u
ZATER0AG 18 MAART 1933
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
|n UIT DE PERS Hl
ALLERLEI
I GEKKE GESPREKKEN I
K o 11 ing K i ez'e 1-
De gouden tijd voor koning. Kiezer is
weer daar. 'n Half1 duizend 't kunnen er
ook duizend wezen, want we zijn den
tel kwijt) liefhebbers voor een Kamert
zetel, dienen zich nederig bij Zij» (Majes
teit aan. .Vij'ltig partijen dingen om tfij'n
gunst; erkennen hun schatpdichligheid
dfl'reeren nederig hun cijins. Al wie het
weet e* wie weet het niet tegenj-
waardig.? heelt zich gehaast een partij
te vormen Wet een program, uitgeschr^
ven in het waarachtig.belang van koning
Kiezer.
De goeierikkenDemocratische lijnr-
stokken zijn in sterken mate uitgezet
nationalistische klokspijs is er volidoendo
voor 'n diner met zeven gangen; fascis
tische vogelaars zijn op het appel met
en zonder „bezem'' doch ailem'aal' voort
zien van slagnetten. „Snijders, de genet-
raai," heeft een extra portie cosmetiek in
zijn isnorrepunten gezet en het grqotj-
tenue aangetrokken; mijnheer Lampet je;
alio je maar eens 'in de vier jaar' hoort
noemen, is, weer present; proeft Veraart
dient zich o, wonder vriendelijk
aan en lacht naar iedereen "behalve naar
dhr. Meertens van het vrije karnbedrlijjf
Omdat het niet boteren wilde tasschen
hen twee.
Plaatselijke praatvaars dringen naar vo
ren; menschen die het „zoo raak kunnen
zeggen" huppelen kittig aan het lijntje;
de eeuwige vitters stellen thans eindelijk
„de daad'' waarnaar men hen zoolang
vroeg. Ze wipten op eeu lijst om koning
kiezer en zijn land te redden van den
afgrond. Gewillig staan ze gereed: één
wenk en ze vliegen door het vuur. .Wen1-
schen.? Sjouw waschlijlsten aan; ge krij'gt
er hun zegen op. .Vermdndering.van be
lasting; atschaffing van jachtrecht; vrij
ontbijt met koffie en 'n 'banaan; regee,-
ringsbioscopp met gratis J.oeganê'; hanen-
gekraaivea'bod; opheffing der grensbewaf
king; vrijhandel; tariefWuien; gesloten
ramen bjji radio-mhrziekafschaffing van
het leger; staatspensioen; socialisatie; al
gemeens dienstplicht; achturigs arbeidsi
weekongedwongen spel van maatschapf
pelijke krachtenpermanent-wave voor
lederen radio-,omroepsocialisatie, enz1, enz'.
Ge hebt maar te kikken, koning Kiezer en
uw Kamer-dienaars; schieten toe. Neem
de grootste blaffers; de nijdigste bijters:
ze kwispelen van vriendelijke toegenegen
heid en eten uit de handtenminste
tot 26 April,
Laten wij! thans' onze kans waarnemen.
Nu zijn onze a.s. woordvoerders geheel en
al oor. Het ijzer is momenteel heet van
goeden wil; laten wijl het smeden voo,r
liet afgekoeld is!
Critici zullen mogelijk bits opmerken
dat alleen de gekken in vreugde plachten
te leven bijl het veel beloven en weinig
geven. Och laten wij' maar eens doen als
of. Het zou trouwens niet hoffelijk' zijn
om wijzer te sehlij'nên dan jjl die gelegenf
heidsstaatslieden, welke Woensdag zoo
minzaam hun regeergaven aan de voeten
deponeerden van koning Kiezer!
i LTEKTJIK.
„Daar was je al bijna, aangereden. Stout
kind!" i
ue juf liet 'de riji kinderen w.eer pas-
eeeren tot zie achteraan haia.r eigen plaats
kan innemen. Hlonderd mieter verder was
de woelwater van 'n Oorry. J'apikse allo
gevaar al wieier vergeten. Heit stoeien
en duwen met haar nevenbuurtje was
al weier aian den gang. De juf zagi 't wel,
Die Oorry. wns waia.r(lijk' 'n lastpteitjie. En
ja zou al 's strenger optreden, maar de
vader was zboi okbehbriijk om 'direct bij
heit sehoolhoiofd te ktamen protesiteiereo,
Die had hiel aanhoudend over „s'tanden"-
Bcholen.
