NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
sr r, r?; aprsarwn»
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
DINSDAG 2 FEBRUARI 1932
De Ontwapeningsconferentie
van den volkenbond.
FEUILLETON
Het geheim van de Ruïne.
BUITENLAND
Oorlogstoestand in het
Oosten.
NUMMER 13
28'™ JAARGANG
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0,90, elke regel meer f 0.15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
Om 't belang der Conferentie, lieden be
gonnen, geven wij nog een sameuVattefaU
artikel over de beteakeuis er van.
Voor den oorfog was de openbare mea
ning in verschillende landen, oo|k in Ne
derland, niet, althans niet voldoende door-
drongen van het ge vlaai'? geUtegem in de zf.jg(.
verZekeringsp-renue, die de apgedreWjen be
wapeningen te land en ter zlee bootten he
bieden. Men zag algemeen de oeoiK-jEnlische,
iinanciecle en sociale bea/waren, die d«ze
bewapeningen opleverden: men erkende
volkomen, dat zij1 automatisch 1>o(t vferhpp-
iging van de militaire en Maritieme uit
gaven der landen wederzijds moesten lei
den, maar bet vóór alles groote staatkun
dige en moreefe gevaar, dat de bewape
ningen vertegenwoordigden, Zag men niet.
iWdj weten thans, in bet bijzonder na de
ervaringen v'an de twaalf dagen v;an di
plomatieke onderhandelingen, die aan den
grooten oorlog voorafgingen, beter, Niet
slechts dwingen de bewapeningen ook dig
landen, die eigenlijk aan den wedstrijd
niet mede wenschen te doen, tot vergroo
ting van hun strijdkrachten, maar rij
scheppen bovenal' een sfeer van wantrou
wen, die elk oogenbük tot uitbarsting
kani eiden. Meer dan ooit hebben de vol
kereu behoefte aan verteouwen over ein
weer, en slechts dat vertrouwen kan de
veiligheid brengen, die men begrijpelEjjkdr-
wij'ze verlangt en verwacht, voordat men
tot allgemeene internationale ontwapening
wenscht over te gaan!
.Do Volkenbond beoogt eenerzdjds de
vredelievende beslechting van de 'geschil
len, die tussdhen dijn leden, maar pok
tussdhen leden en niet-leden van den Bolnd
ontstaan. Hetgeen anderzijds vanzelf mee
brengt, dat de Volkenbond pogingen aan
wendt om te bojmlen tot een zoodanige
vermindering van bewapeningen, dat mlem
deze gevoegelijk ontwapening kan gaan
noemen. Art. van het Grondverdrag is
aan deze laak van den Volkenbond gewijd
en verlangt, dat de Raad een plan op
maakt, waarin rekening wordt gehouden
aan den eenen kant met de nationale vei
ligheid der leden, aan den anderen kant
met de mógelijkheid van het nakolmien
hunner internationale verplichtingen. D|e
Volkenhond heeft deze taak ter hand ge
nomen reeds spoedig na zïj'n ontstaan, en
dat hij daarin niet eerder en niet volledi
ger is geslaagd, kan aan den Bond als
zoodanig niet worden verweten. (Trou
wens, men houde in ihet oog, dat de Vol
kenbond geen wil heeft, onafhanMijik
van die van zijn leden; dat hiijj geen be
sluiten kan nemen, Wanneer de leden naeit
wenschen mede te werken. Maar ook den
leden van den Volkenbond kan men op
dit stuk geen directe i verwijten maken,
Want de samengesteldheid van het bewa
peningsvraagstuk is in de prac-tïjk wei
duidelijk gebleken. Het eenige verwiijjt,
dat inen den leden van den Volkenbond
wel kan maken, is dat zij' niet voldoende
er mede rekening hebben gehouden, dat
art. 8 van het Grondverdrag, betrekking
hebbende op de eventueels ontwapening
van alle Volken, een niet te ontkenneia
verband houdt met een reeks v'an bepa
lingen, voorkomende in de Vredesverdra
gen van Versailles o'.s., waarin aan
D'uitsc'hland en de andere overwonnen lan
den zeer strenge Verplichtingen zijn op
gelegd wat betreft omvang en uitrusting
van leger en vloot. D;e aanhef va'n het be
treffend hoofdstuk der verschillende Vre
desverdragen legt een nauw en niet tie
ontkennen verband tussdhen de aldus op
gelegde ontwapening der -o-verwonnen lan
den en de vrijTwillige ontwapening der
overige Handen, aan welk verband vooral
in den ï'aatsten tSjld meer aandacht is ge
schonken.
