ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1932
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
r IN HET KRAAIENNEST
ril ALLERLEI ll"~l
I GEKKE GESPREKKEN j
i Gesnapt!
Hoeramen heelt hem weer, die, gevaar
lijke Huagsohe boei' R.
Twee rechercheurs, die in. Rotterdam 't.
heerschap z'aigen loolpien, sloegen hein, aleer
zij' 'n praatje aanknoopten, voor1 alle ze-
herheid tegen den girond en moestien toen
nog al hun behendigheid en kracht ten
toon spreiden om een revolverschot, te
ontgaan.
Daar is weer vreugde in cle kringen
der Nederlandsehe politie, en justitie. De
burgerij ademt, ruimer!
De moordiaamslager, die no.g ruim tien
jaar gevangenisstraf te goed1 had, zit. we
derom in de rel. Gedurende vieir maamdlen
heeft R., die in Mei zijn vrijheid hernomen
had, met uitgelezen vernufït aan zijn ach-
tervolgers weten te ontkomen, aondiar dait
zijn duistere affaires eir minder slecht om
gingen, want mijnheer die misdadiger leef
de op. graoten voet..
De streken die hij: in dien tijd uithaalde,
vormen een boekdeel.
Zijn vroegere lotge noot en ztond) hij' blik
jes cacao en .zakjes suiker, waarin vijltjes
an boren verstapt waren om d'e afzenders
het ontsnappen te vergemakkelijken.
Met een Chevnoletnauto, .waarmede hij
ook na zijn ontvluchting naar Den Haa.g
zou zijn gekomen, heeft R'. oua.. het vuur
werk te Sicheveniugen bezocht. Zwaar ge
grimeerd reed' hij. Bellis door de dlruksto
gedeelten van Den Haag. Nog dezer
dagen vernam men, dat hij' daarbij' één
zijinor vroegere kennissen .zou hebben aan
geroepen, die hein aanvankelijk" niet hur
kend had.
ilet geheel Haagsehe politiekorps is in
draf geweest op de tijding, dat R'. onlangs
zijn verjaring in de onderwereld der re
sidentie wilde vieren op een s'chittarleindio
wijze. Daar hij' tevens bekend liiet maken,
op een ieder die hem te na probeerde te
komen, te schieten en de .autoriteiten «in
bloedbad wensohten te voorkomen, werden
alle toegangswegen naar den Haag 'be
waakt. evenals' alle panden, die: voor het
feest in .aanmerking geacht werden te ko
men en een groote. politiie-miaeht stond ge
l-eed' om oip 't eerste signaal toe te rennen.
De .brutaliteit van R., zoo. wordlfc ge
meld1, kende geen grenzen.
Toch is dez'e doorgefourneerd© aarts
schelm destijds uit de gevangenis gehaald
en in een krankzinnigengesticht geplaatst
omdlat de geleerden uitgemaakt hadden,
d'a.t 11. zwakhoofdig was. Dat een boef
ook krankzinnigheid veinzen kan, komt
natuurlijk in zulke wetenschappelijke
hooiden niet op die 'zijn suf gestudeerd.
Nu zit liet gevaarlijk sujet weer in de
boeien, doch waarschijnlijk niet voor lang.
Bij 't eerste gekke geizicht dlat hijl trekt,
stuiven de psychiaters opi hem aan, be
tasten zijn schedel en leggen de ointoere-
ko,nbuarheidsvei!kla;rdu,g af. De gevangenis
is voor zoo'n geesteszieke, uit. den booze,
die bijzondere inrichting lijkt betier ge
schikt ontsnapping is 'fc weik van «en
oogeniblik" en de maatsehappijl zit weer in
angst en vreez'e.
Er zijn nog menisicihen die naar de ker
mis loopen om een mallemolen te zien!
UITKIJK.
vol tranen keken in de hare en het kind
stak beide armpjes naar haar uit. Gonnis
naam het kind pp en keerde zich naar den
iMau,.
