NIEUWS-EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND H DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS VSCHÉ COURANT DONDERDAG 8 SEPTEMBER 1932 HTSZAKEN -MAATSCHAPPIJ ur en koop Zilveren feest van de Haarlemsche Hanze. FEUILLETON Twee Zusters. r werd "de Sexophoon ujtgm de „Jaziz-bande" in zwang r reeds honderd jaar geleden een Duitsche muzikant, Sax ez'e uitvinding was echter d als vergeten, totdat ze na veder baan bra"k. dieren kunnen vliegen de helft aller diersoorten, alle levende dieren kunnen lucht verheffen, terwijl do 60.000 soorten visschen,. vormen, ete. aan de aard® n. hoogte heeft Placard's ballon',3 loorsnee bedraagt 60 Meter, en thans in Noord-Ajmerika hte Indianen, oyer 26 Staten ite kalief heette AbOe Rekr. schoonvader van Mohammed 573 toit 643. 1 NUMMER 106 28™. JAAR6ANB (ongerecht te Goes. Kantonrechter te Gnoes zijin vegens stroio[periji: P. A. de W--, insping. de overtreding zjoh in het. vinden met een schietgeweer ikte: P. A. d. .W., Gioes f 15 h. :en schietgeweer in het veld der akte: J. d. W„ Goes te*4 lenbaren weg een wapen bij. M. A. d. L., jWissenklerke h., buk's verbeurd verklaard ionder akteA. K., Gfies, f 5. ïgen anto onbeheerd op open-* aten staan: M. T. 's-Hertt>« b. of 2 d. h. die een mensch aanvalt,, iden: J. N., 's-Gravenppider, 0 d. h. "rijtuig rijden zbnder goeden. v. B., 's-Heerenhoek, G. |A. M. L., Kamperland, N. J. K. f 5 ib. e. 5 d. h. des -avonds rijlden zlon|dér vol-- lichtenJ. J. F., Heinkensl- of 10 d. li. rijtuig rijden zbnder voldopiH C. 8-, Schone f3 h of 3 d. Fejméldinge, P. P. H1., Apel- 's-Gravenpolder, M. B., MicF- K., Biggekerke, f5 b. s. 5 d. ij'wiel de veiligheid van hef vaar brengenH. B., P., Hal- lof 10 d. h. S 1 fietsen zjonder licht: P. en straf toegepast, delande, f5 b. of'5 d. h., A. ,aamlsdorikveer, P. v. d. B,f 7., Goes, f 5 to. of 5 d. h. m!et een rijwiel rijden donder v. d. K,0. v. d. K., Hans- of 1 w. t.s M. J. d. Al» b. of 2 d. h. 1GEN EN VERPACHTINGEN I. de, hofstede, Oele. yJU O j i.vo.. I *k. - unKL-J NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES; Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie. Bijkantoor MIDDELBURG. Markt 1 en 2; Telefoon No. 474. Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling; Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0.90, elke regel meerf'0.15; Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager GROOTE WAARDE VAN PUBLICITEIT WORDT GELEZEN IN ALLE KRINGEN Na de reünie op Dinsdagavond in re staurant Brinkman is gistermorgen te Haarlem onder grapte belangstelling1 de viering begonnen van het zilveren be staansfeest van den B..-K. Middenstander "bond. Dé dag werd ingezet mét een plechtige •H. Mis in de versierde S|t. Bavo, dp.or mgr. Aengenent, bisschop van Haarlem]. Pa, deze H. Mis hield de geesttelij|ke adviseur van den Bond een pittige toe spraak, waarna de hernieuwde Öpdracht van den Bond aan het H. "Hart pladijs had. i i Even over elf uur formeerde de aan wezigen een stoet, waarin de verschil lende afdeelingsvaandels weijdjen meegedra gen en gingten in optocht mlet' muziek naar de Gr. Markt, waar gedefileerd werd voor den burgemeester, 'den heer Maarschalk, die |m|et zijn wethouders óp het bordes had plaats genomen. Hierna had de officieele ontvangst ten stadhuize plaats. D|e gemeenschappelijke koffietafel was weer in het restaurant Brinklmian, waar een ongedwongen stemming heerscht-e. (Tie 3 'uur to'eigon de gTpiote feestveighde- ring in het gemeentelijk Conctertgetoluuw, welke ook werd bijgewoond door mlgr. Aengenent. Dhr. v. Tetei-ing, de Haarlemlsehe afd, vwrzi, sprak voor de overvolle Zaal een Hiernacht.vg openingswoord, waarna de Bondsvoprz., dhr. Struyöken, de lier'dlen- fctogsrede uitsprak. Eerst bracht spr. dank aan de bis schoppen van 'Haarleml voor de ondervon den hulp en steiun en beloofde het Kerke lijk gez'ag gehoorzaamheid en trouw. 