Als Gij F DAVERENDE DINGEN 1 c D (BAKHUIS' III j|H lil! llllll 111 llllll! 1 Noord-Hollandscli Dagblad „EEN KNECHT VAN TWEE MEESTERS", N.V. „THEATER" ALLERLEI Donderdag 14 Januari 1932, Dinsdag 26 Januari 1932, ECHTE GELDERSGHEI ROOKWORST! Noord-Holland NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Advertentien publiek verkoopen plm. 150 Fokschapen J. WESTVEER - GOES publiek verkoopen a. 4 Woonhuizen met Erven en Tuinen, Graanpakhuis en Erf een R.-K. Daggelder Wortelboer's Kruiden of Wortelboer's Pillen Zoekt U een afdoende en succesvolle reclame In Noord-Holland boten 't Y? Plaatst eve aanbiedingen, aanvragen, bekendmakingen, enz. In het - - - bet meest gelezen dagblad In Noord- Holland boten het Y, met sdltio's toor Alkmaar, Helder, Hoorn, Per- merend en provincie - - - - Aanvragen toor adrertentlelarieren rlchte men aan de Admlnlstratia - - Telefoon 433 en 633 - - „SCHUTTERSHOF" - SOES VRIJDAG 15 JANUARI a.s.,8uur, f DINSDAG 12 JANUARI 1932 Deftige ki'ant. De roddelende buurtvrouwen hielden ars O])1 commando stil, toen de groenteboer centen telde in de beverige bleek -smalte aristocratische hand van de oude grijze juffrouw met t fijne gezichtje en de grooie oogen, die de omgeving! bijna niet' durlden opnemen. De grove breede handen van den win kelier sloegen n oude krant om 'n met kleikionters behangen knolraap1, die-ie daarna, onder een „zie-zoo-datagafiib-bes, tig, in de iluweelen xetioule van de- Cliënte liet glijden. W.at met horten en stooten gingen waarna de buurvrouwen in den winkel zwijgend-gespannen toekeken. t, an achter onder t castorenhoedjemet verschoten piekje, knoedelda 't grijze kaar tot 'n strak gespannen dotje en zat precies in 't midden van de twen peezen, die van onder 't grijze haar weg liepen in den kra-ag van h,'r verschoten „drie-kwart-mantei", met nog hier en daar1 'n randje Sihunkbont. Van onder ihaai' wijd geplooiden langen rok, waar* mee ze toevallig weer in de jnode was, kwamen haar smalle voeten uit, ge stoken in nooge knoioplaarsjes met afge sleten hakken en kapotte neuzen. Zoo zallet dan wel gaan mevrou; knikte de groentenbaas, en er tintelde iets in zn oogen, wat de toekijkende en elkaar aanstootende vrouwen voor verholen spojt hielden. W ant die Arie kon 'n menseh met open oogen staan te beduvelen. 't "Was alsof-ie wachtte, dat z'n onge wone cliënte weder 't neigende dank- knikje zou geven, zoo bleef-ie staan met hangende handen. Nog even weifelde 't broze dametje, en Arie, 't knikje elke seconde verwachtend, stond al' beleefd glimlachend te knikken. En de vrouwen in den winkel stootten eikaar a.an. Uadt je ooit van z'n leven zoo n voor-den-gek-houer gezien Ik dank u zeer, boog toen 't teere menschje en ze neigde haar broos fi guurtje, met 'n xag-fijn glimlachje, zon der de moede oogen op te slaan, en -om haar verlegenheid te verbea'gen .schikte ze gracieus haar reticule, zwaar hangend aan '0 verschoten zijden koord, door de knolraap. jirie ging waarachtig 'n pa,ar stappen achteruit, alsoi-ie eerbiedig was. Door de ruit, waarvoor oranjebergen sinaasappe len opgestapeld lagen en twee groote bananentrossen aan touwtjes waren op gehangen achter korven met bronzen goud renetten, keek-ie 't simal geschouderde dametje na, draaide zich toen 'n halven stag om, trok z'n wenkbrauwen op' als om zich te hersteilen en dei wachtende buurvrouwen overziende, vroeg-ie: 'Eu meissies, wat zet 't zijn vandaag. -Meissies? beet 'n dikke vrouw, die zichzelf al 'n paar minuten had „staan verbijten" en telkens haar buurvrouw had aangestompt. Waarom geen dames? 