YK>
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
Tl BUITENLAND 1~1
gesprekken!
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
over de grenzen
SCHE COURANT
DONDERDAG 20 OCTOBER 1932
Het Hoofd der Kerk.
FEUILLETON
Twee Zusters.
F BINNENLAND
NUMMER 124
283TK JAARGANG
dan antwoorddedte sub
k niet." Toen kwam ,eea
een lange reis tjiujs.
under aan zijn zoo®. To.-^
de sultan had beloofd, zei
ik toch ook eens prober
een groote ton mede, wedke
ouders droeg en ging naar
at wil je vroeg deze vein
iog. een oudte schuld worden
oefc weten, dat Uw grooitva-1
hij ten oorlog tnok,. in
was en van mijn groot*
n gevuld met goudgeld
eindelijk de tijd aangeibnoH
geld weer te geven. „Dak
ugen", riep de sultan zeet
zei de oude man, „ia
nu, geef U tnij. dan den
aar
Het worst-duel.
beroemde geneeskundig^
ke tegenstander van Bis*
ncbner Neueste Nachr. ver-
verschil van meening ten-
soionlijk karakter k'reeg en
ier .Virchow zelfs rijn ge-
de uitdaging overbrachten,.
anatoom in zijn labbrator
j proeven naad, ami de ge-'
en onschadelijk' te maken,
en zeide: „Goed, ik neemt
ais ik de wapens mag
vindt Zijne Doorluchtig-
d, daar gij'Idle uitlgé-
uidt 't antwoorldi: „Wienschf
of pistool!?/'
rstig ben ik niet", ziei Vïr-
~~te een pakje en gaf het
de getuigen. „Geeft aan
tigheid dezte twee worsten,
ichadelijk, de andere is sterk
jnheer von Bismarck - mlag
lere Zal ik1 opeten. »Wfe 'dié
;n krijgt, valt aan het Gods*
ter."
,s afgedaan. Bismarok' had in
m zin.
jou de rogge dit jaa.r zoo
oet je biji mij karnen I Bij
"iet een velmuis' knielen om
nen knabbelen!"
aanden logeert MacPherscn
p,p diens buitenplaats, of-
voor „eenige dagen" uit-"
Zijn gastheer wilde hemt.
nen a,an het verstand bren-
u aan rijm thuisreis moesii
rouw en kinderen Zullen wel-
verlangen", zegt hij.
er vriendelijk van je", Zegt
met een. stralend gezicht» Ik
ig notg schrijven en. ze Vragen.
Utw EN VtKt-ACHTINGEN
'zand, woonhuizen en bouw-,;
Werkum en Jonkers.
eiland, Sadee en Jonkers..
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Wastsingel 75, GOES;
Telefoon Interlooaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Marktl en 2; Telefoon No. 474.
Abonnementsprijs f 1.90 per drie maarrden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0.90, elke regel meer f 0.15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
i
Onder die dingen, welke naast andereu
de bewondering opwekken va® vriend eai
vijand der Katholieke Kerk treedt voor
zeker baar machtige organisatie en 'ra
ge eringsvorm op den voorgrond
Vele rijken zijn er in de® loop dar tijden
ontstaan door de geweldige macht en de
groote geest van volkeren of peraonem,
maar onder allen, die hebben bestaan of'
nog zijn, is er geen enkel die vergeleken
kan worden bij de Kerk van Jezus Chris
tus. Geen hunner had een, b'esitiiursvanm
zoo heilig, machtig, ingenieus en onveran
derlijk als het Pausdom. In een eeuiw
van ontbinding en ontwrichting gelijk de
onze, waarin de kronen wankelen en rij
ken uiteen vallen, doet het goed aan het
gemoed van den christen te moeten Con-
stateeren, dat te midden der puinhoope®
de kolom waarop het gebouw der Kerk
rust, onbewegelijk blijft sfea®. De Paus
is die basis en bet hoofd dier instelling,
welke diooï Christus is gesticht en die de
aardfe moet bevolken.
