Tweede Blad
ZATERDAG 4 JUNI 1932
Ket incasseeren van kleine
vorderingen.
feuilleton
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
KERKELIJK LEVEN
Steeds hooger.
ONTSPANNINGSLECTUUR
I (Slot) i
Minister Donner antwoordde in do
Tweede Kamer destijds als volgt
„Verschillende geachte afgevaardigden
mevrouw1 Bakker-Nört, de heer vlam
Rappard, mejuffrouw Katz liebben! ge
sproken over de inning vlan kleine vlorde-
ringen. Men achtte helt niet wiel be
grijpelijk, dat hierbij de koeten een pol
zouden spelen. E,r is eohitar niett ge.fegd,
dat het reohitstreeh'sdhe kostlen Zou mje|er
brengen, maar het is een derving ^'an
inkomsten, en gedeettelijk otojk^ Van on
middellijke kosten., omdat men staat vioor
de moeilijkheid, dat aan de deurwlaardlers
een belangrijk1 deel van hun bestaan zöu
worden ontnomen.
De Kamer via,n Koophandel te Arnhem
is bij mij' over deze zaftk teruig gewfaesü,
en heeft gezegd': wij meenien, dat tet
niet een derving v'a,n inkomsten meef'
brengt, want, dat dit door de uiitbrei|d)Lng
van het aantal zaken zekter goedgemaakt
wordt. 1 I
Ik h'eb dat eens laten nagaan, m.aa.r Zoo
vlot zal het niet gaan. ,De Kamfer Van
Koophandel stelt het ongeveer v|oor, fllsaf
Op 'liet aogenblik vorderingen benedietn do
f200 haast niet geldend worden gemaakt,
maar het zijn er over, het giehfeieto land
toch nog altijd 18000. Wanneer me,n nu
bij het MaihlnVerfahren ook' daarpp cien be
perkt bedrag Zou heffen, zon; men todh
meer dan een veaidriedubbeling moeite,n
'hebben van de gevallen, iwil miein krij
gen, dat do opbrengst gelijk zou zijn.
Maar bij een verdriedubbeling vlan de ge
vallen moot men niet vjragen (Wat diait
voor meer w'erk zion gevian aa,n da grif
fies. Want het Malhnverfalhren zal' met
minder werk geven; juist bij da indiening
van een simpel verzoek zial d'a.t op do
griflio moeten worden gecontroleerd leb
gecorrigeerd. Gesteld dus al, dait door
een verdriadubbeling vlan het aantel .Za,-
ken, de inkomsten gelijk zOuden blijven,
dan zou toch' aan den onderen kant daar
van het gev'olg, zijn, dait de personael-
feosten aan de griffies belangrijk Zouden
opkropen. En dan staat daarnaast nog de
sohadeVergoeding vbor de deurtWaai|dtems.
Het is dus voor het oogenibliik iwerkelijili
taboe. 1
Mejuffrouw Katzl Kan zeggen: het 'is
hier een getwijzigde redhitsordie, maar of
het ui t den eenen Zak moet komen od? luit
den anderenhet kost geld. Mevrouw
- Bakker-Nart Zegt, dat de 'handel1 die. leoe-
ten moetdragen, en het ook moeilijk hieieffit,
maar hot is nu .eenmaal z'oo, dat men las1
ten, die er zijn, anders oordeelf d|an lasten,
die nieuw Warden gelegd."
De bovenstaande besprekingen in de
Tweede Kamer hebben aan de Kamer
van Koophandel te Arnihfam aanleiding ge
geven om zich, door een persoonlijk on
derzoek in DuitsöhLand, op de hioogte te
stellen van de werking vlan biet „Mah'n-
verfahxen" in de praktijk op de Grifilie's
aldaar. l
De bedoeling zat hierbij voor om te
trachten materiaal te verzamelen, tieniein-
d'e de meening van Zijne Excellentie dein
Minister van J'usiiltie, dat dit n.l. oen
tijdroovende bezigheid Zon zijn, z;oo,v!eel
mogelijk te kunnen weerleggen.
