NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
feuilleton
DINSDAG 26 MEI 1931
Revolutie in Spanje.
De weg naar het Paradijs.
BUITENLAND
BINNENLAND
NUMMER 61
27ste JAARGANG
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2; Telefoon No. 474.
Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0.90, elke regel meer f 0.15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
groote waarde
van publiciteit
wordt gelezen
in alle kringen
-Stone-park in
ld van niet minv
ii f I I
i uniform moch»
Pruisen niet lop
jen. Overtreding
:t vijij rijlksdlaiat
uüt U, zoo in dia
i
:et 't niet. De weg
ten toen ik beigqn
e vragen.'* I
skkenda tante) S „Uj
een haast ta maken
ie klok een hieel uur
Een wandeltocht, dat
alle lawaai en gervjarten
De revolutie in Spanje deed vlan zich
spreken. Veel goeds heeft men er nog niet
van gehoord ofschoon het vloor de jonge
Tepubliek gemakkelijk moet zijn iets te
.presteeren in die toekomst, Want het land
verkeert in een tamelijke vtervallen en
achterlijke toestand op allerlei gebied. De
laatste 'jaren is in het land bij' velen een
jijverig streven merkbaar om Spanje gods-,
dienstig, economisch en politiek te ver
heffen en daar heeft ook werkelijk! een
herleving van het Spaansöhe volk plaats,
mapr het ging, zoo meent men, te lang-,
alaam. Het landsbestuur hield eerder de
ontwikkeling van bet volk tegen dan
dat het dienst deed als onmisbaar in
strument om het land in welvaart, ontwik
keling, aanzien en macht op te werken.
Het nationaal ontwaken van het vólk
en de herleving vhn Spanje voelden dit
en de republikeinen, die Zoolang gepoogd
hebben het land achter zich te krijgen,
meenden, dat nu het gunstig oogpnblik
gekomen was om de monarchie ten val te
brengen. I
Spanje is nu een republiek, maar be-
teekent dit ook afbreken met den oude
dendriaan die overal is wiaar te nemen?
De republiek w!erd uitgeroepen zonder-
dat daarbij één druppe lbloed werd ver
goten of één gewelddaad werd gepleegd,
doch wij verwachtten niet dat de revolu
tie zoo ordelijk en rustig zou verloopen
als in den beginne plaats had.
Dc laatste berichten uit Spanje stemden
nu juist niet tot vreugde en instemming.
Het uitroepen der republiek ging gemak
kelijker dan het land een bekWame en.
doortastende nieuWc riegeeringi geven, want
daar is al veel gebeurt wat h,ad kunnen
voorkomen Worden, en misschien zullen
meer onregelmatigheden geschieden, ai-
vorens het land in rust komt en de repu
bliek zich voorgoed heeft gevestigd.
De gebeurtenissen in Spanje der laatste
iwteken habbien gewoonlijk plaas hij elke
uitroeping van een revblutie. De vöoiioo-
pers van een republiek zijn meestal re-
geermgloosheid, volksheerschappij! en
schrikbewind. Alle drie treft men in
Spanje aan, wiant ofschoon er aanstonds
een president en ministerie Iwlerfl benoemd,
heeft men toch niet kunnen Voorkomen
dat. die drie ondeugden haar vanJalen-
werk hebben verricht. I
Een republiek is Va.ak in haar begin
een aanhangster van het despotisme. Ko
ning Alphons van Spanje Wias geen des-
poet, .alleen veriwijt men dazen monarch,
dat hij niet vooruitstrevend genoeg w(as.
Is de republikeinsche staatsvorm bo Ven
den monarchistisch en te verkiezen? Bei
de regeeringsvormien zijn goed en als er-
verandering Van 1 andsbestuur geWenscht
wordt en plaats heeft, kunnen wijf dat
ook goedkeuren, mits dit o>p loyale wijze
bereikt Iwbrdt.
Revolutie, het begin vlan een republiek,
kenmerkt zich balast altij|d floor despotis
me. Het volk' Wlordt dan naar willekeur
behandeld en schrik aangejaagd', en men
gel,mikt daarvoor de uiterste middelen.