01' zijnne wiji minder dan die oude Truuda met h'r knolraap van acht centen? Me klanten zijnne me allemaal even liei, verzekerde 'Arie quasie ernstig. Hoe-vin-je 'm? hoofdschudde de dikke. Mot je dat gezicht zien. We zijn ne hem allemaal liefAs je vrouw het hoort, neemt ze de aardappelensehap en slaat zich weduweSta niet zoo te la chen judas Ja feruit schiet op, sprak gehaast 'n jong vrouwtje. Dalik komt ine kerel thuis en me aarepels mo'k nog schille. Jij met je kakmedam en h'r edakasie 't Lijkt wel of 't zooiets as de konegin is of n prinses of' 'n gravin. Laat ze h'r anders maar niks verbeelden hoor, met h'r kale kak. 'n Bontjas en 'n knolraap van acht oenten. Damedank u dame.... Ach sta toch niet zoo te grijhzen.... Irijk- es wat 'n gesigmot jij 'm? k Blijf liever gezond, sprak de dikke. Toch hou 'k vau jelui óók, spotite de groenteboer. Veruit juf', mot je mooie savojekool? Groene kiool? Peen? In maak? Mooi goed 'hoorlékkere wijn- appelen Toen, in 'n heel veranderden toonaard kwr.iekte-ie We magge wel-is laohen-ok, nieftvaar tante? 't Leven is belazerd genoeg... 'Ik zeg maar zoo, azzie je boterram nog heb, hebbie niks te zeggen. Er zijn er beroerder. Hij 'knikte ernstig en de vrouwen ke ken 'm wantrouwend aan. Je had domenee van de dolleexende kerk motte worden, weder de dikke. Zou je emmes voor zijn. Die vent kan nou zlao echt de kluit... nééé zeg-ie... Of' nam ja die vervallen barones of gravin... wat is et? daarnet niet op de teil?... Kom-ie er bij, smaalde Arie en toen-ie zich omdraaide om aardappelen uit aen bak te scheppen, haalde ie zich do scnouders op. Ja, zei de jonge vrouw, haai' groen ten onder den arm nemend, dat dee ja woi!.... Toen draaide Arie zich "pardoes om, silieet z'n houten aardappelschep driftig in den bak, ging recht voor de vrouwen si aan en sprak: Zou 'k geen hart in me lichaam move hebben. Nee, jelui kenne me ge- lóóven... Met dat stumper heb ik meelij, je kan me gelooven of nie... Dat menseh is vroeger rijk geweest... emmes... Dat is zooveel als 'n doerijèrre, hebben za mo angesmoesd. Dat is zooveel als van adel. Begrijp-je? Dat mens is... en dat is 'heuseh niet van zooveel jaren geleden, schatrijk geweesl... Ze woonde in 'n gróót bui len, ilanr ergens in Gelderland... 'n Rijke familie, die barstte van cle oenten en de effecten. Nou... hocv ikke niks te zeg gen, effecten zijn gaeij cent meer waard. Jelui motte begrijpen, die mensdh'en mos ten or van leven en sukessievelik 'zijnne al die centen verloren... Dat me|nst<h' woont 'hier vóór in de straat op 'n .ach terkamer, die ze leeg he.it gehuurd. Toen ze kwam, had ze nog aardig wat meu- oels.. niet veel... maar wat er ingedragen werd was in orde. Ouwe deftige boel... van dat dure mahonie met parelmoer- weet je we. van die echte deftigheid- En toen ze voor t eerst in m'n zaak kwam, had ik al gauw in de smieze, dat ze op haar pijpenhalsie n échte steen had... zoo'n diamant of briljant... maar bbht zie, en schitteren, schitteren.Die steen heb k al mééér 'dam 'n jaar ge mist... en sinds twee maanden 'n mooie ring met vier steentjes op elkaar... die ze an haar vinger droeg... Wiat"'n magere vingertjes heeft ze hè, hebben jelui zeker wel gezien... t Is misère met 'n smoesie met li r... Eerlijk gezegd, lijdt de stum per arremoe... De boodschappen werden ook telkens minder... en jelui zagen het... vandaag n knolraap1, die ze met aard appelen uit het water eet... En dan zóó'n menseh. Stille armoede zie je... en toch deftige dame voor de buitenwereld— Eu geen klacht... en geen niks.... en zie je, ondanks h'r armoe... dame blijft 'ze, al verrekt ze op slag van honger en valt ze dood voor me toonbank... Da's adel... De "beide vrouwen luisterden getroffen toe, knikten zwijgend. Toen sprak de dikke: Dan zij'n'ne wij' burgermensohen nog véél beter af' in dezen malèizzetijd. Maar- voor zóó-een is 't èrrig... altijd goed ge wend en 'n rijk huis en geld en 'veel kostbaarheden en zilver op tafel... en nou geen pést meer over... Toch1 voelen ze 't óok— da's vast... al laten ze 't niet mer ken. Azz'e wij armoed lijë— nou ja- we Lebben wel is mééér opi 'n houtje ge beten... maar zulleke... Zag-ie dat ze nog oonfc opj h'r mantel' had pók.?... 