Tweede Blad
De roman van Robart Haflings
ZATERDAG 19 AUGUSTUS 1933
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
FEUILLETON
j= VAN HIER EN DAAR =j
ONTSPANNINGSLECTUUR
Aan hen die op vacantie gaan.
Pcriscoopje.
Naast hen, die (op vakantie gaan
naast den gefortuneerde, die zlijtu. Elolls
Bpyce laat voortanen of zlijh zes-ipersppms
CadilliaiO val pakt oS adijln. ütudojnaiker, ver
in het continent, heerlijk langs den rand'
van een Allp en de shiji'ijjn v]a» ©Mi hprizlont
izlwenlrt, naast den dokter en den notaris
en den ,a,dyoicla,at, die ©en advlertenitije in
,de krant plaatsen m'et „Afwezig van '15
Augustus tpt 10 September" naast den
minister ©n da kamerleden pip redes,
naast de onderwijNers van Lager- en Mid
delbaar Onderwijs, die een uitstapje gaan
dioen naar het buitenland, maast de neefjes
en nichtjes, die gaan logeeren bijl Oom en
Kante, naast de prille jonge meisjes, die
viopr het eerst hun wipneusje buiten de
grens steken en met een vterdjowdleenvbiu-
digd airtje zbggenn: „Ik ga met m'a va
cantia naar .Antwerpen,"- naast de hecren
en dames die met 'n reisgaztelsdhjajpf ;i -rai-
son van '350 of 500 gulden 'n reis gaan
maken naar Zwitserland, Home en Ober-
ammergau, na,a,st de badgasten, die 't
hppger pp 'Zoeken in Noorwegen en .naast
andere, die tevreden zJijm met Ziandv[oprt,
naast 1de heelo halve Wereld, die met
Augustus |ongevecr studenten, leeraren,
aim/lrfenaren, etc., het land verlaat ;ol"
de stad hunner inwoning om! uit te rusten
Van de vermoeienissen, maast die menigte,
idie met iMlij'a gezichten, in red^c)oisbu|u^[ib,
in 'fleurige kleurtjes en lichte blloiusjes,
vi'ijl als vjogels de bergen opzloeken fe»
het Water, d© bosschen olf 't dal, naast
da vrqolij'ke menigte Van hen, die o'p
vacia.ntie gaan, is io.a. de groot© groep Van
hen, die npodt pp vacantie ga,u.n Hö
handeldrijvende middenstand en eenige
anderen.
Die blijven thuis. Ze tai|o,eten thuis bllijl-
veu. Ze ziouden er Wel uit willen; Ima.ar
dat ga,at niet. 'En van achter hun toon
bank, pver hun étalage heen, zien zo er
gens in de straat de Bjoils voonjaWien,
pi ze hoioren de iSltuiddbiata' vol juichen
de kinderen ,als oen vreugdakluoH in aefi
w|olk van benzinedamp voorbij stuiven; oi'
ze zien .de dames van den pVerk'ant liciel
'precieus de deur afsluiten en den .sleutel
bijl een buurviipuW brengen en naair het
station rijden in ©en taxi, en z'e gunnen
het den mensehen. Ze gunnen 't z'e van
harte. Ben handeldrijvende middenstander
is zloo kwaad niet. Ma,ar hij' zucht, want
daar gaan "z'ij'n klanten. Pioetsie voor oen
|o|f twee maanden! „D'e bediende hoPÏ'il
niet te komen vragen. Wie .zlijln op reis."
H|oe blij1, hoe Tier, hoe verwaand klinkt
spins dat „We zlij'n op reis." Want dö
een gaat pp reis van zlij'n eigen geld, en
een ander op een lileu-Bjand^L'tanetjiei.
Maar dat dpet er nu niet toe. Zei zlijln, Op
reis. En de winkelier iz'uoht. D;at ze pp
reis zlij'n l is erg. Waar blijft da ver
dienste?, Maar erger is dat andere, dat
de afreizende niet beseft, dat kijl wieg1-
mlojffelt soms ,aoht,er ih een gleul1 van
iz!ij|n geheugen o'fl verbant uit zijn vbor-
loopige herinnering: dat andere: „Zïjjn
de rekeningen betaald?"