Gelijk de despoot, jdoo dloet die revolutie
de groote massa beven en zfwijlgen. Bij
den despbiot trelden alle ongewlensehte per
sonen op den voorgrond, Idloch bijl het uit
breken v.an een relviolutie sp|e!en ook* de
■laagste volksklassen een groote rol.
Maats-oproeren en gevechten, stakin-
gen, brandstichting en plundering hebVeta
dan plaats.
Oderint, dum metuant, zSjf mogen
ij haten, indien zmij slechts vr ezen
„Natuurlijk kun je be<
er een wandeltocht ma-
minste niet zjopfu dorst.
10
Hoe opgewekt en vrodijk wandelde-zij
den anderen morgen naar den notaris
J ezen de ontvangen bankbiljetten
te deponeeren! De menschen dóe haar pp
d °®tmoetten, keken verrast naar
dat blij-lackende gelaat. Zij zeiden tot
ST' 0D,26.S°ede Zuster Agues heeft
stellaig goed nieuws ontvangen ze keek
den laatsten tijd zoo bedrukt ,en zie nu
-atToppt ze
bimnJn g TWW bi* uotarts
bunnenz<m bet plan toch' kunnen
doorgaan? Was dat toch eens
rtfn Jh f 1,61 MeVen! en 3at 29 d®
Sn! V0°r 0nZ'e tindHen mochteI1
Wen,Sch Yan de trave «jor-
gian° HiLi"1! lnderdaad in vervulling
LzemJof bedra£' waarover men door de
toezeggmg van het Moederhuis der Con-
SrteM? L" fenig6 femilieleden en
WnTcnk-i n vrlenden dor Zusters reeds
som t J, was me'; de ml verkregen
mrt «S L r£D<3e om een Zusterhuis
7„!t ^dwen en te installeren.
•O S w 15'°"n me^ recht in z e ex p'p-
•wifM 0 naai' den notaris gaan,
il haar boodschap do blijde mededeeldnv
zijn, dat zij mict een zestal medtezius°-
m haar geliefd Chal©tte Mijven
vemamT3 °p' toen
.Zoo luidde ide leus der Komeinsche kei
zers. Het is pok de leus der communis^
tische agitatoren in Spanje. Diespnjisme
en communisme hebben meerdere trekken
van oMereenkpmstde meest op den
voiorgnond ti-edend'e is, dat de mindjprheid
de groote meeridleirheid! overfiéersdht.
Pe ontelbare meerderheid verdroeg den
dwingelandij van kien tïjigerachtigen Nero;
het negentiende gedeelte van Sp|anjé's be
volking verdroeg het bruUste aftreden vlan
een handvol communisten, die misschien
nog handelen op: commando van Busland.
Het splaiansehe volk Zag onverschillig toe
bij1 hun wterk. „Morituri te salutant", zijl
die gaan sterven' groeten u, riepen de gla
diatoren in het bloedig amphitheater ge
vecht. Op .een zelfde manier staan de
'Spanjaarden in groote troepen toe te zien
bij het Werk van communisten, wanneer
deze hun bjalat kbelüen op klooster en k'erk-
gebbuwen en straks misschien op bjapken
en regeeringsgeboutvfen.
'Een klein groepl Spanjaarden, dia zich
communist nfoemen, dwingt het volk een
houding aan te nemen, die het zelf niet
verkiest, en die ook niet Weergeeft wat
of het feitelijk is. Niemand toch zlal uit
het optreden der communisten, die hun
fanatisme hebbea geuit door kloosters en
kerken in brand te stekten, de conclusie
trekken da,t het de Splanjaard godsdienst
loos is, of juister gez'egd den goldjsdienlstj-
haa-t. 1
Hoe nu te verklaren, da,t zoo iets ge
beurd is. j
Zoools bïj iedej-e omfwenteling van
staatsbestuur, Wanneer dit door revolutie
gebeurt, hebben ongeiWensehte elementen
de kans waargenomen welk© de nieuwe
regee.'ing hun gaifi omdat ziij' nog niet
voldoende Ide nieuWie toestand vftn liet
land ovexBag en beheerschte.
