Tweede Blad
|ianstr., Goes
;CHE COURANT
JATERDAQ 3 SEPTEMBER 1832
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
o
\AATSCHAPPIJ
en koop
H
ie bij
eigen gebakken
25 cent.
1
lector z'n hobby.
FEUILLETON
Twee Zusters.
U VAN HIER EN DAAR
13
f IN HET KRAAIENNEST 1
ONTSPANNINGSLECTUUR
V
1#
lït lot der hulsvrouw,
el het jaar, heel haar
g oud is ze daardoor,
etobd.
Ilot voorkomen, laat do
|ouwen werk uit handen
staat electrisch to
;i koken I Zietdaar een
jerkbesparing.
beteekent.- weinig of
't eten, altijd schoone
frissche, hygiënische
pch koken behoort aan-
i en droogkoken vrijwel
lieden.
eds electrisch koken
li
niets anders dan het
j;akea, inplaats van te
men tot U zal komen
es op zaken af!!
IK
Het meest moderne slagwoord is: „Nou
ja, ieder imaet z'n hobby hebben."
Zoo heb ik iemand gekend die thuis
altijd imiet een pet opzat.
Schiller, de Dtuitsche dichter, kon on-
jjjjgel'ijlk zijn dichterlijke inspiratie in ver-
aeu omzetten, als hij) niet den reuk van 'n
rctten ,appel rook. En ik "heb een 'oom
gehad die, in tijd van ziekte, verslaafd!
was aan Ca(miHen-thee. De drankjes cn
poeiers van den dokter voerde hij] aan die
poes en aan den hond, maar zelf dropk
hij alleen im'aar als geneesmiddel Cjaanilpn-
thee. I
Tpen hij; in zijn hoogen ouderdom- door
oubekende oorzaken een C.aimilleji-veiRgiftb-
ging bad, dronk hij ais medicijn C.amit-
len-thee en hij .stierf.
Het tegenwoordig gesla,cht zegt: „Ieder
moet z'n hobby hebben."
Eiriü zijn hobby's en hobby's!
Tijdens de Lievensfeesten In Leuven,
riep een telegram', mp naar Monsieur X
te Mechelen voor een. consult.
Toen ik aankwam zat Jef Dienijjn juist
geweldig te beieren pp zijn beiaard en
klepelde heel de lupht en al de huizen
vol orchestraal geibpnk van zijn zingende
klepels, i i
Mijnheer X. zat in z'ijn kantoor, en had
clientèle; Mevrouw X zat In haar salon.
Een lakei opende de deur. Een «ogenblik
bleef ik roerloos staan bij het gezicht van
al die weelde, goud, zilver, bxocaat, gpiuidj
b'ehang, draperieën, geoxneerde lampen
kappen, schilderijen, gpuden lijsten, pOT-
celein de Sèvres, sierkasten, die plotseling
voor en op mijn netvlies stonden. Achter
in de reuize-salpn hief zich een gestalte uit
een somptueus bekleede divan, vol rijk-
geborduurde kussens, Mevrouw X.
Eigenlijk was dit niets bijzonders, maar
toch was ik een «ogenblik perplex, toen
ik allerlei donkere vormen van haar z,ag
afvallen en in 't halfl duister van den
schemeravond kon ik niet precies onder
scheiden was 't precies was.
De lakei drukte pp den knop de la!m|p
ging aan. i
Mevrpuw X had op den divan gezeten
metzeven poppen bij zich.
Neen, mpeder van zeven kinderen, sla
niet verbaasd je handen in elkaar; 't is
geen vergissing van me; 't waren niet 7
kinderen, imiaar zeven poppen. Poppen, ver
staat u, .1.1.^1'
iWatjj dwaas.?
Maar, Moedertje met zeven kinderen,
dwaas.? Ieder mjoet z'n hobby, hebben.
Mevr. X zat met zeven poppen op den
divan, plus een aap maar geen echte,
uit de Artis of uit de hoopuen; bok geen
opgezette, maar een nagemaakte uit den
Bijenkorf. -I
Een had ze op d'r aiimi; 6en ander z'at
op haar knie, een derde lag tegen haar
aan, een vierde zat naapt hapx. Die drie
anderen „speelden" met den aap.
