Als Gij
F DAVERENDE DINGEN 1
c
D
(BAKHUIS'
III
j|H
lil!
llllll
111
llllll! 1
Noord-Hollandscli
Dagblad
„EEN KNECHT VAN TWEE MEESTERS",
N.V. „THEATER"
ALLERLEI
Donderdag 14 Januari 1932,
Dinsdag 26 Januari 1932,
ECHTE
GELDERSGHEI
ROOKWORST!
Noord-Holland
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Advertentien
publiek verkoopen
plm. 150 Fokschapen
J. WESTVEER - GOES
publiek verkoopen
a. 4 Woonhuizen
met Erven en Tuinen,
Graanpakhuis en Erf
een R.-K. Daggelder
Wortelboer's Kruiden
of Wortelboer's Pillen
Zoekt U een afdoende en succesvolle
reclame In Noord-Holland boten 't Y?
Plaatst eve aanbiedingen, aanvragen,
bekendmakingen, enz. In het - - -
bet meest gelezen dagblad In Noord-
Holland boten het Y, met sdltio's
toor Alkmaar, Helder, Hoorn, Per-
merend en provincie - - - -
Aanvragen toor adrertentlelarieren
rlchte men aan de Admlnlstratia
- - Telefoon 433 en 633 - -
„SCHUTTERSHOF" - SOES
VRIJDAG 15 JANUARI a.s.,8uur,
f
DINSDAG 12 JANUARI 1932
Deftige ki'ant.
De roddelende buurtvrouwen hielden
ars O])1 commando stil, toen de groenteboer
centen telde in de beverige bleek -smalte
aristocratische hand van de oude grijze
juffrouw met t fijne gezichtje en de
grooie oogen, die de omgeving! bijna niet'
durlden opnemen.
De grove breede handen van den win
kelier sloegen n oude krant om 'n met
kleikionters behangen knolraap1, die-ie
daarna, onder een „zie-zoo-datagafiib-bes,
tig, in de iluweelen xetioule van de-
Cliënte liet glijden. W.at met horten en
stooten gingen waarna de buurvrouwen in
den winkel zwijgend-gespannen toekeken.
t, an achter onder t castorenhoedjemet
verschoten piekje, knoedelda 't grijze
kaar tot 'n strak gespannen dotje en
zat precies in 't midden van de twen
peezen, die van onder 't grijze haar weg
liepen in den kra-ag van h,'r verschoten
„drie-kwart-mantei", met nog hier en
daar1 'n randje Sihunkbont. Van onder
ihaai' wijd geplooiden langen rok, waar*
mee ze toevallig weer in de jnode was,
kwamen haar smalle voeten uit, ge
stoken in nooge knoioplaarsjes met afge
sleten hakken en kapotte neuzen.
Zoo zallet dan wel gaan mevrou;
knikte de groentenbaas, en er tintelde iets
in zn oogen, wat de toekijkende en elkaar
aanstootende vrouwen voor verholen spojt
hielden.
W ant die Arie kon 'n menseh met open
oogen staan te beduvelen.
't "Was alsof-ie wachtte, dat z'n onge
wone cliënte weder 't neigende dank-
knikje zou geven, zoo bleef-ie staan met
hangende handen.
Nog even weifelde 't broze dametje, en
Arie, 't knikje elke seconde verwachtend,
stond al' beleefd glimlachend te knikken.
En de vrouwen in den winkel stootten
eikaar a.an. Uadt je ooit van z'n leven
zoo n voor-den-gek-houer gezien
Ik dank u zeer, boog toen 't teere
menschje en ze neigde haar broos fi
guurtje, met 'n xag-fijn glimlachje, zon
der de moede oogen op te slaan, en -om
haar verlegenheid te verbea'gen .schikte
ze gracieus haar reticule, zwaar hangend
aan '0 verschoten zijden koord, door de
knolraap.
jirie ging waarachtig 'n pa,ar stappen
achteruit, alsoi-ie eerbiedig was. Door de
ruit, waarvoor oranjebergen sinaasappe
len opgestapeld lagen en twee groote
bananentrossen aan touwtjes waren op
gehangen achter korven met bronzen goud
renetten, keek-ie 't simal geschouderde
dametje na, draaide zich toen 'n halven
stag om, trok z'n wenkbrauwen op' als
om zich te hersteilen en dei wachtende
buurvrouwen overziende, vroeg-ie:
'Eu meissies, wat zet 't zijn vandaag.
