NIEUWS-EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
H
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
VSCHÉ COURANT
DONDERDAG 8 SEPTEMBER 1932
HTSZAKEN
-MAATSCHAPPIJ
ur en koop
Zilveren feest van de
Haarlemsche Hanze.
FEUILLETON
Twee Zusters.
r werd "de Sexophoon ujtgm
de „Jaziz-bande" in zwang
r reeds honderd jaar geleden
een Duitsche muzikant, Sax
ez'e uitvinding was echter
d als vergeten, totdat ze na
veder baan bra"k.
dieren kunnen vliegen
de helft aller diersoorten,
alle levende dieren kunnen
lucht verheffen, terwijl do
60.000 soorten visschen,.
vormen, ete. aan de aard®
n.
hoogte heeft Placard's ballon',3
loorsnee bedraagt 60 Meter,
en thans in Noord-Ajmerika
hte Indianen, oyer 26 Staten
ite kalief heette AbOe Rekr.
schoonvader van Mohammed
573 toit 643. 1
NUMMER 106
28™. JAAR6ANB
(ongerecht te Goes.
Kantonrechter te Gnoes zijin
vegens
stroio[periji: P. A. de W--,
insping.
de overtreding zjoh in het.
vinden met een schietgeweer
ikte: P. A. d. .W., Gioes f 15
h.
:en schietgeweer in het veld
der akte: J. d. W„ Goes te*4
lenbaren weg een wapen bij.
M. A. d. L., jWissenklerke
h., buk's verbeurd verklaard
ionder akteA. K., Gfies, f 5.
ïgen anto onbeheerd op open-*
aten staan: M. T. 's-Hertt>«
b. of 2 d. h.
die een mensch aanvalt,,
iden: J. N., 's-Gravenppider,
0 d. h.
"rijtuig rijden zbnder goeden.
v. B., 's-Heerenhoek, G. |A.
M. L., Kamperland, N. J. K.
f 5 ib. e. 5 d. h.
des -avonds rijlden zlon|dér vol--
lichtenJ. J. F., Heinkensl-
of 10 d. li.
rijtuig rijden zbnder voldopiH
C. 8-, Schone f3 h of 3 d.
Fejméldinge, P. P. H1., Apel-
's-Gravenpolder, M. B., MicF-
K., Biggekerke, f5 b. s. 5 d.
ij'wiel de veiligheid van hef
vaar brengenH. B., P., Hal-
lof 10 d. h. S 1
fietsen zjonder licht: P.
en straf toegepast,
delande, f5 b. of'5 d. h., A.
,aamlsdorikveer, P. v. d. B,f
7., Goes, f 5 to. of 5 d. h.
m!et een rijwiel rijden donder
v. d. K,0. v. d. K., Hans-
of 1 w. t.s M. J. d. Al»
b. of 2 d. h.
1GEN EN VERPACHTINGEN
I.
de, hofstede, Oele.
yJU O j
i.vo.. I
*k. - unKL-J
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG. Markt 1 en 2; Telefoon No. 474.
Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0.90, elke regel meerf'0.15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
Na de reünie op Dinsdagavond in re
staurant Brinkman is gistermorgen te
Haarlem onder grapte belangstelling1 de
viering begonnen van het zilveren be
staansfeest van den B..-K. Middenstander
"bond.
Dé dag werd ingezet mét een plechtige
•H. Mis in de versierde S|t. Bavo, dp.or
mgr. Aengenent, bisschop van Haarlem].
Pa, deze H. Mis hield de geesttelij|ke
adviseur van den Bond een pittige toe
spraak, waarna de hernieuwde Öpdracht
van den Bond aan het H. "Hart pladijs
had. i i
Even over elf uur formeerde de aan
wezigen een stoet, waarin de verschil
lende afdeelingsvaandels weijdjen meegedra
gen en gingten in optocht mlet' muziek
naar de Gr. Markt, waar gedefileerd
werd voor den burgemeester, 'den heer
Maarschalk, die |m|et zijn wethouders óp
het bordes had plaats genomen. Hierna
had de officieele ontvangst ten stadhuize
plaats.