De Commissie, uit de Kamer aange
wezen, kreeg de gelegenheid om te Cleve
eon en ander ruimsohloots te Kunnen be-
oordeelen en de resultaten van dit bezoek
zijn neergelegd' in een schrijven aan den
Minister van Justitie, hetwelk pen 2Q Mri
jl'. aan Z.E,xcellentie is vterzondein
„De laatste poging der Kaaner van
Koophandel en E ah rieken vioor Arnhem
en Omstreken (25 April 1931) 'hm 'iJwjj
Excellentie te beiwlegten, ten behoeve Van
het innen van kleine, vtarderipgem, een re
geling te molken in den gelest vlan hielt in
Duitschlamd geldende „Malh'nverfavben"
Welk verzoek der Kamer hij da behan
deling van de Rijik'shegrooting vbor 1932,
door de Leden van de T]wiae|dla Kamer dier
St. G., mevr. Bakker-Nort, mej. Ka|tZ en
den beer van Rappard werd gesteund
ia door Uiwe Excellentie a%efwezlen, vloor-
namelijk op grond vlan te verwachten der
ving vlan Griffïe-irikbimsien.
Uwe Excellentie stelde voorop, dat,
waar thans per jaar nog ongeveer 18000
vorderingen (beneden if 200) door de 101
Kantongerechten in Nederland Worden be
handeld, deze 18000 procedures toch! zee
kei- door minstens een „Verdriedubbeld'?
aantal hetalings-bovelen zouden moeiten
moeten worden vtarviangeu, om ongerweir
dezelfde inkomsten voor hielli land te kun
nen behouden. Dat dezie verdrieidiulbbeling
v;oor ons land te .shrlw'aohiten V.allt, is
o. i. niet aan twijfel onderhevig, gezien
het feit dat b.V. in het Kanton Clevb
alleen reeds pier jaar 12000 .„Zahluugs-
befchle" wloi'den behandeld. Dit .zbu
dan eehteï en daar klwlarn hieltj even
zeer op aan maan de meening yan U'wle
Excellentie, toch Zeer beduidende Werk-
vermeerdoring voor de Griffies medebren
gen, met alle 'da te vlèrwla,chiten ook
finaneieaie gevolgen v|an dilen. De
Kamer van Koophandel te Arnlheim, die,
zooals Uwe Excellentie wleofc', ook de,zo
vrees in het gebloed niet dejelfc, heeft zfehlj|
terzake nog meerdere zekerheid willen
verschaffen en op! Vrijdag 15 Apa-il j.l.
een commissie uit haar midden na,ar: Cïeiv©
gezonden om de werking vaai Itat „Mahn-
vea-flahren" aldaar in de praktijk bijl te
wonen.
Uitvoerig voorgelicht door 'den heer
President van het „Landosgerildhlti" den
Griffier van het „Aimbtegeriichlb" en ©eni
ge andere Rleahterlijkie Ambtenaren, heeft
de Commissie, in tegenwoordigheid van
die autoriteiten, gezien hoe oen kllerlc ter
Griffie, in nagenoeg geen "tijd de ver
schillende formaliteiten vervlult..
Op de laatste vraag van de Commissie,
blaar zoo nauwkeurig mogelijk^ te wil
len zeggen, hoeveel tijd Smelt diltl onder
deel der Griffiewerkzaamheden1 gemoeid
ia luidde, na overwieginig, het aait}wloard
wanneer, in doorsnee1, Zooals in Clavje
'het geval is 50 gevfallen pen- dag op
de Griffie worden aangebracht, (12000
pen- jaar), dair vraagt diib wleifef ,,mct 'behan
deling van alle daarbij voorkomende mo,eii-
lijkheden, afwijkingen enz. enz., vlan oen
bevoegd beambte niet meer dan 3 uren
van zijn werktijd per dag. Deze uitspraak
was zeer pertinent.
Dit cijfer tot uitgangspunt, nemend,
komt de Kamer, ten aanzien v,an de, door
Ulwe Excellentie gedaohfe 54.000 geval
len van het getoete land (3 kelen 18000)
en aannemende 250 WertiHagen Voor de
Griffies per jaar, tot een cijfer Van 2 ge
vallen per dag en pier Griffie, d./w'. Z.
6 a 8 minuten arbeid vioor een gienofu-
tineerden kleafe. I i
De Kamer meent dait, al zou Zelfs ,na
inburgering van deze door zloovleten in ons
Land gewensehte methode, het aantal ver-
Zoeken nog eenige teeeren wlordtan verdrie
dubbeld, de bezwaren ylan Uwle Eixocb
lentie inZake werkvermeierieiring, zoo te
zien, toch geheel' zullen moeiten vervlak
ten.
Zou Uwie Excellentie in '®fc schrijven
aanleiding vinden om de hierboivlen ge
noemde feiten nader te willen eontaoleerein,
dan is de Kamer, desgew'einjsahit) volgaarne
bereid Uwe Excellente! nog meer gedetail
leerd voor te lichten."
