SANATOGEN rui allerlê) min fZenuwklachten PUROL 'verwin ZATERDAG 30 JANUARI 1932 NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT TI Plaatjes met praatjes schonk hein een gevoel van macht. Doch er Was inteer dan dat. Eiwijln Davdes wa-s een geboren redenaar. Het bloed Van Wales in hem vlamde uit jn welsprekende Woorden, juiste zinnen sprongen op in zijn geest' bij1 de minste opwekking. In den loop van de twintig jaren dat hiji dominee geweest .was, had zijn geheugen een ontelbaar aantal pininec- doten verzameld en aanhalingen, die hij te hulp kon roepen om zijne reden te verlevendigen. Die klankrijke stem, zoo gemakkelijk wegzinkend in gevoelvol fluisteren of ziah verheffend in donderen de beschuldiging af het gehoor doordrin gend met ernstige vermaning, was e-sn instrument, waarop" hij had leeren spelen al® volslagen meester. Hijl Tiende de vreugde van te worden meegesleurd op een Vloed van gedachten en emotie®, ter wijl hij zijin weig voelde, zich in bedwang houdend en zichl. de baan brek'end al® iemand, die een bootje stuurt in een snel-' len stroom. Hij had geleefd voor den preekstoel. Deze 'was voor hem wat het tooneel is voor den hoofdacteur. Zijn leven was eene voorbereiding voor die uren, dat hij uit de rust van zijn studeervertrek trad in het felle licht, dat op den predikant straalde en hem bott middelpunt maakte van blikken vol verwachting. Dan leefde hij. i Ja. endaar Was ook' pog de groote vol- diening in het verklaren van. wat hij als Gods waarheid beschouwde. Hoe vaak had een dankbaar hioorder hem, terwijl hij uitrustte van zijn werk, verblijd met de woorden: „U heeft mijl zooivee1 goed gedaan" In zooverre en zoolang hij het Christendom begreep, dat hij beleed, had hij het trouiw gepreekt. Zelfs nadat de populariteit zijn eersten ijver had bekoeld en ernst meer een natuurlijke manier was geworden dan eene geestelijke aan geworven houding, bleef er fcoöh! iets ovor van den ijver van een apostel, waar' mede hij in de Hein» dorpsk'apelleitjes van Wales, waar hij geboren was, zijn loopbaan als dominee begonnen Was. Maar er was over hem gekomen een kwellend gevoel van onwerkelijkheid. Hij had wellicht met te groote meuiwsgirfg- heid geluisterd naar de stemmen, die dien spot dreven met Christelijik'e traditie. Mo derne theorieën kregen de overhand in zijn verouderden geest. De oude bakens verdwenen en hij moest zichzelf beken nen dat Mj niet meer wist waar hij' was. Hij trachtte den sdhïjjn te redden door dienst te blijWen doen, in d'e gedaohte, «Jat zijn gemoedsstemming van voorbijjgaanden aard was. Maar daarin; bedroog hij' zidh. Ze bleef aanhouden. In zijp. gemoedselltende dacht hij1 aan het ééne Lichaam, dat met zekerheid uit spraak doet aangaande het Geloof. On danks al zijne ingeboren voorotoxdeelen w-aa hij al 't ware gedwongen geworden om ziah tot de Katholieke Kerk te wen den. -Toen het gezicht voor hem opging harer grootheid hare-r rotovaatiheid, .barer heiligheid, was zijn aandrang om zijn onbevoegd en amateuns-Werk als eau pre diker v.an het Christendom op te geven, haast onweerstaanbaar. Maar hij bezat eene vrouw en kinderen, ,aan wie® hij moest denken. Gedurende maanden streed hij met deze moedlijklhteid en dan had het vooruitzicht eener betrekking in een uit geverszaak den voorgenomen stap .verge makkelijkt. Het offer van zijn ambt, de vernede ring van te moeten bektenuein, dat