ZATERDAG 10 DECEMBER 1932
NIEUWE ZEBUW8CHE COURANT
f IN HET KRAAIENNEST
I GEKKE GESPREKKEN g
Platteland en p101 st,
Zooals zich vermoeden liet heeft de mi
nister van .Waterstaat 'bij de behandeling
der Postbegroating geen gewillig oor ge-
liadl voor de klachten, lover de- achteruit
zetting van het platteland hij <le postbe
stellingen en telgen redelijke verwachtin
gen in, hebbben de Kamerleden, hoewel
er- verscheidenen zeer straf gesproken
hadden, in die onwilligheid, berust.
Men vraagt zich daarom at' ot' de argu
menten van minister Reijmer dau zoo
overtuigend geweest zijn.
W elnu, bij lezing en herlezing vain de
enkele zinnen aan de bestrijders van het
pesterij-beleid 'gewijd, is er van 'kleraf-
mende redenen geen spoor te bespeuren.
Men stuit eerst op den dooddoener (djat
dhr. Sehaepman teveel had willen bewij'zlan
en daarom niets had bewezen en ten twee
de op het verwijt, dat men van de Poste
rijen dan maar geen bedrijf had moeten
maken.
Wie hier eenige steiekhaud'end'en bewijs
grond in vindt. i.s knapper dan wij. Het
is niet het publiek, dat van de post een
Staatsbedrijf maakte. Die staalt ontnam de
post juist aan het particulier initiatief', en
verbood met Strenge bepalingen, het ver
zenden vam brieven dtaor pajrtjieulie,reini.
De Staat nam daarmede de verplichting
op zich. overal in den postdienst naar be-
hooren te voorzien. Voior (de hand.' lag.
dat het platteland, bij' een normaal, uni
form tarief' nooit de onkosten van de post
Zoiu kunnen goedmaken, dloch door het
monopolie da.t da Staat, zich toeeigende,
kan hij dat verlies dekkkeii door de win
sten, die men hij datzelfde tarief' in tie
steden moest maken.
Het is daarom zoo, schromelijk onrecht
vaardig en te,gen elke redelijkheid in, dat
de tegenwoordige directeur-generaal der
poeterijten voor wien wij overigens ale
uitstekend ambtenaar en hard werker- die
hoogste achting hebbben do,bestellingen
ten platteland» is gaan regelen naar die
geldelijke opbrengst van de poisterijiem al
daar.
Dat is de mensehen, de z'akenmensohein
vooral ..gewoon de dupe maken van de .om
standigheid dat zij geen stedeling tzijir. In
deze grievende onbillijkheid had geen enkel
Kamerlid mogen berusten. De Postbeigffoo-
tingl had niet goed mogen, worden ge
keurd' onder zulke omstandigheden en
wanneer de minister bespeurd zou hebben,
dat de Kamer daar den moefti .toe hadl ge
had. ,zou hij eieren voor zijn geld geko
zen hebben; daar kan men van opaan!
riet bedrijf'sangument van minister Reij-
mer zou ook nog uitgelegd' kunnen worden
in dien zin, dat de Post rendabel "Snoet
werken. In dezen crisistijd mag echter 'ge
rust diezie schoon© theorie wel even verge
ten worden, vooral wanneer het algemeen
belang er dotor gemed w,Ofdt. Zou men
echter took ondanks alles er aan willen
vasthouden, dan zou een kleine varhoo-
gipg der tarieven daartoe afdoende mee
geholpen hebbben. Omdat ieder daaraan
bijdroeg, zou het niet opgemerkt, zijn.
Thans is alleen het platteland de dupe
geworden! 1
UITKIJK.
dijkers aangegeven, dat de geweldige be
schieting vali Parijis door doiojr de beroemde
dilkk'e Bertha begon en aanvankelijk «en
soort paniek veroiorzlaakte, iD'e bereke
ning was drie dagen later dan gedacht
werd, maar dat kon noch Hartimjajm no,cb
de Franscho veiligheidsdienst hellpjeln, want
eerst later bemerkte m|ein, dat bij! die cij
fers een drie diend'e te worden geteld!