D|e gemeenschappelijke koffietafel was
weer in het restaurant Brinklmian, waar
een ongedwongen stemming heerscht-e.
(Tie 3 'uur to'eigon de gTpiote feestveighde-
ring in het gemeentelijk Conctertgetoluuw,
welke ook werd bijgewoond door mlgr.
Aengenent.
Dhr. v. Tetei-ing, de Haarlemlsehe afd,
vwrzi, sprak voor de overvolle Zaal een
Hiernacht.vg openingswoord, waarna de
Bondsvoprz., dhr. Struyöken, de lier'dlen-
fctogsrede uitsprak.
Eerst bracht spr. dank aan de bis
schoppen van 'Haarleml voor de ondervon
den hulp en steiun en beloofde het Kerke
lijk gez'ag gehoorzaamheid en trouw. 'Ook
prof. Aalberse, den rechtskundig adviseur
van de Bond, betrok spr. in zlijin hulde
opa dan te vervolgen:
Vijf en twintig jaar is het nu geleden,
dat de eerste plaatselijke katholieke mid-
deistandsvereenigingen van ons dioic'ees
tezamen kwamen tot stichting van onzm
Bond, vijf- en twintig jaar sinds een aan
vang werd gemiaakt met de principieels
middenstandsorganisatie in ons Bisldtom, en
het is mj,,u taak U, zij het. in vogelvlucht,
een beeld te geveu vau het werk van on
zen Bond in deze eerste kwart-eeuw.
Als ik U in korte trekken wil schetsen,
wat onze Bond in die jaren tof stand
heeft gebracht, dan kan ik geen onder-
Scheid imek'en tusschen het werk van onz'o
diocesane- en van onze landelijke organi
satie.
Het landelijk verband, ook op het ter
rein van oom standsofganisatie is van
Jfiweel beteek'enis, het' werk van onze
landelijke organisatie vormt ziozeer één
geheel mlet dat van de dmcésane organisa
tie, dat die twee dingen niet Zijn to
scheiden.
Trouwens ik geloof, dat een deel van
den arbeid van onze landelijke Fadfelratie
<»k op rekening komt van onzin dioca-
Banen Bond. Ik gelppf, dat ik mijl niet aan
ongepaste onbescheidenheid schuldig maak
als ik zeg, dat onze Haarleméche Bond,
al was hij een van de jongste,, niet de
jninste is geworden in de rij' van onZe
diocesane Bonden en niet de minste in
de samenwerking in onzin Ned. Rj-K.
Middenstandsbon®, waarvan wij' de tot
standkoming aanstonds z'jn gaan yjjor-
bereiden.
D e B,o nd si n s t el 1 i ng en.
Onder de prestaties van onzi katlio-
lieke middenstandsbieweging wijzén wij
allereerst unlet trots op de instellingen, die
®j m het leven heeft geroepen.
Onze Bond hadz'jijn aandeel in die bree
ds rij van stoffelijke instellingen, die wij'
hebben gesticht tot versterking van pn-
®en stand en van onze organisatie.
Ons Fonds U. B. O., dat momenteel'in
30
«Maar je bent toch niet veranderd wat
betreft je Zelf, en je wensth om uit te
Wnden hoeveel talent je bézit eu om je
te toetsen, 'zopials je- 't altijd! ,nocm-
k?" vroeg Louise angstig. „Dat ziou ik
1161 graag willen."
"Keen'daarin ben ik nog dezelfde. Ik
ëtvoel, dat ik het moet beproeven, tenzij
j'- een zeer duidelijke, alles veirdringlende
kwestie van plicht tussehenbeide kwam.
weet dat ik' eenig! talent Ij-ezit, In
wanneer het niets bizond'ers is, ge-
J ik, diat ik 't mjoet aanktoeeken, en
hier beefde hare stem een weinig
f i-als het wèl ietsi biZouders mocht blij-
te .zijn welnu, dies te meer reden om
te gaan ontwikkelen."
