UTING"
N,
i
)6, Middelburg
Tweede Blad
te OvBzand.
5E
KKER
IZAAK.
COURANT
IOTTEN
IOTTEN I
Thieme
VSCH
3ROOD.
GOES
\RAMELS
Thieme
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
VOND),
lafdeeling der
uw Bril stuk,
krouwd adres,
sept.
2 - GOES
bieden. "W
VERRIJK
30 cent per ons
16 cent per ons
20 cent per ons
n-opruiming
drosisterij
iulte Thieme
ZATERDAG 6 FEBRUARI 1932
Staat
Z.Exc. Minister van
Dr. J. Th. de Visser.
VAN HIER EN DAAR
FEUILLETON
Het geheim van de Ruïne.
IN HET KRAAIENNEST
ONTSPANNINGSLECTUUR
De laatste dagen.
)UDHEID, S
3CHHEID j
cent.
cent.
TERIJ
et de Roode I
ddelburg.
I
MA
|TSTRAAT 22
IKOUDHEID
lESCHHEXD
20 cents.
ISTERIJ
met de Roode
Middelburg.
Lachen, lachen!
trken.
QSMIDDEL.
voelen; die spoedig
en slechte spijsver-
lelijke of geestelijke
jfdpijn, duizeligheid,
en geeft daardoor
ft een gezonden eet-
ktheid.
fl. f 21,—.
rogisten.
Den Haag.
eoES.
en liggende Graf-
hoorsteenmantels
.EN. 'M
te bewijs hoe goedkoop
Westen.
EN VERKOUDHEID,
EST, HEESCHHEID
Imiakpastilles
per ons 40 cent.
it Hui» met de Roode
■ilaren, Middelburg.
j.
Dinsdag 9 Februari a.s. hoopt Dr.
Th. do Visser, oud-minister v>an Onder-
Kunsten en Wetenschappen en ML
Staat, Zijn 75en verjaardag
Dr. Johannes Theadoor de
Utrecht opi .9
■wijs,
nister van
te herdenken.
.Visser werd gebaren te
Februari 1875. In zijn gel
zocht hij het gymnasium en vervolgens d<
Universiteit. .Hoewel hij aanvankelijk Ue
rechten bestudeerde, voelde de jonge st,Uv
—-.r— ln|, dó
Sard 1875: In
'de
stiUï
tot de Visser zich meer en mëer~tot de
aUJJJb 'uw i
godgeleerdheid aangetrokkén. Hij1 ging
dan ook tot deze faculteit over. Onder
zijn professoren waren toen J. Hl Gun
ning, van wden de heer- de Visser spieoiaal
rijn ethische vorming ontving en Nico-
laat Beels, die te Voren zijn wijkdominee
Iwhs geweest. Ook diens colleges lieten
een diepen indruk op hem aehiter, evenals
die van Doedes en van Oosterzee1, ter
wijl Valeton hem een groote liefde scjiomk
voor de studie van het Oude Testament.
voor ue huuiu-io I
Dtn! 5 Mei 1880 promoveerde dx. de .Visser lan
r«,.fiir.p.ld ..De das- I TUIr
op
historische gegroeide partij-formatie ont
breekt, naar dat sinds de lafseheidinlg
van België de partijformatie hier in Ne
derland een bijna uitsluitend gevolg is
geweest van de godsdienstige VexdeeJId'heildl.
Volgens dr. de Visser is een van de meest
noodlottige gevolgen van de versnippering
dat de groote problemen op een oplos
sing blijven wachten, terwijl ook de
staatkunde welke op zich een mooi werk
is, daardoor in een verkeerd daglicht komt
•te staan. Ter gelegenheid van zijn gouden
doktersjiubileum in Mei 1930 werd dr. de
Visser een groote hulde bereid. Van de
hand van Dr. de Visser zijn zeer veel
werken versohenen. Zoo schreef hij' in
1895 een boek „Mahomed-Ohristus", in
drukken van een reis in Egypte en het
H(. Land. Het werk beschrijft Caïro, Je
ruzalem, Kanaan, Constantinopel. In 1898
verscheen zijn „Hebreeuwsoho Archeolo-
Later schreef hij' nog een studie
,De wijsbegeerte van het Socialis-
hetwelk versoheen in „Ons Tijd
schrift" van 1908, en redevoeringen over
„De Christelijk-sociale beweging van on
zen .tijd". In 1926 verscheen het .eerste
deel van zijn groot werk „Kerk' en fJtaat"
hetwelk weldra word gevolgd door de 'dtee-
en III. Dr. de Visser heeft zidh
gie
over
proefschrift, getiteld; „Do das- I vrjji Weten te houden van het anti-
-L r\ J_ fP ^-.-.4-" TT,n(r4: I i i „4 rv -nrvrVai
monologie van het Oude Testament". Kplrt
na Zijn promotie, welke plaats vond in
1880, werd de jonge Doctor beroepen naar
Lensden, waar hij den 5 en December wtard
bevestigd, Achtereenvolgens had hij1 ate
standplaats: Almelo, Rotefrdaim en Am,
sterdam, waar hij tot 1909 als predikant
werkzaam was. 'Intuisschen was ook' zijn
politieke loopbaan begonnen, toen hij' ml.