Maar liaar zéker niet minst belangrlijjko
werk deed Emimla op, de eilanden in die
Middellaodsche Zee, eerst op Malta, maar
daarna op Korfoe. Het is begrijlpfdijkf
%dat deze beiide eilanden broeiipjunten van
spiiionnage waren, en berichten over do
Engelsche vloot naar het TurksChe leger
vanuit Malta en over de samenstelling
der Geallieerde vloot naar het' Oosken-
rlijlkflche leger uit Korfoe gingen regel
matig over. Op Malta ontdekte men een
organisatie, die bijkans een harem gelijk
was en met hare 'mlaehtige gehoorzlaapiihleid
de bevelen van eten vermetel Diulitseh agenllj
.opvolgde. Op Korfoe was men langen,
t'ijid niet zteo gelulkkig. Totdat alweer
lEmlmla te hulp geroepen werd. En dlelzia
schrandere vrouw ontdekte ,al spoedig 'n
koopman dn sigaren en tabak, wiens win
kel naast het 'Hotel Suisse was geleigteal
In dat hotel gingen de -geallieerde' officie
ren in en uit, en de winkelier kon, zonder
iets anders te doen dan in zlijjn winkel te
bllijlven, veel zien en wellicht ook Meel hoo-
ron. Dpor middel van eenvoudige catalogi
correspondeerde Mj( met z'ijn opd'rudhtgevelr
in Athene. Die opjdraehtgever was een
zoogenaamde grossier in tabak en sigaren
en de winkelier 'besteldlei naar de kwali
teiten, in den catalogus afgedrukt. Soort
no. 1 waren groote sigaren, soort no. 2
iets kleiner, soort no. 3 lichte, soort n|o. 4
kleine sigaartjes, soort no. 5 sigaretten. -
En alle dezte soorten waren elen. beplaald
type schepen, achtereenvolglens liniesche
pen, gepantserde kruisers, lichte kruislefi'sj,
torpedojagers en onderz'eefcoten. .Wanneer
zoodoende de winkelier aan het adres te
Athene schreef: z'end mlijl zoo spoedig mn-
geïijik 800 Havanna's no. 2, 900 Havan
na's no. 3 en 1200 no. 4, dan beteekiende
dit, dat er ilch opl d'at oogenlblik' 'in de
haven van Korfoe 8 gepantserde kruisers',
9 lichte kruisers en 12 torpedovernreJielrs
bevonden. Bestelde de winkelier 300 siga
ren no. 3 zbnder bandj'e, dat beteeiktende
dit, dat er 3' lichte kruisers in de haven
waren, die herstelling ondergingen. Is heit
wonder, dat op dezte wijize de zgn. gros
sier te Athene op1 de hoogte kwam van do
troepenbewegingen, die Korfc® werden on
dernomen, welke Wijl doorgaf vi/a Turkije
en Bulgaiïjfe naar de admiraliteit te
Weenen!
EjnlmJa drong rich in het vertrouwen
van den winik'eHer in, en slaagde er in hlem
te overrompelen 'door he!m| het vWtgöui-
w enswoovd toe Ie fluisteren. ZSji deelde
hein Im'ede, dat rij| gezonden was om do
agenten van geheel da streek te inspect»©*
ren. Hij' moest, zbo zeide zij, een iniddjel
uitvinden om zijn correspondentie m|aand(e-
l'ijiks te verwisselen, want men was dezla
correspondentie op het spoor en m'em wildla
haar op een of andere wïjlz'e veraileitigen.
Ka eemiig nadenken stelde dfa winkelier
voor, dat bijl eenvoudig d'e num|m|ers zloiu
doen opschuiven, zloodat de een© maand no.
1 linieschepen, doch de volgenida maand do
gepantserde kruisers zou aangeven en al
dus voortgaande. Emimla. achtte diit een
uitstekend middel en 'bereikt® daardoor,
dat van denzelfden dag af' de inlichtingen,
die de winkelier aan het centraal bureau
te Athene verschafte, waardeloos wieirden.
Totdat opl een goeden dag de man haar
mededeelde, dat z!ij( aan den chef van den
'dlienst had te zteggen, dat Wijl hooger honiOf
rariium imloest uitkeeren, want het wetrk
was te gevaarlïjlk' om het voor de kletino
.sommen, die hlijf ter beschikking stelde,
te doen.
