PUROL
n allerlei 11
ZATERDAG 4 JULI 1931
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Doorzitten
Stukloopen
Zonnebrand
Smetten
f IN HET KRAAIENNEST
Apologetische Vragenbus
Plaatjes met praatjes.
Ia i
ii
In doozen van30-60-90ct.Tube 80ct
Verkrijgbaar bij Apoth.en Drogisten.
r Brave Hlenri!
Op liet moment flat 'wijl deZa regels
schnjlven is het ons niet blekend oft Frauk-
rijlk geziwicht is voor flen stok die Ameri
ka achter de deur Zette. Zoqver wij1
weten Zet flit land HaqVeir, die naar
betere wereldverhioudingen streefde, nog
brutaalweg den voet dwars.
Letteriijlk. niets geleerd hebben de staats
lieden daar; zij blijven, gelijk bijna al
hun voorgangers de dwiarsblaomers vlan
den vrede da verwekkers van oorlogen.
Um aan hun ongebreideld nationalisme
te voldoen hebben Zijj de Kerk reeds
lang opgeofferd en geen moment deinzen
zij ex voor terug om Europa prijs te
geven aan de vlerwildering. Met flen eoo.
nomischen ondergang van D'uitschland in
het gezic'ht en met de wetenschap flat
het itussischo bolsjewisme altijd gereed
ligt toe te springen om van dien chaos te
prolfiteeren, najd Fnahkrij'k niog dien treu-
rigen moed oim oppositie ta voeren tegen
(de .Veroenigde Btaien, die een piractisch -en
geen schade verwekkend vloorstel deden
om Duitschland wat lucht te geven. Als
'do grimmige Sihylodk oischt Frankrijk
tot do laatste gram de lugublure pjortie,
welke het aan jÜuitsChland met kot mes
op de keel afdwong, i i
liet nationaal egoïsme en de haat tegen
dun eerst zoo geduchten tegenstander slaan
de Fransche diplomaten ,en regeerders met
blindheid. „Laten Wijl die „veirzlaebtendte"
omstandigheid .tenminste maar aannemen.
We weten flat we door een en ander
naar voren te brengen geen nieuws Ver'
telleu, doch we konden het niet verzhvijp
gen omdat de Fransche Senaat de onge<
ioollliij'k vrijmoedigheid, hald om Wloensflag
een motie aan ta nemen en te plublicee-
ren van den vlolgendlen inhoud:, i
„Die Senaat is van meening, dat de in«
achtneming der verdxagen en overeen
komsten ,'ldën eenïgen vasten grondslag
voor de internationale betrekkingen vlormt
Be Senaat herinnert aan de offers en te
gemoetkomingen van allerlei aard, dio
Frankrijk zich sedert 13 jaren ten gunste
van instandhouding van den vrede en tot
herstel van de eendracht in d eEurotpee.
sche welvaart getroost hleeft. De Senaat
keurt voorts de verklaring van de- regee
ring goed en gaat over tot de orde Van
den dag". i
Is (dit niet kras! Na dertien jaar met
alle middelen de. internationale ontwaple-
ning tegengewerkt te hebben, na een
rechtstreeksdh aansturen opeen Euroe
peesche ramp, durft men ziclh'zlelve nog
zoo'n b'ewijs van goed gedrag te gev'en.
Het „gij Zult tegen Uw naastel geen
valsche getuigenis geven" sdhlij'nt niet te
gelden in den Franschen Senaatmen
houdt het liever met Voltaire's Spreuk:
„Lieg er op los, er blijft altijd wat van
hangen", 1
UITKIJK.
Maar Miss Peggy Gordon scheen op
dit oogenhlik' niet te willen luisteren.
Minna zal wakker worden als we
hem niet wegsturen, sprak zijl 'en zon
der verder te spTeken ging zij| naar de
vocraeur. Kerrick liep haar achterna.
Maar, Miss Gordon begon hij).
