Tweede Blad
ZATERDAG 13 FEBRUARI 1932
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
PETRUS HOPMANS,
FEUILLETON
Steeds hooger.
VAN HIER EN DAAR =j
Door de genade Gods en de gunst
van den Apostolischen Stoel,
BISSCHOPdVAN BREDA,
Assistent bij den Pauselijken Troon en
Huisprelaat van Z. H.
Aan de Geloovigen van ons Bisdom.
Zaligheid en vredezin denlHeer.j
In zijn zendbrief van den 31on Decem
ber 1930 over het christelijk huwelijk
spreekt Z. D, Paus Pins XT tot hl de
geloovigen der Kerk, ja tot htefc gedelete
mejischdom, over hat wezen em da waar
digheid van' hat christelijk hu(w'e]ijfc en
over de vloordeelen en (weldaden1 die bir
voor hat huisgezin en ooik1 vjoor do maat-
söhapipijl uit voortvloeien. Verder pok
over de ■afdwalingen be(bretffenide het chris
telijk huwelijk over de ondeugd611 tel ptrlijd
meifc het hiuiwelijlkisjeven en ten slokte ovfer
do geneesmiddelen die moeiten, iwoitfem aan
gewend.
De duidelijke en meesterlijk» (uiteienZetj
tfeg welke het Opeprhoofld der Keaik pp
gezaghebbende wijze geeft van de waar
heid betreffende het christelijk Waüjik,
hleeit diepen indruk gemaakt niét alleen
bij de kinderen der Kerk, maar pols daar
buiten.
De. 0. .Vader verkondigt in rijn,1 monu-
memtalen zendbrief gewichtige waarheden,
iwaaxvan. gij, beminde dioeesanen, diep
doordrongen m'o-et zijn en iwlaamaair gij' pw
leven moet inrichten. Wij .achten het oor
baar enkele dier Waarheden nadrukkelijk
voor te hopden. Iu dit vastenamendcimemt
iwearschen wij' u, vooral niet de woorden
v'an onzen H. Vader, te spieken oVer den
kinderzegen.
Deugdzame ouders beschouwen Kun kin"
deren, als kostbare panden, hiup door God
toevertrouwd en zij vóelen zich gelukkig
zich voor hum kinderen te istunman, opoffe
ren,. 'hun zorgen en 'werkklradh|ten aij hun
leven voor hen ten beste te Haunriem geivfein.
Waai' heerscbit reiner vreugde, -waar
gïooter opgewektheid en blijimioedig)iad
dan iu de 'huisgeziinnep, waarvader en
moeder door hat trouw .verMvtPen van ji!u,n
hittwelijtep'liohiten omgeven z'ijin door een
talrijk kroost en h-uin gé]|U|K zoeken jn Ihte'fc
degelijk opvoeden van hlum kindexen vo.or
God en den hemel! E|n wellki pen droofhleid
maakt zich van de oiuders meester pis het
God behaagt een h|uinmer dierbare kleinein
tot Zich te roepen. Slechts de gedachte,
duit hot Gods heilige will dis, waaraan zij
zich gelaten moeten onderwerpen, kan hein
troosten en tot berusting, in het (smartelijk
verlies stemmen.
Hebt gij, beminde dioeesanen, niet meer
malen 'waargenomen, dolt God in Zijn al-
goede Voorzienigheid juist pip de groote
gezinnen Zijn zagen uitstortte.
In do groote gezinnen ook dreigti voel
minder het gevaar, dat de kinderen- z'.u|llen
■worden verwend en bedorven. In de gi-oote
gezinnen leeren de kinderen doorgaans
boter de soberheid beoefenen, del handen
uit de mouw stoken, dat van onbereken
baar nut is voor hun toekomstig leven.
Uit de kinderrijke gezinnen komen in, Inet
algemeen de flinkste jongens m meisjes,
die zich weten op. te werken, |te.n weg
Weiten te vindon en niet zieldemi de. mietert.
Werkzame leden worden vnni Kerk en
maatschappij.