Na kennisname van het bovenstaande
ligt de conclusie Voor de hand dait' die
oplossing der Kwestie betreffend® hat in
casseeren va.n kleine vbrderingen, bij eeni-
gen' goeden wil kan gevonden worden in
de richting die Kamer van Koöp|h[andelr te
Arnhem heeft aangegeven.
- 48, -
HOOFDSTUK XIV.
Hans Zat a,an zijn schrijftafel en las
een brief van tante Banna!
„Mijn beste jongen,
Wel vriendelijk bedankt vbor je lieve
woorden. Ik schrijf je evten, can je te aX
woorden, maar ik zial klont zijn, Wak
binnen enkele dagen hoop ik ja in persoon
te zien en te spreken. Ik' ga nu al
ris naar Hannover. Franaisca kan het
edlnlkken. Dus waarschijnlijk' ben ik ein-
de deze weefe al bij1 je. Hlert} diotejt müj giep
noegon, dat je helt mefc Margiaretha goed
kunt vinden en dat Ze bereid ès, om je
te helpen. Ik zeide iheji iimmci-sl nlPapa's
dlood heeft haar zachter geateimd en' is van
gunstigen invloed op haar gelwtee^fc. Ik
hoop dat heizoo blijvlen mag. Je zegt,
Grira Göben in je smiaaib valt. Nu,
misschien 'doet zij zich thuis anders voor,
'a'' °P' fris. Dat liionit meer vkior.
'y'n lieve jongen ,dik' v|erhlepgj er mij! nu
al °Pi je gauwj 'te Zullen zlhem.
Adieu!
Je trou'wb tante Hanna."
Hans legde den brief ter zijde pn
De H. Angela de Merici.
31 Mei.
De Congregatie dor Zusters UnsuUnen.
die vlooral door het ondei|Wijs bekend' zijn,
dankt haar ontstaan aan de heilige An
gela de Merici, haiar stidhlbsher. Deze
vrome kloosterzuster wien-d geboren tol De
censano, een klein stadje in Noord-Italië',
met een arme bevolking. Ook de qudens
van. Angela, vferiken-den in behoeftiga om
standigheden, maar waren daarom niet
minder deugdzaam en voeddiem hun kin
deren op in de vreezë Gods. ECoisZeier de
kinderen ook nog hun hulp noodig had
den, werden de vader en mtoedlea- reddfs
vMiBgtijdig uit dit lev'en weiggernjkt. An
gela en haar zusje bleven als wieiZjen
achter. Zij wterden door een oom, die zich
hot lot dor kinderen aantrok, medegeno
men naar Salo, Waar de man een groot
huis bezat; hier konden de kinderen zich
geheel ovengeVem aan hun drang naar
een inniger dienst van God. Ma,ar het
geluk, dat beide zuabers smaakten in
deze kleine afzondering, werd spoedig ver
stoord, doordait Angela's znsje kwam te
sterven. De smart v'an Angela over dit
verlies was wel groo-t, doch mochten ech
ter niet Angela's ijver om tot een nog
grootere volmaaktheid te genaken, vermin
deren. Zij besloot in de derde Orde van
peinzend voor zioh. Wiat beheelktendiei dat
toch, dat tante Hianna nil scheen te Zwpn-
ken en haar inzichten omtrent Margare-
tha wijzigde naaj^ zijn rapporten, terwijl
zij tot nu toe Van geheel tegenioivleirgieste'ldo
meening was?. Dat: „Ik
het immers
o 17 "MU JU i in i.iiuu.ia
al" klopte niet. Want in Neuenstadt Ihlad
zij den staf gebroken over Mangaratha.
Waarom trok zij hiaar aanklaoht in, nu zij
begon in te zien, dat hij sndeirs begon te
oordeelan, dan Zij? Oiok met Clara Göben
deed zij zoo. Op zijn minst genomen wiaa
dit onlogisch, tenminste als er niets nn-
dors achter stak. Maar wat dan? Karak
terloosheid? Vii-eas vioor maeninigsviarschii
Kende zij hem niet goed? Zij! wist "toch
wel, dat hij, zloodra hij een doel in het oog
gevat hald, zonder op- of om te zien, daar
op toeschreed? Daarom moest er klaarheid
komen. Hem scheen niets eUendiger dan
onzekerheid. Den dood in de ooglen te
vT w0C<i! Maar rondtasten in het duis-
uer Hoen. dat Miat, dat mattie af en
maakte laf. Hij had reeds meer dari ge-
- f f ^00ir uit tei zioeiktan m tasten
w uet onbe&endie.