En akwi waren z'e! en meer;.: ze waren
prachtig. Ze hield blijkbaar het meeste
van 'n kwijjnende Pierrot, die smachtend
in haar arm lag, met witte rozetten op
zijn rood pakje, en miiode rozetten op
zijn witto melancholieke gezjcht. 'tSteheen
af hij wilde gaan zingen„Lach dan,
Paljasso;", maar hij durfde blijkbaar niet
Omdat ik in de kamer was. Hij was hang
dat ik uit louter gewoonte een „Ite, missa
est" z,0|U gaan aanheffen. Nou, die lag in
haar anmlen. Ben verdieping lager za,t een
Maria-Antoinette, prachtig gekapt ïnlet
allerlei kunstige tournures in heur haar;
veel mooier dan watergolf, en die leelijike
permanent waveze )jad 'n heuschen hoe
pelrok aan en een blouse a la Pxincessle
en ze keek zeer bedroefd. Ik vermoed dat
ze o,p 't stond onthoofd te worden,
t Kan ook zijn dat ze 'verdrietig was,
opdat de mijnheer naast ha,ar, een lange
pierlala pet eindeloos lange beenen en
een duwelstronie niets van haar wilde
weten. Beter gpmlufet waren de anderen,
yooral die met den aap „speelden". Dia
aap schéén leuke taoppen te vertellen,
want ze lachen allemaal. Ze waren ge
kleed in Biedenmeyetr-cpstuumpjes, met
zilverschoentjes, entxe-deux van Valen
ciennes en pofmouwen van gTOfine zjj.
Mevrouw X vroeg «f ik niet
vond. i i f i
Aap, wat heb je mppie jongen!
Maar ja, iedereen jnpet zi'n hobby'heb
ben,
Vroeger zaten de daimes met-een hand-
Werkje.
Later tn|et een schppithpmdje.
28
„Maar. mamalief', wij willen hopen, dat
papa nog heel vele jaren mag blijven le
ven. Hij is niet erger dan tien jaar gele
den. En Winifred kan toch «ok (te eendger
tijd verliefd worden en trouwen. Er is
mets ter wereld, dat haar meer goed zou
does," zei Louise.
„Maar dan misschien met een zanger of
acteur zei hare moeder. „Ik moet nog
maar dankbaar zijn, da,t zij] geen lust
keeft, voor het tooneel of geen 'bepaald!
muzikaal talent bezit, want er is geen
peggen van wat zij. in d,at geval niet zon
hebben gewild,"
„De Baldersons zijn zeer muzikaal. Ik
denk, dat Winifred die Mass Norreyp
daardoor heef't ontmoet. Celia schrijft ook
over haar. Ziij schrijft, dat zij' werkelijk
heel lief is en dat Winifred niets flan
goeds van haar kan leeren. Maar wat het
ia waar zij Winifred mee geholpen heeft,
schrijft Celi-a niet." -
„Ik wilde, dat wij haar eens konden
men,die Miss Narreys, bedoel ik,"
zei Mts. Maryon. „Zij; is, naar het Bohijmt,
weg om heel veel invloed! op Kjinifred
Nu met, siérpoppen. Ze sjouwen ze
.overal mee, in de auto, in de mpihorlaunch,
in hun ziojimerjacht.
Enfin iedereen z'n hobby.
Teruggekeerd in Leuven ging ik even
binnen in de imfssie-tentoonstelling.'
Bij 'de nonnetjes van het H. Kruis
lag een klein poppetje; bruin, .mlet wat
kroeshaar en een wit hempje ,aan in
een so,ort van bedje, 't Moest een neger
kindje voorstellen.
Het nonnetje dat de leiding had, had
aan den .anml van het polppetje een kaartje
gehangen waarop geschreven stond:
„Voor 25 franc kan ieder meter- olf
peter worden." 1 I
Djat was .een andere hoibby! en een
geestige bedelarij] voor de missie.
Ik dacht: Maar wie z'ijn persoon dis
ponibel stelt, kan vader en mpeder wor
den van de missie.
Ik hoop dat hier in Nederland er veel
vaders en moeders van de missie gevon
den zullen worden. i
Ieder impet z'n hobby, hebben.
H, DB GïtmVP S. J.
Formosa djoo.r een typhoon geteisterd.
