z ulkei gedachten joegien bean door het
hoofd'. Hij bleieif nog altijd uit helt bosch,
maar de stem verhiefl zich "immer fstedkior
en sterker. „Gij! domlme giek, 'g|ij lafaard"
rietpt z'ij hem too wanneer 'S avonds in de
schemering het bronsgploei der harten 'tot
psalm vol staan van heit wemelen der
vleugelen dezer nieuwe vogels en 'hleit zoe
men van het geronk' der motoren.
Opj welken grond zioiu: eien grens gesteld
kunnen, worden aan het zoeken iein aan
het vinden de,r technische wetensahialppieln.
Niet de techniek is| verkeerd, maar die
menisgh die zei aangreeipl om er alleen zijn
eigenbelang mee te. dienen; verkeierd was
het liberale tijdperk da,t zonder saamhoo-
rig heid, zonder overeen koms t heel he t
technisch apparaat in beweging zette om
itt een doadende concurrentie, alles voor
zich te veroveren, een tijdperk dat iu
blinne hebzucht niet het inzicht had in
liefde en solidariteit do nanpsussing „door
tel maken, die, geleidelijk maast' geschie
den de aanpassing naar den nieuwen
tijd. Nu gebeurt dit alles met .plotselinge
schokken in ontzettende overgangen, waar
bij! .het oude maatisehapip'elijkc gelbo.u'W
kraakt.
Dezer dagen Zag ik in een gezin leien
brief op tafel liggen, met een poststem
pel van de Pelikaan. Binnen 8 dagen tijds
hadden ze een brief gestuurd ien beant
woord gekregen van hun zlooa in Indië.
Moeder straalde. Vader straalde.
Vroeger deed men er 'ji pfciar jaar over.
Later 'n anderhalve, maand, nu; een paar
dagen. Ja, mojgta de. techniek1 'Zoiover ko
men. dat de brieven zelf heen en. woier
vliegen doo.r dei lucht. De Psalmdichter
van den nieuwen tijd, zla-1 ,er alleen maar
een des. te glorieuzer plsialm om dichten aian
God.den Schepper aller dingen Kegignt
ri.e.m' gij alle Vliegtuigen, zegent Hem met
heit geronk' der mpito.r,en.
H. DE GREE.VE S.J.
De Klokkenluider
Tot den klokkenstoel waren liet precies
70 krakende treden. Wie echter na veel
inspanning den bovensten trap, bereikt
had, werd ruimschoots beloond vopr züj.n
hartkloppingen. Men lpad niet alleen een
gericht op' alle ropid» afhangen.de daken
van Hammersba<?li, im|.iar tussohenj ppipiu-
lieren en afgeknotte wilgjem ontwaarde
men de sehoone Erftbcek'. in lwt [Westell
stonden de bulten 'der EjileMwrgan als
een karavaan van kameelen aan den hori
zon en nan do linkerhand de sehop-rsteian
der bi'uiu'kiOOlgro.evKjn. Dit panorama was
verrukkelijk, maar wie genoot er van?
Dn' Haminersbacliers waren lernstigiei hoe
ren, verweerd en stil van aard. Gingen
zij Eonclags naar de kerk, dan lieten z'ij
Ziek gewillig do-ar de 'klokken roepen. Zij
volgden deze stom ook, wanneer zliji tot
loiff of brand riep-, Maajr kien. toiren beklim
men, ia deze. vermoJimlde, angsfcaanj.agcndo
epiiookkamer, waar uilen eni vleermuizen
nestelden, waar liet. spookje en nia, ieder on
weer zwavelig ronik? 'Dit aivpntuur lieten
zij gaarne over aan den o,u,de,n Medardus,
die thans voor het 60ste. ja,ar hot diklde
klokkentouw Zwaaide. D|cn, sleutel naar
den klokkestoel bewaarde hiji onder zlijjii
hoofdkussen, louter uit bezorgdheid dat
men hem zijn werk zou kunnen betwisten.