Doch het volk' gaat in deze niet vtij|r
uit. Het volk Weet niet, wat het wil
het mist deugd en talent; biet voelt niet
den plicht om kra,chtda|d'ig de regaering
tes teunen. Ieder denkt slechts aan zich
zelve, zorgt uit niet te vlerdedigen zelf
zucht voor eigen belangenmen durft
het goede niet doen en uit eigenbelang
zwijgt' men hij alles. Zucht om zichzelf
in veiligheid te brengen, doet hem dien
regel vergeten vhn'''t „pars pro- toto". Hij:
besehoutevt zich niet meer als 'n deeltje
van het groote geheel, 'de Staat.
Waar zelfzucht' de opperste staf
zWa.a.it, zoodat ieder liet ongelijk dlat zijn
vaderland treft onverschillig aanziet, en
waar het volk niet wil beseffen dat liet
zelf de pluinen moet opruimen, die ©en
plaar onruststokers hebben gemaakt, daar
kunnen ongure elementen hun helsche
furie uitvieren.
Het is te hopen, dat de nieuwe regee
ring thans den toestand voldoende mieester
is. Het voorgevhllene is een harde doch
goéde les geiwleest voior de %>anj,a.ardbn.
'De onlusten, die hebben plaatsgehad, zijn
het werk geweest van communisten, die
daarmede z'eker zullen doorgaan, indien
er ook maar eenige kans «n gelegenheid
voor komt. Wie 'de plartif kent, Weet, dat'
zij haar doel met rusteïoöze geestkracht
najaagt. Wij Weten, dat zij zich idoor geen
nederlaag laat afschrikken en dat zij1
des nachts voortzet W|a't haar ov'erdbg
is belet.
De communistische .partij' zet ha,ar ar-^
beid voort,t otdat Izlïjl zegevierend in bloed~
en vuur de ma.cht in hianden kfijlgt ofwel
den kop Wordt ingedrukt.
Het ligt zonder twijfel in de macht
van regeering en vlolk om aan hun Van
dalisme 'n einde te makten. Maar, dan
„Ik heb gisteren tienduizend' francs
ontvangen voor den bouw van ons Huis!"
„Wat ziegt u daar, Zuster'? Tiendui
zend francs? Dat is goed nieuws, hoor!
Welke rijke mijnheer heeft u zoo inild
bedacht 1
,,'t Is geen mijnheer, notaris 't is
een jonge dame."
„Ah zooKen ik haar of haa.r familie
soms
„Misschien kent ge haar nog wel. Her
innert ge u nog het lieve kind:, "diat
hier was achtergelaten dat zoo mooi
zingen en spelen kon!"
„O jaDat lieve kind, zegt ra zóó
lief. dat het u, d'ie zo.o veel voor haar
hebt gedaan, met den gro.otsten ondank
vergold, door heen te gaan zonder af
scheid. ponder girpet..."
„Zoo leek het, ja! maar zoo Was liet
toch niet. Ik w.as immers niet hier, toen
ze vertrok? Ba het kind was nog te> jong
om te beseffen, welk leed mij werd aan
gedaan-. Dat kind is nu een beroemd zan
geres geëerd en rijk. Maar ge ziiet
wel, dat ze niet ondankbaar is, dat ze
mij niet heeft vergeten."
„Heeft zij' dan
„Ja, zij, en zijl alleen heeft mij die
tienduizend) francs gezonden."
„Hadt u haar gpesohtevien
„Neen, 'k bpb haar niet geschreven. Eb
weet niet eens, waar ze verblijft, 'k' heib
niets me<er van haar gehoord sedert den
dag., nu ruim 3 jaar gjeledien, dat ze mij
een prachtig Kerstgeschenk zond. 'En
nu zie eens
Ze kon niets meer zeggen; onder eien
tranenvloed haaldfc zij haar getijdenboek
moet men niet lijdelijk toiazien zooals nu
is gebeurd, doch eensgezind' aMe krachten
vereenigen; andiers zlillen zijjzlelf v]a|llen
als slachtoffers onder de pluinen dar ver
woeste werva|art, vi-edo en vrijheid, d'ie
er heerschte onder koning Alphbns.