De Fransche en Engelsche dienst oor
deelde het niiet noodig zich van den man
meester te maken; het was belter, dat; men
ecnig vertrouwen van Vijjandelijtóa rij'de
in hem blee f koesteren. Totdat op1 een dag
een anonieme mlededoeling den Pranschen
dienst bereikte over d© diensten, die dieted
winkelier aan de Dluitsehers bezbrgde*
Arrestatie diende nu wel 'plaats1 te hebben
en wat bleek De Oostenrijlkjars, verstoord
over de berichten, die Zijl door htet zgn.
nieuwe geheimschrift ontvangen, cn diei al
.spoedig als waardeloos kwaden wtercfan
Igequalifiseerd, hadden wantrouwen tegen
den winkelier opgevat en pasten op hem
het gebruikelijk middel toe door helm! aan
den vfijland over te leveren. Of' diezte' er
inderdaad toe is overgegaan hem' terecht
te stellen, dan wel wat in Zulke gec
vallen dikwer fverstandiger is in eigen
dienst heeit genomen,, vermeldt d'e: ge
schiedenis niet;
Onder de mannelijke mtedewieirkers is
er een, die bïj|ztondelrei aandacht Verdient.
Het is Sidney Reilly, w'jens avontuurlijjka
gedenkschriften korten t'ijti geleiden zijn
verschenen. H!ij| had gestudeerd in Oxford,
voleindigde in dten winter van 1907 deZa
die. Te Londen vertoeveindle, blraeht het
toeval hem in aanraking, inlet een beeld
schoon meisje van de Epgelsche aristocra
tie, op, wie h'ijjbp het eerste oog zoodanig
verliefd werd, dat hlij| meende, zijn leven
zOnder haar niet te kunnen doorbrengen,
een liefde die, ongelukkig voor h'em, be
antwoording biji het meisje vond. Want
de Engelsche aristocratische stand, ook
al wordt deze door de jaarlijlksche benoe
mingen op 'sKonings verjaardag aange
vuld met steed snieuw bloed, gevoelt zich
ecu klasse opl zichzelf en het is voor een
gewonen burgerlijke jongeling uitermatei-
moeilijk, innen mag gerust, zteggen onmoge
lijk, om binnen te dringen in een van die
families, die inderdaad de Upper ten vor
men. Tot die faMilies nu behoorde de
geliefde van Reilly, en toen hïjl dan ook,
stoutmoedig en hoopvol als slechts de
jeugd kan rijm, den vader ging' bezoeken
om de hand van de dochter te vragen,
viel hem een z'eeir onaangename ontvangst
te beurt. Tegenover den oudien edelman,
zich stellende op1 het hooge standpunt van
ziijln Ikaste-voorrecht, Heef Reilly het
woord niet schuldig, maar het einde van
dit alles was, dat h'ijj "door de ter hulp©
gesnelde bedienden van dien Lord onz'aeht
bp de stoep van diens huis werd gedepo
neerd. D'at was opl zichzelf een hard
ding, maar veel en veel harder voor Sid
ney was, dat ziijln geliefde het hem ge
geven woord geenszins trouw bleef. Ze-U's
een enkel Season kon rijj niet wteieif
staan; reeds in dat eerste seasjon gaf rij
haar hand aan een knappen, hoogadellïj|keii
jonkman, en thans is rijj, |mag men Robert
Houeard gelooven, nog alt ijkl een Her
schoonste, maar ook een der rïjjkste èn
hooggeplaatste vrouwen van het arisfor
crat'ische Honden.
Voor een jongeman mlet het tempiare?
ment van een Sidney Beilly -blflef slechts
over het Zoeken naar een lleiven vol af
wisseling, spanning en gevaren. Die dienst
bijl het leger in de Koloniën had hem' dit
loven wellicht kunnen geven, maar t|eln-
eiude rijfn intellect tot uiting te doem
komen, verkoos Reilly de Intelljig|ejacp
Service. Vermoedelijk zijn de e'hieifs van
dien dienst, tot wier beroep het biehpo|i-fc
om goed onderricht te ziijln van alles
wat 'in de hooge en lage wereld gtebteufl,
.niet verbaasd geweest toen op een goe
den ochtend deze jongeman riek kwam
aanmelden. Hïjl 'doorstond den moeilijken
en vervelenden leieirtïjld, en hij had een Wij
zoudere ambitie voor al die oadern'e|m|inj
gen, die blijvender gevaar oplevemdlem. Het
was hem onlmlogeljlk om o'pi z'ijn reizen het
portret van haar, die bijl zóózeer bemind
had ou nog beminde, Imlelde tei nleimen,
maar ter herinnering Zoowel aan haiair als
aan het vaderland dat hlijj diende, wajs er
altijd een kleine Union Jack' in een gje|-
lieim boekje van Zijn portefeuille' ver
borgen. Dat kleine stukje papier, hem
zooveel waard heeft hem waarschijnlijk
in het graf vergez'eld.'
