ORF
[ENTER KOEK
tt-lnstallaties
U een goed
reinig geld
Lantaarns
Tweede Blad
Ook voor U
iticien, Goes
N DE WOESTIJNE
IWSCHE COURANT
2ATERDAG 13 AUGUSTUS 1932
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
sseliries
ling
45 ct.
45 ct.
15 ct.
ISCH BUREAU
FOORDEEL
NGEN PRIMA
fe PRIJZEN.
'ijngaaidstraat 30, Goes
De profetieën over de
naaste toekomst
^feuilleton
ONTSPANNINGSLECTUUR
Two© Zustors.
GOBS
und, dat er niet
e ruimen geven
i tien gulden nog
en daarom het oude er uit.
hebben wij een BRIL,
SO-EASY of PINCE-
NEZ naar Dokters recept.
Prachtcollectie in de fijnste
Monturen en Glazen.
Elactrische Slijpinrlchtlng.
Vraagt prijsopgave of huis
bezoek wij maken uw Bril
naar wensch.
Zie etalage. Zie etalage.
Alle voorkomende repara
ties worden direct bewerkt.
Aanbevelend,
BlTRAAT 49 50
aele 50 cent.
JACOB VALCKEPLEIN 4
SOES - TELEFOON 396
VAKKUNDIGE
ËN ZIJN WIJ
OOPSTE ADRES
IEVELEND
door pastoor Th. Kwakman.
XII. j
Bldsa.be th GanorirMora voorspelde
„Hierop {na. liet strafgericht bijl de
duisternis) breidde zich over de: affirSdfe,
tien teelten da;t God1 met de mense/hein was
verzoend, een glanzend hciht nat. De
Kerk' werd weer vernieuwdzelfs) de
kloosterordenije huizen der Christenen
léken op kloosterszooi gwoifc waren ar
de godsvrucht en de ijver voor Gods
eer.... Allen sluiten zich biji de Kerk) aan
en erkennen den P|a,us als plaatsbekleet
der v.an Christus". Zuster Notiviltas
(1798): „Dan zal het igeloof, dat bijna
in alle Christenrijken was vervallen., wer
der schooner dan ooit opbloeien.... Daar
aan Gods gerechtigheid is1 voldaan, zlal
Hij! zijn Kerk' vele genaden en opvallende
verschijningen geven. In meerdere rijken
zal het geloof zich cfp heel bijlzlondere
wijze uitbreiden, en zelfs weer wortel
schieten in streken, waar bat sinds eeu
wen geen ledematen meer telde. Vielei ver
volgers zelfs zullen zich aan de voeten
ven den Gekruiste nederwerpen, Zijn
Kerk erkennen en voor al het leed. haar
aangedaan, God om vergiffenis vragen."
Maria Steimer (J- 1862) zegt, dat, de wei
nigen, die na. 'de duisternis van. de oude
wereld over zijin, zullen leven als da
Christenen in de „oer-KeA"'. Melanie
(Sialette): „De Kerk' zal haar triomf ger
nieten onder P;asitor Angelicas." Zijl zegt
ook, dat zij al wat zijl van dat tijdperk
weet niet wil vertellen; want als de
menschen alles wisten, zouden zijl, in-
plaats van te bidden om bezwering, der
rampen, naar het begin er van verlangen,
om des te gauwer van den triomf der
Kerk te kunnen genieten. Do H. Catha
rine, van Siéna (1380): „Toen zog ik! dien
toekomstiigen tijd zoo duidelijk' vóór mij,
dat. liet mij voorkwam er reeds iin te le
ven en er van te genietenZoo groote
mysterieën waren daar ,t e zien, .dat een
tong niet in staat is er over te spreken;
het hart niet haar he begrijpen en h.et
oog niet, haar te zienIk' wil er het
zwijgen toe doen en mij' beplalen, toit het
zoeken van Gods eer." De Hl. Hildegar-
dis: „Troost zal klomen inplaabs van wan
hoop Op, het «ogenblik' van die vernieu
wing zullen rechtvaardigheid en vrede
worden hersteld door bepalingen, .zoo
nieuw en zoo onverwacht, .dut 'de volken
buiten zich zlelï' van bewondering zullen
zijn en luid verkondigen, dat tot hiertoe
zoo iets nog nooit is geizien. Deze geluk
zalige periode vóór het einde der dagen,
waarvan wij- een beeld zien in den tijd,
welke de eerste komst va,n Christus voor
afging, zal echter toch gematigd' zSjn; het
naderen van den 'laateten dag zal de
mensehen beletten, zich geheel a,a,n' kunne
vreugde over te geven. De Jk>d,en zullen
zich dan bij de Christenen aansluiten cm
opgetogen hot de erkenning komen, dat
Hi,1. Wh ens kloonst zij! tot nu toe loochen
den, er is 1 Da,n zullen de Heiligen koenen,
wonderbaar toegerust met de gave der
profetic; en opj alle gebied zal men de
deugd in bloei zien staian onder de izlonen
en d'oohteren der mensehen, gelijk Isaias
heelt, voorspeld' (W 2). In die gezegende
dagen zal er een zachte atmosfeer opi aar
de zi;,n en daarin dwalen liefelijke volken.
