odienst
K VOS
ncurrent"
In 415, GOES
i, 6,00, enz.
RPEN!
AKKE
eide Verf.
A.S.
BOER
VAN LOO
UTO naar
r persoon.
COURANT
stie van
liet groot,
wilt doen
Lint U zich
ote sortee-
tot f45,-
sel Geld,
:nst»
aar Roozett»
rt-Den Haag»
geld goed gekleed
/eg weten
Rillectie voorleggen,
lessins.
En de prijzen?
Hallo!
ZATERDAG 7 MEI 1932
Goes?
Sint Jacobstraat.
rkt.
Belastingkwesties
vin.
FEUILLETON
Steeds hooger.
VAN HIER EN DAAR
ONTSPANNINGSLECTUUR
n!
bezuinigen, door
;lmatig van een
l!en.
verfsoorten jagen
kosten.
welke wij U aan
Ldt jaren stand en
iracht.
en schuren, be
door ze te behan-
arbolineum.
(50)
soon f3,25»
kerd.
AN FRAASSEN»
is, Telefoon 190,
en Vrijdagmorgen-
en Zaterdagmorgen-
aanbevelend.
Imers
ITE NOORDSTR.
MIDDELBURG-
7,50, 12,50, 9,59
RAAT 38, GOES,
roor Behangsel-
rf in alle kleu-
-sten en Borstel-
imlappen. Ook
de bekende
prima Glans-
verbrons. Ruim
mterieën tegen
en.
i i
Wenken en raadgevingen.
Ondan-nie:|m)inig en arbeid. Van
de Viw g'eWtaWa soorten, bronnen v.an
inklolm'en, is die derde ond©rnte|iningl ejm
arbeid. Er m|oiet dns belasting worden
betaald piVer inko|mlen uit de Zaak, hlet
bedrijf, alsmlede uit vpor derden in dienst
betrekking verrichten arbeid. Diei ppHrengst
van nnderneimling en arbeid ko|mit onder
verschillende bena|mïiig|em viior. De wet
noqmlt: .Winst, honorariulm, trpeitHm'ent,
sarris, axbeidsloonen, vrij'e woning, y|aca-
tie- iof presentjegjeld.
Inkiojmlen in gield en in gel'ds-
waar d e. Belast is nok bot inkopten, dat
ctp geld waardeerbaar is. Dus de waarde
van betgeen door den boer in mfelk' ten
behoeve van zijn huishouding! p|an het bef
drijf wordt onttrokken. Zoo ook: Die
waarde v!an de veldvruchten door de®
landbouwer in eigen huisjhduditng geoonsu,-
Imfeerd, brood enz. enz', door dein bakker-
voor huishoudelijk gebruik aan ?ij(n be
drijf onttrokken, de winkelwaren, diei de
winkelier aan zijh vrouw gteeft voor war-
bruik in de huishouding! enz. enz!.
Alle voor die elen uit ondiarne-
imlinlgi of arbeid bela.stbla.ar. Alle
voordeelen zijh belasthahr. Ieder pijako
nu voor zich zelf' jnaar uit wlaif daar
onder valt. Heeft ie|m|and dus maast zijh
salaris vrij' vuur en licht, dian anloph ook
de waarde v'an 'dat Vrije vuur en licht
tet het inkolm|en worden gfereikfend. Is
aan een betrekking vriji reizen verbondlen,
dan mtoet da.t vrije reizen opj wiaarde ge
schat, Bezit de Zaak een auto, nfaar ntooigt
u zoo af en toe van deze lauto voor pjei-
zierreisjes 'gebruikjmlaken, dan behoort ook
dit voordeel te worden aangegeven.
.Winst pajet verkp|o'pj vlan be
drijf slmlid d elen behaa-ld. Deze
winst is tegenwoordig belastbnlar. Vroe
ger was dat niet het geval. Wanneer do
winst niet is glefn'aakt in strijd niét den
nortm'alen gang vlan het bedrijf, is echter
thans wel belastbaar. De winkelier, dio
zijh winkelpand inlet winst Verkoopt, do
veehouder, die e;en stuk landgoed van
de band doiet, tmbet van de ge|mlaiakte
winst belasting betalen. Zoo staat het ook
mtet machines, die met winst verkocht
worden, alsjmlede met voordeden bij' vbr-
kpdpl Van andere bedrijfsmiddelen gemlaakt.
