CATER DAG 11 MAART 1933
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
f IN HET KRAAIENNEST
□m allerle. C
1 GEKKE GESPREKKEN
W ij worden wakker.
Al te goed is buurmans gek, zegt
liet spreekwoord. En daar het 'Neder-
lanQSche volk die brave Hendrik op han
delsgebied was, zijn wij reeds jaren lang
door het buitenland voor vloermat ge
bruikt. Men lie.pi iinaal over ons heen
en den laatstien tijd met zulke krachtige
stampen, dat eindelijk het versufte gevoel
van zelfrespect en eigenbelang ontwaakt
is. De ongehoorde verdrukking doior
Duitschland van onze tioeh al poovere
export, heeft de deur dichtgedaan. V,oor
honderden millioenen gulden® koo-pera wij
bijl onze Oosterburentot dank daarvoor
nijptt men ons ,de keel toe.
Door massale pers- én partijlpropagara-
da hebben de importeurs jarenlang onize
menschen wi,S weten te maken, dat de
eenzijdige vrijhandel in het voordeel van
den werkman was. De socialisten ge-
Loven dit spr okje in meerderheid nog,
doch de rest van de arbeiders weet thans
betoi, i j J
Het getal van 400.000 werklooz'en
schreeuwt de waarheid uit.
D ankbaar mag men het R. K. Werklie-
denverbond zijin, dat een speciale bijeen
komst. 'heelt gewijd aan onze handelspoli
tiek' en heit onrecht dat het buitenland pus
aandoet. 1
Vooral de heer Henri Hermans heeft
rake dingen met een diepen ondergrond
gezegd en de nationale nijverheid pver-
tuigend verdedigd.
Wi.i izijn niet meer zoo. hulpeloos afhan
kelijk van anderen, zooals sommigen be
waren. In vele opzichten kuntnein wij', zei
dhr. xiermans terecht, zelfs in belang
rijke industrieele behoeften voorzien. Do
mijnen in Limburg hebben thans een capa
citeit. voldoende voor de industrie en de
warmtevoorziening in het geheele land; de
hoogovens en het bouwbedrijf hebben ons
nagenoeg onafhankelijk vain liet buiten
land gemaakt.
Veel te eenzijdig is ons land ingesteld
op het ruilverkeer; in het bijlzionder de ha
venstad Rotterdam ondervindt daarvan
de noodlottige gevolgen.
Wat betreft de bestrijding van dum
ping. wees gpr. erop, dat de. communisten
een |J udasrol «peleneenarz'ijds. bestrijden
zij maatregelen ter belemmering yan dum
ping uit Rusland en Japan en anderzijds
dulden zij, dat beroep®opruiers op do
werkloos geworden Nederlandselie arbei
ders worden losgelaten. Russische schoe
nen worden a f 1 a f 1,50 per paar in
Duitschland en wellicht via Duitsch
land in ons land in.geVo.erd. Katoenen
kieedingsfukken, compleet afgewerkt,
worden uit iJ'apan ingevoerd tegen prijzein,
welke.- liggen beneden den prijs vaai da
grondstof op de wereldmarkt te New
Vork.
Ook wat de buitenlandscbe werkkrach
ten aangaat, zijn maatregelen raoodiger
vertoeven bijv. thans ongeveer 140.000
Duitsche werkkrachten in ons land. Gast
vrijheid is prachtig, maar zij kan in be
paalde tijden beperkt, moeten worden.
Vooral wanneer een land als Duitschïaind
op niets .ontziende wijze ons economisch
aanvalt.
Om onze. belabberde gemakkelijkheid
duidt men ons over de grenzen reeds aan
als de „Lanime Goedzak"; laat men nog
niet bovendien, ziooi eindigde dhr. Hermans
sarcastisch, aan ons verstand gaan ifcwij-
f elf en.
Omdat het 'n millioen „goedkooper" is,
is, b.csteden wij iedere week tien millioen
meer in het buitenland dan bij ons ge
kocht wordt; tegelijkertijd moeten wij
echter Vijf millioen per week aan hen uit-
keeren, die door de „voordeeligei'-kooiph
jeszueht werkloos zijn!
