ng jongelui an f 12,50 iKINDER- cadeau, in elkaar in. Kruis RAAT17, GOES Echt en goed irstoffen leuren, licht kring in rtalage KAAS Co., GOES i goedgaand CURRENT" AKKE, I r s RS VAN HET de moest FEUILLETON In twee werelddeelen. VAN HIER EN DAAR ONTSPANNINGSLECTUUR IE COURANT TWEEDE BLAD ZATERDAG 8 APRIL 1933 i I Duitschland is de taar nd, 35 cent per kilo. nd, 35 cent per kilo. per pond 40 cent ld 30 cent. PER STUK SLECHTS [AAS 40 PLUS (circa IE EDAMMER KAAS LUNCHKAASJES, 25 CENT. SLIJVEN WIJ pond 25 cent pond 25 cent rland 3 japier, Waterverf, Plak- rijzen, Brandspiritus en en verdere Schoonmaak- het meest gesorteerd. t. Jacobstraat, Goes RF EN KWASTEN T. NT. PER DOOS ERS 45 CENT. EN DROGISTEN. stgeest (bij Leiden), Zuid-Beveland: R te Goes. NIEUWE ZEEUWSCHE COURAN Eensgezindheid. vr. rn n m-n -li i f In dezen z waren omsügen tijd is heit volstrekt noodzakelijk ons Katholieke voïk te wijze® op onze taak1, welke wij teza,- men in eensgezindheid en in eenheid tie vervullen hebben. Iedere Katholieke kiezer op .zich, .heeft op 26 April a.s. -zijn «gein taak te ver- vullenin vrijheid en vteantwoqrdelijkKeid te 'stammen op Be' Katholieke lijst der 11. K. Staatspartij1. Als wij, Katholieke kieZars, dat .alle maal éénsgezind doéin, da® scheppen wij, als Staatsburgers, tezamen de politieke mogelijkheid om in ons vaderland ten bate v,an ons vaderland het werk' te ver richten, dat God ons. i.® deizpn tijd te verrichten in handen heelt gegeven, om onze taak te vervullen, nu, .ook o.p! staiait- liundig terrein. Wat is onze t,a;ak Tweeledig: Al we iend en opbouwend. Wat moeten wij jal- weren? Dreigen ep dan gevaren.?. Wij behoeven; en .willen pok niet, oma Katholieke volksdeel verontrusten met inioodeloos alarm. Wi, willen geen liate'n oi' 'lagen tegien ons fantaseeren, Maar dit mogen wij wel zaggien: de ge schiedenis is daar om ons te leeren,. da,t wij uit de verdrukking .van vroeger onze rechten in z'wapen strijd hebben moeten veroveren. Die rechten zijn evenzoiovele kostbare geestelijke goederende vrijheid onZer Hi. Kerk; de vrijheid van ons Onderwijs; de bestaansmogelijkheid en de gezonde ontplooiing van ons Onderwijs; de vrij- neid van onzen Katholieken Radio-om roep.; ons aandeel in de ambtelijke (func ties (niet om de „baantjes" maar om den invloed ten goede daarvan uitgaande) ons aandeel in het Staatsbestuur. Anitd-papisme is nog altijd een giftige woekerplant, .die helaas in sommige gnoe- pen van ons volk een vlruchthaxen voe dingsbodem vindt. Aan onze Onderwijs-: rechten pleegt men gaarne te tornier. Onze piositie in het staatkundige wordt geduld niet meer Alleen toen wij één waren, konden Wij ons rqcht verkrijgen. Daarom werden wij één, en daarom moeten wij een blij ven. Alleen wanneer wij' één blijv.en kun nen wij verder öpbo;uwen. Wat moeten wij Opbouwen? Wij moeten mede opbouwen, mèt onze andere Volksgenoot-en, voorzpke;', maar in heilige bezieling daarbij o nze Katholieke beginselen doen dóórdringen in dat .op bouwwerk van de nieuwe toekomst, een christelijke maatschappij'. De taak va.n de Katholieken in de voor ons liggende toekomst, strekt zich uit over hat gehééle, breede terrein van staat kundig werken. Wi, willein mede werken: aan de handhaving van een sterk