Met Verkoop! wordt gelijk gesteld het gé
val, wialarbijf een assurantie,-Maiat!s6happ|ij
in geval V,an brland êen ho-ogere uitk'eo-
ring geeft, dan de bcekw'alarde van .heit
afgebrande perceel. Natuurlijk de boek
waarde vóór het perceel door bitand wejrd
vernield.
Nettio, inkojmtien aangeven. W5j'
zeiden het reeds eerder, dat niet het bruto-,
miaar het netfcto inkomen -moet worden
'aangegeven. Dit geldt ook ja vtaontal
van de bron vlan inkomjen bndernemStag
en arbeid. De 'beroépis- en bedrijfskosten
imbgen worden afgetrokken. Wij! spraken
hienovler reeds. Ko(m|an daoropt thlans niet
terug'. Bovendien jmbgen wordetn afgiet-
trokken de afschrijvingen opj zaken, die
in bedrijf of beroep worden giebezigd,
alsmlede afbehrij/vingjen Dlpj schuldvorderin
gen.
Af sèhr {ijfvingen. ÏEx tm'ag aBeen
m afgeschreven op zakten, die in
bedrijf of in het beroep', dat pnen
nt, worden gebruikt. Opj de be
drijfsmiddelen dus in 't alg|elm.teen. Opl be
drijfsgebouwen dus, alsmede op inventar
ris, machines, géreedscfepppém enz. enzi.
Ojm.'trent de ho;e grootheid deizei- aifechrijj-
vingen kunnen wijl ome niet anders dan
in 't algejmieen uitdrukken. .Wiat is laf-
gahrijVen In ieder bedrijf heeft mén za
ken, die niet direct worden verbruikt,
rnaur die j'aren mee gaan.
Toch koimjt er eenrngal een tijid, dlat hjat'
oude |mlaet Worden vervlangen door het
nieuwe. Teneinde da aanschafprijs van ec(u
tmhehine bijfv. ta verdealen over ëen rejeks
van jaren gedurende welke de miawhine
wiordt gebruikt, schrijft |m(en telken "jare
af. Er zïjin verschil/tende systëta(am van
36
Ben jij hier?. Om dezen tijd? Heb je
thuis niets meer te doen?"
Zi0 antwoordde niet, drukte de tanden
vast in de onderlip on bleef naasH hem
voortloopen, nu vast wetende, dat het
tot spreken zou lmmen. Altijd tochi nog
beter, dan dat pijnigend, moordend' Zwij.o-em
„Heb je mij' niet verstaan, Margaretha?
Beu je misschien gepikeerd, omdat ik..."
„Ju zeide zij', staan blijvende etn hem
in het gezicht ziende; „ik neem biet je
ifwaiijk, dat je je het reeht aanmatigt! om
mij verwijten te doen en te meienen, dat
ik mijn plicht zou kunnen vergeten."
Zij ging nu weer voort, -sneller.
Een wild gevoel van angst snoerde haar
borst tezamen.
„Help mij', o, help- mij lieve God.
dat ik de juist woorden moge vinden!;"
smeekte haar ziel, ,door pijn 'gefolterd.
„Nu, goed; ik wil graag aannemen, dat
j-e op het oogenblik' doet, wiat goed. is,
maar ben je er Zekeir van, dat) je altijd
doet, wat plicht voorschrijft? Achlt je
jezelf zoo onfeilbaar, Margaretha?,"
Eten bitter lachje speelde om haar
mond.
„Je bent een heel leea-z'aam scholier
van tante Hanna gewordenHoe Vreemd
moeit ik je toch wtel rijn, dat 'je m^j
zoo bitter slecht begrijpt
afschrijven. Ieder gev|al b!eh|oort pp! zich
zelf tto w|orden 'beoordeeld. Opj een ma
chine, die bijv. J.0 jafr infee glaiat, zöiu
imfen ieder jaar het /tiende gtedeelte kunnpn
aftchrijven. Aangienpimjen, dbt de mhrihine
10 jaren in gebruik is en na. 10 jlaren geiefn
waarde (m|e,er 'haelf't, aou d-elzb mladhine
dus na 10 jialar voor nul kom|mja null op
do balans vom-kb|m|en en rijn dus de
aanSchlaifkloisten vlan de talachine over de
10 jaren Verdeeld. Zooafe efihter gtezegd,
dient ieder gleval op zich zleilf te worden
beoordeeld. Dit Voorbeeld wordt slechts
'gegeven ter iltustratia en zal ongetwijfeld
bjjldragen tot Verheldering v]an |hfet inzicht
in deze mlaterie.
