NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DE KLEINE BAZAR
Sola-Silver
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
Complete Sorteering
feuilleton
iraatjes.
DINSDAG 8 MAART 1932
Steeds hooger.
- °Z1 M#B"
i va» OVER DE GRENZEN
1~1 BUITENLAND [~1
Oorlogstoestand in het
Oosten.
nild'eMamg
bruikea de
mode die
maar tie
I, zoo. zegt
Max ..von
ferband, opi
|,en. Het is
van thee,
Iter van de
J veranderd,
lo groot als
■men, moest
l.ger makem,
|ond honden
door de
Koemis gdhiael
heerem. d)e
orgesteld,
it, die
^ten weiger
Maria do
ligd waren.
achttiende
|oonte, want
de kragen
omvang en
I rad beziatem,
:r, niet meer
[ie lange de
lete men de
I.en boog dé
|iohi met een
men die®
|ser oprichtte.
achttiende
^faerem in de
zich do da-
ken en van
ten was geen
Igroeting dor
le 17de eeu!W
pioed op het
gezelschap
hg werd even
oden dat het
I ernen Van den
rncdering "bef-
17de eeuiw da
1 met de langs
Jden hoed toio<
|le ermede tot
de groote al-
hoofden, zou
I een hoed Ziji)
Vvo.nDaarom
uw rijn hoed
tak' hém. voos
|t zijn geiweer
van zekere
Iden, beWijizen
V .of eldlelmaD
gehteéte 17de
Bn de duels de
pelijke leven,
verboden was
Ir Von Blüeher,
li Voorwaarts",
|rloa kwam; om(
E bezorgen, gal
Hoor de wereld
Jh steeds gereed
loordenwdsseling
|om «Ie ooren ta
over, dat men'
Sringste kkdmjg"
ken, Want Veeht-
rich' Van deze
het geringste
durend dragen
demtem die lust
eekt van zelf,
het üoel nog,
kringen reeds
I het dragen Van
"(bet dragen van
nam
Ir van duels af.
nobilist:' ^Zoudt
ma in huis wil-
mtef rijn (herstel-
is?" f I
NUMMER 28
28"* JAAR6AN8
NIEUWE
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2; Telefoon No. 4-74,
Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0.90, elke regel meer f 0.15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
ook zeggen waar ik
g tmloet tmlaken vöor
een standpijfp
V Een ander geluid.
Terwijl de communistische pers dage
lijks haar lezers opzeit tegen het Wettig
gezag, terwijl de communistische Kamer
leden even aanhoudend als slaafsch Rus
land bewieroöken eu talrijke uiit hiun lood
geslagen intellectueels landigenoohem' ba-
dekielijk propaganda maken voor den
nieuwen heilstaat gaan de Sovjetschel
men voort met het Welbewust, uitmoor
den van de duizenden menschcn, die nfat
bereid zijn hiun ziel te verkoopen.
Bijzonder hebben de tyrannenn het voor
zien op de Duitsdhe kolonisten, die rich
sedert de regeerinig Van Peter de Groote
in Rusland vestigden en bloeiende ko
lonies vormden. Ziji worden varvlol'gd als
„vreemdelingen'' maar bijlzonder om hun
vasthouden aan bet christelijk geloof en
de oude tradities, die regelrecht iudiruè-
soben tegen het nieklWe bewind.
De „Katholieke wereldpost'' maakt
thans een brief openbaar, door een dealer
martelaars geschreven en met veel moeite
de Russische grens oVergesmokkêld.
Het schrijven luidt als volgt:
„Wij moeten leven en hét leivlen eindigen
omringd door ijsvelden en ondoordring
bare wouden, terwijl anderen in geVaD,ga-
nissen verv.uilen of in holen; en holle
boomstammen zich! verschuilen. "Van de
gevangenen hooren wij niets meer. Men
moet niet denken dat wij meer lijjden dan;
andere Russen, maar ik schets hier alleen
onze 'kwellingen, opdat ook onze zaak'
eens bi, het publiek bekend raakt en men
bij den Volkerenbond en andere brand
punten v!an beschaving pTotesteeren zou.
Wij leven in het hooge Noorden als
slachtoffer van den 'witten dood. Het is
wel zonderling dat nog niemand gewaagd
heeft, het afschuiweli/k lot der Vrouwen
en onschuldige kinderen bekend te maken.