't Is sonde... Of de motten er an gevreten hadden en die hoed— met dat pieki,e... en die kapotte knoopschoenen... Zgg Arie... mosteu we is— zoo we hier met z'n drieën staanne, es wat voor die 6t.umper doen. Maar niet laten weten datte wij-et zijnme, want dan zou ze zicbi schame— Arie mot Jij' n mandje klaar maken met sinaas appelen en wat appelen en bananen en wat mooie groenten, en danne bij haar' afgeven— en niet zegge van wie 't komt. •Betalen we onder mekaar... Ben 'k vlak voor te vinden, wreef Arie z'n dikke handen, 't Is dat jelui-et nou zeggen, anders had 'k-et alléén ge flikt... 't Komt in orde, groot-bek met, 'n klein hart... Vergeme dat zelle we ma ken dat, gij'ntje— en van me eiges nog 'n paar lekkere blikkies met sardientjes er bij.... Den volgenden morgen. TT moet t mij beslist zeggen, sprak bevend t broze dametje met de fluweelten reticule en de kapotte schoenen. U "moet t mij zeggen... astublief' moet tui 't mij zeggen, Heuseh, geloof mij... mijne finan ciën zijn van dien aard... geloof mij'... ik heo aan niets gebrek.... Och' mevrouw, haalde Arie zich,'on beholpen de schouders op. Van mij ge looi' me gerust is hèt niet mevrouw— k zal me wel wachten... u als klant van me zaak te afïfonteeren— En toen ze de zaak onder 'n gracieus buigingkje verliet, keek Arie haar na, tusschen twee trossen1 bananen door... Heb 'k nog mééér lol van, mom- pelde-ie, dan 'n avond in Arena— Diplomatieke securiteit. Mac Donald, de Engelsche premier heeft aan Laval, den Franschen minis- ter-pesidrent een brief geschreven. Men beweert algemeen, dat de brief een uit- noodiging voor Laval cm naar Londen te komen, heeft ingehouden. Laval bestrijdt echter een dergelijke uitnoodiging te hebben ontvangen. Over den inhoud van den brief zwijgt hiji echter, evenals Mac Donald. Maar er is een brief geschreven. Zulke „diplomatieke brieven" nu wor den niet zelden geschreven. Alleen is die- benaming „briei" misleidend. Zoo'n diplo matieke brief onderscheidt zich h.l. in ve lerlei opzichten van gewone brieven. Zoo kan men b.v. gerust aannemen, dat Mae Donald zoo maar niet dezen of genen collega er over gesproken zou hebben, dat hij een brief aan Laval zou willen schrijven. Daartoe heeft waar schijnlijk eerst een on-officieele bijeen komst van den ministerraad plaats gjehad. Meerdere ontwerpen werden afgekeurd, voordat Mae Donald onder getuigen zijn handfeekening kon zetten. Bovendien worden dergelijke staatsdo cumenten .gewoonlijk ook nog gefotogra feerd om vervalsching te voorkomen. Dan wordt de brief' in een enveloppe gedaan, die met het staatszegel wordt gelakt. W ordt hij dan in de brievenbus gewor pen Neen. De posterijen krijgen een dergelijken brief' nooit te zien. De brief wordt overhandigd aan een diplomatieken koerier, die voor de ontvangst teekent en vervolgens afreist, zoo noodig per extra-trein of extna-boot. Mij is vergezeld van minstens één de- tectiei'. Een kennisgeving is ondertus- sc-hen per geheimschrift naar de En- gelsche legatie in Parijs gezonden. Aan het station wordt de koerier opgewacht en naar het gezantschap geleid, waar hij den brief persoonlijk tegen ontvangst bewijs overgeeft aan den gezant. S)eize stelt zich 'dan in verbinding met do kanselarij van den minister-president en bepaalt het uur, waarop de brief' zal wor den overgegeven. De overgave van den briei' wordt onmiddellijk haar Londen ge telegrafeerd. Het onderscheid tusschen een deng.e- lijken brief' en een nota springt onmiddel lijk in het oog. Een „brief1" is