Deze zullen de aarde rijkelijk van groen
en vruchten voorzien, omdat' de memschen
zich dan op alle soort van goede werken
toeleggen, terwijl in de voorafgaande da-
200 dlt0€va;£ tengevolge van de ver
wijlde zeden op de wereld, de elementen,
door de zonden der menschen verkracht,
tot machteloosheid1 waren gebracht, om
tiog iets goeds voort te brengen. De
vorsten zullen met hun volken wedijve
ren. om overal de wet Gods door 'te
voeren. Zij zullen een verbod' uitvaardi
gen, .zich van oorlogswapenen te bedienen
Ük m? Z,al taö seeD -ander doel worden
Oobïmkt, dan om den grond te bebou
wen en in de levensbehoeften te voorzien,
"■genen, die er een ander gebruik' van
maken zullen met het staal worden ge
straft en in dien ban der volken gedaan
fer opmerkelijke uitlating!). Zootls de
woiken met huu da.uw den bodem vnueht-
"r ™a'ken> 200 zal de Heilige Geest met
volks Wi Va? Zïin Smaden, over de
uiütfn t wetenschap', wijsheid en heiligheid
m'S'A l6n ZuJlen nieuwe
Then worden veranderd. Dan zal men
een teae'ht den Hlooge
„jj geestelijken Zomer zien voortkomen
^^__Mngen komen op hun juiste plaats:
de priesters, religieuzen, de maagden en
de. zielen, geheel a.au 'God toegewijd en
alle klassen van de maatschappij! zullen
bestendig volharden op den goeden weg
van recht en deugd, zonder izich nog
te bekommeren om veel bezit en over
vloed van rijkdommen, doordat het gees
telijke leven tot zulk' een hoogte -zal
komen, da.t men overvloed van wereldsche
dingen niet telt. De waarheid zal in
het volle zicht worden gezien; de wijsheid
zal haar schatten uitdeelen; vreugde en
heldendeugden, en al het volk1 zal er naar
kijken als in een heilzaman spiegel. Te-
.gelijkertijd zullen de H. Engelen, .nu door
het vuil d'er zonde al te veel van de sa
menleving der menschen- op een afstand
gehouden, maar dan opgetogen over de
Vernieuwing en de heiligheid van, hun le
ven. familiaar met hen omgaanDe Jo
den en 'ketters zullen in hun vrouigde
niet uitgepiraat komen. Eindelijk', zullen
zij zoggen, is het uur van genade voor oma
gekomen, zijn de boeien van de dwaling
voor onze voeten gevaHen Zelfs in die
dagen echter zullen de deugd en vroom
heid nu ei dan ©ogenblikken van moe
heid) en inzinking hebben, om zich echter
spoedig weer in hun eerste kracht to
herstellen. De zondigheid zal wel eens
het hoofd breken, maar toch .gauw wor
den neergedrukt. Oorlog, hongersnood,
pest en sterfte zullen verwoestingen, aan
richtenmaar meteen weer ophouden, zon
der laug op "de wereld te drukken';
vandaag h.ier of daar verschijnend, moirgen
weer verdwijnend". Buitengewoon schoon,
niet waar Kan iemand', die het niet meit
eigen oogen zag en persioonlijk' meemaakte,
zoo schrijven Bij den wederopbouw van
de wereld zal een belangrijke taak worden
vervuld door een nieuwe kloosterorde, die
der „Apostelen van de Laatste Dagen".