De oudste wereldburger overleden.
Uit Londen komt bet bericht, dat de
oudste menisch ter wereld, de, om rijn.
leeftijd beroemd geworden Tudk Zago.
Agh-a, aldaar is overleden. Dit iis niet de
eerste maal, dat het overlijdensbericht
van 'Zario- Aghla in de pers is Verschenen.
Telkens bleek liet bericht echter onjuist
te zijn en dook) Zaro' Agha weer spring
levend op, doch ditimiaal schijnt het wei
juist te Zij'n, dat de oude heer eindelijk
dit 'londermaansohe )ieeft verlaten. Hoe
oud of 'Zaro Aghja was? Dit is nieit pre
cies te achterhalen, mlaar in ieder geval
staal vlast, dat hij zeer pud was; men
heeft iheimi wel ieens de „eeuwige Turk"
gonoirlmid. Volgens zijh eigen opgave was
deze Turksche Metihusaleim' gehoren in
het jaar 1770 in een klein dorpje in
den ICaukasus. Op_ zijn pas, waarmede hij
eenige jaren geleden nalar Amferika, reisde,,
stond als geboortejalar evenwel 1774 ver
hield. Zijn vader was lioofdmian over een
tiv.e-p- -soldaten en tegelijk miat ^ijta sol
daten richtte hij ook rijh zoon Zaro Aghb
af, die als knlaiap; yan alf jaar kon schie
ten -en paardrijden ials de beste. Zaro
■Agha werd natuurlijks ridiaat. Aan een
Koele reeks rooftochten en gevechten,
welke echter mfepst een gatrjottisclh ka
rakter hadden, iheeft hij deiel'genc|m|eu.
Van do Pierzische roofriddere hoorde hij,
dat er in Egypte een grootei krijger was
vejrschenen,y_ die dten naapi1 droie-gvlan
Bonaparte; deze krijg-er veli-sloeg, allen,
die hiét waagden ziah tegein heml te ver
zetten. Zaro Ag'ha. wlas nieuwsgierig dezen
blij Zon deren mlan te leer en kennen en. trok
naar Egypte, wlaar hij zich; ondea- de ge
lederen van Napoleon sehagrde. Natuur
lijk heeft bijl de fameuze toesprplak der
Pyxaimiden niet begrepen, mlaar rijh in
druk was toch, da,t INiapoleon gleen gewoon
ïnensch was. N,a, hlet mislukken der Egyp;-
tischen espeditie werden de Eransdhje trioie-
ipen haar het vaderland terruggievioerd.
Opk -Zaro Agha, Impest nbtuurlijlk in,ee.
Van zijn wapentolakters hoorde Mjl veel
van het land in jhtefc Nloorden, dht de zon er
dikwijls achter wioifcen en mïsti schuil
ging, en dat het voor een zoon vjau de
'Kaukasische bergen miaeilijk viel otn iadelm
te halen. OfsehOon Zaro Aghh en toen
nog niet aan dJacht leen tweede Methusaliem.
te worden, begreep hij' wiel, dat Frank
rijk vóór hemf niet Sieit oord Van ©en lang
leven zou rijin. Op Corfu zlag, hij) kans
te dicsertfeepcn en naar Giijeienlfand te
ontsnappen. Jarenlang bleef Zaro 'Agha
,alsr ustig, purger in Griekenland wonen
totdat dalar in 18'3ü de revolutie uitbrak.
Zare 'Agha, die toen pjtes zestig jaar oud
was, voelde zich nog jong en krachtig
genoeg de wapenen nog eens- tier halnd te
neuten. 'Hiijls treed als infanterist in het'
leger van Drijmla-li Phcha, dat de" rebel
len hcof'dlmlan Ciolpcitroni den wejg) moest
versp'erren. In de hoop- ybor zijh diensten
'beloond te worden, ging, Zaro Agha nhar
Cónstantinopel, doch de 'h'efaf baloof'de1 bte-
looning ontving hij' niet. Daar Z'aro vain
honger dreigde dmf te kómlen. zoicM1 hij
een baantje ban de havems Van Cp|nè
stantinopelhier wist hij rich als laan
voerder vlan de vrijgevochten bende pakjes
dragers op,te werken. j"
Twaalf sultans hebben tijdens het le-
Zijn hand greep haar schouder-.