in 1897 voor Rotterdam pfe lid van, Üe
Tweede Kamer was gekiozen. Roede jn
Almelo had Dr. De Visser zich mot do
politiek ingelaten en koos in den school
strijd de parti,' van den auti-xeVoliution-
nair; in Rotterdam richtte hij' met prof.
Muller den Werkmansbond op, welke mo
menteel meer dan 14.000 leden telt en tal
van sterke kassen bezit. Bij de Verkie
zing van 1897 had de Chr. Hist. Kiezers-
bond bijna 30.000 stemmen gekregen en
een vertegenwoordiger naar de Tweede
Kamer gezonden. Maar deze afgevaar
digde Dr. de Visser-, predikant te Amster
dam, vice-president van het Centraal co
mité der Partij, keerde zich terstond naar
rechts en liet zijn leermeester Ds. Brons
veld, in den steek, hetgeen aan Dr. jKuy-
per een grap ontlokte, dat de Utredht-
sche Kroniekschrijver door zijin eigen kin-
deren werd opgegeten. Tijdens het minis
terie Kiuyper voegde een deal der- Chr.
Hist, (onder wie zich' ook Dn de Visser
bevond) zich bij de Vxijl-Anti-revol|Uiti(onr
nairen, om tezamen met hen de Chr. (Hist.
Partij te vormen. In samenwerking met
den hter de SavorniniLohman heeft dr.
de Visser toen door handige diplomatiek
.weten to bewerken, dat de Friesahe Chr.
Hist. Partij zioh aansloot bijl de Hollamd-
sche fractie, zoodat in J^ini 1908 de een
heid tot stand kwam. Imtusschen was de
bekwame ij'veraar voor de Unie bijl de
verkiezing van 1905, Waarbij' 'het tot de
-"J -
papisme dat in zijn naasten kring nogal
eens opigeld doet; de eenigé grief tegen
over hem kan zijn, dat hij' zich niet altijd
even sterk en dan denkt men aan de
historie van het gezantschap bij' den H.
Stool, welke den val van de coalitieregee-
ring tengevolge had daartegen ver
zette. 1 1 f
Het Vreemdelingenlegioen in actie.
Meer en meer- ko|mlt het den laatsttein
tijd voor,, dat er jongemannen voor het
Vreemdelingenlegioen worden geronseld.
Vooral in üet Rijn-Roergebied wordt den
laatsten tiij.d door DuRscne ronselaars een
bijzondere propaganda onder de werMjoto-
zen gemaakt oim dienst te nemen in het
vreemdelingenlegioen. Hpewlejl er Van over
heidswege tegen do praktijken van dle|Za
menschen wordt gewaarschuwd, kom|t het
mog al te vaak voor, dat wegklqo|z]en wider
vateche Voorspiegelingen dienst nemen in
het Fransch-Magiokkaansche leger. D|e(
dagen,, dat het Fransche Vreelmdellïngen-
legioen veel moeite pnjoest doen o]mi recru-
ten te werven,, Zijn v(a°rbijj. Dje slechte
ecaonomische toestand en de werkloosheid
hebben er toe geleid, dat in de behoefte
aan recruten der zes regimenten g|e|m|ak-
kelijk is te voorzien. Tengevolge van dezö
pjnstandigheden heeft |m|em onkrngs de prop
ven, welke de adspirant-légtoimaines moe
ten afleggen, yoordat zij; naar Afrikjq
gaan, verzwaard. Opk achtte men het
onder deze omstandigheden niet in|elei' noo
dig recruten door betaling van een hoog
werf'geild te lokken; dit is dan ook ver
laagd van 5000 pp 1000 francs. Voor-
vrijwillige dienstneming wpi-dt ook óp
pogenbüik nog steeds 500Q francs
Eind 1§:31 bedroeg het Vpeemdellingea-
legioen 1800 man. Hoezeer -de (mlenschelü
zieh pok toen door de schopne woorden
van de wervers -lieten verleiden, blijkt
wel hieruit, dat nauwelijks een jaar latei-
het legioen was uitgegroeid to-t eeu regi
ment van 4000 imian sterk, verdeeld in
vier bataiRons. Het Vfreemdiellingeullegioen
heeft zich in den -loop der jaren herhaal
delijk onderscheiden, en wat men er ook
van moge zeggen, lafheid kan m;en dit
corps in geen geval verwijten. De eiexste
jaren na hun kponst in Algiers hadden de
legionnaires de handen vol met het be
dwingen der opstandige Al|gerïjjische stam
men. In 18J314 feed -het legioen gevoelige
verliezen tegen Abd-el-Kader, ielen sport
prefect. Zijh volgelingen waren er diep
van overtuigd, dat hun leider onkwets
baar was en inderdaad schenen de koigells
hem te prijkten. Het legioen leed toen een
gevpeilge nederlaag, doch eeniglei -jar|eu
later werden de rpllen omgekeerd (>n
werden de Arabieren tjotaalll ver-slagen.
