Tweede Blad |ianstr., Goes ;CHE COURANT JATERDAQ 3 SEPTEMBER 1832 NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT o \AATSCHAPPIJ en koop H ie bij eigen gebakken 25 cent. 1 lector z'n hobby. FEUILLETON Twee Zusters. U VAN HIER EN DAAR 13 f IN HET KRAAIENNEST 1 ONTSPANNINGSLECTUUR V 1# lït lot der hulsvrouw, el het jaar, heel haar g oud is ze daardoor, etobd. Ilot voorkomen, laat do |ouwen werk uit handen staat electrisch to ;i koken I Zietdaar een jerkbesparing. beteekent.- weinig of 't eten, altijd schoone frissche, hygiënische pch koken behoort aan- i en droogkoken vrijwel lieden. eds electrisch koken li niets anders dan het j;akea, inplaats van te men tot U zal komen es op zaken af!! IK Het meest moderne slagwoord is: „Nou ja, ieder imaet z'n hobby hebben." Zoo heb ik iemand gekend die thuis altijd imiet een pet opzat. Schiller, de Dtuitsche dichter, kon on- jjjjgel'ijlk zijn dichterlijke inspiratie in ver- aeu omzetten, als hij) niet den reuk van 'n rctten ,appel rook. En ik "heb een 'oom gehad die, in tijd van ziekte, verslaafd! was aan Ca(miHen-thee. De drankjes cn poeiers van den dokter voerde hij] aan die poes en aan den hond, maar zelf dropk hij alleen im'aar als geneesmiddel Cjaanilpn- thee. I Tpen hij; in zijn hoogen ouderdom- door oubekende oorzaken een C.aimilleji-veiRgiftb- ging bad, dronk hij ais medicijn C.amit- len-thee en hij .stierf. Het tegenwoordig gesla,cht zegt: „Ieder moet z'n hobby hebben." Eiriü zijn hobby's en hobby's! Tijdens de Lievensfeesten In Leuven, riep een telegram', mp naar Monsieur X te Mechelen voor een. consult. Toen ik aankwam zat Jef Dienijjn juist geweldig te beieren pp zijn beiaard en klepelde heel de lupht en al de huizen vol orchestraal geibpnk van zijn zingende klepels, i i Mijnheer X. zat in z'ijn kantoor, en had clientèle; Mevrouw X zat In haar salon. Een lakei opende de deur. Een «ogenblik bleef ik roerloos staan bij het gezicht van al die weelde, goud, zilver, bxocaat, gpiuidj b'ehang, draperieën, geoxneerde lampen kappen, schilderijen, gpuden lijsten, pOT- celein de Sèvres, sierkasten, die plotseling voor en op mijn netvlies stonden. Achter in de reuize-salpn hief zich een gestalte uit een somptueus bekleede divan, vol rijk- geborduurde kussens, Mevrouw X. Eigenlijk was dit niets bijzonders, maar toch was ik een «ogenblik perplex, toen ik allerlei donkere vormen van haar z,ag afvallen en in 't halfl duister van den schemeravond kon ik niet precies onder scheiden was 't precies was. De lakei drukte pp den knop de la!m|p ging aan. i Mevrpuw X had op den divan gezeten metzeven poppen bij zich. Neen, mpeder van zeven kinderen, sla niet verbaasd je handen in elkaar; 't is geen vergissing van me; 't waren niet 7 kinderen, imiaar zeven poppen. Poppen, ver staat u, .1.1.^1' iWatjj dwaas.? Maar, Moedertje met zeven kinderen, dwaas.? Ieder mjoet z'n hobby, hebben. Mevr. X zat met zeven poppen op den divan, plus een aap maar geen echte, uit de Artis of uit de hoopuen; bok geen opgezette, maar een nagemaakte uit den Bijenkorf. -I Een had ze op d'r aiimi; 6en ander z'at op haar knie, een derde lag tegen haar aan, een vierde zat naapt hapx. Die drie anderen „speelden" met den aap. En akwi waren z'e! en meer;.: ze waren prachtig. Ze hield blijkbaar het meeste van 'n kwijjnende Pierrot, die smachtend in haar arm lag, met witte rozetten op zijn rood pakje, en miiode rozetten op zijn witto melancholieke gezjcht. 