Vanaf de wildste volksstam tot het be
schaafdste volk is er geen enkele macht
ouder de zon die zou kunnen leven zonder
hoofd. i
Het hoofd der familie is de vader, hot
leger staat onder het gezag van een gene
ralissimus en de volkeren hebben bun Bon-'
verein, hetzij hij da® den titel voert van
prins, koning of' keizer. Geen maabschapt
pij zou acht diaige®, zelfs geen u,ur kunnen
bestaan zonder een hoofd, dat allee be
stuurt.
„Alhoewel de mensch, door een zekere
aanmatiging en hardnekkigheid aange
spoord, zegt Deo XIII in zijn Encycliek
„Ductunum", dikwerf alle moeite heeft
aangewend, om de teugels van het gezag
af te werpen, heeft hij het edhjter noodit
zoover kunnen brengen, da,t hij jan nie
mand gehoorzaamde. De noodzakelijkheid
zelve gebiedt, dat in elke samenleving van
menschen, in elke maatschappij, «r eiemigen
zijn, die aan het hoofd Staan, opdat niet
de maatschappij, verstoken van grondslag
en ïegeexingshoofd, uiteenga, eml verhinderd
worden het doel te bereiken waartoe zij
in het leven 'geroepen en gegrondvest is."
Wanneer dus JlozU/S Chritsu© een nieuw
genootschap sticht en Hij' wil, dat die door
alle tijden heen over geheel dei Wereld
verspreid zal bestaan, om de. door. Hem
verkondigde leer te bewaren en verspfiea-
den, dan zal Hij: ook een besituur moeten
'geven aan de nieuwe vereemiging en eien
hoofd moeten aanstellen.
Maar wien zal Hij aanstellen, wien z'al
Hij met die zorg heiasten
De souvereiniteit der dynastieën is ge
woonlijk ontstaan dloor een gelukkige looip
van omstandigheden, door intriges of ge
weld, door wapengeluk of volksgunst,
mElax allen zijn beperkt en nietig in hun
oorsprong en hun macht heeft zidhi lanig-
zaaanaan gevestigd:, en gelijk Ze eenmaal is
Opgekomen, zoo verdwijnt zij! ook na
langer of korter bestaan.
Maar zoo is het niet 'gesteld met den
troon des Pausen. Die ontstond niet door
menschelijk igtenie, gunst of hulp. Die
troon werd opgericht bij bet begin der
Kerk, en zijn rechtsmacht heeft riclh! uit
gebreid, naar mate "de kinderen va® het
evangelie zich vermeerderd hebben. Het
wezen van die macht was "echter steeds
hetzelfde-, want tusschen die van den
eersten paus Petrus en dien van Pius XI
is geen verschil. J'e.zus heeft dien troon
gegrondvest.
Ongetwijfeld' ia Christus Koning in
eeuwigheid en blijft Hij, ongezien uit den
hemel Zijn rijk besturen en beschermen in
eeuwigheid, maar wijl Hij wilde, dat dit
rijk 'zichtbaar zou zijn, inioest Hij hanwij-
zenwie op aarde Zijne plaatsZou bèr
kleeden, nadat Hij zeil ten helmiel zou zijn
48
V inifred wilde heengaan, toen haar nog
iets inviel.
„Wat Celia aangaat," zei zie, „iik heb
Tv 7 z<m^er zelfzucht, geloof ik
1 j zoo graag willen helpen,"
«n de hapering in hare stem trof Hertha
opnieuw.
