UTING" N, i )6, Middelburg Tweede Blad te OvBzand. 5E KKER IZAAK. COURANT IOTTEN IOTTEN I Thieme VSCH 3ROOD. GOES \RAMELS Thieme NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT VOND), lafdeeling der uw Bril stuk, krouwd adres, sept. 2 - GOES bieden. "W VERRIJK 30 cent per ons 16 cent per ons 20 cent per ons n-opruiming drosisterij iulte Thieme ZATERDAG 6 FEBRUARI 1932 Staat Z.Exc. Minister van Dr. J. Th. de Visser. VAN HIER EN DAAR FEUILLETON Het geheim van de Ruïne. IN HET KRAAIENNEST ONTSPANNINGSLECTUUR De laatste dagen. )UDHEID, S 3CHHEID j cent. cent. TERIJ et de Roode I ddelburg. I MA |TSTRAAT 22 IKOUDHEID lESCHHEXD 20 cents. ISTERIJ met de Roode Middelburg. Lachen, lachen! trken. QSMIDDEL. voelen; die spoedig en slechte spijsver- lelijke of geestelijke jfdpijn, duizeligheid, en geeft daardoor ft een gezonden eet- ktheid. fl. f 21,—. rogisten. Den Haag. eoES. en liggende Graf- hoorsteenmantels .EN. 'M te bewijs hoe goedkoop Westen. EN VERKOUDHEID, EST, HEESCHHEID Imiakpastilles per ons 40 cent. it Hui» met de Roode ■ilaren, Middelburg. j. Dinsdag 9 Februari a.s. hoopt Dr. Th. do Visser, oud-minister v>an Onder- Kunsten en Wetenschappen en ML Staat, Zijn 75en verjaardag Dr. Johannes Theadoor de Utrecht opi .9 ■wijs, nister van te herdenken. .Visser werd gebaren te Februari 1875. In zijn gel zocht hij het gymnasium en vervolgens d< Universiteit. .Hoewel hij aanvankelijk Ue rechten bestudeerde, voelde de jonge st,Uv —-.r— ln|, dó Sard 1875: In 'de stiUï tot de Visser zich meer en mëer~tot de aUJJJb 'uw i godgeleerdheid aangetrokkén. Hij1 ging dan ook tot deze faculteit over. Onder zijn professoren waren toen J. Hl Gun ning, van wden de heer- de Visser spieoiaal rijn ethische vorming ontving en Nico- laat Beels, die te Voren zijn wijkdominee Iwhs geweest. Ook diens colleges lieten een diepen indruk op hem aehiter, evenals die van Doedes en van Oosterzee1, ter wijl Valeton hem een groote liefde scjiomk voor de studie van het Oude Testament. voor ue huuiu-io I Dtn! 5 Mei 1880 promoveerde dx. de .Visser lan r«,.fiir.p.ld ..De das- I TUIr op historische gegroeide partij-formatie ont breekt, naar dat sinds de lafseheidinlg van België de partijformatie hier in Ne derland een bijna uitsluitend gevolg is geweest van de godsdienstige VexdeeJId'heildl. Volgens dr. de Visser is een van de meest noodlottige gevolgen van de versnippering dat de groote problemen op een oplos sing blijven wachten, terwijl ook de staatkunde welke op zich een mooi werk is, daardoor in een verkeerd daglicht komt •te staan. Ter gelegenheid van zijn gouden doktersjiubileum in Mei 1930 werd dr. de Visser een groote hulde bereid. Van de hand van Dr. de Visser zijn zeer veel werken versohenen. Zoo schreef hij' in 1895 een boek „Mahomed-Ohristus", in drukken van een reis in Egypte en het H(. Land. Het werk beschrijft Caïro, Je ruzalem, Kanaan, Constantinopel. In 1898 verscheen zijn „Hebreeuwsoho Archeolo- Later schreef hij' nog een studie ,De wijsbegeerte van het Socialis- hetwelk versoheen in „Ons Tijd schrift" van 1908, en redevoeringen over „De Christelijk-sociale beweging van on zen .tijd". In 1926 verscheen het .eerste deel van zijn groot werk „Kerk' en fJtaat" hetwelk weldra word gevolgd door de 'dtee- en III. Dr. de Visser heeft zidh gie over proefschrift, getiteld; „Do das- I vrjji Weten te houden van het anti- -L r\ J_ fP ^-.