Deze orde is' aangekondigd door Meohtil-
dis van Maagdenburg, den Gel. Grignon
de Montfort, Anna- Catharina Emmerich
en door Maria op' Salette. Opi laatstge
noemden beng heeft Maria niet alleen do
toekomstige oprichting er van bekend;
maakt, maar ook' den regel er voor aan
Melanie gegeven, met het uitdrukkelijk
bevel eribiji, dat zij' er komen moest. ïs
net gebeurd'? Ik' vond een tijdschriftarti
kel, ondprteekend„Een Apostel der Laat
ste Dagen Of de oprichting officieel is
goedgekeurd, heb ik niet kunnen achter
nalen. Bestaat er misschien een groep
welke op eigen initiatief den door Ma
ria, gegeven regel onderhoudt? Deze laat
ste is lang vrij,wel onvindbaar geweest
iV\hij-,!°°r ieder- die er Wang' in
stelt, bereikbaar. Kort na het Eudharis-
tison Congres, in deze criaiisdagen te Du
blin in Ierland gehouden, zal het menige
oen actueel voorkomen, i-ete meer aan
gaande de toekbmst van Engeland uit de
proletien te vernemen. Zooeven' hoorden
wy do gelnklz. Anna Maria Tajgi al de
verzekering geven, dat dit land zich zal
bekeeren. Een monnik' van het klooster
i j bad', zonder den naam van een
land ie noemen, gezegd: „Een groot volk
Ke? 7;al voor driekwart bekeeren".
Met Ierland er biji, is van Engeland thans
een vierde katholiek. Maximin (de herd'er
™,U. ®alette) Met zich in gelijken geest
uit. Een'protestant volk' in het Noorden
zal zich tot het geloof bekeeren en door
bemiddeling van dit volk zullen ook an
dere tot hut geloof terugkeeren. Duidelij-
A Zeen ^°°rd v,an den H' piastoor van
Ars Mgr. Dupuöh, bisschop .van Birmin-
gnam. w-asi biji de Heilige op bezoek' en
VZf b'HdeB voor Engelanfl.
„Met half gesloten oogen stond hijl naar
nuji te luisteren, ventelt hij! d'an verder:
eensklaps echter gingen die oogen open,
L,, f-ee- li0ht ia; mif aankijkend
iep hi,, met een stem, welke ik' nooit
al vergeten, en op oen toon., als wilde
tij b'ij an vertrouwen iets mededeelen
ieUzer ZekCT, van' dat de van
teSw ee,raal.haar luister zal
terugkrijgen Er nqg meer. De gelukz.
HMzWer lieett voorspeld: „Engeland
zal zich eenmaal weer tot het Katholieke
«elool bekeeren en d'an aan de Kerk nog
„rootere diensten bewijzen d'an na zijn
eerste bekeering". E,en dje-zuiiet, Pater
Colttag. geeft dezelfde verzekering. Pater
MantineUi (1618) .eveneens een J^zui^
i n Engeland missionaaiis was geweest
2'«adc: „Engeland zal, na den door zijn'
regenten veroorzaakten afval, eenmaal 'n
fin<rt1JKLra gi'eUZe m PoMtóek'e varvol-
^ng hebben; maar, ten Motte verzoend',
aai God dit rijk' uitkiezen, om groote
dingen voor het Katholieke geloof te
doen vocwal ten bate van de Turken, en
de Heidenen Rosa, Colombo, Asdente
.an wie zeer vele voorspellingen lettel
hjki zijn uitgekomen: „Engeland aal weer
tot de eenheid' van de Katholieke Kerk
terugkeeren".
{Slot volgt).
19
Miss )ton,eys keerde zich om. Een
oogenblik. Vwijl-elkhe half o£ 29 wel
de toegesptoj.eIle was. In de drukte van
allerlei ontmoetingen en gesprekken,
had zij Winifred's bestaan 'bijna verge
ten. Maar nu trok het gezicht, dal zoo
verrukt en .opsewekt _tqt haar was op
geheven, haar veel meer aan dan t'0
voren.
„Uwe zuster, Miss Maryon zei ze
miet een zonnigc,n gnmiach op liet ge
laat. „Nu, ik behoef niet nog eend
te herhalen ,wat ik gcZ:egd heb, daar gij
't gehoofd hebt. Maar jbet is zeker
waar."'