gezag, aan de handhaving .van 'n gezonden volksinvloed, aan een krachtige poging om ons volk te verschuilentoonenden arbeid, aan de schrikkelijk zware taal? om ons volk Zoo goed als mogelijk id do,or dezen angstigen crisistijd te voeren, aan een rechtvaardige verdeeling der lasten uit die crjsisl voortvloeiend, aan den duren Christenplicht om het leed der werklboiz'en te lenigen en tie verz'achten, aan een krachtdadige .gezonde .gezins politiek, aan een bewuste christelijke politiek ten aanzien van ons gebied-overzee, en ten slotte, niet in 't minst: aan den opbouw o.nZpr Maatschappij in sociale rechtvaardigheid en sociale liefde, aan de verwezenlijking Van de richtlijnen van 'e Pausen „Qu.adr.agesimo Anno". Op al die punten in vlugschriften worden zij afzonderlijk en uitvoeriger be handeld, hebben wij, Katholieken, omzie taak! - i Ons volksdeel, met z'ij'n eigen geschiede nis, .zijn eigen traditie, zijp eigen geeste lijke beginselen, vormt, naar Schaepman's woord: een eigen politieke persoonlijkheid. Als goede vaderlanders! Als goede Ka tholieken Wij doen mede, opbouwend en handha- vend werk Wij willen o'nize „politieke persoonlijk- 98 „Senor", hervatte Meester Darrens, .„ik heb den schat der -Zon gevonden, - gelzietn de Gehalten der Kaizik'en." 1 1 De S-emor ,zag Verwonderd op. „En giji leeft!" liét hij er- op volgen,' „die den schat der zón m'eemeetmit, moet eterven." „Ja, maar hij! is er nog, en om ,te grij pen. Ik wil hem ui wijlzen, dan is hij. uiw eigendom indien gij wikt" j _„W;eitein wil ik het wel, helzibtjen ,Wil ik niet," was het ernstige anijwooa'd. Meester Doirpcms vrtdde zlijln weder varen. i „Ein helt 'goud dat gij, .hij u draagt?" vroeg de Senor. „Waren losse korrels1 verstrooid en in hoopjes op den rand van dein kleinen wat.erv.ai." i „Behoud liiw goud. Ik' weet genoeg. 'Ma,ar toch verwondert mij' de tegenwoor digheid der Roodhuiden alhier. E|r m'oelt een reden -zijn." „Helt is de eerste, niet ,dien ik trol op imijln reis, zei Meester Do,ra:ons, „de der- Be eigenlijk, maar dezie is ;een heel lieid" wederom naar Scha.epman's woerd „uitleven". Niet om de macht! niet om de e'er! nieit om stOÜfelflijik' gewin! Maar: om ons katholiek beginsel vrpohtbaar te ,d oen zijn tot heil van ons valk om God's Wil in het leven van ons Ne- derlandsehe Yolk' te verwezenlijken. ZAeit, .Katholieken, dat is mi onze ta,ak Iloe kitnnen wij die Vervullen?, H.oe moéten wij die vervullen? Te'Zatmenj in eensgezindheid! in eenheid! Over het belang .voor onze geestelijke goederen, gelegen in helt behoud onZer eenheid, spraken da Bisschoppen bun dui delijk en gezaghebbend woord. Wij voegen daaraan miste hol. Wij aanvaarden die ernstige vermaning, zonder uitlegkunde, zonder eigen duiding. Maar ook voor de staatkundige belan gen van gehéél ons volk kunlnen de Katholieken hun grootsche, hun zware taak' slechts vervuilen: wanneer wij één hecht en sterk blok vormen in het Par lement. Verdeeldheid, nri in deze moeilijke tij den, staande voor zulk een zwijre t-oe- k'emsttaak, moeit het kan niet anders de mogelijkheid, om in den opbouw den Katnolicken geest te do-en dóór dringen in hoogst ernstige mate verzwakken. On,Ze taak eischt onze eenheid zoogoed als hel bahomd onzer rechten eyenzeer on-Ze eenheid pischt. Verdeeldheid roiepit verdeeldheid olpi! Reeds nu -zijin er vijf kleine katholieke gnoelpijes; ieder meleoit heit bi' 't rechte eind ife hebben. Waar is de wa.arbo.rg voor het juiste Van dit afbrekend streVen Binnen de R.