De Volkenbond heeft aanvankelijk ge
probeerd langs den weg van de Waar
borg tract a ten, waaraan de nlaam van Lord
70
Een forsche, eigenaardig gakfeeöe man
stond op de stoep; 'hij1 had een korten,
stoppeli-gen baard en zijn gezioht was
bleek en vertrokken. Hij schrok, toen
hij het (kleine figuurt je zag en ging Ach
teruit.
„Waaamee kan ik' u van dienst zijn?"
vroeg Joan.
„Hf tben verdwaald," antwoordde de
man ou heesdhen toon. „Tk zou graag
voedsel en onderdak willen hiebbeu,
maar
„Wie bernt u?"
,,'U herkent mij niet," fluisterde hij
„Waarom ook? U hebt mij eens, niet zoo
heel 'lang 'geleden, een grooten dienst
bewezen; u probeerde mij ;te helpen. U
bent zeker den gevangene Vergoten en
de boodschap, die (hij u gaf?"
Joan schrok en verbleekte; zij kon
mielbs zeggen. Een oogenblik -aarzelde ze.
Toen kwam over de heuvelen door ."den
kouden nadhlt het geluid van verre klok
Wen, bals een Kersfjgezamg„Vrede o'p
aarde. in mensehen een wblblkagcnfn
(Robert Cecil onverbrekelijk is „vterbonden,
het vraagstuk Van vermindering der be
wapeningen dp te jfyajasen. Want, er is igl;ieln
Staat, die zióh tegen vermindering v[an
bewapening op zichzelf verziet, maar elr
zijn wel' Staten, die zoodanige verminde
ring weerstreven met het oog op eigen
nationale veiligheid. Dbor de .VVaarbopgf-
traidtaten-Ceoil zou deze veiligheid in elk
geval vbrzekerd zijn, maar naar|m|a|te dieizie
verdragen den waarborg ,v|oioir|op en ge
leidelijk de ontwapening geheel achteraan
stelden, verloren zij de sympathie v'an
velen. Het Pïotoidol v'an Genève, in 192%
totstand gekomen, beeft daarop getradbt
in de gebleken leetate te voorzipn, doch
toen dit niet voldoende ratificaties vbud,
was ook de daarmede sajmtenhaugende; Ont-
wapenjJnigBCbnferentie van de baan. Toen
eind el925 de tracitaten van Locarnp- wer
den gesloten, achtte men algemeen cte
verstandhouding der groote landen z(op|-
danig, dat aan de voorbereiding der Ont
wapeningsconferentie kon worden gedacht.
De cbm|mfssle, wdlke kwajmt te st^an onder
voorzitterschap vbn den Nederiandschen
gedelegeerde, jhr. dr. J. Loudon, werd in
gesteld; zij, werkte van 1926 tot einde
1930, en zij' is er, zfjj het niet zondejp
moeite, in geslaagd opi een ontwerp' tot
stand te brengen, dat grondslag zal zijln
voor de a.s. Conferentie.
Met tweeërlei moeilijkheid had de cjojm'-
missie-Loudon van den aanvang pf te
kampen. Het standpunt, door de deskun
digen op militair en m'aritiem gebied in
genomen, bleek verder nteen to looplein
dan men aanvankelijk gejacht h|id; de
veiligheid vroeg, zij het dan ook langs
den weg van rechtsmiddelen, vlerdere ver
steviging, voordat aan vermndiering van
bewapening kon worden gedacht. :A'lls ge
volg v'an de eerste moeilijkheid is een
(ontwerpverdrag totstand gekomen, dal; ar
tikelen bevat, welker inhoud een groot
deel der deelnemende landie|n geen bevre
diging schenkt, en Waarop dus, zoowel in
beginsel als in uitwerking, ter Conferentie
zadiw orden teruggekomen. Teneinde de
veiligheid te versterken, werd naast de
dojUmlssie-Loudon een evenwijdige cppf
missie-Benesj ingesteld, die erin Slaagde
de Algemeene Aktp van Arbitrage tpit
stand te brengen, .ontwerpen voor die be
reiden terz'ake van maatreg|eten 'ter v|o'or-
koming van ooijllogen, financieelen bijstand
aan den aangevallen Stialut en dergl., tege
lijkertijd, dat 'Je Raad Zelf de noodige
middeten uitwerkte teneinde eig|em gezag
te versterkau.