'tSteheen af hij wilde gaan zingen„Lach dan, Paljasso;", maar hij durfde blijkbaar niet Omdat ik in de kamer was. Hij was hang dat ik uit louter gewoonte een „Ite, missa est" z,0|U gaan aanheffen. Nou, die lag in haar anmlen. Ben verdieping lager za,t een Maria-Antoinette, prachtig gekapt ïnlet allerlei kunstige tournures in heur haar; veel mooier dan watergolf, en die leelijike permanent waveze )jad 'n heuschen hoe pelrok aan en een blouse a la Pxincessle en ze keek zeer bedroefd. Ik vermoed dat ze o,p 't stond onthoofd te worden, t Kan ook zijn dat ze 'verdrietig was, opdat de mijnheer naast ha,ar, een lange pierlala pet eindeloos lange beenen en een duwelstronie niets van haar wilde weten. Beter gpmlufet waren de anderen, yooral die met den aap „speelden". Dia aap schéén leuke taoppen te vertellen, want ze lachen allemaal. Ze waren ge kleed in Biedenmeyetr-cpstuumpjes, met zilverschoentjes, entxe-deux van Valen ciennes en pofmouwen van gTOfine zjj. Mevrouw X vroeg «f ik niet vond. i i f i Aap, wat heb je mppie jongen! Maar ja, iedereen jnpet zi'n hobby'heb ben, Vroeger zaten de daimes met-een hand- Werkje. Later tn|et een schppithpmdje. 28 „Maar. mamalief', wij willen hopen, dat papa nog heel vele jaren mag blijven le ven. Hij is niet erger dan tien jaar gele den. En Winifred kan toch «ok (te eendger tijd verliefd worden en trouwen. Er is mets ter wereld, dat haar meer goed zou does," zei Louise. „Maar dan misschien met een zanger of acteur zei hare moeder. „Ik moet nog maar dankbaar zijn, da,t zij] geen lust keeft, voor het tooneel of geen 'bepaald! muzikaal talent bezit, want er is geen peggen van wat zij. in d,at geval niet zon hebben gewild," „De Baldersons zijn zeer muzikaal. Ik denk, dat Winifred die Mass Norreyp daardoor heef't ontmoet. Celia schrijft ook over haar. Ziij schrijft, dat zij' werkelijk heel lief is en dat Winifred niets flan goeds van haar kan leeren. Maar wat het ia waar zij Winifred mee geholpen heeft, schrijft Celi-a niet." - „Ik wilde, dat wij haar eens konden men,die Miss Narreys, bedoel ik," zei Mts. Maryon. „Zij; is, naar het Bohijmt, weg om heel veel invloed! op Kjinifred Nu met, siérpoppen. Ze sjouwen ze .overal mee, in de auto, in de mpihorlaunch, in hun ziojimerjacht. Enfin iedereen z'n hobby. Teruggekeerd in Leuven ging ik even binnen in de imfssie-tentoonstelling.' Bij 'de nonnetjes van het H. Kruis lag een klein poppetje; bruin, .mlet wat kroeshaar en een wit hempje ,aan in een so,ort van bedje, 't Moest een neger kindje voorstellen. Het nonnetje dat de leiding had, had aan den .anml van het polppetje een kaartje gehangen waarop geschreven stond: „Voor 25 franc kan ieder meter- olf peter worden." 1 I Djat was .een andere hoibby! en een geestige bedelarij] voor de missie. Ik dacht: Maar wie z'ijn persoon dis ponibel stelt, kan vader en mpeder wor den van de missie. Ik hoop dat hier in Nederland er veel vaders en moeders van de missie gevon den zullen worden. i Ieder impet z'n hobby, hebben. H, DB GïtmVP S. J. Formosa djoo.r een typhoon geteisterd. Bij' een typ'hoon, welke dezer' dagen het eiland Fpflmiosa, heeft geteisterd, zijn ?1 dooden gevallen. Bijl een ontsporing van een trein werden 12 personen gedood, terwijl tengevolge van het) instorten, van hniz'en 9 anderen het leven verloren. In totaal zijjn dopx p-verstraqmlingen 3,000 hui zen vernield en 7000 beschadigd. poximósa is een Japanseh gouvernement en wordt tezaimlen met de Hokoiio-eilanden en nog eenige andere kleine eilanden bestuurd dioor een gouverneur-generaal. Het