U hebt de ruit van de eetkamer ge
broken, is 't niet, interrumpeerde zij1.
Goea, ik' zal het den agent zeggen en te
vens dat hijl niet behoeft te deuken .een
inbreker op ;het spoor te zijln.
Goed ,zei Kerrick en hijj was getuigd
van 'het korte gesprek' ,dat zijl met den
agent had. Het geluk scheen hem gun
stig gezind want in plaats van gear
resteerd te. worden werd voor zijln on
schuld door een inwoonster van het huis
ingestaan. Hijl vroeg zich wel af wie Mr.
Armstrong was en Wat er zou gebeuren
als bi'i met Jack ,zljh zwager zou terug
komen; maar voor het oogenblik be
sloot hijl op zijn goed geluk te vertrou
wen.
.Ziezoo, zei Miss Gordon, terwijl ze
de deur achter den rug van den agent
Bloot, en nu moet ik naar bed'.
Ziji begaf zich naar de trap en bleef
aaar even sta,an. I
.Weet u, Mr. Armstrong, dat mannen
tegenstrijdige wezens zijn?, ik beschouw
de u ajtijd als een tamelijk schuchter
iemand en :het eerste wat u doet is des
nachts door het raam van een eetkamer
breken, precies als een inbreker. 'En ik
was er heel zeker van, dat u pedant was,
toen ik dat artikel van u las over die
schilderijen, u weet wel, de man, die de
romantiek er in niet kan zien, moet pe
dant zijn, en nu ik u voor den eersten
keer ontmoet
.Wat dan?, vroeg Kerrick.
Maakt u een meisje wakker, dat u
niet kentzoo. Iheel ridderlijk.
Zij begon de trap, op te loppen.
Welterusten, Mr. Armstrong. U
zult uw kamer wel weten, is 't niet?,
voor het geval u niet op de thuiskomst
van Jack wacht. Het is die, we'lkc .u
altijd gebruikt, zegt Minna.
Kerrick bleef staan waar hijl was.
Het meisje hield hem voor Armstrong,
een vriend van haar zwager en een gast
des huizes.
Armstrong! Wel, dat was dezelfde
naam als dien van den criticus, dliei zijin
Kernick's schilderijen in een der kunst'
tijdschriften afgemaakt had en zij was het
niet eens met de critiek van Armstrong
en 'had het hem - Kerrick gezegd.
oor den eersten keer voelde Kerrick
zich dien nacht beschaamd. Hij had hater
misbruikt. Zou z|ulk een meisje 't, hem
vergeven, dat hijl oorzaak ervan was, dlat,
zij hem in zijh gezicht had geprezzen?
Het binnendringen, in het huis was In ver
gelijking daarmee' slechts eeu kleinigheid,
Hij' verdiende1 gestraft te worden voor
hetgeen hij; gedaan had.
Be mogelijkheid om zijn verdiende loon
te krijgen werd Kerrieh met eenige kracht
duidelijk door het hoioren van voetstappen,
van iemand die het huis nad'eTde. Dia
iemand hield ook stilvoeMh met den
sleutel naar het sleutelgat.
Kerrick sprong naar de trap' en was
precies op tijd verdwenen om te voorko
men, dat hij' door een gebril'd'en man, dio
binnen trad, werd gezien, Jack1 of Arm
strong
Wie het ook was, de binnengeikoureno
ging recht naar de, trap1 en naar boven.