-K. Staatspartij is volop} -gelegenheid voor rustig en ernstig ond.arling. beraad voc r alle .goodwilüen-den Naar SchmeipMan's woord: ,„Wiaa,r die .eenheid als bat hoogste goed beschouwd wordt, is eensgezindheid niet ver te zoeken." Katholieken- laia.t "u niet verdeelen Laat u niet machteloos maken! Laat uw invloed niet verkwijnen! Neen! Kent uw grooitsche gezamenlijke taak, en weest daarom één en .onverdeeld; STEMT DE R.-K. STAATSPAARTIJ! De aardbeving in Caliinriiië. 'Een ooggetuige vertelt. Aan een brief van mevrouw' Van Oppen Do Lange te Gardenia bïj' 'Los Angeles in Californië, gericht aan haar familie in D;eo Haag, is| het volgende ontleend over hetgeen zijl hij de groote aardbeving heeft Waargenom'en 'Het is vïjlf toinpten vo,or zessen, de lieele familie maakt zich gereed voor da.t, hoogtepunt van den huiqelijken dag, het middageten. .Vader is Zich aan het op knappen, de kinderen z'ijln bewogen tot handen wasjschen, ik kijk mét één oog in de avondkrant vol besphouwingen over sloten banken en bewaak m'et het andere het schotelje in den oven. Plotseling een trillen door je beenen, door 't heele huis; erger en erger, het kraakt in het rond, het huis begint te schokken: aardbeving! Wo hoülen de eerste dcuir die béste nit, m'et het gevoel lof het heele hui-q achter ons in stukken vliegt; het is m'aar 'n licht houten Ihuilsje. D|e steenen stlopp, die ik afspring, beweegt; de grond golft, de buitenmuur !van de voorkamer soh'ijht te dansen, heen en wéér; halverwege de voortuin schrik ik terug, de hoogspan ningslijn, die vlak' voior "het huis langs loopt! Dé palen Zw'aaien, m'aar de draden blijven op hun plaats', 't Duurt misschien een halve m'inuut, dan deint de trilling uit. Nu pas kotn't m'ij'n man naiar buiten, die m'et mannelijke tegenwoordigheid van geest eerst den gaskfaan en de1 hoofd schakelaar heeft afgedraaid. Die kinderen staan bleekjes om' .ons heen, tot er één zegt: Was dat een aardbeving? Alle hon den blaffen, alle kippen kak'elen, aan den overkant hoorén w'e kleine kinderen hard huilen, en over het open veld zien w'e, ver Weg, een vlam' hoog .opschieten. Een buurvrouw begint een hysterisch verhaal, .al haar volle etenssehalen .zijn van tafel gevallen! Het huis staat waar? andere, de anderen wapen hoofden, ik wil het geloovem. Deze noemde- zich dé zoon der zon, een koning, en waarlijk, hij .z'ag ©r koninklijk ,uit." „Genoeg, Senor, het avondmaal w!a,ch'6 ons. Het Zal u sterken, dan een dag ruist" „c® dan het vertrek," viel Meéistep Dor« rans in. „Niet te Spoedig," was het welwillend antwoord. „De omstreken mochten Eieins onveilig zijn. Als dat gieis^ifuis ©en sttfeötb vea:])!eist ,daii is h^it gewoionilijik1 voor een aag of wat. Overigens, ik' hein or blij' om, dat wij! hun nog een herininiering vlam dé Haciënda van San José hebben meegege ven." „Mi.né doeden roepen steeds om wraak," liet hij er skmihér «pi volgen, „én 'liet gesloten .graf' heeft zich nogl niert gcwpiend voor het licht der Zon." Het avondmaal vetrlaeip stil en i-ustig. Eén zaalr zait echter „Meeistoer 'Donrens cpi liét hart. „Senor," onderbrak hij. de stilte, „Se nor, 'zijn dat dezelfden, die u. zooveel leétd berokkend hébben.'