eiland heeft een oppervlak van ruim! 35.000 vierkante kilometer met ongeveer vier mjllioen inwoners. Van deze vier millïoen inwoners zlijjn er meer dan drie millioen Chineezen, tweehonderdduizen|d| Japanners en de rest vreemdelingen. Behalve dle|zie deelen der bevolking heeft m,en nog ta miaken met de lOiorsp-noukelïjjke bewoners van het eiland, die ethnologisch behooren Vtot het Maleische ras. Diezte oogspronke- lijke bewoners kan men in twee groepen splitsen: de stalm|men, "die in, het Noorden en die in het Zuiden wonen. Dteizte stamj- m'en staan op lagen trap v.an beschaving en bezprgen de regeering zeer velel last. ViOiOnal de in het Nporden wonende staiml, de Altajoyl, worden ten zeerste gevreesd vanwege het koppensnellen. Zij! gelijken veel op de D.ajaks in Borneo;. Met da geschiedenis van Fprimpsa is Nederland ten nauwste verbonden. Iimtaers drio eeuwen geleden hebben de Naderlanidfeirs er gedurende tal van jaren een nederzlab- ting gehad. In liet begin der 17e eeuw bad de Oost-Indische Compagnie zich ojp For mosa gevestigd met het doel handel to drijven met China. Dit was als volgt in zijn werk gegaan. Reeds sinds jaren dre ven de Poxtugeezen eeii fcloeiendlen han del Met iChina, hetgeen door de Compagnie m'et leede oogen werd aangezien. T«en nu Jacob van IHeemjikerck een Portui gecsch schip toet eeu aanzienlijke waarde aan lading had veroverd, besloot Jan Pietersz'.Cocn, die destijds gouverneur to Batavia was, zich van den geheelen Chi- neeschen liandel meester te maken. Hij rustte een vloot uit, welke pipdracht kreeg de Po-rtuigeesche nederzetting Macao, van waaruit de handel op' China werd gedtra- ven te veroveren of nog, beter te vernie tigen. 'Dleze expeditie faalde echter, doch Co,en liet den imped niet zinken en koos het Chineesche eiland Pehoe uit als cen traal punt voor den Nederlandsehen han del oipi China. Die Chineesche regeering weigerde evenwel beslist andere dan Por. tugeesc'he kooplieden in China toe te laten en zij) gaf den Hollanders te verstaan, dat zij beter deden het eilanid! te ontrui men. Meermalen werden o-ver dit pujit onderhandelingen gevoerd met het ge volg, dat de O. ïnd. Compagnie van dte Chineesche regeering toestelmtaing kre fcioh op- Fonmpsa te vestigen. Voor China was aan dit eiland weinig gelegen, terwijl het 'bovendien zeer schaarsch bevolkt was. In 1624 vestigde zich de eerste Hollandejrs op Fonmpsa. Hun eerste werk was voor de militaire versterking zorg te dragen. Hiertoe bouwden zij pp het eiland T.aype- wan, gelegen v.oor de westkust van Poir- mlosa, het fort Zeelandia, terwijl 'in het Noorden het fort Tas ay, en in hefc iWesl- ten het "fort Provintia werd aangelegd. Sindsdien hadldlen de Hollanders het pleit bij' de Chineezen gewonnen en na verloop te krijgen." „Ik ben er zeker v.an, dat ik haar naam wel eens meer gehoord! heb," zei Louise. „Nu. in elk geval, moederlieif, over enkelo uurtjes zullen wij er -alles van vernemen. Doe dus uw best en tob in dezen i;uB- scheutijd maar niet. Zal -ik nu naar boven naar papa gaan Zo,u hij klaar zijii om inij te ontvangen.?" ■vVant voor een groot deel apeeldo Louise voor haar vaders secretaris en die post was geen sinecuur. „Mr. Peokerton komt van middag," z'ei Mrs. Maryon, „en dat vermoeit j-e vader -altijd. Z,org, dat hijl vóór dien lijd) E'oo weinig mogelijk doet. J|a, missdhien as het heter, dat je nu maar gauw naar hem it,oo gaai en bespreekt wat er vandaag ge daan moet worden. Ik heb ook vele bezig heden. Onze