Tweede Blad
ZATERDAG 21 MAART 1931
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
FEUILLETON
Was het zijn misdrijf?
f IN HET KRAAIENNEST
Het is volbracht.
ONTSPANNINGSLECTUUR
42 r
W ei'nige uien later tos Barnes in druk
gesprek met den meesterknecht van de
fabriek, waarheen, SéAon- hem had' verwe
zen.
Boor zich zeer gewichtig voor te do,en
en möt ean .goedie fooi was hjijT «rin ge
slaagd,, het vertrouwen van dezen main, te
winnen en deze beloofde hem, den ge
zochte® man aan te wijzen en dien werk
man zoolang en zoo dikwijls vrij ai1 te
geven als Barnes dat verlangde, natuur
lijk mits deze laatste diet loon betaalde
voor de uren ^dat de man! niet op de £a-
hriek kwam.
Be arbeiders kwamen juist van hun
werk en beiden stonden te wacih/te®, tot-
oat 'de gezochte man bomen zou.. 'Baar
naderde te midden der Stoere,'ruws man
nen een lange magere figuur, aan wiens
lipulinjg en gelaat te zien wias^ dat hij
eenmaal een heer was geweest,, maar: o.ok,
dat ai wat er fatsoenlijk aan hem was
geweest, clioor den drank was ten onder
gqgaan.
Barnes ging op een wenk van dien. mees1-
terknccht naar hem toe en vrpag, of' hij
een paar uur met hem mee kon gaan.
„Jawel, als je mijn tijd maar wilt
dood idés Kruises geduldig te ond^rgaaB
-- ja! t i
betalen."
„Natuurlijk" antwoordde Barnes, „ik
beuocl' je aellfls het dubbele per uur to
geven van w)a.t je hier verdient. Eu mat
den baas heb ik afgesproken, dat 'je mee
kunlt gaa,n".
„Bat noean ik zlak'en doen en waar
gaan we dan nu, heem?."
Barnes zag, hoe hij bij deze vraag een
knipoogje naa,r een andeTe weirkman wierp,,
die zich, lachend oankeerde.
„We gaa,n naar mijin hotel" antwoordde
Barne®, nog. steeds nadenkend, wiat dat
knipoogje te beiteekemem had. Werd hi;
wellicht bedrogen.? Maar door wien en
waarom?
Op Barnes' "hamer in het hotel geko
men, nam de bezoeker onmiddellijk on-
gevraa.gd plaats in den gemakelijfesten
stoel, legde de beenien op de venster
bank en vroeg: „Wel oude, heb je goedje
sigaren'?,"
„Ja, hier" zeide Barnes kortaf, ,maar
we zijn hier niet gekomen om te roo:-
fcen, maar om ernstige zaken te l}a9ptnq-
kem. Ben ja klaar, om te antwoorden!?"
„Bat hanigifc van het soort vragen al,
dat u me stelt", nnjtwoordde de man;
daar zijn vragen waan-op' ik dadelijk
anijWoora geef en andere, waarvoor ik
dubbel tarief moet rekenen."
„Nu dan, heb je ooit gehoord! van een
vrouw, die RJose Mitchel heettelS"
Wat!? zei Mr. Cook.
Mrs. Cook heeft iets ontdekt. Zij is
van adel.
Wat.?
Van adel, de dochter van. een Lord.
Was de oude Boulter een Lord?
vroeg Cook, een en al verbazing.
Hij had het kunnen zijin, maar hij
wilde niet. Hij1 had de tegenwoordige Lord
Fqulte.ney kunnen zijn, als hij niet dood
was.
Wel, alle Joden! Wie zei dlat?
vroeg Mr. Cook, die zich flauw wijlen Mr.
Boulter herimnerde. Wie heeft je dat ver
teld
Mijta zoon, die bij Cohen en Cohen
is. Hij kwam vandaag vroeg thuis en is
op vaeantie, verklaarde Mrs. Brunt.
Mr. Cook talmde niet langer maar liep
totaal va a zijn. stukken het huis binnen.
Er was schijnbaar geen thee, maar een
dag hitje nam stof op en Mrs. Cook keek
toe met het uiterlijk van groots moeheid
vanuit den leunstoel van haar maai.