UITKIJK.
tievol was het slechts in zijn geheel
doch toen het in dien vorm ter kennis
van het publiek kwam, was het door
de omstandigheden van alle emotie reeds
ontdaan.
Maar toch is er, door de Intelligence
Service zoogoed als door de geheime
diensten van andere geallieerde landen,
heel wat sensationeel werk verricht,, dat
men in menig geval niet dadelijk tein laste
van den épiomnagedieras-t heeft- gesteld. Dait
men en 'dit natuurlijk wederzijds
niet opzag tegen de ergste maatregelen,
hewijSt de diefstal, die ten nadeele van
den Oostenrijkschen Cousul-Gem-eraal te
Zurich werd gepleegd. Men wist na
tuurlijk heel goed, dat- in handen van de
zen Consul-Gen eiraal belangrijke geheimen
waren. Om het nu mogelijk te maken hem
deze te ontfutselen, ward een inbraak met
diefstal beraamd. De Consul-Generaal
werd gedurende enkele uren van rijn
bureau Verwijderd; een nagemaakte uit-
noodiging van een der militaire attache's
van het Oostenrij'ksche gezantschap te
Bern bracht hem op een bepaald uur in
het Hotel Baur ,au Lac, wa|ar de tele
fonische boodschap' van dein bewu'Sten of
ficier reeds was- ontvangen, dalt hij1 zich
eenigszlins had verlaat. In dienizelfdén-
tijd waren de ma.nnen vain de Intelligence
Service aan den gang, zulks onder lei
ding va.n den in het burgerlijk' leven
als eerwaardig groothandelaar in zijden
artikelen fiingcerenden bewoner van de
Ustcristraisse. Een Italiaansch medewer
ker was op het spoor gekomen va,n een
nieuwe vinding voor hat verbreken van
«loten. Met den portier van het Consulaat
had men niet zoo heel lang moeite; in dein
korten tijd, die ter beschikking stond,
werd geheel de, brandkast leeggehaald,
en vond men een lijst, vara Italia,ansehe
spionnen, die in Oostemrijkseheii dienst
werkten, de bewij\z>en van hef complot, dat
de „Leonardo da, Vinei", een der grootste
kruisers van de Italiaansche vloot1, tot
zinken had gebracht, era t,al Van belang
rijke gegevens betreffende Oosten rijksche
epionnen in Zwitserland. Het was goed.
dat met spoed werd gewerkt, >vant toon
de Consul-Generaal bijkans twee Uren
vergeefs op' rijn militairen vriend had ge
wacht, ging er plotseling' 'een schok van
wantrouwen door hem heen. Dringend
bedde hij liet Oo-stenrijksche gezantschap
in Bern op, en vernam daar van den
officier zelf, dat hij in Bern was en dat
er van een uitnocdiging jüjlnerzijds geen
sprake was. Geen tijd verliezende, ging
de Consul-Generaal in allerijl naiat rijn
bureaux terug, vond dez'fi geheel over
hoop, de brandkast, open. In een oog
wenk begreep lrij de verantwoordelijkheid,
die men op hem Zo-ui -leggende schande',
waaraan hijl werd overgeleverd, en het
karakter missend dit te dra-gen, nam
hij een revolver uit zijln bureau en schoot
zich doicjr bet hoofd. Hief schot was #,og
niet in de verte weggeslfcorvein of reeds
kwam de Zwiteersehe politie, door den
portier van het Consulaat gewaarschuwd'
'toesnellen omvast. te stellen dat zij
heil. spooa- der inbrekers zoo goed als zeker
niet zouden kunneln vinden. En de groot
handelaar in zijden artikelen in de Usteri-
strassa. ging door zijp agenten uit de ver-
sottill-ende deelen van Zwitserland en het
buitenland te ontvangen en zette steeds
opnieuw z'ijn onschuldigst denkbare ge
zicht.