'Ook prof. Aalberse, den rechtskundig adviseur van de Bond, betrok spr. in zlijin hulde opa dan te vervolgen: Vijf en twintig jaar is het nu geleden, dat de eerste plaatselijke katholieke mid- deistandsvereenigingen van ons dioic'ees tezamen kwamen tot stichting van onzm Bond, vijf- en twintig jaar sinds een aan vang werd gemiaakt met de principieels middenstandsorganisatie in ons Bisldtom, en het is mj,,u taak U, zij het. in vogelvlucht, een beeld te geveu vau het werk van on zen Bond in deze eerste kwart-eeuw. Als ik U in korte trekken wil schetsen, wat onze Bond in die jaren tof stand heeft gebracht, dan kan ik geen onder- Scheid imek'en tusschen het werk van onz'o diocesane- en van onze landelijke organi satie. Het landelijk verband, ook op het ter rein van oom standsofganisatie is van Jfiweel beteek'enis, het' werk van onze landelijke organisatie vormt ziozeer één geheel mlet dat van de dmcésane organisa tie, dat die twee dingen niet Zijn to scheiden. Trouwens ik geloof, dat een deel van den arbeid van onze landelijke Fadfelratie <»k op rekening komt van onzin dioca- Banen Bond. Ik gelppf, dat ik mijl niet aan ongepaste onbescheidenheid schuldig maak als ik zeg, dat onze Haarleméche Bond, al was hij een van de jongste,, niet de jninste is geworden in de rij' van onZe diocesane Bonden en niet de minste in de samenwerking in onzin Ned. Rj-K. Middenstandsbon®, waarvan wij' de tot standkoming aanstonds z'jn gaan yjjor- bereiden. D e B,o nd si n s t el 1 i ng en. Onder de prestaties van onzi katlio- lieke middenstandsbieweging wijzén wij allereerst unlet trots op de instellingen, die ®j m het leven heeft geroepen. Onze Bond hadz'jijn aandeel in die bree ds rij van stoffelijke instellingen, die wij' hebben gesticht tot versterking van pn- ®en stand en van onze organisatie. Ons Fonds U. B. O., dat momenteel'in 30 «Maar je bent toch niet veranderd wat betreft je Zelf, en je wensth om uit te Wnden hoeveel talent je bézit eu om je te toetsen, 'zopials je- 't altijd! ,nocm- k?" vroeg Louise angstig. „Dat ziou ik 1161 graag willen." "Keen'daarin ben ik nog dezelfde. Ik ëtvoel, dat ik het moet beproeven, tenzij j'- een zeer duidelijke, alles veirdringlende kwestie van plicht tussehenbeide kwam. weet dat ik' eenig! talent Ij-ezit, In wanneer het niets bizond'ers is, ge- J ik, diat ik 't mjoet aanktoeeken, en hier beefde hare stem een weinig f i-als het wèl ietsi biZouders mocht blij- te .zijn welnu, dies te meer reden om te gaan ontwikkelen." ,»'D- je hebt gelijk, dat gevoel ik dui- ™jk", zei Louise. „Ik' beu er zoo blij °®- Maar dus is 't op het punt van (Wj- ÏJ dat je veranderd bent?," «Niets zoo bepaald o® liever wèl op punt van Winifred als een type, van ïde meisjes van tegenwoordig. Ik 4ri tfDie' 1200 ver mee=aan' zil iet en toch, zie je, gëeft dat zoo spioe- lenigheid. Het geeft mij .een ge- zooi hloeienden toestand verkeert,, zou bijha met onzm Rond m'ee kunnen julbileeren. Eu .evenals U. B. O. werpt ook' ons Eigen Infonmhtie- en Incasso. Bureau ver buiteu ons Bisdopi1 züj'n vruchten af. Het is igeen jijidele Zelfverheffing, hls wij! er op wijzen, dat onze katholieke mid denstandsorganisatie aanstonds is begon nen deze stoffelijke instellingen fe stich ten, iterwljil in andere kringen de vraag, of aan het lidmaatschap stoffelijjke voor deden mioeten wprden