Goddank, daar waren ze al bijna weer
aan 't eindpunt ,de Zuidei'dwarsstraia-t.
„O God, CoxryJ"
Als 'n bliksem was 't gebeurd I Coxry
Japikse deinsde gichelend en stoeiend vam
liet trottoir. Op hetzelfde moment draaido
'n auito uit de ZuideirdwarsstraatJjuif-
itouw de Smilde schoot naar voren. Met
'n koenen sptrong was ze nog bij Corry,
greep het kind bijl den arm en'n Gil
van angst en pijn. 'in Felle slagKrie-
piende auto-remmen Tegelijk vele deu
ren en vensters open. De overige meisjes
stonden veirweiz!en en half-huileind op 'n
kluwen gedreven'n Cbaiuitïeur die als
'n raz'ende 'n particuliere woning .binnen
rende om te teldtaneeren.
Toen de eerste piolitie-agent zich 'n
weg, baande 'naar voren, zlag Ipij twee
schijnbaar levenlooze lichamen cup het as
phalt kiggen juffropw de Smilde en
Corry. Japikse. j l
Ze waren opi dezelfde ziekenzaal terecht
gekomen, de onderwijzeres en haar leerlin-
getje. Dagen lang was het erg geweest
met juffrouw de Smilde. 'n Heel zware
hersenschudding. Corry was er minder
erg aan toe, ofschoon de vleaschwonden
en hot erg gekneusde beentje nogall koorts
hadden verwekt.
Juffrouw de. Smilde moest voor Be
zoovedste maal 'kijken naa,r do krant,
welke de zuster opi het tafeltje ha,d gazet,
zoo, dat 'z'e den 'kop va.n het artikel goed
kou lezein„Schoolkind overreden. Kra
nig optreden Van een onderwijzeres".
Zoo'n heldendaad vond ze 't nu zelf
niet. De zuster moest die kra.nj, maan
opruimen.
Aan het eind der zaal hoorde ze man
nenstemmen.Da.t was nat.. Zie je wel,
pater de Koning. E,n die andere man,
die. zoo 'druk toet. de zuster praatte
AVa.t was 'dat ook' 'n bekend gezicht
(W aar had 'zeO Hieere-jee, Corry's
vader.
„Zeg Corry, daar heb je paps, kind.
Da's aardig hé!"
Maar paps keek 'heel ernstig. Hij pro
beerde mot z'n kistjes gedempt te loo-
pen en foeterde daarom in zichzelf over
de groisae-oaisse-slagen welke hij ondanks
alle inspanning toch nog met z'n „onder
danen" maakte.
Hij ging aan Corry's bedje zitten, on
derwijl de kapelaan en de zuster infor
meerden naar juffrouw de Smilde's voor
uitgang.
Benige minuten later r.aakte de grove
'J apiksei bedeesd de ruwe palerepi.1 van den
kapelaan
„Toe nou, Eerwaarde
Het zat hem opi de maag en 'daarom
mo.t'st heit er af, hoe vluglger hoe liever.
J uffroiuw de Smilde, ik vrij bedoel
ik. wij kwamen samen met 'n boodschap
voor u; J'apdkse on ik. Een paar dagen
voor u, enfin voor het ongeluk) heeft
J'apikse gezegd maar u moet het
hem niet kwalijk nemen
„Noem 't kind maar bij zijn na;a,m,
eerwaarde," schoot Japikse uit, „maak
mo nu niet mopier dan ik ben pf was.
'k Heb uwes gemeen bekladdend, juf
frouw. M'n groot» bek voorbij gepraat.
Ik beweerde dat uwes nieitls voor de min
dere lui's kinderen over had. Da's gemeen»
onzin van me geweest. Ik vraag wel
beleefd...