Het voornaamste resultaat vlan den ar
beid der Cpmimissie-Loudon (mug gelfegien
wórden geacht in het feit, dat er eien
ontwerp is. "Vroeger, ter Vrede®ebiip?er&n-
ties te 's-fixavenliage, ja ook' bijl de be
raadslagingen te Parij's in 1919, werd het
menstejlen van een zoodanig omtWterp
een onmogelijkheid geacht. (Nu ïnbet men
t van dit ontwerp geen te gjroote -v|op|r-
:Ming maken, want het 'is vioor een
pntwerp van dezbn aard een bijna abnor
maal verscjhijhiseleen ontwerp zonder
cijfers; het is meer' scheuta dan ontwierp.
De conferentie zelve zal de cijlflers lrleib-
ben in te vujllen, en het is b-qgtrijjp|ejpj|k|;'
dat de clomlmissie-Loudon dit aan de con
ferentie heeïft overgelaten, aangbizdien op
tal van belangrijke principieelfe i,plunten
een meerderheid en een vrij taJMjhia min
derheid tegenover elkander stonden. Hlet
ontwerp acht slechts beperking van de
zgn. vredesefïbotievfen mogelijk, schakelt
de geoefende reserves, die todh dadelijk
na de mobilisatie in den strijd Wolrden
gemor-pen, uit; het is zeer de vraag of
de 'Clouferentio zich met dit standpunt
zal (kuuuen en willen vereenigen. H;et objfc-
.werp acht vermindering Van jn|atexiaajl,
'z|oowel voer lulckt- als landmacht lon.-
moigeflïjik, en beperkt zich voor dezo vier-
mindering tot den indireoiten weg dier
budgetaire dijlfers; het is te hopen, dat
de 'Conferentie verder zal willen gaan.
Ze hield de deur wijd open.
„Koon binnen en rust uit," zei ze. „Wie
n ook bernt en wat |ui ook gedaan mag
'hebben. Het is heden Kerstdag."
De man kiwam binnen eu hiuik'te voor
liet vuur. Joan deed de deur opl slot ear
gme naaslt hem staan.
„Uw
naam is
„Brian Maxwell."
„kin herinner ik het me," fluisterde ze.
„Nu 'herinner ik h(0t meWeet n, iwd(e hier
woont
De man schudde het hoofd.
„Uw vriend, Paul Bariett."
Brian '.Maxwell sprong met 'n kreet
van Verrassing overeind.
„PaulPa.-jli Borlefct," herhaalde 'hij.
„Laat hem gauw (hner kamen, hij is Üe
man, dien jjj hebben moot, de man die
me helpen kan en die Weieft, waar ze is."
deur naar de zitkamer Werd ge-
a ea ®rian Maxwell draaide zdeh
r lle' Rramanit kwam binmUeu.
„Moeder!" fluisterde Joau; dooh pilot-
se mg zweeg ze en -Staarde vol Verbazing
naai Brian Maxwell, die meit eeu sohorTW
ree een paar passen naar voren deed.
„Goede God U!"
Anne (Rramanit Wankelde en viel bijh'a
herstelde -ziah, hoewtel haar ge-
zic i doodelijk bleek' was en haar stem
Nederlandsche voorstellen, die in de'z'e
richting gingen, -zijn door de meerderheid
der etomlmissie-Loudon verworpen, het
geen intusschen nog geenszins z)eggen wil',
dat de cbnferentie, die vertegenwoordi
gers van alle leden 'Van den V cl ten bond
en van het groptste deel der niet-ledlan
telt, een gelijk standpunt Zal' innemiejn.