Op haar hooid dïoetg zij' .een óohfeotigr
artikel van veeren ,die eenigaztins dié .ge
dachte aan een opperhoofd der wilden opg
riep en zij droeg iets, wat zij tamelijk pa
thetisch gewoon was als haar „juweelen"
aan te duiden.
Wat moet dat allemaal beteekenem'?
•vroeg Mr. Cool: verbaasd.
Een oogenblik, Frederick antwoord
de Mrs. Goot: op ongewone» toom. Betaal
het meisje.
Mr. Cook was te zeer uit het veld ge
slagen oui tegen te sputteren en hij deed
wat. van hem verlangd werd'.
Wat is er nu met dla.t «idelsohap van
jou" vroeg hij weer toen het meisje, de
deur u't was ija een deftige) buiging voor
Mrs. Cork, welke zij met ean vorstelijk
handgebaar beantwoordde.
Het blijkt, zei Mrs. Cook op hoogen
toon, zooals de zoon van Mrs. Brunt
mededeelde;, dat -ik de dochter van teen
Lord b^n.
De oude Boulter! stamelde Mr. Cook
ongeloovig.
Het is al lang bij Cohen en Cohen
bekend geweest. Hij vroeg naar mij aan
de deur als de hoogedalgeboran Mrs. Cook.
Ein wat ben ik vroeg Mr.Ciook.
Jij!? Jij.'bent niets. Het heeft geen
invloed op jou.
Oh! zei Mr. Cook op zeer teleturjgie-
öteldcn toon, dan bpn ik allee® maar "oen
echtte heer.
Zijin vrouw zweeg even.
Ja. Je weet waar de tbaebenoodigd!-
heden staan. Ik zou graag een paar schijf
jes ham hebben. Baar het dienstmeisje
naar huis is, moet jjijiu maar even een
half pond gaan halen.
Mr. Cook zweeg besluitloos. Ban, zag
hij' den blik van de hoojgedelgieiboren: Mra.
Cook, waarin waardigheid en neerbuigen
de minzaamheid lag,, en hij stapte bedeesd
heen.
Toen hij terug kwam, had hij gelegen
heid te ontdekken, dat aanmaken vaat' de
kachel '11 werkje is Waarvan, men! pijn in
den rug krijgt en dat heit de Voonsöliijn
halen van schotels on liet maken van bo
terhammen en toebehoonen voldoende was
om een man voor de rest" van izijh teven
afkeerigte maken, van maaltijden.
Bit- gerammel zal me werkelijk nog
hoofdpijn bezorgen, merkte Mrs. Oook op,
terwijl zij zdj'n geploeter met opgetrok
ken wenkbrauwen aanzag.
Baar hij: zeer verhit en moe, was stand
Mr. Cook op 'hef punt ean pcherp aiitt
woord te geven maar iets ondefinieerbaars
in de houding van zdjio. vrouw hield zijjn
gewoonlijk overvloedige® woordenstroom
tegen.
Wel, potverdikkeme, mompelde hij'
binnensmonds, terwijl hij' bemerkte dat
hij .zijn vrouw thee aanbood voordat hij
zkh'zeli insdhonk.
Het genprek gedurende 't ontbijt was
niet opgewekt. Mrs. Oook bepaaldte zich
tot een paar koele opmerkingen batrdflifen-
de de Zindelijkheid van da handen tv au
Mr. C'ook, den toestand' van zijd haar on
zijn manier van eten; terwijl Mr. -Cook,
die met een boteuberdte .uitdrukking op
dein rand van zijfn Stoel zat, slechts in
staat scheen 'tot luisterend! uiten van
verwijten,.
Toen liet ontbijt geëindigd was begon
Mr. Oook bijlha onbewust rijn pijp; te
stoppendat was zijin meeat gri-iefSe gee
woonite.
Wacht daarmee alstublieft tot ik
naar bed ben, zei zijin vrouw, terwijl zij
haar wenkbrauwen oiptirok.
Een oogenblik aarzelde do duim van
Mr. Cook op den pijfpekop; toen sprak de
blik en hij liet Zijn pnjjpf in zijn zak gpiijf-
Hij Strekte zich behaaglijk uit, rook
aan zijn sigaar en zei: „Of ik".
„Bus die ken. je.?," j
„Natuurlijk."
„Eu zo,u je me wel eens .willen zegge®,
wat je d'aarvan weet."