„Margaretha, wind mij niet op! Je
spreekt als een ijlende en daarom' Zal
ijk je woorden maar niet tellen."
Zij bleef weer staan en sloeg harts
tochtelijk haar beide handen voor het
gezicht, terwijl een kreet van pijn haar
borst ontsnapte. Zoo moet een arm, ge
pijnigd hert zijn nobd klagen, wanneer
een jager het de doodelijke wöndte lioie-
brengt.
„Ja-, Hans, ja! Ik' ben ziek o
zloo ziek!"
Zij stonden daar beiden onder d-eni
grooten hemelboog tegenover elkander,
in de zwijgende ernstige natuur.
M-argar-etha's vlammende oogen hadden
zich verdonkerd. Tranen Verduisterden
bun glans en biggelden langs haar wiam-
gen. Haar mondhoeken beefden door in
gehouden snikken. Een vertwijffelinjg, zóó
groot, zóó overweldigend, sprak uit haar
hartstochtelijke kladhlt, dat Hans spra
keloos van schrik bleef staan. Hij1 ham
haar h.and, stak die met een Bedrukt
gezicht door zijn arm en keerde toen
met haar terug.
„Stil! Zeg maar niets. Ik ben nu
je dokter en je moét doen, wat ik zle-g.
Ik zie nu, dat je ziek bent al lan"
datje hart ziek is - arme meid.
.^ar' 1 Za,l ie helpen - vertriouM ofp
mrj. Zeg maar ronduit en ruiterlijk, wat
bet is dat je zoo rampz'alig maakft
ik moet het wteten.'^
Haar hand sidderde krampachtig op
ven van den ouden Turk -geregeerd, vap
wie vooral de republiikeinsobe sultan. Mus
tafa, Kemal Piaoha zijn bewondering -wek
te. Met één opvatting van de-zten heerscher
evenwel heeft Zaro Agha zich) nimmer
kunnen vereenig-eh en dat w'as wiel d-e
emancipatie der Turksohe vlrou'w'. Zaro
Agha nield er, zooals men van ee'n, zbotn
der 18e eeuw niets anders kon vetdw'aoh."
ten, aartsvaderlijke princiepen op na-
Volgens zijn meening hoorden de vro-uwien
in huis. Hij is verscheidene malen ge
trouwd gew'eest. De oudste nog iu leven
zijnde zoon van Zaro Agha racet 110 jaar
oud zijn. Eenige jaren geleden .vormde
zichl een syndicaat om den ouden! Turtkf te
exploiteeren. Zaro Agha ging toen naar
Amerika, waar 'bij ziahi liet bewonderen
ten benoeve van den Amerikaansohe®
Bond tegen alooholgebruik, 'daar ZiaBo
verklaarde zijn hoogen leeftijd te danken
te hebben aan het feit, dat hij' nimmer
alcohol heeft gerbuikt. In Amerika over
kwam hij nog een auto-ftngeluk, "dodb
taai als nij wias, k)wlam hij er weer spoedig
bovenop. Verleden jaar kwam hij na,ar
Engeland. Zijn Europeesdh en Ameiri-
kaanso'h tournee was voor Zaro Agha een
ongekend succes en hij amuseerde zicih
zoo, dat hij z'ijn familie te Gonstamtinopel
vengat'. Door middel v'an de reehteriijk-e
macht, moest hij er aan Worden fiferin-
ne-rd, dat hij verplicht was Zijn achterge
bleven gezinsleden te ondeiriibud'etn.
De begralcnisjplcclitiglteid van
Van Slpcyk.
Woensd-ag j.l. was het 100 jaar geled-en,
dat te Amsterdam met buitengelwone
plechtigheid de begrafleniK plaatis hnd viau
bet stoffelijk overschot v'an Jlan. Oarel J-ct-
sephus van Speyk', die opi 5 Febr. 1831
vóór Antwleirpen zijn lev'en liet. Da daad
van Van Slpeyik' had in den lande een algle--
meene geestdrift verwekt en de koning
voorkwam' den wensch der natie doap het
besluit, dat voortaan b'iji de Marine altijd
één der schepen den naam van' Van, S,péyk
zou dragen, en dat te Egmond aan Zee
een vuurtoren te zijner eer moest wtedlen
opgericht. De burgemeester van Amster
dam, de geboortestad van v'. Speyk',
wenschte evenwel, dat ook in dezte stad
een aandenken aan hém werd opgericht r-n
verzocht namens het stadsbestuur- eemiga
voorname ingezetenen v'an Amsterdam, de
noodige middelen hiertoe te beramen, On
der voorzitterschap- v'an den burgemeester
werd een- commissie gevormd, 'die onder
de Noord-Nod. kunstenaars een prdjsvlraaig
uitschreef tot het inleveren v'an ontwer
pen of schetsen voor hot bedoelde) ge.-
denkteeken aan bat bestte ontwierp' zOn
e-en premie v'an f 100 worden toegekend.