Christelijke ouders moeten goed begriji-
pen, dat zij geroepen zijn niet rfleein om
het menschelijk geslacht op aarde voort
te planten en in stand te ho.udem; ja zelfs
niet alleen om hum hinderen op te voe
den. Hun taak is ook aa.n de Kerk van
Christus kinderen te schenken medebur
gers der Heiligen en huisgenooten Gods
voort to brengen, opdat ihet vtolk, aan den
dienst van God gewijd, met den ffag aan-
groeie. Christelijke ecKtgenooten, al zij!n
zij zelt in staat van heiliigmiakende gena,-
do, kümnen dien genadestaat niet in hlup.
kinderen overstorten. Ja, de natuurlijke
voorn,planting van het leven is zelfs een
weg des doods geworden, omflat Idlaarlangs
de erfzonde op. het kind overgaat. Maar
toch hebben de christelijke eohtgenooten
in zekeren zin iets gemeen met dat eerst»
bevoorrecht echtpaar uit het aardsdh para,-
dijs. Hot komt huin immers toe hu» eigen
kinderen aan te bieden aan de Katholiieifce
Kerk, opdat hum kinderen door deze zoo
vruchtbare moeder der kinderen Gods,
door middel van het H. Doopsel, opnieuw
worden- voortgebracht tot een leven van
bovennatuurlijke gerechtigheid en zoo tot
levende lidmaten van Christus, tot deel
i)
HOOFDSTUK I.
Zij stond op het trapportaal, le-unende
eg&n de balustxade. Niu, en dan dnuikte
zij baar beide 'banden wisti teigen het yoor-
Poold en de oogen, rf huikte ziehi ver
voorover cm te luisteren naar een voet
stap, die komen moest. Zoowei in de vang
beneden als op het portaal brandde 'een
lamp-, maar de plaats 'Wjaur zij' stond was
maar spaarzaam verlicht. Haar hart
klopte met snelle slagen en zij ademde
zwaar, lillik gerucht deed haar opschrik
ken en haar k'nieën knikken, En toen
ja, dat was Zijn stap! Zoo vlast,. Zoo, snel
liep alleen hij niemand anders! De
vbetst'ap eindigde bij' de huisdeur die
de,ur ging open. Gre.ta vloog de trap- of,
den komende te gemoet. Hij' slooit haar in
zijn armen. Baar hoofd rustte aan zijn
borst jen zij snikte als een klud.
„Hij is dood, Hans! Dood!"'
„Dood!" echode hij werktuigelijk1, als
of het woord hem verdoofd had eni raad
selachtig leek'. Zij'n stem trilde; door zijn
lichaam schokte een geweldige ontroering.
Maai' zijn armen drukten haiar nog vaster
aan zijn hart.
genoofen van Zijn onsterfelijk leven en
opdat hun kindéren eindelijk erfgenamen
worden van de eeuiwige heerlijkheid, waar
naar Wij allen van ganscher blafte verlan-
gen. i
Als een eoht christelijke moeder dat
alles overweegt, zal zij ongetwijfeld be
grijpen, dat over haar, ma,ar dan in een
hoogeren en dieptroostvoUen zin, gezegd
is dats choone woord van onzen Zaligma
ker: „Wanneer de vrouw het kind heeft
gebaard, denkt zij niet meer aan. haar
weeën, van blijdschap' dat er een mensch
is geboren"en verheven boven alle smar
ten en zorgen en moeilijkheden, die haar
moederplicht met zich brengt, zal zij! in
den Heer zich beroemen op eien bloeiende
schaar van kinderen. En beide ouders
zullen deze kinderen, die zij: met bereid
vaardigheid en dank ba,ar hart uit Gods
hand hebben aangenomen beschouwen als
een door God hun toevertrqujwd talent,
dat zij niet enkel voor hun eigen voordeel
of voor het nut van een aardsohen staat
hebben te besteden, maar dat zij opi den
dag der rekenschap- met Tente aan den
Heer moeten teruggeven.