-.4-" TT,n(r4: I i i „4 rv -nrvrVai monologie van het Oude Testament". Kplrt na Zijn promotie, welke plaats vond in 1880, werd de jonge Doctor beroepen naar Lensden, waar hij den 5 en December wtard bevestigd, Achtereenvolgens had hij1 ate standplaats: Almelo, Rotefrdaim en Am, sterdam, waar hij tot 1909 als predikant werkzaam was. 'Intuisschen was ook' zijn politieke loopbaan begonnen, toen hij' ml. in 1897 voor Rotterdam pfe lid van, Üe Tweede Kamer was gekiozen. Roede jn Almelo had Dr. De Visser zich mot do politiek ingelaten en koos in den school strijd de parti,' van den auti-xeVoliution- nair; in Rotterdam richtte hij' met prof. Muller den Werkmansbond op, welke mo menteel meer dan 14.000 leden telt en tal van sterke kassen bezit. Bij de Verkie zing van 1897 had de Chr. Hist. Kiezers- bond bijna 30.000 stemmen gekregen en een vertegenwoordiger naar de Tweede Kamer gezonden. Maar deze afgevaar digde Dr. de Visser-, predikant te Amster dam, vice-president van het Centraal co mité der Partij, keerde zich terstond naar rechts en liet zijn leermeester Ds. Brons veld, in den steek, hetgeen aan Dr. jKuy- per een grap ontlokte, dat de Utredht- sche Kroniekschrijver door zijin eigen kin- deren werd opgegeten. Tijdens het minis terie Kiuyper voegde een deal der- Chr. Hist, (onder wie zich' ook Dn de Visser bevond) zich bij de Vxijl-Anti-revol|Uiti(onr nairen, om tezamen met hen de Chr. (Hist. Partij te vormen. In samenwerking met den hter de SavorniniLohman heeft dr. de Visser toen door handige diplomatiek .weten to bewerken, dat de Friesahe Chr. Hist. Partij zioh aansloot bijl de Hollamd- sche fractie, zoodat in J^ini 1908 de een heid tot stand kwam. Imtusschen was de bekwame ij'veraar voor de Unie bijl de verkiezing van 1905, Waarbij' 'het tot de -"J - papisme dat in zijn naasten kring nogal eens opigeld doet; de eenigé grief tegen over hem kan zijn, dat hij' zich niet altijd even sterk en dan denkt men aan de historie van het gezantschap bij' den H. Stool, welke den val van de coalitieregee- ring tengevolge had daartegen ver zette. 1 1 f Het Vreemdelingenlegioen in actie. Meer en meer- ko|mlt het den laatsttein tijd voor,, dat er jongemannen voor het Vreemdelingenlegioen worden geronseld. Vooral in üet Rijn-Roergebied wordt den laatsten tiij.d door DuRscne ronselaars een bijzondere propaganda onder de werMjoto- zen gemaakt oim dienst te nemen in het vreemdelingenlegioen. Hpewlejl er Van over heidswege tegen do praktijken van dle|Za menschen wordt gewaarschuwd, kom|t het mog al te vaak voor, dat wegklqo|z]en wider vateche Voorspiegelingen dienst nemen in het Fransch-Magiokkaansche leger. D|e( dagen,, dat het Fransche Vreelmdellïngen- legioen veel moeite pnjoest doen o]mi recru- ten te werven,, Zijn v(a°rbijj. Dje slechte ecaonomische toestand en de werkloosheid hebben er toe geleid, dat in de behoefte aan recruten der zes regimenten g|e|m|ak- kelijk is te voorzien. Tengevolge van dezö pjnstandigheden heeft |m|em onkrngs de prop ven, welke de adspirant-légtoimaines moe ten afleggen, yoordat zij; naar Afrikjq gaan, verzwaard. Opk achtte men het onder deze omstandigheden niet in|elei' noo dig recruten door betaling van een hoog werf'geild te lokken; dit is dan ook ver laagd van 5000 pp 1000 francs. Voor- vrijwillige dienstneming wpi-dt ook óp pogenbüik nog steeds 500Q francs Eind 1§:31 bedroeg het Vpeemdellingea- legioen 1800 man. Hoezeer -de (mlenschelü zieh pok toen door de schopne woorden van de wervers -lieten verleiden, blijkt wel hieruit, dat nauwelijks een jaar latei- het legioen was