andel-GOES
ren(N.H.)Zuidlaan27
>EN
VULKACHELS
[EN ENZ.
Tweede Blad
ICHIAL OZON",
GOES
IN DEN BROEK
inose
inose.
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1931
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
SCHE COURANT
ganzepoortstr.
straat 24
ORTING
Hernieuwing.
FEUILLETON
Ass. Apotheker, Tel. 415 Het geheim van de Ruïne.
ONTSPANNINGSLECTUUR
f IN HET KRAAIENNEST
1) RICHTER HAARDEN
ET ONAFBRANDBARE LAK
E", Bergen-op-Zonm)
lellen van de
ide fabrieken,
.n verschillende
lACHELS, welke
/orden gehouden.
aaand geven wij op alle Artikelen
«kende lage prijzen 4 contant.
7 - Telefoon 332 - Goes
bleek, in plaats van frisch rood?
ich en bleek Zijt gij spoedig ver
genoeg; dan moet gij uw bloed
versterken is de
roode bloedlichaampjes; maakt
htig; helpt in zeer korten tijd de
srwiniien.
f 11,—12 fl. f21,—.
en Drogisten.
M Co. X!
Den Haag
oenen-, wollen- of zijden stoffen
ineum, verf, vet, olie, wijn, thee,
ie, melk, room, jodium, levertraan
ks verwijdert men alleen met
ige gevolgen voor de stoffen,
igen na, tast de kleur niet aan-
20 EN 40 CENT.
D© wereld gaat een nieuwe® flip teg|emqejt.
Jlftinljom ons is er aft geinioeg ruïne in( lret
inaiitsehapppllijlk lev'en en er is in demijhje-
Biel nog altijd een macht, groot genoeg
©au, het is te hopen ,vlan weldra., orde te
brengen in de maatschappij!.
iDeze maatschapp^iijke hernieuwing,
waarnaar een ieder v'erlangt, wafl.raami ejen
ieder wil meewerken, moge voor Europa
riet te lang uitbl'ijjv'qn.
pe kerk tracht, vjopral door het wooed
(vtaai hapr verheven ppperlhpioifd, die har
ten, de (Verlangens, de gedachflqn| en as
piraties, de wetenschpjp, piolitiek en bat
leven daarheen te richten.
Hioprt dat rumoer ond'er de vbtt'eren,
kun gezucht eu snakke® naar Verlicfhting.
Hoort die lijdensklachten der vhüklefcen,
die gebukt gaan onder de excessen, idle
rampen van een verdeelde memfschite(Ld.
Dat alles spreekt duidelijk, zelfs v|opr hen
die niet luisteren naar de stem dier Kjerk
dat pnze grootste zorg moet zijfn: dlat
het maatschappelijk lev'en worde hpr-
nieuwd 1
Het hangt 'v!an ons af, gedlijfk iinfovrocgare
eeuwen dit afhing vlan oplze vaderen, om
het ontredderde levlen weder gezond) io
maken. i
Na ;|ajl de triom'phen, die een bediorvpn
natuur heeft gevierd, komt die revanohje
der genade 'des hemels; d!eze verlangt
zielen. Wijl zijn gelukkig, zoo wijl votoa'
ons-zelf dit begrijpen; maai' het moet
onze zorg zijn", dat op dit tijdstipj ook
anderen het w'eten; wijf 'moettepLer naajr
strev'en, de toestanden der wfelreJIdleii'isis
te Ivlerbeteren, en wijt mo[eten alndepeu over
halen, hiertpe mede te Werken. i
Voor den wederoplbpiuw der maatschapp
pelijke orde wordien drie vöorwaafldien
,v'ereischt: Vooreerst dient eenieder te
weten, om welke .as het levlen mo®);
draaien; op de tweede plaats mioet idle
vaste overtuiging er zijn, dat de oplossing
van iedere intellectueele, moxeelé, poli
tieke of economische kwestie daaroip moet
berustenen vervolgens mjoet er eeM daadu
werkelijke actie zijn pm! dit bijl ons denken
en bij! pns loven, bij het individu en bij' de
gemeenschap te Verwezenlijken. Daar
mbet een onvlermoeid'e .arbeid! zijh, die
krachtig en vastberaden strijdt tegen den
stroom 'vlan dwalingen die vanl Europa een
heidensche wereld! maakt. Wij moeten bij
dit streven dfe valsche princi|p|en opitmas-
keren. He dwalingen Majnl 't neópaganismc
en semi-naturalisme tojoeten bcstreddini wor
den met een energie, die nooit vjerflauwt,
maar wprdt aangewiakkepdl door die hoop
op overwinning.