„Ach k'omi toch, vader. Zoo erg is 'it
toch niet hé? Ciorry en ik beginman
er nu 'n uitstekend lui leventje van ia
schejpiem Niet waar, Zuster)?,"
„Ja, uwes is 'n engel, nou weet ik 't
wel. Maar a,ls dat niets is, wa.t U. voor
Corry gedaan hebt, dan, dan."
Japikse's lippen trilden zenuwachtig.
„Ik dank U duizendmaal uit den grond
van m'n hart, juffrouw. Ik' aal nooit ver
geten. m'n lieele leven niet, dat U. met
riskeering van uw eigen leven."
„Stil toch, Japikse, je- «verdrijft liet,
werkelijk."
„Nee, om de dood niet. Zoo is hot. Da
kianten hebben er vol va,n gestaan- En
ik heb eergisteravond tegen de propagan
dist van onze. vakbond gez'eigd, dat-ie z'n
kakementen op' makaar moest houden
over standen-scholen emzooiwoort®. W.ant
dat ik 'm anders. Ze hebban me 'fc lokaal
uitgesmeten, eerwaarde. 'Maar 't goieft
niet, ik', ik hoor er niet', dat. begrijp ik
nu wel"
Da's 'n gpeid besluit, nietwaar juffrouw
de Smilde. 1 l
De juffrouw knikte instemmend. Maar
Jiapikse toornde verder
„Maar die magere scharminkel van 'n
propagandist krijg ik ovengloed nog w.el
onder vier oogen. E,n dan zal ik '111 nan
zijn verstand brengen, dat-ie.... enfin...."
(„SclioolbeiSt.") C. L. POLDERVAART
Mr. Fcck aver de Katholieken.
Opi de vergadering van den Vrijheids
bond heelt de voorzitter, Mir. Boek, ge
klaagd over de sociaal-democraten, op
wie niet te rekenen valt. in, den strijd vooir
nationale eenheid. De heer Fuck heeft
de vrijmoedigheid gehad hieraan toe te
voegen, dat ook de Katholieken voort
gaan, met onze volkseenheid meer en meer
te verbreken.
.Wij hadden verwacht, dat een zoo; hoog
staand man als de oud-gouverneur-gene-
raal z'ou kunnen inziein, dat organisatie,
met het doel, om eigen beginsel in het
nationale leven tot zi,n volle recht te doen
komen, nog volstrekt, niet. behoeft te be-
teekenen een verbreken van de nationale
eenheid. i
Juist he.t nationale belang kan daarbij
zeel' zijn gediend. Misschien zou de heer
Foek bij reinig nadenken tot da comclusda
kunnen komen, dat het. bestaan van Chris
telijke en Katholieke vere'enigingen op ver
schillend gebied wel degelijk aan ons
nationaal belang ten .goede is gekomen.
Hij. Zou daarbij werkelijk niet heel ver
in de historie behoeven terug te gaan.
Maar hij is niet de eenige, die dit nog
niet volledig blijkt in tie zien.
Zelfs personen in verantwoordelijke en
leidende positie, die; in hun onmiddellijke
omgeving kunnen coustateeren, tegieu wel
ke funeste invloeden het Christelijke en
Katholieke vereenigingsleiven een heilzaam,
om niet te zeggen noodzakelijk, Jegten-
wicht biedt, vertoornen opi "dit punt een
even onbegrijpelijke als noodlottige blind
heid. „Msb."
„Elegant sarcasme".
Minister De Geer heeft op de. algemeene
vergadering der Ohr. Hist. Unie1 t« Am
sterdam een rede gehouden, die niet alleen
den christen en den staa.tism.au, maar oris
den slrijdvaardigen parlementariër, voor
wien het debat met den tegenstander een
ba rtverkwikking is, alle eer .aandoet.
Hij verklaarde, niet den indruk te heb
ben, dat alle Parlementsleden voldoende
hun verantwoordelijkheid beseffende leer
is wel goed, maar 't leven laait t-e wen-
sehen over. Aldus de Minister, die zeido
daarbij1 in bijzonderheid te denken la.au
een fractie der linkerzijde, die, tijdens het
jongste begrootingsdiebat, bij de algemeene
beschouwingen aandrong op sterke be
zuiniging, terwijl, toen de concrete, 'dek-
kingsmaafregelen aan de orde kwamen,
de ééne spreker de. bezuiniging bestreed
bij Defensie, de ander bij Onderwijs, de
derde bi„ de Volksgezondheid, de vierde
bij Justitie,
Dat het niettemin met de loer in orde
bleef, bleek gelukkig Icbrt daarna, toen
een nieuw belastingonilwerp' 'werd inge
diend en iiet orgaan dier fractie schreef,
dat boter dan z'waardor belasten ïtou
zijn: „bezuinigen".