uitgegroeid to-t eeu regi ment van 4000 imian sterk, verdeeld in vier bataiRons. Het Vfreemdiellingeullegioen heeft zich in den -loop der jaren herhaal delijk onderscheiden, en wat men er ook van moge zeggen, lafheid kan m;en dit corps in geen geval verwijten. De eiexste jaren na hun kponst in Algiers hadden de legionnaires de handen vol met het be dwingen der opstandige Al|gerïjjische stam men. In 18J314 feed -het legioen gevoelige verliezen tegen Abd-el-Kader, ielen sport prefect. Zijh volgelingen waren er diep van overtuigd, dat hun leider onkwets baar was en inderdaad schenen de koigells hem te prijkten. Het legioen leed toen een gevpeilge nederlaag, doch eeniglei -jar|eu later werden de rpllen omgekeerd (>n werden de Arabieren tjotaalll ver-slagen. Hoewel het legioen ook was bedoeld om Frankrijk zeftf -bij te staan, heeft dit corps Sledchts tweemaal in Frankrijk zelf geopereerd. De eerste maal was tijdens den Fransch-Duitschen porlog in 1870, toen het Vreemdelingenlegioen aan de Loire streed. Er werd toen een twlelado regiment opgericht, dat echter na afloop van den porlog weer werd ontlbpndfen. Ook in den jongsten were|lldo|orl|Og hleeft het Vxeemdelldnigeailegipen in Frankrijk gq- streden. Toen Tunis onder Ehansoha pro tectoraat kWam, 'bleek het noodig, dat de bezettingstroepen in Noord-Airika eenige versterking kregen en in 1882 ging de Fransche regeering er toe over het Vaieem- dëlingenlegioen uit te breiden lein wierd het 1 I-|T-r7tlln gelijk zij' wilde, -Want hare geldelijke omstandigheden bondein haar niet. Mevrouw blikte in het rond als kwam zij' pit een -andere Wereld, Waarin men nog aan hot geluk der liefde denlbt. Vroeger Was dat eveneens hare wereld geweest een wereld der verbeelding, Verdwenen voor de helle werkelijkheid. Zoo dacht mevrouw Madeleine, zag naar buiten in den tuin en in de verte over het kort gesneden grasperk1, op welks groene vlakte lichtende met bloa men bezaaide rozenboschjes stonden. In het rondschoonheid, niets dan reine, smetlooze schoonheid. Maar dat is voor 'het hart niet voldoende. Zij neeg het hoofd in diepe smart. Was het hare scihuld Had zij miot genoeg weten te vergeven, zich niat volmaakt genoeg, ver geten 1 Een krachtig Moppen op de deur schrikte haar op. Een heer trad binnen, een snel en bewegelijk man, met hel dere oogen en vasten tred. 'MevïouW ging hem tegemoet en als zij hem met haar lichte glijdende schreden en haar meisjesachtig voorkomen mde-rde, maakte de arts de ojïmerking 'dat ook! in onzen snel verkeerenden tijld, er nog vroui- iwen zijn, die hare jeugd -tot in latere jaren weten te bewaren. Hij boog en zeide met een blikl op de omgeving: „Heden bevond ik den toestand van den heer baron niat bevredigend. Hij heeft ü-we verpleging dringend noodig.' „Wat meent ui?" en zijl verZooht den arte plaats te nemen;. „Ik vrees dat gij mijn gemaal niat bizonder aangenaam zij.lt rijn. Hij alleen laa't en zonder opmerkzaamheid. De zuster die hem verpleegt is beproefd. Zijn legioen gebracht op een steirkte van tiwte|a I bediende heeft een oursius Voor vierpfaging regimenten. Thans télt het Vreemdelingen- rlnrvrrrp-m nnW: Til' ztoll <llp.ftht,S in den Wöff J/«oiVairwm'rl V CUiU.