Walk is de hoofdgedachte, liet eerste
en all'ernopdziakelijlkte principe, waa(rop|
alleen een hernieuwing pin herbouw vian
don huidige "toestand kan plaats hebben?
Dat is de eeuwige waarheid, zta oud
als God die zich openbaarde in de schep
ping, dat de menseh en geheel dia scihjep-
ping, eer, Ipf en gehoorzaamheid' moet
bewij'zen aan God. Ho mensch moet zicih
niet 'v'orw.arren in het gesckaprirfo. maar
zich daarboven verheffen en leVejni "vlooir
en dOor God-Ons moreel en intellectueel
levlen moet zich wortelen in God'.
Wij moeten met .alle energie werken
voor het koningsschap van God, niet al
leen gelijk Hij heersöht in den hjemtel,
maar ook gelijk Hij onder ons vfertioeft
hoor de Kerk, die gesticht weird lom ons
het lelvfein te schenken. Wlijf mraptelni bns
levensdoel richten naar Christus, oplzon
Middelaar, den Ge,Ver van alle geestelijke
maar ppk stoffelijke gunsten en geluk.
pe derdie Ivpprwaainle voior Slen wed|eii'u
Opbouw der maatschappij!, noemden wij een
daaidwerkelijlkle aotie. ijp: ons rust de
plicht, een actie te ontjpjloioiien, die afge
stemd is op d:e leer v'an Christus. Diije
plicht dTukt niet alleen op| onze priesters,
maar o|p ieder Katholiek'; wijl 'allen moe
ten zonder uitzondering werken en strip
den tegen de vierwpirdtog vaml onze maat
schappij'., wette wloirdt ondiermdjnd' djoioir
een gadsddenstlooze levensopvatting.
Deze groot» sociale Katholieke actib
Mirmt de groote onderneming der pioiiir
uiers eener hersteldja wereldt In slagoirde
opgesteld, moeten allen eensgezind naar
een :v|oloropgesteld, pjlan ten strSjfdle trekkau-
Niet ombedacht, maar in logische volg
orde, die al onze! gedachten en h|a|n|d(eling|en
regelt, zal men werken aan de vferw|ezeinf-
lijking vfan het gropte wérk. Op Ide
eerste plaats moeten wijl het Kijk' Gods in
Ie harten raoprbejreiden met lijet oog
daarop ontwikkelt de Kerk' in 3e wereld
Laar actie, d|opr iVelrspTejiding van het
luchtpijpen- of longen*
o kwalen, benauwdheid,
t heofdverkoudheid, slijm*
rst, enz., gebruik dan nu
24928-60
toestel, doch gedurende
»men. Begin nu de kuuri
listige dagen in herfst en
n. Kostelooze information,
iften staan U ten dienste.
or Nederland en Kolonie"
15
holly zuchtte.
„Ik wilde w,al, dat je ieder,een uit dijen
<ï4 kon terugroiepen; ial (due lieve jon
gens. ,Wa,t een gelukkige d'agen wanen
Q.at 1" i
Hij hj'aff een feestelijke lunohl b!eistiel|<k
111 het .oudle (dorpslogement, dat nog «ven
ïuiijg en schilderachtig als jaren gelejdien
Mn den vo,et van (den. heuvel lag, vllak be
luien. h|et kasteel, terwijl |dtei rivier kab-
eldo «foor ,dieu wilden 'tuin.
Het was een heerlijk zoiedlet voorjaars
zo', dé lucht, w.as vervuld met 'rijen zoe-
ea geur van lente-bloe-mpn, Hje.t gezoem
Taa bijen ,en 'hjet getjilp v.an blijidle vw-
geis. H,;et was een dag, als gasch'ppen
'éor liefd|e, voor gevoelens van oneindige
®M«rhieidi, en ;tO|en Molly zioh ia.an üle
gedekte tafel zptte naaslt h^'ar
tgienoot bedacht zie, met ©ten sifcetek van
I'll in haar hart, dlat |daz|e milde ld(ag
Van aHtes bracht.
*6 h(ad hiet wel luid' willen uitschTaeu-
a- „Ik houdi niet van je, KiahaTid
^geloof, de verkondiging der liefldie Bin het
voorhouden der belangen valiii het ecuwig
lev'en, die zoo ver yerbevjen rij|n bpvem
al die nietigheden v[ap dit ftandlscih besta^nj
Het is daarom nog niet naodlig, da,t men
het sdhoione, Ihlet nuttige én aa|n|genam(a
dezer aardie vlucht of veracht, inaar wij
mioieten dut .alles beschouwen met biet oog
op het eeuwig Schoone, het eieuwig Gopds
en de ware Vreugde diat is Gpid'.
En hoe zullen wij' ons te gedragemi
hebben in de 'pfolitiek. Op; «en zelfde wijze.