De eenige troost Van den Duitschén boer
is zijn geloof in de goddelijke gerechtig
heid. I I
Waarom zijn Wijl in ballingschap' gezon
den? Omdat wijl ons aan God Vasthech
ten en ons niet lieten overhalen tot de
Communistische ideeën, WeUke den miemsch
onwaardig zijn. Ons leven was steeds
een. werkzaam leven, maar wij zijn niet
van plan ons bij, de collectieve boerderijten
(gemeenschappelijke bedrijtvjen) aan te slui
ten en daarbij ons geloof over boord te
werpen. De wereld vergetet ,dat het Com
munisme niet alleen op economische®
grondslag berust, maar ook' op de verloo
chening van God, met een immoreete hou
ding tegenover vroulwen en kinderen en
een absolute verloochening van iedere per
soonlijkheid waarmede de Dluitsche kolo
nisten zich absoluut niet 'kunnen vereeni
gen. i i i
Op welke aanklacht wiji verbannen zijn,
weten wij' niet.
In Juli j.l. kwamen zij in ons dorp
en gaven ons eenvoudig bevel, dat iedere
levende ziel binnen 20 minuten op' den
trein moest zijn. Wij konden niets mee
nemen. Mijn Zuster moest zelfs barrevoets
blijven, omdat haar schoenen juist weg
•waren om gerepareerd te wöirdden. Will
wisten met, waar zij ons heen brachten,
voor hoe lang en waaromZij sleepten
ons naar Siberië en wat wij op reie ge-
.leden hebben is onbeschrijfelijk. In dit
Siberisch dorp leven wij R barakken.
Wij zijn allen verzwakt - en wij weten
Wat dit woord beteekent. Alle mannen
en vrouwen moeten van den vroegm
gen tot den laten avond Werken Voor ens
jestaat er geen 8-urendag. Ons loon ia
ii
„Wal zijn uw lievelingsbezigheden juf
frouw vön Göben?,"
„O ik schilder uit liefhebberij. Daar
om gaan wijl ook over een jaar narnj
Mimeden, want papa verlangt, dat ik mif
grondig bekwamen zal, om schilderes te
-kunnen worden."
Margaretta knikte met stralende oogen
„Kiaartje, Mjk toch eens evenWat een
heerlijk beukenbosch! Wij zijn nu aan
station Michaelötein
Het jonge meisje was naast hjaar Vader
gaan staan. Hij legde zijn arm om haar
schouder.
„Hier wordt de locomotief gerangeerd.
S den berg opgestuwd en nu
krijgt zij een plaatsje vooraan, omdat wij
bergaf gaan en het dan ha,ar plicht wordt
om te remmen, in plaats van te duiwen."
'Tante Hanna sloeg met hjaar scherpe
oogen het jonge meisje aandachtig glade.
Wat maakte zij' vlugge, onbesuisde ge
baren
.«Margaretha, wil je het boek mgan
weer in den riem doen. Mijnheer de presi
dent is zoo Vriendelijk geweest, mijl geheel
te oriënteeren."
„Hebt u boeken meegenomen?." vïoieg
rifmdé ^willekeurig Margaretha a-an-
^Een licht blosje vloog over haar ge-
H«^« heb -het 6011 en ander Van Ibsein,
Böcklui 01 dal1 lete <^er
en Klingen 6n ook gedichten
iederen dag een bord groentesoep zonder
vleesch, en een half pond hard, zuur
brood. Wij' lijden hier allemaal honger.
Er waren in dit gebied ongeveer 7000
gezinnen, maar gemiddeld sterken er on
geveer 10 personen per dag. Zij komen
eenvoudig met een kar, laden de doodien
op en begraven ze zonder een woord, zon
der eenige plechtigheid. Geen enkel fami
lielid mag de begrafenis bijwonen. Als
doode honden worden ze opder dien grond'
gestopt.
Onze Duitsche koloniën rijn alle ver
nield, de bewoners verbannen, gevangje|u
genomen of doodgeschoten. Niet ver van
ons rijn vele andere Duitsche emigjran*
ten in ballingschap aangekomen. Zij ver*
telden ons, dat onze huizen in Veestallen
veranderd rijn.