Verder sluit de kinderzegen ook in om
aan de kinderen een passende opvoeding
te geven. Want waarlijk, de alwijlze God
Zou ar heel sleoht voor het ter wereld ge
brachte kind en ook voor het geheele men-
schelijke geslacht hebben gezorgd, als Hij
aan ben, wien Hij de machit en het recht
had geschonken, om kinderen voort te
brengen, ook niet het r-eohlt en den. plicht
had gegeven om hen op ta voeden. Het
kan toch niemand ontgaan, dat het kind
zich zelf niet voldoende is en zioh'niet
zelf k'an helpen, zelfs niet in datgene,
wat tot het natuurlijk leven, en nog veel
minder in hetgeen tot het bovennatuurlijk
leven behoort., Gedurende vele jaren hééft
het kind de hulp, het onderricht en de
opvoeding noodig van anderen. Eu het
is klaarblijkelijk volgens de wutten der
naltwi r en van God, dat dit recht en deze
plicht van opvoeding op de eerste plaats,
rust' op hen, die door de voortplanting
mat dit werk der natulur een begin heb
ben gemaakt, en wier strenge plicht het
is dit werk niet aan zekeren ondergang
bloot te stellen door het in deu beginn»
en onvoltooid iu deu steek te laten. Wiel-
nu, aan dezen noodzakelij'ken eisob van
opvoeding der kindereu is op de best mioi-
gelijke Wijze voldaan door het huwelijk,
waarin de ouders met een onverbreeik-
baren band aan elkander zij'n verbon
den en waarin derhalve beider medewer
king en wederzijljidsche steun steeds ge
vonden wordt. 1
Op de ouders rust de strengel plicht
hun kinderen godsdienstig opi le voeden.
Met kinderzegen, zegt de H. Augu'sti-
nüs, wordt bedoeld, dat fte kinidlerem met
liefde aanvaard en godsdienstig opgevoed
moeten worden. Als wij onze oiogen hier
en daar laten rondwaren, huiveren wij
voor de schrikwekkende gevolgen, welke
de verwaarloosde opvoeding, na zich
sleept.
T,en einde uw kinderen te kunmiein ppfoil-
den in devreeze des Heeren ten einde
in hen Cnxistus te kunnen vormen zult
gij moeten beginnen met ,u;W persoonlijk1
levensvoorbeeld. Tocnt u, in al aw ge
dragingen en praktijken echt godsdien
stige geloovigen van hoogstaand zedelijk
levensgedrag. Als gij' ji;w kinderen met
gerust geweten fcünt toevoegen1: Wioest
mijn navolgers gelijk ik het ben van
Cn.ristüs dan bezit ge 'het krachtigste
middel om uw- kinderen tot Christus te
brengen en voor Christus te behouden.
De-s te rijker zullen de uitwerkselen der
opvoeding zijn, naarmate het goede Voor
beeld der ouders vooral, maar ook den an
dere huisgenooten, er helderder en besten
diger schittert.
Zorgt, dat in uw huisgezin 'heerschen
orde en tucht.. Houdt Uw' gezag h'aoig,
leert uw kinderen zich aan |UIW' g&z'ag to
onderwerpen. Vordert met vastberaden
heid gehoorzaamheid op, maar onthoudt
u zorgvuldig van harde en beleedigendg
woorden, die uiwi kinderen zpiien verhitter
ren, maar niet verebteren-, TJw groobo
zorg moet zijn om in uw kinderen van
kindsbeen af de ongeregelde neigingen te
onderdrukken en de goede neigingen to
oevorderen en te 'regelen. Bovenal moet
het verstand worden verlicht met da bor
vennatuiurlijike waarheden en de wil wor
den gesterkt door de genademiidjdlelen van
gebed en heilige Sacramenten, zonder wlrik
het onmogelijk i-s de verkeerde neigingen
to beheerschen en heit noodzakelijk» op
voedingsideaal te bereiken.
Daar de tweevoudige taak der ouders,
voortbrengen en qptvoeden van knjndereii,
Een gevoel van verlichting en bevrij
ding kwam over haar ,nu hij. bij| haar w,ais.
•Zij richtte ziohl op en greep zijn hand.
„Een beroerte. Hans! Hij 'is bewus
teloos gebleven en zonder strijd heenge
gaan
Hans Sc,h,rieden keek: voor zich', ernstig
en stak. Zijl zag, hoe hij leed, hoe hij
kampte met zij'n smart en ziobizelven
geen meesiter kon Worden. Zachtjes
streelde zij z'ijin hand.
„Arme jongen, arme Hans! Wat een ze
gen, dat God hem1 zoo zonder pijn, cf
strijd tot--zich heeft genomen! De dood
is voor hem geen verschrikking geweekt I"
Hij knikte. Elen straal Van medelijden
blonk in zijn oog, It)oen hij &ijjn blik' richtte
op' het smalle gezichtje, vóór hem.
