ZATERDAG 6 FEBRUARI 1932
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
|li UIT DE PERS ij
LAND- EN TUINBOUW^
Plaatjes met praatjes.
eenvoudig had hem het schoon© gelaat
nooit toegeschenen.
„Maar Madeleine," sprak hij, „ik bid
ui, vermoeit ge iUi noodel-oos waar is Üe
zuster
„Ik kwam, wijl ik komen moest. "Mijp
plaats is bij ,u- De dokter zeida dat gij
lijdend rijt. Ik ben gelukkig ,dat gij ge
slapen hebt." j
„Maakt u dat gelukkig?,"
„Dezen nacht riep-t gij uwe moeder,
toen legde ik mijne handen in de uwe en
gij1 sliept in. Dat bracht mij op het idee,
dat ik toch iets meer voor ul doen ton,
dan de ziuister en betaalde handen."
Op één arm richtte Mj zich op en eag
haar aan. „De dokter kleeft u wel ge
zegd dat ik moet sterven?. Wat?. Gijl be
vindt p in een toestand van beroering?"
„Do dakter vindt p, z-eer riek! en poo-
djgde mij uiit p, te verplegen." Zijl brak
in tranen pit en voegde er aan toe: „Als
iik' pi lastig ben zal ik evenwel gaan, maai'
ik meende dat piwe vrouiw1, die zichl dien
naam niet waardig heeft getoond, gaarne
in deze zware piren bij u verbleef om u
hare liefde te toonen."
„Uwe liefde..." Zachtjes, heel zacht jas
als een groote verwondering wekkende
gebeurtenis sloeg 't hem in het gelaat.
Lief de
„Ik zoui zoo gelukkig zijn als gij' blijf t,
en dan liefdeen van aandoening
volgde een traan.
Hij verwonderde zich dat zij zoo nauw
keurig wist wat er te doen was: de in-
droppelingen, de warme doeken op do
hartstreek, de frissche lucht door het
open venster, de geruischlooze bediening,
alle zoovele weldaden.
Wederom viel hij in slaap.
Toen hij ontwaakte, zat rij) naast hem
met 'n kerkboek ,en reeds Weerstond hij
haar niet meer.
Zij stond op en legde haar hoofd dicht
naast het zijne en zeide„ik smeekte
God ui voor mij' te sparen en dankte Hem
dat gij na het ontvangen der genademid-
delen der H. Keiik wat beter z'ijt gewor
den!"
Het was alsof er een levensstroom door
zijne aderen voer; een waar geluk greep
hem aan.
„Waarom heb ik p niet vroeger mogen
kennen
Nog dichter schoof zij haar gelaat naast
het zijne.
„Het is nog niet te laat. Druk mij
tnans aan ulw1 hlart."
„Mijn vroplw, mijn alles!"
Overgelukkig waren deze laatste dagein,
Ware liefde nam hij met zich in de eeu
wigheid: de zijne bleef haar bijl als een
lichtende herinnering voor de rest barer
eigen dagen. i I
MAGDA.
Het middel.
Karei Vermeer had met uitstekend ge
volg het artsexamen afgelegd. En nu w,as
liijl thuisgekomen, waar men ham hartelijk
verwelkomde. Moeders gelaat straalde
van blijden trots en vader was niet
minder verhepigd. Vader was ook dokter.
Karei bracht heel genoegelijke dagien
door in de ouderlijke wionimg, maar door
snuffelde intpsseken ijverig de adverten
tie-kolommen op: zoek naar een praktijk.
Ook dat zoeken werd al gapw met ©en
goeden .uitslag bekroond; de aanstaande
schoonpapa zat er wiarmpjes in en zoo
kwam al spoedig het vertrek naar de
nieuwe woonplaats voor dokter Vermeer
en zijn lieftallige jonge vrouw.
Een paar pup voor het afscheid nam
papa den jongen arts apart in zijp, stu
deerkamer.
„Jongen, zei hij, „alvorens je je ver
antwoordelijke taak! op je schopdeiis
neemt, moet ik je een paar vertrouwe
lijke mededeelingen doen, die je wiellichit
in je beroep- van npb kppineui zijin. Ik'
heb miji daar althans wel bij bevonden.
