ENSE
KAAS
tgazijn
ELEN
Tweede Blad
voor Nederland
ZATERDAG 30 MEI 1931
NIEUWE ZEEUW8CHE COURANT
«eest dit
>ond.
raat 17, GOES
48 - GOES
FT IN VOORRAAD:
FRAAIE COLLECTIE
en Handelsdrukkerij
che Co"rant
Woningnood.
ONTSPANNINGSLECTUUR
FEUILLETON
De weg naar het Paradijs.
P\ in oajd'e, Zei tfe vrou.w
IE COURANT
iNZEPOORTSTR.
I lever, den buik, de
gij na de maaltijden
iwellingen, benauwd-
lopen, .watergal Dit
hrkt en onvoldoende
iker H. VAN AKEN,
enkel geneesmiddel
Vlaagpoeders zullen
Jezen. Eitfcht bij aari-
öuingH. VAN AKEN.
I.ekers en drogisten.
Ipostbus 55, Middelburg
24182-38
Hypotheek.
bekomen bij het
TE GOBS:
TELEFOON 259
SO-EASY of
voor uw Bril
eslepen glazen,
Opgemeten.
juiste adres:
(traat 49, SOES
Hek - Telef. 6
ijp- en Reparatie-
ichting.
»el Zeeland aan
lieden.
iets anders dan het
;teH, inplaats van te
aen tot U zal komen
op zaken af!!
BILLIJKE PRIJZEN
BEVELEND:
OES
luiten
k's, Wissels
Tabelwerken
n, Dankbetuigingen
ng, Reclamekaarten
.aarten, Convocaties
n EnveloppeS
Servetten
jukken
ren
eerend
mde Drukwerken zij11
ins gaarne aanbevolen
(De woningnood 1 i
pt Is n spook van onzen tijd, dat velen
naar lichaam en ziel ongelukkig maakt.
JSTiet hard genoeg kjan aan zijn verdrij-
viug gewerkt worden.
jüte nood is echter nog wel grooter dan
.velen beseffen.
Veronderstelt ieens, dat en voor alle ge.
zinnen voldoende 'woningen zouden ge
bouwd zijn, groote, fraaie, gezonde, goed-
koo.pe liuizen, met «lectrisoh licht, water
leiding en een radiotoestel gratis toe,
dan nog zou1 er een onrustbarende 'w|oning-
nood Zijn.
Een geestelijke woningnood!
Ook dit iwerd aiangevoelldt
En men heeft paleizen gebouwd voor
den geest, in ruiiua keuze: schouwburgen
en ciuemui's en ontspanningslokalewi slok
ken ide onrustige geesten op, die zich la
ten bedwelmen door hetgeen het mensahe-
lijk vernuft vbor hen heeft uitgevonden.
Eu de geestelijke woningnood neemt
grooter afmetingen aan: er jjvordt be
raadslaagd, onkïérzocht, proe if! genomen,
steeds meer, om te vinden, wat dan toch
den geest kan bevredigen, en d'e mensch
in z'u naïviteit loopt honderden malen
de Woning voorbij, 'waarin zijn afgetobde
ziel volkomen rust en voldoening zou
vindeu. Het geluksverlangen van ons
hart leert ons iederen dag opnieuw z'u
oneindigheid en liot eisoht '11 volmaakte
woning. 1
Hlat ideaal is het geopende Hart vlan
J ezns.
(Die huis va,u Longinus boorde er oen
bfeedo won'de in, ais een fleur voor do
ziel, die toegang verleent Voor een feest
zaal, iw'aai'bSj! de sohitterendstei .geibauwen
'door meusehenhandeu gemaakt, in d'e ver
ste verten 'niet kunnen vlergeleken 'wlor-
djen. i
O! leven in het H. Hart van Jiezus,
dat wil zeggen, leven in Zijn heerlijke
vriendschap, innig met dat Hart v'er-
eenigd Idkwr d'e veelvlildigo S(acramen-
teele of geestelijka .Communie, omringd
door 'de beschermend» en liefkozende vleu
gelen zijner goddelijke liefde, sprekend,
biddend', Werkend, lijdend met dat allerbe
minnelijkst en liedeVolsta Hart en 'deelenid
in z'ijin onzegbare rijkdommen, o, dlat is
het oenigstei 'wat den menschiel'ijkon geest
bevrodigen, Zijn 'honger Verzadigen en
zijn dorst lcssehen lean. Alleen in die
geestelijke woning is hij in Zijn eigen
sfeer, waar li'ij zijn oeuwi^heidsverian-
gen kan afstemmen op dat onuitsprekelijk!
