NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
DONDERDAG 21 MEI 1931
Het leven in onze eeuw.
feuilleton
De weg naar het Paradijs.
fl BUITENLAND
VAN HET VATICAAN
NUMMER 59
278TB JAARGANG
ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Intervocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2; Telefoon No. 474.
Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0.90, elke regel meer f 0.15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
Zonder twijfel had niemand een eeuw
geleden hunnen vermoeden dat het aspect
van ons maatschappelijk lev'en zóo £nel en
zie» geheel zou, veranderen.
Ons geslacht is een geslacht van tech
nici, ingenieurs, van ontdekkers en uit-
vinders, van diplomaten en geMtpptfentaten.
Wat onze vaderen niet eens Vermoeden,
dat is geschied, pe mensch Ihleeft de aarde
döorvorscht in haar diepste lagen en al de
krachten der natuur; wist hij! te stellen tot
zijnen dienst.
De locomotief sleept haar lasten van
stad tot stajd, van het eene land naar het
pjtiere. De bliksem haakte hij) neer van
den hemel ^n Veranderde hem in een
krachtig licht. Gevaar volle watervallen
zette hij om in hxadhtinstajlatie's van eltec-i
trisehe hoogspanning. .Op macStige zee»
sehepen doorkruist de mensch den oceaan
en in zeppelins en vliegmachines neemt hij
zijn route dloor de lucht.
Daar is grootere evolutie, modternisee)-
ring van 1870 tot heden, dan tusschfen
1000 en 1&70.
De algemeen® toepassing van stoom en
electriciteit, cinema, en radio, kleeding en
sport en een algemeene zucht ma,ar ver-,
maak en ontspanning hebben in een razend
tempo zich ingeburgerd. Dc groote eeni
trums van beviolking geven, liiervan een
juister beeld dan wóórden het hunnen
uitdrukken.
Het leven lijkt een sehouwtooneel, heeft
Vondel gezegd.
Op twee dingen dienden wij' te letten,
wanneer wij onze levemsrol spelen. Ten
eerste moet een ieder tevreden zijn met
den rol dien hij speelt, en op de tw,eeid(n
plaats moet een ied:er zijn best do,en om
zijn rol goedl te spel.
Tooneelcritici letten er niet op ofi
iemand een groote of een kleine rol spoelt,
of iemand figureert als koning ofl keizer
maar er wordt slechts op gelet, hoe iemand
speelt. Indien ieder mensch zijn aandacht
schonk aan de nakoming van de zoo juist
genoemde regels, Zou er dan niet meer
geluk en tevredenheid zijn Zou de hoi
hartiging dezer, tw'ee regels niet mee®
heil brengen vopr de maatschappij! dan
alle uitvindingen en gemakken onzer mo;-.
'derne beschaving?
W,at baten den mensch ten slotte, al dia
schitterende resultaten zïjlner Wetenschap'.
W:at brengt hem heden heel de modern»
cultuurwereld mot haar ratelende mn
chine's anders dan Werkeloosheid en als
gevolg daarvan ondragelijke armoede? j
De mensch wil zich hier een hemel
maken op aarde, naar een hemel van
hiernamaals denkt of verlangt hij, niet
meer. Pe werkelijkheid bewijst echter
dagelijks dat deze poging op een jammer»
lijk fiasco uitloopt. Wij zien en hooren het
immers allo 'dagen Wat het Zeggen wil
een Wereld zonder God. Wij' leven en
streven naar alles, belialvte naar het Al
G«d.
Wij verzamelen rijkdommen, die wij, nal
eenigen tijd wedier moeten afstaan. Wij
verlangen naar plezier en vermaak, dat
zoo- spoedig verdwijnt. Wij, zoeken rust,
maar hoelang duurt die? Wij- zoeken
vriendschap en liefde, 'die wij! maar z'eldien
vinden. Wij' zoeken niets anders da,n een
droombeeld of schaldUw', die spoedig v-er3
diwïjht.
Onze w'ereld' gelijkt aan een zee1, waar
de Winden der ijldelheid, de baren van be
geerlijkheid en da stormen van kwade
genegenheden met hun gehuil ien gei
'druiscli den menschi doofmaken vooral wat
er bovennatmirlïjikscli in hem loerPt, hotdia-t
hij' door den zoeten maar bedriegelijjkien
zang diezer zeenimfen omkiomt. 3?<e psalmist
David, tot God zich richtend, zegt: Wjaar
z!al ilv heengaan voor Uw'en geest of waar
heen zal ik vluchten voor Uw aangezicht
^rnaien ik mij' verhef in den hemel zijt
Wij dajar; indien ik nederdaal in de hel
8) V.
