ZATERDAG 7 JANUARI 1933
NIEUWE 2EEUW9CHE COURANT
f IN HET KRAAIENNEST
Kmipsre lt-je.
'n Deur slaat apen; het tocht -en. plot
seling warrelt er' een papiertje er-geas vaa-
da.an dat nemsbrijfct op het sohrijfbureaiut
't Blijkt -eem krant,enklnipseltj'e, dat, wie
weet hoe lang begraven in vergetelheid,
tnanis aan het daglicht is getreden, 'n
Bron van herkomst vermeldt het niet. Het
handelt ©ver da politiek, da veel en dik
wijls terecht gesmade politiek.
Dit knipseltje is echter eien gloeiende
apologie daarvain. Gloeiend niet alleen;
ook overtuigend. E|n na dit jaar de poli
tiek zlao'-n belangrijk deel der publieke
belangstelling vraagt, lijkt het ons ge-
werscht, het onbekende knipseltje even
te laten spreken.: i I i
„H.oe zouden wij! in Nederland zomdter
de politiek aan ,de vrijheid, en gelijkstel
ling van het bijzondere onderwijs zijïx ga-
komend i
Hoe waren de sociale misstanden, welke
Paus Leo- XIII zijn wereld-schokkende
encycliek Reruim Noivarum ingaven, zon
der de politiek uit den weg gleiru-imdiJ!
H.oa zou zander de politiek in moeilijke
omstandigheden kunnen worden tegemoet
gekomen aan den nood van zoioyel-ein-.S
De politiek is nietj slecht en do poli
tiek is onmisbaar. r
Er zijn andeirc vormen denkbaar, maar
zonder politiek zal men het nooit kun
nen stellen. i
En daarom is het verkeerd, bijl dien
grootenhoop .afkeer van de politiek' als
het ware stelselmatig aan te kweelden
en hem diets te maken dat wij|s doiet wie
da pcjlitiek mijdt en zich daarv.a.n af
wendt. 1
.Wie zich van de politiek afwendt ver
hindert daarmee de politiek nirat in haar
actie uit te oefenen, laait (aia,n anderen hak
veld vrij en is schuld dat dloor de politiek
dingen tot stand komen of ongedaan
blijven, welke men anders had gawensoht
ol gedaan had. willen izien. i.
Wij willen goede politiek; welnu, in
deze richting moeten wijl onzen jinv'toiqd
aanwenden.
Dan kunnen en ,z|ullon wij iets bereiken
niet door van liet publiek kwaad te
spreken en genqrali'searend, te Zeggen dat
de politici eerzuchtig, o,iibetï|0|uwbaa,r ien
onoere-ke-nba-ar zijn. i
Da politiek zal ten ,slot|te zijn Zooals
wij' zelf ze maken."
Wijze woorden, welke- dit nietigs knip
seltje Spreekt. Wijze woorden1, vooral vopr
ons katholieken, van zoo'n voornaam bes
lang.
Was Louis Veuillofc höt' niet, die. het
de Fransche katholieken voortdurend an
de ooren schreeuwde.: „Als gijl nipt aan
politiek doe't, zal de politiek ;aani U doen."
De Fransche katholieken hebben niet
geluisterd of deden slechts aan .politiek©
tweespalt. Zij zijn religieus en maatschap
pelijk onder den voet geloopen. In Italië,
Spanje, Portugal en de La-tijnsohe landen
van Zuid-Amerika dito), dito.
Laten wij' wijzer zijn. Wel aan politiek
doe.n e,n daarbij' één l'ijn trekken go éen
kant uit. - j 1
Knipseltje, we kunnen U dankbaar zijn,
net. ge te voorschijn- wilde waaien!
EITKjITK.
dez'er, een kapitein, kon zich maar niet
losrukken van het bevallige persoontje,
dat Anne-Marie was. II "Sjiiet haar alles
teien, en telkenmale liet Wijl zich door haar
'fotografeeren, waaiiblijf hij Snaar steeds niet
bemerkte, dat' alfiijd een stuk geschut of
eeuig ander belangrijk' militair punt den
achtergrond van de foto vormde. Anne-
Marie was het, die ,op ideza wljfze te Weten
kwam en met do documtenten in de hand
kon bewiijlz'en, dat de Franschen voorbe
reidingen tro'fïen voor Hen loopgravenlo-or-
log. Toen zlijl er in slaagde dit te Berlijn
te vertellen, wa she verwondering -en be
wondering niet minder gnoot dan tpien
zijl haar eersten dienst verrichtte door de
aanteekeningen, diet men in de zakken van
Wynanky had gevonden, geheel in lees
baar schrift om tezletten. Later ging "zlijl
naar België, naar Beverlo. om er d« stel
lingen en forten te varkénnem. Dlaar ble-
leëfde zlijf haar eerste ernstig© avontuur.