óZ'LUIg v ICULX J.U VUJ iYiuuu.u»j v— het scherpste tegenstellingen- kwam tusschen I werfgeüld betaald. Echter komen voor vrijt rechts en links, te Leiden -gekozen in de I willige dienstneming in de Fransche: kolo niale regimenten alteen recrutiein van Fran sche nationaliteit in aanmerking. In het Vreemdelingenlegioen is, zoo als de naam reeds aanduidt, iedere nationaliteit Wel kom. Dit Vreemdelingenlegioen, hetwlelik zich zoo'n beruchte naam heeft verwor ven, heeft zijin bestaan te danken aan do interne politieke moeilijkheden van dtó laatste Fransche koningen. Hoewel na den val van Napoleon all|e Bpnaplartische kop stukken uit het Fransche llegqr waren verwijderd, droomde het mlseumdelep.' der soldaten toch nog van een herleving van hun zjoo beminden soldatenkeizer'; in den persoon van den Hertog van Reichstadt, terwijl er een andere strooming was, wel ke den Hertog van Orleans aanhing. Om de zaak der Bjo-urbons te verzekeren, wiqrd aan den Belgischen barpn van Boogpird opdracht gegeven een legercorps te| vor men, dat uitsluitend uit, buitenlanders zlom bestaan, en hetwelik (buiten hetl Fransöhjo koninkrijk zijp standplaats zou hebben. Indien er dan in Frankrijk eventueel ge vaar- dreigde, kon dit corps terstond wor den ontboden om de kbningsknojon te hel pen verdedigen. Tevens ztau dit leger die nen voor het bewaken en het uit)b(reideln der Fransche bezittingen in Noord-Afrika. De manschappen van het leger lm|oesten uit buitenlanders bestaan; alleen - de staf officieren en een klein gedeelte dor ove rige officieren moesten van 'Fransche na' tionalileit z-ijn. Dfe manschappen werden voor den tijd van drie of wijf jaar ver worven, kregen in ,ToulOn hun uitrusting cn werden dan naar Algiers verscheept. plaats van den oud-liberaal Vpo der Yluigt', waar hij candidaat bleef -tot 1913, in wells jaar hij te Katwijk °P 4e Rjst werd geplaatst en gekozen. Vaniaf dien dat|um heeft hij' tot 1918 als gewoon Ka merlid deelgenomen aan de regaering. Ver volgens werd hem in 1918 in hef eerste en in 1922 in het tweede kabinet-R*uys de Beerenbrouck de portefeuille van On derwijs, Kunsten cn Wetenschappen aan geboden, Welke hij' heeft behouden, totdat in 1925 hot ministerie aftrad. Vanaf 1925 tot 1929 is Dr. de Visser Weer lid (geweest van de Tweede Kamer en was toen tevtens leidei' der fractie, totdat tegen het einde vón 1928 plotseling hot gequaht gin|g, dat Dr. de Visser zioh' voor de la.s. (ver kiezingen niet meer beschikbaar zou stel len, en dat hij' ook zou aftreden als hoofd redacteur van 'het Chir. Hist. Dagblad „De Nederlander", Welke functie hij ver schillende jaren heeft bekleed. De reden •van zijn aftreden was, dat de leider (ter fractie zich te oud gevoelde Voor zijn taak en bovendien zich liever aan de studie ging wijden, Wat zijh religieuze ideeën betreft is dr. do Visser niet erg optimistisch ten opzichte der prot. kerke lijke organisatie in Nederland, daar naar zijn meening de richtingen veel -te weel worden toegespitst en het gemeenschappe lijk ideaal verloren gaat. Voor hem opk is liet geloof vooral een persoonlijke tc- latie lot den persoon van Christus, waar de leer op de tweede plaats komt. Om trent liet partijwezen is heit ook zijn vaststaande opinie, die iin ons land een 72 Anne knïkite. Paul liep, naar do denr en opende die. „Denk aan Joan," fluisterde Anne haas tig. „Haar teven en haar geluk rijm het uwe. Denk niet aan mij', maar ap,n haar!" Paul wierp de dour open en Brian Maxwell stond voor hem. Direct toen hij PauJ zag, Stak hij' iZijln hand ,uit, toaar hij' zei geen woord. Paul greep rijhi hand en een paar seconden staarden de twao mannen elkaar, aan, te ontroerd om iets te zéggen. i „Kom kom bij het Vuirr zittenhier is een gemakkelijke stoel, je bent moo en