Politiek? Is dat niet de onWeprstaain-
bare cyoloon v(an onzen! tijd Is dat niet
een afgod waarvhor een ieder zlijfn wiiepook
brandt? Is 'politiek' niet <fc vluurs(p|uwendle
berg, wiens glppiende lav(a alles verwoest.
Is er een vluur dat feljler brandt dan bet
Vuur der politiek 1
Ploiitiek zou schoon en nuttig. Zijlni, wan
neer, gelijk de Wetenschap «n de. ku|nlst,!h;e't
gehouden werd op den rang die het topr
komt. In 'plaats vlan de grootste attractie
te zajln der menschen, emj zijn afgpid' te wor
den, mo,et het, laat het dim nog zooi be
langrijk zijn, eerst k|omeu na alios wat
moet dienen voor die eer van God.
Wat wïj, in het dagelijkseh Ievten waar
nemen, dat zien wüj| ook tol die politiek
gebeuren. Men wil d'e per en het .oppekst.é
gezag leggen bijl.den mensch tol plaats
vlan büj! God. In de 'plla^te van het ojmeind'ig
Wezen iplaptst men het s(^hiep|9el,,
Wat er uit die dlwailing v(o|oirtkjDimt,
toont ons duideOijk1 het droevig aspect
'v|an jtiet mlaatsahapp'eüïjpi leven.
Peze dwaling, die z» tegenstrijdig is
aan ieder 'plan 'vlopr dien heropiblouw vak!
het lev'en. overh'eersdht in alle ra.ngelnl en
standen pnze maatschappij!".
Wat moeten wijf nu doen om, ndettegen-
staanide dit wanbegrip 'van het melnlscheïijk'
bestaan, te komen tot het doel waarvloor
God den mensch geschapen heeft?
Wij imlo'eten ons vfereenigeim' bot idien strijd!
en in bpoielderllijkie samlen'wto'kilnia, m;et groo^
te intensiteit, 'v'olharfling clnl élan olp ons
j^oiel afgjaan, gh djaja^rTaHJ] "lïr.ajclit ©n vigjfj
sterking gaan. Zoeken daar- Waar "die te
•vinden is, n.l. ijnl onzen godsdienst. P'aar
Vinden wij' licht in moei/lijkheidl, daar
wlorden wij1gesterkt dloor de hoop het
•gioede te doen trionipheeiten. Gesteund doolr
de hulp uit den hemel, zullen Wij! 'er in
slagen het kwlaftd' meester be Wordien en
alzoo d'e wereld! te, hernieuwten.
,Wij: vtervuITen misschien in d'e vterwezfc-
lijking 'vlan dit ideaal, een oln|iergesehiKtc
rol, 'dloor nierdan-d opgemerkt, ïnfaai' hoe
Mein en nietilg io|n(s w'ei'k! ook zïjC wif zul-
ch ten ivblle
len toch
socii
Iwlenischt,
gehiefen van een
die Schepper dien
r I
STEPHLODIERS, O.Oist.
gaan, laat ipa vrijl'1
V Een dubbeltje van eer
herstel.
Nederlandl's Katholieken bouwden te
Nijmegen eer ejgein. Univqrsiteit. Zaj| is
een. centrum van eigen hlooger beiadhia-
vingsleven, eau schakel v,aoi Nioord en
Zuid en een waarschuwing - aanr dégeuen,
die meenen, dat zijl het mionopiolia bqzitten
van den geestelijken rij|kd|om v,an ons volk.
Da,ar zijn er, die d(at mlonopoliei zouden
wenschen voor een groepi deir bevolking.
Vier jaar geleden schreef Prof. Hoogveld
in het Jaarboek der St. Hadlboudstieh-
ting: „Aan een onzer Universiteiten werd
door een dame voor 't Univea-siteitsljouds
geschonken f 350.000, waarbij! die bep;aling
werd gemaakt djait geen Katholieken vlan
dit fonds kunnen profliteieren.". Deze
dame heeft in ied'er geival begreppn,
dat .steun ,a,an een Universiteit een ver
strekkende beteek,enis heeft.
Begrepen alle Katholieken dit ook maar 1
En bedachten ziji eens het volgende'.
Het Hooger Onderwijs is wel vrijt;
maar Katholieken en Gereformeerden moe
ten hun eigen universitair ouderwijs zelf
betaleu en daarenboiven de openbare H'oo-
ger-oudierwij;S.instituten helpen bekostigen.
'Nijmegen ontvangt v,an het Kijk jaar
lijks vier duizend! gulden.
Deze Rijks-aalmoes is nia,uwel!ij(ks de
helft v.an hetgeen één Professor per jaar
behoort te verdienen.