minnend Hart. I
En is bij' daar eenmaa 1 ingetreden, Idlan
kan geen w'ereldsch: lustpaleis hem nog
van die 'eindelijk gavbnldien .Winning ver-
Vreemden 1'
Binnengetreden in 'dat waarachtige Zie
len-Tehuis, zal de menschelij'ke geest niet
alleen proeven, hoe zoet de Heer is, maar
vele duistere dingen zullen hem dlaiay
wlorden verklaard'liijl zal steeflls dieper
doordringen in d'e geheimenissen der god
delijke Voorzienigheidliij zalHiaar leven
diger leeren geJoóvcn, vaster vertrouwen,
diger leeren gedooven, v'aster vertrouwen,
hartelijker beminnen en berouwvoller wee-
nen. I
'Een enkel „heilig uur" in het! Bart
van Jezus doorgebracht zal den mensch
meer genot verschaffen dan duizend uren
in de meest bedwelmende dancings onzer
'wereldsteden. j
De geestelijke 'woningnood' is de as,
waarom zich alle wereldcrisissen wente
len en men ziet de oplossing, niet. i
De Diamantendiefstal
door PEED. M. WiHITE.
Peggy Olive ontwaakte uit een droom
over d'e wonderlijke terugvinding van de
diamanten van Lady Lucy Tennant. Zij
had ze zel'f gevonden in een brood, dat
e.oor een van de Beddington terriers1 uit
een bakkerswagen was gestolen, juist op
bet oogenbllik toen zij dloor tw.ee leden
van de rechtbank naar de gevangenis
werd gebracht; een droom, belachelijk'
maar met een qpoor van het verschrikke
lijk grotesk» er in.
In zelianen zin was de dipoiom heel na
tuurlijk. Want dte 'diamanten wanen ge
goten en bijna a-Es aanwezigen op de
avondpartij hadden, die® h'alven nacht er
naar gezocht. Hét was ,e.en dramatisdlï
slot van het gocostumeend'e bal' va.n Miss
Clive, waarop hét hal've graailsÈhhap whs
geïnviteerd.
12 f
Mlen moest nu haastig naar hluie. Miss
Birown stondl reeds ongeduldig en ang
stig, omidlat zij de donkere (wolken Had
g€z»en, die het zoinlieht verduisterden,
en omdat d'e koetsier hraar jrijti .vrees h'ad
geopenbaard', dat er SiWaar weer opihan-
aen was. Zij wdlkk'elldle Céeiile, die er nog
opgewonden 'en eeni|gsri®s verhit uitzag,
zorgvuldig in een warme reisdéken, en
gelastte den koetsier, mlaar 'flink "-voort
te rijden.
Helaas! men iis nog geen tien minuten
op weg. p:f. daar "fjiits'en reeidls de eerste
bliksemsbral'en, spoedig ge-volgd: dooT klet
terende donderslagen en zfw.aren regenval
t Worat donker, zoo donker, dat flie mfe
oen koetsier toeroept te stoppen, om jh
lantaarns op le steken. 'Zo is geheel over
stuur, vol angst voor,al voor het toch kan
haar zorgen toevertrouwde meisje
Nog vóór de koetsier is afgestapt om
aan het gegeven bevel te voldoen, staat
zij reeds1 bij' de paarden, en zet zij' ZeniuW
aehtig .den man tot spoed aan.
De 'didilstal' werd' kolt ma het souper
dloor Lady Lucy zelf ontdekt. De 'dia
manten ware® familie ju we elen en hadlden
een eigen geschiedenis. Natuurlijk' was
lret zeer onvoorzichtig geweest dle'dbos o.p -
ee® tafel te laten staan, maar woof-
'i'c litiigtlieidi was nooit een vtan Lad'y
Lucy's deugden geweest. Bovendien had
haar d«jistm'edsje slechts een oogenblik
de bl'eedlk'amor verlaten.
De diamanten waren verdwenen en 'dat
was hot eenige zekere feit. Om half vier
was Peiglgy, v'einmo'eidi en terneer geslagen,
naar haar e.i|ge® kamer gegalan, terwijl' zij
zorgeloos d'e deur achter zich dicht trok.
Zij was z;elf slechts een ee®'Voiudli|g,e pier
rotte, zoodat haar Mieedii®|g het eenvou
digste was. Zij' Wet zich vo.or een oogen
blik in een stoel vallen en sloot die. oio,gen.
Toie.n d'e dlroom voorbij was, .merkte Zij,
dat zij kowdr ;e,u stijf was en het vuur
was uitg.eigaan en dat het al vier u.iw
door was1 in diie.n wintlermiorgen.
liet was natuurlijk zleer dloan van haar
maar zij was zeier vermoeid! geweest. Nu
was zij gehleel1 wakker. Het minste, ge
luid' was opwindend, 'Wet kraken van haar
sl'iel en het kreunen dier hoornen buiten.