In het Zuiden, van waar eenige pas
aangekomen ballingen naar Siberië ver
bannen werden, moeten de toestanden ver--1
schrikkelijk z6j(n, alle hbop op bevrijding
is verloren. Zij .Vertellen mijf dat nog
slechts vreemdelingen hun godsdienst mo
gen uitoefenen. Vele dorpen zijn leeg, en
volgens hetgeen mén ons Imfededeelde, mfopt
het plan bestaan, de Duiitschte 'kélonies
te vernietigen, daar men de hoop opge
geven heeft de Duitsche boeren tot com
munisten te m'ak'en.
De beambten zeggen hier openlijk', dat
de publieke meening verontwaardigd zou
zijn, Wanneer men alle 'Duitschei kolo
nisten dood schoot. Daarom' werden rif
dus hierheen gebracht, waar zij een lang-
zamen dood jm)oieten stervten. Bidt Voor ons,-
opdat God ons hedpel"
Dit is een ander geluid dan het bru*
taal geschetter en zoetelijk geflleem van
de corolmtanistische propagandisten en Kun
aanverwante familie.
In memjoriam 'Aristide Briand f
'Gistermiddag opfstreeks 2 uur is op)
rijn landgoed in Niormandië plotseling
overleden de beroemde Franscha oud-pres
mier Aristide Briand. De gezondheidstoe
stand van Briand liet reeds lang je we®*
schen over. Hij leed al sinds jaren aan
een ernstige aderverkalking, welks het
hem onimiogelijk' (maakte zich voldoende pp
zijn arbeid te concentreeren. j
Aristide Bjriand werd geboren te St'.
Nazaire op 28 Maart 1862, als rixxn vtan
een hotelhouder. Hij studeerde in de rech
ten en was reeds op 20-jarigen leeftijd
advocaat. Reeds vroeg bewoog hij zidh
in de journalistiek, Waarbij hlij| zidh voor
al op de politiek' wierp). Eerst was hij
medewerker van het Anarchistische blad
„La Peuple" later werd hij verbonden
aan ,.La iLanterne". Langzamerhand helde
hij meer en imleer naar de socialistische
partij over, waaraan hij ook' zijn opkpimst
heeft te danken. Hij wnrd seerieforisf-
generaal van deze 'partij en in 1902 Werd
hij lid van de Kamer. H|ij( [had een wëxkfc
zaam aandeel in de tot sljandkbiming Van
de wet betreffende de scheiding van kerk
en staat. In 1906 Werd hij in Kefe kabinet
Sai'rien Minister van Onderwijp, waar
door hij' in oomflidt geraakte met de soc.
partij;! Van toen af ging Briand steeds
meer naar de geimhtigde partijfan over,
Waardoor de scheiding tussclhen hem etu
de socialisten voortdurend grooiter w"«rd.
Tot 1208 bleef Briand minister van onder
wijs en werd vervolgens minister van
van Ada Negri."
Clara's oogen straalden.
„Heerlijk Dan kunnen wij'samen lezen
en disputeeren. Papa en ik volgen ook
altijd al het nieuiwe in de literatuur."
Tante Haima kuchte en mat de doch
ter van den president met een Koeten, blik'.
Haar- aangeboren lafheid verhinderde 'haar
evenwel een woord van tegenspraak te
doen 'hooren.
De president weerhield met moeite een
lachje. Het kuchje Van dë oude dame
Was heel welsprekend geweest.
Tante Hanna keek streng Voor zich'.
Eemsjklaps bukte zij zieh1, om Marga-
ret'ba vOrsehend aan te zien. „Je bent
bleek geworden. Scheelt er iets aan?,"
„Ik heb dikwijls last van migraine en
die wordt in den regel erger, wanneer ik
in den trein zit. Anders niet."
Tante Hanna w|as verwonderd. Zij had
nooit iets gehoord van MargareithQi'a mi*
grame. Hoe dom toch', oan zooiets te
verzwijgen. Moest' dit misschien ztelfbe-
heerschmg of iets Van dien aard voorstel-
BesopttelijkNp, goed! Zij) zou zich'
van aar hoofdpijn dan ook maar niets
aantrekken.
de trein i™1 weer eën
P, sjo bergop. Toen tante Hanna op
nieuw met mijnheer vou Göben begon te
spreken gmg Clara vlug naast Martóa-
retha zitten. „Ik heb nog niet eens ge-
■vr&agd, Wsia.!" n( tliltiis bsnt."