Een oogenblik' daCht Kerrick' er aan zich
over te, geven en de zaak' uit te leggen en
toen maakt© ziCh weer de meer aanlok
kelijke gedachte van ontsmapiping van hein
meester. Als hij1 den nieuw aangekomene
maar kon ontwijken; de halldeur was on
bewaakt. Zich op zijn goed geluk verla
tende, dat hem totnutoe zoo gunstig was
geweest, draaide Kerrick de kruk van do
dichtst hij'zijnde deur om en trad een
slaapkamer binnen. Er bevond ziCh nie
mand in de kamer, maar z'e scheen gereed
vo'.r een gast. Als het de kamer was,
welke Armstrong gewoonlijk gebruikte en
do man, die die, trapi op k'waffla was Jack,
zou 'alles in orde, z'ijn. Nauwelijks had hij
c'lit bedaCht of Kerrick moest zich .achter
de z waTe. venstergordijnen verbergen, want
do deur werd geopend. Het geluk' had
Kerrick den rug toegekeerd. Hij' had
nog niet eens den tijd om te dhoiomen, flat
er een kans bestond onbemerkt te blijven
achter de gordijnen totdat de andere man
in Ded ging, of de gordijnen werden opzij
gerii kt. I 1
Hethet spijt me, begon Kerrick
te stotteren. I
Help! Dieven!!, gilde de nieuw bin-
nengekomene en wierp zich onmiddellijk
op den ander.
Miss Peggy Gordon zat peinzend op
haai kamer. Ho© dikwijls had Minna blaar
verteld van de pedanterie va,n Jdr Arm
strong. Dat en de hardvochtige en klein
zielige critiek! in dat tijdschrift op de
schilderwerken van Mr. Kerrick was oor
zaak, dat Peggy afkeer gevóelde voor Mr.
Armstrong. Zij! moest er nu niets van
hebben, natuurlijk.
Help! Dieven!!.
De kreet deed haar verschrikt opsprin
gen. Het geluid kwam van de onder ge
legen verdieping. Er sliept niemand anders
op die verdieping dan Mr. Armstrong en
hij wenschte hulp. Snel beslist© zij en
liep de trap af. Zij; kon. Ihet geluid van
een worsteling hoeren gestommel en
zwaar ademhalen; toen hoorde zijl een
zwaren val,.geivolgd door gekreun.
■Was Mr. Armstrong .gevallen? Zonder
nog verder te, aarzelen, trad zij' 'de kamer
binnen.
Het gas brandde laag, malar Peggy z'a,g
voldoende. De man, diei teigen den vloer
lag, was een kortgezet, gebrilde persoon.
Mi. Armstrong stond hijgend naast hem,
O, Mr. Armstrong, zei Peggy, ik
was bang dat een inbreker u misschien
vermoord had. Gelukkig ia het niet zoo.
Een oogenblik' staarde' Kerrick haar alan.
Hij 'had er geen oogenblik aan gedacht,
dat hij de rol van Armstrong kon blijven
spelen toen zij; de kamer binnen kwam.
Eensdeels stapelde zijn gevoel van 6chuid
zich op, anderdeels vreesde hij, dat de ge
brilde man haar zwager Jack wtes. Klaar
blijkelijk was Ih'iji het niet. De gebrilde
man was Armstrong en hij' was beiwuis-
t'elacs. Be bekoring was weer sterk.
Het is heel dapper van u om naar
beneden te komen, zei 'hij. Geen enkel an
der meisje zou dat gedaan hebben. Ik
weet niet hoe ik' u moet danken.
ill. sprak met zooveel gevoel dat zij,
nadat zij tot de conclusie wa,s gekomen,
dat hij' geen pedant iemand was, begon te
vreezen, dat hij het niet noodzakalijk voor
haar zou achten op dezen tijd' naar bed
te zijn.
Let daar niet op, sprak zij vlug.
Ts de man?
Buiten kennis, geloof ik, zei Ker
rick. Hij stiet zijn hoofd tegen de waseh-
tafel.
U had het kunnen zijn.
Het behoorde zo» te zijn. Ik bedoel,
zei Kerrick, ik geloof dat ilc b'eter kan
probeeren 'h'em weer bij te brengen.
Hij haalde zijn zakdoek te voorschijn
en dompelde Wem in de waterkan. Hij
vroeg zié'i af, hoe hij hier vandaan kón
komen. Jack kon iedere minuut thluis1 ko
men.