Die agenten van de Intelligence Servie'e
wiijlden zich, het is bekend, aan, eflds
bezigheid, die d'ireet of indiredl aemjg nult
kan opleveren. Sidney Reilly toondla
groote belangstelling voor het vliegwe|z|eii
en om verschillende redeilein zbrglde do
Intelligence Servicte ervoor, dat hlijj dei lei
ding verkreeg van den bouw van het eleir-
stc Aerodrome in Rusland, gelegein in
de onmiddellijke omgeving van Moskbu.
Diat geschiedde teneinde hieim de taal van
het land te leeren kienn'an en zoodanig in
te wijlden, in de Russische gebïuilkleln en ge
woonten, dat hlijf er tiz'.t. als Hluis kon ver
toeven. Hlij' gébruikte z'ijn tïj'd ook om
kleine en groote geheimen na te vorschen
cm een reeks van rapporten uit dien tlij|d
bewïjjz'eu zijn Werkzlmmheid. Hïjl bleef
er, totdat de oorlog uitbrakken werd' inge
lijfd bij een detachement van d'e Royal
Air Force, dat dienst deed opj de grens
van Polen. De stoutste stukjes waren hem
nog niet stout genoeg, doch eerst na
eenigen tiijld werd hij in de nalbijfoead van
Kra'kau ernstig gekwetst. Hlijl werd in het
hospitaal verpleegd, doch keerde, spoedig
naar het front, terug, waar de Pluitscilye
tomimfen en granaten doorgimgten hem niiat
te willen treffen. Ongedioea-d bereik'tla lilijl
den Vrede van Brest-Iitovslk. Op! bevel
van zlijjn chefs moest hij de undïbrmt wee|r
uittrekken en deelnetoien aan het actieve
politieke werk', dat Engeland in R:uslan|d'
moe'st omderneimten, teneinde opl de hoogte
van den toestand te blijjvenj
Zonder dat Kerinski Zijp ware piei'soan-
l'ijkheid vermoedde, deed hij djiiemst in djtens
onmiddell'ij|ke omgeving'. Hij was erin ge
slaagd ziijln verleden van Engelschman af
te leggen; h'ijf durfde zonder schroom'ver
tellen in Rusland te zijfn geboren en ler
was niemand die het 'b^bwïjjfêldte. Dia
zwenking naar link's voorziende, had h'ij
'zich tïjjdig bij radidale groepen .aangeslo
ten en zOo was het geen w'onder d,a,t
kam'eraad Relinsky een rol spjeeldie blijf dö
opri'chting van soldaten- en arbteidersr'aé
den. Zelfs werd h!ij| gei-oepien om: dieiel ta
nemen aan het werk van de oumliid'cMllijMo
omgeving van Lenin. Regelmlatig vloei
den rij'n 'berichten naai' Ejngeland en mlenig
gevaarlijk stuk van de Sovjetijegeering
heeft de Engelsche ne,gleeriug:, dank' Zij
dozte medewerking, kunnen ontwlijlkten. Tot
dat op een gegeven dag diei Zwarte Kamer
van de Tcheka een brie f aan Relinsky be
trapte, die zeker niet in haar handen'had
mogen kolmlen. Dï'e brief toonde dei dubbele
rol, welke h'ijj speelde, althans deled' twijfel
omtrent de echtheid van Zij'n persoonlijk
heid ontstaan. Die Russische krlijgsiraad
werd samengeroepen en Relinsky werd ter
dood veroordeeld.
Maar het lot had hem nog niet voor da
eeuwige rust bestemd. .Want slechts enkele
uren, voordat liet vonnis aan hem Zou
worden voltrokken, slaagde bijl erin, als
Pope verkleed te ontvluchten. .Wilei wist
beter dan Relinsky de middetón olml aan
de grenzen te komen. Slechts lenkele dagen
later was hij' in Letlandte Riga scheepte
hij' 'zich 'naar Zweden in, en vandaar be
reikte hljjl gemakkelijk Engeland, waar
hij' onverwacht het bureau in Db'wfaing-
«treet binnentrad en van Rusland k,on
verhalen als geen ander.