Een anderen lieer beraamde de Intelli
gence Service in alle kalmte een diefstal
in nut postkantoor te Bern. Men bagrijlpe
liet goed: de Intelligence 'Service jpleef
alti.d op d en achtergrondde -agent, die
de orders van den dienst, uitvoerde, werd
van valsche Amerikaansche papieren vbor-
zion en zou, werd hij! gesnapt, .bekennen,
dat bat hem om aungefeekende zendingen
mat geldswaarde te doen wa,s. Miaiax hij
sla ague buitengewoon gemakkelijk' in de
hein gegeven opdracht, zulks tengevolge
van mindere waakzaamheid van het perso
neel. En zoodoende kon worden vastgeL
stelü, dat een zekere Jean Guillatiime
Met?, oog-enschijnlijk een kamerdienaar
zonder meer, die zijn heer van twijfelach
tige afkomst naar Biarritz1 was gevolgd,
en die een ietwat onvoorzichtig telefoon
gesprek had gevoerd, een schakel van v'er-
binaing vormde tusschen de Duitsche
spionnage in Spanje era in Zwitserland.
Via Frankrijk, en dit in vollen oorlogs
tijd, gingen en kwamen de berichte®, em
wellicht zou dit nog langen tijd zoo zijn
gegaan, indien niet dit ongelukkige te-le-
1'oimgc.^p'rek, dat natuurlijk afgeluisterd
werd, had plaats gehad. Op een bepaald
punt op de. Spaansche grens gingen de
boodscbapipers over; do documenten wer
den na,ar de Duitsche spdonnage-dentrale
te Barcelona gebracht en vandaar via
Zweden in Duitschland geïntroduceerd.
01' wel, zij kwamen uit Spanje en gingen
via Frankrijk naa.r Zwitserland op even
gevaarlijke en avontuurlijke wijze. De
diefstal in het postkantoor te Bern bracht
de Fransche veiligheidsdienst op helt. spcor
van dein Argentijn, te Marseille gevestigd,
die. blijkbaar loerde op den ondergang van
den Fraraschen kruiser „Kléber". Maar
met spoed werd hij gevat, door den
krijgsraad ter dood veroordeeld, welk von
nis als zoovele andere, bij het ka-sltee! van
Vincennes werd voltrokken. De verrader
troostte zich met bet feit, dat hij! Argen
tijn was en dus zijn vaderland raieit had
verraden.
iM»t dit resultaat niet tevreden, werk
te de Intelligence Service verder teneinde
den overgang over de Spiaansohi-Fransdhc
grenzen op het spoor te komen. De agen
ten van den diemist troffen in Tarhes een
praatgragen huzaar aan ,die niet alleen
Quiot.li.k te verstaan gaf, dait- hij van plan
wa.s te deserteeren, maar die zélf? den
we? verklapte, waarlangs de ontvluch
ting zou plaats vinden. De mannen van
ue Intelligence Service posteerden zich op
dien weg, maar een geweldig' onweer
maakte het den spionnen mogelijk hen te
jasseeren zonder da,t zij het bemerkten.
Zij gingen hen na, doch toen ziji hen in
haalden waren ze reeds op Spaiansch ge
bied. Echter, er was nog geen douanepost
era de geallieerden ontzagen zich niet op
de Duitsche spionnen een hevig geweer
vuur te.opemen. Dat leidde tot ettelijke
slachtoffers, die van hun köBtbaiie doeu-
mentenschat wierden beroofd. Niet minder
dan 50 geheime foitqgrafiën van het Fr,ari
sche front vielen de Intelligente Service
in handen, modellen vam het nieuwe gas
masker, van de nieuwste mitrailleurs en
tevens geheel een serie van gcwichtiglo
diplomatieke documenten. i
De praatgrage huzaar ontmoette voor
den krijgsraad de mannen, met wie hij
zich iri de herberg t,e Tarbes zoo aa.tt-
genaam had onderhouden, opnieuw. Hij
werd voor zijn verraad met den kogel
gestraft en hij stierf zonder ook maar een
oogenblik berouw te hebben getoond.