Een jong Belgisch luitenant, Austin ge
naamd, geraakte op huiay verliefd. Ziij
kocht een klein autotje «n samen trokken
rij) ©en week' lang België 'door. Op een
voor haar kwaden dag wilde het geval,
\iat rij', naar het kamp van Beverlo- in alle
richtingen te zlijln doorgëfcrokken, stilhiel
den, om'dal er iets aan de motor tnlan-
keerde. Anne-Marie zeide toen precies te
willen Weten hoeveel kilometers waren
afgelegd, dat wilde zlij! noteeren. Bené
zeide het haar, maar het blaadje uit haar
opschdijjfboekje waaide weg. Hij holde liet-
na om het te giftj'pen; wat zij ook zeide,
dat het niet noodig was, Wijf gaf 'niet toe.
Anne-Marie holde mee; hoopte Zelf het
papiertje te kiïjfgen. Eindelijk verdween
het achter een bosehje; René was de
vlugste er ging erheen, maar kwam na een
oogenblik 'terug met- de mededeeling, dat
het in het' water gevallen en verloren
was. Bet Was niet juis|t; het papiertjfjé
echter bevatte Anne-Marie's aanteekenin
gen, waaruit een officier als Bené 'on
middellijk kon zien, 'datzij niet het on
schuldige meisje wasi, dat Hij! iu haar ge
zien had. Hlij' zette Zich. aan het stuur
en reed, zWijtgend v.oor zich uitziende naar
liet naaste dorp. Toen hlijf den gendarme,
die daar stond, wenkte, begreep Anne-
Marie wat er ging gebeuren., Zlij-jschoof
zich .onmiddellijk' óp zijn plaats-, gaf vol
gas, en rende, vöordat de heide mannen
ler op verdacht wairen, Weg. Al spoedig'
daarna bij' een bocht van den weg, fcwiam
haar auto tegen een boomviel om en ver
brandde. Anne-Marie wist zich te tfed-
denholde wat zlijf hollen kon, slaagde
er in op een Nederla-njdsch schip in het
kanaal nalar Terneuz'en te komen en was
Zoodoende veilig. René: en de gendarme
dachten haar verbrand met de (aul,o, en
,toen z|ijf'tot liet resultaat kwamen', dat
dit niet het geval was, Was Anne-Marie |de
grens reeds over. j i
.Vele waren de avonturen, Idie Anne-
.Marie, gegroeid tot een der voornaamste
krachten van den Dluitsohen iSpionnaga-
dienst, medemaakte1. Merkwaardig is wel,
dat, schoon men haar in steeds) wisselende
gedaante .aantrof', men nimmler dei pom-,
binatie maakte, die hapt' wellicht noodlot-
tig zou zij'n geworden. Aan den bril, dien
zij', mede om niet te gelmakkelijk herkend
te worden, droeg, dankte zlijf al spoedig
haar blijhaam van Fraulein Doktor; dia
'bril ga'f haar een g'eleerd uiterlijk1.- Zij
vertoefde, toen Idie oorlog uitiblrak', in de
heerlijke omgeving van Marano, waar Zij
nieuwe krachten hoopte -oiri tei doen vop,r
haar moeilijk' beroep. Zonder' zich te be
denken, slaagde zljf er in naar Mila,an te
komen, en vandaar Frankrijk met een
valscli paspoort binnen te dringen. Geen
wonder, dat de Parijfselie agent van het
Duitsche Naclirichtehbureau uitermate ver
wonderd was toen hlijf Fraulein DiokVui'
herkende. Heel wat moeite heeft het haar
gekost om uit 'Farljfs weg te komenwieg
te komen met de gegevens, die zljf op do
gebruikelijke wijze had verzameld. Slaan
alweer dank z'ij' het geluk, dat ha,ar meer
'dan eens diende, vond zlijf Hein plaats in