kouden hongerig misschien. Laat ik eerst wat voor je haten." Brian Maxwell lachte. heb nog niet aan eten gedacht, maar nu ik 'daarheen kijk" en h!ij weea naar de eetkamer „bedenk ik, dat ik uitgehonderd ben 1." Anne zette een tafeltje bij1 het vuur, haalde wijn en eten en toen bleven rij! en au' mnar Brian kijken, die zat' te eten en te drinkenin stilte. - "OI---- legioen vier r egimenten, resp. gelegerd to Sidi-Bel-Abès (Algerië), te Mekmiez, te Fez en te Marrakesj (Marokko). In het geheel is dit leger 20.000 man sterk. Vjoorts is er nog een compagnie bereden manschappen en pioniers, die bijfaa allitiijd over het Marokkaansche gebied verspreid zijn om so'mls pas eenige jaren na hun vertrek weer in heï noofdkwariter terug te keeren. Meermalen wiordt er beweerd, dat het Vreemdelingenlegioen, geheel uit misdadigers .bestaat, doch dit is niet 'zoo. Hpewdl er begrijpelijkerwijze ondar da liégionnaii-res heel wat elementen rijln, dia omden een of anderen reden heft noodig vonden te verdwijinen, staan 'hiertegenover toch zeer veeil mannen, die uitsluitend uit zucht naar- avontuur of vooral in de hui dige tijdsomstandigheden door den nopld dei- tijden gedreven, zich bij het Vreemde lingenlegioen heUbbten laten insohrdj'ven. Zelfs hebben verschillende vooraanstaande personen ate gewoon soldaat in het V|reielm- dedingenlegioen dienst gedaan. Tot hen behoprt o.a. ook prins Aage van Denemar ken, die nog niet zoo lang geleden het legioen heeft Verlaten. Prins Aage is die oiudste zoon van wijlen prins Waldemajr van Denemarken, broeder van wij|lien Ko ning Frederik VIH (de vader vai den tegenwoordigen koning). Daar de Daen- sohe koninklijke familie zeer uitgebreid is, deed prins Aage reeds in 1904 voor zich en all zijn nakomelingen afstand wan rijn eventneele opvolgingsrechten op dan troon van Denemarken. In 1914 kreeg; hij' den titel van graaf van Rosenborg en vertrok naar Marokko, waar hij' dienst nam in het Vreemdelingenlegioen. Met toestemiming van MaarsahaiP Lyautey trad hij allls gewoon soldaat ,tot de gelede ren toe. Hij! onderscheidde zich bijzionder in den Rif-oorlog en werd al spoedig ka pitein. Vioor andere soldaten gaat de be vordering niet zoo gemakkejjijjk- B'owendien is de soldij zeer laag en de 1 uoht oil- menschelijk streng. Wie bijv. tijdens een marseh in de wloestijh uitvalt, wordt ge- w|0on achtergelaten en komt dan van dprst om. ,11 doorgemaakt. Ik' zon slechts in den weg staan." De arts zag mevrouw verbaasduam Sedert acht jaren kwam hïj in dat huis en mevx0|U;W had hoogachting vjoor hem opgevat. Langzaam wendde hij' hlaar rijh gelaat toe, en rij' bemerkte hoeveel diepje, smartvolle ervaring daarin te lezen stand. „Ik dacht aan een mijher zieken, die gelijk uw man lijdend is, mevrourw aan een armen werkman. Hij heeft vrouw en kinderen. De Vxpuiwi moet thans de fa milie voeden. Naast het ziekbed snort de naaimachine. En toch,, als ik die lage kamer binnenga, dan heerscht er reinheód. Niets ontbreekt. Zijl vieren een liefdevol scheiden1 De -arts Zweeg en zag het vënsted pit. Een. zweem van weemoed overtoog de ziel van mevrouw Madeleine. Zij hield niet van verborgen vermaningen, geen Ver halen met een tastbare mora,al. „Ik weet w-at gij zeggen wilt, dokter, maar de ver gelijking gaat mank. Gij; hebt gelijk deze proletariërs rijn gelukkige menschen. Alle arbeid, alle lasten des levens hebben rij in liefde en geduld met elkander gedra gen, nu, willen zij' ook in liefde en trouw van elkaar