Als h'ij' een pf andere Mevrouw uit de
autp; hoort vragen aan haar man, Voor hij
de deur dicht, trekt: „Mannie, heli je niets
vergeten -zloiu, dat ploeterende handel
drijvende middenstandertje, dat zwoegende
kereltje, dat v,an 'smiorgens Vroeg tot
'saVpnds la.at opKit en pootjes geeft en
asjeblidlt speelt, wel even vlan aclit|er
zlij'n toonbank na,ar buiten Wilde schieten
en roepen,,'Jia, iu helbt de rekening v[er-
geten" maar Wijl is een eerzlaalm man,
en als de wlagen wegrplt, staat Wijl kranig
in de pip en deur en ifcluigjfc, buigt /dTejper',1
Eioodat de knoop achter aan den rand Van
dijn pantalon in de lus van de ^bretel
(wegspringt. JÖOijl groet. Jb moet je klan
ten in ©ere houden. Jjijl en je kind!c(r(t'|n
m|oeten er van eten! Een boosaardige tong
fluistert hem' in: „behalve iu Augustus
en September." i
Zpp denkt Wijl 't Zlijln meestal do Ibjajkjktar,
de slager, de kruidenier, de groenteman!
en jook liet naaistertje, die iz'oo denlben len
plijtalijik imediteeren. Bijl Wen izijn de reke
ningen het hoogste. Voor 'de kleine win
keliers is hot 't ergste. Djie tapetlen (hun
'.wissels betalen van de irtaandklanten voor
namelijk, als de boekjes' binnenkomen. Ha,
die heilige gfijlp: in do eerste wjejeik van!
de nieuwe maand, ials Mevr,oplw 'halar
zestig gulden aan levensmiddelen, biataaillt,
Zelf, 'persoonlSjik en taeteen een isnoie|pije
koopt voor de kleine nieid, als de notaris
en de advopaat, en kamerleden en het
19
Blunt gooide de deiur wijd open en
Bob strompelde da haill binnen. Hijl was
zoo bleek' als een doek; zijn pogen stpn-
de,n Verwilderd en zijn kleerai zalpin' vlol
modder; zijn hoed ha,d hijl verloren.
Oh, Mr. Bob', lielbt, u een onjgelMd
gehad? .Wfaar is' de autp'?;
Autoi? Bob herhaalde dit woprd op
een afwezigen toon, allspfl hij' het Woord
nooit, eerder gelhioioird bad. Hijl viel! zwaar
in een groote Stoel' hijl het vuur in de-
hall neer en liet zijd hoofd in zijln han
den Blinken.
Blunt vraelg niets meer. Hij' liepl w-eg
om cognac tja halen. Hijl beschouwde' deizten
drank alls een onfeilbaar middel tegem alle
kwalen van lichaam, en ziel; bel', Wlaa de
eenig'e medicijn waartoe liiji z'e,If ooiti zijn
toevlucht liaan. Hij' wachtte met een be
zorgde uitdrukking op zijn gezicht, ter
wijl B,ob greifg dronk.
B,ent u beBeerd, Mr. Bob'? vroeg hij
toen hij het leeige glas uit do bevende han
den van zijn heer aanmaan. Zpll ik de»
dokter laten komien'.?
Doktert? De jonge HaftinglS' deed een
kraohitiiga poging om zich weer te ,be-
pensïoen de rekeningen girele'rein../. ha,
die heilige grijp, die goiuden tlijld in 't
begin van de mlaund. D|an stralen Ze ach
ter hun toonbank', d,a,n praten ze weer pen
keertje meer in do ,open dleur. Dlan valt
er wat van z'e of een druk, een zorg.
Die pesterige geLdzlorg. Dan hoef je loens
een paar dagen hem niet te k'nïjjpen. Want
izie bobben hun wissels; deze verd../.. wis
sels. En de groot-leveranciers zlij'n om! da
duvel geen lieverds. Die maken klorfce
metten. En als je voel -spektakel maakt!,
dpen ae je de -das om'.
'En bet naaistertje heeft ,opk haa.r over
peinzing pp haar gehuurd kamertje. Ze
is minder krachtig in haar uitdrukking;
mlaar meer verdrietig. Ze staat als onge
trouwd meisje alleen. Ze moot haar hum'
tietalen. -en haar pension, en haar Meina
benoodigdheden. Ze Wijkt z'e uit 't raam
na en ®o ziet izle in ha,a.r eenvoudige gic-
daolitengiang, met haar mooie blousjes en
kittige Sportoo-Sliuuimpijes en beelderige
'badpakjes aan 't strand, bruin branden in
4e Zon, nonchalant kijken in 't hotel,
Iflaneeren |0p de pier, toilet miake'n in Wet
iKurhausvan haar geld.
.Van haar 'geld! Van 't geld van -'t naai
stertje, van 't geld v'an den blakker, vait
het geld van don kruidenier, v'an 't geld
Van den slager, Van 't geld van liet han
deldrijvende, middenstandertje. Arme pech
vogel.
Dit is geen beschuldiging aan hen, die
pp vacantie gaan, maar aan 'hen, die np
vacantie gaan te goieder trouw!