„Arm zusje, waifc een Vreeselïjkie dag
voor ons allen! Ach God w-aanom
mocht lie njet bij bem zijn! Greta, iwiii
hebben veel verloren! Gelukkig d-at jij
nem zijn levensavond vreedzaam en bffii
hebt kunnen maken ik dank je
je daarvoor!" J
Een gevoel Van sahrij'nend Wee deied
haar het hart ïneenkrimpieni. Met bleeke
wangen keek zijl tot hem op
„Wil je me helpen, Hans'? Jij' aul'(i me
wel begrijpen- dat weet ik' zek!er!"
stamelde zijl.
Hij legde zijjii arm om haar sdhiouder.
„Heeft hij nog naar mijl gevraagd.?,"
zoo 'verheven en belangrijk is, is het
eerzaam gebruik maken van het door
God geschonken vermogen om nieuw levten
te verwekken, uitsluitend het redhit en
voorrecht van hét huwelijk en moet het
volstrekt besloten blijven binnen de heilige
hu(welijksgrenzen. Zóó wil hét de Schep
per, zóó wil het de wet der natu(ur-
De kinderlijke huisgezinnen, inzonder
heid die van den minder gego.edlen, etarid!,
verdienen aller belangstelling »n steun.
Vóór alles moet er naar gestreefd .wor
den, dat in de burgerlijke maatschappij
dusaanige economische en sociale toestan
den worden geschapen, dat allé huisvaders
zoowel voor zich zelf als v'oop Vrouw en
kinderen, overeenkomstig hun rang en
stand, dp noodzakelijke levensbehoeften
kunnen verdienen en verkrijgen, wamt de
arbeider heeft recht op zijn loon.
Verder moéten partiouiiere of publiek,e
vereenigingen worden opgeriohlt om te
kunnen voorzien in de nooden vlam hén,
die zich zelf alleen niét hunnen, hielpeim.
Wij rekenen hét ons ten plidhit hier op
heel bizondere wijze de aandadhlt te ves
tigen op den katholieken Bond vto|or groote
Gezinnen, die zich 'tot taak stelt niet
alleen het stoffelijk welzijn der groote ge
zinnen te bevorderen, miaar ook en Jwel op
de voornaamste plaats het geestelijk wel
zijn, de godsdienstige en zedelijke belan
gen. Ieder weldenkende zal instemmen
miet het streven van dezen bond, die
zich ook 'ten doel stelt de Waardigheid van
hét christelijk huwelijk hoog te honden,
de dwalingen en de ondqugjdien, strijdig
met het christelijk huiwelijk he bestrijden
overeenkomstig de encycliek Van Z.H.
den Paus. Daarom koesterden wij de ge
gronde hoop, dat welwillend zal geliujs-
tard worden naar onze dringende aan
beveling om tot dien heilzaam werkenden
bond toe te tredèn of minstens dien boud
naar beste krachten té steunen.
Ten slotte moet de christelijke liefda
digheid aanvullen wat aan de hulpbehoe
venden ontbreekt. Vooral de rijken moe
ten dan de minderbedeelidén hielpen en
zij, die overvloed van aardsche goederen
bezitten, mogen "deze niet besteden voor
nuttelooze uitgaven of ze dwaas verspil
len, maar moeten ze aanwenden tot be-'
houd van leven en gezondheid van hen,
wien zelfs het noodzakelijke ontbreekt.
Vooral moet het den meergegoeden ter
■harte gaan om door ruime bijdragen de
St. Vincentiusvereeni'gingen, de 3it. Elisa-
oethvereenigingen, de H;ulp' in da Huis
houding en andere instellingen van lief
dadigheid in staat te stellen haar zegen
rijk werk van naastenliefde .uit te oefenein.
iedereen zal het moeben billijken dat ,wie
in den noodtijd, dien we beleven,, nogmaals
nadrukkelijk aansporen tot vereenvoudi
ging der levenswijze. We moeten allen er-
kennén, dat verregaande weelde oVeral is
doorgedrongen; de meeaten leven bovén
hun .stand en vermogen. laten allen be
sluiten zich volgens don óhristelijken of
fergeest te matigen in zingenot en vér
maken, eenvoudiger en zuiniger en chris
telijker te leven. De -huisgezinnen, vooral
de kinderrijke huisgezinnen, zullen er wél
bij varen.