Zal Spanje er heter op wolken, nu
de koning is {afgetreden pi© historie wEjfet
op voorbeelden, dat de uitroeping vlan
een republiek niet altijd 'n zegen is ge
weest voor het land. Is Frankrijk er op
vooruit geg'apn? Hebben Duitschland of
Oostenrijk -Hongarije e.-bij gewonnen Wiais
het onder een CzOjar niet beter, dan ondier
het regiem der Sovjet-repbhliek i
STEPH. DODIEKS, O.Oist.
V De ware beschaving.
Pater Nol de Leest S.C.J., missionaris
in den Belgischen Congo, hield onlangs
voor de l éden der Philips-Viereeniging te
Eindhoven een leing ovér het brengen
van beschaving aan een primitief natuur^
vollk. We putten uit die lezing enkele
gedachten ter overweging.
De ideeën over beschaving van den
neger loopen bïj' de verschillende catego-
riën van personen, die er belang Wijl heb
ben den neger te bfeschaven d.w'.z'. hem
de ziens- en handelwïjBen van dén Euro
peaan te doen overnemen, Zeer uiteen.
Het Staatsgezag de r b'et rok'-.
ken Begeering zal in vele gevlallen
van oordee IzSjh, dat de' beschaving vort
dert, omdat de neger prompt zijp be
lasting betaalt en de hevelen vOn den
Staat opvolgt; dat z'e rustig blij|Ven, de
vroeger zioo krijgslustige stammen, als get
dweeë schapen; da.t de jeugd zicli op
scholen ontwikkelt en dat handel en niji-
verheid zich kunnen ontwikkelen.
Een handelshuis söhrijït in z|'n
ja.arlïjkseh verslag dat de beschaving zbor
veel mijlen is gevbrdierd, omdat er meer
zaken zijn gedaan en de dividenden bet
vredigend waren.
De Missies zullen oonstateeren, dat
dó' 'beschaving' vbortgang maakt, als ze
zien, dat haar volgelingen haar- prineipon
trachten over te nemien, in meer christel-
lijken zin gaan handelen; dat het volk in
sommige opzichten zich zelf w'eeit te rest
peeteeren, dat da negier zicli vrij' maakt
van zoovtee l'wiare en vlermeende duistere
machten en géw'oont^n en da,t er een vrij
individu gévbrmü wlordt uit den slaaft
sehen oer'wioud-neger.
Voor ons, Katholieken, beteekent liet
brengen van hfesehaying aan den neger:
aan Izoofn volk in Zijn geheel brengen
edeler denken, menselilwlaahdig denken,
goed denkennieuwe begrippen, waart
naar ze jhlun heele maatschappij kunnen
inrichten en leven als menschen, die het
licht van de zbn wlaard zijn; mensehen
die samen voelen en samen vboruitwlerken
om zieh gunstiger levensomstandigheden
te scheppen, mensehen, die niet alleen de
zon op hun Zw'axte kroeskoppen voelen
branden, maar ook' een zbn van édele
vreugde in hun harten vbelen opgaan;
menschen, die hun ondeugden -manmoiof
dig bekampen en er zieh v,an v'rijvlechten';
menschen, die met vrij vbeten staan op
Gods vrije aapde, den kop opgeheven en
den blik helder in d'toekomst; mannen,
die hun vrouW'en liefhebbtem en trots
ga,au op hun kinderen, die staan als een
boom in het wbud; vrouwen, die 'n steun
en vreugde zijn vloor den stoeren man en
hem een klein hemeltje scheppen in de
lieroókte negerhut; kinderen, die een bij
zondere toekomst beloven; ziedaar, wat
voor den dag en reikte zie den notaris
het briefje.
„Van Cüia voor uw nieuwe Huis",
las de notaris. Ook hij, 'de toan van
zooveel levenservaring, was geroerd en
zei: „Hoe naïef, en hp© heerlijk!"
Terwijl hij: de Zuster 'het briefje terug
gaf', voiegde hij op nog bij
„Maar, hlet was ook 'n heerlijke daad
van dip. Zuster, dóe indertijd dat armé
heidenkind' m,eenam om h.et tot een Chris-
tilmxe te maken! Voor die daad wordt zie
thans schitterend beloond."