predikant komt over do nieuwe sehooljuiffpoiuiw spreken." „Eu de Karstpresentjas voor do kin deren moeten ook nog allemaal bedacht warden," zei Louise. „Ik ben dankbaar dat Celia terugkomt." De reis van Londen was niet zeer ver. Hoe laat ook in het jaargetij, was d-e zon nog niet onder, toen Winifred en Celia haar eigen station binnenstoomdeu, waar een rijtuig .en een met potlood' 'geschreven episteltje van Louise haar wachtten. „Ik had jelui z-oo dolgraag zelf willen van eenige jaren werd er tusschen béide landen een levendagen handel gevoclW^ zoodat Formosa een der beste factorys der Coimlpagnie werd. Zooals het- meer gaat, verslapte bijl den steeds toenetmenden bloei van de factory, Fiorfflapsa, de aandacht der Compagnie en verwaarloosde zijl lang; xaimerhand de veiligheid idler nederzetting. De gouverneur vau Formpsa, de Zweed Ccyett, had hot bestuur "der Compagnie bij» herhaling gewezen op het gevaar van een imiogelijlken inval, doch zijn waarschu wingen werden in den wind geslagen. Zoo kon 'het dan opk gebeuren, dat Co-xinga, de 'onderkoning van flakier, die weigeUdü zich aan de heerschappij der Mantsjoe's te onderwerpen, en een standpunt- voor zijn vloot-operaties, tegen de Tartaren noodig had, ongehinderd opi Pprmiosa kon lanldjen en een waar bloedbad onder |d|e kolonisten aanrichtte. Coxinga sloeg terstond een 'be leg o;p rondoml het fort Zeelandia, dat zich trots den mioedigen tegenstand van dien gouverneur Ooyett, ten laatste toch inlo-est overgeven. Dit geschiedde op 1 Februari 1662. Met den val van het fort Was het eiland Foalmiosa voor de Compagnie ge heel verloren. 20 jaar later brachten do Tartaren Formosa pnder hun heerschapjjij en sindsdien draegen Idte inboorlingen het zware juk der Chineesche p-verheersohing. Zij, die pp de westelijke helft van het eiland wp.onden, werden gemlakkelijlk on derworpen, maar de stammen in het Mid delgebergte en in het Oostelijk gedeelte 'kantte zich tegen elke overheersehing en leefden naar éigen gelbruik en Zeden mjeit instellingen, welke in vele opzichten aan 'de animistische in onze Archipel doen denken. Die in het Oosten wonende stami jnen waren z'eer gevaarlijk voor schipbreuk lijdende schepen, waarvan zij de laiding i-oofden en dikwijls ook de bemanning doodden. Toen zdj in 1871 ook weer een Japanseh, schip hadden overvallen, zond Japan een leg-enmaicht na,ar Formosa,, wel ke d e Chineesche regeering «mi genoegdoier ning vroeg. Die Chineesche regeering! wei gerde echter verantwoording af te leggen, waarop de Japannei-s tot 'het- beleg over gingen. D'e inlanders werden verslagen en aan het bevel van de Chineezen om' het eiland te verlaten, voldeden fcte Japanners niet. Slecht sdoor tussehenkcimst van E|n- gelsche zijde kou een. ChineeschJapan- sche oorlog worden voorkomen. In 1895 bracht het verdrag van Sihimio-noseki For mosa- voorgoed aan Japan. Sinds Formosa aan Japan behoort, heeft dit land zich beijverd de inboorlingen, dus kite oorspron kelijke bewoners, eenige beschaving "bij te brengen, Gedeeltelijk zijn 'zlijl hierin wel ge slaagd, doch het koppensnellen hebben zij toch niet geheel en al ,kunIlel1 uitroeien. De expedities, door de Japianners tegen de koppensnellers uitgerust, leverden geen resultaat o-p, zoodat de regeering zich thans tevreden stelt niet het beschermen van de in cultuur gebrachte gebieden door het aanleggen van versterking-en en versperring. Nog twee jaar geleden, toen o,ver geheel Formosa het feit feit werd herdacht, dat ;300 jaar geleden mot die komst v.an de Hollanders een nieuw be- slchavinjgstijjdperk voor Formosa aanbrak, werd de feestvreugde onverwachts ver stoord door de koppensnellers, die een gruwelijke slachting aanrichtten. Heeft Monte Carlo afgedaan D,e zoo beroemde badplaats Monte Carlo lijdt den Matsten tijd een zeer kwijtend bestaan. 