Neemt deze welgemeende vérmaning ter
harte vooral voor do vastenavonddagen,
die in het verleden hiier ea daar zijn
ontsierd door grove geldverspillingen en
zondige vertooningen en vermaken. Ge
draagt u. in deze dagen inj overeenstem
ming met den ernst der tijden.
Het voornaamste doel van het huwelijk
is het voortbrengen en opybedeh van kin
deren. Hoe pijnlijk is heit te moeten iwleie-
klagen, dat ook in ons bisdem niet alle
ooutgenooten h;un, allergawichtigsten pliciht
oeseffen! Ook in ons Bisdom worden er,
helaas, aangetroffen, die ihet kind een
zwaren last van het huwelijk durven noe
men, terwijl liet ihlun vreugde en hun .trots
moest zijn. Ook hierworden er gevonden,
die niets wjllen weten van kinderen, en. diie
zonder de lasten slechts aan da lusten
wcnschen te voldoen en met alle zorg op
zondige wijize het kind uit ihet' huwelijk
weghouden.
Mogen de eohtgenooten, die h|un gewe
ten met die wraakroepende zonden bezoe
delen, tot inkeer komen en terugkeenen
tot een eerbaar, rein hiuiwelijkslevien, dat
het heil hunner ziel en 'hun huiselijk
gelukzal verzekeren en Gods zegen over
hen en fcun huisgezin aal aftrekken.
Dat zij den aanstaanden viaistentijd ge
bruiken om door versterving en boetple-
ging, door gebed en overweging v'an, het
lijden v;a.n den goddelijlken Zaligmaker
zich voor té bereiden tot Ihet (waardig- ont
vangen der heilige Sacramenten, om op
te staan uit den zondetoestand, te verrij-
„Gisterenavond hebben wij nog over je
gesproken. Hij was zoo blij!, dat je jé
als dokter te Hannover gevestigd had
zoo veel dichter bij, dan Vroeger. „Nu
zullen wij1 onzen 'Ornjden Hanis dikwijls
hier zien," Beide hij' nog, »n! telkens
kwam hij weer opi dit chapiter terug. Hij'
'was vroolijk en wel en zooi goed! nis het
maar kon, dachten 'wij'. Ma.ar vjam middag
is 't plotseling over hem gekomen, en
„Willen we even naar hem toe gaan,
Greta?"
ï-angzaam klommen zij den trap op,
zachtjes liepen zij het portaal over, na,ut
het slaapvertrek. Toen zij binnentraden
stónden twee personen, die naast het
bed gezeten hadden, op. Hans ging hen
als in een droom voorbij'. Het eenige
w'a.t hij zag, was die sti'lïe gedaante; op
het witte kussen; dat bleeke, ernstige
gezicht, met de gesloten oogen; die ge
vouwen handen. Sprakeloos staarde hij',
zonder ophouden, otp die trekken, die
'hem heit liefst op' aarde igewleest warem.
Margaretha weende in stilte. Zij: be
greep, hoe groot zij'n smart moest Zijn,
want zij wist, zijl het best Van alle, wait
deze vader en zoon voor elkander ge
weest waren.
Hans wendde de oogen eindelijk af van
het. bed e,n zijn scfhoonizluster herkennen
de, -trad hij' op de weemende vrouw toe
en drukte baar Zwijgend de hand. Toen
zen tot hétleven der hieiligmafcend® ge
nade om niet meer den dood tfer zloridla
te sterven. 1 I
an redactie jwege om plaatsgebrek
eenigszins bekort.)
De Balkan pcert zich weer.