verbonden, nog in discussie is. Het is het bewijis, dat het priucipieele karakter van onze organisatie allesbehalve behoeft 'gepaard te gaan met het verwaar- looZen van onzes toffelaj|ke belangen. Geen otogenblik aarzel ik olm. onze Haa,r- lemlschc Hanzebank op dit opigenblik ta noemen. Van den aanvang af vau het bestaau van onzen Bond. hebben wij! naar de stich ting van een eigen bank gestreefd. Ik weet, dat de val onze bank ernstige en betreurenswaardige gevolgen heeft ge had voor velen en ook' voor onZ; organi satie, en verschillenden Zullen denken, dat ik beter deed pp dit oogenblik onzle bank onvermeld te laten. Maar ik weet ook, dat onZï eigen 'bank do vrucht is geweest van een Sterke en zuivere katholieke standssohdariteit en dat het geslacht van thans eerbied mag heb ben voor den enonmen opganisatorischen arbeid, die aan onze Hanzebank is ten koste gelegd. Geen enkele vlek kleeft er op1 het hlazucn van onze leiders en bestuurders en alleen de rijksoverheid, die in idfien tijd 'met twee maten heeft gemeten eu Zjj die nalieten ons op het ernstige oogenblik de helpende hand te reiken, alleen zi jl heb ben zich verwijlten te maken, als er spra ke is van onze bank. Hulde wil ik op dit oogenblik brengen aan de nagedachtenis vau onzen vriend Eerquin, die het Zilveren feest van onze beweging niet heeft mlogen meemaken. Mocht onze bewegingook in de toe- Lom'st onder onze organisatiewerkers zoo veel activiteit en zao.veel liefdevolle toe wijding weten los te slaan, als ouzb Han zebank dit in haar dqgen heeft weten te doen Vak- en bedrijfsorganisatie. Do bevordering van de principieele pa- tro'.us-vakbrganisatie is een tweede groots debet-post, die wij! r-ip de rekening vau onze beweging mpgten plaatsen. OnZe Bisschoppen hebben steeds het lid- |mlaatschap van de standsorgiauisa|tie ver plichtend -gesteld voor deleden der ka tholieke vakbonden. Nog steeds z'.jin er, die weigeren zich aan dit voorschrift t,e houden, mlaar wa.t heeft de praetdjjk in al die jaren de on- pfislmarheid vai dezi verplichting aan getoond I Hoe ontzaglijk veel heeft de vakorgani satie, Zoowel in inwendige als in uÜt wendige kracht aan onzjo pitandso|rganisa| tie te danken! Ooz1 katholieke middenstandsorganisatie mag zich ei; op beroemen, dat aij steeds de organisatie van de patroons in vak- verband heeft nagestreefd. Keods als diocesane Hond/ naim'en wjij de stichting van plaatselijke vakvereeni- gingen ter hand. En reeds toen leefde in onZcn lering het streven naar nationale vakorganisatie met het groote doel voor oogen om langs (hen weg te komlen tot meer geordende toestanden in de bedrijven.' Die groote opbloei van pnzu nationale vakbonden dateert uit den aarld 'der zaak van na het stichten van onze landebijlke Federatie en van het. Kationa-al H!anz!i- burean onder professor Veraart. In een stormltempo werden 'in die dagen de vakbonden in het leven geroepen. Een mooi hoofdstuk in de geschiedenis voel, alsof ik .zelfzuchtig wa^en~aan- iniatigend on..;. enbijna verwaand," en uelnas gezicht stond ^eer eirnstig Dq verandering in mij to begonnen met 'Un heele kleinigheid, een toevallig gesptriek met Eric Baldei-son. Ik dacht daarop dooi en was toen z'elf verbaasd, *dat ik 't zoo geheel met Winifred eens had 'kunmem zijn. Want het geval, waarin zij! verkeert-, is juist van een zeer sterk tegenoiverge/ stelden aard, ,z'ie ik nu dn. H.a.ar leven ligt voor haar, en 't to .geen leven als dat van sammi'g'e vroiiwen, die rcd&n heibben oin zich bekiximpen en ingesloten te ge- voelen ofschoon ik ook' begin te denken, dat t zeer dikwijls bijl die vrouwen eigen scnuld