Zie jongen, je zult vele patiënten krij
gen, wien eigenlijk niets mankeert ep
wier kwalen ingebeeld zijn. Ep zijn
vcopts tal van gevallen, dat je niet direct
een diagnose kunt stellen. Zooiets zul jo
natuurlijk nimmer erkennen. Een dokter
móet het weten; een goeie dokter ziet,
naar het publiek meent, met 'één oogop
slag, wat er aan hapert. Er zit in de
uitoefening van- ons beroep meer mysti
cisme dan men denkt en vooral iieti sug
gestieve element is van groote beteiekeniis.
Vertrouwen in den arts is het eerst poo-
dige; in negentig van de honderd gevallen
brengt dat genezing, althans verlichting.
De meeste mensehen verlangen voorts
eenig medieij'n. Welnu, dat medicijn moet
onschadelijk zijn.
Mi,n jongen, ik heb hier 20 recepten.
Geen daarvan kan het geringste kwaia-d.
Krijg ik nu een twijfelachtig geval of
een ingebeelde patiënt, dan doe ik die
recepten *in mijn lioed en trek er op
goed geluk eentje pit.
Ik heb daarmee uitstekende resultaten
gehad; de meeste patiënten weiden beter
of dachten het, w'at op hetzelfde aankomt,
Hjer. heb je de recepten. Misschien kun
je ze gebruiken. En pu: vaarwel, besté
jongen. Het ga je goed."
De jonge arts had zich al ga.uiwi een
goeden naam als geneesheer -verworvenin
Jlwijfelachüge' gevallen hield hij zioh
.tropW aan den raad van zijn Vader en bijl
bevond er zioh wel bij.
Toen werd de vader ernstig ziek". Een
gezwel in de luchtpijp. Specialisten wer
den geraadpleegd en de beste chirurgen.
Zij gaven geen hoop. Operatief ingrijpen
werd niet mogelijk geacht. Bedroefd ston
den de jonge dokter en zijn moeder nan
het bed van den ouden arts.
Men besloot nog eens, een bad beroem
den specialist te raadplegen. Deze k'Wam,
onderzocht den patiënt en schudde het
hoofd. Hij declareerde, zoo-als men dat
van een beroemdheid kon verwachten an
zou vertrekken. Alvorens bad bij nog
een onderhoud met Karei.
„pk mag u niet verheelen," zei hij', „en
natuurlijk hebt u zelf ook'wel 'ingezien,
dat de toestand heel gevaarlijk, ja vrijlwél
hopeloos is; er is een verzwering int do
luiohitpijpoperatief ingrijpen is niet mo
gelijk en ieder oogenblik1 dreigt de ver
stikkingsdood. Maar toevallig heb ik van
iuiw roem gehoord, mijnheer Vermeer, als
bijzonder gelukkig practicus en misschien
weet pi nog een middel te vinden."
Karei keek' peinzend voor zich. Toen
zei hij„Laat mij even alleenik moet
nadenken."
De specialist begaf zich weer naar de
ziekenkamer en deelde daar mede. idlait Idjo
knappe jonge arts nog op een middel
peinsde. Ondank® zijn benaplwdheid glim
lachte de vader.
Karei had initjussehen zijn 20 recepten
in de-n hoed gedaan; 'hip roerde dlio goeldl
dooreen en trok er eentje ruit. Toen
hij1 de kamer van den zieke binnen
riep
„W-arme pappen op- de buik."
De specialist keekk heel verbaasdde
pait-iënt begon ineens bulderend te lachen.
Plotseling golfde een stroom van etter en
bloed ,uit zijijh mond.
Hat gezwel wa,s doorgebrok-en. 'De pa
tiënt was gered
Van twee stille, brave
vrouwen
D-e vader was leeraar geweest in het
Atheneum. HSj| was een pracht vau een
professor en ouders van gegoede leer
lingen kwamen he|ml sineeken dat is
weil het woord om les te geven pan
hunne zoontjes. Die lesuren werden duur
betaald. Hij wou dus veel geld en zijpe
vrouw kon maandelijks een flink somil-
metje sparen. Ze was daarbij) nog pk wel
gesteld eenig kind van eien winkelier
uit de .Wallen en rij'zélf hadden maar
twee kinderen. Het -oudste was epn
meisje. Dpor, en het tweede ,aen jongen,,
.André. Er Waren geen gelukkiger menr
sehent er wereld dan vader, moeder, Dora
en André. Moedertje was een zacht, stil
mensehke, die noig geen vlieg kwaad kon
doen Haar dochterke was heur even
beeld, braver kind bestond er niet. Het
was tusschen die twee altijd Van „kindje
langs hier, en moeke langs daar..'i etn
nooit klonk 't eene wiootrd liopger dan het
andere.