Da Universiteit kan v.an deze Rijks-
aalmoes niet bestaan. Zij! heeft den voort-
ünrenden steiun noodig van alle Katho
lieken, in wier dienst ziji staat en djïe het
grootste belang hebben bij ha,ar bloei,
willen zij' ooit de volledige medezeggen
schap hebben in ons nationale leven.
Begrijpt Katholiek Nederland dit?,
Het la,at zich gelukkig niet onbetuigd
en offert jaarlijks ongeveer 2 ton.
Een eerbledjw,aardig bedrag, malar toch
n'iet zoo, eerbiedwaardig .als het getal
Nederland's'chei Katholieken, d,at volgens
de gegevens van 1929 ruw geschat C.;a,.
Ra.ar gedachten ,wer|dien gestoord' |dip*>z'
net knallen y.an een ohamp'agnekurk: «n
Inoulie boog zich| naar haar tae en vulid'e
haar glas. i i
„Kom, laten w,e op onze toekomst drin
ken, - zei hij. „Mijn lief bruidje is niet
erg opgewekt. j
Met ,een beveiidle han|ll braohj zijl het
gias ,a,a.n halar lippen.
„Op onze toekomstfinisterde ze
heoscli.
„Ik h,eb j,e tei'uggelbraoht naar die plaats
waar ik je hiet eer9t ontmoet bieb, wa,aa? ik
b|ét «erst van je ben gaan houdlen, Jle
plaats die ik j» beloofdl heb, «enmaal te
zullen geven ,mijn kleine pringes!" zied hjj1.
„Kcm-j1 het kasteel maar niet voor mij,
Ricmara,zei ze droef. „Ik geloof niet,
dlat ik er naar verlang; hjet zon ons lalle-
bei ongelukkig maken. Laten we h|et
geld voor w'at .anders gebruiken. Zijn We
héél rijk?."
Een .oógenblik versebjoot Indulie's ge-
zient van kleur; toen glimlachte bijl:
„Héél rijk!"
„Maar je weet toch!, dla.t ik je niet om
geld' getrouwd heb," zei ze hartstochte
lijk. „Ik heb het alleeu gedaan, omjlat je
zoo vrééselifk hebt aangedrongen, en
omdat ik het beloofd h5),."
„Wees maar niet bang," zei hij lachend,
2.800.000 bedroeg.
En ge weet, wat het Doorluchtig Epis
copaat van Katholiek Nederland! ver
wacht een minimum bijdrage v;au één
dubbeltje por Katholiek.
Dat komt dus neer opi een bedrag y,an
f280.000. Het naaste doel moet zijn een
achterstand v.an. f 80.000 in te h|alen.
Het bovenvermeld getal Katholieken is
een boekcij'fer. Menig dubbeltjei gaat ver
loren, ojndiat helaas menig Katholiek ver-
lOren gaat.
Wat wij' vragen is, naast uw eigen of
fer een dubbeltje van eerherstel, een extra-
offertje mede ter intentiei dier afgedwaal
de geloofsbroeders.
CENTRAAL COMITÉ DER
ST. RADBiOUTSTICHfTING
Twee Keukenpieten
door RICHARD DARK.
Wat een prachtigen morgen, zei ik,
terwijl ik over den muur van den tuin
keek. I
Gedurende Juni, Juli en Augustus en
een deel van September bewoonden Angus
Mackenzie en zijn vrouw1 een huisje, onga-.
veer een mijl voorbij! de sluis. Da,ar 'hij
met Maisie getrouwd was, de tweed'a zus
ter van mijn vrouw, kwamen Mackenzie
en ik in de zoimiermaand'en veel' bij' elkaar.
Hallo! antwoordde 'hij, terwijl hjj! van
zijn werk opkeek.
Hij was iaan 't graven in iets, dlat een
aardappelveld bleek te zijn.
Waar is Maisie? Ik heb een bood
schap' voor hiaar van Mildred'.
Zij is met den trein van negen uur
zes en veertig met da verpleegster en d'e
balby naar Londen gegalan. Moeder wilde
de baby zien en Maisiie moet 'n nieuwe
dienstbode 'helblben. 'Het meisje dat we
hadden, verliet ons gisteren pdotseling.
Maisie schijnt tamelij|k ongelukkig
met haar dienstboden te zijn.
Mackenzie schudde het hoofd.
Verschrikkelijk ongelukkig, werke
lijk Dit is da vieird'e in drie maanldlpn.
,Wi' doen wat we kunnen om ze te .amu
seeren, maar zij- sc'hdjiien 't hier een ver
velende en saaie streek te vindten.
Hij' stopte neerslachtig een pijlp.