«Dat weet ik, en dat was heel lief van
"f f? misschien troost, in die ge
achte vinden, dat 't ook eigenlijk door
jouw toedoen zal geweest zijn, dat Celia
au do gelegenheid zal krijgen, die rij
toeft. Zij Zal bij miji komen en blijven,
«Mat zij, zooiads zij' het uitdrukt, zich
„getoetst" heeft. Dait is te riiglgen,
in*! ^'at Za^ Znu kunne® doen. Als
J todt volgehouden, zou zo er niet van
™wn willen hooren om van huis te
'aa.
uit haar verhit en betraand ge-
c keken Winifred's bruine oogten Her-
4 Met verbazing aan.
L geloof, da,t ik nu nog. uwe ideeën
,bfïripp!en met valt," zei zo. „Zieigi mij,
g gij' gelooft, dat Celia bisoudere
W" ^6Z^' ^mdat ik een bepaalde
P"*g heb, dat ge ons zoo 'uiteenloopend
weergekeerd." (Deo XIII, Siatis Cognitum).
Zijn keuze viel ctp Petrus, die da rots
zou worden waarop Hij Zijne Kerk bouw
de en die de herder zou zijn kier kocHfe,
„Tu pasces populum meum Israël, et t'u
eris dux super IsraëlGij zult mijn Volk
Israël weiden en gij zult vorlst over Israël
zijn" II Reg. V. 3.
Omdat Hij Zijne lichamelijke tegenwoor
digheid aan de Kerk zou onttrekken, zegt
St. Thomas (Gent. lib. 4 cap. 76) was heit
noodig, dat Hij iemand opdracht schonk
om in Zijne plaats zorg te dragen voor de
algemeene Kerk. In zijn eerste brief aan
de Corinthiërs zegt St» Paiulus, dalt wij
gedoopt zijn om slechts een lichaam! te
vormen, maar één lichaam heeft slechte
één hoiofd". AD hoofd der nieuwe Kerk
zijn Polnis cn zijne opvolgers .geroepen da
Kerk te besturen en den schat va® het
ware geloof te bewaren, want tot ham
heelt Christus gezegd: „Bevestig uwe
broeders".
Nadat de mensch door zijn ongehoor
zaamheid zich van zijn Schepper had ver
wijderd, vergat hij' de verheven- waarhe
den. welke God hem had geleerd en ala
hij later door eigen studie ze wilde achter
halen. dwaalde de mensch nog. meer van
den weg der waarheid ai'. Öns' verstand,
dat zich verwijderd had van die brom des
lichts en gedreven wordt door een inge
boren weetgierigheid, vond nieifes dam on
gerijmdheden en liep vast in zijp eigen
dwaasheid.
De. heilige Justinus, een ziel. die hon
gerde naar de waarheid en die alle wijs-
geerige systemen der oudle school had on
derzocht alvorens het christendom te om
helzen zocht achtereenvolgens die waar
heid bij de stoïcijnen en de peripatetici'is,
in de school van Pythagoras en de sohoo-l
van Plato, waar hij diaeht ze te kunnen
vinden. Men moet .ze allem in een punt
prijzen, zegt hij, dat ze namelijk door
hunne wetenschappelijke twist duidelijk
getoond hebben allen te dwalen. Al die
systemen der oudheid hebben eenige op
gang gemaakt, maar het eene is na heb
ondiere verdwenen, omdat 'ze geen van
allen de waarheid leerden.
STEPH. DODIEESi, O. Cist.
(Wordt vervolgd.
VAN
Generaal Feng weer in act.ie,
D,e Chineesche Christen-igeneraal Fpng
Joe Hsianjg, van wiie men in langen tijd
niets heeft gehooid, is plotseling weer op-
het Chineesche s trijdtooneel verschenen.
Tezamen imtet nog eenige andore tlegënsta®-
ders van Tsjiang Kaai sjjek heeft hij een
bulletin gepubliceerd, waarin hïjl een hel-
tigen aanval doet opj het rapport Dyttlon.