Ziek was hij nooit. Met sterven 'ljad hij
geen haast en van degtaniein, dia juist aan
zijn bed knielden, om' hem Smet natte doe
ken en eau de dologne te veffrissehe wilde
hijl niet gelooven, dilt men hem bleak! en
koud .opj' een der 70 treden van dan. toren
trap- gevonden had. r
„Hier!" herhaalde hij! telkens .en tikte
met den linker wijsvinger op lint voor<
hoofd. ..Hier! Jloe kan je. zioo iets
zeggen!"
!D,e dokter lach!». De pastoor moest
oaik lachen. Toen Medardus echter, do.or
trots gedreven, zich uit het bed wild»
werken, viel hij weer terug, zoo. slap en
zwak als had hij geeu ruggC|gr,a,at meer.
„Beroerte!" fluisterde! de dokter.
,,'Erg?" vroeg de pastopr baZargd.
„Alleen rust houden en nopit' meer o.p
den toren laten 'klimmen! Het gaat niet.
Hij! is te -oud, versleten"!
iD|e Hammershaiebers hadden sinds jaren
dit ongeluk' verwacht, 14 dagen, moest do
oude Medardus minstens in bed blijven.
Men bracht hem Zoolang naar het go-
meenteziekenhuis waar het .altijd naar
iodoform en pap rook. Dje kudde söha|pen
van den grijsaard werd door egn jongen
uit het aangrenzende dorp gehoed. Do
klokken werden echter v.oorlo,opig niet
geluid, anders was Medardus gestorven
van jaloezie en .ontsteltenis.
Intussc'hen hield de pastoor mot zlijn
kerkmeesters raad of de-Za 'toestand Zoo
kon blijVen, want volgens heimi kon eein
oude, eerbiedwaardige, kerk! niet weken
iang stom blfyven, maar het 'wjap o|ok' mioiei-
inheit dorp; bverklouk.
in huis kou h'iji Jjeit niet uifclijpradieai. Het
wlais hem als werd Wijl naar het boschl ge
dreven. naar de bronspilaats:. „Schiet, het
hert neer." klonk het in z'ijin binnenste.
„Morgen is het misschien verdwenen." Hij
aarzelde nog. „Wanneer het vandaag
weer daar is ,dan piaat gij' hat morgen on-,
pi. Jat zal ik, daarvan Zal heil', afhangen!."
Fn Johan ging. naar hot bbsoh; hiqt hert
was -er ook. En den .anderen avond w-as hij
We'der in betb o-sch, mot de buks mieter
dein arm. De 'hartstocht had overwonnen.
Zoo gaiat heit altijidwanneer men den dui
vel accordeert .en hem voor waarden ejtieJifc,
blijft hij immer aian het, langStei .einid.
Het wias .alsof' het dier merkte dat liet
doiodoliijk .schot hem wachtte. Nu. .was het
hier 'djain daar, rusteloos dwaalde hot. van
p.lek tot plek. Stil on oplettend (slooipl
Johan nabij', van boisch tot boseh, geheel
oog1 en oor. N.og woedde, de strijd in zijn
bmnelnste voort', „Kie.er om, weripi de buik's
weg. igjij' maakt u ongelukkig." rieip. de
goede Énige,1 ihem nogmaals toe. Hij sfond
stil en zette het geweer neer. Doch daar
klonk' iets door hef bnecOii, rossig tsJdhe-
mercle het dooi d.e struiken,, het w,ae liet
hert. „Nu om te keuren, «tan ia.1 te dom
en tc laf z'ijin." rieipi de stem de® baoizlein.
HÏ.I fp-rong na,derbij'. Het'hert trad in. het
vrij»., -hij zette de buk'^ ,aau dep. aeblouider,
lijk den ou,deu klokkonfuider van 80 jaar
zijn laatste dagen dia h!ij| halfblind en
verlamd no-g,to loven iiad, te vlergallen.
Maar de Hammershachers honden tof
geen definitief besluit 'hooncn. Telkens
liet Medardus zoggen, dat hij geen vr,e(am;do
vuist aan Zijn touwen duldde. H!ij| was
van plan een Methusalem tja w.ordq'n.
Vloek aan allen dio hot anders wilden!