Kun je me een lunch veTscjhaffou als
ik hieir blijf om ja wat op te kikkeren?,
Zeker, ouwe jongen, als je tenminste
hiet wilt picknicken. Ik zit vanmoirgeM
zonder keukenmeid. i
Wat?. Is de keukenmeid1 ook, ziek;?,
Nee, ma,air om tien uur kwaim er een
boodschap, d'at het jongste kind van die
vrouw van haar broer te Gunning in de
rivier was gevallen. Daarom vroeg zij! mijl
of ze naar de kleine mocht gaan kijken.
Ze zei ,dat zij! peettante over was en |er
was oveirvloady.an koud! yleeschl in d'e
provisiekast.
Zeg, vroeg ik, hoei pudl is die keu-
Kenmeid! van 'jou?, -
Zes-éb.vaeirtig. Dat weet ik' omdat
zij| de vorige week een vrijjen dag had we
géns haau' verjaardag.
Ik wist het wel, merkte ik opi medte-
L oenden toon op1. Dei zes-en.veertigste
verjaardag van een keukenmeid isi het be
gin van het eind'e.
Mackenzie begon onrustig te worden.
Misschien ha.d| ik beter gedaan haiar
niet te laten gaan.
Beste kerel, dat maakt geen verschil.
Geen maeht ter wereld! is! in staat de ten
ondergang voerende loopbaan van eein
keukenmeid' tegen te houden.
Kom jo niet binnen?, vroeg Macken
zie haastig. Ik zal het je gezellig maken
met een boek, terwijl ik
Terwijl jijfod'e aardappels voor de
lunch rooitriep ik uit. Dat nooitBeste
kerel, ik heb een id'eq; laten wijl zelf «en
warme lunch imaken. i
Wat?,
Het is d'e eenvoudigste zaak van de
wereld. Maar wa moeten èerst gaan kij
ken wat je alzoo, hebt.
Hij ging voor me het huis binneu met
een uitdrukking van bange voorgevoelens
op zijh gelaat en wei begaven ons naar d'e
provisiekast. 1 i i
Het was een vreemde provisiekast, hoe-
iemaal anders Jan die wla,arover ik ooit
gelezen had. Er bevond' zich van alles in,
op schotels, in pootten en onder glazen
stolpenmaar dat was (allemaal onbekende
waar voo rmij. Tenslotte stieten we even
wel op, 'n voorwerp ,dat ik dadelijk ker
kende. Een ham. is altijd' een lipni. Ik
prikte er met een vork in.
Een .aardig stuk vleesch, merkte ilk
cp. i i
Mackenzie keek me aan met een bewon-
maar er was .een narveuz'e klank in zijh
lach. „Ik zal zoo iets dwaas nooit ften-
ken; integendeel, jij bent bet, ,di© zou
kunnen veronderstellen, d'at ik jou om je
geldi getrouwd1 heb.."-
Molly söhudjte het hoofd.
„Maar dlat is immers te mal' om los te
loopenl Ik 'heb jouw alles toevertrouwd,
wat ik bezit en dat is.ongeveer niets.
Indulie aarz'eld'e. Voor het eerst Voielaie
hij zich «en beetje besichaamdl. IHjeit (haid'
allemaal 200 gemakkelijk gékken: ie:erst
met Molly trouwen en dfan aehtleraf ver
tellen, da,t ze d'e erfgenam» wa.9 van oen
groot vermogen. Maair nu het uur geko
men was, w.aaropi hij! lijet haar moest zteg-
gen, viel het hem heek-maal niet mee.
Missohien kwam het, omdat het zoo hteel
duidelijk was, dat ze niet van hem hield!
en dat, .als zijizelf en haar vadter voor.
d'itns dood- gqwetfen ,Kad|en, dat zij rijk
was, zij' geien van beiden ooit in dit huwe
lijk zouden hebben tolegestand1. En hjiji
beefde inwfend'ig, ,alsi hij! er aan dacht Idljï
ze liever dan mlet hém te trouw'en, haar
he.ele lieven ctenz;aam zou z'zij'n gebiteven,
w.acihitend op Brian Maxwell.
De maaltijd verliep, vlerdler in stilzwSj!-,
gen, die middag kroop, om, aan den horizon
v.an hun kont huwelijksleven was al een
wolk verschenen en Indulie vreasdle vpor
dering 'd'ie vertrouwen inboezemde.
Een weinig verder bleef ons! oog rusten
opi een schotel, waarop, een stuk vleesch.
Met een vage herinnering aan. iemand! d'ie
Mts. Be,eton heette, deed' ik oen gewaagde
verondtersbeHing.
.Wiji zuUen den bovensten kant van
dat stuk varkensvieesch roosteren.
Mackenzie nadiend® het aarzelend1.