Hoewel het legioen ook was bedoeld om
Frankrijk zeftf -bij te staan, heeft dit
corps Sledchts tweemaal in Frankrijk zelf
geopereerd. De eerste maal was tijdens
den Fransch-Duitschen porlog in 1870,
toen het Vreemdelingenlegioen aan de
Loire streed. Er werd toen een twlelado
regiment opgericht, dat echter na afloop
van den porlog weer werd ontlbpndfen.
Ook in den jongsten were|lldo|orl|Og hleeft
het Vxeemdelldnigeailegipen in Frankrijk gq-
streden. Toen Tunis onder Ehansoha pro
tectoraat kWam, 'bleek het noodig, dat de
bezettingstroepen in Noord-Airika eenige
versterking kregen en in 1882 ging de
Fransche regeering er toe over het Vaieem-
dëlingenlegioen uit te breiden lein wierd het
1 I-|T-r7tlln
gelijk zij' wilde, -Want hare geldelijke
omstandigheden bondein haar niet.
Mevrouw blikte in het rond als kwam
zij' pit een -andere Wereld, Waarin men nog
aan hot geluk der liefde denlbt. Vroeger
Was dat eveneens hare wereld geweest
een wereld der verbeelding, Verdwenen
voor de helle werkelijkheid.
Zoo dacht mevrouw Madeleine, zag
naar buiten in den tuin en in de verte
over het kort gesneden grasperk1, op
welks groene vlakte lichtende met bloa
men bezaaide rozenboschjes stonden.
In het rondschoonheid, niets dan reine,
smetlooze schoonheid. Maar dat is voor
'het hart niet voldoende. Zij neeg het
hoofd in diepe smart. Was het hare
scihuld Had zij miot genoeg weten te
vergeven, zich niat volmaakt genoeg, ver
geten 1
Een krachtig Moppen op de deur
schrikte haar op. Een heer trad binnen,
een snel en bewegelijk man, met hel
dere oogen en vasten tred.
'MevïouW ging hem tegemoet en als zij
hem met haar lichte glijdende schreden en
haar meisjesachtig voorkomen mde-rde,
maakte de arts de ojïmerking 'dat ook! in
onzen snel verkeerenden tijld, er nog vroui-
iwen zijn, die hare jeugd -tot in latere
jaren weten te bewaren.
Hij boog en zeide met een blikl op de
omgeving: „Heden bevond ik den toestand
van den heer baron niat bevredigend. Hij
heeft ü-we verpleging dringend noodig.'