Nu vond de pachter van het grafelijk
goed een prachtige oplossing. Electrisdh
laten luiden. D;o vrome graai' van do
Dlonnerburg zi.il zeker het geld ervoor ge
ven. Waar Zou do .opde grijze; etSjjfköp,
dan nog jaioersdh op mioeten Zijn?
„Hm!" bromde de pastopr en ging naar
Medardus, die Zijn 14 dagen in het zieken
huis al lang om ha,d. En de k 1 okkenhii-
der, die juist de krant jijt Zijn, hand liet
glippen en den bril van don neus op hot
vuorhpio'fd schoof, sloeg veeren uit het
beddek en barstte in tranen ,uit:
„Eleetrische klokken? Mag dat? hè!"
'Die pastoor knikte verlegen,
,,'t ls geen Zonde, Medardus!''-
„Jawel, een lastering. God wil göeiï
machines!"!
Hier duwde de grijsaard iz'ijn krant
voor het gezicht van den, pastoor en
schreeu'wde buiten Zich "'zelf! van woede
„Hier! Lezen. Spoorweg,ongeluk. Vlie
gers verbrand. Menisc'heu verdronken in
de mijn, schepen verdwieai'ein, 'fabrieken
ontplolft Gpd 'wil geen machines. Eu
mijn 'klokken,? Zal er misschien opk' nog
eiectrisoh gepreekt -warden Of eleie-
triseh gedoopt? -Waar ïnpet 'het naiar foe?"
D|e pastoor werd beziorgJ- Medapdus
was een profeet, al was liet dan epn v.al-
sche. Zou hij' den ouden dwaas van het
belachelijke Zijiner „wijsheid" trachten to
overtuigen? Hem zeggein dat zijn bril,
zijn hemd, zijp pillen, z'ijin bewijskrach
tige krant, ja zelfs zijn klokken en tou
wen door machines gemaakt z'ijn
De verlamde liet de,n pastoor niet met
rust. 60 jaar ha,cl hij de touwen gatlik
ken. H'iji zou Ze nog langer trekken. Op
eens zou- hiji er nu te .Zwak' voor zlijln?
Omdat hiji 80 was, blijf kan immers nog
genoeg praten iopiKI
„Nee, nee, dat gaat zoa maar niet!"
De rechterhand die Medardus tot af
scheid geven wilde, bleef' op heit dak
liggen. Do zenuw' gehoorzaamde niet.
.Toen bood hij' spijtig de linker, want de
beroerte had den anderen k.int verlamd.
„Ziel, o,mijnheer pastoor de linker
hand. Di'iarmoe kan ik 'populieren uit
rukken."
„Maar het touw Zullen w» langer ma-
kch, Medardus, dat spaart uw hart de
70 treden!"
„Voor mijn part!"
Toen do pastoor tenminste deza ge.ed-
ring in. den zak!' had, verliet hij'
met den rug van, de hand over het'
vochtige vaiorhiooftl wisschend, en, diep
pdemlialend het gemeend olijk hospitaal
Ha acht weken mocht Medardus het
ziekenhuis verlaten. eer niet, Dit
had zijn redenen. De gemeente gaf' he.m
epn kruk onder den rechterarm. Nieuwe
kleeren kreeg hij van, den vromen graaf
uit den Dbniierhurg. De ziekeinkas gaf
na lange onderhandelingen twee sterke
brillenglazen- va r den lammen, hxlfblin-
den inwoner van Hammerho'ch.
En iederen morgen haalt Medardus ween
den sleutel oinder het 'kussen uit sir mpelt
naar de kerk, -opent ze en heeift liet touw
reeds in de vuist. Wamt sedert em'keCe dagen
hang't het tot onder a.an de deur. En Me'-
dardus klemt de k'ra'c'ht tegen da ribbon,
trekt met do linkerhand aan het touw' én
de klokken luiden als vijf' zon. gemakke
lijk en melodisch als was- Medardus nag
zloot sterk als een bokser!
De 'pastoor, de dokter, de burgemeester
en alle Hamtaersbaehers moe-tem bejk'en-
nem. dat zij' den 80-jarige blijina, onrecht
hadden aangedaan.