VERWANTE ZIEDEN.
paar jaar zijn voorbijigégaan, wliar-
m Cecilia Bo-uvi-n al meCT lauweren
oogstte en al minder aan de dingen dacht
are niet van deze aarde zijn. Ate ze er
nog eens aan dacht, dian was het alleen
rn die weinige -uurtje® waarin ze -ens
geheel vrij! was-, thuis op; haar kamer
alleen. Maa,r die vrije uurtjes waren
zeldzaam: die dagen waren voor de
uite óf cte ontspanning in een zeer
to, a™» omgeving de avonden meest
glorie™'1, 0ar optreden> haar zaag, hiaar
Jumt .omdat die gelegenheid' tot alleen
wik" °eWeUn TOn 'n haltoe en
toistya ur-en zoo sehparsch was, werkte
- viacL iger m die Weinige stond'en do
«Z T 9'P1'f in M luider ffie
tem m haar binnenste ya.n onvoldaan-
ted van verlang,en na,ar iets anders,...
ïnf iïa'W ~r,aeIl|t d,a ter Bouwiin, die
f ventenen h,ad en
SS fhiee} pleeigkrad en hun
teder kunst Ie*, con paar maanden
zïjjt Gijl daar ook en indien ik vleugeten
neem en gai wónen over zee, uwe katol1
za, Imïjl deryjaarts leiden. j
Dat wóórd is lang geleden gesproken,
than» zegt de mensch1 dat hij1 wil leven
zonder God. En hïj; probeert het pok' en
dóet wel alsof er geen God bestaat, maar
zijn pogen gelukt ma,ar slecht. led(er is zoo
Trotsch, zegt rde geleerde Thite, da,t hij
zich zelïl laat voorstaan, dat hüj| de ge»
leerdste is, de voorzichtigste, de be
kwaamste. Hij- gaat zóóver dat bijl meent
God niet meei" noo-dig te hebben. Om goids»
dienst vraagt de moderne mensch niet.
Wiel zbekt hij] met alle inspanning geluk
en voorspoed', maar de hand, 'die hietn er
hf^en kan en moet leiden wlij'st hij! hjoogb
moedig nif.
„In onzen tijd' kunnen Xvij' den góds»
missen" 'dat is zoowaf het grootste
sophisme d,at onze 'hedendaagschiel wéten»
schap verkondigt, maar dat getuigt van
z'cW'zame onwetendheid.
Zij', die het 'prediken, schijben ta ver-i
geten 'wat eens het heidendom vóór den
mensohen geweest is, ondanks zijii tem-,
pels en scholen, zijn dichters, re.denai.ars
en wijsgeeren, ondanks zijn rijikdojmmen,
z'ijn 'vVceldë en geraffineerde genoegens.
Dö Romeinen hadden bij! het toppunt
hunner macht en beséhjaving ook nog een
godsdienst, maar Item voornaamste god'
wils 'de Caesar. Voor dien keiziex, hun
god, bouwde men Igeen paleizen, mlaar temj-
pels. Pie keizér had slechts een teeken
te geven om U na,ar believ'en te dóen
sterven. Die keizers had' oivérol zijn tra
wanten om U te bespiedfen en rechters!
om u te veroordeelen. Die Romeinsche
machthebbers knelden ide mensobheid' jn
liun reuzenarmen, men had' geen vrijheid
meer v,an denken, spreken of hand-eten.
Pe staat Was alles en voor haar gold het
recht van gelWeten vloor niets. Geen enkele
kreet om profest a-an te teek,enen tegen 'die
verdrukking. Alles zweeg in die hai-da
verknechting en men kromde, den rug
ouder het slavenjuk kouder een klacht
te durven uiten. t f j i1
Geen w'raakgesehreeuw steeg er op om'
der het volk. Wiat Zou het ook geholpen
hebben, Want de eene dwingeland maakte
slechts plaia.ts voor een andere; o,pi de
geesels volgden da soorpioenen.