„Wat meent ui?" en zijl verZooht den
arte plaats te nemen;. „Ik vrees dat gij
mijn gemaal niat bizonder aangenaam
zij.lt rijn. Hij
alleen laa't en zonder opmerkzaamheid. De
zuster die hem verpleegt is beproefd. Zijn
legioen gebracht op een steirkte van tiwte|a I bediende heeft een oursius Voor vierpfaging
regimenten. Thans télt het Vreemdelingen- rlnrvrrrp-m nnW: Til' ztoll <llp.ftht,S in den Wöff
J/«oiVairwm'rl
V CUiU.óZ'LUIg v ICULX J.U VUJ iYiuuu.u»j v—
het
scherpste tegenstellingen- kwam tusschen I werfgeüld betaald. Echter komen voor vrijt
rechts en links, te Leiden -gekozen in de I willige dienstneming in de Fransche: kolo
niale regimenten alteen recrutiein van Fran
sche nationaliteit in aanmerking. In het
Vreemdelingenlegioen is, zoo als de naam
reeds aanduidt, iedere nationaliteit Wel
kom. Dit Vreemdelingenlegioen, hetwlelik
zich zoo'n beruchte naam heeft verwor
ven, heeft zijin bestaan te danken aan do
interne politieke moeilijkheden van dtó
laatste Fransche koningen. Hoewel na den
val van Napoleon all|e Bpnaplartische kop
stukken uit het Fransche llegqr waren
verwijderd, droomde het mlseumdelep.' der
soldaten toch nog van een herleving van
hun zjoo beminden soldatenkeizer'; in den
persoon van den Hertog van Reichstadt,
terwijl er een andere strooming was, wel
ke den Hertog van Orleans aanhing. Om
de zaak der Bjo-urbons te verzekeren, wiqrd
aan den Belgischen barpn van Boogpird
opdracht gegeven een legercorps te| vor
men, dat uitsluitend uit, buitenlanders zlom
bestaan, en hetwelik (buiten hetl Fransöhjo
koninkrijk zijp standplaats zou hebben.
Indien er dan in Frankrijk eventueel ge
vaar- dreigde, kon dit corps terstond wor
den ontboden om de kbningsknojon te hel
pen verdedigen. Tevens ztau dit leger die
nen voor het bewaken en het uit)b(reideln
der Fransche bezittingen in Noord-Afrika.
De manschappen van het leger lm|oesten
uit buitenlanders bestaan; alleen - de staf
officieren en een klein gedeelte dor ove
rige officieren moesten van 'Fransche na'
tionalileit z-ijn. Dfe manschappen werden
voor den tijd van drie of wijf jaar ver
worven, kregen in ,ToulOn hun uitrusting
cn werden dan naar Algiers verscheept.
plaats van den oud-liberaal Vpo der
Yluigt', waar hij candidaat bleef -tot 1913,
in wells jaar hij te Katwijk °P 4e Rjst
werd geplaatst en gekozen. Vaniaf dien
dat|um heeft hij' tot 1918 als gewoon Ka
merlid deelgenomen aan de regaering. Ver
volgens werd hem in 1918 in hef eerste
en in 1922 in het tweede kabinet-R*uys
de Beerenbrouck de portefeuille van On
derwijs, Kunsten cn Wetenschappen aan
geboden, Welke hij' heeft behouden, totdat
in 1925 hot ministerie aftrad. Vanaf 1925
tot 1929 is Dr. de Visser Weer lid (geweest
van de Tweede Kamer en was toen tevtens
leidei' der fractie, totdat tegen het einde
vón 1928 plotseling hot gequaht gin|g, dat
Dr. de Visser zioh' voor de la.s. (ver
kiezingen niet meer beschikbaar zou stel
len, en dat hij' ook zou aftreden als hoofd
redacteur van 'het Chir. Hist. Dagblad
„De Nederlander", Welke functie hij ver
schillende jaren heeft bekleed. De reden
•van zijn aftreden was, dat de leider (ter
fractie zich te oud gevoelde Voor zijn
taak en bovendien zich liever aan de
studie ging wijden, Wat zijh religieuze
ideeën betreft is dr. do Visser niet erg
optimistisch ten opzichte der prot. kerke
lijke organisatie in Nederland, daar naar
zijn meening de richtingen veel -te weel
worden toegespitst en het gemeenschappe
lijk ideaal verloren gaat. Voor hem opk
is liet geloof vooral een persoonlijke tc-
latie lot den persoon van Christus, waar
de leer op de tweede plaats komt. Om
trent liet partijwezen is heit ook zijn
vaststaande opinie, die iin ons land een
72
Anne knïkite. Paul liep, naar do denr
en opende die.
„Denk aan Joan," fluisterde Anne haas
tig. „Haar teven en haar geluk rijm het
uwe. Denk niet aan mij', maar ap,n haar!"
Paul wierp de dour open en Brian
Maxwell stond voor hem. Direct toen hij
PauJ zag, Stak hij' iZijln hand ,uit, toaar
hij' zei geen woord. Paul greep rijhi hand
en een paar seconden staarden de twao
mannen elkaar, aan, te ontroerd om iets
te zéggen. i
„Kom kom bij het Vuirr zittenhier
is een gemakkelijke stoel, je bent moo
en kouden hongerig misschien. Laat
ik eerst wat voor je haten."