Vader was no-gai opvliegend van kar
rakter, en dronk zeer gaarne een pintje.
Maar pverdxeven was het tooh niet. Dfuar1-1
bljj. vrouw en dochterke keken hem naar
de .joogen en vlogen wanneer 'hij; -epn
wensch uitdrukte. Hij) had thuis nooit
'n schijn van reden om ontevreden te we
zen. Moeder Zei hem d'es avonds solmtei,
wanneer hij) vermoeid was van lies geven;
„Beste vriend, zoudt ge niet liever pen
g|laasje gaan drinken met uwe coMjegai's?''
Ze was zoo gelukkig wanneer hij] dan
thuisbleef en antwoordde: „Vrouwk-e, 'k
tpiijlf liever iblblij, u.'i I
Het gebeurde wel dat hijj ging, maaf
dan zei ze tegen Djora dat vader groot
gelijk had, want dat hij veel te hard
werkte en zioh wel' eens verz|eftem nroicttnt-.
André was een buitengewoon .stujdiept
en haaide in alle klassen vpln 't 'Athóute.um
numlmler éen. Vader was niet weinig fier
op zijn jongen en wanneer dezle.^u hjulma-
niteiten had geëindigd mocht bijl 's avonds
mee, naai' het café, waar hij! d!a,da)iij(k, bij
de oudere vrienden van den leeraar, veel
bijlvai vond om zij[n pittig snedig woord
en zijn geestige Zetten. -Het bier smaakte
hem goed en wanneer het op htetajl(ein
aankwam, stand zijla vader wel eens vier-
wto-nderd over de som die hij1 mloest 'be
talen. 1 II'1'
H'ij maakte echter nooit eene opjmlelr-
king, ook niet toen hij1 vernam dat Andjré
het te Leuven nogal bont maakte en aan
gesloten was bij de kliek der boemei-
laars. j
Die dronken tot hun laatst.en cent op
was en leerden slechts de twens l'aatstjo
dagen der week, wanneer ze, meit pijn
in de haren, treurden op voorlbiij'e dagen.
Die studies waren er niet naar om lau
weren te plukkenen Andréke, de
schitterende student, de jongen met bat
woord en de vaardige penzakte bij
zijn examen.
Dat was de eerste slag, dien vader to
dragen had in rijm huwelijksleven.
Hij was zeer onder den indruk, maar
moederke zette- er hqmf weer bovenop
en André ibölpof'de beterschap.
-Een paar weken nadien kwam een klwja-
de griep in huis. Ze lagen op een géig|e|vton
oogenblik aljlen te bed, en de eiep» ziekaj
moest den andere, helpen. Vader stond
niet meer op. HSjl Werd begraven zon
der dat zijh dierbaren hem konden ver
gezellen, want zie warep np-g to ziek
om buiten te kamén.
Mpedei' trok' een ptansioein en sfcof'fb-
l|ijik hadden ze niets tekort, maar 'ff hart
was erg gewond. Haar man Wias, ook' nia
jaren huwelijk, hem' ideaal - gebleven, en
ze koele steeds naar ham op pi(et liefde- en
de g-rpotste 'bewondering. I i
P|ora week geen stap. van moeders zij,do
en toen, een jaar na vaders dood, ze celn
goede aanvraag kreeg, stond ze ook malar
'geen eukel -oogenblik in .beraad. Ze blfepf
bijl mpeder!
André was een paai' maanden ouder
den indruk van vaders afsterven. Hlijf stu
deerde vlijtig cu scheen veranderd. -
Eilaas! Zijjn oud gezelschap- lliet hom
niet b|os. D© rouw was noig niet uit, wan
neer André zijju vorig -leven van plezierig
hoogstudent had hervat.
Hiy' had veel1 geld noodig, en hij kreeg
veel. Moeder maakta wel ceps oen opmjer-
king, maar zoo heel z'acht, dat hét helmf
niet eens raaide -elu Djora Wist ni'etb hoeviojed
de stille vno-uw haar zoontje toestak1.