Maar toen niemand: meer a,an hulp en
redding dacht en het bedierf zljh toppunt
had bereikt, toen alles volgens het wóórd
van Bossuet, tot het met -w|as gebracht,
toen ldwbm Christus, toen verscheen de
katholieke godsdienst. i
B'e ondervinding is de beste leer.
Luister eens Wat Taine, de groote ge
schiedschrijver z'egt. Zijne wóórden zijn
duidelijk genoeg om u te keren dat se
dert negentien eextwten, overal en altijd1
waar men het maatschappelijk leVen niet
■wilde laten rusten o-p het fundiairuent van
den godsdienst,, het volk w'egzbnk en
ontaardde. In Italië zegt hij! tijdens die
Renaissance, in Engeland gedurende de
Restauratie en in Frankrijk onder het
schrikbewind zbg men den mensch' Weder
Worden als in de eerste eeuw, en met
één slag, was d'e mensch .weder als ten
tijde van Augustus en Tiberius, d.w'.zi.
Wulpsch en wreed'. Meedoogenhxizfe zelf
zucht, en berekende1 verdorvenheid' vier
den weder hoogtij'; de samenleving werd)
als Vroeger een rooiVlershol en een huis
vol ontucht. Ma-ar onz'e moderne bescha
ving wil het nog eens probearen. ,Ziij(
Waagt nog eens een kans ófl het niet gaaf
zonder God en godsdienst. Zal het ge
lukken?
Wij' hebben allen reeds genoeg gehóórd
en gelezen over Rusland! om te weten
wiat ons te wtaehten staat ztoo wijf den weg
volgen die de Sovjetrepubliek heeft in-i
geslagen. Maar wïj' kunnen dit in "Wjest
■Europa ook zien. Gaat het daar ook zoo
schitterend, is het daar ook een heilstaat!
'Wüs vroeger de, leus. scheiding tusêcben
Kerk en Staat thans luidt het „geen 'God
in hat heerlijke 'Zuiden van Frankrijk
door. Dat was ook voor Cécilla een!
prettige tijkl, dis vacantia, welke verade
ming, genieten van heerlijke wandelingen
in de vriij'e natuur, en rustigt Idlroom'en
schonk.
Op 'n middag, diat zte in de W!a,ra»d,a
met mi-as B-ijown aan de theetafel feat
en zich 'met haar gepeinzen onledig hield,
nam zijl tl.-ar verstrooiing v,an ona.ange-
nainte gedachten éen Krant op en daar
viel haar oog toevallig op een bericht,
waarboven met groote Ketters GhaAette
stond.
„Ch)al)eitte riep ze hiaMuid, zoo-dat
miss BnoWn veirwondemdi van haar hand
werk -opkeek'. Maar Cécile feei niets
inee'r; ha,ar nieuwiggieriigjieid w:as natuur
lijk opgeiwekt zij, doorliep dlu® vtog de
regels en miss Brown fea,g met spanning
de driftige b|ewegingen, welke de lezeres
nu en dan maakte.
Paar .-moet die ze het blad driftig Weg
met den uitroiep:
„Diie 'elliendelingen
„W.at is rlr, Cécile vroeg de miss ver
schrikt.
„O nfets, niets, beste1 Miss", wat het
antwoord. „Ik vo(eil me all,een niet wel, ik
ga naar mijn kamieir
71} stond op, blikbaar h|e)fb'ig bewioigfen.
enkel de Staat." Alles dient te buigen en
geofferd te -wiofden voor den Staat-Godl-
Wat een w'et opk moge voorsehrijlvjen,
dat moet ged,aan worden, want er bestaat
in 'de moderne maiatschappdj geen recht
van geKv'eten, vjan natuur, vlan Kerk of
God. Zoo komt de wereld met dje-zo leer
juist weder op het zelfde punt, waarop1
zij! stond onder Nero.
■Gevoel voor recht en zfede is bijT da
massa diklwïjls zfeer gering. De ilrang naaa'
het bovennatuurlijke mist het vleelal. Het
kwlaall vindt Verdedigers en wat nog ejr-i
ger is, publieke 'steun. Hje,t algemeen»
voorbeeld van 'weelde en genotzucht ge-,
brek aan beginsel en karakterloioisheid
bij de hooigere standen Weeft zljh Verdérfe(<
lijko invloed gehad op de lagere klassen
van het vblk. W(ordt de godsdienst door
velen in beginsel niet' verloochend', dan
wórdt hem toch alle invloed op staat en
huisgezin onttrokken. I
Maar als d'e teugelooslieid van het
kwaad en zljh gevolgen een hoogte hoeft
bereikt, Waardoor het gevaarlijk wordt
voor 'de gemeenschap, dan roiept men om
hulp, zbnd'er te Weten wie, helpen moet.