-Meissies? beet 'n dikke vrouw, die
zichzelf al 'n paar minuten had „staan
verbijten" en telkens haar buurvrouw
had aangestompt. Waarom geen dames?
01' zijnne wiji minder dan die oude Truuda
met h'r knolraap van acht centen?
Me klanten zijnne me allemaal even
liei, verzekerde 'Arie quasie ernstig.
Hoe-vin-je 'm? hoofdschudde de
dikke. Mot je dat gezicht zien. We zijn
ne hem allemaal liefAs je vrouw het
hoort, neemt ze de aardappelensehap en
slaat zich weduweSta niet zoo te la
chen judas
Ja feruit schiet op, sprak gehaast
'n jong vrouwtje. Dalik komt ine kerel
thuis en me aarepels mo'k nog schille.
Jij met je kakmedam en h'r edakasie
't Lijkt wel of 't zooiets as de konegin is
of n prinses of' 'n gravin. Laat ze h'r
anders maar niks verbeelden hoor, met
h'r kale kak. 'n Bontjas en 'n knolraap
van acht oenten. Damedank u dame....
Ach sta toch niet zoo te grijhzen.... Irijk-
es wat 'n gesigmot jij 'm?
k Blijf liever gezond, sprak de
dikke.
Toch hou 'k vau jelui óók, spotite
de groenteboer. Veruit juf', mot je mooie
savojekool? Groene kiool? Peen? In
maak? Mooi goed 'hoorlékkere wijn-
appelen
Toen, in 'n heel veranderden toonaard
kwr.iekte-ie
We magge wel-is laohen-ok, nieftvaar
tante? 't Leven is belazerd genoeg...
'Ik zeg maar zoo, azzie je boterram
nog heb, hebbie niks te zeggen. Er zijn
er beroerder.
Hij 'knikte ernstig en de vrouwen ke
ken 'm wantrouwend aan.
Je had domenee van de dolleexende
kerk motte worden, weder de dikke. Zou
je emmes voor zijn. Die vent kan nou zlao
echt de kluit... nééé zeg-ie... Of' nam ja
die vervallen barones of gravin... wat
is et? daarnet niet op de teil?...
Kom-ie er bij, smaalde Arie en
toen-ie zich omdraaide om aardappelen uit
aen bak te scheppen, haalde ie zich do
scnouders op.
Ja, zei de jonge vrouw, haai' groen
ten onder den arm nemend, dat dee ja
woi!....
Toen draaide Arie zich "pardoes om,
silieet z'n houten aardappelschep driftig
in den bak, ging recht voor de vrouwen
si aan en sprak:
Zou 'k geen hart in me lichaam
move hebben. Nee, jelui kenne me ge-
lóóven... Met dat stumper heb ik meelij,
je kan me gelooven of nie... Dat menseh
is vroeger rijk geweest... emmes... Dat is
zooveel als 'n doerijèrre, hebben za mo
angesmoesd. Dat is zooveel als van adel.
Begrijp-je? Dat mens is... en dat is 'heuseh
niet van zooveel jaren geleden, schatrijk
geweesl... Ze woonde in 'n gróót bui
len, ilanr ergens in Gelderland... 'n Rijke
familie, die barstte van cle oenten en de
effecten. Nou... hocv ikke niks te zeg
gen, effecten zijn gaeij cent meer waard.