hoewel hij voor de wereld gestaan had als een apostel Gods, hij slechts een arm, oniwte- tend schepsel wa-s, dat moest leunen op het gezag der Katholieke Kerk1, was groot. Doch de genade Gods en de metn- sohelijie sympathie zijner vrouw, hadden hem doen besluiten den stap te zetten en zich terug te trekkken in htet duisteT van een uitgevexskantoor. Zijne gemeente had eerst verstomd ge staan. Daarna schreef men de verande ring toe aan slechte gezondheid; hij was in den laatsten tijd zoo heef anders ge weest dan gewoonlijk. Sommigen waren ktmaad. Anderen hadden medleiijkllein mot hem. T\ eer anderen trachtten zelfs hem van gedachten te doen veranderen. Be;t werd algemeen fluisterend verteld, dat hij berouw had van zijn haastigen, etap. iWanner zij die vroeger op rijlne zijde waren, hem onltmoeitten,. liepen zij hem als een onbekende voorbij. Lukie Manners w;ae niet onder deze laatsten. Etot bizonder individu behoorde tot het bestuur der kerk, waartoe Elwijn Davies als dominee Was beroepen. Ben groot bewonderaar van den dominee was de welgestelde procureur, ofschoon 't moet gezegd dat het meer was dien redenaar dan den Christen dien zijne bewondering gold. Luke Manners aanbad „Succes" .en de populaire prediker w'as stellig oen succes geweest. Hij had de kerk' gevuld. Hij had zo gemaakt tot iets wat rendeert. Hij had het plaatselijk prestige der stich ting tot hoogar peil doen stijgen. Voor deze redenen was Manners trofedh op zijnen herder en op het feit, dat hij' met hem in nauw verband stond. Elwijn Da- vies had vaak het gemis aan spiritualiteit in zijoi vriend betreurd. Bonis hield hij eene preek mett het dod zijn vriend in de rechte richting te leiden. Na zulk een sennoon kwam dan de procureur naar hem toe, gloeiend van plezier en in do handen wrijvend met de woorden: „Een van uw beste!" En de piredöömt zuchtte dan bij zichzelf, Want Mj' wist, dat het zijne welsprekendheid en niet de waarheid van zijne Woorden was, die daze goedkeu ring uitlokte, 't Was deze man, die bij het ontmoeten van zijn vroageren predi kant had gezegd„Gij zijt dus tot zWij" gen gebracht." Mogelijk had de bemerkking voor doel te ktwetsen. Dit was een der wonde, plek ken van den bekeerling en hot was niet Wïja of liefderijk ze te wrijven. Het was waar. Men had hem doen zwijgen. Zijne ééne gift lag onbenut te Alföaagbézwttin worden door Sa natogen spoedig overwonnen om* dat het de maag* zenuwen sterkt en too licht ver* teorbaar is. Zinuwctl gesien door microscoop Vermoeidheid verdwijnt door dc .zenuwster. kende.werking vanSanatogen. I Slapeloosheid komt voort uit zenuwoverspan ning. Sanatogen sterkt de zenu- wen, waardoor een ongestoorde slaap verzekerd wordt. a ëen tijd van inspannend werk (zorgen of ziekten), treden dikwijls- verschijnselen op die men „zenuwklachten" noemt. Gebrekaan eetlust,lusteloosheid, slapeloosheid, zenuwhoofdpijn zijn enkele dier zeer uiteenloo* pende verschijnselen. Het spfèekt vanzelf, dat ge die klachten alleen kunt overwinnen door de oorzaak ervan de ze'- nuwzwakte te bestrijden. Neem daarom eens eenigen tijd Sanatogen. Ieder korreltje van dit uitnemende zenuwvoedsel zal krachtig bijdragen aan den op bouw van Uw zenuwkracht, om dat het de natuurlijke bouwstof fen van zenuwenergie phos phorus en geconcentreerd melk- eiwit bevat. Reeds na enkele weken Sanatogenge- bruik zult ge dien versterkenden invloed op Uw