Bij' een typ'hoon, welke dezer' dagen het
eiland Fpflmiosa, heeft geteisterd, zijn ?1
dooden gevallen. Bijl een ontsporing van
een trein werden 12 personen gedood,
terwijl tengevolge van het) instorten, van
hniz'en 9 anderen het leven verloren. In
totaal zijjn dopx p-verstraqmlingen 3,000 hui
zen vernield en 7000 beschadigd. poximósa
is een Japanseh gouvernement en wordt
tezaimlen met de Hokoiio-eilanden en nog
eenige andere kleine eilanden bestuurd
dioor een gouverneur-generaal. Het eiland
heeft een oppervlak van ruim! 35.000
vierkante kilometer met ongeveer vier
mjllioen inwoners. Van deze vier millïoen
inwoners zlijjn er meer dan drie millioen
Chineezen, tweehonderdduizen|d| Japanners
en de rest vreemdelingen. Behalve dle|zie
deelen der bevolking heeft m,en nog ta
miaken met de lOiorsp-noukelïjjke bewoners
van het eiland, die ethnologisch behooren
Vtot het Maleische ras. Diezte oogspronke-
lijke bewoners kan men in twee groepen
splitsen: de stalm|men, "die in, het Noorden
en die in het Zuiden wonen. Dteizte stamj-
m'en staan op lagen trap v.an beschaving
en bezprgen de regeering zeer velel last.
ViOiOnal de in het Nporden wonende staiml,
de Altajoyl, worden ten zeerste gevreesd
vanwege het koppensnellen. Zij! gelijken
veel op de D.ajaks in Borneo;. Met da
geschiedenis van Fprimpsa is Nederland
ten nauwste verbonden. Iimtaers drio
eeuwen geleden hebben de Naderlanidfeirs
er gedurende tal van jaren een nederzlab-
ting gehad. In liet begin der 17e eeuw bad
de Oost-Indische Compagnie zich ojp For
mosa gevestigd met het doel handel to
drijven met China. Dit was als volgt in
zijn werk gegaan. Reeds sinds jaren dre
ven de Poxtugeezen eeii fcloeiendlen han
del Met iChina, hetgeen door de Compagnie
m'et leede oogen werd aangezien. T«en
nu Jacob van IHeemjikerck een Portui
gecsch schip toet eeu aanzienlijke waarde
aan lading had veroverd, besloot Jan
Pietersz'.Cocn, die destijds gouverneur to
Batavia was, zich van den geheelen Chi-
neeschen liandel meester te maken. Hij
rustte een vloot uit, welke pipdracht kreeg
de Po-rtuigeesche nederzetting Macao, van
waaruit de handel op' China werd gedtra-
ven te veroveren of nog, beter te vernie
tigen. 'Dleze expeditie faalde echter, doch
Co,en liet den imped niet zinken en koos
het Chineesche eiland Pehoe uit als cen
traal punt voor den Nederlandsehen han
del oipi China. Die Chineesche regeering
weigerde evenwel beslist andere dan Por.
tugeesc'he kooplieden in China toe te laten
en zij) gaf den Hollanders te verstaan,
dat zij beter deden het eilanid! te ontrui
men. Meermalen werden o-ver dit pujit
onderhandelingen gevoerd met het ge
volg, dat de O. ïnd. Compagnie van dte
Chineesche regeering toestelmtaing kre
fcioh op- Fonmpsa te vestigen. Voor China
was aan dit eiland weinig gelegen, terwijl
het 'bovendien zeer schaarsch bevolkt was.
In 1624 vestigde zich de eerste Hollandejrs
op Fonmpsa. Hun eerste werk was voor
de militaire versterking zorg te dragen.
Hiertoe bouwden zij pp het eiland T.aype-
wan, gelegen v.oor de westkust van Poir-
mlosa, het fort Zeelandia, terwijl 'in het
Noorden het fort Tas ay, en in hefc iWesl-
ten het "fort Provintia werd aangelegd.
Sindsdien hadldlen de Hollanders het pleit
bij' de Chineezen gewonnen en na verloop
te krijgen."
„Ik ben er zeker v.an, dat ik haar naam
wel eens meer gehoord! heb," zei Louise.
„Nu. in elk geval, moederlieif, over enkelo
uurtjes zullen wij er -alles van vernemen.
Doe dus uw best en tob in dezen i;uB-
scheutijd maar niet. Zal -ik nu naar
boven naar papa gaan Zo,u hij klaar zijii
om inij te ontvangen.?"
■vVant voor een groot deel apeeldo
Louise voor haar vaders secretaris en
die post was geen sinecuur.