Jelui motte begrijpen, die mensdh'en mos
ten or van leven en sukessievelik 'zijnne
al die centen verloren... Dat me|nst<h'
woont 'hier vóór in de straat op 'n .ach
terkamer, die ze leeg he.it gehuurd. Toen
ze kwam, had ze nog aardig wat meu-
oels.. niet veel... maar wat er ingedragen
werd was in orde. Ouwe deftige boel...
van dat dure mahonie met parelmoer-
weet je we. van die echte deftigheid-
En toen ze voor t eerst in m'n zaak
kwam, had ik al gauw in de smieze, dat
ze op haar pijpenhalsie n échte steen
had... zoo'n diamant of briljant... maar
bbht zie, en schitteren, schitteren.Die
steen heb k al mééér 'dam 'n jaar ge
mist... en sinds twee maanden 'n mooie
ring met vier steentjes op elkaar... die ze
an haar vinger droeg... Wiat"'n magere
vingertjes heeft ze hè, hebben jelui zeker
wel gezien... t Is misère met 'n smoesie
met li r... Eerlijk gezegd, lijdt de stum
per arremoe... De boodschappen werden
ook telkens minder... en jelui zagen het...
vandaag n knolraap1, die ze met aard
appelen uit het water eet... En dan zóó'n
menseh. Stille armoede zie je... en toch
deftige dame voor de buitenwereld— Eu
geen klacht... en geen niks.... en zie je,
ondanks h'r armoe... dame blijft 'ze, al
verrekt ze op slag van honger en valt
ze dood voor me toonbank... Da's adel...
De "beide vrouwen luisterden getroffen
toe, knikten zwijgend.
Toen sprak de dikke:
Dan zij'n'ne wij' burgermensohen nog
véél beter af' in dezen malèizzetijd. Maar-
voor zóó-een is 't èrrig... altijd goed ge
wend en 'n rijk huis en geld en 'veel
kostbaarheden en zilver op tafel... en nou
geen pést meer over... Toch1 voelen ze 't
óok— da's vast... al laten ze 't niet mer
ken. Azz'e wij armoed lijë— nou ja-
we Lebben wel is mééér opi 'n houtje ge
beten... maar zulleke... Zag-ie dat ze nog
oonfc opj h'r mantel' had pók.?... 't Is
sonde... Of de motten er an gevreten
hadden en die hoed— met dat pieki,e... en
die kapotte knoopschoenen... Zgg Arie...
mosteu we is— zoo we hier met z'n drieën
staanne, es wat voor die 6t.umper doen.
Maar niet laten weten datte wij-et zijnme,
want dan zou ze zicbi schame— Arie mot
Jij' n mandje klaar maken met sinaas
appelen en wat appelen en bananen en
wat mooie groenten, en danne bij haar'
afgeven— en niet zegge van wie 't komt.
•Betalen we onder mekaar...
Ben 'k vlak voor te vinden, wreef
Arie z'n dikke handen, 't Is dat jelui-et
nou zeggen, anders had 'k-et alléén ge
flikt... 't Komt in orde, groot-bek met, 'n
klein hart... Vergeme dat zelle we ma
ken dat, gij'ntje— en van me eiges nog
'n paar lekkere blikkies met sardientjes
er bij....
Den volgenden morgen.
TT moet t mij beslist zeggen, sprak
bevend t broze dametje met de fluweelten
reticule en de kapotte schoenen. U "moet
t mij zeggen... astublief' moet tui 't mij
zeggen, Heuseh, geloof mij... mijne finan
ciën zijn van dien aard... geloof mij'... ik
heo aan niets gebrek....
Och' mevrouw, haalde Arie zich,'on
beholpen de schouders op. Van mij ge
looi' me gerust is hèt niet mevrouw—
k zal me wel wachten... u als klant van
me zaak te afïfonteeren—
En toen ze de zaak onder 'n gracieus
buigingkje verliet, keek Arie haar na,
tusschen twee trossen1 bananen door...
Heb 'k nog mééér lol van, mom-
pelde-ie, dan 'n avond in Arena—
Diplomatieke securiteit.