een der auto's, die Officieren vau den
Franschen Generalen Staf naar het Bel
gische 'front brachten. f
Deze officieren konden achter haar bril-
leglaz'en moeilijk de schrandere deskun
dige oogen vermoéd'en, die elk gegeven
technisch opnamen. Meer dan eens hoeft
Anne-Marie zich op dezen tocht moeten
afvragen, ,of zlijT wel ooit in staat zoiu
zljj'n om haar vrienden te Berlijn ld© we
tenswaardigheden .aan te brengen, die zlijl,
bijkans 'uitsluitend in haar hoofd, had
verz'ameld.:
In Brussel bracht zlijf moeilijke dagen
door, maar eindelijk via Luik en de Bel
gischDuitsche grens slaagde zfijl er iu
te ontsnappen. Zlijf liefpj in handen van een
DuitSehe patrouille, ,aan welke zlijf z-eido
honmiddelffijk voor den bevoïvoerenden of
ficier te worden geleid. Schoon het haar
moeite k'ostte haar bevel ingang te doen
vinden, slaagde zlijf er tenslotte in Men
tele'fonneerde naar Berlfijta en binnen liet
uur was een auto vah den Geiwra-letn jS|toif
daar om liaar, zoo spoedig, mogelijk, vei
lig naar Berl'ijln te brengeno
Gedurende een niet gering gedeelte van
den oorlog werkte Anne-Marie pp het
Bureau te Berlijnde oorspronkelijk klei
ne organisatie was plotseling' gewleldlg
uitgegroeid. iSleehts een paar keeren, wan
neer noodzakelijke verbindingen moesten
worden hersteld, trok" zlijf er zelf op
uit. 'Onvermoeid, onverschrokken, sleedt)
den dood in de oogen, bezield dopr de
Zucht naar avontuur en 0111 de nagedach
tenis van fVVynanky waardig te sdijln. Te
Parijs wist zij' zich het vertrouwen van
een sergeant-majoor, ,aan den g'eheimein
dienst verbonden, in te dringen; dooi'
hem vernam zlij', dat een Griek, 'dien zij; in
haar dienst, had genomen, ibezig was haar
te verraden, ondanks zlijl deze inlichtingen
wist 'zlij: den Griek tijdig.haar eigen plaats
te doen innemen. E|ein anderen koer trok
zlij', via Londen, opnieuw naar Parjijls;
op deze reis moet 'hot geweest zlijfn, dat
zlij,t rouwens niet. voor tien eersten keer,
ons kleine Holland heef't bekocht. Zijl liet
ook met eenige moeite, zlijf slaagde er dn
zich te Parlijb als schoonmaakster, zooge
naamde 'boerenvrouw uit Normandiö, to
laten aannemen in liet Bureau van den
Franschen spionna.gediensjt. Arm als zlij
z'ich voordeed, ham zij!" van de andera
werksters- de nachtel'ijk'ei uren over. Zij
was er niet langer dan een maand, 01
zlijl had een betrekking, aangeknoopt met.
een der waclitd,bende onderofficieren, djen
zlij',t oen het oogeniblik' gekomen was om
haar grooten slag te slaan, bedwelmde 011
van zlijln sleutels beroofde, waardoor zijl
b|ij,V. de lïjfst van de Fransche ^pionnen
in I) uiischland in handen lilon krijgen.
Men had mooi telegrafeeren geheel Frank
rijk door; de vrouw, die men zhcht, be
stond allang niet meer, en was pen
schaapherder geworden, die, toen men hem
nabij' de Zwitsers'che grens| Wat .al te
zeer op zlijln identiteit ondarzboht,' drie
kogels van zlijfn revolver g'ereed ha'd v-oor
de drie soldaten van de grenswacht, die
men later dood aantrof.