Men vergete ook niet, dat, wat de bepa
lingen van de vermindering der (mari
tieme bewapening betreft, de donfierentiie
rekening z'all' hebben te houden 'met de
uitkjomsten vau het Vlootverjrag van
Londen, en met de nog altij'd bestaande
miagettij'kheid, dat dit verdrag, door over-
eenstemttning tusschen Frankrijk en Italië,
in een verdrag van de vijf groote zlee-
miogendhedén za-l worden ojnigezat.
Men zal goed doen de verwachtiug(èin
omtrent de resultaten dezler oonfereutila
niet te hoog aan to slaan, maar lamden1-
zij'ds het ware karakter, dat zij heeft,
niet uit het oog te verliezfen- imim'örls,
de conferentie, die zich Ontwapenings
conferentie noemt, z'al geen besprekingen
voeren ov'er ontwapening, die in de tegen
woordige omstandigheden van uitsluitend
academischen aard zbuden zijn. Het ia
een cionferentie, waardoor men hoopt te
'geraken tot een beperking, d.w.z. een stil
stand der bewapeningen, maar bovenal
t>t een werkelijke vermindering der biel-
Wapeningen, hetzljl Joor de-cijfers van ef
fectieven en materiaal', hetzij door de dij-
fers der begtrootingen tot Ibgere terug
te brengen. D|e Unioin der Vo'lkienbondver-
eenigingen, waarbij' voor Nederland de
„Vereeniging vpor Volkenbpnd en Vrede"-
is aangesloten en die men mfeormalen de
avant garde van den Volkenbond heeft
genoemd, spreek tvan eeu totaadlvertmlinde*
van 2'5 °/o der bewapeninghk|0)Stein. Het
is te hopen, dat men dezte zal kunnen be-
kunnen bereiken; het is tq hopen, dat
men, wellicht tengevolge van econo|mjsche
ontspanning, verder ZajS kunnen gaaini. D]at
staat wel vast, dat de n,ood hofOig gestegen
is, en dat het wöord der deskundigen m,eier
z'al gelden teneinde de juiste redactie d®
bepalingen te vinden dan teneinde het
principieel' standpunt te bepalen pver wat
al dan niet foelaatbiaap is.
Die beste wenschen van geheel hleit Ns-
derlhndsKhe volk vergvzellm zeer zieker
de Ontwapeningsqouferentie ein hare be-
raadsl'agingen. Aller aandacht trekt zich
naar Genève -samen, o|m|dat pi©n over
tuigd is, dat dezfe Ontwapeningslc|onferen-
tie behoort tot de belangrijkste der vele
internationale stimenkombten, die wij in
den loop der laatste jaren hebheln aan
schouwd; beseft, dat haar welslagen van
zelf tot een oplossing ivan het zop moei
lijk vraagfet.uk -vlan herstel- en oorliogs»
schulden z'al leiden; gevprij anderzijds,
dat eene mislukking dezör cjouferentie
ZWaar, wejlicht lonhondb-aax zwnax op de
Wereld en op Europa in het bijzonder Zo|u
drakken
VAN OVER DE GRENZEN 1
De voorzitter d-er ontwa
pen i n ig s c o n f e r e n t i e.
Vandaag vangt te Genève de ontwape
ningsconferentie aan onder voorzitterschap
van den vooxmaligen Eugelschen Minister
van (Buitenlandsehe Zaken, Arthur Bjen.-
derson, die dezer dagen met zijn gezin jin
de V olkenbondssltad is aangekomen. Hen
derson. thans leider der oppositie in het
Engelsche parlement, - werd geboren te
Glasgow in 1863. In zijn jeugd was hij
werkzaam op een fabriek fe New Castle,
■waar zijn origanisa,torst;aIent tot uiting
k'-wam. Hij' richtte ,de Wesleyaansdhje jon-
gèiingenvereen.iigingeu op; -etn stichtte op
de fabriek ook' een- v'akvereeniging, waar
van hij de ziel Was. Hierdoor kwamj hij
in kennis met vele vooraanstaande perso
nen in de zakenwereld,- die den vooruit-
strevenden jongeman hun steun gavem.
beefde, toen ze Joan toefluisterde i
„Ga naar de zitkamer, (kind, dadelijk.
Paul waagt m/aar ,je. Mjatar zeg niets. Je
begrijpt me wel?"
Joan schudde het hoofd en keek! van
haar moeder naar Brian Miafslwell.