Mac Donald, de Engelsche premier
heeft aan Laval, den Franschen minis-
ter-pesidrent een brief geschreven. Men
beweert algemeen, dat de brief een uit-
noodiging voor Laval cm naar Londen te
komen, heeft ingehouden. Laval bestrijdt
echter een dergelijke uitnoodiging te
hebben ontvangen. Over den inhoud van
den brief zwijgt hiji echter, evenals Mac
Donald. Maar er is een brief geschreven.
Zulke „diplomatieke brieven" nu wor
den niet zelden geschreven. Alleen is die-
benaming „briei" misleidend. Zoo'n diplo
matieke brief onderscheidt zich h.l. in ve
lerlei opzichten van gewone brieven.
Zoo kan men b.v. gerust aannemen,
dat Mae Donald zoo maar niet dezen of
genen collega er over gesproken zou
hebben, dat hij een brief aan Laval zou
willen schrijven. Daartoe heeft waar
schijnlijk eerst een on-officieele bijeen
komst van den ministerraad plaats gjehad.
Meerdere ontwerpen werden afgekeurd,
voordat Mae Donald onder getuigen zijn
handfeekening kon zetten.
Bovendien worden dergelijke staatsdo
cumenten .gewoonlijk ook nog gefotogra
feerd om vervalsching te voorkomen. Dan
wordt de brief' in een enveloppe gedaan,
die met het staatszegel wordt gelakt.
W ordt hij dan in de brievenbus gewor
pen Neen. De posterijen krijgen een
dergelijken brief' nooit te zien. De brief
wordt overhandigd aan een diplomatieken
koerier, die voor de ontvangst teekent
en vervolgens afreist, zoo noodig per
extra-trein of extna-boot.
Mij is vergezeld van minstens één de-
tectiei'. Een kennisgeving is ondertus-
sc-hen per geheimschrift naar de En-
gelsche legatie in Parijs gezonden. Aan
het station wordt de koerier opgewacht en
naar het gezantschap geleid, waar hij
den brief persoonlijk tegen ontvangst
bewijs overgeeft aan den gezant. S)eize
stelt zich 'dan in verbinding met do
kanselarij van den minister-president en
bepaalt het uur, waarop de brief' zal wor
den overgegeven. De overgave van den
briei' wordt onmiddellijk haar Londen ge
telegrafeerd.
Het onderscheid tusschen een deng.e-
lijken brief' en een nota springt onmiddel
lijk in het oog. Een „brief1" is geen bin
dend document. Talrijke diplomaten heb
ben angst om zulke brieven te schrijven,
omdat zij herhaaldelijk aanleiding geven
tot misverstanden. Men denke b.v. aan
den brief van Napoleon Ut aan den toen-
maligen koning van Pruisen, die het
uitgangspunt was van de onderhandelin
gen te Ems" en zoodoende van dtm
oorlog van 1870—1871.
V ele dergelijke brieven hebben wereld
geschiedenis gemaakt. Het is miet derge
lijke brieven, hoe onschuldig zïj| er dan
mogen uitzien, als met een steen, die men
in zee werpt: Zij trekt Kringen, steeds
wijdere kringen.
Herinnering.
Tn pelgrimstocht waren de vereerders
getrokken naar de streek, waar Victor
Hugo zoo lang .gewoo-nd had, de streek
waar zijn huis nog ,9tond het huis, dat
zijn nakomelingen aan de stad Parijs had
den cadeau gedaan. Alles interesseerde
hen, elke, weg, elk huis, elke boom, Want
Victor Hugo moest die gekend Kebben; de
dichter moest daarover zijn poëtische ge
dachten hebben laten gaan...
ITn de mensohen Waren er misschien
ook nog niet enkele oudie menschen in de
streek, die den dichter persoonlijk ge
kend, misschien wel eens gesproken had
den?... Ja, er was nog een oud vrouw
tje, dat Victor Hugo persoonlijk gekend
had, vertelde men hun.
Dadelijk gingen zij dat vrouwtje optzoe-
ken, vroegen haai' te Viertellen wat voor
persoonlijke herinneringen ze nog aan
den diohiterh ad.