De, dieur van haar kamer standi 'op een
ki«r en zij klon nu de lange gang geheel
overzien, waar een der lampen nog steeds
brandidici.
Plotseling zag zij in dien lichtglans een
gestalte Bet was een sluipende gestalte,
die, zich geluidloos Voortbewoog. Peggy
zag c-en glimp van een bleek galaat en
gen paar schitterende pogen. Toen ver
dween die verschijning in ,een der kleed
kamers. Pteggy zou eigenlijk! lievig ge
schrokken moeten zijn en zij z'o.u oim liulp
lie.bb.en moeten hellen en schreeuw,en.
Maar Pogjgy GKvé' was een anklier soort
vrouw. 'Zij' was Zeer k'niap en zeer
kie,'kleurig en bovenal' vrouw', maar zij
hield van avonturen en haar zenuwen
werkten m,et de rege-lmatiighéid van een
chronometer. En daar zij een vrouw
was, was zij' nieuwsgierig.
Zij1 cve.rwoog Wet g,eval 'zlorgvulidliig. Zij
ve.rwiep d|e gedachte, dat daar idle. H|pe|F
Weer was die d'e diamanten had gestolen,
o.p zoek naar vorderen buit. Het huis
was vol gastep zoo,dat Wet 'onderzoeken
dor slaapkamers een hoogst gevaarlijke
cnae.rneming was. Terwijl' Zij vlug in ge
dachten een berekening maakte kwam
Peggy tot die conclusie, dat de kleedka
mer, waarin dé gestalte verdwenen was,
ge.brpikt werd! door haar broer Ted: to,en
hij' 'thuis was,; e,u hiij lag nu juist in
Lcnoan ziek' te bed'. Aan den nnderetf
kant van de, kleedkamer bevond zich een
slaapka.me,r, die door Mrs. OakleyMur
ray werd gebruikt. Vreemd1 dat Cranville
OakleyMurray en zijn vroluw niet goedl
met elkaar overweg konden. Niemand'
wist wat d'e, verwijdering tu.sschen de
oeiü'e echtelieden had veroorzaakt! nie
mand wist hoe, zij de verschillende wo
ningen 'met hun kleine bron van inkom
sten kondien bewonen. Hel, was heel ver
schrikkelijk, dat zij elkander "dien avond
op- het bal ontmoetten. OakleyMurray
was niet uitgenoodliigid, eenvoudig omdat
zjjri vrouw was gevraagd. Maar hij was
met de Wiorthiugtons gekomen en, ja,
bet 'was werkelijk een beetje afschuwelijk.
Maar Cliye, OM Hall was groot en er
hadden zich' twee bobde,rd gasten verza
meld. In de conversatie
Peggy brak plotseling haar gedachten-
gang af. Waarom stond zij daar te. suf
fen over dat treurige schandaal' op zulk
ecu oogenblik Zij' moest iets dloe® hut
personeel waarschuwen. Eigenlijk knapte
zij' h'e.t avontuur zelf liever op. iWiaar
was die. dioos niet de revolver, die. zij op
haar laatste® verjaardag van Ted' lijafl ge
kregen? Ja, Wier wias d'e revolver, met dé
zes kamers allen geladen. Pe,gigy sliJop
<te gtutg i;n en wachtte. Zij gevoelde niet
d'e minste vrees. In de hal brandde, uog
sleedis d'e elecbniische lamp; Wet was in Üe
meeste vertrekken aangelaten. Dat Was
niet de schuld van de dienstboden, maaT
de lichten waren vergeten in de, algemeie-
ne vörwarriing. welke op het verdwijnen
aeir diamanten was gevolgd.
Natuurlijk was heit een heel beroerd
geival. Hetzelfde was hcirt geleden in en
kele andere villa's voorgevallen. Ook! liier
was de diefstal bijna onimiddellijik ontjdekt
en telkens was er niet he,t geringste Bpo'or
van den dief. Zeker Wa-s, dat men de
kleedkamer niet van buiten af' wias bin-
nengedronigen. En de mensehem ,ze.ideu
soms hatelijke dlinjgen. Het was niet aar
dig te denken, dat er onder de gasten een
dief was, die
De deur van de kleedkamer wj,rd ge
luidloos geopend en de indringer kwam
naar buitetn. Hij droeg een aivondöostuum.