En nog een keer ging Fraulein Doktor
Frankrijk 'binnen, omdat het moest, om
dat alle verbindingen, die baar dienst had
waren verbroken en omdat de Duitsche
Generale iStaf' dringend behoefte had aan
berichten. Ditmaal was zlij' een Ziiiid-Amei-
rik'aansche dame, die met tal van andere
rlfjke landgenooten vanuit Spanje een reis
ondernam om Fransche ,am|bulanoes te
steunen en te bazloeken. Dat ziij! daarbij'
haar eigen werk verrichte, haar eigen
informatie verkreeg, wie z'al het betwljfflef-
len?, Fm toch, dete zoo goed' vojorbtereide
reis, die .schijnbaar makkelijk scheen, was
haar blijlna noodlottig gewonden. Want het
toeval wilde, dat zlijf "zich, als belangstel
lende, in een dier ambulances heenboog
©ver een z'waar gewond Belgisch officier,
juist binnengedragen, 'die zich op
richtte, en volkomen bijl kennis, haar her
kende en zlijfn omgeving toeriep, .dat zij in
hechtenis moest worden genomen, opdat
zlij,' een gevaarlijke spionne was. Het wad
René Austin, haai' vroegere vriend. Zijl
mocht al haar koelbloedigheid bewaren,
niets bleef haar over dan de vlucht. Met-
één ruk had zlijf dén naastbijslaopden
FranSclien officier van gezondheid van
zlijln revolver beroofdmet een sprang was
z'ij! over de hekken, dia haar van de om'-
geving scheidden hoe-n, 011 weg Was' zlijl,
in het donker, in het bos'c-h, waar zfijf al
loopende van kleeding wist ta verwisijeljeni
Op den vroegen ochtend' van den volgen
den dag waren het de Duitscha m'ansehap1-
pen in de loopgraven, die tot lmnna ver
wondering met kalmon tréd een soldaat;
de jas1 licht om z'ich heengeslagen, zagen
naderen. Men riep ham toe de handen
omhoog te steken, hetgeen h'ijf deeld'. Vast
genomen door een Duitscha patrouille ver
langde hij' zoo spoedig mogelijk vopr den
craninandunt te worden gebracht. D'aa|il
ontpopte do soldaat zich als Fraulein D;okJ
tor, aan wio alle hulp werd t'efn bleischikt
king gesteld, en die "binnen 24 uur In
Berlij'n gelegenheid had haar aanteekenin
gen uit te werkeh.
Wanneer het waar is, Wat ons verteld
wordt, leeft Fraulein Doktor npg. Althans
als men haar voortbestaan leven lc'an noe
men. De voortdurende spanning, waarin
zlij jaren achtereen verkeerde, brak haar
gestel, toen het ocgeniblifc kwam1, dat zlij
haar werk' kon opgeven. Het overmatig
gebruik van cocaine, waarmede zijl zich
al de jaren had1 opgehouden, had' haar
gozlondheid (Ondermijnd. Nu is zij iu een
Zwitsexsch sanatorium, en 's nachts, als
de bergwinden tegen de muren van het
sanatorium razlen en beuken, begint zij!
poltseling te schreeuwen en te gillen. NjaJ-
men z'onder tal schreeuwt z'ij! uit; som's
wil z'ij! uit de handen der Franschen een
Griek redden, 'andori© keeren vecht zïjl
met soldaten die haar door een hojsldh
vervolgen en wear andere kfeeren huilt zlij
stil voor z'ich, zittende op een graf, dat
voor haar het ggaFvan Wynanky is. Dat
is het einde van Fraulein DjoHtorJ
Galimatias de stijfkop.
Op. behoorlijken afstand v.an de geivaar;-
lijke Westkust v.an Afrika lag, ter hoogte
van een broeiden riviermond een Fransche
kruiser voor ankea\ 1
Aan boord heerschte gropte opwinding.
Die „Clovis." zion bez|oek ontvangen van
den zwarten negerkoning' Kalj-Madia, die
door de bemanning tot Calimatias pim'ge,-
doopt was,
Die Galimatias een stijfkop, van den
eersten rang weig'erde hardnekkig, de
overeenkomst te teekenenj waarbij Frank
rijk de vr'ijle hand weird gelaten ©y den
rechter oever van den stroom, waardoor do
verbindingen met het binnenland' op be
langrijke wijlz'e vergemakkelijkt zonden
worden. 'Dit verdrag, opgestptd door <len
commandant, lag goed en wel gereed op
zfijn schrijlttafff'el. E,en eenvoudige handteej-
kening van Zijne Majesteit en de comedie
was gespeeld. Maar nee de hoofdrol
toonde zich weerspannig en de ontvangst
aan boord bad ten doel hem da kracht
en grootheid van Frankrijk te tonnen en
hem op die manier tot da verlangde bereid
willigheid te brengen, 1 J
„Zes man bij de trap aan stuurboord."
luidde het bevel van den dienstdoenden
pffleier. j
Die soeverein kwain aan in z'ijn „surf-
b-oatj" zlooals men daarginds die tegelijker
tijd solide en liclite .booten noemt, die
uitermate geschikt z'ijn 0111 door de gevaar
lijke branding te komen (surf beteekent
branding).