Tegenover welke verhalen weer ande.io
verhalen zouden zijn te stellen, die blijk
geven, dat niet slechts de aanvallende
spionnage op haar hoede was. maar ooi-
de verdedigende, dus de z.g.n. oontra-
spionnage. Dat is b.v. het, geval vlan den
Duitsche® spion, die een hotel in Balti
more betrok, waar hijl een stalen koepel
boven zijn kamer deed bouwen, voiorgd
verade dat het hem eens gebeurd was, dal
bet plafond in z'ijn hotelkamer was inge
stort. Al spoedig ha.d de Amerikaansche
nieust, samenwerkende met d'a Intelligence
Service, voldoende gegev'ens in de hand
om den z.g.n. bankier, die dezie zonder
liuge kamer had batrokken, onder den
naam van Robert Morris, in hechtenis
te nemen. Maar men liet ham z'ijn garag
gaan. omdat men bemerkte, dat z'ijn sba>
Ion koepel was aangebracht om radio-
boodschappen van Duitsche posten te ont
gon en men wel gaarne dez'e boodschap!-
pea wilde onderscheppen. De pogingen
van Robert Morris betroffen ook een of
nicer der grocte transportschepen, die
Anierikaansche troepen naar Europa over
brachten. In het bijzonder ging het om
<1" „Leviathan", en reeds één keer hé-
merkte men slechts op het laatste oogen-
blik de pogingen ondernomen om hot schip
te doen zinken. Niets was er echter,
dat daarbij Robert Morris behoefde duide
lijk te maken, dat zijin geheim® medeidee-
lingen waren onderschept. j
Terwijl men hém' aan het 'werk' liet', ging
hy voort, zonder te- beseffen, dat hlijiiau'w;
keurig werd bewaakt. Twee mannen vara
den staf van den Amerikaaraschen gehei
men dienst namen in hotel Black Ba.y
hun intrek, beiden aangesteld als bediou-
den, en een der twee kreeg natuurlijk de
kamer van Robert- Morris, onder zijn ter,-
iritoir. Maar de spion verliet onder geen
beding de kamer; zelfs wanneer1 men dale
■'schoonmaakte, of bet bed .afhaalde en op
maakte, bleef hij aanwezig. Al wlat de
beide detective^ konden ontdekken, was
slechts de aanwezigheid van twee koffers
van bijzondere grootte, op riijfZondere wij;-
'•■26 gesloten. Een der detectives hoorde
menigmlaul het geluid van een dynamo en
de eigenaardige t-ik'ken, die een radio-
ontvangtoestel geeft. Bedenkelijk voor de
Amerikanen werd, dat de boodschappen
van Robert Morris sedert de aanhouding
van den spion aam boord van de „Levi
athan" onbegrijpelijk waren geworden;
vermoedelijk was uit voorzichtigheid de
code gewijteigd. Die „Leviathan" had iiv
tusschen zijn derde reis heen en weer naar
Frankrijk' volbracht en moest voor nieuw
troepentransport worden gebruikt. Men
mocht het uitgesloten achten, dat Robert
Morris ,Zou rusten na de mislukking van
den aanslagz'oowel het toezicht 'op het
schip als het' toezicht op den spion ver
dubbelde. Op een gegeven ochtend be
merkte een der beide detectives, (lat zijin
kameraad afwezig was; na dtm directeur
van het hotel gewaarschuwd era z'ijn iden
titeit verraden te hebben, hegaT'men zich
op weg om hem! te zoeken, era vond hem
in de lia'mer van Röb'ert Morris, die, na
een hevig gevecht, waarvan de khmer de
sporen droeg, 'hem in een Zijner ijlzteren
,ko'f'fers had oj>gesloten. Nog tijdig! werd
hij er uit verlost, maar rijn toestand was
Zoodanig, dat hij' niets kon mededeelen,
voordat een dag was voorbij gegtean. T,oen
'kon hij rijfi avontuur vertellen; Robert
Morris had hem' aangevallen toen hij aap
de kamerdeur stond te luisteren, had de
overhand gekregen in den strijd tusschen
hen beiden en hem', blijkbaar vermoeden
de, dat bij geworgd was, in de kïsit ge
worpen. Haar had de detective meer ge
hoord dan den spion liéf "kon zijn, want
zich in eens oprichtende riep hij uit, dat
men móest zorgdragen het vertrek' van
de „Leviathan" te vertragen en luitenant
James te arresteeren.