'Mannie YroUwtje helb je niets ver
geten'?,
Neen. niets, boor. Vooruit dn.n» chauf
feur! Claxon. Hoera,.
Niets!
Bioven in het landje v'an het bulfïet tta-
üolien papieren en brieven,, liggen v|por-
loo'pig opigeiblorg'en, vergeten... de rekening
van het naaistertje en dien kleinen ha|nW
deldfijVenden middenstander.
En als 'mlannis en vrpulwtje oindeilijk
terug keei'on, izlij'n ze plataa(k len de slacht
offers mioeten nog een mannld wlaehten.
ÏI. DE CHiEEVB, ,S„ J.
V Wat moeten onze kinderen
worden?
Het levensdioe.l van den menseh wijst
er |0[p, dat ou'ders izioh opl de eerstp plaats
mioeten afvragen, of liet beroep, de rich
ting, w'elke zlij! vpor hun kinderen willen
böpalen, ia,ls ier niet van gae>sltel6j|U[e itoje-
ping sprake is, pp'k de liefde, der kindeken
zial hebben. „Niet alleen de mlensoh, pok
de arbeid vraagt liefde". Het is niet pjvler-
bpdig, dat hieropl eens ernstig gewezbn
wprdt. .Wlij, gouden kranlkzinnig vinden,
een kerkkoren met de spits daar bbiredeiu
te Willen .bjo'uwen; maar op geestelijk' g'e-
b'ied, speciaal w'aar het (opvoeding vlan
hinderen betreft, aetfen w'ij dikwlij|ls alles
LOndersbboven. .Vele ouders' laten zich, zoo
lang bet kind klein is, leiden djror z'ijfn
grillen en nukkenvlpor de tuchtroede on
zer vaderen 'w|ordt minaiohtend met de
scklpuders .getrokken en men betopgt, dat
de kinderen „uit pyertuig-ing" mioeten Iep-
ren handelen. DB laatste nu is 'Keer
waar; maar wij vergeten, ,dat Loiok de go-
w|oonte een geweldige' factor in orns leven
beteekent, en dat; z'eer vella gewtoontfin
aan het ldndi mjopten wiorden blij^ebraeht,
vloor er sprake k|ad ,züj|n Van het ontwilk'-
kelen cener sterkle pye(rt,uiging. Al to
veel vWijfheid' w|ordt aan het kind gelajten,
lomdat de ouders dik'wlijjls te ^emia|k|ziudi-
tig z|ij';n ippEI te sentimenteelin de mieeisitle
gevallen, pmidat z'e beide ztijluEar akte r-
sterke puders w'eiken'én op het aanlxaeiiten
van geiw|Ojontem én op het Vestigen van
een pvertuiging.
D|och 'wanneer het kind grooter wordt,
den weg mloet inslaan van een beroep,
laat zich ineens hot vfo,Uo gezag getkllem.
Vaders hunnen ziuUko onverstandige men-
schen 'zlijln..^. Zij' biezen voor zichzelf, o,dk
,als zlijl mioeten kiezen voor hun kind. Nat
geldt het in o-n'z'e Molo'ohvereerendfe maat'-
schapplijj inlsl lonom'sto'otelijlke Waarheid', dat
geluk en geld onverbreekbare geiziellon
EÜj)n, .al londervonden wij halloaze malen het
tegendeel, toch konden wij' deze opvatting
niet overwinnen en ook wijl richten ons
leven z'óó in, dat wlijj schijnen te bPuwen
p'p de stelling: aan meer geld beantwoordt
meer geluk. Dlez© levenshlojiding hlejeft
dik'wlijjls 'het- 'fatale gevlblg, dat wij- v'oor
ion-ze kinderen dat beroep het m'ejest ge
schikt achten, w|a,arin zlijj kans hebben,
het meeste geld te verdijenienterwijl toch
het geluk met zlijn gezel de leVensvieugdo
een gevjolg is Van liefde. En zOu nu,
he'erschen; hij forceerde zelf ,aen drpg'en
lach. Wat mankeert je, Blunt; ik ben
niet ziek. Er is nielts met me gelbeprd.
Ik' ben aillee-n doodop.
Maar da auto; .mijnheer. U, jis im
mers in de nutoi weggegaan.?
-O ja,Bloib stond ©en beetje on-
z'ekeï ,op. Ma,ar to-en Büuniti heiml w,ou
ondersteunen, duwde hij hem boiod opl zij.
Ik Kot den wagen in Alperton ach
ter. Ik ben feruggewandejlid. Hij keek
,a©ht|ércloicbtig naar Bll'unt. Wiel ver
draaid, ik mn,g tp,ch zeker well Wlandelen
allls ik er zin in heb1.