Behalve het fleit, dlat zijn haar bijjna ge
heel was a%esoWo»en was er niets in deze
Cécile, ook angstig geworden, vraagt of
ze ook niet uit zfal 'stapjpenDaar)
schiet een 'felle- "bliksemstraal -uit die
zwarte wiolk'en, een der paarden schrikt
..p, steigert, zoodat 'de koetsier terzijde
ni:et springenen voordat hij' ,of d'e
mii-s een stap na.der kunnen diaen, öla
d.i heide paarden op! hol, en daar vtieigiti
het rijtuig voort. De koetsier wil die leid
sels grijpen, tevergeefs: de schelle angs,t
kreet van Miss Bro,wn heelft de paarden
nog meer opgejaagd ,en daar nent het
heen!
Céeiile heeft geen enkel mididel om Ide
dieren tot staan te brengen, wijl de leid
sels langs een der paarden piver den
grond slingeren. Zij overziet in een on
deelbaar oogenblik liet groote geviaar
waarin ze verkeert... zij' -vn.lt in Wet
rijtuig neeren sluit die pogen
't Was een langie weg, waarlangs die
paarden voortholden, 't Wias uiht de
weg, die naar Diïeppie yioierde: de 'plotselin
inval,l.ena'e duisternis w'as oorzaak' g
woest, 'dat dje kcetsier eem vepklaardein |wie(g
was ingeslagen, waarop nu Cécile weid
voortgejaagd!, hoe lang? len waarhie.en'?
Nog imme.r holden de pa,arden voort,
telkens door nieuwe bliksemstralen tot
grooter razernij' gebilacht. En .eindelijk
wrsohijuin^ vatbaar voo-r crittek. Hij zag
W. heel knap uit bovendien olsohoon hij
ep het oogenblik verrast scheen.
Wie bent u en wiat d)o,et ,u hier
vroeg Peggy. Als u zich durft bewe
gen
Niet Vftor het oogenblik', Mis® Olive,
«en die indringer. Herkent n me niet?
He;t kleine wapen daalde langs de zij
van Peggy. Baar lippen beefden. Een
oogeublmk kiwamen de tranen haar in d'e
oogen, tranen van medelijden en Woede.
- "7,G®yiI>elt u 11311 Met die minste schaam
te. Air. Faveiisiham P vroeg' zij;
Ik hoop het, Mis® Peggy, untwoowdl-
Be Pavensiham. - Bet is mij'n grootste,
verlangen u d-'aa.rvan te .overtuigen. Ik
verwachtte ni-et u zloo t.e. zuLlen ontrnoe-
ten; ik verwachtte heelemaai niet u te
ontmoeten. Een man, die pas hit de ge
vangenis koont, behoort niet tot het soort,
flat toegang vind tot (Jive Old Hall. Eu
toch was ik hier eens .een welkome gast.
-- U wasy een vriend van mijn broer,
zei Peggy koel.
En ik' dluuf zeggen, ook'en vriend
van u. Zeker, dlat was ik. Een idiote, gek,
die a/zijn geld' venkwiistte zonder tian (le
J.oekomst te deriken. Toen hij' begreep wat
voor hem mogelijk was geweest, was
het te laat. Hij' Zei u flat en het ppe.et h
voor hem. Hij had' u miiissohien me.er kun-
nen "zijgen maar zoo silecht was hij' nog
ni'mi H ■st,alc tot over aii'n ooren in die
s-chtuljd); hij wist niet h-o-e aan geld' te. ko
men. Dat werd'gemakkelijk' tegen mi» uit-'
gespeeld bij' h,et„gcreohtellijk .onderzo,eik.
De diamanten werden i® uw zak ge
vonden. b
Dat is zo,o. Wat voor nut heeft het
(Hut te ontkennen? Een aardig schanaal
voor een groot huk! Er was geen enkele
persoon, dlje aan mijn schuld' .twijfelde.
Het 'eemlg.e punt in mijn vaopd;eel 'was, dlat
ik er vioilikom'en in toestemde met de nnde-
ren onderzocht te worden. Ik' wed, dat «i
dat louter bluffénj zuflit noeme-n.
Wat gagj u nu dlo-en? v-TOer Pe-rrv
ontwijkend'. -
Nu? O, financieel is mi|n. positie
goed geregeld. Mijn oom, generaal' Pa.vers-
ham hndi geen tijd ,om zijp testament te
Veranderen ,en ik kreeg al zijn geld. iWat
een urome, is 't niet! Een verworpeling,
een panna, met .een inketmen van tiendui
zend per jaar. Niemand' zal te.*en me
spreken en ik hen uit al' mijn 'clubs ge-
u,innen. Ik z,eg u dlit, slechts opdat u
zult begrijpen, dlat ik niet hier ben geko
men om te stelen. Ik'kwam voor heel an-
0 ere choeieinden.