.Zij gevoelde zich oneindig veel miegi
voor het meisje ingenomen dan da,ar
straks, i
„Mag ik', o,. mag ik' haar aan n vpor,
stellen?" ging .Winifred voort, en aan
gemoedigd 'door Miss Norreys'
„Wel zeker, als ge wilt," vervolgde zij
gejaagd: „Celia" want Celia was
juist op het punt van in beslag te wor-
den genomien jdoor eelnige kennissen van
Mrs, Bal'derson Celia,"- toen het
Fleetwood's overwinning.
Op den eersten vrijen middag die John
Alesby in Scaradale had, huurde hij een
paard en ging rijdep.
Daar hij' .vreemdeling was bij. was
pas van de vorige week af hier als
boekhouder op de Citezcus Bank en
niet met de gewoonten in de stad pp dq
hoogte, wist tiiji niet, dat het vandaag, ple
dag was, w.aarop de Jachtclub uittrok,
anders zou hij wel dichter, bij de (stad
gebleven zijn. IS' u reed hij; de bie.rgein
in, en passeerde in het begin v,an zijn
tocht het groote huis van rechter Bear.
don, die, zooals hij wist, de mopisto ren
stal van de geheele streek, en bovendien
een der beste jockey's in de persoon pan
zijn dochter Katy bezat. Nieuwsgierig
keek hij even naar het grppte huis piet
zijn prachtige tei-reineji, doch vejider o,p
namen de boch en ea onregelmatighiedjen.
van den weg zijn aandacht teveel in
beslag,
Hij. genoot werkelijk van de rit, na al
die vervelende maanden, die hij had
doorgebracht in Chicago, en besloot, zijn
best te doen, hier zoo lang mogelijk te
blijven, en, wie weet, misschien wiel ooit
Walter Hjarshaw a.s, bankdirecteur op, te
volgen.
Plotseling werd hij, opgeschrikt, toen
hij, van de gevaarlijke, steilf weg, djp
Hij juist met de grootste voorzichtigheid
had afgereden, het geluid v.an, galop,
peerende paardenhoeven hoorde. Dat
inroest wel ,een verbazend goecl ruiter
zijn, die d'at hier kon ppesteerep. Het
geluid kwam dichter bij, .en eensklaps
zag John achter de boomen het paard
te voorschijn komen. Dit wps geer» ge
wone galop meer, het dier wks op hol,
en het was duidelijk, dof zijn berijd-
srter het niet meer in bedwair.g kon fioiu-
den. John handelde bliksemsnel, en
vopfdat hij' zic'h kon realiseeren hoe het
gegaan was, had hij dit paard tot jstil-
stand gebracht, en het meisje voorzich
tig langs den kant van dien weg gelegd'.
Toen hij van de ravijn, terugkeerde met
zijn pet vol water, sloeg ze de pogen
op, en ha;ar lippen bewogen, alsof ze
hem wilde bedanken.
„Probeer niet te praten" gebood hij,
„zeg me alleen maar, waarheen! ik u
moet brengen."
„Naar de Manor'' fluisterde ze,, „ik
bien Katy Beardon",
„Dat had ik eigenlijk w;el kunnen
snappen," mompelde- Joh.
i ;„Vajder kan niet vief weg zijn," zei
bet meis-je, „hij was vlak. bij me, foien
Fleetwood er vandoor ging."' 1
„Ik zal kijken, of ik hem kan vinden,"
zei John, ën besteeg zijlri paard. Juist
aan het einde yap. den .gevaarlijken w|6g
kwam hij het gezelschap; tegen, en allen
waren hevig ontdaan.
„Wat ieen geluk, dat u juist hier in
de buurt was," meikte een van, .da
dames wat lat-er op.
„Zeker," zei rechter Beardon, die, nu
hij zag, dat zijn dochter niet gewend,
was weer kalmeerde, „Katy en ik zijn
u erg dankbaar, en het zal door geen
va!n ons tweeën ooit vergeten .wonden."
'„.En ik zal zorgen, dat hijj er, hen,
extratije voor betaald krijgt," klonk een
stem achter John's rug.
John keerde zich met .een, ruk om, pin
stond tegenover zijn directeur Harshaw
„Betaald Wie jdank je wel, dat i'k
ben ?'1 i i j
„Mijn boekhouder," zei Harshaw kalm.
'„Mijn boekhouder Ik werk vpor de
vennootschap, en niet voor u."
„Uw brutaliteit grenst aan het onge
looflijke," bri-eschtie Harshaw, ,.ik be
schouw h|et gis -een beleediging."