söheiden. Heb (geluk, dat Over de crisis en nog wat. Onlangs ging, in Arnhem een groot ef fectenkantoor failliet. Passief oag|e!vee|r acht ton.1 't Heette een gevoüg van de crisis, de economische crisis, die inderdaad van veell pngeiukken de oorz'aak is, doch van nog veelt meer leeiijke zaken ten on rechte beschuldigd W|0(rdt. Zoo ootk in het Arnhemsche gevali', want voor de recht bank, die Dinsdag jl. vonnis vellen moest over den ontrouwen „eigenaar, bleek wiel, dat er bier weer eerder spjraktei was van een moreeille crisis. D|e voornaajmlste kwaal des tijds steekt nog siteeds niet in d© over productie, in de zakenslapte of gebrek aan vertrouwen en kooplustde Voor naamste kWaal des tijids is de begeerte oj'b meer te schijnen dan im|en is; de kjoogjinlood naast het gebrek aan verantw[oordielliij|k- heidsgevpel, de genotz'ucht speelt do we reld pfirten. I .Uit een nauwgezlet boekenonderzoek in genoemde zaak, liwa|m' b.v. aan het licht, dat de gemaakte winst voor de firmant groot genoeg was om er royaaJl van te leven. Men zal toch immlers niet zeggen dat een voornaam en deftig gezin wiet mot ruim f20.000 in het jaar rond kan komen. j De Arnhemsche effeetepmjui had ech ter de laatste jaren voor privé giebruik sommén van vijftig en zestig duizend gulden noodig gehad en daar ziijin affaire zooveel niet opjleverde eenvoudig in be waring gegeven effecten van cpiënten Ver zilverd. Zuiver yan 't geld dat het eigen dom van een ander was, had hij' een vi|lla laten ho,uwen van f 70.000, met tennisbaan en kostbare meubifeering.Zoo was er on geveer f27.0.0.00 letterlijk verduisterd ien kon tenslotte de ondergang der zaak en van honderden onschuldige slachtoffers niet meer voorkommen worden. Men weet dat deze Arnhemsche zaak geen uitzonderingsgeval is; .elders heeft zich vrijwel hetzelfde afgespeeld. D|e cri sis, die hoogstens de krachs wat bespjoe- digde, wordt ate middel gebruikt om' het gemis aan geweten en karakter te ver bergen. i W anneer men niet spjoiedig tot een Maar begripj over en een duidelijk signa lement durft koimen vau de ware miewschii- lijke en maatschappelijke tekortkomingen en gebrekfen, z'alli Wet iang duren Oer do economische crisis uitgewerkt is. Eenige jaren geleden deed het gevleu geld woord: „de cultuur der ziel is do zidl vau de cultuur'i opgeld, 't Woord ging er wel in, maar p|mi de daad bekom|- merden de pilaesten zich niieit erg. D|e ge volgen dier veronachtzaming, kunnen misschien velen tot waarschuwing strek ken. I UITKIJK. Leunend op haar elleboog, zat mevrouw Verbruggen aan liet venster. In het gou den licht van den, zomerdag zag men de fijne lijnen van haar profiel. Hét goud blonde baar krulde langs het aristocra tische voorhoofd. Geen Voorwerp in die luchtige, ruime kamer iw'as zonder betee- kenis; mevrouw Madeleine had zioh alles in Venetië aangeschaft. -Bronzen en mar meren beelden en busten stonden in het rond; langs de wanden niets dan copiean naar Bellini, verrukkelijke kinderkopjes van Donatella. De meubelen w'aren oude Italiaansche stukken uit den tijd der Re naissance. Zij kon haar leven inrichten Hot was moeilijk', het juiste woord te vinden. „Dank je wel," zei Brian ten slobte. „Nu voel ik me heel anders. In jaren lieb ik geen Wijn geproefd!!)' Paul reikte hem rijn sigarenkoker. Brian glimlachte, toen hij' een sigaar- opstak en met half-gesloten oogen- achter over leunde in zijn stoel. „Ik ben dood geweest," zei hij' droo- mcrig, „vier jaren hen ik dood geweest cn