T ^J31' veronderstel'dat men je ont-
1111(1 Dat iemand anders Ü|an ik.
f!»y brak den ziin af en een warme
mos kleunde 'haar wangen. De gevolg-
treklung van haar vraag was duidelijk'.
lp8lgy behoefdie. daarvoor niet de dank-
baarheiid te zien, welke uit de ooo-en van
ha versham sprak" om dat te begrij'pen.
Ni begrijp wat u heduelt, 'zei hij
rustig, en ik dank'u. daarvV uit h,et
uiepst van mijn hart, IT zdlt d,e dienstbo-
«rmiud alanne-eren en u zlult me niet aan
ue politie overleveren. Eu nu zal ik m
zeggen waanam ik hier kwam. Ik kwam
om te trachten mijn oascWuld1 te bewijzen.
bent niet gekleed als een kwar
tier geleden, Mr. Paverriiam.
1 Dat is juist. II; kwlam bet hiuis bi®-
nien door .een openstaand' venster. Uw
dienstboden schijnen versehrikkeliik on-
voorzachtiig te zijn, Miss 01niv,e.
Daar vva9 vanavondl -e.en ail'leszans
gegrond' excuuiVoor, zei Pego-v f!i
verder alstublieft.
Ik wachtte tot het heele huis stil
was. Ik kwam eerst vanmorgen uit de
gevangenis. Ik had! geen tijd te verliezen
001 de zaak dadelijk in orde te brengen
1 oen ik luier kwam herinnerde ik mii.dé
kleedkamer van Ted. Ik heb vroeger
kleeren van hem gedragen en nu doe fik
het weer. U begrijpt, dat als de een of
andere aien.9fcbod-e die- vr-oeig* was opge
staan, mij nu zag, ze zou dienk'en, tlat&ilk
een van uw gasten was. En er Eijn ook
bepaalde redenen, waarom ik een paa.r
uren in uw huis moet blijven. En er
zijn ook redenen, welke ik u in deze gang
i i i?D "^d'cdeelen. Kunnen we niet iu
de hall of in -een van de huiskamers pra-
ten. 1
Peggy bloosde lichtelijk. Er was iets
in dezen man, dat ha,ar fascineerde, dat
was altijd! zoo geweest. En hij praatte
heelemaal met als iemand' die sohuldi|o- is.
Jn ieder geval was zij een gesprek beSon-
nen en zij walde het nu nf'maken. Als
iemand passeerde
Goed, zei Faversham, die haar ge
dachten met een verbazende duideilijkhe.H
v 'iu i jnt UWl rev<*l,Vier tegen (mijd
hoofd houden «n een agent roepen. U
zult er geen spijt van hebben Miss Peiggy.
kwam, w!at noodzakelijk' kdm'en moest
Een hevige schok', liet rijtuig lt!wa,m in
botsing met een boom, leen gekraak...
en mat giroote vaart werd hét meisje uit
het 'rijtuig geslingerd', en smr.kte op den
grond meer'. De pa.ard'en holden verder en
sleepten leen restafit 'vlan het half Verbri j
zelde vehikel' aphter zitih nan. Em Cécile
lag' dtvar, bewusteloos, 'ble'e.k', hevig bloe-
dlèndifi
Beniige minuten later komt zij tot (be
wustzijn. -Zij wil icenige beweging maken,
zij' "ka,n niet. Vireeselijke pijnen «ver het
geHreele lichaam, vio-oral in .een Idler beemem,
a,Teiiglen haar wee.r te diaen bözlwijmen.
Met 'z'eer veel moeite weet ze 'zich po®
wieiniig 'op te richten, en zij kijik't eens
ronid 'Wapr is 'ziei? Wat is er met haar
Igabeurd1? 'O ja„ nu hérinneirt zij' zich'
wiser dte hoffliemde pa,arden die vree
sdij ke tochtfllie schoken toen
niiieits m'ee-r. Mapr z-e beiglrijpt wat ér is
gevolgd: 'uit hét rijtuig geworpen en hier
neergevallen, in dit boiSch.
Mn,ar 'dliit bosch komt haar ztoo bejk'endi
voori 'zia is hier meer geweest... (Het
arme kind valt Weer neer, en sluit weetr
de oog'en, d'e weesel'ijke pijnen beletten
hagr (biet 'denkenNa eenige loo.genbliklkén
van volkomen beweeigioosheid ontwaakt
En als ik kan bewijzen, zelfs dloor gevKoüg-
trekk'ingen, dat ik een diep verongelijkte
man ben, zult u die eerste zijn, die zich
daarover met mij v-erheugt.
