'I'
NIE
ZATERDAG 21 JANUARI 1933
NIEUWE ZEBUWSCHE COURANT
IN HET KRAAIENNEST 1
NUTTIGE WENKEN"
c
ALLERLEI
I GEKKE GESPREKKEN j
fl BUITEN LA
feuilletI
In twee wereld
L
I)e Ghi-neezen van Europa.
De Nederlandsohe handelsbalans «loot
ovei 1932 met een nadeedig saldo van
bijna 'n half milliard. Dit beteekent dus
dat er voor 'n vijfhonderd niilliioen gulden
meer werd ingevoerd dan uitgevoerd.
\oor die vijfhonder millioen gulden had
men onze driehonderdduizend werk-lo-Ofzen
allemaal aan het werk kunnen houden op
een behoorlijk weekloon en bovendien die
meeste crisisüasten kunnen jijtwininen.
De onvergeeflijke lichtzinnigheid waar
mee men in Nederland het buitenlaardsch
boven het binnenflandsch fabrikaat ver
kiest, wordt dus wel duur betaald1, al
lijkt men op 'n koopje uit!
Voor dit geimis aan ver-antwoiordellij'k-
heidsigevoet moet het groote publiek zeker
het mea culpa stamelen, doch oneindig
meer schuldig zijn de groothandelaars
e.n de autoriteiten. De massa slikt ge
woonlijk wat men haar voorzet. De groot
handel lokt alles echter uit en de auto
riteiten sluiten 'n oogje voor 't verkeerde,
ja gaan vaak op het slechte .pad voor.
Zoo kon men deze week het fraaie feit
vernemen, dat de eerste scheepslading met
gietijzeren buizen, welke Japan naar Eu
ropa kon zenden, voor de gemeenten Gro
ningen en IJsselmonde besteand was. De
burgemeester van laatstgenoemde gemeen
te is naar de Rotterda-msehe haven gereisd
om de. geloste waar te inisp-eoteeren en
heeft zich, of' hij een heldendaad verrichte,
bij de buitenlandsehe producten in Voor-
deelige houding laten kieken.
Door de oneerlijke concurrentie, welke
Japan wegens de slechtere arbeicfbrstoie-
standen kan uitoefenen, is de Twemibsoho
textiei-indusitrie reeds vólkernen genekt.
Desondanks hebben besturen van Neder
landsohe gemeenten zich gehaast hun
hoofden in een andere J.ap'ansche strop te
steken. Het gaat natuurlijk om de paar
gulden die" men 'hier direct uitwint.
Doch de kortzichtigen zien volkomen
over het hoofd, dat de weirklojosiheiiid
hier weer toeneemt door het dusdanig
plaatsen van orders;. Wat men met 'de eene
hand wint, wordt dubbel met de andere
hand verloren.
Dezelfde gemeenten, die de belastingen
dolzinnig opschroeven en de regeering
moeten smeeken om! crisissteun, gaan zon
der gewetensbezwaar voort, met het ver
ergeren van de crisis. En over dit falie
kant beleid is men nog zoo ingeuotnen.
dat f'oto-persbureaux in de gelegenheid
worden gesteld, de gevolgen er van fe
vereeuwigen.
Overal elders zouden gezagdragers, die
zoo handelden, door de publieke veront
waardiging weggezweept worden. Hier is
er nog 'n soort bewondering voor aan den
eenen kant en aan den anderen kant een
onverschilligheid, die er niets; in ziet of
alles in doffe berusting verdraagt.
Van de t'hincezen in Azië hebben de
Japanne'rs niet yeel plezier meerze tref
fen het beter bijl de „Chineezen va|n
Europa."
UITKIJK.
in men het Licht 'der overal opgestelde
schijnwerpers te vreezen had, was ge
vaarlijk. De vluchtelingen kenden het
wachtwoord, maar dat. alleen wlais niet
voldoende, walnt zij1 zouden ongetwijfeld
worden aanigenma.and oan te blijven staan.
Nauw dan ook waren zij; .'aangeroepen en
nadden zij het wachtwoord gegeven ol'
het dolle loopen om lijf' en leven, begon
voor de zooveelste maal en weer slaagde
GabrieUe Petit "er in om veilig aan de
andere zijde van de grens te komen, waar
zij vrienden in groot aantal vond. Zij
kwam in Vlissingen toen de Duitsehe on
derofficier en zijn voorgewende eehbge-
nootei er reeds waren, maar het viel ha,ar
niet moeilijk dezen uit den weg te blijven.