begraven. Nu ben ik in het leVcin te ruggekeerd pu ga ik' weer lev'encn liefhebben." Eir viel een nieuwe stilte en die word haast ondraaglijk Anne durfde bijna niet ademhalen. Paul wachtte met een strak ■gezicht. „Paul, boste kerel, vertel me, waar zo is, want dat weet je natuiuriijikToen ik hier in Luis kwam en hoorde, wie hier woonde, hoopte ik half en half, dat zo hier was. Maai- Brian keekl naar Anne dat is zeker niet zoo?" „Zij is hier niet, rij! is irf Londen,t' fluisterde Paiul. „Onze Meino Prinses," zei Brian zacht. Hij stond op cn keek Anne BtramaTiit aan. „U hebt indertijd beloofd, dat u spre ken zou, als ik' het vroeg. Houdt |a uw belofte?" Zij kromp ineen maar antwoordde niet. „U hebt toen beloofd, toen 'we bij In- dulie's lichaam stonden, dat ui spreken zou, als ik het vTOag," herhaalde -hij'. „Niu vraag ik het ;u, wilt |U uiwi belofte hou den Nog antwoordde ze niet;. Maar rij' beefde en schokte van het snikken. Paul legde de hand op haar arm,. „U hebt het mij' beloofd, wilt u, (mw belofte houden? Denk aan Joanl Joian zou het vreesolij'k' vinden, als rij! wiet, dat haar moedor een gelofte gebroken bad." Toen sprak Anno, „Ik zal mijn belofte houden 1" 1 Brian slaakte een zucht van Verlich ting. Niemand hoorde de voetstnpp'en bow'en op do gang, toen Anne zich trotseW óp- richtte en Brian Maxwell aankeek. „(Morgenochtend zal ik met u mee gaan. Ik zal doen, Wat u vta-n mij' vraagt en dan zal ik! alles bekennen-, Wat ilt van Indu-lie's dood weet. En als ik lijden moet, als ik tol betalen moet voor een misdaad, die ik nooit heb -willen begaan en voor mij'n eigen gewleten, bein ik er van overtuigd, dat ik haaif niet bogaam heb dan zal ik 'het doem. Ik laat' daarin gelegen is, heeft zóó iets roe rends en zóó smartelijks, dat het mijn'hart zo.üi breken. Met mij' heeft het -echter nieits uitstaande. Mijn echtgenoot is ©en man, uit dc groote wereld en rijk, wijl hebben geen nood met elkander geleden. Steeds heeft hij zich séhitterend zónder mij! on derhouden. Ons huwelijk is uit bere kening gesloten en had een verloop, ge lijk zulke hiujwelijiken een verloop hebben. Als mijn echtgenoot het verlangt zal ik tot hem gaan, buiten dat zou het slechts een overlast zijn, waarvoor geen grond be staat." „Geen grond als het gaat over een stervende?," i Mevrouw Verbruggen kromp- ineen, want dat woord trof haar diep in de ziel Als een donker floers spreidde 't zich over alle bloeiende en klassieke schoon heid in 't rond. Sterven? Scheid-en van 't licht der wereld, van alle duizenden be langen. Nooit meer zien en gezien wor den. Beladen met alle smarten en zonden des levens overgaan tot den Kenner der waarheid. ■Thans stond het aan hem te zwijgen, Ten laatste zeide -zij: „Maar, toen gij eergisteren eene diagnose eteldet, inaendet gij, dokter, dat men met deze ziekte zaeir goed ou-d kon wlorden." „Ik heb mijn inzicht m-oaten veran deren sedert mijh onderzoek van heden. Vergeef mij, als ik u een w'einiig te ken nen gaf dat u verteerd hebt, u| te geven gelijk ge zijt. Daar is in u een stroom van goedheid en offervaardigheid verbor gen en het zou mij spijten, Wanneer deize stroom eerst zou beginnen te vlieten, wanneer tussenen u en uiw gezel levens, de deuren zich voor immer zou- mijn dochter in jouw handen achter Paul, in het volle vertrouwen, dat jij' over |haar zult 'waken en haar gelukkig maken en de waarheid v-erre van 'haar zult houden. Want jullie zijn nobele mannen, dat weet ikmaar ik ben niet altijd een