Blunt isahrpfc'. Mr. E,ob' wasi gek io!{'
dronken.
B|rib sdhopltia z'ijn flohoenen uit ein stom-
mjellido zwaar naar de trap. Hij' scheen
Buun't's aanwleizigheid vergeten te zijn;
hij hielid zich a,an do leiuning vaat toen 'hij
naar hoven -lipp. BaVen gekk/sum draaide
hijl zich o|m: en keek naar den man 'be
neden.
Wiel verdraaid, kerel., waajnolmj eita
j-fl me zlop' aan te sltarem? vroeg hij' geïrri
teerd. Ga, naar bed.
Ja,, Mr. Bplb'.
En, Bliunit... ja hoiu'dlt je mond er
over dail, ik' zpo- li'huis gekomen bon, bedo-el
ik. Ik lrelb een .onitzeittienden schrik gehad,
Bllunt e,en harde-n schok'. Ga nu maar
gauw naar bed.
Maar Bjlunt bilieéfl xoieriops .aan den
vader cn mjo'eder, de Vreugde a,an dfenl
arbeid, w'elke met den aard van ,uw kind
het moaet loyereenltomt, Mejeffd, niet veel
edeler izlijn cn voiller dam do Vreuigdfe,
,aan het geld gewlo-nnen? Dlaanoiml cüal uw
lielf'de alle m'ogefl|lj|kheicli voor iuiw' kind
eerst pnderzloéken. Niet allenrlbwid', niet
alle soprt van beroep is in geljij(ke inlpto
geëigend d'e liefde van den menseh Pp
te 'weklk'en. Ge m;oet dan omd'erzlodkfeh
van blo.ven oï', beginnend Iblijj w!at Eati
meest 'bemind kan w|orden. Aldus zlal luw
liefde de verschillende soorten v'an J(cvcins-
taak nagaan, tjoetscn op elk' der vermlog'eins
van uw kind. Elii z|oo zult gij wijs em
liefdevol -en mot gezegend resultaat uw
keus 'dioen. Zooi zlult 'glijl vinden! wht u(W
kind mloet wbrden: hoe uw kind geliip;'-
kig kan wiorden. I
Dr. Heiiiiicli liriiiiiiig.
De Duiitsicho ond-rijkskanse,lier, dr. H.
Briining, leider van het voormalige Cen
trum heeft een dezer dagen geheel onver
wachts het voornemen te hennen gegoVcm.
zich in een klooster terug te trekken. Dit
plotseling besluit bracht begrijpelijkerwij
ze! een groote. verbazing in da politieke
leringen, en vooral in de Duitsche, beweeg.
Zocals men weet aanvaardde dr. Briining,
die in Juni van het vorig jaar zijn plaats
alls rijkskanselier aan den Nazi-leider,
Adolf Hitler moest afstaan, de functie
van leider der Duitsche Oentrumplartij! in
verband met het aftreden van detn voor
zitter dezer partij den -plreliaat dr. Ka,as.
Over den persoon van de» oud-xijkfefeam!-
selier het volgende:
Heinrich Briining werd geboren in 1885
tei Munster. Beeds in zijn jeugd stoind lrij
bekend a,ls een zwijgzame „gesloten jongen,
die weinig vrienden bezat door zij'n uiter
lijke stugheid. Het spreken gevoelde de
knaap vaak al's een groote moeilijkheid;
meestal zedde hij niet meer dan noodig
was. Dit. bleek ook duidelijk uit de ver
kiezingsdagen van Duitedhllarid, toiem, de
propagandisten vier- of vijfmaal' [par dag
het woord voerden en tal v'an vergaderin
gen en bijeenkomsten dienden biji te womcin.