'Eien groote slag was het in het begin van dit jaar toen bekend -yerd 'ge- tmla-akt, dat Monte Carlo het j,aja,rlij|ksohe dividend niet zo-u uitkeeren. Die tl'frec'tS.e van de speelbank weet dit feit aan het geringe vreemdelingenbezoek tijdens het vorigo seizoen. Gedurende het boekjaar, dat op 1 April eindigde, bte/djroegen da aettoi-winsten van het Casino slechts 296.000 pond, tegen 456.000 pond in .het,' voorafgaande jaar. Zooals wij; reeds zei den, was het vreemidelingenlbfezoek aan Monte Carlo verjeden jaar reeds mlark- baar minder dan anders en 'dit jaar is bet in de eens zoo druk bezochte plaats .opvallend stil. D,e directie van het Casino heeftal het Mogelijke in 'het werk ge steld -oiin1 bezoekers te trekken. 'Zoo, werd nog einde verleden jaar een nieuw casino -geopend, da.t wel het mieest luxuiause 'Speelpaleis ter wereld is, Oml de bezoekers te !t rekken heeft m'en er ook een speciale attractie aan verbonden, d«or namelijk de maxima voor de in te zetten 'bedragen bij de dijprse spelen af te schaffen. Zoo als bekend iijln er bij de verschillende speelbanken maxima bedragen vastgesteld waarmede de spelers kunnen inzetten, 'iioo wel de banken een onuitputtelijke hoe veelheid geld bezitten, is het maximum afhalen," luidde höt briefje, maar bemerk, dat ik 't niet zoo 'kan -schikken, daar Mi'. Peckerton er is en piapa mij noodig heeft. M-eer dan heerlijk, dat jelui thuiskomen I" „Lieve deugd," z'ei Winifred, toen Celia en zij, opi haar gemak in het rijtuig geze ten, .snel over den gladden straatweg naar de Witte Torens voortrolden,„lievedeugd, wat zal dat weer eeu armzalig leventje lijken, na Londen! Die arme Louise! Ze ker weer even vol van hare rekeningen. Mi doi-psz'aken en flanellen onderrokken voor oude vrouwtjes als ooit." Celia. gal' geen antwoord. Winifred's toon deed haar onaangenaam aain. Zij staarde u;t het venster naar de roodge kleurde lucht, daar waar dezon onder- ging. Het was een heerlijke avond' en zij was een weinig onder een zekeren blij den indruk bij- het gevoel, dat Zijl naar huis ging. Een minuut of vijf' later reden zij haar eigen hek binnen en da,aro|pi bracht eene wending van de laan een statige oude laan, aan weerszijden 'be plant met boomen, die misschien verschei dene menschengeslachten overleefd had- dan haar, hoewel nog oipi eenigen af stand', in 't gezicht van het huis. liet kon zich bijna opi geen gunstiger wij ze vertoonen dan zooals het zich Jaar tegen den' herfsthemel aflteekende, terwijl de gloed der ondergkanjdie zon de wolken voor hen een verdedigingsmiddel tegen dc spelers, die eveneens over ruimp geld middelen beschikken, üffiant als er geen maximum is, dan. kan iemand, dievol doende geld tot zijn beschikkingheeft, piot bijna wiskundige zekerheid winnen, indien tenminste door de bankhoiu|d|ers geen minder toelaatbare praktijken worden toe gepast, zooals meermalen het geval blijkt te zij'n. Hij heeft dan matar een zeker bo- drag in te zetten p-p roodof even, .of' een .andere zoogenaamde enkelvoudige 'kans. En als hij; dan steeds na elk verlies zijn nprspronkelijken inzet verdubbelt, totdat eindelijk ro(od of even, plf waarop hij heeft