?" .li „Ik gelorif 'heit niét," was h'et anfisvoord, „dezelfden als do moordenaars Van San José, bezwaarlijk. Maiar g-elopf me, Ipet is hetzelfde gespiuis, en zij z'ijln tot dezelfde laagheden en schurkenstrekein im staiat, al z'ijn liet Kazdken, en zonlnekjoningéii fen achtig nog, en we stappen alle zes in de oude touringcar in een behoeft,ei omi te zien, vooral te zien wat ér in de hoofd straat va,n ons plaatsje v.oor schade is aangericht. Groote commotie da,ar. De win kels zïj'n zoowat allemlaal beschadigd, da groote etalageruiten gebrokenijskasten en geysers z'ij'n op straat beland via den winkelruitenstukken van de baksteenen 'muren zijn ingestort, 't geboiuwi van de bank staat scheef, als dronkensteenen liggen tot in 't midden van de breede straat. Dé beduusde winkeliers brengen de spullen uit de etalages in veiligheid, de eenige agent z'et juist met een goedig touwtje de straat af. Uit de, van vopen open, kruideniersgroentcnwinkels zijn risr sen blikjes en flesschen gerold; de zoo kunstig opgestapelde sinaasappelen -en sla- kropjes liggen op het trottoir. Van da nieuwe trotsche Highjschool is een mhur ingezakt; ook al baksteen. We trekjkén weer naar huis, niem'and is blijkbaar ger 'wond. Onze schade thuis is gering: 'n 'paar flesschen, wé.t eetgerei en bloeml- potten gebroken. De Zware lessenaar staat een eind van den mUur; het licht is - nog even m'aar uit het gas werkt; dat is Goddank' goed afgeloo'pen. De radio, die eerst rustig had doorgespeeld, is nu Waara.bhtig even stil, dan begint een serie berichten afgelezen te wórden, meestal tegehstrijdig; Los Angeles zware... aardbeving -dooden brand Long Beach'paniek', ligt in puin staat in brand oili-w'ells in brand 't is zoo erg niet Com'pton i heel erg niets bekend.... We besluiten, ons eten iop te eten; aardbevingen werken op je zenui- 1wén en de kinderen zlijh mét moeite te bewegen tot zittenj-gaannet is iedereen gaan zitten, of dasr voelen we 'n nieuwe lioéwél veel mindere schok weg vliegt iedereen. We probiee;ren het m'et verha len over heldenm'oed, maar het helpt niet; nog drie schokken onder het eten delmói- raliseeren ons allemaal. Later trekken wij' er weer op uit; thuisblijven gaat een voudig niet; w'e inbeten Zien, wat dit gruwelijke ge»,chok heeft aangericht. Müjjn m'an maakt zich ongerust over de Shell Oil Co. refinery, waar hij' werkt, en we gaan erheen. D:e feferinery staia.t en z'e Werkt; een groep verschrikte employe's bij' den ingang vertelt: dez'e refinery is ©ogenschijnlijk onbeschadigd, maar de zus,- terfahriek een kwartier rïj'den verder is in brand gevlogen en verWioest. D'at w.as de vlam die we zlagcn! Terwijl zij staan te 'praten k'otmt een nieuW'e vrij zware schok; allen stuiven naar het midden, Wég van den steenen muur van het ge bouwtje aan den ingang. Die auto. waarin ik z'at te wachten schommelt als een Wieg; de kinderen gillen. DiuiZenden auto's trekken naar Long Bqach, stad aan dq zeeze vliegen langs ons heen, mogelijk w'illen de menschen verwanten en vrien den zbek'en, misschien kunnen ze net als wij niet