't Is een model van elegant sarcasme.
„M!sb."
De kracht der insecten.
'n Amerikaanseh wetenschappelijk tijd
schrift bevatte .een zeer merkwaardige
verhandeling van den heer James Weir
over de kracht der insecten.
De schrijver zegt daarin, dat in het al-
g,ïnecn de lichaamskracht der verschil
lende diersoiortpn omgekeerd evenredig is
aa-n den liehaamsomvanig. Zoo is de kik
vorsen naar verhouding sterker dan de
mensoh. jle vlooi sterker dan de kikVorsic'h.
De volgende proef' toont dit 'duidelijk
aan.
'Een schallebijter lia,d de onbescheiden
heid opi eep. avond zoover gedreven, zich
in dei kleeren van den heer .Wieir te nieste:
len. Deze, die den aard va,n Jen imdringer
niet kende, wilde hem mat de hand ver
wijderen; hij' geraakte echter met het
einde van den wijsvinger tmsschan de
scharen van hat insect beklemt, dat zoo
sterk' aankneep, dat de tu'sschehkioimst van
een ander persoon nioodig was, om het tot
loslaten te noodzaken. De heer Weir
wreekte zich, door het insect, op zijn
beurt gevangen te houden en het tot
zwaar werk te verooideelien, met hef
doel ,zij'n kracht te. meten.
De eerste straf was dan, dat het voor
eien blikken Wagentje wierd ge'apumn'en
door tweie draden aa.n zijn lichaam yasih
gelijmd, welk wagentje 58 g'riam Nvoog.
Door deze wijze van inspannen bleef het
insect geheel vrij! in zdjln beweigin|gen.
Ofschoon het insect zelf 18 decigram
woicig, kon heit 't wagentje zoover voort
bewegen als het ruimte voor zich had.
Toen werd 15 gram hagel in het wagentje
g„daan. Merkbaar voelde het insect, dat
de last zwaarder was, maar het kon dien
toch zeer goed Voortbewegen. Eien nieuwe
vermeerdering van 15 gram hagel depd
ncm de grens van zijn kracht bereiken,
ofschoon het oiok dezen last nog t.weo
centimeter verpalatste. Over dien af
stand 47-maal zijn gewicht verplaatsen is
een taak, waartoe geen miensch in öhaat
zou zijln. Naar v,erhouidinig zo.u een main,
die 100 Kg. Weeigt,, met één 'hand hét
gewicht van een ton moeten kunnen, opi-
heffen. i
Een tweede pii'ori' heeft de heer Weir
genomen met den j"hinooero,sk®ver. Dit
insect heeft een merkwaardige kracht, 't
werd voor hetzelfde, wagentje gespannen
als de schallebijter; de heer Weir deed er
30 gram hagel in, doch de last werd met
liet grootst» gemak verplaatst. Een zelfde
hoeveelheid werd eraan toegevoegd; dezen
keer was er eenige inspanning merkbaar
helt insect moiest een ruk geven en toomde,
dat de gewichhsviermeerdering zeer gevoe
lig voor hem was.. Toen opnieuw 15
gram bijgevoegd Werd, scheen het de
kracht van hef insect te boiven te gaan,
maar onder electrisc'he opiwekkinig .spande
het zich tot liet uiterste iu en verplaatste
de vracht van 1.20 gra.m ovler een afstand
van 5 millimeter. Hlat insect zelf Woog
fil/2 gramhef verplaatste dus een ge
wicht, dat 18-ma,al zoo groot was als zijn
eigen gewicht. Eien man van 100 Kg:, die
hetzelfde zkxu willen doen, zo» een geladen
wagen van twee ton gelwicht moeten kun
nen voorttrekken, terwijl voor de helft
van dit gewicht raad® twee sterke paarden
nocdi'g zijn.