„Ik herinner mij Viotor Hugo nog heel
goed'vertelde het vrouwtje. „Eens heeft
kijl zelfs tegen mijl gesproken. Ik was
toen vijftien jaar. En ik zat in het gras
aan den kant van den weg. en iw'as bezig
om te pirobeeren mijn schoen te maken,
waravan de zool was losgegaan. Viotor
Hugo kwam den weg af. Toen hij mij
zag, bleef hij stil staan, hiji lipid een
groote bos veldbloemen in zijn hand.
Gretig luisterden de pelgrims; vol
spanning wachtten zij op het vervolg van
liet verhaal. Wat zou hij wel gedacht,
wat.- zou hij wei' gezegd hebben, de groote
dichter, t,ot wellke woorden zou hij zich
ge.nspireerd hebben gevoeld in zoo poë
tische omstandigheden; de wandeling bui
ten, de veldbLoemen in zijn hand, dat
jonge meisje, haar schoonheid?...
,jZóó bleef hiji voor mij1 sltaan", ver
telde het oude vrouwtje verder; „hij
keek naar mij1, naar mijn kapotte schoen,
schudde zijn hoofd ein zei: „Waarom
draag je ook geen schoenen melt spij
kers? die zijn veel sterker!"
Een smokkeigesdhieilen&ii.
Raar aanleiding van de vele berichtfea
in de bladen over smokkelaars, doet een-
inzendster in de Berliner Lokai Amziei-
ger het volgende vermakelijke verhaal
uit haar jeugd:
„'Omstreeks 1890 was ik als 15 o£
16-jarig meisje bij' een oom opi bezoek1,,
die een goed had in Oost-Pruiisen, dicht
bij de Russische grens. Tot de vrienden,
die bij dien oom verkeerden behoorde eieu.
jonge douane-ambtenaar, die over eeniga
zelfingenomenheid beschikte en ex ^jch
opi beroemde, dat hij alle smokkelaars-
knepen kende, zoodat, als hij dienst had,
niet zoo gemakkelijk iets over de grew
kon komen. Ten slotte ontstond hieruib
een weddenschap met mijn oom, Waarbij
deze op zich nam op klaarlichten dag
iets dat aangegeven diende te worden,
over de grens te smokkelen.
ten paar dagen later stelde oom mij'tt
nichtje die ongeveer even ,oud was als
ik, en mij voor een rijtoertje in zijn wa
gentje naar de grens te maken. Wij wis
ten toen nog niets van de weddenschap,
cn evenmin dat onder onze zitplaatsen'
in het rijtuig twee levende ganzen ge
stopt waren. Bij het douane-kantoor deed
de jonge ambtenaar dienst en na vriend-
sc-.appelijke begroeting, kwam ten slotte
de gewetensvraag: „Mijnheer X., u heeft
toch niets aan te geven".
„Jawel", antwoordde mijn ooim lachend,
acuter in mijn koet-s zitten twee levende
jonge gansjes."
De jonge ambtenaar maakte de deur
open, en zag .ons zitten, en aangezien, wij,
nergens van wisten en dus een zeer na
tuurlijke houding vian verontwaardiging!
aannamen, want wij hadden de woorden
van oom verstaan, antwoordde :hij op
licht bestr-affenden toen: „Maar mijnheer-
Xn jat zegt u nut?"
Vij'tig meter verder, over de grens,
moesten wij! uitstappen, oom haalde den
zak met de echte ganzen te voorschijn,
en toonde 'haar den ons nakijkenden amb
tenaar, die later eerlijk erkende de wed
denschap schitterend verloren je hebben..
Heden overleed in St. Joanna"
te Goes na een smartvol doch
geduldig gedragen lijden, na
voorzien te zijn van de HH.
Sacramenten der stervenden,
onze geliefde Vader en Groot
vader, de heer
CORNELIS REMIJN,
Weduwnaar van Mejuffrouw
ANTONIA BOONMAN,
in den ouderdom van ruim 76
jaar.
Zijne diepbedroefde
Kinderen en Kleinkinderen.
Kwadend.vmmb, 8 Januari '32.