,,'Eie je nou!" mo-ppert Medardus.
Hij zal nog lanlg flink' bïijlven. Die-
klokken zulle.ni stipter dan oio.it gehoorza
men want de pastoor schakelt thuis
iederen dag stipt' dein- stroom- in op. het
oo.genblik' dat de lamtae Mekkern-er a,au
hef touw trekt. '1 i
Van boi'iinwhers tut kurk.
Iedere boom heeft in z'ijn schors e-einige
besta uddeeleu kurk de sdhors van dei
kurkeik' echter bastoat bijna geheel ,u,ilt
kurk. Deze boom groeit 'hqo|fdaa|kelïjjk! in
hét gebied van de Middelland's'öh'e, Ëeiep im
Algiers. ,a,an de Riviera, het meest 'élvenwiel
tre'fm men hem ;a,an in Spianje. Spanje
hielt knalde ,de kogel mioiest, trof fieri
hebben.
Vviel is wa,ar brak hot dier zich! spoedig
ruim baan doo-r tot struweel, maa.r 'he.t
hia.d sterk' gezweet en ménig, blad bloed
rood gleverf'd. Het moissffj spoedig neler-
stoi'ton. i 1 1
Buiten zich zielven vla,n ontroering ij'lde
hijl het achterna. Spoedig waa hjij' liet, hlert
a abi*Hef wentelde zich in 'het moeraslsigio
sli'k om dlei brandends wiond te koelen.
Lario'zaam en langlz|aimer werden z-ijhe be-
wegiiugieii, Zwlarfcer -en dikker vloeide, rijst
biceld uit z'ij|n.o zijde; het wiida opidp-riin-
gfln. r|,a,ar stortte hét neder. H,et vuile
moeraswater wais ropd van bloed.
roolijk ijlde; do jonge 'mar nu, maar
lueit .gevelde dier tp.e, Wjeik een pracht
van een hert! En welk heerlijk gewei! gie-
hieicl donkerbruiii, slechts de spi'tjs der
hoornen was nflgclblank. Armdikke tiak-
kicn bogen zich ver uit elkaar; de boven
ste vier takkfen naderden elkander mear en
vormdién een snort 'viam kr,oion a-ls een
hand met uitgestrekte vinger®. Bij! het
zien va.n zijn buit werd Johan w'eer henS-
klapa doior den ouden jaehluist a,a.ngeig!r®-
Jiic'n, Ilij haarde Zelflsl niet de stappen die
in heit bosch maderbdj' kwamen.
„Sfrooper, heb ik' u eindelijk!" riep de
jiagpr Kampier hoon,end. Het schot, had hjelm
hierneen gelokt. „Nu ïiekeueai wijl aj1."-
produccert jaa.rhj'kk ginaate masBR's kur-
kein. Als de boom vijftien jia,ar oud i®,
wordt met da lOnibs'chiorsing eein «Anvaai^
gemaakt, en dit wordt iedere vijf af tien
ja,ar gcda,an. Hoe ouder de boom is des te
beter de kurk. Bij! de ontsohiotoingi g|a,at
men ials volgt tp wea'kMet scherpio m-es-
sein worden eerst kruis'smedun ovor -dea
sitam ge,niaakt, welka doio-r oiverlaii|g&oho
sneden worden verbonden, w!a,aldoor men
vierkante stukken schors verkrijgt. Dit
snijden moet vpor-zichtijg geschieden, daar
men ander® 'h'et inwendige gqdeieilto van d«
boomschors zou kunnen, scihaiden- De. iet
wat ig&bqgjea Stukken w.ordea t'hans op
aLkaar gostapield. Op iedere stapel laglt
men 'Oenige zware steenen om dfe stukken
gielijk' te mak'en en zooi laat men hen epni-
gien tijd drogen. JDtojaraa. woideiu z'ij ,jn
groots kefels gieko|0ik|t. In S'planje wiorden
del schorsen ook' ijogi ^|oor een gEoiot vuuir
actrokke.ii, «m hen voor w|D.rmstoe!kJ te
behoeden. Uit de pjlaten schors worden
dan met de hand oi| machinaal dei kuiken
gesneden. De kurk wordt nief alleen gje-
bruikt om wijn all té sluiten, .doch krijgt
ook veiel.m-et wafer te maken. Da dobbers
vam de vischhengela worden erui't v'e,r-
vaardig'd «sn do met kurk gevulde ivad-
ding'sg,ordiC'l;s 'hebben menig en drenkeling
liet leven gered. Uit kurk worden oo|k
schoenen vervaardigd,, en kurken zolen
waren reeds in de oudheid bij .de Romeinen
in gebruik. Om fLessc'hen all 'te sluiten
lcient zich da kurk uitstekendhet ia
licht, duurzaam, luchtdicht, .droog' en
elastisch.