.Wat zei jte dat het was?, vroeg hij
opi verrasten toon, terwijl hij een klieèn
briefje opnam, dat er naast llag en id'at opp
mijn aan,dacht ontsnapt wias.
-Een ])en,destuk van eein varken, ant
woordde ik kalm.
H'oe vr,eemdj! Gp d'it briefje staat:
acht f'ondl kalfsvlqesch.
Ik lei mijh handi op, z'ijh schouder.
Mackenzie ,2e® ik - jij hebt mijp
diepste sympathie. Je kunt verwachten,
dat dienstboden ,ons moeilijkheidjen bezor
gen. Maar /een slager die in zijn praetijlk
grappen uithaalt, ga'at d© perken te bui
ten.
Wat bedtejel 'jeu,
Ik bedhel, 'd'at deze man je slechts
he»ft wiUen bedriegen. Hij' heeft var
kensvieesch! voor kalfsvleesch verkocht.
Hij! zag 'er niet als een bedrieger
uit, toen ik hem zag, zei Mackenzie aar
zelend. 1
Dat kan ik niet zeggen. Maar ieder
een weet iwat varkensvieesch i.s. Men
kan zich onmogelijk vergissen. Nu moeten
wij het kokpn. Heb ja een ibeetja m/qel.?,
Na «enig z'oelken ontdekten wijl oen
beetje in een busje met gaatjes in het
a-eiksiel. Ik nam een groote pan nit een
hoek .en besprenkeld» haar mat mjsel.
Dat is Om het aanbranden te voor
komen, legde ik uit in antwoord! op' den
vragend1en blik van Mackenzie. Pak het
stuk vlepsch nu stevig vast en leg het in
de p an. l i i 1
Hij gehoorzaamde en plaatste ond'er
mijn directie hfet vleesoh in dien oven.
Gelukkig zagiéli wfe, dlat het vuur flink
bTandidfo.
Hoe lang zal hjet dur;en vodrd'at
'het kookt?, vrqeg Mackenzie^
Ongevieter djrie uur en twintig minu
ten
Hij ketek op z!ij|n horloge.
Het is nu precies elf uufr, merkte hij
peinzend! op. Wij! zullen tamelijk laat met
de lunch zijn. Maisie en ik hebben van
morgen 0rg vroeg ontbeten.
Je zult or des te meer plezier van
hebben ials 20 klaar is, antwoordde ik.
(Mijn vrouw en ik haddlen om tien uur
ontbeten). Intusschen habiben we da oerst-
volgendp dlma-en-een-half jiur niets ian-
deTS te dtoen dan van het leven ta ge
nieten. Om kwart voor twee zal ik een
zoete omelette maken.
Ik hadj nooiit gadlacht, da,t jij' zoo'n
kok was! riep Mac(k|enzia uit.
Beste jougou, eeu omelette is die
qenvoud zelve. Alles wat ja noddlig hebt
zijn eieren. 1 1
Ik geloof - ja ik wieet heel
zeker, dat /ik Maisie vanmorgen heb hoo;-
ren zeggen, dat er geen eieren in huis*
waren.
Je hjebt toöh een pa,ar kippen, is
niet.?,
Ja, maar, ze loopon nu alleimiial los.
Bovendien kun je een kip' niet vragqn
ota «en ai te leggen.
Allerwaarschijnlijkst zou h©t geheel
nutteloos zijn, gaf ik toe. Maar er zijn
anaere manderen. iMen drijft oen kip in
eon mand en laat haJar eenujgep tij|d!
zonder voejdlsel alleen. Daar zij] niets
heelt om ih'aar: 'gedachten ve^dlar bazig
te 'houden, zal zij na «enigen tij|dl uit kui
ter verveling ,eeu -ei gaan leggen.
Dan dejdlen wie het best door z'e. maar
d'aidelijk op te sluiten. 'Er z'ij'n zies .man-
Qen en ongeveer twintig kip/pen.
.Wij plaatsten da manuien in 'n rijl adh,-
ter in 4eu tuin len probeeiGlen vervolgens
de kippen ier in te krijgenj. Siiridld dien
morgen b,en ,ib da kip anidiers gaan ba-
scihouwen, m,et iets verwant aan" een gq-
v-qel van ,afsdhuw. Ik ontdekte, dlat haar
handigheid) ,en hulpmid|d|elen v,an Zooda
nig gfihalta zijn, Jat het practiseih on
mogelijk is. haai" tegen bjaar wil' 'in te
dwingen, terwijl overréding van weinig
nut is. Na oen u,ur waren we er ia ge
slaagd er twoq op te sluiten en ik moet
b'dkennien, dat Iboüd'e slodhts met veel
geluk gevangen werden.