,»'D- je hebt gelijk, dat gevoel ik dui-
™jk", zei Louise. „Ik' beu er zoo blij
°®- Maar dus is 't op het punt van (Wj-
ÏJ dat je veranderd bent?,"
«Niets zoo bepaald o® liever wèl op
punt van Winifred als een type, van
ïde meisjes van tegenwoordig. Ik
4ri tfDie' 1200 ver mee=aan' zil iet
en toch, zie je, gëeft dat zoo spioe-
lenigheid. Het geeft mij .een ge-
zooi hloeienden toestand verkeert,, zou bijha
met onzm Rond m'ee kunnen julbileeren.
Eu .evenals U. B. O. werpt ook' ons
Eigen Infonmhtie- en Incasso. Bureau ver
buiteu ons Bisdopi1 züj'n vruchten af.
Het is igeen jijidele Zelfverheffing, hls
wij! er op wijzen, dat onze katholieke mid
denstandsorganisatie aanstonds is begon
nen deze stoffelijke instellingen fe stich
ten, iterwljil in andere kringen de vraag,
of aan het lidmaatschap stoffelijjke voor
deden mioeten wprden verbonden, nog in
discussie is.
Het is het bewijis, dat het priucipieele
karakter van onze organisatie allesbehalve
behoeft 'gepaard te gaan met het verwaar-
looZen van onzes toffelaj|ke belangen.
Geen otogenblik aarzel ik olm. onze Haa,r-
lemlschc Hanzebank op dit opigenblik ta
noemen.
Van den aanvang af vau het bestaau
van onzen Bond. hebben wij! naar de stich
ting van een eigen bank gestreefd.
Ik weet, dat de val onze bank ernstige
en betreurenswaardige gevolgen heeft ge
had voor velen en ook' voor onZ; organi
satie, en verschillenden Zullen denken, dat
ik beter deed pp dit oogenblik onzle bank
onvermeld te laten.
Maar ik weet ook, dat onZï eigen 'bank
do vrucht is geweest van een Sterke en
zuivere katholieke standssohdariteit en dat
het geslacht van thans eerbied mag heb
ben voor den enonmen opganisatorischen
arbeid, die aan onze Hanzebank is ten
koste gelegd.
Geen enkele vlek kleeft er op1 het
hlazucn van onze leiders en bestuurders
en alleen de rijksoverheid, die in idfien tijd
'met twee maten heeft gemeten eu Zjj die
nalieten ons op het ernstige oogenblik
de helpende hand te reiken, alleen zi jl heb
ben zich verwijlten te maken, als er spra
ke is van onze bank.
Hulde wil ik op dit oogenblik brengen
aan de nagedachtenis vau onzen vriend
Eerquin, die het Zilveren feest van onze
beweging niet heeft mlogen meemaken.
Mocht onze bewegingook in de toe-
Lom'st onder onze organisatiewerkers zoo
veel activiteit en zao.veel liefdevolle toe
wijding weten los te slaan, als ouzb Han
zebank dit in haar dqgen heeft weten
te doen
Vak- en bedrijfsorganisatie.
Do bevordering van de principieele pa-
tro'.us-vakbrganisatie is een tweede groots
debet-post, die wij! r-ip de rekening vau
onze beweging mpgten plaatsen.
OnZe Bisschoppen hebben steeds het lid-
|mlaatschap van de standsorgiauisa|tie ver
plichtend -gesteld voor deleden der ka
tholieke vakbonden.
Nog steeds z'.jin er, die weigeren zich
aan dit voorschrift t,e houden, mlaar wa.t
heeft de praetdjjk in al die jaren de on-
pfislmarheid vai dezi verplichting aan
getoond I
Hoe ontzaglijk veel heeft de vakorgani
satie, Zoowel in inwendige als in uÜt
wendige kracht aan onzjo pitandso|rganisa|
tie te danken!