Uit een groot aantal schetsen en teek'enin-
gen, welke bij! de com. inkwamen, wierden
er diie uifgezoebt, Welke van één z'elfden
inztender afkomstig bleken te Zijndit
was de beeldhouwer Francois Sdgault
Obarleszoon, beeld- eu steenhouwer te
Amsterdam, die ook' de uitgeloofdo premie
ontving. Uit zlijn drie ontwerpen moest hij
evenwel een nieuw v'ervaardigen, waaraan
hij voldeed. De plaatsing van hot monu
ment werd bepaald in de nieuw1® kérk op
den Dam, terwijl de uitvoering Werd opge
dragen aan den ontwerper van het plan.
H'et monument heeft den vortrn v'an oen
antieke tombe en is ongevéer 21/2 M. hoog.
Onder het voetetuk zijn twee fakkels
afgebeeld, uit een dor fakkels vlamt het
vuur hoog op-uit de andere fakkel, Welke
ter uitdooVing is omgekeerd, vé-rspr-eidt
zich een dikke rookWulm. De brandende
fakkel stelt den moed Voor, Waarmede v'an
Speyk was beizield; zijn heldhaftig uit
einde wordt afgebeeld dioor dia omgiekfeierldla
fakkel en 'door den dikken rookWaikn,
welke er van uitgaat. Opl de grafsteen; is
in gouden lettors het volgende opschrift
gegraveerd
„Aan Jjan Carel v'an Speyk, luitenant
ter Zee, geboren te Alpsterdam dien 31
Januari 1802.
Hij handhaafde op- den 5 Februari
1831 voor AnltWerpen de eer vlan! 'S lands
vlag ten koste, van zijin levten."!
Boven deze inscriptie is een eobetepls-
anker, Waar rondom zich een slang filin-
ziijn a.rm.
Zijn toon klonk' week en saneekend
hiji trok haar - hartelijk nader aan zich
een rilling voer haar door de leden; zij
tilde baar arm op om) dien terug! te trek
ken, maar mot zijn linkerhand hield hij
haar hand Vast, die hij' zaohitjes drukte.
„Toe, spreek nu," z'eide hlj;.
Marga-retha's slanke gestalte scheen
•grooter te worden. Zij bevrijdde nu toch
haar arm uit den z'ijne etn blééf, diep
ademhalend,s taan. Zij wia-s doodsbleek',
miaar trots; haar oogen hingen .aan d©
zi0(ne.
Zij- maakte hem ongerust. Wiaairom ook
moest hij haar eerst nu beschbuWen, meê
ernstige oogen, nu Zij daar VOiorl hemi
stond en een met gaW-eld teirugigieidrongiein
hlarteleed rich op haar frja,aie- geziöhtje
afteek'ende
„Spreek maar, Greta, spre-ek maar vrij
uit," zei hij Zachtjes, een anderen kant
uitziende om haar kalmer te stemmen.
„Ik1 weet Wel, dat je niet van fcanfte
H-anna en Dolf en Francisoa houdt
je wilt van ons weg; maar geloof niet,
dat ik daarom' hoos Op je ben, ik wil j©
zelfs helpen zOoveel ik kan."
Margaretha schudde ontkennend hét
hoofd.
„Het is nooit en nimmer mijn verlangen
geWteest om van jelui heen fe gaan,"
je weet niet, Hans o, j-e. weet het niet',
hoe zielsveel ik v'an je goeden Vadieir
heb gehouden...." -
Haar stem begaf haar zij moest zich
gert, gebeiteld. Aan de aene: zijdia Wan dim
■ankerstok steekt een palmtak en nan de
andere zlijde een tak van immortellen
dit geheel wordt! omvat doar ©an- lint,
waaraan bet kruis der Militaire .Wiilleims»-
orde prijkt. Boven aan den grafsteen ijs-
het Wapen der stad Amsterdam, gebeiteld.