Men komt langszij.
Iedereen aan boord'"stelt zich in het
gelid en de koning', omgeven door z'ijn
hoogwaardijgheidsbekleeders, komt de trap
op.
Voorstellingen, complimentjes en de'ge
bruikelijke plichtplegingen waarbij' do
komische kant niet ontbreekt.
D.e bezoekers nemen plaats in 'n kring
op het achterdek.
De commandant zit naast den koning en
keuvelt in het neger.-Fransch over poli
tieke z'aken.
Vervolgens toont lrij hem', vplgfens het
van te voren opgestelde programma, de
superioriteit van de wapienen, om hem
het gegronde van Frankrijks rechten te
bewijzen. De kanonniers manoeuyreeli'lcil
■met hun stuiken en de fuseliers; presen
teeren hun glimmiendei w;aplens. 1
Galimatias kijkt toe, raakt hier 011 daar
het een en ander aan en is. vol bowdpejep
De commandant noefmjt ham) vervolgens
mee naar z'ijn salon, waar de nageirkoniing1
zich vol laat stoppen met lekkernijen en
zich rijkelijk laaft met likeuren, v/oofta! met
,,rack de 'Ciamlbjuse", die op bijzionder aan
gename wijzfe ^ijn verhemelte sch'ijfnt te
streelen,
D© commandant ac'ht het juiste oogen
blik gekomen om het chapiter van het ver
drag ter 'beride te brengen; maar zijn gast
is de kluts niet kwijt geraakt, 'blijf 't eersjte
woord het beste, schudt hij liet 'hof>,fd en
zegt: I
„Kali-Madia niet willen!"
Verbluft vertrouwt de commandant lie|mi
maar aan den eersten stuurman toe.
Probeer jij eens hem' te overtuigen,"
fluistert hij hem in.
Glimlachend stolt deze den koning voor
zijn hut te beaoeken,
Allo ministers haasten zich den koning
te volgen, maar opi den drempel van z'ijh
particulier vertrek houdt de officier hen
tegen en laat slechts twee of drie zwiarten
uit het gevolg, die naar hun uiterlijk te
oordeelen tot de voornaamsten "beh|0|0rein,
met den koning binnenkomen.
Zij'n lint heeft veiel weg Van een klein
museum en hij houdt dan ook den gopd
oogje in het zeil, öpidat kijn beiz|o©kers
niet in een onbewaakt oogenblik' het ,een
of ander zullen laten verdwijnen.
Nauwelijks binnengetreden, neemt de
koning een kleine., .uit ivoor g'psnedejn,
olifant in handen.
„Mooi!." zegt hij, 't hop'f'd schuddend.
,,Jij mij' geven." 1
,Nee", antwoordt do officier, „dat is
niet voor jou."
Heel 'beleefd, maar gedecideerd neemt
liij' het kostbaar kleinood oen juweel'tjfe
van ivoorsnijkunst 1 weer in zij'n bezit.
Galimatias schijnt erg teleurgesteld.
Na een oogenblik nagedacht te hebben,
laat de officier, die slechts aan de eer
van zijn vlag denkt, er op volgen:
,Je moogt het lieb'blen, als jc het ver
drag teekent."
De mond van den nikker vertrekt zich
tot een grijns, maar hij' schudt liet liooftL
„Kali-Madia niet willen!" herhaalt hij'
nog eens.
Evenals de commandant onllmloedigd, 'ztat
de officier den olifant wieer op z'ijn plaats
terug en verwijdert den koning! met zijn
ministers z'onder verdienen omhaal uit zijn
hut. I f - 1 I 1 r
,,Als jij som'sf eenige kans ziqt," zégt hij
tot den tweeden stuurman, „gang! je gang 5
De aldus toegesproken©, in de hoop ge
lukkiger te z'ijn dan zlijin meerderen, laat
op zijn beurt "den 'koning zijn domein
binnentreden, aan welk© Wianden z'ich verp
scheidene wapenrekken bevinden.