brave vrouw geweest. Ik heb alleen Joan lief gehad." De voetstappen in de gan-g hadden op gehouden. Iemand stond over de leuning gebogen te luisteren. „Wij zulten voor haar Zorgen," z-eiden Paul en Brian haast tegelijk. „Vertel me nog eens," vroeg Brian vriendelijk „alles, wat er toen in Maun- don gebeurd is. Vertelt iui me precies, hoe u Indu.lie ontmoet ihebt, wat hij! zei en deed, hoe liet gebeurd®." anne Bramant gehoorzaamde, Ver heelde niets. ,,'F.n weet je zeker, dat er dien avond niemand anders om en bij! het kasteel was?" vroeg Brian. „Als er maar iemand geweest was, die uw verldaring kon be vestigen, die bewijzen 'loon, dat u Induldo niet met opzet naar beneden gegooid hebt, maar liet alleen deed uit zelfverdediging." „Er is niemandhoe zou dat kun nen antwoordde ze wanhopig. „Al.s er iemand geweest was, zou die al jaren gesproken hebben.' den sluiten. Uwe droefheid zou dan on dragelijk zijn." Hij boog. Dan ging hij| heen. Edj; sloot de oogen onder het gewicht dezer- woor den. Nooit had iemand zoo toit haar ge sproken. Nooit haar zoo. weten te tref fen. Zijne woorden doortintelden baar als de bazudnstooten van het: „dies irae", Hat zij vergeten haar leven lang, dat beminnen een voortdurend geven, is zon der terug ontvangen?, Maar zij1 wist het: voor alles moet rij' zioh tot een niet to breken wilskracht aanzetten. En in da eenzaamheid van hare schoone stilte ka mer, worstelde rij; in een bitter gew'aem, met God, om het 'hart van haar sterven den echtgenoot, om 'het hart, dat haar nooit had toebehoord, en wat zij ternau wernood had begeerd. De zieke lag in sluimering. Namen die zijn lippen sedert jaren niet hadden genoemd, fluisterde hij' of riep ze luid (uit. Mevrouw Madeleine zat op den stoel, w'aarop anders de pleegzuster zat. Bij' het zwakke licht hingen haar blikken zoekend het vermagerd, ©dele gezicht, dat daar zoo bleek neerlag opi het 'kanten kussen. Zachtjes slopen 'hare vingers in zijn heete 'hand en het scheen dat de liefde en goedheid in deze aanraking gelegjen zieh mededeelden aan de zenuwiem van den zieke. 'Een lachje streek over zijn gericht, en -als 'n bevredigend kind zeide hiji; „Ach, moeder, lieve moeder. Zijt gij het Tranen rolden over het gezicht der vrouw, en met een zalige iztekeirh'eid ge voelde rij, dat zlijl daar wlas, wlapr haar plicht gebood. Overgroot trof rijn oog het hare, als hij1 de smorgens ontwaakte. Zoo Hef, zoo De gestalte op de gang schrok eni zijn lippen bewogen zioh, alsof hij' spreken •wilde, maar hij1 hield rich in. „Was uw broer toen niet bij1 Anne schudde het hoofd. De man op de trap kwam een trede lager. Zijn groote, trouiwe oogen keken aan-, dachtig naar hét groepje voor het vulur; hij1 spande zioh in om elk Woord pp te van,gen. „Als het niet om Molly was," vervolg de Brian tot Paul, „dan zou ik' het ver leden begraven en mijn leven aanvaar den, zooals het is dat van een voor waardelijk in vrijheid (gestelde, liever dan jouw geRik in 'de waagschaal te stellen, beste kerel, en 'hét geluk' vian hletj meisje waarvan je houdt." i Een klok' sloegtjwee !u|iir. "Paul stak zijn hand luit. ,)Kom bij' me op de kamer slapen, Brian, ik zal --zórgen dat je bijtijds ge wekt wordt." ,,Tk blijf liever hier," antwoordde hij'. „Ik kan niet slapen1. Ik blijf rookén en nadenken, tot het dag wordt." „(Goeden nacht," zei -Anne. „Ik z'al morgenochtend Maar zijn." „Goeden nacht." ■(.Wordt verwlgd.).

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1932 | | pagina 5