„Wat ik daarvan weet?" Hij schraapte
zijin keel als in «enige verlegeuiheiiid.
„H eb je niet wat te dirkten
„Ja goed, diat k®n- oo-k gebeuren, maar
laat ons nai eerst afmaken, Wait weet je
daarvan
Be man keek naar alle' zijden, hij
sc-heen werkelijk verlegien wat hij' ant
woorden zou. Eindelijk kwam er uit:
„ik dacht dlat 't gaan. zou over Ro
bert O, neen, ik vergis me. Noen van
die vrouiw zeg il: niets meer, diat gaat je
niets aan."
Barnes dach|t een oogenblik na over
dit zonderling gedrag: het leek wei, of
d'e man van de vrouw niets wist en nog
vreemder wasi, diat hij voorbereid wad op
vragen omtrent Robert Mitchel. Bat al
les in verband met het' gehodmzilnniige
lachen tegen den kameraad;, was Zeer ver
dacht en hij! besloot daarom den man in
de war te brengen, teneinde zóó achter dc
waarheid te katoen.
„Bie vrouw is dood."
„Zoo'?"
Hij keek onverschillig rond, waaruit
Barnes de gevolgtrekking maakte, dat
den. Gedurende hot overige deel van diein
avond' moest hij soclety-nieuws uit de
krant voorlezen, terwijl zijin vrouw op
merkingen maakte en zijin uitspraak cor
rigeerde. Toen zij tenslotte opstond'kwam
hij tot de ontdekin-g, dat hij ev-enqeus
opstond en de deur voor baar opende:,
terwijl zij hem Uitlegde hoe hij| d'o ef-
wasch had te do,en en den volgejnden mor
gen zijn ontbijt klaar moest maken.
Het is niet prettig uit diepen slaap
gewekt te worden met het bevel in den
killen ochtend "op te staan en in sdheirpe
en vuile sintels te scharrelen, vooral
wanneer degene die je gewekt hieeftf rich
nog eens omdraait om een tijd door te
slapen. Maa.r kir. Cook werd gedreven
door een innerlijk gevoel van omitüeamde
glorie, die hem met dezie dingen verzoen
de. Hij vóelde, dat hij zich in de sifcad flls
de gelijke van ied'arean kon gedragen;
wat hij dan ook deed, er volkomen on
bewust van ddt hij! zich daarbij''buiten
gewoon i mpopulair maakte. Toen hifthuis
kwam, verlieten Mrs. Gammle an Mrs.
Brunt zijin woning, die zooals zij: zeiden
den namiddag bij de hpogedelgaboren Mrs.
Oook hadden dooa'gebraclliten, ondanks
zijn afkeer van de dames voelde Mr. Cook
een zekere trots en hij stapte binnetn, ter
op .voorbereid den avond net zoo dooi' te
brengen als don vorigen.
Be ongemakken en berispingen, werden,
dat. voelde hij,, geheel goedgemaakt, door
dat lrij nu in, staat was tagen den slager,
waarheen hij1 voor 'n pa.air nieren werd
bestuurd, te vertelde®-, dat zij' gehpeil
fi'istb- moesten zijfn,, dlaar zij voor de hoogi-
eidelgeboren Mr,s. Oook waren. Be onger
loovige blik van ïïen slager was iballsem
vror de ziel van Mr. Oook én toen hij
binnen gang, wasiohlte hij, zondier te broi®-
men tweemaal zij® handen.
Na een paai' dagen begon hjedj hem na
tuurlijk een beetje te vervelen en Mr.
Conk ontdekte- ,dat het leven voigamj den
stom van zijn vrouw z'ijln bron va® inkom
st-en draineerde, het heerlijke half' uurtje
in Ie .Railway Arms," tot heb verleden
deed behiooren. Eie.n sohitt-arond idee was
in hem opgekom-en. Was er niet iets in
■den vorm van kasgeld te krijgen (nat wat
nij zoo graag den titel noemde Maar
Mrs. Cook was op dit punt Weel duidelijk.
Het was spe-cliaal v-ermeld, 'dat de, Inmdjgoc,-
deren naar .een anderen tak dor familie
waren ge-gaan. Het, was slechts da eer.
Mr. Cook zuchtte haast onhoorbaar.