Ik zal toch maar liever even wach
ten op. de mOeder, dat heb ik nu eenmaal
'beloofd, zei ze. j
-J- M'n goeie help, pnensoh, dat is toch
onzin! ik kan toch zeker wel op miijn
kind passen.!
ik heb beloofd o)mi te wachten, her
haalde Giomniie koppig. Doet u mie 'n ple
zier en ga liever eens kijken, waar of uw
vnoiuw Iblijlft. I
■Een paar seconden staarde de mian haar
aan inliet dreigende oogen, maar Gonnie
boog haar ho,o-fd over het kind en prevel
de watsi,ussende woordjes. Even later werd
de deur unlet een smak dichtgeslagen en
Gionnie keek verlicht op. Die mian was
verdwenen. Ze zette het Mpd op *$en
grond en keek op haar horloge.
Ik onoet dadelijk weg, o'f moeder zal
ongerust worden. Het kind is heelemaal
niet ziek, dat heeft de moeder zich m*ar
verbeeld en ze zal nu toph wel dadelijk
terug komen.
Ze deed een paar aarzelende stappen in
de richting van de deur en bjeef toen weer
staan. Ze voud liet niet prettig ojuu het
kind alleen achter te mPeten laten; zo
herinnerde zich het onaangename gezicht
en de groote harige handen van den nnan,
die beweerd had de vadjer te zijn.
Ze hukte zich en tilde- het. kindje. I
-kWie zullen eens kijken of er geen
binurvlioiuw is, die op je wil passen, klein
tje. Op het 'bed lag e.en groezelige gela
doek en Gonnie sloeg ham1 om het kind
heen. Ze liep tastend door de donkere
gang en opende de voordeur. Het regende
nog steeds en het was bijna Völkojmien
donker. Gonnie keek 'iqmi zich heenlinks
van de arbeiderswoning, die zlïjl zoo. juist
verlaten had, was een pakhuis, rechts een
hlein haveloos uitziend woonhuis. Gonnie
belde aan, het duurde lang eer er iannand
kwam, maar ze hoorde kinderstemmlen en
was vastbesloten niel; weg te gaan. Einde
lijk werd de vervelaoze deur geopenjd
door 'n groiote, slordig uitziende vrouw,.
Het licht van de gang viel o.p. Gonnie en
kind en de vrouw keek hen zwijgend
en argwanend aan.
Dit kind is het dochtertje van de
vrouw, die naast u woiont, zei Gonnie. Z'ij
heeft mij; gevraagd er even op. te willen
pussen, mlaar ik kan niet langer op haar
wachten. Ik kwa|im u vragen, of u liet kind
zoolang wilt nataien.,
Ik heb er anders, zelf genoeg, zei de
vrouw met een onvriendelijke stem. Een
gekrijisch steeg op uit de gang, de vrouw
draaide zic'h 0|M en snauwde een bevel.
Gpnnie zag een wriemelend hoopje vech
tende kinderen, waaruit ontstellend veel
artnien en beenen staken. Onwillekeurig
sloten haar arim'en zich vaster om het!
kleine m'eisje.
Hie vro.uw keerde zich weer naar haar
toe.
- 't (Benne trouwens vreetode m'enschen
voor me. Ze wonen er net t,wee dagen en
vriendelijk benne ze ook niet. Ik wou wat
melk leenen vanmorgen, maar ze deeë ge
woon niet open. Niou zooiets ken d'r blij. mij
niet in onder buren, imaar afijn, geef het
kind mlaar hier.
Gonnie deed een stap achteruit en zei
vriendelijk glimlachend
U hebt gelijk, er zijlii al zooveel kin
deren. Hc zal noig maar even wachten, de
moeder zal wel dadelijk 'komen. Dte vrouw
haalde onverschillig haar schouders pp:
Ook goed.
De deur viel dicht en Gonnie keek dp
donkere staat in. Eir was niemand t.o zien
en een gevoel van onrust maakte zich van
haar meester. .Misschien was de moedor
wel iets overkomen of..., ze liep naar een
lantaren en bekeek het kind opmerkzaam!.
Het hoofdje lag tegen haar schouders. Het
donkere haar was verward en ongeka|mid,
Maar heel zacht en heel schoon. Het
'blauw wollen jurkje was nieuw, maar veel
te Wij'd. Zou het spoils een jgestplen jurk jo
zijn en zou de moeder misschien betrapt
Zijn en op dit ooigemblik opgesloten zitten
En dan die mian, die voorgaf' de vader te
zij'n, wat had hij er moer te maken Hoor
eens imijn liefje, het heele geval staat mia
niets aan. We zullen de politie maar eens
0|m raad gaan v.agern.