Maar inmiddels was de „Leviathan"
vertrokken. Charleston Navy Yard stelde
zich telegrafisch met het schip' in verbin
ding; gelastte het met alle snelheid na.ar
New York terug te keeren, era 'zOogeuaamd
vertrouwelijk', maar duidelijk voor ieder
merlcbaaT, de tijding 'te verspreiden, da,t
deze terugkeer geschiedde, om een per
soon van -hooge beteekenis alsnog aan
boord te nemen. Dit geschiedde om! luite
nant James, w.a,s hij werkelijk aan boord,
in de veronderstelling te brengen, dat 'hij
beter zijn aanslag kOn uitstellen opdat!
daardoor ook deze hooge perspon Zóu
worden getroffen. Luitenant James wtas
de bezoeker geweest, door Rïoibfert Mórkisp
ontvangen, nadat hij' den veronderstelden
dooden detective in de 'kist had geworpen.
Uitdrukkelijk had Marris gezegd, dat Wij
op luitenant James rekende om' de „Lei-
viathan" te doen zinken. Het had weinig
gescheeld of deze was te laat gekomen;
alle soldaten waren reeds ingescheeptde
bruggen waren ingetrokken en de ankers
gelicht, doch die officier, die een order
van den Minister van Oorlog kon toornen
aan den havenciomtahndant, was door diens
hulp en zoodoende door een stoombootje
aan boord gebracht. Op dezen luitenant,
onder zoo bijzondere omstandigheden a,an
boord gekomen, nadat de pasten van den
geheimen 'dienst waren ingetrokken, kon
bijkans geen verdenking vallen.
Toen het schip te New York aanlegde,
kwamen de agenten van den gehaiimón
dienst aan boord. Luitenant James moeit
toen begrepen hebben, dat hij verloren
was, want plotseling ondeed hij"! zich van
de valiezen, welker inhoud hem éöm'plricj-
mitteerde, dooi- Ze over boord te wedpen.
Dit vestigde echter juist de aandacht
van de omstanders en da agenten öp hem'.
Trouwens, ontkennen Was 'tegenover Be
getuigenis van den detective uilgjelsloten.
Hij erkende dan ook Duitsdh sjjion te
zijn en 'zich te hebben ingescheept met hat
doel om het schip te doen zinken. Toen'
de voorzitter van den krijgsraad hem'
vroeg hoe hij na hetvolbrengen vah zlijüi
daad gehoopt had Zijn leven te kunnen
redden, riep hij schouderophalend uit:
„Wiat zou mijn leven or toe gedaan heb
ben tegenover den dienst, dien ik' Djuitsck-
land door liet zinken van de „Leviathan"
had kunnen bewijzen". Naast, den z.g.n.
luitenant James nam' de zonderlinge Ro
bert .Morris plaats op de 'bank der be
klaagden, en eerst toen vond men uit, dat-
de officier, door hem met deze zien ding
belast, zijnzoon was.
Basje, die doof bleef.
't Gebeurde in het dorpje 7.. Toen
ua.a.. onlangs ópi een avond de pnstbode
een bestelling te doen had b'iji den oraderi
wijzer, zag hij e,e,n -touw dat aan den knop
va.n de schel was gebonden. Hef ver
moeden re-es bijl den man, dat 'He booz'e
schooljeugd haar meester een kool had
ge-stoci'd e,n to,en er werd opengedaan,
inlaat lij, zélf gebeld had, opperde de
brave (bode tegen de juffrouw, die voor
kwam, de veronderstelling, dat- er wel
al meer gebeld -Zou zijn.
Juffrouw verzekerde, dat er dien avond
nog niet ear was gebeld, en haalde meester
zelf om moe te zoeken naar het raadsel
van heit touw. Moester kwam, Volgde den'
loop van het touw. Kou echter het eind
niet bereiken, omdat het, liep: naar den
top van een hoog,en hoorn.
Men begreep niet. Men keek naar Bo
ven in den boom, maar zag niets. Don
kere avond maakte 't onmogelijk iets te
zien van, wat daar boven was. Larataaarna
werden gehaald. Sterk' uitstralende fiets
lantaarns
Toen zagen ze hem. Een kerel, die daar
boven zat, met het touw in de hand.