„Alle duivelsWle zijn op 't oogen
blik niet pp kantoor. We staan.hi,er te
genover lelkaar pis man Jagen man.
Alleen handel je als ee|n schoft."!
Juist toen Harshaw hiero-p kwaad wou
antwoorden, trad Beardon tusscben bei
de.
„Nu is 't genoeg, Harshaw.- ik dacht
dat je v-erstan-diger was. Je h-ebt Alesby
bieleedigd. Maar doe nu m,aar net, alspf
er niets gebeurd is, en gaan jullie maar
allemaal mee eten op de Manor. U ook,
mijnheer Alesby. ,U komt tusschen Katy
en mij; inrijden."
Langzaam reden ze naar huis. en John
had nog een heel prettige avond op de
Manor. f. i
m-eisje haar 'eindelijk hoorde „kom
eens gauw hi-er! Ik wil je aan Miss
N-orreys voorst-ellien."
Celia voelde zich vrqeselijk verlegen
en hare verlegenheid vjerborg zich als
gewoonlijk achter een groote mate van
stijfheid. De indruk, dien zij opi H'ertha
maakte, was niet van de gunstigste."
„Zij is mooi, heel mooi," dacht Miss
Norreys, „maar blijkbaar niets meer en
daarbij erg bedorven. Dat arme, lieve
■oudere zus-e ontzegt 't zich zelf onge
twijfeld om alles wat zij kan voor haar
te doen. Haar beider kleading zeffs
geeft dat pan. Ik moet niet bevoor
oordeeld zijn. Ik denk zeker, dat dat
meisje -een edel karakter beeft. Ik moet
vriendelijk tegen haar wezen.",
Zij nam dus afscheid met nveer har
telijkheid dan zij mogelijk had' geacht;
Winifred's adres had zij reeds gekregen
en zij had beloofd haar te zullen schrij
ven.
„Is zij' niet engelachtig?" zei Wini
fred opgetogen tot hare zuster.
„Zij heeft blijkbaar :een gropte voor
liefde voor je opgevat," antwoordde
Celia ontwijkend. „En 'daar komt '.t
mahr -op aan."
In haar hart gevoelde zij, een zwe'ptm
■van teleurstelling.
„Waarom keek Miss Npriey.s mij niet
Alles wat Katy Beardon betrof, inte
resseerde heel jScaradialle, eu zeker de
led-en van (de Jachtclub, die haar als
ihu-n koninginnetje bteschouwüen. £n zoo
gebeurde het, dat -een wieekje na het
■ongeval, Carson en Fort, twee van de
■trouwste leden, plkaar in de gebouwen
ontmoetten, en het gesprek als vanzelf
kwam- op Katy, Harshaw -en Alesby.
„Ik verzeker je," begon Fort, „dat
.Al-esby -een .echte sportman is, ën ziek> r
ho-nderd Harshaws waard. Harshaw ge,
■draagt zich (dein laatsten- tijd, zopals JOhp
het laatste noemde: als een schoft."!
„Ik heb gehoord, dat Harshaw gepro
beerd heeft, hem overgeplaatst te krij
gen." zei Carston.
„Dat is waar, maar de Bank hoeft er
een veel te goecfe kracht aan."
..Ik geloot', dat Harshaw zijn beste
tijd op de Manor geha|d- heeft, en dat
hij.' 'er nu totaal uit ligt,'.' merkte Bill
Barn-es -op, die juist binloenkwam, en een
gedeelte van het gespriek hoorde.
Waarom denk je dat?" vroegen zijjl
twee vrienden.
.Wiel, Katy en John rijden iederen dag
sam'en. En bovendien, rijld't John -haar,
beste paard op de Keene Steeplechase.1'
„Katy's paard?" vroeg Carson.
„Fleetwood toch niet?" vroeg Fj>rt.
„Ja, Fleetwood."
„Zonde en jammer. Dajn verliest hij.'-'
.„Fleetwood is niet zoo kwaad," merkte
Barnes op „het is een volbloed, en,
heeft buitengewoon goede eigenschap
pen."
„Jawel, maar hij is nukkig en spring!
ni-et altijd."