Ze trok den doen beschermend over het
donkere hoofdje en haastte zich vqort. Ze
bevond zich in een tamelijk ver afgelegen
stadsdeel, waar ze anders zelden of nopit/
kwam. Ze had dien middag diep terneer»-
geslagen over haar ontslag, maar w,at
rondgezworven, Stander er feitelijk acht op
slaan, waar ze liep. Do flauw verlichte
straten waren leeg en eentonig en heel stil.
Ze had er geen flauw vermoeden van,
waar het dichtstijl 'gelegen politiebureau
kon zijn en .ze keek opmerkzaam xond, in
de lioop een agent te ontdekken. Het kind
werd zwaar en Gonnie stond stil oi'mi hef
op haar .anderen arml te nemen.
Een stem1 ylak achter haar deed ho;a,r
opschrikken1.
Wel juffertje, wat ga, je nou met, het
kind 'beginnen?,
Gonnie draaide zich snel uml en stond
vlak tegenover den man, die haar een half
uur geleden gezegd had, dat hij! vader
was. j
De moeder is niet terug gekomlen,
zei ze kortaf, en nu ga ik naar een
politiebureau. E.en .opigenblik stilte., Toen
zei de mian kalm:
Dat is niet noodig juffrouw, ik heb
de moeder gevonden.
Waar, vroeg Gonnie verrast.
Blij een yrrendin. Ze is eerst naar
den dokter geweest en toen die zei, dat
liet niets gevaarlijk was en dat bijl morgen
wel eens zou komen kijken, mppst zo
natuurlijk naar een vriendin om. dat te
vertellen. En dan maar1 blijven kletsen
en d'r tijd verpraat net; ais 'altijd. Zo
moest d'r eigen doodlachen,, toen ik zei,
dat u niet wou gelooven, dat ik de vader
'beu.
Waa i' is ze iiu vroeg Gonnie.
No.g bij; de vriendin; ze zei tegen
me: Ga jij' het kind maar halen, dan blijf-
Ven we vanavond hier en bedank da
juffrouw vriendelijk voor de mloeite. Hier
is een briefje voor het geval u mij' nog
niet gelooft.
Die man haalde een stukje papier uit
zijn zak en Gonnie, het dicht 'bijl haar
oogen houdend, ontcijferde: Brenger dezes
is de vader, Marie.
Ze gaf het htm terug en schudde haar
hoofd. i
Het is best mlogelijik, maar ik geef
haar toch liever zelf aan de moedert
Geef hier mie kind, snauwde 'de
man, of, hij. hief dreigend zij|n arm op.
Als je maar weet, dat het wakker
wordt en zeker zal gaan huilen, wa.aiv
schuwde Gonnie.
D'e man liet zijn arm zakken en aar
zelde. Gonnie wachtte gespannen op de
uitwerking van haar woorden.
'Nou vooruit-, ga dan inlaar mee, zei
hij' kortaf. Zie liepen zwijlgend naast el
kaar Gpnnie dacht snel na, ze vertrouwde
dien Mian niet,, wie weet waar hij; haar
■bracht. Ze besloot goed uit te kijken en
te weigeren ergens naar binnen te gaan',
Even later hield de nnan stil voor een
eenvoudig klein huis en belde aan, 'drie
maal kort achtereen. Dadelijk werd de
deur geopend en Gonnie stond tegenover
de vrouw die haar gevraagd had op het
kind te passen. D|e vrouw keek naar
haar en het kind met .groote verschrikte
oogen en daarna naar den mlau.
.Wat..begon zef
Ben jijl 'n moeder.? zei de man snel
ö|m, 'n vreemde met je kind op te schept-
pen.