Reclame Voar een Opera.
Het blad l'Europe aïtie-te verhaalt de
volgende .aneikdote:
jMen speelde in het Casino te New-York
een opéra-eomiqne van Engelschen o,or-
sprong,g enaamd Fkujodora. Dit 'werk, dat
voorbestemd scheen put te vallen, werd
zeer koel ontvangen. Maar er gesehieddo
iets Zonderlings, op het oog, maar dat
werkelijk een machtig rcclamemiddel bleek
te zJijm.
Op een goeden morgen kondigde de di
rectie op een aanplakbiljet aan, dat de
middagvoorstelling geen voortgang zou
hebben. D|e verslaggevers der bladen gin
gen naar het theater om de oorzaak te
vernemen. (Die directeur ontving hen en
ileelde hun mede, dat de '^ter van het ge
zelschap, juffrouw Edna Wallace Hopper,
er op slaande de wedrennen tp Brooklyn
te bezoeken, voor dien middag de geheele
zaal had laten bespreken. Om zijn medei-
deeling te bevesfigen, toonde h'ij' een cheque
van '$1700, die de actrice hem' daarvoor
ter hand had gesteld.
Denzelfden avond verhaalden alle kran
ten dit meesterstukje in haar avondedities
en gaven een reproductie van de cheque
van 1700, waarmede de actrice liet
recht had gekocht, om de voorstelling niat
te doen doorgaan, waardoor zij' in staat
was de wedrennen te bezoeken.
De vinding van den impresario bleek
vernuftig; van dien dag af waq de algq-
meenc belangS|teliing opgewekt en volle
zalen bozlorgden aan de «.ter en .aan de
opéra-'c'omique een volkomen ^ucces.
H e muziek o,p> gevangenen werkt.
In d'e gevanigieini'S te Butzbach (Hes®em)
werden ec-nigen tijd concerten gegeven om
la onderzoeken hoe de gevangen,an reagpe-
reii op' de veirsc'liillende soorten muiziek.
Men stride een aamtial vnqgen, .welkh de
gevangenen zouden beara'twoorden, B.v.
welke gevoelen® in hen kwamen (vreugde,
droefheid, overdenkingen, herinneringen,,
toekomstgedachten), door welke muziek ze
hat moest worden getroffen (muziek zon
der woorden, muziek op woorden gezef,
muziek met geestelijken ol' met wereldlij
ken tekst), welk' instrument bet liafejl
werd gehoiM'd, (orgel, piano, viool, cello,
blaaisinstrumeniten enz.) en een aantal
meer. Tot sfoit ward gevraagd Oif 'de
muziek' als vergemakkelijking ya,n den
arbeid, als k'almcerend middel of alls op
windend middel werkte.
lie iiiUttamsit van deze enquête was
zee,r belangwekkend. Nanist een groot
aantal gevangenen nl. die zich met .dank
baarheid en vreugde eu somls ook' met
weemoed, oWer de muziek hitten, warp-u er
ook enkelen, die verzachten de Koistep
voor muzikale bijeenkomsten te besteden
voor verbetering van de verzorging. Een
kleine groe.p van gevangenen verzette
zich hartstochtelijk', de centonigheul van
hun gevangftnisschap' te verbreken door
muziekuitvoeringen daar vooraanstaande
kunstenaars.
,,lk' kan het gevoel niet van mij afzet
ten," zoo schreef een gevangene, „dat
deZe geheele zaak slechts ten doel heeft
verdriet en weemyed in heit oneindige to
vergrooten, waardoor de reeds Zoo vol
doende gekwelde iedere hoop voor het
verdere leven moet Verliezen. Of moet
de muziek dienen, om de reeds uit diepe
Wonden bloedende ziel nog meer murw
te maken."
Ben ander schreef: „Zoolang ik naar de
muziek Juister, maak ik allerlei goede
plannen, maiar nauwelijks zijln de tonen
verklonken, dan is het mie, alsof men tai)
alleen het hart wil zwaar maken,, als
wilde men mij toonen, wat ik had verhu
ren. Ik voel dan de haa.t ik vraag
vergiffenis tegen de heeren, en allo
goede gedachten zijn weg, en alleen mijn
ellende en wee zijln gebleven."