Wij' leven niet onder een Sovjet-regiem
en wij' roemen fe|o» zelfbewust op onze w-ese
tersche beschaving, maar minstens bij!
iedere jaarwisseling heggen wijl uit voilé
overtuiging tot elkaar „waar moet 'dat
heen, z!oo, kan het niet langer gaan." 1
Wie brengt redding en uitkomst?
Is het geen schande d'eze vraag te
stellen on nog [grpotenei on-eer, diat niemand
daarop ook maar een antwoord 'dhrlft
te geven.
Wie brengt redding? Wie zou, die niet
beter 'wist, kunnen gelooven, dat wijl die
vraag stellen in een tijd' waarop men zich
bei'-oeint -op alle mogelijke vooruitgang,
en alles voor mogelijk' wbrdt gehouden,
in een tijd waarin wij hunnen genieten
;van beschaving en rijikdom.
Wie liTengt redding? Meent men, 'dat
het volle zich op den duur zal te v'redén
stellen met spel-en en brood', of zboaits het
nu heet met regeeringssteun.
Steun: moet 'diat Wioord niet een zweep
slag rijn in het aangezicht van ieder zich'
zelf bewust mensch.
Kan de ontwikkeling van onze moH
derne beschaving het niet vérder- brengen
dan het volk te paaien met een wéinig
steungeld', juist voldoende voor bef Ie*
vensonderhoiud i\
Het is gemakkelijk! om God den rug te
k'eeren, maar het) Wordt er niet beter dopat
Opgevoed in eenel familie en school, wlaar-:
in de godsdienst niet wér'dl onderwezen,
misschien !w'e 1 bespot en geliaat, treedt
men in hot leven zond-ér honger doel dan
een hart vol v'erlangen naar levensgenot.
Rusteloos streeft men er naar ojnl zijp
maatschappelïjken toestand' te verbeteren,
omzich in het oog der wereld eene jneer
eervolle betrekking in d'e maatschappij
te beziorgen. Een streven na,ar hoogei'
dool, naar iets w'at hooger ligt dan het
stoffelijke Wordt uitgeschakeld. Zieker ook
Vopr hen Wier doel hboger gaat dan 'hét
materialisme, zijn er dayen, rivlaar dooff
inspanning en arbeid, vol v'an lijden en
tegenspoed, Wént godsdienst maakt van
de aarde ook' geen paradij's, mlaar gtoidlsl-l
dienst rieht het oog naar den h'emieÜj
wtiar het Korte leed' Vergaat in eindeloos
vreugde én die gedachte sterkt en Ver
troost den mensch voldoende om zich' te
kunnen schikken in zijn lot.
Paar tegenover staat dat de liuidigia
leer onz'er wereldbeschaving don mensch'
niets brengt vdn al wét het bÓLooft. 1
'Wat heeft het ons Wel gpbfaoh't?
Na zooveel inspanning en arbeid' in
onze gemodernisearlde fabrieken, is ér niet
eens 'arbeid, waarmede de werkman rijn
'dagelSjkscli brood zelf kan verdienen.
■Na machtige machines te h'ebblen ge-i
bbuWd waarmede de wereld) ter land, o-p
zee en in de lucht wtardt doorkruist, nar
'de schatten 'der aarde te hebbten o,pgee.
Po heer Bouvin, die- juist even bij) |d®
dames 'e-en kopje th.ee wiiLdie komen drin
ken, 'zag ppk terstond, pllat er iets ni-et in
■orde- was, en vrpe-g e-en weiniig ongerust:
„\.'at sohjeolt enaan, kind Zial ikjie*
even naar je kamer brengen?"
„O neen, papa, 't hééft niets te bete-e-
kenen. 't Is zóó W-een over, hoor
Ee zij rende heien, als o,pgeja,a.g|dl. Op'
haar kamer ge-kómen, viel' ze in een
'f'anteiuiil neer, en zat daar eenige o»;gen-
blikkën, hal'f! bewustelóos, mompelend:
„Ondankbaren "die arme Zusters, aan
wie ze zooveel te danken hebben die
arme Ziusferi
Toien, na een kleine pauze, met 'de bé
kende heftigiheiidi:
„Ik will z® helpenEn me.er verviel ze
in haar verdoofden toestand'.