Ook bepleit hij1 een onmiddellijke mobili
satie der geheele Chineieschfe natie tegen
Japan, alsmede een nauwlettende controle
op; de centrale Eegeering om haar te be
letten voor Jalptan te z'wichten. Algemeen
wordt in China aangenomen, dat deza
manifestatie een voorbereiding is van ee®
beweging tegen Tsjiang Spe Dlang. In
langen tijd heeft men niets van generaal
Pen-g geho,ord en wat de eens z'oo mach
tige opperbevelhebber' van het Chinetesehe
leger in dien tijd heeft gedaan, is- niet
bekend. Men vermoedt, dat h'ij zich geheel
aan zijn liefhebberijen, schilderen en phi-
losopheeren heef't overgegeven. Voorheen
was generaal Peng ongetwijfeld een der
meest besproken en Imieest becritisfe^rdiQ
mannen van China. Hij stond aan het
hoofd van een leger van bijna twee milltc
oen soldaten en mocht zich als zoodanig
in groot aanzien verheugen, niet alleen bij
het -volk, doch ook bij de regeering in
Nanking, die min of' moei- bevreesd voor
hem was. Plotseling echter verliet hij
raiadt?"
„Om beide," antwoordde Miss Noirreys.
„Maar, gesteld nu, dat ik hare gavjem
zoowel als mijne roeping had, wat zöudt
ge dan gezegd hebben?" i
Hertha. aarzelde.
„Da.t weet ik werkelijk niet," hernam
rij. „Dan zou het veel moeilijker te beslis
sen zijn geweest. Ten minste, dat, lijkt mij
nu zoo toe. Miaax met een veronderstelden
toestand hebben wij hier niet te doen.
En als er ons eens twee verschillende,
schijnbaar even rechtmatige- eischen wor
den gesteld, zooials dat sioimis, hoewel niet
'dikwijls, voorkomt, dan doet het er mis
schien in een diergelijk geval in morcelen
zin weinig toe welke keus wij- dloen, indien
wij 't maar oprecht en ernstig, meenen. Jïj'
liadt niet lang behoeven te twijfelen, ge
loof ik stellig, als dat met joiu het geval
was geweest."
,,Eu dat is het niet, dus behoeven we
er ons ook niet langer mee te vermoeden,"
zei "Winifred pracfaeh. „Maar nag één
ding, nu wij toch eenmaal opi dit punt
zijn gekomen. Vindt u, dat alle meisjes,
die niet werkelijk gedwongen zijn om
haar brood (te verdienen, thuis- behoorden
te blijven en het oude, saaie süeurleven
behoorden te blijven leven Ik bedoel
natuurlijk die meisjes, welke geien groote
of bepaalde gaven hebben. Voelt ge geen
sympathie voor al de nieuwe, hede-ndaaig-
het leger en de generale staf; hjj! stolde
zlij'u troepten onder het bevel van onder
geschikten. Zelf' trok hij- als een van da
oude wijsgeeren het geheels land rond*
Er werd evenwel gemompeld, dat dit zoo
plotseling aftreden van Generaal Peng
niet geheel zuiver was en dat dit niet uitl
ij uitend op. rekening van zlijn philosop-hi-
snhe neiging moest wordengvsohoven. Er
werd gezegd, dat na den bloedig.en strijd
van het leger van generaal Feng tegen
•do Nankingsche regeering, zïjin geldmidde
len waren uitgeplut. Er ztaden in Amerika
ontevreden geldschieters 'zjijln geweest en
ar was sprake van „internationale kuipe
rijen", waarvan Peng het slachtoffer zteu
z'ij'u geworden. [Waar is het in ieder geval,
dat zijn troepen op een gegeven oo®e®-
blik begonnen te deserteexiem. Toiein achtta
generaal Feng den tijd gjekomen ,o®il heen
te gaan. Het commando, over rijn leger
droeg hij' op aan een bende-hoof'dinan, het
geen niet verhinderde, dat de soldaten
hun vereering voor generaal Feng1 bleven
behouden. Generaal Fenig liet rijn baard
staan, stak ziek in boeren'kleeding, zoo
dat hij in niet meer van de gewone pjLatte-
landsbevolking was te onderscheiden en
ving rijn tocht door het uitgestrekte Chi
neesche rijk aan. In zijn kampzak droeg
Juj behalve eenige mandvoorraad, pennen,
piapder en inkt mede, want generaal F,eng
is een hartstochtelijk dichter en schilder,
iZojn voornaamste liefhebberij is de Chi
neesche oaligrafïe en zoo nu en Jan het
schilderen van appelbloesems en kersen-
boomgaarden in wollen bloei. Wanneer
generaal Feng opj zïj'n tocht plotseling
geïnspireerd werd, ging! I h'ijl langs den
kant van den weg ritten om een gedicht
ta schrijven of' een ander onderwerpj uit
te teekenen. Generaal F.eng is lëvenwel
iu het geheel niet trptsch opi zijn artistie
ke gaven; hij' is z'elf's bang, dat iemand
zijn werk onder het oog krijgt en zoodra
hij iets heelt vervaardigd, haast hij zich
om dijn product weer te vernietigen, niet
tegenstaande er vele vrienden rijn, dia
gaarne een schets of' een gedicht van ziijn
hand Zou willen bezitten. Hef gevolg
bleef echter steeds op eerbiedigen sristand
van hun meester, die zij1 trouw bewaakten.