Een deirde gevangene merkte opi: „Mu
ziek stemt mij, in liet eerst, vroclik, oor
tot nadenken, rnlaar dan komt droefheid
over me, welke bijna tot wanhoop voert.
Onderdruk ik de trelurige gedachten, dan
neemt het wraakgevoel de overhand. Ieder
re (muziek kon mijl, .alls: vrije tua-n, bekoren,
maar al® gevangene haat ik haaar."
Historie.
Lodewijk 'XIV, Zoo vertelt men, was
heel erg bevreesd voor den dood. 'Zijn
omgeving had orders en vermeed elk Rler
sprek' waarvan het onderwerp; dit thema
tod .grondslag ha,d. Maar toen de koning
eens de kerk bezocht, lieit de kapelaan
zich meeslepen in zijki rede de woorden te
gebruiken: „Alle menschen moeten' ster
ven I
Een blik uit het gevolg van den 'Isoninig
deed hem' begrijlpeo, dat hij een fout ger
maakt had. In groioiten angst wetnldde
hij izieh direct tot dein koning en her
haalde:
„B ij n a alia mcinschen moeten; sforvem 1"
Aan bot Fnansche hof' was de Markie
zin de Pompadour aUesbehalve bemind.
Zeü's de hofprediker school' zijln gevoelens
ten aanzien van de: markie,z'iim niet ander
stoelen of' banken. O,pi een dag liet; de ko
ning hem indirect 'door een kamerdienaar
verzoeken de markiezin in zijln gelbaden
te gedenken.
„Dut doe ik al," zei de geestelijke rnsj-
tig. „ik bid eiken Bag: en verlos ons van
do kwade!"
Onze kimderspelen.
Reeds in de oudste tijden hebben de
menschen getracht spelen te vinden om de
kinderen bezig te houden en zich licha
melijk te kunnen ontwikkelen.
Als het oudste bewegingsvel, dat ver
moedelijk in China z'ijii oorsprong vomid
en dat over dp geheele wereld werd var-
breid, kan men het steitenlooipen beschou
wen. Hot is nu uit de mode. (Wellicht
even cud is het schaatsenrijden der Noor-
sche Volken. Interessant in djt verband
is de vondst ag.n het einde van de vlorige
eeuw bij Spandajtt. Men vond daar een
schaats uit het boen van een piaiard
vervaardigd. De. so'haiaits werd beschouwd
als .afkomstig van paalhwuWbewoners dei-
omgeving ongeveer 1.000 jaar voor Chris
tus. Schaatsen uit boenen waren tot
heb midden der 13e eeuw in gebruik'.
Eerst in dien ti,'d voerden de Hollanders
de, schaats met ijlzier vervaardigd in. Ook
het skiloopen, een typisch Noiorsebe
sjort, stamt uit dezplfde periode als het
scnaatsenrijden.
Balspelen, zooals we ze nog in ver-
«cnillende varia,Jies: kennen, werden eerst
in os o-udc Griek'sche kronieken vermeld.
Golf, tennis en croquet warpn reeds
vroeger bekend en zouden van Assyiri-
sehen oorsprong zijn, maair dat staat niet
onomstoioitelijk' va-sit. Daarentegen werd
van liet voetbalspel eerst door tijd'genoio-
ten der Italiaansohe renaisisiance gewag
gemaakt. Het schijnt vroeger ook zeeir Id
trek' te zijn geweeist en uitvoerige versla
gen van de wedstrijden bewijizein, dat metn,
evenals nu, heel belangstelling ha,d voor
het spel.
Evenals onze kinderen reden de jonge
Grieken en Romeinen opi stokpaarden. Heit
oplaten van vlieigqrs was bij de Ohineeeem
een zeer verbreid en buitengewoon po-
palair spel en kwam blijkbaar eerst later
in de mode. Poppen met beweegbare le
den, sprekende oogen en echt haar vond
men reeds in den eersten tijd bij! de opgra
vingen in Egypte', evenals in Italië.
PiJjredicten van de g iidniijaeu.