Het bericht, dat ha,ar zb,o had) aange
grepen, behelsde de mededéelinig, dat o,ok
in Ohplefte w,as besloten, het onderwijs
vooTtaan a,an leekten op ta dragen, ztodiat
de Zusters genoodzaakt zou, zijn dia'streek
te verlaten. Haar uitroep': „die .ellen
delingen I" ga'f wel dluidlelijik 'wie.eT, hpe zij
dacht OFV'eir de lieden, die- z'óó Konden op-
treden 'tegienover die relilgi-su^en, dioor al
de. bewiomiero van hpt dorp ver'eerdT'alis de
uitstekende opvoedteteïs hjunner kindier.en,
en de groote weMbensters hunner armen
dolven, de gronden ontgonnen en bebbu,wST
te hebben, na het productievermogen in
'de 'fabrieken ontziaggelijk ta heb'blen o,p^
gevoerd,, v]ohloende om geheel 'dé menschj*
heill te vi^ïden, ta kleed'en en on'dler dak'
te brengen, durft nu iemand te b'eWteren,
'dat een heilstaat is gesticht. -
Men ging nog verder. Men belwherdé
lioogere inspiratio's te hebben dan den
mensch te behouden Vioor Ihjcmgea- en kbudé.
Men sprak v,an hygiëne, Van rust, onto
spanning, ontwikkeling, plezier en vlera
maak en men is vlol 'v'an aestcetischie, leer.
Men spot met vroegere tijden, tevénd
en steunend op den goid'sldlenst.
pat is het tooneel onzer wlereld'. Maar
het is slechts tooneehlleeor. Ziet niet té
lang. Het scherm kan niet te spoedig
worden neergelaten, ofl beter gözégd is
het Wél noodig dat dit gebeurt. Men bes
hoeft geen gelieerde of politicus te rijd oan
te zien, dat er geen klucht wórdt opge/f
voerd. t
Po stem vlan het onontwikkeld» vblk!
klinkt luid genoeg, om te begrijpen, dat
ér ineer ellende gevonden wórdt d|an
vreugldje. 1 i' i
Ondervinden 'w'ij! het niet alia dagen,
hoe het gaat in een Wlereld' zónder hlooi-i
gcr streven 3na stoffelijk' genot en
winstbejag.
Zoc'n modern materialisme, zloo'n nas
tuurdienst brengt geen geluk maai- de
grootste ^rampenover het gekerstend'
Europa.
Voor het oogenblik' zijn er nog wéinig
teekenen, die er op 'jydjb'en, da,t men den
Weg wil nemen, die ook eens dé verloren
zoon heeft gekozen. Zou men niet oen
groote stap hebben gedaan op dien wég,
indien men begon met "do erkenning en dé
aanvaarding vjan het bovennatuurlijke,
met een zédte;- en rechtSwét geblaseerd op
Gods wét en oppergezlag,
Pte. regeeringen sehijiien dit echten' nog
niet te willen doen, doch dia vólk'eren
'dragen er de gevolgen v|an-
STEPiH. LODIERS, OCist.
BELGIE
De Vlaamsche kwéstie.