gezet, .uitkomt, dan zal hij steeds) zij ui oorspwnkelijken inzet als netto-winst «verhouden. Dloor nu het maximum, op te heffen hoopt 'de directie van het nieu we casino, een groot aantal bezoekers to trekken. Monte Carlo, de hopfdplauts van het kleine prinsendoim; JMonacp1, heeft zijn wereldvermaardheid alleen te danken «an zijn casino-, en velen denken zich Monta Carlo, dan ook als een stad, waar men spoedig rijk wordt. Te Monte Cai'Lo wis selt het geld yportdurend van eigenaar en uiecr dan één is er rijk heengegaan, dgch doodarm van teruggekomen. 'Niet alljijld echter is Monte Carlo de mondaine toe ristenstad geweest, zooals wij haar thans kennen. ^Efen gp-ede zestig jaar geleden was het een arm|el'ijk visschersdprpje. Hflt vorstendom Monaco was in die jaren in het vreemdelingenverkeer gehelel onbe kend. iSpporwegen kende imien niet en do wegen bevonden zich in een erbarmelijk slechten toestand. H.et werd ontdekt d|o«r den Fransc'hMian .Francois Blanc, die vroe ger in Bad Hamburg] de speelbank had gepacht en op zoek was naar een nieuw arbeidsveld. Die roulette bestond in 'dien tijid ook reeds, nfaar zij bezat nog nieto zpo'n gnoiote aantrekkingskracht als te genwoordig. Frangois Blano vond Monaco een bijl uitstek geschikte plaats oml zijn plannen k e verwezenlijken. Aan den toon- im'aligen heerscher ,yan Monaco, vo,rst Karei III, vroeg hij toestqmming om. in Monte Carlo een speelbank te mioigen op richten. Daar de staat,skas leeg w.as en Blano bereid was een bedrag van 177. duizend frands te storten v.o,or het ver krijgen ,van een cloncessie, gaf de vorst jn'aar al te gaarne zijjn toestemming tot het oprichten van een casino. Nadat Blanc vin het bezit van de verlangde concessie ;Was gekioim-en, kocht hij zooveel land als hij imaar krijgen kon, en daar hij! goed betaalde, waren de anme bewoners blijl, dat ziji op dez'e mianier van hun waardiy loozen grpnd afkwalm'en. Z.oo kwam bijna het geheele vorstendom] in het bezit van .Frangois Bland. De speelbank vefheugde zich p'eeds terstond na de oprichting }n een groote belangstelling, welke in den loop» der jaren niet verminderde, 0|oöb steeds toenam-, Frangois Blanc liet 'bij zijn do.od aan Zij|n erigenafuen het niet geringe vermogen na van 60.000.000 frands, wel ke nalatenschap)- een duidelijk' bewijs fei- verde, dat de expJoitatie van ld» speelbank hem geen windeieren had gelegd. Sinjdp de stichting van het, casino,, berust het bestuur van Monaco feitelijk bij de direc tie hiervan. Dje vorst is wel heersdher in naam, 'doch alle onkosten van den staat worden bestreden uit de inkofmlsten van Üe speelzalen. Die burgers van Monaco be hoeven geen belasting te betalen, zijln vrij van militairen dienst, terwijl het eleeitrisch licht, gas, enz. hun aop gmed als 'niets kosten. 'Een groot gedeelte van de inw.o- (ners van Mpnaclo zij|n echter vreemdelin gen, die im'eerendeels leven van hlefgeletn do speelbank liun opbrengt. Volgens de laat ste cijfers wonen er in Monaco, slechts 1500 Monagasken tegen ruim! -213.000 Vreemdelingen. Die meeste van hen zijn geregeld bezoekers van. het clasino, pok al hebben zijl daar eens hun geheele for tuin verloren. Zoo, loopt er geregeld door do zalen van het clasino, een oude yerlep- te vrouw, die toekijkt als er wordt ge speeld. Het is een eertijl.ds 0|m' haar- schoon heid beroamde Parisienne, die haar ge heele vermte-gen aan de roulette heeft ge offerd. Ondanks dat, kan zijl Idle speelzaal nog altijd niet verlaten. Zij ontvangt, thans een