Maar er was dan toch de eer, c® die hielp
hem 'dien avond den afwasle'h doen. Beae
hielp hem ook gedurendte do volgiemdd da
gen bef grootste deel van het huiswerk
verrichten, de extira hulp be,tale® en alle
boodschappen van beleefde» aard, WeKkle
Mrs. Cook aan Mrs. Gammle wensdhjt-e te
zenden, ov-ei-brengen. H&t l:an evenwel
riet worden ontkend, dat Mr. Cook, wiens
gestel niet van zeer sterken aard was,
buitensporig uitgeput begon- te geraken en
ol'sdli|0on hij' weid opgebeurd door een
ge.voel van maatschappelijke- piSnantie,
oeg-on toch. een bitter gevoel ziöh van
hem meester te maken.
Of het was doo-rd|at zijd air van su
perioriteit hem gehaat maakte of dat
het te wijten was aan zijn onmacht zijjn
kameraden op de gebruikelijke proportie
„glaasjes" te onthalen, het werd hem dui
delijk, dat in plaats van meer populair en
gevierd te worden j}an tevoren, hijT of
genegeerd of anders gesard jvénd melt
overvloedige en smalende grappen.
Gaan jij' en je vrouw naar |ret
Hofbal, Aif'? pKa.dh|t de een tégen, den ein
der in zij'n nabijheid te zeggen.
Nee, maar ik ging juist eens kijken
in het Baleis, of mijb vriend! de Prins er
is, antwoordde Alf' dan.
Mijoi vrouw zegt, dat het haar Bpijit,
dlat zij gisteravond op haar sleep trapte.
E.n zoo ging het door. En niemand wil
de gelooven, dat d'e vrouw van Cook .wer
kelijk de hioogedeljgeboren Mrs. Cook was
en reageerde op de bewering mei) een be
spotting, welke hem bijfaa razend van
woede maakte.
Op een avond, toen hij1 uit den trein
stapte, geërgerd over ean gesprdk va-u'den
gewonen aard, dat in d.e coupé was ge
voerd, bemerkte hij", dat 'cie jonge Brunt
voor hem liep, klaarblijkelijk juist terug-
kem-end van zij'n vaoantiereis. HEj volgde
hem. bot dat hij' in de „Rjailway Arms"
verdween.
Nu zal ik het bewijfs krijgen, djadht
Mr. Oook en hij' ging eveneens heft dafé
binden.
Op zij-' daar, riep een gra-ppë-nmaker.
Maal: plaats voor den graaf.
Heeft bare Hoogheid je om bier
uitgestuurd 'iniérmeerde eem ander.
S-eltons mededeelimg, alsof deze man de
echtgenoot van Rose was geweest, bepaald
onwaar moest zijh.
„Bie vrouw", vervolgde Barnes „heelt
honderdduizend dollars nagelaten."
„Zo-o
Be- toon van 's mans stem was urn, wel
ietwat nieuwsgierig, maar meer ook nieifc.
„En nu. zoek ik eigenlijk naar de man
van deze vrouw, opdat die de erfenis in
ontvangst k.ah nemen; dlaar jij? au im
mers Mitchel heet... zoo heat je immers
„Ja zeker."
„En ik dacht, dat jij de man was
Nu, eersjt scheen de man het 'te begrij
pen, bij "sprong met een Zwaai van .zij'n
stoél en ging voor Barnes staan:
„Geef op die honderdduizend dollars;
die. hoe heet ze ook weer, was mijln
vrouw
flet was aan de woorden „hoe heet ze
ook weer" terstond te hoornen, dat hij on
waarheid sprak, maar Barnes 'deed, of
biji "dat- niet merkte en vroeg: „Bus 'jo
kunt beslist verklaren, dat Rose Mitchpl
je wettige vrouw is geweest?"
„Ja zeker kan ik dat, en waar is nu
het geld?"
„Dan verklaar ik je voor gearresteerd'."
Tegelijk drukte Barnes den man terug
in zijn stoel en hield hem stevig vast.