Briining, hoewel een uitstekende .woord
voerder, zag zich nimm,er gaarne op het
podium om een grout,9 nicnschenmeinigde
zijn politieke principes bloot te- leggen. In
zijn jonge jaren deed Briining' zich reeds
als een geboren diplomaat kennen. Zijn
jiel'c.e voor de politiek trad spoedig o'p: den
voorgrond. Evenals zoovele groiote, figu
ren in de politieke wereld Was ook Brii--
ning niet iemand vain hooge afkomst. Zijn
vader was ee.n eenvoudig wijnhandelaar on
slamia© uit oen boerenfamilie, doch wist
door zijn gnooten arbeid do no,odigei klosten
bijeen te garen om zijn zoon op' laterein
leeftijd a:an de Universiteit te: Münch'an
te laten studeeren. Hier ging Briining
op 19-ju,rigen leeftijd naar toe om er
rechten te studeeren. Daar hijl m'eer ge
voelde vloor de likwol ie, verliet hij de
Miinehener Universiteit, en ging maar
Straatsburg, alwaar hij' teven* «en groote
belangstelling ,a.an den da,g lelglds voor de
staatswetenschap. In 1911 deed hij' exa-
g,en, doch studeerde daarna nog verder cn
verbleef hiervoor langen tijd bij familie
in Frankrijk. Nadiieai trok hij miefc z'ijn
broclder naar Engeland. Bij heit. uitbreken
va,n den groot,en Wlerelidoorlog' bb,o,d de
jonge! Briining zich iahs vrijwilliger ,aan,
uoch trad wegens: zijn tenger gestel' eerst,
een jaar later in 's-Bijks,dienst. Door zijn
groiote plichtsbetrachting cn de liefde
Voor zijn vladerland bracht, Briining het
spoedig tot luitenant bij een machinege-
weier-soberpisteihuttersafldeeling. D'e oorlog
heiefü niet nagelaten een diepe» indruk en
■aen zekere ommekeer öp den pla.lit.icuS
te maken. W|as Briining vóórdien eom stil
le1 dro'omer geweest, na, den oorlog liet hij
zich me,er kennen üfe een mam va» de
praktijk met een durf. die vele Duifcschcrs
iu hem benijdden. Na beëindiging va,n
don oorlog kreeg! Briining een werkkring',
welke hem op bijzondere wijlze; d'o oogon
opende voor de spcialei en moreels nood,
waarin het Duitsche Volk toentertijd ver-
koerde hij was n.l', secretaris bij' den
bekenden dr. Sonnenscliein, de» tpeumali-
gon leider va,n em studentepsitculnactiie.
Zijn groote nauwgezetheid e,n liefde voor
z'iin arbeid wa,s oorzaak dat dr. Sonnen
scliein hem ale privé-secrctaris bij' Mij
nister Ste'gerwald, den Pruisise'hen mdnis-
ter va,n Voilkswelvlaart, reoo,mmandee!rde.
Stegerwal'd 'wa,s toentertijd opk' leider van
lii0tv Katholieke Vakverbond, welke laatst
genoemde functie Briining in 1921, bij' de
benoeming van Stegerwialid tot Pruisisch
voet vlan de trapl staan, totdat hij Bob's
sliaapkiaimierdeiur hoorde dichtslaan.
Biob vicffl onmiddellijk in slaap'. Hij
had gedacht dolt) hijl nooit weer ziou kun
nen aftapen, maar hij; was totaal uitgepiult
door de emoties,
,T,oen hij' wakker werd scheien de bteieke
herfstzon in zij'n kamer. Hijl sprong in
Cen soort paniekateiminiog uit bied; voor
een ooigenblffik had hij dei tragedie van gis
terenavond v'ergelten. Hij herin»,erde zich
alleen dat hij Eosaliei bij helt! aanbreken
van den dag zou ontmoete», dat hij twee
bedden besproken lia.d in «e» bbiot, die
dien middag z,oiu vertrekken.
Hij greep naar zij» horlbgie,; het was
hogen uur. Da,n, plotselinjg, schoolt alleis
heim weer te binnen; hij' zuchlttei Kwlaar»
Het w,as allM z'ijn hooM1 barstte; hij' had
een gevoel alsof hij' doodziek' zou wor
de».
Zijin ldeeren lagen in ee» verwarde»
hoop» op de» vitoer, zOoate hij! ae had
neergeworpen. Op cen kleinie» lafbband
■kg een verf'roimmelde jpapii'eren roos, waar
da 'z,on op scheen. Scherpïer da,n iata an
ders bad kunnen doen, bracht dit hem- de»
al'geloopcn avond met ,al zij'n verschrik
king weer voor den geest, het: drassige
veld', do menschenmenigte, helt gel© licht
va,n de lampen. Eu Bttsalie, z'ooiale zij
keek toen hij: kaar den eersten kieier dea
Minister-President, van hem overnam. Zij»
ijver in het 'bestuur delzei- groote Katho
lieke orgianisiatje waa 'enorm. Niets w'as
dien staatsman te veel o,f te zwaar. Naast
diij a,mbt verkreeg liij' telvens da 'functie
van socrefaris vlan „Dier Deutsche,", het
blad der Kathoiiskle Duitaahe Vakver-
eenigingan. Spoedig kraegi Briining' na,am
door z'ijn goieidc journalistiek an het was
dan ook niet 'te verwonderen, dat aller
oogen oipi hem wanen gevestigd, toon m'eii
in 1924 een nieuw lid voor de Centrum
partij iu den Duitsdhen Biijksidag zocht. In
don kieskring Bresla» werd hij' candidaat
gesteld ie» me't eon meerderheid van igtcm-
men gek'oizlen. Briining heeft ®lk lid vain
den Bijiksdag geliieel aan da verwachtingen-
z'ijnc-r cdïlega.'s en aanhangers voldaan.