„Tot nu toe woonde ik in Burgensteln,
tajl mijln pleegvader, overste Schhehen.
Eien week of wat. geleden is hïjj echter
overleden en daarom ben ik nu biij zajn
ritster mijh tante Hanna, in Neuenstadt
tKuas. Op het oogenblik maken wij een
reasje, om wat op ons verhaal' te komen,
na de treurige gebeurtenissen, ijn den'
Justitie. Olp 27 October volgde hij' Cie-
menceau op als minister-president, welke
functie hij in den loojp der jaren 1;3[ maal
heeft vervuld. De eerste maal, dat Briand
minister-jpiresident was, wist hij door rijjn
optreden de stakingen bij de ïkansche
spoorwegen te beteugelen.
In het kabinet Poincaré van 1912 was
hij minister van Justitie en vervolgens tot
Februari 1913 Minister-president. In 1914
werd hij lid van het kabinet Viviani en
het volgende jaar wederom jminister-pre1-
Isident. Tijdens den wereldoorlog drong
hij o'p. een grootere eenheid in die oorlogs
voering der geallieerden aan en dooi' zijn
bemiddeling trad Roepi'enië totj de entente
toe. Typeerend voor hem was het, dat
Briand in een Kamerzitting van "October
1919, toen men hejmfverweet in de
Mai'okko-politiek te toegevend te zijn ge
weest. antwoordde, dat hij het zich tot
een eer rekende alles te hebben gedaan
om een wrijving mét Duitschland te voor
komen. Van Januari 1921' tot Januari
1922 leidde hij opnieuw de regeering,doch!
doch werd dp de conferentie van Cannes
door Poincaré ten val gebracht. Ook nam
hij deel aan de conferentie te Washing
ton. In de drie jaren, welke nu volgen,
öpeelde Briand geen belangrijke rol in
het politieke leven van Frankjrijk'. In
1915 kwam hij weer Op het tooneel, in
welk jaar hij 5n ÏApril minister vain
Buitenlandsche zaken werd. In October
van datzelfde jaar sloot hij hét Verdrag
van Locarno.'Vanaf 1925 tot "1913(2 heeft
Briand onafgebroken zitting in het kabi-,
net gehad als minister van buitenlapdsch'a
zaken. j 1 -I
Dit is wel een zeer bijzonder feit,
daar sedert Vergenne van 1774'87
staatssecretaris was voor de buitenland
sche politiek, nog maar drie andere per
sonen langer dan 5 jaar aan; het hoofd
van buitenlandsche zaken hebben gestaan,
ml'. Talleyrand van 17991807, Guizet
van 18401848 en Delcassé van 1898
1905. In Augustus 1929 nam Briand deel
aan de Herstel-Conferentie te Den Haag.
In October d.a.v1. werd het kabinet-Briand
door de Fransche Kamer met 288 tegen
277 stemmen ten val gebracht, daar de
Kamer het niet eens was met dén dubbeü-
zinnigen afloop der H'aagsche conferentie.
In September 1930 kWamen te GenèVe de
vertegenwoordigers van 27 Euroeepsché
volkenbond'sstaten voor 'hét eerst» als vlol-
kenbondscomimissie vOcr de naulwere Euro-
peesche samenwerking bijleen, waarop den-
stemmig werd besloten Briand voor den
tijd Van één jaar tot president van deze
commissie te benoemen. Als zoodanig
hield Briand een vurig pleidooi voor Pan
Europa en drong hij aan op de bespoedi
ging van de ontwapening, Ooik in de rede
tot de Intern. Vrouwen-organisatie drong
hij aan, dat allen hein bij zijn pogen om
den vrede te verziekenen zouden bijstaan.
Als adhaesiebetuiging voor de door Bri
and, ondanks de veile moeilijkheden wieïkia
zich in de internationale situatie hebben
voorgedaan, gehandhaafde vredespolitiek
laatsten tijd."
Ciara's blik was ernstig geworden.
„Ja, ik heb ook altijd opgemerkt, dat
niets zoo goed helpt tegen een groot, ver
driet, als eenzaamheid iu een mooie
streek."