„Gearresteerd?" vroeg hij', bleek wor
dend. r
Do Ned e rl,a n dische soh,a"apsk'ooi
Prof'. Di&perihorst, de onvermoeide strij
de-I voor gezomlder eieo-niomisohe verbdMidin.-
gen, heelt vóór eenülge. dage® in die Eerste
Kamer geprobeerd: de regiering over te
halen tot het instellen van ee|n| pndterha®-
deling-starief, waarmede een vuiafc gebald
kan worden tegen het immer brutaler op
tredend buitenland. Hoewel de misluk
king der economische conferentie: toein
reeldls 'n voMjongen feit was, bleek de
rogeering niet geneigd om. van taotiekf te
varanderen. Be zoogenaamde meielsttibeigun-
stigingsclia-usul-e l'eek d'e-n minister nog al
tijd voldoende voor onis- land. Jawel!
"Prof. Diepénhiorslt had weinig, moeite om
aan te tonne® hoe Nederland' mei) 'diezlaM'-
de clausule bij' den heus genomen! eln als
gc-1: rondgeleid wordt door Europa.
Zeker o.p grond' van de meeskbagjunsti-
ging zij'n wij bijl de invoeir volkomen m-e-
deg-erechtigd, maar het te leveren product
wordt dan zloo omschreven, dat hel Ned.
product er steeds buiten valt. Duitsdh|-
land regelt de invoer van hooi volgens de
meest begunstigrngsciausule. Op grond
daarvan mogen- wij hooi te|g,en esn tariefs-
vermindering van 5 o/0 invoeren, mills (en
nu. komt 't) we h00' leveren-, waarin ook
Tli-imotheuskruid zit. Nu bjijkt eiöhter
dat dit hooi all-een in Zweden voorkomt,
dus ondanks de mee9t begunstigingsiciLau-
•sulc mpigicn we toch geen hooi leveren. Bij
een ander geval gaat hat om de import
van koeileinvleescb. Duitechland en Zwit
serland siuiitien daaromtrent een .overeen
komst tegte® een lager tarief en op grond
v-an de meeslt be.gunst,ilgin9eiLausulie moet
ook Nederland pu het recht hebben een
bepaaldle, hoeveelheid koedenvlaeseih tagen
h.e.t- lage tarief te leveren. W:ait doan ech
ter die Buitsdhiers Ze bepalen, dat het
vleesich moet zijn yan koeien, die geteeld
hebbein zooveel meter bovan dien zeespie
gel. Bic koeien blijken alleen in Zwitser
land gevoindön te worde®, dus omdank8 |te
meeat begiunstigingscilausule;, gaat dit
vo rdcleitje onzen ne-us voorbij'.
Be Kamar lachte om dezle sitaaktjies e.n
ae ministlars niet minder, lezen wia iiu lie
binden. M-aa.r is Nah feitelijk n-iel'treurig
en beschamend, diait men im het buitenland
op die wijze met onze volksbelangen
'n'e spot drijft? Alleen omdat men'Weet,
dat wij zoo 9eh|aa.pachtii|g Zijn om ons ftocli
met te verweren.
Toch had de relgeering nog den moed
om te ver-klaren, dlat i'n hel algemeen ge
nomen hjat vrijhandelstelsel voor ons het
meest gunstig is geweest, 't Is. 'jammer,
dat in onzen Slelnaat toe® niet herinnerd
werd aan h/ett botersöhainlcballtjie of aan het
feiiit dlat die Duiteelbe regiering vlehkia-nit
de:n Veirkoop van Eb/iilipslprodjuclten i® haaa'
land verbood, terwijl Teleflunken bijl ons
da markt aveirstiroomen mag. E® is tie
pond van den landbouw n'ileft hooi-'dziakelijk
te w'ijliein, aan onz'e onbeslehermde gnenzle®?
Het. Nedetflfl ndjsichie schaap llaat Zich sche
ren en 't zal amper sahireeU.wieni wanimear
men heit naa-r den vilder voert.
UITKIJK.
Maar Mr, Cook liep, zonder hen aan
te kijken, rechldbor naar den jongen
Brunt.
Luister eens, Bruut, Zei .hij', jij kunt
dit e,en.s en voor altijd bewijzen.
Wat?, vroeg Mr. Brunt ©enigszins
verbaasd.
Is mijn vrouw d'e hoogedelgeboren
Mr9. Coek of is zijhal niet?, vroeg Mr.
Oook met een uitdagen-den blik door "de
kroeg.
'Mr. Brunt zag rondom zich) slechts
spottende blikken.
Oh, ja. En Ko-ningdn-Wedluwje van
d'e Kannibaleneilanden, zei hij.