Wel waarschuwde zij voor alle 'zekerheid
Engtdsche spionnen, die zich te1 Vlissingeai
ophielden, en die dan pok, gehoor geven
de aan de uitnoadiiginge-n van de zooge
naamde echtgenoote van de,n Buitschen
onderofficier, met haar uitgingen, mar
wel verre van haar eenig geheim te 'vieinra-
den, haar ontroofden van het weinigej
dat zij wist. Wel zelden is een opdracht
dóór den Duitschen contra-spio-nnagej-
dienst gegeven, zoo slecht geslaagd als
deze, en de bedoelde onderofficier is niet
meer in dezen dienst gesteld.
De belooning, op haar ontdekking ge
steld. jverd steeds grooter, want haar
vangst werd voor de Duitsehers steeds ge
wichtiger. En in oorlog gelijk in vrede
zijn er altijd liedie-n, die bereid zijn tot
laaghartige dienstien, mits zij goed worden
betaald. Zoo. kwam men Ga-brielle Petit
op het spoor, en pakte me,n haar a,an toen
zij' zich in het begin van 1917 bij' haar
Tante te Brussiel bevond, die slechts ten
deele van tiaar gevaarlijke handelingen op-
de hoogte was. Er werd gebeld, en de
heer, die binnentrad, noemde GabrieUe
mejuffrouw Legrand gelijk zij zich meer
dan eens had doen inschrijven. Zij mocht
dezen .naam ontkennen zooveel zij wilde,
de ma,n deed alsof hij in het vertrouwen
was en noemde het wachtwoord. Hij
bracht teekaningen en documenten mede,
die zij: bij haar eerst,volgende, reis naar
Etngeland zou overbrengen. En al viel
liet GabrieUe oj>, dat de ma.n met, Duitsch
accent sprak, zij1 kon de mogelijkheid
niet voorbijzien, dat dit aUes ernst en
de papieren waardevol waren. Met deze
in haar zak verliet zij' het huis van haiar
iante, maar nauwelijks was zij op1 .straat
of drie politieagenten in burger hielden
haar aam. De Hauptmann, die het eerst
wantrouwen 'jegens haar had gevoeld,
was bijl hem. Hij zag hoe zij haastig iets
naar binnen slik(.e; een bonbon gelijk zij
het uoemde, maar inderdaad een alumi
nium capsule, waarin in het gebruikelijk
milliatuursehrifi een lang bericht stond
geschreven; capsule welke de Duit.sohers
langs natuurlijken w,eg weer in het bezit
kregen. Lang en nauwkeurig was het
verhoer, dat men GabrieUe ai'naim, want
het ging er niet alleen om dat ha,ar schuld
zou worden vastgesteld, het ging veel
me,ev om de wetenschap die zij bij! zich
droeg. Men bood haar behoud van leven
aan, indien zij' Lets van die wetenschap
wilde mededeelen; namen noemde van de
genen, die lot de geheime organisatie be
hoorden- of de-ze ten naaste bij aanwees.
Maar GabrieUe wankelde niet; zij' zcide
niet meer dan noodig was te zeggen, en
zij! verried niets en niemand. Hoogere
officieren kwamen met haar spreken, zelfs
d'e vel-dgeestelijke, die tot haar gezotnldlen
werd 0111 haar in het laatste oogenblik
bijl te staan, poogde het te barer wiUe,
maar zij bleef izwijgen.
Arme kleine Zuster
door F, B.
In den laten namiddag zaït de abdis
Mere Catherine van het klooster der Car-
melitessen aan haar schrijftafel en re
kende, 2orgvo-l steunde zij' met het fijne
hoofd! opi de smalte hamden, met blauw
achtige aderen. Maar hoe zij' ook rekende
e-m rekende, hier een post schrapte, om
hem ergens anders onder te brengen, het
bleel' een tamelijk groot tekort. Opi 'de
begroeting voor kleeding, ontbrak lin
nengoed, vlas om te spinnen. Reeds langen
tijd kocht men een licht soort laken vwor
het bruine habijt der zusters, grover lin
nen voor de kappen en schouderdoeken
om zoodoende enkele duea,ten uit te spa
ren. Maar dat was niet zoo buitengewoiotn
erg', want van aUe wereldsohe nietigheden
had men immers afstand gedaan, 'men haid
geleerd nietigheden zooals zijde, odeur,
poeder en eau de cologne 'als vergankelijke
prullen te verachten. Nu droeg men het
kleed der eerbaarheid en zeïf'sveirlooche
ning. Maar dat 't voortdurend aan kost
en onderhoud ontbrak, dat was veel pijn
lijker, vooral voor de arme ziekei zus
tertjes, die reeds den adean 'dies do,cld|a over
zich voelden kamen.
Zij stond op en ging naar het venster.
Da ondergaande zon zond haar laiatste
stralen1 door de ruiten. Een zaohtblanhKe
hemel welfde boven den stiUen klooster
tuin. Kleurige vlindertjes droomden in
den zonne-warmen dag. Klimop rankte
zich om de oude muren van da kapel'.