h,-,Dr„|laf't3!ienT?i(Jd,a« Neuenstadt, tjocn
Dn li" Hflnna, had gespa-oiklen pvter
Dolis besluit, om ,hct laidgeod wan
Traneisoa te veoililoopon, k'wlam h'afc hieim
Weer vtoor den geest. Zij was het.gewleieiat,
die zich aanvankelijk het meest had geer-
gead oviox Dolis (opbezjonnieiiibjejid, nxaa?
den A. Prancisous te treden. Angela,
woonde in oen zeer klein huis en leed dc
grootste arm'oe, want zij bezat zeer wei
nig kleederen en leefde van water en.
brood. Dagelijks ontving zij de H. Com
munie, waarbij hel dan gebeurde, dat Zij
zioo in gebed verzonken was, dat zij: urten-
lang voor het tabernakel Verkoelde, - z'on-
der dat zij iets van den 'tijd bemerkte. Te
Dleoensano, haar geboorteplaats, wloonde
ook nog een aantal vrouwelijke derde-
ordolingen, aan wie Angela haar v'erlan-
gen te k'ennen gaf zich met hen aan het
onderwijs des jeugd te willen wijden. De
andere zusters gingen op, dit voorstel in en
verzamelden de vrouwielijkie jeugd vlan het
stadje, aan wden zij de grondslagen Van
het katholiek geloof gingen ondleimvïjzlen.
Zooveel vrucht droeg dit iwierk, dat na,
e-cnigen tijd Angela na,ar Brescia, wierd gie-
roepen ,om ook daar het oprichten van
scholen en het geven vanl onderwijs' tte be
vorderen. Om het succes van diilt! Weifel te
ver Zekeren, meende Angela da.t hal, noodi|g
was een eigen, daarvoor geschikte congre
gatie te. stichten. Om Gods licht en ziejgten
over dit moeilijk werk' af te smeeklen,
maaik'te z'ij een bedevaart naar Jeruzalem,
dohc had ondeirlwcg het •ten, haar
ge'zicht te verliezen. Toen het sdhilpi op
de terugreis ovleaïwlel op die 'klusten van
Camdia terechjt Kwam, vond de heilige
daar een wonderbaar Kruisbeeld, Waarbij
Zij met Zooveel aandrang had, dat zijl biet
gezichtsvermogen wie,dier terugiktaeleg. Toen
zij weder in haar vaderland Was terugge
keerd logde zij in 1535 de grondslagen
van de beroemde orde djer Utrsulinen Mn
telde reed's terstond den 1'2-tal 'vollgei-
lingen. De instelling werd in latere, ja-
rein door Paus Plaulus III bekrachtigd en
goedgekeurd. Nadat Angela, geduiremfo B|a
Volgende jaren steeds was henfebzen als
overste, wea'd zij omstreeks 1539 Zwaar
ziiek. Na voorzien te zijn vlan de laatste
H.H. Saeraimenten der stervenden, orvler-
leed zij don 27sten Januari van hleitj v'ol-
ge.ndo jaar.
Oe ongewenschte klant.
Met ,een oipgewOkti gelaat kWaiml Jan
Via,arboo|ml „Het Oude Hpekjo" binnen.
H'ij, Wa,s ,er leen sinds jaren bekende gast,
hocwfel
slechte eens in de
tiwee weken Kwïi|inf lunchen. D,e juf-
froulw (m(et die spichtige ellebogen, be-
■graettfe he|m| |met een vriendeBjiken hoofd
knik: ,en ook ondbr de gfeisten i|u| heit oiivolle
Zaaltje "warlen er vele, die he|m| in (hilt 'vfoojt-
bijgaian oen „hallo'' toerielpfen.
Jan rVaarboo|mf, die het boroelpl van vfer-
zekierin'gSagcnt uitoefende, liep| rechtdooj-
naar een tafeltje achter in de zaal, Waak
Wij" David Hn)m!ber .rleeds op) zichl ""v|ond
.wpchtlen.
Li do twiaialf lunehroopifs, wielke V.aar-
baomi op, twaalf achtereenvolgende dagen
(de 'Zondagen niet pMegerekend), bezocht,
w'aren er steeds jongjqmlannelnl, die in liet
koffie-,uurtje zijja kb)mlst ver'beidden. Jan
Vaarboolm npe(mde hen zïjln su,b-agien.te|n|.
Zij"' 'wlaren het, die ham! gterogeld op de
hoogte Pdelden Vpn de vterlovingen elni aan
staande huwlelïj'ken in de wereld der kan
toorbedienden.
(Wiel, ouiWle| jongen, is er nieuws?"
Dit was da stereotype vraag, welke
Wij' isteads a,au zijn sub-agenten stelde.