zenuwgestel constateeren. Ver moeidheid zal wijken, eetlust en rustige slaap terugkeeren, kwalen en kwaaltjes verdwijnen. Begin nog vandaag Sanatogen te gebruiken. Het Zenuwsterkend Voedsel. fn alie Apoth. en Drog. vanaf f. I p. bui. roe&ten. Hij, die met zulk een. rijke gave van spraak beigifti-gd was, behoorde nu tot de spirakelooze menigte. Hij was als een -ath'leet, die aan zijn bed gekluisterd is, als een violist, wiens Stradivarius zijn gedwongen stilzwijigem kon zijn. Hij had eerst met beseft, dat het offer hem zoo z'waar zou vallen. Maaa- 'hij' moest erkennen, dat het terdege z-w'aar viel. Er ■waren nachten, dat hjj ontwaakte uit droomen, waarin hij zich verbeeldde dui zenden in vervoering gebrachte me-nsc-hm ■toe te spreken, om enkkei het dof getik der klok in zijne slaapkamer te hooren, welke laatste hem ap zulke tijden een ge vangeniscel toescheen. Berinneringem aan oratorische triomfen uit het verleden, die hij eens had gehoopt te zullen behalen, en de gedachte, dat hij nooit meer den preekstoel zon beklimmen, konden ham martelen. het geval werd nog erger gemaakt door het feit dat de pastoor van het kefk'je in een buitenwijk der1 stad, waar hij do Mis bijlwoonde, met al zijn goede hioeuanigheden geen predikant was. De kracht en troost, die hij in den biecht stoel kon modedeeLen, werden blijde en dankbaar erkend door den bekeerling. Dat de man edbt godvruchtig was, da,ar was geen twijfel aan. ,jHij is een heilige," plachten de lui te zeggen van den puuen nran. Maar het was hem niet -gegeven om zich met kracht af klaarheid uiit te druk ken. Ofschoon zijne 'kleine toespraken heilzaam konden zijn, werd tooh, meende Elwijn Dairies, haar effeat zeer vermin derd dteor de slechte uitspraak en klraöht- looze voordracht. Hij herhaalde zoo vaalk. Er w-aren pauzen, waarin de agindacht van zijn gehoor afdwaalde, somtijds isohoen hij meer tot zichzelf te spreken dan tot de mensehen voor zloh. Hij dwaalde van zijn punt af. Nooit deed een scherp tee- kenende zin of eene juiste vergelijking watt hi, had te zeggen duidelijk naar vo ren treden. Inderdaad, hij sdheen een voorbeeld va.n alle fouten zoowel .van verzuim als in actie, aan Welke de predikant ziah kan schuldig maken. De predikant, van ondervinding, die n-aar hem geluisterd had. zooais een getrainde musicus ge dwongen naar de wanklanken van een amateur-pianist in de buurt lujstert. Elke zenu'w van den professdoneele-n kan selredenaar leed er onder. Hij- werd daarentegen aangenaam be roerd. t-oen er in het kerkje- in dan Vasten een welbekende misisionnris op trad. Hier was een man, die de kuuSt van volksredenaar bemeesferd had. A.an oprechtheid paarde zich dat .persoonlijk magnetisme, hetwelk van den -sp-reik'ein m-aajlét eene belichaming van zijne eigen -gedachte, een daadwerkelijke- vrieeschlwor- ding van de waarheid, die hij verkondigt. Terwijl zijne zinnen voortrollen -als de baren eener wijde zee, voorsta wend alles voor zich uit-, neerslaand allen tegenstand en voor zich winnend de geesten en baT- ten van geheel zijn gehoor, was er onder de menigte één., di-e opgewekt was op eene wijze niet voorzien door den predikant Elwijn Davies gevoelde zich dien morgen als een oud oartoigsro-s, dat in zijin rue- tigen stal het geluid der krijgstrompetten hoort. Hij zou hebben willen oprij-zen en daar ter plaa-tse een -oratie hebben ten beste gegeven. Al do