Het geheel© monument is vervaardigd uit
wit gepiolijlst Italiaansch sitaituattiech mai
mer, terwijl het beeldhouwlwelrlk van. cte"
zelfde stof is. De achtergrond, Waarteg'en
h'et monument is geplaatst, is samenge
steld uit blauw' marmer. Onder het mo
nument is een grafkelder gebouwd, waar
in het stoffelijlk overschot v'an luiit. v.
Speyk rust. Een mahoniehouten kistje
bevat de overblijfselen van v. Spteyk,
zooals men deZe uit de Schelde hiadi op-
gevischt. Dit kistje werd op' ,4 Mei 1832
neergelaten in het grafgewelf onder bet
monument. Van daar werd het kistje
onder het gewelf 'ingeschov'eu door een
steenen deur, van e'en oppming of sluiting
is niets te zien. Alleen door feet uiitbxdkfen
vpn de stee-nem deur kan. h'et' slot Van- den
grafkelder Worden,geopend. Na het diebt-
springen der steenen gPafgéwelfdeiureltt
werd de opening verder m'ef aard© aange
vuld en met een eeaivbudigcn blaulwlen
zerk' afgedekt, waarna, de begrafenisplech
tigheid was volbracht.
Straatzwervers.
in een her-berg gaf de oude mam aan
den jonge een h-eimid. Van dien! dag af be
gon hun vriendschap en blevten' rij bijeen
op hun ziwerf- en bedeltoohtein. De straat
heeft hen nu eenmaal vast en del straat
laat hen niet meer los. Zij', is -een deiel v;an
hun leven geworden, zij! Voldoet aan hun
kleine Wensehen en voorziet in hun nog
bescheidener behoeften, de straat, die
gladde, effen, regelmatige Weg, het glan
zend vlak Voor duizenden auto's, de aan
trekking voor velen.
Naar lan-dloopersaard noeinfem zij el
kander neef, compagnon, Vriend of -brcer.
Ze hebben nooit gesproken orveT hun viper
ger leven. Zoodra ze 's morgens opi de
afgesproken plaats elikanr ontmoet hebban,
gaat ieder zlijinis Weegs. Over het' véHIedeu
wordt niet gerept, er moet kits zijn, dat zo
liever niet békend miaken. Gleiein vlan! biet-
den vraagt ook iets, zijl willen zélfs den
schijn vermijden, nieuwsgierig te rijn.
Op zekeren Winteravond giaigen' z© een
kroegje in de voorstad binnen. Zei ber
-stelden 'n wiarme soep en besloten vaoeg
op hun stroobed te gaan.
Do schorre klank v'an een orchestrion,
met een geluid van een asthto-a-Iijidcr,
houdt lien uit den sl-aap.
Kolendragers en sneeuwlruim-ers dansen
met vrouWen v'an Verdacht -allooi, een
schipper kWeelt een, weemoedig Bed, aan
twee tafeltjes [wordt verwoed kaartb ge
speeld, het gaat er steedsl hef,tiger toe, da
glazen worden met luid geraas op tafel
of tegen elkaar gestaofam.
Langen tijd Waren ,ze niet meer. in een
kroeg geweest; zij jWaren er echter spoer
dig op hun gemak. De drakte bedwelmde
hen in 't bagim, doch vooral de ou.de
vond het er goZelllg. Met gemot shrrpite
'hij de slechte dranken in en "na den
maaltijd raakte hij zélfs in een. uitgelaten
stemming. Hij.' liad direct een boeten ferieg
t'oéhoirders erna zich héén -en verbeldiei
grappen en moppen, die even oud w'areln
als zijn haren.
H'et gezfel'schap luist,erdie naar-h etn, maiar
moest voor zij'n aandacht betaald wwden
met bier, w'amt de moppen waren immers
al te afgezaagd!
De jonge man zag dit alles mof leed®
oogen aan. De financiën konden immers
zoo n verkWistdn-g niet Verdragen. Daarom
begon hij met een zachte Waarsdblulwiinig i
„Past opvoorzichtig, z© kleeden je
uit!" .Wjie, wiat, uit/kleeden, mij1?." lachte
de oude luid. De Waarschuiwimg was voor
hem alleen bedoeld, doch door er Zoo
luid antwoord o,p te geven, Verried hij
maar al te duidelijk, dat 'hij' te dien in heit
glaasje had gekeken.
inspannen om voort te kuhiaen gaan.