Brian Maxwell lachte.
heb nog niet aan eten gedacht,
maar nu ik 'daarheen kijk" en h!ij
weea naar de eetkamer „bedenk ik,
dat ik uitgehonderd ben 1."
Anne zette een tafeltje bij1 het vuur,
haalde wijn en eten en toen bleven rij! en
au' mnar Brian kijken, die zat' te eten
en te drinkenin stilte.
- "OI----
legioen vier r egimenten, resp. gelegerd to
Sidi-Bel-Abès (Algerië), te Mekmiez, te
Fez en te Marrakesj (Marokko). In het
geheel is dit leger 20.000 man sterk.
Vjoorts is er nog een compagnie bereden
manschappen en pioniers, die bijfaa allitiijd
over het Marokkaansche gebied verspreid
zijn om so'mls pas eenige jaren na hun
vertrek weer in heï noofdkwariter terug
te keeren. Meermalen wiordt er beweerd,
dat het Vreemdelingenlegioen, geheel uit
misdadigers .bestaat, doch dit is niet 'zoo.
Hpewdl er begrijpelijkerwijze ondar da
liégionnaii-res heel wat elementen rijln, dia
omden een of anderen reden heft noodig
vonden te verdwijinen, staan 'hiertegenover
toch zeer veeil mannen, die uitsluitend uit
zucht naar- avontuur of vooral in de hui
dige tijdsomstandigheden door den nopld
dei- tijden gedreven, zich bij het Vreemde
lingenlegioen heUbbten laten insohrdj'ven.
Zelfs hebben verschillende vooraanstaande
personen ate gewoon soldaat in het V|reielm-
dedingenlegioen dienst gedaan. Tot hen
behoprt o.a. ook prins Aage van Denemar
ken, die nog niet zoo lang geleden het
legioen heeft Verlaten. Prins Aage is die
oiudste zoon van wijlen prins Waldemajr
van Denemarken, broeder van wij|lien Ko
ning Frederik VIH (de vader vai den
tegenwoordigen koning). Daar de Daen-
sohe koninklijke familie zeer uitgebreid
is, deed prins Aage reeds in 1904 voor
zich en all zijn nakomelingen afstand wan
rijn eventneele opvolgingsrechten op dan
troon van Denemarken. In 1914 kreeg; hij'
den titel van graaf van Rosenborg en
vertrok naar Marokko, waar hij' dienst
nam in het Vreemdelingenlegioen. Met
toestemiming van MaarsahaiP Lyautey
trad hij allls gewoon soldaat ,tot de gelede
ren toe. Hij! onderscheidde zich bijzionder
in den Rif-oorlog en werd al spoedig ka
pitein. Vioor andere soldaten gaat de be
vordering niet zoo gemakkejjijjk- B'owendien
is de soldij zeer laag en de 1 uoht oil-
menschelijk streng. Wie bijv. tijdens een
marseh in de wloestijh uitvalt, wordt ge-
w|0on achtergelaten en komt dan van
dprst om. ,11
doorgemaakt. Ik' zon slechts in den weg
staan."
De arts zag mevrouw verbaasduam
Sedert acht jaren kwam hïj in dat huis
en mevx0|U;W had hoogachting vjoor hem
opgevat. Langzaam wendde hij' hlaar rijh
gelaat toe, en rij' bemerkte hoeveel diepje,
smartvolle ervaring daarin te lezen stand.
„Ik dacht aan een mijher zieken, die
gelijk uw man lijdend is, mevrourw aan
een armen werkman. Hij heeft vrouw en
kinderen. De Vxpuiwi moet thans de fa
milie voeden. Naast het ziekbed snort de
naaimachine. En toch,, als ik die lage
kamer binnenga, dan heerscht er reinheód.
Niets ontbreekt. Zijl vieren een liefdevol
scheiden1
De -arts Zweeg en zag het vënsted pit.
Een. zweem van weemoed overtoog de ziel
van mevrouw Madeleine. Zij hield niet
van verborgen vermaningen, geen Ver
halen met een tastbare mora,al. „Ik weet
w-at gij zeggen wilt, dokter, maar de ver
gelijking gaat mank. Gij; hebt gelijk deze
proletariërs rijn gelukkige menschen. Alle
arbeid, alle lasten des levens hebben rij
in liefde en geduld met elkander gedra
gen, nu, willen zij' ook in liefde en trouw
van elkaar söheiden. Heb (geluk, dat
Over de crisis en nog wat.