Jan Yaai'booiml hunkerde naar nieuwtjes
.uit dc KautoorWacold, doch uitsluitend op
liet gebied v,an verlovingen, aanstaatn|de
hiiwIelijPfen en tpiro,mbties.
Elen Vcrlövjngs- of huWeBjksberich't be-
tieekende voor he|m( do Kans op Wet af
sluiten van een nieuwe» Verzekeringspost'.
Zij(n sub-,agenten hielden Ja|n( Yaar-
booto' vlug' en correct op de hoogte via,n
alle ipijlschoten uit Am|ors koker, Welkoi
in de Kantoofwiereld doel getrofffen had-'
den. Dan haastte de verzeklerings|agent
zich den 'doorboorden harten züjin gelulr-
wonschien te gaan aanbiedCjij, vergezeld vlan
den dringenden rpad, oml eelni verzeyejrings-
polis fmledle to netmien in het huWeljlksl-
bootje.
Toen Jan V,aarbopm[ zïjh vraag aan de:d
sub-agent ggsteld had, vond er een klein
interm|ezZo plaats.
Een jongemiaji met breede schouders en
krachtig gespaarde afmlen baande ziiclhl een
Wieg door da iïjlên der tafeltjes en begrpiat-
te David Hu(m(her unlet'een glimlach v'an
opluchting.
Ha Ik' zie dat «r hier nog een stoel
onbezet Is. U Veroorlooft mTijf to,ch?"
'Natuurlijk w:as er geen enkele reden en
David Hu|mfeer wöndde zich tot Yaarboo|m|:
iNieuws if Op 't oogenblik heef weinig.
Toch is er misschien een kansje in het
toen, had zij, de Sidhineihens in helt).oniaefelefle
gelaten omltirent ha,ar meaning. Nlaeln, me,er
nog, hen door haar diplomatische woor
den in den waan gebracht, dat ziji niets
tegen hun wijze van doen in te br,enigen
had. I i
De dokter stond op.
Hij voelde zich' nog altijd onbehagelijk',
wanneer hij ,aan da.t geSprejb' dacht. Dat
was lafheid' v,an haar geweest. Maar wie
laf is, wlaiaigt nooit ie,ts, om zijn meening
te laten gelden, laat staan, dat hij! Voor
die van anderen Zou optreden. Een
rnensch, die laf is, denkt miaeslbentijd ook
klein, en kloinziellSgie mensChiein lilebben
op oen gansoh bijzondere wijze lief.
Hans' voorhoofd rimpelde zidhi.
En dan waiairam' Kwlam tante Hianna
nn reeds1? W,as zij' jalbeirsoh op Mairgairer
tha? W|a,s zij van plan lieiml zijn goede
gedachten omtrent Waar Waetr: nf te- piraten
Een uitdruikking van hiardhtedid vtemtöon-
do zich op zijn gezicht. Hijl greep zijn
'hoed' en jas en kleak 'op Zijn hiorloge. Hpt
was tijd. Ma.ngare|tlha modliifc niet wlachten.
Vandaag zou hij me,t Waar een tochtje
in de Eilenriede maklen.
Precies om twiaalf unjr stond hij1 hij
het Kriegerdenklnal, wiaaa- hij hiaair onili-
moeten zou. Van Verre zag, hij, hiaair aan
komen. Zij liep snel ,en licht, was IjJeit
niet alsof zij moer Zweefde da,n Rep.
Toen zij nadqr kwam. iwenkte zijl. hem
vooruitzichtDikkers scMjiit bet hof te
gn|aken aan Diora Beaming). Men zegt oven-
wel, dat ook Powieiaars een oqgje op haar
heeft. We zullen ImWeten afwhclhten, aan
wien ze de voorkeur schenktZooals u
ziet, luncht Dor» op| hat oogenblik mlet
hen bedden.'''
Jan iVaarbootml koqb in de richting,
welko Zljln sub-agent helm| aanduidde; dan
fronste hij ernstig de wenkbrauw en.
Laten Wei hopen, dat Dora Jhiaar
•keuze op; BoWelaarsi bepaalt. .Want als
ze Dikkers neejmlt, valt er v'oor ons niets
t.e verdienen. I
Toen (Humjber hein verlwbnderd aan
staarde, liqt liijf er zachtjes op, volgen:
De Ma,atsch,app,ijf zal Dikkers niet
als Verzekerde willen aanneimlen .Dia main
ziet ,er uit' als. een ziekelijke. Die dokter-
zal hemlZeker afkeuren.