instinctmatige pas sies dre hem hadden vermaard gemaakt, werden op-gewek-t. Voor hot eerst fao-orde hij- het talent, hetwelk hij1 gebruikt had ten behoeve van ketterij -en sekltengeast, benut in den dienst der Kathofeikie Kerk en ontvangend van die Kerk een-a gr-oo- terc kracht. De ondervinding hielp jhem -om beter te beseffen -w'a-t hij zou ge weest zijn, hadden de omstandiighleiéenj hem veroorloofd om priester te -worden. Boe bitter was het, dat hem h-et zwijgen -was opgelegd! Toch was het niet voor niets dat hij zich -ophield in de school van Zwijgen. Terwijl de jaren verliepe-n, leerde hij immer dieper de lessen, die h-et kon- geven In het verleden was de Voor naamste zaak, ja, de eenigst-e, di-e de aandacht waard was in een godsdienst oefening, de preek getweeist. Di-e -preek kon een Evangelie-verhaal levendig be handelen ze kon met .vurige welspre kendheid de woorden en daldlan van dan Beer weergeven. Maar ze ken niet m-eter doen dan dat. Op z'n best kon Ze het verleden hertooveren. Door hat igebrdkk1- k-ig jnedium van woorden -zocht ze feiten cn personen te verlevendigen, die het stof van negentien eeulwen droegen. En vaak verduisterden de persoonlijkheid der sprekers, zijn aard, zijne gemoedsgestel tenis van 't oo-genblik zijn boodschap-. De woordenstroom verdronk de waarheid, die hij voorstelde. Maai aanbidding, zoo besefte nu de bekeerling, vormde het middelpunt niet in ee-nige memschelijte uiitinig, maar in een goddelijke priesterlijke daad. In Be Mis w-as onze H'eer zelf en niet een zwak ke oratorische overdenkhing, waarlijk te genwoordig. Een werkelijk' offer werd opgedragen, het offer, waardoor de Zoon Gods »l'e wereld verloste en nog ver lost. In plaats van woorden, Woorden en nog- eens woorden was er goddelijke actie. En in di-e .actie kan hij zelf dee-1 nemen. In de stilte der Mi® werd hij teruggcL-okkken in een sfeer verre bo- van het bereik .Van levendmakende taal en da-ar leerde hij1 meer dan mensch'elijlke 'woorden konden loeren. Maar hij was niet langer een jonge m-an en de inspanning van h-et zaten- feven deed zioh .gelden in iemand aan diens spoed ongewend. Hij' werd ernistig ziek cn ond-ankls de groote toe-wijding en gestadige verpleging zijner vroujw', werd hij slechter, zoodat men aait zijm leven wanhoopte. Op de .jaren terug- blikkkend van iwa-t hij meende dat zijn sterfbed kon zijn, k-'on hij niet -anders denken dan aan d-e schijnbare nutteloos heid in den dienst van dien Me-eister, Dien hij had leeren kennen en- minnen al® nooit tevoren. Ofschoon hij zijne positie niet Zoiu' heb ben willen ruilen voor die van vroeger, kwam toch onwillekeurig het cöntrasst van den tijd, dat bij' zoo bezig was met godsdienstige zaken en de latere jaren van stille verborgenheid hem voor den geeat. Het was, toen -hij' eens met die gedachte bezig was, dat een ongewone be zoeker hem verraste. Het waren 's dokters orders, dat nie mand bij hem zou Worden toe-gelaten maar de naam „Luiko B. Manners" kon niet worden weerstaan. Het had hem een beetje moeite gekost in zijpen v-erZwakk- len toestand om zich den man te herin neren, die ze droeg; maar toen hij zioh! zijn helper v-an vroeger herinnerde, Vroeg hij om enkele minuten onderhoud, Zoo veel te meer, wijl de bezoeker Verklaard», dat hij wé-gens een gewichtig© zaak kw-am. De tWee oude vrienden schudden eik-aar do hand zonder spreken. Manners iwas geschrokken