Ik J. begon ze opnieuw,
Je 'm|o,et ons nog langer op de stoep
laten staan, bromide de man op onlieii-
spellenden toon. Op hetzelfde «ogenblik
bastte er een hevige, slagregen 'los en
Gonnie vluchtte met, het kind naar bin
nen. Die man zei o,p gedempten toon iets
tegen de vrouw, Gonnie bon niet ver»
stuan wat hij zei, maar haar achterdocht
werd opnieuw gewekt. Ze was van plan
geweest dadelijk weer weg te gaan, maar
nu maakte een gevoel van weerzin en
wantrouwen tegen die twee fluisterende
im'enschen zich van haar mepster. Ze
keerde zich om: naar de vrouw met 'n
onbevangen glimlach om haar miond en
niets verraadde liet. "besluit, dat zij 'zöp
juist geuoimten had: 't kind aan geen Van
beiden af te staan. D|e vro.uw begon ex
Cuses te stamalen, ze had niet. geweten,
dat liet Til zoo laat was, anders was ze
zeker dadeljjk naar buis gegaan.
Ach, dat kan toch iedereen over;-
koluren, weerde Gonnie af, maar nu "is
alles gelukkig in o,rde. Alleen zou ik
graag nog even blijven schuilen, het re
gent vreeselïjk.
Het was de 'mian die antwoordde'.
Natuurlijk' juffrouw, kom gerust ëfï'e
binnen. Gonnie streek ongemerkt een paar
maal met haar hand langs het gezichtje
van het slapende kind. Toen ze de kamer
binnenging, was het kind wakker en Gom
nie zei opgewekt.
U ziet, het kind mankeert heusch
niets, n hebt zich wat al te bezioirgd
gemaakt. Ze hield op en keek vragend
naar een mian en vrouw, die in de kamer
aan de tafel zaten en hajar met omtziatjtp
gezichten aanstaarden.
Dat is mijn vriendin en haar man,
-zei de vrouw haastig.
Gonniu knikte vriendelijk in hun rich
ting en ging toen. rustig; op, eeu stoel
zitten. Ik mag zeker wel even uitrusten
zeiz e. 'Ze 'begon tegen het kind te praten,
gaf liet haar armband om mee te spelen en
toen de vrouw naai' haar toekwaiml en
iets mompelde van het kind naar bed tp
zullen brengen; keek Gpnnie haar met een
teleurgesteld gezicht aam.
Ach, miag ik haar nog even houden
Het is zoo'n smo.es. En hoor het foc'h eens
regenen, ik kan er heusch niet door. Za
boog zich weer over het kind en in de
kamer hing een gespannen stilte. Gonniu
wachtte nog even, keek toen op glimt
lachte en zei;
Tpe, laat ik de visite niet. zo,o. in de
.war sturen. Stoort, u zich niet qan mijt
W.e zullen dan mla.ar eens een plaatje)
op de graimoïoon zetten, as de juffrouw
er niks op tege heb, zei de vrouw, die
als do „vriendin" was voorgesteld. Even
later klaterden de fouen van een operette
wijkje door de kalmler. Gonnie liet het
kind op haar knieën dansen, miaar uit de
uitdrukking van hun gezichten kon ze
opmaken, Uat de man, die gezegd hat|/ de
vader van het kind te zijln, door de cïrie
anderen van iets beschuldigd werd'.
1 ln de plotselinge stilte die inviel, door
dat de muziek brassend eindige^ dfong
één zin klaar en duidelijk tot haar door:
Jij wou alleen met den buit gaan
strijken, schooier.1 t
Gonnie .boog zich dieper over het kleine
imleisje. Het icindje ^c'haterde en Gonnie
lachte imlee en knuffelde het. Ze vioieldei dat
de vier mlenschen onafgebroken naar haar
staarden, mlaar ze deed alsof ze het niet
mérkte. Eiven later werd een nieuwe plaat
op de graimOfoon gelegd en begonnen zij
opnieuw gedempt te praten. Connie's sla
pen bonsden en haar pogen stonden strak
en angstig. Een vreeselljke gedachte was
in haar hoofd .opgekomen. Dit kind was
niet van hen, ze hadden het ontvoerd, ver
moedelijk in de hoop op een haogen los
prijs. Ze groepeerde snel de -feiten; bet
bind had niet het minste blijk van her
kenning gegeven, toen het de zopg'enaatode
kmpeder terug zag. Do kleertjes, die het
droeg, waren nieuw en veel te groot, net
alsof ze gekocht waren door iemand, die
niet wist wat, het kind paste. H.et zachte,
dphkere haar en de gave huid wezen op
eeu zorgvuldige verzorging; terwijl de man
en de vrouw er slordig en groezelig uit
zagen. D|an die verschrikte, ja ontizetjte
gezichten, "toen zijl met het kind biunen-
bwami. .Waarschijnlijk was de vrouw, die
misschien 'n dringende boodschap had
voor de andere leden van het dolmplot.,
bang geweest, dat het kind, alleen gelaten,
zou g aan huilen en had zij' daproimi haar
gevraagd even o.p te passen. Of' misschien
had zij1 den mian van verraad of onder-
kruiperïji verdacht en wilde z'ij| de andë'
ren gaan waarschuwen.