Er viel een oogenblik v|an stilte. Dan
mlengde de man met de breede schouders
en de gespierde ar|m|èn zich in liet gesprek
tl nedmlfc mie niet kwalijk, dat ik
even een v'raag stel? Zaken zij'n 'Zaken,
niet Wiaar
Als ik u gped begreppn heb, dan is
deze heer (hiijf wees op Vaarboom) werk
zaam! in hot v,ea-Zekering|sbedrij'f
Jan Vaarbooiml knikte.
Eih lu betaalt 'e®n zekere provisie aan
taEnscbein, die u op! "de Ihloogte stellen van
Verllovïngon en huwelijken ini den kring
hunner kecnnisselnl
Ja, stcmldo Jan toe. Dat wil zeg
gen: Wanneer er een Verzekering tot stand
k'amit.
De im|an imieti de breede schouders knikte
op, zljln beurt.
Begrepen. Hf zal er aan denken.
Waar kan ik' u 'vinden, wanaleer ik n, een
inlededoeling 'te doen heb
De verzekerings|m(an gaf den niouWcin
sub-agent zijh kaartje.
Toen er twee weken verstreken wlaren,
trad Jan Vaarbooml weder, opgewekt als
altijd, „Het Oude Hoekje'' binnen.
Aan het tafeltje achter in de zaal zat
David H.u|m|ber zijh koimtet te Verbeiden.
De 'sub-ngient groette op een bijzonder
vriendelijke Wijze.
Goed niauwls, (mieneer Vaia'rbo!c(m|!
Dora Penning is verloofd. En ze deed een
goede keus da,t wil zeggen: van ons
standpunt bezien. Ze heeft Pawelaars ge-
namlen.
Vaarbooiml wlreaf zich de handen.
„Verstandige Imleid, prees hij1. Zo
heeft blijkbaar ingezien, dat een verbinte
nis mlet oen ziekelijken man, die ,npe.t eens
een levensvterzekering kan sluite.ni, w|einig
aantrekkelijkheden biedt.
Hij bi-pk den zin af, daar hij tusscihien
de rijen tafeltjes den breed-gesehoude|rden
snb-agent reelit op ziohZag afstevenen.
Toen Wij' tot Jan was doorgedrongen,
klopte h'ij: haml joviaal op, den schouder.
Hallo, ouwie jongen. Heb je al ge
hoord, dat Dora Penning zibh im|eit Powe-
laars heieft verloofd Dat wordt een oajrdig
pirovisiezaakjo v'oor ons beiden, beste ke
rel
Jan Vaarboolm! glimlachte beleefd.
Pardon, zeide hijl. Meneer Hu|mbe|u
heeft Imlij, 'het eerst deze hijjdingj aangie-
bracht. Waimoer de zaak tot stand koimlt,
is Wij dus du rechthebbende op hot aan
deel in do provisie.
Doch de breedgfesdWoudeiilde schudde enqr-
giek het hoofd.
Ik ben 't nfet |m|et je eens, 0;uWo
kerel! Ik heb hot Werk Voolr u gedaian.
De beide anderen staarden he|m| verbluft
aan. ii,
Het werk Hoe bedoelt ,u
De lueroules gliimladhte.
(Welt, heel eenvoudig|. In een stille
straat heb ik! dat mlageire, tobberige kerel
tje eens eventjes Verteld, da,t ik ePn bal
gphakt van jhlelm! zou maken, als Wij Wet
nog) eens durfde wogen, rijn oo,gsn| naai
Dor;a Penning' op Het liefffen .Nu: (het
pliiotarige kereltje Weeft de wüjfetio, partij
gfekoZen. Hij" Imeed sindsdien Dor,a angst
vallig .Toen kreeg Powelaars het veïd
vrij', en hij heeft vpn de kans g'ebimik! gc
m|aakt. i j
Terwijl de Hercules triqmfflaiUlteliLjik1 gmJna
lachte, scihjudda Vaarboopif langzaaimi heit
hoofd.
IMenoer, zeide Wij', ik geloof, dat ik
in het venvfolgf |m(a,ar liever niet theer van
uw diensten gebruik zal Imjafc'en. Uw. mie
tlioden lijken mie todW wCl wa,t origineel'.
Dan 'week Mjl" langzaaimi achteruit voo,r
de breede schoudeu's en de igesp|iarde aMmfen,
J. O. W,. DUNCKEiR,
TANTE LALIE.
Ze heette eigenlijk Elulalie Baardje. Het
toeval Iwilde nu dat er, pikK de jaren, wel
met de hand toe, stralende van blijd
schap. H|aar wangen waren met een firiis-
sehen blos gekleurd. Haar qogen lachten
hem toe.