„Mr. Peokerton komt van middag," z'ei
Mrs. Maryon, „en dat vermoeit j-e vader
-altijd. Z,org, dat hijl vóór dien lijd) E'oo
weinig mogelijk doet. J|a, missdhien as het
heter, dat je nu maar gauw naar hem it,oo
gaai en bespreekt wat er vandaag ge
daan moet worden. Ik heb ook vele bezig
heden. Onze predikant komt over do
nieuwe sehooljuiffpoiuiw spreken."
„Eu de Karstpresentjas voor do kin
deren moeten ook nog allemaal bedacht
warden," zei Louise. „Ik ben dankbaar
dat Celia terugkomt."
De reis van Londen was niet zeer ver.
Hoe laat ook in het jaargetij, was d-e zon
nog niet onder, toen Winifred en Celia
haar eigen station binnenstoomdeu, waar
een rijtuig .en een met potlood' 'geschreven
episteltje van Louise haar wachtten.
„Ik had jelui z-oo dolgraag zelf willen
van eenige jaren werd er tusschen béide
landen een levendagen handel gevoclW^
zoodat Formosa een der beste factorys
der Coimlpagnie werd. Zooals het- meer
gaat, verslapte bijl den steeds toenetmenden
bloei van de factory, Fiorfflapsa, de aandacht
der Compagnie en verwaarloosde zijl lang;
xaimerhand de veiligheid idler nederzetting.
De gouverneur vau Formpsa, de Zweed
Ccyett, had hot bestuur "der Compagnie
bij» herhaling gewezen op het gevaar van
een imiogelijlken inval, doch zijn waarschu
wingen werden in den wind geslagen. Zoo
kon 'het dan opk gebeuren, dat Co-xinga,
de 'onderkoning van flakier, die weigeUdü
zich aan de heerschappij der Mantsjoe's te
onderwerpen, en een standpunt- voor zijn
vloot-operaties, tegen de Tartaren noodig
had, ongehinderd opi Pprmiosa kon lanldjen
en een waar bloedbad onder |d|e kolonisten
aanrichtte. Coxinga sloeg terstond een 'be
leg o;p rondoml het fort Zeelandia, dat zich
trots den mioedigen tegenstand van dien
gouverneur Ooyett, ten laatste toch inlo-est
overgeven. Dit geschiedde op 1 Februari
1662. Met den val van het fort Was het
eiland Foalmiosa voor de Compagnie ge
heel verloren. 20 jaar later brachten do
Tartaren Formosa pnder hun heerschapjjij
en sindsdien draegen Idte inboorlingen het
zware juk der Chineesche p-verheersohing.
Zij, die pp de westelijke helft van het
eiland wp.onden, werden gemlakkelijlk on
derworpen, maar de stammen in het Mid
delgebergte en in het Oostelijk gedeelte
'kantte zich tegen elke overheersehing en
leefden naar éigen gelbruik en Zeden mjeit
instellingen, welke in vele opzichten aan
'de animistische in onze Archipel doen
denken. Die in het Oosten wonende stami
jnen waren z'eer gevaarlijk voor schipbreuk
lijdende schepen, waarvan zij de laiding
i-oofden en dikwijls ook de bemanning
doodden. Toen zdj in 1871 ook weer een
Japanseh, schip hadden overvallen, zond
Japan een leg-enmaicht na,ar Formosa,, wel
ke d e Chineesche regeering «mi genoegdoier
ning vroeg. Die Chineesche regeering! wei
gerde echter verantwoording af te leggen,
waarop de Japannei-s tot 'het- beleg over
gingen. D'e inlanders werden verslagen
en aan het bevel van de Chineezen om' het
eiland te verlaten, voldeden fcte Japanners
niet. Slecht sdoor tussehenkcimst van E|n-
gelsche zijde kou een. ChineeschJapan-
sche oorlog worden voorkomen. In 1895
bracht het verdrag van Sihimio-noseki For
mosa- voorgoed aan Japan. Sinds Formosa
aan Japan behoort, heeft dit land zich
beijverd de inboorlingen, dus kite oorspron
kelijke bewoners, eenige beschaving "bij te
brengen, Gedeeltelijk zijn 'zlijl hierin wel ge
slaagd, doch het koppensnellen hebben zij
toch niet geheel en al ,kunIlel1 uitroeien.