„Ik heb nooit het plan igelhhd, om
tegen tante of de anderen op te etaan
maar zij begrepen niet, dat ik zoo vurtig
begeerde om mij geestelijk' to ontwikkélflfa
dat ik zoo van ganschea- hart belang
stelde in alles, wat buiten mij, in de
Wereld, plaatsgreep. Zij hebben j© des
tijds laten gelooven, dat fk uit troits en
valsche eerzucht op eigen beenen wilde
staan en hebbén den staf over mij; ge
broken, omdat ik anders was dan zij
Margaretha keek na,ar 'Hlaus; rij zag,
met hoeveel belangstelling hij naar haar
luisterde terwijl zij voorbwandelden.
„Ga voort," vérzocht hij.
„En z'ij tan'te Hanna wil' mij
berooven van mijn individualiteit, om' mij
tot een schijnmensch. te stamp.elénrij
wil mij opsluiten in een muur van. ver
ouderde vooroordeel e n en mij lie-vter ecfu
karakterloozé, zWakke vtouW zien werden
dan een menschi met wil en levensmoed,
bereid om rijn beste krachten te offeren
voor een ernstig doel bereid «m! zich'
geheel te geven vöor hafgieiem goril is
en schoon. Maar zij tracht mij' bij' stuk jes
en beetjes de vleugels te kfeak'Ken; rij
wil het groote en goede in mij verstikken
en mijn ziel vermoorden."
„Waarom heb je nooit met haar ge
sproken IP"
„O-, Hans, dat heb ik wel honderdmaal
geprobeerd; maar je kent tante H'anna
niet Zij haai, ja haat iedereen, die an-
Iders denkt en gevoelt dan rij doet."'
Eir ontstond een gemompel in da kroeg,
naar aanleiding v'an de ondubbelzinnige
wtoorden en een gespierde kérel n*(fc een
zwarten baard, dreigde den jomigan: „Wat,
We Zullen jou de ribben eemsl bbeikten!"- Ein'
met zfijin glas in de vuist riep hij' barscli
tot de kelln-eiin: Nog 'n glas opi [zijn ge
zondheid!"'"
„Oje moet me .willen bagrijpein, hij beizijf
niet veel", zegt do jongein tejgein, dén groo
ten zW-arten kerel. Hüjl wilde maar lievler
vrede houden, want hiji weet (hleel goed,
dat hij het loodje moet leggen, zoo 'het
tot een vechtpartijtje kbm/t.
„Nu, goed, we willen ook' niet mw"
hea-uam de reus gekalmeerd, ledigde d'a
pint, die Zoo juist "gebracht was en
hoepelde op met g'n gezelschap.
,,'t Was hëeleimaal niet noodiig, zooi mijn
plezier te storen," ptompptde de oude.
„We mogen het er gerust, efems van ne
men. Ons leven is tochw'aaracihtig ztoa
'gemakkelijk niet."
S|til en terneerigeslagein trokikén zij; den!
volgenden dag Verder, .de oud'é enldé jonge.
De storm w'as opgestoken en da sneleiuw
viel in dichte vlokken. De Wipd dreef
de sneeuw' hen recht in h'et gelaat en
maakte hun stemming nog soberder.
Ongeveer aan de grens vlan de stad
verbrak de jongen Jiet stilz'wijigem ep zéi:
„Hé dacht dat gij een geboren bedelaar
waart. Ma-ar het .schijnt diaifc ge nog niets
Van hot straattevtea jfemsf."j
„Ik, vier jaren al. Mijn vjiouw do.od,
ongeluk en ontevredenheid, kórtloimi, iik kon
'net in huis niet meer hbuden..'"
„Ik ben al elf jaar op de b'aian," bégom
de jongen Zijn levenSv(erhaaI. „Heiii Was in
Februari en even guup weer als thans,
toen ik het pudei-hjiis verliet, foWiie. Dat
Was niet om ,uiit ta liouden. Nou, en toen
trok ik er tusschen uit, beeli eetnvoudiijg, jfe
ging, ging wetg."
„Was dat in Februari? Elf jaar gele
den? hijgde de oude en bleef staan, Want
hiji kon moeilijk ademhalen Wegens den
feilen wind.