De eenvoudige Zu/ster zei niets. Zorg-1
vuldig. boirtg zij het briefje we.er in haar
gftijdenbotek, en maakte toen laehelSd de
opmerking„Voor u zijn die mooie bil
jetten, maar dit kleinood blijfl mijn
„Zullen we de geefster", vroeg de no-
ris, „ook op een of andere wij'z.e Vermei-'
dien Cilia.de doopnaam is zeker Co-
cilia. -■ i
„J a Oeciiiazij kón ge.en beteren
naam ontvangen, nietwaar'? Halar naam
vermelden, eeigt u. Ik weet niet bf ze
dat 'zóu goadvingen. Maar ik heb Wat
beters gëvonden: ik zal onze Superieure
vragen, oï! 'onze school, onze heerlijke
eigen school, haar naam mag dragen, den
naam van haar patrones, St. Cecillia,-
School, dat MMrt wat gopd, vindt ,u;
niet?" I
„t^Klinkt prachtig, 't Zou ook praoh'-'
tiig zijn, al's de schenkster die schepping!
van 'haar lóefdadigheid eens £leltf lcoh
zien. i
„Zij z'al ze zien!" riep de Zuster in
vervoering uit. „Zij z'al ze zien, en ik
zal haar weerzien! O! een stem in mijn
in ons oog beteekent: beschaving brengen
aan een volk.
Ziedaar een schoone gedachte uit flezle
lezing. I
Ts het niet een heerlijk Werk om in
dezen zin de ware beschaving te brengen
aan de onbeschaafde volksstammen en
hen mede da.andioor ontvankelijk te maken
voor het alles overtreffende goéd: do
zegeningen van ons heilig GieiLoiof.
Die schoone taak vervullen onzte mis
sionarissen, wiaartoe zij' letterlijk alles op
offeren.
Wanneer We dit' eens rustig overwegen,
Worden we 'dan niet vervidjd' m'et diepen
eerbied voor die heerlijke, opófferende
taak 1 I I i
En voelen we 'dan niet hater 'den plicht
om allen, ieder op zijn eigen wijlze, «an
de vervhlling Idier taak' mee te wterkén?
Mogen We allen uit 'dezfe gedachte dlit
goede putten: het vastei vloornem'en oim
meer dan tot nu toe den missionaris te
helpen, door ons gebéd vooral, maar ook'
door naar vermogen de missioneering fi-
nineieel te steunen.
De groote Wereld-Missionaris, Die het
„Gapt en ondeiWijlst alle vblkerenf' ook tot
ons sprak, zlailzich in edelmoedigheid! niet
la.ten overtreffen.
VOLKENBOND
Henderson ever lê[i litespji-ekingcn te ïrenèvfe
Henderson haejft Voordat hijr uit Genèv|e
vertrok, een .verklaring a,an de Y|OÜken>
hondsjoui-nalisten gegevfm. Henderson
toonde zieh voldiaau. De behandteling door
den Volkenbondsraaldl van de moeilijke
kwesties van rechts -'au v|an Vferdragsinteirs
pretatie, die opge(wbrpen zïjh djoor «Je
Oosteniij'kse'i-Dluitsche tpluuieplunnien, zïjfn
een nieuW' voorWepld vlan de groote dien
sten, die de VoHdanlhondl kan verleenen
met betrekking tot die regeling van inter-,
nationale vraagstukken. f
'Het wérk van de Eiui'opleesehe oom
missie is volgens Henderson nog belang
rijker dan dla;t van den VolkenbondsnaOd
gew'eest. In .dei komende jaren z|al het
geen de Europleeselie commissi© in 'de alfge-:
loopen Week heeft Verricht, worden be-
sehouwd als de eerste werkelijke oollleo-
tieve stlalp:, idie door db Europaesehe vbl-
keren gedaan is om Idle oeeonomisehe cri
sis van de Iw'ereld tot :e©n einde te 'brengen.
Henderson galf verdler een oVterzieht
v,an het werk vO,n de Verséhiilende ondlaip.
oommissies adie vjopr 'de Europppsche ooml-
missie in het levlen zïjh geroéplen en hij
mejnde, dat db commissie voor de fïnau-
cieele samenlwerking, die staatsleeningen
onder Volkénbondsauspiiciën zal .trachten
te bevorderen, de belangrijkste is. Hij:
meende, dat dlszte commissie er in slagen
kal pp. industrieel gehield tol standi te
brengen, Wia,t dopr de internationale blank
voor landbloulwcreldieten ten aanzien vhn
den lanldboulwl woxldit "beoogd. Men mag
van 'dez'e fiuaneieele oommissie maatrege
len tegemoet Zien, Idie waaTSchijhlijk zullen
helpen om den viciieuzbn cirkel 'vlan de
oeoonomische depheissie in de gébeele wter
reld te breken.