Hij1 passeerde met vrucht da twee vol's
gende examens. Moeder en P|ora wisbem
wdl dat hijj beter ton studeeren, maar zo
waren al tevreden dat hiij( tp-eh vooruit
mocht. Elllk jaar was er tooh één. Hpt
verstand klomt niet voor de jaren en een
maal ingenieur, dan zo.u het, vanzelf be
teren. André had de trekken van heur
man, pok zijn op-vliegend karakter, mhar
insgelijks zijn goed hart. H|ij| zpu wel een
maal inzien dat hijl in de verkeerde rich
ting liep. - -
Ei-laas, toen kwam de noodlottig» dag
dat André', die niet geheelf nuchter was
toen hijj) den leergang volgdei van een
zeker leeraar niet dez/en -woorden had
gekregen. Dial was nog nooit gebeui'd en
André had groot ongelijk'! Zijne mo-eder
kreeg het bericht, dat de poorten der
'Alma Mater in 't vervolg voor haai" zopn
zouden gesloten bldj(ven.
Dat trof heur diep-, maar André wist
het zoo te keerein en te draailem, dpt| zje
ook erg bops werd pp- den ppofessor ein
hem zoontje troostte: „Och arme,, anfjju
jpngske. .Wat gaat ge nu doen?'>
Het „joagske'j, had reeds -/fen plan in
het hoofd. H|ij| zou naar Brussel! trekken
en er zijju weg maken.
André ging en vond er een bediening
bijl een ingenieur, dien hij vroeger te Leiu-
ven had gekend. Die bezoldiging was ech
ter niet h,oog. Dp jonge bediende was ech
ter knap en steeg al' spoedig) in de achting
van zijjn meester. Hij won, na panigo
maanden, rui|ml zijjn bestaan, en er w|a$ tjolet-
hoinst in de zaak
André leidde echter een lustig leventje,
zocht betrekkingen hoven zïjh stand,
speelde den voornamen heer, dronk,, trao-
teerde, gaf dure geschenkjes ienzijp
moederke kon betalen. Het ging zoovar
dat de brave vrpuw rekeningen kreeg op
haar naam gestuurd van het hotel, wlapr
haai' j-ongen kost en inwoning had, van
een juwefher en van een wijjnhandlqlaajf'.
Het stijlle vrouwtje weende en Dora wielen
de pok, maar dadelijk werd het geld opgfei-
zonden. H|ij| kreeg can brief' van zijn zlus-
ter en ze schreef dat mo-eke zboveldi' ver
driet had en dat bpoertjejfaf' zó.ó, niejtj maar
mp-cht handelen en 't vervolg en dat dan
alles „vergeten en vergeyen'i was.
,JBrftertjo-ttiefi schold zichzelf voor
beest en ^ljoebea-, toen hij) dien brief kneeg
en hiji kuste den naam van „dien Engje(lf''i
lijk hij zijjn ziuster no-emde.
jEen paar dagen nadien liad hij! eéhteir
weer afspraak met vrienden, hij) wp-u
terug. Hiij, streed well wat mat zichzelf,
maar had geen wilskracht genoeg, en hij
joeg meer dan ooit de vierm'aken na. Hjj
had veöl geld n-oodig en de twee smart
volle vrouwen betaalden alles.
De stille verwijten, wejlke ze bean tjOjö-i
stuurden, ware liem onverschillig gewor
den. Hijl kwam zelden naar huis en wan
neer hij eens pverktvam, durfden |mjoed)er
en Dpra niet veel' zeggen, uit vrees hem
voor altoos weg te jagen.
Het pensioen van vader - werd gebruikt
pm zoontje-lief te helpen, want hij| was
ook zonder werk gekomen. 'T|0)eh het pen
sioen niet meer voflldopnde was, sppak
mo-eder haar spaarpotje -
Zekeren dag waren mppder en Dpra
zeer gelukkig. André had een langen,
hartefijken brief geschreven. Hij - was van
plan te tro.uwen. Zdjj was een lief, zeer
praaf meisje, veel te goed voor hem|, zöp
schreef' liij. Hjj (had nu gebrpken m«t de
vrienden die hem noodlottigwaren ge
weest. Maria bezat geen fortuin, amper
-genoeg om zich wat in te stellen, mdai'
ze was goedhartig, verstandig, z-eer ont
wikkeld, enfin, een schat van een bruid.
Hjj had nu 'n betrekkelijk goede weikl
kringi in een scheikundige fabriek en,
binnen eenige dagen zp-u hijl met Maria
komen. „Of moeder en Dpra dan miaar
liefst geen zinspeling Zouden maken op
zijin vroeger erbarmelijk gedrag ?'i Ach,
dat wist Mj[ toch wdl beter1! Ze dadhbm
er niet aan! l I I I
Alles -ging göpd te Brussel. Andr(S(
scheen een heel ander mianscji1 geworden.