„Zooals ik zei.: zoo'n datum veirigeet je
niet licht. Met P-asehen zOu_i!krvau sdhloöl
komen. Maar ik hield die weklem maar
voor me zelf en begon mijn zWéirftoichlten'
door de wereld. Een mooie wereld. 'Wat
zeg jij'.?"
Ja... och... Waarom ben je niet meer
naar buis gegaan?"
„Ik! Naar huis? W,at moest ik daar
doen.?, Z.e konden nu etan; -en drinken, zoioi-
veel ze wilden, behoefden zich niergeais
meer bezorgd over te malkéin an, hadden
un geen reden meer om elkaar in diei hairen
te vliegen. Ik w'as mieasitial dei oorzaak,
nou, en als ik w-eggimg, Zoq dacht ük'. zlon
cr tenminste vrede zijn.
Af en toe stuurde ild" een. kaart, zonder
adres, begrijp je, want anders zouden Zo
misschien op de gedachte komen, om pre te
zoeken. Ik weet Zekér, dat ze het gepro
beerd hebben, maar ze -hebben mei hooit
kunnen ontdekken. Nou -en overigens
begrijp je, hoopte ik ooik) ppi het igroo-
te, waarvan alle bedelaars drooanen en
dat. toch nooit kiomen jwil.'"
..O, gij, gij" kreunde de oude en sloeg
Kick de handen Voor hét gezicht.
„Nou, nou, w'at scheelt er aan? Denk'
je misschien aan een fe-huis biji dazen
sneeu'wstorm? Heerlijk, wanneer men een
dak boven zijn hoofd heeft en een. bed
om in te slapen! Maar hét lijlkt .wfel, dait
je heelemaal verkleumd vlan de kou bent.
Eom, ga hier op dien steen zliifteni
Wacht, ik zal de koude Wat .Van je ge
zicht wrijven, Zoo, 'houd mlaed d-e
winter zal wel eens voorbijgaan en in
de lente zou ik' met niemand .Willen
ruilen met niemand. Alleen voor pnig
wordt de aarde groen. Schrei nu niet
moer maar luister ifkf Zag daar
juist een huiis vlak aan den [Weg 'n
'hovenierderiji of Zoo 'iels üki ga. qr
gauw béen en baal Water darti zal j©
opïrissehen of een tas koffie, Wanneer
er vriendelijke menseWeln wonen. Blijf
zitten ik ben disrect teruig.".
En de jongen worstelde richTdo-or dien
Storm heen en ging ferugr rijn' bede Wérd
verhoord en opigelWekt kfeencte hij'terug
met een kom warm drinken.
„Maar, zij heeft toch 'n goed hartl?"
Margaretha zWeeg. Nu kiwiam het moei
lijkste. Hoe ver zou zij nog durvfen gaan?
Wat was het meest geraden Hij Zag
haar aanzijn wangen Werden' een tintje
bleeker.
„Zwijg je, Margaretha'?"
Baar hart klopte snel, mlaajr zij be
greep dat zij niets meer zeggen mocht.
Hij trok' haar arm door den zijne en
ging haastig voort. Hij vtroeg niet meer;
zonder te spreken liepen rij varder.
Hij k'on zich nog geen ziiirver beeld
vormen van den zieletoestand ,véri het
meisje,, doch wat hij wist-, was dit: dat
hij tot. dusver vblik'omen blind ge-Weest
w-as voor haar vóelen en streven. Zij-
Was niet meer het ZongeiooZe bakvischje,
dat liij zich uit Zijn jongenstijd herin
nerde. Zij had zich door eigen kracht
ontwikkeld tot een vrij, een ze-lfst.andig
mensch. De lange jaren van scheiding
hadden hen van elkander doen élervretem-
den. En de anderen? Dolfs meening zou
voor hem weinig waarde hebben, geihad <sn
die van Francioca al evénmiin. Maar
tante Hanna Hi. had in de zluster Zijns
vaders altijd een onaanitastabar peïisoon
gezien, eeiWaardilg «n boivem hiam staan
de. De persoonlïjlkheid zielve aan gielZettia
studie te andeiWerpein, wias hemt nooit in
de gedachte geklomen. En dan ook, bij
had haar zpo ztelden gezien 1 mlaar hiji zou
haar nu op de proef stellen, hiji zpu Waar
met meer aandacht gadeslaan.
(Wordt vervolgd.)