Voor geen der agenten van dei Intelli
gence Service was in de naaste toekomst
Rusland Zoo gevaarlijk als voor Reiiillyl
Toen dan ook z'es maanden later een
boodschapper daarheen moest worden ge
zonden, dacht geen der c'hefte aan hem;
maar hij' bood zich aan, gelijk hïjl tevoren
de meest-gevaarlïjhe ondarnjelmi.'ng het
meeat-aantrekkelijk had gevonden. Hij was
op den niet slechten inval gekomen, am
zich als een der volksclomlmissarisjsen voor
doen; h'ij, wist, wat hij in die funct!i(e
te doen en te laten hadhlijl wist ook da
groote 'bevoegdheid, die helm daarin lien
'dienste stond; de schuwe gehoorzlaajnhpid,
die hem daarin Zou worden betoond. En
inderdaad, de door hem op|-touw-g|spfett|9
vertooning slaage b'oven verwachting* Ten
einde aan de hem gegeven opdracht ta
voldoen, drong h'ijf in de sov j e t - gevangej-
nis door, waar hij van de half dietoriala
macht, die de volkscteummissarissjen ïn Run-
laud genoten en vermoedelijk nóg ge
nieten, gebruik maakte ami 'n aantal poli
tieke gevangenen in vrijheid te stellen.
Hij1 begeleidde hen op hun vlucht, door
Rusland en liliji rustte niet, voordat hij
hen te Archangel aan 'boord van een
lonzïjldig vaartuig wisty
Is het wonder,, dat de sovjat-lregjefardera
hem haatten mlet 'den diepst denkibaiien
haat Opl zïjh hoofd werd een jprijs
•gesteld, en die puiijfs is inderdaad verd^nif.
Wat hlij' 'heeft verricht, nadat hij de ge
vangenen de vrfjihei'd had' hergaven; in
wélke val tenslotte ook hlijf is gefodpeu,
er is niets van bekend; slechts dat wefet
men, dat hïjl in de onmiddellijke nabijheid
van het Russische dorp' Allakul door
mannen van cie politieke politic van d'e
sovjetregeeri'ng, dus door de diena|ré|n van
de meedoogcinloote'e Giejpbci is gevat en tier
dood gebracht. Of er opj de plaats, waar
'ziijln overschot rust, een kemteel&in is te
vinden, wie zte.1 het zeggen?
De Inbreker.
Monsieur Rageac greep naa,r het Zout
vaatje en bemerkte, dat, het leeg was.
T,oen hij d'azie treurige, omstandigheid aan
zijn vrouw vertelde, riep zie bezorgd »m
verbaasd
„Geen zöut meer.?."
„Nee, het vaatje, is leeg. Geef me tie
zak dan!"
„Die heb ik niet meerl" 1
'Elen onheilspellend stilzwijgen, dat hei
naderend onweer aankondigt, djrukte Zwaar
op do stemming in de kamer.
Geen zout meerl Maar ,da,n is ook tillea
algeloopenGeen zout in huisdan zou' ik
Igiedwangen zijn, alle spijzen gedurende
tien daigien z'otnder zout te pten!
ik denk er niet aan, ik! jxek er ander-
hand' genoeg van morgen iga ik jamt
koopen. al komt daarom die heele idiote
gesehiedenis nit."
„Lieve jongen, doe wat je niat laten
kimt," z'ei madame Rageac gelaten, „dan
zul jo de menschen eens hooren lachen.
Zo Zullen krom liggen, als ize hooren, dat
vvo roedk twintig dagen in onze, villa
opgesloten zitten, om de kennissen wij's, te
kunnen maken ,dat we oinza vaoantie
doorbrengen op ©en pmaehtslat.
De lieve vrienden zullen zich geweldig
amuseeren bij de gedachte, dat w,eons ach
ter- de gesloten venstersi doodverveelid heb-
hen met oud brood' en blikjies con|seii'V!e,n.