Ooz1 katholieke middenstandsorganisatie
mag zich ei; op beroemen, dat aij steeds
de organisatie van de patroons in vak-
verband heeft nagestreefd.
Keods als diocesane Hond/ naim'en wjij
de stichting van plaatselijke vakvereeni-
gingen ter hand.
En reeds toen leefde in onZcn lering
het streven naar nationale vakorganisatie
met het groote doel voor oogen om langs
(hen weg te komlen tot meer geordende
toestanden in de bedrijven.'
Die groote opbloei van pnzu nationale
vakbonden dateert uit den aarld 'der zaak
van na het stichten van onze landebijlke
Federatie en van het. Kationa-al H!anz!i-
burean onder professor Veraart.
In een stormltempo werden 'in die dagen
de vakbonden in het leven geroepen.
Een mooi hoofdstuk in de geschiedenis
voel, alsof ik .zelfzuchtig wa^en~aan-
iniatigend on..;. enbijna verwaand,"
en uelnas gezicht stond ^eer eirnstig Dq
verandering in mij to begonnen met 'Un
heele kleinigheid, een toevallig gesptriek
met Eric Baldei-son. Ik dacht daarop dooi
en was toen z'elf verbaasd, *dat ik 't zoo
geheel met Winifred eens had 'kunmem
zijn. Want het geval, waarin zij! verkeert-,
is juist van een zeer sterk tegenoiverge/
stelden aard, ,z'ie ik nu dn. H.a.ar leven
ligt voor haar, en 't to .geen leven als dat
van sammi'g'e vroiiwen, die rcd&n heibben
oin zich bekiximpen en ingesloten te ge-
voelen ofschoon ik ook' begin te denken,
dat t zeer dikwijls bijl die vrouwen eigen
scnuld m,oet wezen. Ik vrees, dat 't heel
■veel voortkomt uit. lust voor- opwinding,
hoewel er natuurlijk ook' wel andere ge
vallen zijn. Maar ik zou wol uren noodig
hebben om je alles te yertellen, wat ik
gedacht heb."
„En ik heb' je al veel te lattg uit den
slaap gehouden, lieve," zei Louise. „Al
leen, Celia, alleenmoet ik je nog één
ding zeggenDe witte vrouw to wear
gezien."
Delia schrikte en werd j^elf wit.
„O, Louise," zei ze, ,„ik' wou, dat je
mij dat van avond niet meer hadt. verteld.
Ik weet wel, dat jij 't je niet aantrekt,
maari
van onzï sociale beweging blijft voor ons
do stichting in 1919 van den R.-K. Cen-
tralen Raad van Bedrijven.
Als wij' constateeren, dait in die dagen
de ontwikkeling misschien een weinig
werd geforceerd en dat sommigen toen
de cvolutieimfcgelïjkheden -Van het maat
schappelijk leven wat te optimistisch be
keken, dan praten wij: geenszins goed, al
les wat er nadien is gedaan én riagelajten
om den R.-K. Gentralen Raad 'van Be»
drij'ven te niet ite doen.
Oiizmiddenstandsbcjd'rijfsraden zijn
blijven bestaan en de Algemeene Ri-Kl.
Middenstands Bddrijfsraad heeft onder do
leiding van dr. Van Beurden mooi werk
gedaan tot bevordering van den socialen
vrede.
(Wij: hebben de lampen brandende gehou
den; wij hébben de bedrijfsorganisatie in
practijk gébracht, die Minister Verschuur
nu in zijn wetsontwerp heeft neergelegd
■én die de Paus ons in Quadragesima
Anno, maar met nog veel verder strek
king en met nog veel graoter t^ik ter
verwcz -nlijking heeft voorgehouden.
Als Quadragesima Annr> ons oproepf om
de totstandbrenging te bevorderen van
bedrijfschappien, die de sociale en econo
mische verhoudingen in de bedrijfstakken
zullen kunnen regelen en ordenein, dan
bewijst dat, 'dat wij de taak van die vak
organisatie altijd juist hebben gezien.