Denkt u, zei hij, terwijl zij1 den zak
doek van hem aannam en liet gelaat van
den bewutstelooz'en man begon te bevochti
gen, als ik zijn handen vastbond en hem
insloot, (lat ir er dan geen bezwaar tegen
hebt hier te blijven terwijl ik' een agent
haal?
Nee ,zei Peggy.
Kerrick nam een gescheurden handdoek
•n wijdde zich harteloos aan d'ezet taak.
- Wie zou het kunnen zij'n z'ei het
meisje.
Kerrick had zijn rug naar haar gekeerd
en noderzóekend'stak zij; een hand in eeln
dei zakken van den inbreker. Hij; bevatte
brieven niets ergers en zij' hield er
een onderzoekend tegen het licht. Hij was
geadresseerd aan „C. F. Armstrong. Esq."
in het handschrift van Minna. Plotseling
namen Peggy's gedachten een verrassende
zwenking. Zeer voorzichtig keek zij: naar
dei initialen in den zakdoek, welke zij: van
den vermeenden Mr. Armstrong had' aan
genomen. De initialen warm: „B.C. K."
Peggy stond op. B'. C. IC. was nog steeds
bezig met het binden van dei polsen van
C. F. Armstrong, Esq. Peggy liep kalm
achteruit naar de deur en opende haar
half. De sleutel stalt aan den anderen klant.
Hallo!, z'ei Kerrick', opkijkend.
Wat beteiekent dit?, zei Peggy. Be
weegt u niet!
Zij wierp den brief naar Kerrick.
Kerrick keek er naar, las en begon te
lachen. Armstrong begon weer teiek'enen
van leven te toonen. Waarachtig, hijl ziat
nu leelijk in de> put.
Wat bëteek'ent dit?, herhaalde zij
vanuit de hoogte.
Zult u miji gelooven als ik de zaak
uitleg'?, vroeg hij'.
Leg haar eerst uit, sprak! zij.
Het verhaal, dat liiji in eerst© instantie
niet aan den agent durfde te vertellen,
klonk nu ontegenzteggelijik nog minder ge-
lod'waaTdig, zoioalsi ihijl begreep. Maar hij
worstelde ©r zich .goed doorheen en hij
kreeg den indruk, hoe vreemd het ook
moëht schijnen, dat zij' het scheen te
gelo;.ven. Een of twee keer lachte zij
met hem mee, haar hand nog steeds aan
de deur.
Zij was verbazend lief en onbevreesd.
Eu hiji was bang geweest, (lat hij haar
zou doen schrikken 1
Al® iu me slechts wilt vergeven, ein
digde hij.
Hoe heet, u,'? sprak zij.
Het web, dat de omstandigheden rond
om Ihem gesponnen hadden, liieMl Kerrick
nog steeds gevangen. Zij zöu. het hem
niet vergeven, dat hij het jonge meisje
haar bewondering vo,or hem had' laten
zoggen Den een of anderen dag misschien
zou, hij een verklaring kunnen gelven
Maar nu niet.
John Parkinson O'Malley, zei hijj.
Dan, mr. John Parkison O'Malley,
zei bet meisje hebt u dezen zakdoek
gestolen.
En terwijl zij hem den zakdoek toe
wierp, wipte, zijl de kamer uit. Hij hoorde
den .sleutel omdraaien.
Nu, mr. O'Malley, zal ik den agent
gaan halen.