thuisblijfven. We hooren nu de finitief dat het daar heelerg is, de win kelstraten in -puin, brand, veel ongeluk ken. Er heen komen gaat niet; verk'eensr agenten op' motorfietsen houden de auto's aan én doen iedereen Omkeerenalleen aml- bulanoes, verpleegsters en dokters mógen doorgaan. Wip gaan terug naar Compton ons b-uurstadje, m'aar tien minuten in den auto van het .onze, m'aar grooter. In de hoofdstraat kunnen we niet komen, da lichten zijn ,uit, overal zijfn ,op leege terreinen vuren gémhakt waar de meni- schen zich warmén, iedereen is óp straalt; w'e hooren dat de winkelstraat geheel verwtoést is; we kunnen het ,ons slecht voorstellén, het lijkt, verder gewoon; in het donker zien w:e niet dat vele van de houten Woonhuizen naast hun cementen fundam'enten staan, .alle ruiten kapot z'ijh, alle schoorsteeneu ingestort. Die gaspijpen z'ij'n gebarsten, hooien w'e, en het water loo'pt niet; de mensehen staan beduusd rond, z'wïjlgend. Ze sleepen beddeg.oed ,uit de huizen, niém'and wil in huis slapen! Kam'peertenten worden opgezet. De vage omtrek van de school lïjkt gewto-onlater hooren we, dat er Zoowat niets van te redden zal z'ijn. Dlwiars door de cementeni- straat looipt een breuk', de eene. kant is veel hooger dan de andere. Winkeltjes gapen open, de facades z'ij'n eraf gevallen, prinsen." „Zijn ze werkelijk van koninklijken bloed elE"- i I „Hebt igij hen gezien'? gllas spreekt .uit hun vleiisehijning .yan hum afkomst, yam edel bloed, "door Jiuin roode huid heem. Dezen zaj'n Mexikanen, tot aiain' gindsche hergen echter -sitrekte hum heieirsdhappij zich uit, zóoals zei z'eggem. M^ar Perp en Mexico zij.n de eigenlijke zümmelan- aen. Ons Spianj,aarden liehbem ze leen doodelijk'ein haat gezworen. Wijl zijn de overweldigeins, de verovieffaars, de oo,n- qaiEtadores. Onize eeretitel is voor, .hen de reden van hun haat. Maar het is' hijina uit met hem. Hij' noemde zich de® laatste, het zal wel zoo zijn. Maar sch'aittem wetiem ze allen, en onnoembare eohahtleini hébben ze verborgen in geheime gewelven en ho len. De Kazik'en .allen kjninjen de vérberg- plaatsem, en hun yolgelingem géhoortZaimen blindelings' tot in den dood. Steeds gerin ger wordt' het 'getal, en weldrla zal 'de aarde verlost zijn v,an dit boevfenpak'. Maia.r ge hebt rust noodig, Seno,r, glpedem nacht, tot morgen. PedriRo Zal u uwe Vertrekken aanwijzén. Slaiap wel." 'Ein Pedrilloi verscheen op d'en drfetapel der eetzaal, met een grootein zilveren kan delaar van 't koebhaarste weyk, waarim een welriekende' ilamha.uw glestokén .wns. Hij hoog voor 'déta gaist en met een lernst de gapende bovenkamers laten op,gémaakte bedden zien. We zien duidelijk' lioe ge vaarlijk de baksteenen gebouwen zlijlnde vliegende steenen zijd voor da móeste kwetsuren verantwoordelijk'. De lichte houten huiz'en schudden eu geven mé.e, bl'ijVen intact. Buiten 't 'plaatsje kamén we langs een kleine electrisChe céntrale, het 'gebouwtje, van steen, ligt in puin; een granaat hhd het niet grondiger kunnen verwoesten, de reusachtige transformato ren staan grotesk verwrongen; hier Zijn ménschen omgekomen; ér staat een poli tieauto met zoeklicht; mannen graven in het 'puin. De groote „interurban" tram's, die van Los Angelos over Co.m'pton naar Long