Dlaar, Mijne Heeren, ligt de groote 6'e-
teckenis, daar ligt de waarachtige taak
en het groo.ts'che persjpéétief van 'on^j
principieele patrqonsvak'organisatie, een
taak en een perspectief, die helaas in onZo
kringen vaak nog te weinig" worden 'be
grepen.
Do vakorganisatie heeft alle reden oind
on«e standsoxganisatie dankbaiaa' 'te zijn,
m'aar omgekeerd, hebben wij' tot plicht
da principieele vakorganisatie in onzj}
leringen steeds sterker te bevorderen.
Het werk der organ,isat!ie.
liet zou mij vandaag te ver voeren als
ik alles wilde opsoimmen, wat onz: be
weging gedaan en bereikt heeft bij; het
bevorderen van imleer .gejonde en meer
ordelijke to,estanden in het mjidldlsnstamds-
bediüjï, wat z'ij gedaan lieett voor de ont
wikkeling van den middenstanld!wat zij
deed voor het licHaimlelijke heil van onZl
leden en hun huisgenoo.ten door ons
prachtig Santos-Fondswat Zj deed voor
«de econiojmislche versterking van Zooveel
verschillende groepen van middenstanldtsrs,
ceoncjmlische versterking, waar-bij veel leer
geld is imbeten warden betaald, id'at ge
lukkig voor den middenstanld van tegen
woordig en van de toekomst niet Zonder
'Vrucht is gebleven.
De Middenstandsraaldl en de apdere over
heidsinsteljingen ten nutte van den mid
denstand, waarop wij',kunnen wijst'on, o.a,.
•het Flconelmisch Instit,uut voor deu Mid
denstand, geven het duidelijkst aan den
grooten vooruitgang, dien de midldlenstand
in Zijn positie heeft gebracht door zijn
,oxganisato,rischen arbeid in de afgjeloa-
'pen 10-tallen jaren.
Maar toch is de positie van den mid
denstand in onze Nederlan!d|sche samen
leving nog allesbehalve Zo, dat er niets
meer blijft te wenschen, noch wat betreft
wa.t ik zou willen noemlen de beveiliging
van .ongen stand, noch wet 'betreft de
Zorg vc,or onzen stand.
Van des te grooter beteekenis is daar
om de gelegenheid, die wij1 ons ein/dielijk
Rebben kunnen bevechten om] door middel
van onze Katholieke Staatspartij op gron
dige wijze op te kolmlen voor onze mid1-
denstandsbelangen. Meer politieke scholing
en mieer werkzaamheid van middenstan
ders op piolitiek terrein blijft, noodzake
lijk, als wij langs dezm weg, resultaten
willen bereiken in het belang van onZm
stand. s
Spr. herdacht dan eenige personen, Hie
zich izeer verdiensteiij'k, hadden gqmlaakt
„Och, Celialief', dat spijt me erg," Bei
Louise vol'berouw. „Ik heb nooit gewe
ten. dat jij' 't je wel erg aantrok. In som
mige opzichten was ik er blij. om. Ik
dacht, dat het misschien .eenigte uitwer
king op Winifred zou hebben, zelfei of
schoon zij er altijld me^ spot. H.et is heel
zonderling, want het is een lange pio,oa
geleden, sedert Zij gezien is. En Zelfs
wanneer het 't eigenaardig yalleni van
eene schaduw is óf 't een of ander ef-
iekt in de lucht, zo.oalsi men het wil
trachten te verklaren, zou toch heit feit,
dat t juist nu gezien is. Winifred wel
tot nadenken mogen brengen."
Celia schudde haar hoofd.