Denk ja niet, dat twee gejioeg is.?
vroeg Mackenziic ,vermoeid.
H|et zal oen kleine omelette worden,
a.ntwk>ordici|a itt, m,a;ar ik herik, d|at wij' het
er me® zullen mheten stellen.
.Wij verlieten onze gevangenen en gin
gen die keuken b'inneen, waar Mackqnzie
eenige verfrissohing opdekte in d'en vorm
van 'n kist ffessdhen-bier. Er bjng ee.n
het onweer, d|at kon ksbarsten. Molly
was heel volgzipam, heel meegaland, mapr
ze w;as ,ook heel itrotsch en ha|d) oen sterk
ontwikkeld eergévoel ien :als z'a zou mee
nen bedrogen of ouéerlij'k Weh;a.ndéld! te
zijn, !d|an
Indulie w.as werkelijk bang voor Jie
gevolgen. j 1 j
•Wamt op zijn zelfz'zuchtige manier MelB
hij v;an haar en hij! verlang|dle avengoedl
naar haar liefdé lols naar hpa-r geljd! 'en
uitgestrekte bezittingen.
„Yeronidlersiteil, Jat jé «en ja air geleden
plotseling rijk geworden was," vroeg hijj,
„zou je dan toch mot me getrouwd! zijn,
of zou je dau gewacht hebben?,"-
„Ik .den!:, dat ik zou hobbeu gewacht,
behalve .als vaider or toch erg op, aange
drongen had, d'at ik je zou a.annamlen.
Ik zou hem hebben geHworzaamidlmaar
wat geeft het ta praten, walt had! kun
nen gebeuren. Ik ben nu je vrou.w, ik
heb bedoofdl mijn pliohjt ai» zoodanig te
doen on dia belofte zoo. goed' mogelijk te
bouidén. V,ar>tel m'e maar liever, of iwia
vanavondl (hier blijven of ©tait wa wteg-
ga,an
„De prinsos mag hat beslissen," z'ei In-
dhlie luchtig. „Wat dienk je van oen paai
weken in ,dla Riviora, voor heè Wiagm
wordit, id.au «en paar weken pleiziieir in
iSppap-nseke grappen.
iDie Spapnschc griep mag onaangetniaimer
ziijin. dan de 'Ned,erjl{ahdbche: efiini Bpaansöh)q
igrajj' is qv'en aardig als d'ie va,n 'p a|njdejr;
fand.
iNu er de iaja.tste tijden, in 'vjerbrind met
do jongste 'politieke gebeurtenissen zopivleiel
gesprekken don Sjpaahsc'leW kant opgaan
,en de beschouwingen jvlain; d'e diverqq spre
kers meestal ovfen vierv|e|lend als p,ndiesku)u|-
dig zijh, kan men in'iets mindier d|an een
Iwelidaad aan ieder gezelschap bew'ijjzlen,
wainnoer men 'in «tod aan zulke Sip.aajisehe
■leuterij! maakt .diopr 't .opdisschen .van een
Spalanscho grap.
.Voorshands geven wiji er twee; afleve
ring zal .vérder naar Ijehnefte gescb,iqdle:n.
Bij! 'n minister hier' te lande k'w;am het
vlqrige jaar 'n ambitieus jongmenseh vain
„go,eden huize" op ,ai udiëntie, dia,t om 'n
veilig, geriefelijk en beschut plekje opj *t
departement |v(an 'dien bewindsman vrpóg-
„Ken je Sp;a|auseh?" iVroeg d'e minister,
pie baiantjesjager kpn daar geen jja op zeg
gen en aangezien! zijh hopge gastheer een
gebaar maakte, dlat sprak vlan:. „Dein ki(n
ik niets vloor je dioen, ed'ipseerdlq de can-
!di(llaat-a!mbtenaa,r naar zijh „huize" d'ie
200 goed was.
Déze week bev|ond dezelfde jongeman
zich weer in 't ministerieel kabinet mlet
hetzelfde Verzoek. De minister herklendla
hem niet; er komen zoov'eel Ha,a,gscb|é
heerijes y!an go/ed'en huize om een fakkeré
'positie.
„Ken je S'paansch" vhoeg de minister.
„Jawel,, Excellentie, ik heb het ge
leerd, klonk 't victorieus. j j 1
„Wetop," was 't bescheid, „dan kan je
de Dom (Juichot te lezen".
Een 'Eingelsch IpTd, die alleen E|njgelsch
sprak, 'vlertrok 'dezer diagen naar Spanje
om met eigen oogen, ^laar den toestafofd
jte 'bestudeeren. Z'ij'n lorhsohap betrok oen
'hotel te Madrid 'v!an den eersten ramg
natuurlijk -on begaf zich ter ruste. Dien
v|o3genden morgen bracht de kellnler aan
't ontbijlt zwarte koffie en .gestoofd» cham
pignons.