„Doe. iwat ik' je zeg. .dadelijk'I" i
Iets ,in haar- moeders stem, iets in
haars moeders gezicht, noopte haar te
gehoorzamen. Weakbuigelijkk liep' ze de
haU door naar de zitkamer en liet Anne
Rramant en Brian Maxwell alleen.
Anne was de eersite, die de ebUta vhr-
hrak. Ze 'was onbeWteeiglijk' in het midden
van de hall blijven, staan: Brian stond
voor het vpur Zijn (half bevro-ren lidhaam
te ontdooien, maar hield zijn oogen on
afgebroken op Anne gevestigd.
„Bent u Uit de gevangenis ontvlucht.?."
Brian schudde het hoofd.
„Neeu, eergisteren kwam ik' eruit.
Voorwaardelijk in Vrijheid gesteld!" i
„Stil!" ftrristerde Anne. „Ze Zullen p.
hooren!"
„O, jullie Kerstfeest! Ik zag door de
vensters .maar- ik herkende nietnand."
„Paul's Kerstfeest!"
„'Zoo!" Brian fronste het vloioijhbofd.
„Wat- bent u voor hem en wie is dat
meisje, .dat'u „moeder" noemde?"
„Beantwoord eerst mijn vraag"., zei Anne
Henderson maakte achtereenvolgens deel
uit van het gemeentebestu|ur van Ne|W
Castle en Darlington, totdat hij' in 1903
gekozen werd in het Lagerhuis als lid
van de Labourpartij', Waarvan hij spoedig
met Mae Donald tot eeu der leiders ba-
hoorde; tijdens de oorlogsjaren Was Hen
derson secretaris der (Partij. In 1917
bracht Henderson een bezoek aan Rus
land, waarvan hij terugkeerde met (hot
denkbeeld om deel te neimen aan eieltt so
cialistisch internationaal Congres. In En
geland bleök men het echter met zijn
ideeën heelemaal niet eens te zijn, waarom
Henderson aftrad als minister van Op
voeding, waartoe hij' in 1915 was gekozen.
In 191.9 werd hij wederom lid van hef
Lagerhuis, waarin jhij sindsdien zifting
heeft gehouden. Bij de laatste veik-ie-i
zingen in Engeland trok Henderson zich
als Minister van Biuitenlandfseh'e zajkea
terug om de leiding Jer oppositie op izdeh
te nemen. Hij' werd toen gekozen tot lei
der der Labourpartij' als opvolger Van
Mae Donald. In verband hiermede ver
wachtte men algemeen, dat Henderson
den Volhenbondsraad zijn aftreden als
voorzitter der ontwapeningsconferentie
zou aanbieden. Henderson verklaarde ech
ter er niet aan te denken, het voorzitter
schap der conferentie neer te 'leggen,
daar hij indertijd wegens zijn persoonlijke
eigenschappen en niet wegens zijin ambte
lijke positie tot voorzatter is gekbizen.
hlet begrijpelijke Spanning ziet de geheiele
iwereld uit naar deze conferentie en naai
de resultaten, welke er bereikt zuReU
worden. Toen Henderson onlangs e«n
rede hield betreffende de crisis in dia
buitenlandsehe politiek verklaarde hij'o.a.,
dat de mogendheden slechts overtuigd
zouden kunnen worden vau de weinige
resultaten van een niepjwein oorlog en v'an
de noodzakelijkheid om 'den oorlog af
te schaffen, wanneer op de komende ont
wapeningsconferentie de staande vjeg-erS
tot op het laatste minimuim zouden Wor
den verminderd, dat de nationale veilig
heid toeliet. Hij' wees er op', dat gedu
rende de laatste twaalf jaren de openbare
meening der naties altijd de rageering
vóór is geweest ten op'ziehte van hut-
geen deze voorbereidden. Zooi is het miet
betrekkkinig tot de mioreele Ontwapening
gegaan en zoo z'al het, na,ar jhij overtuigd
is mei de .physdeke ontwapening jgaan^
Henderson sprak toen als zijn meenin'g
uit, dat de volken bereid zijn tot piles
en tot meer dan de regeerinigem willen
geven. De volken zijn overtuigd, dat de
vrede niet bij' een belwapaningsiwtedstrijld
k-an worden verzekerd, en zij -zijln be-i
reid zich door hun staatslieden te laten
geleiden naar een nieuiw'e wereld, waaruit