Maria was zeer gelukkig, want de ooie
vaar' ging neerstrijken -op het dak. Hij
was bij'zonder mild en bracht een tweeling
twee bljonde meisjes. Moeder en Dpra
verbleven sinds eenige dagen tei Birussel
en hadden hun handen vol met d« twee
zusjes. t
,Op het doopfeest je was André' ve-elü
stiller dan naar gewopnte. Moeder .vroeg
hem zacht
Scheel ter wat, jongen? I
Het epijjt me zoo, terwMe der bwe»
kinderen, dat ik mijne toekam|st zelf heb
vergooid. i. i
[JJoe, toe, antwoordde mopder zacht,
het is zéér goed, lijk het nu is. Zie maajr
dat ge stand houdt. j
.Wanneer de tweelingzusjes pugev-eéj.' een
jaar o-ud waren, k'watn Mpria, die imoede
was en afgetobd, naar moeder -en Dora-.
Ze had haar twee kindertjes b ijjzifihl Mpe-
Ze had haar twee kindertjes hij) zich.
Moeder vermoedde direct dat het nipt in
den haak was te Brussel. -
Beide vrouwen namen 'n kindje aan,
en eer ze uitleg 1 hadden gevraagd, begon
Maria luide te weenein. - I -
Ach, sedert eeu paar maanden ging het
slecht met André. Hjijl dronk, liep sfbclhts
gezellen na, die hem aftrokken vaar vto-u-W
en kinderen en liiielld achter van zij-n 1-o-on,
Ze miste hot noodige voor de kinderen.
Naar haar eigen thuis durfde ze nielt
terugkeeren. Mo-eder had haar dit huwei
lijk altijd afgeraden.
Ge hebt goed gedaan naar hier to
komen kind! zei imoeder. Get blijft met do
kinderen bijl pns!
Djen avond bléven moeder on Dots
tat diep in den naelit zi-ttan beraadslh-"
gen. Er b-leef niet veel gei'd moer over,
maar het huis was nog liet hunne en
dat had groote waarde.
biet groote ontroering in de stpm zeido
Dpra
We konden het huia verkooppn....
Schreiend riep moeder nit:
Maai' mijh arm' kind! En -gij? Wat.
zul't gij dan nog overhouden? -Wat zult
gjj doen wanneer ik voor gtaed weg ben
en het pensioen ook vervalt? I
Maak u maai' niet ongerust, -mloe-
dertje. Ik kan naaien, muziekfe-sen gev-an,
gouvernante spelen of, d-e kindertjes van
André verzorgen en zij-n huishouden be
redderen. Maria kon dan een {idaa.ts zoe
ken als -onderwijzeres. Dan kunnen we
immers goed rondkomen ei) 'André's hulp
kiumen we dan missen. -
Gij| zijt een braaf kind, antwpordda
moeder bewogen en Onze Lievte Hjepr
zal' u zëgenon. i
Ik verwacht nog van Hem, dat Hij
André tot inkeer zad! doen komen. O,
moeh tdat eens waai' wezen! Dan zpudan
we gelukkig zijin, nietwaar m|Oede(rke!|
O ja! Hijl heeft zoo'n -goed hart
Dora, maar de drankduivel houdt henul in
zijne klauwen. - (Edzh -.WJol-f.)'
Een onderhoud met een verbannen
Jez|niïeten-ipiater.
Een vertegenwoordiger van de „Lirnb.
Koerier", heeft te Valkenburg een on-
derho.uid gehad met een der verbannen
Jezuïeten-paters, die in Nederland zijn
aangekomen. Hij- söhrijft:
E-en der verbannen paters, die ons met
groote welwillendheid te woord stond,
ver-telde ons het een -en -ander ovler die
ont.wik'kkeJing van den toestand in het
huidige Spanje. - - I
Het verbanningsdecxeet der S-p;aanscho
regeering had den pater® JezU(ïetecn sledhits
tien dagen tijd gelaten, om orde op, zaken
te stellen en h-et land te verlat-en. Doüh
hier en daar hadden de provinciale gou
verneurs een mildere houding aangeno
men dan de centrale regeering te Ma
drid, en dezen -termijn zelfstandig met
enkele dagen verlengd. Van het beroep- op
het hoog gerechtshof, tegen het verban-
ningsdeereet ingesteld, verwachtte de pa
ter niet veel heil.