„Eij. zou 't niet erkennen, piok al was
dat. zoo," zei' ze. ,"b Dient nergens t,oe
oun het haar te vertellen. Zij' wordt ér
alleen maar erg. 'boos' om. Wlanneer"
en weer beefde Ze eien weinig „wan
neer is zij gezien en door wton en waar'?,"
„Ze is tweemaal gezien," zei Louise,'
„net als altijd, en in de taxislaan. Bar
bara zag haar den eersten keerden daar
na een van de tuinjongens,.... de nieuwe
ling, nog een heel jonge man. 't jZijn
meestal personen, welke hier nieuw zijn
gekomen, die haar zien. En niemand van
«1 de bedienden weet er van, behalve
Barbara en Horton en nog een paar van
de oudste knechts, die er nooit over ppre-
ojm,. de grapte propagandist Chris Jansen,
zaliger en ging dan verder: i
Onze Katholieke Imliddenstands-P'iganisar
tie, en niet alleen onZr diocesane hond,
heeft steeds begrepen, dat 2:j haar orga
nisatie-apparaat, baar bureaux prjjmli uit
rusten moest, wilde zjlj1 werk kunnen leve
ren van hoog gehalte en wilde zfjl ook
vruchtbaren arbeid 'kunnen verrichten voop
onzm (stand.
Zooi waren wij1 altijd in staat, de vrrag-
stnkken aan te vatten waarvoor de mid
denstand Zich zag geplaatst.
Die vraagstukken ,en de positie van
den middenstand) als geheel worden ér
in dezen tijd nog steeds moeilijker pip,
Het kolmit er dan opk opaan, de -bracht!
van onze organisatie te MijVen versterken
dan, mlaar dan ook alleen, mogen wij1
erop rekenen, dat onze principieele mdd-
denstandsbeweiging in het verband van
de geheele sociale- en politieke actie van
ons, Nederlandsclie Katholieken, nog veel
zal kunnen bereiken tot ordening en 'f|ot
behoud van onzm stand.
Op;-on-ueer - en opgang.
De geschiedenis van onZen bond is er
cen van op-en-neer- en opgang. In de
oorlogsjaren begon een krachtige groei
van het ledental, die ons in den eersten
na^oorlogstïj'd naar den top voerde. Te
gauw kwam1 de teruggang onder den in
vloed van de economische malaise en van
het falen van verschillende instellingen
der organisatie.
Fas in 1925 kwaoii het ledenverlies tot
staan en sindsdien bevinden wij] ons weer
in een tijdperk van groei en van herstel
van den ouden goeden geest.
Wij vieren nu ons zilveren feest mlet
een ledental van ruiini .8.500, waarop da
crisis gelukkig vooralsnog geen vat blijkt
te hebben.
Zou eindelijk bij den midldlenstand het
besef Zijn gaan doorbreken, dat hij zijp
organisatie werkelijk mpodig heeft Ik
zou izloio graag willen gelooven, dat dit
het geval is.
Oolc inwendig is ons organisatieleven
in! de laatste jaren door allerlei anlaïut]
regelen versterkt,
Mogen onari katholieke _standgenoqfen
in steeds breeder kring begrijpen, en be
leven de waarachtige boteefcenis van onZa
kath. sociale organisatie. Dit beteekent,
dat z!ji begrijpen de plaats pji de over
gronte taak van onz'o diocesane en lande
lijke organisatie in stands- en vakverbond,
naast het werk en het nut der plaatse»
ljjke vereenigingen.
Dat beteekent, dat Zij1 inzicht hebben
in dc beslissende taak van onZo katho
lieke sociale organisaties in deZon tlijld,
ook en speciaal voor den imiddenstanfdij
Aan dit inzicht ontbreekt nog veel.
Mogo het dópr dit feest worden be
vorderd en wprden verbreid1.;
Dan, M'ijme Heeren, kunnen wij mlet
vertrouwen uitzien naar het gouden feest
van onzen Bond. "(D'averend applaus).
Toen kwalmi 'de feestredenaar aan het
woord, n.l. de weleerw. 'heer kapelaan
Bosch uit Amisterdam, die een schitte
rend en enthousiast betoog hield over
het onderwerp1: „Onze. taak nog niet vol"
eind."
Aanbieding feestgave.
D;e heer A. Vlaar, pennimglmieester der
jubaleulmjcommissie bood dan de feest
gave aan.