Kerrick zag troosteloos toe, hoe Arm
strong weer bij' kennis kwam. Die spot
tend© lach van haar w'as tei veel' voor
hem. Hij' had het gevoel, dat misls Peggy
Gordon hem één zaak nooit zou vergeven
en dat w'as niet haar geforceerde be
wondering, maar zijn futlooze onderwor
penheid aan de nederlaag door hater han
den. Zij behoorde tot die soort, die uit
ziet naar een Petruchio en met de. rest
spot. Maar wat zou Petrucli» hebben
gc.aaan, ato Kate hem opgesloten had en
een agent ging halen
Vijf minuten later had Kerrick die
kwestie opgelost, ofschoon niet zonder ge-
vaaT voor lijf en leden. Terwijl hiji naar
de Tegenhuisi keek, waarlangs het hem ge
lukt Was naar beneden te klauteren, be
dacht hij', dat Armstrong bijnai gewroken
was voor hetgeen hem was aangedaian. Hij
nam den hoed van Armstrong op, welke
hij; van te voren door het raam naai- hui
ten had geworpen en zette hem op'. Alles
wat hij nu te doen had was Peiggy en dein
agent te ontwijken.
Allereerst moest hij' trachten uit de
straat te komen .welke Boydon Boad niet
was, zonder hen te ontmoeten. Hij begaf'
zich naar den dichtst bijizijndlen hoek der
straat- De Oostenwind, die er dh schuld
van was, dat hij! de ruit liadl ingedrukt,
blies nog steeds onaangenaam teen hij den
hoek ,o,m sloeg en even stil bleef staan,
daar hij' een man naar zich toei zteg ko
men. Als het dei agent wlas maar het
volgende oogenblik zag 'hij, dat het do
agent niet was en hij ging dein man tege
moet, wat in dez'ei omstandigheden het
minst verdacht w'as. De 'twee mannen
troffen elkaar in het licht van een straat
lantaarn en de ander hleef stalnn.
Kerrick'! zei hiji huiten adem.
Hadderly!, zei Kerrick. Waar
ga jij op dit uur van den nacht heen'?
Hailderly was een van zijn vrienden,
dien hij. in meer dan een jaar niet meer
gezien had.
Jij bent de man dien ik hoodig heb,
zei Hadderley, tenminste als je me nu,
een handje wilt helpen. Ik heb geen tijd
om do zaak uit iet leggen, maar ik woon
in ue volgend© straat, en er is een inbre
ker iu huis. Mijn sohoonzuster, ©en veT-
bazend dapper meisje, verrustte hem en
sloot hem in een den- slaapkamers op. Hiji
heeft een vriend van me halil vermoord
Armstrong. Peggy ging op zoek naar een
agent en kwam mei teigen. Ik heb haal
verder gestuurd om h|ulp 'te halen maal
ais je met mei mee wilt gaan, zfllilen We
den kerel vastpakken voordat hij verder
onneil kan stichten.
Met pleizierl, zei Kerrick. Het feit,
(lal Jack' zijn oude vriendi Haidderly bleek
tc zijn, die hemzelf' gevangen wilde nemein,
scheen de gril' van den nacht volkomen
te maken en er bleef niets anders over
aan zich over te geven aan het kwaad.
Hijf voelde, er zich tamelijk zeker van, dat
Armstrong 'hem tijdens de worsteling in de
half verlichte kamer niet herkend had. Al
leen Pe.ggy. En hij wilde weten wat
Peggy zou. zeggen over de nieuwe wen
ding welke het geval maakte.
Toen Miss Peggy Gorden met den agent
hef huis bereikte werd z'ijj door haar Zwa
ger aan de halldeur opgewachht.
Alle9 is in orde, zei hij. Tenminste
tic inbreker is er vandoor, hot spijt mejdat
ik het moet zeggen, maar Armstrong man
keert niets; hij; hoeft alleen maar een buill
aan zijn hoofd. Toen Kerrick en ik hem
vonaen kwam hij! juist weer bij, kennis «n
bijl «egon te brullen toen hij merkte, dat
bij; in zijn eigen kamer gebonden lag. Ver
beeld je, Minna is niet eens wakker ge
worden. He man moet langs de regenbuis
ontsnapt zijn; een gevaarlijk werkje, dunkt
me.
O, zei Peggy, een beetje teleur
gesteld.