Over dezie pelgrimstocht werd in China
zeer verschillend geoordeeldar warjen
menseken, die er medelijdend- hun schou
ders voor ophaalden, maar andere voor
aanstaande personen waren van meening,
dat generaal Feng met deze vertooning
geen ander doel voor oogen had, "dan het
vertrouwen en de vereering van de bei-
volkïng te winnen, .om ztoodoende in staat
te rijk binnen afzienbare® tijd weer een
'vooraanstaande plaats in China in te ne
men. Dtezte laatste mleening schijnt wel de
juiste te zïjh. geweest, want plotseling,
zonder dat iemand er op verdacht was,
is generaal Feng thans weer opi het poli
tieke tooneel verschenen en alleirwege
vraagt men rich thans af, wat hiervan
het gevolg zbl z5jh.
De Ontwapeningsconferentie.
De algem. commissie 21 Nov. bijleen.
Zooals gisteravond opi het Vblkenbonds-
secretariaat werd bekend gemaakt, heeft
Henderson, volgens het besluit va® het
bureau van de "ontwapeningsconferentie
van 13 October, dte regeeringen schrifte
lijk in kennis' gesteld,, dat élo algeimeenja
commissie in de week, beginnend '21 No
vember, bijeen geroepien aal worden, cte
staten die deelnemen aan de oecomojnische
wereldconferentie uit te noodigen, 'hun
delegaties zoodanig samen te stellen, dat
de ontwapeningsconferentie en de occoxlo-
mische wereldteonfereaitie gelijktijdig kun
nen plaats hebben.
sohe gevoelens over de vrouwen'?."
„Zieer zeker, .de innigfetei en siteffktste
sympathie. Miaar het is een ontzaggelijk
ruim veld van bespiegeling, waarvan men
zich niet zoo in korte woorden kan af
maken. Ieder leven op zioh Zelf is weier
zoo verbazend verschillend. Alles wat
ik er in het algemeen van kan ziegjgetn is,
dat zucht tot opwinding, verandering en
nieuwigheden niet mag worden aangezien
voor het werkelijke ernstige verlangen,
om het beste en helt meeste te makten van
de krachten, die wij bezitten. En helt
moest nooit vergelte® worden, dlait) het .„te
huis" de plaats is, die ons door de ge
boorte is aangewezen, in Beier betpajlden
zin het rijk der vrouw. De invloed Van de
buitenwereld moet zijn oorsprong neme®
in en weder terugwerken op ons leven
tehuis, dat is mijn ideaal. Wanneer het
tehuis moet worden opgegeven, moest dat
gebeuren met leedwezen, als een droeve
noodzakelijkheid, terwijl het verlangen om
aan het tehuis te ontkomen tegenwoordig,
vrees ik, in vele. gevallen de groote drijf
veer IS."- i I "f
„Maar de meisjes zijn daar niet alleen
de schuld van," zei Winifred. „Bedenk
eens hoe sommige ouders rijntiranniek
en zelfzuchtig en eene dochter nauwelijks
beschouwend -als een' met verstand en ge
voel begaafd piersoon."