(Dit laiatste gerecht sdhben' den Eng|alsdhf-
man zeer goied te smaken althans liijl wilde
een tweede 'portie bestellen en tévé|n|s
vierlangde hij' melk in zijn zwforte koffie.
Het gelulrte hem echter niet pjn d'at d|Mi
Sphanschen keltoer aalni het vtersfapd te
brengen. Ten eiinld'e raad nam die Lpjild
2Ïj(n gouden ipotlood en teekanjde öp oen
stuk papier zo.o go.edl en zoo kwaad hij ho®
twee paddestoelen en ©en kb,e. P'o kéRriér
beschoiUWde dit meesterstuk, knikte Be
grijpend en vierdlween «m ^ukiqle opgeu-
blilik'en later .terug te komen mét twlee
parasols en een entreekaart vjoor Icqd stiie-
ren'gévécht. 1 I'
UITKIJK.
ona;attg.en.a,men geur van gebrladetn vleesoh'
in de keuken.
E,r brandt iets, riep Mackenzie en
hij; wild,e in 'den over kijken, hjoe m.et
ons stuk vleesdhl stond'. Ma,ar ik hield!
htm tegen, terwijl ik hem er aan herin
nerde, dat een bewaakte pot noodt over
kookt. To™ dhong het tot me dloor,
d'at wiji aardap'p.elen moesten sahillen.
A ardapip.elen zijn zooals bekend', eigenhan
dige dingen, maar dia van Mackenzie
schenen gelheel uit hoeken ta zijn samen
gesteld'. Toon ze zorgvuldig geschild wa
ren, was ha.ar grootte zoo onbeteekenend,
d'at er, ofschoon we >er zes-en vijftig .onder
hand'en hp-d'C'en geihjafll, na drie kwlartiier
w einig van te zien w,a,S. I I 1
Ik vraag me af, of dia kippen ,al .ge
legd hebben, zei ik tenslotte, terwijl ik
min imes neerlei. Zijf hebben equ goedle
vijftig minuten d»n .jtijfdl gelhad.
We deH'en ide aard|app!elen in ee,n pian
met water boven op het fornuis en gingen
naar buiten. Mijn politiek wias geslalogd.
De twee kippen zagen er beide zqer ver
veeld uit, maar zijl lh|aid!d'en elk een ei ge
legd nee, meer, .een van haar blqek «r
werkelijk tw.ee te hebben gelegdl.
Goeie genade! zei Mackenzie. 'Ik
heb wel «ens eieren mot oen dulbihlelqn
dooier gezien, ma,ar d'it is de eerste koer
d'at ik hoor, dat een kip twee eieren legt.
Tot op den dag van v.and'aiag is het
raadsel nog steeds onopgelost.
Wiji bevrijdden 'onza gevangenen .qn
brachten de «ieren naiar binnen, Mackqn
zie snoof geweldig. j
Er moet iets met dat vleesch zijin
gebeurd, z'ei hij'. j f j J
V:arkensvleesch| ruikt altijd zoo,' ,al3
't gebraden wjord't, legde ik uit. Wijl moe
ten er niet tussehen komen. Heb j,q gaeiU'
fcoekepan.f 1 1 1. i 1 I
Na eenig z'oeken vonden we er een PP
I/omdendaarna weer naar hqt bnjtenlapd,
den heelen winter wegblijtven en ;ala je
dan terugkomt, zul je je kasteel herbouwd
vinden, .wachtend) op jou in zijh oude
glorie."- 1
„Je benit heiel lief voo.r me" zéi ze
zacht. 'j
Indulie voeldla Z'ioli niet op. z'ijh gemak,
z'ijn geweten begon te knagen.
„Ik geloof, dait ik het prettig z.ou vin
den, vandlaag nog weg te galari', ging ze
voort, ,jdan heb ik het gevoel! ,of we sia-
men -een nieuw leven beginnen. Ik wqet,
dat je graag wilt, dlat ik het verleden
vergeten zal en dat wil ik probeetfan.
Ma,ar hiergaat idlat niet gqmakkeKj(k.
Misschien is dat wel d'e reden, waarom ik
het kasteel niet hebben wil. Daar zou
ik altijd met da geesten van het vterleden
samen zijnkoop het maar niet voor me."
„Ik heb he,t niet voor je gekocht", fluis
terde Indulie, terwijl blij] naast haar stond
vori' het open venster. „Het is van
jou!" 1 i
„W at bedoel jé?,"'
Molly dkaaidie zich' haastig om en
trachtte hem in het gezicht te kijken.
(Wordit vervolgd!.)