Onlangs ging, in Arnhem een groot ef
fectenkantoor failliet. Passief oag|e!vee|r
acht ton.1 't Heette een gevoüg van de
crisis, de economische crisis, die inderdaad
van veell pngeiukken de oorz'aak is, doch
van nog veelt meer leeiijke zaken ten on
rechte beschuldigd W|0(rdt. Zoo ootk in het
Arnhemsche gevali', want voor de recht
bank, die Dinsdag jl. vonnis vellen moest
over den ontrouwen „eigenaar, bleek wiel,
dat er bier weer eerder spjraktei was van
een moreeille crisis. D|e voornaajmlste kwaal
des tijds steekt nog siteeds niet in d© over
productie, in de zakenslapte of gebrek
aan vertrouwen en kooplustde Voor
naamste kWaal des tijids is de begeerte oj'b
meer te schijnen dan im|en is; de kjoogjinlood
naast het gebrek aan verantw[oordielliij|k-
heidsgevpel, de genotz'ucht speelt do we
reld pfirten. I
.Uit een nauwgezlet boekenonderzoek in
genoemde zaak, liwa|m' b.v. aan het licht,
dat de gemaakte winst voor de firmant
groot genoeg was om er royaaJl van te
leven. Men zal toch immlers niet zeggen
dat een voornaam en deftig gezin wiet
mot ruim f20.000 in het jaar rond kan
komen. j
De Arnhemsche effeetepmjui had ech
ter de laatste jaren voor privé giebruik
sommén van vijftig en zestig duizend
gulden noodig gehad en daar ziijin affaire
zooveel niet opjleverde eenvoudig in be
waring gegeven effecten van cpiënten Ver
zilverd. Zuiver yan 't geld dat het eigen
dom van een ander was, had hij' een vi|lla
laten ho,uwen van f 70.000, met tennisbaan
en kostbare meubifeering.Zoo was er on
geveer f27.0.0.00 letterlijk verduisterd ien
kon tenslotte de ondergang der zaak en
van honderden onschuldige slachtoffers
niet meer voorkommen worden.
Men weet dat deze Arnhemsche zaak
geen uitzonderingsgeval is; .elders heeft
zich vrijwel hetzelfde afgespeeld. D|e cri
sis, die hoogstens de krachs wat bespjoe-
digde, wordt ate middel gebruikt om' het
gemis aan geweten en karakter te ver
bergen. i
W anneer men niet spjoiedig tot een
Maar begripj over en een duidelijk signa
lement durft koimen vau de ware miewschii-
lijke en maatschappelijke tekortkomingen
en gebrekfen, z'alli Wet iang duren Oer do
economische crisis uitgewerkt is.
Eenige jaren geleden deed het gevleu
geld woord: „de cultuur der ziel is do
zidl vau de cultuur'i opgeld, 't Woord
ging er wel in, maar p|mi de daad bekom|-
merden de pilaesten zich niieit erg. D|e ge
volgen dier veronachtzaming, kunnen
misschien velen tot waarschuwing strek
ken. I
UITKIJK.
Leunend op haar elleboog, zat mevrouw
Verbruggen aan liet venster. In het gou
den licht van den, zomerdag zag men de
fijne lijnen van haar profiel. Hét goud
blonde baar krulde langs het aristocra
tische voorhoofd. Geen Voorwerp in die
luchtige, ruime kamer iw'as zonder betee-
kenis; mevrouw Madeleine had zioh alles
in Venetië aangeschaft. -Bronzen en mar
meren beelden en busten stonden in het
rond; langs de wanden niets dan copiean
naar Bellini, verrukkelijke kinderkopjes
van Donatella. De meubelen w'aren oude
Italiaansche stukken uit den tijd der Re
naissance. Zij kon haar leven inrichten
Hot was moeilijk', het juiste woord te
vinden.
„Dank je wel," zei Brian ten slobte.
„Nu voel ik me heel anders. In jaren
lieb ik geen Wijn geproefd!!)'
Paul reikte hem rijn sigarenkoker.
Brian glimlachte, toen hij' een sigaar-
opstak en met half-gesloten oogen- achter
over leunde in zijn stoel.