Tallppze missehiens en waarojnsi drongen
zich aan Gonnie op. Eten gevoel van rade
loosheid rgreepi haar aan. Wp.t moest za
doen Als ze nu weg ging en de samen
zweerders zpuden im|aar al te blij! zijn van
haar tegenwoordigheid verlost te warden
wat zou er dan mtet het kind gebeut
ren? Zou ze t'ijU genoeg hebben orni <Ie
politie te waarschuwen, of zoiuden z'e haar
niet Vertrouwen en zo,o,dra z'e weg "vvasj
er met het kind van door gaan
]D|e plaat was afgeloopen en iamfcuid zei:
Nou mot het kind heus'ch naar bed juf-
fro.uw en ik geloof, dat 't buiten drpog
is ook. i
Gonnie stond op-, zette het kind op den
grond en liep naar de grampfoon.
- Mag ik er nog één plaat opzetten?
vroeg ze. Het. kleintje vindt het zoo. leuk,
nn dan rnloet ik heusch gaan, regen of geen
vegen,.
Ze zag, dat haar laatste woorden de ge
zichten deed ontspannen en ze drong haar
mond tot een glimlach. De muziek schalda
opnieuw door de kamer, het was een
miarsch, schreeuwend, fel, strijdlustig. Cr.on-
nie draaide zic'h our, haar blik viel op
den schoorsteen en opi 'n achteloos neer
gelegd doosje lucifers1. Een wild wan
hopig plan kwarni in [jaar opi. Ze kon
dit kleine ding niet onbeschermd achter
laten, er bleef haar maar één ding pver:
samen met het kind trachten te vluch
ten. Vaag drong het stemgemurmel tot
haar door, een spclonde later klemden aahr
vingers zich oim: het 'doosje. Ze gluurde
[naar de tafel. Heftige, met moeite onder1-
drukte stemmen, 'booze gebaren, er scheen
een nieuwe twist ontstaan te zijp. Ze let
ten niet op' haar en Gonnie liet zich snel
'o,p haar knieën naast 't kind zakken en
kroop hoen langzaam naar het raam, waar
voor de 'bruin wollen gordijnen zorgvuldig
waren toegeschoven. Dl6 muziek over
stemde het geluid van het aanschraplpien
van de lucifer en Gonnie's trillende, hand
hield het. vlamtaetje onder het gordijn.
Eén pogen/blik daeht ze, dat 'de lucifer
uitging en haar hart bonsde in ha,ar keel,
imlaar het drpge stoffige gordijn Vatte
vlam'. Gpnnie 'bleef nog even roerloos op
haar knieën liggen, één :trun 0,111 het kindl.
Toen de vlam' omhoog kroop, vloog, ze
overeind, nam het, kind in haar armen
en gilde hoog hoven de krijfejehende muziek
uit,: Brand, brand. Ze was m'et. 'twee stap
pen 'Wij de kaïmlerdeur, ruitte haar open en
snelde nnet 'n gebed o.p de lippen door dj?
gang. Achter haar hoorde ze gillen en
zware voetstappen, irnlaar de voordeur week
en ze stond op straat en steeds door riep
ze met een wilde, angstige stem: Brand,
brand.! i
In een oogwenk was de stille straat
in rep en r,oer. J)ie bewoners stoito'den
naar buiten. Gonnie rende door, ze keek
niet om' en pas toen iemand haar 'letter
lijk opving kwalm er een einde aan haar
vlucht. Ze keek in het verbaasde gezicht
van een agent en haar vrije hand kletmldo
zic'h olm, züjin arm. Ze kon niet spreken
en leunde hijigend en snikkend tegen hem
aan. Hij' nalmi het kind van haar aan en
zei sussend:
Kalm' maar, juffertje, niemand za]
je wat do,en) 1
Het kind! stuntelde Gonnie, haar
angsltige oogen o,p zïj'n gezicht!