Heb jij niet gezegd, dat jij van Co
han en Cohen wiat, dat Zij de, dochter
van een Lord was vroeg Mr, Coofk' met
een zekeren angst, terwijl hij hefj galaat
van Mr. Brunt best-ucLeendé. 1 1 I
Dat kan wel, zei Brunt, maar als
ik dat zei, dan d,eed ik hét in mijn «tlaap.
Heb je nietbego® Mr. Cook
vrij' oleek'. 1
Nee, ik mag een boon zijin pis ik
het deed, zei de jonge BruniE Zlejg, kas
telein, plaats bean op de Zwarte lijkt.
Mr. Cook zag slechts spotteacle ontken
ning in de doge® van Mr. Brunt en een
nauwkeurige weergaye va® die uitdruk
king op het gelaat va® ale Mngtanders.
En toen het gelaöh in gehuMfer over
.ging trok hij zSjaj hoed diep over (Ue
ooren en rende naar buis om het vele
„Ja zeker, want het bewijs is gevonden,
dat de moordenaar der vrouw daar voor
was betaald door haar man. Haar ma®
z'ijt gij, dus 1
„Maar mijinheer, hoor ee-ms."
„Wat is er?"
„Er is een verwarring, ik ben haar ffla,n
niet, in 't geheel niet, ik beh Zooeven
maar voor d'e grap gezegd, om een kiunisje
te hebben op die honderdduizend' dol
lars, lat beigrij'pt u toch wel?"
Ja, maar je Zult dan moete® bewijzen,
dat je het niet bent. Je heet Mi&höl en
dat is al reden genoeg, om je gevangwn te
nemen."
„Maar ik heet ook niet Mitchel."
..Dat zul je ook weer moetenf bewijzen,
want: een dollega tan mij? Sie#o®, hieeft
bepaald verklaaid, dat je Miticfhel heatite."
„Maar mijnheer, diezelfde Stéfto® is het
die mij heeft omgekocht, om mij' voou'
Mi'tch-el uit te geven."
Barnes liet den man nu. los; zijb kist
was gelukt. Hij' had yan 't eerste oogen
blik af wantrouwen tegen dien Seftton
gekoesterd, gemeend, dat dile hem w-ildo
bedriegen en op een valsch spoor hremlge®
en nu bleek, dat zijh vermoedens juist
waren. Daarentegen had hijniu ee® k'amsje
om kostelijke informaties te verkrijgen.
(Wordt vervolgd.)
Jezus- lijdenskelk is geledigd. B®
kelk, dlile® de .Vader "Zij® Zoo® ge
schonken hieieft, is tot op de® bodem
uitgedronkii® e® deh Zaligmaker blijft
niets over dia® te scheiden uit het
levle® de dood nadert:
,^He^ jis volbracht, e® J ezns'
sterven
Geeft aan de Wereld 't leve® weer"
.Wat Was er volbracht?
Op dé eerste plaats wanen de pro
fetieën, Welke omtrent d!öUMessias be
stonden, j® vierv'ulling gegaan. Nu zijh
de voorspeHinge® gee® gesloteu bhek
meer voor ons. Tussche® die .palen vla®
Oud- eu Niejuiwi-Testametot heeift zich ee®
lichlboog gevormd, di» alle duisternissen
links e® rechts verjaagt. Hiet morgen
rood der voorzeggingen is aangewakkerd'
tot ee® verblindende .zonnekern, die allen
twijfel aangaandte de verwachte dageraad
ophefft [Die liefderoos pn passiebloem,
welke Ide oude volkeren slechts in knop
mochten laanschouwten, zorgvuldig beslo
ten i® schutblare®' van groene hoop, heb
ben nu hun schoonste phase van bloei
bereikt en verkondig;» Giods liefde in
een feestpreek -e® ee» lïj'de®smeditatipi.
„(TeZus ®u, wietendle,, dat aRes vol
bracht ,Was, wat door de Schniftan voor
zegd iwlerd'...I' 1
Zijn mysterieuze ontvaingenis„Ziet
een Maagd .zal ontvangen en een Zoon
baren, wlilems naam Elmmamuel Zal z'ijln.
Hij sral Mijn volk 'vterloosiejnl.'