m,oet wezen. Ik vrees, dat 't heel ■veel voortkomt uit. lust voor- opwinding, hoewel er natuurlijk ook' wel andere ge vallen zijn. Maar ik zou wol uren noodig hebben om je alles te yertellen, wat ik gedacht heb." „En ik heb' je al veel te lattg uit den slaap gehouden, lieve," zei Louise. „Al leen, Celia, alleenmoet ik je nog één ding zeggenDe witte vrouw to wear gezien." Delia schrikte en werd j^elf wit. „O, Louise," zei ze, ,„ik' wou, dat je mij dat van avond niet meer hadt. verteld. Ik weet wel, dat jij 't je niet aantrekt, maari van onzï sociale beweging blijft voor ons do stichting in 1919 van den R.-K. Cen- tralen Raad van Bedrijven. Als wij' constateeren, dait in die dagen de ontwikkeling misschien een weinig werd geforceerd en dat sommigen toen de cvolutieimfcgelïjkheden -Van het maat schappelijk leven wat te optimistisch be keken, dan praten wij: geenszins goed, al les wat er nadien is gedaan én riagelajten om den R.-K. Gentralen Raad 'van Be» drij'ven te niet ite doen. Oiizmiddenstandsbcjd'rijfsraden zijn blijven bestaan en de Algemeene Ri-Kl. Middenstands Bddrijfsraad heeft onder do leiding van dr. Van Beurden mooi werk gedaan tot bevordering van den socialen vrede. (Wij: hebben de lampen brandende gehou den; wij hébben de bedrijfsorganisatie in practijk gébracht, die Minister Verschuur nu in zijn wetsontwerp heeft neergelegd ■én die de Paus ons in Quadragesima Anno, maar met nog veel verder strek king en met nog veel graoter t^ik ter verwcz -nlijking heeft voorgehouden. Als Quadragesima Annr> ons oproepf om de totstandbrenging te bevorderen van bedrijfschappien, die de sociale en econo mische verhoudingen in de bedrijfstakken zullen kunnen regelen en ordenein, dan bewijst dat, 'dat wij de taak van die vak organisatie altijd juist hebben gezien. Dlaar, Mijne Heeren, ligt de groote 6'e- teckenis, daar ligt de waarachtige taak en het groo.ts'che persjpéétief van 'on^j principieele patrqonsvak'organisatie, een taak en een perspectief, die helaas in onZo kringen vaak nog te weinig" worden 'be grepen. Do vakorganisatie heeft alle reden oind on«e standsoxganisatie dankbaiaa' 'te zijn, m'aar omgekeerd, hebben wij' tot plicht da principieele vakorganisatie in onzj} leringen steeds sterker te bevorderen. Het werk der organ,isat!ie. liet zou mij vandaag te ver voeren als ik alles wilde opsoimmen, wat onz: be weging gedaan en bereikt heeft bij; het bevorderen van imleer .gejonde en meer ordelijke to,estanden in het mjidldlsnstamds- bediüjï, wat z'ij gedaan lieett voor de ont wikkeling van den middenstanld!wat zij deed voor het licHaimlelijke heil van onZl leden en hun huisgenoo.ten door ons prachtig Santos-Fondswat Zj deed voor «de econiojmislche versterking van Zooveel verschillende groepen van middenstanldtsrs, ceoncjmlische versterking, waar-bij veel leer geld is imbeten warden betaald, id'at ge lukkig voor den middenstanld van tegen woordig en van de toekomst niet Zonder 'Vrucht is gebleven. De Middenstandsraaldl en de apdere over heidsinsteljingen ten nutte van den mid denstand, waarop wij',kunnen wijst'on, o.a,. •het Flconelmisch Instit,uut voor deu Mid denstand, geven het duidelijkst aan den grooten vooruitgang, dien de midldlenstand in Zijn positie heeft gebracht door zijn ,oxganisato,rischen arbeid in de afgjeloa- 'pen 10-tallen jaren. Maar toch is de positie van den mid denstand in onze Nederlan!d|sche samen leving nog allesbehalve Zo, dat er niets meer blijft te wenschen, noch wat betreft wa.t ik zou willen noemlen de beveiliging van .ongen stand, noch wet 'betreft de Zorg vc,or onzen stand. Van des te grooter beteekenis