En de agent vroeg of hiji de kamer
mocht zien,w aarin het geveoht had plaats
gabar,.
Tk zal er n boen brengen, zei Had
derly. Peggy, het is beter dat jij naar de
bioliotbeek gaat en je een beetje, warmt.
Armstrong en Kerrick drinken oir Op 'je
gezondheid. Ziji denken allebei, flat, het
verschrikkelijk dapper is Wat je gedaan
'nebt.
Wie is Mr. Kerrick?. vroeg Peggy.
De schilder, zei Hadderly. Een oude
vriend van me. Hij' zal je wel bevallen.
Peggy wandelde langzaam natel- de bi
bliotheek. Zij gevoeld© zich een beetje te
leurgesteld, dat de inbreker ontsnapt was
entoeh ook tamelijk blij. Zijl zoul er niet
graag de oorzaak v,an zijn, 'dlat 'hij naar
gevangenis werd gebracht, ofschoon hij
het verdiende, a.l was het alleen maar voor
zijn brutaliteit. Wat jammer, dat inbre
kers zoo slecht z'ijn, dacht ziji, en critici
zoo pedant! Zijl zon, veel liever gezien
'heboen, nat Mr. Armstrong de inbreker
was geweest.
Mr. Armstrong, gebrild en bleek, stond
on om ziCh voor te stellen teen zijl Re
oibliot'heek binnentrad.
Ik ben u, veel verschuldigd, Miss
Gordon, zei hij', op precies die 'zenuwach
tige manier als z'ij het van hem verwacht
haa. En dit... dit is nog een vriend
van Jack, Kerrick.
Peggy keck in ac vroolijk lachende
ocgen van den inbreker.
Ik' had het geluk Hadderly tegen, te
komen ihad nooit gedacht, dlat hijl u w
zwager Jack was toen hiji voortrendie
»m uw dief gevangen te nemen, Miss
Gorden, zei ihij. Dus ging ik met hem
mee. En ik ben onbeschrijfelijk blij dat ik
dat deed, al, wa,s Ihet alleen malar om iu
te felieiteeren met hetgeen 'u ifaed. Hjoft
spijt me, dat de dief' we,g is.
Haar oogen begonnen te twinkelen.
Misschien is hiji nog niet weg, sprak
zij. De .agent is nog in ihet huis, Mr. O-
Kerricb.
O, ja'? zei Kerrick. Nu, ik Zal
u niet ophouden. Wilt. pi Jack zeggen, dat
het mij' beter lijkt te vertrekken, maar-
dat ik hoop morgen terug t© komen...
aJs uc mag? i -
Jk zal het hem zeggen, zei Peggy,
die haar lach probeerde te onderdrukken
terwijl hij zich naar de deur begaf.
Ik mag U' een bezoek brengen'?,
vroeg ihij, terwijl hij ©ven stil bleef'sktaan.
Li' denk, dat het veilig zal zijn, zei
Peggy. i f
Jk ben bang ,dat u echter verschrik^
kelijk slaperig zult zijn. Maar *als u
er werkelijk geen bezwaar tegen hebt
Peggy's eenige antwoord was dezen keer
een blos. Het was de vierde of vijlldle dien
avona. „O. D."
Vragen worden ingewacht bij de redactie.
iVraiag Kan de Kerk zich vergissen
en heeft zijl dit ook soms gedaan in het
toedienen dier titels van: dienaar God's,
eerbiedwaardig, gelukzlalig? j i
A n t w.Dienaar Gods en eerbied Waar'
dig zijn voorlooipige benamingen, yrij wor
den aan iemand, geigeven, wiens ppoce9
van BaligvlehkLaring te Rome aanhangig
gemaiaikt isu na veel en nauwkeurige vloo;r<
bereidende oniderz|oelkingen en werkzaam
heden. ..Wie kunnen ons dus in ons .alnlt-
woord bepienken tot den titel van: Geduk-
zlalig. Beu heiligverklaring is idia laatste
en beslissende (plechtige verklaring v|an
don Pjaus, dat iemand om' zlijh martelaar
schap of om zlij'n heldhlaftige deugd ondier
de hemelingen is olpigcnouien en do,or alle
gelaovigen Vereerd en «angenoepfen mag
worden enri Het is dus ,een djerinilticve
beslissing, die geldt voor Ida heela Kerk.