„Ik ben dood geweest," zei hij' droo-
mcrig, „vier jaren hen ik dood geweest
cn begraven. Nu ben ik in het leVcin te
ruggekeerd pu ga ik' weer lev'encn
liefhebben."
Eir viel een nieuwe stilte en die word
haast ondraaglijk Anne durfde bijna niet
ademhalen. Paul wachtte met een strak
■gezicht.
„Paul, boste kerel, vertel me, waar zo
is, want dat weet je natuiuriijikToen ik
hier in Luis kwam en hoorde, wie hier
woonde, hoopte ik half en half, dat zo
hier was. Maai- Brian keekl naar
Anne dat is zeker niet zoo?"
„Zij is hier niet, rij! is irf Londen,t'
fluisterde Paiul.
„Onze Meino Prinses," zei Brian zacht.
Hij stond op cn keek Anne BtramaTiit
aan.
„U hebt indertijd beloofd, dat u spre
ken zou, als ik' het vroeg. Houdt |a uw
belofte?"
Zij kromp ineen maar antwoordde niet.
„U hebt toen beloofd, toen 'we bij In-
dulie's lichaam stonden, dat ui spreken
zou, als ik het vTOag," herhaalde -hij'. „Niu
vraag ik het ;u, wilt |U uiwi belofte hou
den
Nog antwoordde ze niet;. Maar rij'
beefde en schokte van het snikken.
Paul legde de hand op haar arm,.
„U hebt het mij' beloofd, wilt u, (mw
belofte houden? Denk aan Joanl Joian
zou het vreesolij'k' vinden, als rij! wiet,
dat haar moedor een gelofte gebroken
bad."
Toen sprak Anno,
„Ik zal mijn belofte houden 1" 1
Brian slaakte een zucht van Verlich
ting.
Niemand hoorde de voetstnpp'en bow'en
op do gang, toen Anne zich trotseW óp-
richtte en Brian Maxwell aankeek.
„(Morgenochtend zal ik met u mee
gaan. Ik zal doen, Wat u vta-n mij' vraagt
en dan zal ik! alles bekennen-, Wat ilt van
Indu-lie's dood weet. En als ik lijden
moet, als ik tol betalen moet voor een
misdaad, die ik nooit heb -willen begaan
en voor mij'n eigen gewleten, bein ik er
van overtuigd, dat ik haaif niet bogaam
heb dan zal ik 'het doem. Ik laat'
daarin gelegen is, heeft zóó iets roe
rends en zóó smartelijks, dat het mijn'hart
zo.üi breken. Met mij' heeft het -echter nieits
uitstaande. Mijn echtgenoot is ©en man,
uit dc groote wereld en rijk, wijl hebben
geen nood met elkander geleden. Steeds
heeft hij zich séhitterend zónder mij! on
derhouden. Ons huwelijk is uit bere
kening gesloten en had een verloop, ge
lijk zulke hiujwelijiken een verloop hebben.
Als mijn echtgenoot het verlangt zal ik
tot hem gaan, buiten dat zou het slechts
een overlast zijn, waarvoor geen grond be
staat."
„Geen grond als het gaat over een
stervende?," i
Mevrouw Verbruggen kromp- ineen,
want dat woord trof haar diep in de ziel
Als een donker floers spreidde 't zich
over alle bloeiende en klassieke schoon
heid in 't rond. Sterven? Scheid-en van 't
licht der wereld, van alle duizenden be
langen. Nooit meer zien en gezien wor
den. Beladen met alle smarten en zonden
des levens overgaan tot den Kenner der
waarheid.
■Thans stond het aan hem te zwijgen,
Ten laatste zeide -zij: „Maar, toen gij
eergisteren eene diagnose eteldet, inaendet
gij, dokter, dat men met deze ziekte zaeir
goed ou-d kon wlorden."
„Ik heb mijn inzicht m-oaten veran
deren sedert mijh onderzoek van heden.
Vergeef mij, als ik u een w'einiig te ken
nen gaf dat u verteerd hebt, u| te geven
gelijk ge zijt. Daar is in u een stroom
van goedheid en offervaardigheid verbor
gen en het zou mij spijten, Wanneer deize
stroom eerst zou beginnen te vlieten,
wanneer tussenen u en uiw gezel
levens, de deuren zich voor immer zou-
mijn dochter in jouw handen achter Paul,
in het volle vertrouwen, dat jij' over |haar
zult 'waken en haar gelukkig maken en
de waarheid v-erre van 'haar zult houden.