Beach lijden, staan Zwart en dood 'langs den weg, de stroom1 is afgebroken; alelen de overwegsignalen gaan omafgei- broken van ding|-dong. Weer thuis willen de kinderen niet in huis slapen, ze wei geren zeer beslistik laat ze 'dan in vfe'desnaam' maar huiten bivakkeeren, inie.t al de dekens die beschikbaar zijp. Het is mistig en kil, nipt bepaald koud. Zelf wagen we het er m'aar op en slapen in onze eigen bedden, half aangekleed, jassen klaar in 't geval we er ineens uit móeten vliegen! De aardschokken zJij'n telkens zijn Poeders alleen, wanneer zij de hand- teekening dragen v d. fabrikant A.Mijnhardt. Maagpoeders, Hoofdpijnpoeders, Kiespijnpoe ders, Hoestpoeders, Wormpoeders enz. Per poeder 8 ct. Per doos 45 ct. Bij uw drogist. weer voelbaar en van verschillend© hevig heid, m'aar allemaal veel Minder dan de eerste. Dfezé z'ijlrt het, die ons moreel onderij mïjtaen en ons een gevoel van volslagen onm'acht geven. De kinderen maken pen vuurtje in den achtertuin Amerikanen inaken altijd vuurtjes en legeren e;r z'ich om heen; ze slapen natuurlijk heel slecht. Alle mógelijke berichten komen over den radio: van biranden, van mógelijke nog te wachten gevaren, van .ontploffing en vloedgolven. In de gevangenis van Los Angeles, 12 verdiepingen hoog, boven hét gerechtsgebouw, zijn de gevangenen ia ■paniek; je kunt ze beneden pp straat hooren gillen. Alle paarden worden opgei- mandeerd voor patroilles in die straten 'waar te veel puin en glas ligt vopir auto's. D!e mariniers Zijn ter bewaking opgecommandeerd. Per -slot draaien we liet af en gaan naar bed; we slapen epn beetje, onrustig, z'ij'n heel vroeg wakker; telkens z'ijln er w'eer schokken. 'sOchi- tends vroeg Zitten we met de buren om het vuurtje buiten, koppen koffie in onze handende buren zïjïi m|aar heelémaal niet naar bed geweest. Iedereen békient, dat het telkens terugk'eeren den schokken zïjh weerstandsvermógen heeft .ondarmljind wat kan er nog méér' gebeuren? Niemand wil zïjrn gewone werlr beginnenm'en slentert rond, Wacht olp de krant. Wat Zal daar nog meer in staan? We kunnen enkel afw'achten. EEN GROOTE VROUW Dpór G. .Visser. .En er 'werden geen kostbare kran;- een op het p'as gedolven graf neergelegd en m'ein had er geien lijkrede gehpudeinj. Want er w«s een simpel, oud vroiuwtjje Igestorven, dat geen familie had achter gelaten. Niemómd was; ex, die haar tieugd, die allerheerlijkste trek hit haar leven a'oem'd had, wftnt de schoonheid ontdekt alleen hij) die Zelf door haai" gekust 'is geworden Langzaam! dreven grauwe wolkie® b'oyen 't Zwarte kerkhof en verdwenen steeds verder achter dei donk'erei hoornen. Ook -de doodgraver ging. Dé wind kyamj aanrollen en wierp handen vol etof "pver den klei nen heuvel. Dl® regen; ruischte Zacht. Ein;- delij'k kw'am' weer de zön doorbreken en Spreidde een purperen Mantel over het kerkhof. Een memel zong kijn hoogste lied in een wilgenboom1 naast de oude linde, als wilde hij voor de'oudei vrouw 'Zijn laatsten vesper Zingen. Zlijl allen had den haar lief gehad, dei zon, de wind, de en een stijve deftigheid trad hij den gang in en stapte hiji voor Moesten- Dó,rjrienis op, also! deize voor zijn minst ©en Spaansdhó prins .geweieslt ware, in plaate Van Ha.rrik'e Dorrens van de Rleine Gracht' te Maas tricht. (len etaimigask uit d© drie Moria,en tjes, hetgeen den even génomden, Harrikle Dorremis in de kostelijkstte lachbui deed uitbarsten, want Pedrillo als, fajkkeflidrager met zijn rumoerige beenen en armen',, de fakkel boven zijn hoofd houdende, miet pen zekeren -zwaai, en in eddalismiplas. op jie vprtrekken a;fmia,roheeirend, voor dén gaiSt bestemd, was eemig. 