En tenslotte, hier keek ze haar man ©ens
schuin aan, „zullen je collega's het ook
hooren. ,en hetheete kantoor zal je vree
sdij U uitlaclien,"
Dit laatste argument kalmeerde mon
sieur's toorn een beetje. Sedert hij' zteo'n
mooie villa, gekocht had, stikken de heereij
van jalouzie en dit was een (prachtige
gelegenheid om zich te wreken. Wat
zouden ze spotten over de verhalen oveï
do vaoantie die hij op een praehtslot door
gebracht hadl i
Monsieur Rageac leunde achterover in
ziju stoel en verdrietig dacht hij' aan de
diu&en, die hij nu aaar binnen zou moeten
werken, zonder zout.
Zijn gezicht werd! somber toen hij dacht
aan de dag-en, die hem van 1 September
scheidden. Het werd een hopieloiois a,are
avond.
'a Nachts werd Madame Rageac met
een schok wakker. Br klonk van beneden
een onheilspellend geluid, alsof er aan slo
ten gemorreld werd. Revend maakte aie
haar man wakker. „Heet ar, Heotor"
fluisterde ze, „hoor toch eens! Eien in
breker!" I 5
Monsieur Rageac stond Snel op, nam
vastbesloten een revolver- uit de la Van
het nachtkastje en maakte de deur apen.
„Heotor, laat me toch niet alleen!"
jammerde madame Rageac.
Met ongedulde armbeweging gaf hij
haaa- te kennen, dat zie dan maar op' moest
staan en meegaan. Samen slapen ze de
•trap :af. Het geluid kwam nu uit de1 salon.
Monsieur draaide het licht aan, eni stond
tegenover een kerel, die er niet 'zoo heel
betrouwbaar- uitzag.
.Handen omhoog!" schreeuwde hij' met
oen stem jdia hij tevergeefs probêeffdé,
forsch t-e doen klinken.
Verschrikt stak de man zijn armen in
do hoogte. Een pijnlijk Zwijgen volgde.
„Hm nn heeft urne te pakken. Haal
nu de politie maar!"
De politiemijnheer Rageac werd
bleek. Dat zou het einde zijln. Twintig
dagen lang tevergeefs opgesloten! Hij,
keek eens aarzelend flfoaar ,z'n vrouw, jen
zei toen: j
„Eigenlijk vind ik het jammer van j».
Vooruit maak maar dat j« weg komt,
misschien pakken z'e je engens anders
nag wel."
Het was echter geen domme1 snaak.
Van te voren had hiji goed' geïnformeerd
en wist hij bijna zeker, dat de bewaneiifa
van de villa op reis waren. Zijn harisene
werkten geconcentreerd. Hij begon iets
te vermoedten. I
Monsieur Rageac herhaalde nerveus:
„Heb je me niet verstaan?. Pak je
wag!" I
De inbreker liet rich onverschillig in
een clubfauteuil zakken. „Ijk1 denk' er
niet aanzei hij', „ik ben nog jnaar
een beginneling en m'n collega's weten
dat. ili er vannacht op' uit ben in een
leegstaande villa, Ze zijn benieuwd naai
den uitslag, want ze hebben tot nu toe
nog niet erg veel respect voor- m'n preis-
laties. Nee, dan laait ik jne, nog liever
voor een tijdje gratis onderdak geven,...."
Monsieur en Madame Rageac keken
elkaar verschrikt aan, die kerel zag heit
en wist zoo, goed als Zeker, dat zijn var-
moeden juist was geweest. .Woedend pro
beerde Monsieur Rageao de karei bang je
maken, maar hij stiet opi zieeir energieke
tegenstand. i
„Hoor es, as ik één keer nee g«g, dan
is 't nee! Haal de pelisie maar, pf', lasi je
daar geen zin in hebt, dan wil lik wél
g'aan. ma,a,r dlan moet je eerst iets voor
me inpakken." Hij' gaf geen haarbreed' toe.
Dreigingen, smeekbeden, alles was tever
geefs. En boots incest heit arme echtpaar
wel toegeven. I
Nu kwamen er moeilijke k'wesriee. De
dief wilde zélf kiezen, hef een© moest hij
hebben, het andere wilde hiji piet. Jedeir
voorwerp gat' aanleiding tolt vreeselijke
verhandelingen, en Madame Rageac stond
stil te huilen, terwijl z'e alle mogelijke
geliefde voorwerpen, waar toch zoa'n dier
bare herinneringen voor' haaa- aan vas't
zaten, in de two© kussensloopien, die ze
uit haar linnenkast had moeten halen,
zag verdwijnen. Tot slot moest zo in
de bijkeuken nag touw gaan Zoeken om de
pakken tc kunnen dichtbinden.