geen bin dend document. Talrijke diplomaten heb ben angst om zulke brieven te schrijven, omdat zij herhaaldelijk aanleiding geven tot misverstanden. Men denke b.v. aan den brief van Napoleon Ut aan den toen- maligen koning van Pruisen, die het uitgangspunt was van de onderhandelin gen te Ems" en zoodoende van dtm oorlog van 1870—1871. V ele dergelijke brieven hebben wereld geschiedenis gemaakt. Het is miet derge lijke brieven, hoe onschuldig zïj| er dan mogen uitzien, als met een steen, die men in zee werpt: Zij trekt Kringen, steeds wijdere kringen. Herinnering. Tn pelgrimstocht waren de vereerders getrokken naar de streek, waar Victor Hugo zoo lang .gewoo-nd had, de streek waar zijn huis nog ,9tond het huis, dat zijn nakomelingen aan de stad Parijs had den cadeau gedaan. Alles interesseerde hen, elke, weg, elk huis, elke boom, Want Victor Hugo moest die gekend Kebben; de dichter moest daarover zijn poëtische ge dachten hebben laten gaan... ITn de mensohen Waren er misschien ook nog niet enkele oudie menschen in de streek, die den dichter persoonlijk ge kend, misschien wel eens gesproken had den?... Ja, er was nog een oud vrouw tje, dat Victor Hugo persoonlijk gekend had, vertelde men hun. Dadelijk gingen zij dat vrouwtje optzoe- ken, vroegen haai' te Viertellen wat voor persoonlijke herinneringen ze nog aan den diohiterh ad. „Ik herinner mij Viotor Hugo nog heel goed'vertelde het vrouwtje. „Eens heeft kijl zelfs tegen mijl gesproken. Ik was toen vijftien jaar. En ik zat in het gras aan den kant van den weg. en iw'as bezig om te pirobeeren mijn schoen te maken, waravan de zool was losgegaan. Viotor Hugo kwam den weg af. Toen hij mij zag, bleef hij stil staan, hiji lipid een groote bos veldbloemen in zijn hand. Gretig luisterden de pelgrims; vol spanning wachtten zij op het vervolg van liet verhaal. Wat zou hij wel gedacht, wat.- zou hij wei' gezegd hebben, de groote dichter, t,ot wellke woorden zou hij zich ge.nspireerd hebben gevoeld in zoo poë tische omstandigheden; de wandeling bui ten, de veldbLoemen in zijn hand, dat jonge meisje, haar schoonheid?... ,jZóó bleef hiji voor mij1 sltaan", ver telde het oude vrouwtje verder; „hij keek naar mij1, naar mijn kapotte schoen, schudde zijn hoofd ein zei: „Waarom draag je ook geen schoenen melt spij kers? die zijn veel sterker!" Een smokkeigesdhieilen&ii. Raar aanleiding van de vele berichtfea in de bladen over smokkelaars, doet een- inzendster in de Berliner Lokai Amziei- ger het volgende vermakelijke verhaal uit haar jeugd: „'Omstreeks 1890 was ik als 15 o£ 16-jarig meisje bij' een oom opi bezoek1,, die een goed had in Oost-Pruiisen, dicht bij de Russische grens. Tot de vrienden, die bij dien oom verkeerden behoorde eieu. jonge douane-ambtenaar, die over eeniga zelfingenomenheid beschikte en ex ^jch opi beroemde, dat hij alle smokkelaars- knepen kende, zoodat, als hij dienst had, niet zoo gemakkelijk iets over de grew kon komen. Ten slotte ontstond hieruib een weddenschap met mijn oom, Waarbij deze op zich nam op klaarlichten dag iets dat aangegeven diende te worden, over de grens te smokkelen. ten paar dagen later stelde oom mij'tt nichtje die ongeveer even ,oud was als ik, en mij voor een rijtoertje in zijn wa gentje naar de grens te maken. Wij wis ten toen nog niets van de weddenschap, cn evenmin dat onder onze zitplaatsen' in het rijtuig twee levende ganzen ge stopt waren. Bij het douane-kantoor deed de jonge ambtenaar dienst en na vriend- sc-.appelijke begroeting, kwam ten slotte de gewetensvraag: „Mijnheer X., u heeft toch niets aan te geven". „Jawel", antwoordde mijn ooim lachend, acuter in mijn koet-s zitten twee levende jonge gansjes." De jonge ambtenaar maakte de deur open, en zag .ons zitten, en