Een grooti', dgnkére figuur, die zich heel
stil hield en geen hewegingl vertoonde.
Meester riep hem. Zei, dat-ie dadelijk be
neen moest komen. Geen antwoord. Dat
ie anders door da politie ar uit Zou ge
haald worden en dat ze hean wel klrijlgen
zouoen. Maar ,al9-ie nui onmiddellijk af
daalde. z'ou hem g,een straf geworden.
Geheimzinnige figuur zwijgt als 't giraf.
Toen ging jjneester den gwreesden: veldL
wachter halen, terwijl intussdhen do post
man wacht hield en den vriend daarbo
ven ook' den goeden raad gaf', om mu maiax
naar beneden te klooien, voor er .meer
volk kwain. Man daarboven zei nog altijd
niets. i
Door Z. ging Jiet gerucht van dein ge-
heimzinnigen man, die voor meesters huis
in den haogen boom zat. 't Dorp liep
leeg. Alles stroomde samen, en allen
stonden met de hoofden in den nek te
staren naar de donkere massa, daar boven,
die zich niet bewacg era niets zei. Meester
kwam terug met veldwachter, die z'n
krachtig stemgeluid ook al voor niets liet
klinken.
Men 'tapte moppen op 't geval. Een
zelik spoorde meester aan, den vent te
dreigen met 2000 strafregels; dat zou
wel helpen. Maar niets hielp.
Ten einde raad, werd de burgemeester
gehaald. Van zijn stemgeluid werd red-
uing verwacht tegen den snoodelinig jlaar-
bover. i I
De burgemeester verscheen, era met liem
nog cenige- fietslantaarns. Bundels- oar-
bid-licht schenen naar den top van den
boom, en heel goed z-ag men den taan nog
zitten steeds met het touw in de hand.
Nieuwe verzoeken om af te dalen. Weer
dreigementen met allerlei verschrikkelijk
heden. Uitslag nul.
Toen werd onder de verzamelde me
nigte zeker Basje gemist, die men nu juist
voer een dergelijken -streek in staat acht
te. Ha. hij zou het zijn, die daar op dien
hoogen zetel zat. Daar riep de burge
meester „Basje, nn ma-ar gauw ,er uit
komen hoor! En heel gauw ook! 't Is nu
mooi genoeg geweestproces-verbaal zult
ge wel krijgen, en er blijft hier dein
heelen nacht een wacht, tot ge benean
komt."
Maar men riep- Basje voor niets. Hoe
de anderen ook hielpen om Basje te over
tuigen, dat het 't beste was om af t,e
dalen, hij kwam niet, zei niets; bleef doof
voor smeekbeden en dreigementen.
Publiek amuseerde zich intusschien kos
telijk. Lachte om de vele moppen, die
werden getapt. Lachte ook de menschen
uit, die al maar dooir en tevergeefs hun
stem verhieven, maar ten slotte weer de
waarheid inzagen van het spreekwoord,
dat er geen sjjrek-er is, die 't den zwijger
verbetert, ;en dus ook zich maar stilhiel-
dien. ---
Arm Basje! Valsch beschuldigde!
Volgenden morgein zat hij er nog:
grot-te 'pop- met touw om den eenen arm
gebonden, starend met dood gezicht naar
meesters huls.!
Hij zit daar nu nóg goed vastgebon
den, en er worden nog jmopp-an getapt
op hem. .Want iedler kan hem zien, en
ieder is nu- bevriend met hem. Groet
hem in 't voorbijgaan. I
Ot' -Basje w-erkeljj-k schuld heeft aan
do wandaad, die de vroede mannen der
stille gemeente deed schrikken?....
Ciilinarisih genot.
Ieder zïjh fsjmaak'! De een kan geen
lever „zien" en de ander vlucht' voor
uien. Die een iij 'züjhj-leven-lang dof op
ajipelmoes m'et krenten en de ander jkam
ei' zeli-j den reuk nietvan verdragein.