Men zag in hem can aijgevaardigde vla»
grciote 'botleek enis. Eenigcn tijd ma, zij» be
noeming tot Bijklsdagllid hoos men hom in
del Commissie voor B|ellla®(ingz,aken. Als
z'oodanig nam Briining vaak hards ma,at-
re'gefllcn, o.m. door hot hefflcn van zware
betastingen op luxe artikelen en hooge in
kom,sten, waardoor hij trachtte de finan
cieels polsiitps van het door den laateten
oorlog zooz waar getroffen Duitsohland op
te houden. Do,oh ondanks deze drastische
maatr,eg,ellen telt de diplomaat millioenen
aanhangers, 'die hem' wisten e» »óg Wot'cu
fa waardeere» ,als' póliticus en volksleider.
Deze groote genegenheid! van het Duitsc'ha
volk wist Briining ook te behouden tijdens
zijn kort, bewind' alia rijks-kanselier. Na
den valt v!an Briining als zoodanig liet, d'e
staatsman ©enigen tijd' weinig va» zich
hoeren, totdat zijn benoeming bekend w,erd
tot leider der Duiltedha Centrumpartij als
opvolger vla» mgr. Ka,a.s die oim gezond
heidsredenen een jongere kracht im zij»
X la ate zocht. Hoewel mgr. Kaas reeds in
Augustus 1932 alls zoodanig altrad, kon
Briining echter eerst in Mei j.2'. de offi
cie, cllei benoeming on'fcVauge», daar niet de
partijcommisEie, idoch het partijcongres hier
over dient te; beisliisisen. De keuze vlan
Briining tot voorzitter der Ka.th. Centrum
partij' welde in dei politieke kringen groote
belangstelling een belangstelling, die nog
zeer toenam door het bericht,, dat alle
andere persoönffiijk'heiden, die in de cen
trumpartij 'n leidende poisitiei bekeeidlden
hef. ambt aan B'rüning geheel ter beschik
king stelden. Evenwel mocht de nieuwe
leider deizer Centrumbeweging niet lang
aan het, bewind staan. Het Centrum, dat.
door de optamst, van de Naitionaal-Sociar
liistische. Partij een gevoelige, knak had
gekregen, was de, laatste maanden kwij
nende; hi t. ledental dezer eems zoo machti
ge partij slonk ziendieroog en liet was dan
ook met te verwonderen en ook niet geheel
onverwacht, dat «enigen tij'd geleden 'werd
Wekend gemaakt dat het Centrum wa,s
ontjbionden. Brüniing, de zWijgem.de mail
met de groot# kalmte1, ha.d naai' oprechte
overtuiging het welzijn vlan ziijn vaderland
gediend. Tot in dei taalfste oogemblikkeinl
van liet beslaan zijnier partij arbeidde bij
voor zijn hooigsfei doel; bet tegenwoordige.
Diutisoh'land »at den fïnanicieeien' 011 m.oi-
reelen wantoestand te redden.
VACANTIE.
Er is ,opk maar weinig dat, telkens met
zulke regelmatige zekerheid terugkomt,
als het sluiten van alle, „zetels der wijs
heid". Hier met 'n fuif, daiar met 'n
laifsichedds-iavondje-nachifjc, in dei mindere
regicnen met plechtige gezichten v,a» of
ficie,elen en leienaars: en ptaptelleindo Mijheid
va,n .ouders, „want nu, zulle» „ze," Wor
den verdiend dopr de afgestudeerden".
En ton slotte, o,pi iedere lagere School, met
'n vertelling in 't laiatisite uur, met wat ge
zellige ding'atfjes, waartoio1 in normale ran-
sianuigheden met geen mogeilijltlieid 'n kaïns
basta,at. Boeken olpl 'n stupelltije ziekten, 'n
kast; opruimen, 't krijltbalkje .uifzioek'en en
in 'n ointeigeninlgslptali b'etrekkeln wat noo
dig kan zijn om driei lange wekeni vol
doende paisfcllkleur te hebben vloior alle
schuttingen en mure». Eirifi», 't maakt
jei zelfs geen zier, dat de. solmmen nie't1 ,af
zijn. i i
Dat is, wat men bij de vollwaslsene»
noemt: „de stemming zit er ad in"
zooals bij 'n Holland—België-wedstrijcl.
Ten 'sioitte: juiobend en^dringeïnd 't
schoolplein af, met volg'epende blauwe
schriften en 'n pirijsje-vanrkuntae».