1 Aan de deur gekomen, maakte hij! rechte omkeer, öchioo'l! een- gordijn weg .en lichtte in een groot vertrek, waarin MeéBteg Dorxens binnenging, gevolgd van gijn kurieusen fakkeldrager, die kandelaar en fakkel in een grooten bron-zen' ring jjan da deur stopte, daar opeens zicli omkeer de en hij wijlze van ,ygoeden nacht". Mees ter Dorre-nis o|pi een stuk tong trakteerde, dat stellig nooit .uit, een 's móniacheb mond had gehangen, waarop hij met tong en armen en beemeW mitsgaders zijn beetje hoofd verdween achter het 'gordijn, terwijl Meester Dorrens het uitplraetstte van lachen. Hie't luid uitschaterend liet hij zich vallen in een leutningstjOél ©n nam het vertrek eens op. hootajen en ook de kleine vogeltjes, Waar voor zij1 van 't wéinige, dat Zijl zelf had, brood gestrooid had onder haar venster, Hoeib lank ©n rein wias haar leven. Uit haar oogen straalde een zachte, rustige glans en iedereen ondervond dadelijk de warmé -sympathie, die van haar bijzijln uitging. Ja, zelfs voor 'n daad, die voor het oog der wereld slecht ocheen, .kon ze nog een verklarende reden vinden en ze bedekte, vergoelijkte alles, wlanneer 't gold de eer van een ongelukkig schepsel te redden. Ze kende 't leven en 't leven kende haar, zonder ooit aan groot zijh,, of aan ginoot voeten gedacht te hebben. En nu begroeven ze haar op 't kleine kerkhof -onder de hooga hoornen, die ze had lief gehad, en .waaronder ze va.a.k gewandeld had om1 voor haar overledenen, te bidden. Al haar kennissen en 'familiqj l-eiden had -ze overleefd. Ze wtas 76. „Epn oude vrouw1 möm'pelde men schoudeij- ophalend, die haar tijd gehad heeft. Als 21-jarig meisje, uit de volksklasse 'was ze getrouwd m'et een jongen van 22 uit dezelfde arbeidersbuurt. Haar ouders hadden liet haar altijd afgeradenz|ij|, de Mooie Greta met 4e lange blonds, vlechten, waar iedereen bewonderend naar keek, trouiw'de mét *n man, die niets bezat en z'elfs zijn vak1 sl-eoht verstond; -ze kon tcjoh genoeg andere jongens krij gen, waarbijl Ze niet behoefde te werken. Maar Grete Móést en Zóu hem hebben; hij was reeds ongelukkig genoeg, zijin ouders z'oo vroeg verlopen 'te "hebben; nu had hijl nieMand meer dan haar, en daar wilde m'e-n haar ooik1 nog in tegenj- wórkén? Maar nooit zóu Ze 'n jongen willen huwen, waarvan z|e niet hield neen, Karei wilde zé en geen ainderal Niem'and begreep haar hierin, Zelfs d'r móeder kiende het kind niet met haar eigen wereldje vol idealen; Ze zei altijd tegen d'r m'an: „Ons kind had van def tige m'en'schen móeten zijln, die veel tiijld hebben om' .zich met haar óp te houden; wij hebben daar geen tiijd voor." En iZe w'as mét de andere kinderen Mee ópgetrokken, had nat schooltijd het strijkgoed v.oor d'r móeder bijl" 'de klanten rondgebracht en deed boodschappen voor rijke mtenisohen in de stad. Ze was Zoo igehecl anders dan de andere kinderen; 'als