Hoe komt het todh-, vroegen wij', dat
van do zij-de der bevolking niet met
kracht tegen het uitwijzingtsbeslujlt is
opgekomen
De wi-1 tot protest, -aldus da pater,
Was in ruime mate aanwezig.
Onze vrienden en het -zijn er god
dank v ele - k'wamen tot ons en ge
tuigden: „Wij willen u, verdedigen tot het
einde toe." Doch wij hebben hun nadruk
kelijk] aangeraden zich niet te verzetten
tegen het besluit der xeg-aexing. W-at zom.
het immers hebben gebaat 'bdj: de thans
heersciiende toestanden in Spanje-?,
Is het waar, dat bij een groot deel
der bevolking het godsdienstig leven zeer
veel te wenschen overlaat?.
Het antwoord op deze vraag w-as ty
peerend!....
'Gedoopt zijn 'wïj allen in Spanje,
aldïis de pater, en er zijn vele katholieken
die nog trouw en geregeld hun gods
dienstplichten waarnemen. Doch zeer ve
len ook zijn -al lang geen practiseerende
katholieken meer. Vooral o-nder de ar
beiders in de groote steden hebben oom-
monisme en socialisme een ge'weldijgeii
aanhang gekregen. W-at zioh! thans" in
Sip-anje afspeelt, is eigenlijk niet® anders
dan een voortzetting van den strijd, dia
bij tu-ssohenpoozen ree'ds meer dan een
eeu-w woedt en die een aanvang nan) tij!-
dens de groote Pranséhe Revolutie en
de veroveringsoorlo-gen van Napoleon.
Het liberalisme en de vrijmetselarijl ver
kregen in de -afgeloop-en honderd jaren in
Spanje onder de leidende kringen sbaeldls
meer invloed. Ook1 vele S-p-aansche katho
lieken hebben de liberale- ideeën aanvaard
en tot, de h-unne gemaakt. Zoo Was h-et
mogelijk, dat in een katholiek land als
Spanje de beleving der katholieke- dog
ma s in het maatsdh'apipelijk leven en eco
nomisch en sociaal in meniig op-zicht veel
te -wenschen heeft overgelaten. De pries
ters hebben zidh! daar voortdurend tegen
rerzel. Zij hebben rusteloos gestreden voor
do belangen van het volk. Doch' Ver-
liberaliseerde regeerders sloegen op h-un
'waarschuwingen geen acht. Kan 't dan
verwonderen, dat onder de arbeidersklasse
de revolutionn-aire gedachte gretig Voedsel
vond Tijdens de dictatuur v'an Primo d-e
Rivera is hovëndieu van de zijde der
overheid lang niet krachtig genoeg tegen
he.t socialisme en co-mmiun-isjne op-getreden.
Daardoor kreeg de revolutie gelegenheid
zich rustig te orgamiseeren.
E-n de toekomst Is de stichting
van een Sovjet-Staat in -Spanje mogelijk
Mogelijk is liet zekér, dat het com
munisme in Spanje tijdelijk de overhand
krijgt. De beste propagandisten, Waarover
Moskou beschikt, zijn naar het Iberisch
schiereiland gezonden- -en zij' -werkeln
rusteloos! Doch al z-oiu het wat God
moge verhoeden zoo- ver komen, dat de
roode vlag op- onze katholieke kerken
wordt geheschen, het is een groote troost
te weten, dat, naar ons aller vaste, over-
tuignig, de katholieke beginselen dooi
de eeuwen heen, ondanks alles, zoo innig
met. de volksziel zijn samengegroeid, dat
van een blijvend of langdurig communis
tisch bewind in Spanje geen sprake kan
zijn.
Is het j-uist, dat de katholiek© act-i-o
in S-panje sedert -de instelling der repu
bliek voort-durend iu kracht toeneemt?