Dien (taatsten •tjij'd wordt er weinig meer
over den toestand in Albanië 'gesproken
en oogensahïj'niljijk zou mien denken, dat
het in dezen kleinein Baik'anistaaij gahaal
rustig was. Niets is echter winder waar
dan dat. D;e Natiopajiterisdhe, 'jamtriltlaji-'
aansche beweging neemt hand Over hand
toe en zet het gpheejlla land in vuur en
vlam. Djeze nationalistische actie is het
sterkste in het zuiden van het i(and. Hiefr
hebben zich natiomafetise|hé legers ge
vormd, gefourneerd uit afgevaardigden der
verschillende dorpen. Dleze benden trekken
het land door en-zetten da bevolking over
al tot verzet en opstand aan tégen do
Itallaansche o(verheersdhing. Biegrljlpelijkér
w'ijze verwekt deze t°'éstand vooralll bij do
Italianen veel ontstemming. D|et nationale
weermacht in Albanië, welk'e zjopals m(en
weet hoofdzakelijk uit Italianen beistajalt, is
druk doende de opstandetlling|an meester jje
worden, doc'h steeds komen Zij' Voor nieiuWé
moeilijkheden te staan en in regeering.s-
kripgen is reeds de vraag gerezen, pi'
deze toestand geen breuk met Italië ten-'
gevolge zou kunnen hebben. En als het
wérkelijk tot een conflict tussohen deze
twee landen zpu komen, staat het nog to
bezien, of Albanië dan het langste eind
zou trekken. Maar ook vpor de internatio
nale pplitiek is deze ikwastie van het
meest urgent bellang, cmdait in da wereld
geschiedenis reeds zoo dikwijls de onder
linge herrie der Balkanstatein aanleiding
werden tot een uit|ge|breid internationaal!
élonfllict. Zooals de toestand miG!m|enteel is,
kan het niet lang meer blijlvdn ep za|l toten,
in wellike richting dan pok, naar een, oplos
sing moeten zoeken. Dia Al'baneazlem zijn
een volk met een sterk nationalistisch
gevoel, dat zich kant tégen iedere vreemde
overheersdhing. Dit blijkt duidelijk, als
men eenigszins |m!et de geschiedenis van
'het land bekend is. Albanië is verschil
lende, malen vei|0iv«rd en onderbaorigge
maakt, d|0ich telkens kwa|mlde bevolking
in opstand en verzetfe zich tegen de,
vreemde toladht. Wél is Albanië giadureudei
meer dan vier eeuwen' in T.urksch bezit
geweest, doch de Turksche gebieders had
den niet veel macht ip. dit woeiste berg
land en Zijl waren dan pok zoo verstandig
in de maatsdhaplpplj'ke verhpudingfin miet
veel verandering te. 'brengen. Tijjtens het
Turksche j.' egime namen vcél Aibanaezen
dienst in het Turksche léger en brat|h!ten
het tot aanzien. Zoo werd o.a. Mehemet
Aüï in hot begin der 19e eeuw! pa'c|ha van
Eigypte. In-13.67 werd het eerstje vporsteU
gedaan pm een autonoom Albanië te vor
men. D|it V|Oojrstell! ging uit van den Riussi-
solien minister 'Gprtchakof en werd nog
besproken op de öonif'erenti» van Rcicli-
stadt in 1876. Tpt een zefi'standig Albanië
kwam het evenwel nog niet, «1 bleeff hielt
'streven daartoe onder de Albaneoaen wel
bestaan. T]oen de revolutie van 1908. een
einde had gemaakt aan het absolute be
wind van sultan Abdoel Hamid, werden
er in de volksvertegenwoordiging 2'5 Al-
baneezen gek'oizem. Siteeds varder gingen da
Albaneezen pp deniwqg(der onafhankelijk
heid en eischten tpen van de Tjurksoho
regearing het gebruik van de eigen taal
•en zelfstandigheid. D;o Turken voelden
hiervopr niet erg veel, waarop de Alba
neezen in. verzfat kwamen. Tensjliotte ta)ocst
de Turksche regeering heu tegemoet ko
men 'm'et het toestaan van het bezettjen
van regieeringspjosten door Albaneezen. Óp
de 'C|oinferentie in Londein in p|cacmbie|c
1912, na den eersten Balkan -.oorlog, w'ea'd
bepaald, dat Albanië een zelfstapdigicj atlaat
zou vormen, waarvan in 191® de grenzen
werden Vastgesteld. Als vprst van Albanië
trad o,p prins Wilhelm von Wjed, terwijl
er een gendarmerie werd gavflimid, onder
leiding van Nederiandscjlie officieren. Dte
Albaneezen wilden ziiejh échter niet voe
gen naar het gezag van den nieuwen
vorst. In het "binnenland 'ontptonde|ni toen
verschillende opstanden, waarbij de lei
der der gendarmerie, de Nederlanidsche
lcrfonel Thomson, sneuvelde. Na het uit
breken van den WereilidiOiOrteg verliet Wil
helm voin Wied Albanië en werd bet!'land
bezet dpor een Italiaansch legerkorps, dat
de zelfstandigheid van Albanië onder Ita-
Hiaansch-pmtedtoraat proclameerde. Tieigen
deze Italiaansche politiek verzotte zich
'president Wilspn, die hoogstens van een
Erancisoa wilde spréken weerde hij'
baar af.