Van den toren der Lieve Vrouwekerk
luidde een klokje, in trillende klanken;
lang en helder. Toen werd zij vroolijker
gestemd. De i'ruitbocmen droegen rijpe
vruchten, de. p-ruimenbloesams begonnen
zich reeds tot lokkende vruchten te vor
men. Uit het woud mocht, men wat hout
halen, opdat de kleine, bleeke noinmetjes
niet al te veel kou zeurden lijden, wanneer
zij gedurende de lange winteravonden bij
den karigen schijn der olielampen artis
tieke. bloemien, vogels en lauweren :b-or-
dnurden met glanzende zijld'e en gekleurde,
glazen parels. 1
En nu kwam ook weer 'wat vertroiuiwlen
in haar bezorgd hart. Zij ging teirug naar
de schrijftafel' en- sloot, de boeken.
Er werd geklopt en tegelijkertijd ver
scheen het lieve, goedige gezicht van
Zuster Angela. -
„Wat is er, Zuster?"
„Een kleine verrassing, eerwaarde moe
der, mevrouw H., een uitstekende tlam-e,
stuurt een mand levensmiddelen en ver
zoekt om een enkel gebedje. Ik' ben zoo
vrij' geweest., een kop chocolade vaor u
klaar te maken. Werkelijk 't- is maar
wnterehoeoladc moeder, maar zij is heer
lijk, werkelijk'!"
Voorzichtig, haast feeder, 2-ai-ie 2-ij! de
kleine, sierlijke kop met lieete geurige
chocolade op tafel. Zij keken elkander
aan en lachten.
„Een prachtig geschenk!"
Een gouden wesp zette zich lep den
rand van het kopj.e.
..Het. is prachtig van haar," 'zei de
Abdis, „maar ik weet iemand, die, er
meer van zal genieten dan ik, als ze de
chocolade opdrinkt. Breng ze maar naar
Zuster Germaine. Veel van zulke- genoe
gens zal z'ij niet meer hebben in haar
leven."
Angola knikte, nam voorzichtig het
blaadje weer op en verliet zachtjes- de
kamer.
Mere Catherine dacht aan Germaine.
Zij was het kind van haa,r zorgen, haar
gic-ctste kommer. Wat hielp heit, al nam
zij iederen avond honig en 'het. sap' van
zwarte bessen, al-s zij 's morgens toch
telkens weer naar den dampenden 'waseh
ketel ging en tot den avond wasehte..
Reeds heel lang zou een andere, een ge
zondere de zware taak van wasohvrouw
overnemen, maar Germaine glimlachte:
„ik heb immers het mooiste werk van u
allen, ik breng al het vuil uit het huis!
Hoe prettig is het, wanneer hat wasch-'
goed in den wind opwaait 'en de tuin naar
zuiver linnen ruikt.
Kwamen, dan 's a.vonds de arme me,n-
schen van het hospitaal, voor wie zij
wasehte en namen hun manden 'schoon
goed mee, dan schitterden haar -lieve o-uicfe
o-o-gen van groot genoegen. Neen, dat
Wjlde zij niet missen. En al verzekerde
men haar dan dat haar gezondheid er
onder deed en dat de luoht- van het zeep-
scji' Zeer slecht was voor haar boirstkwaal
dan lachte zij nog meer:
„is het dan hoofdzaak, met gezonde
.ongeil tot den hemelschen bruidegom te
gaan. God kijkt immers alleen naar de
zle'l. of die gezond is!"
Maar zij1 zou ondert-usschen haar leven
verkorten
„Doch de dood is immers niets, wan
neer het leven zooi rijk was!"
7 Had men haar eindelijk toe moeten
given, zij 't dan ook met bezwaard hart.
intusschon was Zuster Angela in het
kleine, halfdonkere wasehhuis gekomen,
waar Germaine weer druk bezig Was.
„Complimenten van Moeder Abdis en
zij, stuurt u een belooning voor tr,op-wen
dienst!
,.,Ha," zei Germaine- en snoof met volle
teugen den heerlijken geur op, dien zij
reeds zoolang ontwend was: Ohooola.de!"
Zij ging op een omgekeerden einimer
zitten en lepelde den zoeten drank. Nog
altijd was zij' gratie.ua in haar beweging,
ondanks den zwaren arbeid dien zij ge-
rcg'd-ld verrichtte. E-n nu de zonnestralen
over liaar schemerden, «ver de haast
doorzichtig tccre huid, -over een paar
blonde krulletjes die uit de groote kap
waren losgeraakt, zag zij' er buitengewoon
aantrekkelijk uit.