De Zaligverklaring is een plechtige maar
Voorlooipige Verklaring dat iemand ondier
de hemeilingen is opgenomen en op be
paalde plaatsen en door .bepaalde personen
publiek mag vereerd eu aangeroepen
worden. Die uitsfpjraak is echter geen
laatste cn beslissend© t^n de vereering
van een Ealige is steeds belpprkt tot een
behaalde Kerkprovincie ioifi reüJigieuse Orde',
B'ij een Eaiigverklaring is Ida uitspjraak
v:an den Plaus niet bev|e!end, maar •toe
latend. d .w.z'. de zlalige mag pjuibllielk ver
eerd worden. Kan dl© Kerk hierin nu dlwa-
Leu? Die Godgeleerden leeren e,en(t>|arig dat
de Paus niet dwalen kan in «en Heilig-
vej-jkiaring, maar wel in ©en zaligverkla
ring. pe Zaligverklaring is dus niet een
voorwern, der onfeilbaarheid. Dit is lieel
gemakkelijk te bewijzen. De Pauselijke
onfeilbaarheid wlordt slechts uitgeoefend
door uitslprakeu die moeten geloofd wor
den door olie geloovigen. Een onfleilbara
uitspraak houdt dus een gebod in. Wlelnu,
in de zaligverklaring is er geen spjrake
van een Gebtad, maar vian «en verlolf,
een toestaan. Daarbij! ieen Zaligverklaring
ie geen definiitiiöv© uitspraak. Maar itets
vboïloflpigs, een stap in de richting, naar
een latera en beslissende verklaring. Dia
vereischten ivloor een uitsp|raflk ex cathe
dra z'ijn dus niet aanwezig. Nog een
ander beWijls kan men aanhalen, n.m.l.
het feit, dat de kerk zélf de zaligverkla
ring niet ,als een beslissende en onfeilbare
uitsplraafc beschouwt. Wlaut wanneer da
k'erlc overgaat tot Ide hleiligvterklaring van
een Zalige, dan beveelt zij het heele
proces van meet af1 aan opnieuw te be
ginnen en ook de reeds goed ge keurde
wonderen in het proces der Zaligverkla
ring opnieuw streng te ondlerzbefcen. Het
Zou echter zeer gewaagd cn vermetel zijn
oip ejgen geZag te beweren dat de Kerk
Zich in Zaligverklaring vhrgist 'hééft en
en een 'door 'flen Pjaus toegestane ver
eering te verw'erplen.
Wiant ofschoon ide Kerk niet de bedoe
ling heeft gehad 'gehlad in een zaligver
klaring een definitieve uitspjraak te ge
ven, uit de vloiheid van Haar Apostoli
sche macht, todh' lieéft zka daarbij! ge
handeld mot een uiterste voorzichtigheid
en hooge wijsheid, na een lange cn nauw
keurig gevoerd proces. We hebben dus
een moreele Zekerheid dat de uitspraak
der Kerk waar is. In de geschiedenis is
geen enkel geval bekend van ©en Werke
lijke o'f Pauselijke Idwaling in «en Zalig
verklaring.
iVriaag. Mag men overal oen Kerk!opU
richten met een Gelukzalige tot Pa
troon Mag er een litanie voor hem ge
maakt worden. I i
'Antwoord'. Pe vereering vten een
GeiuikZailige is steeds 'beplerkt tot bepaalde
personen en plaatsen. Men mag dus Zeer
Zeker niet ovieral een kerk ,aan hem toe
wijden. Nog sterker dat mag nergens,
zonder uitdruikkellijk verlolf vlan Romie.