In een vrij] gespannen atmosfeer is.Dinss
diagmiddag in db Kamer een bégin ge
maakt met de interpellaties door den
Vlaamscli nationalen afgevaardigde voor
Antwerpen, 'Herman Vos, den Vlaamsch-
Katliolieken Sap en den Wtaalschien soeis
aall-democraat Ma.thieu, over de taalpolri
tiek der regeering. Dé spanning, wielkel
Zoowe lbïj! de Kamerleden -als op de pers
tribune te constateeren viel, wös echter
niet alleen -aan de interpellatie zélf te wij(-
ten, maar ook aan 'de sedert lang reeds in
uitzicht gestelde doch) nu toch nog zeer
onverwiacht gekbmen wijziging in de sa,-'
menstelling 'der regeering. Zonder iemand'
erin te kennen heeft Jiasp'ar n.l. 'de minis
ter vOn On'derWijis, een Verwoede anti-
Vlaamsehe liberaiil, vervlangen dooi- teen
gematigder geestverwéntbóvéndien steldé
hij' een minister van koloniën a,an, die
eveneens liberaal is. Dé minister v'an
posterijen 'wlas zóo- kWa,a'd dat hij] terstond'
bedankte. i
De toion 'der interpellatie1 zélf wbs zeer
scherp. Vos 'w'ees -op de groeiende, onrust
en ontevredenheid in het Vlaamsche land',
tengevolge vjan het ingebreke bïij'vén der
regeering inZak'e 'die oplossing van het
Vlaamsche vraagstuk. Sap w'as niet min»
'der heftig en vroeg aandacht vlooi- Wet
gevaar, 'Bat België, bedreigt, indien het
Vteiamsche Volk niet' spoedig vblledige- bé-'
vrédiging Krijgt. Mathieu hield een fede
ralistische rede en vön'd dtearm-EÜé applaus
hij' 'de Vlaamsche nationalisten, vete AVaa!!-
sehe socialisten en enkele katlw-lieke Vila»
mingen, waarna Jaspar betoogde, dat de
regeering van goe'dien wille is en met be
hulp van liet parlement ook' de nog niet
en zieken.
Er was nog een tweede- bericht, en d'at
bracht Céci-te tot ha,ar öpontanen .uitroep-:
„ik wil zie helpen!" Men wil-de zo,o gaarne
de Z-usters hóiuidlen. H;et zou moig[e-]ij|k
zijn, indien men dte noio-digje. gelden bijeen
kon tójjgieoi om voor haa-r een eenvo-udig
huis te boiuwen en daaraan een partiou-
Eere m'eisjjessch)o,oI te verbinden. H-et ltee|d
geen twijfel, of alle, .ouders zónder uit
zondering ble'Ven b,un dochters nan de
te-de dér Zusters toevertrouwen. Doch
het w-as onmogelijk, d'e benoodligide gel'deiv
een kl'eiue, tienduizend' ikancs, bijeen te
krijgein, tenzij' een rif andere weJido-eneir
i'w-am opdagein, wiant 'het -eeuvoudiiige boe
rendorp bezat Meelijs -eenige me-er,gego.e|dle
in'wóneais. 1
„Ik will ze helpen!" zij] Zou die. wel
doenster zijn!
Een tik op de kanienlieur, en o,p haar
„Ja!" trad miss B-rowHi binnen, gezond-en
door dein heer Bouvin, die er niet gea-ust
op' w-as, of toen li,a,a,i' hulp niet nocidig
had.
„Cécile", zei ze, toen Ze daar het imeisijc
zóo 'slap én Meek in haa,r etoiel zagj Jiiggen,
,,'t iis- niet gloed met je, Zal ik' den dokter
laten opbellen
;,Welineen! ik ben heelemaal niet ziek."
Zij maakte een biewiezing om overeind te
opgeloste punten van de Vteamschie kwed»
tie zal Weten te regelen met het zelfde
succes ,als het vraagstuk der Vlaato(schei
universiteit. Diaa® n°g 15 sprekers inga»
schreven Wlaren, werd: besloten de vberf!»
zetting van het debat tot vólgende wöek
te verdagen.
SPANJE
Hét l'ot der religlou-cu.
De generale curie de-r Jezuïeten geiellt
in den „O-siservatore" een rectificatie van'
'het bericht vólgens hetwelk' de Sipaansohe
Jezuïeten a-ltten in Loyola zouden wbaldeii
geconcentreerd. Dit ia onjuist, dlaar Zich!
te Loyola alleen de Slpaansidhe, Jezuïeteoi
bevinden wier kloosters zijp afgebrand!.
Ook het bericht, volgens hetwelk' alle'
Jezuïeten Spanje willen verlaten, is van
allen grond ontbloot.
IJit Madrid' wondt aan da paters der
H.IT. Haatein te Ginneken gemeld, ,d!at ook
de congregatie dier II.H'. Harten niet a.an
dc vcrVoJlgimig der woestelingen ontsnapt'
is.
Juist één uur voor de aankotost Ü-er
br.andstichtea's hadden d-e paters hun col
lage ve'rflaten. De ohde kapelen die ap
partementen daarboven giipgen weMra ge
heel in vlammen op, maar gelukkig Wer
den. dlank zij] liet aanrukk-en der regee-
rinsstroe-pen, d-e ni-e-uwe kapel en d'e nest-
der gebouwen gespaard!.