„Laat mij' met hem alleen."
De pleegzuster, die rich, bescihleiidan had
teaiugget ro'ltUdketn in een zijvertrek, sloot
opi een Wenk van Greiba, de deur van de
sterfkamer en de beide dames verlieten
iiet vertrek, om zieh naar de w'oonk'ameir
te begeven.
Daar brandde een hanigliamp'. Met een
diepe zuoh,t wierp Franoiisoa izicJhiop de
sofa.
„Ik ben doodmoe, Greta. Maar Wat
belpll' het, niet waar; dagen als deze
piakkken geweldig aan. Als Dolf miorgen
bomt zullen we eenis spirélfen ovier je
toeklomist. Dat je bij' tante Johanina gaat
inwonen, is uitgemaakt .niet waar? Je
zult daar gelegenheid hebben oan je nuttig
te maken."
Greta zat als vernietigd op een tsoel.
„Uitgemaakt is nog niets, Franciisca.
Maar, als ik je iets verzoeken mag,'
sipreek dan nu alsjeblieft niet over zulke
dingen. Als alles adh'ter den ruig is, is |}iiet
immers noig fijld genoqg. Uc kan nu biet
nadenken; over niéts, niéts!"
Epancisca mompelde ieits, maar zweeg
'Ijoen. Na een poosje richtte zijl .ziicfc
evenwel weer eensklaps op »n 'kleiek' hiet
meisje met groote, verwijtende oiogan aan.
„Als ik je een raad mag geven, Grata,
w'ees dan om Godswil niet onhandelbaar
Italiaansch mantlaiat iover Albanië wilde
weten. In 192.0 moest lijaiMë van allo ge
zag over de Albaneezen afzien. Hoewel
de tpestand te Albanië gedurende, de aar-
ste jaren na den oorlog vrij rustig bleef,
braken ajl spoedig woelingen uit, welke in
1921 ILeidden tot omverwerping van do
regeerteg en liet uitroepen van d» repu
bliek. Sinds 1928. werd de republiek ech
ter weel' vervangen door een konink
rijk en staat koning Zogoe aan he>t| hopjf'd
der Albaneezen. Mion zal zich herinneren,
h«e het vorig jaar te Weeinen een aan
slag werd gepleegd op 'het gevoligl van
koning Zogoe, weilike aanslag, feitelijk' op
den koning gemunt was. Bjj het proces,
dat hiervan bet gevolg was en hleittwelk
eind verleden jaar mat gesloten d»uren
werd behandeld, verklaarde een der ver
dachten, dat het slechts iu zijn bede
ling had gelegen door dien misdaad do
aandacht der wereld pp de toestanden in
Albanië te willen vestigien. Vermoedelijk
was dit ook een vingerwijzing naar het
Optreden van Italië. I|tiali|ë -heeft n.l. de laait
ste jaren geen poging ongemoeid ge|ld-
ten om Albanië opnieuw aan zich to
binden, 'hetgeen te meer h|agrijpei|ij|k; isj
als men bedenkt, dat wanneer Italië in
Albanië de macht in handen ihëef't, heit
heer en meester is van de Adriatischja
zee, hetgeen vooral zijn positie tegen,-
over Joegoe-Spiavië zou versterken, daar
de verhouding Itallië-Joego-Slavië nu juist
niet een van de meest vriendschappidlïj'ko
is. Op weilike wijze Italië zijn invloed in
Albanië tracht te versterken, moge o.a.