periodiek bedrag van de directie, doch het is haar verbaden imlet dit geld te spe len. De Croupiers nemen haar inzetten dan jook nopit aan. Zoo leeft te Monta Carlo ook een ou.de Eransche graaf, dia een bepaald speelsysteem! verkoopt. Hij zelf heeft er echter nog nooitiets meo gewonnen; wel heeft hjj' indertijd z'ijh ger heele fortuin verloren. Als imlen de speel zaal van Monte Carlo bezoekt, herken! an en dadelijk de beroeps-Spelers1. Ofschoon voor hen dikwjjjs hun geheele vonm|ogen op het ^t'pjel staat, wjjten zij zich toch uitstekend te beheerschen. -Geen enkele verlichtte, die zich blauwgrijs en dreigend van uitzicht aan den horizon hadden op eengepakt, hoewel boven het hoof'di do vreedzameb lauwe hemel, .waarover zich reeds een donkerder tint begon te ver- spireiden. nog getuigde van de zachtheid en do kalmte van den zich snel ten einde spioedenden dag. „Kijk eens, Win, kijk' eens! Heb je bet hui-s ooit schilderachtiger gezien Nu ziet het er weer zoo wonderlijk uit of het in den ouden tjjd tehuis behoorde, zoo „sprookjesachtig" als ik 't altijd noem üo toen ik klein was. Het is zoo r.einwit, alsof het iz-oo juist door tioip|verij' -.ui-fe deu grond was verrezen; en toch .is 't ook weer juist, alsof liet duizenden jaren geleden daar al net zóó, heeft gestaan en kan men zich voorstellen, dat de „Witte Kat" van voor de deur afreed om naar eene jachtpartij te gaan." „Of, dat de Schoone Slaapster daar nog lag te slapen en te wachten op den volmaakten prins, die nooit komt, behalve in je sprookjes, Celia," zei Winifred met een zweem van minachting in haar toon. Maar, die inval scheen haar zuster niet te mishagenalthans zij lachte zachtjes. „Nu, wij verspillen niet veel gedachten aan liem," zei ze. „Die lieve oude iWitte Torens! Het huis is mij lief'er is geen ■prins bij noodig, Winifred. Jes weet, het Ze zien ze.vlieg en. De waaghalzerij, van de Oceaiauvliee gerij; staat in het z'enith van „de publieke belangstelling. Zo» glauw er weer een nieuwe roekelcioze het verïnleteto p-lan aan kondigt om zijp leven te wagen, uit, felle z'ueht naar roem-, slooft de wereldpers zich uit am! dag in dag mit 'berichten te lanceeren over den stand van zaken met als eenig gevolg, -dat 'er weer scharen van nieuwe liefhebbers komen opdagen voor den gevaarlijken tocht. Het meest typeerend staaltje van zieke lijke behaagzucht steekt wel in het feit, dat dez'e week ,'n vliegenier zijn heelej gezin, bestaande uit z'n vrouw en twee kleine kinderen, gedwongen heeft «mi met hdm. van Europa naar Amerika te vlie gen. Inplaats dat tegen deze wandaa|d| geprotesteerd werd, »f nog beter, dan nnen haar doodz'weeg of den verhij'steiidlen avia- teur achter slot en grendel zlette, wegens poging tot impord, moest men tot verveling aan toe dagelijks allerlei pietluttige bij zonderheden in de bla|dlen slikken over dezen modernen „held" zpmidler 't minsto verantwoordelijkheidsgevoel. Slaagt den tocht, dan is den man zijp kostje gekocht; daar zórgen film cyi oarbaret wel vpor. Mislukt ze, dan bunnen andere roensolien hun leven wagen oor naar de slachtoffers te zoeken en schreit de gropte pers k'rokiOp dillentranen over de daoldlen, misschien nog met 'n druppeltje critiek pp des vliegers treurigen moed. Vergeten wprdt dan diat het naojt tot Zulke touitensporrijgheden had kunnen ltolcoen, wanneer men dan moed had gehad omi .aan den sensatiezucht idier massa te weerstaan. De pers laat zich nog vaak met eenige hoovaardij aandienen als de koningin der