Tóen de paters na die ramp- liun e-iigen-
a-oto. weer betradlen, vonden zij! er alles in
wanorde. Dieven hadld'en z-icli reedis mees-
tea' gemaakt va,n alflie waihrdevoile en
nuttige voorwerpen.
De P'aus over de Katholieke Actie.
De OsserVatore Riomano, publieeer.de gis»
ter een lange redevoering v'an den Daus,.
uitgesproken ter gele-genbeid v,an een aua
diëntie van deelneming ,a,an dlei bondsv'eiï»
ga,dering vlan 'den univérsiteitsbondi der
Katholieke Actie. De redevoering belicht'
opnieuw de spanning, die tusschen flascijS»
me en Vatifcahn bestaat met betrekking
tot de Katholieke Actie.
De voorzitter vlan den universiteitsbondl
heeft rapport uitgebracht o-ver vlerschite
lende vragen vlan den Paus ten aanzien
v'an de moeilijkheden, wla.armteld'e de bond)
te hampen heeft. Door d-e: opheffing van
de pla-atselijlke vergaderingen vlan d)en
bond rijn blv. de oonflicten met het fas»
eistische hoagesbhbolverbond verscherpt.
De voorzitter 'wij'st erop, da,t het gelijkk
tijdige lidma:a,tschap van hét hbogeschool»
verbond der Katholieke Actie en d|at van
den 'f ascistisclien liioógeschóolbondl niet toej»
gelaten 'wórdt.
D'e Paus antwoordde, 'diat excessen niet
stilz'wïjigend zullen worden geaccepteerd
Doch dat 'hiervan aangifte behoort te wór»
den godaian. Z. II. stelt er prijs op in da
toekomst nauwkeurig over ieder geval ta
worden ingelicht. Wianneer vergaderingen
van den univcrsiteitsbond dér Katholieke
Atcie verbóden wórden, mo-et men tijdig
na-ar de redenen hiervoor informeeren. Op
'de vraag v'an 'den Paus, wie dé onvereenig-j
baarheid van het lidmaatschap v'an den
hoogeschoolbond der Katholieke Actie en
van den faseistischen hoogeschbalbond in»
gesteld heeft, -verklaarde 'die vbo-rzitter,
da,t men hem geZegd had, dat hj'et hier
verordeningen betrof vlan d'em vóorzitter
van den faseistischen kooigeschloolbond',
Welke lid van het fascistische directorium
is. Hierop antlwóordde d'e P'aus, -dat men
Zich dergelijke verordeningen schriftelijk
moet laten voorleggen, want hij heeft in
allen vorm dé vérklaring gekregen, dat 'die
lidmaatschappen van beide organisaties
'we ldegelijk veneenigblaiar zïjln. Leden v'an
-den katholieken stu-dentenhonid', die uit den
faseistischen studentenbond wórden uit»
gesloten, moeten zich da,t tot een eer
rekenen.
Wianneer Z. H. eerder van da vlernid»
kómen, maar viel toeier in haar stoel te
rug. De emotie had haar be. plotseling en
te sterk aanigeigropien.
„Blijff'toehi rustig! liggen", zei de Miss.
„Zal ik dan even «en kaiim,eerend drankje
hal-en? Je bent 'werkelijk overspannen,
hoe kómt dat toch?"
„Hoe het kómt? Lieve Mias, je zult het
gauw Weten. H-aa,l m-aar geien drankje,
hoor! Maarw-el je mijn geldkistje even
aangeven
„Je geldkistje'?"
„Ja,, _mijln giejldkistje."
OmwaiH,eke'Ui'i|g_ geteorz-aamdie de gou
vernante; ze nam dien sleutel aan, dien
Cécile haar toereikte, opende bet kastje,
dat hjaar aangewezen wierd, en hafeulide
daaruit li,et p,r;a,chlig bewerkte kistje te
voorschijn.
Cécile opende hiet, en nato, uit een der
afzónderlijk gesloten Haakjes een bundel
tje bankbiljetten. Z-e sloot het kistje,, en
Vro.eg
„Wil j;a het kistje nu wieler wegbergen,
Mnss? Op zijin biud,c plaats, h|é Vóór je
het kastje sluit, even uit die lla.de links
een envelop groot formaatja-, die is
goed'. Seh)rij[f "je «Daar even e-en adtreis' voor
me. op
(Wordt vervolgd.)'