De expedities, door de Japianners tegen
de koppensnellers uitgerust, leverden geen
resultaat o-p, zoodat de regeering zich
thans tevreden stelt niet het beschermen
van de in cultuur gebrachte gebieden
door het aanleggen van versterking-en en
versperring. Nog twee jaar geleden, toen
o,ver geheel Formosa het feit feit werd
herdacht, dat ;300 jaar geleden mot die
komst v.an de Hollanders een nieuw be-
slchavinjgstijjdperk voor Formosa aanbrak,
werd de feestvreugde onverwachts ver
stoord door de koppensnellers, die een
gruwelijke slachting aanrichtten.
Heeft Monte Carlo afgedaan
D,e zoo beroemde badplaats Monte Carlo
lijdt den Matsten tijd een zeer kwijtend
bestaan. 'Eien groote slag was het in het
begin van dit jaar toen bekend -yerd 'ge-
tmla-akt, dat Monte Carlo het j,aja,rlij|ksohe
dividend niet zo-u uitkeeren. Die tl'frec'tS.e
van de speelbank weet dit feit aan het
geringe vreemdelingenbezoek tijdens het
vorigo seizoen. Gedurende het boekjaar,
dat op 1 April eindigde, bte/djroegen da
aettoi-winsten van het Casino slechts
296.000 pond, tegen 456.000 pond in .het,'
voorafgaande jaar. Zooals wij; reeds zei
den, was het vreemidelingenlbfezoek aan
Monte Carlo verjeden jaar reeds mlark-
baar minder dan anders en 'dit jaar is
bet in de eens zoo druk bezochte plaats
.opvallend stil. D,e directie van het Casino
heeftal het Mogelijke in 'het werk ge
steld -oiin1 bezoekers te trekken. 'Zoo, werd
nog einde verleden jaar een nieuw casino
-geopend, da.t wel het mieest luxuiause
'Speelpaleis ter wereld is, Oml de bezoekers
te !t rekken heeft m'en er ook een speciale
attractie aan verbonden, d«or namelijk de
maxima voor de in te zetten 'bedragen bij
de dijprse spelen af te schaffen. Zoo
als bekend iijln er bij de verschillende
speelbanken maxima bedragen vastgesteld
waarmede de spelers kunnen inzetten, 'iioo
wel de banken een onuitputtelijke hoe
veelheid geld bezitten, is het maximum
afhalen," luidde höt briefje, maar bemerk,
dat ik 't niet zoo 'kan -schikken, daar Mi'.
Peckerton er is en piapa mij noodig heeft.
M-eer dan heerlijk, dat jelui thuiskomen I"
„Lieve deugd," z'ei Winifred, toen Celia
en zij, opi haar gemak in het rijtuig geze
ten, .snel over den gladden straatweg naar
de Witte Torens voortrolden,„lievedeugd,
wat zal dat weer eeu armzalig leventje
lijken, na Londen! Die arme Louise! Ze
ker weer even vol van hare rekeningen. Mi
doi-psz'aken en flanellen onderrokken voor
oude vrouwtjes als ooit."
Celia. gal' geen antwoord. Winifred's
toon deed haar onaangenaam aain. Zij
staarde u;t het venster naar de roodge
kleurde lucht, daar waar dezon onder-
ging. Het was een heerlijke avond' en zij
was een weinig onder een zekeren blij
den indruk bij- het gevoel, dat Zijl naar
huis ging. Een minuut of vijf' later reden
zij haar eigen hek binnen en da,aro|pi
bracht eene wending van de laan een
statige oude laan, aan weerszijden 'be
plant met boomen, die misschien verschei
dene menschengeslachten overleefd had-
dan haar, hoewel nog oipi eenigen af
stand', in 't gezicht van het huis.
liet kon zich bijna opi geen gunstiger
wij ze vertoonen dan zooals het zich Jaar
tegen den' herfsthemel aflteekende, terwijl
de gloed der ondergkanjdie zon de wolken
voor hen een verdedigingsmiddel tegen
dc spelers, die eveneens over ruimp geld
middelen beschikken, üffiant als er geen
maximum is, dan. kan iemand, dievol
doende geld tot zijn beschikkingheeft,
piot bijna wiskundige zekerheid winnen,
indien tenminste door de bankhoiu|d|ers geen
minder toelaatbare praktijken worden toe
gepast, zooals meermalen het geval blijkt
te zij'n. Hij heeft dan matar een zeker bo-
drag in te zetten p-p roodof even, .of' een
.andere zoogenaamde enkelvoudige 'kans.