Ondanks de slechte tijiden mag een
feestgave niet achterwege bldjiven, vooral
wanneer deze is voor het stichten van
voorschot-hulpbanken in dit bisdom1. Dé
kleine middenstander heeft hieraan een
bijzonder grapten steun. 1
In totaal is 'binnengekomen f 2150. Spr.
gaf het hoofdbestuur iu overweging, de
inschhjjving nog niet stop Je Zetten.
De bondsvoorzitter aanvaardde 1dé gift
gaarne; inteer middelen zal het hpofdbej-
stuur natuurlijk brachten te verkrijgen.
ken. Gelukkig vertelde de tuinjomgemi het
't eerst aan Horton en dezie wist ham
over te halen om er niieit verder over te
Spreken. Hij zei tegen hem, dat hiji maar
uitgelachen Zou worden, en dat' Zou hij
ook
„Hoe lang to 't geleden?" vroeig'Celia.
„Verleden week. Zij schreide stil," zei
Barbara, „niet heftig. Dus heef't Barbara,
het opgevat als ee.n zachte waarschuwing.,
niet iets verschrikkelijks. Zijl is vast oveir-
tu»3'd, dat 't om Winifred was."
„Tk wou, dat Win haar zelf' eens zag,"
zei Celia inet eenige niet onnatuurlijke
verbittering. Zij gevoelde zich tegelijk
mo.e en bang. „Je zult toch de deur tius-
schen onze kamers vsijd open lateu, Lou
ise? Ik begrijp niet, dat je niet bang
'bent
„Maar je weet immers in elk geval,
lieve, dat z'ij nooit in huis komt," zei
Loutoe geruststellend.
„Ze is daar ten minste nog; nooit ge-"
woest, voor zoover ons bekend' is," Bei
Celia. „maar men kan niet weten, als zij
eens' erg getergd en uitgedaagd werd.
Neen, Loutoe, neen, vertel er Win .niets
van. Ik zou zoo. bang zijn, dat zijl 't een
oi' ander zou zéggen of doen, wamt zij
is nooit bang voor ieta."
Loutoe keek erg bedrtfkt.
„Celialief," zei ze, „ik wou, dat je 't
In dit verband wees spr. op de heilzam^
werking van het Siantosfi'imds.
Rede van Migr. Aengenent;.
Z. II. Bxo. Mgr. J. Dl. J. Aengenent
noemde het een indrukwekkend schouw
spel toen al die honderden lelden geknield
lagen voor het H. Hart-attaar en thans
nu de zaal unlet eenige duizenden HanZe-
leden gevuld is. i
Gijl leeft méde ,met uw bond, gij hebt
er 't enthousiasmje vopr. WHjl 'beaftten in
het bisdolm! Haarlem 'n R.-K. Midden^
standsbond, die er fjijjin m|aig en wij heb-
hebben imiet dezen bond vppr de toekoknst
niets te vreezen.
Mgr. herdacht zijm Dpprluiehtigen voor
ganger, Mgr. Gallier, die -deD stoot heeft
gegeven tot 'Ppriöhting van den Bond.
Openiijlk bracht M|gr. aan z'ijn nagedach
tenis eerbiedige hulde.
D|au bracht Mgr. hulde aan het be
stuur, dat mlet eeu heilige toewijding ten
een groot doorz'ettdngsvei;miog*en vopr' de»
Roomlsche zaak gearbeid heeft. Twee per*
-sonen wil Mgr. speciaal onderscheiden,
de heeren iStulmlpel uit Hooirn en Pejers
uit Amisterdam.
Onder daverend applaus SpeDdie Mgx-,
dez'e twee heeren het Pauselijk "jejenekrui^
Pro Eiecdesia et Ppntifice op de borst.
De 'bisschop schetste de verdiensten van
béide Hauze-leden, die een grooten staat'
van dienst hébben.