„Bedank onze eerwaarde Moeder recht
hartelijk, hes-te A-ngela."
Do Zuster ging heen met de wijde,
wapperende rokken en de kleine Ger-
niaiiie zat nog drommend op haa.1" eanimei'
nis «011 kleine lieve bloem ';iin hadp
wasehhuis-je.
Het is niet goed, e-en druppeltje van
het verleden te drinken als- men ver
geten m-oet
Er was wel geen mooier meisije dan
Germaine d'Enghien, wanneer zijl, oan-
ruischt van brokaat -en glanzende zijde
met heerlijke parelen in het gepoederde
Jiaar, over den spiegelgladder! -parket-
vk eir in het vaderlijk huis danste-
Wanneer champagne in kostbare bokalen
parelde, violen zongen en fluiten gons
den wanneer pages zilveren schalen
reikten met- vruchten en suikerwerk'
in het nachtelijk park de fonteinen fee
ders melodieën zongen.
Het zoete, droevig lachje van Ger
maine bbloeide in de drommen der aa.n-
Didders als narcissen in het park, waar
de lente haar hoogtij' vierde.
Tot op zekeren naoht bij het
zilveren sterrenlicht da vurige wensch,
in haar ontwaakte- naiar de stüle eenzaam
heid der vrome Zuster van den Oarmel.
Nu lag geen ritselende zijde, ge-en kan
ten doek meer in haar kleine handjes,
maar het harde grove linnen dar armen
van liet hospitaalGerma.ina had groo
te zorgen. De wasehketel was lek en
hos kunstig zij! de gaten o.ok' gestopt had,
lirjl lekte voortdurend. Zij! stond in het
nat; dat was da.n ook wel de reidlen, dla-t
zij telkens meer fijne steken in borst
en rug voeldezij had het ook bui
tengewoon heet, maar dat zal wel de
schuld van da warme ehodolade zijn; jou
krijgt zij 'plotseling een riUinig alsof
zij bevroren was.
„Hoe kom ik toch aan een nieuwen
wasehketel peinsde zij. „De goede moe
der Catherine zal er wel geen cent voor
kunnen besteden. Wat is hij toch lek;
overal, aan alle kanten, hij1 ho-udt geen
water meer."
Een zware geur van zomerrozen drong
uit dc-n tuin naar binnen; een zwal'uw
vliegt met langgerekt geluid langs het
ven-ster. Als er nu e-ens een avond komt,
dat zij- tot. dia go-eda oudjes van het hos
pitaal zal moeten zeggen: „Gaat mmar
terug, uw goed is niet gewasschan!O,
wat zullen zijl dan bedroefld en treurig
naar huis gaan. Tot wie.n zal zij' 2iah
wenden? Een groote angst overviel haar;
zij liad haar plicht verzuimd, za had al
lang naar Moeder Abdis, moeten gaan
om haar raad te vragen. Zij' wilde nu
maar direct gaan; maar ze kon het niet,
zóó moe was zij! plotseling en nieuwe
rillingen overvielen haar.
'En nu wist zij! niet maer, of het ver
beelding was dan wel waarheid of' droom,
wat zij, nu zag
Daar komen door de laan kleine figu
ren met holle wangen, zooials zij de
alt-aren omringen, en zij gluren achter
de. golvende gewaden dier heiligen uit
rennen vooruit, vallen, staan weer op,
dragen en «leepen en nu moet zij
toch hardop lachenEen nieuwen
wasehketel 1
Hij schijnt wel van goud te zijn! Want
de zon straalt en schittert erin mat dui
zend kleuren. En nu zij nauwkeurig
kijkt, is hij gevuld met reseda, hlauiwe
viooltjes en donkere- ro-z-en; io.ok' witte
Mistakken zijn erbij voor de- o-verled-en
Zusters.
?.ij- hoo-rt nog het zilveren lied' van den
nachtegaalDan -gaat. de zon -onder,
het wordt heel donk-er.
En de geuren van den stillen klo-oster-
ui'' n vervullen 't laatste- uur v-an haar
lrven
De volgende dag droeg -een grij'z'en,
t wen regensluier. Mère Catherine zat aan
het venster en schreef, rang-schikte meit
zorgvuldigheid in ouderwet schen stijl,
scnreel -data en woorden naast eik-aar:
„Over het leven -en sterven der vrome
Zuster Germaine, Anno 1707".
De do-d der kleine Germaine had! haar
diep getroffen. Maar zij' moest haar-
tranen onderdrukken, mocht niet treuren
toch zeker niet meer dan «m alle anderen,
dio van haar waren heengegaan en die nu
aan het einde v,an den tuin onder tie een
voudige kruisen sli-eipen.
En toen het den Heer behaagde, schonk
Hij' haar een even zaligen dood als de
kleine Zuster Germaine.