Zijn liefhebberij! is bet vetz'amelen van
wapenen en in alle landen, welke hij aan-i
deed, trachtte hij eenige Zeldzame exemJ
plaren machtig te worden^
De .oogen van Zijne Majesteit' richtten
zieh oumididellijk' opi een yatagan, éen
pirachtig wapen met g'edajnasöeerd handvat
en met edelsteentjes ingelegd, dat zijn
eigenaar van een kruistocht iu Turjiije
meegenomen had, li' 1 f I
Zonder toestemming te vragen nam| ide
koning, den yatagan van dein) muur en st|a|ki
hem in zijn ceintuur; vervolgens zich op
richtend, keek hij zlijjxi ministers aan, die
vol bewondering naar hem opkeken.
„Mooi," zeide hij ten slotte. ^Kali-Madia
dat hebben wil."
„Ik ziou het je niet 'kunnon aanbieden,
het is een kostbaar Éjpuvenir voor mij,"
„Maar ik het houden will 1 1
Do jonge officier ducht; Ll j
1 „Hij WijltHet gaat'gloedI" I
'Fn dezelfde taktiefkl van zijn meerdere
volgend, nam hij rustig het voorwerp', dat
de begeerte van den koning had opgewekt,
weer van hem' af J 1
Ziou hij eindelijk' het genoegen smaken
den koppige de baas te worden^
Een verontwaardigd, stilzwijgen volgde.
„Kali-Madia liem hebben wil^" her
haalde Zijne Majesteit met zjijjn breeden
stroohoed zwuaienid.;
,Neo neo je krijgt hom niet." 1 t
„Ik hem wil]" 1
„Ik herhaal je, dat 'hij' van inJIj'f is cn
niet van jon," luidde hot antwoord, ter
wijl Wij! het wapen achter zijn rag, yqr,-
horg. I J j
„Ban ik henr nemen
„Eerst het verdaag teekenen!"' 1
,Neen neen..." schudde de zlwarte
prins zjoo heftig, dat de pluint_ die zijn
hoed versierde, op] den grond viel,'
D.e ministers haastten zich $jei op tera
pen en de hoogst© in rang bracht z]e weeg
opi zijn plaats terug.) 1 J
Zij verlieten de hut van den tweeden
stuurman.
„Er is niets! aan te doen," zeide deze
tul een jongen stuurmansleerling', Roger.
Loriae, die opj.de brug gebleven was. ,sHij
is koppig als een jonge «zei.";
„Zal ik het eens probeereni" stelde de
leerling, voor met 'een ondeugden gl|ans
in zijn .oogen, j
„Ga je gang! En mijn beste wenschen
vergezellen je ik wensch je reeds van
tevoren geluk, als ja er in sla.agt den
prijs te winnen." 1. I
Met een handbeweging noodigde Ro
ger den koning' uit hem te volgen.
Zijn hut behelsde niets van waarde:
fotografieën en schetsen, waar liij zelf
de maker van w,as'. Portretten van zijn
vader, moeder, broers en z!ustaris[ .prijkten
naast de verschillende) ty.pes^ die hij) op ,zlij|n
reizen ontmoet had: "Marokkanen, bewo
ners van Madagascar, Annapomiten, enzt,
en verder landschappen, uit alle hemel
streken, ziooals hindoetempels), oases en z'ee
gezichten,
.Volbloed artist, teekende Roger vaD
olies, wat heml onder dei oogen k'vvlain,
met zeer bevredigend! resultaat.]
Toen hij nog op> schopt was, I^oesiterdlE)
hij den wensch zich geheel aan id'e edhil;-
devkunst te kunnen wijden, maar ziij|r;
vader had Zich daartegen verziet,
1 „Wij hebben een uitgebreide familie en
zjjn niet rijjk," luidde zijn redeneering
niettegenstaande je kunst zpu je vrjljwel
gebrek lijden!"
En als voorzichtig vader had hij zlij(n
zioon aangespoord dienst te nemen bij de
marine een loop)baan wa,aa- mien Wel
kwaar geen fortuin maakt, maar die
iemand tenminste een eervolle positie ver-
zekért en «en pensioen, als de ouderdom
padert. 1
Maar iu het binnenste van z'ijn hart
bleef Roger steeds betreuren zijn talen
ten niet verder te hebben kunnen ont
plooien,
i Diezen dag vroeg hij zichziall1 'laf, of
hij zij'n talent niet zpu kunnen aanwenden
om de situatie te redden, die nu al heel
kritiek leek,
Bovendien gevoelde liij toch al gropten
lust het portret te maken van koning
Galimatias, zlooals hij hem. evenal|s| d'e ove
rige bemanning, betitelde,
Denk eens a,an, zloo'n afgestompt ge;-
zicht van een ouden z'eosPhuimer met 'dilsrlse
lippen, zeegroene aloohol|oog;en en weeke
hangwagen, met zijn kroeshaar en rooden
mantel, terwijl de stroohoad met onmopg-
lijk broeden rang en de grappige pluim
zijn hoofd versierde. H|et geheel was on
betaalbaar.