is daar om de gelegenheid, die wij1 ons ein/dielijk Rebben kunnen bevechten om] door middel van onze Katholieke Staatspartij op gron dige wijze op te kolmlen voor onze mid1- denstandsbelangen. Meer politieke scholing en mieer werkzaamheid van middenstan ders op piolitiek terrein blijft, noodzake lijk, als wij langs dezm weg, resultaten willen bereiken in het belang van onZm stand. s Spr. herdacht dan eenige personen, Hie zich izeer verdiensteiij'k, hadden gqmlaakt „Och, Celialief', dat spijt me erg," Bei Louise vol'berouw. „Ik heb nooit gewe ten. dat jij' 't je wel erg aantrok. In som mige opzichten was ik er blij. om. Ik dacht, dat het misschien .eenigte uitwer king op Winifred zou hebben, zelfei of schoon zij er altijld me^ spot. H.et is heel zonderling, want het is een lange pio,oa geleden, sedert Zij gezien is. En Zelfs wanneer het 't eigenaardig yalleni van eene schaduw is óf 't een of ander ef- iekt in de lucht, zo.oalsi men het wil trachten te verklaren, zou toch heit feit, dat t juist nu gezien is. Winifred wel tot nadenken mogen brengen." Celia schudde haar hoofd. „Eij. zou 't niet erkennen, piok al was dat. zoo," zei' ze. ,"b Dient nergens t,oe oun het haar te vertellen. Zij' wordt ér alleen maar erg. 'boos' om. Wlanneer" en weer beefde Ze eien weinig „wan neer is zij gezien en door wton en waar'?," „Ze is tweemaal gezien," zei Louise,' „net als altijd, en in de taxislaan. Bar bara zag haar den eersten keerden daar na een van de tuinjongens,.... de nieuwe ling, nog een heel jonge man. 't jZijn meestal personen, welke hier nieuw zijn gekomen, die haar zien. En niemand van «1 de bedienden weet er van, behalve Barbara en Horton en nog een paar van de oudste knechts, die er nooit over ppre- ojm,. de grapte propagandist Chris Jansen, zaliger en ging dan verder: i Onze Katholieke Imliddenstands-P'iganisar tie, en niet alleen onZr diocesane hond, heeft steeds begrepen, dat 2:j haar orga nisatie-apparaat, baar bureaux prjjmli uit rusten moest, wilde zjlj1 werk kunnen leve ren van hoog gehalte en wilde zfjl ook vruchtbaren arbeid 'kunnen verrichten voop onzm (stand. Zooi waren wij1 altijd in staat, de vrrag- stnkken aan te vatten waarvoor de mid denstand Zich zag geplaatst. Die vraagstukken ,en de positie van den middenstand) als geheel worden ér in dezen tijd nog steeds moeilijker pip, Het kolmit er dan opk opaan, de -bracht! van onze organisatie te MijVen versterken dan, mlaar dan ook alleen, mogen wij1 erop rekenen, dat onze principieele mdd- denstandsbeweiging in het verband van de geheele sociale- en politieke actie van ons, Nederlandsclie Katholieken, nog veel zal kunnen bereiken tot ordening en 'f|ot behoud van onzm stand. Op;-on-ueer - en opgang. De geschiedenis van onZen bond is er cen van op-en-neer- en opgang. In de oorlogsjaren begon een krachtige groei van het ledental, die ons in den eersten na^oorlogstïj'd naar den top voerde. Te gauw kwam1 de teruggang onder den in vloed van de economische malaise en van het falen van verschillende instellingen der organisatie. Fas in 1925 kwaoii het ledenverlies tot staan en sindsdien bevinden wij] ons weer in een tijdperk van groei en van herstel van den ouden goeden geest. Wij vieren nu ons zilveren feest mlet een ledental van ruiini .8.500, waarop da crisis gelukkig vooralsnog geen vat blijkt te hebben. Zou eindelijk bij den midldlenstand het besef Zijn gaan doorbreken, dat hij zijp organisatie werkelijk mpodig heeft Ik zou izloio graag willen gelooven, dat dit het geval is. Oolc inwendig is ons organisatieleven in! de laatste jaren door allerlei anlaïut] regelen