HE VIJFDE NEHEBLANHSOHE,
KATHOLIEKENDAG TB A'DAM.
Do vij'fde Ned:eTlan,dische KathoMielten-
dag te Amsterdam werd heden geopend
hinnienste fluistert het mij to.ezij kfimt,
gij' zult haar spoedig weerzien
De brave notaris keek met .eenigep eer-
bk'Q naar die vrouw, die na haar juichen
den uitroep nog ©.enige oogenblikk'eil tiaar
zat, met blijden glans op hat gala-at,
sta.rend, lalsttf ze ©en heerlijk vilrioen
aanschouwde. Tot de weirfeelijkjhleid terug-
keerend, sprak' zje verlegen:
„Viergeef1 mij, mijnbeer... ik'gelóóf,
dat de vreugde mij in het hoofd is ge
slagen I L I I
Eenige maanden later vierden de 'Zus
ters' van St. Marie het Kerstfeest in haar
nieuwe klooster, prachtig giefegen niet
ver van het strand, met 'een (heerlijk -uiitj-:
zicllt op de zee.
VI.
DE WEGEN DEB VOOBZIENIGHEID..
De heerlijke tijd van rust en ontspan
ning is bijna verstreken, binnen, pn|kele
dagen zal men naar Parijn terugke,euen,
en zullen da oonaeirtzalen weer igeyujid'
Worden met d,e enthousiaste 'luisteraars
naar Cécile's heerlijken zang o® schitte
rend vioolspel. Voor een paar dagen is
de heer Bouvin m;et zijn dame® de gast
van oen zijner oud,©, vrienden te Dieppe,
en vandaar uit z'al men naar Frlahkrijikls
'h(>ifdstad tr.ekk'en.
Daags na aankomst bij' den vrien|c}
ontvangt de heer Bouvin een telegram
uit Parij!s, dat hem voor een dringende
vergadering aldaar oproept. Hij' vertrekt
met 'de eerste treingelejgenhteid1, na te héb
ben verzekerd, dat hij' des avonds jnet den
laatsten trein nog terugkeert.
door baron van Wijbhergen met een neide,
Waaraan wij' het volgende ontleenen:
Van den aanvang aif' heeft all® regel ge
golden op die Algemeen© Kathol,eken-
dagen waar in dte eerste .plaats de lei
dende persoonlijkheden uit alle rangen
en standen van hetkatbolliielk volksdeel
werden verwacht vraagstukken tedöen
behandelen, die, van algemeen kathol,e)k'
belang, in een bepaalden tijd! in bijzondere
mate actueel© konden worden geiacht.
Begrijpelijk, dat omtrent de urgentie
verschil van gevoelen zou bestaan. Het
veiligst gaat men daarpm, door zich te
richten naar Bloime, en zoo Werd gelet op
die in den jongesten tijd uitgevaardigde
Encyclieken .over de christelijke opvoe
ding der jeugd en over het christelijk
huwelijk, thans als onderwierp gekozen
het Christelijk familieleven.
Het Christelijk Familieleven d,e be-
teelenis er van zial u dezer dagen tioor
hen, die Zoo vriendelijk Waren zich daar
toe bereid te, verklaren, worden uiteen
gezet.
De noodzakelijkheid' "daan-van behoeft
niet nader te Worden aangetoond. Noodza
kelijk iis het, teneinde waar moedig, hat
christelijk gezinsleven, waar het ook in
kath'iieke kringen schade, he.eiftfc geleiden,
te 'herstellen, en noodzakelijk', men var-
giete het vooral niet, teneinde de Vele,
goede christelijke gezinnen, dïe er God
zijr dank nog zijn, steun en stut te geven,
het hun duidelijk te maken, dat, ial Wordt
van hen wellicht o zoo weinig bemerkt in
meetings, vergaderingen, bijeenkomsten
enz1., zij het niettemin zijn, die Idoor hun
in 'n Woelige, rumoerige wereld onopge
merkt, stil, voorbeeldig gezinsleven, juist
zoo onnoemelijk veel goeds1 verrichten in
een van de christelijke grondslagen steeds
verder afglijdende wereld, wijlL z'ij' tijdig
hebben begrepen de diepe bletaektenis van
het woord van den Aartsbisschop, in het
programmaboek vermeld
„De oorspronkelijkste, eenvoudigste en
vruchtbaarste vorm, waarin het practhsch.'
geloof vooral getuigt, Zal altijd het ehris-
teli-k huisgezin blijven."