De gewone audiëntie yen den
COMMISSARIS DER KONINGIN IN
ZEELAND op DONDERDAG 14
JANUARI 1S32 zal niet doorgaan.
De Notaris J. J. VAN DUKE te
Kruiningen zal op
des ."namiddags 21/} uur te Rilland-
Bath op de hofstede van den WelEd.
Heer W. C. v. d. WERFF, te diens
verzoeke om contant geld,
(125 drachtige Ooien, 25 eenjarige
Ooien en 5 Rammen), meerendeels
ingeschreven in het stamboek voor
het Zeeuwsche kuddeschaap
De verkooping geschiedt in kavels
van 10. 25705-20
Wij noteeren heden
3 pond Worst of Gehakt voor f 1,-
5 pond vat Spek voorfl,-
Coteletten 45 cant per pond
Krippen 40 cent per pond
Prima Rundarlappan
voor 50 cent p. pond
4 pond gesmolten Rundvet voor f 1
Fijne Rookworst 50 cent per pond
Alleen bij
Slagerij - Wijngaardstraat
De zaak voor iedereen.
De Notarissen VAN DISSEL en
JONKERS te Goes zullen op
des avonds om 8 uur, in de „Prins
van Oranje" te Goes,
onder Goes
Tusschen Twee Poorten, Nos. 15,
17, 19 en 2), resp. groot 3,60 A.,
3,10 A„ 5,70 A. en 1,77 A.
No. 15 is vrij van huur en te
aanvaarden bij de betaling; no. 17
is verhuurd ged. aan J. Leenpoel
voor f 1,20 p. w. en ged. aan G.
Zweedijk voor fl,75 p. w.no. 19
aan W. Liplijn voor f3,50 p. w. en
no. 21 aan de wed. F. Bakker voor
f2 25 p. w. 25766 14
In perceelen en massa.
B. Een hecht, sterk, geheel in
steen gebouwd, zoo goed als nieuw
(erfpacht tot 30 Juni 1956), groot
b' A. 76 c.A., gunstig gelegen aan
de Haven, Tusschen twee Poorten,
no. 6zeer geschikt voor groote
ruimte behoevende zakeD.
Op gebruik bij de betaling.
Voor bezichtiging zich aan te
melden ten kantore van de firma
Van Heel Co. te Goes.
Nadere inlichtingen te bekomen
ten kantoren van de firma Van Heel
Co. en van de Notarissen.
op Uw middagtafel is
een genot voor allen
Niets duurder dan andere I
Fabrikaat sinds 100 jaar
Vraagt Uw winkelier.
Een goede melange en met
zorg gefabriceerd om
tevreden te stellen
Wordt gevraagd
omstreeks 15 Maart,
bij N. G. v. d. BIJL, Scher
mer (Oterleek). (8)
lijdt aan trage ontlasting, gal,
slijm, koortsigheid, maag- of
hoofdpijn,geen eetlust,slechte
spijsvertering enz., neem dan
en gij zijt spoedig weer her
steld Verkrijgbaar h 60 cent
hij Apothekers en Drogisten
HOFPLEIN 6 ALKMAAR
Or. Wllnand Frans,
een buitengewone voorstelling van het in de Reinhard Bühne i
te Berlijn honderden malen opgevoerde Groteske blijspel: j
blijspel in vier tafereelen van CARLO GOLDONI.
Moderne bewerking van Gustav Czopp en Wijnand Frans.
Muziek van Bob van Leersum. Regie: Wijnand Frans.
LACHEN! LACHEN!
Medewerkenden: Pierre Balledux, Willem v. d. Hoog, Ferd.
Sterneberg, Corry Roozendaal, Jo Frans, Erna Balledux—Haffert,
Bob van Leersum, Gustav Czopp, e.a.
Decors ontworpen door Christiaan de Moor en uitgevoerd
op de ateliers der Firma Sommer te 's Gravenhage.
Prijzen der plaatsen f 1,75, 11,25 en f T,00 plus rechten.
Plaatsbespreken als gewoonlijk. Telefoon 352.