versterkt, Mogen onari katholieke _standgenoqfen in steeds breeder kring begrijpen, en be leven de waarachtige boteefcenis van onZa kath. sociale organisatie. Dit beteekent, dat z!ji begrijpen de plaats pji de over gronte taak van onz'o diocesane en lande lijke organisatie in stands- en vakverbond, naast het werk en het nut der plaatse» ljjke vereenigingen. Dat beteekent, dat Zij1 inzicht hebben in dc beslissende taak van onZo katho lieke sociale organisaties in deZon tlijld, ook en speciaal voor den imiddenstanfdij Aan dit inzicht ontbreekt nog veel. Mogo het dópr dit feest worden be vorderd en wprden verbreid1.; Dan, M'ijme Heeren, kunnen wij mlet vertrouwen uitzien naar het gouden feest van onzen Bond. "(D'averend applaus). Toen kwalmi 'de feestredenaar aan het woord, n.l. de weleerw. 'heer kapelaan Bosch uit Amisterdam, die een schitte rend en enthousiast betoog hield over het onderwerp1: „Onze. taak nog niet vol" eind." Aanbieding feestgave. D;e heer A. Vlaar, pennimglmieester der jubaleulmjcommissie bood dan de feest gave aan. Ondanks de slechte tijiden mag een feestgave niet achterwege bldjiven, vooral wanneer deze is voor het stichten van voorschot-hulpbanken in dit bisdom1. Dé kleine middenstander heeft hieraan een bijzonder grapten steun. 1 In totaal is 'binnengekomen f 2150. Spr. gaf het hoofdbestuur iu overweging, de inschhjjving nog niet stop Je Zetten. De bondsvoorzitter aanvaardde 1dé gift gaarne; inteer middelen zal het hpofdbej- stuur natuurlijk brachten te verkrijgen. ken. Gelukkig vertelde de tuinjomgemi het 't eerst aan Horton en dezie wist ham over te halen om er niieit verder over te Spreken. Hij zei tegen hem, dat hiji maar uitgelachen Zou worden, en dat' Zou hij ook „Hoe lang to 't geleden?" vroeig'Celia. „Verleden week. Zij schreide stil," zei Barbara, „niet heftig. Dus heef't Barbara, het opgevat als ee.n zachte waarschuwing., niet iets verschrikkelijks. Zijl is vast oveir- tu»3'd, dat 't om Winifred was." „Tk wou, dat Win haar zelf' eens zag," zei Celia inet eenige niet onnatuurlijke verbittering. Zij gevoelde zich tegelijk mo.e en bang. „Je zult toch de deur tius- schen onze kamers vsijd open lateu, Lou ise? Ik begrijp niet, dat je niet bang 'bent „Maar je weet immers in elk geval, lieve, dat z'ij nooit in huis komt," zei Loutoe geruststellend. „Ze is daar ten minste nog; nooit ge-" woest, voor zoover ons bekend' is," Bei Celia. „maar men kan niet weten, als zij eens' erg getergd en uitgedaagd werd. Neen, Loutoe, neen, vertel er Win .niets van. Ik zou zoo. bang zijn, dat zijl 't een oi' ander zou zéggen of doen, wamt zij is nooit bang voor ieta." Loutoe keek erg bedrtfkt. „Celialief," zei ze, „ik wou, dat je 't In dit verband wees spr. op de heilzam^ werking van het Siantosfi'imds. Rede van Migr. Aengenent;. Z. II. Bxo. Mgr. J. Dl. J. Aengenent noemde het een indrukwekkend schouw spel toen al die honderden lelden geknield lagen voor het H. Hart-attaar en thans nu de zaal unlet eenige duizenden HanZe- leden gevuld is. i Gijl leeft méde ,met uw bond, gij hebt er 't enthousiasmje vopr. WHjl 'beaftten in het bisdolm! Haarlem 'n R.