aarde; zijl is echter, en juist in haar voornaamste leden, een dienstwillige dienares en serviele slavin van de malligheden des tijjdjs geworden. Zag niet, dat de een den anldier jaagt. T,oen Galles o,p verschrikkelijke wijze da ICerk en de katholieken in Mexico ver volgde, was het cordon van instamimeud stilzwijgen in iminder dan 'n paar dagen heilmlctisoh gesloten en Zou men, gezien de ergerlijke uitspattingen van die inial- lote vliegerijs nu niet tot een afspraak kunnen karnen om alle ophemelarij af te schaffen in dezte.? Het wil ons oior niet in f j j I 't Euvel is dat rnien niet,ver genoeg; boven (Jie dwaZen staat oiml het verkeerde van hun gedragingen in te zien. Men Zal eerst de spreek- en loftramlpat laten Zak ken, wanneer er zooveel „luohthelden" komen dat de sensatie verslapt en het publiek er genoeg van krijgt. UITKIJK. irek van hun gelaat verraadt hun inwen dige anno,tie; sledhts als het' balletje van de roulette stil houdt, kijken zij naar het nummer. Die gelegenheidsspelers echter v,ol geu Met gespannen aandacht het spel, en als gehypnotiseerd staren Zij] naar het balletje, dat hun verlies of winst zal hrengen. Maai— zooals wijf reeds opmerk ten, wordt er vooral in het laatste jaar zeer weinig meer gespeeld te Monte Car lo.. Met de groote winsten is het gedaan en zelfs de. dividenid|en wo-rden niet Meer uitgekeerd. Ein als bet zop doprgaat Zullen de bewoners van Monaeto 'zelfs spoedig belasting moeten betalen. HET TWEEDE GEZICHT. Fjj zaten op het achterdek van de stoomboot, die de badgasten vervoerde, onder het uitgespiannen zonnescherm: de ernstige kapitein Hoogestxaat, de ironi- vsoeh zeeschilder Ulrichsen en de nieuws gierige schrijver Tammo Hayemga. Het was op Borkum-Seede, op een pxaohtigen Noordzee-avond. Nog stond als een wit verblindend vuu-r de z'on aan den W estelijken hemel. Klaar en scherp omlijnd lag Borkum- Oostland met Hooge Hörn voor de kimme, helrood gluurde het pannedak van een boerderij tusschen witte duinhellingen van net Gastland. Zelfifs Yrust en Memmert, de dichtbdjliggende eilanden waren duide lijk te onderscheiden. Grij'sgroen, ver- deropi overgaande in donkerblauw lag de Waddenzee tegen den avond! diaar spiegelglad voor ons, de wind' was gaan liggen, geen zandbank was te zien, het was een uur voor den vlopd. De drie mannen zaten rookend en bab belend rond een der tafeltjes op het aoh- heeft -altijd den meesten voorspoed gehad inhouden van eene vrouw." Winifred's gezicht betrok. „Ik wilde, dat je dien ouden onzin wondt laten rusten," z'ei ze. „Ex zijn ver schillende soorten van vro-uwen, dat wil niamland !be|grij|pen. Het mag sommige vrouwen bevallen om voort te soezen en nooit haar eigen d,arp te verlaten, maar dat zou 't mij; nieten da;t, is al waai- ik naar vraag." Celia zuchtte, maar het was geen zeer diepe zucht; daarvoor gevoelde p.i.i' zich te gelukkig. i i' „Als ik maar door een toovermiddel iederen dag heen en weer naar Londen kou komen om schilderlessen te nemen, zou ik nooit off te nimmer begeeren yan huis to gaan," zei ze. „Dat is dwaas van je geredeneerd. Celia," zei Winifred. „Je zoudt 't nooit tot iets van eenige b-eteekenis kunnen brengen, als je je bondt aan hefc leven, dat wi.1 hier leiden, waardoor men van alles is buitengesloten. Je moet je door dringen met den g»esfc des tijjak; je hebt wrijving noodig, honderden bezie lende en opwekkende invloeden, zelfs als je 'n genie bent." (Wlordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1932 | | pagina 5