De inbreker nam de 'twee z'akkken op
zijn rug. groette hoonend ,en verdween
gebukt onder den zilveren last.
Plotseling verscheen voor Monsieur Ra-
geae's geestes oog een verschrikkelijk too
naai. De dief zou rich door de twee groote
zakken verraden, en, begeleid door een
'paar agenten naar de villa, warden te
ruggebracht,
Hij' sprong als een haas op', holde üe
hall do,or, terwijl Madam© hem mief ang
stige oogen na zag, oipendte de voordeur en
riep den inbreker, die juist voor_hcit tuin
hek stond: 1
„Pstpst!" i
De man dlraaide verbaasd zijn hoofd om.
„Mijnheermonsieur 'Rageac kon
bijna niet uit zijn woorden komen, Zóó
smeekend vroeg hij het, „wilt u alstubWef
oppassen, d'at u niet gepakt wordt
Het laiui van de Ovamtois's.
Er z'ijln in Zuid-Afrika, Zuid-Wiest er-
blij gerekend, nog heel wat onbekfelndei stre
ken. Diaartoe behoort het land der Ovamt
bo s. Het ligt buiten het terrein waar nog
politietoezicht kan worden gehouden en
leifel'ijk buiten het bestuurde gle|deeilite van
ZuidLWest. De hoofdplaats heet Oekoe-
ambi, b'ij'na 200 mijl verwijderd van
Tsoemeb, het laatste station van den Sp«jor
weg, die van S'wakopmund naar het N.
voert. De weg erheen voert door dik z'and
en water is er niet. Feitelijk is hte,t voor
gewone wiagens onbereikbaar.
In dit land der Ovambü's werken reeda
sedert 1870 eenige Finsclie Zendelingen
met groote toewijding; in 1910 waren
er tien, die daar feitelijk "de eenige blan
ken zlij'n; de eenigen ook, die in aanraking
komen ui'et de z'.g. beschaafde wereld.
Dan woont in Odonga, naar het Zuiden
een naturellen-commissaris, die eetoig toe
zicht houdt en den vrede onder cVe ver
schillende stammen handhaaft. Dat is in
den laatsten tlijd niet z'eer 'bezwaarlijk
geweest, maar tijdens den wereldoorlbg
hebben de Oekoenjama's, een van diet sta|m|-
jnen die ongeveer 45.000 zielen telt
het den Portugeezen in Angola erg lastig
gemaakt imlet hun strooptochten. Toen hun
hooid in een gevecht gedood was, hebben
sfiji besloten geen nieuwen kapitein te Iffe-
■teen en rijn tegenwoordig Zeer vrefedteaam.
Verder wonen er de Odonga's (45000)
onder Martin, de Oekoealarti's (6000) on
der Moeala, de Ongandjera's (6000) onder
iSijeka en de Oekoeambi's (7000) ouder
IJpbem'boe. Dez'e Ipodmlboe was een lastig
man, telkens opstandig en in onmin met
anderen levend Hlijf hooft het benige ja
ren geleden te kwaad gehad m|eit idfe
O donga's onder Martin en toen het hoofd
gebogen. D,aarop heeft hij! rijn raadslieden
weggejaagd en rich aJILeenheiersehler over
telijn stam getmfaakt en later geweigerd
rijk verplichtingen na te komen.
Dlaarop werd een kleine exp(editie| onder
Sir Pierre van Rijncveld en kapitóin H,ahn
naar Ovambo gezonden. Toen z5jj bij rijn
hoofdkraal kwamen, vonden zïjj helm/ niet.
Hïjl was gevlucht. D|en voomaamsten
Oekoeambii's werd bevolen IpOe|m|bpiö niet
langer als hun hoofd te erkennen en da
wapens neer te leggen, waaraan z|ij[ ge
hoorzaamden.
Na eenige dagen werd Ipjoembtae g'eivan-
gen genomen en weggevoea-d, Zoodat dia
rust dn Ovamboland Zonder bloedvergie
ten. is hersteld. Wias het overali maar even
gemakikteljkfl i
WAT NIET IEDEREEN WiEET-
De oude Egyptenaren en Chineezlen
gebruikten reeds tandenstokers van zil
ver en ivoor vervaardigd.