Wijken uit het volgende. Albanië lijdt
nl., gelijk de meeste jonge staten, aan
geldgebrek. Hierin werd door Mussolini
tegemoet gekomlen, die den Alibaneeschen
staat 24 millioen gulden leende, evenwel
op „zekere voorwaarden''. D.eze voorwaar
den behefeden, dat Italië hét redht zou
krijgen het A'lbancesche leger te hervor
men, waaraan dan ook' een druk gebruik
is gemaakt en nog gemaakt wordt. In Al
banië en ook daarbuiten beschouwt
men deze hervormingen van Italië even
wel als een bedreiging aan het adres van
Joego-Slavië. Geen wonder dan 0|0|k, dat
de nationalistische Albaneezen alle moge
lijke moeite doen oml de Italianen uifc het
land te verdrijven. Zijl voelen er aller
minst vpor otmj als stpptblok in een even-
tueeleu oorlog met Joegoi-Slavië te die
nen. Toch kan niet worden ontkend, dat
door den Italiaansehen invloed veel goeds
in Albanië is tot stand gekomen. In het
eerst zoo woeste land rijn thans re»ds
verschillende goed» wegen en ook enkelje
spporwëgen aangelegd, waartoe Italië 250
instructeurs en ingenieurs afstond, ech
ter toede ptoi het Alhaneesche leger van
12000 man op te leiden. Zelfs bezit het
land te DjuraZz» een vliegveld met aep
luchtlijn; deze laatste behoort echter aan
den ltaljaanschen Adria AreorLloyji.
Deze schijnbaar opofferende belangstel
ling van Italië wprdt echter, ondanks
het verdrag van Tirana (1926) en het
defensief verbond (1927) door het over-
grpo tdeel van het Albaneesehe volt met
een uiterst geringen dank' vergolden.
Zalfo Koning Zogoe is niet zppi Italiaansïjh
gezind, als men hem! veelal Vjoorstalt. En
het is dan opt van belang de nieuw oj)l-
bruisdliende natiopafllistische bewiegang in
Albanië te velgen.
Mandsjocrïjle.
Een lezer, die zich interesseert voor {liet
JapanschClhineesche conflict en geen
klaar begrip, had va,n de Mandsjoerijsdhe
klwestie verzocht ons eptege inltdhitingen
daarover.
Hieronder volgt een beknopte uitéén
zetting
oor den Japansehen overval was
Mandsjoexije in het Noorden nog zelfstan
dig en stond onder gezag van een Chi-
neeseh generaal'. Over Zuid-Mandsjocrijc
had Japan echter reeds het protectoraat.
Dat de Japansohc invloed in Mandsjoexije
zoo buitengöwio'oa groot is, is gemakkelijk
té verklaren j in het Oosten grenst de
landstreek immers aan het tot Ja.pian
behoorende schiereiland Koea. In- het
Noorden grenst Mandsjoerije aan do tot
de -Sovjetrepubliek behoorende Republiek
van het Verre Oosten, in het Zuiden aan
de Gele Zee en in het 'iWiesten, aan de
Chineesche provinoie Tschaigan en het
landschap, Mongolië. Bovendien hebben
China en Mandsjoerije niet altijd één ge-
heei gevormd. De bevolking van Mand
sjoerije is altijd, een zeer machtige volks
stam geweest, die meermalen mat het
overige China groote oorlogen heeft ge
voerd, waarbij zij! meestal aan de overwin
nende hand waren. In 1644 veroverde
tegenover Hans en Dolf, Wanneer zij met
je over je toekomst spreken. Zij' rijln
het, die beslissen moeten; bedenk' dat
wel. En Dolf isdhijfmt toch al niet blj'zondeir
veel mét je op te hebben."
Bleek ate ©en id'oode k'eek Grejta de
jonge vrouw aan. Baar lippen bewogen
zich, maar rij uitten geen klank. 'Men
kou het blaar aanzien, diait rij moeite deed
om zichzelf in bedwang te houden. -
Exanciisca haalde de sdhkmders op,,
maar Zweeg op haar betuirt en öloot de
oogen. Eien harde' trek legde zich! om friaar
mond, toen zij teistllulimeTde.
In Greta's borst schrijnde een felle
pijn, die haar -belette helder ta dankten;
haar gedachten verlwlarden zich onophou
delijk, 'O, nu in de dagen,, die Komen
zouden, een hart te bezitten, dat h|ét ha.be
verstomd; dait zij kon liefhebben en dat
haar liefhad, en datfc ha(air innigrte Voelen
en denken Kon begrijpen en medegevoelen
liet scheen, dat dit verlangen zoo mach
tig, zoo gloeiend iwais, dat rij' aan' niets
anders kon denken, niatis anderis kon over
wegen, dan dit alleen. Hans? Hijhad
haar altïj'd graag 'moegen lïjiden maar
zij' waren hoo lang van elkander geschei
den .geweest, haast vlreemdein geiwtordon.
(Wordt vervolgd.)