kind reeds ging, van haar iets uit, dat nieMand kan verklaren; wanneer z'ij thuis Wias, waren d'r broers' altijd veel liever voor móeder; het 'was juist, of m'en geen hard woord durfde spreken, als Grete er bij was; haar stille, diepe blik alleen 'deed iedereen naar z'n werk gaan en niet inhuren pf klagen, als de tijden 'wat slechter werden. Als zé 's .avonds thuiskwam', hielp ze ijverig mee in de 'huishouding, waar alles onder haar han den blonken s.om's noglaat zat ze hoven io'p het kleine Zolderk'am'ertje hij "n .oliepitje en breide zé een paar kousen of een sjaal voor 'n broer of Zuster, die weer 'binnenkort naamfeest vierdeze wil de iz'e dan Zooi echt verrassen en 't ge schenk heel stil des mórgens óp hun 'stoel leggen. Zóló was ze steeds: alles voor anderen, aan d'r eigen dacht ze niét In het steegje, waar de Zwart b-erookte huizen scheef uitgezakt 'tegen elkaar leun den, Ring altijd 'n vunzige lucht 'om' de huizen. Toch stond op een achterplaats in een afgebakend stukje grond 'n bo,om|- pje, 'n seringstruik', die ieder jaar mét 'de lente bloeide; en langs de gpaiuiw1 verweerde steenen nfuur van da tzélfde binnenplaatsje stonden een .paar bloeM- potten m'et vuurroode geranium's; iede- ren mórgen kwam een donkere k'naap' uit de lage onderdeur en verzorgde de plan ten vóór hij1 naar binnen ging, keek hij altijd even omhoog naar het venster aan den overkant en lachte tegen 'n blond kind. Met dien khaa'p' had zij haar kin derjaren gesleten; satm'en gingen ze naar school, speelden méit hun tol en knikkers op 't grachtje; z'e waren in da catechis- 'mhis-les hij1 den kapelaan en hadden óp denzelfden dag hun eerste 'heilige Coml- Munie gedaan. Zoo 'waren Ze opgegroeid tot twee groote 'kinderen. Toen Grete voorgoed uit school kwam1, had men haar maar de Cigavettenfabriek gebracht, Waar zé inpakster wias geworden en acht gul den per w'eek verdiende. I I i Hiet was ee.n gnoot-e laa,g gestoken vier kante kamer, deftig, en toch eenvoudig ge meubeld. Matten over dien vloer, matten langs de wanden. Maitten, stoeten: en ze tels, een tafel in. 't midden. Eé-n groot k'ruisi'fik-s vain ivoor en een prachtige schilderijl de Madonna, voor stellende, en voor beiden .-zilveren lampen, die gen zacht li-cM ver-Spreidden, .waren dé eenige sieraden, waarneer men «en tro pee met allerzonderlingste wapens: uitzon dert, dait in een- hoek stond. Van bed -geen spiorar en Meester DiorirlenB zócht naar da .plaats waar hij' dijn gerad braakte ledematen zoiu nitstirekikien, toen hij een gedeeltelijk opgerolde mat a,a;n zijn linkerhand gewaar werd. Inderdaad, daar achter bevond -zich nóg een kamer even .groot, even lang, én eveneens met maften afgeschotfetrs In het midden sltond een groot bod, mat gazen: gordijnen omhangen, Voor het geval 'der mu'skieten, zooi het scheen. Ook hier weer een prachtig ivoren krujsifïks en een mis schien nog prachtiger schilderij! Van de Moeder Gods, -hef afbeeldsel niet Zoo hét eerste van de mirakuleiujzfe Madonna van Mexico, maar alsotf het ook liet werk w;a.s van een Spaanschen schilder. Het scheen wel een Mu-nllo te ztjjm. Lichten brandden in rooskleurige 'giazén Voor 'heiden. (Wondt vervolgd.)'.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1933 | | pagina 5