Laaf dan de klok maar luiden. Vaxsautiel
In Papenbroek, 'n nieuwe w'ijk ten ,Wies-
ten der etaid. ging, 't al) niiet' veel anderö,
Dit. verschil was cr .echter, dat de ondeir-
wijzer, meester Keur, biij'na, even kinder.-
lij'k-vruolijk deed als de „manne»". In ge-
zwinden pias trok ie mot z'n leerlinge»
avonds gelsproken had, de lichte blos op
haar wangen, do vr.oplijke, tinteling i»
haai' oogen. Is: zijn verbeelding vloeide
liijl weer den ziachten druk' van liaar
handen op zijn arm, en opeens Bjloieg! hij
z'ijn handen voor de opgen om haar geizicht
niet te zien, zooalla hijl dat later gezien
had, hulpeloos tegen do, Boh|oiuid;e'rsi van
den 'gebochelde'.
Dood! dood! E,n zij' waren met bitter
heid in 't hart van ejlklaar gegaan. Zij
zou nu nooit weten hoieveoll ber-oulw hij
had. Nooit ziou hij' hla,ar dit meer Minnen
zeggen.
Hij nam de kleine, roos op en lei dio
weig in oen lia.de. Hiji moiest zichzelf dwin
gen o,m zich a,an te kleeden e» ging naar
beneden. Hij merkte dat Blunt hem mat
meewarige oogen aankeek. Om den schijn
te bewaren, probeerde hij1 iefsl te ©ten,
maar de happien bileven hem ia da keel
steken. I
Toen Bl'unt de kamer wou verlaten, riep
ui. heim terug.
Ik ga voor zaken naar Londen. Je
kunt wel iemand Maar Alpiertonl st»reln
om den wagen te hajlen. Hijl staat op de
binne'nlpliaats van het' „Wiitlbe, Hert".
Gioeld, Mr. Bob. Bl'unt' laarzielde'.
Er is gisterenavond 'een Vreeseflijk ongeluk
gebeurd in Alpierton, Mr. Epib.
Zoio,!
Een vrouw vïeü tijidens da voorstel
de Straat door. Joke hing aan z'n rechter
arm. Henk' aan z'n linker. Puk droieg
z'n dikke .aiktenfca.scii, diie al vol stof zat
Van 'n keer mot den gromd ini aanraking
te komen. Drie, vier andere jongens hup
ten .om Keur heen. Opigewonde» en uit-
gellaten van al da pret' in 'i voioruitzieht.
Meester Keur was 'n mian voior zuika
stemming. De .echte, doior niets te over
treffen hl'ijheid van de jeugd.
Natuurlijk, warm was 't ,ook voor heim,
in zoo'n temperatuur, met 'n stel jongens
a,au zijn arme», 'n Ander wamdellde :waar-
ischijnldj'k liever rustigjes naar huis. Maar
kon-ie nu met 'n kort commando, z'n
heerlijke boys uit wandelen sturen. Neen
vast niet. Dan maar liev'er 'n dropje
gezweet.
En zoo stelde Joke, maar allerhande
moeilijke vragen en meester gal' moor ant
woord. Puk Speelde nog altijd maar jo-j,o
mtef de taseh. Och jia maar z,a waren
zooi graag bij mieester. 'b .Werd wel 'ns
opgemerkt, dat Keur veel te familiair met
„diiei deugnieten" .omging, .Wie zei da»
zcioiieto? .Wel, bijvoorbeeld die .oude rijke
juffrouw van dei Kaasmarkt. Zoio'n menseh
z'ag de wereld tuis®kïhen gordijntjes en
over horretje®, fijn uitzicht kon dat niet
zijn. Daarom dat humeur.
Bij de garage van De Vries: grootte
meester joviaal naar do monteurs. '11 Baar
er va» waren lid vlan 't zangkoortje, dat
onder 2ijn leiding etpnd. Do werklui moes
tem ook w.eer eventjes kijken, 't Wlaa wfe©r
zoo. Da,ar ging Keur weer, met .ad) „die
klein jong" ronid z'n broek. Moest je
„sjenie" iu beib'bei, „as oniderwijber-sijnd©".
Meester was ,,'n reuse-fent", maar d,at
gesol a,an z'n armen. Niks liopr.
„Och, 'k we,et niet," durf'de de oude
Jansen zeggen.
„Hoe?, 'k Wieafc niet? Maalct dat 'n in
druk Zeg no» zelf.?;" zei Konings, die
aan de draaibank stond.
Eln Janse» weer: ,,V»» Tiemen in z'n
tijd, .stond alls 'n ijsblok voor do klas. Dat
be» jullie nief meer meegemaakt. Bi©
heeft, geiloof 'k, zoolang als 'k 'm gekend
hob, .over ,o,n.ze hoplfden heen, tegien die»
achterwand gekeken. Maar in oinze
■oogen njoioi't. Laiat staan buiten de sicihoo!.