„Ik weet, dat er zulke ouders zijn,"
BELGIE
Kabinetscrisis.
Dinsdagavond hebben de liberale, minis
ters besloten uit de regeering te treden;
daardoor werd het aftreden van het kabi
net onvermijdelijk. Eenkin heef't den Ko
ning het ontslag van het ministerie mede
gedeeld, en zich niet bereid verklaard
do zaken verder te blijven waarnemen. De
kloiof tusschen de bedde groepten, die tot
nogtoe .de regeering vormden, gaapit thans
zoo. dat een samengaan nieit meer mogelijk
is. Katholieken en liberalen diiia zoolang
bondlgeniooten zijn geweest, sjfcaan feitelijk
.als vijanden tegenover elkaar.
Men is met alle macht beizig een nieiuw
kabinet te vormen, daar men verkiezingen
liever vermijdt.
ITALIË
Huldeblijk voor Mussolini.
Eergisteravond heeft de minisfcëa^pjrel-
sident in de -Sala Kegia van het Palazzo
.Veneriia te Rome een Hongaarsche af
vaardiging ontvangen onder leiding van
het kamerlid Die Plalkar, die helmi hef
huldeblijk kwam aanbieden van 2152 Hon'-
Igaarsche vereenigingen, die tezlamën 2
mülioen handteekeningen bijeengebracht
hadden, Dq Pekar hield "een toespjr.aajk
waarin hij gewaagde van de vriendschap»
van het Hongaarsche voor het ItaJaiaqmscho
volk en van rijn dankbaarheid -voor den
steun aan verminkten en gekwetste® ver
leend. Die Duee antwoordde met rijn djank-
baarheid en waardeeirinig uit te Spjreken
voor het huldeblijk, dat 'de Italiaanseh-
Ilongaarsehe vriendschap; .bevestigt. 'D'e
Italiaansehe vriendschap z)al de komende
jaren blijven en mee het hoofd biede®
aan de in het oog looplende rechtsvtei'-
krachting die tegenover Hjongiarïjë begaan
is en die hersteld moet worde® zoowel
in het belang van het 'recht als voor het
oeconomisch bestaan va® hetland.
Die Hongaarsche afvaardiging heeft on
der het Italiaansehe volk veel wperklanik
gevonden, dat hoopt dat het tweelde .djeeem-
nium van het fascistische bewind betere
tijden ztel zien aanbreken voor Hongarije
waarnaar Italië met alle middejïen zal
streven overtuigd dat het 'daarmee zjoowel
de belangen des lands als dfie van dfe®
Europeesche® vrede z;al diiienen. Dje rede
van Mussolini is door de radio in geheel
Hongarije versplreid z|oowel in het Ita-
liaansch als in Hongaarsche vertaling, en
heeft i® dat land groote voldoening ge
wekt. 1
'D'e Hongaarsche delegatus telt dertig
leden. Behalve de 220 deeljèn, duïa (je
handteekënj.ngen bevatten, hjieft rij"! dien
Duce een Èdbum overhandigd met 40 il
lustraties van Diante's goddelijke comedie,
van den Hongaarschen Schilder "Dlésigó
•Fag. i
KORTE BERICHTEN
MacDonald heeft besloten het voor
zitterschap van dte oeoomomisohs wereld
conferentie te aanva^dien. I i j I
Mie® bespireeht' te Dondien thans de
mogelijkheid om de kwestie va® Duitisch-
land's glelijke rechte® opi te losse®, des
noods mot opoffering va® de voorgen/omen
viexmoigendhedenconferentie.
De piremier va® Nooird-Ierland vetr-.
Zekert, diat Ulslter ndinlmeiT dteei zal uitma
ken van een vetreenigtde Ierschs neptubliiek
had met den leider van do arbedldlarsparldj.
De Valera heeft een hestprefcinig ge-
of van ee® andere unie mat Zuid-Ierland.