Ik zou alles wffillen geven wat ik be
zit olm hef te- weten, zei het meisje rustig.
Het zal zijn, zoo als je ve roadie rst el ij,
Frank. Ik geloof, dat ik dien naam filet
behoorde te gebruiken maar hij kwam on
bewust over mijn lippen.
Pé-g'gy Mep de trappen af na.ar d'e ont
vangkamer rechts va,n de hall. Met een
handige,baa.r duidde Faversham op een ge
makkelijke schikking van tochtschermen
en palimen bij de deur.
Dit is hier heel' geschikt, zei hij.
Ik mo,e,t ergens zijn waar ik alles k'aï>
hoor,en wat er gebeurt. Viimdl'u het goed,
dat we fluisterend "Spmeiken Kijk' eens.
Hij haalde een krantenknipsel uit zijn
zak. Hét bevatte ieen inleidendvepslag
van de giroote festiviteiten, welke op Cïjive
Old Halll Zouden plaats hebben, alsmedo
o-en lijli't van namen deir geïnviteerde "por-
séiien.
Dit zegt me niets, zei Peggy.
Misschien niet, maar ik heb hiér iioio*
andore knipsels, die mij door een vriendiv
lijké-n cipier bezoijgldl w,eirden. Ik heb de
plaatsen in het oog gehouden, waar de
laatste maanden 'diamanten wieirden gesto
len. In Ieder geval' zijn de namen der gas
ten vermeld. 'Kijk nu ,eenS of u een naam
opmerkt die in a-llle lijsten voorkomt.
Poggy liet haar blik vcrlangendl over
de lijsten ga.au. Zij was nu geïnteresseerd
•en gevoelde sympathie voor hiaa,r gezel.
Het was volslagen verkeerd) en onlogisch,
ma,ar zij was een vrouw en dia man vroeg
hulp. Réedls liad zij half aangenomen, dat
her een afschuwelijke vergissing was be
gaan. En «u begon een na,ara u.ifc fl,o
li sten ,op den voorgrond te treden.
Ik zTg het liever niét, m-ompelldle zij
het schijnt niet eerlijk te zlj'n. Maar ais
u een antwoord wil...
Neen, zei Favetrsliam. Ik verondleir-
ste-l niet, dlat ik slechts ,op grond van iets
dat ik in in de gevangenis hoorde Ver
denking opvatte. Veroordeelden hebben
een methode om met elkaar te praten.
Het, I's een taaltje, da.t men spoedig kent.
Jk moest ergens belang in gaa.u stellen of
ik zou gek werden. Zoo teerdevik liet
taaltje. Er zijn enkele geheimzinnige ge-
va.len, die het publiek bezig houdeii en
waarop ik eenig liclit zou kunn-en werpen,
hen man was een berucht lieler va,n ae-
stolen goederen. Ik kwam er achter, da.t
hij in alle lagen dér -bevollking Zijn Man-
ten had. Eti ik kwiam er ook achter, dat
dé Lrantham-'diia,manten in zijn bezit wa
ren gekomen. U herinnert zich die affaire
mof de Grantheam-dia,manten, Miss Pe<*-
gy Zij waren de oipbrengst Van den
eersten diefstal, welke dit graafschap deed
opschrikken. E.u ik ontdekte wie ze aan
den k-eï-er verkocht.
Iémand dien 'wc kennen'? vroeo; pe,g,
gy verlangend'. Als u het me wilt 5ég-
gnn6
Faversham greep Peggy plotseling bij
den a^m. J
Stil', fluisterde hij. U zult het zélf
zien als ik mij niet ten steikste vergis.
Beweeg u niet. Als liet geluk maj dient,
en «at geloof ik, komt zij hierheen.
Oiigetwijfcld Irtvam er iemand de tra.p
at. Peggy hoordé het ruisclien van het
kleed' van eeu vrouw. De dmr v.an de
ontvangkamer weridl opengeduwd en een
vrouw kwam binnen. Zonder rechts of
links te zien liep zij- naar een der la,n°ie
Fransche vensters en opendie h-et. De ge
stalte van een ma.n kwam uit de duister
nis te voorscliiju en gang naast de Vrouiv
?taan.