En als hij; dan steeds na elk verlies zijn
nprspronkelijken inzet verdubbelt, totdat
eindelijk ro(od of even, plf waarop hij
heeft gezet, .uitkomt, dan zal hij steeds)
zij ui oorspwnkelijken inzet als netto-winst
«verhouden. Dloor nu het maximum, op
te heffen hoopt 'de directie van het nieu
we casino, een groot aantal bezoekers to
trekken. Monte Carlo, de hopfdplauts van
het kleine prinsendoim; JMonacp1, heeft zijn
wereldvermaardheid alleen te danken «an
zijn casino-, en velen denken zich Monta
Carlo, dan ook als een stad, waar men
spoedig rijk wordt. Te Monte Cai'Lo wis
selt het geld yportdurend van eigenaar en
uiecr dan één is er rijk heengegaan, dgch
doodarm van teruggekomen. 'Niet alljijld
echter is Monte Carlo de mondaine toe
ristenstad geweest, zooals wij haar thans
kennen. ^Efen gp-ede zestig jaar geleden
was het een arm|el'ijk visschersdprpje. Hflt
vorstendom Monaco was in die jaren in
het vreemdelingenverkeer gehelel onbe
kend. iSpporwegen kende imien niet en do
wegen bevonden zich in een erbarmelijk
slechten toestand. H.et werd ontdekt d|o«r
den Fransc'hMian .Francois Blanc, die vroe
ger in Bad Hamburg] de speelbank had
gepacht en op zoek was naar een nieuw
arbeidsveld. Die roulette bestond in 'dien
tijid ook reeds, nfaar zij bezat nog nieto
zpo'n gnoiote aantrekkingskracht als te
genwoordig. Frangois Blano vond Monaco
een bijl uitstek geschikte plaats oml zijn
plannen k e verwezenlijken. Aan den toon-
im'aligen heerscher ,yan Monaco, vo,rst
Karei III, vroeg hij toestqmming om. in
Monte Carlo een speelbank te mioigen op
richten. Daar de staat,skas leeg w.as en
Blano bereid was een bedrag van 177.
duizend frands te storten v.o,or het ver
krijgen ,van een cloncessie, gaf de vorst
jn'aar al te gaarne zijjn toestemming tot
het oprichten van een casino. Nadat Blanc
vin het bezit van de verlangde concessie
;Was gekioim-en, kocht hij zooveel land als
hij imaar krijgen kon, en daar hij! goed
betaalde, waren de anme bewoners blijl,
dat ziji op dez'e mianier van hun waardiy
loozen grpnd afkwalm'en. Z.oo kwam bijna
het geheele vorstendom] in het bezit van
.Frangois Bland. De speelbank vefheugde
zich p'eeds terstond na de oprichting }n
een groote belangstelling, welke in den
loop» der jaren niet verminderde, 0|oöb
steeds toenam-, Frangois Blanc liet 'bij zijn
do.od aan Zij|n erigenafuen het niet geringe
vermogen na van 60.000.000 frands, wel
ke nalatenschap)- een duidelijk' bewijs fei-
verde, dat de expJoitatie van ld» speelbank
hem geen windeieren had gelegd. Sinjdp
de stichting van het, casino,, berust het
bestuur van Monaco feitelijk bij de direc
tie hiervan. Dje vorst is wel heersdher in
naam, 'doch alle onkosten van den staat
worden bestreden uit de inkofmlsten van
Üe speelzalen. Die burgers van Monaco be
hoeven geen belasting te betalen, zijln vrij
van militairen dienst, terwijl het eleeitrisch
licht, gas, enz. hun aop gmed als 'niets
kosten. 'Een groot gedeelte van de inw.o-
(ners van Mpnaclo zij|n echter vreemdelin
gen, die im'eerendeels leven van hlefgeletn do
speelbank liun opbrengt. Volgens de laat
ste cijfers wonen er in Monaco, slechts
1500 Monagasken tegen ruim! -213.000
Vreemdelingen. Die meeste van hen zijn
geregeld bezoekers van. het clasino, pok
al hebben zijl daar eens hun geheele for
tuin verloren. Zoo, loopt er geregeld door
do zalen van het clasino, een oude yerlep-
te vrouw, die toekijkt als er wordt ge
speeld. Het is een eertijl.ds 0|m' haar- schoon
heid beroamde Parisienne, die haar ge
heele vermte-gen aan de roulette heeft ge
offerd. Ondanks dat, kan zijl Idle speelzaal
nog altijd niet verlaten. Zij ontvangt, thans
een periodiek bedrag van de directie, doch
het is haar verbaden imlet dit geld te spe
len. De Croupiers nemen haar inzetten
dan jook nopit aan. Zoo leeft te Monta
Carlo ook een ou.de Eransche graaf, dia
een bepaald speelsysteem! verkoopt. Hij
zelf heeft er echter nog nooitiets meo
gewonnen; wel heeft hjj' indertijd z'ijh ger
heele fortuin verloren. Als imlen de speel
zaal van Monte Carlo bezoekt, herken!