Me® verwacht dien/tengevolge oonoesisies
van de regeering ,aaan dte wterkloioiZe® en
een voortzetting van dien. steun van de
arbeiderspartij aan de Valera's bewind.
Tweede Kamer.
O verzicht.
Dinsdag besloot de Kamer om na heit
zei Hertha» „Als een meisje niat trouwt,
wordt ze dopr hen behandeld, alsof' zij
maar half recht van bestaan had. Wan
neer echter de ouders redelijk zijn, gier
loof ik niet, dat ooit eenig huiselijk leve®
hekrompen en drukkend of iets van dien
aard behoeft te zijn. Eentonigheid is niet
noodwendig een kwaad. Eir is onbzlettende
eentonigheid in eiken arbeid Van eenig
belang, ten minste in het zich bekwame®
er voor. Ik houd: bet ter voor, dat, wat
voer zoovele ongetrouwde Vrouwen het
huiselijk leven zoo na,ar on onbevredigend
maakt, is, dat zij bet gevoel van aan
sprakelijkheid misisen en niet gevoelen, dat
't er wel degelijk, behalve voor haar ztel-
ven, op aa.n komt of zij lui en ijdiel rij®
of niet. Het is' dat gevoel v;
lijkhedd, dat zielfe een vervelend, doold! .ge
woon gehuwd leven aantrekkelijk maakt.
Do vrouw voelt zich da® iemand, een
middelpunt." 1 -
„Ja, ik geloof wel, dat 't zoo is," Bei
.Winifred. „Maar hoe moet dat alle® goed
komen? Br zijn tegenwoordig zoovele
meisjes, die niet kunnen trouwen, zegt
men."
„Wel, zij moeten dia,t dragen. H«t. yroo-
lijk aannemen van de kwade, dingen, die
voor ons onherstelbaar zijn, hoewel zij
o,p den langen duur misschien wel weer
in orde kunnen komen, is te® slotte «e®
zeer1 groot deel van onze levenstaak, niet
ontwerp^Bedrijfsnadenwet te baliandelen de
verhoogin.g van de invoerrechten.
Hierna ging men voort met de behan
deling van de Bedrijfsradenwet.
Dhr. Kortenhoïlst ,ztei als eerste spir.,
dat het ging om de vraag, of het zaad der
bedrijisonganisati.es Zal worden .gestrooid
in den akker van den staalt of in die®
der maatschappij. Spir. staat hier tegenover
den heer v. d. Bergh. Hij wijst op het
groote belang van deze zaak e® zegt dat
de Kamer o.m. z'al moeten uitmaken, of
verordenend© bevoegdheid magt worden
toegekend .aan organen, waarin de .be
langen een groote rol spelen.
Spir. geloofde niet, dat het door den
minister voorgestelde systeem aanbeveling
verdient en wijst ook opi het ongunstige
advies van den Hoogen Raad va® Arbeid,
Hij ontwikkelde tegenover het regeieirings-
stelsel ee® stelsel va® bedrijifeohappbn,
z'ooals hij dht in een aantal amendementen
voorstelt.
Spir. wilde geen verzwaring, maar ver
lichting va® d'e Staatstaak. Dte staat be-
pale zich tot het toezicht hjoudfen en lei
ding geven. De bevoegdheden, die do
bedrijfsraad thans krijgt, acht spr. niet
belangrijk. Het gaat er om, in welke rich
ting dez:e raden zich zulle® ontwikke
len. Te dien aanzien is Spir. niet gerust.
In de Ziektewet en Veiligheidswet is
ruimte .gelaten voor het in de vrije maat
schappij gegroeide en met betrekking itot
den oeconomischen raad vindt erkenning
van reeds bestaande collages plaats. Maar
in 's ministers wetsomtwierp. moet alles
verdwijnen, wat in de vrijb maatschappij
is tot stand gekomen, om plaats te maken
voor rij® constructie va® de bedrijfsiaden.