Want jullie zijn nobele mannen, dat weet
ikmaar ik ben niet altijd een brave
vrouw geweest. Ik heb alleen Joan lief
gehad."
De voetstappen in de gan-g hadden op
gehouden. Iemand stond over de leuning
gebogen te luisteren.
„Wij zulten voor haar Zorgen," z-eiden
Paul en Brian haast tegelijk.
„Vertel me nog eens," vroeg Brian
vriendelijk „alles, wat er toen in Maun-
don gebeurd is. Vertelt iui me precies,
hoe u Indu.lie ontmoet ihebt, wat hij! zei
en deed, hoe liet gebeurd®."
anne Bramant gehoorzaamde, Ver
heelde niets.
,,'F.n weet je zeker, dat er dien avond
niemand anders om en bij! het kasteel
was?" vroeg Brian. „Als er maar iemand
geweest was, die uw verldaring kon be
vestigen, die bewijzen 'loon, dat u Induldo
niet met opzet naar beneden gegooid hebt,
maar liet alleen deed uit zelfverdediging."
„Er is niemandhoe zou dat kun
nen antwoordde ze wanhopig. „Al.s er
iemand geweest was, zou die al jaren
gesproken hebben.'
den sluiten. Uwe droefheid zou dan on
dragelijk zijn."
Hij boog. Dan ging hij| heen. Edj; sloot
de oogen onder het gewicht dezer- woor
den. Nooit had iemand zoo toit haar ge
sproken. Nooit haar zoo. weten te tref
fen. Zijne woorden doortintelden baar
als de bazudnstooten van het: „dies irae",
Hat zij vergeten haar leven lang, dat
beminnen een voortdurend geven, is zon
der terug ontvangen?, Maar zij1 wist het:
voor alles moet rij' zioh tot een niet to
breken wilskracht aanzetten. En in da
eenzaamheid van hare schoone stilte ka
mer, worstelde rij; in een bitter gew'aem,
met God, om het 'hart van haar sterven
den echtgenoot, om 'het hart, dat haar
nooit had toebehoord, en wat zij ternau
wernood had begeerd.
De zieke lag in sluimering.
Namen die zijn lippen sedert jaren
niet hadden genoemd, fluisterde hij' of
riep ze luid (uit.
Mevrouw Madeleine zat op den stoel,
w'aarop anders de pleegzuster zat. Bij' het
zwakke licht hingen haar blikken zoekend
het vermagerd, ©dele gezicht, dat
daar zoo bleek neerlag opi het 'kanten
kussen. Zachtjes slopen 'hare vingers in
zijn heete 'hand en het scheen dat de liefde
en goedheid in deze aanraking gelegjen
zieh mededeelden aan de zenuwiem van
den zieke.
'Een lachje streek over zijn gericht,
en -als 'n bevredigend kind zeide hiji;
„Ach, moeder, lieve moeder. Zijt gij
het
Tranen rolden over het gezicht der
vrouw, en met een zalige iztekeirh'eid ge
voelde rij, dat zlijl daar wlas, wlapr haar
plicht gebood.
Overgroot trof rijn oog het hare, als
hij1 de smorgens ontwaakte. Zoo Hef, zoo
De gestalte op de gang schrok eni zijn
lippen bewogen zioh, alsof hij' spreken
•wilde, maar hij1 hield rich in.
„Was uw broer toen niet bij1
Anne schudde het hoofd.
De man op de trap kwam een trede
lager.
Zijn groote, trouiwe oogen keken aan-,
dachtig naar hét groepje voor het vulur;
hij1 spande zioh in om elk Woord pp te
van,gen.
„Als het niet om Molly was," vervolg
de Brian tot Paul, „dan zou ik' het ver
leden begraven en mijn leven aanvaar
den, zooals het is dat van een voor
waardelijk in vrijheid (gestelde, liever dan
jouw geRik in 'de waagschaal te stellen,
beste kerel, en 'hét geluk' vian hletj meisje
waarvan je houdt." i
Een klok' sloegtjwee !u|iir.
"Paul stak zijn hand luit.
,)Kom bij' me op de kamer slapen,
Brian, ik zal --zórgen dat je bijtijds ge
wekt wordt."
,,Tk blijf liever hier," antwoordde hij'.
„Ik kan niet slapen1. Ik blijf rookén en
nadenken, tot het dag wordt."
„(Goeden nacht," zei -Anne. „Ik z'al
morgenochtend Maar zijn."
„Goeden nacht."
■(.Wordt verwlgd.).