de oorlog js gebannen. Hendersons eenige
vrees w-as toen, dat d-e Volken niet door
drongen zouden zijn. van de groote kans,
welke de Ontwapeningsconferentie hun
biedt en dat zij bun regeerimgen niet
zullen doen begrijpen, dat hun gedele
geerden ter conferentie niet tè ver kun
nen gaan. „Mijn eenige vrees is, dat de
naties den regeeringem niet tijdig zullen
foonen. dat zij kunnen rek'enen op hun
steun bij -alle bewap'eningsverminderjtg,
hoe drastisch zij' ook mogen zijn', zeide
hij toen. Sprekend over de toeneming vau
het prestige vau deu Volkenbond, z'edde
Henderson, dat het tijdstip .nabij is, in
dien het niet reeds is gekomen, dat hélt
ondenkbaar zal zijn, dat een natie zou
Weigeren haar geschillen te onderwerpen
hetzij -aan den Volken-bond, hetzij aan het
Permanente Hof van Internationale Ju
stitie. De kern dezer verandering is niet
gelegen in het toenemend gieizag yan den
Volkenbond, doch veeleer in de verande
ring van den geesit der regeieringlein. Bet-
geen zoo w'onderlijk is in de ppgingen (vau
eeu deel der naltieis om haar bewapening
eu bondgenootschappen te rechtvaardigen
als maatregelen ter zelfverdediging, is het
gebrek om het gevaar te reaJiseoren, da.t
koud. Haar stem klonk hard als metaal;
er w'as ,geen haat, geen angst .geen liefde
in. H,et Was al's een stem uit het graf.
„M aarom bent u hier gekomen eu wat
wilt u
„Ik ben hier gekomen om voedsel te
vinden en een onjnderdak. Ik hem in den
mist 'op het moerland verdwaald. -Ik
wilde Paul opzoeken, maar wist niet goed
waar zijn huis was. Ik wil na-ar Molly
Indulie en wil mijn onschuld bewezen
hebben. Ik wil weten, wie Riohaxd Indu
lie gedood heeft."
Anne's adem ging sneller.
„Wat komt 't ex o-pr aan, wie he-rn ge
dood heeft U bent vrijkunt u (utv vrij
heid niet genieten «n in Vrede leven,
zonder het verleden op te rakeieinS" i I
„l.k ben niet vrij en zal dat nooit Zijn,
voordat ik bewijzen Kan, da.t ik onschul
dig was, want door een misverstand heb
ik de schuld opi me genomen."
„U en ik alleen rijn bij het lichaam
geweest," antwoordde Anne Bramant met
doffe stem. „Alleen u en ik! De wtereld
weet niets, heeft alles vergeten. Zplfe
wij' weten niet, hoe Richard Indulie den
dood gevonden heeft!"
„U weet het!"
Brian Maxwell liep de hall door en
pakte Anne bij de polsen.
onafscheidelijk van een groote bewapening
is. De ervaring leert, dat de Wereldvrede
niet langer door bewapening you kunnen
worden gewaarborgd en dat de modern»
oorloig niet kan wjorden gelocaliseerd.
Henderson zeide overtuigd te rijn, dat
eenige oorlog in de toekomst nog Ver-
söhxiikkk-elijker dan den jongste zou riju.
Ook verklaarde hij, dat hij steedis de poli
tiek van den Vofkfambond had voorgezet
en dat bij in de toekomst alios zou doen
om de ontwapening door overeenkioimsfcein
te doen verWeZeulSjkem,
China slaat terug. -Japan zendt
nieuwe troepen. Ije mogendheden
i in actie.
Al bleken later de berichten van Za
terdagmiddag dat China van J-apian den
oorlog verklaard heeft onjuist de re-
'geeriug te Nanking had sl'eqhts haar voor
nemen daartoe kenbaar gemaakt dit
neemt toph niet weg, dat de ooriiogS(to|e-
stand er feitelijk is, omdat de machtige
(partij Kwpmintang tot verweer beslopt
en alls eerste gevolg daarvan Cliineiesobe
trioepen te Shanghai tot den aanval op de
Jhpansche mariniers overgingen, die de
Vijlandeil'iijlkheden waren begonnen met het
'gruwelijk bombardeptent en het in brand-
steken van de voorstad Sjapei, waarbij
duizenden weerjoozen omkwajnieu.