In Britsch-Indië worden zekere slan
gensoorten op; het vangen van ratten af
gericht.
In de rivier de Djonau worden jaar
lijks twee millioen karpers en snoeke|n
gevangen. j
PlantenZaden bfjijfven nog, na een
koude van minus 192 graden doorstaan
te hebben, hun lriemkracht behouden.
Het Echaam van een gans kan 2000
penneschaöhten leveren.
Het grootste gostkanfoor der wereld
is thans te Chicago in aanbouw.
In Engeland is een boek verschenen
waarin alleen het „OnZe Vader" stajat
in 12 verschillende talen.
In de Phiilipplij(h,en Hateten de inboor
lingen de fluit niet met den mond maar
met den neus en zingen daar dan meteen
een 'liedje bïj(
Van het ei van een struisvogel kan
men een omelet bakkien, die grooter is,
dan één, gemaakt van 3 dozlijln kiiplpen-
cieren,
In afwachting van de opheffing van
het drankverbod in Amerika, heeft een
van de fïjinste New Yoi'ksche restaurants
te Bordeaux een millioen. liter wijn be
steld;
De Can arische Eilanden hebben een
oorlogsleeniing van 100.000 pesetas ge
sloten om den strijd met de bijna onmetei-
lijke zwermen sprinkhanen aan te binden.
Aan één kilogram honing .taloeten
niet minder dan 80.000 'blijlen arbeiden.
D'e machines van een grooteuj iziee-
stoomer ontwikkelen een kracht, die toet
de paardenkrachten van 80 regimenten
Cavallerie gelijk staat.
Een krokodil heeft 65 jaar noodig
om Zich tot zijln volle lengte van drie Met
ter te ontwikkelen. I
De onderwijzer traeht rijn jeugdige dis
cipelen de beteekenis van het woord „ste
len" te verklaren.
„Nu, kinderen, let eens goed! apii.als
ik iemand zijn geld uit den z'ak haal, wait
ben ik dan i i I I j
Kareltje weet het: „Zij'n vrouw".
i r
^„"Wat?. Tien cent kosten je eieren?.
Voor den oorlog waren ze veel goed-
koepor!"
,,'t Spijt mie wel, juffrouw, maar voor-
Ojorlagsehe eieren heb ik nu niet meer!"
„Je komt rijkelijk' laat, Erits!"
„ik ben op een bananenschil uitgegle
den en heb daarbij' mijn hand verstuikt."
„Dat kan toch onmogelijk z'oo lang ge
duurd hebben!"
,i
Een „kanaalz'wemster" izwam van Calais
naar Dover. Daar werd' zijl dooi- politie
beambten ontvangen.
„Waar is uw pias?"
„Daaraan heb ik in 't geheel niet ge
dacht!"
„Zwem d'a n even terug ,om hem te ha
len, want zonder pas kunt u hier niet
landten."
Eie.n hear, die een groote hotelvestibulo
wil verlaten, wordt door- een ahdermi
aangehouden.
„Pardon, is u misschien "professor Zang'
been?"
„Neen, hoe komt u daarbij
„Niet? Dat is komiek; fik' dacht het
maar omdat u zijln nieuwen overjas aan
heeft!"
„Nu, veroorlooft u mij'..,"
„Jazeker, verooi-loof ik u ik' ben pa<
melijk zelf professor Zaagbcen!"
'I
„ik heb zoo'n poeder gekocht, die zoo
g'eed moet zijn tegen drankzucht. Die heb
ik in de koffie van mijn man gedaan."
„En heeft het geholpen
„Jawel, nu drinkt hij geen koffie meer."
Twee dames, een magere en «en z'eer
dikke, staan al een tijdje in een auto
bus, omdat er geen enkele persoon op
staat of uitstapt.
Zegt die magere: „Ach, wat duurt het
lang eer ik een zitplaats krijlg!"
Antwoordt de dikke: „Dan kun je eens
nagaan hoe het met mij gesteld' is! Ik
heb er twee noodig!"
Pieter leert Duitsch. Tegenwoordige, ver
loden en toekomstige tijd kan hij maar
niet onder de knie krijgen.
„Moeder, wat voor 'n tijd is dat: „Va
der speelt kaart?"
„Verloren tij'd'l"