bij het zien der ingevallen wangen en do blijkbare Zwaklte van zij nen ouden herder en verontschuldigde zien wijd hïj, hem lastig viel. ,Jük hoorde dat ,u ziek!iwaa," sp'rak hij op ru-stigen toon, „maar ik' iwiilde zelf iu nieujws brengen, dat ,u .weJliohlt vreugde zal verschaffen." Do zieke sprak' niet en gaf .geen boeken vanhem te hJooren en de beizo<efcer ver volgde „lik ben -gekomen om ,u te zeggen, dat ik ulw voorbeeld .volg." De glanzende oogen wendden zich vra gend tot den spreker. „Jaj' aing deze voort, „binnen enkele weken zal ook ik mij een Kaïtlholiek' kun nen noemen, na afloop n.l. van mijn om- dexriohit." Het waren nu geeu glansllooze oogien meer, die hunne geluklweineeJiien uitdruk ten. „Maar dat i-s niet -alles," ging .de be zoeker voort. „E-en feit is heit, dat na God ik u die weldaad d'ankk, en dja-arom wilde ik u dat melden." „Mij?," sprak een zwak! door tranen verstrikt stemmetje, bedroevend w'ei-niig gelijkend op- het forsdhe geluid, dat een maal groote vergaderingen h/a-d meejgie- „Ja, aan u," hertaalde Manners. „Dat gij ons verliet op die manier, heeft mij dieper getroffen dan ik' zlei'dei of Beüfe maar- besefte. Dat e«n zuan wan -Uw» p-osttie een succesvolle loopbaan Verliet en in het duister zddh! terugtrok', schudde mij' -wakker. Heb scheen, dat er toch wel wat zat in -godsdienst uw gods dienst. Heit gaf me -een gevoel van on behagelijkheid -en ulw op-volger deed niets om- daifc gevoel te Verdrijven. H-et off-er, dab u bracht., trof -mij' harder, om de waarheid te zeggen, dan welk ook uiwer preeken ooit gedaan had." Er heensdhte een oogenb-lalk van stil zwijgen. De bezoek-er scheen zijhe kraeh- ten te verzamelen voor eene Verder© be kentenis. •Herinnert gij ,u." vroeg jiijj, dien bit tér houden Zondagmorgen verl-ede-n win ter? De sneeuw* lag. dik op> den grond en een ijzige wind Zweepte door de straten. Geene trams liepen er en -er Ware® maar Weinig mensoben op straat. Voor eene- bij zondere reden w-as ik toevallig vroeg opgestaan op diein bewpsten Zondag, en toen .ik -uit majin venster keek n-aar h-et eenzaam tooneel, zag ik op het trottoir tegenover mij een verlaten persoon loop-en diep in zijn jas gedoken en met opgetrok ken sdhaudexs d«n wind braveerend. Dait waart gij-." -| I |J Daar -scheen dots in de keel d-es spre kers te komen «n hij' hoe-s-tte. Na e-an oogenbldk echter hervatte hij' Zijin v-eirhaal. „Dait 'gezicht", zei hij. „geeft mijl een laag gevoelen van -mijzelf. Ik zag do gem-akzoekende -eigenbaat mijns levems, zooals ik ze nooit te voren had gezien en, hadde ik mij niet -geschaamd, dan -ware ik aanstonds naar buiten gegaian om u ,ta vergezellen. Ik h-eb u menigmaal hoeren preeken. zeer machtige sarmoen-em. Ik' heb geluisterd naar geleerde toespraken uit .uwen mond 'en n-aar aangrij'pen'de smieekredenem. <jie d-e .vlartardsfcen moesten troffen. Maar zij' hebben nimmer iets meer voor mij' gedaan dan mijne bewonde ring op'wekkem voor uwe talenten. Die vroege morgenwandeling n-aar uwe beirk door de sneeUW eahlber was d© beste en meest overtuigende preek, die gij ooit ge preekt hebt. Ze bekeerde mij tob bat Katholiek Geloof. Vergeef mij', maar dit moest ik ni vertellen, vocht het ba laat is." De bezoeker stond o'pi -om heen te gaan, en toen Mj neerzag op den 'zieke, zag Wij, dut diens oo-gen ,vol tranen stonden-, tra nen van gelukkige dankbaarheid. Niet tovergoe-fsch. dus