„Wat een heerlijk Iwteieirtjie, H;a,ns," be,
gon zij vroolijk; haar hand in dej zijne
loggende. „Wij zijn toch oen paar ge
lukskinderen."
Waar k,om je vlandaan'?" 'vroeg hij,
met haar den, naasten weg naar he,tl bosCh
inslaande.
„V an Dorothee. H,e.t arrotobht je Iheieflt
haar goed gedaan. En dan Hans!
Zij heeft mij' haar geheim verdriet be
leden. Ik kon je dat laatst,, taan zij
bij was, niet zeggen."
Do doktor blefef staan en keek' zijn
gezellin strak a,an.
„Wanneer heeft zij gaspirokien'?"!
„Op, dien middag, toon je ons kWanmt
halen met de ar.
En Margaretha rapporteei.de.
Hans hoorde ha,ar aan, Zonder haar
de rede te vallen. Alleen eenmaal' echter
liet hij hoofdschuddend hooren: „W,at oen
ovterspannen schepseltje!"
Margaretha had 'haar verslag beëindig...
Zij keek naar Hians op. Hij keelt haar
niet aan, maar vroeg felor)taf:
„En Wiat dlenlk' je nu fe doen'?'!
„Ik 'zol ha,ar de wlaarheid zeglgetn: dat
haar oudej-s elkander uit genegenlhleid u
trouwd hebben en in Kun huwelijk jiklt
eenige verdwaalde, Vcrwildeifde, vprwon-
derde haiartjes gegroeid wiareU aan de kin
v,an Bulalie, do oude juffrouw. Zekeren
dag had eon neefje in alle onmoozelhleid
gevraagd hoe ze vjroogpr heette, toen zp,
nog igeen haardje had. Van toen af stond
haar naaiml, die oclhter door o,uders en groot
ouders rilaardig gedragen 'werd, bïjf haajr,
in Vijandschap'. Wanneer ielmluin|d Jieur „juf-
fron'w BaaL'djeof „Elulalie Baardje']' npffnl
de, staarde ze hpjroker of spreekster^ wan
trouwig aan en volgde den blik zijher
oogen en de beweging zSjjner hanflon. Keek
of wees im'en niet naar lieure k|in, lij|k
neefje dat had gedaan 'i
Hiare om|geiving was het al Sppedjg gaan
mierken, en daaromi noemde men haar,
inlaar liever Tante Lalfie.
't iWas eigtenfijfel van Sablentje, een va»
Eulalic's niohtj'es, dat dit „Tante Lafie'C'
eerst uitging. Sa,biientjo wlas een imlooii
krullekopja van negentien, (mlet bruine,
lachende oogen en een guitig m|o!nidje.;Jè
.Was ,een kwetterbekl en aen lustig! lijs
tertje! Do mleid' v|au 'jufffouwi Elulalie, do
gebur.cn, de dikke boerinnen, de mjonnekeins
vpn 't dorpi, de oude past001', ze hielden
alLen voel vjan Sabientje. Zo kwaiml "oen
keer of vier pjer jaar in 't do|rp en bleef
dan een paar weken. Er was dan haast
geen huis 'waar ze niet even was binn'on-
gjeloopien,
Tante Lalio vond beur niet ornstifg'
genoeg. Ze hechtte er aan dat ze he,ur
oude woning kWaml öp]vroolij[ke,n, en toch
klaagde zo steen en been qmldat Biehobo
zoo lichtjes wrap.
Ach, zei de) pastoor, lichtzinnig 'is
dat niet, mlaar 't kind is jong- Dat komt
allomlaal 'wöl in orde. Laat ze mlaar kwin
keleer,en, tapte Lalio. Ze hoeft Cojn glonden
hart cn de| ernst ltornjt Voor de jaren niet.
Het reigendo gewoonl'ijjk zedelassen.
©ienAe, ga mloest u wat meer op
breien toeleggen. Op uw, ouderdom: breido
ik de kousen voor heel ons gezin. i
Mhftr ik brei toch, .t.ante Lalie. Ik
heb dozen rooden ,g|olf, dien ik nu draag,
zelf gebreid en nu heb jk nog nen ucfloje Plpj
gezet: een (helgroen.
Al die iinfodqrne vodden en die hci-
densche Itleuren. In onzein, tïjd droegen we
geen roode gpiven en helgroene rokjes.
We droegen een tatsoenlïjk kfecd uit djegc-
l'ijfee stof gesneden en sterk gena,aid .mlet
de hand. Kousen breien dat is het man
neken. Zoo'n goede, deugdelijike kquspn,
Waar in den zomöf de vliegen niet k'urnl-
nen doorheen steken au die in den Winter
de koude tegenhouden.