an en dadelijk de beroeps-Spelers1. Ofschoon
voor hen dikwjjjs hun geheele vonm|ogen
op het ^t'pjel staat, wjjten zij zich toch
uitstekend te beheerschen. -Geen enkele
verlichtte, die zich blauwgrijs en dreigend
van uitzicht aan den horizon hadden op
eengepakt, hoewel boven het hoof'di do
vreedzameb lauwe hemel, .waarover zich
reeds een donkerder tint begon te ver-
spireiden. nog getuigde van de zachtheid
en do kalmte van den zich snel ten einde
spioedenden dag.
„Kijk eens, Win, kijk' eens! Heb je
bet hui-s ooit schilderachtiger gezien Nu
ziet het er weer zoo wonderlijk uit of
het in den ouden tjjd tehuis behoorde,
zoo „sprookjesachtig" als ik 't altijd noem
üo toen ik klein was. Het is zoo r.einwit,
alsof het iz-oo juist door tioip|verij' -.ui-fe
deu grond was verrezen; en toch .is 't
ook weer juist, alsof liet duizenden jaren
geleden daar al net zóó, heeft gestaan
en kan men zich voorstellen, dat de
„Witte Kat" van voor de deur afreed
om naar eene jachtpartij te gaan."
„Of, dat de Schoone Slaapster daar
nog lag te slapen en te wachten op den
volmaakten prins, die nooit komt, behalve
in je sprookjes, Celia," zei Winifred met
een zweem van minachting in haar toon.
Maar, die inval scheen haar zuster niet
te mishagenalthans zij lachte zachtjes.
„Nu, wij verspillen niet veel gedachten
aan liem," zei ze. „Die lieve oude iWitte
Torens! Het huis is mij lief'er is geen
■prins bij noodig, Winifred. Jes weet, het
Ze zien ze.vlieg en.
De waaghalzerij, van de Oceaiauvliee
gerij; staat in het z'enith van „de publieke
belangstelling. Zo» glauw er weer een
nieuwe roekelcioze het verïnleteto p-lan aan
kondigt om zijp leven te wagen, uit, felle
z'ueht naar roem-, slooft de wereldpers
zich uit am! dag in dag mit 'berichten te
lanceeren over den stand van zaken met
als eenig gevolg, -dat 'er weer scharen
van nieuwe liefhebbers komen opdagen
voor den gevaarlijken tocht.
Het meest typeerend staaltje van zieke
lijke behaagzucht steekt wel in het feit,
dat dez'e week ,'n vliegenier zijn heelej
gezin, bestaande uit z'n vrouw en twee
kleine kinderen, gedwongen heeft «mi met
hdm. van Europa naar Amerika te vlie
gen. Inplaats dat tegen deze wandaa|d|
geprotesteerd werd, »f nog beter, dan nnen
haar doodz'weeg of den verhij'steiidlen avia-
teur achter slot en grendel zlette, wegens
poging tot impord, moest men tot verveling
aan toe dagelijks allerlei pietluttige bij
zonderheden in de bla|dlen slikken over
dezen modernen „held" zpmidler 't minsto
verantwoordelijkheidsgevoel. Slaagt den
tocht, dan is den man zijp kostje gekocht;
daar zórgen film cyi oarbaret wel vpor.
Mislukt ze, dan bunnen andere roensolien
hun leven wagen oor naar de slachtoffers
te zoeken en schreit de gropte pers k'rokiOp
dillentranen over de daoldlen, misschien nog
met 'n druppeltje critiek pp des vliegers
treurigen moed. Vergeten wprdt dan diat
het naojt tot Zulke touitensporrijgheden had
kunnen ltolcoen, wanneer men dan moed
had gehad omi .aan den sensatiezucht idier
massa te weerstaan. De pers laat zich
nog vaak met eenige hoovaardij aandienen
als de koningin der aarde; zijl is echter,
en juist in haar voornaamste leden, een
dienstwillige dienares en serviele slavin
van de malligheden des tijjdjs geworden.