„Ik geloof, dat Alesby hem wel zal
africhten. Ik ben benieuwd of Starlight,
die ik zelf zal rijden/tegen hein op, kam
'z-ei Barnes,
Mijn Dante gaat ook, en Harshaw zal
zijn Pinero. rijden," zei Fpridi, „wat doe
jij', Carson
„Ik doe niet mtee. Er mogen enkel
maar paaiden meedoen uit deze stneiek
-en Ide mijne zijn geïmporteerd,
Op hetzelfde oogenblik waren in een
aparte kamer van heit Scaradale hotel
vier mamn-ein hetzelfde on|d!erwerp aan 't
bespreken, of liever, aan 't befluistlerelni.
Harshaw was de best gekleedie van de
vier. De andere drie zagen! eruit, als
mlannen, die niet zouden aarzelen, een
smerig zaakje op t,e knappen. Ze waren
bekend op alle paardenrennen dioor 't
geheele land, -en overal hield! die politie
éen oogjie op hen.
f „Dus als Pinero wint," zei Harshaw,,
„betaal ik jullie ieder tienduizenid' dollar
uit. Wint hij ni-et, dan krijg je er
vijfduizend."
„Het geld is safe, Harshaw," lachte
■een van de mannen, je b-ent -baas ovler
een heele bank. E,n het zal diegrootste-
fopperij zijn, die er nioig ooit is gebeurd'
bij 'de rennen."
„Nu alsj-eblieft geen insinuaties" dreig
de Harshaw, „ik reken op jullie, en
Pinero g-aat wiipnen,"
Het was de laatste dag voo,r de ren-
n-en-, -em Fleetwood had dp het befenfer-
rein alle hindernissen voorbeeldig gftno-
rnlen.
„Hij heeft prachtig gesrpongen," zei
Katy, hem op zij.n -hals klopp-enid, „Fleet1,
wodd, je moet winmem, hoor!"
„Hij' zal winnen," zei John, haar aan
kijkend, „en als ^hij. wint, is er dan vbof
mijt ook een b-eloonimg i
ICaty bloosde en k.eek verlegen. „Mis
schien." zei ze zacht.
Zwijgend rë'dle'n ze terug naar de Ma.
nor. John wilde niet blijven eten, want
hij moest nog terug naar de stallen om
de stalknecht leen- paar aanwijzingen te
geven voor de verzorging van den .vol
genden dag.
Onderweg kwam hij. langs die stal
len, waarin 'Harshaws paar,den stonden,
■en plotseling kreeg hij; zin, om eens .te
gaan kijken, hoe Pinieru er uit zag.
De trainer en de stalknecht waren
ni-et te zien, -en John ging op z'n -eentjb
op zoek naar Pineros box.
Het was oen van de laatste. Hij bestu
deerde zijn pooten, betastte hem een
paar keer, bekeek zijn kop, en bevond
dat hij 'er veel beter uitzag dan Fleet
wood, ien stellig zou hij- morgen beter
in vorm zijn.
„Je ziet er goed uit, oude jongen" zei
John, hem op zijn yoorhopfd kloppend,
„wel alle duivels, wat is dat
John keek naar die streep bruijrte v|erf
op zijn hand. Verbaasd' tastte hij weer
naar het voorhoofd v:an hetj piaaljd'. Eten)
witte ster, half bedekt dioor bruine
verf, was nu goed zichtbaar.
Plotseling ging hem eer» licht op.
„Wel allemachtig, ik kien je,, schooin-
een -soort van afkeuring aa'n?" vroeg zij
zich zelve af- „Zij kan toch zeker niet
uit 'die hoogte of luimig zijn. Zij h-eeft
zoo'n .goed igezicht."1
„Denk je, (dat ze werkelijk' in staat
zal zijn ons,... jou te helpen?"_ging zÜ
voort. 1 i 1l j J vj
i„0, ja', daar ben ik zeker van'.Ik
had geen (tijd om haar van jo,u pe ver
tellen, Celia, Jnaar, zie jie, als ik maar
eerst op (een voet van onafhankelijkheid
ben, komt 't ook wel goied voor jou. Ik
ben overtuigd, dat het iciée valn -en het
verlangen maar yrijhieid en. onafhankelijk
heid voor de vrouw haar algebeele sym
pathie wegdraagtO, ja, ik gevoel,
dat ik mijd voet op de eerste ppOrt van
de laldldier heb gezet," (besloot zij' mët
geestdrift.