Ja, da,t was '11 geizelljga a.1 bien je dan
maar 'n schoioiljpnge»."
Konings duwde nijdig bioitcil aam e»
gierend draaide de ijz'ei'kxul ondeir z'n
handen uit.
Autuslsclhen nam meester Kc,ur afscheid
vau zijn gazetadhap. Terwij'1-iei in z'n
broekzak zoelit naar den sleutel van z'n
deur, 'zei-ie
„Nou. jongens, prettige vacantie, hoor.
Allemaal."
„Ja, meester, dank u well. U even
eens. meester. E,n tot W|oianskla,g!"
„Ja, ja, tot .Woensdag, jongens!"
'li Uitstapje dab tegen Wjoonsdag be
rooid wn,s, zouden ze wei nief vergeten.
Als 'tgemakkelijk viel, zom-ie tegen de
'laatste vacantioweek er nog Wei eentje
organiseeren, maar dab moest 'n verras
sing blijven v'opr zhi rakkers.
Verdraaid, 't uitstapje met da jon
gens, ja, maar-ie had! aan de mannen va»
't zangkoor óók zooiefs; beloofd. De. een
voudige gezellen vlan 'f klein© koortje
aer Papenbroekseihe nopdkei'k mochten weil
's- wat helbben. Cecilia en zoo, schoot er
hier nooit pver. 't Stond nog niet vast of
meneer Pastoor heb uitstapje z|o» nreiama-
keu. Do ziangersl zouden dat juist zóo
graag helbben. Keur zo» dadelijk' nog maar
's even opi da pastorie aanl|o,op|ein. 'sKijkein
of ie heeroom dat dagje niet kón .aftrog
gelen voor z'n vrienden.
,,'k Ga, mee, mannen, j,a, vaat e» zeker.
Meester Keur is daar juist nog bij me
geweest!"
Pastoor stond in 't rapietitie-ilokaaltje
van 't koor, waar dezen avlond 'b uitstapje
definitief zou worden geregeld. De man
nen vonden 't ïïjto. dat hun Pastoor miee-
gino. - i Ij
„Dat heb je ,a,an meester Keur te dan
ken", zei Paistoior.
Dat vonden ze mei goed.
„Keur is 'u reulzie-taias1!"
„,A,ls-ie 't maar niet in zïjb. hoofd krijgt
om 'n sited! schooljongens iniea te nennern.
Ja weet noioit," meende Koos. Om deze
veronderstelling werd gelachen. Ze snap
ten de toieispieling. Meester Keur mtet z'n
Cingeldwongen omgang miet da jeugld.
't „Werd nu 'n praatje over meester
Keur. li lij
,,.'k Vind", zei er een, „dat moiest-ie niet
noen. Geef den kinderen les e» wijs zie ,op
hun plichten, maar ga er niet zoo, flauw
mee doien!" j
„Hoi", zei meneer Pastoor, „flauw doen'?
Je mag niet Vergeten, 'n kinder-'vlriend ia
meestal 'n kinder-optvo eder 1"
ling in het ciren® Va,n eeni trapbziutm'j
Mr. Bob.
Ik heb er ieitsi van gehooid. Zwaar
gewend, is ?t niett?
Elk woord viel hem onnoemelijk zWiaar,
en toch, ten kóste: van aJUesl moeislt hij
voorkomen dat Bltint iets vlan de, waarheid
zo» vermoeden.
Ik geloof van wel, Mr. Bob.
Bllunt veegde eenige i» zijbj vórbaeldimg
aanweto'ge ki'uini'eta van het tafelkleed.
Ik 'beib' hoor,en vertellen, Mr. Bob,
da,t, zij de vnquw wlap vlan dien bochefl', die
hier ,o,m het huis heen zwierf.
Bob sprong op; zij'n Mieek gezicht werd
vuurrood. Diait isi een Jiaffa leugen,
schrcieuwde hij1 woedend.
Blunt ke,ek verwonderd o,p. Mr. Bplb1!
Boll) lielpl weg. Zijn ZenuWe» iwaren taf
het uiterste gesponnenhijl kneep! z'ijn
handen oin het niet iafe eea waaMzinnig®
uit te selireeiuwen.
Dat is in dik geval nidfc waar, zei hij
met geforceerde kiafflmlte. Het' meisj© wafl
wel getrouwd, miaiax niclt. met den bochel-
Vergeet niet deu wagen te %ilKen halfcin"
Hij verdween uit da kamer. Een |u»r
later wis hij in Londen.
(Wordt vervolgd.)