De voorloopiers va® dezte bedrijfsrade® rijn
'de kamer® van arbeid. Volgens den mi
nister hebben die schipbreuk geleden op
haar grondslag van individueele medewer
king van werkgevers e® werknemer®. Maar
spir. citeert nu, dr. Va® Zanten, dia heeft
verklaard, dat rij1 niet konden slagen,
omdat de vakvereenigingen de taak over-
naemn. En die vakveneeniginge® ware®
uit de vrije maatschappij oplgekoimem.
Ondanks alle groote bezwaren van spa-,
hoopt hij nog, dait het gemeen overleg tus
schen regeering en Kamier ©e® bevredi
gende oplossing moge brengen.
Dhr. Slotemaker de Bruine was minder
piessdmistisjih e® meende da,t bet ontwerp
niet het maatschappelijk initiatief yer-
drong.
Spir. persoonlijk had geen bezwaar tegen
verordenende bevoegdheid, maar wenscht
die alleen onder bepaalde voorwaarde®.
Het is beter die nu niet te faroeiere®. De
minister wil de organen laten groeien e®
de wet moet daarin stapi vóór stap in
grijpen. Ten slotte wil spir. de verorde
nende bevoegdheid opi (dit oogenhlik niet
omdat zij' dë Staatstaak verzwaart en de
kosten van het bedrijf verhoogt.
Spir. betreurd© dat verschillende, werk-
geveïE-ariganisaties hebben geadresseerd
.aan de Kam,er om dit ontwerp niet aan te
nemen. Hij had' liever opbouwende oritiek
•gezien.
Ook de partijgenoot van dhr. Slotema
ker, het Kamerlid Bakker stond sympa
thiek tegenover hetontwerp..
De heer Hermans (R..-K.) betoogde de
toeneming va® de macht va® het kapitaal,
waardoor enkele® een ©comomisethe dicta
tuur uitoefenen. Dit is een zieer- .ernstig
verschijnsel. Niemand ka® da® ook geloo-
ven, da,t deze crisis de maatschappij ön-
veranderd z'al laten. Om den economische®
vrede te doe® behouden dient in file eerste
plaats aan die bedrijferaden aandacht te
worden geschonken. S.pir. ontkent, dat men
de regeling dar .a,fbeidsvoorw,aa(pdem bou
kunnen overlaten aan den strijd der yak-
vereenioiinge®. Deze regeling is van pri
mair belang en behoort dus in de® ber
drijfsraad thuis. Oorlog „en vrede gaan
waar.? E® wat degelijk praotisloh werk,
„hei zich nuftóig maken" in den edelste®
zin van het woord betreft, ik heb alle
vertrouwen, dat dat komlt tot degenen,
die aangrijpen wat zij' op haar weg ont
moeten. Het ga,at eir mee als1 mot het geld
Geld brengt .geld aj.n, wordt o®s ge
zegd. Welnu', ik igeloof, dat werk doen
werk a,a®brenigtMaar het is heetemiaal
imijn pla® niet geweest can zbo. te sptoeken"
„Ik hen er u dankbaar v,oor en ik zal
er over nadenken," zei Winifred .zacht
zinnig.
Toen keerde zij zich om ten einde in
huis te gaan. Zij: liep daarbij Rechter
langzaam, want zij gevoelde zich zwak
en duizelig tengevolge van het hevigte
sclu'eien, dat zoo iets buitengewoons voor
haar was. Ein de zon had haar meer reobt
op het hoofd geschenen dan rij: zelf her
s'eüte. Als d© meeste Engelsche miansehen,
kende Winifred het gevaarlijke van de
voorjaarszon niet; zij gevoeldie zich alleen
erg vreemd, heel andere dan gewoonlijk.
'E® Hertha, hieldl haar niet Verder dn Wet
oog, want zïj "begaf zich naar de voorrij'
va® het huis om een schaduwrijk plakje
op te zoeke®, waar zij Mr. Montague's
brief ongestoord tou kunnen leze®.
(Wordt vervolgd.)