Megon te deuken, dat er iets ver
keerds was gebeurd', Laura, zei hij. Alles
in orde, hoop ik?
ongeduldig. Ik dacht dat zij nooit naar
zouden gaan. Een half uur geleden
hooiw-e ik stemmen voor de deur van mijn
kamer. Eu die menschen van Sootla,nd
Ttard zullen Vlug hier zijn. Je kunt be
grijpen hoe ik er naar verlangde deze din
gen kwijt te zij®.
heb muling aa.n Scotland' 'Yard'
Z"i de man. Ik lach met die idioten. Wat
een komedie, Laura! En wie zou er
vermoeden wat er gebeurt? De man en
oc vroimv, die met elkaar gebrouilleerd
zojn en nooit met elkaar spreiken. Soms
beu ik het, dan ben jij het weer. Die
kerels weten, dat er twe,e personen i®
het spel zijn maar zij. Zullen de combi
natie Mg m geen duizend jiaa.r ontdekken.
hebben het bijna eens ontdekt,
zei de vrouw beteekenisvol.
Je bedoelt dat Zaakje toen we van
Krank Faversham gebruik maakten?. Het
speet me wel, maar liet gevaar was te
groot voor me om kieskeurig te zijn.
echter het geheugen, en nu prevelt zij
„Hiet hoech KabhiiZieniOik
be® in Chalette
En luidier, als va.n iemand', 'die ,om hulp
roept, klinkt het nu
„Kathi, 'zuster Agnes, help mij, uw
CSMia,!" 1 I M I
Zij sluit we>er de o-oge®, Öoch zij, hbort
voetstappen. 'Daar nadere® menschen. Ze
slaat de oogen even p,p, z-e ziet twee man
nen over ha,ar heen gebogen. Aanstond®
herkent zij den e-encn, en zij- Zegt::
„Ja.cqueisi, gloeide Jacques, ken je me
niet meer? Ik ben Cüiia» O! ,bren,g mij'
gauw bij zluster Agn-es
Fn dan valt het h'-ooffll w-eer neer, een
nieuwe bezwijming is iiigetredien
VII.
NAARi DE ZEGEPRAAL.
Rieedls twee volle weke® lag Cécile
iusscht-u leven en dlood ineen tot zieken
vertrek ingerichte, kamer van het nieuwe
klooster St. Marie. Een dier Zusters, aan
wie fle uitsluitende zoirg voor Ide dierbare
pafhint is opgedragen, zit hij haar sponde,
nauwkeurig het verloop dier ziekte vol
gend, ;om den beha.ndelenden geneesheer
alle verlangde inlichtingen te kunnen
geven, welke hij voor het zoo- (ernstige
Maar allies te samen was liet een
vervelende kwestie, zei de vrouw. Hoe
lang moet het nog duren? Zoo kan het
«iet altijid blijven gaan, Granville. Wij
moeten er vanntacht tien dluilz-end pond
van maken. Een man met jouwt herse
nen en stoutmoedligheid moet in staat
zijn dat iu een miiLlioen om te zetten.
Niog! tijldl genoeg om daar oyer te
praten. Geef mij; ze nu maar. Ik moet
voor het daglicht in Marton Manor terug
zijnooi te doen vooirkoonen, afeof fik
in mijn bedl geslapen heb.
De vrouw draaide zich eenjgszins om,
zoodat lmair bleek, vermoeid gezicht dloon'
«e twee luisteraars achter de palmen kon
gezien worden. Zij haalde van onder haar
o1 ver,kleed e-en kleine groen» doos te yooir-
sehijn, welke zij, aan den man gaf. Op
hetzelfde o-ogenblik greep Faversham de
revolver uit Peggy's handl en trad' 'haar
voren:
Leg dat neer, Oakl'ey-Murrayzei
hij. Leg neer, of ik schiet. Eu iwees zoo
goed' 'om aan de bel te trekken linktervan
dien haard, de verbinding, m-et die- vertrek
ken van den butler. i
Met een grijns om, Zijn lippen kwam
Oaldey-Murray naar voren.
Kijk, daar heb je Faversham, zei hij-,
Faversham, de gevangenisboef. Waar
kwam j-e vandaan'?
IT lrebt ine een zeer to-ejiasselijke
vraagvgesteW, antwoordde Faversham koel.
Ik kwam vandaag uit de gevangenis. Ik
kwam hier als gevolg wan iets dlat ik
li/,orde van een medegevangene 'Outty
Parsons, een bekendie heler van gestolen
goederen. Hij schijnt ai te bennen, ofschoon
u zich van het feit ni-et bewust ibent. In
gelukkiger o-mstapdagheden verwachtte hij'
je later geld af te persen, ik skin die
le ffenige homdling maar laten varen alsi ik
u was. Ik heb alles gehoond', eveneens Üe
bekentenis diat u die 9teeneji in mijn zialc
deed. O,ogenblikkelijk 1-as ik in de krant
dat u'w vrouw hier was, ik vermoedde dat
iets van dien a.a.rd zou gebeurenZuilt ai
nu bellen?