De mijnen op den Witiwatersrand in
Zuid-Afrika zijn de; Voornaamste goaidpro-
cbjceenende mijnen der wereld. Het- belang,
dat in het' goud gesteld wordt, dat jaar
lijks voor een waarde van 45.000.000
uit de mijnen gehaald wordt, is van dien
aard, dat zelden gewag gemiaiakt. wordt
van andere; mineralen, die tegelijk met het
gele metaal gevonden worden. Het is
een feit, dat weinig menschen weten, dat
dn mijnen iets anders dan goud pmotdu-
ce-eren. Onder deiz'e andere mineralen zijm
diamant, zilver en iridium van economisch
gewicht. De enkele diamanten die soms
in het gioudhoudend erts gevonden worden
zijn van zeer fijne kwaliteit en behalen
steeds goede prijzen. Bovendien isi het
goud gemengld met 10 proeent zilver-, dat
v.an hat goud wordt gescheiden. Do hoe
veelheid iridium, het metaal dat gebruikt
wordt Vo,or hat maken van de zucht e
punten van onze Vulpenhouders wordt- ook
in verbinding met he.t goud gewandein. Hét
grootste gedeelte, van den wereldvoorraad
van iridium wordt, inderdaad verkregen
uit da goudmijnen van den Witwaters-
ra.nd.
De voor den gék gehouden Lehar.
Titans is Léhair, de componist o.a,. van
„die lustige .Wifcwe", wereldberoemd on
heeft zich afgewend nog „piremièrekoorts"
t;e hebben. Maar "n Meine dertig jaren
geleden was het anders. Toen stond Léhar
aan heit begin van zijn Boopbaain en
van zijn roem. H.ij was een onbekende
kleine Hongaarsche militaire ka.pielmees-
fer. die' zich de boe-non .uitdiep om zijn
eerste „compoisities" aan den man te
brengen. Eindelijk was het da.n z'oo ver.
De repetities van zijn operette „Wjeen-
sohe vrouwen" worden in een .Wjaenseh
theater uitgeschreven. Lchar Wia® geluk
kig. Toen kwam de plremièrekloorts «in do
kleine kapelmeester- wachtte, nu eens „he
melhoog juichende" en dan „tat stervems
bedroefd" op do .eerste voorstelling.
Zijn vrienden, «eni yraolijlk geizielschap,
kenden ziijin toestand te. goed am hadden
den angsitigen kapielm-eesiter uitverkopen
om eens den sploit toet hem te drijven.
De dag van dei eerste voorstelling waa
aangebroken. De kjeine kapelmeester had
koorts van opwinding. Zijln vrienden lie
pen met geheimzinnige geiziohteln rond
en glimlachten vergenoegd- 1
De première had een: geweldig groot
succes. Het pluibliek appiandiseerde geest-
diiltig.. Léhar was' gelukkig, maar begon
toen weer over het sudcies te piekeren.
„Ja, het publiek is tevreden," zei hij,
„maar de pers.W.a.t Zal de pers «r van
zeggen'?" In zijn angst besloot hij1 daar
om. het verschijnen der morgenbladen in
zijn stamcafé af te wachten. i
Hi, ziat in den kring van zijn! vrienden,
H,oe langzlaiam k'riolp'en de uren! Jeder
uur leek hem een eeuwigheid. Eindelijk
werd het 4 uiulr. 1
„Nog twee uiur, dan heb je de bladen,"
zoo' troostte men hem. 1
'Toen plotseling, sprong een' der jour
nalisten opi, sloeg zich zacht vxwr het
voorhoofd en zei: „Ik heb het... Ik
ken een krant enverkbopep, die reeds om 4
uur Be bladen ontvangt. iWij zullen hem
telefoneeren en vragen voop te lezen,
wat de critici van de operette zeggen."
Léliar vloog naar de telefoon. Al da
anderen hem na. I
Men deed net, alsof de krantenverkoo-
p.'er werd opge,roepen, maar het was een
café naast het hunne, waar een der sa
menzweerders de jrol van den kra, a lea
ve rkoo per op zich had genomen. I
Deze .tqonde zich geneigd, «enigie kritie
ken aa,n den omgeduldigen componist Votpr
te lezen,
Hijl 'begon: „Neue Freie Presse". Be
richt: „Weensoke vrouwen" heet de ope
rette, welke gisteravond voor heb eeirat
werd opgevoerd. Wij' konden met «en
nieuwen eomFonist kennis maken, maai
wij hadden evenwel niets Verloren, .wan
neer wij geen kennis met hem hadden ge
maakt. Flauwe en vervelende rnuriek."