'Nauwelijks de hut van den iadelborst
binnengetreden, bleef hij in verwondering
staan voor de verschillende portretten aan
den wand'.
„Ik wil gezicht Kali-Madia op); papier
hebben!" riep- hij' pit.
„Goed,, -dat kan gebeuren!" luidde het
antwoord van Roger. „G,a -daar zitten
en beweeg je niet!"
Hoogst verheugd nam de souverein
plaats en bleef 'onbeweeglijk zitten
een ebbenhouten standbeeld gelijk.
'Nadat hij de eerste ministers] z'onder
don minsten eerbied builen de deur had
goz'et, toog Roger aan het werk,
Per slot va-n rekening is zijn model niet
zoo leelijk als het op het eerste ige)zleht
lijkt; er z'it karakter in den kop m-et zlïjjq
hoekige omtrekken, dia de gedachte aan
hot uiterlijk van den orang-oatan opwekt.
Om den hals draagt hij een mas^iaf
gouden ketting', waaraan onderaan c-dg
hanger is bevestigd, di-a een fantastisch
beest voorstelt «en sjoort tijgerkat meyt
een geweldigen kopi en den staart) in de
lucht. 1 1 1.
Zijn handen zlijln bedekt mei gouden
sieraden in verschillenden' vorm met Isjteei
nen van aUe mogelijk© -kleugen, I
Eindelijk is na verloop; van een|haj£riuur
de studie v-oleindigd;
1 Roger is z'eer voldaan; het portret' in
evenals het origineel zloo jzlwarfc als roet
hier en daar oplichtend1'als dq glans
van goed gepoetst© schoenen.| j
D'e monarch strekt de hand' 'lirit, j
„Voor mij!"- z'egt hlij), j |"_t1
1 „Neen." - 1 j I
„Ik het hebben wilj" f I
„Als je teekent, kun je het krijgen,f
antwoordt Roger vastberaden, ,i
iG.alimatias rolt op afschuwelijke wlijjzle
met zijn oogen. .1 Li
Oh, die Franschen.!.! 1 j 1
Zooiets heeft hij nog. n-opit meeg!emaakt,
„Ik dan vertrekken!" ^pagt hij.
Fn gev-olg'd door zijn ministers begeiei'fc
hij zieh op weg. naar de tr,ap buiten boord'.
„En, ben je ook niets verder gekomen],"
vraagt hem de kapitein.;
,.Nbg even geduld, commandant!
zullen zien."; j
Galimatias keert inderdaad op; a'n schr-q-
den terug. i i d
„Ik het nog. zien wil!"
Roger begeleidt hem tot z'ijn hut, waar
hij hét waardevolle portret veilig weg
gesloten heeft,
Die koningj bekijkt" het' nog aens en
vergelijkt er zich vervolgens meq in den
spiegel. I I
Hij vindt z'ich mooier gewofden 'ejnp lajcjit
zijn -evenbeeld in den spiegel toe,
„Kali-Madiardiet hebben wil," herhaalt'
h«-- i
„Toeken hqt verdrag .tfanl"1 |_-
,.Nee, ik niet teekenen, wil!"
„Wjeliiu, dan Wrijg, je lopk j'e portret
nieti"
„Als jij inlijf niet geven wilt ik 'zhl
laten gooien kwaden gwst over jO|U^'
„Oh, jawel,, door je too,vena.ar Üaai1.
Maar ik ben een veel grooter too,ven,aar
-dan hij. P|at moet je wel zlij|n, om op
papier een figuur tq teekenen, die zoo
sprekend op jq dijkt, alsof 'jjei het jaejpi
fenÜ" .1.1' li I i I 'M il..'