Zijn geboorte: ,;Em gij, Bethlehem...
uit ;u zal Hij! voortkomen, die over „Is
raël heerschen zal." Zoo begrijpen
we voortaan 'dje ivloorzegging oyer de
ster uit Jacob de aanbidding der .Wij'zeh,
de verkondiging vlau 't Evangelie, de
•Wonderwerken, des Verlossms, Zijn in
tocht in Jeruzalem. we leze® het boek
der protfetiën bladziijl .voor bladzij, met
den vitngler glijdend' vla® voorspelling naar
voorspelling.
.Vooral echter voelen We dliein ba®d,
wianneer het hoofdstuk va® Jezus' lijden
en .sterven Voor ons ligt. Diaar lezen We
de woorden van Bavid, Isaias, J,ere|mias,
Zacharias en vele andere® en wie helm
ie Zen dé® titel van dat ]ïj[de®shooifdstuk
„Ziet, we, irekke® op naar Jeruzfalemi en
alles wat 'dooi' 'de praf'ete® aangaande
den Mëtnschenzloo® geschreven staat, zal
verVuld Wlmdie® Nu, d'e profeten rijh
getrouw1 bevtmde®het is volbracht
Arervolge®s ook zaan wfc in' dit kruis
woord het einde va® de II. Mis op
Galvarië, iv!an do pfiferamdchj nitmuatemd
boven alia .offerandenv|an 't Oude Testa
ment. „Wijl dp verscheidenheid der offe
rande® van dieren heeft opgehoudén, o
Heer, .aldus bidt d'e H. Leo daar
om |wordt de gansche verschciideibheid
verv'uld |door dé penige opbracht Valn
U;wi vleesch en Bloed1/' Immers bij deize
\mortrcSfidij'ke offerande is de Giod-
menschdie priester, het altaar.; he.t Kinds
de offergift: het Lam .Gods; het vuur5
de lietfde, dte vrucht der offerandje: dp
verlossing d'er .weixjld. 1
Maar pp Welke wïjlze kon Jezus Chris
tus tegelijk offerpriester eu slachtoffer
zijn? Be bediening der 'priesters was;
het offer te vernietigen, ter dóód te
brengen, «toch Jezus heeft richZelf niet
ter dood gebracht, maar d'e soldaten en
beulen hebben Hem geslacht. ,D|it had
noo;it kunnen getschiédlen ials onzó Heer
zich nieit vrijwillig tol 'een waarachtige
offerande had opgedragen, Isajifis geeft
ons 'd'e oplossing:. „Hïj| is opgeofferd om
dat Hij 't zelf gélwild .heeft."1 .En de Za
ligmaker verklaart zich evbneens„Niel"
mand ontneemt Mij' het leven, maar Ik
leg het vrijfwfUig pf'. Heb Ik de macht
het af te leggle®, Ik kam het ook Wederom
aannemie®/-' Alles dierhalve wat bïjf het
lijjden van Christus lcwlaad, Zobdig. of
misdadig is gawleest, valt geheel en s!
terug op Juidias ie® ?t Jlodendbm, op
F,flatus en 'zijin. soldateh. Zij droegen geen
o'ffer op, maar pfeegidlen een1 misdaad;
ziij iwpren geen priesters, maar heilig
schenners. .Wat echter bijl dat lijde» goed',
godsdienstig ,m heldhaftig geyolnden
Wordt, dat alles behoort aa® Jezus Chris
tus, d'ie in pvtërvlqedige lidfldie om Zijn
Vlader te behagen en de wóreld' met God
te verzoenen zich opofferde, dioor rich
het leven te benemën, meen,, dioor dón
Het as volbracht l i
Hot Btetelïjk gebbulw! der kérk lis
voltooid, nu de Boulwhieier het eimidé ,v!an
Zijn lijden .aankondigtHpt is volbracht!
Zoo ziinge® wijl in' 't Ta Deum: „Toe® d'e
angel dés doods door JJ gtebrobe® iwefe,
hebt ,Gij' d!ee geloovigen bet hemelkuis
geopen'd 'Be Apostelen zullen Jezlisf-
Woorden luidle: ycrkoridigem: „Alwie ge
loofd zal hebben em gedoopt zal zijto,
wordt zalig/'
Het lis volbracht! Wlelnu, wijl aanbid
den .U, Christus cm wij loven _U„ omdat
Gij door Ulwi jijden «m kruis dó wereld
verlost hebt
De Hoogedelgeborene.
door HAROLD WiHÏTE.