Die Chinee^ verheugt zich al bïjT 'Voorbaat
op zijn gemarineerde regenwormen en de
negers van het "dal Cherbin in Fazi (Aff
rika); ja, deze neger^ hebben Weer een
andere, bijzondere lekkernij". Het loont
de moeite niet, daarover te (jtrijden of
te zeggen „dat men niet begrijlpt, hoe"
iemand daaraan nu iete lekkers kan vin
den". „Dan smaakt dit o-f dat toch veel
lekkerder!" Waarom dan eigenlijk? Ieder
zijn Ismaak. Laat "ons eens blijf" die negers
in het dal Cherbin gaan zien om ons; over
hun smaak vroolij'k te mlaken. WlijT Zullen
er beslist onzen eetlust bijl veriieizlen, maar
w'y behoeven niet bijfhun te dineeren; wij
hebben in Europa reeds ontbeten.
Alzoo: in Fazi vindt men een meer,
dat Bahr es Dud óf W01'menmeeT heet.
Het wemelt van kleine, roodachtige wor
men. Wij zien de negers! mét groote vaar
digheid die wormen uit' het water vis-
scheu en ze met volle emitters naar hun
hutten brengen. Daar worden de warmen
met versch geplukte dadels tot een niet
te dikke brei verwerkt en als oen groots
delicatesse gegeten.
Zooals gezegd, ieder rijn smaak
Vflór alles1 reclame
Verstandig is de menssch, 'die het ver
staat, om zichzélf' te lachen!
Nog verstandiger is Ford, die het ver.-
staat uil het gelach van anderen nog.een
zaak voor zichzelf "klaar te spelen!,
Over de Ford,-automabiel, waarvan er
dagelijks 7000 tot 10.000 de reusachtige
fabrieken in Detroit verlieten, zijn heel
wat moppen getapt. Ford hoarde ze, liet
ze verzamelen, door de redacties van zijn
publicaties er nog nieuwe bdjvinden en
gat ze uit in boekvorm! Het rijn vier
flinke deelen. Hier volgen een paar Eord-
mop'pen.
Een farmer komt naar de stad om
een wagen te k'oopen. Natuurlijk een
Ford. De agent maakt mét den koopea'
een proefrit. Midden op den weg blijft
de wagen staau.
„Nee, maar" zegt de agent,'" dat is
toch het toppunt," nadat hij! den wagen
heeft onderzocht," daar hebben 2a ma
waiuempel vergeten een inbtor in de auto
te zetten!" i j
„Ja, maar," verwondert rich da farmey,
„hoe komt het dan, dat we ztoo.ver héb
ben kunnen rijden?'-'I i
„Och, weet u," verklaart de agent,
„de helft van den weg rijdt een Kor rij
wagen met de kracht van zijn goeden
naam!" i I i I 1
Een jong ec'htjpaar maalkt rijn huwelijks
reis in een eigen 'Ford; "bijzonder goeid
gaat het niet. Maar op een moTgen loopt
de wagen Zoo goed als de beste autoi,
„Hoe kómt dat nu, manlief;?" infor
meert de jonge vrouw. - I f i
„Ik heb'er eenvoudig den mote uitge
nomen," verklaart' hij,...
j
Een wagen staat met „panne" op
straat. Het is een Ford. Een tweede komt
aangereden en houdt stil. Het is géén
Ford. i i f
„Hallo", roept 'die met' de panne, in
de hoop eenige technische hulp! te krijgen,
„weet U soms wat van een Fordwagen
„Ja," zegt de Aangesprokene, „een paar
goede moppen 1" I i i
WAT MENIGEEN NIET WEET-
.Volgen-s) het laatste onderzoek rijn er in
D.uitschland tegenwoordig 12.942 kwakj
z'alvers. i 1
Indien iemand in een tram'w'agen ol!
autóbus een krant of boek leest, doet hij
dat 12 proeent langzamer dan thuiSf
Diesjkifindigen nem'en aan, dat de auto
mobiel der toekiomls|t er uit zal zien als
een Schildpad. Met elk ja,ar begint de auto
er meer en m'eer op te gelijken. E|r Wokfdt
naar gestreefd de Werkkracht, bij een
gelijk benzineverbruik, te verdubbelen.