'i Is zoo begrijpelijk, dat nu de les,
die «Jan toch in den Wereldoorlioig' log op
gesloten, door de wereld niet werd ver
staan, -nu, in plaats van een 'terugkeer
tot, in tal van kringen een Eich' steeds
meer verwijderen plaats hééft van God
nu het ongeloof steeds driester het hoofd
opsteekt, nu we waarnemen een steeds
verder voortgaand© zedenverwildering, en
zelfs enkelen van hen, 'die doorliet nmbt,
waarin ze geplaatst werden, geroepen zijn
mede het voortwoekerend! zedenbederf te
gen te gaan, het kwaad niie.t meer als
kwaad vermogen te zien, gelijk' nog pa,s
ten onzent zoo pijnlijk is moeten worden
geconstateerd, 't iis zoo begrijpelijk, dat
velen in die omstandigheden, zooal niet
tot moedeloosheid vervallen, d'an toeh met
beilorgdheid, zicli alfvragen, wat in de
naaste toekomst het Lot zal wezen d,er
Christelijke beschaving.
Welnu, daartegenover is no-oddig, dat'
ook cp het góede; dlat nog steedis im ruime
mate aanwezig is, gewezen worde,
dringend noodSig, dat ook het goede zich'
dce gelden, het goede, dat steeds, en Zeer
zeker in een wereld als de onze geneigd
heid vertoont zich sch'uéhhter en beschei
den te houden op den achtergrond.
Daarclm hulde, groote dankbare, wel
verdiende hulde aan de zóóvele honderd
tallen meisjes van de Graal, d'ie op den
tweeden Paasehdag met een moed en een
onverschrokkenheid, welke aan dóe der
eerste Christenen in de arena "daden den-
Nauwelijks is hij vertrokken, of Cécile
zegt 'tot Miss Brown:
„Met dit heerlijke weer blijven we niet
thuis, hè? Kom Miss, W|ei gaian eens een
Hinken rijtoer maken en de omgeving (der
stad eens bewónderen,"
'De gastheer geleidt de dames naar een
stalhouder, die voor het toiurisme te paard
bil per rijtuig geheel is ingericht, en wel
dra zit het tweetal in .een If'ijn tweespan-
netje, en vangt de rijtoer aan.
Eiven buiten d,e stad passeert men tel
kens en telkens Weer verschillend© troep
jes menschen, en ook nu en dan rijtuigen,
waaronder ook enkele prachtige equipa
ges, het gaat alles denz'ellflden kant uit.
Cécile wórdt nieuwsgierig, én vraagt:.
„Is er buiten de stad wtat te doen,
koetsier? Waar trekken al die mensehen
heen'?"
„Naar de kerft van Maris Stella, die pa
trones 'der Zeelieden, mejuf&o.uiW. Da,ar
is vandaag een plechtige H. Mis, Iwaarin
alle uitvarend,en ondier de bijzóndere be-
Bchterming van de H. Maagd' Worden ge
steld, en een buitengewlone inzameling
gebonden wordlb voor de wfdiuwen en
weezen der verongelukte v&schersl"
„O! maar daar wil! ik heen! Is het Ver
hier vandaan, en dluurt hét lang, koet
sier'?"
„Binnen een haïfl uurtje zijn We er, en
de plechtigheid diuurt hoogstens tiwfee
uur."
„Hoort g.a bet, M,iiss'? Dat kunnen we
best meemaken. J,a, booTdat wil ik bij
wonen, dat moet heerlijk zijn. We zijn
toch lang en breed vóór het tltoer hbuis."
{Wordt vervolgd.)'