Gij hoest, de slijm benauwt U meer
en meer. Wacht niet, morgen kunt
Ge reeds een bronchitis te pakken
hebben. Neem vandaag nog Akker's
Abdijsiroop, overbekend door haar
eigenschappen taaie slijm op te los
sen en om hoest te genezen. Ze
werkt reeds na den eersten lepel en
vannacht kan dan Uw slaap rustig
en verkwikkend zijn zonder benauwd
heden. Abdijsiroop woelt de slijm los
en stopt den hoest. Uw ademhalings
organen vinden hun veerkracht terug.
Het werkzaamste geneesmiddel bi|:
Hoest-Griep-Bronchitis-Aslhma
Wat wordt, er' in huis, al niet melt een
kurk dichtg'amia.aklt,: h,et inktileischje', het
eau de cologneflesehjc, de mudteijinlilis-
s-cben. do ilesscheu met ingemaakte vruch
ten. enz. enz'- Sedert de zeventileindie.
eeuw wordt het kurk algemeen gjebr.uikit
als atstuitmiddel voor wijin- en likeiuiflfas-
seken. En-geland met z'ijn koloniën; ge
bruikt per dag meer, dan twintig miilioten
kurken. Als even wiel .een kurk, wplke
ongeveer ziestigi jaar dienst kan doen-, zlijln
plicht heeft, vervuld, wat is dan z'ijin lot.?
Hiji wordt dan weggeworpen ien is. verder
nutteloos. Onder -allei kurlcen kenmerkt
zich door ziju eigieuaardiigien. vorm' wiel
zc»r bijzonder dje ehampagnokurk, wejkjo
ej:n ziekere Dom. Periguo-n (in 1638 gje-
borein ,en in 1715 overlieden) in de beroem
de Abdij' Hautviller te'gBlijk met 3e o'hapi-
pagné heeft uitgjevonden.
Dezeku risen hjeb'beii da eigenisahap om
mot een knal nif hun dipnst te gaan en
hierbij in de lucht te springien. To-t' bevrij-
ains van den. wijn uit zijn glazen corset
dient de kurlsentiiekken, een klein voor
werp, dat reeds vóór eeuwen w,etrd ge
bruikt.
W;ic de uitvinder is, weet men niet, a,n-
Uershad men voor hem ongietwijlfeLd 'wel
een gedenkteelcen opigericht,? In den loop
der ijjde u z'ijn- verschillende veramdeirjnglan
aangebracht aan de kurkentreklkeirsi, in
hoofdzaak bleef h'iji evienwel eien leenviou-
dige spiraal uit et,aal vervaardigld. Soms
smaakt de- wijn naar kurk' en dif Isomt
Dreigend was da mond va,n het gjew'aer op.
Jobaoi® bonat gieriohit.
Johan ver-achriktie. Hij' voorzag piets
goeds. Het oog van zijin rteg!eniS|tan.der fon-
loeldo va,n onheilspiellienide. wraakzucht. Hij
greep zlijn buks en spande dien haan. De
loop was mét sahroof geladen.
„Strooiper, leg heit gjawieer maar! ven-roer
ui niet panders ja,ag ik' u. aen.- kogjol dolor
dan kop," riep dei j;a]g|er. Zijn stem beielfde
van woeide.
„Wilt gij' mij doodsohieiten alsi eien ihiomd?
,D|aar ben ik bij'." antwoordde Joliian -en
wiepk terug om zich aichter icon jia.bSj!-
st,aandien beuk te; dekkian.