.Uit den vloed Van berichten giev'eu wij
enkele der voornaamste.
Na de verwoede gevteiühten van Zater
dagochtend is een wapenstilstand inge
treden. Voordien hadden de Chineezen die
Japanners met sucices aangevallen eu hen
gedeeltelijk uit Tsjapei verdreven. D|e
Chineezen vechten met groote Vastbera
denheid. De verliezen aan beide kanten
zijn voor zoovbr kan w-orden vastgesteld,
zeer groot. Volgens den Engelschen con
sul geldt dezb rujstpjoos in den strijd echter
niet voor de Chineesche scherpschutters,
die uit hinderlagen vuren. Vrachtauto''®,
hel aden met petr,oleu|m'> volgen de Japan-
sthet roepen. H.et Odeon-tbeater, dat in
Amerikaajusck bezit is, is ijot op den grond
afgebrand. Het werd door Japanners in
brand gestoken, omdat zich daar scherp
schutters hadden opgesteld.
Chineesch enthousiasme.
Vier treinen met troepen izlijlh Zondag
uit Nanking naar Sjanghai vertrokken te
midden der toejuichingen van duizenden
toeschouwers, die banieren met het op-i
schrift „biedt tegenstand aan de indrin
gers en behoudt Sjanghai tot eflken prij's'i
met zich voerden. D(e autoriteiten begin
nen i ntusschen de verdedigingswerken «n
Nanking te versterken en andere tpoepem
hebben reeds de plaats ingenomen van
hen, die naar Sjanghai vertrokken zijn.
Oproep vau Tsjiang Kat-sjek.
De voormalige president, ujaarschaik
(Tsjang Kai-sjek heeft een oproep gericht
tot allle domimandanten en soldaten van
het Chineesche 'leger in het gebelele land
om de wapenen Op te nejm|an tegen die| Jiaj
panache indringers. In deZen pmroep zegt
de maarschalk dan o.a. verder: „Ofschoon
ik mij -Sedert lang -heb teruggetrokken, ben
ik toch bereid tezamen (mfet imjijn kamlara-
den te sterven. Z.o-odra ik het belvjefh ge
kregen heb, -z'al ik' mij' in de geVacjhtS-1
linie begeven. Onzè troepen zullen zich.
liever laten v'ermorZeleu, dan op zich te
laten trappen als ofpj kieztelstetenen','.
Tegelijkertijd hebben Eugen Tsjen en
Soen-Fo, die nog voor enkele dagen minis
ter van buitenlandsehe Zaken en ministje(r-
president waren, aan aMe troelpleatoornjmian-
danten den telegrafisfchen qpTOe|p( gezon
den, Zoo spoedig mogelijk troepën naar
„U weet het en u moet spreken. (Ein
als u dat weigert, dan is daaruit ma-ar
één gevolgferekkking te maken; uw zwij
gen- zal u verraden. U hebt R-idhard In
dulie gedood en ik heb voor die taisdualdl
geleden!"
„Ik heb hem niet gedood! Tk1 heb h-eim
niet gedood!"
„Wie dan I?"
„Het was een ongeluk, ik' zweer h-etl
(Wij ontmoetten elkaar, wijl worstelden op
den toren en hij viel. Dat is ulle», wat
ik mij herinneren kan. Het .was eenp on
geluk."
„Waarom hebt u dan al die jaren ge
zwegen
Anne Brian keek' Brian recht is fret
gelaat.
„U hebt mij laten zweren, dat ik mijn
mond i'zou .houden. Eien poios "geleden,
toen -ik de -werkelijke reden pas te We
ten kwam, waarom u, bekende het ge
daan 'te hebben, was het te la-at!"
/„Vat bedoelt u met te laait?"
„Indulie fi-eeft mij' van alles beroofd.
Toen hij stierf, h-ad het me niets kun
nen schelen voor rijn dood Verantwoor
delijk gesteld te worden. Maar -eien jaar
geleden ds de liefde, jn mijn levtan geko
men."
{Wordt vervolgd.).