Bevroren planten.
Soms komt mien 'sfmjorgens tio-t do onver
wachte -ontdekking, dat planton, die bui
ten of dicht bliji het venster gestaan hebl-
hen, "bevroren zfij|n. De moeste m-en-sjehen
züjln dan vol ïjfer omj nog te reddlen wat te
redden wat te reidden valt en brengen do
bevroren planten zoo spoedig mog'ollijlk in
oen warm vertrek, liefst naaqt de kachel.
Daar zullen ze wol' ontdooien, denkt. men.
-la, -ontdooien doen zc zeker, maar meestal
ook sterven.
Hoe is dit te verklaren 'n cel bestaat
uit, een celwand en daarbinnen delv.ociht
of protdplasm-a. Het celvo-eht zeltf' "be
vriest niet, maar wel hot Water, dat zich
daarin bevindt. Blij! "bevriezen treedt het
water door de celWand na,air bui (en en
zet zich in den vorm van ijfekeg^ltjeis
tegen den buitenkant 'der cellen vast-
Zoolang nu het ceilvocht water afstaa-t,
is de plant nog te redden, zoo niet, dan
is ze verloren. Zet men h eenigsp(Lns
bevroren plant plotseling in een warme
omgeving, dan zwellen Üo Sjfekegel'tjësj hij
het ontdooien plotseling zoto sjtjetrk', dat
de cellen harsten, dus niet meer fimctdo'
nceren kunnen.
Het ontdooien der plant mpeit dus zeer
langzaam geschieden. "Breng ze in een
slechts even vorstvrijf, donker vertöelk',
giet er dan voorzichtig'koud water «v»
en herhaal dit enkele malen. I
Laat de plant Zoolang in het donker
staan, tot ze geheel ontdooid is; en breng
ze eerst daarna in biet zbnlicht. Het
liangt veel van het' soort en de graaid
van bevriezen af, of d-e jjlanten er nog
bovenop komen.
Kruidachtige gewassen zooals Begonia's
zlijjn meestal bij! de minsitla vorst verkwien,
terwijl meer houtachtige gfewasspn er soms
tegen kunnen. Hjet is echter! verlkiesplijlk'er
dat de planten niet bevriezen, want -be
ter w-orden ze ea' nooit ,op, móestal w'el
slecther. i
Elke Kerstmis en Nieuwjaar in
3e gevangenis.
In de Paiiijrsche gevangteni-sj zit pp- het
oogenblik een zeik-ere Corbineau, dïe nu
reeds het tiende achtereenvolgende jaar
de pech heeft in December voor de een
of andere overtreding te worden verf
oordeeld en zoodoende de feestdagen in
de gevangenis te moeten doorbrengen. Het
einde van het jaar, ve-rklaaf-de blijf den
rechter, brengt m-e geen geluk., Oolkl dit
jaar weer niet. In hat "begin van Dlecemj-
ber stelde hlijj vaisjt, dat hïj nu eens voor
het eerst in tien jaar- Ker-sïmïs en Nieuw
jaar als eeu vriij! -man zou vielriem. Maptr
-opnieuw keerde het noodloit. tegen hem.
Zonder het zelf ta willen, kWaan hjij! "in
een mensehenkluwen tereeht. Eien politie,-
agent, 'die zich een doorgang), wilde hanen,
duwde hem op-ztijf en raakte daarbij een
van 's mans; teerste plekken, een likdoorn.
Het heele jaar had Corbineau m-et goed-a
voornemens rgndgelopp-en, angstvallig elk
conflict met politie en justitjiej Vermijdend.
Maar dit was te veel an in een taal, dSe
yonder twijfel duidelijk, maar weinig, be,-
leefd was, bracht hlijj ,den agent aam het
verstand, wat blijf van het contaatj butsj-
sohen den politioneelen voet 'en zlijjn eigen
likdoorn dacht.
\Veg Kerst- en'Nieiuwjaar^iUusies. Cor
bineau werd "aangehouden en moest zich
verantwoorden wegens beleedigïng van
een ambtenaar in functie. De rec-hte>r
bleek ongevoelig' voor het argument, dat
Corbineau nu eindelijPt eens al-s} vrij! man
de feestdagen wilde doorbrengen en var-
oordeelde hem tot een straf, die het den
pechvogel mog'ellïj|k maaktei, zijin "tienjarig
Kerst- en 'Nieuwjaarsjulbdleium in de ge
vangenis te vier-en. j
Daar zlijjn pais verraden;
Voor den politierecht» in C-lerkenwell
l.o Londen verscheen een chaaiffeur, be
klaagd van dronken achter het --stuw
v.iui zlijln taxi te hebben gezeten. Dii man
had een -aanrijding gehad -en eenj agent
lmd hem vervolgens aangetroffen terwijl
h'jl zonderlinge toeren maakte bSjT een
poging -om zlijjn motor weer aangesljngeird
te krijgen. Die piolitiedok'ter, die den mam
duidelijk .onderzocht had, tzlèi dathlijl 'op
het bureel eeu pols had van 138Ó
D-e rechter: „Dat is interessant, toen ik
ziek was ton ik de 90 nog, niet haLenjSj'
Gp verzoek van den rechter Voeljde de
dokter nogmaals heklaa-gld'es; pols. D-e pols
slag wais nu 108. Volgens den dokter
moest dat een gevolg' Zij!h van de nawer
king van de alcohol; no-rmaall moet do
pols heneden ,80 blijven-!