G.alim'atias, in de war géb-naoht-, lü(a|t
nogmaals het wit zijner oogten zliea ©n
begeeft zieh, als door sicjhrik bqvangen,
naar zijn boot. 1
„Ah, nu vrees ik,j dat allasi in h'qt water
'gevallen is," verklaart dq commandant,
„Nog even geduld, kapitein. Ik geloof,
dat we juist op'den goeden; weg! zijn. Geeft)
u mij het verdrag ma,a]r. Een vulpqn
heb ik." .1 1
De koning heeft rqeds den voet' op de
eerste tred© van de b|ruig geiz'et, maar plot
seling keert hij wejer om, 1,1 11
„Kali-Madia het nog eens ziein wil]v
W.eer terug, in da hut, 1 - f
Dfez-en keer blijft Galimatias in verruk
king op ziijlii zbo gelukkig geslaagd qonter-
feitsel staren, t i -
„Ik het meenomen "wili'f - T
Met een sneüen greepi heeft Bjogter hem
zlij'n werk afgepakt. 1 t
„D;an ziai ik het nog. liever verscheuren;
De gedachte .alleen, dat zlijfn evenbeeld
verscheurd zpu worden, geielt den koning
een schok. I 1
Het scWijfiit hem tpe, alsof dan iets) van
hem sterven zlou, I 1 -i II
„Nee, neej...'i! r-oapt Wijf wanhopig [uit.
„Wielnu, teeken dan!"- luidt het ant
woord van Roger, pnver'bijddelüjlk1,
Eindelijk is Galimatias overwonnen.
Hlij' neemt da vulpen aan, die hem aan
geboden wordt en na ze eenige malen
boven het verdrag rondgedraaid te hebben,
besluit Uijj rijn koninklijke hand te zletten
eenige vreemde, haast onleesbare tee-
kens zloo ongeveer wat een k;at te voor
schijn zou brengen, die zlijn poot in den
inkt gedoopt had. 1 .1
Met het portret op zlijln borst gedrukt
verwijdert z'ich de vorst tan slotte en
begeeft zich naar di© liang'trap.
De fuseliers zlijfn op hun po^t.
„Eau!" fluistert de commandant,
„Hel is iu orde, kapitein] Hier heeft u
het geteekend verdrag'!" ,|-
Laatste handdrukken; 1
„Uwe Koninklijke Hoogheid is nu, da
bondgenoot van Frankrijk."
De s;urf-boat verwijldqrt zich snel.
Galimatias houdt nog steeds) het portret
aan zlijln borst gedrukt.; j
„Nou,!"- riep' Roger uit, toen Wijf zich
weer in da officierskaimei' bevond, ^dat
heait moeitte egkost."
Gelukwenscht, ouwe jongen] Je hebt
den prij's verdiend 1
Roger kreeg' dq gelukwenschen van iziij'n
meerderen in ontvangst te nemen en do
matrozen kregen ieder; een extra-portie.
Zes maanden zlij'n voorbij' gegaan sqdert
liet merkwaardig exploot v.an Rogier Lo
riae, waaraan Wijf o-ia. een langdurig verlof
te danken heeft, die Wijf in zijn ouderlijke
woning is komen doorbrengen, -
Als wijf heml terug vinden, is Wij' zloo
juist aangekiomeu en gebruikt in vroolijka
stemming Wet middagmaal tq midden der
zijden, j t
„Alles goed en w-al1,"- roept zlijfn vader
uit, maar je Zult toe moeten gqven, dat
je nu een eervoller 'loopbaan Webt dan
een arme kladder zonder ihoapiers.V' 1 I
„Misschien," luidt zlijfn. lachend anlj-
w-oord, maar papa. u Zult op ju!W beuirt tjoe
moeten geven, dat ik dit buitenk,ansja
aan miij'n teekenkunst te danken heb'!."
„Zeker, maar om daar ftenig, voor-déel
van te trekken, heb je eerst de iSjcheep'-:
va-artschool door moeten toppen."
Het was moeder Loriae. die een einde'
maakte aan de discussite,
„Kijk -eens liier, mlj'n jongen," zeide zij
„alles, waarin men uitblinkt,1 geeft ons een
overwicht, dat ons te zijner tSjSi nuttig, kan
'zlijd, als wij' het nfaar altijd ten goede aan
wenden."
Roger bevond Zich dicht bijl"""zijde moq-
der. Hij! nam haar hand en drukte «r een
kus op C
„Moeder," mompelde Wijl, „geloof mlaar
gerust, dat ik' dat nooit vergeten 8al."f
(N. Boll. D;agh'I)r -