Zag niet, dat de een den anldier jaagt.
T,oen Galles o,p verschrikkelijke wijze da
ICerk en de katholieken in Mexico ver
volgde, was het cordon van instamimeud
stilzwijgen in iminder dan 'n paar dagen
heilmlctisoh gesloten en Zou men, gezien
de ergerlijke uitspattingen van die inial-
lote vliegerijs nu niet tot een afspraak
kunnen karnen om alle ophemelarij af te
schaffen in dezte.?
Het wil ons oior niet in f j j I
't Euvel is dat rnien niet,ver genoeg;
boven (Jie dwaZen staat oiml het verkeerde
van hun gedragingen in te zien. Men Zal
eerst de spreek- en loftramlpat laten Zak
ken, wanneer er zooveel „luohthelden"
komen dat de sensatie verslapt en het
publiek er genoeg van krijgt.
UITKIJK.
irek van hun gelaat verraadt hun inwen
dige anno,tie; sledhts als het' balletje van
de roulette stil houdt, kijken zij naar het
nummer. Die gelegenheidsspelers echter v,ol
geu Met gespannen aandacht het spel, en
als gehypnotiseerd staren Zij] naar het
balletje, dat hun verlies of winst zal
hrengen. Maai— zooals wijf reeds opmerk
ten, wordt er vooral in het laatste jaar
zeer weinig meer gespeeld te Monte Car
lo.. Met de groote winsten is het gedaan
en zelfs de. dividenid|en wo-rden niet Meer
uitgekeerd. Ein als bet zop doprgaat Zullen
de bewoners van Monaeto 'zelfs spoedig
belasting moeten betalen.
HET TWEEDE GEZICHT.
Fjj zaten op het achterdek van de
stoomboot, die de badgasten vervoerde,
onder het uitgespiannen zonnescherm: de
ernstige kapitein Hoogestxaat, de ironi-
vsoeh zeeschilder Ulrichsen en de nieuws
gierige schrijver Tammo Hayemga.
Het was op Borkum-Seede, op een
pxaohtigen Noordzee-avond. Nog stond
als een wit verblindend vuu-r de z'on aan
den W estelijken hemel.
Klaar en scherp omlijnd lag Borkum-
Oostland met Hooge Hörn voor de kimme,
helrood gluurde het pannedak van een
boerderij tusschen witte duinhellingen van
net Gastland. Zelfifs Yrust en Memmert,
de dichtbdjliggende eilanden waren duide
lijk te onderscheiden. Grij'sgroen, ver-
deropi overgaande in donkerblauw lag
de Waddenzee tegen den avond! diaar
spiegelglad voor ons, de wind' was gaan
liggen, geen zandbank was te zien, het
was een uur voor den vlopd.
De drie mannen zaten rookend en bab
belend rond een der tafeltjes op het aoh-
heeft -altijd den meesten voorspoed gehad
inhouden van eene vrouw."
Winifred's gezicht betrok.
„Ik wilde, dat je dien ouden onzin
wondt laten rusten," z'ei ze. „Ex zijn ver
schillende soorten van vro-uwen, dat wil
niamland !be|grij|pen. Het mag sommige
vrouwen bevallen om voort te soezen
en nooit haar eigen d,arp te verlaten,
maar dat zou 't mij; nieten da;t, is al
waai- ik naar vraag."
Celia zuchtte, maar het was geen zeer
diepe zucht; daarvoor gevoelde p.i.i' zich
te gelukkig. i i'
„Als ik maar door een toovermiddel
iederen dag heen en weer naar Londen
kou komen om schilderlessen te nemen,
zou ik nooit off te nimmer begeeren yan
huis to gaan," zei ze.
„Dat is dwaas van je geredeneerd.
Celia," zei Winifred. „Je zoudt 't nooit
tot iets van eenige b-eteekenis kunnen
brengen, als je je bondt aan hefc leven,
dat wi.1 hier leiden, waardoor men van
alles is buitengesloten. Je moet je door
dringen met den g»esfc des tijjak; je
hebt wrijving noodig, honderden bezie
lende en opwekkende invloeden, zelfs als
je 'n genie bent."
(Wlordt vervolgd.)