Die twee redenen waarom) Mgr. izpp
Sympathiseert met den Bond, zijnde
Bond heeft het godsdienstige leven ver
sterkt en den Katholieken goidsdienst uit
gedragen een toewijs daarvan is liet Han-
ze-altaar in de KathedqaiaL Het was Mgr.
een 'voldpeuiiog des mórgens Gods zegen
aan dat altaar voor de leden te vragen
en over hun zaken af te smfeékeh.
Ten tweede is door den BonU! aange
kweekt de Christelijke solidariteitsjgedach-'
te, het 'saamhorigheidsgevoel.
In den Roo|mlschen Middenstanld) 'leeft
zoié de gedachte van de be|diiüjfsraden,
dit j'uichte Mgr. ten zeerste toe. Alle
vakbonden :m|oesten van het nut over
tuigd zijn.
Tenslotte wenschte de bisséhop den
geluk 'met het jubileum. In stad en laud
hebt glij! steun van de overheid, dat hebt
gij! toch opk bereikt in de 25 jaren. Moge
nw getal leden groeien en bfojeien en
moge uw volgend lustrum gevierd worden
met duiz'enden nieuwe leden.
Mgr. riep den zegen van God pver de
vergadering af en sprak de hoppl uit Hat
Hij den leden zou instorten eeu geweldig
Godsvertrouwen. In deze zware tijden,
zöuden splmlmigen dit vertrouwen kunnen
verliezen. Moge u inzien dat vppr den
mensch die God 'werkelijk lief heeft alles
ten goede wordt gekeerd, zöoals Paulut
gezegd heeft. Moge de Hanze groeien en
bloeien tot heil van kerk en maatschappij
'(langdurig applaus).
Dé voorzitter dankte Mgr. voor zSqn
rede en Staande zong de verg.a|d|3ringl
„Rooimsche Blijdschap".
De Bisschop gaf daarna den Bisschop-
pelijlken zqgen.
Na de vergadering werd dlqor 't hoofd
bestuur in restaurant Brinklmian gerecipi
eerd, waarna de feestdag besloten weild
unlet een gemeenéchappelijken maaltijd.
(Zij! nog vermeld dat op de feestverga-
dering opk ons Kalmlerlid, de heer Ei.
Lockefeer, aanwezig was).
VAN OVER DE GRENZEN
President Rubio afgetreden.
In Jjlexi'cö, het land der KerkvervoJ;-
'gers, is een regeerinlgs-éristo| uitgebroken
daar president Rutoio en m|et hem het ge
heele kabinet is afgetreden. Het kabinet
diende zijn ontslag bij het vernetmlen van
het berichtj dat president Rubio aau het
federaal congres toestamkning had ge
niet zoo .opnaamt. Ik denk er heel fcndexis
over. Ik beschouw de witte waenendé
vrouw ials een soort van beschermengel,
een levenden geest, .die het Led vau oma
wil afhouden."
„Inderdaad.?." zei Celia een weinig bats.
„Nu, dan vrees ik,dat ik juist ben ala
die jongen, .welke, toen ham gezégd w.erd,
dat liij niet bang behoefde ta zlij'n in don
ker, omdat zijn beschermengel altijd bij
hem was, antwoordde, dat dat! 't juislt
was waarom hij bang was. Ik weet niet,
dat ik een slecht geweten heb verge
leken bij dat van jou, to 't mijne 'zéker
slecht - maai' ik weet wel, dat ik' den
hemel 'bid, dat hij mij! nooit beg.unstige
met liet gezicht "Van eten geest van ons
geslacht, Wal je beweren, Louise, dat
je den moed zioudt hebben om met hean
te spreken
Louise aarzelde.
„Dat weet ik niet," zei ze. „Ik hoop
van wel. J;a, dk geloof, dlat ik 't Zoitf
durven, als het kon zijn tot heil van eeu
dergenen, die ik liefheb."
,,J», dan geloof ib, dat je 't Houdt
doen, want je bent zelf een engel," en,
terwijl haar ouder zusje zich omkeerde
om heen te gaan, trok Celia diens hoofdje
met het ziaéht golvende bruine haar tot
zich neer en kuste haar .tedder.
(Wordt vervolgd.)