De beklaagde zei, dat h'ijf sinds; 1897
taxi-ehauffeur was en nog, nooit wat had
gehad. Hij' had a.ltïj'd een sneil'l'e polst
De rechter verklaarde ten slotte geen
andere keus te, hebben dan den ma.n voor
een jaar aïjjh rijbewijs tei ontnemen. Over
zes maanden kan kijf-echter een verzlo-ek
indienen om kwijtschelding van de ver
dere straf. Voortïf kreeg lilijl 20 shilling
boete, en mbet' hlijf'l Jiond 1G sh. .9 si.
kosten betalen.
Vasten in een vat.
In het PiocadiUy Circus te Londen,
hebben drie moderne volgelingen vam Dlkn-
genes, den wüjrzen Griek, die in een vat
woonde, een vertooning gehouden, dio ech
ter halverwegen is afgebroken. Twee jon
ge meisjes en een werkLooze Ier besloten
een poging' te doen om tien dagen vas
tende -door te brengen in groote vatien.
Voor twee stuivers; kon men een kijkje
nemen bijl 'hen; dan zag men drie vaten
sLaan, het gr-ootsjfce in het midden, ver
zegeld, nadat de bewoners hun huisjjo
hadden betrokken. Er waren een p-aa.r
-glazen duigen, benevens enkele openingen
voor frissclie lucht en een klein efee-
trLseh lampje,* dat, flauw verlichte..
Op den tweeden dag zag men door do
kijkgaten het volgende schouwspel: miss
Eva Kay lag doodelijlk vermoeid in slaalp-,
miss Helen Wilson zat lusteloos haar
neusje te poederen, terwjijjl de lange Ier
blijkbaar .aan krampen leed door zijn
'ben-arde houding, maar oveiri-gjens vol
'moed was. j
D'e -prijjzen bedroegen voor de meisjes
na vier dagen elk 4 pond -ep voor den
man 2 ipiond; aan he-ti einde van den tien-
duagschen va-sjent'ijid zou hij 50 en do
meisjes 100 pjond ontvangen. B'ijf het be
treden van het vat hadden rijf" elk' twee
fless.ehen water gekrggendaar moesten
Zijl het tien dagen mee doen.
.Zoolang heeft dit zonderlinge geval'
echter niet. geduurd, want. op last van da
geneeskundigfe overheid is. aan de vertoo-
ning een eind gemaakt moeten worden.
Het drietal werd uit de vaten bevrijd,
waarin zijl vier dagen waren gebleven,,
zoodat Zij "in elk geval in aanmerking
kwamen voor de laagste prijzen. De meis
jes waren nog zoo fri-ijch als madelidfjfes,
ma-ar de Ier zag er uit aid een geest.
Zirhzclve geraost-erd.
In een gehucht Wijf Rlomfe vroeg een
ou.de boerin raad tegen dq rhcumatiek a-an
een kwakzalver. Dfezfe bleef nietf in gebre
ke; na een beetje hoikta-pokus;, 6chreef hiij
de patiënte een origineel geneesmiddel
voor een vuurbad. D]e boerin twijtfeldfe
geen oogtenblik a.aif' den goeden kiijlk van
den wonderdokter op- haar ge-val, klau
terde in een heeten oven en wachtte daar
haar genezing af. Toen haai- familieleden
uit de stad terugkeerden, vonden Zij! "de
ongelukkige letterlijk geroosterd en half
verkoold in den oven.
WAT MENIGEEN NIET WEET-
Dte wereldradio-conferenti© gebruikte
3j/2 millioen vellen papier.
ID© 'bekend-a Lloyids verzekerings|-
schapplij! te L-onden heeft aan de Scheeps-
eatastrop-hen der laatsje japen aoht mil'-
lioen pond st. verloren.
Dte goudvoorraad van D-uitsehland
bedraagt 1.4 milliard! Mark, terwijl die
van Frankrijk tien maal grooter is.