Margaretha knikte zwijgend. Een vlij
mende smart deed haar hart samenkrim
pen. Ook zij' verlangde naar eenzaam
heid naar alleen-rijn. Dan zou Zij wel
licht leniging vinden voor haar felle
hartepijn. Maar eenzaamheid in tante Hun"
nes bijzijlnji
De dochter van den president had haar
aandachtig maar ziwijlgend gadegeslagen.
H'et doen en laten van dit .'ernstigej
feeiurig-gestemde meisje kwam haar zoo
raadselachtig, zoo belangwekkend voor.
Het was, alsof een vloed van gevoelens
in haar hart waren opgesloten, die geen
uitweg tonden vinden. Uit de bruine
oogen sprak zwaarmoedigheid, maar <wk
kracht en zelfbewustheid. Wat hadden
zij geschitterd, daareven toen er van
Miinchen en van 't leeren voor schilderes
sprake was! Het heele gezicht was als
verlicht geweest door innerlijke ontroe
ring Een bitteren trek lag om dein!
mond. Was het alleen het verdriet over
het pas geleden verlies dat doz|en trek
op het smalle gezichtje had dden ont
staan?
De trein reed inmiddels ongestoord ver
der, dorpjes en gehuchten voorbij1, totdat
Buchau bereikt was, het eindstation Van
den berglaan. Clara was de eerste dia uit
stapte. Behuiplzaam snelde ziji toe om tante
Hanna en haar vader de hüpd te reiken
oij( het verlaten van den wagen. Toen
jubelde zij', luid en ongedwongen, en
klapte verrukt in dé handen.
„Heerlijk! Verrukkelijk! O, papa, snuif
hebben een aantal arbeiders en oud-strij1-
'ders te Bordaux Briand en'kele maanden
geleden een „Géhden Vredesboek" aan
geboden, waarin op den zoo populairen
volksleider een beroep wlerd gedaan, bij
zijn op vrede gerichte 1 ojnRug vooral te
bRven volharden. De verklaring droeg
de handteekeuing Van ruim 3.000.000
Fransehen uit het Zuidwesten des lauds.
In Frankrijk' Was echter een bepaalde
groep der bevolking, die het met de poli
tiek van hun minister van Buiteulandscha
Zaken niet eens was. Dit bleek' bij rijta
terugkomst uit GenèVe, toen hét Gare de
Lyon, waar Briand .arriveerde, 'n sterke
politiemacht op' de been was om de woe
lige menigte op een afstand te h'oudeu.
Overal stonden groepen royalisten, dia
'hem met schimpscheuten ontvingen en
meermalen zelfs moest de politie ingrij
pen. In zijn vaderland heeft men hem
meermalen verweten, dat hij' 'n slecht
Franschman was, doch aan zijjn streven
propaganda te voeren voor de organisatie
van Europa heeft dit niets kunnen ver
anderen. Eerst enkele maanden gjeleden
'had Briand wegens gezondhei«fce|(fenian
zijn portefeuille als minister van Buii-
tenlandsehe Zaken ter beschikking vhn de
regeering gesteld. De «erstle aanleiding
tot dezen stap was de dood Van dén min.
van Oorlog, Maginot. In het afgeloio-
pen jaar was er reeds eenige1 maten sppaikie
van, dat Briand als minister zoui pftre-
den en zich! voorgoed uit het politieke
leven zou terugtrekken. Reeds terstond
na de presidentsverkiezingen van, Verleden
jaar schreven enkele bladen o. a. de
„'Echo de Paris" en de „Matin" dat
Briand had afgedaan. Deze profetiën gin
gen evénwel niet in vervullingBriand
bleef zijn functie waarnemen. In, Januari
j.l. had hij echter met het oog op zdjh
gezondheidstoestand en zijin leeftijd (Bri
and zou binnen enkele Weken 70 jaar
zijn geworden) het noodig geoordeeld, hot
drukke politieke lev'en vaarwel te zég
gen 'hier staik echter voornamelijk' het
gestook van Laval achter. Opmerkelijk!
in Briand is nog dat hij, die in zijb jonde
jaren zoo'n kerkverVolger was, later de
leiding nam in de verzoening tusschon
Frankrijk en het Vaticaan.
Briand zal Donderdag een nationale
begrafenis krijgen.