'Het kind ook niet. Kunt u lan^zlaaim
mee loopen? Het bureau is vlak bij'.
V'ijf minuten later vertelde Gonnie meji
een mioede stem alles aan den inspeciteui
die vol belangstelling luisterde,
- Er wordt sinds gisteren werkelijk
een kind veilmlist. Ik zal direct de ouders
waal-schuwen. 'U bent een geweldig dap
pere jonge damle, dat moet ik zeggen.
Gonnie schudde haar hoofd.
Het was dié miarsch, zei z,e met een
flauw glimlachje; hij' zweepte me op. Als
Als er imlaar geen ongelukken gébfeurd
zijn rnlet dien brand:
Tien mlinuten later trachtte Gonnie do
hartstochtelijke dankbetuigingen van do
innig gelukkige ouders af te weren. Gon-
niet hoorde, dat het kindje, toen het een
OiOgenblikje alleen in den voortuin van
het huis gespeeld had, gestolen was1.; D|e
inspecteur vertelde de ouders, hoe alles
zich toegedragen had en Gonnie zei tel
kens; 11 1
Ik ben zoo verschrikkelijk! blij', dat
het uw kindje is. Als er nu miaar geen
ongelukken miet dien brand gebeurd zijtn.
Eveu later m'eldde een agent, dat de
brand spoedig gebluscht was en dat er
niemand gekwetst was. Gonnie gaf een
nauwkeurig signalement van ,de ontvoer
ders
Die kxijigen we wel, zei de inspecteur
kalm'. Het was een dom opgezette, over
ijlde misdaad. Ach ja, die menschen lezen
dan van ontvoeringen en denkelu dat het
heel gam'akkelijk gaat. Maar zoo gemlaklker
lijk is het niet, dank zij' juffrouw Berkj-
hout, eindigde hij glimlachend»
In de auto,, waanmlede de ouders haar
naar huis 'brachten, zei Gonnie eindelijk op
hun aandringen:
Ik wil heusc'h niets van u aannemien,
miaar ,als u een stenotypiste kan gebrui
ken, dan dolgraag»
Dat kolmlt in orde, daar kunt u vast
op rekenen, zei de vader, wiqns wang
rustte op 't zachte ha:ar van zijln doch
tertje. Met een diepen zucht van geluk
•leunde Gonnie achterover.
„Riesidentiehode.[" 1
Een man biedt zicili te kvop aan.
Te koop: Jionigeimlan, 29 jaartoud,
groot, gezond, sterk, verstandig
enz. Bereid alles te doen en over
al heen te gaan, pok bereid te
j huwen. Pi-ijis voor den tijd van
10 jaar 520 pond, of naar ver
houding imlinder. Antwpord onder
letter,, j
Een advertentie van bovenst,aanden in
houd werd voor eeniige dagen bijl het
Londensche dagblad „The (Star" ter plaat
sing aangeboden. De ,jSitar" plaatste Üe
advertentie niet, do.ch zond een verslag
gever op onderzoek uit en vernam van
den betrokkene het volgende:
„Gelijk duizenden andere werkloozlen
ben ik aan het eind van mliju krachten
gek,o|m«n. Ik kan m'ijn schulden niet meer
betalen en het boeltje, waarin ik m|0t
m'jjn oude moeder leef. moet ik vea'-
koopen als ik niet dadelijk wei'k' vind|.
Die vorige week heb ik nog mijn beste
pak imloeten verkoopen om de huur te
betalen, en na lang nadenken kwolin lik
tot plaatsing van de advertentie. U. 'kunt
mij, een avonturier noemen als u wilt,
pi'aar ik heb zóó genoeg van mijn huidige
leven, dat ik alles wil doen am aan werk
te bolmen. Als een filmmaatschappij tol'j
de kans bood imiet een vliegtuig naar
beneden te storten, zou ik die aanuöm'en
als zij imiji er voldoende voor 'betaal^,
Jacht op grof wild, ontdekkingsreizen in
onherbergzagiie streken, overal 'ben ik voor
te vinden. Die Meeste adverteerders wil
len ieimand jnet igeld hebbendaar ik
geen geld heb, bied ik mijzelf aan en ik
zou het geld dadelijk vastzetten, zoadat
mijn moeder zou kunnen bestaan gedur
rende den tijd, dat ik jnlij' verhuui-dl, ver
pacht of veikocht had.