Léhar werd bleek en de vsnneenda
krantenverkoopep la» varder.:.
„Der Tag".: „Wat in de muziek der
„We,en9c-he vrouwen" goed is, is niet
nieuw en wat nieulwi is, is niet goed. Jam
mer voor het goede libretto."
De kleine kapelmeester begon te sjd-
deren. De telefoonhoorn viel hem uit
zijn hand. Hij viel op een flboel meer. De
grappenmakers omringden hem mat deel
nemende gezichten.
Léhar 6leepite zich met moeite naar da
tafel en bleef in gedachten verzonken
zitten. 1 1 -
6 u,ur in den ochtend. De kxantenver-
koopers komen met de eerste bladen.
De componist was heel niét nieuws
gierig meer naa,r de kritieken. Miaar o.p
aandringen vair zijln vriendfni las hij toch
de b£oordeelingen. Als geëteotristeerd
sprong Léhar op: „Succes, Sul0e.es"
schreeuwde hij- Vergeten waren d'e twee
uren van teleurstelling. En ter belooining
van de goedgeslaagde mop', waarbij hij de
„lijdende" held was geweest ,liet hij Qjn
6 uur in den morgen champagne aanruk
ken. 1
Modern b u w olijks a a n ZoekBertha,
vandaag over drie weken ga, ik'trouwen;
kom' je ook op mijta bruiloft 13
Met wie ga je 'dan trouWen?,
Met jou! 1
JGoed, dan kom ik zéker!
j - j
Identiek'. Dfaor de rechtbank wordt
per brief aan den burgemeester van een
provinciestadje gevraagd, of de in zijn
plaats wonende Johan Mulder identiek ia
met Johannes; Mulder. D;e burgemeester
antwoordt:
„Wïjl hebben hier tea- plaatse twee Mul
ders;: de éen, Johan Mulder, woont in
de Hoofdstraat n». 60, en de luidere, Jo
hannes, Mulder, in de Hoofdstraat nio. 25
beiden kwartaal zuipen; dientengevolge
'kan men wel zeggen, dat zé identiek rijk-"
81
„Titj-Bits," z'ette onlangs het verschil
tusschen een Emgelschman en 'n Schot
als volgt uiteen: „Als de 'Eingelsschman
bemerkt, dat hijl zlijln haar begint te ver
liezen, Ban kaapt hijl Mure middelen om!
dit kivaad te bevrijden ,en komt 'dan
zuchtend tot de overtuiging, dat ee niet
helpen. Begint, daarentegen, de Sfchot waar
de nemen, dat hijl kaalhoofdig Wordt, dan
Verkoopt h'ij' zbo gauw mogelijk' Vij'n 'kaïn
en haarboo-sjtel.'' i 1 j 1
„Pa," vraagt de kleine Frits, „wat ia
het eigenlijk, „le coeur" of .,,1'a coeur-",?;"
„Allebei fout. Likeur 'heet het natuur
lijk 1" 1 1 1 I,
„'Wat voert ge daar eigenlijk uit?"
„Ik 'probeea- met 'n oud scheermes aard
appelen te schillen, ma,a.r het gaat niet
al te bes,t."
„'Natuurlijk' niet. Ge hebt vergeten ze
in te zteépenl''' 1 I I I 1 i
1
In een tramwagen, die zijn laiatqte nacht
rit maakt, zitten ér twee, die aardig bo;
ven hun theewater zijn.
K...hunt II m'...mfe oolk' z...eggen, hóe Iaat
liet is?, vraagt de een.
Die ander haalt oen lucifersdoosje uit
z'ijh zak en zegt:
J...jawel. iWloensdag. 1
D...dank II... dan m..móet ik hier uit
stappen.
Mag ik U een sigaar aanbieden'3
Neen, dank' U. Ik heb juist1 vanmorgen
gezworen het rooken af te schatten.
Nou, steek' 'm dan in uw z'ak' vojoir
morgen.