Jé weet, zei Mr. Frederick Cook
vertrouwelijk tegen zijin vrouw, terwijl hij
toezag hoe zij druk in de weer was, om
de benoOdigidheden voor het avondetien
op té ruimen, ik was eigenlijk nooit voor
dit hier in de wieg gelegd.
Bedoel je hier te zitten en niks te
dioen? vroeg rijn vrouw, haar neuis..
ophalend.
Mr. Oook g,af ziieih een air va® waardiig-
Ja-e-i'J,
Nee, ik bedoel, dit hier, antwoordde
bij, met een verklarende beweging., met
au pijp naar zij® omgeving. Weet je hoe
ze me hier noemen?.
O, il: we at het niet, Zei zijn vrouw
geprikkeld, wamt zij had. een zware® dag
acihter den rug en was vermoeid.
Ze noemen me Mijnheer Eneddie.
Ik veronderstel, dat het komt door llo
goede manieren welke ik lipsb, vervolgde
Mr. Cork, zichzelf met bijha aandoenlijke
voeidoening opnemend.
Hm!, commentarieerde zijn vrouw.
- Ik kan het niet helpen, dat ik vrij
gevig in dat sóórt van dingen ben. Warn-
near ik bij mijn vriendle® be®|, Ülemk ik
niet aan geld. II: sta daar boven.
Wanneer men bedenkt, dat Mrs. Co.ok
haar dienstmeisje had moeten ontslaan en
zij de huishuur „niet van haar rug kon
snijden", zranals rij! het uitdrukte, klau men
het haar vergeven dat zij1 deze opmerking
met een verontwaardigd ophalen van de®
neus begroette. Maar Mr. Cook ging go-
heel op in een hartstochtelijke ÏQpclhou-
wing van rijn eigen persoonlijkheid.
Ik denk zeker, dat ik met een dame
had kunnen trouwen, zei hij peinzend.
J ijzei Mrs. Cook.
Mr. Cook verdedigde rich. Een dei
dochters van den ouden Brioe, die gouveim
nante w-as geworden „kindermeisje",
onderbrak Mrs. Oook had hom. maar
wat graag gewild'. Zij! was bijin.a een
dame e® du,s moest eén heela dame, over
eenkomstig de leer der kansen, voor zijh
belrroorlijkheid bezweken zijl®. Mr. Oook
argumenteerde ernstig e® ®tet ec®ig vuur
eu net gesprek werd heel scherp totdat
tenslotte Mrs. Cook met bitterheid in het
hart naa-r bed ging.
Het is waarseihij'nflijik, dat Mr. Cook den
volgenden morgen alles vergat, daar zijn
aandacht op het ontbijt gevestigd! was.
Maai' Mus. Cook niet. Zij gaf geen ant
woord op het vernietigend oordeel van
Mr. Cool: oveir den vergdhe® bokking,
maar beraamde zwijgend haar planne®.
Zijn handel op het platteland vroeg de
aandacht van Mr. Cook tot zeis 'Uiur.
Toon spoorde hijl naar de stad terug en de
gezelligheid varefe'chit.e ean half umr in de
kroeg tegenover het station, zoqdat het
kwart over zav-eu was voordat hdj1 thuis
kwam, wiaar hij1 Mrs-. Gammle en Mrs.
Bruut, rijn buurvrouwen, ontmoette, zoq-
als gewoonlijk in druk gesprek.
Is de vrou.w binnen vroeg Mr. Cook
eenigsrins geprikkeld!.
Er was iets eigenaardigs in hu® manier
van bevestiging, dlat Mr. Cook d-e-ad' stil
Staan. In den regel ontving hijT van haar
geen antwoord. Zij hielde® kletspraatjes
au hielden Mrs. Cook van haar huiselijke
bezigheden. Vanidlaaig evenwel hadde® zij
e-en onmiskenbaar gewichtige e® tevems
uitdagende houding.
Zij is naar boven, zich a.anj '.t Hiee-
den, zei Mrs. Gammle.
Boven, aankleedenNou, waar is
mijn thee? vroeg Mr. Coolc.
Mrs. Grammie en Mrs. Brunt keke-n Al
kaar aa®. i
Hij heeft het niet gehoord!, Zei Mrs.
Brunt geheimzinnig.