D;e jongdmlan bleek te Zijn opgevoied
op een graafschapschaol te Ilford ©n was
zijn loopbaan begonnen als boerenknecht!
Daarna was hijl buffetehef (bartender)
geworden. Hijl had liefhebberij in schrij
ven en had herhaaldelijk stukken in kran
ten gepaatst gekregen, Snaar als „barten
der" had hij zoo'n langen werktijd, Üat
de gelegenheid en de lust to.fc schrijven helm)
verging. Hij' is ook eenigen tijd in het
bouwbedrijf werkzaam)geweest, kantoor
bediende, klerk bij! ecu bookmaker ,en la
ter zelf bookmaker. Dlaarna was hijl nog
eens buffëtehéf'. Maar de betaling was
zoo -gering en 'de werktijd zlop lang, 'dat
hij zich voor een derde imiaal daarvoor
niet ,mieer laat vinden, tenzij hij, behoorlijk
wordt betaald. Hij imeent sterk en ont
wikkeld genoeg te Zijn dm1 Zij'u geld te
verdienen anders dan als boerenknecht of
bartender, de twee slechts betaalde baan
tjes in Engeland, Ierland of Schotland,.
De „Star" verklaart als bemiddelaar
imieé te willen doen om den man aan werk
t.e helpen.
Zomertijd en de slaap van kiinlrreir,
A. Hamilton .Wood deelt dm de Medical
Officer, waaruit het Ned. Tlijdschr. vo,or
Geneeskunde het ,overne0m|t, mede, dat veav
schillende onderwijkers in Warwickshire
gerapporteerd hebben dat vele jonge kin
deren thans in den ziolmler teekënen gevei»
van gebrek aan slaap.. Als schoolarts heeft
een circulaire doen verspreiden. Na
GEEN CADEAUX ETC,
100% WAARDE VOOR UW GELD
geweZen te hebben op de voiotrdeelen van
het vooruifzétten van de klok, legt hij na
druk op het gevaar, dat kinderen slaap ta
kort kamlen. De eeniige afdoende ruist da
een gezonde en voldoende slaap, olpdat da
gedurende den dag verloren energie wordt
ingehaald en pp den natuurlijken groei een
gunstige invloed wordt nitgeoiefend. Da
aandacht wordt gevestigd op het feilt,
dat gedurende het eerste levensjaar, wan
neer de izluiiigeling bijna voortdurend slaapt,
het lichaalml^ge.wiieht soms tot driemaal het
Oorspronkelijke gewicht toeneelmlt, en dat
hieruit volgt, dat een kind met onvol
doenden slaap, slalp wordt en vatbaar voor
ziekten. Hetnelfdc geldt voor het intellect
en Meermalen wordt dan ook' dloor onder-
\vij!Zers opgemerkt, dat een kind, wieua
Ouders het toestaan lang op te blijlven,
kwijnend en slap wlordt. Er ontstaat een
afkeer van werken en spelen, een soort
sufheid en een onverimloigen om het onder
wijs te volgen. Het gevolg is een suffa
achterlijke leerling, jjue bijl het verlaten
*van de school lilchaimielijk' Zopwel als gees
telijk bijl de anderen achterstaat. Moeders
dienen hun kinderen niet pas naar bed te
zenden „als het donker wordt", Zoio,als
thans dikwijls geschiedt. Twlaalf uur slaap
ie aan te bevelen voor blinderen tusschen
4 en 7 jaar, 11 ,uu|r tUiSscheiii} ,7, en 9 en flp
zij'n imlimst 10 uur tusschen 9 en 12 jaai;.
De jongere schoolkinderen im|oeten niet la
ter dan oiml iZeven uur naar bedde slaap
kamer moet donker gemaakt kunnen wor
den, totdat het klimd slaapt.