Eienige idagien gingen ev-enwlel voorhij,
zonder dlat er iets meer van de ladder
door dien nevel zichtbaar werd. Miss
N-orreys gaf g-eenerlei tebkien van leven.
Maar de dag-en gingen aangenaam! voor
bij!, zóó aangenaam, dat .Winifred soms
-een half schuldig gevoel kreeg, diat zij
zoo genoot en geen vefder|e pogingen in
het werk istielde om die plannen, voor
d-e toekomst tot verwezenlijking te bren
gen. welke het verborgen doel van haar
eigen en ook zeer zekgr van Qedia's( uit
stapje naar Londen wanen geweest. Het
was moeilijk pin te weten ho-e en jvat
zij- moesten doen. Mrs. Baldersomj die
■er in hare onschuld geen flauw vermoe
den van had, dat d-ez-ë meisjes eienig
ander streven of verlangen konden heb
ben, dan 2ij zichzelf herin|n.erd|e gehad
te hebben in hare eigenië jeugd, pu-tte
zich uit in het streven -om haar beid-en
.genoegen te doen, en haar öen prettigen
tijd te bezorgen, en daarin slaagd-c zij
volkomen. Zij hadden nog inopit een
prettiger, neen, ook maar half zoo pret.
ti-ge veertien dag-en gehad.
Zij waren echt-er haast niet, vrij om
jet's anders uit te voeren dan wat pr vooi:
haar was vastgësteld.
Morgen, middag en avond van de eer-
st-e halve maand van haar verblijf waren
afspraken en b-epialinigan- van allerlei
soort aan de orde van dan dag. Jnkoo-
pen -doen, tentoonstellingen, concert'e'n,-
comedies, afternoon teas, nu -en daji
dineetjes aan huis of ook wel eens,
maar minder -dikwijls, eene uitnooidiging
voor een van haar beiden om haar gast.
h-eer 'en gastvrouw naar een din-er bij
anderen te vergezellen, eein enkel, nogal
zeer primitief soireatje zlelfs wat men
in -den oud-en tijd vain meer waren een
voud 'een „dansje" zorn hebben gönotemld
al 'deze dingen volgden elk&at in
heïd! Je b'ent Heatherlarid, (die iet da
groote Steeple-chase van Steiepsheaü ge
wonnen heeft. Je lijkt precies op Pinero,
alleen heb jij' een witte sier. Ah- -nu
begrüp ik Harshaw's opzet. Hij wil er
alles op zetten om de wedstrijd te win
nen, zij het dan ook met een vreemd'
paard en met w,at geknoei. Maar ik
zal deze keer eens spelbreker zijn.'1
Acht-er hem klonken, schuifelelnda stap
pen. In de deuropening stond Harshaw
met een geweldige neger, die een ploter-
tendooder in zijn banld had.
Fraude plegen, hè?" riep Harsh-a,w.;
„deze keer moet je wel bekennen,
John bewoog niet. „yVjafmeer heb je
Heatherland gekocht .vroeg hij-.
Zijn woorden werkten als een bom'.
Harshaw sprong vooruit, doch de negei;
was hem voor, en li-et de ploertendoojder
op John's hoofd neeiidpl-ën: Harshaw
boog zich over hem heen.
,Dat heb je aardig gedaan, Bb'ony"
zei hij „het is juist genoeg, o-m hem
morgen niet te jüoen rijden. Leg Reni
maar in de le-ege box hiernaast."
Er heerschte den volgenden dag grop
te opwinding op de Malnor -en het club
huis, toen John riergens te vinden wis.
Katy was wanhopig. Ze zou zek-er de
wejdsitrijd verliezen, want -er was 'niama'njd!
anders, die Fleetwood kon rijden. Maar
het meest pijnigde haar d'e gedachte,
dat John iets -overkomen zou zij'n.
John ontwaakte met een hongerig ge.
voel in het schemerlicht van de bpix.
Zijn hoofd deed nog erg pijn. In Pine-
ro's stal hoorde hij iemand bezig. Toen
werd de staldeur opengemaakt en Pi
nero naar buiten gebracht. I
Toen begreep hij ineens weer alles.
Een vre-esebjke woede kwam in hem op.
Hij; bestormde- de Ideur, doch deze week
niet. Zijn horloge had stilgestaan, maar
hij wist, dat het tegen twaalven ,zou loo.
pen. Én om twee uur beg.o)n d-e wed:
strijd. Met een laatste wanhopige po
ging begon hij met zijn zakmes het slot
uit d.e deur te zagen. Na v-eel moeite
lukte het, en hij stond in ide -groote stal.