Ongetwijfeld, en dat geef-b ons wel
den meesten moed voor de toekomst. Da
laatste maanden komt onder de katholie
ken een verheugende reactie op. Zij be
seffen niet allen, dat de komen-do tijden
zware offers van hen -zullen vragen,
doch zij zijn dan ook ten v-olle bereid
die offers te brengen. Door den strijd ,die
revolutionnairen-- en vrijmetselaars tegen
den kantholiek'en godsdienst hebben ont
ketend, is bereikt, wat voor-dien onmo
gelijk scheen. De k'aaitlholiekén hebben
tegenover het gemeenschappelijk gevaar
-alle partij-tegenstellingen terzdj&e gescho
ven. Traditionalisten, d.w.z. zij, die. naar
den republikeinschen regeeringsvorm nei
gen, en monarchisten strij'den schouder
aan schouder voor de vrijheden en rech
ten der katholieke kerkHet is merk
baar. dat de katholiekke actie meer en
meer het S-p-aansohe volk de oogen doet
opengaan voor de gevaren, welke h-et be.-
dreigen. Ook de jaugd, waaronder langen
tijd de katholieke idealen sleeh'ts spaar
zaam werden beleefd, begint w-eer te ont
waken. De katholieke studenten-organi
saties groeien voortdurend in ledental en
hun verzet tegen de anii-clerieala maat
regelen der Tegeering vormt voor deze
een bron van toenemende ongerustheid.
In één woord: de Bp-aansche katho
lieken hebben eindelijk den -wieg naar een
heid en organisatie gevonden. Zooiets,
dan zal dit do redding van Spanje betee^
kenen
..'Wat zal naar ,U)W- meening do paflfl-
,!te toekomst brengen.?,
- Ik heb reeds aangeduid ,dat hierover
werkelijk niets met zekerheid valt te
zeggen.
Zal de monarchie worden hersteld
of heeft zij voorgoed af-gedaan?,
Er zijn in Spanje zeker nog vele
monarchisten. Dodh zooals de toestand
thans is, kunnen deze w-einig of niet©
uitrichten.
aan het vlas,
in verband met de door de Regeering
beschikbaar1 -gestelde premie van f 160
p. H.A. tot een totaal van f960.000 Ivoor
steun aan de vlasinduistrie en vlasteelt,
is opgericht de V'lastelersvereeni|gj|ng, ge
vestigd te G-oes, voorzitter Ir. C. Sjtevftnls,
aecr.penningm. A. J. Comatandse. Het bu
reau waaiia,an de daigedijksche 'leiding is
opgedragen is gevestigd i-n de Rijksl'and-
ohuw.winterschooi te Goes. Deze vereemi-
ging Werkt over gelieel Nederland eu is
voor de uitvoering der steunregeling on
derverdeeld in gewesten. De gewestelijke
Viastelerscommissie voor Zeeland, vóorzit-
t.er Iz. P. v. d. W-eele, secretaris Ir. J.
Siebenga, LandboiuWhuis te Goes, regelt
de uitvoering voor Zeeland. In verband
met te verkrijgen overzicht verzoekt zij
a.s. vlastelers spoedig de noodige. gege-vtens
te verstrekken (zie advertentie).
De erkenning als vlasteler brengt gaan
leveringsplicht met zidh! med©. Do voor
naamste bedoeling i-s werkverschaffing,
waarom het bedrag vlan f 160 p. H'.A. is
Verdeeld in een rep-elpremie v'an f 50 p.
H.A. voor den teler die zelf repelt, en
een -premie van f 110 p. HA. voor d© M01--
dere bewerking voor den vlasser, uit te
keeren onder bepaalde voorwaarden. iWlaar
bet bedrag van f 960.000 niet overschre
den kan worden zal de gesteunde opper
vlakte, Wanneer meer dan totaal 6000
H.A. zouden worden aangevraagd, itenu|g-
gebraehit worden tot een voor eiken teler
evenredig deel der gemiddlalldl vterbou;wld|e
oppervlakte in 1928, 1929 en 1930.
„Marietje, heb jij', broertje al uitge
kleed -
.„Ja moeder, ik heb he[ml alf bSjlna hjqel©-
maal afgewpnden';. i -
Dioohter: „Maar moeder wiat doet U nu?
„Ja zie je, kind, ik had je vader ',-aen
sleutel in z'n nek gelegd tegen qon neus
bloeding, en die is nu naar beneden ge
gleden en we mo-eten de deur sluiten"!;
Bjoekverkoopei'„Djt kioek met Univei-
seele kennis bevat alles w(at !U, mpeit
weten.b,
.„Niet poodig m'n vrouw ver-tejllt mé
dat alEe-s wel, en nog eeu massa imfew»
bovendien,',I
„Miijln vropw kan uren over één onder
werp jplraten.'i I 1 1 f
„Nou, mijn vrouw heeft er niet eens
een onderwérp; voor ncjodig-'i