WAT NIET IEDEREEN WEET.
In Italië wordt den laataten tijd
eeu prij's-ireduötie op de spoorkiaarten voor
hen, die op hun huwelijksreis ^ijn, toe
gestaan.
De gelegenheid om bijl het Pransehe
vreemdelingen-legioen te teekeniein, is vaor-
loopig gesloten, wegens den glroioten toe
vloed. 1 |ii
Volgens den geschiedschrijver Hero
dotus .arbeidden aan de Cheaps-pyramidé
100.000 man gedurende twintig jaren.
Indien het technisch mogelijk ware, ,dat
één man de pyramide kon bouwen, dan
zou hiji op basis van deZe berekening
daarvoor twee millioen jaren noodig heb
ben. Met moderne hijnehtoestellen etn kra
nen zouden die 100.000 arbeiders het
werk in twee jaren kunnein dloen. 1
'-Echte wildïederen handschoenen wor
den uit het vel van reeën, herten en ren
dieren vervaardigjd. Nu en dan ka11 fn1®11
nog kleine verwondingen, fcrabb'en, enzi.,
die deze dieren bij) het doorkruisen der
bosschen opliepen, in den handschoen ont
dekken. Zij; .ztijjn. een onloochenbaar be
wijs van de echtheid van ,het Voor het
kleedingstuk gebruikte Materiaal.
Tot dusver was de telesboop van
het Yeikes ObservatoxiulmJ bijl Chicago! de
grootste der wereld met een lens door
snede van 1016 Millimeter. Thans echter
beziit Rusland op de 'Moskousehe Siterre-
waclit een teleskoop |met een lensdiamefjer
van 10-11 millimeter. Amerika bezit ech
ter de grootste spiisgelteleskoiopi met een
lensdoorsnee van 2500 mtiillimieter, op het
Mount Wilson Observatoriu|m|.
Mevr. Emails: „Mijn man rookt altijd
een dikke sigaar als hem thuis het eten
bijzonder lek'ker gesmaakt heeft".
Mevr. Muller: „Nu, ik héb hem nog
maar zelden 'n sigaar zien rookten".
Herman brengt zijn oude winterjas naar
de bank. I
„Wïat", brult de beambte, „op die jas
wil je 10 gulden hébben, 'n jas die overal
gestopt en versteld is!" 1 1
„Juist, daarom", meent Herman, „denk
eens ,aan wat 'n werk dat geweest is."
1 n
„Wat heb' je tegien Colr Jansen gezegd,
toen hiji geld van je leenen wou,?"
„Ik heb .gezegd', dat hij: een domMeia
dan ik moest zoekenen toen wou die
naar jou toegaan."
„Hoeveel uur ligt Berlijn van Amster
dam?" vraagt de onderwijlzer aan een der
leerlingen. 1
„Dat weet ik niet meneer, maar met
ons radiotoestel heb ik Berlijn in twee of
drie seconden!" I I 1
„Wat zeg je me daarvan; mijn zuster
heeft zich met een weduwnaar verloofd,
die drie kinderen heeft en piano: ejpleielt.
Kan het nog erger?"
„Jawel! Z'es kinderen met trompetjes!"
„Houdt je van me Karei?" vroeg zie.
„Natuurlijk houd ik van je," was zijn
antwoord.
„Henk je aan me, dag en nacht?"
„Nou, om je de waarheid te zleggen,
denk ik ook wel eens aan een' partijtje
biljart."
Eien heel kleine jongen was eirg bru
taal geweest tegen zijn moeder, diie hem
voor straf naar bed had gestuurd. Na een
korten tijd ging de vader eens kijken wat
hiji uitvoerde en hij vond hem btezilg met
het schrijven va.11 een brief.
„Is dat, een brief aan je moeder, dat je
spijt hebt van wat j© hebt gedaan'?,"
vroeg de vader.
„Als u 't dan met alle geweld wilt
weten," was het antwoord, „ik' schrijf aan
de Techtbank om andere ouders."
„Heb je je huis nog niet verkocht?"
„Nee. Toen we d© beschrijving van
den makelaar er van laz'en, kwamen wij
tot dë o,vertuiging, dat ons huis juist dak
gene was, wat we graag .wilden hebben.