iwaren zijn» jaren van stille verborgenheid gewteeist. Nadat d-e deu-r gesloten Was, teerde hij zijne blikken naar heit kruisbeeld, dat daar voor hem hing aan den muur. Oo-k dat, daaWt hij bij zichzelf, -Wa.s een zWijjgende preiek. H. IJZEBMANS O.S.Or. GEEN CADEAUX ETC. 100%WAARDE VOOR UW GILD 20 ZAMBOS SIGARETTEN 25 CENT De verklaringen en toelichtingen wer ken -weer zeer verhelderend. Van Spejy- bro-uck vonden wijl weer vier monumen tale platen; vooral die van den verderf engel is ongemeen suggieetief. Alle ruwheid en roodheid, pukkeltjes en uitslag, worden weggenomen door Doos 30*60. Tube 80 ct. bi) Apolk- «o Drogisten BOEK EN BLAD 1 1 Dr. Jos. Kenler's B-ijbclschc geschiedenis. Van dit prachtwerk, waarvan uien de Waarde -steeds meer zal gaan beseffen, ontvingen -wijl de derde -aflevering. Be handeld Wordt het gedeelte van Jacob,s vlucht uit Labans nederzetting, tot aan den doortocht v-an de Israëlieten door de Roode Zee. Met toenemende stichting en stijgende spanning gaat men de zich ontplooiende geschiedenis van hét volk Gods volgen. De geleerde en bekwame schrijver 'heeft de oorspronkelijk» wijding en schoonheid van den Bijbel bovendi-e® bijna ongerept weten weer te geven. .De xeohtstreekscbe overzettingen van de Bij belgedeelten zijn even krachtig als prach tig van taal. E-en betere vertaling als die van Jacobs zagemwensch kwam ons tot .heden toe niet onder de oo-gen. De dubbelganger van E-duiard VII. Koning Eduard Vil- had een dubbol- -ganger in de persoon van Htogo Hlor- liez den eersten impresario van Pad-e- xewski. .Kubelik en andere groote musici. Onder Koningin Victoria verscheen Wij eens op een ontvangst ten hove en bij die gelegenheid -werd d-e toenmalige prins van IVales, de latere koning Eduard Vil, zoo door de gelijkenis getr-ofïen, dat hij' niet kon nalaten zoo nu en dan hooige bezoe kers op het geval opmerkzaam te mak-en. In verband met deze gelijkenis heeft Hugo Horlioz dezer dagen in Zijn me moires nog een merkwaardig geval opge- disebt. De Emgolsohe regeering had be sloten postzegels te laten aanmaken m-et het portret van E-duard VII. Opdracht hiertoe werd verstrekt aan den beeldhou wer Bmile Puchs. Er was haast bij bet werk en Puchs zat in Zwitserland. Toe vallig .echter was ook Horlicz daar, die er concerten voor P-adereiwski organi seerde. Om tijd te winnen, vroeg Puchs daarom aan dezen, om voor hem te po- seexen. Toen Puchs nu, te Londen arri veerde en voor den vorm ook den koning zelf no-g een vroeg e«n p-aar minuten voor hem te poseeren, Was deze niet weinig tevreden, diat hij er zoo ,gau|W van af was. Puchs vertelde toen miaar niet, waaxa-an d-a-t te danken was. Jan: „Dat beest heeft me bijha Voor ni'n leven kreupel! igesniaakt!,»'' f 'Annie: „Beeft U, dien 'Kjlger dan ge schoten Jan: „Neen, ik struikelde over d-e huid en ver-Zwikte m'n enkel.'' Echtgcnoote„Men man is zoo bdjlzieoid, dat ik hem verboden heb om'" op de stad iën te gaan zitten, daar ife bang ben diat Mjl andere boven op „TiinlmtyV, zitten.'- iKskimosche: „Blijft je im'an nog(a|li lang" weg gedurende den winteravond Vriendin: „Lang weg blijven?! Menseli, verleden nacht kwam ie niet ©erder thuis dan half JlanuariA I ,]Dat is een mooi gezicht! „Dank je, dat heb ik Zelf "geschilderd" Verstrooid effectenbezitter„Eu hoe -n de oliefondsen momenteel".

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1932 | | pagina 6