Waarom zou ik? vroeg QaMey—
Murray. Waarom zo®, ik niet zeggen, dlat
ik u hier heb gesnapt met de diamanten
in Uw bezit? Mijn viranw zal al'les ouder
eede bevestigen wat ik' baar vraag. UT
bent een beetje te voortvarend', w'aairdle
heei'. Maar toch geloof ik djat ik Zal
bellen. Laat eens zien. Mijn vrouw stuurt
me een briefje, waarin ,ze vijaiagt na,ar
haar te komen met het oog oip een v-er-
zicening en ik kwam voor hét rend'ez-voiu.s.
Een .waarschuwemde blik van Favers
ham hiela Peggy in haar sell,uilplaats. Zij
onderdrukte den vurigen aandnang te
voo'iischijn te kennen en die twee ellende
lingen met haar tong te verpletteren. Met
een glimlach op het gelaat naderde Fa
versham 't geopende venster en floot
zachtjes.
Een _praehti,g program va.n uw
standpunt Tiit bezien, zei hij'. Maar on
gelukkig kunt u nooit precies zeggen
wat het gpogram vjan uw vijand is. Ik
deelde mijn advocaten zekere feiten mede
en zij stemden toe in een zeker plan, dat
ik voorstelde Dit zijn tfwiee detectives
uit Londen, die waarschijnlijk ni-et alleen
alles gezien maar ook gehoord) hebben. Zij
wi'ldén niet, dat ik actief aan de onder
neming zou deelnemen maar ik hield voet
Lij stuk. En nu, als u Zoo goed wilt zijn
ent voor m-e te hellen
OakleyMuiTay deed geen poging om
zich te bewegen. Hij: keek van den «en
naar den ander; er scheen een prop in
zijn keel te komen. Mrs,. Oaikley-Miurray
liet zich op een stoel vallen en bedekte
liet gelaat met hjaar handen. Een half-
slapenoie butler keek verbaasd 'toe.
Wij- willen uw meesteres vannacht
niet storen, zei een der detective®. iWij
hebben Mr. OakleyMurray en zijn
vrouw gearresteerd', onder verdenking do
diamanten va.n Lady L'ucy Tennant ge
stolen te hebben. Ik kan wel Zeggen, dat
we 'hen op h'eeterdaadlbetrapf hebben.
Klop een der mannen uit zijd beid en zet
ecu auto lel®,ar om ons naar Lewes te
brengem En probeer eens of jc het ka
mermeisje van Mrs. Oakley-Miurray ik|unt
vinden.
Wat er verder geschiedde had in enkele
('ogenblikken plaats. Het dienstpersoneel
sliep nog grootoude els toen d'e groote Wa
gen met dé gevangenen d'e oprijlaan uit
reed. De slaperige butler ging geeuwieuid
naar^bed, het verhaal was te mooi om
,o,p dlit uur verkwist te worden. Dat zou
later met allerlei 'variaties in de dlienst-
bod-enkamer verteld' worden. Het huis
werd weer stil toen Peggy uit haar
schuilplaats te voorschijn kwam met natte
wangen en vurige oogen.
'Hoe kun je het me ooit cvngoveri?,
vroeg zij.
ziekte-proces dagelijkls noodig hééft.
De zieke had- nog geen -enkel toeken ge-
geven, da,t zij besefte wiaar rij' was, als ze
van tijd tot tijd' eiven uit haa-r toestond
van voortdurende verdooving ontwiaakte,
keek ge wel rond, maar ze bleek niets
en niemand' tc herkennen, na elke zeer
korte opleving sloten zich de oogen w,eer,
telkens herha.aldi 2'aeht gek'rjeun, venonr-
zc-okt doer de pijn die ze leed
Toch oordeelde de geneesheer juist en
het eenig teeken va,n leven Wto in dlezén
tre-stand het meest bevoTderlijk vioor een
verhoopt 'herstel: alleen deze absolute
rust kon het zoo vreeselijk geteisterde
broze lichaam redden.
Fn 'd'io redding kwam inderd|aad|. Op
een keer, d.a.t d|e patiënt weer eens fl|e
oogen opende en rondkeek, z'a,g de Zuster
Duidelijk, dat er eenig lieven in de Üo'ffe
oogen kwam en op haar gelaat k'w'am
eenige glans. Toen hief' de zieke het (hoofd
?ien weinig op, en zje zag rond', vervolgens
richttn we den blik pip d'e. z'usker, ein toen
kwam h'et heel, heel' ziaclit van haan
li PI en
„Waar ben ilj'2" 1
(Wordt vervolgd,)