aangezien, wij, nergens van wisten en dus een zeer na tuurlijke houding vian verontwaardiging! aannamen, want wij hadden de woorden van oom verstaan, antwoordde :hij op licht bestr-affenden toen: „Maar mijnheer- Xn jat zegt u nut?" Vij'tig meter verder, over de grens, moesten wij! uitstappen, oom haalde den zak met de echte ganzen te voorschijn, en toonde 'haar den ons nakijkenden amb tenaar, die later eerlijk erkende de wed denschap schitterend verloren je hebben.. Heden overleed in St. Joanna" te Goes na een smartvol doch geduldig gedragen lijden, na voorzien te zijn van de HH. Sacramenten der stervenden, onze geliefde Vader en Groot vader, de heer CORNELIS REMIJN, Weduwnaar van Mejuffrouw ANTONIA BOONMAN, in den ouderdom van ruim 76 jaar. Zijne diepbedroefde Kinderen en Kleinkinderen. Kwadend.vmmb, 8 Januari '32. De gewone audiëntie yen den COMMISSARIS DER KONINGIN IN ZEELAND op DONDERDAG 14 JANUARI 1S32 zal niet doorgaan. De Notaris J. J. VAN DUKE te Kruiningen zal op des ."namiddags 21/} uur te Rilland- Bath op de hofstede van den WelEd. Heer W. C. v. d. WERFF, te diens verzoeke om contant geld, (125 drachtige Ooien, 25 eenjarige Ooien en 5 Rammen), meerendeels ingeschreven in het stamboek voor het Zeeuwsche kuddeschaap De verkooping geschiedt in kavels van 10. 25705-20 Wij noteeren heden 3 pond Worst of Gehakt voor f 1,- 5 pond vat Spek voorfl,- Coteletten 45 cant per pond Krippen 40 cent per pond Prima Rundarlappan voor 50 cent p. pond 4 pond gesmolten Rundvet voor f 1 Fijne Rookworst 50 cent per pond Alleen bij Slagerij - Wijngaardstraat De zaak voor iedereen. De Notarissen VAN DISSEL en JONKERS te Goes zullen op des avonds om 8 uur, in de „Prins van Oranje" te Goes, onder Goes Tusschen Twee Poorten, Nos. 15, 17, 19 en 2), resp. groot 3,60 A., 3,10 A„ 5,70 A. en 1,77 A. No. 15 is vrij van huur en te aanvaarden bij de betaling; no. 17 is verhuurd ged. aan J. Leenpoel voor f 1,20 p. w. en ged. aan G. Zweedijk voor fl,75 p. w.no. 19 aan W. Liplijn voor f3,50 p. w. en no. 21 aan de wed. F. Bakker voor f2 25 p. w. 25766 14 In perceelen en massa. B. Een hecht, sterk, geheel in steen gebouwd, zoo goed als nieuw (erfpacht tot 30 Juni 1956), groot b' A. 76 c.A., gunstig gelegen aan de Haven, Tusschen twee Poorten, no. 6zeer geschikt voor groote ruimte behoevende zakeD. Op gebruik bij de betaling. Voor bezichtiging zich aan te melden ten kantore van de firma Van Heel Co. te Goes. Nadere inlichtingen te bekomen ten kantoren van de firma Van Heel Co. en van de Notarissen. op Uw middagtafel is een genot voor allen Niets duurder dan andere I Fabrikaat sinds 100 jaar Vraagt Uw winkelier. Een goede melange en met zorg gefabriceerd om tevreden te stellen Wordt gevraagd omstreeks 15 Maart, bij N. G. v. d. BIJL, Scher mer (Oterleek). (8) lijdt aan trage ontlasting, gal, slijm, koortsigheid, maag- of hoofdpijn,geen eetlust,slechte spijsvertering enz., neem dan en gij zijt spoedig weer her steld Verkrijgbaar h 60 cent hij Apothekers en Drogisten HOFPLEIN 6 ALKMAAR Or. Wllnand Frans, een buitengewone voorstelling van het in de Reinhard Bühne i te Berlijn honderden malen opgevoerde Groteske blijspel: j blijspel in vier tafereelen van CARLO GOLDONI. Moderne bewerking van Gustav Czopp en Wijnand Frans. Muziek van Bob van Leersum. Regie: Wijnand Frans. LACHEN! LACHEN! Medewerkenden: Pierre Balledux, Willem v. d. Hoog, Ferd. Sterneberg, Corry Roozendaal, Jo Frans, Erna Balledux—Haffert, Bob van Leersum, Gustav Czopp, e.a. Decors ontworpen door Christiaan de Moor en uitgevoerd op de ateliers der Firma Sommer te 's Gravenhage. Prijzen der plaatsen f 1,75, 11,25 en f T,00 plus rechten. Plaatsbespreken als gewoonlijk. Telefoon 352.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1932 | | pagina 4