VOLKENBOND
De buitengewone Volken bondsvergadering.
Ook Zaterdag heeft zich de buitenge
wone VolkenbondsVergadering bezig ge"
houden met het conflict tussclhen China
en Japan. De vertegenwoordigers der
kleino staten, die het woord voerden, ver
oordeelden allen de aanvallersdakfen va®.
J apan.
De beste rede Werd uitgesproken door.
den Urü.gees Buero. Deze «spréken Ver
klaarde overtuigd te zijln namens alle
Zuid- en Midden-Amerikaansehe landen
te spreken, wanneer hij' met de grootste
beslistheid de stelling verwierp, dat een
Volkenbondslid, uit welke overweging ook,
het recht zpu hebben grondgebied van
een ander VotLkenbomdslid te bezette®.
Buero verklaarde, dat de kleine staten
niets meer te Genève te maken zouden
hebben, indien overwegingen van mate
rieel belang het overwicht zouden behou
den op de zorg vopr de eerbiediging dér
eens goed die heerlijke bosehluéht op I
Licht, lucht, leven en yirijiheid! Ge
notvol 1" i
Tante Hanna keek haar stom v|an ver"
bezing aan. Een afkeurende trék1 Ver
toonde zich' op haar gezicht. Onwille
keurig keek zij van Clara naar Marga
retha. NatuurlijkDat was wel te Ver
wachten Haar beviel alweer juist dat
gene, wat bij anderen tegenzin wekte. De
president! Ja, dat was wat anders! Dait
was een gentleman! Maar het meisje?.
NeenDat .was veel tekordaat te
zeker te zelfbewust! Ein wat een Won
derlijke manier van spreken! Eu dan da
delijk familiaar te rijn, met menschen,
die zij ternauwernood kende.
Öp dit oogenblik kwam de president
uit de restauratiezaal terug: „Wij moeten
nog een eindje het dorp in, dames. De
diligence is vol, maar aan de remise zal
een bijwagen worden klaargemaakt. Daar
moeten we ook biljetten nemen."
Clara liep naast tante Hanna. Beleefd
droeg rij een doek Voor haar. Zij) had den
afkeurenden blik wel gezien.
„Om Maxgaretha'e wil zal ik de tante
het hof maken," dacht ziji virooliijik en
sprak opgewekt met de oude dame. Zij
bood haar zelfs den arm aan, toen de weg
wat oneffen Werd. Margaretha volgde
met den president. Zij spraken over die
schoonheid der omgeving, Waarvan de stil
le grootheid kahneerend Werkte opi het
gemoed der overspannen stadsmemsahlefn
of liever hüj sprak en rij) luisterde.
Maar hij sprak zoo eenvoudig, ri» over
tuigend, en scheen zelfs niet op een ant
woord te rekenen, dat rij nog lang Zoo
naast hem had willen Voortgaan. Zijn
bdjrijta gaf haar den vrede, gaf haór
gerechtigheid. De Volkenbond heeft geen
enkel voorwendsel om in rijm plicht te
kort te schieten. Missohien heeft de Vol1"
■kenbond niet de materieele macht oim. rijm
wil eerbiediging te verzekeren, maar dit
mag den Volkenbond niet beletten rija
gevoelens over de tegemowiordige gëbéuï"
tenissen uit te spreken. De Volkenbond
moet eenvoorbeeld van flinkheid geven
zonder zich om praotisohe moeilijkheden
te bekommeren. Wanneer de Volkeubands"
vergadering blijk geeft ,dat zij; de waar"
heid durft te zeggen, zal de Volkenbond®"
vergadering daardoor in de gebeelë wereld
energieën doen ontwaken, die aan de r.echt"
matige zaak de overwinning Zullen ver"
zekeren. i
Toch weer gevechten.
Volgens een rapport van het Ohineeschl
hoofdkwartier v*an het 19e leger, dat ta
Nanking ontvangen is, hébben sterke Ja"
pansehe afdeelingen Nan Siang .aangeval"
len. Het Chineesehe 'hoofdkwartier is vére
plaatst naar Tsjenji, ten Western Van
Koesjan. Het Japansche doel is onbekend.
Uit het Verslag blijkt, dat het besluit
oVer de herovering van Lioeho door da
Ohineezen en een Ohineesdhép opmarsoh
naar Tsjapei onjuist is.