Maar niqm|a,nd draagt bïj| ons gebrei
de kousen, tante Lalie.
Nïetajand, nieimpnd. Beglia gij; zelf.
imjaar |met or te dragen, i
Een '.anderen keer wist tante Lalie te
vertellens
(Het iStjaia.fi in 't geheel nieij fraai zoo
ajtijld ,te lachen. Bieneke. Op uw ouder
dom! 'wlas ik was anders ernstig,.
Ik denk het ook, tante Lalie. Ik
kan er andiea-s niets ,aan verhelpe|nl. Ik
doe imSjjh bast op» mSjjn mond in e,ejn( (adderen
plooi te zlatten, m|a,ar, de verkeerds |vjpu|wien
zitten or reeds te vast in.
Som|s jmocsten hare weerspjannige krul
len het ontgelden, i
Bieneke, gjijf hebt geen zedigen kap.
Maar tante Lalie, ik' strijik' en wnijf
de helft Van den tijd. Ge ziet todh' 'z'elf' dat
ik' nooit (m|ijin hapen krul.
Ge imioest er wa,t poimpiade aan wrijf-
ven, kind. In onzein' tlij'd imja.akten wijl ons
ha,ar nat rn-et botentoplk. D,an bleef liet
zoo schoon in orde liggen. We kwapilén er
anders voortreffel'ijlk v'oor. Ilt zou, m|e zjojcX
niet durven vertoonen, Bfenleke. I
Hot is ,al goed dat ge zoo'n hoofd
•gekregen hebt dat altijd in orde blijft,
tantje. 1 I I f. I
(Bieneke, Bieneke en woaropii on|o,at
ge altijd zoo tegen de jongens lachen?
Toen schoot Sabientje verontwaardigd
fuit. 1 Ij
- Maar tante Lalie toch, ilc'denk' er
nog niet a,an, geen haar Vanl mijTn hpofd
pjeinst -er op. Ik' heb een gazidhjtj Ejfe ik
er een heb. Zwijg |m|e da,ar nu todh| oVeji.
Ik kon toch ook' wel fets oVer iuw gezicht
zjeggen,i ndien ik Wlilde.
:Wjat (Wat 2 Zeg' pre watZeg imle
dan wat
Tante Lalie dacht waiarsdhïjlhlijjk dat
ze op, haar igtejEaaide kin doelde en daarp(n^
Was ze zdo rap, opi haar stokpaardje.
Dien keer bleef S,abientje nie-fj lang.
Ze vertrok' reeds denzelfden nalmfiddag.
De (mloeider V;a,n Sabientje was een jonge
halfzuster van Elulalie. Ze w'as fehast 20
jaar jonlgler. Tante Lalie had voor dia
zuster altjijfd 'een voorliefde |gehad en daar
om, trok ze Sa,bieintje aan.
Eulalie 'wlas zeer iij|k. 'Ze had vee]
ongelukkig met elkaar zijn gewaagt. Maar,
dat zij allebei menachen Wiaren, met men-
schelijke zwaklheden zocwils jwïjl allen.
E|n dat echtgenooten vloonai noodig hiebben
ellvaaxs oigeniaardigbeden tei Iqetrjen verdra
gen." i i
Margaretha hield op, hevig blozende.
Hans k'eek hiaiar aan. In zijn oogen lag
ie,ts, dat blaar h|art deed hopsen, alsof het
wilde bersten.
„En vender," zeide hij. moieilijjk1, terWijl
hij een anderen klant uitkeek.
„IK z'al blaar ook zeggen, diati blaar
moeder het zich bitter [beklaagd heieift,
als een verwend schepseltje, zondieir besef
van 'den ernst des levens, fe zijn) grootge
bracht. Dat baars v'aders aajnleg tot hef
tigheid nog meer voedsel giav'onden hsitl
in den onzelfstandigen aard zijner vrouw
en 'dat deze Waar, door haar sensitief ge
moed, telkens gekwefet wietrd 'door dien
beftigen toon van haar man. Wit filles
heeft de huishoudster mij zkxndetr clig' ver
teld', toen ik haar op dit' efclapiter aan helt
praten gebracht had. Zij' Iwisih alles jm
het fijne."-
flans knikte en ging zhvij'gemd v'erdea-.
Margaretha's hart klopte. Hijl Wlas zk»
vreemd vandaag, zoo opvallend etil. Waar
om was liij niet meer in zSjh sclhilK met
haar ontdekking'?; j
(Wordt Vervolgd.)