Maar hiervan was ide deur ook op slot.
Ma zijn hajiri-en sloeg hij een ruit i-n, en
«rond hij ojp; straat, juist toen het één. u|ur
s'loeg. Meteen k,wam er ete(n taxi aain-, dia
hij: aanhield.
i„Hier is vijf dollar, rijid m-e (direct naar
het sportveld, alsöf [de duivel je op de
hielen zit."-
Men was juist ide paarden aan, het za
del-en, toen een gehavend iemand het
veld -opstormde.
I,Alesby." riep [de menigte.
(John, eindelijk'-' Katy. spikfe half,
,maar je bent gewond, je kunt niet
rijden."-
J-ohn duwde haar haastig opzij, ant
woordde -op geen enkele vraag, hu hofde
naar de kleejdkamers1.
Terug op het veld, niet Katy's blauwe
uniformjasi-e aan, zag hij er direct v.eel
b-eter uit. .Vóór hij in 't zadel steeg
greep hij nog even haar hand-
Vraag me niet, wat er gebeurd is.
liefste, naderhand zal ik je alles vertellen.
Nu alleen 'dit: ik zal een van de beste
paarden uit het geheele land yerslaa|n,
-een winnaar v(an Sheepshead's rennen.
En ik rijd voor de liefde van de beste
vrouw op de geheele wereld.
Een warme handdruk en -een blos ant
woordden hem'.
Een kwartier later waren ze aan 't
rijden, en met iedere minuut groieiide de
spanning op liet veld. Bij d-e eerste hin
dernis lagen Pinero, I),eet wood en .Crom,
well vooraan, terwijl wit al uitviel. H>et
was -een ren, zooals de toeschouwers inog
nooit hadden tneegemaakt. Half weg
was Pinero een lengte voor en zijn ge
weldige snelheid had het hejel-e veld ver,
rast. i:.;'
„Starlight is uitgevallen" annonceerde,
Carsan, bij de groote muur. Duke is
erover, -en kijk, Fleetwood begint wle.er
te winnen op Pinero. Op ongeveer (drie
lengtes volgen Datite en JVitek."'
.Vi-er kleine figuurtjes bewogen zich in
d-e verte.
„Blauw begint steeds meer op groen
te winnen" riep Katy, terwijl het publiek
in de groote spanning rechtop ging
staan, „kijk, kijk, Fleetwood ligt ypor.
aan, John- .winti"'
'„Allemachtig, dat is rijden" mompelde
Rechter Beardon bewonderd.
„Fleetwood!"-
„Pinero 1"-
H'et publiek was enthousiast, en steeds
meer naderden de paarden de finish.
Nog 'een laatste zware hindernis, 'hek en
slootFleetwood aarzelt even, vliegt
er dan overheen, terwijl zijn achterpoot
zulk een snelle afwisseling op, dat ze
h-et Londens-che leven zelfs in Nayiemiber
in ide oogen van' deze meisjes' op jaein
soort van caleidoscoop- jdedten gelijken.
„Ik geloof wel, dat wij yeel leepen.
zelfs zond-er het zelf te weten. Ik geloof
wel, dat het alles een stoort ervaring is,
di-e het nuttig is door te maken," z-ei
.Winifred twijfelend. „Maar het is niet
wat ik had verwacht. Ik heb 't echten;
al begrepen, Celia. Ik zal hier nog
eens -op mjjm 'eigen houtje moetein terue'
koirieh, -geheel alleen miet het doel om
eens ernstig werk Van h-et ejen 'en ander
te inaken 'en tot iets te besluiten. [Vader
en moeder kuninen .daar ni-ets op tegen
hebben, nu .ik hi-er vrienden heb ge
kregen 'en iemand om mij te raden.'-'|
„Bedoel je Miss Norreys?"- vroeg Ce,
lia.
„Jaen het zou mij niet verwon
deren, als Lady Campion mij bij zich
vroeg te logeeren, weet je. Zij was on
langs vol belangstelling, toen ik iets zei,
ook maar heel w-einig, van mijn verlan
gen om iets te beginnen. Het scheien
haar -erg te treffen, en ze zei. dat zij
daar graag nog -eens verder met mij
over wilde praten."
(Wordt vervolgd.)
Cjfl