plat Verlof wordt wel eens ooit, maar niet
dikwijls gegeven. In den Haag vkoeg en
verkreeg men met moeite vterlof om een
nieuwe kerk toe te wlijidien aan d« Zalige
Liduina van Schiedam. In plaatsen of
in Orden waai' een Zalige vereerd mag
Worden zal m.i. geen ibejzlwiaren bestaan
om een litanie Van dien Zalige te maken,
me.t de noodige ktarMijke (Bisschoppe
lijke) goedkeuring natuurlijk. Die litanie
Zal echter niet pUUliek in ide Kerk mogen
jgebéden worden, omdat voor publiek ge
bruik slechts eenige litanieën floor de
Kerk zlij'n goedgekeurd en toegestaan. Ook'
de beelden otf schilderijen van een Zalige
mogen zlonder verlof vfan Bom'a niet pu
bliek in de Kerk geplaatst worden, Zekér
niet op een altaar.
„Is het nieuwe meisje al aangekomen?"
„Ja mevrouw', maar het meisje dat
wegging, ,'had 1 wee plaatsen voor de mid
dagvoorstelling, cn daar zij;n ze samen
naar toe gegaan.,"
Cahnffeur (tot kampeerders met woon
wagen): „Mïj'n mevrouw zeigt, dat als
jullie zigeuners soms van die kleerenhan-
gers 'hebt, wil ze er een doZijh van koo-
pen."
V
a
„Dus het leven op het land bevalt jullie
wel-.?," j
„Dat gaat best."
„Wat doen jullie 's avonds'?."
„O, dan ,ga,an We naar de stlad."
Vuilnisman: „Het is ons niet toegestaan
om rommel ,uit den tuin mee te nemen,
mevrouw."
Dame (met ha,ar portemonnaie in 'de
hand)„Als j« dat meeneemt, zal' ikf je
iets anders geven, dat je ook niet is toe
gestaan om mee te nemen."
Apen als helpers van bandieten,
Naarmate de politici strenger wordt en
over gepierfecliionneerd© middelen gaiat be
schikken. wordt het leven vlam de Amleri-
kaansche fb'oevien moeilijker en gevlaar-
lijk'er. Em iflaiarom zfy'n de hieerea in'btókeirs
genooid'Zaiakt .telkens naar nieuwe midde
len uit te zien ter verrijking V|aji hun
techniek. Nu is het onlangs duidelijk ge
worden, dat de hieeran bekfvpine helpjers
gevonden hebben inop'en. Hiet is nu
zoover gekomen dat men béhalvh van een
politiehond van een inbrekersaap kan
opreken. Dloor schoorstecnen of door gan
getjes, die te smal Zijn Voor een mensch,
komt de ,aapi binnen en de bleesten Zijn
zóó afgericht, dat 'zij' opj de handigste
wïjlzte Ide fleuren open weten te mafcén.
Pc jjolltie is ler 'achter gekomen toen er
een juwielierswinkél beroofd W'as gewor
den. Dé daur wlas aan den binnenkant
gesloten geweest; aan het slot was niet
ide geringst© beschaldiging te ontdekken en
de knippen wlarein van de deur geschioivlen.
Dus moest 'de dielf' door een olff ander ven
tilatiekanaal naar binnen 'geikomen zïjln.
De detectives gingen eens goed kijken en
weldra, vond een hunner Wij het einde vlaai
den schoorsteen den afdruk Van eenaplen-
lrand. Ooit bijl inbraken te New-Yiark
Blijken ede hoeven Zich v|an apen bediend
te hebben. Vooral 'bij! den juwelier is de
buit Zeer aanzienlijk geweest; vermoede
lijk zullen de inbrekers, toen Zij gereed
waren en met hun aap weer buiten ston
den, gezlegd hebben: 'Ziezoo, Be aapj i©
binnen 1