Vorts meldt Reuter uit Sjanghai, dat
uit 'het rapport van buitenlandsche Wa.ax"
nemers, die Zaterdagavond yan het Ja"
pansehe front zijn teruggekeerd, blijkt,
dat het eengisteren af en toe tot schar"
mutselingen is gekomen.
Onder deze omstandigheden en gezien
de voorwaarden die de Japanners JiéBben
gesteld, weigert de Chineesehe regaering
toe te stemmen in het houden Van een
Ronde Tafel-conferentie, zoolang de Ja"
panners zich niet hebben teruggetrokken.
De stemming in China.
Naar luit Sjanghai .gemeld wordt, Valt
do Chineesehe pers unaniem de ragearimg
te Nanking aan .om h'et feit, dat ziji geen
hulp gebracht heeft aan het Negentiende
Leger. De bladen' wijken ér op, dat thans,
nu de Japanners zddlii hebben meester ge<
maakt Van de uit oeconomisdh! en strate"
gisch oogpunt belangrijkste streek Van
Ohina, de imperialistische mogendheden,
onder het vooriVendisel' van het lbojuden
van vredesonderhandelingen, Zujlrn begin"
nen te onderhandelen over het verdaetem
Van Ohina.
BELGIE
De oud-strijders en het Chineesch"
Japansche conflict.
Door het Verbond van Vlaameehe Oud'
Strijders, dat ongeveer 80.000 leden telt,
is aan den Japauschen gezapt in België 'n
brief gezonden, waarin o.m. het volgende
Wordt gezegd:
„De gebeurtenissen in Mantsjoerije .epi
China hebben ons, Vlaamséhe Ouid-Strijt"
der?, zooals trouwens alle vtredesmensehen
over de héele wereld, diep vterontr,ust. Wij
hebben immers den ooi-log op het IJzer.
front van aangezicht tot aangezicht ge"
zien en hebben daaruit besloten dat geën
stoffelijk belang ter Wereld dien grulweij
kan rechtvaardigen.
Wij voelesn ons daarom gedwongen om,
uit naam Van de oorlogiSvei'minMrngem, dia
wi;l in ons lichaam dragen, uit naam van
onze 80.000 leden, aan u, aan uw regee"
ring, aan het Japansche Volk, met nadruk!
te zeggen, dat, naar onze opVaftiDg het
Aan de remise duurde het nog een ga-
ruimen tijd eer alles in orde was. .Want
de koffers moesten eerst weier worden
afgeladen van de impériale der diligence
en gewogen. De beambten waren grofj
de koetsiers vloekten eu de reizigers
wachtten met ongeduld eu raakten uit
hun humeur. De dorpsjeiujgd stond ia»
tusschen de gele koets aan te gapen en de
gen zen snaterden en liepen tusschen. de
wielen der rijtuigen. Margaretha en Olarai
maakten typestudiën en betegden met Kupi
mantels en pakjes de plaatsen in den bijr1
wagen. Tante Hanna liep met den pre"
sident pratend af en aan. Eiipndelijk Waa
alles klaar.
„Wij hebben het hier véél beter dan in
de diligence, die zoo diioht is ais oen pot,''
merkte Clara Verheugd op, aan Margape"
tha's zijle plaats nemende, terwïjl haan
Vader met tante Hanna tegenover Kan
plaats nam. Een eenig heer stapte nog na
hen in.
„Ziezoo! Als de koetsier nu maar zoo
vriendelijk .zoui willen Zijn, om af te rij1"
den", liet tante Hanna op grimmiigan tooa
hooren. Maar de koetsier bewlopg zich'
niet. De paarden bleven hardnekkig stil"
staan.
„Ik zou wel van pleizier willen rin"
gen!" fluisterde Clara kaar buuteVroulw in
het oor. i
„Ik rie al, wat er aan hapert. Daiar
komt nog een passagier aaneen moor t
Ben echte, levende moor! O, hemel, dat's
leuk! Hij moet ex nog in, Want er ia
nog een plaats open. Let opi'i
Op ditopgenblik bukte tante Hanna
cm»bet ar naar buiten te kunnen zien:
„Wat is datMoet die man..."
1(Wordtl vervolgdji