„Sta of ik schiet,! geieif' -hiat .gjeweier af."
„Neen, heit gawleer kxajjgjfc gij- niat, Maak
het bekend, geef mij! aan. Ik zal hef niet
loochenen. Blijf mij echter van het lijlf."
Ook Johan wend dooi toorn en hant®)tocht,
overmand.
Werp het geweer weg.! stol gSj! onib-
lcomt mlij niet;." Het geweer .a:an dein siohou-
der. drong da 'jagjsr in blinde wioieda top
hem aan. Johan merkte dait hiji zijn leven
wilde, en ook h'ij! legde op' z'ijn tegjensfari-
aer aanoiog in opg|, miomding teigien mioin-
aui|g. .Stonden, z'ij! daar, de beid© doodelvij'.-
a.naeu tegenover lelkander. Epn looigfeinblik
om het k'naldei ©n een 'h'ar|ttyieirslelh«u,ne|ndle
jammerkreeit van den jongen boei klonk
door het bos'ch. En to'M1 wa® .Mies stil.
Wiat wij' eiischen.
E'en bekeerling vertelde in de „Mslb."
o. m. het volgende.: „Voor Zondagtmorgen
was voor den Huizer-z'ender aangekondiejd
een kerkdienst uit de Earkkerk' t»i Am
sterdam, met .als voorganger ds. Busku®,
pred. der Gerei', 'kerk (herst. v.erband.J
Nul valt het menigmaal op, dat verschil
lende predikanten altijd de „Roomschc"
kerk op- een oil andere wijze in hun pr.eek'
moeten betrekken. me,es.tal voor katholie
ken op minder vrieudschaippelijken toon.
Zoo. ook Zondagmorgen.
iDs, Eusku© koois als stpf v.apr zijn preek
da bekoring v.an Christus in da woestijn
en zijn uitgangispunt was hoai'd'z'akehjlk
dat de mensch niet voldoende heellt aan
God .alleen, maar zo» gaarne, er nog) jets
naast wil heb'ben.
Ecnige malen werd d,e katholieke (R.oom-
sche) kerk er bijgesleept. Voorcenst ©en
verhaaltje van een Russisch- schrijver,
waarin een inquisiteur in Spanje, Chris
tus die- .andermaal op de wereld, in Spanje
k wam w'eder ter dood veroordeelde -
Als bewijs dat de Roomsche. kerk niet
genoog had aan Christus nlle-en, verwe.es
aominé naar Heiligen, Reliquiën, enz.
Maar het ergste van alle® was:
„da Rooms-Che kerk is wereldkerk ge
worden. door -de vpfwstellen van don vier-
z'oeker (den duivel) aan te naman."
Dit laatste vooral heeft de- veronitwiani'-
digiiiig van den bekeerling opgewekt m hij
heeft daarvan in een briefje .aan, den voor
ganger getuig'd.
Wij die van jongsai! gewoion zijn a,an
den unfaireu strijd teigen onzei Keuild
nemen zulken laster wat koelbloedig,er op.
Wc zouden hoogstens a.an don lioslip-
pigen predikant willen vragten, w'ann&ar
en waar die- overeenkomst tusscbon Kath.
Kerk ,en duivel gesloten i®. Domine», zou
heel de theologische wereld .a,an zicht ver
plichten, indien hij ie.ts meer vwn dat
merkwaardige contrast vertelde, -wiant to,t
nu toe is liet .alleen een. historisch feit, da.t
da katholieka Kerk' tot in den neither toe
op duivelscha wijze, bestreden wordt, juist
ornaat zij als Christus' Kerk', één, heilig,
algemeen en apostoli>s»'h is.