Het gewicht van den motog zou niet meer
dan 21/2 'kilo per P.K. moeten bedragen.
De motor wordt zoo ver naar lu-liteisin
gebracht, dat de inzittenden van "het ge-
druisch van dén motor, van de benzine
lucht en trillingen bevrijd zullen, rijn. Het
totaalgewic'ht der auto zal minder dan
50U kilo bedragen. Daarbij zal de prijs tot
de helft van den tegenwoordigen 'terugf-
gehraeht worden.
De beroemde violist 'Jan Kubelik
heeft zijn leven voor een half millioen
en de wijs- en middelste vinger van rijn
linkerhand ieder voor vijftig duiziendMark
verzekerd.
iHet lakken der vingemagdaj is vol
gens- -de jongste hygiënische onderzoekin
gen, uiterst schadelijk voor hun groei.
De nagels, die met roode aoetonlalk be
streken 'worden, kunnen niet meer ademen
en worden daardoor bwoé en breekbaar.
Ruim 10 millioen Chineezen' houden,
buiten hun vaderland, in verschillende
landen verblijf. j
In Japan is chrysantensalade en in
China leliebloesemsoep zeer geliefd.
De Hottentotten bereiden een Soort
brood -uit het merg van palmVurenkruid.
De „schoenlapper", een soort dag
vlinder, is| het eenige insect, dat achteruit
kan vliegen.
Eien reiziger ,die oim zijn «psnijderig*
verhalen bekend stond, was -ergens te
dineeren gevraagd. Eenige zijnier vrien
den, die ook genoodigd waren, hadden met
hem afgesproken, dat z-e hem onder tafel
op zijn voet zouden trajjpien als hij met
zijn vertellingen te ver ging. 1
Re.eds bij den eersten hap: begon hij.
„En dat doet mij[ herinneren," zei hij
tegen de -gastvrouw, „aan een mijner
vrienden ,dia een rozentuin had, die meer
dan tien mij-1 lang ,en" hier werd hif
op zijn teenen getrapt „twee duim
breed was."
,.U vraagt een hoog salaris, voor iemand
zonder ervariDg." -
„W-ei, meneer, het werk is veel moeilijk
ker als je er niets van weet."
De jonge man had juist haar hiand ge
vraagd. 1 j j j
„Neen!" antwoordde zij1, „en duizend
maal neen!" 1 1 -f
„Nu, overdrijf maar, niefczloo," zei de
jonge m-an vinnig. „Hf heb je tóch maiar
één keer gevraagd!"
Chef: „Ik geloof niet, dat u genoeg
weet om de betrekking bijl mij' te. Kotmen
vervullen."
Sollicitant: „Daarin vergist u zidh toch,
meneer, want mijn vorigó Chef heeft mij
juist ontslagen, naar hij z'ei, „omdat ik te
veel wist."
Onderwijzer-: „Je moest je schamen,
met -een ongewasschen gezicht op aohool te
komen. Iedereen kan zien, dat je vanmor
gen eieren gegeten hebt."
Leerling: „Maar nu vefgist u, rich toch,
meneer! Dat was gisteren!"
„Mijn toekomstige echtgenoot moet min
stens een academisch gevormd man, een
referendaris, of, als ik het voor het kieizien
had, een arts z'ijn." 1
„Dan moet je lid van ons riektenf'omds
worden
„Waarom"?"
„Dan heib je vrije artsenkeus."
i:
„Die Willem Beil moet een echte kun
stenaar in het, leonen zijni!"
,,En of! Die ziou desnoods kans zien de
lucht voor zijn rijwielbanden te leenem!"
I
Zij: „Wie had ooit gedacht, dat de
zee zooveel water kon bevatten!"
Hij: „Ja, maar dat is no-g niets;! Wlant
nu zie je nog alleen maa r de oppervlakte
r -
„Wat, heelt, je vrouw de griep'?, Toch'
niet gevaarlijk, hoop ik'?,"
„Nee! Zij is nu te kwak' om gevaarlijk
ta zijn!"