-K. Midden^ standsbond, die er fjijjin m|aig en wij heb- hebben imiet dezen bond vppr de toekoknst niets te vreezen. Mgr. herdacht zijm Dpprluiehtigen voor ganger, Mgr. Gallier, die -deD stoot heeft gegeven tot 'Ppriöhting van den Bond. Openiijlk bracht M|gr. aan z'ijn nagedach tenis eerbiedige hulde. D|au bracht Mgr. hulde aan het be stuur, dat mlet eeu heilige toewijding ten een groot doorz'ettdngsvei;miog*en vopr' de» Roomlsche zaak gearbeid heeft. Twee per* -sonen wil Mgr. speciaal onderscheiden, de heeren iStulmlpel uit Hooirn en Pejers uit Amisterdam. Onder daverend applaus SpeDdie Mgx-, dez'e twee heeren het Pauselijk "jejenekrui^ Pro Eiecdesia et Ppntifice op de borst. De 'bisschop schetste de verdiensten van béide Hauze-leden, die een grooten staat' van dienst hébben. Die twee redenen waarom) Mgr. izpp Sympathiseert met den Bond, zijnde Bond heeft het godsdienstige leven ver sterkt en den Katholieken goidsdienst uit gedragen een toewijs daarvan is liet Han- ze-altaar in de KathedqaiaL Het was Mgr. een 'voldpeuiiog des mórgens Gods zegen aan dat altaar voor de leden te vragen en over hun zaken af te smfeékeh. Ten tweede is door den BonU! aange kweekt de Christelijke solidariteitsjgedach-' te, het 'saamhorigheidsgevoel. In den Roo|mlschen Middenstanld) 'leeft zoié de gedachte van de be|diiüjfsraden, dit j'uichte Mgr. ten zeerste toe. Alle vakbonden :m|oesten van het nut over tuigd zijn. Tenslotte wenschte de bisséhop den geluk 'met het jubileum. In stad en laud hebt glij! steun van de overheid, dat hebt gij! toch opk bereikt in de 25 jaren. Moge nw getal leden groeien en bfojeien en moge uw volgend lustrum gevierd worden met duiz'enden nieuwe leden. Mgr. riep den zegen van God pver de vergadering af en sprak de hoppl uit Hat Hij den leden zou instorten eeu geweldig Godsvertrouwen. In deze zware tijden, zöuden splmlmigen dit vertrouwen kunnen verliezen. Moge u inzien dat vppr den mensch die God 'werkelijk lief heeft alles ten goede wordt gekeerd, zöoals Paulut gezegd heeft. Moge de Hanze groeien en bloeien tot heil van kerk en maatschappij '(langdurig applaus). Dé voorzitter dankte Mgr. voor zSqn rede en Staande zong de verg.a|d|3ringl „Rooimsche Blijdschap". De Bisschop gaf daarna den Bisschop- pelijlken zqgen. Na de vergadering werd dlqor 't hoofd bestuur in restaurant Brinklmian gerecipi eerd, waarna de feestdag besloten weild unlet een gemeenéchappelijken maaltijd. (Zij! nog vermeld dat op de feestverga- dering opk ons Kalmlerlid, de heer Ei. Lockefeer, aanwezig was). VAN OVER DE GRENZEN President Rubio afgetreden. In Jjlexi'cö, het land der KerkvervoJ;- 'gers, is een regeerinlgs-éristo| uitgebroken daar president Rutoio en m|et hem het ge heele kabinet is afgetreden. Het kabinet diende zijn ontslag bij het vernetmlen van het berichtj dat president Rubio aau het federaal congres toestamkning had ge niet zoo .opnaamt. Ik denk er heel fcndexis over. Ik beschouw de witte waenendé vrouw ials een soort van beschermengel, een levenden geest, .die het Led vau oma wil afhouden." „Inderdaad.?." zei Celia een weinig bats. „Nu, dan vrees ik,dat ik juist ben ala die jongen, .welke, toen ham gezégd w.erd, dat liij niet bang behoefde ta zlij'n in don ker, omdat zijn beschermengel altijd bij hem was, antwoordde, dat dat! 't juislt was waarom hij bang was. Ik weet niet, dat ik een slecht geweten heb verge leken bij dat van jou, to 't mijne 'zéker slecht - maai' ik weet wel, dat ik' den hemel 'bid, dat hij mij! nooit beg.unstige met liet gezicht "Van eten geest van ons geslacht, Wal je beweren, Louise, dat je den moed zioudt hebben om met hean te spreken Louise aarzelde. „Dat weet ik niet," zei ze. „Ik hoop van wel. J;a, dk geloof, dlat ik 't Zoitf durven, als het kon zijn tot heil van eeu dergenen, die ik liefheb." ,,J», dan geloof ib, dat je 't Houdt doen, want je bent zelf een engel," en, terwijl haar ouder zusje zich omkeerde om heen te gaan, trok Celia diens hoofdje met het ziaéht golvende bruine haar tot zich neer en kuste haar .tedder. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1932 | | pagina 1