In Transvaal heeft men een nieuwe
diamantmlijh ontdekt, die de zuiverste
steenen van phog karaat in verbazende
hoeveelheden levert. Ein nu dringt zich
de vraag .op: „"Waarheen met dien rijk
dom?" want elke nieuw gevonden en op
de markt gebrachte steen, doet de andere
in waarde dalen.
Wist V, dat de koeien reisjkborts
kunnen krijgen Een veeverzekerings-1
maatschappij! in Dluitsphland schijnt zulks
aan te nemen, want züjf zhgt in haar
pr.osp'eetu-s-: „Een koe,, die gedurende het
transport de reiskoorts heeft gekregen,
moet geslacht worden. Schadelooisistelling
4G4 Mark.....-"
Uw hart do-et in den loop- van <seu
jaar r-ond 36 millioen slagen. Gedurende
één dag ontwikkelt zich een kracht, vol
doende om iemand van d-e-n voet naar den
top van den Eif'eltoren te hefflen.
"Rusland heeft tegenwoordig drie
maal meer artsen dan vóór den oorlog.
D|aar zlijl zich uit financieel» ov-e-rweging'en
liever niet op- het platte land vestigen,
Iconien op' de 10.000 stadsbewoners 17
artsen voor.
Eien geweldige sprinkhanenplaag
hoeft in het Noorden van Argentinië 40
procent van den oogst vernield.
Kanarievogels Zijln een geliefd Kerst
geschenk in Amerika. Voor h-et laatsjte
Kerstfeest h-ebhen 50.000 dezer zanger
tjes de rei-s| van Europa naar de V.SL
móeten maken.
H'ij: „Ik was een domoor, to,en ik' je
trouwde."
Zij': „E,n ben je er nu geen meer?,T
Hij',Nee, zéker niet."
ZKj:: „Nu, dan zie je- wat ik van je ge
maakt heb. Je moest trie, dankbaar Zijb."
Millionnair: „U wenscht de habd' mlijher
dochter? Hoeveel bezit U dan?"
Vijftig duizend gulden.
U verstaat mij: verkeerd. Ik' bedoel
hoeveel vermogen heeft, niet hoeveel
kleingeld."
Twee negers beroemden zich, de eene
op Zijn scherp1 gezicht, de andere op- zijn
ffij'n gehoor. „Kun je de vlieg daar,, boven
op de kerktoren zien vroeg de een.
„Nee, maar ik hoor dui'deliijk het kra
ken van de pannen, waar ze- opl loopt",
antwoordde de andere.
Een kunsthandelaar ha-d in zijn éta
lage vijf beeldjes uitg'eriald en daarbij
een kaart gelegd met de woorden „De
Vij'f .Zinnen" er op-. Nadat hij er een van
verkocht had, noemde h'ij1 de overigen
„Die Vier Jaargetijden". Toen hij! er nog
-een verkocht had, stond opt de klaart „D'e
Drie Gratiën" en spoedig daarna „Adam
en Eva". Ten slotte bleef er nog maar
een over en toen luidde de kaart „Een
zaamheid. "-
*i
„Waarom heb je je verloving met den
vlieger verbroken
„Ach, die beloofde me- a-llden maar
luehtkasteelen.'-'-
A. D'e dokter heeft jnajf tersifeonld
verzekerd, dat Mjf m-ei weer o-pi de been
zon brengen.
B. En heeft-ie woord gehouden?,
A. Ja, Toen zijn rekening kwam,
moest ik iniij'n auto-mbbiel verknopen.
Rechter: U hebt dus gehoord, dat
de "inbreker door het keukenvenster naar
binnen is geklommen. Waarom! hebt u
dan geen alarm g'emaakt - i
Dienstmaagd: Ik dacht, dat het de
jonge mijnheer was.
Ik zie, dat je een saxofoon liejbt-
gekocht,
Nee, die lieb ik van mijjn beneden
buurman geleend. 1
Kun jiij' dan saxofoon spelen?,
Neen. Maar nu kan, hlijr het ook niet.
ie
Arts: „U hebt du^ dikwijls nerveuze
hartkloppingen Wanneer vooral ?'•'-
Patient: „Biij' 'Jhet vis'sphen."
Arts„Bij' het vi-^schen Maar dat is
toch juist een zenuwen kalmeerende be
zigheid.'
Patient„Zoo En als je geen vi-s|eli-
acte hebt?"- j
Kleine Lies-je: „Moeder heeft Vlee^bh-
kleurige kousen voor mie- gekocht."!
Buurvrouw: „Zoo? Nu zo,u het' .goed
zij'n, als zij' je ook eensj wasehte, dan had
je ten minste ook een vleesphkleurige-n
hals."
Bloemer zou 8000 gulden huwelijksgift I
'krijgen, ma,ar-hïjl heeft er maar 800 on!- I
vangen.