Ging, de vcrstoiOii'd'heid v,a.n den be
keerling voornamelijk uit naar, ds. Bas-
kus die, onze richt ziell meer naar de
Radio-c.ontröle-domimissi,e. Dit toch is e,en
Staatsorgaan en mo,efc daarom een onpartij
dig lichaam zijn. Toch la,at heit prompt
piasteeren wat de heiligste gjavoelens van
den katholiek treft, dook schrapt b.v. wel
in voor den K. R.. O. bestemde redevoerin
gen. .het woordje „gpddank", omdat; dit
'n kleine teitegorie andersdenkenden hcieit
te kwetsen! Wanneer 'm domimacimet met
bókspioöt en koevoet onze Kerk! rammeit,
kunnen wij dit wel ka,lm aanzien, omdiait
hem zeker niet lukken z'al, watfc zelfs voor
da machten der hel niet is waggjedeigd,
maar van een officieel instituut eisohem
wij 'gelijke behandeling!!
UITKIJK.
dooroa.t de kurk niet gP.e|d slqo.t of! dioor
e,en worm wia® bewoond, 'waar .een kurk-
smaak in de vloeistof! kon doordringen.
Daarom moeten dei Wijnhandel,a|ars sleohto
goede .en giezotnde kurken gabruiken «In ter
op:| létten ^da,t de. fljeaeohen degelijld warden
afgesloten. Ooilc1 wanneter men aan .tlajfel
wijn schenkt dien,t men er opl bedacht !te
z'ijn. dat er in het glas; van den g|a®t geen
kurkrésten voorkomen. Hiieawopr is a,an
den 'k'urkantreiklber vaak een klein
kwastje aangebracht, waarmede men yóór
het schenken de fleschopening nfstoift.
Iu mimoriain Hermann Bahr.
lii den ouderdom v-an ruim zeventig jaar
is te Münc'hen na, een vrij lange onlgpesteld-
heid overleden d© bekende Duitsohe too-
neel- en romanschrijver, .Hermann Bahr.
Hermann Bahr werd geboren te Linz
aan den Donau, als zoon van een notaris.
Hij studeerde a,an het Gymnasium in zijn
geboorteplaats en te Salzburgi. Da,arna
beizocht hij verschillende Universiteiten.
M egens een herdenkinigjsrede, welke hij lo
\V' eencn uitfijprak over Bichard .Wlagner,
werd B.ahr vo,or verdere aeademiale stu
dies uitgesloten. N,a.dien werd hij' redac
teur aan da „Berliner Frele. Bühne" en an
aero couranten, in 1906 werd -hij regis
seur ,aa,n het „Deutsche Theater". Talrijk
zijn de. werken, zb-owel romans, al® topmeel-
stukikc-'n. .welke van de hand van, Hermann
Bahr vez-sdhemen. Van zijn tooneelwerken
j,Go,e.d getiioifïlen! igjiji. bewieegit iu; niet
meerrieip d© jsgiei) met dmirelaoMijlgl3
woede. Wia,rm stroomde heti uookiende bloed
uit d© borst van den jionigen boer rog-
gelend wentelde haj' zich langp ,den grond,
woest rolde zijin o.og, krampaohitigi klamp
ten zijn hamden zich aan den bodem vast
en rukten het, gra®t uit; oen, laatste trek
ken, en bet leven wia® niet meier. Dia nadht
spreidde zijin z'warten sluier over. diti
ijlzingwekken-d toioineel; opk een diomkere,
raafzwarte macht, .daalde in helt hart van
dén moordemaiar. Star van sohlrik' on- on;t-
zetting. kbud tot i-n het diepte zijiner ziel
blikte 'hij neder opl het ongelukkigi pffer
zijnen' wiiaiak ein ijverzucht. Een ooglenblik
stond hij daar an hij leed heLLeplijmem,«.en
koude rilling ig[ree|pi hem a,a.n, eeini liouid
zweet drujplpelde hem van hak gelaat.
„Mourdemaar, ano,ordena,ar," klonk het.
van alle. kanten, nit, heit struweel, uit ieder
bosch én struik, uitj iederen boom, voorlt
dreef hel hem van di© onzalige plek'.
hij, vermande zich achter. Meti.vreese-
lij'kel klaarheid overzag hij thans; zlij'n toe
stand. Nog éénmaal' ging' jiijl naar do
plaats te-ruig; zijri geheel wez-en kwam «r
echter tegen op', do 'baren ,sjtoinde,n hem tp
berge. i
(Wordt vervolgd).