Mag ik er u beleefd op- attent ma
ken," zegt h'ij" bescheiden tot zijn sphoon-
vadeT,„dat er een nul aan ontbreekt?"
Daar kan jij! wél voor spelen, zei
schoonvader' grof.
Bureaux van Redactie en Adm
Telefoon Interlocaa! No. 207,
Bijkantoor MIDDELBURG, I
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
V Vereenvoudiging dei
verzekering.
Wanneer men de uitvoering
«peiale verzekering nagaat, da-
in een groote verscheidenheid
zet te cons^ateeren.
De industrieelci Ongevallen^
uitgevoerd door de Rijksve-r
en de Raden van Arbeid,
risjco-overdracht mogelijk, doe!
beperkte schaal, in zóóverre.
verZekeringsjba.uk per slot va|
de uitkeering bepaalt.
De Invaliditeitswet wordt
voerd door de Raden van
R'ijksivei zekeringsbank
Bij! de Land- en Tuinbouwonl
is, het mogelijk 'de uitvoering
te leggen van door werkgeve:
risicodragers, teVw'ijl bij' de jor
verzi'kering.Av-i-t, de Ziektewe'
cipe i-sj ingevoerd, dat naast di
door de Raden van Arbeidj de-
ter hand kan worden genonr
Redrijfa'Ve 1'er.nigingendit zijn
gen, die door werkgeve-rsj en aj
iamenl'ijk zijn opgericht.
Het spreekt- vanzelf, dat de:
denheid, waar het per sjot va
wetten betreft-, die Zeer nau
met elkander houden, niet ali«E
tot moeilijkheden aanleiding g
men niet weeit Wijr welke ririco
terecht moet komen, doch dat
de uitvoering verbonden koste
h.ooger zijn dan zij' bij een mee
uitvoering zouden behoeven 'te
Dit alles; heeft tot gevolg
reeds jaren lang is aangediroi
unificatie der spciale veuzek-
dat niet aUeen omtrent 'de
doch ook omtrent den inhou-
ten een zoo groot mogjeliijfce eel
verkregen. Tal van punten, di-
schillend rijn 'geregeld, zoudi
meer uniforaitteit veirkrijige-n
men b.v. in djt verband de bJ
verzekerd i®. Rij- de Invalid
ieder, die in loondienst w'erkf,
Hij! de Ziekte- en Ongevalle:
rij) die in loondienst w-erk'z!
een onderneming. Het perspnei
selijke dienstien en ander pej
niet in een onderneming w-e
niet krachten-s; de Zi-elkte- e:
lenwet verzekerd. D'e Ongeva|
is gesplitst in een industiii^ele
w,et_ een I.and- en Tuinbour
wet en een Zee-nngevaUenv]
Ziekteverzekering ztijin de jndi
beiders en de landarbeiders i.
Zoo rijh er- (al van kweajti
trent vereenvoudiging' mogetij
De belangi-ijksde vereenvoudig
t-er kunnen Woi-den veirkregei
voering van de zie veirsjchUle
Vcrechillende rapporten Z
uitgebracht en thans heeft
van Economische Zaken en
klaart! dat op a.j'n schrijftaf
werp dat de Ze uniifleatio
gereed ligt. De inhoud van
■werp is nog niet bekend, doei
de afdceling sociale verz-
Groeneveld_ he-eft onlangsi
ring gehouden over dit
het Departement bekleedt e
groote beteekenis moet woj
Wïji Zullen op den inhoud
een volgend artikeltje terup
VQLK£N80fMi
Bi* de bemididelingspo^n^gl
VoLkenbfond in bet Cbine&sch-|
öóhil, is -een nieuwe verschen
toestand ingetreden, door eel
blaring van de Chineescihe
36
Ging hij- soms, het paard
leidend, stil en rustig lanl
doe wouds, het hoofd voorj
droef en stil, als zocht
wegen der bosschen, dan
■op eens soms stilstaan en
-tiad lii; daar -niet zijn
Maar hit had dien naam
wilde hem niet meer kennel
Hip wil niet! hoort ge? hl
en toch gaat hi, langgereku
ken der hoornen, strijkt hij]
langs zijn wangen, en dan
Anneken! Annekeu! als in
oosschen, -ver, heel ver.j
Spreken deed hij niet da
dig, antwoorden zoo kort
Dan stond hij 's avonds
vuur, ontstoken midden in L
den in de praxiën, en sptrrL
Geen wonder dat de Incl
2wi;.gen zoo'n groote waaril
irotXT, een onnoodig woord f
een soot van eerbied tot L
en hem „den blanken die zwl
Die blanke die zweeig, zl
S zijin groot leed, zijn jji
